၁ပံု ၅က်ပ္ ၃ပံု ၁၀

ဒီကင္မရာ (Canon 400D) ၀ယ္ျပီးမွ လူလဲ ခရီးသြားရင္ ကင္မရာမန္း.... အဲေလ.. (ကင္မရာ၀ူးမန္း ေျပာရမွာေပါ့...) လံုးလံုးကို ျဖစ္ေရာ... အမွန္ေတာ့ ဓာတ္ပံုပညာကို အသိၾကီးအတတ္ၾကီး အၾကိဳက္ၾကီးမဟုတ္ပင္မဲ့... (မၾကိဳက္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး... အဲေလာက္ခက္မွန္းသိရင္ အရင္ကတည္းက မၾကိဳက္ပါဘူး)... သူမ်ားတကာေတြ အဲလို Pro ကင္မရာေတြနဲ႔ ရိုက္ရင္ ထြက္လာတဲ့ပံုေလးေတြက အဆင္အရမ္းမိတဲ့ ရွင္ဂြမ္းဂြိေလးေတြဆိုေတာ့ ကိုယ္လဲ လိုက္လုပ္ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့... ကိုယ္လဲ ပံုလွလွေလးေတြ ရိုက္ခ်င္တာေပါ့... ဒါေပမဲ့ အထင္နဲ႔ အျမင္နဲ႔ လဲြခဲ့ရပါတယ္... ခုေတာ့ ကိုယ္ကသာ ကင္မရာကိုင္ျပီးသူမ်ားကို ပံုလွလွေလးေတြ လိုက္ရုိက္ေပးေနရတယ္... ကိုယ့္ပံုက်ေတာ့ ရိုက္လိုက္ရင္ တစ္ပံုမွ စိတ္တိုင္းမက်တာနဲ႔ပဲ ရိုက္ခ်င္စိတ္လဲပ်က္... Mood လဲပ်က္ျပီး ဒီတစ္ေခါက္ Indonesia, Bali ခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဓာတ္ပံုေတာင္ သိပ္မရုိက္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ဘူး... အမွန္ေတာ့ အစထဲက ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာေတာ့ သိပါတယ္... ဒါေပမဲ့ အိမ္ကလူေတြကိုလဲ အသံုးျပဳနည္းရိုက္နည္းသင္ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ ငါလဲ လွလွေလးေတြရိုက္လို႔ရျပီေပါ့ဆိုျပီး ထင္ခဲ့မိတာ... လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါရိုက္ဖို႔ ဒီေလာက္အလုပ္ရွဳတ္ ဒီေလာက္ခ်ိန္ေနရတာ ဘယ္သူမွလဲ စိတ္မရွည္ၾကပါဘူး... အဟင့္... ဒီကင္မရာ ဒီကင္မရာ... ဟင္းးးးးးးးးးးးး...

တကယ္ေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ Sale နဲ႔တိုး... ေငြယားေလးကလဲ လက္ထဲမွာရွိလိုက္တဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဒုကၡေလးကိုယ္ရွာျပီး ၀ယ္ခဲ့မိပါေလေရာလား...

ဒီလိုနဲ႔ ကိုရီးယားသြားေတာ့လဲ ကင္မရာအေၾကာင္းနကန္းတစ္လံုးမွ မသိေသးပဲ တဖ်က္ဖ်က္ေလွ်ာက္ရိုက္... လည္ပင္းအေလးခံျပီး ကင္မရာေတြကို သယ္... ျပီးေတာ့လဲ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္းတစ္ခုမွ မရိုက္လာဘူး... Manuel ဖတ္ဖို႔ကလဲ ပ်င္းေသးတယ္... အခန္႔သင္ ဆရာတစ္ေယာက္ေလာက္လာသင္ေပးရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့... ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ ဒီလိုကင္မရာေတြကို သံုးတဲ့ သိတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္... ဒါေပမဲ့ သူအားတဲ့အခ်ိန္ကိုယ္မအား ကိုယ္အားတဲ့အခ်ိန္ သူမအားနဲ႔ အားတဲ့ရက္ေလး အိမ္မွာပဲေနခ်င္လို႔ မသြားတာနဲ႔ ကိုရီးယားက ျပန္လာတည္းက ဒီအတိုင္းကို သိမ္းထားလိုက္တာ... ဟိုတစ္ေလာက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စကာၤပူေရာက္ေတာ့မွ ရုိက္မယ္ဆိုျပီး ထုတ္လိုက္ေတာ့ ရိုက္လို႔မရေတာ့ဘူး... ဘာျဖစ္မွန္းကမသိ... အေတာ္ေလးရြာလည္သြားတယ္... service center ပဲေျပးရေတာ့မလား... သိတဲ့ အေပါင္းအသင္းတစ္ေယာက္ကိုပဲ ဆရာေခၚရမလား အေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္...

ေနာက္ေတာ့မွ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း (ကိုယ္နဲ႔လဲ အလိုက္အထိုက္ခင္တဲ့ ေကာင္ေလး) တစ္ေယာက္ကို အိမ္တိုင္ရာေရာက္ သြားေမးေတာ့မွပဲ အေျဖေပၚေတာ့တယ္... ေတာ္ေသးတာေပါ့ Service Center မသြားလိုက္လို႔... သြားလိုက္ရင္ အရွက္ကဲြအံုးမယ္... ကင္မရာကဘာမွ မျဖစ္ဘူး... ကိုယ့္ဟာကိုယ္ Lens တတ္တာ အံမ၀င္လို႔ရိုက္လို႔မရတာ... ဒါနဲ႔ သူ႔ဆီက ရိုက္ပံု ရိုက္နည္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းေလ့လာလိုက္တာ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ သိလာတာေပါ့... Aperture value, shutter speed ဘာညာေပါ့ေနာ္... သူေျပာျပတာေတာ့ Manual စာအုပ္အကုန္နဲ႔ Tips and tricks ေတြစံုလို႔ပဲ... ဒါေပမဲ့ နာရီပိုင္းေလးအတြင္း ဆိုေတာ့ Aperture နဲ႔ shutter speed ေတာင္ ဘယ္လုိအလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ခါ မွန္မွန္သိေအာင္ ၅မိနစ္ေလာက္အခ်ိန္ေပးစဥ္းစားေနရတာဆိုေတာ့... ဘယ္လိုလုပ္ အကုန္မွတ္မိမလဲ... က်မဦးေနွာက္ကလဲ ကြန္ျပဴတာမွာဆုိရင္ ပင္တီယန္ 3, 64 M ေလာက္နဲ႔ run ေနသလို လူနာမည္ေတာင္ ၁ခါေျပာ ၂ ခါေျပာ မမွတ္မိတာ... ေခါင္းထဲက Memory ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရုပ္ရွင္ ဇာတ္လမ္းတဲြေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္လုျပည့္ခင္ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့... စာေမးပဲြမွာ စေပါ့ရိုက္က်က္တဲ့ ေက်ာင္းသားလိုပဲ အဓိက ၂ခုပဲ မေမ့ေအာင္ မွတ္လာရတာေပါ့... တကယ္ကိုပဲ အဲဒိေကာင္ေလးက ေက်းဇူးရွင္ပါပဲ... သူက က်မ ခရီးသြားရင္ရိုက္ရလြယ္ေအာင္ Lens အေသးေလးတစ္လံုးေတာင္ ထပ္ေပးလိုက္ေသးတယ္... သူေပးတဲ့ Lens ေလးက Zoom ဆဲြလို႔မရေပမဲ့ က်မလို အသစ္အဖို႔ ရိုက္ရ အေတာ္အဆင္ေျပသဗ်... ေက်းဇူးရွင္ေလးေရ... သာဓုေနာ္...

ခရီးဆိုလိုမွ အစကေတာ့ ဘေလာ့လာ ဧည့္သည္ေတြကို မေျပာပဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားမလို႔ပဲ... တမင္လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်င္လို႔ေတာ့ ဟုတ္ပါဘူး... ဂ်ပန္ခရီးလဲ ခုမွ Day2 မျပီးေသးဘူး... ကိုရီးယားလဲ Day 2 မလာေသးဘူးဆိုေတာ့ ခုခရီးစဥ္ကို တိတ္တိတ္ေလး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္မလုိ႔... ခုေတာ့ ပိုစ့္ကလဲ မတင္တာၾကာ... ရိုက္ထားတာေလးေတြလဲ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ျပၾကည့္မလားလို႔... အမွန္ေတာ့လဲ ဒီ အင္ဒိုနီးရွား ဘာလီ ခရီးစဥ္ကို သိပ္ေတာ့ မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး... အဲဒိ ေနရာက ေပ်ာ္စရာမေကာင္းလို႔မဟုတ္ပါဘူး... အဲဒိမွာ က်မ ဗီြဒီယိုကင္မရာေလး Stand ေပၚက လဲက်ျပီး ကဲြသြားလို႔.. အဟင့္ ဟင့္.. ျဗဲ..... ရႊတ္...

သူမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းကစျပီး က်မလဲ သိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး... လူလဲ အေတာ္ေလးေတာ့ အားသြားတယ္... ဗီြဒီယို ကင္မရာ တစ္ကိုင္ကိုင္နဲ႔ လုပ္စရာအလုပ္မရွိေတာ့လို႔ေလ... ခရီးသြားလို႔ ပိုစ့္မေရးျဖစ္တာက ၁ပတ္ေလာက္... ခရီးကျပန္လာေတာ့လဲ ဗီြဒီယိုကင္မရာ ပ်က္သြားလို႔ စိတ္မရႊင္ Mood မလာတာနဲ႔ စာမေရးတာ လေတာင္ ၁လ ကုန္သြားျပီ... ဒီေတာ့ တစ္ခုခု တင္မွ ျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ မေဗဒါရဲဲ႕ ဓာတ္ပံုလက္စြမ္းေလးေတြကို လာေလေရာ့ဟဲ့.... ၾကြားလိုက္မယ္.... (မရယ္ၾကပါနဲ႔ေနာ္.... )

သူမ်ားေတြ ေရထဲမွာ ဟိုဟာစီး ဒီဟာစီး (Banana Boat ဘာညာစသည္) ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကင္မရာတစ္လံုးနဲ႔ ဟိုစမ္းဒီစမ္း Setting မ်ိဳးစံုေျပာင္းျပီး လိုက္ရိုက္ထားတဲ့ Model ပန္းပံု...

ေဟာဒါက ေမာ္ဒယ္ပန္းရဲ႕ ေဘးအလွ

ေမာ္ဒယ္ပန္းနဲ႔ ေနာက္က တဲ... တဲက ကိုယ္လိုခ်င္တာထက္နည္းနည္းေလးပို၀ါးသြားတယ္... ဘယ္ Setting ထားျပီးရိုက္ရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းမလဲ သိပါဘူး... ေညာင္းလာတာနဲ႔ ထပ္ မၾကိဳးစားေတာ့ဘူး...

ဒါက တစ္ပင္လံုးခိုင္ကို ရိုက္လာတာ....

ဒီပံုကလဲ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတျခားျဖစ္လာတာပဲ... ဘယ္နားခုတ္ျပီး ဘယ္နားရွသြားလဲဆိုတာေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ စဥ္းစားၾကပါေတာ့..

အင္ဒိုနီးရွားပါတိတ္ ယက္ကန္းစင္

လက္မွဳစစ္စစ္ ပါတိတ္စစ္စစ္ (ေစ်းေတာ့ မဆစ္နဲ႔တဲ့... အဟင့္)