Sunday, June 27, 2010

Meet with Lee Min Ho again in SG


စကာၤပူက လီမင္ဟို ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္ သူနဲ႔ ထပ္ေတြ႔ရဖို႔ အခြင့္အေရးရွိလာျပန္ပါျပီ... LG’s latest Android-powered smartphone, the LG Optimus GT540 ပရုိမိုးရွင္းအတြက္ လီမင္ဟို စကာၤပူသို႔ တဖန္ေရာက္လို႔လာျပန္ပါျပီ... သူနဲ႔ေတြ႔ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ LG Optimus GT540 ဖုန္းကို S$418/- without contract န႔ဲ SingTel, Starhub and M1 outlets, as well as at Arrow Communication retail stores, Handphone Shop outlets, and LG concept stores ေတြမွာ ၀ယ္ယူႏုိင္ပါတယ္... အဲဒိဖုန္း၀ယ္တဲ့ ပထမဆံုး အေယာက္ ၁၅၀၀ ကို တစ္ဦးလွ်င္ လက္မွတ္ တစ္စံုစီရမွာျဖစ္ပါတယ္... First come First serve ျဖစ္တဲ့အတြက္ အျမန္ဆံုးျဖတ္ျပီး အျမန္၀ယ္ယူသင့္ပါတယ္... အဲဒိ အေယာက္ ၁၅၀၀ ကေတာ့ လီမင္ဟိုနဲ႔ 31 July 2010 ေရာက္ရင္ the Marina Bay Sands မွာ သူ႔ကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္...

ဒါ့အျပင္ အဲဒိ လက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္ထားသူထဲက www.lgoptimus.com.sg ဒီ၀က္ဆိုဒ္မွာ သြားျပီး အြန္လိုင္း ရက္ဂ်စ္စတာ လုပ္မယ္ဆုိပါက ကံထူးလွ်င္ လီမင္ဟိုရဲ႕ လက္မွတ္ထိုးပဲြနဲ႔ ဓာတ္ပံုရုိက္ပဲြကို တက္ေရာက္ခြင့္ရမွာျဖစ္ပါတယ္...



လက္မွတ္ထိုးပဲြအတြက္ လူအေယာက္ ၂၀၀ ကို မဲေဖာက္မွာျဖစ္ျပီး... ဓာတ္ပံုရုိက္ပဲြအတြက္ေတာ့ ကံထူးရွင္ အေယာက္ ၁၀၀ ရွိမွာျဖစ္ပါတယ္....


ဒါေတြနဲ႔တင္ စိတ္လွဳပ္ရွားရတာ မကေသးပါဘူး... အဲဒိပဲြသြားတဲ့ထဲက လီမင္ဟို စိတ္ၾကိဳက္ ကံထူးရွင္ ၅ေယာက္ကို ေရြးျပီး သူနဲ႔အတူ personal time ရွိခြင့္ရမွာျဖစ္ပါတယ္...

LG Optimus GT540 presents
Meet and Greet with Lee Min Ho
Date: 31 July 2010, Saturday
Time: 1.30pm – 3.30pm
Venue: Hall F Basement 2, The Sands Expo & Convention Center, Marina Bay Sands
10 Bayfront Avenue, Singapore 018956
Official website: LG Optimus GT540 (Singapore)

ဆီပံုးမွာေတာ့ hh ဆိုသူက လီမင္ဟို လက္မွတ္ကို ၁၀၀ နဲ႔ ေရာင္းမယ္လို႔ ေျပာသြားပါတယ္... စိတ္၀င္စားသူမ်ား သူ႔ကိုဆက္သြယ္လိုက္ၾကပါ... မေဗဒါကေတာ့ အလကားလဲရမယ္... အားလဲအားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သြားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္... ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ မသြားေတာ့ပါဘူး... သြားလဲ အျမဲ ကံမေကာင္းတတ္တဲ့ကြ်န္မ အဲဒိ ကံထူးရွင္ ၅ေယာက္ေနရာ ရဖို႔ေနေနသာသာ... ဟို အေရာက္ ၃၀၀ ထဲ ပါရင္ေတာင္ ကံေကာင္း... အဲလိုမွ မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စိတ္ဓာတ္ေတြအလကားေန က်ေနအံုးမယ္... ျပီးေတာ့ သြားလိုက္လို႔ ဂ်န္ဂမ္ဆပ္လို ေရာဂါတက္ျပီး ပိုဆိုးသြားပါအံုးမယ္... ေလယာဥ္ကြင္းေတာ့ သြားရင္ေကာင္းမလားမသိဘူး... flight detail ေလး ရွာေဖြ ေမႊေႏွာက္ၾကည့္ပါအံုးမယ္...

Source from http://www.izone.sg/2010/06/19/ebuzz-events-meet-lee-min-ho-with-lg-optimus-gt540/

Tuesday, June 22, 2010

New MTV of TOP - Turn It Up

Big Bang ထဲက Rapper TOP ရဲ႔ music video အသစ္ေလးကို ဒီတစ္ခါေတာ့ မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္...

Big Bang အဖဲြ႔ကို သိတဲ့သူတိုင္း TOP ဆိုတဲ့ မိုက္ကန္းကန္းပံုစံနဲ႔ ေကာင္ေလးကိုလဲ သိၾကမယ္လို႔ထင္ပါတယ္... အဲ... ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႔လံုးက ဂ်စ္ကန္ကန္ မိုက္ကန္းကန္းပုံစံလို႔ပဲ ေျပာရင္ရမယ္ထင္ပါတယ္... အဲဒိလို မိုက္ကန္းကန္း အိုက္တင္နဲ႔ စတိုင္ေလးေတြေၾကာင့္ပဲ နွဳတ္ခမ္းနီမေလးေတြရဲ႕ အသဲစဲြ Big Bang ရယ္လို႔ ျဖစ္ေနတယ္လဲ ထင္ပါတယ္... သူတို႔ အဖဲြ႔ MV ေတြၾကည့္တိုင္း TOP ကို အ၀မၾကည့္ရလို႔ ခု သူ႔ရဲ႔တစ္ကိုယ္ေတာ္ သီခ်င္း Turn It Up မွာေတာ့ သူ႔ပံုကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ရလို႔ သေဘာက်လို႔ပါ... သူ႔ရဲ႔ အရင္က တစ္ကိုယ္ေတာ္ MV ေတြကိုလဲ ၾကည့္ဖူးပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဒီအခု MV အသစ္ေလာက္ ကင္မရာ ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ သူ႔ကို အားရေအာင္ မျမင္ခဲ့ရလို႔ပါ...





အစက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က TOP... TOP ဆိုျပီး ေျပာလြန္းလို႔ Big Bang ကို စျပီး ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ အဲဒိအဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ G-Dragon က မေဗဒါၾကိဳက္တဲ့ပံုစံမ်ိဳး Baby face, girly face နဲ႔ဆိုေတာ့ သူ႔ကို စေတြ႔တာနဲ႔ သတိထားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို baby face ရွိယံုနဲ႔ မေဗဒါ ၾကိဳက္တာမဟုတ္ပါဘူး... သူ႔ရဲ႕ MTV ေတြၾကည့္ရင္း... သူ႔ရဲ႔ သီခ်င္းေတြနားေထာင္ရင္းနဲ႔ သူ႔ အႏုပညာ အရည္အခ်င္းကုိသေဘာက်တာပါ... မေဗဒါ သူ႔ကို စသိတုန္းက Big Bang အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္မွန္းေတာင္ မသိခဲ့ပါဘူး... သူ႔သီခ်င္း.. သူ႔အက... သူ႔မ်က္ႏွာေပးေတြကို ၾကည့္ျပီးရင္း ၾကည့္ခ်င္ေနခဲ့တာပါ... ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ G-Dragon ရဲ႔ official fan အျဖစ္ လက္ခံလိုက္ပါတယ္... ဟဲ.. ဟဲ.. ကဲ သူ႔အေၾကာင္းက ေနာက္မွ ေျပာစရာေတြက်န္ပါေသးတယ္... ခုေတာ့ TOP အေၾကာင္းေလး ဆက္ပါရေစ...

G-Dragon ျပီးရင္ ၾကိဳက္ခဲ့တာကေတာ့ TOP ပါ... ၾကြပ္ဆပ္ဆပ္အၾကည့္... မိုက္ကမ္းကမ္း မ်က္ႏွာေပးကို အပိုင္ႏုိင္ဆံုးကေတာ့ TOP ပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္... TOP က ရုပ္ဒီေလာက္မေခ်ာပင္မဲ့ သူ႔ကို ေတြ႔မိတဲ့သူတိုင္းက သတိထားမိေလာက္တဲ့ Charm ရွိပါတယ္...
ခုေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ G-Dragon နဲ႔ TOP ကို တန္းတူၾကိဳက္တယ္လို႔ေျပာလို႔ရလာပါျပီ... သူတို႔ Group MV ေတြ ၾကည့္ရင္လဲ သူ႔ကို ျပလိုက္ရင္ သိသိသာသာကို ကြ်န္မ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္... ခု ေအာက္မွာ ျပမဲ့ Haru Haru သီခ်င္းထဲမွာ သူ႔ သရုပ္ေဆာင္ခ်က္ မ်က္ႏွာေပးကို ကြ်န္မ အေတာ္သေဘာက်ပါတယ္... အဲဒိ သီခ်င္းထဲမွာ သူက G-Dragon ရဲ႔ ေကာင္မေလး ေတာင္းဆိုခ်က္အရ G-Dragon ေရွ႕႔မွာ ဟန္ေဆာင္တဲြျပတဲ့ သူအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္... ေကာင္မေလးက ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ ေသေတာ့မွာမို႔ သူ႔ခ်စ္သူ G-Dragon ခံစားရမွာစိုးလို႔ မေသခင္ ျဖတ္တဲ့ သေဘာပါ... (အဲဒိအေတြးက Stupid ျဖစ္လြန္းပါတယ္.. ဟုတ္? )...

အဲဒိမွာ သူတို႔ ရန္ျဖစ္တဲ့ ပံုလုပ္ၾကတာလဲ အေတာ္ေလး ပီျပင္ပါတယ္... TOP ရဲ႔ မိုက္ကမ္းကမ္းပံု G-Dragon ရဲ႔ ရည္းစားလူလု အူႏု ကြ်ဲခတ္ ခံစားရတဲ့ပံု... နဲနဲေတာ့ Emo ျဖစ္မလားေတာ့ မသိဘူး... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မကေတာ့ ၾကိဳက္တယ္... ျပီးေတာ့ သူတို႔ ကား ပတ္ကင္ထဲမွာ ေတြ႔တဲ့ အခန္းမွာလဲ... TOP သရုပ္ေဆာင္လိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာ အမူအရာက အေတာ္ေလး ပိုင္ႏုိင္ပါတယ္... ပထမေတာ့ ကားေပၚမွာ ရုိးရုိးထိုင္ေနျပီး ျဖစ္ပါ့မလားဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳးေလး လုပ္ေနျပီး... G-Dragon ၾကည့္ေနေတာ့မွ ေကာင္မေလးကို ဖတ္ျပီး မခန္႔ေလးစားပံုနဲ႔ သီခ်င္း ဆိုလိုက္တာ အေတာ္ေလး မိပါတယ္... အဲဒိ အကြက္ကိုၾကည့္ျပီးေတာ့ "အင္း... ဒါေၾကာင့္လဲ သူတို႔အုပ္စုထဲမွာ TOP က သရုပ္ေဆာင္ဘက္ ကိုကူးဖို႔ ကမ္းလွမ္းခံရတာ"လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်မိပါတယ္... သူက မႏွစ္က နာမည္ၾကီး Action ဇာတ္လမ္းတဲြျဖစ္တဲ့ IRIS ဆိုတဲ့ကားမွာ လူၾကမ္းသရုပ္ေဆာင္အျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္... (အဲဒိကားကို ေခါင္းေဆာင္မင္းသားၾကီး မၾကိဳက္လို႔ ခုထိမၾကည့္ပါဘူး.. ေနာက္ျပီးေတာ့ အဲဒိကားေၾကာင့္ You are beautiful rating ရသင့္သေလာက္ မရခဲ့တဲ့အတြက္ Gang Keun Suk ေလးကို အျပည့္အ၀ အားေပးတဲ့အေနနဲ႔ မၾကည့္ဖူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္...) MV ေလးကို ခံစားသြားၾကပါအံုး.... ဘာပဲ ေျပာေျပာ Big Bang ဟာ အသက္ငယ္ေပမဲ့ တကယ့္ကို Pro က်က် အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ႏုိင္တဲ့ အျပင္... ေတးေရး ေတးဆို အက ဖက္ရွင္ေတြကိုလဲ မရုိးရေအာင္ ဖန္တီးႏုိင္တဲ့ အတြက္ သူတို႔ ခုခ်ိန္မွာ ဒီေနရာေရာက္ေနတာလဲ ေရာက္သင့္ပါေပတယ္လို႔ ထင္မိပါေတာ့တယ္...





Sunday, June 20, 2010

အက္ဂါ (Zhou Tai-Shan) အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

သူ႔ျမန္မာနာမည္ ေက်ာ္ထိုက္စံ လို႔ youtube ေပၚက ဗီြဒီယိုတင္ထားသူက ေျပာေသာေၾကာင့္ အဲလိုထင္ခဲ့ပင္မဲ့ ေနာက္ပိုင္း နည္းနည္းသံသယရွိတာေၾကာင့္ ဒုတိယပိုစ့္မွာ မေသခ်ာပါ... သိေသာသူရွိရင္ ေျပာျပလို႔ရေအာင္ ေရးထားခဲ့ပါတယ္... ဟိုတစ္ေလာက ဆီေဘာက္စ္မွာ ဘာမွ မသိရင္လဲ မေရးနဲ႔ေပါ့လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးသြားတံုးကလဲ မေဗဒါရဲ႕ သေဘာထားကို ျပန္လည္ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္...

ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ အမွန္တကယ္သိခ်င္စိတ္ျဖစ္ေနမိပါတယ္... သိခဲ့တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေလးကို လဲ မွ်ခ်င္ပါတယ္...

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၾကိဳးစားရင္း ခိုင္လံုတဲ့ သတင္းရပ္ကြက္ကေန သိခဲ့ရပါတယ္...

အဲဒါကေတာ့ သူ႔ျမန္မာနာမည္က ေက်ာ္ထိုက္စံ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့... သူ႔ တရုတ္နာမည္ကသာ ေက်ာက္ထိုက္ရွန္ ပါတဲ့... ျမန္မာနာမည္က ဘာလဲဆိုေတာ့ အက္ဂါ (Edgar) လို႔ပဲ သိရပါတယ္... နာမည္အရင္းကေတာ့ မသိပါဘူး... သိဖို႔လဲ မလိုအပ္ဖူးထင္ပါတယ္... သူက ရွမ္းျပည္ က်ိဳင္းတုံ အလြန္က ကြမ္းလုံ ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ကပါ... သူ႔ ေမြးေန႔က August 9, 1981 ပါ... ျမန္မာျပည္မွာ စီးရီး ၂ေခြ ထုတ္ဖူးပင္မဲ့ သိပ္ေရာင္းအား မေကာင္းခဲ့ပါဘူး... ဒုတိယ စီးရီးကေတာင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ထုတ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ျပန္လိုက္ရွာဖို႔ကေတာ့ ခက္မယ္ထင္ပါတယ္... ထိုင္၀မ္ကို ေရာက္တာ မၾကာေသးခင္မွာပဲ super Idol ရွိတယ္ဆိုတာ ၾကားလို႔ ၀ါသနာအရ သြားျပိဳင္ခဲ့ပါတယ္... သူ ျမန္မာျပည္မွာ မေအာင္ျမင္ပဲ ထိုင္၀မ္မွာ လူသိမ်ား ေအာင္ျမင္ခဲ့တာကိုလဲ နားမလည္ႏုိင္ျဖစ္ေနပါတယ္... ထိုင္၀မ္ စူပါ အိုင္ဒိုးက လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ အျမင့္ဆံုး ၉ေယာက္အထိ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္... ျမန္မာျပည္နဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးကို ခ်စ္လို႔ သူျမန္မာဆိုတာကို အျမဲတမ္း ၀ံ့ၾကြားစြာ ထည့္ထည့္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္တဲ့... သူဟာခုဆိုရင္ ထိုင္၀မ္က talent agency တစ္ခုနဲ႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားျပီးပါျပီ... စီးရီးထြက္ဖို႔ေတာ့ လက္တေလာမွာ မရွိေသးပါဘူးတဲ့... ခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ talent Agency မ်ားရဲ႕ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အတိုင္း သူ႔ရဲ႕ အႏုပညာလမ္းေၾကာင္းကို သူတို႔ကပဲ အားလံုး ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္... သူ႔ Agency က သူ႔ကို ေအာင္ျမင္တဲ့ အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ေကာင္းစြာ ေျမေထာင္ေျမွာက္ေပးဖို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္...

ဒီေန႔ ညေန ၃နာရီ ထိုင္၀မ္မွာ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး fan Meeting ရွိပါတယ္... သူ႔ ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ျပင္ဆင္ထားတယ္လို႔လဲ သိရပါတယ္... ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြ်န္မသိတာ ဒီေလာက္ပါပဲ... သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရာ ဘာသိခ်င္ေသးလဲ... အတတ္ႏုိင္ဆံုး မေဗဒါ ရွာေဖြ ေမးျမန္းၾကည့္ေပးမယ္... ထိုင္၀မ္မွာ ေတာက္ပေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က ၾကယ္ပြင့္ေလး ဆက္လက္ေတာက္ပ ႏုိင္ပါေစလို႔ ကြ်န္မ စကာၤပူက ပရိတ္သတ္ မေဗဒါက ဆုေတာင္းေနပါတယ္... အစဥ္အျမဲလဲ အားေပးလ်က္ပါ...


Ugly Truth : ၾကည့္ရတာ သူ႔ ကြန္ျပဴတာမွာ ျမန္မာ ေဖာင့္မရွိပါဘူး... သူ႔ ေဖ့ဘြတ္မွာ ျမန္မာလိုသြားေရးျပီး ေျပာရင္ သူျမင္ရတယ္ မထင္ပါဘူး... သူ႔အနီးနားက တစ္ေယာက္ေယာက္ သူ႔ကြန္ျပဴတာကို ျမန္မာေဖာင့္ေလး Install လုပ္ေပးရင္ သိပ္ကို ေက်းဇူးတင္မိမွာပါပဲ...

Saturday, June 19, 2010

ဖူးစာစံုလို႔ ရင္ခုန္ခဲ့ပါလွ်င္ (၄)

ကဲ... လာေလေရာ့ဟဲ ေနာက္အပိုင္း တစ္ပိုင္း...

"အမေလး တစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းထြက္ဖို႔ မေဗဒါတို႔မ်ား အေတာ္ေစာင့္ရတယ္"ဆိုျပီးမ်ား စိတ္ပ်က္ေနၾကျပီလားဟင္... မေဗဒါလဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အေတာ္ေလး အားမရျဖစ္ရပါတယ္... အမွန္ေတာ့ ေရးမယ္လုပ္လိုက္... ကိုယ္ေရးထားတာကို စိတ္တိုင္းမက်ျဖစ္လိုက္... ျပန္ဖ်က္လိုက္... ျပီး ျပန္စေရးလိုက္... ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ စိတ္တိုင္းမက်လိုက္ျဖစ္ေနတာပါ... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ယံုၾကည္မွဳမရွိတာလားေတာ့ မသိဘူး... ကိုယ့္စာကိုယ္ေတာင္ ျပန္ဖတ္ခ်င္စိတ္မရွိရင္ ပရိတ္သတ္ကိုလဲ ဘယ္ဆဲြေဆာင္ႏုိင္ပါ့မလဲေနာ္... ခုေတာ့ ပရိတ္သတ္ကလဲ အရမ္းေတာင္းဆိုေနၾကတယ္... ေစာင့္ရတာလဲ အေတာ္ၾကာေနျပီဆိုေတာ့ ရွိသမွ်အကုန္ထုတ္ျပီး ဒီအပိုင္းကို ေရးလိုက္ပါတယ္... မေန႔ကတင္မယ္လို႔ ေဖ့ဘြတ္မွာ ေအာ္ထားျပီးမွ... ညေနက ေရးေနရင္း ခါးေတြနာျပီး မ်က္လံုးေတြ ကိုက္... ေခါင္းေတြမူးလာလို႔ ခဏလွဲလိုက္တာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ (ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ပ်င္းတာကို... ဆင္ေျခေပးတာ)... ခု မနက္ ၄နာရီၾကီး ျပန္ႏုိးျပီး အျမန္ လက္စသတ္ျပီး ဒီအပိုင္းကို တင္လိုက္ပါျပီ... ဆက္ျပီး ရွည္ရွည္ေရးျပီးမွ တင္ခ်င္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဆက္ေရးေနရင္ ဆက္ၾကာေနအံုးမယ္... ဘယ္ေလာက္ၾကာေနအံုးမယ္ဆိုတာ မသိဘူးေလ... ဒီေတာ့ ရွိသေလာက္ေလး အရင္တင္လိုက္ပါတယ္... ဒီ၀တၱဳကို ေမွ်ာ္ေနၾကမွန္းသိလို႔... ကိုယ္ကလဲ မေရးႏုိင္လို႔ အားနာျပီး ကိုယ္ေရးခ်င္တာေတြရွိတာေတာင္ တမင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္ေပးျပီး မေရးဘူး...

ကြ်န္မရဲ႔ ၀တၱဳအပိုင္းေလးေတြက တိုတယ္ဆိုျပီး အားမလိုအားမရနဲ႔ Feedback ေပးၾကတဲ့ စာဖတ္သူေတြကိုလဲ အားနာလွပါတယ္... ခုလို Feedback ေပးလို႔လဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... ေနာက္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ရွည္ေအာင္ေရးပါ့မယ္... ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ သိပါတယ္... ခု ကြ်န္မေရးထားသေလာက္အထိေတာင္မွ ဇာတ္လမ္းတဲြသာရုိက္မယ္ဆိုရင္ episode ၁ခုစာေတာင္ မရွိေသးပါဘူး... စိတ္ထဲေပၚသမွ် ကို ဇာတ္လမ္းဆင္ျပီး ေရးထားတာကို ခုလို ေစာင့္ဖတ္ေနတဲ့ ပရိတ္သတ္ရွိေနတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့ အမ်ားၾကီး ၀မ္းသာပါတယ္... ေဖ့ဘြတ္ကေန မတ္ေဆ့ေတြပို႔ျပီး အားေပးတဲ့ စာဖတ္သူမ်ားေၾကာင့္လဲ မေဗဒါ စာဆက္ေရးဖို႔ အားရွိခဲ့ပါတယ္... အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...

မေဗဒါ ၀တၱဳကိုဖတ္ျပီး ဘယ္လိုခံစားရလဲဆိုတာေလးကို ျပန္ေျပာျပၾကရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္... ဒါမွ မေဗဒါလဲ ကိုယ့္၀တၱဳက စာဖတ္သူအေပၚဘယ္ေလာက္သက္ေရာက္လဲဆိုတာ သိႏုိင္မွာပါ... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္က်ေတာ့ ဘယ္လိုထင္ရမွန္းမသိဘူးေလ... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္မၾကီးဘူးေပါ့... အိမ္သားေတြေျပာရင္လဲ အခ်င္ခ်င္းက်ေတာ့ အမွန္ထြက္မွာမဟုတ္ဘူး... အမွန္ေျပာလဲ လက္မခံခ်င္ဘူး... စာဖတ္သူ ေျပာတာက အမွန္ဆံုးပဲေလ... ေဟာဒီမွာေတာ့ အရင္ အပိုင္းလင္ခ့္ေတြကို ေပးလုိက္ပါတယ္... sidebar က အခန္းဆက္၀တၱဳဆိုတာကို ႏွိပ္ျပီးေတာ့လဲ ေရးထားသမ်ွေတြကို သြားႏုိင္ပါတယ္... ဒါမွမဟုတ္ ဒီလင္ခ့္ေတြကေနလဲ သြားႏုိင္ပါတယ္... ေရွ႔အပိုင္း မဖတ္ရေသးသူေတြအတြက္...


ဖူးစာစံုလို႔ ရင္ခုန္ခဲ့ပါလွ်င္ အပိုင္း (၁)
ဖူးစာစံုလို႔ ရင္ခုန္ခဲ့ပါလွ်င္ အပိုင္း (၂)
ဖူးစာစံုလို႔ ရင္ခုန္ခဲ့ပါလွ်င္ အပိုင္း (၃)


ေနာက္ျပီး... ေနာက္ဆံုး အပိုဒ္ကို ေရးတုန္းက မေဗဒါ ၀ိုင္းစုခိုင္သိန္းရဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တာလား ရူးခဲ့တာလား သီခ်င္းေလးကို နားေထာင္ျပီး ေရးျဖစ္ပါတယ္... ဖတ္တဲ့သူမ်ားလဲ အာရုံ ၂ခုလုပ္ေလ့ရွိတယ္ဆိုရင္ ဒီသီခ်င္းေလး နားေထာင္ရင္း ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္... Play tagger နဲ႔ တင္မလို႔ပါပဲ... လုပ္လို႔မရတာနဲ႔ Youtube ကပဲတင္လိုက္ပါတယ္... ရုပ္ရွင္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ မင္းသမီး ေဆြးတဲ့အခန္းကို ဒီသီခ်င္းနဲ႔ ဇာတ္၀င္ခန္းသံုးျပီး ျပျဖစ္မယ္ထင္တယ္... ဟဲ... ဟဲ...












"စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး... အားနည္းျပီး... စိတ္ဖိစီးမွဳ တစ္ခုခုေၾကာင့္ခုလိုျဖစ္သြားတာပါ... သူ႔ကို ခုခဏအိပ္ေဆးေပးထားတယ္... သူအိပ္ေနတာပါ... ခဏေန ႏုိးလာပါလိမ့္မယ္... လူေရာ စိတ္ေရာ ေကာင္းေကာင္းအနားယူဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္..."


တာ၀န္က်ဆရာ၀န္က လိုအပ္သည္မ်ားကို စမ္းသပ္ျပီးေသာအခါ.. သီရိျဖဴႏွင့္ မင္းထက္ပိုင္ဘက္သို႔ လွည့္ကာ ေျပာလိုက္မွ အားလံုး စိတ္ေအးသြားရသည္...


"အင္း... သူငယ္ခ်င္းရယ္ ျဖစ္ရေလ... ဒါေတြအားလံုး ဟိုေကာင့္ေၾကာင့္... မတန္လိုက္တာ ေနာ္..." သီရိျဖဴ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းကို ဂရုဏာေဒါသျဖင့္ ေျပာလိုက္ျပီးမွ သူစိမ္းရွိမွန္း သတိထားမိသြားကာ စကားကို မဆက္ေတာ့...


မင္းထက္ပိုင္လဲ အေျခအေန စိတ္ေအးရျပီဆိုေသာေၾကာင့္ အေရးၾကီး မီတင္ကို သြားဖို႔ဟန္ျပင္လိုက္သည္... ရာဇာ သုတ္သုတ္ျပာျပာျဖင့္ ေဆးရုံကို ၀င္လာတာေတြ႔လိုက္သျဖင့္ မင္းထက္ပိုင္ လက္လွမ္းျပကာ ရာဇာအနားသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္... ထို႔ေနာက္...

"မင္းလာတာကို ေစာင့္ေနတာ... ငါ ရစ္ခ်က္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ မီတင္း အမွီေျပးရအံုးမယ္... လူနာအေျခအေနလဲ မစိုးရိမ္ရဘူးလို႔ေျပာတယ္... ကားေၾကာင့္ ျဖစ္တာ မဟုတ္ပင္မဲ့ ခုက်တဲ့ Bill ကိုေတာ့ ရွင္းေပးလိုက္ကြာ... သူ သတိရလာတဲ့ အထိေတာ့ မင္းေစာင့္ၾကည့္လိုက္... ဘာပဲေျပာေျပာ လူမွဳေရးအရေတာ့ ငါတို႔မွာ တာ၀န္ရွိတယ္... ျပီးေတာ့ မိန္းကေလး ၂ေယာက္တည္း... သူ႔မိသားစု၀င္ေတြေတာ့ ဖုန္းဆက္ထားတယ္ေျပာတယ္... မၾကာခင္လာလိမ့္မယ္..."

" ေအးပါကြာ... ေအးပါ... ငါ ဒါေတြ သိပါတယ္... ေအးေဆး... မီတင္းသာ မင္း စိတ္ေအးေအးသြား" ကိစၥတစ္ခုကို ေစ့စပ္ေသခ်ာေအာင္ လုပ္တတ္ေသာ မင္းထက္ပိုင္၏ အမွာကို ရာဇာ ျဖတ္ေျပာလိုက္သည္... လူမွဳေရးကိစၥတြင္ ရာဇာသည္ မင္းထက္ပိုင္ထက္ ပို၍ အကင္းပါးသူျဖစ္သည္... ယခင္ကလဲ ယခုလို ကိစၥမ်ိဳးဆို ရာဇာ အဆင္ေျပစြာ ေျဖရွင္းေပးေနက်ပင္... ယခုမွ မင္းထက္ပိုင္ ခါတုိင္းထက္ပို မွာၾကားေနတာကို ရာဇာ နားမလည္ႏုိင္ျဖစ္ရသည္...


ထိုအခါမွ မင္းထက္ပိုင္တစ္ေယာက္ " အင္း... အင္း... ဒါဆိုလဲ သြားျပီ" ဆိုျပီ ထြက္သြားခဲ့သည္... ရာဇာ လူနာရွိရာ ကုတင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့....


"ဟင္... မနက္က မိန္းကေလးပဲ"... မိန္းကေလးမ်ားကို တစ္ခါျမင္ျပီး မွတ္မိတတ္ေသာ ရာဇာ၏ ညင္ေလးအတိုင္းပင္ သီရိျဖဴကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွတ္မိလိုက္ပါသည္...


သီရိျဖဴအနားသို႔ ေလွ်ာက္သြားျပီး... "ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ရာဇာပါ... သူေ႒းက အေရးၾကီး ကိစၥရွိလို႔... ကြ်န္ေတာ္ သူေ႒းကိုယ္စားလာတာပါ... ေဆးရုံစားရိတ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္ကပဲ ေပးလိုက္ပါ့မယ္..." မိမိကိုယ္ကို အခ်ိဳသာဆံုးမိတ္ဆက္ျပီး ကိုယ့္ဘက္က လုပ္ေပးႏုိင္သေလာက္ကို ကမ္းလွမ္းလုိက္သည္..


သီရိျဖဴက... "ေအာ္.. ရပါတယ္... ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းက ကားေၾကာင့္ျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး... ကိစၥမရွိပါဘူး... ကြ်န္မတို႔ပဲ ေပးလိုက္ပါ့မယ္..." လို႔ အားနာစြာ သုတ္သုတ္ျပာျပာ ျပန္ေျပာရွာသည္...


ရာဇာက လက္ကာလိုက္ကာ.. " မဟုတ္ဘူး... ကြ်န္ေတာ္ရွင္းျပီးသြားျပီ ခင္ဗ်..."


"ေဟာဒီက အစ္မ....." ဆိုကာ လူနာကို လက္ညွဳိးထိုးျပလိုက္ေတာ့.. သီရိျဖဴက... "သူက ေႏြႏွင္းပါ... " ..


"ဒါဆို ဒီကေရာ..." ရာဇာက သီရိျဖဴ မ်က္လံုးကို အၾကည့္နက္နက္မ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ကာ ျပံဳး၍ ေမးလိုက္သည္... မိန္းကေလးေတြ႔လွ်င္ ရွိရင္းစဲြ ဇ က သူ႔အလိုလိုကို ျပခ်င္ေနသည္...

"ေအာ္.. ကြ်န္မက သီရိျဖဴပါ"... စိုက္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို သီရိျဖဴ ရွက္ရွက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာေလး လႊဲကာ ေျဖလိုက္သည္...


"ေအာ္... ဟုတ္ကဲ့... သူေ႒းက မေႏြႏွင္း သတိမရမခ်င္း ေစာင့္ေပးဖို႔ မွာခဲ့ပါတယ္... ေဆးရုံမွာ မသီရိျဖဴ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း မထားခဲ့သင့္ဘူးလို႔လဲ ထင္တယ္ေလ.. ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ေပးပါ့မယ္.. ကိစၥမရွိပါဘူး... အားမနာပါနဲ႔" မင္းထက္ပိုင္ မွာခဲ့သမွ်ကို ရာဇာတစ္ေယာက္ မိန္းကေလးေတြမို႔ လိုတာထက္ပိုျပီး တာ၀န္ေက်ခ်င္ေနသည္...






---------------------------- ။ ------------------------------------



ရာဇာ၏ စမပ္က်က် ၀တ္စားဆင္ယင္တတ္မွဳ ေက်ာ့ေကာ့ေနေအာင္ Gel တင္ထားေသာ ဆံပင္ပံုဆံ... အရပ္အေမာင္းေကာင္းေကာင္း အသားညိဳညိဳႏွင့္ ဆဲြေဆာင္မွဳရွိေသာ ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္မို႔ မိန္းကေလးတိုင္းက သတိထားမိတတ္ၾက မ်က္စျပစ္တတ္စျမဲျဖစ္သည္...


ဟိုဘက္လူနာကုတင္ကို ဒရစ္လာသြင္းေပးေသာ သူနာျပဳဆရာမေလးႏွင့္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုကာ သူနာျပဳဆရာမေလးက ျပံဳးျပ အထာေပးသြားေသာေၾကာင့္ ရာဇာတစ္ေယာက္ ခပ္တည္တည္ထိုင္ေနေသာ္လည္း မ်က္လံုးခ်င္းစကားေျပာလိုက္သည္ကို သူငယ္ခ်င္းအတြက္ အစိုးရိမ္ပိုေနေသာ သီရိျဖဴကေတာ့ သတိမထားမိလိုက္ပါ...


တခဏၾကာေတာ့ "ေအာ္... ကြ်န္ေတာ္ လူနာႏုိးလာရင္ ေသာက္ဖို႔ မသီရိျဖဴအတြက္ပါ အေအးေလး ဘာေလး သြား၀ယ္လိုက္မယ္ေနာ္... မသီရိျဖဴ ဒီမွာတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္တယ္မွတ္လား..."


"ေအာ္.. ကိုရာဇာရယ္... အားနာစရာၾကီး... ဒါေပမဲ့ သူႏုိးလာရင္ ေရေတာ့ ေတာင္းမယ္ထင္တယ္... ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ေနာ္..." သီရိျဖဴ အားနာ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုက္သည္... သူမစိတ္ထဲမွာေတာ့... "ေအာ္... ကံေကာင္းလိုက္တာ.. ဒီလို လူေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႔လို႔... ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထားျပည့္၀တဲ့ သူပဲ..." လို႔ ၾကိတ္၍ ခ်ီးက်ဴးမိလိုက္ရင္း ေစာေစာက အၾကည့္နက္နက္မ်ားကို သတိရကာ သူမ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ရွက္ေယာင္ေလးသန္းသြားခဲ့သည္...


ရာဇာတစ္ေယာက္ ေဆးရုံေဟာခန္းအတိုင္းေလွ်ာက္လာရင္း ေစာေစာက မ်က္စျပစ္သြားေသာ သူနာျပဳဆရာမေနာက္ကို ခပ္သုတ္သုတ္ေလး လိုက္သြားေလေတာ့သည္...


အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာသည္အထိ ရာဇာကျပန္မလာ... ျဖဴအေပါ့အပါးသြားခ်င္ေသာေၾကာင့္ တလွည့္ ေစာင့္ေပးဖို႔ သူ႔ကို ေမွ်ာ္ေနျခင္းျဖစ္သည္... သို႔ေသာ္ မလာ မလာမို႔... ေနာက္ဆံုး ဆရာမတစ္ေယာက္ကို ခဏေလး အပ္ကာ အျမန္ျပန္လာပါ့မည္ဟုဆိုျပီး ျဖဴ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္... အေပါ့သြားျပီး ျပန္ထြက္အလာ သူနာျပဳဆရာမနားေနခန္းက အျဖတ္ ရယ္သံလြင့္လြင့္ေတြၾကားေတာ့ မေတာ္တဆ မ်က္လံုးက ထိုေနရာေရာက္သြားေတာ့မွ... အၾကည္ဆိုက္သလိုလို ရုိးရုိးစကားေျပာသလိုလို... ၂ေယာက္သား လိုတာထက္ပိုမိုနီးကပ္စြာရပ္ျပီး ရယ္ေမာေနေသာ ရာဇာႏွင့္ သူနာျပဳဆရာမေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္သည္...
"ဟင္... ဘယ္လိုလူပါလိမ့္........... ပံုစံၾကည့္ေတာ့ မထင္ရဘူး... လူရွဳပ္လူေပြပဲ... " ဆိုျပီး ျဖဴ႔ စိတ္ထဲတြင္ ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္... သုိ႔ေသာ္ ဘာအတြက္ ျဖဴ ေဒါသစိတ္ကေလးျဖစ္သြားမိသည္ေတာ့ မသိ... "ေအာ္.. ငါဘာျဖစ္ေနတာပါလိမ့္... ငါနဲ႔မွ မဆိုင္တာ..."....






------------------------------------- ။ ----------------------------------------




ျဖဴျပန္ေရာက္ျပီး မၾကာမီပင္ ရာဇာ အေအးမ်ား စားစရာမ်ားျဖင့္ ေရာက္လာျပီး... "ေဆာ္ရီးဗ်ာ... အနီးနားကဆိုင္မွာ ပစၥည္းမစံုလို႔ အေတာ္ေလး ေ၀းေ၀းသြားလိုက္ရတယ္.. ဟဲ.. ဟဲ.."


ျဖဴမဲ့ျပံဳးေလး တစ္ခ်က္ျပံဳးကာ... "ေအာ္... ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားမွာပဲေနာ္..." ဟု ေစာင္းေျပာလိုက္သည္...


"ရပါတယ္ဗ်ာ... ဒါက ကြ်န္ေတာ့္ေစတနာပါ..."


ျဖဴဟိုဘက္လွည့္ကာ ပစၥည္းေတြကို ခံုေပၚတင္ရင္ မ်က္ႏွာေလးကို မဲ့ကာရြဲ႔ကာ ရာဇာ မျမင္ေအာင္ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္...


ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ... " သမီး!!!!!!!!!!!!.... ေႏြႏွင္း... သမီးဘာျဖစ္တာလဲ... ဘယ္လိုေနေသးလဲ..." ဆိုကာ ေႏြႏွင္း၏ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ထိပ္ထိပ္ျပာျပာေရာက္လာၾကသည္...

"ဆရာ၀န္ကေတာ့ စိုးရိမ္စရာမရွိဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္... သူစိတ္ေၾကာင့္ ခုလိုျဖစ္သြားတာပါ... ခဏေနႏုိးလာျပီးရင္ သူ႔ကို အနားယူဖို႔ပဲ ေျပာသြားပါတယ္..." ဟု ျဖဴက စိတ္မပူေစရန္ ေျပာျပလိုက္သည္...


"စိတ္ေၾကာင့္?... ငါ့သမီးမွာ ငါမသိတာ ဘာမ်ား ဒီေလာက္စိတ္ညစ္စရာရွိလို႔လဲ... ေျပာပါအံုး ျဖဴရယ္... " ေႏြႏွင္းေဖေဖ ဦးျမေမာင္ ခုမွေနာက္ထပ္ စုိးရိမ္စရာအေတြးတစ္ခုႏွင့္ ေမးလိုက္သည္...


သီရိျဖဴလဲ ရာဇာရွိေနတာကိုပင္ သတိမထားမိေတာ့... လူၾကီးေတြကိုလဲ သိထားသင့္တယ္ထင္တဲ့အတြက္... ေအာင္ခန္႔ႏွင့္ ပတ္သတ္သမွ် ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္မ်ားကို ေျပာျပလိုက္သည္...


"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ အန္ကယ္နဲ႔ အန္တီရယ္... ေလာေလာဆယ္ ေႏြႏွင္းကို သိပ္ေတာ့ စိတ္ညစ္ေအာင္ အတင္းေမးလား ျမန္းလားေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔... ဆူလဲ မဆူၾကပါနဲ႔ေနာ္..."


"ေတာက္......... ေခြးမသား.... ဒင္းတို႔ကမ်ားကြာ... ငါ့သမီးနဲ႔ေတာင္ တန္လို႔လား... ဟြန္း... ဒီေလာက္ ႏွစ္ေတြၾကာတဲြလာျပီးမွ... ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးကို ေစာေစာသိရတာ ၀မ္းေတာင္ သာေသးတယ္... ဘာမွ ခံစားဖို႔ မတန္တဲ့ေကာင္အတြက္ ခံစားေနေသးတယ္" ဟု ေဒါသတၾကီး ေျပာျပီးမွ တစ္စံုတစ္ခုကို စိုးရိမ္ဟန္ျဖင့္...


ဦးျမေမာင္ ျဖဴ႔ဘက္ကိုလွည့္ကာ..."ဒါနဲ႔သမီး... ဒီဇာတ္လမ္းက ဒီမွာတင္ရပ္တယ္မဟုတ္လား... သမီးေလးက ဒီေလာက္စိတ္ထိခိုက္ရေလာက္ေအာင္ တစ္ခုခုမ်ား............" စိုးရိမ္လြန္းေနေသာ အေတြးမ်ားျဖင့္ ေမးမိသည္...

"အို ဘုရား... ဘုရား..." ဟုေျပာကာ ေႏြႏွင္းေမေမကေတာ့ သူ႔သမီးအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ တရွဳံ႔ရွဳံ႔ ငိုသာေနေတာ့သည္...


"အို.... မဟုတ္ပါဘူး.. အန္ကယ္နဲ႔ အန္တီရယ္... ေႏြႏွင္းက ဒီလိုလူစားမ်ိဳးမဟုတ္တာလဲ သိသားနဲ႔... ခုဟာက ကားနဲ႔ တိုက္မိမလိုျဖစ္သြားလို႔ လန္႔သြားတာလဲ ပါပါတယ္...." ဒီေတာ့မွ ရာဇာကို သတိရကာ.... "ဒီမွာေလ.. သူတို႔ကားနဲ႔ တိုက္မိမလိုျဖစ္တာ.." ဆိုျပီး ရာဇာ့ကုိ လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္သည္...


ရာဇာလဲ မိသားစုေရးရာမ်ားကိုေျပာေနသည္မို႔ အျပင္လူအေနနဲ႔ အေနရခက္ေနေသာ္လည္း တိတ္တိတ္ေလး ျငိမ္ထိုင္ေနရာမွ လူၾကီး ၂ေယာက္ကို ေခါင္းေလးညြတ္ျပီး ႏွဳတ္ဆက္လိုက္သည္...

"ကြ်န္ေတာ္တို႔ကားနဲ႔ တိုက္မိမလိုျဖစ္သြားတ့ဲအတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာလဲ တာ၀န္မကင္းလို႔ ေဆးဖိုးကုန္က်စရိတ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ပဲ တာ၀န္ယူပါတယ္... စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး... သူ အိပ္ေဆးေပးထားလို႔ အိပ္ေနတာပါ... ေမ့လဲတဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ အေပၚယံနည္းနည္းပြန္းယံုပါ... သတိရရင္ ေဆးရုံဆင္းလို႔ရပါျပီတဲ့..."


ရာဇာ့စကားအဆံုးမွာပင္.... ေႏြႏွင္း ဆီမွ ရွဳိက္သံတစ္ခုထြက္လာသည္... မ်က္လံုးမ်ားပိတ္ထားေသာ္လည္း မ်က္ရည္မ်ားကစည္းက်ေနသည္... "သမီး... သမီးေလး.... ေႏြႏွင္း... ေဖေဖတို႔ ေမေမတို႔ရွိတယ္ေလ..."


ေခၚသံမ်ားၾကား၍ ေႏြႏွင္း မ်က္လံုးအစံုကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျမင္ေတြက မ်က္ရည္ေတြၾကားမွာ မွဳန္၀ါး၀ါး.... ဘာေၾကာင့္မွန္းအသိမ၀င္ေသးခင္ကပင္ ရင္ဘတ္ထဲက ေမာဟိုက္ ဆို႔နစ္ေနသည္.... တျဖည္းျဖည္း အျမင္ေတြၾကည္လာေတာ့ ေႏြႏွင္းလက္ကို ကိုင္ထားေသာ ေမေမ့ကို ေဘးမွာေတြလိုက္ရသည္... ေဖေဖကလဲ စိုးရိမ္တၾကီးၾကည့္ေနသည္... ေႏြႏွင္းဘာလို႔မွန္းမသိ အားငယ္စိတ္... သိမ္ငယ္စိတ္မ်ားက ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို လႊမ္းမိုးေနသည္... ေမေမနဲ႔ေဖေဖကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အားကိုးရသြားသကဲ့သို႔ ထိမ္းထားသမွ် စိတ္ေတြကို လႊတ္ထုတ္ျပစ္ခ်င္လာသည္... ေႏြႏွင္း အိပ္ရာမွ ျဖည္းျဖည္းထကာ မိခင္ ေဒၚ ေ၀ႏွင္းကိုဖက္ကာ ကေလးတစ္ေယာက္ပမာ ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္...


"အေမ့...... ဟင့္.. ဟင့္.... "


မိခင္ကေတာ့ စာနာေသာ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ေႏြႏွင္းကို ဖက္ကာ ေက်ာျပင္ကို ပုတ္ခတ္အားေပးေနသည္... ကိုယ့္သမီး ခံစားေနရတာကိုမၾကည့္ရက္တဲ့ ဦးျမေမာင္ကေတာ့ မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္လႊဲကာ လူမသိေအာင္ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕ကို သုတ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္....


ထိုအေျခအေနၾကား ဆားညက္ေနေသာ ရာဇာကေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ... ေႏြႏွင္း သတိရျပီျဖစ္၍ ဆရာ၀န္ႏွင့္ စစ္ေဆးခိုင္းကာ ျပန္လို႔ရလွ်င္အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္ဟု အၾကံရျပီး... ျဖဴ႕အနားသို႔ကပ္ကာ...


"ကြ်န္ေတာ္ဆရာ၀န္သြားေခၚလိုက္အံုးမယ္..."

"ေအာ္.. ဟုတ္.. ဟုတ္... ကုိရာဇာျပန္ခ်င္လဲ ျပန္လိုက္ပါေတာ့... ဒီမွာ သူ႔မိဘေတြလဲေရာက္ျပီ... သူလဲသတိရျပီဆိုေတာ့..." သီရိျဖဴ၏ အလိုက္သိစြာေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ရာဇာ့စိတ္ထဲ အလြန္၀မ္းသာသြားသည္...


"ေအာ္.. ရပါတယ္ဗ်ာ.. ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္လဲ အလုပ္ကိစၥေလးက ရွိေနေသးလို႔ပါ... ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ အထြက္မွာ ဆရာ၀န္ကို တစ္ခါတည္းေျပာရင္းလႊတ္လိုက္မယ္ေနာ္... သြားလိုက္ပါအံုးမယ္ေနာ္..."


မွဳန္ကုတ္ကုတ္ျဖင့္ စိတ္မၾကည္သာစြာရပ္ေနေသာ ဦးျမေမာင္ကိုလဲ ေခါင္းေလးညြတ္ကာ... 


"သြားလိုက္ပါအံုးမယ္... အန္ကယ္" တိုးတိုးညင္သာစြာ ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ ဦးျမေမာင္က ေသခ်ာပင္ ျပန္မၾကည့္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ျပကာ လက္ျပလိုက္သည္... ေဒၚေ၀ႏွင္းကေတာ့ ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငိုေနေသာ သူ႔သမီးကို ဖတ္၍ အားေပးေနသျဖင့္ အေျခအေနကို ၾကည့္ကာ မႏွဳတ္ဆက္ေတာ့...


------------------------------------------------------ ။ -----------------------------------




ျပတင္းေပါက္မွ တဆင့္ ျမင္ေနရေသာ သစ္ပင္အိုက ကြ်န္မလိုပင္ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ဘ၀တူေတြပဲလို႔ ေျပာေနသေယာင္... ဒါေပမဲ့လဲ မိုးေလး တစ္ေပါက္ ႏွစ္ေပါက္ရြာလိုက္ရင္ သစ္ပင္အိုမွာ အညွာေလးေတြထြက္ျပီး ရြက္သစ္ေ၀ဖို႔ အခြင့္ရွိေသးတယ္... ကြ်န္မအတြက္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ... ေကာင္းကင္ကိုေမာ့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လမင္းၾကီးကေတာ့ ထိန္ထိန္သာျပီး ကြ်န္မကိုလဲ သနားတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ ျပန္ငံု႔ၾကည့္ေနသေယာင္... ေခါင္းထဲကို မဆီမဆိုင္ေရာက္လာတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲကလို မိုးေကာင္းကင္က လမင္းၾကီးကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းမို႔ မေပ်ာ္ႏုိင္ဘူး မေမာ္ႏုိင္ဘူးတဲ့... ဒါေပမဲ့လဲ ခု ဒီလမင္းၾကီးလိုပဲ တစ္ကိုယ္တည္းျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ သူ အေဖာ္ျပဳေပးေနႏုိင္တယ္ေလ... သစ္ကိုင္းေပၚက ငွက္ကေလးေတြ အေဖာ္နဲ႔ ျမဴးေနတာကိုၾကည့္ရတာလဲ ကြ်န္မအတြက္ ၾကည္ႏူးဖို႔မေကာင္းဘူး...

တစ္ပင္တည္းမွာ ပြင့္ေနတဲ့ ပန္းကေလးေတြကလဲ မလွပႏုိင္ဘူး... ေကာင္းကင္ေပၚက မ်ားျပားလွတဲ့ ၾကယ္ေတြကလဲ ကြ်န္မအတြက္ မေတာက္ပႏုိင္ဘူး... အရာရာတိုင္းဟာ ကြ်န္မကို စိတ္အားငယ္ေနေစတယ္... ေလွာင္ေျပာင္ေနၾကသလိုခံစားရတယ္... ခုခ်ိန္မွာ ကြ်န္မကို နားလည္မွဳ အေပးႏုိင္ဆံုးကေတာ့ သီခ်င္းထဲမွာ ေလွာင္ေျပာင္ခံခဲ့ရတဲ့ လမင္းၾကီးပဲ ရွိေတာ့တယ္.... တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ လမင္းၾကီးကို တစ္ခါမွ မသနားဖူးပင္မဲ့ ဒီညေတာ့ ျပတင္းေပါက္က ျမင္ေနရတဲ့ ဘ၀တူ လမင္းၾကီးကို ၾကည့္ရင္း ကြ်န္မ အိပ္ယာေပၚမွာ ၾကိတ္ ငိုမိျပန္တယ္...


တစ္ေလာကလံုးမွာ ဘာေၾကာင့္ ကြ်န္မဒီေလာက္ ခ်စ္ကံေခရတာလဲ... ဘာလို႔ ကြ်န္မဒီေလာက္ ကံဆိုးရတာလဲ... ေမာင္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကြ်န္မ ဘာအမွားမ်ားလုပ္ခဲ့မိလို႔လဲ... တစ္ခါတစ္ေလ ေမာင့္ကို သ၀န္တိုတတ္တာ... ေမာင့္ကို ဆရာလုပ္တတ္တာ... ဒါေတြအားလံုးက ေမာင့္ကို ခ်စ္လို႔ဆိုတာ ေမာင္မသိတာလား... ဒါမွမဟုတ္ဒါေတြက ေမာင့္အခ်စ္ကို ေလ်ာ့ေစခဲ့တာလား... ဒါေပမဲ့ ေမာင္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဒီအခ်ိန္ကာလအေတာအတြင္းမွာ ကြ်န္မတို႔ တူတူ ေပ်ာ္စရာေတြ ေ၀မွ်ရင္း ၾကည္ႏူးခဲ့ရတာေတြဟာ ခဏေလးမဟုတ္ပါဘူး... ကြ်န္မေခါင္းထဲမွာ အေတြးေပါင္းစံုနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တဲ့ ညေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ နစ္ေနတဲ့ ကြ်န္မေခါင္းအံုးေလးသာ အသက္ရွိမယ္ဆိုရင္ သူလဲ ေမာင့္လိုပဲ ကြ်န္မကို ထားသြားေလာက္ျပီ... အေတြးေတြနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ေပမဲ့ အငို၀ျပီး မ်က္လံုးေတြ ပင္ပန္းလာရင္ေတာ့ သူ႔အလိုလိုအိပ္ေပ်ာ္သြားရတဲ့ ညေတြတိုင္း မနက္ႏုိးထလာရင္ အိပ္မက္ေတြသာျဖစ္ပါေစေတာ့လို႔ မသိစိတ္က ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္.... 


ေမာင္နဲ႔ အတူ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့လမ္းေဟာင္းေတြ... တစ္ခါတစ္ေလ မေျပာမဆို ကြ်န္မအလုပ္ကို လာၾကိဳရင္ ေမာင္ထိုင္ေနတတ္တဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္က ခံုေလး... ေမာင္ေသာက္ေနက် လက္ဘက္ရည္ ခ်ိဳခ်ိဳ... ငရုတ္သီးစပ္စပ္ စားတိုင္း သီးတတ္တဲ့ ကြ်န္မအတြက္ ေရဗူးနဲ႔ ေစာင့္ေနေပးတတ္တဲ့ ေမာင့္ပံုရိပ္ေတြ... အပူမစားႏုိင္တဲ့ ကြ်န္မအတြက္ တစ္ခုခုစားတိုင္း ေမႊေပး မွဳတ္ေပးတတ္တဲ့ ေမာင့္ရဲ႔ ဂရုစိုက္တတ္တဲ့ အက်င့္... ကြ်န္မပတ္၀န္းက်င္ရဲ႔ ေနရာတုိင္းမွာ ေမာင့္ပံုရိပ္ေတြခ်ည္းပါပဲ... အရင္ကတည္းကလဲ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို Romantic ဆန္ဆန္ေတြ ကြ်န္မ မေတာင့္တခဲ့ဖူးပါဘူး... မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး... သာမာန္ ေမာင္နဲ႔ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြ တစ္ဘ၀လံုး ပံုမွန္ရွိသြားပါေစလို႔ပဲ ကြ်န္မ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတာ သိပ္မ်ား ေလာဘၾကီးသြားသလား... အျဖစ္အပ်က္ေတြက မေန႔တေန႔ကအတိုင္း ကြ်န္မရဲ႔ မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲမွာ ထင္ထင္ရွားရွားရွိေနဆဲ... ေမာင့္ကို တမ္းတမိတိုင္း ဘာေၾကာင့္ ကြ်န္မတို႔ ေ၀းရတယ္ဆိုတာကို အၾကိမ္ၾကိမ္စဥ္းစားမိပင္မဲ့ အေျဖမရခဲ့ဘူး... ရွိေနတဲ့ အေျဖကိုပဲ ကြ်န္မ သိစိတ္က လက္မခံခ်င္ခဲ့တာလား...








ေမာင္ေရာ... ခုခ်ိန္မွာ ကြ်န္မကို သတိရေနမလား... ကြ်န္မလိုပဲ ခံစားေနရမလား... ကြ်န္မကို တစ္ခါတစ္ေလမ်ား တမ္းတေနမလား... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင့္ကိုေတာ့ ကြ်န္မနဲ႔ တူတူ သြားလာခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာေတြမွာ မေတြ႔ရေတာ့... ဒီေနရာေတြလာရင္ ေမာင္လဲ ကြ်န္မလိုပဲ ခံစားရမွာမို႔ သူမလာတာမ်ားလား... တစ္ေနရာရာ အကြယ္ကေနမ်ား ေမာင္ ကြ်န္မကို ၾကည့္ေနမလားလို႔ ရွာၾကည့္မိတယ္... အတၱၾကီးတယ္ပဲ ဆိုဆို... အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရရင္ ေမာင့္ကိုလဲ ကြ်န္မခံစားရသလို ခံစားေနရပါေစလို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္...




ကြ်န္မရဲ႔ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြကို ျမင္တိုင္း... အစားအေသာက္ အရင္လို မစားႏုိင္တာကို သိတုိင္း မ်က္ႏွာမေကာင္းတဲ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမအတြက္လဲ ကြ်န္မ ၀မ္းနည္းရျပန္တယ္...


တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ေဖေဖ မခံႏုိင္လြန္းလို႔...

"သမီးရယ္... ဒီလို အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ိဳး ဒီလိုေကာင္စားမ်ိဳးကို ေမ့ျပစ္လိုက္စမ္းပါ... ေဖေဖတို႔ကလဲ အစကတည္းက သိပ္ေပ်ာ့ညံ့လြန္းတဲ့ ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးကို သေဘာက်လွတယ္မဟုတ္ပါဘူး... ငါ့သမီးစံုမက္လို႔သာ ခြင့္ျပဳခဲ့တာပါ... ရုိင္းရုိင္းႏွဳိင္းရရင္ သူ႔ကိုကိုယ္စြန္႔ပစ္လိုက္တဲ့ မစင္လိုပဲ သေဘာထားစမ္းပါ... မစင္ဆိုတာ ကိုယ္ခံုမင္လို႔ စားခဲ့တဲ့ အစာကေန ျဖစ္တာဆိုပင္မဲ့ ကိုယ့္၀မ္းထဲကထြက္သြားျပီးတဲ့အခ်ိန္ဆို ဘယ္သူမွ ျပန္လွည့္ၾကည့္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး... မစင္နဲ႔ ထိေတြ႔ရမွာေတာင္ ရြံရွာၾကတယ္.... ခု ဒီေကာင္နဲ႔ သူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းကလဲ မစင္လိုပဲ... သူတို႔နဲ႔ မပတ္သတ္ရတာ သမီးအတြက္ အမ်ားၾကီးေကာင္းတယ္... ဒီေတာ့ မတန္ဘူး... ငိုမေနနဲ႔ေတာ့... " ကြ်န္မေၾကာင့္ စိတ္ထိခိုက္ေနတဲ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာနဲ႔ တုန္ရီတဲ့ ေဖေဖ့ရဲ႕ ေဒါသေႏွာတဲ့အသံ... ေမေမ့ရဲ႔ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ စိုးရိမ္တဲ့ အၾကည့္ေတြ... ကြ်န္မအတြက္ ၀မ္းနည္းစြာ ၾကိတ္ငိုထားတဲ့ ေမေမ့ရဲ႔ နီျမန္းေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြ... သူငယ္ခ်င္းျဖဴရဲ႔ အားေပးမွဳေတြ...

"တေလာကလံုးမွာ နင္မွ ကံအဆိုးဆံုးလို႔ ထင္ေနတယ္မွတ္လား... နင္မွ သနားစရာအေကာင္းဆံုးလို႔ ခံစားေနရတယ္မွတ္လား... ဒီမွာ အဲဒါ နင္တစ္ေယာက္ထည္းမဟုတ္ဘူး... နင္ခုခံစားေနရတာေတြက အသည္းကဲြတဲ့သူေတြရဲ႕႔ျဖစ္စဥ္ေတြပဲ... ေလာကမွာ ဒီထက္ဆိုးတာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ သူေတြအမ်ားၾကီး... ငါကိုယ္တိုင္ အသည္းမ႕ကဲြဖူးပဲနဲ႔ နင့္ကို ဆရာလုပ္ေနလို႔ ငါနင့္ကို နားမလည္ပါဘူးလို႔မထင္နဲ႔... ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္က အားလံုးကို ကုစားသြားမယ္... ဒါေပမဲ့ နင့္ရဲ႔ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳေပၚလဲ မူတည္တယ္... ဘာမွ အားငယ္စရာလဲ မလိုဘူး.. နင့္ေဘးမွာ နင့္ကို ခ်စ္တဲ့ ဂရုစိုက္တဲ့ ငါတို႔ေတြရွိေနတယ္ဆိုတာကိုပဲ စိတ္ထဲမွာ ထည့္ထား... " ဟု ျဖဴ မခ်ိတင္ကဲ ကြ်န္မကို ေျပာခဲ့သည္...


ကြ်န္မေၾကာင့္ ကြ်န္မ ပတ္၀န္းက်င္က ကြ်န္မကို ခ်စ္တဲ့ ခင္တဲ့ မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စိတ္ညစ္ေနရေတာ့ ကြ်န္မစိတ္မေကာင္းပါ... တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကြ်န္မတတ္ႏုိင္သေလာက္ သူတို႔ေရွ႔မွာ ၾကိဳးစားျပီး ပံုမွန္ေနသည္... ပံုမွန္စားသည္... ပံုမွန္ လွဳပ္ရွားသည္... အတတ္ႏုိင္ဆံုး သူတို႔ မရိပ္မိေအာင္ ပံုမွန္ေနသည္... အရီအျပံဳးနည္းသြားတဲ့ ကြ်န္မကိုေတာ့ သူတို႔ဘက္ကလဲ နားလည္ေပးတယ္ထင္သည္... အားလံုးလဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေမာင့္အေၾကာင္းကို မစေတာ့... ကြ်န္မစိတ္ေပ်ာ္ေအာင္သာ ထားၾကသည္... သိစိတ္က ေမ့ျပစ္လိုက္ဖို႔ နာက်ဥ္းျပစ္လိုက္ဖို႔ ေျပာေနပင္မဲ့ မသိစိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမာင္တစ္ေနရာရာကေန ေပၚလာမွာကို ေမွ်ာ္ေနမိတယ္... ေမာင္မရွိေတာ့တဲ့ ကြ်န္မရဲ႔ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ဘ၀ကို ဘယ္သူမွေတာ့ နားလည္ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး...






Thursday, June 10, 2010

Will You Be There For Them??

ပြီးခဲ့တဲ့နှစ် (2009) ဒီဇင်ဘာ ၃၁ရက်နေ့က မင်္ဂလာဒုံ ပုလဲမြို့သစ်နားမှာရှိတဲ့ မြသိင်္ဂီသီလရှင်စာသင်တိုက်မှာ မိဘမဲ့ကလေးတွေနဲ့ အဲဒိ အနီးအနားက ချို့တဲ့တဲ့ ကလေးတွေကို နေ့လည်စာကျွေး... လက်ဆောင်ပစ္စည်းလေးတွေ ပေးဖြစ်ခဲ့တယ်...

မဗေဒါရဲ့ ပိုက်ဆံအခြေအနေကြောင်း ကလေးတွေအတွက်ပဲ ဖိနပ် လှူနိုင်ပြီး... ကျန်တဲ့ ကိုရင်ကြီးတွေနဲ့ အတန်းကြီး အတွေအတွက်ကတော့ ငွေသားမုန့်ဖိုးပဲ ပေးလှူဖြစ်ခဲ့တယ်... မိန်းကလေးတွေအတွက်တော့ တစ်ခုပိုတာက ခေါင်းစည်းကြိုးလေးတွေလဲ လက်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်... ကလေးတွေအားလုံး ကစားဖို့လဲ ဘက်မင်တန်တို့ ဘောလုံး ခြင်းလုံးတို့လဲ လှူခဲ့တယ်... အဲဒိကျောင်းမှာစာပြပေးတဲ့ စေတနာရှင်ဆရာ ဆရာမတွေအတွက်လဲ ကျောင်းစိမ်းလုံးချည်နဲ့ ငွေသားတွေလှူခဲ့တယ်...

မဗေဒါရဲ့အလှူအပြင် youtube ပေါ်မှာ သိခဲ့တဲ့ Gersing ကလဲ ပညာရေးထောက်ပံ့စားရိတ်ကို လှူခဲ့တယ်... ကိုယ်လဲ လှူခွင့်ရတဲ့ အပြင် သူများအလှူကိုလဲ ကူညီခွင့်ရတဲ့အတွက် ဝမ်းလဲသာမိတယ်... ပြီးတော့ Gersing ကိုလဲ ဒီနေရာကနေ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောချင်တယ်... နောက်ပြီး သာဓုလဲ ခေါ်ပါတယ်... သာဓု.. သာဓု.. သာဓု... နောက်လဲ များများလှူနိုင်ပါစေနော်...

နောက်ပြီး မဗေဒါ မြန်မာပြည်ပြန်ပြီးအလှူလုပ်မယ်ဆိုတုန်းက အနီးနားက သူငယ်ချင်းတွေထဲကလဲ သူတို့ စေတနာရှိသလောက် မဗေဒါ အလှူထဲမှာ ထည့်ဝင်ကြတဲ့အတွက်လဲ ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်...

အလှူအကြောင်းအသေးစိတ်ကို နောက်ဗွီဒီယိုတွေ ထပ်တင်ဖြစ်ရင် ပြောပြချင်ပါသေးတယ်... ခုတော့ ခဏနေရင် ပြမဲ့ ဗွီဒီယိုလေးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ပြောချင်တယ်.. ဒီဗွီဒီယိုလေးမှာ မိုက်ကယ်ဂျပ်ဆင်ရဲ့ Will you be there သီချင်းကို သုံးထားတယ်... ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲဒိသီချင်းလေးရဲ့ အဓိပ္ပါယ်လေးက မိဘမဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ဘက်ကနေ ခံစားပြီး ဆိုပေးထားတာဖြစ်တယ်... အဲဒိသီချင်း စာသားအဓိပ္ပါယ်လေးကို နားထောင်မိတိုင်း ရင်ထဲမှာ မိဘမဲ့ ကလေးတွေကို ကိုယ်ချင်းစာစိတ်ဖြစ်မိတယ်...

ဘာလို့ရှင်းပြတာလဲဆိုတော့ ဗွီဒီယိုထဲမှာ ကိုရင်တွေ သီလရှင်လေးတွေလဲ ပါတယ်လေ... အင်္ဂလိပ်သီချင်းကြီးနဲ့ မလိုက်ဖက်ဘူးလို့ တချို့က ထင်ချင်ထင်မယ်... ဒါပေမဲ့ အဲဒိ ကိုရင်တွေ သီလရှင်တွေထဲမှာလဲ တစ်ချို့က အကျီၤဖိုးမတတ်နိုင်လို့ သီလရှင်စည်းပေးခံထားရတဲ့ မိဘမဲ့လေးတွေလဲ ရှိတယ်လို့ သိရတယ်... ဒီသီချင်းလေးက charity သီချင်းလေး ဖြစ်တဲ့ အတွက် Youtube တို့ facebook တို့ကလဲ ဒီသီချင်း အသုံးချမှုကို ခွင့်ပြုမယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်... ဗွီဒီယိုလေးကိုလဲ ခံစားရင် ကုသိုလ်တွေကို မျှဝေလိုက်ပါတယ်...

မြန်မာပြည်မှာ သင်တို့ကို လိုအပ်နေတဲ့ ကလေးငယ်တွေ အများကြီးရှိပါတယ်... သူတို့အတွက် တတ်နိုင်သလောက် သင်တို့ ရှိပေးနေနိုင်မလား... သင်တို့ရဲ့ ပိုက်ဆံ ပြားလေးကအစ သူတို့ ဆီမှာ တန်ဖိုးထားခံရပါတယ်...




ဗွီဒီယိုအောက်က ပိုစ့်လေးကတော့ Facebook ပေါ်မှာ Gersing Aung ရေးထားတဲ့ မြန်မာပညာရေးနဲ့ အနာဂတ်ဆိုင်ရာ ပိုစ့်လေးပါ... အဓိပ္ပါယ်ရှိပြီး ထိမိတဲ့အတွက် ဖတ်သွားစေချင်ပါတယ်... သူကတော့ အပေါ်မှာ ပြောသွားတဲ့အတိုင်း ကျွန်မကနေ တဆင့် ပညာရေးအထွေထွေစားရိတ်ရော ပညာထူးချွန်တဲ့ မိဘမဲ့ ကလေးတစ်ယောက်အတွက် ပညာသင်စားရိတ်ရောကိုပါ ပေးလှူခဲ့တဲ့သူပါ...


Mal-education, mis-education or de-education - all are recipes for slavery

When education is discouraged in a country, it must be earned through struggles, diligence and hard work. In Burma, a majority of students suffer from mal-education (and worst, DeEducation). Educational crisis in Burma is not a surprising blow. Social outcome of this crisis is best understood in the interest of Burmese ruling generals – which is to put the society in the mindset of slavery. While forced labor and physical slavery are not uncommon across Burma, feeding systematic brainwash and mis-education to innocent children is no excuse to humanity.

The mindset of slavery equals that of the powerless – a recipe for a f*-up life.

So, how do we overcome this crisis in Burma?

I do not have a good answer but I know that I cannot do it alone.

One of my teachers once said, “Brain drain is better than brain waste”. Although it would not be the best solution, I still thank her for the light she showed me.

Being on a brighter side now, I have had a desiring dream of helping children in Burma with their education. I want them to seek out education beyond their classrooms, and realize that education is what will liberate them.

Since I was in Burma, my targeted group of children for help has been the orphans throughout Burma (though my sister has a different idea of supporting primary school teachers). And I want to set up the fund and distribute it for the orphans’ educational benefits. I also have an ultimate dream of building a school-home where they are educated while raised and nurtured. It is a million dollars journey and every journey begins with one step.

I am glad I was able to make the first step towards my goal with a selfless and sincere help from a friend who went and visited Burma. Through that friend, I was able to reach out to Burmese orphans and abandoned children cared for by a Buddhist nun. That orphanage solely depends on private donations and the outlook of the orphanage is poor because it is suited in a rugged location and donors are not willing not make a trip to the orphanage. I am thankful that my friend and hers voluntarily made several trips to that orphanage while they were in Burma.

I requested the nun to use half of my donation on general educational expenses and the other half on a scholarship award to an outstanding student. The idea of scholarship is not yet popular in Burma and probably unheard of in the orphanages. But, I hope that the concept of reward will motivate the kids, and give them a sense of hope and a purpose of life.

Like everything in Burma, nothing can be confirmed. I cannot confirm that money will be used as per my request not because of the credibility of the orphanage, but because of the inaccessibility nature of our country. I have my faith in the nun, and I will leave it as it is.

With a permission of the photographer, I am sharing some of the images from the orphanage. I hope these pictures bring you joy, sympathy, compassion and creative ideas.

And…MOST IMPORTANTLY, I HOPE ONE DAY, YOU CAN PERSONALLY CREATE A MUTUAL HAPPINESS WITH THEM!!!



Saturday, June 05, 2010

ျမန္မာျပည္မွာ အက္ဂါ၊ ထိုင္၀မ္မွာ Zhoug Tai-Shan (趙太祥 )

ဒီေန႔ေတာ့ ကြ်န္မကို facebook ေပၚက လူတစ္ေယာက္က လင့္ခ္တစ္ခု message ပို႔တယ္... ဒါနဲ႔ သြားၾကည့္ျဖစ္ေတာ့... Zhoug Tai-Shan ရဲ႕ ျမန္မာ ဗီြစီဒီတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္... နီလာေအာင္ေအာင္နဲ႔ သရုပ္ေဆာင္ထားတာ... အဲဒိသီခ်င္းကိုေတြ႔ေတာ့ နဲနဲေတာ့ မွတ္မိသလိုလိုရွိတယ္... သူ႔ပိုစတာၾကီးေတြ ဘားလမ္းထဲက ေတးသံသြင္းေတြမွာ ခ်ိတ္ထားတာမွတ္မိသလိုလိုျဖစ္လာတယ္... အဟိ... ေအာ္... ဘာလို႔မ်ား အဲဒိတုန္းက သတိေတာင္မထားမိတာပါလိမ့္လို႔... သတိမထားမိဆိုလဲ အိမ္မွာ မေဗဒါက အရင္က ကတ္ဆက္ေခြ၀ယ္ စီဒီ၀ယ္ သိပ္လုပ္တာမဟုတ္ဘူး... သီခ်င္းၾကိဳက္တဲ့ မေဗဒါ အစ္မနဲ႔ အေဖကပဲ သီခ်င္းေခြ ဒိုင္ခံ၀ယ္တာ... မေဗဒါက ရုပ္ရွင္ ဇာတ္လမ္းတဲြေတြပဲ ၀ယ္တာ... ဟဲ... ဟဲ...

ေအာ္ သူ အဲဒိထဲက နာမည္ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကီးခဲ့ရင္လဲ ေကာင္းမွာလို႔... ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္ကေတြးမိေတာ့လဲ အဲဒိထဲကသာ ျမန္မာျပည္မွာ နာမည္ၾကီးခဲ့ရင္ သူခုလို ထိုင္၀မ္မွာ အိုင္ဒိုးသြားျပိဳင္ျဖစ္ခ်င္မွ ျပိဳင္ျဖစ္မွာ... တျခားႏုိင္ငံကလူေတြ သူ႔ကို သိခ်င္မွေတာင္ သိလိုက္မွာ... ျမန္မာျပည္က အႏုပညာ စီးေၾကာင္းအတိုင္းပဲ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ပါသြားခ်င္လဲ ပါသြားမွာ... ဒီေတာ့ ခုလို ျဖစ္တာပဲ အေကာင္းဆံုးပဲ...

အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရရင္ သူ႔ပိုစတာကို အဲဒိတုန္းက သတိထားမိပါတယ္... ခုျပန္ေတြ႔ေတာ့ အဲဒိတုန္းက ဒီဇိုင္းနဲ႔ မတူေတာ့ မမွတ္မိတာ...(စိတ္ေတာ့မဆိုးနဲ႔ေနာ္... အမွန္အတိုင္းေျပာမလို႔...) သူက နဖူးက်ယ္ရတဲ့ အထဲ ဆံပင္ လိမ္ေကာက္ေကာက္ေလးေတြကို ေရွ႕တစ္ဖက္မွာခ်ထားေတာ့ အဲဒိအခ်ိန္က ကေလးအေတြးနဲ႔ "ဟင္... ဘယ္လိုၾကီးလဲ မသိဘူး... ဇာတ္မင္းသားကေန စီးရီးထုတ္တာလား မသိဘူး" ေတြးခဲ့မိတယ္... ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ လူတစ္ေယာက္မွာ လိုက္ဖက္တဲ့ အျပင္အဆင္နဲ႔ စတိုင္က အေရးၾကီးပါလားလို႔ မွတ္ယူမိတယ္... ကဲပါေလ... ဒါေတြထားလိုက္ပါေတာ့... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုခ်ိန္က စျပီး အားေပးလဲ ေနာက္မက်ေသးပါဘူး... ေဟာဒီမွာ သူ႔ ျမန္မာ ဗီြစီဒီ....

P.S သူ႔နာမည္ အရင္းက ေက်ာ္ထိုက္စံ ဟုတ္မဟုတ္ ကြ်န္မလဲ ေသခ်ာမသိပါ.. youtube ေပၚမွာ သူ႔ျပိဳင္ပဲြ ဗီြဒီယိုတင္ထားတဲ့သူက အဲလိုေရးထားလို႔ အဲလိုထင္တာပါ... ေသခ်ာသိေသာသူမ်ား အမွားပါလွ်င္ ျပင္ေပးႏုိင္ပါတယ္...


Thursday, June 03, 2010

Taiwan ေရာက္ ျမန္မာျပည္က ၾကယ္တစ္ပြင့္

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ရက္ေလာက္ကမွ ဂ်န္ဂမ္ဆပ္ရဲ႔ေနာက္ဆံုးဗီြဒီယိုကို Youtube မွာ upload လုပ္ရင္း မေတာ္တဆေတြ႔လိုက္တဲ့ ထိုင္၀မ္ စူပါအိုင္ဒိုးျပိဳင္ပဲြက ျမန္မာ အဆိုေတာ္ကို အေတာ္ေလး ကြ်န္မသေဘာက်ေနပါတယ္... အစကေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို ဘေလာ့ေပၚမေရးေတာ့ပါဘူးလို႔ စိတ္ကူးမိပင္မဲ့... တျခားႏုိင္ငံက မင္းသားေတြကို ကိုယ္ၾကိဳက္ရင္ ေ၀ငွေနေသးတာ... ခုလို ကိုယ့္လူမ်ိဳး အရည္အခ်င္းရွိ talent ရွိတဲ့သူကိုလဲ လူသိေအာင္ ေ၀မွ် အသိေပးသင့္တယ္လို႔ထင္တယ္ေလ... ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းကေတာ့ facebook မွာ လင့္ခ္တင္လိုက္ေသးတယ္... ကြ်န္မ facebook ထဲမွာ ရွိတဲ့သူေတြေတာ့ သိျပီးျဖစ္မွာပါ...

သူက ထိုင္၀မ္ စူပါအိုင္ဒိုးကို ၀င္ျပိဳင္တာမွာ ထိပ္ဆံုး အဆင့္ ၉ေယာက္အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္... ပထမဆံုး audition ၀င္တဲ့ ေန႔ကတည္းကလဲ သူဟာ ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္းကို ေျပာခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္... ျမန္မာသီခ်င္း "မင္းနဲ႔မွ ခ်စ္တတ္ျပီေပါ့" ကိုေတာင္ ပထမဆံုး Audition မွာ ဆိုျပခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္... သူတို႔ ထိုင္၀မ္ အိုင္ဒိုးက အေမရိကန္အိုင္ဒိုးလို ေနာက္ပိုင္းမွာ ပရိတ္သတ္မဲနဲ႔သြားလား ဒိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ပဲ သြားလားေတာ့ ကြ်န္မလဲ ေသခ်ာမသိပါဘူး... ဒါေပမဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးဆိုတာနဲ႔တင္ ထိုင္၀မ္အိုင္ဒိုး နံပါတ္တစ္ျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ သိပ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္... ဒါက ကြ်န္မရဲ႔ အထင္ကို အရုိးသားဆံုး ေျပာၾကည့္တာပါ... ဒါေတာင္ သူက Top 9 အထိပါခဲ့တယ္ဆိုတာ သူ႔ရဲ႔ အရည္အခ်င္းက အေတာ္ေလး မေသးလုိ႔ပါ...

ကဲဒါဆို သူ႔ performance ေတြကို ကြ်န္မ စိတ္၀င္စားလာတာနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ပါတယ္... နံပါတ္၉ အထိေရာက္တာလဲ ေရာက္ေလာက္ပါတယ္... အေတာ္ေလး အသံေကာင္းပါတယ္... ဒါေတာင္ ကြ်န္မနားမလည္တဲ့ တရုတ္သီခ်င္းဆိုေနတာေနာ္... သီခ်င္းဆိုေနတုန္းလုပ္တဲ့ ဟန္ပန္ အမူအရာနဲ႔ ၀တ္ပံုစားပံု အျပင္အဆင္လဲ ဘာမွ သိပ္ေျပာစရာမရွိပါဘူး... ရုပ္ရည္လဲ မဆိုးပါဘူး ခႏၶာကိုယ္ အရပ္အေမာင္းကအစေတာ့ အာရွက တျခားႏုိင္ငံက Celeb ေတြနဲ႔ အတန္းမွီပါတယ္... ဒါတင္မကပါဘူး သူက တစ္ခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြမွာ က တာလဲ ေတြ႔ရပါတယ္... က တာလဲ မဆိုးပါဘူး... Moon Walk ေလွ်ာက္တာဆိုရင္ ေနာက္က Dancers ေတြထက္ေတာင္ သူေလွ်ာက္တာက ပိုလွပါေသးတယ္... ဒါေတာ့ တကယ္ခ်ီးက်ဴးပါတယ္...





ကြ်န္မရဲ႔ Personal Taste အရေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြမွာလုပ္ထားတဲ့ သူ႔ ဆံပင္ပံုစံကို သိပ္မၾကိဳက္ပါဘူး... သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ဆံပင္ပါးပံုရပါတယ္... သူပထမဆံုး Audit ၀င္တုန္းကပံုမွာ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္... ဒီေတာ့ ဆံပင္ပံုက ေရြးမွာပါ... ေအာက္က ဗီြဒီယိုထဲက 0:53 ဂ်ာ႕ကင္အျဖဴေလးနဲ႔ ဆံပင္အလန္ေလးလဲ မဆိုးပါဘူး... အဲဒိဆံပင္နဲ႔ သေဘာက်တယ္... ငယ္တယ္လဲထင္ရတယ္... (အသက္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ မသိပါ)... ဒါကလဲ ဒီလို အႏုပညာလိုင္းထဲ၀င္ရင္ စတိုင္တစ္မ်ိဳးတည္းေနတာထကစာရင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနႏုိင္ရမယ္ဆိုေတာ့ လက္ခံလို႔ရပါတယ္... ေအာက္က ဗီြဒီယိုကေတာ့ သူ eliminate လုပ္ခံရတဲ့ ေန႔မွာ ျပတဲ့ ဗီြဒီယို ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္...

ဒီမွာ မိတ္ကပ္ဟာ ခုလို show bis က လူေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္အေရးၾကီးသလဲဆိုတာကိုလဲ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္... သူ ပထမဆံုး Audit ၀င္တဲ့ ပံုနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း စင္ေပၚမွာ ဆိုတဲ့ ပံုက အကြာၾကီးပါ... စင္ေပၚမွာ သူ႔ပံုက တကယ့္ကို star တစ္ေယာက္နဲ႔ တူပါတယ္... အသားအေရ ဆံပင္ မ်က္ႏွာ အေနအထား အားလံုးက နာမည္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ရဲ႔ လကၡဏာေတြျဖစ္ေနပါတယ္... သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ Smart က်ျပီး Cool ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ခံစားရပါတယ္... အဲဒါဟာ မိတ္ကပ္ ၀တ္စားျပင္ဆင္ပံု အားေကာင္းလာလို႔ပါ... ေယာက်ၤားမို႔ မိတ္ကပ္လိမ္းစရာမလိုပါဘူး အေျခာက္မွ မဟုတ္တာ ဆိုတဲ့ ေခတ္က က်န္ခဲ့ပါျပီ... ကြ်န္မေျပာတာ Show Bis ကို ေျပာတာေနာ္.. အျပင္က သာမာန္လူေတြကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး... show bis ထဲ ၀င္ခ်င္တဲ့ ေယာက်ာၤးကိုေျပာတာ... ခုအခါမွာ မိတ္ကပ္နည္းပညာေတြ အဆင့္အတန္း အရမ္းျမင့္မားလာတဲ့အတြက္အေၾကာင့္ ေယာက်ာၤးလဲ ေယာက်ာၤးအေလ်ာက္ သင့္ေတာ္တဲ့ မိတ္ကပ္ေတြရွိေနပါျပီ....




သူ႔ကို တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ျမန္မာသီခ်င္းဆိုတာ ၾကားခ်င္တယ္... ျမန္မာစကားေရာ ေျပာတတ္ရဲ႔လားလို႔ ေမးသူေတြအတြက္ကေတာ့ ၂၀၁၀ ထိုင္၀မ္မွာ က်င္းပတဲ့ ျမန္မာ သၾကၤန္မွာ ေႏြမ သီခ်င္းနဲ႔ ပါ၀င္ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္...




ကြ်န္မအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ သူ႔အသံက နဂိုေကာင္းပါ... ဘာဆိုဆိုေကာင္းတယ္ဆိုေပမဲ့ ျမန္မာသီခ်င္းထက္ တရုတ္သီခ်င္းဆိုတာ ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္... သူ႔အသံနဲ႔လဲ ပိုလုိက္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္... သူ႔အသံနဲ႔လိုက္တဲ့ ျမန္မာသီခ်င္းေတြလဲ ရွိမွာပါ... ျမန္မာျပည္မွာ စီးရီး ၂ေခြထုတ္ျပီးျပီလို႔ အဲဒိဗီြဒီယိုကို Youtube မွာတင္ထားတဲ့သူက ေျပာပါတယ္... ဒါဆိုရင္ ဘာနာမည္နဲ႔လဲ စီးရီးနာမည္ကေရာဘာလဲ... ကြ်န္မ မူရင္းကို တန္ရာတန္ေၾကးေပးျပီး ၀ယ္ယူအားေပးခ်င္ပါတယ္...

တကယ္လို႔မ်ား ကြ်န္မဘေလာ့ကို ထိုင္၀မ္က သူနဲ႔ သိတဲ့သူတစ္ေယာက္ေယာက္ပဲ လာဖတ္သည္ျဖစ္ေစ... သူကိုယ္တိုင္ပဲ မ်က္စိလည္လမ္းမွားျပီးဖတ္မိသည္ျဖစ္ေစ ဖတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ကို အၾကံေပးလိုတာေလး တစ္ခုရွိပါတယ္... ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ယခုလို အႏုပညာ အဆင့္အတန္း တစ္ျဖည္းျဖည္းယုတ္ေလ်ာ့လာေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာ အရင္ေျခလွမ္းစမဲ့အစား... ခု ထိုင္၀မ္မွာ အဆင့္အတန္းေနရာ တစ္ေနရာရေနျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒိမွာပဲ ေတးေရးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္တရုတ္သီခ်င္းေခြထုတ္ျပီး အဲဒိက ေစ်းကြက္ကို အရင္တိုးေစခ်င္တယ္... အဲဒိမွာ နာမည္ၾကီးရင္ အလိုလိုေနရင္း Asia က တရုတ္စကားေျပာႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ နာမည္ၾကီးတာနဲ႔ အတူတူပဲျဖစ္မွာပါ... ဥပမာ စကာၤပူက Stephine Sun တို႔ဘာတုိ႔ဆို စကာၤပူလို အႏုပညာ သိပ္မထြန္းေပါက္တဲ့ ႏုိင္ငံကမတိုးပဲ ထိုင္၀မ္တို႔ ေဟာင္ေကာင္တို႔ ေစ်းကြက္ကို တိုးေပါက္သြားတဲ့အတြက္ စကာၤပူရဲ႕ ဖူးဖူးမွဳတ္ celebrities တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာပါပဲ... ေနာက္တစ္ေယာက္က မေလးရွားက Michelle Yeoh (Crouching Tiger hidden dragon, Geisha) ဆိုရင္လဲ သူ႔ႏုိင္ငံ မေလးရွားကေန စမေဖာက္ပဲ ေဟာင္ေကာင္ေစ်းကြက္မွာ နာမည္ေက်ာ္ျပီး ခုဆို ကမာၻေက်ာ္ အက္ရွင္ အမ်ိဳးသမီး သရုပ္ေဆာင္ တစ္ေယာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနပါျပီ... ကြ်န္မအခုလို အၾကံေပးတာေတာင္ ေနာက္က်ရင္ ေနာက္က်ေနမွာပါ... ခုေလာက္ဆိုရင္ေတာင္ လုပ္ရင္လုပ္ေနေလာက္ပါျပီ... တကယ္လို႔ ေခြထြက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္လဲ အားေပးဖို႔အဆင္သင့္ပါပဲ... အင္ဖိုေလးသာ သိရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္... ေလာေလာဆယ္ထိေတာ့ ဂူဂဲလ္မွာ Tai-Shan Zhoug လို႔ ရွာရွာ ေက်ာ္ထိုက္စံလိုရွာရွာ ဘာ အင္ဖိုမွ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မေတြ႔ေသးပါဘူး... facebook မွာလဲ မေတြ႔ပါဘူး... အဲဒိအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္... အဲဒါေၾကာင့္လဲ ဒီပုိစ့္ကို ေရးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာပါ...

ျမန္မာလို႔ေျပာလိုက္ရင္ တခ်ိဳ႕က သနားတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ တခ်ိဳ႕က ေၾကာက္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ တခ်ိဳ႕က ႏွိမ္ခ်င္တဲ့ ေလသံေတြနဲ႔ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္တတ္ၾကတဲ့ တျခားႏုိင္ငံသားေတြ အလယ္မွာ သူျမန္မာျပည္ကလာတယ္ဆိုတာကို ဂုဏ္ယူစြာေျပာခဲ့တဲ့ ေက်ာ္ထိုက္စံဆိုတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ကေတာ့ ထိုင္၀မ္မွာ လင္းလက္ခဲ့ပါျပီ... ဒီေတာ့ ကြ်န္မတို႔ အေနနဲ႔ကလဲ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္က ဒီၾကယ္ပြင့္ေလး ဆက္လက္ ေတာက္ပႏုိင္ေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကူလို႔ အားေပးသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္... ဘယ္သူ အားေပးေပး မေပးေပး ကြ်န္မကေတာ့ သူ႔ကို စေတြ႔တဲ့ေနကစျပီး အားေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္...

(တကယ္လို႔မ်ား သူသိႏုိင္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ ဓာတ္ပံုနဲ႔ သူ႔ Autograph ကိုယ္တိုင္ထိုးထားတဲ့ သူ႔ CD ကို သူ႔ဆီကေန တုိက္ရုိက္ Purchase လုပ္ခ်င္ပါတယ္)

P.S ကြ်န္မရဲ႕ ဘာမွ မရွိတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ထင္ရာမ်ားကိုသာ သံုးသပ္အၾကံေပးထားတဲ့အတြက္ ၾကိဳက္သလို သေဘာထားကဲြလဲြႏုိင္ၾကပါတယ္....

Wednesday, June 02, 2010

Jang Keun Suk fan meeting Ending (7 & 8)

အပိုင္း (၇)

အေရွ႕မွာ သူ႔ Photo Shoot Video ေတြျပသြားတုန္းက ဗီြဒီယို ထစ္တာကို ခု မင္းသားထြက္လာေတာ့ ပရိတ္သတ္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္... ခုလိုျဖစ္တဲ့အတြက္လဲ သူ ပရိတ္သတ္ကို အားနာပံုရတယ္... သူ႔အမွားမဟုတ္ဘူးဆိုပင္မဲ့ ဒီပဲြက သူ႔ပဲြေလ... သူေတာင္းပန္ဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ သူထင္ပံုရတယ္...

"ပထမဆံုး ကြ်န္ေတာ္ အားလံုးကို ေတာင္းပန္ခ်င္တာကေတာ့ ဗီြဒီယို ထစ္ေနတာကိုပါ... "

ပရိတ္သတ္က ရပါတယ္ဆိုတဲ့ ေလသံေလးေတြနဲ႔ ျပန္ေအာ္ၾကေတာ့... သူက...

"ေဟ့.. ပရုိဂ်ဴဆာ... ငါေတာ့ မင္းကို သတ္ေတာ့မယ္" လို႔ ရီက်ဲက်ဲေလး ေျပာလိုက္ေတာ့ ပရိတ္သတ္ေတြက သေဘာက်သြားျပန္ပါေရာ... အဲဒိ ေလသံထဲမွာ သူပရိတ္သတ္ကို အားနာတာေရာ... ပရိတ္သတ္ေက်နပ္ေအာင္ သူေတာင္းပန္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ေနပါတယ္... ကြ်န္မလဲ အစတုန္းကေတာ့ ပဲြစီစဥ္တဲ့သူေတြကို အဲလိုထစ္တာရယ္ ဗီြဒီယိုကို အဂၤလိပ္စာတမ္းမထိုးေပးတာရယ္ေၾကာင့္ အေတာ္ေလးေတာ့ စိတ္ထဲ မေက်နပ္ျဖစ္ေနတာပါ... ဒါေပမဲ့ မင္းသားက ကိုယ္တိုင္ေတာင္းပန္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ၾကာၾကာ ေတာင့္မခံႏုိင္ပါဘူး... သူသိသိ မသိသိ ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြ ေရစီးကန္ျပိဳမိေလရဲ႕..... အဟိ...

မင္းသားက ဆက္ေျပာပါတယ္...
"ခုခ်ိန္ထိ စကာၤပူနဲ႔ မင္းတို႔ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ယံုေတာင္ မယံုႏုိင္ေသးပါဘူး... ကြ်န္ေတာ္ ဒီအခ်ိန္ေလးကို အျမဲအမွတ္ရေနမွာပါ... "

ေကာင္မေလးေတြလဲ မင္းသားက ဒီလိုေျပာရင္ စိတ္ထဲမွာ ကလိကလိနဲ႔ ပိုအားေပးခ်င္လာပံုရတယ္... ေအာ္ၾကျပန္တာေပါ့... မင္းသားလဲ သူတို႔ေအာ္တာေလးကို ခဏေစာင့္ျပီးမွ ဆက္ေျပာပါတယ္...

"ကြ်န္ေတာ္ ကိုရီးယားကို ျပန္သြားရင္လဲ မင္းတို႔ေတြအေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေနမွာပါ... မင္းတို႔ေတြ ကြ်န္ေတာ့ကို ခုလို အားေပးၾကတာေတြ... ဒါဟာ တကယ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္.... တကယ္ေတာ့ မနက္ျဖန္... မနက္ျဖန္ တနဂၤေႏြေန႔ ဟုတ္တယ္ဟုတ္? ကြ်န္ေတာ္ ကိုရီးယားကို ျပန္ရေတာ့မယ္"

ပရိတ္သတ္လဲ စိတ္မေကာင္းတဲ့ ေလသံေတြနဲ႔...
"NO......" ဆိုျပီး ေအာ္ျပန္ေရာ...

ဒီေတာ့ သူက "အင္း... ဟုတ္တယ္... ကြ်န္ေတာ္လဲ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး... ဒီမွာ ခဏတျဖဳတ္ေနျပီး ေရွာ့ပင္းထြက္... ရည္းစားသစ္ေလး ဘာေလးထား...( ဒီအခ်က္ကေတာ့ သူေဖာတာပါ... သူ႔အတြက္ ကိုရီးယားသူကိုပဲ ရည္းစားထားဖို႔က ၉၀%ႏွဳန္းေလာက္ရွိတယ္လို႔ ကြ်န္မကေတာ့ ထင္တာပဲ)... ဟား.. ဟား... ဒါေတြက ကြ်န္ေတာ္လုပ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြပါ... ဒါေပမဲ့... ကြ်န္ေတာ့ ရုပ္ရွင္အသစ္ကို မင္းတုိ႔ကို ျပခ်င္ေသးတယ္ေလ... အဲဒါေၾကာင့္... ကြ်န္ေတာ္ျပန္မွ ျဖစ္မယ္... ဒါေပမဲ့ မင္းတို႔အားလံုးက ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ ဒီထဲမွာ ရွိေနပါတယ္" ဆိုျပီး သူ႔ရင္ဘက္ေလးကို ပုတ္ျပပါတယ္...

ေကာင္မေလးေတြကလဲ အားမလို အားမရေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကမယ္ထင္ပါတယ္... ကြ်န္မေတာင္ စိတ္မေကာင္းသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ အီလည္လည္ၾကီးပါ... ဗီြဒီယိုရုိက္ေနေတာ့ လိုက္ေတာ့ မေအာ္မိပါဘူး...

မင္းသားက ဆက္ေျပာပါတယ္...

"မင္းတို႔ေတြအားလံုးက ကြ်န္ေတာ့္ ႏွလံုးသားထဲမွာ ရွိပါတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလဲ မေမ့ၾကပါနဲ႔..."
အဂၤလိပ္လိုေျပာရတာ သူ႔အတြက္ စိတ္ထဲရွိသေလာက္ ေျပာလို႔မတတ္ပဲျဖစ္ေနလို႔ထင္တယ္... ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူ ကိုရီးယားလို ေျပာပါတယ္... သူေျပာျပီးေတာ့ စကားျပန္က ဘယ္နားသြားအိပ္ေနလဲ မသိပါဘူး... ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပန္တာနဲ႔ မင္းသားခမ်ာ ေစာင့္ေနရေသးတယ္... ပရိတ္သတ္ကလဲ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မင္းသားဆို ဇြတ္ကို နားလည္ေပးေနေတာ့တာ.. ကြ်န္မေဘးက ေကာင္မေလးဆို... ရပါတယ္ ကိစၥမရွိပါဘူး.. ဘာသာမျပန္လဲ ျဖစ္တယ္ေတြ ဘာေတြ ေအာ္ေနတာ... ဟား... ဟား... Fan girl ေတြမ်ား ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္.. ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ မင္းသားဆို ဘာလုပ္လုပ္အကုန္နားလည္တယ္... မင္းသားကို လာထိတဲ့သူ မီးပြင့္သြားမယ္... ဟား.. ဟား...

ေနာက္မွ စကားျပန္က အထဲကေန အသံက တိုးခ်ိေနျပီး ဘာသာျပန္တယ္...
ေရွ႔က ဘာေျပာလဲေတာ့ ေသခ်ာမၾကားဘူး... ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းကေတာ့ "စကာၤပူကို မၾကာမီ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္လာခ်င္ပါေသးတယ္" တဲ့...

ျပီးေတာ့ မင္းသားက ကိုရီးယားလို ထပ္ေျပာပါတယ္... စကားျပန္က ဘာသာျပန္တာကေတာ့...

"ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္မလာခင္ ကြ်န္ေတာ္ အဂၤလိပ္စာကို ပိုေလ့က်င့္ျပီး လာပါ့မယ္... ဒီလိုမွ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ၾကိဳက္ အားလံုးနဲ႔ တိုက္ရုိက္ဆက္သြယ္ စကားေျပာလို႔ရမွာပါ"...

ပရိတ္သတ္ကလဲ စကားျပန္ စကားဆံုးေတာင္ နားမေထာင္ဘူး ၀မ္းသားအားရ ေအာ္ၾကေတာ့တာပါပဲ...

ဒီေတာ့မွ သူက... "ကြ်န္ေတာ့္ကို ေစာင့္ေနၾကမွာလား?" လို႔ အဂၤလိပ္လို ေမးလိုက္ေတာ့... အားလံုးက "YES!!!!" ဆိုျပီ ျပန္ေျဖၾကပါတယ္...
ဒီေတာ့မွ "Thank you so much" ဆိုျပီး ပရိတ္သတ္ကို ဦညြန္႔ႏွဳတ္ဆက္ပါတယ္...

"ဟုတ္ပါျပီ... ခု ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုပါမယ္..."

ဒီေတာ့ ပရိတ္သတ္ဘက္က ဂ်ီက်တဲ့ ေလသံမ်ိဳးေလးေတြ ထြက္လာပါတယ္... ဟုတ္ပါတယ္.. ကြ်န္မဆို ပဲြက ခုမွ စေကာင္းတုန္းထင္ေသးတာ သူက ေနာက္ဆံုးသီခ်င္းတဲ့.. ျဖစ္ႏုိင္ရင္ မိုးလင္းေပါက္ေတာင္ ဘာမွ မလုပ္ရင္ေန သူ႔ထိုင္ၾကည့္ေနခ်င္တာ... (ဂယ္ေျပာတာ... အဟိ)...

သူက ဆက္ေျပာပါတယ္... "ခုဆိုမ့ဲ သီခ်င္းကေတာ့ You are beautiful ကားထဲက ဇာတ္၀င္ေတးျဖစ္တဲ့ Goodbye ပါ" တဲ့...

သီခ်င္း ေအးေအးေလးေတြပဲ ဆိုပါတယ္... သူ႔အသံက ေအာေအာနဲ႔ ေယာက်ာၤးပီသတဲ့ အသံပုိင္ရွင္ပင္မဲ့... သီခ်င္း Peak အရမ္းျမင့္သြားရင္ မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး... သူအဲလို အျမင့္ေတြ ဆိုရင္ အရမ္းပင္ပန္းေနသလိုပါပဲ... အသံကိုလဲ မထိမ္းႏုိင္ပါဘူး... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ... သူက အဆိုေတာ္မွ မဟုတ္ေသးတာ... မင္းသားပဲဟာ... ဒီေလာက္အသံေကာင္းတာပဲ ေတာ္ပါျပီ... နည္းနည္းေလး ေလ့က်င့္လိုက္ရင္ ဒါက ဆိုတတ္သြားမွာပါ... သူခုလို ၾကိဳးစားပမ္းစားဆိုေနတာကိုတင္ သနားေနတာ... ေအာ္ သူ႔ခမ်ာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ လုပ္စားေနရရွာတာ... ဟိဟိ... (ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ကိုယ့္ထက္ အစေပါင္းမ်ားစြာ ေအာင္ျမင္ျပီး ရွာႏုိင္ေနတဲ့သူကို အဲလို သနားတတ္ေသးတာ... ဟဲ.. ဟဲ) ဟုတ္တယ္ေလ... သူမဆိုႏုိင္တာကို သူ႔ခမ်ာ ဇြတ္ဆိုေနရရွာတယ္... သူ မဆိုလဲ ဒီက သူ႔ကို မမုန္းပါဘူး... ဒါေပမဲ့ သူ႔အေျခအေနအရ သူ႔မွာ ဆိုျပရမဲ့ တာ၀န္ရွိေနတယ္ေလ... ဒီေတာ့ သူ႔ကို ဒီက သနားမိတာေပါ့... တျခားလူေတာ့မသိဘူး... မေဗဒါရဲ႕စိတ္ထဲမွာရွိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာ သူ႔ကို သနားတဲ့ စိတ္ေလးလဲ နည္းနည္းေတာ့ပါမယ္...

ဒီသီခ်င္းကိုေတာ့ ကြ်န္မ အျပည့္ရုိက္မလာတာေရာ.. ယူက်ဳမွာ weierSG ဆိုသူရဲ႔ ရုိက္ခ်က္ေကာင္းေကာင္း နီးနီးေတြ႔တာေရာေၾကာင့္ ဗီြဒီယို ပိုင္ရွင္ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ယူျပီး ကြ်န္မရုိက္လာတာနဲ႔ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ျပည့္စံုသြားပါတယ္... ပရိတ္သတ္ကလဲ ဂ်န္ဂမ္ဆပ္.. ဂ်န္ဂမ္ဆပ္ဆိုျပီး စည္းခ်က္မွန္မွန္ အားေပးေနပါတယ္... ေနာက္ဆံုးသီခ်င္းလို႔ေျပာထားေတာ့ အားလံုးကေတာ့ အားမရၾကပါဘူး... သီခ်င္းဆံုးေတာ့ မင္းသားက တာ့တာေလးျပျပီး မခဲြႏုိင္ရက္ ခဲြရတယ္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳးေလးနဲ႔... ႏွာတံေလးကို လက္နဲ႔ကိုင္ျပီး ငိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာလႊဲသြားတာေလးကလဲ သူ႔ရဲ႕ စင္ေနာက္၀င္ခါနီးတိုင္း လုပ္တတ္ေလ့ရွိတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အမူအယာေတြထဲက တစ္ခုပါပဲ...


Video Credit
to weierSG for the song Goodbye

အပိုင္း (၈)

သူ၀င္သြားပင္မဲ့ ကြ်န္မတို႔ fan ေတြကလဲ အေတာ္ ဆိုးတာပါပဲ... တစ္ေယာက္မွ မျပန္ၾကပါဘူး... ကြ်န္မအတြက္ကေတာ့ ျပီးသြားျပီဆိုတာေတာင္ မသိတာပါ... အဟိ... တျခားသူေတြလဲ ျပန္မွ မျပန္တာေပါ့... မျပီးေလာက္ေသးဘူးထင္လို႔ ေနေနတာ... ဒါေပမဲ့ က်န္တဲ့ သူေတြအားလံုးက fan meeting ပါး၀ေနတယ္ပဲ ေျပာရမလားမသိဘူး... Encore!... Encore! ဆိုျပီး အားလံုးက မျပန္ပဲ မင္းသားကို ထပ္ထြက္လာဖို႔ ဂ်ီက်ေနေတာ့တာပါပဲ... မင္းသားၾကည့္ရတာလဲ သူ႔ ပရိတ္သတ္ကို သံေယာဇဥ္ အမွ်င္ျပတ္ပံုမေပၚဘူး... ကြ်န္မတို႔ သိထားတဲ့ ပရိတ္သတ္ကို အေလးထားတဲ့ မင္းသားပဲ သူ႔ရဲ႔ fan sign ေန႔တုန္းက ေရာင္းတဲ့ Memorial Goods ေတြထဲက အက်ီၤအျဖဴေလးကို ၀တ္.. JKS ဆိုတဲ့ Cheering set ထဲက ပု၀ါေလးကို လည္မွာပတ္ျပီး... You are beautiful ဇာတ္၀င္ေတးျဖစ္တဲ့ Promise ကို ဆိုျပီး ထြက္လာပါတယ္....

ဒီတစ္ခါေတာ့ သီခ်င္းေလးက ျမဴးျမဴးၾကြၾကြေလးဆိုေတာ့ အားလံုးကလဲ ျမဴးသလို မင္းသားကလဲ act cute ေလးေတြ မ်ိဳးစံုလုပ္ျပီး ျမဴးျမဴးေလး ဆိုပါတယ္... သူေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနတယ္ဆိုတာေတာ့ သူ႔ အသံကို နားေထာင္တာနဲ႔ သိႏုိင္ပါတယ္... တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ဆိုရင္ ရပ္ေတာင္ ရပ္ရပ္သြားပါတယ္... ကြ်န္မတို႔ ကာရာအိုေကကို အာသီးနာတဲ့ အထိ ေအာ္ျပီး လံုး၀ဆက္မဆိုႏုိင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးအထိ သူ႔အသံကေရာက္ေနပါျပီ... ဒါေပမဲ့ သူ႔စိတ္က ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာကိုလဲ သူ႔မ်က္လံုး၊ မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔ အမူအယာေတြကို ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္...

ကြ်န္မအမုန္းဆံုး ဆိုင္းဘုတ္ေတြကလဲ ထၾကြေသာင္းက်န္းလာပါတယ္... ဆိုင္းဘုတ္ေတြကို အရွက္မရွိ ေျမာက္ျပၾကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ေနာက္ကလူေတြက မင္းသားကို မျမင္ရေတာ့ပါဘူး... သူ႔ဆိုင္းဘုတ္ကို ဟိုကျဖင့္ ၾကည့္ေတာင္ မၾကည့္တာကိုမ်ား ေမတၱာပို႔ခံျပီး ေျမွာက္ေနေသးတယ္... ကြ်န္မလဲ ဗီြဒီယိုရုိက္ေနရင္းနဲ႔ မင္းသားကို မျမင္ရေတာ့ပါဘူး... လူက သူနဲ႔ ခဲြရေတာ့မွာမို႔ ရသေလာက္ေလး ၾကည့္ခ်င္ေနတာကို ဒင္းတို႔က အတၱေတြနဲ႔ ခ်စ္ခ်င္းကို ခဲြတယ္... သူတို႔ မင္းသားကို ၾကိဳက္တာကိုလဲ ကြ်န္မက ဘာမွ မေျပာလိုပါဘူး... ကြ်န္မ မင္းသားကို ၾကိဳက္တာ သူတို႔ကို ဘာမွ မထိခုိက္ပင္မဲ့... သူတို႔ မင္းသားကို ၾကိဳက္တာေတာ့ ကြ်န္မကို လာထိခိုက္ေနတယ္ေလ... ကြ်န္မကလဲ ထိုင္ေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးကေန ေရွ႔ထိတက္ျပီးလဲ သူတို႔နဲ႔ ရန္မျဖစ္ခ်င္ဘူး... အစထဲက ဒါမ်ိဳး မလုပ္သင့္ဘူး... အမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ဒါမ်ိဳးမလုပ္သင့္ဘူး... အဲလိုလုပ္လို႔ သူတို႔ကို မင္းသားက သတိထားမိျပီး မင္းသားနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္လဲ နားလည္ေပးလိုက္အံုးမယ္... အရွက္လဲ မရွိၾကဘူးထင္ပါရဲ႔... ဒါေပမဲ့လဲ ကြ်န္မက ေနာက္တန္းကလူျဖစ္ေနမွေတာ့ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ... ေလာကမွာ ဒီလိုအေျခအေနေတြမွာေတာ့ အရွက္မရွိ တစ္ကိုယ္ေကာင္းသမားေတြ အသာရတတ္တာပါပဲ... ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ျပီးေရာဆိုတာေတြက ေနရာတိုင္းမွာရွိေနတာပဲ...

ကြ်န္မလဲ ဗီြဒီယို ရုိက္ေနရင္းနဲ႔ ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ ငယ္သံပါေအာင္ကို ေအာ္ေတာ့တာ... "Put the board down !@#$%*" စံုလို႔ေပါ့... ကြ်န္မ ေဒါသထြက္ေနတာကို ကြ်န္မေဘးက လူၾကီးၾကည့္ျပီးေတာ့ေတာင္လန္႔ေနပံုရတယ္... အဟီး... ျပီးေတာ့မွ ကြ်န္မေရွ႕တန္းက ေကာင္မေလးေတြကစျပီးေတာ့ "Security... Do sth about the board" ဆိုျပီး ေအာ္ေတာ့မွ.. ကြ်န္မလဲ.. "Security.... pls asked them to put the board down" ဆိုျပီး ထပ္ကုန္းေအာ္ၾကပါေလေရာ... ကြ်န္မတို႔ ၁၆၈ က်ပ္ ေနာက္ဘက္တန္းက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေအာ္ေတာ့ အသံၾကားပံုရတယ္.. ျပီးေတာ့ Security ေတြလဲ ေလွ်ာက္သြားတာေတြ႔တယ္ ခဏေနေတာ့မွ နည္းနည္းေအာက္ခ်သြားတယ္.. သူခ်သြားေတာ့ သီခ်င္းက ျပီးေတာင္ ျပီးေတာ့မယ္... ဒါေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္အဲဒါကို ဆက္ စိတ္မဆိုးႏုိင္ေသးဘူး... ဂမ္ဆပ္ေလးက အဓိကဆိုေတာ့ ဆက္ရုိက္စရာရွိတာရုိက္... ၾကည့္စရာရွိတာၾကည့္ေပါ့ေနာ္... မေဗဒါရဲ႔ ေဒါသနဲ႔ ငယ္သံပါေအာင္ ကုန္းေအာ္ထားတဲ့ အသံ ဗီြဒီယိုထဲမွာ ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ မင္းသားပံုလဲ မပါတာေရာ... ျပီးေတာ့ ရွက္လို႔ ထည့္စရာမလိုဘူးထင္လို႔ ထည့္ေတာ့ဘူး... (ကြ်န္မ ကမာၻေက်ာ္ျဖစ္လို႔ကေတာ့ အဲဒိ ေထာင္တဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြကို အရင္ သိမ္းျပစ္မယ္ (ကမာၻေက်ာ္ ေငြလွဳိင္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး))...

စဥ္းစားၾကည့္ေလ သူတို႔က ၂၅၀တန္းလဲ ထိုင္ေသးတယ္... ေရွ႕႔မွာ မင္းသားနဲ႔လဲ နီးတယ္... မင္းသားကလဲ ခဏခဏ အဲဒိ အတန္းထဲကို ဆင္းတယ္... ဒါေတာင္ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ ေလာဘၾကီးခ်င္ရတာလဲ... မၾကာပါဘူး... မင္းသားက ေရွ႕တန္းေတြကို ဆင္းျပီး ပရိတ္သတ္ေတြကို ႏွဳတ္ဆက္... သီခ်င္းေတြ တူတူဆိုခိုင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ အုံးအံုးၾကြက္ၾကြက္ျဖစ္တယ္...

သီခ်င္းဆံုးသြားေတာ့မွ "Thank you Singapore... See you next time... Thank YOU.." ဆိုျပီး မင္းသားက ျပန္၀င္သြားပါတယ္... ပဲြျပီးျပီဆိုျပီး မင္းသားကားေနာက္ကို လိုက္ၾကမဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ Fan ေတြကလဲ အျမန္ရုံျပင္ထြက္ကုန္ၾကပါျပီ... ကြ်န္မတို႔လဲ ျပီးျပီထင္ျပီး ရင္ထဲမွာ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔... ၀မ္းနည္းသလိုလို... အီလည္လည္ျဖစ္ျပီး ထြက္ေတာ့မလို႔လုပ္ေနတုန္း DJ Ken က ဒီတစ္ခါေတာ့ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းစြာပဲ... ေနာက္တစ္ခါ Encore လိုခ်င္ေသးလားဆိုျပီး ေမးပါတယ္... ရုံထဲမွာ က်န္ေနေသးတဲ့ ပရိတ္သတ္ ကြ်န္မအပါအ၀င္က လိုခ်င္တယ္လို ေျဖၾကတာေပါ့... ဒါေပမဲ့ မင္းသားျပန္မထြက္လာေလာက္ေတာ့ဘူးပဲ ထင္ေနတာပါ.... တကယ္မထင္ထားပါဘူး... မင္းသားက ဒီတစ္ခါေတာ့ လူေတြ ထြက္ေနတဲ့ ညာဘက္ အေပါက္ဖက္ကေန As Ever သီခ်င္းနဲ႔ ထပ္ထြက္လာပါတယ္... ကြ်န္မလဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဟို အလိုက္ကမ္းဆိုး မသိတဲ့ ဘုတ္မေတြအေႏွာင့္ အယွက္လဲ မခံႏုိင္ေတာ့တာ တစ္ေၾကာင္း... ျပီးေတာ့ မင္းသားထြက္လာတဲ့ ေနရာနဲ႔ ကြ်န္မရပ္ေနတဲ့ ေနရာၾကားမွာ လူေတြ ျပန္ကုန္ေတာ့ မရွိေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပးသြားလို႔ ရတာကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကြ်န္မလဲ မင္းသားရွိရာကို ေျပးသြားလိုက္ပါတယ္...

အဲဒိအခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ျခားေနရာက ေကာင္မေလးေတြကလဲ မင္းသားနားအံုလာၾကပါတယ္... ဒါေပမဲ့ Security ေတြကေတာ့ မင္းသားကို ကာထားပါတယ္... ကြ်န္မလဲ မင္းသားနားေရာက္ျပီး ျပန္လဲ ထြက္လို႔မရေတာ့ပါဘူး.. ေနာက္မွာ မိန္းကေလးေတြ အမ်ားၾကီးက ထပ္ထပ္ ထပ္ထပ္ အံုလာၾကေတာ့ ဒီ မင္းသားသြားရာ လူစီးေၾကာင္းေနာက္ကို လိုက္ရုံပဲ ရွိပါေတာ့တယ္... Security ျပီးရင္ ေနာက္ ေကာင္မေလး တစ္တန္း ျပီးရင္ ကြ်န္မပါပဲ.. အေတာ္ေလးေတာ့ နီးပါတယ္.. အဟိ... ကြ်န္မသာ ျမန္မာျပည္က ဘတ္စ္ကားစီးသလို တိုးထည့္လိုက္ရင္ ေရွ႔ေရာက္စရာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္... ဒါေပမဲ့ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး... ကြ်န္မ အဲလို အရွက္မရွိ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လိုက္ရင္ ဟို ဆိုင္းဘုတ္မေတြနဲ႔ အဆင့္အတန္းတူသြားမွာ စိုးလို႔ပါ... ျပီးေတာ့ မင္းသားနဲ႔ မနီးရရင္ေနပါ.. ကြ်န္မဇြတ္တိုးလိုက္လို႔ Security က တစ္ခုခု ေအာ္လိုက္လို႔... ကြ်န္မ မင္းသားအေရွ႕မွာ အရွက္ကဲြမွာလဲ စိုးလို႔ပါ... bad impression ထက္ ဆာရင္ ကိုယ့္ကိုလံုးလံုး လွည့္မၾကည့္တာကမွ ေကာင္းပါေသးတယ္...

အဲဒိအခ်ိန္မွာေတာ့ Security ေတြက ၀ိဥာဥ္ေတြ လံုးလံုးျဖစ္ေနတာပါ.. သူတို႔ဘာေျပာေျပာ.. ဘယ္ေလာက္ ေအာ္ေအာ္ Fan ေကာင္မေလးေတြက လံုး၀လဲ ဂရုမစိုက္ပါဘူး... ဂရုမစိုက္တာထက္ သူတို႔ရွိမွန္းေတာင္ သိရဲ႔လားမသိပါဘူး... ကိုယ့္ေဇာနဲ႔ ကိုယ္ေလ... ကြ်န္မေတာင္ လူေတြ ဒီေလာက္အမ်ားၾကီးထဲမွာ မင္းသားတစ္ေယာက္ထည္း ျမင္တာ... ကိုယ့္ေဘးက ရပ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးက ဘယ္လိုပံုမ်ိဳးမွန္းေတာင္မသိဘူး... ကြ်န္မလဲ မင္းသားေနာက္ကေန လူစီးေၾကာင္းအတိုင္းလိုက္သြားတာ စင္ေအာက္အထိကို ေရာက္ေရာ... မင္းသားကေတာ့ စင္ေပၚတတ္သြားပါတယ္... စင္ေရွ႔မွာလဲ ၂၅၀ သမားေတြလား ၁၆၈ ေတြပဲ ေရွ႕ေရာက္လာသလားေတာ့မသိဘူး... ထိုင္ခံုမွာမရွိေတာ့ဘူး စင္ေျခရင္းတည့္တည့္ကို ကပ္ေနၾကတာပါပဲ...fan ေတြကလဲ အတင့္ရဲ မင္းသားကလဲ fan ေတြကို အလိုလိုက္နဲ႔ ၾကားက Security ေတြခမ်ာ အရူးမီး၀ိုင္းျဖစ္ေနၾကေတာ့တာပါပဲ.... မင္းသားကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ သီခ်င္းဆိုေနတာပါပဲ...

ဆိုရင္းလဲ စကားေျပာေသးတယ္... "You know... You guys are really... really... beautiful to me" တဲ့... ခ်စ္ခ်ာေကာင္းတာ...ကြ်န္မလဲ စင္နားမွာေနျပီး Security ညဴစူခံတာထက္စာရင္ ေနာက္ျပန္သြားျပီး လူေခ်ာင္တဲ့ေနရာကေန ေအးေဆးၾကည့္တာမွ ေကာင္းအံုးမယ္ဆိုျပီး ျပန္လာလိုက္ပါတယ္... သီခ်င္းဆံုးခါနီးက်ေတာ့ မင္းသားက သူ႔ မန္ေနဂ်ာ ၃ေယာက္ထဲမွာမွ သူနဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုးထင္ရတဲ့ မန္ေနဂ်ာကို ဆဲြေခၚျပီး သီခ်င္းဆိုခိုင္းပါတယ္... ဟိုလူက ဘာသံမွ ထြက္မလာပါဘူး... မင္းသားဆိုတာ သူေနာက္ျပီးေတာ့ သူ သေဘာေတြက်ျပီး ရီလိုက္တာဆိုတာ ေျပာမေနပါနဲ႔... သူခုလိုမ်ိဳး သေဘာက်ျပီး ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရီေနတာ ေတြ႔ေတာ့ သူ႔ကို အေ၀းတစ္ေနရာက ၾကည့္ေနတဲ့ ကြ်န္မရဲ႔ ႏွဳတ္ခမ္းေတြကလဲ အလိုလို လိုက္ရီေနမိပါတယ္... (ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ပင္မဲ့ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း အယ္လ္လြန္း၀ါရဲ႔ ခ်စ္သူ သီခ်င္းကို ေျပာင္းျပန္လုပ္ျပီး သရုပ္ေဆာင္ေနမိပါတယ္... ဟတ္ ဟတ္... "သူေပ်ာ္ရင္ ကိုယ္လဲေပ်ာ္တယ္... သူငိုရင္ ကိုယ္လဲငိုမယ္ (သူ႔ကားေတြၾကည့္တိုင္း သူငိုရင္ လိုက္လုိက္ ငိုရတာ အေမာ)".... ဟဲ.. ဟဲ... ဤကား မေဗဒါ၏ ေပါခ်က္ျဖစ္၏... မခံစားႏုိင္သူမ်ား ေက်ာ္ဖတ္ပါေလ... ခုေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ဖတ္ျပီးေလာက္ေရာေပါ့... ထူးေတာ့ပါဘူး ဆက္ဖက္ပါေလ...)

ဘာပဲေျပာေျပာ ေစာေစာက Goodbye ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေဆြးေဆြးၾကီးနဲ႔ အီလည္လည္ၾကီး ခဲြခြာခဲ့ရတာတက္စာရင္... ခုလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အံုးအံုးၾကြၾကြနဲ႔ သူ႔အျပံဳး ကိုယ့္အျပံဳးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ခဲြခြာရတာ အမ်ားၾကီး ပိုေကာင္းပါတယ္... ဂ်န္ဂမ္ဆပ္.... ဂ်န္ဂမ္ဆပ္... မင္းေလးကေတာ့ မသိလိုက္ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ အဲဒိလကေတာ့ အေၾကြးတင္ ခဲတဲ့ငါ... OT ေတြ ျဖတ္... Leave ေတြယူ... တိုက္စီေတြနဲ႔ သြား... မင္းေၾကာင့္ အေၾကြးတင္သြားတယ္... ဒါေတာင္ fan meeting အျပီး အီလည္လည္နဲ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာနဲ႔ မင္းရဲ႕ စကာၤပူေနာက္ဆံုးေန႔မွာ ငါ စိတ္လိုက္မာန္ပါပဲ အလုပ္သြားလိုက္တယ္... မင္းကို ေလယာဥ္ကြင္းလိုက္မပို႔ႏုိင္တာ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ....
~ေလယာဥ္ၾကီး စီးလို႔သြားမယ္ဆိုရင္... ေလယာဥ္ကြင္းလဲ မလိုက္ခ်င္ဘူး .... နင္ ေ၀းသြားေတာ့ ငါ့မွာ ၀မ္းနည္းရလိမ့္မယ္... အို.. ႏွဳတ္ဆက္မသြားပါနဲ႔....~

ဤတြင္ ရင္တြင္းသတင္းအစီအစဥ္ ဒီတင္ျပီးဆံုးပါျပီ... ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာႏုိင္ၾကပါေစ...
ဒီပိုစ့္ကို ဖတ္ေသာ ေယာက်ာၤးသားမ်ား ဂ်န္ဂမ္ဆပ္ကို မနာလိုမွဳ ကင္းေ၀းၾကပါေစ...
ဂ်န္ဂမ္ဆပ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႏွဳိင္းယွဥ္ေျပာမွဳမ်ား ကင္းေ၀းၾကပါေစ...
မေဗဒါကို အျမင္ကပ္မွဳ ကင္းရွင္းၾကပါေစ... ဒူ... ေ၀... ေ၀...



It's ending!!!!... My feeling are confusing. At that time i was sad that it's ended. but now i come to think of it as i am lucky to have met him in person and sometime so near to him. Thinking that i have been in the same building with him same atmosphere with him and breathing same air with him, I am glad i went there. It's just my agony and greed that i want more.

Dear Keun Suk,
Pls don't be discourage by the hardship and anti. There are a lot of people who love you and wanting u more success. I hope u will make more dramas and stay happy in ur personal life. I wish you can get a life you want. Keep the way you are now and move forward. Come to Singapore again. K? :)


Video Credit to youtube fan cam
MaBayDar
weierSG
shortiZzZ (dweji tokki)
Cherrypiink
Hyunica