က်မကိုယ္တိုင္လဲ သူတို႔ရဲ႕ နာမည္ေတြကို မမွတ္မိပါဘူး… ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ လမ္းမွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ၊ တခ်ိဳ႕ကိုက်ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ သိသာထင္ရွားတဲ့ အျပဳအမူေလးေတြ၊ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ သိသာထင္ရွားတဲ့ ပံုပန္းသ႑န္ေလးေတြေၾကာင့္ ခ်စ္စနိုးနဲ႔ နစ္နိမ္းေလးေတြ က်မေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…
နစ္နိမ္းကို တမင္ေပးတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး… က်မတို႔ ျမန္မာ ၃ေယာက္ သူတို႔အေၾကာင္းေျပာရင္ ဟိုတစ္ေယာက္ေလ... (Blah Blah Blah ) ျဖစ္တဲ့ တစ္ေယာက္.. ဘာညာဆိုျပီး ရွင္းရွင္းျပေနရတာေမာလို႔… အဲ့ဒိ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို အတိုခ်ံဳးျပီး နာမည္ေျပာင္ေလးေတြ ေပးမိတာပါ… ဒီပိုစ့္ေလးမွာ သူတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို က်မတို႔ ေပးထားတဲ့ နာမည္ေျပာင္ေလးေတြနဲ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီနာမည္ေျပာင္ေလးေတြေပးခဲ့ရသလဲ ဆိုတာရယ္… ျပီးေတာ့ က်မနဲ႔ ခရီးတူတူသြားခဲ့ဖူးတဲ့ လူေတြျဖစ္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ စရုိက္၊ အက်င့္၊ က်မတို႔အေပၚဆက္ဆံပံု စတာေလးေတြကို အမွတ္တရအျဖစ္ တဖန္ျပန္ေျပာင္း ေအာက္ေမ့ရင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္…
အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္းပါပဲ… အသက္ၾကီးတဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ ပစိပစပ္မ်ားေလ့ရွိပါတယ္… အထူးသျဖင့္ေတာ့ စကာၤပူက ဖြားဖြားမ်ားဟာ ဘုရားမသိ တရားမရွိေတြမ်ားေလေတာ့ အတၱငါစဲြက အလြန္မွ ၾကီးသကိုး… (အားလံုးကို မဆိုလိုပါ… က်မနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ေသာ ဖြားဖြားမ်ားကိုသာ အဓိကဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္) … Briefing ေပးတဲ့ေန႔ကတည္းက မလြယ္ဘူးဆိုတာလဲ က်မသိထားပါတယ္… က်မက အတၱၾကီးၾကီး အဖြားၾကီးေတြ၊ ဆိုးတဲ့ကေလးေတြ ေရာင့္တက္တတ္တဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ မတည့္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတဲ့သူမို႔ က်မ ေမေမက အလိုက္အထိုက္ သင့္တင့္ေအာင္ေနဖို႔ ခရီးမသြားခင္ထဲက အထူးမွာၾကားထားပါတယ္… က်မကိုယ္တိုင္လဲ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပါတယ္…
(စာၾကြင္း။ ။ က်မဟာ လူၾကီးသူမေတြ အသက္ၾကီးတဲ့သူေတြကို မေလးစား မရိုေသတတ္သူေတာ့မဟုတ္ပါ… သို႔ေသာ္ ေလးစားၾကည္ညိဳေလာက္ေအာင္ေတာ့ မေနပဲနဲ႔ အသက္ၾကီးတာကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး အငယ္ေတြအေပၚ အနိုင္က်င့္မွာကိုပဲ က်မစိုးရိမ္တာပါ… ကေလးဆိုလွ်င္လဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ… ခ်စ္စရာေကာင္းျပီး လိမၼာတဲ့ကေလးဆိုရင္ က်မခ်စ္ပါတယ္… သို႔ေသာ္ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ အေ၀းကပဲခ်စ္ပါတယ္… သူမ်ားကေလးကို ခ်ီပိုးျပီးမွ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ ကေလးငိုရင္ က်မျပန္မေခ်ာ့တတ္ပါဘူး… လူၾကီးကိုလဲအားနာလို႔ပါ… အဲ ကေလးနဲနဲၾကီးလာရင္ေတာ့ လိမၼာတယ္ ေျပာစကားနားေထာင္တယ္ဆိုခ်စ္ပါတယ္… အေရာ၀င္လိုက္လို႔ ကိုယ့္ကို ေရာင့္တက္ျပီး မခန္႔ေလးစားလာလုပ္ရင္ေတာ့ ညွာမွာမဟုတ္ပါဘူး.. အဟီး… အဲဒါေၾကာင့္ ဒါမ်ိဳးေတြ မျဖစ္ရေလေအာင္… ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကေလးဆို မုန္႔ေၾကြး အရုပ္ေပး ဒီေလာက္ပါပဲ… အေရာသိပ္မ၀င္ပါဘူး… ႏွလံုးသားမႏူးညံ့လို႔ မဟုတ္ရပါ… အရမ္းႏူးညံ့တဲ့ နွလံုးသားတစ္စံုရွိလို႔ပါ… ဟတ္.. ဟတ္…) ကဲပါေလ.. စာၾကြင္းကလဲ အေတာ္ရွည္သြားသကိုး… လိုရင္းကို ျပန္ဆက္မွ…
ဒီပံုထဲမွာ စုစုေပါင္း အုပ္စု ၆စုရွိပါတယ္… ၂စုကေတာ့ ေနာက္က အတဲြ ၂တဲြေပါ့ရွင္…
ေနာက္ထပ္ အုပ္စု ၄စုကေတာ့…
(၁) လက္၀ဲဘက္ အက်ဆံုးကေတာ့ က်မတို႔ ေရႊျမန္မာ ၃ေယာက္ေပါ့ေနာ္…
(၂) က်မတို႔ ေဘးက ဆံပင္ျဖဴျဖဴနဲ႔ အဖြားၾကီး၂ေယာက္ရယ္ ေနာက္ျပီး သူတို႔ေနာက္ဘက္ေဘးက (အက်ၤီအျဖဴ အပြင့္နဲ႔) အဖြားၾကီးရယ္… ညာဘက္အစြန္ဆံုးက Guide ေဘးက အဖိုးၾကီး အဖြားၾကီး လင္မယားအတဲြရယ္က တစ္ဖဲြ႔…
(၃) ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အဖြားၾကီးေဘးက ေနကာမ်က္မွန္ အေႏြးထည္နီကို လည္ပင္းမွာ ပတ္ထားတဲ့ အဖြားၾကီးကေနစျပီး… ၄ေယာက္ (အျပာနဲ႔ ဖြားဖြား၊ ပန္းေရာင္ ဂ်ာကင္နဲ႔ ဖြားဖြား၊ ဦးထုပ္အနီနဲ႔ဖြားဖြား) သူတို႔ ၄ေယာက္က တစ္ဖဲြ႔…
(၄) ဦးထုပ္အနီနဲ႔ ဖြားဖြားေဘးက အက်ၤီအျဖဴ ပု၀ါအနီကို လည္ပင္းမွာပတ္ထားတဲ့ မိန္းမၾကီးနဲ႔ … သူ႔ေဘးက ခပ္ငယ္ငယ္ အသက္ ၃၀ ၀န္းက်င္မိန္းမ ၂ေယာက္က တစ္ဖဲြ႔ပါ… (အဖြားၾကီးနဲ႔ အက်ၤီအျဖဴနဲ႔ မိန္းမက သားအမိပါ… အနက္နဲ႔ မိန္းမက အျဖဴနဲ႔ မိန္းမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ)
အင္း… သူတို႔ေတြအားလံုးက စလံုးတရုတ္ေတြဆိုေပမဲ့… ဘာလို႔မွန္းေတာ့ မသိဘူး… သူတို႔ရဲ႕ တရုတ္စာ အဆင့္အတန္းကလဲ က်မတို႔ထက္ နဲနဲသာတယ္ဆိုရုံေလးပဲရွိပါတယ္… အဖြားၾကီးေတြကအစ အဂၤလိပ္လိုေျပာရတာကိုပဲ ပိုအားသန္ပံုရတယ္… သူတို႔လူမ်ိဳးစကားေတာ့ တတ္မယ္ထင္ပါတယ္… တရုတ္မန္ဒရင္းကို ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္တာဆိုလို႔ အတဲြ၂တဲြက ေယာက်ာၤးေလး ၂ေယာက္ပဲရွိပါတယ္… ဒီေတာ့ သူတို႔နဲ႔သြားရတာ တစ္ခုေကာင္းတာက ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အဂၤလိပ္လိုရွင္းျပဖို႔ကို က်မတို႔က လိုက္ေျပာေနစရာမလိုပါဘူး… သူတို႔က ကိုယ့္ေရွ႕ကေန ကြန္ပလိန္းတက္ေလ့ရွိပါတယ္…
ဥပမာ… skin care lesson မွာ ရွင္းျပတဲ့ေကာင္မေလးက အဂၤလိပ္လိုထက္ တရုတ္လိုကို ပိုအားသန္တဲ့ အတြက္ တရုတ္လိုေတြေျပာပါတယ္… ဒီေတာ့ သူတို႔က အရင္ ကြန္ပလိန္းတက္ပါတယ္… စလံုးလူမ်ိဳးေတြက ကြန္ပလိန္းတာက ေမြးရာပါ ဗီဇလိုျဖစ္ေနတာေလ… ဒီေတာ့လဲ ကိုယ္ျငိမ္ေနလိုက္တာေပါ့…
သူတို႔ကို ေပးထားတဲ့ နာမည္ေလးေတြကေတာ့… က်မတို႔ေဘးက ဆံပင္ျဖဴနဲ႔ ဖြားဖြား ၂ေယာက္ကိုေတာ့ ေခါင္းျဖဴဖြားဖြားလို႔ေခၚပါတယ္… ၁ေယာက္ခ်င္းစီကဲြကဲြျပားျပားသိရေလေအာင္ ေခါင္းျဖဴဖြားဖြားမွာမွ က်မေဘးကပ္ရပ္က ပိန္ပိန္ ေဘာင္းဘီ အျဖဴနဲ႔ အဖြားၾကီးကေတာ့ အီးထြက္ေခါင္းျဖဴျဖစ္ျပီးေတာ့ သူ႔ေဘးက ခပ္ပုပုနဲ႔ ေခါင္းျဖဴဖြားဖြားကေတာ့ ပန္းသီးေခါင္းျဖဴျဖစ္ပါတယ္….
အမည္ရရွိလာပံုေလးကေတာ့ ရွင္းပါတယ္… အသက္ၾကီးတဲ့ လူေတြနဲ႔ သြားရတာလဲ အေတာ္ေလးမွ စိတ္ရွည္ရသကိုး… ဆီး၀မ္းသိပ္မထိမ္းနိုင္ၾကေတာ့ ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ အိမ္သာပဲ ေမးေနေတာ့တာ… က်မတို႔ ဂိုက္ ကတ္သီဆိုရင္ ေနရာတစ္ေနရာေရာက္တိုင္း တျခားအရာထက္ အိမ္သာဘယ္နားရွိလဲ အရင္ျပရတယ္ေလ… အိမ္သာေတြ႔ရင္ကိုပဲ မေနနိုင္တာလားေတာ့မသိ… ေတြ႔တိုင္းလဲ သူတို႔ ကိစၥကိုရွင္းၾကတယ္… ဒါကလဲ အသက္ၾကီးျပီဆိုေတာ့ နားလည္ပါတယ္…
(၁) အီးထြက္ေခါင္းျဖဴ ဖြားဖြား
အဲ… ဒါေပမဲ့ မွတ္မွတ္ရရ အီးထြက္ေခါင္းျဖဴ ဖြားဖြားကေတာ့ က်မတို႔ ဆိုးလ္ကိုေရာက္တဲ့ေန႔ ဘယ္ကိုလဲမသိဘူးသြားေနတဲ့လမ္းမွာ သူအေတာ္ေလး အိမ္သာတက္ခ်င္ေနပံုရပါတယ္… ဒါနဲ႔ guide ကိုသြားေျပာပါတယ္… လမ္းမွာဆိုေတာ့ အိမ္သာကရွာရဘယ္လြယ္မလဲ… ေနာက္ဆံုး သူ မခံနိုင္လို႔ထင္တယ္… ၃ေခါက္ေျမာက္ေလာက္ေျပာေတာ့ မ်က္စိမ်က္ႏွာကလဲ ပ်က္ေနရွာျပီေလ… သူ႔ကိစၥက ထိပ္၀ေရာက္ေနျပီကိုး… ဒီေတာ့ ကတ္သီလဲ ေတြ႔တဲ့ လမ္းက ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕ကားထိုးရပ္ ခြင့္ေတာင္းျပီး ဖြားဖြားရဲ႕ ထိပ္၀က ကိစၥကို အျမန္ရွင္းခိုင္းရေတာ့တာေပါ့… ဖြားဖြားသာ ကားေပၚကဆင္းသြားပင္မဲ့ သူ႔ရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေလးေတြကေတာ့ လွဳိင္လွဳိင္က်န္ခဲ့လို႔… မေဗဒါတို႔ချမာ ရွိသမွ် ေအာ္တီကလံုးေတြ… ပုဆိန္တံဆိပ္ေတြ နွာေခါင္းကပ္ထားရပါေရာလား… ဒီေတာ့ ေနာက္စကားေျပာလုိ႔ အဲဖြားဖြားအေၾကာင္းပါရင္… ဟို ဆံပင္ျဖဴျဖဴနဲ႔ အိမ္သာတက္ခ်င္တဲ့ ဖြားဖြားေလလို႔ အရွည္ၾကီးမေျပာေတာ့ပဲ… ေခါင္းျဖဴ၂ေယာက္မွာ အီးထြက္တဲ့ ဖြားဖြား… ေခါင္းျဖဴ အီးထြက္ ဖြားဖြားရယ္လို႔ အမည္ေက်ာ္ေလသတည္း… (အဲဒိနာမည္ေလး စေပးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကဆိုရင္ ကားေပၚမွာ က်မတို႔ ၃ေယာက္ နွာေခါင္းေလးေတြပိတ္ျပီး ရီလိုက္ရတာ အူကိုနာေရာ…)
(၂) ပန္းသီး ေခါင္းျဖဴဖြားဖြား
ပန္းသီး ဖြားဖြားကေတာ့ အလြန္မွ ပစိပစပ္မ်ား… အတၱၾကီးျပီး အေတာ္ေလးကိုမွ ဗိုလ္လိုခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိပံုလဲရပါတယ္… လူၾကီးပီပီ လူငယ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးဖို႔ ေ၀းစြ… အရာရာသူက အငယ္ဆံုးသမီးေလးလို အလိုလိုက္ဗိုလ္က်ခ်င္ပံုရပါ့…
ကဲ ဒီေလာက္ညႊန္းေနမွေတာ့ အားလံုးလဲ ခန္႔မွန္းလို႔ရမွာပါ… သူ ပန္းသီးဖြားဖြားျဖစ္လာပံုက က်မနဲ႔ တိုက္ရိုက္ပတ္သတ္ေနလို႔ပါပဲ… က်မက ဂ်ဲဂ်ဴးမွာတုန္းက သတၱဳဗူးအေအး ပန္းသီးအခ်ိဳရည္တစ္ဗူးကို ၀ယ္လာျဖစ္ပါတယ္… ဒါေပမဲ့ မေသာက္ျဖစ္ မေသာက္ျဖစ္နဲ႔ ဆိုးလ္ကိုေရာက္ေတာ့မွ ကားေပၚမွာ ေဖာက္ေသာက္ျဖစ္တယ္… ဒါေပမဲ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ… တိုးနဲ႔သြားတာဆိုေတာ့ တစ္ေနရာေရာက္ ကားေပၚက ဆင္းရျပန္ျပီ… ေနာက္ျပန္တက္ရျပန္ျပီ… ဒီေတာ့ က်မလဲ ေသာက္လက္စ ပန္းသီးအခ်ိဳရည္သတၱဳဗူး မကုန္ေသးတာကို ေမ့သြားပါတယ္… ကားေပၚမွာ က်မထိုင္တဲ့ ခုံေပၚကို ဒီတိုင္းတင္ထားမိျပီး အေပၚက က်မ ဦးထုတ္ေတြ ကင္မရာေတြနဲ႔ အုပ္သြားေတာ့ လံုးလံုးကို ေမ့ေနတာပါ… (က်မက အစထဲက အရမ္းေမ့တတ္ပါတယ္)… ဒါနဲ႔ အဲဒိ အခ်ိဳရည္ဗူးက ဘယ္တုန္းက ေမွာက္သြားလဲမသိပါဘူး… က်မ သိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလးေမွာက္ေနလို႔… က်မကင္မရာအိပ္ေတြေတာင္ စိုကုန္လို႔ ကိုယ့္ေဇာနဲ႔ကိုယ္သုတ္ေနရေတာ့တာေပါ့…
ပန္းသီးဖြားဖြား ျဖစ္မဲ့ အဖြားၾကီးက က်မေနာက္ခုံမွာ ထိုင္ေနတာပါ… ခဏေနေတာ့… သူ႔ေနာက္ကေန အသံၾကားပါေလေရာ…
“ah yoe… ဘာေတြလဲ… ငါ့ဖိနပ္ေတြ စိုကုန္ျပီ… ေဟ့ ေကာင္မေလး.. ေဟ့ေကာင္မေလး” ဆိုျပီး က်မကို ခပ္စပ္စပ္ လက္နဲ႔ ပုတ္ျပီးေခၚပါတယ္… က်မလဲ အဲဒိေတာ့မွာ က်မပန္းသီအခ်ိဳရည္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ ေကာင္းေကာင္းသိေတာ့တယ္… အေနာက္ကို ေမွာက္ျပီး သူ႔ ဖိနပ္တစ္ခုလံုး ရႊဲေနပါေတာ့တယ္… က်မလဲ အေတာ္ေလး အားနာသြားတာေပါ့… သူ႔ကို ေတာင္းလဲ ေတာင္းပန္တာေပါ့… ေနာက္ျပီး က်မလဲ ဘာလုပ္ေပးရမလဲေပါ့… သူကေတာ့ ပါးစပ္ကေန လံုး၀ကို ၾကိတ္မနိုင္ခဲမရ ျငဴစူေနေတာ့တာေပါ့ရွင္… ဒါနဲ႔ က်မက သူ႔ကို က်မဆီမွာ ရွိတဲ့ wet Tissue ေတြ ထုတ္ေပးပါတယ္… သူကလဲ ေစာင့္ေအာင့္ယူျပီး သူ႔ဖိနပ္ကို သုတ္ပါတယ္… ေနာက္ Tissue ေတြ ကုန္သြားေတာ့ က်မဆီမွာ ေသာက္လက္စ ရွားရွားပါးပါး က်န္တဲ့ ေရဗူးေလးက ေရကို ယူမလား.. ကပ္ေစး ကပ္ေစး မျဖစ္ေတာ့ေအာင္လို႔ ဆိုေတာ့ သူက ယူမယ္တဲ့.. ဒါနဲ႔ က်မက ေရဗူးေလးကို သူ႔ သုတ္လက္စ Wet Tissue မွာ ေလာင္းေပးမလို႔ဟာကို… အဲဒိ ဖြားဖြားက ဘာလုပ္တယ္ထင္လဲ… က်မေရဗူးကို ယူျပီး ေရဗူး နွဳတ္ခမ္းသားနဲ႔ သူ႔ သုတ္လက္စ Wet Tissue ဖတ္နဲ႔ကို ကပ္ျပီး ေရစြပ္တယ္ရွင္… သူမ်ားေသာက္ေနတဲ့ ေရဗူးကို သူ႔ဖိနပ္သုတ္ျပီးသား အ၀တ္စနဲ႔ ကပ္ျပီး ေရစြတ္တယ္ဆိုတာ မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာ သူ႔အသက္ သူ႔အရြယ္နဲ႔ Common Sense သိသင့္တယ္လို႔ က်မထင္ပါတယ္… သူ႔အသက္ကလဲ မရဏကို မ်က္ေစာင္းလွန္းထိုးေနတဲ့ အရြယ္ဆိုေတာ့ မိဘက နင့္ကို မဆံုးမဘူးလားလို႔ ေျပာလို႔ေတာ့မေကာင္းပါဘူး… ေျပာခ်င္းေျပာ ရွင့္သားသမီးေတြက ရွင့္ကို မဆံုးမဘူးလားလို႔ေတာင္ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္…
သူ႔စိတ္အေနမွာ က်မက အျပစ္ရွိတဲ့သူျဖစ္တယ္… သူ႔ကို ခုလို ကသိကေအာင့္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့အတြက္… က်မကိုလဲ တစ္ခုခု အခက္ခဲျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးရွိတယ္ထင္ပါတယ္… ဒါေပမဲ့ က်မဘက္က ၾကည့္ေတာ့လဲ က်မ တမင္ရည္ရြယ္ျပီးလုပ္တာလဲ မဟုတ္တဲ့အျပင္ ေတာင္းလဲ ေတာင္းပန္ျပီးျပီ… ကိုယ့္ဘက္က တတ္နိုင္တာကိုလဲ လုပ္ေပးျပီးျပီ… သူလူၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခြင့္လႊတ္ေပးသင့္တာေပါ့… သူ႔အတြက္ ေနလို႔ထိုင္လို႔မေကာင္းေတာ့ဘူးဆိုပင္မဲ့ ဘာမွ တတ္နိုင္ေတာ့တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူးေလ… အားလံုးက ျဖစ္ျပီးေနျပီ… သူဒီတိုင္း က်မကို ခြင့္လႊတ္လိုက္ရင္ေတာင္ က်မစိတ္ထဲမွာ အားနာျပီ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ရွိသလို ခံစားေနရအံုးမယ္… ခုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ မျပည့္၀တဲ့ အျပဳအမူေၾကာင့္ က်မက အေတာ္ေလးကို စိတ္မ်က္သြားတဲ့အျပင္ ငါေမွာက္သြားတဲ့ အခ်ိဳရည္ေတာင္ နည္းေသးတယ္လို႔ စိတ္ထဲျဖစ္မိပါေတာ့တယ္…
က်မရဲ႕ ေမေမကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ က်မေမေမက “မေျပာနဲ႔… မေျပာနဲ႔… ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲေနလုိက္ေတာ့… သည္းခံလိုက္” ဆိုျပီ ဟိုဘက္ ခံုကေန က်မကို မ်က္နွာရိပ္နဲ႔လုပ္ျပပါတယ္… က်မလဲ ေသာက္လို႔မရေတာ့မဲ့အတူတူ… ဒီေရဗူးကို ဘာလုပ္ေနေတာ့မွာလဲ… ဒါနဲ႔ စိတ္ကို မနည္းေလ်ာ့ျပီး… အန္တီေရ… အန္တီလိုမယ္ဆိုရင္ အကုန္ယူလိုက္ပါေတာ့လား… က်မ မေသာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာျပီးေပးေတာ့လဲ ဖြားဖြားက မယူဘူးတဲ့ရွင္… ဒါနဲ႔ပဲ က်မလဲ ကိုယ့္ခံုမွာပဲ ကိုယ္ျပန္ထိုင္ေနေတာ့တာပါပဲ… အျပစ္ရွိသလိုခံစားရတဲ့ ခံစားမွဳေတာ့ အလ်င္းမရွိေတာ့ပါဘူး… ခုလို သူလုပ္လိုက္တဲ့အတြက္ က်မကေတာင္ ေက်းဇူးတင္ပါေသးတယ္… ဒါေပမဲ့လဲ သူ႔မွာ က်ိတ္မနုိင္ခဲမရေတြျဖစ္ျပီး သူ႔ေဒါသနဲ႔ သူ ပူေလာင္ျပီး ေနာက္ကေန ပြစိပြစိနဲ႔ ေျပာမဆံုးေအာင္ကိုး ရွိေနေတာ့တာေပါ့… ပန္းသီးအခ်ိဳရည္ေပတာမ်ား… က်င္ငယ္ရည္ထိတာထက္ေတာင္ ဆိုးေနတယ္… က်မလဲ ၾကားေနရရင္ ေဒါသထြက္ေနမွာဆိုးလို႔… MP3 ကို နားထဲထည့္ျပီး မ်က္စိမွိတ္ျပီး ေနေနလိုက္ပါေတာ့တယ္… ေအးခ်မ္းလိုက္တာလြန္ေရာ…
ေနာက္ေတာ့ ဂိုက္မိန္းမ ကတ္သီကို ဖြားဖြားက လွမ္းေခၚလိုက္ျပီး “ ဒီမွာ ၾကည့္စမ္းပါအံုး သူလုပ္လိုက္တာ ပန္းသီအခ်ိဳရည္ေတြ က်ကုန္ျပီး အားလံုး ကပ္ေစး ကပ္ေစးေတြျဖစ္ကုန္ျပီ… ၾကည့္စမ္း… ၾကည့္စမ္း” ဆိုျပီး… ကိုယ္ပိုင္အင္အားမရွိတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္က သူ႔မိဘကို တိုင္သလိုမ်ိဳး တိုင္ပါတယ္… သူတိုင္ေတာ့ဘာအေရးလဲ ကတ္သီက က်မကို လာဆူလို႔မွ မရတာ… ကားေပၚက က်န္တဲ့သူေတြကေရာ ကိုယ့္ကိစၥမဟုတ္ပဲနဲ႔ ဘယ္သူမွားတယ္ ဘယ္သူမွန္တယ္ဆိုျပီး လာရပ္တည္မွာလဲ… ဘယ္ျပႆနာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ျဖစ္ ကိုယ္ခံ ကိုယ္ရင္ဆိုင္ပဲ… ဒါကို ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္ေနျပီး နားမလည္ေသးတာေတာ့ သနားစရာပဲ…
က်မတို႔ ၂ေယာက္ၾကားမွာ ေျမဇာပင္ျဖစ္သြားသူကေတာ့ အလြန္တာ၀န္ေက်ပြန္တဲ့ ဂိုက္ကတ္သီပါပဲ… သူ႔မွာ အဖြားၾကီးကိုလဲ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ေပးရမယ္… (အဖြားၾကီးအေတြးထဲမွာေတာ့ ကတ္သီက က်မကို ဆူလိုက္ရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးခ်င္ေတြးေနမွာပဲေနာ္…) က်မကိုလဲ ဘာမွ အျပစ္ တစ္ခြန္းမေျပာတဲ့အျပင္ ပန္းသီးအခ်ိဳရည္က က်မဟာမဟုတ္တဲ့အတုိင္းပါပဲ… အဖြားၾကီးတိုင္ျပီး ခဏၾကာေတာ့ သူ တစ္ရွဴးလိပ္ေတြနဲ႔ ျပန္ေရာက္လာတယ္… ျပီးေတာ့ ဒူးကိုေထာက္ ကားၾကမ္းျပင္နဲ႔ ထိုင္ခံုေအာက္ေတြကို တစ္ရွဴးေတြနဲ႔ သုတ္ပါေလေရာ… အမွန္ေတာ့ အခ်ိဳရည္ေတြက ေျခာက္ေတာင္ ေျခာက္သြားလို႔ ကပ္ေစးေနတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါျပီ… သုတ္လဲ သိပ္ေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူး… ဒါေပမဲ့ သူက အခုလို ခံုေအာက္ေတြထိ လိုက္သုတ္ေနေတာ့… က်မ သူ႔ကို အေတာ္ေလးလဲ သနားတယ္… အားလဲနာတယ္… စိတ္ထဲမွာလဲ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္… ဒါနဲ႔ က်မလဲ MP3 ကိုျဖဳတ္… ထိုင္ရာကထျပီး သူ႕ဆီက တစ္ရွဴးေတာင္းျပီး သူနဲ႔အတူတူ လိုက္သုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္… ဒါေတာင္ သူက ပါးစပ္က… “ ရတယ္… ရတယ္… မရွိေတာ့ဘူး… သူသုတ္လိုက္ျပီ” လို႔ ေျပာပါေသးတယ္… ဟိုအဖြားၾကီးေတာ့ ဘယ္လိုေနတယ္မသိဘူး… က်မကေတာ့ ကတ္သီကို အားနာလို႔ ကူလုပ္ေပးလိုက္တာပါ… က်မစိတ္နဲ႔သာဆို ေပျပီးေတာ့ကို ေနအံုးမွာ… ဘာပဲေျပာေျပာ ကတ္သီေျဖရွင္းလိုက္လို႔ တင္းမာေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးကေတာ့ သူသုတ္လိုက္တဲ့ တစ္ရွဴးေတြနဲ႔ အတူ လြင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္…
(၃) ေလာင္ေလာင္ဖြား
ပံုထဲမွာပါတ့ဲအတိုင္း ေခါင္းျဖဴအဖြားၾကီး ၂ေယာက္ေဘး အေနာက္နားေလးက အက်ၤီအျဖဴနဲ႔ ဖြားဖြားကေတာ့ ခပ္ေလာင္ေလာင္ေျပာင္ေျပာင္ေနတတ္လို႔…. ေလာင္တတ္တဲ့ အဖြားၾကီးကို အတိုခ်ံဳးျပီး ေလာင္ေလာင္ဖြားလို႔ က်မကနာမည္ေပးထားပါတယ္… သူလည္းပဲ အဖြားၾကီး အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့ အတၱရွိပါတယ္… ဒါေပမဲ့ သူက ေျပာရင္ လူကို ေနာက္သလိုလို ေျပာင္သလိုလိုနဲ႔ ဗိုလ္က်တာပါ… ဥပမာဆိုရရင္… ေနရာတစ္ေနရာကို ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႔ က်မတို႔လူငယ္ေတြက အရင္ေရာက္တယ္… သူက ေနာက္မွေရာက္ျပီး… ငါ့ကို အရင္ေပးရိုက္ပါေနာ္… ဘာညာနဲ႔… မေပးဖူးေျပာေတာ့လဲ မေကာင္း… အမွန္ဆိုသူေတာင္းကို မေတာင္းသင့္တာပါ… အဲလိုမ်ိဳးကိစၥေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသူလုပ္တတ္ပါတယ္… အညႊန္႔ခူးစားတယ္ဆိုေပမဲ့ သည္းခံနိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာထဲမွာပဲရွိလို႔… သူ႔နဲ႔ေတာ့ ဘာျပႆနာမွ မတတ္ခဲ့ပါဘူး… သူက ဒီတိုင္းၾကည့္ရင္ အသက္၆၀ ေက်ာ္လိမ့္မယ္ေတာင္ မထင္ရပါဘူး… ဆံပင္ေတြကလဲ ေဆးေတြဆိုးထားေတာ့ နက္ေမွာင္ေနတာပဲ… ကားေပၚမွာလဲ သီခ်င္းဖြင့္ခိုင္းျပီး ကလိုကနဲ႔ အေတာ္ေလးေတာ့ ေပ်ာ္တတ္ပါတယ္… အဲ… သူနဲ႔ ပန္းသီးေခါင္းျဖဴဖြားဖြားနဲ႔ေတာင္ လမ္းမွာ ခ်ဲထိုးဖို႔ စကာၤပူကို ဖုန္းေခၚရင္း အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ားရန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္… ဗိုလ္ေတြခ်ည္းပဲ…
(၄) အတၱပံုေဆာင္ခဲ ဖြားဖြားမ်ား အဖဲြ႕
ေလာင္ေလာင္ဖြား ေရွ႕က ေနကာမ်က္မွန္နဲ႔ ဖြားဖြားကေနစျပီး ဦးထုပ္အနီေရာင္ေစာင္းထားတဲ့ ဖြားဖြားထိ… ေလးေယာက္ကိုေတာ့ က်မတို႔က အတၱပံုေဆာင္ခဲမ်ား အဖဲြ႔လို႔နာမည္ေပးထားပါတယ္… (နာမည္ေလးက ကဗ်ာဆန္တယ္ဟုတ္? ဟတ္… ဟတ္…) အဲဒိဖြားဖြားေတြက က်မတို႔နဲ႔ေတာ့ ထိပ္တိုက္ သိပ္မျဖစ္ဖူးပါဘူး… သို႕ေသာ္ သူတို႔ တစ္ဖဲြ႕လံုးက က်မတို႔ ကို စကားေျပာရင္ အထင္အျမင္ေသးတဲ့ မ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္တတ္ပါတယ္… အျမဲ အထက္စီးကပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာပါတယ္… ျမန္မာဆိုတာနဲ႔ပဲ သူတို႔ကို ေအာက္က်ိဳ႕ရေတာ့မွာလား… ျပီးရင္ က်မတို႔ကို ေမးလိုက္မွျဖင့္… နင္တို႔က ျမန္မာေတြျဖစ္ျပီး… ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ကိုရီးယားကို ခရီးထြက္နိုင္တာလဲ… (အဲလို သေဘာမ်ိဳးဆန္ဆန္)… ေမးတတ္ၾကပါတယ္… က်မဆီမွာ ရွိသမွ် စည္းစိမ္ကိုလဲ စစ္ေဆးေမးျမန္းေနလိုက္ၾကတာ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ပါပဲ… က်မကလဲ လံုး၀ေတာ့ ျဖံဳမယ္မထင္ပါနဲ႔… သူတို႔ စားရိတ္နဲ႔လဲ ခရီးထြက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး… သူတို႔ကို အသက္ၾကီးတဲ့သူေတြမို႔ ဦးစားေပးတာကလဲြလို႔ ေအာက္က်ိဳ႕ေနစရာေတာ့မလိုပါဘူး… ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ ခရီးထြက္ေနတာပါ… ေျပာရရင္ သူတို႔လို အသက္ၾကီးမွ သားသမီးေတြကလဲ ျပန္မၾကည့္လို႔ တသက္လံုးရွာထားတဲ့ CPF ေလးျပန္ရမွ မေသခင္ေလး သံုးရတာမဟုတ္ပါဘူး… တတ္နိုင္လို႔ ကိုယ့္အေမကိုေတာင္ စားရိတ္ခံေခၚလာတာပါ… (ၾကံဳတုန္းၾကြားတာပါ… ခုေတာ့လဲ မဲြ… ဟဲ… ဟဲ…)
မွတ္မွတ္ရရ အက်ၤီအျပာနဲ႔ အဖြားၾကီးနဲ႔ေတာ့ တစ္ခါပဲ အနည္းငယ္ေလး စိတ္ထစ္ဖူးပါတယ္… ဂ်ဲဂ်ဴးကေန ဆိုးလ္ကို သြားမဲ့ေန႔… ဂ်ဲဂ်ဴးေလဆိပ္ ခ်က္အင္မွာ ဂိုက္က အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႕ကို အဲဒိအဖဲြ႕ထဲကတစ္ေယာက္ထဲရဲ႕ နာမည္နဲ႔ပဲ အိတ္ေတြကို ခ်က္အင္၀င္ထားတာပါ… အဲဒါကိုသူက ေရွ႕ဆံုးကလဲ တိုးေ၀ွ႕ျပီး၀င္ေသးတယ္… ျပီးေတာ့ နားမလည္ပဲနဲ႔ က်မတို႔ ခ်က္အင္၀င္ေနေတာ့မွ တိုးေ၀ွ႕ျပီးတစ္ခါ ျပဴးတူးျပာတာနဲ႔ အတင္းလာထပ္ေမးပါတယ္… ကတ္သီကလဲ လူေတြ အမ်ားၾကီးကို လုပ္ေနရေတာ့ အလုပ္မ်ားတာေပါ့… ဒါနဲ႔ က်မက သူဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာသိေတာ့.. ရွင္းျပတာေပါ့့ “မဟုတ္ဘူး အန္တီ… ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ေပါ့…” အဲဒါကို သူကမ်က္ေစာင္းထိုးျပီး မယံုသကာၤနဲ႔ ေစတနာကို ပ်က္ေရာ… ေနာက္တစ္ခုဆိုးတာက သူတိုးေ၀ွ႔၀င္လိုက္တာ က်မအေမ ေျခေထာက္ကို သူ႔လွည္းနဲ႔ တက္က်ိတ္သြားတယ္လို႔ အေမကလာေျပာေတာ့ အေတာ္ေလးကို ခ်ဥ္သြားပါတယ္… က်မ မရိုင္းခ်င္ပါဘူး… ရိုင္းလိုက္လို႔ ျမန္မာေတြ ဒီလိုပဲလို႔ အေျပာခံရမွာလဲ ဆိုးပါတယ္… ဒီေတာ့လဲ ေနေပါ့… အဲဒိ ေကာင္တာမွာပဲ ေနခဲ့ေပါ့… မေဗဒါတို႔ကလဲ ကိုယ့္ကို မယံုၾကည္ရင္ ၂ခါ အကူအညီမေပးပါဘူး… သေဗၺသတၱာ ကာမသကာ ပဲေပါ့… (အဲဒိ အက်ၤီအျပာဖြားဖြားနဲ႔ သူ႔ေဘးက အနက္ ေနကာမ်က္မွန္နဲ႔ ဖြားဖြားက ညီအစ္မျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ရုပ္အေတာ္ဆင္တယ္)
အဲ ေနာက္ျပီး… ပန္းေရာင္နဲ႔ ဖြားဖြားကေတာ့ အသစ္အစမ္းဆို သူအကုန္လုပ္ခ်င္ပါတယ္… အဲ free testing တို႔ဘာတို႔လဲ သူပဲ ခံခ်င္တယ္… အဲဒါကို အတၱအမ်ိဳးအစားခဲြမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ပံုေဆာင္ခဲ အမ်ိဳးထဲပါမလဲေတာ့မသိဘူး… က်မတို႔ကိုၾကည္႔ရင္ အထင္ေသးတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္တဲ့ အထဲမွာ သူထိပ္ဆံုးကေပါ့… Face Shop က skin care lesson မွာ ဘယ္သူ အစမ္းခံမလဲဆိုေတာ့ ထိပ္ဆံုးက ေျပးလိုက္တာ ျပိဳင္ဘက္မရွိဗိုလ္ဆဲြသြားတယ္… ေနာက္ေတာ့ Face Shop က product ေတြေရာင္းေတာ့ ဘာမွ မ၀ယ္ပဲ မ်က္ခံုးေမႊးခဲတံေလး ၁ေခ်ာင္းပဲ ၀ယ္တယ္… အဲဒိဆိုင္ျပီးေတာ့ သူက်မတို႔ သားအမိကို နဲနဲ ဖ်ားသြားတယ္… Face shop မွာ က်မတို႔ သားအမိ၀ယ္တာ ကိုရီးယား ၂သိန္းခဲြဖိုး (စကာၤပူု ၃၀၀ ေက်ာ္ခန္႔…) ေက်ာ္တယ္ေလ… ကားေပၚမွာ အမ်ားဆံုး၀ယ္တာ က်မတို႔ပဲ… ၂သိန္းေက်ာ္ဖိုး၀ယ္ရင္ ဆလင္းဘက္အိတ္ ၁လံုးလက္ေဆာင္ရတယ္… က်မတို႔ အိတ္ၾကီးကို ၾကည့္ျပီးမွ … ၀ါး… အမ်ားၾကီးပါလားဆိုျပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စကားေျပာေတာ့တယ္…
ဦးထုပ္အနီနဲ႔ အတၱပံုေဆာင္ခဲ ဖြားဖြားကို စစေတြ႔ခ်င္းေတာ့ သူက အဆိုးဆံုးျဖစ္ေလာက္တယ္လို႔ထင္တာပါ… သူ လူကိုၾကည့္တဲ့ပံုစံက မ်က္ေထာင့္နဲ႔ တစ္ေလာကလံုးမွာ သူပဲ ကိုရီးယားသြားနိုင္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ပါ… စကားေျပာရင္လဲ ျမန္မာလို အနီးစပ္ဆံုး ေျပာရရင္ “ေဟ့… ေကာင္မေလး… ညဥ္းတို႔က စကာၤပူမွာ ဘာ စေတးနဲ႔ ေနၾကတာလဲ… ညဥ္းက ပီအာလား.. ဘယ္လို ပီအာရတာတုန္း… စကာၤပူေယာက်ာၤး ယူထားလို႔လား… ညဥ္းအေမကေရာ စကာၤပူမွာ ဘာစေတးနဲ႔ ေနသလဲ… “ အဲလို ေလသံမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္… အမွန္ဆိုရင္ေတာ့ သူမ်ားပါစင္နယ္ကို ခေရစိတြင္းက် ေျပာျပခ်င္မွန္းမသိ… မေျပာျပခ်င္မွန္းမသိ လိုက္ေမးတာ အဆင့္ကို မရွိဘူးလို႔ထင္ပါတယ္… ဒါမ်ိဳးေတြက ရင္းႏွီးမွဳ အတိုင္းအတာေပၚမူတည္ျပီးမွ ေမးသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္… သူ႔ကိုသူေတာ့ နိုင္ငံၾကီးသား ဒီဇိုင္းေပါ့… က်မတို႔ကေတာ့ နိုင္ငံ အနိမ့္ေလးကေပါ့ေလ… သူ႔နိုင္ငံ သူဂုဏ္ေဆာင္ေနတာေလ… ဘာ နိုင္ငံၾကီးသားလဲ… ဒါေပမဲ့လဲ သူက သူ႔ရဲ႕ အမူအရာ ေျပာပံုဆိုပံုကလဲြရင္ က်န္တာအားလံုး အဆင္ေျပပါတယ္… ဒါကလဲ သူ႔ရဲ႕ အက်င့္ပဲေလဆိုျပီး က်မရဲ႕ သည္းခံနိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာ ထဲမွာရွိေနပါေသးတယ္… က်မတို႔ အေၾကာင္းကို ေမးျမန္းလိုက္တာမ်ား CID က ၾကည္မာခင္ေတာင္ အေမေခၚရမယ္… သူက စ သံုးလံုးကထင္တယ္… စံုစမ္း၊ စစ္ေဆး၊ စပ္စုေရး ေလ…
(၅) ကေလးအေမ သားအမိ…
ဒီဘက္က အက်ီၤအျဖဴ ပု၀ါအနီ ေနကာမ်က္မွန္နဲ႔ မိန္းမၾကီးရယ္… ေဘးက လူငယ္ မိန္းမ ၂ေယာက္ရယ္ကေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္… ပု၀ါအနီနဲ႔ အဖြားၾကီးကေတာ့ လူ႔သဘာ၀အတိုင္း အထူးသျဖင့္ အသက္ၾကီးတဲ့သူေတြ သဘာ၀အတိုင္း သူလုပ္တာမွ ေကာင္းတယ္ထင္တာေပါ့ေလ… ဒါကလဲ ေဖာေရွာေလးနဲ႔ ဟုတ္တာေပါ့… သိပ္ေကာင္းတာေပါ့… အားက်လိုက္တာ လိုက္ေျပာလိုက္ရင္ သူနဲ႔ ေျပလည္ေနတာပါပဲ… ဥပမာ… ရွန္ဟိုင္းမွာ တရုတ္ကြ်မ္းဘားကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ပိုက္ဆံထပ္ေကာက္ပါတယ္… က်မတို႔လူငယ္ေတြ (သူ႔သမီး အပါအ၀င္) က ကြ်မ္းဘားမွ မၾကည့္ခ်င္တာ… ေရွာ့ပင္းပဲ ထြက္ခ်င္တာေလ… ဒီလိုနဲ႔ ၂စုကဲြသြားေလရဲ႕… အဲဒါကို ေနာက္ေန႔ ေတြ႔ေတာ့ ကြ်မ္းဘားက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း… က်မတို႔ မၾကည့္လိုက္ရတာ နာသြားေၾကာင္း… သူေရြးတဲ့လမ္းက မွန္တယ္ေပါ့ေလ… အဲလိုသေဘာမ်ိဳးေတြ တစ္ခါလဲ မဟုတ္ ၂ခါလဲ မဟုတ္လိုက္ေျပာေနေရာ… ရြယ္တူသာဆိုရင္ေတာ့ က်မ တစ္ခြန္းျပန္ေျပာမိမယ္ ကိုယ္ထင္ရင္ ကုတင္ေျခေလးေခ်ာင္းပါပဲလို႔… (စကားပံု အမွန္ ကိုယ္ထင္ရင္ ကုတင္ေရႊနန္း) …
က်မရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က က်မ မၾကိဳက္တဲ့အရာ ကို ဘယ္သူေတြက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းပါတယ္ေျပာေျပာ စိတ္ထဲမွာ တက္မက္တဲ့စိတ္ကို မရွိတာ… မၾကိဳက္ပါဘူးဆိုမွ ရွင္းေနျပီ… ဟုတ္ဘူးလား… က်မအတြက္ေတာ့ ပိုက္ဆံေပးျပီး ကြ်မ္းဘားလိုက္ၾကည့္တာထက္စာရင္ အဲဒိေန႔ညက က်မလုပ္ခဲ့တဲ့ ရွန္ဟိုင္း ရထားလိုင္းလိုက္စီးျပီး ကုိယ့္ဘာကိုယ္ သြားခ်င္တဲ့ေနရာ သြားေနရတာကမွ စိတ္လွဳပ္ရွားစရာ ပိုေကာင္းပါေသးတယ္… ဒါေပမဲ့လဲေပါ့ေလ… သူက လာေျပာေနမွေတာ့ “ဟုတ္လား… အန္တီ ၾကိဳက္လား… အင္း…” ဒီေလာက္ေတာ့ ေျပာေပးလိုက္ပါတယ္… ငါတို႔မၾကည့္လိုက္ရတာ နာလိုက္တာလို႔ေတာ့ သူ႔စကားကို လံုး၀ မေထာက္ခံခဲ့ပါဘူး..
သူကသာ ၾကြားေကာင္းေနတာပါ ညက သူ႔သမီး ဘယ္သြားလဲဆိုတာေတာ့ သူ မသိရွာဘူးေလ… (သူ႔သမီးဘယ္သြားလဲဆိုတာကို ေနာက္ပိုင္း ခရီးသြားမွတ္တမ္း အပို္င္းမ်ားတြင္ေမွ်ာ္…)
သူ႔သမီးကေတာ့ ခပ္ေခ်ာေခ်ာပါပဲ… မ်က္နွာမွာ ၀က္ျခံထြက္ျပီးက်န္တဲ့ အမာရြတ္ေလးေတြကလဲြရင္ ကိုယ္လံုးလဲ မဆိုးဘူး… ရုပ္ရည္လဲ ေခ်ာတယ္… ၀တ္တာလဲ ေခတ္မွီတယ္လို႔ေျပာလို႔ရတယ္… သူ႔ကိုေတာ့ က်မတို႔က Briefing ေန႔တုန္းက သူ႔သမီးေလး ေခၚလာတာေတြ႔လိုက္ေတာ့… ကေလးေလးရဲ႕ အေမဆိုျပီး အစဲြျပဳျပီး… ကေလးအေမလို႔ ေခၚပါတယ္… သူကေတာ့ လူငယ္ပိုင္းလဲျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပပါတယ္… စကားေျပာလို႔လဲေကာင္းတယ္… အားလံုး အိုေကပဲ… အဲ… စြာေတာ့ စြာတယ္ေနာ္… က်မနဲ႔ေတာ့ ဘာေကစ့္မွ မရွိဘူး… တည့္တယ္… သူ႔သူငယ္ခ်င္းမိန္းမကေတာ့ ပိုရိုးတယ္… ရုိးတယ္ဆိုတာ စိတ္ထားကိုေျပာတာ.. သိပ္ဟန္ေဆာင္ ပန္းေဆာင္မရွိဘူး… ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ က်မနဲ႔ ေပါင္းလို႔ရတယ္… သူတို႔ ၂ေယာက္လဲ ကိုရီးယားကား အေတာ္ၾကည့္ပံုရတယ္… ေျပာသမွ်ကားအားလံုး နီးပါးသိတယ္… က်မနဲ႔ ပိုခင္ျပီး ေျပာစရာမ်ားလာတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ကိုးရီးယားရုပ္ရွင္ေတြ အေၾကာင္းေပါ့ရွင္…
(၆) ခ်စ္တတ္တဲ့ ဖိုးဖိုး ဖြားဖြား
ညာဘက္အစြန္ဆံုးက ကတ္သီေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ အဖိုးၾကီး အဖြားၾကီးစံုတဲြကေတာ့ ခ်စ္တတ္တဲ့ လင္မယားလို႔ ေခၚတယ္… သူတုိ႔၂ေယာက္က နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ကို အေတာ္ခ်စ္ၾကတယ္… ကားေပၚက အတဲြေတြထဲမွာ သူတို႔ ၂ေယာက္က အခ်စ္တတ္ဆံုးလို႔ထင္တာပဲ… အဖိုးၾကီးကလဲ အဖြားၾကီးကို အေတာ္ဂရုစိုက္တယ္… အဖြားၾကီးကလဲ စိတ္ထားေကာင္းတယ္… ပစိပစပ္လဲ မမ်ားဘူး… လူငယ္ေတြကိုလဲ နားလည္တယ္… လူၾကီးအခ်င္းခ်င္းလဲတည့္တယ္… သူတို႔ ၂ေယာက္ကို ၾကည့္ရတာ အားက်တယ္… ကိုယ္လဲ သူတို႔လိုပဲ အိုမင္းတဲ့အထိ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရွိမဲ့ လက္တဲြေဖာ္မ်ိဳးကို လိုခ်င္တယ္… အဖုိးၾကီးက အရင္က ျမန္မာ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္လက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ဖူးတယ္တဲ့… ျမန္မာျပည္လဲ ေရာက္ဖူးတယ္… သူတို႔ လင္မယား ၂ေယာက္လံုးက ျမန္မာကို အထင္မေသးဘူး… သူတို႔ သားသမီးေတြက ၁ေယာက္က ၾသစီမွာ.. ၁ေယာက္က အဂၤလန္မွာ.. ၁ေယာက္က စလံုးမွာ အိမ္ေထာင္ေတြက်ကုန္ၾကလို႔ သူတို႔လင္မယားက ေအးေဆးျဖစ္ေနျပီ…
အဖိုးၾကီးက ေလခြ်န္ရတာကို ေတာ္ေတာ္၀ါသနာပါတယ္… သူ႔မိန္းမေျပာပံုအရ စိတ္ညစ္လဲ ေလခြ်န္တယ္… ေပ်ာ္လဲ ေလခြ်န္တယ္… ပ်င္းလဲ ေလခြ်န္တယ္တဲ့… ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္တယ္… ကားေပၚမွာလဲ ေလေလး တခြ်န္ခြ်န္… ဟိုတယ္ေရာက္လဲ ေလတခြ်န္ခြ်န္… ေျမြလာမွာေတာင္ ေၾကာက္ရတယ္… ဒီေတာ့ အဖိုးၾကီးနာမည္ကို ေလခြ်န္နတ္ လုိ႔ ေပးထားတယ္…
အဖြားၾကီးကေတာ့ သေဘာကလဲ ေကာင္းတယ္… ျပီးေတာ့ ပန္းသီးဖြားဖြားနဲ႔ ေလာင္ေလာင္ဖြား ရန္ျဖစ္ၾကတုန္းကလဲ သူက ၀င္ျဖန္ေျဖေသးတယ္… က်မ ရွန္ဟိုင္းမွာ ေစ်းေရာင္းသူတစ္ေယာက္ကို ေဒါသထြက္တုန္းကလဲ လာႏွစ္သိမ့္ေပးေသးတယ္… ဒီေတာ့ သူက ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကိုယ္စားျပဳေတာ့ ေလာကနတ္လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္… အဟိ…
(၇) ေပါင္တို အတဲြ
အဟဲ… နာမည္ၾကားျပီး လန္႔မသြားပါနဲ႔… ဦးထုပ္အနီနဲ႔ အဖြားၾကီးေနာက္က အရပ္ ခပ္ရွည္ရွည္အတဲြကိုေျပာတာပါ… သူတို႔ အတဲြက ၂ေယာက္လံုး အရပ္ၾကီးအေတာ္ရွည္ပါတယ္… ေကာင္မေလးက အရပ္ကရွည္တဲ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အခ်က္ကေတာ့… ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းခ်မ္း… ဘယ္ေလာက္ေအးေအး… စကပ္အတိုပဲ၀တ္တာပါ… တိုတာမွ ေပါင္အလယ္ေလာက္ပဲရွိပါတယ္… အဲဒါေၾကာင့္ ေပါင္တိုလို႔ နာမည္ေပးထားတာပါ… သူတို႔အတဲြကလဲ အရမ္းကို မွ ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ၾကပါတယ္… တစ္ခါတစ္ေလ… သူတို႔ ခႏၡာကိုယ္ၾကီးမွ အားမနာ ႏဲြ႕ျပီး ကလူအိသုိ႔ ျမဴအိသို႔ လုပ္ေနၾကတာ က်က္သီးထစရာပါ… သူ႔ေကာင္က သူ႔ကို “Baby” တဲ့… သူ႔ေကာင္မေလးက သူ႔လူၾကီးကိုက်ေတာ့ “Darling” တဲ့… ျပီးေတာ့ အဲလူၾကီးကလဲ သူ႔ပံုသူ႔ပန္းမွ အားမနာ… ထမင္း၀ိုင္းမွာ စကားစပ္မိၾကလို႔… ကိုရီးယားက ဓာတ္ပံုဆရာ Danny က ေခ်ာတယ္လို႔ သူ႔ေကာင္မေလးကေျပာလိုက္လို႔… စိတ္ေကာက္တာမ်ား… က်မစိတ္ထဲမွာေတာ့ ရုပ္ၾကမ္းၾကီးနဲ႔ လာႏြ႕ဲေနေသးတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္… ဒါေပမဲ့… ဒါကလဲ သူတို႔ အခြင့္အေရးေလ… က်မကိုလဲ ဘာမွ လာမထိခိုက္ဘူးဆိုေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ… ထမင္းစားလို႔ ၀ိုင္းထိုင္ၾကရင္ ပထမေန႔ထဲက သူတို႔ အတဲြနဲ႔ပဲ အတူတူထိုင္ျဖစ္တာမ်ားပါတယ္… လူငယ္ေတြနဲ႔ ထိုင္ရတာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္မွဳရွိတယ္ေလ… လုလဲ မစားဘူး… ပံုမွန္ပဲ… အဖြားၾကီးေတြနဲ႔ဆို စိတ္ညစ္ရမွာ…
သူ႔လူၾကီးနာမည္က Matthew တဲ့… ဒီေတာ့ ျမန္မာမွဳျပဳလိုက္ေတာ့ မ်က္ျပဴးေပါ့… ဒီေတာ့ သူ႔လူၾကီးနာမည္ကို မ်က္ျပဴးလို႔ပဲ ေခၚတယ္… အဲဒိလူၾကီးက ကိုရီးယားမွာေတာ့ သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔ ပြတ္သီး ပြတ္သပ္လုပ္တာကလဲြလို႔ ျငိမ္ေသးတယ္… ရွန္ဟိုင္းလဲေရာက္ေရာ ဆရာလုပ္သလားမေမးနဲ႔… သူက ရွန္ဟိုင္းအရင္က ေရာက္ဖူးတယ္ဆိုပဲ… တိုးဂိုက္ကေတာင္ သူ႔ကို ဆရာေခၚရမယ္… ဒါေပမဲ့လဲ ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါတယ္… ရွန္ဟိုင္းက တိုးဂိုက္ရဲ႕ အဂၤလိပ္ကလဲ မေတာက္တေခါက္ဆိုေတာ့ သူက ၾကားက ၀င္ဦးစီးေပးတာဆိုေတာ့ ေက်းဇူးေတာင္တင္ရပါအံုးမယ္…
(၈) နုထြား အတဲြ
ေနာက္ဆံုးက်န္တာကေတာ့ ပံုထဲမွာ အျပာနဲ႔ အဖြားၾကီးေနာက္က အတဲြေပါ့… အဲဒိအတဲြထဲက ေကာင္မေလးက ပထမဆံုး ကိုရီးယားေရာက္တဲ့ေန႔မွာပဲ လာမိတ္ဆက္တယ္ေလ… ေတြ႔တာနဲ႔ ကိုယ္တို႔ အသက္ကို တန္းေမးေတာ့တာပါပဲ… က်မတို႔လဲ အသက္ကို ေျပာျပလိုက္ေတာ့…
သူက… “ ေအာ္… ငါက ဒီကားေပၚမွာ ငါအငယ္ဆံုးလို႔ ထင္ေနတာ… ငါ့ထက္ငယ္တဲ့သူ ပါတာကိုး… “ ဆိုျပီး စိတ္ပ်က္သြားတဲ့ ပံုမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေသးတယ္… သူနဲ႔ က်မနဲ႔ကေတာ့ ရြယ္တူပါပဲ… က်မသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သူ႔ထက္ ငယ္ပါတယ္… ဒီေတာ့ သူအငယ္ဆံုးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ… သူကလဲ လာေတာ့ ဘဲၾကီးနဲ႔လာျပီးေတာ့ ကေလးက်ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္ေနတာ… အဟီး…
ဒါေပမဲ့ သူတို႔ အတဲြက စိတ္ထားေကာင္းတယ္… သိပ္ ဟိတ္ဟန္လုပ္ေနျခင္းမရွိဘူး… ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ… ခင္ဖို႔ေကာင္းတယ္… ေပါင္တိုအတြဲက နဲနဲ ဟန္လုပ္တယ္… မပြင့္လင္းဘူး… သူတို႔လဲ ထမင္းစားရင္ က်မတို႔ နဲ႔ပဲ တူတူထိုင္ေလ့ရွိတယ္… ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူငယ္ေတြ တစ္၀ိုင္းထိုင္တာေပါ့ေနာ္… က်မအေမကေတာ့ က်မတို႔နဲ႔ တူတူပဲေပါ့…
အဲလိုမ်ိဳး စကားေျပာျပီးေတာ့ ထမင္း၀ိုင္းမွာ အေမ့ကို ျပန္ေျပာျပေတာ့… အေမက ေျပာတယ္… “ ဟယ္သူတို႔အတြဲကလဲ ထြားေနလို႔ပါ… သူ႕ေကာင္ေလးပံုစံကလဲ နုပါတယ္တဲ့” … အဲဒိကေနစျပီး… နုျပီး ခႏၶာကိုယ္ထြားၾကိဳင္းတဲ့ အတဲြမို႔ … နုထြားအတဲြလို႔ နာမည္ေပးလိုက္ေလ သတည္း…
ကဲ… အဲဒါကေတာ့ က်မတို႔နဲ႔ ခရီးသြားခဲ့တဲ့ သူေတြ အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းေပါ့ရွင္… ေျပာရမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ သူတို႔အေၾကာင္းေတြ က်န္ပါေသးတယ္… ကိုရီးယားေကာင္ေလး ေခ်ာေခ်ာမ်ားေတြ႔ရင္ အဖြားၾကီးဆိုတာကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး “ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကို ကိုရီးယားလိုဘယ္လိုေျပာလဲ “ ေမးျပီး ဇာတ္လမ္းလုပ္ရတာနဲ႔… (အမွန္ေတာ့ အဲဒါဘယ္လိုေျပာလဲဆိုတာ ဂိုက္မိန္းမလဲ ေျပာျပျပီးသြားျပီ… မမွတ္မိလဲ သူ႔ကို ထပ္ေမးလို႔ရေနတာပဲကို…) ဒါမ်ိဳးေလးေတြေပါ့ေလ… ေနာက္ပိုင္း ၾကံဳရင္ေတာ့ ၾကံဳသလိုေျပာျပေပးသြားပါ့မယ္…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ… ကားေပၚမွာ စိတ္အခန္႔မသင့္တာေလးေတြ ရွိသလို… တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ေဖးကူၾကတာ… တရုတ္ျပည္မွာတုန္းက ဂိုက္ကို စည္းစည္းလံုးလံုး ၀ိုင္းစြာၾကတာ… သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ အမွတ္ရစရာေလးေတြခ်ည္းပါပဲ… ဘယ္အရာမဆို အဆင္ေျပေနတယ္... အေကာင္းခ်ည္းပဲ စုေနတယ္… လြယ္လြယ္နဲ႔ ရေနတယ္ဆိုရင္ ပ်င္းစရာေကာင္းသြားမွာပါ… ခုလိုမ်ိဳး အဆင္မေျပမွဳေလးေတြနဲ႔ ပစိပစပ္မ်ားတာတို႔… အတၱၾကီးတာေလးတို႔ေၾကာင့္ပဲ ခုလို အမွတ္တရနဲ႔ ျပန္ေျပာစရာေလးေတြနဲ႔ က်မတို႔ရဲ႕ ခရီးစဥ္ေလးဟာ စိုေျပခဲ့ပါတယ္… သူတုိ႔ ေရွ႕ထားျပီး သူတို႔ အေၾကာင္းေျပာျပီးရယ္လိုက္… သူတို႔ ဇီဇာေၾကာင္တာကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္လိုက္ေနာက္ျပီး ရယ္လိုက္နဲ႔ အမွန္ေတာ့ သူတို႔နဲ႔ သြားရတာလဲ အေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ပါတယ္… က်မေမေမကေတာင္မွ စကာၤပူကို ျပန္ေရာက္ျပီးေတာ့ အဲဒိ အဖြားၾကီးေတြကို သတိရေၾကာင္း ေျပာေနရတဲ့ အထိပါပဲ…
