Gold Coast, A place for everyone - Day 1

Gold Coast ကို သြားမယ္သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္... ဘာကို ေမွ်ာ္လင့္ထားရမွန္း မသိခဲ့တာအမွန္ပါပဲ။ သြားခါနီးမွ တနလာၤေန႔ကေနစျပီး လူကေနမေကာင္းျဖစ္တာ ေပ်ာက္သြားလိုက္ ျပန္ျပီး ႏွာေစးေခ်ာင္းဆိုးလိုက္ ကိုယ္လက္ကိုက္ခဲလိုက္နဲ႔ လူကခရီးသြားတဲ့ရက္ေတြအထိ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္... အဲဒါေၾကာင့္ ခရီးတစ္ခုသြားဖို႔ က်န္းမာေရးကလဲ အဓိကက်တဲ့အခ်က္ထဲပါတယ္။ ကိုယ္က်န္းမာတုန္း သြားႏုိင္လာႏုိင္တုန္း အခြင့္အေရးရရင္ခရီးသြားဖို႔တိုက္တြန္းခ်င္တယ္... ခု Gold Coast အေၾကာင္းေျပာရရင္ Gold Coast က ၾသစေတးလ်ရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္မွာရွိတဲ့ Queensland ျပည္နယ္ထဲမွာရွိတာပါ။ အဲဒိျပည္နယ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ေတာ္ Brisbane နဲ႔ ၉၄ကီလိုမီတာကြာတဲ့ ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႕ေပါ့။ မသြားခင္ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ Gold Coast ဆိုတာ Beach သက္သက္ခ်ည္းပဲေတာ့ မဟုတ္တာ ရိပ္စားမိခဲ့ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ လုပ္စရာ သြားစရာေတြ ဒီေလာက္မ်ားလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့မိပါ။ သင္ဟာ Beach ေတြကိုၾကိဳက္သလား၊ သင္ဟာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ေတာေတာင္ကို ၾကိဳက္လား၊ သင္ဟာ Party ေတြကိုၾကိဳက္လား၊ သင္ဟာ Theme Park ေတြကို ၾကိဳက္လား၊ သင္ဟာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ လူေနမွဳနဲ႔ Culture ကိုၾကိဳက္လား၊ အဲဒိအရာေတြအကုန္လံုးကို Gold Coast မွာရႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ Gold Coast မွာ ၾကာၾကာေနျပီး တစ္ခုခ်င္းစီကိုလုပ္မလား၊ ကိုယ္သေဘာအက်ဆံုးေတြကိုပဲ အဓိကထားမလား ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္သင့္ပါတယ္။ မေဗဒါကေတာ့ ဘာမသိ ညာမသိ Gold Coast သြားမယ္ဆိုျပီး ေဟာ္တယ္ေတြရွာေတာ့ သူမ်ားေတြေရးထားတဲ့ review ေတြဖတ္၊ ေစ်းအသင့္အတင့္ကိုၾကည့္ အဓိကကေတာ့ Location နဲ႔ Accessibility နဲ႔ ေစ်းအသင့္အတင့္ေပါ့ေနာ္... ဒီလိုနဲ႔ Royal Pacific Resort ကို ဘြတ္ျဖစ္သြားတယ္... သူ႔ထက္သေဘာက်တဲ့ ေဟာ္တယ္ေတြရွိေပမဲ့ အခန္းမက်န္ေတာ့ဘူးခ်ည့္ျဖစ္ေနေတာ့... အားလံုးထဲမွာအဲဒါေလးက မဆိုးဘူးျဖစ္ေနတယ္... ျပီးေတာ့ Accessible ျဖစ္တယ္... ေဟာ္တယ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ေလးနဲ႔ဆိုျပီး ေရးထားေတာ့ အဲဒိေနရာကိုပဲ ေရြးျဖစ္သြားတာပါ... ၂ေယာက္ခန္း ၃ညအိပ္ကို စလံုးေဒၚလာ ၃၈၀ ေလာက္ပဲဆိုေတာ့ သိပ္မဆိုးပါဘူး... 

Scoot Airline နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္သမွ်

ေလယာဥ္က (ေသာၾကာၤေန႔) ၈ရက္ေန႔ည ၁၀နာရီခဲြမွာ ခ်န္ကီကေန Gold Coast ကို ScootBiz နဲ႔ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္... Scoot Airline ၾကီးအေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပရရင္ျဖင့္ ေစ်းသက္သာတာ သက္သာပင္မဲ့ အဲဒိေစ်းနဲ႔မတန္ေလာက္ေအာင္ မေကာင္းပါဘူး... ေဒၚလာ ၂၀၀ ေလာက္ပိုေပးျပီး SIA နဲ႔သြားလိုက္ရင္ေတာင္ အေတာ္ေလးေကာင္းမွာပါ... ဒါေပမဲ့လဲ ကိုယ္ကခဏတစ္ျဖဳတ္ေလယာဥ္ေလးပဲ စီးမွာေလ... ဒီပိုက္ဆံ၂၀၀ လဲနည္းလားလို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဘြတ္ခါနည္းဆို ေတြးတက္တဲ့ အေတြးရွိတယ္ေလ... အဲဒိ ScootBiz ကို ဘြတ္တုန္းက ေလယာဥ္ေပၚမွာစားဖို႔ Menu ေရြးခိုင္းပါတယ္... ဒီေတာ့ ညီအစ္မ ၂ေယာက္လံုးက ဒန္ေပါက္ကိုေရြးထားပါတယ္... ခုလို အျဖဴေတြေနတဲ့ႏုိင္ငံသြားရင္ ထမင္းကေတာ့ ခပ္ရွားရွားျဖစ္မွာစိုးလို႔ ထမင္းအ၀စားထားခ်င္တာပါ... Business class ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ မွန္းထားမိပါတယ္... Boarding လုပ္ေတာ့လဲ ကိုယ္ေတြက အရင္ဆံုးတက္ရတာေလးပဲ ကြာပါတယ္... ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ့လဲ ထင္ထားတာက ဒီ ၇နာရီခရီးစဥ္မွာ အနည္းဆံုးေတာ့ ထိုင္ခံုကို တဆံုး လွဲအိပ္လို႔ရတန္ေကာင္းပါရဲ႕(လွဲအိပ္မည္ဟုဆိုလိုျခင္းမဟုတ္)... ေစာင္ေခါင္းအံုးေလာက္ေတာ့ ေပးတန္ေကာင္းရဲ႕ (MAI ေတာင္ ေပးေသးတယ္...) လို႔မွန္းခဲ့တာပါ... ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ထိုင္ခံုေလးေတြက ထင္သေလာက္လဲ မက်ယ္ပါဘူး... ရုိးရုိးတန္းဆို ဘယ္ေလာက္ဆိုးမလဲလို႔ေတြးျပီး အျပန္အတြက္ စိတ္ခုရပါတယ္... ထမင္းေကြ်းခ်ိန္ကလဲ အေတာ္ေနာက္က်ပါတယ္... စဥ္းစားၾကည့္ ည၁၀ခဲြ ထြက္တဲ့ေလယာဥ္အတြက္ ၈နာရီ၄၅ေလာက္ Check in ၀င္ဖို႔ အိမ္က ၈နာရီေလာက္ထြက္လာေတာ့ တခ်ိဳ႕ဆို ထမင္းမစားခဲ့ၾကေလာက္ပါဘူး... ေတာ္ေသးတယ္ အိမ္မွာ ၾကက္ကုန္းေဘာင္နဲ႔ တစ္လုတ္ ႏွစ္လုပ္စားျဖစ္ခဲ့လိုက္လို႔... မေဗဒါ အစ္မဆိုေလယာဥ္ေပၚမွာလဲ ေကြ်းမွာပဲဆိုျပီး မစားခဲ့ေတာ့ အေတာ္စာေနတာပါ... ည ၁နာရီေလာက္မွ ထမင္းေကြ်းဖုိ႔လုပ္တာေတြ႔ပါတယ္... ခဏေနေတာ့ ေလယာဥ္မယ္ေရာက္လာျပီး ကြ်န္မတို႔ေရြးထားတာမရွိေၾကာင္း spaghetti ပဲရွိေၾကာင္းလာေျပာပါတယ္... သူတို႔ေလယာဥ္ေပၚက ပိုက္ဆံေပးစားတဲ့ Menu ေပၚမွာေတာင္ ၄မ်ိဳးေလာက္ေရြးစရာရွိသည္... အဲဒါကို ဒါပဲရွိတယ္ ဒါပဲရမယ္လာေျပာသည္။ ကြ်န္မတို႔က Menu ထဲက အမဲသားနဲ႔ထမင္းမရႏုိင္ဘူးလားေမးေတာ့... မရဘူး ဒါပဲရမယ္တဲ့... ဒါနဲ႔ ကြ်န္မက ဒါဆို ငါတို႔ လက္မွတ္၀ယ္တုန္းက စားစရာေတြ အမ်ားၾကီးျပျပီး Menu ၾကိဳေရြးခိုင္းတာက အဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ဘူးေပါ့... ဒါလက္မွတ္ကို ညာေရာင္းတာပဲ... ငါတို႔က ထမင္းပဲစားခ်င္တာ (အမွန္ေတာ့ Spaghetti လဲစားႏုိင္ပါတယ္... အခ်ိဳးကိုမၾကိဳက္လို႔ ကိုယ္ကလဲ တမင္ရစ္တာပါ)... ဒီေတာ့မွ မမက "I will check with captain" ဆိုျပီး ထြက္သြားပါတယ္... ေလယာဥ္ေမာင္းေနတဲ့သူကို customer က ထမင္းပဲစားခ်င္လို႔ ေကြ်းရမလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးသြားေမးရေပအံုးမေပါ့... (အမွန္ေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာ လူစားအနည္းဆံုး ပစၥည္းကို ကြ်န္မတို႔ကို ထိုးေကြ်းတာျဖစ္မည္)... ဒီေလာက္ဆို scoot ရဲ႕အေၾကာင္းကို တေစ့တေစာင္းရိပ္မိေလာက္ျပီ... ကြ်န္မတို႔လဲ ေတာ္ေတာ္ၾကီး သေဘာေပါက္သြားလို႔ ဘာမွ Complain မလုပ္ခ်င္ေတာ့ျပီ...ေလယာဥ္ေပၚက စားစရာေတြမေကာင္းမွန္း သိပင္မဲ့ Scoot ေပၚကေကြ်းေသာထမင္းျဖင့္ ေဘးကလူကို ေကာက္ေပါက္လွ်င္ ေခါင္းကဲြေလာက္သည္... (အတိသရ၀ုတ္တိအလကာၤျဖင့္ အလြန္အၾကဴးဖဲြ႕ဆိုသည္)...

Immigration and Custom 

Gold Coast ေလဆိပ္က ျမန္မာျပည္ေလဆိပ္ထက္ အနည္းငယ္သာရုံေလာက္ရွိမည္ဟု စိတ္ထဲထင္မိသည္။ စကာၤပူေလဆိပ္က ထြက္လာသူမို႔အဲလိုထင္တာလားေတာ့ မေသခ်ာ။... Immigration ျဖတ္ဖို႔တန္းစီတဲ့သူေတြထဲ Asian က ၈၀ရာခိုင္ႏွဳန္းေလာက္ရွိသည္။ ဘာလီသြားတုန္းကေတာင္ အျဖဴေတြပိုမ်ားေသးသည္။ အင္မီဂေရးရွင္း officer ထိုင္တဲ့ေကာင္တာထဲမွာ အျဖဴလူမ်ိဳးေတြေတြ႕ဖူးတာ ပထမဆံုးမို႔ အျမင္ေတာ့ဆန္းေနတယ္... ၀င္ေတာ့ သံရုံးကေပးလိုက္တဲ့စာ (စာအုပ္ေပၚမွာ မရုိက္ပင္မဲ့ စာတစ္ေစာင္ေတာ့သက္သက္ေပးလိုက္တယ္) ကို Immigration officer မိန္းမကိုေပးေတာ့ မလိုဘူးဆိုျပီး ျပန္ေပးတယ္... "It's Electronically" လို႔ေျပာလိုက္ေသးတယ္... ေအးေဆးပဲ တံုးထုေပးျပီး ျပီးသြားေတာ့ အိတ္ေတြလည္ေနတဲ့ဆီေရာက္တယ္ ... အိတ္ေတြကလဲ စာတမ္းျပေနတဲ့ Belt က မထြက္ပဲ ေဘးက Belt ကေနလဲ ထြက္ေနတယ္... လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုယ့္အိတ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးေစာင့္ရတယ္... တဖက္က Belt ကေန တျခားေလယာဥ္နဲ႔ေရာျပီး အိတ္ေတြကထြက္ေနတယ္... ေနာက္မွ တာ၀န္ရွိသူတစ္ေယာက္ ဟိုဘက္မွာလဲ အိတ္ေတြကို စစ္ေပးပါဆိုမွ ကိုယ့္အိတ္ေတြ႔သည္... အစ္မအိတ္က အေပၚအိတ္ Zip ေသးေသးေလးက ပြင့္ေနသည္... အထဲမွာ Face shop က၀ယ္ထားသည့္ ေရစိုပံုစံဆိုးလို႔ရတဲ့ လက္သည္းနီ၃ဘူး အသစ္စက္စက္ကို ရွာလို႔မေတြ႔ေတာ့... ဒီလိုနဲ႔ Custom ကိုျဖတ္ရတယ္... ၾသစီက က်ပ္ေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ မလြတ္ရေအာင္စစ္ေတာ့တာပဲ... ကြ်န္မတို႔ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ကိုေတာ့ အေသးစိတ္စစ္ဖို႔ တစ္ဖက္ကိုသြားခိုင္းတယ္... အိတ္ပါတာမ်ားလို႔ပဲ စစ္တာလား... လူကပဲ မသကာၤစရာ ဥပတိရုပ္ျဖစ္ေနလို႔လားေတာ့ မသိ... ကိုယ္လဲ မဟုတ္တာ ဘာမွမပါ... အစကတည္းက ၾသစီက်ပ္မွန္းသိလို႔ ဘာစားစရာမွလဲ ယူမလာ... တျခား ျငိမယ္ထင္တဲ့ပစၥည္းေတြလဲ ယူမလာ... အထဲေရာက္ေတာ့ Custom က မိန္းမက ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပဲ... ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဆိုေပမဲ့ စစ္လိုက္တာေတာ့ တစ္ခုမက်န္... အိတ္အားလံုးကို Xray ျဖတ္ခိုင္းျပီး... တစ္အိတ္ခ်င္းစီကိုလဲ ဖြင့္ခုိင္းျပီး တစ္ခုခ်င္းစီစစ္တယ္... စစ္ေနတုန္းလဲ အလႅာပသလႅာပ ေျပာသည့္ပံုစံျဖင့္ ကြ်န္မတို႔ ညီအစ္မရဲ႕ Background ကိုစစ္ေဆးေနေသးတယ္... သူ႔တာ၀န္သူလုပ္ေနတာပဲ ကိုယ္လဲ မဟုတ္တာတစ္ခုမွမလုပ္ထားေတာ့ အကုန္အမွန္အတိုင္းပဲေျဖတယ္... စိတ္လဲဆိုးစရာမလိုဘူးေလ... သူတို႔က ျမန္မာ Immigration officer ေတြ Custom Officer ေတြလို (ႏွိမ္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး) ပိုက္ဆံမထြက္မခ်င္း ရစ္ျပီး ေပးမသြားမဲ့ သူေတြမဟုတ္ဘူးေလ... (တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ ကိုယ္က အမွန္အကန္လာပင္မဲ့ ဘာမ်ားျဖစ္မလဲဆိုျပီး ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖတ္ရတာဆိုလို႔ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ Immigration တစ္ခုပဲရွိတယ္...) ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္လဲ သိခ်င္တာေတြ သူ႔ကိုျပန္ေမးတာေပါ့... ဒီကေန ဘယ္လိုကားစီးရလဲ... ဘယ္လိုသြားရလာရသလဲေပါ့... သူကလဲအားလံုးကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ျပန္ေျဖပါတယ္... အားလံုးစစ္ျပီးေတာ့ကြ်န္မတို႔ကို ေပးသြားပါတယ္...

အျပင္ေရာက္ေတာ့ tourist ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကားလက္မွတ္ေတြတန္းစီေနၾကတဲ့ေနရာမွာ ကြ်န္မတို႔လဲ တန္းစီလိုက္ပါတယ္... ကားလက္မွတ္ေတြက ၃ရက္စာ၊ ၅ရက္စာ၊ ၁ပတ္စာ ျမိဳ႕တြင္းဘတ္စ္ကား ၾကိဳက္သေလာက္စီး ျပီးေတာ့ ေလဆိပ္အပို႔အၾကိဳရယ္ပါပါတယ္... ကိုယ္က ၄ရက္ေနမွာဆိုေတာ့ အျပန္ေလဆိပ္ကို ဘယ္လိုလာၾကိဳေတာ့မလဲဆိုျပီး ေတြးရခက္ေနပါတယ္... ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ၃ရက္စာ ဘတ္စ္ၾကိဳက္သေလာက္စီးနဲ႔ အျပန္ေလဆိပ္အပို႔က ၾကိဳက္တဲ့ေန႔ျဖစ္လို႔ရတယ္ဆိုေတာ့မွ ရွင္းသြားေတာ့တယ္... ဒီေတာ့ 3 days Pass ၀ယ္လိုက္ပါတယ္... ၁ေယာက္ကို ၾသစီ ၇၁ ေဒၚလာက်တယ္... ဘတ္စ္မ်ားမ်ား စီးႏုိင္မွ တန္တယ္... မဟုတ္ရင္မတန္ဘူး... Transportation အေၾကာင္းေျပာရင္း တစ္ခါတည္းေျပာလိုက္မယ္... အဲဒိ Pass က သိပ္ေတာ့မတန္ဘူး... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘတ္စ္ကား တစ္ခါစီးအလြန္ဆံုးကုန္ ၁၀ေဒၚလာေပါ့ (မေသခ်ာပါ... ခန္႔မွန္းျခင္းသာ... ဒီထက္လဲ တန္ေကာင္းတန္မည္...)... ကိုယ္တေန႔အလြန္ဆံုးစီးျဖစ္မွ အသြားတစ္ခါ အျပန္တစ္ခါ... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘတ္စ္ကားတစ္စီးနဲ႔တစ္စီး မိနစ္၃၀ကြာေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါေစာင့္ရတာနဲ႔တင္ အခ်ိန္ေတြကုန္လြန္းလို႔တတ္ႏုိင္သေလာက္ကိုယ္က မစီးခ်င္ဘူး... ကိုယ့္မွာ လိုင္စင္ရွိရင္ေတာ့ ကားေတြသြားငွားျပီး ေမာင္းလို႔ရတယ္... တစ္ေနကုန္မွ ၂၅ေဒၚလာတို႔ ေဒၚလာ၃၀တို႔ေလာက္ပဲရွိသည္... ဒါေပမဲ့ Parking ခကေတာ့ အေတာ္ေစ်းၾကီးတယ္လို႔ၾကားသည္.... ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဘယ္ဟာကိုယ္နဲ႔ အကိုက္ဆံုးလဲ ခ်ိန္ဆၾကည့္ေပါ့...

ကားငွားရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္သက္သာမယ္ အခ်ိန္ကုန္လဲသက္သာမယ္... Parking ခေတာ့ ဘယ္ေလာက္လဲမသိ

ကြ်န္မတို႔ေနတဲ့ Resort ကလဲ အဓိက လူအစည္ဆံုး Surfer Paradise နဲ႔ အေတာ္ေလးေ၀းေနတာေတြ႔ရတယ္... Review ေတြေျပာသလို႔ Accessible ျဖစ္ပါတယ္... ဘတ္စ္ကားဂိတ္ေလးလဲရွိပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဘတ္စ္ကားလာတဲ့အခ်ိန္က ၾကာလြန္းေတာ့ ဒီေလာက္လဲအက်ိဳးမရွိလွပါ... Facility ကေတာ့ မစိုးပါဘူး... ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ဘြတ္ထားတဲ့ Studio Apartment အမ်ိဳးအစားက ကုန္သြားလို႔ ဒီထက္ေကာင္းျပီး ပိုက်ယ္တဲ့ အခန္းကိုေပးပါတယ္... စစခ်င္းေတာ့ သူတို႔အလုပ္လုပ္တဲ့ ပံုစံက Singapore လို သိပ္ serious မျဖစ္ဘူးလို႔ခံစားရပင္မဲ့...ေနာက္ေတာ့ အားလံုးက ဒီလိုပံုစံပဲဆိုတာသိသြားေတာ့လဲ အသားက်သြားပါတယ္... အခန္းက ဧည့္ခန္း၊ (ဓာတ္ခဲမရွိတဲ့) Remote နဲ႔ တီဗီြ၊ Mini မီးဖိုေခ်ာင္၊ ၂ေယာက္အိပ္ခန္း (၁ေယာက္အိပ္ ကုတင္ ၂လံုးေပးဖို႔ဘြတ္တုန္းက ေတာင္းထားပင္မဲ့ ၂ေယာက္အိပ္ကုတင္ ၁လံုးပဲရွိတယ္... အခန္းက upgrade ေပးထားေတာ့လဲ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး...) ၊ အဲကြန္း၊ မီးပူ၊ Microwave၊ မီးဖိုေခ်ာင္သံုးအသံုးအေဆာင္ေတြ၊ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာက အိပ္ခန္းေဘးမွာ ပါတယ္... ေရာက္တာနဲ႔ ညီအစ္မ၂ေယာက္လဲ အထုတ္ေတြဖြင့္ျပီး အခန္းကိုဖြလိုက္ၾကတာပဲ... ဓာတ္ပံုေတာင္မရုိက္ျဖစ္လိုက္ဘူး... ျပန္ခါနီးမွရုိက္လာတဲ့ပံုေတြၾကည့္လိုက္... အခန္းကေတာ့ ပြေနတယ္... ျပတင္းေပါက္ကေနၾကည့္လိုက္ရင္ ပင္လယ္ၾကီးကိုျမင္ေနရတဲ့ ရွဳခင္းေတာ့ၾကိဳက္တယ္... ၀ရံတာအၾကီးၾကီးလဲရွိတယ္... ဘာပဲေျပာေျပာ ေပးထားတဲ့ေစ်းနဲ႔ မဆိုးဘူးလို႔ေျပာလို႔ရတယ္... မိသားစုလိုက္လာရင္ေတာ့ အခန္းခက ပိုတန္မယ္ထင္တယ္... Check in ေစာ၀င္ခြင့္ေပးတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္...

Royal Pacific Resort

ဟိုဘက္အေဆာင္က ၀ရံတာကိုရုိက္ထားတာ.. ကြ်န္မတို႔ ၀ရံတာလိုပဲ... ေဘးခန္းက ၀ရံတာေလးေတြက ေသးတယ္...

ေမႊ႕ရာက ေပ်ာ့လြန္းေတာ့ ခါးနာတယ္... ျပတင္းေပါက္ကရွဳခင္းကေတာ့ မနက္ႏုိးရင္ စိတ္ၾကည္ေနတာပဲ...

ဧည့္ခန္းက ပြေနတယ္... သိပ္မပြတာေလး ေရြးရုိက္ထားတာ...

ဒါက Mini Kitchen၊ Fridge, Microwave, မီးဖို၊ Basin၊ ပန္းကန္ခြက္ေရာက္ အကုန္ရွိတယ္...

ညီအစ္မ၂ေယာက္လဲ ပင္ပန္းျပီး ခဏအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္... ေနာက္မွ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ေန႔လည္စာစားဖို႔ ထြက္ရင္း ပတ္၀န္းက်င္လဲ ေလ့လာဖို႔ထြက္ခဲ့ၾကတယ္... တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္မိန္းမကေတာ့ အဲဒိေဘးက လမ္းအတိုင္းထြက္သြားရင္ လမ္းထိပ္မွာဆိုင္ေတြအစံုရွိတယ္... နည္းနည္းေလးဆက္ေလွ်ာက္ရင္ Shopping Mall ေတာင္ရွိတယ္လို႔ေျပာတယ္... ဒါေပမဲ့ လမ္းထိပ္ေရာက္ဖို႔ေတာင္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေလွ်ာက္ရတယ္... လမ္းေလးကေတာ့ သာယာပါတယ္... ပင္လယ္ကပဲစီးျပီးျဖစ္ေနတဲ့ ျမစ္လိုလိုေလးရွိတယ္... အိမ္တိုင္းရဲ႕ ေနာက္ဖက္မွာ ကိုယ္ပိုင္ သေဘာၤေလးေတြနဲ႔ သေဘာၤဆိုက္တဲ့ေနရာေလးေတြရွိတယ္... စကာၤပူလိုလဲ လူေတြရွဳပ္ရွက္စည္ကားေနတဲ့ ႏုိင္ငံကလာလို႔လားေတာ့မသိဘူး စိတ္ထဲမွာလူသိပ္ပ်က္တာပဲလို႔ ခံစားရတယ္... ဘယ္သူေတြ႔ေတြ႔ "Where are you from?" ဆိုလို႔ကေတာ့ Proudly Answer " I am from Myanmar." လို႔ပဲေျဖတာပဲ... 

The small valley along the river near our resort... Is He naked? OMG I didn't mean to take his photo...

လမ္းထိပ္မွာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြ...

 အဲဒိေရာက္မွ ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူး.... ထမင္းခ်ည္းစားခ်င္တာ... ေလဆိပ္မွာ Sandwich စားၾကည့္တာ အီစိမ့္ေနတာပဲလို႔ခံစားရတယ္.. ကုန္လဲမကုန္ဘူး... လူကေနမေကာင္းလို႔ ေဆးေတြေသာက္ျပီး ခံတြင္းပ်က္ေနတာလဲ ပါမယ္ထင္တယ္... လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ အီတာလ်ံဆိုင္၊ ဂ်ပန္ဆိုင္၊ ထိုင္းဆိုင္ေတြ႔တယ္... ထိုင္းဆိုင္ေတြ႔ေတာ့ ညီအစ္မ၂ေယာက္လံုး ေပ်ာ္ျပီး တံခါးဖြင့္၀င္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္က ညေန ၃နာရီ ပိတ္တယ္တဲ့... အခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ၃နာရီ၁၀မိနစ္... ဒါနဲ႔ ဒုတိယဦးစားေပး ဂ်ပန္ဆိုင္ပဲ၀င္လိုက္တယ္... Teriyaki Chicken နဲ႔ ထမင္း(AUD 8.90)၊ အစ္မက Pork curry၊ ထမင္းနဲ႔ အေအး (AUD 9.90) က်တယ္... စလံုးနဲ႔ယွဥ္ရင္ စားစရိတ္အေတာ္ေစ်းမ်ားတယ္... စားျပီးေတာ့ ဆိုင္ေရွ႕က ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကေန Surfer Paradise သြားဖို႔ကားစီးတယ္... ၾသစီက ဘတ္စ္ကားေမာင္းတဲ့သူေတြက ပိုက္ဆံေပးလို႔ ပိုရင္ ျပန္အမ္းတယ္... စကာၤပူမွာဆို မအမ္းဘူး... အစကတည္းက အတိေပးရင္ေပးပဲ... မေဗဒါတို႔ကေတာ့ 3 days pass ဆိုေတာ့ Pass ကို ျပျပီးတက္ရုံပဲ (Date လဲ ယူျပီး မစစ္ဘူး.. ညာစီးရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္)... ဘယ္နားဆင္းရမွန္းေတာ့ အေသအခ်ာမသိပင္မဲ့ ကားေပၚမွာ Surf board ၾကီးနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါလာေတာ့ သူဆင္းတဲ့ေနရာလိုက္ဆင္းရင္လဲ မမွားေလာက္ဘူးထင္တာပဲ... ျပီးေတာ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လဲ လမ္းနာမည္ေတြကို လိုက္ဖက္လာတယ္... ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ အဲေကာင္ေလးဆင္းတဲ့ေနရာကလဲ Surfer Paradise လို႔ ေရးထားတဲ့မွတ္တိုင္ပဲ... ေလဆိပ္ကလာတုန္းက အဲဒိဘက္ကို ကားက ပတ္ေနေသးေတာ့ မွတ္မိထားတာလဲပါတာေပါ့... ဒီလိုနဲ႔ ပင္လယ္ရွိမဲ့ဘက္ကို မွန္းျပီး လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္...

Pork Curry and rice

Teriyaki Chicken and Rice

ေရွာ့ပင္းေမာတစ္ခုေတြ႔ေတာ့ သြားတိုက္တံမပါလာတာနဲ႔ သြားပြတ္တံ၀င္၀ယ္တယ္ (AUD 1.95) ... ေနာက္ျပီး Travel adapter ပါလာပင္မဲ့ ၾသစီက ပလက္ေတြကလဲအလုပ္မျဖစ္တဲ့ ထိပ္အျပား ၃ပင္ ျဖစ္ေနတယ္... ပါလာတဲ့ ကင္မရာေတြ ဖုန္းေတြအားမသြင္းလို႔ကလဲ မျဖစ္ေတာ့ Adapter ၀ယ္ရတယ္ (AUD 14.00)... adapter 14 dollar က မ်ားတယ္လုိ႔ထင္တာပဲ... ဆက္ေလွ်ာက္ရင္း Vodafone ဆိုင္ေတြ႔ေတာ့ ဖုန္းကဒ္၀င္၀ယ္ပါတယ္... ရိုးရုိးကဒ္ဆိုရင္ေတာ့ AUD 30 ပါပဲ... ကြ်န္မဖုန္းက Note 2 micro sim ဆိုေတာ့ ၂ေဒၚလာပိုေပးရပါတယ္... ဆိုင္က Hilary Duff နဲ႔ ဆင္တဲ့အေရာင္းေကာင္မေလးက သေဘာေကာင္းေတာ့ voice plan ကို ေလ်ာ့ျပီး Data plan ကိုတုိးလို႔ရတယ္တဲ့... ကြ်န္မတို႔က ဖုန္းေခၚတာထက္ အင္တာနက္သံုးဖို႔ကမ်ားေတာ့ အဲလိုလုပ္လိုက္တယ္... ဖုန္းကလဲ Viber နဲ႔ ေခၚလို႔ရေနတာပဲေလ... ဒါေပမဲ့ ဖုန္းကဒ္က တန္ပါတယ္... ကြ်န္မတို႔ တစ္ခ်ိန္လံုး သံုးေနတာေတာင္ ၾသစီခရီးစဥ္တစ္ခုလံုးအတြက္ ေလာက္တယ္... နည္းနည္းေတာင္ပိုတယ္....

I was at Cavill Ave, Gold Coast, Queensland, Australia

End of Cavill Ave is surfers paradise

ဒီလိုနဲ႔ Surfer Paradise မွာ Shopping နဲ႔ Entertainment ဆံုတဲ့လမ္းျဖစ္တဲ့ Cavill Avenue ကို ေလွ်ာက္ရင္ ပင္လယ္ဘက္ကလာတဲ့ ေလေအးကို စတင္ခံစားလို႔ရပါတယ္... အဲဒိလမ္းကေတာ့ လူအေတာ္ရွဳပ္ပါတယ္... လမ္းဆံုးမွာေတာ့ Surfer Paradise လို႔ေခၚတဲ့ Beach ရဲ႕ တစ္ေနရာကိုေရာက္ပါတယ္... ဘီကနီေတြနဲ႔ လွဲေလွာင္းေနၾကတဲ့ ဘိုမေတြမ်ားသေလာက္ေတာ့... Asia ေတြလာလည္သူေတြကလဲ မနည္းမေနာရွိပါတယ္... ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယား၊ခ်ိဳင္းနား မ်ားပါတယ္... ညီအစ္မ၂ေယာက္လဲ ပါလာတဲ့ ကင္မရာ အိတ္ေတြေစာင့္ေပးမဲ့သူမရွိတာေရာ ေရကူးအက်ၤီ တည္းခိုခန္းမွာထားခဲ့တာေရာေၾကာင့္ ေျခစိုရုံေလာက္ပဲ ပင္လယ္ထဲဆင္းေဆာ့ခဲ့ပါတယ္... ပင္လယ္ေရကေတာ့ ေအးစိမ့္ေနတာပါပဲ... ေလကလဲ အေတာ္တိုက္ပါတယ္... လွဳိင္းေတြလဲၾကီးတယ္... ကမ္းေျခမွာ ခဏေလညင္းခံျပီး အဲဒိတစ္ေလွ်ာက္လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကပါတယ္... အထူးသျဖင့္ေတာ့ Gold Coast ရဲ႕ အျမင့္ဆံုး Tower ဘက္ကို ဦးတည္ခဲ့ၾကတာပါ... Observation Desk ကေန အျပင္ outdoor ထိပ္ဆံုးထိတက္လို႔ရတယ္ဆိုလို႔ အဲလိုအရာေတြၾကိဳက္တဲ့ ကြ်န္မအစ္မက လုပ္ၾကည့္ခ်င္တာပါ... ဟိုေရာက္ေတာ့ ညေန ၆နာရီေလာက္ရွိေနပါျပီ... တန္းစီေနတဲ့ လိုင္းကလဲရွည္ပါတယ္... ျပီးေတာ့ ထိပ္ဆံုးထိတက္တာက ပိတ္သြားပီလို႔ေျပာပါတယ္... ဒါနဲ႔ပဲ မနက္ျဖန္မွပဲ လာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္....

Surfer Paradise

သူတို႔လဲ ေလညင္းခံမလို႔ေပါ့...

ဒီလိုနဲ႔ ျမိဳ႕ထဲဘက္ေတြေလွ်ာက္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္... Tour Agent တစ္ခုေတြ႔ေတာ့ Brisbane ကို ေနာက္တစ္ရက္ေက်ာ္ (Monday) မွာသြားဖို႔ 1 Day tour ကို AUD 89 နဲ႔ ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္... ကိုယ့္ဘာကိုယ္သြားတာကို ပိုၾကိဳက္ပင္မဲ့... Transportation system ကို သိပ္ Reliable လုပ္လို႔မရတာနဲ႔ tour ပဲ၀ယ္ျဖစ္လိုက္တာပါ... ေနရာ ၇ ေနရာေလာက္ေတာ့ ပို႔ေပးမဲ့ထဲပါပါတယ္... ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ဆိုလဲ အဲဒိေနရာေတြ ဘယ္လိုသြားရမွန္း လိုက္ၾကည့္တာနဲ႔တင္ အခ်ိန္ကုန္ေလာက္ပါတယ္... ျပီးေတာ့ မလာခင္လဲ ၾသစီက သူငယ္ခ်င္းေတြက Local Tour Package ၀ယ္ဖို႔ တိုက္တြန္းထားလို႔ပါ... Tour ေရာင္းတဲ့ ဘိုမကလဲ မေရာင္းခ်င္သလိုလို ၊ မေျဖခ်င္သလိုလို ေျဖခ်င္သလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ကရပ္ေနတဲ့ သူ႔အီစီကလီဘက္ကိုပဲ လွည့္လွည့္ျပီး ၾကာပစ္ေနတာေတာင္ အဲဒိတစ္ခုကို ၀ယ္ျဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္...

360 degree views sky park ေအာက္မွာ ဓာတ္ပံုရုိက္ျဖစ္ခဲ့တယ္...

ျပီးေတာ့ ျမိဳ႕ထဲဆက္ေလွ်ာက္ရင္း ညစာအျမန္စားမွျဖစ္မယ္... မဟုတ္ရင္ ဆိုင္ေတြအကုန္ပိတ္ျပီး ငတ္သြားအံုးမယ္ဆိုျပီး စားဖို႔လိုက္ရွာၾကပါတယ္... ညီအစ္မ ၂ေယာက္ အာရွစာကို ထပ္ရွာၾကျပန္ပါတယ္... ဟိဟိ.... ထိုင္းဆိုင္ေတြ႔ေတာ့ ၀မ္းသာအားရစားမလို႔ဟာ... Menu ၾကည့္ေတာ့ ဟင္းတစ္ပဲြကို AUD 27 ေလာက္ရွိေတာ့ ေစ်းမ်ားလို႔ မစားခဲ့ပါဘူး... ဒီလိုနဲ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ေနာက္ထပ္ Tour ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကိုေတြ႔ျပန္ပါတယ္... ဒီတစ္ခါေတာ့ ေကာင္မေလးက အရမ္း ေဖာ္ေရြပါတယ္... သူအေရာင္းေတာ္တာနဲ႔ပဲ သူ႔ဆီက Movie World Ticket နဲ႔ Skypark ေပၚတက္တဲ့ ticket အျပင္ အဲဒိေန႔ည ၈နာရီခဲြမွာစမဲ့ surfer paradise ရဲ႕ Ghost Tour ကို ၀ယ္ခဲ့ပါတယ္... AUD 88၊ AUD 21 နဲ႔ AUD 25 စီက်ပါတယ္... ၀ယ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၈နာရီရွိဘီမို႔ လူစုရပ္ကို အျမန္သြားဖို႔ ေသခ်ာလမ္းညႊန္လိုက္ပါတယ္... သူကသိပ္အေသးစိတ္ညႊန္လို႔လားေတာ့မသိ... ကြ်န္မတို႔လဲ နားေတြရွဳပ္ျပီး မွားျဖစ္ေအာင္မွားလိုက္ပါေသးတယ္... ေနာက္ေတာ့မွ ထင္တဲ့ေနရာမွာေစာင့္ရင္း ကြ်န္မအစ္မက သူ႔ဆီျပန္ျပီးေမးရပါတယ္... ေနာက္ေတာ့မွ တျခားသူေတြလဲေရာက္လာျပီး "Ghost Tour" ေစာင့္ေနတာလားဆိုမွ ကိုယ္ေတြနဲ႔ တူတူပဲမွန္းသိလိုက္ပါတယ္... အဲဒိ Cavill Ave က ညဘက္က်ေတာ့ Club ေတြ PUB ေတြနဲ႔ ေန႔လည္က Bikini မေလးေတြကလဲ မိတ္ကပ္ေတြ ေဒါက္ျမင့္ေတြ ဂါ၀န္အတို အကပ္ေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၾကေရာ...

သေဘာေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလးဆိုင္

ဒီမွာ မွာခ်င္တာက ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ထားပါ... Ghost tour (AUD 25) ဆိုရင္ လံုး၀ လံုး၀ မ၀ယ္ပါနဲ႔... ၀တၱဳထဲက ကြ်န္မမ်က္လံုးထဲပံုေဖာ္ထားတဲ့ ရွားေလာ့ဟုမ္းအသက္ၾကီးၾကီးပံု လူၾကီးတစ္ေယာက္က မီးအိမ္ၾကီးကိုင္ျပီး ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္သြားျပီး ဟိုနားရပ္လိုက္ စကားေတြေျပာလိုက္... ဒီနားရပ္လိုက္ သရဲအေၾကာင္းေျပာလိုက္လဲ... ခ်မ္းကခ်မ္း... ေျခေထာက္ကေညာင္း... ဗိုက္ကဆာ... ျဖစ္ရတဲ့ Tour ပါ... ကိုယ္နဲ႔အတူ ဒီ Tour ကို ၀ယ္တဲ့သူ ၁၅ေယာက္ေလာက္ေတာ့ရွိပါတယ္... Asian ကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ၂ေယာက္နဲ႔ ေဟာင္ေကာင္အတဲြ ၂ေယာက္ပဲပါပါတယ္... သူက အစကတည္းက သူ႔ Tour ကို မလိုက္ခ်င္ေတာ့ရင္ ၾကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ မလိုက္ပဲေနခဲ့လို႔ရပါတယ္တဲ့... ဒါေပမဲ့ လိုက္ျပီးမွေတာ့ အဲလိုၾကီးေနခဲ့ရမွာ အဲဒိလူၾကီးကို အားနာတယ္ေလ... အတဲြ ၁တဲြပဲ မလိုက္ပဲေနခဲ့တယ္.. က်န္တဲ့သူေတြအားလံုး အဆံုးထိလိုက္ၾကပါတယ္... တကယ္ပါ.. သူေျပာတဲ့ သရဲအေၾကာင္းကလဲ ကြ်န္မဦးေလးကေတာင္ ဒိထက္ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ေျပာတတ္ပါေသးတယ္... ကြ်န္မေတာင္ ကြ်န္မဦးေလးကို ျမန္မာျပည္မွာ ghost tour လုပ္ဖို႔ အၾကံေပးမွလို႔ ေနာက္ျပီး ေျပာေနေသးတယ္... တစ္ေနရာအေရာက္မွာ သူေျပာတဲ့ ဟာေတြကို လမ္းက ျဖတ္သြားတဲ့ ဘိုတစ္ေယာက္က ရပ္နားေထာင္ျပီး သူ႔ကို ေမးခြန္းေတြေမးျပီး ျပႆနာရွာပါေတာ့တယ္... အဲဒိဘိုက အသက္ ၂၀ေက်ာ္ေလာက္ပဲရွိအံုးမယ္... ဒီ Tour ဟာ ဘာမွ စိတ္၀င္စားစရာမေကာင္းမွန္းသိေပမဲ့ လူေတြဟာ ဒီအဘိုးၾကီးကို အားနာတာရယ္... ကိုယ္လဲ ပိုက္ဆံေပးထားျပီးျဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ လိုက္နားေထာင္ေနတာပဲရွိပါတယ္... ဘယ္သူမွေတာ့ ယံုလို႔လိုက္နားေထာင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး... ဒီေကာင္ေလးက၀င္ျပီး ေမးခြန္းေတြေမးတယ္... ဟုတ္တယ္ သူေျပာတာေတြကမွန္တယ္... ဟိုလူၾကီး ေလွ်ာက္ေျပာေနတာကို သူက ေဖာ္ထုတ္တာ... ဒါေပမဲ့ လူေတြကို သူနားလည္ဖို႔လိုတယ္... သူ႔ေလာက္ေတာ့ လူတိုင္းသိတယ္ဆိုတာ... ကြ်န္မေနာက္မွာရပ္ျပီးေျပာေနတဲ့ သူ႔ဆီကလဲ အရက္နံ႔ကြ်န္မရေန ပင္မဲ့ ရုပ္ကိုေတာ့ လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး... ေနာက္ဆံုး tour လူၾကီးလဲ ျပႆနာမတက္ခ်င္တာနဲ႔ တျခားေနရာသြားမယ္ဆိုျပီး ေခၚေတာ့ ကြ်န္မတို႔အားလံုးက သူ႔ေနာက္လိုက္သြားေတာ့ အဲဒိ ေကာင္လဲ မေက်မနပ္ေလသံနဲ႔ "And then they follow!" ဆိုျပီး ေအာ္က်န္ခဲ့ေလရဲ႕... ကြ်န္မတို႔အားလံုးက ငတံုးေတြဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ေလ... တံုးတာမတံုးတာထက္ ကြ်န္မအတြက္ကေတာ့ ဒီလူၾကီး အသက္လဲၾကီးေနျပီး သူ႔ခမ်ာလုပ္စားေနရရွာတယ္ေလ... ငါလဲ ပိုက္ဆံေပးျပီးမွေတာ့ သူဘယ္လိုလုပ္စားလဲ လိုက္ၾကည့္လိုက္ပါ့မယ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ လိုက္တာပါ... ဒီလိုမွလဲ ေနာက္လူေတြကို ခုလို မ၀ယ္ျဖစ္ေအာင္ ေျပာျပႏုိင္မယ္ဟုတ္... ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေကာင္းတာေတာ့ သူတို႔ English Listening ေကာင္းေကာင္းေလ့က်င့္လိုက္ရသလိုျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္...

Ghost Tour ေစာင့္ေနတုန္းက... 

ေနမေကာင္းေတာ့ ဘာမွ သိပ္မစားခ်င္ဘူး...

သူ႔ tour က ၁၀နာရီေလာက္မွာျပီးေတာ့ ပင္ပန္လာတာနဲ႔ ေဟာ္တယ္ပဲျပန္မယ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္... ေတာ္ၾကာ ဘတ္စ္ကားမရွိေတာ့မွာေၾကာက္လို႔... အျပန္ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကိုလဲ အေတာ္ေလးရွာလိုက္ရတယ္... အလာတုန္းက ဘတ္စ္ကားဂိတ္ရဲ႕ ဟိုဘက္ကားလမ္းမွာသြားရွာေတာ့လဲ မေတြ႔ဘူး... ဒီေတာ့ အလာတုန္းက ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာပဲ ေယာင္လည္လည္လုပ္ေနတုန္း... ရဲသံုးေယာက္ေလွ်ာက္လာတယ္... ရဲေမတစ္ေယာက္၊ ေယာက်ာၤး ၂ေယာက္... သူတို႔ကို ဘတ္စ္ကားအေၾကာင္းေမးမလို႔ bus လို႔ ဟရုံပဲရွိေသး... ဘတ္စ္နဲ႔ ပတ္သတ္ရင္သူတို႔လဲ သိပ္မသိေၾကာင္း... သူတို႔ကအျမဲကားပဲေမာင္းေနေၾကာင္းရွင္းျပပါတယ္... ROYAL PACIFIC RESORT လို႔ေျပာတာလဲ ကိုယ့္အသံထြက္ကို သူတို႔ မဖမ္းမိလို႔ စာလံုးေပါင္းျပမွပဲ သိေတာ့တယ္... သူတို႔ေျပာေတာ့လဲ ကိုယ္ေျပာတဲ့ အသံနဲ႔ဆင္သလိုပဲလို႔ စိတ္ထဲထင္မိတာပဲ... အဟိ... ေနာက္ဆံုးမွ ကြ်န္မတို႔ မနက္က ဘတ္စ္ကားစီးျပီး ဒီဂိတ္မွာဆင္းခဲ့ေၾကာင္း... ခု အျပန္ကားအတြက္ ဘယ္မွာစီးရမွန္းမသိေၾကာင္း... လမ္းက ၂လမ္းသြားဆိုေတာ့ ဟိုဘက္ကားလမ္းမွာရွာတာလဲ ဘတ္စ္ကားဂိတ္မေတြ႔ေၾကာင္း ေျပာေတာ့မွ သူတို႔ သေဘာေပါက္ျပီး ဘတ္စ္ကားဂိတ္က ဟိုဘက္ကားလမ္းမွာပဲ ေရွ႕နည္းနည္းဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ရွိတယ္တဲ့...Titanium Bar နားမွာတဲ့... ခု Google map မွာရွာရင္ ဘတ္စ္ကားမွတ္တုိင္ေလးရွိတယ္... ကြ်န္မတို႔သြားတုန္းက မရွိဘူး... ကြ်န္မတို႔ မလာခင္ ၂ပတ္ေလာက္ကမွ မုန္တို္င္းတိုက္သြားတဲ့အထဲ ပါသြားလားေတာ့မသိ...

ကြ်န္မတို႔တည္းတဲ့ေနရာျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးျပီးေတာ့ မနက္က ေလဆိပ္မွာ၀ယ္စားတဲ့ Muffin ေလး နည္းနည္းပိုတာကို စားျပီး ညစာလြတ္ကာ အိပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္... ၾသစီရဲ႕ ပထမညမွာတင္ ညစာလြတ္တဲ့သင္ခန္းစာေပါ့...