Discovering Brisbane - Day 3

မနက္ခင္းရဲ႕ ေနမင္း...

ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕အစ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးဖြင့္ျပီးလို႔ ျပတင္းေပါက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ပင္လယ္ၾကီးရယ္၊ Pine Tree ေတြရယ္၊ တက္သစ္စေနလံုးၾကီးရယ္က စိတ္ကိုရႊင္လန္းေစပါတယ္... ဖုန္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုရုိက္လိုက္မိတယ္... ဓာတ္ပံုထဲမွာေတာ့ နည္းနည္းေမွာင္ေနသလိုထင္ရေပမဲ့ အျပင္မွာေတာ့ ဒိထက္ပိုလင္းပါတယ္... Gold Coast မနက္ ၅နာရီခဲြက မိုုုးစင္စင္လင္းပါတယ္... စကာၤပူရဲ႕ ေန၀င္ေနထြက္က ၇နာရီမွာပါ... (ဂ်ပန္ကို ေအာက္တိုဘာလမွာသြားခဲ့တုန္းကလဲ ညေန ၅နာရီခြဲကို မိုးခ်ဳပ္သြားလို႔အံ့ၾသခဲ့ရတာ သတိရမိေသးတယ္) မေန႔ညက ေစာေစာအိပ္လိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့နားလိုက္ရသလိုပါပဲ... ဒါနဲ႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာျပင္ဆင္ျပီး Brisbane သြားဖို႔ကားလာေခၚတာကုိေစာင့္ရန္ ေအာက္ဆင္းခဲ့ပါတယ္... ေခ်ာင္းက ေရွ႕ေန႔ကေလာက္ေတာ့မဆိုးေတာ့ပါဘူး... အစက ကင္မရာအိတ္ၾကီးကို သယ္ရသက္သာေအာင္ ထားခဲ့ဖို႔စဥ္းစားမိပင္မဲ့ တိုးကားနဲ႔သြားမွာမို႔ယူလာျဖစ္ပါတယ္...

ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္ပဲလား အလုပ္သမားလားေတာ့မသိ... ညျပန္ေရာက္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ေစာေစာပဲျဖစ္ျဖစ္ သန္႔ရွင္းေရးအျမဲလုပ္ေနတတ္တဲ့ ဘိုၾကီးကႏွဳတ္ဆက္ျပံဳးျပျပီး ေဟာ္တယ္ေဘးက ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ ခဏပဲေစာင့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကားကခ်က္ခ်င္းေရာက္လာပါတယ္... လာမယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ထက္ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ကို ေစာေရာက္ပါတယ္... ကားေပၚတက္ျပီး ေနာက္တစ္ေနရာကိုသြားေခၚေတာ့လဲ အဲဒိက ကေလး ၂ေယာက္နဲ႔ မိသားစုကို Local လို႔ထင္ရတဲ့မိန္းမက ကားကူေစာင့္ေပးေနပါတယ္... အဲဒိမိန္းမက "ငါေျပာသားပဲ... ငါတို႔ ၾသစေတးလ်န္းေတြက အခ်ိန္ကို ေစာေစာလုပ္တတ္တယ္..." ဆိုျပီး လိုက္လာမဲ့မိသားစုကိုေျပာေနပါတယ္... ကားေမာင္းတဲ့သူကလဲ ဆက္ဆံေရးေကာင္းပါတယ္... ဧည့္သည္ေတြအားလံုးနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာပါတယ္... ဟိုမိသားစုကေတာ့ ဒီေန႔ တိရိစာၦန္ရုံသြားမွာတဲ့... ကြ်န္မတို႔ ၂ေယာက္က ကားဂိတ္ေရာက္ရင္ Brisbane သြားမဲ့ကားေျပာင္းရမွာပါ... ဟိုကားက ပ်က္ေနလို႔ ခု ကားသြားလဲေနတာနဲ႔ ဒီကားနဲ႔အရင္လာၾကိဳတာလို႔ေျပာပါတယ္... အျဖဴကေလးေတြက ကြ်န္မတို႔ အာရွကေလးေတြနဲ႔ မတူတဲ့အခ်က္က ေမးရမွာမရွက္မေၾကာက္ပါဘူး... သူတို႔သိခ်င္တာေတြအကုန္လံုးကို ကားသမားကိုေမးပါတယ္... အဲဒါေကာင္းတဲ့အခ်က္လို႔ထင္ပါတယ္... ဒီေနရာမွာ လူၾကီးနဲ႔လဲ အမ်ားၾကီးဆိုင္ပါတယ္... အဲဒိကေလးေတြက ဘယ္လို ေမးခြန္းမ်ိဳးေမးေမး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ တကယ္ေျဖေပးတဲ့လူၾကီးေတြပါ... ကားသမားၾကီးက သူတို႔ေမးတဲ့ေမးခြန္းကို လူၾကီးေတြေမးတဲ့ေမးခြန္းလိုပဲ မျငိဳမျငင္ေျဖပါတယ္... ကေလးဆိုျပီး လူရာမသြင္းတဲ့ ဆက္ဆံမွဳမ်ိဳးမရွိပါဘူး... ကေလးမိဘေတြကလဲ သူတို႔ကေလးကို ဟန္႔ျခင္းတားျခင္းမရွိပါဘူး... ဒီေတာ့ကေလးေတြက ေမးခြန္းေမးရမွာကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မွဳရွိလာသလို အာရွကေလးေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ လူေၾကာက္ျခင္း မိဘေနာက္ပုန္းေနျခင္းမရွိပါဘူး... အဲဒါက အသက္ၾကီးလာတဲ့အခါ ရင့္က်က္မွဳျမန္ဆန္ေစတယ္လို႔ကြ်န္မထင္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ခုေနာက္ပိုင္း အာရွကေလးေတြလဲ သြက္လာျပီး လူတတ္ေလးေတြျဖစ္ေနတာကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔လာရတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာမိပါတယ္... (ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကေလးဘ၀တုန္းကလဲ လူၾကီးေတြေၾကာက္ခဲ့ရ... ကိုယ္လူၾကီးျဖစ္ေတာ့ ကေလးေတြက တစက္မွကိုယ့္ကိုမေၾကာက္ေတာ့ပဲ ေျပာင္ျပတာခံေနရေတာ့ ကိုယ့္အတၱနဲ႔ကိုယ္ေတာ့ သိပ္မခံခ်ိလွဘူး... ဟိဟိ... :P)


ေနာက္ဆံုးအုပ္စုကိုသြားေခၚေတာ့ သူတို႔ ေဟာ္တယ္ေရွ႕မွာေစာင့္တာ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ရွိျပီး တစ္ေယာက္မွထြက္မလာပါဘူး... ကြ်န္မနဲ႔ အစ္မကေတာင္ Asian Disgrace (ခ်ိဳင္းနား) လူမ်ိဳးေတြလားဆိုျပီး စိုးရိမ္မိပါေသးတယ္... အဲလိုလုပ္တာ ေအးရွမ္းဆိုျပီး ကိုယ္ပါမ်က္ႏွာမပ်က္ခ်င္လို႔ပါ (ခုလိုအခ်ိန္က်ေတာ့ ကိုယ္က အာရွတိုက္သားကိုကိုယ္စားျပဳေနတာကိုး)... ေနာက္ေတာ့ အျဖဴအုပ္စုပဲျဖစ္ေနေတာ့မွ အာရွတိုက္သားမဟုတ္လို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕ျဖစ္ရတယ္... ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားသမားၾကီးေတြနဲ႔ ခဏရပ္စကားေျပာျဖစ္ေတာ့မွ Brisbane က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ပတ္ေလာက္ကမွ မုန္တိုင္းတိုက္ျပီး ျမစ္ေရလွ်ံထားေတာ့ ဘရစ္စဘင္ ျမစ္က သိပ္လွမွာဟုတ္ဘူးတဲ့... ေရေနာက္ေနလိမ့္မယ္တဲ့... ကြ်န္မတို႔မလာခင္ ၂ပတ္က မုန္တိုင္းအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့မွ... Gold Coast ... surfer paradise ကိုသြားတဲ့ ကြ်န္မတို႔ေလွ်ာက္ေနက်လမ္းဆို ေလျပင္းလို႔ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ေတာင္မရဘူးတဲ့... ေက်ာေတာင္ခ်မ္းသြားတယ္... ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ကိုယ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မျဖစ္လို႔ဆိုျပီး... ဒါေပမဲ့ သူတို႔အစိုးရက ခ်က္ခ်င္း ကယ္ဆယ္ေရးတပ္ေတြလႊတ္ေပးတယ္တဲ့... ဘရစ္စဘင္က ေရၾကီးျပီး ပ်က္စီးတဲ့အေဆာက္အဦးေတြကိုလဲ ကယ္ဆယ္ေရးတပ္ေတြ နဲ႔ အျမန္ဆံုးေျဖရွင္းႏုိင္တယ္တဲ့... (ကြ်န္မရဲ႕ ျမန္မာဆန္ဆန္ Mindset က ေအာ္တိုေတြးမိေသးတယ္... ေရၾကီးရတဲ့အထဲ ကယ္ဆယ္ေရးေတြကို ပိုက္ဆံကထပ္ေပးရအံုးမယ္လို႔ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္... ေနာက္မွ သူတို႔ႏုိင္ငံေတြမွာ ဒါမ်ိဳးက အစိုးရက Free လုပ္ေပးတာေလ... က်န္တာေတြကလဲ Insurance ေတြရွိျပီးသား...)... (အမယ္ေလး... ေရေလးၾကီးျပီး မီးေလးပ်က္တာေလာက္မ်ား.... :P ) စကားေျပာေနတဲ့ တစ္ခ်ိန္ထဲပဲ ကိုယ့္ႏုိင္ငံက နာဂစ္တုန္းက ဓာတ္ပံုေတြမ်က္လံုးထဲ မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေပၚလာျပီး စိတ္ထဲ ေအာင့္ကနဲျဖစ္ရေသးတယ္... ( ဘယ္မတုန္း ငါေပးထားတဲ့အခြန္ေတြ...!!! ) လူ႔စိတ္မ်ားအဲဒိ Driver ၾကီးနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ခဏအတြင္း စဥ္းစားမိတာေတြပါ... အခြန္အေၾကာင္းစိတ္ထဲေရာက္ျပီး ဘယ္သူ႔ကို ေမတၱာပို႔မလဲဆိုတဲ့ က်န္တဲ့အေတြးကေတာ့ ေျပာျပစရာမလိုေတာ့ပါဘူး ျမန္မာႏုိင္ငံသားအခြန္ေဆာင္ရသူတိုင္းအသိျဖစ္မွာပါ... မလိုအပ္ပဲ အကုသိုလ္ဆက္မပြားခ်င္တာနဲ႔ အေတြးဆကို ဒီတင္ပဲျဖတ္လိုက္တယ္...

ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္မတို႔စီးရမဲ့ကားေရာက္လာပါတယ္... ကားက မီနီဘတ္စ္ထက္နည္းနည္းေသးပါတယ္... ေတာင္းအိတ္စ္ လို႔ေျပာရမယ္ထင္တယ္... ကားေပၚမွာ နယူးဇီလန္က လင္မယား ၂ေယာက္နဲ႔ ခ်ိဳင္းနား (သို႔) ထိုင္၀မ္ (သို႔) ေဟာင္ေကာင္ က ၄ေယာက္ပါပါတယ္... ခ်ိဳင္းနားဟုတ္မဟုတ္မေသခ်ာတာက အဲဒိထဲက မိန္းမအဂၤလိပ္လိုေျပာတာ ခ်ိဳင္းနားနဲ႔သိပ္မတူတာတစ္ေၾကာင္း... အလိုက္ကမ္းဆိုးသိတတ္ျပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မ်က္စိေနာက္ေအာင္မေနတာကတစ္ေၾကာင္းမို႔ ခ်ိဳင္းနားကျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ Oversea ေရာက္တာၾကာေနတဲ့သူေတြျဖစ္မယ္လို႔ ကြ်န္မကေတာ့ မွန္းတာပါပဲ... ကားကေသးျပီး ေနာက္ဆံုးတန္းကို အဲကြန္းကမေရာက္ေတာ့ အိုက္လဲအိုက္ပါတယ္... ပထမဆံုးလိုက္ပို႔ေပးတဲ့ေနရာက Kangaroo Point Park ပါ... ဘာမွေတာ့သိပ္မရွိပါဘူး... Brisbane ျမစ္ၾကီးကိုျမင္ရတယ္ ေရၾကီးထားလို႔ လူေတြမရွိတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြကို တစ္ဖက္ကမ္းမွာျမင္ရတယ္... အဲနားမွာ Coffee ဆိုင္ေလးရွိတယ္... ခဏပါပဲ ဓာတ္ပံုေလးဘာေလးရုိက္ ေလရွဳ စကားစျမည္ေျပာ ၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲရွိမယ္... ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မအစ္မ စတန္းေထာင္ျပီး ဓာတ္ပံုရုိက္ေနတာကို ဘယ္ေနရာကေန Zoom ဆဲြျပီး ဓာတ္ပံုရုိက္ထားတယ္မသိဘူး... ကြ်န္မ ျမစ္ကုိၾကည့္ေနတုန္း ေနာက္ကေန ပုခံုးလာတို႔လို႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကင္မရာကိုင္ထားတဲ့ ဘိုၾကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ကင္မရာကိုလာျပတယ္... စိတ္ထမွာ သူ႔အတြက္ ဓာတ္ပံုရုိက္ေပးဖို႔ေျပာမွာလား... ဘာလဲဆိုျပီး ေတြးမိတယ္... ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကင္မရာထဲမွာ ကြ်န္မတို႔ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ပံုကိုေတြ႔တယ္... ကြ်န္မလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... ပံုေလးကလွေတာ့ လိုခ်င္မိတာနဲ႔ အီးေမလ္းပို႔ေပးလို႔ရမလားဆိုေတာ့... သူက သူ႔အိတ္မွာ အသင့္ပါလာတဲ့ Website လိပ္စာ (Oh-hi.info ) ေရးထားတဲ့ ကဒ္ေလးထုတ္ေပးျပီး ဒီေန႔ည ဒါမွမဟုတ္ မနက္ျဖန္ အဲဒိဆိုဒ္ေပၚမွာရွိလိမ့္မယ္တဲ့...

သူ႔ဆိုဒ္ကေနယူထားတာ...

Kangaroo Park ဆိုပင္မဲ့ Kangaroo ေတြရွိပါဘူး...

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေရေနာက္ေနတဲ့ Brisbane River

ဟိုဘက္ကျမင္ေနရတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြမွာ ခုထိလူေတြမရွိေသးဘူး...

ျပီးေတာ့ ဟိုဘက္မွာျမင္ရတဲ့ ေတာင္ေပၚသြားမယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ ေပ်ာ္သြားတယ္... ေတာေတာင္ေလွ်ာက္ရေတာ့မယ္ထင္ျပီး... အဲဒိေတာင္ကိုသြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ Brisbane ျမိဳ႕ကိုျဖတ္ေတာ့ ဒါက China town (တရုတ္တန္း)... ဒါက Casino... ဒါက တကၠသိုလ္... ဒါက church ဆိုျပီး မရပ္ပဲနဲ႔ပါးစပ္ကပဲေျပာရင္း ျပသြားလိုက္တာ Pamphlet ထဲမွာေရးထားတဲ့ လိုက္ပို႔မယ္ဆိုတဲ့ေနရာကုန္သေလာက္ပဲ... Day Tour ဆိုတာ ဒါကိုး... အဲဒါေၾကာင့္ Tour ေတြ၀ယ္ရတာမၾကိဳက္တာ... ထားပါေတာ့ေလ... ကိုယ္လဲက်န္းမာေရးမေကာင္းေတာ့ Tour နဲ႔သြားျပီး energy save တယ္ပဲသေဘာထားလိုက္ပါတယ္... ေနာက္ေတာ့ Mt.Coot-tha ကို ကားနဲ႔စတက္ပါေတာ့တယ္... လမ္းကသာယာပါတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္တဲ့ သစ္ပင္အျမင့္ၾကီးေတြနဲ႔ ေတာင္ေပၚလမ္းကိုျဖတ္ရင္ ခဏေလာက္ရပ္ေပးေစခ်င္မိတယ္... tour နဲ႔သြားတာ ဘာမွေျပာမေနနဲ႔ေတာ့... အဲဒိ ေတာင္ေပၚလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ၾသစေတးလ်ရဲ႕ အသံလႊင့္ရုံေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္... လူက ခါတိုင္း ကားမူးေနက်မဟုတ္ပင္မဲ့ အားနည္းတာေရာေၾကာင့္လား ေတာင္တက္လမ္းမွာ ကားလမ္းကျဖဴးေတာ့ အျမန္ေမာင္းျပီး အေကြ႕ေတြမွာ ျမန္မာျပည္မွာေမာင္းသလိုအရွိန္သိပ္မေလ်ာ့တာကတစ္ေၾကာင္း... ကားကလဲ အိုက္ျပီး ေနာက္ဆံုးလိုင္းက ေလမရတာတစ္ေၾကာင္း ေခြ်းစီးေတြထြက္ျပီး မူးလာတယ္... ျမန္မာျပည္က သူ႔ထက္ေတာင္ပတ္လမ္းေတြမ်ားတဲ့ ေမျမိဳ႕တို႔ ေတာင္ၾကီးတို႔သြားတာေတာင္ မမူးခဲ့ပါဘူး...

Mt. Coot-tha သို႔...

Mt. Coot-Tha ေပၚက ျမင္ကြင္း...

ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့လဲ လူကေခါင္းထဲမၾကည္ပါဘူး... ေနကလဲ ပူပါေသးတယ္... ေတာင္ေပၚကေနေတာ့ ဘရစ္စဘင္ျမိဳ႕ၾကီးကိုျမင္ေနရပါတယ္... လူသာေနေကာင္းရင္ေတာ့ enjoy လုပ္ျဖစ္မွာပါ... အစ္မက ဓာတ္ပံုရုိက္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ရုိက္သာေပးေနရတယ္ ေနပူဒဏ္ကိုလဲ မခံႏုိင္ျဖစ္ေနပါတယ္... ၾသစီက"ေန"က ပူရင္လဲ စလံုးထက္ပူတယ္လို႔ေတာင္ခံစားရပါတယ္... ကြ်န္မေနမေကာင္းေတာ့ အစ္မကပါ စိတ္မၾကည္ျဖစ္လာတယ္ထင္ပါတယ္... သူ႔ကိုဓာတ္ပံုရုိက္ေပးရတာလဲ ကြ်န္မဘယ္စိတ္ပါေတာ့မလဲ.. ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္ ရုိက္ခ်င္စိတ္သိပ္မရွိေတာ့တာ... ဒါေပမဲ့လဲ ဒီဟာက ကြ်န္မရဲ႕ control အလြန္ေလ... ဘယ္သူကေရာ ပိုက္ဆံဒီေလာက္အကုန္ခံလာျပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္မွာလဲ... ကြ်န္မက ခံစားေနရတဲ့သူ ပိုေတာင္ မျဖစ္ခ်င္ေသး... ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိ... အရိပ္ထဲပဲ ေနလိုက္တယ္... ခဏေနေတာ့ သန္႔စင္ခန္းသြားျပီး ထြက္လာေတာ့ သူတို႔ကိုမေတြ႔ေတာ့ျပန္ဘူး.. အဲဒိနားက Souvenir နဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ၀င္ၾကည့္ေနျဖစ္တယ္... ေနာက္မွ အစ္မက ဖုန္းဆက္ျပီး သူအဲဒိဆိုင္ထဲမွာဆိုေတာ့ ၀င္လိုက္သြားတယ္... ကားသမားၾကီးလဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းစားပဲြမွာထိုင္ေနတယ္... ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးက ေတာ္ေတာ္သာယာတယ္... ရွဳခင္းလဲအရမ္းေကာင္းတယ္... ရာသီဥတုသာ ပူမေနရင္ ဒိထက္ပိုေနလို႔ေကာင္းမယ္... ကြ်န္မအစ္မက Cheese Cake စားရင္း ရွဳခင္းၾကည့္ေနတယ္... ကြ်န္မလဲ Muffin တစ္လံုး၀ယ္စားျဖစ္တယ္... Muffin ကပဲၾကီးတာလား ကိုယ္ပဲ ခံတြင္းပ်က္ေနတာလားေတာ့မသိဘူး.. မကုန္ဘူး... ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းထိုင္နားျပီး စားလိုက္ရေတာ့ လူက အေတာ္ေလးဟန္သြားတယ္... မေဗဒါေခါင္းမူးလို႔ကေတာ့ အစားတစ္ခုခုစားလိုက္ ေပ်ာက္သြားဖို႔ ရာခိုင္ႏွဳန္းမ်ားတယ္... (ေမေမတို႔ ေဖေဖတို႔သာပါရင္ အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ေနမွာ)... အဲဒိ ဆိုင္ေလးက Mt. Coot-tha ေပၚက နာမည္ၾကီး Cuta Cafe ဆိုတာ ခုေရးေနရင္းမွ သိတယ္... ကားသမားၾကီးနဲ႔ စကားေျပာရင္ အမွတ္တရဓာတ္ပံုရုိက္ျဖစ္တယ္... ဒီကားသမားၾကီးက ျမန္မာႏုိင္ငံကို သိပံုမေပၚဖူး... ဒါေပမဲ့ သူသိခ်င္ေယာင္ေတာ့ေဆာင္တယ္...

ေနာက္ဆံုးအားယူျပီး ၾကိဳးစားျပံဳးရုိ္က္ထားတယ္...

ကားသမားၾကီးနဲ႔အတူ...

kuta cafe ၀င္ေပါက္ေဘးက လမ္း...

ေကာ္ဖီဆိုင္ ေရွ႕ဘက္က ျမင္ကြင္း.. ဘက္ဘယ္ကေန ပထမဆံုး ထီးေအာက္မွာ ထိုင္ခဲ့တယ္...

ထိုင္ေနတဲ့ေနရာကေန မထႏုိင္ပဲ ျမင္ရတာကို ဒီလိုပဲ ရိုက္လိုက္တယ္... ေအာက္ Brisbane ျမိဳ႕ၾကီးေပါ့...

ေနပူေနေတာ့ ဓာတ္ပံုထဲမွာလွတယ္... ေနမပူရင္ေတာ့ လူေနလို႔သက္သာတယ္..

ေတာင္ေအာက္ျပန္ဆင္းတဲ့လမ္းမွာေတာ့ မ်က္လံုးကိုမွိတ္ျပီးပဲလိုက္လာလိုက္တယ္... မူးမွာစိုးလို႔... ကားရပ္လို႔ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Brisbane Botanic gardens ကိုေရာက္ေနတယ္... ဒီထဲကို၀င္ျပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ဖို႔ နာရီ၀က္ေလာက္အခ်ိန္ေပးတယ္... ဘရစ္စဘင္ ရုကၡေဗဒ ဥယ်ာဥ္က စကာၤပူကေလာက္မလွဘူး... ျမန္မာျပည္ ေမျမိဳ႕က ကန္ေတာ္ၾကီးေလာက္ေတာင္ မေသသပ္ဘူး... လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ပတ္က မုန္တိုင္းမိထားလို႔လားေတာ့မသိဘူး... Japanese Gardens ဆိုေျမာင္းပုတ္နံ႔ေတာင္ နံေနတယ္... က်ယ္ေတာ့အေတာ္က်ယ္ပါတယ္... တခ်ိဳ႕ေနရာေတြလဲ upgrading လုပ္ေနတယ္ထင္တယ္... ပန္းျခံထဲမွာေတာ့ ကြ်န္မတို႔ကားေပၚကလူကလဲြလို႔ တျခားလာလည္တဲ့သူ ၁ေယာက္ ၂ေယာက္ပဲေတြ႔တယ္... ဒါေပမဲ့ အပင္စိတ္၀င္စားတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ အဲဒိထဲမွာရွိတဲ့အပင္ေတြက တျခားႏုိင္ငံမွာ မေတြ႔ႏုိင္တဲ့ အပင္မ်ိဳးေတြ အမ်ားၾကီးရွိေလာက္တယ္... မေဗဒါကေတာ့ ေနလဲမေကာင္း... ပင္လဲပင္ပန္းဆိုေတာ့ စိတ္သိပ္မပါဘူး... ေတြ႔တာေလးေတြေတာ့ ကင္မရာနဲ႔ဟိုရုိက္ဒီရုိက္ ရုိက္ျဖစ္တယ္...

သဘာ၀နဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔ေနရာတဲ့...

ပန္းျခံထဲ ဘူမွမရွိ...

indoor but nothing special...

မင္းေလးရွိမွ ကိုယ့္ဘ၀လွပအသက္ရွင္မယ္...

 ျမိဳ႕ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သူက "River Cruise" စီးမလား ၊ စီးမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္လဲမသိဘူးေပးရမယ္... မစီးတဲ့သူေတြကို ျမိဳ႕ထဲမွာ ခဏခ်ေပးမယ္တဲ့... ကြ်န္မအစ္မက စီးခ်င္ပံုရတယ္... ဒါေပမဲ့ ဒီမူးေနတဲ့ေခါင္းနဲ႔ သေဘာၤထပ္စီးခုိင္းရင္ ပိုက္ဆံကုန္ျပီး စိတ္ခ်မ္းသာရမွာမဟုတ္ဘူး... ဒါနဲ႔ မစီးဘူးပဲေျပာလိုက္တယ္... ျမိဳ႕ထဲမွာခ်ေပးျပီး ေလွ်ာက္သြားရတာကိုလဲ ကြ်န္မက ၾကိဳက္ပါတယ္... (ရွန္ဟိုင္းသြားတုန္းကလဲ ဂြ်မ္းဘားၾကည့္မလား ျမိဳ႕ထဲသြားမလားဆိုေတာ့ ျမိဳ႕ထဲပဲသြားလိုက္တာ အဲညက ကိုယ့္ဘာကိုယ္ Enjoyed ခဲ့ရတာပဲ)... သေဘာၤစီးဖို႔ နယူးဇီလန္က လင္မယားပဲသြားပါတယ္.. အာရွသားေတြအားလံုး ျမိဳ႕ထဲေနဖို႔ပဲဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္... ခ်ေပးခဲ့တဲ့ေနရာမွာ ေနာက္ ၂နာရီေလာက္ေနလာေခၚမယ္တဲ့... အဲဒိနားကေန ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္နဲ႔ ဂ်ပန္စာ ဆူရွီးေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ မေလးရွား Laksa တို႔ ဘာတို႔ပါ တဲြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေလးကိုေတြ႔ပါတယ္... အမွန္ေတာ့ မေလးရွားတရုတ္ေတြဖြင့္ထားတဲ့ဆိုင္ပါ.. ဂ်ပန္စာကေတာ့ ဘိုေတြကို ဆြယ္ရုံသက္သက္လို႔မွန္းတာပဲ... ဗိုက္ေတာ့လံုး၀မဆာပါဘူး... (ဆာမွန္းမသိျဖစ္ေနတာလဲျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္... Body clock က စကာၤပူအတိုင္းပဲရွိေနေသးေတာ့ ၾသစီစားခ်ိန္မွာ ဗိုက္ကဆာေပမဲ့ ဦးေႏွာက္က အသိမေပးဘူးလို႔ထင္ပါတယ္...) ထမင္းေၾကာ္၀ယ္စားျဖစ္တယ္... အစ္မက ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ထမင္း... ထမင္းေၾကာ္က အမ်ားၾကီးရတယ္... ကုန္ေတာင္မကုန္ဘူး... ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ Queensland ေရာက္ျပီး စားသမွ်ထဲမွာ အေၾကနပ္ဆံုးအစာပါပဲ... စကာၤပူ၊မေလးရွားလက္ရာထမင္းေၾကာ္စစ္စစ္ပါ...

ထမင္းေၾကာ္စားျဖစ္တဲ့ ေနရာ...

စားျပီးေသာက္ျပီးေတာ့ ေခါင္းမူးတာ ေတာ္ေတာ္သက္သာသြားတယ္... လက္စသတ္ေတာ့ ငါဗိုက္ဆာလို႔မ်ား ေခါင္းမူးတာလား ဆိုတာ ခုထက္ထိ မေသခ်ာတဲ့ အေျဖတစ္ခုပါ... ဟိုနားဒီနားေလွ်ာက္သြား ဓာတ္ပံုရုိက္ျဖစ္တယ္.. ျပီးေတာ့ တစ္ဖက္ကားလမ္းကူးလိုက္ေတာ့ Shopping Mall ေတြနားေရာက္သြားတယ္... ၀င္ၾကည့္လိုက္တဲ့ဆိုင္ေတြမွာပဲ Dress ေတြက AUD 10 ဆိုေတာ့ ထမင္းစားေတာင္ ၂၀ေလာက္က်ေနတာ... အက်ီၤတစ္ထည္ ၁၀ ဆိုုေတာ့ ၀ယ္ျပစ္လိုက္ျပန္ေရာ... ေနာက္တစ္ဆိုင္၀င္ ေနာက္တစ္ခါ၀ယ္ျပန္ေရာ... အဲ... Master card ေတာင္ စသံုးလိုက္ေသး... ပိုက္ဆံမေလာက္မွာစိုးလို႔... ျပား ၇၀ service charge ရွိတယ္တဲ့.. ရတယ္ေျပာလိုက္တယ္... (မရွိကုန္မွေအး.. စိတ္ထဲက စိတ္နာနာနဲ႔ေျပာတာ)... ဟို၀တ္ၾကည့္ ဒီ၀တ္ၾကည့္နဲ႔ .... ထမင္းပဲစားလိုက္လို႔လား... Shopping ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြအတြက္ ေဆးတစ္ခြက္ပဲလားေတာ့မသိ ေခါင္းမူးတာေတြေပ်ာက္ပဲ... ဟိဟိ... ဒါနဲ႔ အဲဒိေဆးကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး မွီ၀ဲခဲ့တာ ျပန္ေတာ့ အထုတ္ေတြပိုလာေရာ... ျပန္လာၾကိဳမဲ့ေနရာကို ကြ်န္မတို႔ေစာေရာက္ေနခဲ့တယ္... ပလက္ေဖာင္းေပၚက ခံုတန္းေလးမွာ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ထိုင္ျဖစ္တယ္... မလွမ္းမကမ္းခံုတန္းမွာ ကားေပၚက တရုတ္အဖဲြ႕ထိုင္ေနတယ္... ၂ေယာက္လံုးဘာလို႔ ဒီေလာက္ပင္ပန္းေနလဲေတာ့မသိဘူး (ပူလို႔ျဖစ္မယ္ထင္တယ္)... လမ္းေဘးက ခံုတန္းေပၚမွာ ငုတ္တုတ္နဲ႔ ခဏေလးေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္... "Go! Go! Go!" ဆိုျပီး ဟိုအုပ္စုထဲက တရုတ္တစ္ေယာက္လာႏွဳိးေတာ့မွ လန္႔ႏုိးသြားတယ္... ေရာက္ရာေနရာ ထိုင္ငိုက္တတ္ျခင္းဟာလဲ မဂၤလာတစ္ပါးပဲ... (စတာေနာ္ အတည္မယူေလနဲ႔)...

ပင္ပန္းပင္မဲ့ ေရတစ္ဘူးနဲ႔ ေလ်ာ့ပင္းမထြက္ခင္...

သူကဘူလဲေတာ့ မသိ...

ေလ်ာ့ပင္းထြက္ျပီးဘီ...

ဒါျပီးရင္ ျပီးျပီလား... Tour ကလဲ ဒါပဲလားလို႔ Complaint တက္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနမိေသးတယ္... ဒါျပီး ျပန္ရရင္ခုမွ ၂နာရီေက်ာ္ ၃နာရီေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ Day tour ကလဲ Half Day ေလာက္ပဲရွိသလိုျဖစ္ေနတယ္... ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ေနရာကိုလိုက္ပို႔တယ္... South Bank Boardwalk ၊ ျမစ္ကမ္းေဘး ေလညင္းခံလမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတယ္... tourist လာတဲ့ေနရာဆိုေတာ့ tourist ေတြစုစုရုံးရုံးေတြ႔ရတယ္... အ၀င္နားေလာက္မွာ ၾသစီမွာတစ္ခုထဲရွိတဲ့ နီေပါ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုရွိတယ္... နီေပါႏုိင္ငံအျပင္ဘက္မွာရွိတဲ့ ဘုရာေက်ာင္းသံုးခုထဲက တစ္ခုက အဲဒိမွာရွိတယ္... (ဆိုလိုတာက နီေပါဘုရားေက်ာင္းေတြကို နီေပါႏုိင္ငံကလဲြလို႔ တျခားႏုိင္ငံမွာရွိတာ ၃ခုပဲရွိတယ္ အဲဒိထဲက တစ္ခု)... ဒါေပမဲ့ လူမ်ားလို႔ အ၀နားေလာက္ပဲ၀င္ၾကည့္ျပီး ျပန္ထြက္ခဲ့တယ္... အထဲမွာ ေတာလမ္းေလွ်ာက္သလို သစ္ပင္ေတြၾကား တံတားထိုးထားတဲ့ လမ္းေလးရွိတယ္.... ဒါေပမဲ့ လူေတြမ်ားလို႔ ဒီဘက္ ျမစ္ဘက္တစ္ေလွ်ာက္ေဆာက္ထားတဲ့ ရုိးရုိး လမ္းအတိုင္းပဲ ေလညင္းခံရင္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္... တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ခံုတန္းမွာထိုင္ျပီး ညီအစ္မ ၂ေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကပဲ ေလညင္းကိုပဲ ခံစားျဖစ္တယ္... ေခါင္းအေတာ္ေလးၾကည္သြားပင္မဲ့ ပင္ေတာ့ပင္ပန္းေနေသးတယ္... အဲဒိ ေလနဲ႔အတူ အဲခံုတန္းေလးေပၚလွဲအိပ္ျပစ္လိုက္ခ်င္တယ္... ေတာထဲက ထြက္လာတဲ့ ေတာက္တဲ့လိုအေကာင္းေလးေတြကို ဓာတ္ပံုသဲၾကီးမဲၾကီးလိုက္ရုိက္ေနတဲ့ ဘိုမတစ္ေယာက္ ရခါနီးက်ေတာ့မွ ကေလးေလးတစ္ေယာက္က အဲဒိ ေတာက္တဲ့ကို ရွဴးလုပ္လိုက္တာ ၀င္ေျပးသြားေရာ... ကေလးဆိုေတာ့ ဘာမွေျပာလို႔မရဘူးေပါ့... သူကေတာ့ နည္းနည္းတင္းသြားေလာက္တယ္.. ဖြတ္ေတြ ေတာက္တဲ့ေတြမ်ားအဲဒိမွာ ခဏေလာက္ၾကာၾကာထိုင္လိုက္ ထြက္လာပါလိမ့္မယ္...

နီေပါ ဘုရားေက်ာင္း...

ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ ေလညင္းခံရင္းေပါ့...

ေတာ္ေတာ္ေလးထုိင္ ေလညင္းခံျပီးမွ ျပန္ျဖစ္တယ္... ဒါေတာင္ ကြ်န္မတို႔ညီအစ္မက ေစာေနေသးတယ္... အဲဒိနားက Ferry Wheel ၾကီး အၾကီးေရွ႕က ျမက္ခင္းေပၚထိုင္ရင္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုပဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနျဖစ္တယ္... ကေလးေတြနဲ႔ ဘိုမေတြလဲ ျမက္ခင္းေပၚထိုင္ေနၾကတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ ဘာစကားမွမေျပာပဲ ဒီလိုေအးေဆးေလး ထိုင္ၾကည့္ေနရတာလဲ ေလွ်ာက္သြားျပီး ပင္ပန္းေနရတာထက္စာရင္ enjoy လုပ္နည္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ... ဓာတ္ပံုေလး ၁ပံု ၂ပံုေလာက္ထပ္ရုိက္ျဖစ္တယ္... ကားလာေတာ့ ကားေပၚျပန္တက္ျပီး ျပန္လာျဖစ္ၾကတယ္... 

ferry Wheel ေဘးက လမ္း...

ခ်ားစီးခ်င္လား...

South river bank နားက အေဆာက္အအံု...

ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္... ေနာက္က ကင္မရာအိတ္နဲ႔ စတန္းကေတာ့ အလြန္ေလး...

ကားေပၚမွာလဲ အိပ္လိုက္ႏုိးလိုက္ ငိုက္လိုက္နဲ႔ သံသရာလည္ေနတယ္... ကြ်န္မတို႔ ေဟာ္တယ္ကို အရင္ဆံုးေရာက္တယ္... ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ညေန ၅နာရီေလာက္ေတာ့ရွိမယ္ထင္တယ္... ေနေတာ့မ၀င္ေသးဘူး... ဒါေပမဲ့ ညီအစ္မ ၂ေယာက္လံုး ဒီေလာက္ငိုက္ခ်င္တဲ့ ငါဆိုျပီး တမုန္းအိပ္ပစ္လိုက္တယ္.. အမွန္ေတာ့ ေနမေကာင္းတာကို မနားပဲထြက္ေနလို႔ မေပ်ာက္ႏုိင္တာ အဲလိုနားလိုက္ခ်င္တာ... ဒါေပမဲ့ ကိုယ္နားမယ္ဆို ကိုယ့္အစ္မပါ လိုက္ျပီး ေဟာ္တယ္မွာပိတ္ေနမွာစိုးလို႔ မေျပာခ်င္ခဲ့တာ... ကြ်န္မကိုထားျပီးသြားခ်င္သြားလို႔ ေျပာခ်င္ေပမဲ့ သူကလဲ ထားသြားမွာမဟုတ္ေတာ့ မေျပာျဖစ္ဖူး... ကိုယ့္ပိုက္ဆံအကုန္ခံျပီးလာၾကတာ ကြ်န္မေနမေကာင္းတာနဲ႔ သူ႔ကိုဆဲြထားသလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔လိုက္ေပးေနတာ... ခုေတာ့ သူလဲနားခ်င္တာပဲလား... ကြ်န္မအတြက္ပဲ နားေပးတာလားေတာ့မသိဘူး... အိပ္လိုက္တာဆိုတာ ကြ်န္မျပန္ႏုိးလာေတာ့ ည ၉နာရီရွိျပီ... ဗိုက္ကလဲ ဆာတယ္... သူကေတာ့ အိပ္ေနတုန္းပဲ... မနက္က Kuta Cafe က Muffin က်န္တာေလး ထုတ္စား... အာသာက မေျပ... ဒါနဲ႔ပဲ... အိပ္တာပဲေအးပါတယ္ ေနာက္ေန႔ ဆစ္ဒနီကိုသြားရင္ ေနေကာင္းျပီး အားရွိမွျဖစ္မယ္.... ဒီေန႔ေတာ့ ညစာထပ္လြတ္ျပန္ျပီေပါ့...

စာၾကြင္း။ ။ ပထမေန႔ညမွာကတည္းက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရျပီးသားပါ... ဖုန္းဆက္ၾကပါတယ္... ေနမေကာင္းဘူး... ေခ်ာင္းဆိုးေနတယ္ေျပာေတာ့... ငယ္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသစြာ... ေခ်ာင္းဆိုးရင္ ငါနဲ႔လာမေတြ႔နဲ႔ဆိုေျပာပါတယ္... ေဖ့ဘြတ္ေပၚက စာတမ္းေလးေတြလိုေပါ့... ကြ်န္မ အေျခအေနဆိုရင္ေတာ့ "Friends ask "Are You Okay?" when u sick, BEST Friends say "Don't come and meet me if you are coughing"... ဘာပဲေျပာေျပာ သူစတယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိပါတယ္... ျပီးေတာ့ မေတြ႔တာ ဒီေလာက္ၾကာပင္မဲ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေျပာမနာဆိုမနာရွိဆဲ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းေတြးမိရင္ အျပံဳးတစ္ခ်က္ေတာ့ ကြ်န္မမ်က္ႏွာေပၚကို အျမဲျဖတ္ေျပးျဖစ္တယ္ေလ....

For More photos please like "MaBayDar" Page at the side bar...