အမွာစာ
၀တၱဳဆိုတာကို အစအဆံုးဖတ္ဖူးတာ မေန႔တေန႔ကမွပါ… ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြၾကည့္တိုင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ တခါတေလ စိတ္ကူးယဥ္ဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ေခါင္းထဲမွာရွိေနခဲ့ပါတယ္… ၀တၱဳတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ခ်ေရးဖို႔ကေတာ့ အလြန္မွခက္လွပါတယ္… တကယ္တမ္းေရးျပီဆိုမွ စကားလံုးေထာက္တာနဲ႔ သင့္ေလွ်ာ္တဲ့ ေနရာမွာ ဘာစာလံုးသံုးရမွန္းမေသခ်ာတာနဲ႔… စာဖတ္သူ မ်က္လံုးထဲေပၚေအာင္ ဘယ္လို ခ်ျပရပါ့ဆိုတာနဲ႔… ငါ့၀တၱဳက သူမ်ားေတြလို အကြန္႔အညြန္႔ စကားလံုးလွလွ မသံုးတတ္လို႔ ပ်င္းစရာေကာင္းမွာနဲ႔… မေရးျဖစ္ မေရးျဖစ္ရွိခဲ့ပါတယ္… အရင္က စမ္းေရးၾကည့္ဖူးခဲ့တဲ့ ၀တၱဳတိုေလးေတြကို အားေပးတဲ့သူေတြလဲရွိသလို…. က်မကို ၀တၱဳေတြဆက္ေရးပါလို႔ တိုက္တြန္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စာဖတ္သူေတြလဲရွိပါတယ္… တခ်ိဳ႕ဆို က်မ၀တၱဳမေရးေတာ့ကတည္းက က်မဘေလာ့ကို ေရာက္မလာၾကေတာ့တာပါ… ၀တၱဳေရးမယ္ၾကံလိုက္… ကိုယ္ကလိုပါေသးတယ္ ေလ့လာလိုက္ပါအံုးမယ္ဆိုျပီး မေရးလိုက္… စာေရးဆရာေတြေရးတဲ့ ၀တၱဳေတြကို လုိက္ဖတ္လိုက္နဲ႔… ေရးတဲ့ စခန္းမေရာက္ခဲ့ပါဘူး… ဘယ္ပညာမဆို “စု တု ျပဳ” ရမယ္လို႔ငယ္ငယ္က ဆရာမသင္ခဲ့ဖူးတဲ့အတိုင္း.. အခ်က္အလက္ေတြ စုေဆာင္းရမယ္… ကိုယ့္ထက္ဆရာက်တဲ့သူေတြဆီက အတုယူ သင္ယူရမယ္… ျပီးရင္ ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းအစနဲ႔ ျပဳလုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ… က်မလဲ သူမ်ားေရးတာေတြ လိုက္ေတာ့ဖတ္ပါရဲ႕… ဖတ္ျပီးရင္ စာေရးဖို႔ ပိုပိုသိမ္ငယ္လာတယ္… သူမ်ားေတြက ေရးတတ္လိုက္တာ… ငါေရးရင္ သူတို႔ေလာက္ေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ျပဳ တဲ့ အဆင့္ကို မေရာက္လာေတာ့ပါဘူး… သူတို႔အတိုင္း တိုက္ရုိက္လဲ မကူးခ်င္ပါဘူး… တကယ္ေတာ့ စာေရးဆရာတိုင္းမွာ သူ႔ေရးဟန္နဲ႔ သူရွိပါတယ္… တာယာမင္းေ၀ဆိုတစ္မ်ိဳး… ဂ်ဴးဆိုတစ္မ်ိဳး… ပုညခင္ဆိုတစ္မ်ိဳး… လြန္းထားထားဆို တစ္မ်ိဳးေပါ့… အဲဒိစာေရးဆရာ ေကာင္းတယ္မေကာင္းဘူးဆိုတာ စာဖတ္တဲ့သူအတြက္ေတာ့ စာေရးသူရဲ႕အေရးအသား ေရးနည္းေရးဟန္ကို ၾကိဳက္မၾကိဳက္ေပၚမွာလဲ မူတည္ပါတယ္… လူမ်ားမ်ားၾကိဳက္ေအာင္ ေရးနိုင္တဲ့သူကေတာ့ စာေရးဆရာေကာင္းေပါ့ေနာ္… ခုက်မ ဒီ၀တၱဳကို ပထမဆံုး ၾကိဳးစားျပီး ပံုေဖာ္ၾကည့္တာပါ… ေရးျဖစ္သြားတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ၂ခ်က္ရွိပါတယ္… ၁ခ်က္ကေတာ့ ေရွ႕မွာေျပာသြားတဲ့အတိုင္း မေဗဒါရဲ႕၀တၱဳကိုမွ ေစာင့္ဖတ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ သူေတြအတြက္ပါ… ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ မေဗဒါကို မာတီပလိုင္းက သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က သူတို႔ မဂၢဇင္းမွာ စာမူပို႔ေစခ်င္ေၾကာင္းလာကမ္းလွမ္းတဲ့အတြက္ ၾကိဳးစားျပီးေရးၾကည့္တဲ့သေဘာပါ…
အစကေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းအကုန္ေရးျပီမွ ဘေလာ့ေပၚတင္မလို႔ပါပဲ… ဒါေပမဲ့ ဇာတ္လမ္းက ဘယ္ေတာ့ျပီးမလဲ က်မကိုယ္တိုင္လဲ မသိပါဘူး… ေနာက္က တြန္းအားမရွိရင္လဲ က်မကိုယ္တိုင္လဲ ေန႔ေရႊ႕ညေရႊ႕နဲ႔ ေရးျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး… ခုေတာင္ ၁မ်က္ႏွာေရးျပီး ဆက္မေရးျဖစ္တာ ၃လေလာက္ရွိခဲ့ပါတယ္… ခုေတာ့ ျပီးသေလာက္နဲ႔ တီဗီြက ကိုရီးယားကားျပသလို ၁ပတ္မွာ ၁ပိုင္းတင္ေပးဖို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္… အားလံုးျပီးရင္ေတာ့ အကုန္လံုးကို စုစည္းျပီး ebook လိုမ်ိဳးလုပ္ထားေပးပါ့မယ္… ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္း ဇာတ္သိမ္းကို အၾကမ္းပ်င္း စဥ္းစားျပီးပင္မဲ့… အလည္မွာ ဘာေတြျဖစ္မလဲ ေသေသခ်ာခ်ာမစဥ္းစားရေသးပဲ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာကာ ခ်ေရးလိုက္မိျပန္ပါျပီ… ပထမဆံုးေရးတာမို႔ လိုတာ ပိုတာရွိရင္ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါလို႔... မေဗဒါရဲ႕ ၀တၱဳဇာတ္လမ္းကို ႏွစ္သက္သေဘာက် အားေပးတယ္ဆိုရင္ မေဗဒါေနာက္ဆက္လွမ္းမဲ့ ေျခလွမ္းေတြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရွိလာမွာ အမွန္ပါပဲ…
ဖူးစာဆံုလို႔ ရင္ခုန္ခဲ့ပါလွ်င္…
ေကာင္းကင္ၾကီးရယ္…
မၾကည္လင္လိုက္ပါနဲ႔…
အံု႔မိုးထားတဲ့ တိမ္တိုက္အိုေတြကို…
အသားက်ေနလို႔…
အေမွာင္ထုေအာက္မွာ…
က်မ ေနေပ်ာ္ပါတယ္ေလ…
မၾကည္လင္လိုက္ပါနဲ႔…
အံု႔မိုးထားတဲ့ တိမ္တိုက္အိုေတြကို…
အသားက်ေနလို႔…
အေမွာင္ထုေအာက္မွာ…
က်မ ေနေပ်ာ္ပါတယ္ေလ…
ဖတ္… !
သတိထားေနရက္နဲ႔ ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ ျမင္လိုက္ရေသာ အျဖစ္ေၾကာင့္ က်မ ေဒါသ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္သြားသည္…
“ရွင္…. ရွင္… ဒါဘာလုပ္တာလဲ…”
နံနက္ခင္း၏ ဆိတ္ျငိမ္မွဳကို စူးရွရွ က်မအသံက မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေဖာက္ထြင္း၀င္ေရာက္သြားခဲ့သည္…
ထိပ္ထား Supermarket ၾကီး၏ ဘီစကြတ္မ်ားထားရာ အတန္းအတြင္း မနက္ေစာေစာ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ မုန္႔၀င္၀ယ္စဥ္ မသကၤာဖြယ္ အသက္၅၀ ၀န္းက်င္လူၾကီးတစ္ေယာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဖြယ္ ၾကည့္ၾကည့္ေနသျဖင့္ က်မသတိထားမိေနသည္မွာ ဆိုင္ထဲ စ၀င္ခ်င္းကတည္းကပင္…
ယခုေတာ့ သတိထားျပီး အေ၀းက ေနေနရက္နဲ႔ ထိုသူက တမင္၀င္တိုးကာ က်မသူငယ္ခ်င္းကို အသားယူ လက္ကစားလိုက္သျဖင့္ က်မအတြက္ ေစာေစာစီးစီး တိုက္ပဲြတစ္ခု ခင္းရျပန္ပါျပီ…
က်မေဘး၌ က်မကို ဆဲြကာ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ ရပ္ေနေသာ က်မအခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း သီရိျဖဴ… သူ႔အေၾကာင္းကို ငယ္ငယ္တည္းက သိေသာ က်မ… ျပႆနာျဖစ္လွ်င္ ေခါင္းငံု သည္းခံတတ္… အလြန္ေၾကာက္တတ္ေသာ သူ႔ကို က်မပဲ ကာကြယ္ေပးေနက်ပင္…
“က်ဳပ္ဘာလုပ္လို႔လဲ! ”
ထို လူက မခိုးမခန္႔ အမူအရာျဖင့္ မသိသလို ခပ္ဆပ္ဆပ္ ျပန္ေျဖသည္…
“ ရွင္လုပ္တာ ရွင္မသိဘူးလား… ရွင္ သူ႔ေပါင္ကို လွမ္းပုတ္လိုက္တာ က်မကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္တယ္”
“ ေတာ္ပါေတာ့… ေႏြႏွင္းရယ္ ထားလိုက္ပါေတာ့ ရွက္စရာၾကီး…”
“မထားနိုင္ဘူး မိျဖဴ… ဒါငါတို႔ရွက္စရာမဟုတ္ဘူး… သူ မဟုတ္တာလုပ္တာ… သူရွက္ရမွာ… ဒါမ်ိဳးကိစၥေတြမွာ ငါတို႔မိန္းကေလးေတြ ငံု႔ခံေနမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြက အသားယူေနအံုးမွာပဲ… ငါတို႔ကို ဟိုနားေလာက္ထဲက ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနလို႔ ငါမသကၤာျဖစ္ေနတာ… အဲဒါေၾကာင့္ ေသခ်ာသတိထားေနတာ… ဒါေတာင္ သူက လုပ္လိုက္ေသးတယ္”…
“က်ဳပ္ဘာမွ မလုပ္ဘူး… စြတ္စြတ္စဲြစဲြ… က်ဳပ္မေတာ္တဆထိမိတာပဲ… ခင္ဗ်ားက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ…”
မခန္႔ေလးစားဟန္ျဖင့္ ထိုသူကထပ္ေျပာသည္…
“မေတာ္တဆဆိုရင္ ရွင္ခုခ်က္ခ်င္း က်မသူငယ္ခ်င္းကို ေတာင္းပန္ပါ… “
“မင္းက ဘာျပႆနာရွာတာလဲကြ… ငါလူၾကီးပါ… မေတာ္တဆျဖစ္တာဆိုကြာ…”
“ရွင္က ဒီေလာက္ ေပၚတင္မိတာေတာင္ ျငင္းခ်င္ေသးတယ္… ဟုတ္လား… ဟိုမွာ CCTV ကင္မရာရွိတယ္… တာ၀န္ရွိတဲ့သူကိုခြင့္ေတာင္းျပီး ဒီကိစၥကို သက္ေသျပမယ္… “
က်မ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေငြရွင္းေကာင္တာရွိရာ ဆိုင္၀န္ထမ္းေတြဘက္ကို ဦးတည္လိုက္သည္…
ျဖဴကေတာ့ က်မေနာက္မွ ကုတ္ကုတ္ေလးလိုက္လာသည္…
“ ဒီမွာရွင့္ ဘီစကြတ္တန္းဖတ္က ကင္မရာသြင္းထားတာရွိရင္ ျပန္ျပေစခ်င္ပါတယ္… ဒီလူ က်မသူငယ္ခ်င္းကို အရွက္ရေအာင္ ေႏွာင့္ယွက္တဲ့ အတြက္ အေရးယူဖို႔ပါ… “
ဆိုင္သမားေတြလဲ ျပဴးတူးျပာတာ လွဳပ္လွဳပ္သဲသဲျဖစ္သြားျပီး… တအုအု တအအျဖင့္…
“ဘာလို႔လဲ… အဲဒိကင္မရာေတြက record မလုပ္ထားဘူးလား… ျပထားရုံသက္သက္မို႔လို႔လား”
“ဟို… အဲဒိကင္မရာက က်မတို႔အဆင့္နဲ႔ မသိဘူးရွင့္ ကြန္ထရုိးခန္းထဲက တာ၀န္ရွိသူကို ခြင့္ေတာင္းရမွာ… “
“ဒါဆိုလဲ ဒီဆိုင္က တာ၀န္ရွိသူနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တယ္… ေခၚေပးပါ… “
“ဟို… အဲ… “
ထိုအခ်ိန္မွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားေသာ လူရြယ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး…
“ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ ဆူဆူညံညံနဲ႔… ဟိုမွာ Boss ကေရာက္ေနတယ္…”
“ကိုရာဇာ ဒီမွာ ကင္မရာ ဖြင့္ခိုင္းေနလို႔….”
“ က်ေတာ္ဘာမ်ား အကူအညီေပးရမလဲ ခင္ဗ်ာ…” ထိုသူက ယဥ္ေက်းစြာ ေမးပါသည္…
“ဘီစကြတ္တန္းဘက္က CCTV ကင္မရာကို ေစာေစာက မိနစ္ ၃၀ စာေလာက္ျပန္ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ… ဒီလူ က်မသူငယ္ခ်င္းကို molest လုပ္တာ မေတာင္းပန္တဲ့ အျပင္ ၀န္မခံလို႔ စခန္းမွာ အမွဳဖြင့္မလို႔ပါ”…
ကိုရာဇာဆိုသူကေတာ့ ထိုသူဘက္လွည့္ကာ…
“ကဲပါဗ်ာ… ၾကီးတဲ့ အမွဳေသးေအာင္… ေသးတဲ့အမွဳ ပေပ်ာက္ေအာင္… ခင္ဗ်ားေတာင္းပန္လိုက္ပါဗ်ာ… မဟုတ္ရင္ စခန္းေရာက္ဘာေရာက္နဲ႔ အားလံုး အလုပ္ပ်က္အကိုင္ပ်က္ ျဖစ္ကုန္မယ္”
အမွဳဖြင့္မယ္ဆိုတဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့ ထိုသူ အေတာ္လန္႔သြားပံုရသည္… မ်က္ႏွာကို တဖက္သို႔လႊဲကာ…
“Sorry… Sorry… “ သူ မေျပာခ်င္ေျပာခ်င္ျဖင့္ ေတာင္းပန္သည္… ျပီးေတာ့ “မေတာ္တဆေလး ထိတာျဖစ္ေနလိုက္တာ” ဆိုျပီး ပါးစပ္က ပြစိပြစိေျပာသည္…
ထိုသူက ျငင္းေနေသးသည္ကို စိတ္ထဲတြင္မေက်နပ္ျဖစ္မိေနေသးသည္…
“ရွင္… မေတာ္တဆလား တမင္လား အားလံုးသိတယ္… မနက္ေစာေစာ လူက အရွင္းၾကီး… လမ္းက အက်ယ္ၾကီး… မယံုရင္ ကင္မရာထဲမွာ ျပန္ၾကည့္ၾကမယ္ေလ…”
“ကဲပါ.. ေႏြႏွင္းရယ္… ထားလိုက္ပါေတာ့… သူလဲေတာင္းပန္ျပီးျပီပဲ…” ျဖဴက အားနာစိတ္ ရွက္စိတ္ျဖင့္ က်မလက္ကို ဆဲြကာ တားသည္…
မန္ေနဂ်ာလိုလို ကိုရာဇာ ဆိုသူကလဲ “ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ… က်ေနာ္လဲ ၾကားထဲက ေတာင္းပန္ပါတယ္… ကင္မရာက ျပလို႔ေတာ့ရပါတယ္… အားလံုး အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ကုန္မွာစိုးလို႔ပါ… ခင္ဗ်ားကလဲ ေသခ်ာေတာင္းပန္လိုက္… ျပီးဘာမွ မေျပာနဲ႔ေတာ့ သြားေတာ့… စခန္းေရာက္ရင္ ခင္ဗ်ားပဲ ဒုကၡေရာက္မွာ…”
က်မလဲ နာရီကို ၾကည့္မိေတာ့ ေမာင္တို႔အိမ္ကိုသြားရအံုးမည္… ေမာင္ေျပာစရာရွိသည္ဆိုေသာေၾကာင့္ စိတ္ေလာေနေသာေန႔မွ ဒီလိုျဖစ္ရသည္… အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့သျဖင့္ ထိုသူ သက္သာရာရသြားသည္…
“ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့… ေနာက္တစ္ခါဆို ရွင္မလြယ္ဘူးမွတ္”…
ထိုအခ်ိန္က ရုံးခန္းတြင္းမွ က်မတို႔ ျပႆနာကို အကဲခပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ က်မ သတိမထားခဲ့မိပါ…
------------------------------ ။ --------------------------------------
ျဖဴနွင့္လမ္းခဲြျပီး ေမာင္တို႔အိမ္ဘက္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့ေသာ္လည္း… ျဖဴ႕ဆီမွာ ၾကားခဲ့ရေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ စိုးထိတ္ ေနမိသည္…
“ေႏြႏွင္း… နင္နဲ႔ ငါက အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ ငါေျပာျပတာေနာ္… ငါ့ကို စိတ္ေတာ့မဆိုးနဲ႔… ဟိုေန႔က ေအာင္ခန္႔ကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔လိုက္တယ္… ရီလို႔ေမာလို႔… စာပံုႏွိပ္တိုက္တစ္ခုက ထြက္လာတာ… ေကာင္မေလးက ေဟာ့ေရွာ့ေလး… ေအာင္ခန္႔ နင္နဲ႔ မေတြ႔တာလဲ ၾကာျပီမွတ္လား… ဖြ.. လဲြပါေစေနာ္… မေတာ္….”
ျဖဴ႕အသံေလး တိမ္၀င္သြားျပီး မ်က္လံုး ပုတ္ခပ္ပုတ္ခပ္ျဖင့္ က်မကို အကဲခပ္ၾကည့္ေနသည္…
“အဟား… အဲဒါ သူ႔ညီမ၀မ္းကဲြျဖစ္မွာပါ… နင္ကလဲ စိုးရိမ္တတ္လိုက္တာ… ငါနဲ႔ ေမာင္က တကၠသိုလ္ စတတ္ကတည္းက ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတာ… တကၠသိုလ္တေလွ်ာက္လဲ တဲြလာတာ ၇ ႏွစ္ေတာင္ ရွိေတာ့မွာ… သူငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ပါဘူး… “
အျပံဳးျဖင့္ ဘာမွ မျဖစ္သလို ျဖဴ႕ကိုျပန္ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ေလးပင္ေနမိသည္…
“ဟုတ္ပါတယ္… ေမာင္ ငါ့ကိုဘယ္ေတာ့မွ သစၥာေဖာက္မွာမဟုတ္ဘူး… ေမာင့္ကို ငါမွ မယံုရင္ ဘယ္သူယံုမလဲ”
ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားေပးရင္ ျဖဴမသိေအာင္ သက္ျပင္းတစ္ခု ခိုးခ်လိုက္မိသည္…
ေမာင္တို႔အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေမာင့္ေမေမဆီက မလွဳိက္လွဲေသာအျပံဳးတစ္ခ်က္ ပစ္လႊတ္လိုက္သည္… ေမာင့္ေဖေဖကေတာ့ ဧည့္ခန္းရွိ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွ ထကာ အိပ္ခန္းထဲ၀င္သြားသည္… ေမာင့္ေမေမက ေအးစက္စက္ေလသံနဲ႔
“ခဏထိုင္အံုး… သားေရခ်ိဳးေနတယ္…”
“ဟုတ္ကဲ့… ဒီမွာ အန္တီတို႔စားဖို႔ ၀ယ္လာတာပါ”
“ေအာ္… ရပါတယ္ေအ… ဒီလိုမုန္႔ဗုံးမ်ိဳးက အန္တီတို႔အိမ္မွာမစားဘူးကဲြ႕… ေနာက္မ၀ယ္လာနဲ႔…ခုေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူး… ေဒၚညိဳတို႔ စားဖို႔ေပးလိုက္မယ္”... ေျပာေျပာဆိုဆို… “ေဒၚညိဳေရ… ဒီမုန္႔ဗံုးကို ရွင္တို႔စားဖို႔ယူသြားလိုက္”… ေဒၚၾကီးညိဳကေတာ့ က်မမ်က္ႏွာၾကည့္လိုက္ ေမာင့္ေမေမမ်က္ႏွာၾကည့္လိုက္ႏွင့္ ခါးေလးက်ဳံ႕ကာ လာယူသြားေလသည္...
ယခု လပိုင္းအတြင္း ဆက္ဆံေရး တဟုန္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ေမာင့္ေမေမရဲ႕ အမူအရာေတြကို က်မ နားမလည္နိုင္ျဖစ္ခဲ့ရတာ ၾကာခဲ့ပါျပီ… ယခင္က က်မအိမ္လာလွ်င္ လွဳိက္လွဳိက္လွဲလွဲ ၾကိဳဆိုတတ္ေသာ ေမာင့္ေမေမ၏ ဆက္ဆံေရးစတင္ တင္းမာေနခဲ့သည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၆လေလာက္ထည္းကပင္… ထိုစဥ္ထဲက ေမာင့္အိမ္သားမ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခဲခဲ့သလို ေမာင္တို႔အိမ္ကို က်မအေရာက္က်ဲျဖစ္ခဲ့သည္… မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ ေမာင္တို႔ အိမ္သားေတြ က်မအေပၚဆက္ဆံေရး ေျပာင္းလဲေနျခင္းကို က်မသိခ်င္လွေသာ္လည္း ေမာင္စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မည္စိုး၍ ေမာင့္ကို မေမးျဖစ္ခဲ့ပါ… ေမာင့္ကို ခ်စ္လွ်င္ ေမာင့္ကို ေမြးထုတ္ခဲ့ေသာ မိဘ၂ပါးကို ေမတၱာထားကာ ရုိေသရမည္ဟုသာ စိတ္ထဲတြင္ ယူဆထားသည္…
ေမာင္အခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ က်မကိုတစ္ခ်က္ သူ႔ေမေမကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ…
“လာ… Snow သြားၾကရေအာင္… ေမေမ က်ေတာ္တို႔ သြားေတာ့မယ္ေနာ္”
“ေအး… သား… ေမေမမွာထားတဲ့ကိစၥမေမ့နဲ႔ေနာ္… ခု ရွဳပ္မွ ေနာင္ရွင္း… အျမန္ရွင္းခဲ့” ေလသံခပ္မာမာနွင့္ ေျပာရင္း က်မကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္သည္…
ေမာင္လဲ သက္ျပင္းတစ္ခု သဲ့သဲ့ခ်ကာ က်မကို မ်က္လံုးပင့္ၾကည့္ရင္း… “လာ… သြားၾကရေအာင္…”
က်မလဲ ေမာင့္ေနာက္ကို ဘုမသိဘမသိဆင္းလိုက္ခဲ့မိသည္… ေမာင့္ေမေမ ဘာကိစၥခိုင္းထားသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ေနာက္ေမာင္ေျပာျပမွာပဲ ဆိုကာ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေမးမေနေတာ့…
--------------------------- ၊ ---------------------------
ဆက္ရန္/---
8 comments :
i wil be waiting :)
ဟမ္ ကိုရီးယားကားလုိ လုပ္နဲ ့ေနာ္ မေဗဒါ
ဆက္ရန္ကုိေမွ်ာ္ေနပါတယ္
intro နဲ႔တင္ကို စိတ္၀င္တစားဖတ္လိုက္ပါတယ္.. ဆက္ရန္ကိုေမွ်ာ္ေနပါတယ္..
ဆန္႔တန္႔ငန္႔ငန္႔ မလုပ္နဲ႔ေနာ္.. း)
Waiting
၀တၳဳတိုကို အခုမွစေရးတယ္ဆိုေပမဲ႕
စာအမ်ားၾကီးေရးခဲ႕ဖူးတဲ႕ မေဗဒါအေနနဲ႕
လက္စလက္နရွိပါတယ္.. ဆက္ေရးပါ
အားေပးေနတယ္.. စာေရးတတ္တဲ႕သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ စာအမ်ိဳးအစားစံုေအာင္ ေရးသင္႕ပါတယ္.
ဒါဟာလည္း ကုိယ္႕အရည္အေသြးကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးဘဲ မဟုတ္လား..
လင္႕ခ္ယူသြားပါတယ္.. ေနာက္ကိုလဲ လာဖတ္မယ္
Good.
Just a coincident. About 4-5 months ago, I translated for a Burmese immigrant to such a case. The case is as follows:
The guy followed a minor (a girl under 21) and touched her butt at the exit of a convenient store. The girl claimed to the police station. The guy was charged with "Sex Offender" even his touching the girl's butt couldn't be seen in the security camera.
The guy was most probably deported.
အဲ...ခဏဆိုၿပီးဖက္လိုက္တာ..အခုေတာ့..စြဲသြားၿပီ...အမေရ... !!
ခုမွ ဖတ္ဖူးတယ္ အမဆံ့တငံ့ငံ့ျဖစ္သြားတယ္
အပိုင္းေလးေတြကို ျဖတ္တဲ့ေနရာက ကြက္တိ
ေကာင္းတယ္ဗ်
(little brook)
Post a Comment