I Love Asia Pop Concert in Singapore

မေဗဒါ ဘေလာ့မွာ ကိုရီးယားအဆိုေတာ္ေတြအေၾကာင္း စိတ္၀င္စားတဲ့သူေတြကေတာ့ သိျပီးသားျဖစ္ရင္ ျဖစ္မွာပါ... 2AM, 2Pm, MBLAQ, Beast နဲ႔ Miss A အဆိုေတာ္အဖဲြ႔ေတြ ဒီဇင္ဘာ ၄ရက္ေန႔မွာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးပဲြရွိတယ္ေလ... အဲဒိပဲြကို အစက Fort canning Park မွာလုပ္မယ္ဆိုျပီး ခုေတာ့ Marina Bay Sand Hall ကို ေျပာင္းလိုက္ျပီေလ... ေအာက္မွာ အဲဒိ ေဟာခန္းရဲ႔ Floor plan ပံု...

VIP ေနရာကေတာ့ HTC ဒါမွမဟုတ္ OCBC လက္မွတ္မ်ားျဖစ္ျပီး တံဆိပ္ထုထားသူမ်ားအတြက္ ပဲြမစမွီ မိနစ္ ၃၀ အတြင္း၀င္ေရာက္ခြင့္ရမွာျဖစ္တယ္... တကယ္လို႔ ေနရာပိုေသးရင္ေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြကို VIP ေနရာ ေပး၀င္မွာျဖစ္တယ္... တံဆိပ္ထုခံထားရတဲ့ လက္မွတ္ေတြဟာ ေရာင္းဖို႔မဟုတ္ပဲ စပြန္ဆာမ်ားအတြက္ျဖစ္ျပီး လက္မွတ္ေပၚမွာ တန္ဖိုးေငြရုိက္ႏွိပ္ထားျခင္းမရွိပါဘူး...
ဒီေတာ့ သြားမဲ့လူေတြ ေနရာေကာင္းေကာင္းလိုခ်င္ရင္ ၾကိဳသြားဖို႔လုိမယ္ေနာ္... (Is there anyone going???? Coz I am alone going on that day. Can you contact me to go together???)

ရွိဳးပဲြမသြားႏုိင္တဲ့သူေတြအတြက္ ေလယာဥ္ကြင္းမွာၾကည့္လို႔ရမဲ့ အခြင့္အေရးအတြက္ ေလယာဥ္အခ်ိန္ေလးေတြကိုလဲ ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ 2PM, MBLAQ, MISS A အဖဲြ႔ ၃ဖဲြ႔က အတူတူလာမွာဆိုေတာ့ VIP route ကပဲသြားမလားေတာ့ မသိဘူး... ဒါေပမဲ့ 2AM ကေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ၁ရက္ေန႔မွာၾကိဳလာမွာ... သူတို႔အဖဲြ႔က ေခြအသစ္အတြက္ လက္မွတ္ထိိုးပဲြရွိတယ္ေလ... အဲဒါေၾကာင့္ေစာလာမွာ... ေတာ္ေသးတာေပါ့.... ၁ရက္ေန႔ ကုမၼဏီက DND ရွိလို႔ အလုပ္မရွိလို႔.... DND က ေစာျပန္ရမယ္... ေလယာဥ္ခ်ိန္ေတြကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္းပါပဲ... (Anyone interested to go to airport for 2AM?? I am going for 2AM... Pls contact me coz I am alone.... :( )

Arrival Flight Details –
1 December: 2AM (SQ609, 2150, T3),
3 December: 2PM, Miss A, MBLAQ (SQ603, 1415, T3),
4 December: Beast (SQ603, 1415, T3)

BTW, Playful Kiss's actor Kim Hyung Joong will be coming same day as 2AM on 1st Dec. Half at DND and another half for KHJ & 2AM. Will I be late since I have to come out from DND?  Girls it's a worth going to Airport on 1 Dec coz you will meet a lot of Korean Idols. Do let me know who's going huh....

Arrival flight KE641 arriving 1 Dec ETA 9.20pm
He will be departing via the CIP terminal on 3rd Dec and not the main terminal.

SungKyunKwan Rich boy, Song Joong Ki is coming to SG

Song Joon Ki will arrive on the 18th of December, 9:55pm via SQ609. Terminal 3. Let's show our support for this adorable actor.

Departure Flight Detail of Song Joong Ki from Singapore...

Song Joong Ki Flight departure from Sg to south korea details >>Departure: 21st DEC 0805 SQ608 cr.SongJoongKiSG


SungKyunKwan Scandal ထဲက သူေ႒းသား Gu Yong Ha အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္သြားတဲ့ မင္းသားေခ်ာ Song Joong Ki ရဲ႕ စကာၤပူမွာရွိတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္ သတင္းေကာင္းေလးတစ္ခုေ၀မွ်ခ်င္တာကေတာ့.... မင္းသားဟာ Bugis နဲ႔ Marina Square မွာအသစ္ဖြင့္လိုက္တဲ့ Tony Moly ကိုရီးယားမိတ္ကပ္ဆိုင္ ပရိုမိုးရွင္းအတြက္ စကာၤပူကို ခန္႔မွန္းေျခ ဒီဇင္ဘာ ၁၈ မွ ၂၁ရက္ အတြင္း ၁ရက္ရက္(အတိအက်ရက္ မသိရွိရေသးပါ) လာမယ္လို႔ သိရွိရပါတယ္... အတိအက်သိရရင္ ဒီပိုစ့္မွာ လာ အက္ဒစ္ update လုပ္ပါမယ္...

ခန္႔မွန္းေျခ မင္းသားဟာ ၁၈ရက္ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၀ မွာ စကာၤပူကို ေရာက္ရွိမွာ ျဖစ္ျပီး Bugis Junction မွာရွိတဲ့ Tony Moly ဆိုင္မွာ လက္မွတ္ထိုးပဲြလုပ္မွာျဖစ္ပါတယ္... (အခ်ိန္အတိအက် မထြက္ေသးပါ...)

ဒါဆိုရင္... သူ႔ရဲ႕လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ ပိုစတာနဲ႔ သူနဲ႔ တစ္ဦးခ်င္း ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ခြင့္ကို ဘယ္လိုရယူႏုိင္လဲ သိဖို႔လိုအပ္လာပါျပီ...

အေသးစိတ္ကေတာ့...

၁။ ၾကိဳက္တဲ့ Tony Moly ဆိုင္မွာ S$80 ဖိုး၀ယ္ရင္ သူလက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ ပိုစတာအတြက္ ကံစမ္းဖို႔ အခြင့္အေရးရရွိမွာပါ... (ခုလို ကံစမ္းမဲကိုေတာင္မွ Customers အေယာက္ ၉၀ ကိုပဲ အခြင့္ေရးေပးမွာပါ... ) (ဆိုင္က ၁၈ ရက္ေန႔မွာစဖြင့္တယ္... ဒီေန႔ ၂၄ ရက္ရွိျပီဆိုေတာ့ အဲဒိ ကံထူးရွင္ျဖစ္ဖို႔မေျပာနဲ႔ ပိုက္ဆံ ၈၀ အကုန္ခံျပီး ကံစမ္းဖို႔ေတာင္ အခြင့္ရွိခ်င္မွ ရွိေတာ့မယ္.. ေျပာတတ္ဘူး... စိတ္၀င္စားရင္ေတာ့ ဆိုင္ကို သြားေမးၾကည့္ေပါ့ေနာ္...)

၂။ ၾကိဳက္တဲ့ Tony Moly ဆိုင္မွာ S$150 ဖိုး ၀ယ္ရင္ေတာ့ လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ ပိုစတာအျပင္... မင္းသားေခ်ာ Song Joong Ki နဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ခြင့္ရဖို႔အတြက္ ကံစမ္းဖို႔ အခြင့္အေရးရမွာျဖစ္တယ္... (ဒီအခြင့္အေရးကိုလဲ ၁၅၀ဖိုးလဲ၀ယ္ ကံလဲထူး ေစာေစာလဲလာ၀ယ္တဲ့ Customers ၁၀ ေယာက္ကိုပဲ ေပးမွာျဖစ္တယ္).. (စည္းကမ္းခ်က္ေတြကလဲ လြန္လြန္းတယ္.... ဘယ္ေတာ့မွ ကံစမ္းမဲနဲ႔ အက်ိဳးမေပးတဲ့ကြ်န္မေတာ့ ၀င္ကို စမ္းခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး... စိတ္၀င္စားရင္ေတာ့ ဆိုင္သြားေမးၾကည့္ေနာ္... အဟိ)

ဒီပရုိမိုးရွင္းကေတာ့ ႏုိ၀င္ဘာ ၁၇ မွာစျပီး ဒီဇင္ဘာ ၁၅ မွာ ဆံုးမွာျဖစ္ပါတယ္... ကံစမ္းမဲကိုေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ေၾကျငာမွာျဖစ္ျပီး မဲေပါက္သူမ်ားကို အသိေပးမွာျဖစ္ပါတယ္...

ကဲ Song Joong Ki ရဲ႕ Singapore က ျမန္မာ ပရိတ္သတ္ေလးေတြလဲ မိတ္ကပ္ေလးေတြနဲ႔ လွလွျပင္ရင္ ကံစမ္းဖို႔ စိတ္ကူးရွိၾကလား... မင္းသားနဲ႔ ၁ေယာက္ခ်င္း ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ခြင့္ရမွာေနာ္... အားလံုးပဲ ကံေကာင္းၾကပါေစ...

မေဗဒါကေတာ့ တခ်ိဳ႕ မင္းသမီးေတြထက္ေတာင္ ေခ်ာတဲ့ Song Joong Ki နဲ႔ ယွဥ္ရပ္ျပီး ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ရင္ ကိုယ္ရုပ္ဆိုးလြန္းတာမို႔ အခြင့္ရွိရင္ အေ၀းကပဲ ၾကည့္ေနပါရေစကြယ္...


ဒါနဲ႔ Song Joong Ki အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ အနည္းငယ္ကိုလဲ မွ်ေ၀ထားတာေတြ႔လို႔ တစ္ခါတည္းေရးလိုက္အံုးမယ္... တစ္ခါတစ္ေလ သူနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးျပီး ဆုခ်တာမ်ိဳးလုပ္တတ္တယ္...

1. သူ႔ေမြးေန႔က စက္တင္ဘာလ ၁၉ ရက္ ၁၉၈၅ ျဖစ္တယ္...

2. သူေနာက္ဆံုးရုိက္ထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းတဲြက JYJ/DBSK အဖြ႔ဲထဲက Micky Yoonchun ေခါင္းေဆာင္မင္းသားအျဖစ္ပါ၀င္ထားတဲ့.. SungKyunKwan Scandal ျဖစ္တယ္...

3. သူဟာ KBS World မွာ ေသာၾကာၤေန႔တုိင္းအစီအစဥ္အျဖစ္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၇ ရက္ထဲကစျပတဲ့ KBS's Music Bank ရဲ႕ ပင္တိုင္စံ Host အျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့တယ္... (ဟိုေန႔က ၀က္ဆိုဒ္တစ္ခုမွာဖတ္လိုက္ရတာေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ေလာက္ကမွ သူ ထြက္လိုက္ျပီလို႔ ၾကားတယ္..)

4. သူဟာ SBS's Good Sunday line up မွာ ျပသတဲ့ urban-action variety show, Running Man မွာလဲ ပင္တိုင္စံ အဖဲြ႔၀င္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ပါ၀င္တယ္...

5. သူ႔ကို အဆိုေတာ္အဖဲြ႔ SHINee ထဲက Onew နဲ႔တူတယ္လို႔ လူေတြကေျပာၾကတယ္... (ဘာသာျပန္ေပးတာေနာ္... Onew fan ေတြက မတူူဘူးထင္လဲ မတူဘူးေပါ့ေနာ္... မေဗဒါလဲ မတူဘူးလို႔ထင္တာပဲ...)

6. သူဟာ တာတို အရွိန္ ေရခဲျပင္ စကိတ္စီးတဲ့သူ (short track speed ice-skater) အျဖစ္ ၈ႏွစ္ ေနခဲ့တယ္... (မထင္ထားမိဘူးေနာ္... ဒါေပမ့ဲ အမွန္ပဲတဲ့)

7. သူဟာ အရက္အမ်ားၾကီး မေသာက္ႏုိင္ဘူး... ဆိုဂ်ဴး ၁ပုလင္းဟာ သူအတြက္ အမ်ားဆံုး ေသာက္ႏုိင္တဲ့ limit ပဲတဲ့... ဒါေတာင္ အဲဒိ ၁ပုလင္းေလာက္ ကုန္ျပီးရင္ သူအရမ္းသတိထားရတယ္တဲ့... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အိမ္ေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္ မျပန္ႏုိင္ေတာ့ဘူးတဲ့... သူမူးရင္ အရမ္းငိုတတ္တယ္လို႔လဲ သိရတယ္... (အရက္မူးျပီး ထိုင္ငိုေနတဲ့ မင္းသား Song Joong Ki ကို မ်က္လံုးထဲေဖာ္ၾကည့္ေတာ့ အေတာ္ ရီရမွာပဲေနာ္... )



သူမ်ားႏုိင္ငံက မင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔မ်ား စီးပြားေရးသမားေတြ အေတာ္ဥာဏ္ေကာင္းတယ္... မင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ေၾကာ္ျငာလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔ မိတ္ကပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ အေရာင္းထြက္သြားမလဲစဥ္းစားေနမိတယ္... မေဗဒါဘေလာ့ေပၚမွာ မင္းသားအေၾကာင္းမ်ားတယ္ထင္မယ္... ဒါေပမဲ့ စဥ္းစားၾကည့္... မိတ္ကပ္ကအစ မင္းသားေတြနဲ႔ပဲ ေၾကျငာေနျပီး မင္းသားေတြပဲ စကာၤပူလာေနေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...

ဒါနဲ႔ ေရႊျပည္နန္း အသားျဖဴသနပ္ခါး ပရုိမိုရွင္းအတြက္ S$10 ဖိုး၀ယ္ယူတဲ့သူေတြအတြက္ မင္းသားလြင္မိုးကို ရြံ႔နဲ႔ ပိတ္ေပါက္ဖို႔ အခြင့္အေရးအတြက္ ကံစမ္းခြင့္ရမွာျဖစ္တယ္.... (ဒီလိုမ်ိဳး ပရုိမိုးရွင္းလုပ္ရင္ အေပၚကလိုပဲ ေအာင္ျမင္မယ္လို႔ ကြ်န္မထင္တာပဲ... ဟိဟိဟိ... စတာေနာ္... ခ်ိတ္ခ်ိဳးနဲ႔... ဘာမွ မရည္ရြယ္ပါဘူး...)

ကိုရီးယား စစ္ျဖစ္ေနျပီတဲ့...

စစ္ေရး... ႏုိင္ငံေရးလဲ သိပ္သိ သိပ္တတ္လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ေနျပီဆိုတာၾကားရင္ေတာ့ စိတ္ထဲ စိုးရိမ္တယ္... ဘယ္ႏုိင္ငံမွာပဲျဖစ္ျဖစ္... သတင္းေတြက ဖတ္စရာမ်ားလြန္းလို႔ ဘာေရးရမွန္းလဲမသိဘူး... ကိုယ္လဲ ဘာမွ မတတ္ေတာ့ ရမ္းသန္းမေရးခ်င္ဘူး... ရမ္းသန္း မေ၀ဖန္ခ်င္ဘူး... သိတာကေတာ့ အဲဒိ တရုတ္အစိုးရ လူမိုက္အားေပးလုပ္ေနတယ္ဆိုတာပဲ... ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္... (ကြ်န္မကို ရူးတယ္ပဲေျပာေျပာ... အေရမရ အဖတ္မရေျပာတယ္ပဲေျပာေျပာ... အေမေက်ာ္ေဒြးေတာ္လြမ္းတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး... ) ကိုယ့္မင္းသားေတြနဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယားေတြအတြက္ေတာ့ စိတ္ပူတာပဲ... ကိုရီးယားကို ခရီးသြားဖို႔ စီစဥ္ထားသူမ်ား Refund ျပန္ေတာင္းလို႔ရရင္ ေတာင္းထားေတာ့.. မရရင္လဲ တန္ေအာင္ေတာ့ မသြားေလနဲ႔ေနာ္... သတိေပးတာ... လူေကာင္းေတြ အႏၱရာယ္ကင္းေဘးရွင္းျပီး လူဆိုးေတြ တထိုင္တည္း က်သြားလဲ ေအးတာပဲ... ဒါပဲေနာ္... ဓာတ္ပံုေတာ့ ၁ပံုတင္ေပးလိုက္တယ္... လူသားေတြအားလံုး ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ...

Smoke billows from Yeonpyeong island near the border against North Korea, in South Korea, Tuesday. North Korea shot dozens of rounds of artillery onto the populated S Korean island near their disputed western border Tuesday, military officials said.

Tuesday, Nov. 23, 2010. North Korea shot dozens of rounds of artillery onto the populated South Korean island near their disputed western border Tuesday, military officials said, setting buildings on fire and prompting South Korea to return fire and scramble fighter jets. (AP Photo/Yonhap) KOREA OUT

Phi Phi Island and Surrounding - (Phuket trip Day 2)

Phi Phi Island and Surrounding - Phuket trip Day 2 Trailer by MaBayDar



ဒုတိယေန႔ မနက္ ၇ နာရီမွာ ေအးဂ်င့္က ကားလာေခၚမွာဆိုေတာ့ ကြ်န္မတို႔ေတြ မနက္ ၄နာရီခဲြေလာက္ထျပီး ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္အျပီးမွာ ဟိုတယ္က ေကြ်းတဲ့ မနက္စာ ဘူေဖးကို သြားစားၾကပါတယ္... ဘူေဖးေကြ်းတဲ့ ေနရာက ကြ်န္မတို႔အခန္းရွိတဲ့ အေဆာင္နဲ႔ ေရကူးကန္ပဲျခားပါတယ္... ပင္လယ္ျပင္ရွဳခင္းကို ခံစားရင္းလဲ စားလို႔ရေအာင္ ပင္လယ္ျပင္ကို မ်က္ႏွာေပးထားပါတယ္... ဘူေဖးက အေတာ္ေလးစားေကာင္းပါတယ္... ယိုးဒယားအစားအစာက ကြ်န္မပါးစပ္နဲ႔ေတာ့ အကိုက္ပါပဲ... တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ဘာလို႔ ဒီေလာက္စားေကာင္းေနတာလဲလို႔ ေတြးမိမွ "ေအာ္... ငါ ယိုးဒယားေရာက္ေနတာပါလား" လို႔ အသိ၀င္တတ္တယ္... (အင္ဒိုနီးရွား ဘာလီတုန္းက ဟိုတယ္ မနက္စာ ဘူေဖးက စားမေကာင္းဘူး... ကိုယ့္အၾကိဳက္နဲ႔ မကိုက္ဘူး)...

ဟိုးဘက္ ေထာင့္ဆံုးက ကြ်န္မတို႔ အခန္း ခုရုိက္ထားတာက Breakfast စားတဲ့ ေနရာကေနရုိက္ထားတာ...

စားေသာက္ျပီးေတာ့ ဟိုတယ္ Lobby မွာ ေစာင့္ေနလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ Tour Agent က လႊတ္လိုက္တဲ့ ေတာင္းအိတ္စ္ကားေရာက္လာေတာ့တာပါပဲ... ကားေပၚကိုတက္လိုက္ေတာ့ တံခါးနဲ႔တည့္တည့္ခံုမွာ ကုလားနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္လူမ်ိဳး ဗလေကာင္းေကာင္း ေယာက်ာၤး ၂ေယာက္ထိုင္ေနတယ္... ေရွ႕ခန္း ကားေမာင္းတဲ့သူေဘးမွာက တစ္ေယာက္... ဒါေပမဲ့ သူတို႔က အသားေတာ့ျဖဴတယ္... သူတို႔က ၃ေယာက္အဖဲြ႔... သူတို႔လဲ Package ၀ယ္ထားတဲ့သူေတြပါပဲ... အဲဒိေန႔အတြက္ ကြ်န္မတို႔ရဲ႔ခရီးေဖာ္ေတြေပါ့... ကြ်န္မတို႔ကားေပၚတက္ေတာ့ သူတို႔ေတြက ရီျပတယ္... ကြ်န္မတို႔က ၄ေယာက္ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးတန္း ၄ေယာက္ထိုင္တဲ့ေနရာပဲ ၀င္ထိုင္လုိက္တယ္... ကြ်န္မတို႔ကို ေခၚျပီးေတာ့ ေနာက္ကုန္းတြင္းပိုင္းက ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ ေနာက္အုပ္စုတစ္စုကိုသြားေခၚတယ္... သူတို႔လဲ ကုလားဆင္ေတြပဲ... သူတို႔လဲ အသားျဖဴတယ္... အတဲြ၁တဲြရယ္... ေနာက္ ေကာင္မေလးရဲ႔ ေမာင္လားဘာလားေတာ့မသိဘူး... ေလာကၾကီးကို ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ငါကေတာ့ ခပ္ပ်င္းပ်င္ပဲဆိုတဲ့ စတိုင္မ်ိဳးနဲ႔ အိပ္ခ်င္မူးတူးပံုစံလူ... ဘယ္ႏုိင္ငံေတြကမွန္းအစကမသိဘူး... ေနာက္မွ ဟို ေယာက်ာၤး၃ေယာက္က အီရန္က... အဲဒိ အတဲြအုပ္စုက တာကီ (Turkey) ကဆိုတာ သိတယ္... သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြကေတာ့ အကုန္ဆင္တာပဲ... အဂၤလိပ္မက် ကုလားမကပံုစံေတြ... ဟိုအတဲြက ၾကီးက်ယ္တဲ့ပံုေပါက္တယ္.. ေယာက်ာၤးက အသက္ခပ္ၾကီးၾကီးပဲ... မိန္းမကေတာ့ ငယ္တယ္...

ဒီလိုနဲ႔ speed boat ရွိတဲ့ ဆိပ္ကမ္းကို မိနစ္ ၃၀ေလာက္ေတာ့ ေမာင္းလိုက္တယ္... ေရာက္ေတာ့ အေဆာင္တစ္ခုမွာ လူေတြလဲ အမ်ားၾကီးပဲ... လူသစ္ေတြနဲ႔ ထပ္ေတြ႔တာေပါ့... အဲဒိမွာ လူၾကီး ၆ေယာက္ ကေလး ၂ေယာက္ပါတဲ့ အဂၤလန္က မိသားစုတစ္ဖဲြ႔ အဲဒိက ေအးဂ်င့္လူေတြကို စိတ္တိုေနတာေတြ႔တယ္... သူတို႔ မိသားစုနာမည္ စာရင္းထဲမွာ မပါလာလို႔ အေတာ္ေလး တင္းေနပံုရတယ္... သူတို႔ဘယ္ေအးဂ်င့္က ၀ယ္လဲေတာ့ မသိ... ကိုယ့္ေအးဂ်င့္က အဲလိုမျဖစ္တာ ေတာ္ေသး... (ကြ်န္မစိတ္ထင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က ခရီးသြားကားေတြလိုပဲ ဘယ္ေအးဂ်င့္က ၀ယ္၀ယ္ ျပီးရင္အားလံုးေပါင္းျပီး လႊတ္တယ္ထင္တာပဲ... မေသခ်ာပါ)... ကြ်န္မတို႔ကို ရင္ဘတ္မွာ ကပ္ဖို႔ ခရမ္းေရာင္ အသဲ ကပ္ခြာေလးေတြေပးတယ္... အနီေရာင္နဲ႔ ခရမ္းေရာင္ ၂ဖဲြ႔ရွိတယ္... ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ tour guide ျဖစ္မဲ့ ယိုးဒယားေကာင္ေလးက briefing ေပးတယ္... သူစကားေျပာတာ "Lady & Gentleman" ေတြ အရမ္းပါလြန္းလို႔ ရီစရာေတာင္ေကာင္းတယ္... အဂၤလိပ္ေတြကိုယ္တိုင္လဲ ျပံဳးစိစိနဲ႔... Snorkeling Gear နဲ႔ လွဳိင္းမူးရင္ေသာက္ဖို႔ ေဆးကိုေတာ့ သူတို႔က အလကားေပးတယ္... ဒါေပမဲ့ ေရထဲမွာ ေျခရက္ဖို႔အတြက္ Fin ကိုလိုခ်င္တဲ့သူကေတာ့ ငွားရတယ္... ဘတ္ ၁၀၀ ထင္တယ္... သူကေတာ့ ငွားဖို႔တိုက္တြန္းတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ Kaya Island မွာ သႏာၱေက်ာက္တန္းေတြမွာ ကပ္ေနတဲ့ ကမာခြံေတြက ရွတတ္သလို.... ေရနတ္သမီး သံပခ်ဳပ္ (အဆူးပါတဲ့ငါးေတြရွိလုိ႔)တဲ့... အဲဒိငါး အျဖဴေရာင္က အဆိပ္ပါပါလို႔... ဆူးမိျပီဆိုရင္ ေဆးရုံခ်က္ခ်င္တက္ျပီး ခဲြစိပ္ရင္ ဘတ္ ၅၀၀၀ ေလာက္ က်မယ္တဲ့.... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔ေတာ့ မငွားေတာ့ဘူး... ငွားလဲ အဲဒါနဲ႔ ခပ္တတ္မွာမဟုတ္ဘူးေလ... သူတို႔ဟာ ငွားေအာင္လို႔လဲ နည္းနည္းပိုေျပာတာပါမယ္...

ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္မတို႔မိသားစုလဲ မူးခဲ့သည္ရွိေသာ္ ေသာက္လို႔ရေအာင္ ေဆး ၄လံုးႏုိက္ခဲ့ျပီး ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ရပ္ထားတဲ့ဆီကို ထြက္ခဲ့ၾကတယ္... သူတို႔ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေပၚကို မတက္ခင္ ဖိနပ္မွာ ေပေနတဲ့ သဲေတြကို ပင္လယ္ေရနဲ႔ ေဆးခိုင္းေသးတယ္... သူတို႔ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေပၚကို သဲမပါရဘူး... ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေပၚေရာက္ေတာ့မွ အေသးစိတ္သြားမဲ့ခရီးစဥ္ကို ဆက္ရွင္းတယ္... ခုန္တန္း တစ္တန္းမွာ ၃ေယာက္ထိုင္ရမယ္လို႔ေျပာေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ၂ေယာက္ပဲထိုင္ေနၾကတယ္... ကြ်န္မတို႔လဲ ၂ေယာက္စီပဲ ခဲြထိုင္လိုက္တယ္... ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက ၀တယ္ေလ...

တိုးဂိုက္ေကာင္ေလးရဲ႔ နာမည္က Jo Jo တဲ့... သူက ေနထိုင္မေကာင္းရင္ သူ႔ကိုလာေျပာဖို႔... အံခ်င္ရင္လဲ သူ႔ကိုေျပာဖို႔... ေလွထြက္ရင္ မတ္တပ္မရပ္ဖို႔.. မတ္တပ္ရပ္ရင္ Speed boat ျဖစ္တဲ့အတြက္ လူးမွာဆိုးလို႔... ေရထဲဆင္းလို႔ တစ္ခုခု အေကာင္ကိုက္ရင္လဲ သူ႔ကိုေျပာဖို႔... ျပီးေတာ့ ေပးထားတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း ဘုတ္ကို ျပန္မေရာက္ရင္ မေစာင့္ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္းပါ တစ္ပါတည္းေျပာထားတယ္... ေနာက္ဆံုးမွ တရုတ္ ေလးေယာက္အဖဲြ႔တက္လာတယ္... မိန္းကေလး ၂ေယာက္ ေယာက်ာၤးေလး ၂ေယာက္... တစ္တဲြက ေလွဦးေရွ႕အျပင္မွာထိုင္တယ္... ေနာက္တစ္တဲြက အျပင္မွာေနရာမရွိေတာ့လို႔ထင္တယ္ အထဲကို ၀င္လာတယ္.. ေကာင္မေလးက ေရွ႔နားက အတဲြတစ္တဲြ ၂ေယာက္ထိုင္ေနတဲ့ခုံကို တိုး၀င္ထိုင္တယ္... ေနာက္ေကာင္ေလးက အေနာက္ဘက္ကို ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ က်န္တဲ့ခံုေတြအားလံုးက ၂ေယာက္စီထိုင္ေနတယ္ဆိုပင္မဲ့ သူတို႔က လူေကာင္ထြားေတာ့ ျပည့္ေနတယ္... ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မအစ္မထိုင္ေနတဲ့ ခံုပဲ သိသိသာသာ ေခ်ာင္ေနေတာ့ ကြ်န္မတို႔ပဲ တိုးေပးလိုက္တယ္... ဒီေတာ့ အဲဒိေကာင္ေလးက ကြ်န္မေဘးကို ၀င္ထိုင္တယ္...

ဒီလိုနဲ႔ ဘုတ္စထြက္ပါျပီ... အဲဒိေန႔အတြက္ ကြ်န္မတို႔နဲ႔ တစ္ေလွတည္းစီး တစ္ခရီးတည္းသြားရမဲ့လူေတြကေတာ့ ဒီလူေတြပဲေပါ့... ကြ်န္မနဲ႔ ခရီးသြားေဖာ္ေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ကိုေပးခဲ့တဲ့ နာမည္ေလးေတြ အေၾကာင္း အနည္းငယ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္... ကေလးေလးေတြပါတဲ့အုပ္စုမွာေတာ့ ကေလးမိဘအတဲြကို (ကေလးအေဖ ကေလးအေမ)လို႔ ရွင္းရွင္းပဲေခၚပါတယ္... ေနာက္အတြဲကိုေတာ့ ကေလး ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚေပါ့... အသက္ၾကီးၾကီး အဖိုးၾကီးနဲ႔ အဖြားၾကီးကေတာ့ ကေလး အဖိုးနဲ႔အဖြားေပါ့... သူတို႔ကို နာမည္ေပးရတာ လြယ္တယ္...

ကေလးေလးေတြ အဖဲြ႔

ကားေပၚကအတဲြကေတာ့ စိတ္ပုတ္အတဲြလို႔ ေခၚတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သြားေနရင္း မိုးရြာေတာ့ သူတို႔ေနရာက မိုးပက္တယ္ဆိုျပီး သူတို႔ခုံမွာမထိုင္ေတာ့ပဲ ပစၥည္းေတြထားျပီး သူမ်ားေတြနဲ႔ သြားထိုင္တယ္... သူတို႔ခုံအားေနေတာ့ ေနာက္ပိုင္း ေနရာမရတဲ့ ထိုင္၀မ္တရုတ္အဖဲြ႕က ေကာင္မေလး လာထိုင္ေတာ့ သူတို႔ေနရာကို မေပးခ်င္ဘူး... သူတို႔ ျပန္လာထိုင္ျပီး ျဖဲကားထိုင္တယ္... (Video ထဲမွာ 0:25 မွာ ေရွ႕ကေလွ်ာက္ေနတဲ့ အတဲြေပါ့) အဲမိန္းမရဲ႔ ေမာင္ကေတာ့ ဟိုဘက္တန္းမွာ အီရန္ ၃ေကာင္ထဲက တစ္ေကာင္နဲ႔ ထိုင္တယ္... သူတို႔နဲ႔ ပါလာတဲ့ သူတို႔ေမာင္ကိုက်ေတာ့ ပ်င္းတဲြတဲြေကာင္လို႔ ေခၚရတာ သိပ္အဆင္မေျပဘူး... ဒါေပမဲ့ သင့္ေတာ္တဲ့ နာမည္တစ္ခု ခ်က္ခ်င္းရသြားတယ္..... ေယာက်ာၤးဘသား တဲ့...


အဲဒိနာမည္ဘာေၾကာင့္ရလဲဆိုတာေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အီရန္ ၃ေကာင္နဲ႔ ပတ္သတ္တယ္... ခရီးသြားရင္း ကြ်န္မတုိ႔ သတိထားမိလာတာက အဲဒိ ၃ေယာက္က အေျခာက္ေတြဆိုတာပဲ... ေနာက္ခံုမွာ တူတူ ထိုင္တဲ့ ၂ေယာက္ကလဲ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း အရမ္း ယုယၾကတယ္.. (ဗလၾကီးေတြမွ အားမနာ)...

ခ်ီျပီးဓာတ္ပံုရုိက္ေနၾကတဲ့ အီရန္ ၃ေယာက္

၁ေယာက္ထဲ ေရွ႕မွာ တာကီအဖဲြ႔က လူနဲ႔ ထုိင္ရတဲ့ေကာင္က လြတ္ေနေတာ့... အဲဒိ တာကီ ငပ်င္းပံုနဲ႔ ေကာင္ကို ပဲေတြ လႊတ္ေပးေနတာ ကြ်န္မတို႔က ေဘးကေန ျမင္ေနရတယ္... ဥပမာ ဘုတ္က ေရပတ္လိုက္ရင္... "အား" ဆိုျပီး ေရစိုေနတဲ့ ပံုနဲ႔ ေဘးက ေကာင္ကို သမုဒယအၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ၾကည့္ေနတာ အဲဒိ ငပ်င္းလဲ သိပံုရတယ္... မ်က္ႏွာက ထန္ေနတာပဲ... လံုး၀ အဲဒိ ဗလေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စြပ္က်ယ္ အနက္၀တ္ထားတဲ့ အေျခာက္လို႔ထင္ရတဲ့လူကို မလွည့္ဘူး... ေခါင္းၾကီးေတာင္ ေစာင္းသြားမွာ စိုးရတယ္... အစက သူတို႔ ဇာတ္လမ္းကို ဘာျဖစ္မလဲလို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ... ဒါေပမဲ့ အဲဒိ Turkey ကလူက ေယာက်ာၤးပီသစြာပဲ ဟိုလူ႔ ခံစားမွဳေတြကို လက္မခံလို႔... သူ႔နာမည္က ေယာက်ာၤးဘသား လို႔ ကြ်န္မတို႔က ေနာက္ေခၚတာ... အဟိ.... အေျခာက္ ၃ေယာက္အဖဲြ႔ကလဲ Maya Bay မွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်ီျပီးေတာင္ ဓာတ္ပံုရုိက္ေနေသးတယ္... သူတို႔ ကမာၻေလးနဲ႔ သူတို႔ေတာ့ ေပ်ာ္လို႔...

Gua Jui (with towel) / သူ႔သူငယ္ခ်င္း / ေဒၚအိုစာ (black)

ကြ်န္မေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေရွ႔ခံုမွာထိုင္တဲ့ တရုတ္မကို အစက အတဲြလို႔ထင္တာ... ေနာက္ေတာ့မွ မဟုတ္ဘူး... အဲဒိေကာင္ေလးပံုစံက ရိုးရိုးေလးပင္မဲ့ မိန္းကေလးေတြ လာကပ္လဲ အကုန္လံုးကို ၾကည္ျဖဴစြာလက္ခံမဲ့ပံု... သူ႔ရဲ႔ Character က ကြ်န္မတို႔ ၾကည့္္ဖူးတဲ့ "Tomorrow" ဆိုတဲ့ တရုတ္ကားဇာတ္လမ္းတဲြထဲက မင္းသားလိုပံုမ်ိဳး... အဲဒါေၾကာင့္သူ႔ကို အဲဒိကားထဲက မင္းသားရဲ႔နာမည္ Gua Jui (ကြားကြ်ီး) လို႔ ကြ်န္မတို႔က နာမည္ေပးထားတယ္... ေရွ႕တန္းမွာ ထိုင္တဲ့ သူတို႔အဖဲြ႔ထဲက တရုတ္မက လူမွဳေရးသိပ္နားမလည္တာလား အဂၤလိပ္လို မတတ္တာလားေတာ့ မသိဘူး... ေလွစထြက္လို႔ ရွဳခင္းေလးေတြ နည္းနည္းျမင္ရတာနဲ႔ သူ႔ဗီြဒီယို ကင္မရာၾကီးထုတ္ျပီး မတ္တပ္ရပ္တာ... ဂိုက္က မတ္တပ္ရပ္ရင္ ေလွလူးပါတယ္လို႔ ေျပာထားတဲ့ဟာကို... ဒါေတာင္ အားမရေသးဘူး... သူက ေလွေနာက္ဘက္ကို ေလွ်ာက္လာျပီး အျပင္ကို ရုိက္ခ်င္တာ... သူေလွ်ာက္ေတာ့ ေလွက လူးတယ္... ဒီေတာ့ သူ႔ကိုယ္ကို မထိမ္းႏိုင္ပဲ ေနာက္ဆံုးတန္းေရွ႕တစ္တန္းမွာထိုင္ေနတဲ့ ဂ်ာမန္ မိန္းမ ေပၚကို ျပဳတ္က်တယ္... ျပီးေတာ့ အဲဒိဂ်ာမန္မေဘးမွာကုတ္ကပ္ျပီးထိုင္တယ္.. ဂ်ာမန္မက ဘာမွမေျပာပင္မဲ့ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ျပီး ေတာ္ေတာ္ေလး အျမင္ကပ္ေနတဲ့ပံု... အဲဒိ တရုတ္မက ေနကာမ်က္မွန္တပ္ထားတုန္းက လွသလိုလိုနဲ႔ မ်က္မွန္ခြ်တ္လိုက္ေတာ့ အသက္အေတာ္ၾကီးတဲ့ပံုေပါက္တာေရာ အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိတာေရာ ၾကည့္မရတာေပါင္းျပီး ေဒၚအိုစာ လို႔ေခၚတယ္... ဂ်ာမန္မကေတာ့ ဘုတ္ေပၚစတက္လာတည္းက ကြ်န္မတို႔အဖဲြ႔ကို ဘာလူမ်ိဳးေတြလဲဆိုျပီး အလြန္တရာမွ အေျဖရွာမရလုိ႔ စိတ္၀င္စားစြာ အကဲခပ္ေနတာကို သတိထားမိတယ္...

ေနာက္ျပီး ၁ေယာက္တည္းပါလာတဲ့ ဘိုမ (England ကထင္တယ္) သူက်ေတာ့ မိန္းမဆန္ဆန္ ဂါ၀န္ေလးနဲ႔ အေနအထိုင္ ႏူးႏူးညံ့ည့ံ နဲ႔ Princess လိုမ်ိဳးေလးမို႔ (အဲေန႔မတိုင္ခင္ ညကမွ Princess Diary ယိုးဒယား တီဗီြမွာၾကည့္ထားေတာ့) သူ႔ကို Princess Diary လို႔ ေခၚတယ္... ေနာက္ျပီး စလံုးအတဲြ ၁တဲြ နဲ႔ မေလးရွား တရုတ္အတဲြတစ္တဲြလဲပါတယ္... ဘုတ္ ေရွ႔အျပင္မွာထိုင္တဲ့သူေတြကေတာ့ မျမင္ရဘူး... ဒါေပမဲ့ မိုးရြာေတာ့ အျပန္မွာ အထဲ၀င္လာေတာ့ သူတို႔ေတြက အေမရိကန္ေတြပဲ... ေထြေထြထူးထူးနာမည္ေတာ့ မေပးျဖစ္ဘူး... လူမ်ိဳးေပါင္းစံု စရုိက္ေပါင္းစံုနဲ႔သြားရတယ္ဆိုပင္မဲ့ အားလံုးက ကိုယ့္ႏုိင္ငံဂုဏ္ကိုယ္ထိန္းျပီး ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္နဲ႔ နားလည္မွဳရွိၾကတယ္.. (တရုတ္မ ေဒၚအိုစာ တစ္ေယာက္ပဲ အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိတာလဲြလို႔)...

Phi Phi Island ရွဳခင္း

Phi Phi Island Maya Bay ဆိုတာ Hollywood မင္းသား Leonardo DiCaprio ရဲ႔ "The Beach" ရုပ္ရွင္ကားရုိက္ခဲ့တဲ့ ကြ်န္းေပါ့... အဲဒိကို ေရာက္ဖို႔ speed boat နဲ႔ေတာင္ ၁နာရီေလာက္စီးရတယ္... လမ္းမွာေရေတြစိုေတာ့ အစက ေမာ္ေတာ္ဘုတ္က ပက္တယ္ထင္တာ.. ေနာက္ပိုပိုဆိုးလာေတာ့မွ မိုးရြာတာမွန္းသိတယ္... ပါလာသမွ်လူေတြအကုန္ ေတာက္ေတာက္ရႊဲတာပဲ... အဲဒိမိုးေၾကာင့္ပဲ မေဗဒါလဲ ရုိက္ခ်င္သေလာက္ ဗီြဒီယို မရုိက္ျဖစ္လိုက္ဘူး... ယူလာတဲ့ ဗီြဒီယို ကင္မရာ ၂လံုးနဲ႔ ကန္ႏြန္းကင္မရာကို အသင့္ယူလာတဲ့ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ၾကီးထဲထည့္ျပီး စည္းထားရတယ္... (ဒါေတာင္မွ ညေန ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိတ္ေတြက အစိုေတြျပန္ေနတယ္)... ဒါေပမဲ့ ကံေကာင္းစြာပဲ Phi Phi Leh Island "Maya" Bay ကိုေရာက္ေတာ့ မိုးမရြာေတာ့ဘူး... ဓာတ္ပံုရုိက္ ေရကူးခ်င္ေရကူး ကြ်န္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္ဖို႔ နာရီ၀က္ပဲ အခ်ိန္ေပးတယ္... လူမ်ားတယ္ေျပာရမယ္... ရွဳပ္ရွက္ခက္ေနတာပဲ... ၃ခုလံုးလုပ္ဖို႔ေတာ့ အခ်ိန္မရဘူး... ဒီေတာ့ ဓာတ္ပံုအျမန္ရုိက္ၾကတယ္.. ကိုယ့္ပံုကိုယ္ရုိက္ဖို႔က အရင္ျဖစ္ေနေတာ့ ရွဳခင္းခ်ည္းပဲေတာင္ သိပ္မရုိက္ျဖစ္လိုက္ဘူး... မိုးေပါက္ဖဲြဖဲြေလးေတြကလဲ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္က်ေသးတယ္ေလ... ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေဖေဖနဲ႔ ကြ်န္မကေတာ့ ေရဆင္းကူးလိုက္ေသးတယ္.. ေရက ၾကည္လင္ေနတာပဲ... ေတာင္ၾကီးေတြ ျခံရံထားတဲ့ၾကားမွာဆိုေတာ့ ခံစားခ်က္ကတစ္မ်ိဳးပဲ... အိပ္မက္ထဲေရာက္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ... ကြ်န္မ မ်က္မွန္ ေရထဲက်သြားေသးလို႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ မနည္းျပန္လိုက္ရွာရတယ္... ေတာ္ေသးတယ္ ျပန္ေတြ႔လို႔... (ၾကံဳတုန္းၾကြားလိုက္အံုးမယ္... ဒီခရီးသြားမွာမို႔ အသစ္ဆက္ဆက္၀ယ္ထားတာ.. ဟိဟိ...)

Krabi, Maya Bay Thailand အမွတ္တရ...

Maya Bay ရွဳခင္းႏွင့္အတူ...

Maya Bay ေတာင္ေျခရင္းမွာ...

အဲဒါျပီးေတာ့ ဗီြဒီယိုထဲက 0:11 မွာ ျမင္ရမဲ့ ဇီ၀ဇိုးငွက္ေတြရဲ႔ အသိုက္ရွိတဲ့ ပင္လယ္ေက်ာက္ေဆာင္ထဲက ဂူေတြဘက္ကို လိုက္ျပတယ္... လူေတြ အားေဆးအျဖစ္စားတဲ့ ေစ်းအလြန္ၾကီးတဲ့ ငွက္သိုက္ေတြရွိတဲ့ေနရာေပါ့... မိုးေပါက္ေလးေတြက်ေနတဲ့ ၾကားက ေဖေဖ့ကို ဗြီဒီယိုထုတ္ေပးျပီးရုိက္ခိုင္းလိုက္တယ္... 
အဲဒါျပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ခပ္ၾကာၾကာေလး ၄၅မိနစ္ေလာက္ထင္တယ္.. ထပ္စီးျပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ေန႔လည္စာစားမဲ့ Phi Phi Don Island ကို ေရာက္တယ္... အဲဒိမွာ ေတာင္ၾကီးေတြေအာက္မွာ လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆိုင္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ထမင္းစားဖို႔ ေဟာေတြရွိတယ္...

PhiPhi Don Island ေပၚက လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆိုင္ ႏွင့္ ထမင္းစားေဟာ... 

အဆင္သင့္ပဲ ျပင္ဆင္ခ်ထားတဲ့ ဘူေဖး lunch ကုိစားဖို႔ ၁နာရီခဲြေလာက္ အခ်ိန္ေပးတယ္... ယိုးဒယား Tom Yam ဟင္းခ်ိဳကို အေရာင္ျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ ခ်က္ထားပင္မဲ့ စပ္စပ္ေလး ေသာက္လို႔အရမ္းေကာင္းတယ္... ဟင္းေတြကလဲ အကုန္စားေကာင္းတယ္... ေကာ္ဖီ တီးက Free တိုက္တယ္... အေအးေသာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ ၀ယ္ေသာက္ရတယ္... စားျပီးေတာ့ အျပင္က လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆိုင္ေလးေတြကို ၾကည့္ျဖစ္တယ္... မေဗဒါက အက်ီ္အပိုထည့္မလာမိဘူး... မေဗဒါ အစ္မ အပါအ၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အဲဒိမွာ အက်ီၤလဲၾကတယ္... တခ်ိဳ႕ကလဲ ၀ယ္၀တ္လိုက္ၾကတယ္... မိုးကေတာ့ တိတ္လိုက္ ဖဲြဖဲြေလးရြာလိုက္ပဲ... (အေပၚက ပံုမွာ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးနဲ႔ က်စ္ဆံမီးေလးနဲ႔က Princess Diary ေပါ့)...

Phi Phi Don က ေတာင္ၾကီးႏွင့္ အတူ...

Phi Phi Don မွာ ဘုတ္အျပင္ ေရွ႔မွာ ဓာတ္ပံုရုိက္ျဖစ္ခဲ့တယ္...

Phi Phi Don ပင္လယ္ ေတာင္ နဲ႔ မေဗဒါ....

အားလံုးစားေသာက္ျပီးေတာ့ ဘုတ္ဆက္စီးျပီး Monkey Island ကို သြားၾကတယ္... Jo Jo က အစထည္းကေျပာတယ္... ေမ်ာက္က သိပ္မရွိလွပါဘူးတဲ့ ကံေကာင္းရင္ေတာ့ ေတြ႔မယ္တဲ့... တကယ္လို႔ ေမ်ာက္မေတြ႔ ခဲ့ရင္ သူ႔ကို အျပစ္မတင္ၾကပါနဲ႔တဲ့... တိရိစာၦန္ေတြကို သူတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရလို႔ အာမ မခံပါဘူးတဲ့... တစ္ခါတစ္ေလ ေမ်ာက္ ၁ေကာင္ထဲက Tourist ေတြၾကားမွာ Superstar လိုပဲ ဓာတ္ပံုေတြ အရုိက္ခံ ၀ိုင္းအံုၾကည့္ခံရတယ္တဲ့...

အဲဒိမွာေတာ့ မေဗဒါ ဘုတ္ေပၚကပဲ ၾကည့္လိုက္တယ္... ဒိထက္မ်ားတဲ့ ေမ်ာက္ေတြ ပုပၸါးမွာလဲ ကိုယ္ေတြက ျမင္ေနက်ပဲ... ျပီးေတာ့ ေမ်ာက္ဆိုတာ စိတ္မွန္တာမဟုတ္ဘူး... လူေတြၾကည့္တာကို စိတ္ရွဳပ္ျပီး ကုတ္လိုက္မွ ဒုကၡ... ကြ်န္မတို႔ ဘုတ္ေပၚက ကေလးေလးကိုေတာင္ ေမ်ာက္က လွမ္းပုတ္လိုက္လို႔ ကေလး ငိုျပီးတက္လာတယ္... ေဖေဖကေတာ့ ေအာက္ဆင္းျပီး လမ္းေလွ်ာက္တယ္... အဲဒိေနရာမွာ သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး... ၁၅ မိနစ္၊ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ပဲထင္တယ္...

My father and Me, while we were snorkeling...

Monkey Island ျပီးေတာ့ ဂိုက္က မိုးေလး ဖဲြဖဲြက်ေနေတာ့ snorkeling လုပ္ခ်င္ေသးရဲ႕လားတဲ့... မလုပ္ခ်င္ေတာ့ရင္ေတာ့ Kaya Island ကို ပို႔ေပးျပီးရင္ ျပီးျပီတဲ့... တစ္ေလွလံုးက လူမ်ိဳးေပါင္းစံုက ဒါက်ေတာ့ အသံညီတယ္... မျပန္ခ်င္ေသးဘူး... လုပ္မယ္တဲ့... ဒါနဲ႔ Monkey Island ကေန သိပ္မေ၀းတဲ့ ေနရာေလးပဲ ... အဲဒိမွာ Snorkeling လုပ္ဖို႔ ခ်ေပးတယ္... ကြ်န္မတို႔လဲေရမကူးတတ္ပင္မဲ့ အသက္ကယ္အက်ီၤ၀တ္ျပီးဆင္းတယ္... ေမေမကေတာ့ မဆင္းဘူး... တခ်ိဳ႕လဲ မဆင္းၾကဘူး... ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းေလးသြားမွ ငါးမ်ားမ်ားျမင္ရမယ္ထင္တယ္... ေရက မေလးရွားက ကမ္းေျခ Redang ေလာက္ေတာ့ မၾကည္ဘူး.. မိုးရြာေနလို႔ပဲလားမသိဘူး ေရက နည္းနည္းေနာက္ျပီး ငါး အ၀ါေလးေတြနဲနဲပဲ ေတြ႔တယ္... ငါးေတြလာေအာင္ ဂိုက္ကေတာင္ သေဘာၤေပၚကေန ေပါင္မုန္႔ေတြပစ္ျပီး ေခၚေနတယ္... ေဖေဖကေရနက္ထဲေတာင္မေရာက္ေသးဘူး သူ႔လက္ကို စပ္ကနဲျဖစ္သြားတာနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္က နီလာျပီး ဘုေလးေတြထလာတယ္... စပ္ဖ်င္းဖ်င္းလဲ ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာတယ္... အဆိပ္ရွိတဲ့ သတၱ၀ါ တစ္ေကာင္ေကာင္ျဖစ္မွာစုိးလို႔ ဂိုက္ Jo Jo ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္... သူက ဘာမွမျဖစ္ဘူးတဲ့ Jelly Fish နဲ႔ ထိသြားတာျဖစ္မယ္ ခဏတဲ့... ေလွေပၚျပန္ေရာက္ေတာ့ Pepsi ပုလင္းေလးေတြတိုက္တယ္... ေဖေဖ့ကို Jo Jo က ေဆးလာထည့္ေပးတယ္... သူ႔ေဆးလိမ္းလိုက္ေတာ့ နီေနတာ သက္သာသြားတယ္... ဘုတ္ေပၚကလူေတြကေတာ့ စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳး ၾကည့္ေနၾကတယ္...

အဲဒိမွာျပီးေတာ့ Kaya Island ကို သြားၾကတယ္... Kaya Island ကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုတ္ေပၚမွာလဲ မိုးေစြ႔ေစြ႔ေလးရြာတာေရာ ေလေရာခံရေတာ့ ခ်မ္းေနျပီ... ကြ်န္မတို႔လဲေရာက္ေရာ ကံဆိုးစြာပဲ မိုးရြာခ်ေရာ... မဟုတ္ရင္ အဲဒိ ကြ်န္းက ဓာတ္ပံု အေတာ္ရုိက္လို႔လွမဲ့ကြ်န္း... ေရာင္စံုထီးေလးေတြနဲ႔... ဒါနဲ႔ လူေတြလဲ ရွိတဲ့ ဆိုင္ေတြထဲ၀င္ၾကတယ္... ဂိုက္ေျပာတဲ့ အေဆာင္ေအာက္မွာဆိုရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုပဲထိုင္လို႔ရတယ္... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔လဲ ေဘးက သေဘာၤသီးေထာင္းေရာင္းတဲ့ ဆိုင္လိုေလးေတြ႔ေတာ့ စားခ်င္လာတာနဲ႔ အဲဒိဆိုင္မွာပဲ ထိုင္ျဖစ္တယ္... သေဘာၤသီးေထာင္း ၂ပဲြရယ္ ႏုိ႔ဆီဆမ္း ပလာတာ ၂ခ်ပ္ရယ္၀ယ္စားတယ္.. ျပီးေတာ့ ေျပာင္းဖူးဖုတ္ ၂ဖူး လဲ၀ယ္စားတယ္... အဲဒိကြ်န္းေပၚက ေျပာင္းဖူးဖုတ္အရမ္းစားေကာင္းတယ္... အၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ ခ်ိဳလဲခ်ိဳတယ္... မိုးေအးေအးမွာမို႔ထင္တယ္... ပူပူေလးစားလို႔ေကာင္းတယ္... သေဘာၤသီးေထာင္းက Phuket မွာဆို တစ္ပဲြ ဘတ္ ၄၀... Kaya Island ေပၚမွာက်ေတာ့ တစ္ပဲြ ဘတ္ ၈၀ ေပါ့... ဂြင္ေလ... ပလာတာက ဘတ္ ၅၀ ... ေျပာင္းဖူးဖုတ္က ၁ဖူး ဘတ္ ၆၀... တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေတာ့ မိုးက ျပန္ဖဲြသြားတယ္... ဒါေပမဲ့လဲ ေရထဲလဲ မဆင္းခ်င္ေတာ့ဘူး... ျပီးေတာ့ Jo Jo ေျပာခဲ့သလို Kaya Island က အဆိပ္ရွိတဲ့ အေကာင္ေတြနဲ႔ ေက်ာက္ခက္ေတြက စူးတတ္တယ္ဆိုေတာ့ မဆင္းရဲဘူး... ဓာတ္ပံု ၁ပံု ၂ပံုရုိက္ခဲ့ပင္မဲ့ လူလဲ ၾကြက္စုတ္ရုပ္ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္တိုင္းမက်ဘူး... ကင္မရာစမ္းရင္းနဲ႔ ရုိက္ခဲ့တဲ့ ရွဳခင္း ပံုေလးေတြသာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေနာ္... အဲဒိမွာလဲ ၁နာရီခဲြေလာက္ေတာင္ အခ်ိန္ေပးတယ္...

Kaya Island beach

Kaya Island Sea

Yammy and cozy food stall at Kaya Island...

ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွလဲ ေရကူးတဲ့ပံုမေပါက္ေတာ့ Jo Jo က အားလံုးကို ျပန္လိုက္ေခၚျပီး ျပန္ဖို႔ျပင္ၾကတယ္.... သေဘာၤေပၚကို အကုန္ေရာက္ျပီး ကြ်န္မေဘးမွာထိုင္တဲ့ Gua Jui တို႔ အဖဲြ႔မပါလာဘူး... လူေတြကလဲ မတ္တပ္ေတြရပ္ေနေတာ့ Jo Jo လူေတြမစစ္ႏုိင္ေသးဘူး... ျပီးေတာ့ အားလံုးစားဖို႔ နာနတ္သီးေတြ ဖရဲသီးေတြလိုက္ေကြ်းတယ္... အဲဒိအခ်ိန္မွာပဲ ဘုတ္ထြက္သြားတယ္.... ကြ်န္မတို႔နဲ႔ အဂၤလန္က ကေလးအဖဲြ႔က ဦးေလးက သိတယ္... ထိုင္၀မ္အဖဲြ႔က်န္ခဲ့ျပီဆိုတာ... ဒါေပမဲ့ သူတို႔အဖဲြ႔ သေဘာၤအျပင္ထိပ္မွာထိုင္ရင္လဲ ထိုင္ေနမွာေပါ့ဆိုျပီးပဲ မေျပာျဖစ္ဘူး... ေနာက္ Jo Jo လူေရေတာ့မွ ၄ေယာက္မပါလာတာသိတယ္... အစတည္းက Jo Jo ေျပာျပီးသား အခ်ိန္မွီျပန္မေရာက္ရင္ ထားခဲ့မယ္ဆိုတာေလ... ဒါေပမဲ့လဲ သူကိုယ္တိုင္လဲ အခ်ိန္နည္းနည္းေစာထြက္လို႔လားေတာ့မသိဘူး... speed Boat ကို ျပန္လွည့္ျပီး ေခၚတယ္... Speed Boat ၾကီးကို လွည့္လိုက္ေတာ့ အားလံုး ေစာင္းသြားတာ စီးလို႔ေကာင္းတယ္... တစီးလံုးကလူေတြက "woooooooo"... ဆိုျပီးေအာ္ၾကတယ္... တစ္ေနကုန္ေလွ်ာက္သြားထားေတာ့လဲ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္က ရင္းႏွီးစျပဳေနျပီေလ... အသံေလးေတြက ထြက္လာျပီ... ျပန္သြားေတာ့မွ ထိုင္၀မ္အုပ္စုထဲက ေနာက္တစ္ေကာင္က ေသာင္ျပင္မွာ သနားစရာေလး ေျပးျပီးလက္ျပတယ္... သူတို႔အဖဲြ႔က မိန္းကေလးေတြက က်န္ေနေသးလို႔ သြားေခၚတယ္... Gua Jui ဘုတ္ေပၚအရင္တက္လာေတာ့ တစ္ဘုတ္လံုးက လက္ခုပ္၀ိုင္းတီးၾကတယ္... (အမွန္ေတာ့ မင္းတို႔ေၾကာင့္ အားလံုးျပန္လာရတယ္ဆိုတာကို သိေအာင္ ျပတာ)... အဲလို တီးခံရရင္ ရွက္လဲရွက္ အားလဲနားသလို ခံစားရတယ္... (မေဗဒါ ဂ်ပန္က ဖူဂ်ီေတာင္သြားတုန္းက အဲလိုပဲ ေနာက္က်လို႔ တစ္ကားလံုးလက္ခုပ္တီးျပီး အရွက္ကဲြခဲ့ဖူးေတာ့ ခံစားခ်က္ကို သိတယ္... ) ေနာက္မွ ေဒၚအိုစာတို႔တက္လာေတာ့လဲ အဂၤလိပ္ေတြက "wooooooo...." ဆိုျပီး လက္ခုပ္တီးၾကျပန္ေရာ... သူတို႔တီးေတာ့လဲ အားလံုးကတီးၾကတာေပါ့... အဲဒိေတာ့မွ ေဒၚအိုစာလဲ ေဆာ္ရီး.. ေဆာ္ရီးဆိုျပီး ေတာင္းပန္တယ္... ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲေမးေတာ့.. သူတို႔ ကြ်န္းေနာက္မွာ ေရကူးေနတာတဲ့... သူတို႔ေတြ ထိုင္စရာမရွိေတာ့လို႔ မတ္တပ္ရပ္ပဲ စီးလိုက္ရတယ္... ကေလးေတြ ဦးေလးလဲ မတ္တပ္ရပ္ပဲ စီးတာပါ... ေဒၚအိုစာကေတာ့ သူ႔ကို စိတ္ထဲက မၾကည္ျဖဴတဲ့ ဂ်ာမန္မနား အမွတ္မရွိ ထပ္တိုးထိုင္ျပန္တယ္... ဒီလုိနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ မနက္က ထြက္ခဲ့တဲ့ ေမာ္ေတာ္ဆိပ္ေလးကို ညေနမွာ ျပန္ေရာက္တယ္... မိုးကလဲ ရြာေနတုန္းပဲ... အားလံုးလဲ ခိုက္ခိုက္တုန္ခ်မ္းေနၾကတယ္...

ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သိပ္ေတာင္မေစာင့္လိုက္ရပါဘူး... အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ကားေတြဆီတက္ျပီ ဟိုတယ္ေတြကို လိုက္ပို႔ေပးတယ္... ဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္ေနတာ ခရီးသြားေဖာ္ေတြနဲ႔ လမ္းခဲြခဲ့ရတယ္... ေအာ္... ေလာကၾကီးမွ ေတြ႔ဆံုၾကံဳကဲြဆိုတာ သဘာ၀ပါပဲ.... သူတို႔ေတြအားလံုးနဲ႔ အခ်ိန္ၾကာၾကာမသိခဲ့ပဲ တေန႔တာသာေတြ႔ခဲ့ပင္မဲ့ ကြ်န္မရဲ႔ ခရီးစဥ္ Memory ထဲမွာေတာ့ အတူတူျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို အမွတ္ရေနမွာပါ...

ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးျပီးျပီးခ်င္းပဲ ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မေမေမက ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနျပီ... ေမေမက ညစာေတာင္ထြက္မစားခ်င္ေတာ့ဘူး... အိပ္ခ်င္ေနတာ... ဒါနဲ႔ပဲ ေဖေဖနဲ႔ အစ္မက ညစာထြက္၀ယ္တယ္... ကြ်န္မကလဲ ေမေမနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ရမွာေကာ.. ကိုယ္ကိုတိုင္လဲ ပင္ပန္းေနတာေရာေၾကာင့္ ေမေမနဲ႔ အခန္းထဲမွာေနခဲ့တယ္... ေဖေဖနဲ႔ အစ္မ ၀ယ္လာလိုက္တာ အမ်ားၾကီးပဲ... ထမင္းေတြေရာ ေခါက္ဆဲြေတြေရာ... ၀က္နံရုိးကင္ကေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႔ မေဗဒါ အၾကိဳက္ဆံုးပဲ... Green Curry Chicken ဟင္း... သေဘာၤသီေထာင္းစပ္စပ္ေလး... ၾကက္အသဲအျမစ္ဟင္း... အဲဒါေတြအားလံုးေပါင္းမွ ဘတ္ ၅၀၀ မေက်ာ္ဘူးတဲ့... Restaurant ၾကီးေတြက ၀ယ္တာမဟုတ္ပဲ ရိုးရုိး သူတို႔ Local ေတြစားတဲ့ ဆိုင္ကပဲ ၀ယ္လာတာ... အဲဒိဆိုင္မွာ ျမန္မာ အလုပ္သမားမေလးနဲ႔ေတြ႔ခဲ့တယ္တဲ့... ေဖာ္ေရြတယ္တဲ့... သူနဲ႔ေတြ႔လို႔ ေျပာရဆိုရ ေမးရျပဳရ အဆင္ေျပသြားတယ္တဲ့... သူတို႔ Local ေတြစားတဲ့ ထမင္းဆိုင္ရုိးရုိးေလးက ၀ယ္ေတာ့လဲ ဟိုေန႔ညက 9 မွာ စားတုန္းကနဲ႔ ေစ်းက ကြာပါ့... စားလို႔ကေတာ့ ေကာင္းျမဲ... ျပီးေတာ့ ေဒသစာ စစ္စစ္စားရတယ္လို႔ ခံစားရတယ္... အဲဒိညကေတာ့ ကြ်န္မတို႔မိသားစု အခန္း ၀ရံတာေလးမွာ ပင္လယ္ေလညင္းေလးရယ္... လွဳိင္းသံေလးေတြရယ္ခံစား စကားစျမည္ေျပာရင္း မိသားစုထမင္း၀ိုင္းေလးကို သက္ေတာင့္သက္သာ စားျဖစ္ခဲ့တယ္... စားရင္းနဲ႔လဲ ထိုင္းက တီဗီြလိုင္းေတြကို ေလွ်ာက္ေမႊျဖစ္တယ္... သရဲကားျပေနတဲ့လိုင္းေတာ့ စိတ္မပ်က္စြာနဲ႔ပဲ မၾကည့္ေတာ့ဘူး... အဲဒါၾကည့္ျပီး ေၾကာက္ေနရင္ ဘာမွ အလုပ္ျပီးမွာ မဟုတ္ဘူး... ေနာက္တစ္လိုင္းကေတာ့ ယိုးဒယားဇာတ္လမ္းတဲြထင္တယ္... ဘာမွလဲ နားမလည္ပင္မဲ့ ထိုင္း မင္းသမီးေတြ မင္းသားေတြၾကည့္လို႔ေကာင္းလို႔ ၾကည့္လိုက္တယ္... မေဗဒါ သတိထားမိေတာ့ ေဘးက ၃ေယာက္လံုး အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကျပီ... တစ္ေယာက္တည္းႏုိးေနေတာ့ ေၾကာက္လာျပန္ေရာ.. မနက္က်ရင္လဲ James Bond Island သြားဖို႔ ထရအံုးမယ္... ဒီေတာ့ တီဗီြေလးပိတ္ျပီး မ်က္လံုးမိွတ္ အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္................ Zzzzzzz


ဗီြဒီယိုႏွင့္ပတ္သတ္၍....

အစကေတာ့ Day 2 ဗီြဒိယို အျပည့္လုပ္မလို႔ပဲ... အစီအစဥ္အစအေနနဲ႔ စာတမ္းထိုး သေဘာမ်ိဳး တီးလံုးနဲ႔ intro လုပ္မလို႔... ေနာက္ေတာ့ တီးလံုးက ျဖတ္လို႔ မေကာင္းတာေရာ... ျပီးေတာ့ တစ္ေန႔လံုးသြားထားတာကို အေသးစိပ္လုပ္ရင္ ဒီေန႔ ဒီပိုစ့္တက္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ... ပိုစ့္တင္ခ်င္တာေၾကာင့္ေရာ... အျမည္းအေနနဲ႔ trailer ပံုစံမ်ိဳး စကၠန္႔ ၄၀ စာပဲ လုပ္လိုက္ေတာ့တယ္.... မေဗဒါပံုေတာ့ သိပ္မပါဘူး... မိုးကရြာေနေတာ့ ဓာတ္ပံုလဲရုိက္ရဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဗီြဒီယိုျပန္ရုိက္ဖို႔ေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပလွဘူး.. ကင္မရာ ၂လံုးပါသြားပင္မဲ့လဲ မိုးရြာေတာ့ မလိုအပ္ပဲ ၂လံုးစလံုး မထုတ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး... ဗီြဒီယိုနဲ႔ ပိုစ့္ေလးကို အားေပး ေ၀ဖန္ အၾကံျပဳသြားၾကပါအံုး...

P.S ဓာတ္ပံုေတြက ဆိုဒ္ခ်ံဳ႕လိုက္တာ လက္လြန္ျပီး ၀ါးသြားတယ္... ျပန္ျပင္ရင္ ၾကာေနမွာ စိုးတာနဲ႔ ဒီအတိုင္းပဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေနာ္... :)

Phuket, Thailand Dream - ( ခရီးစဥ္ Day 1)

At Singapore Airport Terminal 2

မသြားခင္ ၂ရက္အလိုမွာမွ ပိုက္ဆံသြားလဲျဖစ္တယ္... မေဗဒါအစ္မ China Town မွာ လဲတာေတာ့ နဲနဲပိုရတယ္... တခ်ိဳ႕ကလူေတြေျပာေတာ့ Sarangoon က ကုလားဆိုင္ေတြမွာလဲရင္ ပိုရတယ္လို႔ေျပာတယ္... ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကလဲ စီးပြားျဖစ္ၾကီးလဲမွာမဟုတ္ေတာ့ သိပ္ေတာ့ ကြာဟခ်က္ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူးဆိုျပီး အိမ္နားက Money Changer မွာပဲ လဲလိုက္တယ္... S$1 = 22.6 Baht ရတယ္...

ဒီလိုနဲ႔ သြားဖို႔ေန႔ေရာက္လာခဲ့ပါျပီ... မသြားခင္ ညဘက္မွာ အထုတ္ထည့္ေတာ့ ထည့္သြားခ်င္တဲ့ အက်ီ္ကမ်ားေနတယ္... အဲလိုထည့္သြားျပီး ဟိုေရာက္ရင္လဲ မ၀တ္ျဖစ္လိုက္တဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေတြက အရင္တည္းက ျဖစ္တတ္လြန္းေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းျပီး ျပန္ေလ်ာ့ေနရတယ္... ဟိုဟာလဲ ထည့္ခ်င္ ဒီလိုလဲ၀တ္ခ်င္နဲ႔... မေဗဒါက Lady ဂါ၀န္အျဖဴေလးအက်ပ္ ၀တ္သြားမယ္ဆိုေတာ့ မေဗဒါအစ္မက သူမ်ားေတြက Beach ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ နင္က Lady dress ၀တ္ျပီးသြားရင္ Immigration မွာတင္ နင္အရွက္ကဲြမွာတဲ့... သာမာန္ဆိုရင္ေတာ့ မေဗဒါ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္၀တ္တာကို သိပ္ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုပင္မဲ့လဲ... ေနရာေဒသ ကာလံေဒသံနဲ႔ေတာ့ လိုက္ဖက္ေအာင္၀တ္သင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္ေလ... ဒီလုိနဲ႔ ပဲ သက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ ေဘာင္းဘီနဲ႔ ရုိးရုိးအက်ီၤနဲ႔ပဲ၀တ္သြားလိုက္တယ္... အက်ီၤေတြကိုလဲ တျခားဟာေတြသိပ္မထည့္ေတာ့ပဲ Beach နဲ႔ လိုက္ဖက္မဲ့ ၀တ္ရတာ လြယ္ကူလြတ္လပ္တဲ့ အ၀တ္အစားေလးေတြပဲေရြးထည့္သြားတယ္... ေဒါက္ဖိနပ္ကိုေတာ့ ညဘက္ျမိဳ႔ထဲေတြေလွ်ာက္သြားဖို႔နဲ႔ ဓာတ္ပံုရုိက္ဖို႔ ေလယာဥ္ကြင္းဆင္းတဲ့ေန႔မွာ ၀တ္သြားလိုက္တယ္... ဒါေပမဲ့ ကမ္းေျခသြားရင္ ညွပ္ဖိနပ္ကေတာ့ မပါမေနပါရမယ္ေလ...

ေလယာဥ္က မနက္အေစာၾကီီး ၅နာရီလားမသိဘူး... ဒီလိုနဲ႔ ေလယာဥ္ ၁နာရီခဲြ စီးရတယ္... ေလယာဥ္ေပၚမွာ ဘာမွ မေကြ်းဘူး... ဒါေပမဲ့ မေဗဒါက ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ရင္ စားရင္စားရ မစားရရင္ အိပ္ေနတာပဲ... မဟုတ္ရင္ ေနရထိုင္ရတာ ခက္တယ္... ခရီးသြားရတာ ၀ါသနာပါလို႔သာ သြားရတယ္... စီးဖူးသမွ် ယာဥ္ေတြထဲမွာ ေလယာဥ္စီးရတာ စိတ္အညစ္ဆံုးပဲ... ေနာက္လွည္းနဲ႔ လုိက္ေရာင္းေတာ့ စားေသာက္စရာ Menu ၾကည့္ျပီး စားခ်င္တာေတြ မွာေတာ့ မွာသမွ် ဘာမွလဲ မရွိဘူး...ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို႔ဆီမွာရွိတဲ့ အထုတ္ေလးထဲမွာ ေျမပဲရယ္... ဘီစကစ္ရယ္.. KitKat ေခ်ာ့ကလပ္ရယ္ အစာေျပနဲ႔ အမူးေျပ ၀ယ္စားလိုက္ရတယ္.. အဲဒါက S$6 က်တယ္.. ေနာက္ ေရ၀ယ္ေသာက္တယ္... ေလယာဥ္ဆင္းခါနီး Phuket ေလဆိပ္မွာ Parking ေနရာမရွိလို႔ဆိုျပီး ေကာင္းကင္မွာ ေနာက္ထပ္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ၀ဲေနလိုက္ေသးတယ္... ေလယာဥ္ဆင္းတဲ့အခ်ိန္က စိတ္ညစ္ဖို႔အေကာင္းဆံုးပဲ... နားေတြလဲ နာ... ကေလးေတြပါလာရင္ ကေလးေတြက အဲဒိအခ်ိန္မွာ ငိုေရာ... လူမွာ ၀င္သက္ထြက္သက္ မွတ္ေနရတယ္... ဒီလိုနဲ႔ပဲ Phuket ကို ေရာက္ခဲ့ပါျပီ... မေဗဒါ အစ္မေျပာတာကို နားေထာင္လိုက္တာ မွန္သြားတယ္... ဟုတ္ပါ့.. ဟိုေရာက္ေတာ့ အစ္မေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ... အားလံုးက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြပဲ ၀တ္လာၾကတာ... ေလဆိပ္မွာ ဖုန္းအတြက္ SIM Card ေတြ အလကားေပးတာေတြ႔ေတာ့ ယိုးဒယားႏုိင္ငံေတာင္ ဒီေလာက္တိုးတက္ေနျပီလို႔ ေတြးမိတယ္...

ေလယာဥ္ကြင္းထြက္လာတာနဲ႔ တိုက္စီသမားေတြက ျမန္မာျပည္လိုပဲ ၀ိုင္းေခၚၾကတာ... အဲဒိမွာ ေတာင္းအိတ္(စ္)လိုကားမ်ိဳးနဲ႔ လူစုျပီးတင္တဲ့ကားေတြရွိတယ္... ၁ေယာက္ဘယ္ေလာက္လဲေတာ့မသိဘူး.. ဒါေပမဲ့ လူအုပ္စုနဲ႔သြားရင္ေတာ့ တုိက္စီ စီးတာေတာင္ ပိုတန္ေသးတယ္... ဥပမာ.. ဟိုစုစီးတဲ့ကားက တစ္ေယာက္ကို ၂၀၀ Baht ပဲထား... ၄ေယာက္ဆို ဘတ္၈၀၀ ျဖစ္သြားျပီ... လူမျပည့္မခ်င္းေစာင့္ရမဲ့အျပင္ ကိုယ့္ကို အရင္ပို႔ခ်င္မွလဲ ပို႔အံုးမွာ... ဒါေပမဲ့ တိုက္စီကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ငွားတာ ဘတ္ ၆၅၀ပဲက်တယ္...ေစ်းေတာ့ စစ္ရတာေပါ့ေနာ္... ကြ်န္မတို႔က Patong Bay Garden Resort ကို ငွားတယ္...

ကြ်န္မအစ္မက ပထမတစ္ေခါက္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေရာက္ဖူးထားေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ သိတယ္... တိုက္စီသမားက လမ္းမွာ တိုး ေအးဂ်င့္တစ္ခုကို ရပ္ျပီး အဲဒိက မိန္းမေတြနားပူတာနားေထာင္ရအံုးမယ္လို႔ေျပာတယ္... ဒါေပမဲ့ အဲဒိက၀ယ္တာက ဟိုတယ္က ၀ယ္တာထက္ေတာ့ သက္သာတယ္တဲ့... ဒီလိုနဲ႔ပဲ လမ္းေရာက္ေတာ့ အဲဒိ (တိုက္စီသမားနဲ႔ ဆက္ထားတဲ့) ေအးဂ်င့္မွာ ရပ္ပါေလေရာ... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မအစ္မေရာ ကြ်န္မေရာ စကားေျပာအျပီးမွာ သူတို႔လဲ ေစ်းေလ်ာ့ေပးတာေရာ ေနာက္ျပီး ဟိုတယ္ေရာက္ျပီးမွ ထြက္ျပီး တစ္ခုခ်င္းလိုက္စံုစမ္းတဲ့ အခ်ိန္မျဖဳန္းခ်င္တာေရာေၾကာင့္ အဲဒိမွာပဲ ၀ယ္ျဖစ္လိုက္တယ္... အစက သူတို႔ေစ်းေခၚတာက ပထမရက္္ Phi Phi Island and surrounding Islands Package နဲ႔ ဒုတိယရက္ James Bond Island and surrounding Islands Package ၂ခုေပါင္းကို ၁ေယာက္ကို စကာၤပူ ေဒၚလာ ၂၆၀ ေလာက္က်တယ္... ေနာက္ ေစ်းဆစ္ရင္း ဆစ္ရင္းနဲ႔ ၁ေယာက္ကို စကာၤပူ ၁၆၀ နဲ႔ ရတယ္... (ယိုးဒယားဘတ္ ဘယ္ေလာက္္လဲသိခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာကိုယ္သာတြက္ၾကည့္လိုက္ၾကေတာ့... သူတို႔နဲ႔ေတာ့ ယိုးဒယားပိုက္ဆံနဲ႔ပဲရွင္းခဲ့ရတာေပါ့..) ကြ်န္မတို႔က ေဖေဖနဲ႔ ေမေမဖိုးကို တစ္ေယာက္တစ္၀က္ေပးေတာ့ ၁၆၀+ ၁၆၀= စကာၤပူ ၃၂၀ ေလာက္စီထြက္သြားတယ္... အဲဒိမွာတင္ လဲလာတဲ့ ပိုက္ဆံ ၄ပံု ၃ပံုေလာက္ ကုန္သြားေရာ... မထင္ထားဘူး အဲေလာက္မ်ားမယ္လို႔.. ဒါေပမဲ့ အဲဒိပတ္ေက့ထဲမွာ အျပန္ ဟိုတယ္ကေန ေလဆိပ္ကို လိုက္ပို႔ေပးမဲ့ တိုက္စီ Service ပါ ပါတယ္... ဒီေတာ့လဲ မဆိုးပါဘူး... သူမ်ားေတြ ေရာက္ဖူးတဲ့သူေတြ ဒိထက္ေစ်းသက္သာျပီး Service ေကာင္းတဲ့ေနရာသိရင္ ေျပာျပေပးသြားၾကပါအံုး... ဒါကေတာ့ မေဗဒါရဲ႕ပထမဆံုးဆိုေတာ့ မေဗဒါ ေတြ႔ခဲ့တာကိုပဲေရးတာပါ... ေအးဂ်င့္နာမည္ကေတာ့ ေမ့သြားျပီ... ေလဆိပ္ကေန ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ကားေမာင္းရင္ ေရာက္တယ္... အဲဒိက Flyer ေလးေတြကို မေဗဒါ အစ္မကို ယူလာခိုင္းတာ (ဘေလာ့ေရးမလို႔)... ခုေတာ့ ေပ်ာက္သြားျပီတဲ့... ဗီြဒီယိုထဲမွာေတာ့ ပါမယ္ထင္တယ္.. ဒါေပမဲ့ ခု အဲဒိဗီြဒီယို ၾကည့္လိုက္ရင္ မေဗဒါေခါင္းမူးျပီး ပိုစ့္ျပီးေအာင္ ေရးႏုိင္ေတာ့မွာ ဟုတ္ဘူး... ဒီေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ၾကည့္ျပီးေတာ့မွပဲ ေျပာျပေတာ့မယ္ေနာ္...

ဒီလိုနဲ႔ ဟိုတယ္ကိုေရာက္ေတာ့ မေဗဒါအစ္မက ခ်က္အင္၀င္ျပီး အရင္ပိုစ့္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ျပႆနာေတြတက္... ပိုက္ဆံေတြထပ္ေပးရျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ရွဳပ္လို႔ ကမ္းေျခမွာေယာင္၀ါး၀ါးသြားလုပ္ေနတယ္.. ကမ္းေျခမွာ ပင္လယ္ကမ္းေျခထိုင္တဲ့ ထိုင္ခံုေတြခ်ထားတယ္... အလကားလား ဟိုတယ္ကေပးတာလား မေသခ်ာဘူး... အဲဒိအခ်ိန္မွာပဲ ယိုးဒယားတစ္ေယာက္က ထိုင္မလို႔လား... ထီးယူအံုးမလား... ဘာညာဆိုျပီး ဇြတ္ကို ထီးေတြလာမိုးေပးေတာ့တာပဲ... ဒါဆို သိလိုက္ပါျပီ ပိုက္ဆံကေတာ့ ေပးရေတာ့မယ္ဆိုတာ.. ဒါေပမဲ့လဲ သူမ်ားေတြ ဖိနပ္မပါ ေရကူးေဘာင္းဘီ အက်ီၤနဲ႔ ေနပူဆာလွဳံေနတဲ့အခ်ိန္ သဲေသာင္မွာ ေဒါက္ဖိနပ္ၾကီးနဲ႔ ေလွ်ာက္လာကတည္းက လူေတြက ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစား (ကိုယ့္ကိုကိုယ္မလံုတာ) ေနရေတာ့ ဟန္မျပတ္ပဲ အဲလူ ထီးလာမိုးေပးတာကို ခံေနလိုက္တယ္.... ရင္ထဲမွာေတာ့ "ဒီခံုေတြက ဟိုတယ္က အလကားခ်ထားေပးတာကို ငါ့ကို အခ်ဥ္ဆိုျပီး ပိုက္ဆံေတာင္းတာလား" "ေပးသင့္လား မေပးသင့္လား" ခုလု ခုလု နဲ႔ေပါ့.. ဘယ္ေလာက္လဲေမးေတာ့ ဘတ္ ၁၀၀ တဲ့... ဒါနဲ႔ပဲ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္... ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ေနတာကို မနည္းဟန္လုပ္ထားရတယ္... ဒီကလဲ ကပ္ေစးနဲေလ... အေရးထဲ ေဘးခံုက အျဖဴေကာင္က ထီးမိုးတာမၾကိဳက္လို႔ သူ႔ခံုကို ေရွ႕ေနပူတဲ့ဘက္ ဆဲြထုတ္သြားေသးတယ္... ကိုယ္ေတြကေတာ့ လက္ရွည္နဲ႔ အေပၚက တစ္ထပ္နဲ႔ ေနကာမ်က္မွန္နဲ႔ ေဒါက္ဖိနပ္နဲ႔ အေပၚက ထီးမိုးခိုင္းေသးတယ္... ဟိဟိ.... ဒါကလဲ ကိုယ့္အေျခအေန ကိုယ္သာသိေလ... ကိုယ္က ခုမွေလယာဥ္ကြင္းက ဆင္းလာတဲ့အတိုင္းလာတာပဲဟာကို... သူ႔ဟာသူ ေနသိပ္ခံခ်င္တိုးေပါ့လို႔ စိတ္ထဲမွာ ျပန္တင္းလိုက္ပင္မဲ့... ငါ့ေၾကာင့္မ်ား ေဘးက အဲဒိ အျဖဴေကာင္ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္သြားလို႔ တင္းသြားျပီလားလို႔ ေၾကာက္ေသးတယ္... တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လဲ ေဘးကလူေတြကို အရမ္းဂရုစိုက္ရင္ ကိုယ္ပဲ စိတ္ပင္ပန္းရတယ္... ကိုယ္သက္သာသလိုေနတာ အေကာင္းဆံုးပဲ... ဒီလိုေတြးလိုက္ေတာ့လဲ သူ႔ဟာသူ အဆင္ေျပသြားတာပဲ...

ကြ်န္မ ညာဘက္ ေဘးဘက္မွာ အသက္ၾကီးၾကီး အျဖဴတစ္ေယာက္ အဖိုးၾကီးလား အဖြားၾကီးလား ခဲြမရဘူး...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက အေပၚပိုင္း ဘာမွ မ၀တ္ထားဘူး... ဒီေတာ့ ဦးေႏွာက္က အဖိုးၾကီးဆိုတဲ့ အေျဖပဲေပးေနတယ္... ေနာက္မွ သူက စာအုပ္ကို ေမွာက္ရက္ဖက္ဖို႔ ေမွာက္လုိက္မွ တဲြလဲၾကီး ၂ခုေတြ႔ေတာ့မွ... မေဗဒါလဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ကိုရီးယားကားထဲကလိုဆိုရင္ေတာ့ "Omo... OMO..." ဆိုျပီး ျဖစ္သြားေတာ့တယ္... သူ႔ေယာက်ာၤးအဖိုးၾကီးက ေဘးမွာ... ဘာမွလဲ မေျပာဘူး... မထူးဆန္းသလိုပဲ... ရွက္လိုက္တာမေျပာနဲ႔... ေနကာမ်က္မွန္ေအာက္ကပဲ ၁ခ်က္ ၂ခ်က္ ခိုးၾကည့္လိုက္တယ္... အဟိ... အဖြားၾကီးက ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ အိုေနပါျပီ.... အခန္းရေတာ့ အစ္မက ကြ်န္မကို ကမ္းေျခမွာလိုက္ရွာတာ မေတြ႔တာနဲ႔ ဖုန္းလွမ္းေခၚေရာ.... ကြ်န္မတို႔က roaming service ဖြင့္ထားေတာ့ ေျပာလို႔ရတယ္.. ဘယ္ေလာက္ေတြ က်မလဲမသိဘူး.. ေဘလ္လာမွ သိမွာပဲ... သူတို႔ေတြ ကြ်န္မေပ်ာက္လို႔ ေဒါင္းေတာက္ေအာင္ လိုက္ရွာေနၾကတာတဲ့... အမွန္ေတာ့ ကြ်န္မက ဟိုတယ္ေရွ႕တည့္တည့္က ခံုမွာပဲ ထိုင္ေနတာပဲ... သူတို႔က ကြ်န္မကပ္ေစးနဲ႔ ဒီလိုခံုေတြမွာ မထိုင္ေလာက္ဖူးတြက္ထားတယ္ထင္ပါတယ္... ဟတ္ဟတ္... အိမ္သားေတြက ကိုယ့္အေၾကာင္းအသိဆံုး.... ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကလူေတြနဲ႔ ခရီးသြားရတာ အၾကိဳက္ဆံုး... ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူတို႔အတြက္မွားသြားတာ... အေဖက ဒီထက္မွရွာမေတြ႔ရင္ ရဲတိုင္ေတာ့မဲ့ပံု... ကြ်န္မကို ေတြ႔ေတာ့ သိပ္ေတာ့မဆူဘူး... "ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ?" ဆိုျပီး ခပ္ဆပ္ဆပ္ပဲေမးတယ္... အစ္မကေတာ့ နည္းနည္းဆူတယ္... (ဒါေပမဲ့လဲ ကိုယ္က သူ႔ကို သိပ္မေၾကာက္ေပါင္... အဟိ... ဖတ္ျပီး တင္းမေနနဲ႔အံုး...) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... ခုလို စိတ္ပူၾကတာကိုပဲ ကိုယ္က က်ိတ္ေပ်ာ္ေနတာ... ငါ့ကို စိတ္ပူတဲ့ ငါ့မိသားစုရွိတယ္.. ငါ့ကို အေရးထားတဲ့... ငါ့ကို လိုအပ္တဲ့ မိသားစုရွိတယ္... ဒါဟာ ဘယ္သူနဲ႔မွ အစားထိုးလို႔မရသလို... ကြ်န္မကို အဲလို ခ်စ္ႏုိင္ နားလည္ႏုိင္တဲ့လူမ်ိဳး တစိမ္းထဲမွာ မရွိႏုိင္ဘူး... သူတို႔ဆူတာကို ၀ယ္ထားတဲ့ သရက္သီးကိုက္ရင္း ျပံဳးျပံဳးပဲ ခံလိုက္တယ္...

အထုတ္ေတြဘာေတြထားျပီးေတာ့ ဗိုက္အရမ္းဆာေနျပီေလ... ေန႔လည္စာစားဖို႔ ေလွ်ာက္ရွာၾကတာေပါ့... ကြ်န္မအစ္မစားဖူးတဲ့ Bangla Road ထိပ္နားက လမ္းခဲြေလးထဲက Tourist attraction seafood ဆိုင္ေတြကို ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္... မိုးေပါက္ေလးေတြကလဲ က်ေနေတာ့ ထီးနဲ႔သြားရတယ္... ေတာ္ေသးတယ္ မသြားခင္ မိုးေလ၀သစစ္ေတာ့ မိုးရြာမယ္ဆိုတာ ၾကိဳသိလို႔ ထီးယူလာတာ... ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒိေနရာေတြက ညဘက္မွဖြင့္တာ... ေန႔ဘက္က်ေတာ့ ျမိဳ႔ပ်က္ၾကီးက်ေနတာပဲ ေျခာက္ကပ္ေနတာပဲ.... ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲ အဲဒိနားမွာ လွည္းေလးနဲ႔ ဘာေရာင္းေနမွန္းေတာ့မသိဘူး... ေတြ႔တာနဲ႔ အဲဒါပဲ အစာေျပအရင္၀ယ္စားေတာ့မယ္.. ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မအေမက ဗိုက္ဆာရင္လံုး၀မရဘူး... စိတ္ေတြတိုျပီး ကတုန္ကယင္ျဖစ္လာတာ... ဒါနဲ႔ ေစ်းေမးေတာ့ တစ္ပဲြ ဘတ္ ၄၀ တဲ့ (စကာၤပူ ၁ေဒၚလာခဲြေလာက္ပဲ) က်တယ္... ကိုယ္မွာမွ ေခါက္ဆဲြေတြဘာေတြ ျပဳတ္ျပီး ပူပူေလးလုပ္ေပးတာ... ဘာေခၚလဲေတာ့ မသိဘူး.. စားၾကည့္ေတာ့ ရွမ္းေခါက္ဆဲြလို ေခါက္ဆဲြမ်ိဳးကို ၀က္သား ဒါမွမဟုတ္ ၾကက္သားနဲ႔ ကန္စြန္းရြက္ေတြနဲ႔... စားလို႔ေတာ့ အေတာ္ေကာင္းတယ္... မိုးေအးေအးမွာ ပူပူေလးနဲ႔ ငရုတ္သီးေလးထည့္ထားေတာ့ ပူစပ္ေလးေပါ့... ေလာကမွာ အရသာ အရွိဆံုး စားစရာက ေစ်းၾကီးေပးစရာမလိုဘူး... ကိုယ္ဗိုက္ဆာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စားလိုက္ရတဲ့ အစာပဲ... 

ကြ်န္မတို႔ ထိုင္စားတဲ့ေနရာက ညဘက္ဆိုရင္ တိုင္ပတ္အကေတြရွိတဲ့ ဘားမွာ... ေန႔ဘက္က်ေတာ့ ဆိုင္ပိတ္ထားေတာ့ ကြ်န္မတို႔ထိုင္လို႔ရတယ္ေလ... အဲဒိေတာ့မွ အဲဒိ တိုင္ပတ္တဲ့ အကရွိတဲ့ ဘားစားပဲြေတြဟာ တကယ္ကိုပဲ တိုင္ေအာက္တည့္တည့္မွာရွိတာေတြ႔ေတာ့တယ္.. အရင္က ထင္ထားတာက စားပဲြေတြက နည္းနည္းေတာ့ က်ယ္မယ္ထင္တာ...ခုေတာ့ ဘယ့္ႏွယ့္ ကေနတဲ့ မိန္းမေအာက္တည့္တည့္မွာ... ကိုယ္ေသာက္မဲ့ စားမဲ့ဟာေတြထားရမွာ... ေအာ့.... အရသာရွိတဲ့သူအတြက္ေတာ့ ရွိေနမွာေပါ့.. (ေျပာ ေျပာခ်င္ဘူး.. ေျပာကို မေျပာခ်င္ဘူး.. (ေဒၚျမေလး အသံႏွင့္ဖတ္ရန္)).... လူဆိုတာလဲ အၾကိဳက္တမ်ိဳးစီမို႔ ဘာမွ မေ၀ဖန္လိုပါ.... မျမင္ဖူးတာေတြကို ႏွဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ျမင္ေနရလို႔ Alice In the Wonder land လို မ်က္လံုးေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႔ ၾကည့္ေနတာပဲရွိတယ္... ခရီးသြားတယ္ဆိုတာလဲ ကိုယ္မျမင္ဖူးတာေတြ သူမ်ားႏုိင္ငံရဲ႔ ေနမွဳထိုင္မွဳစရုိက္ေတြကို ေလ့လာခ်င္လုိ႔ပဲေလ... ဒီေတာ့ ဒီအေတြ႔အၾကံဳက တန္ပါတယ္...

ေဖေဖနဲ႔ အစ္မက လမ္းမွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ လွည္းေလးနဲ႔ အကင္ဆိုင္က ငါးခူအၾကီးၾကီး အကင္ ၃ေကာင္ေလာက္နဲ႔ ၾကက္အသဲကင္... သေဘာၤသီးေထာင္း စပ္စပ္ေလးနဲ႔... အဲဒိေန႔က ဖူးခက္က လမ္းေဘး လွည္းေလးေတြနဲ႔ မိုးေပါက္ေတြၾကား ပိတ္ထားတဲ့ Crazy Horse Bar မွာ ထိုင္စားခဲ့ရတဲ့ အရသာေလးကေတာ့ မေဗဒါရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္တစ္ခန္းမွာ အမွတ္ရေနမွာပါ... အားရပါရ ဒီေလာက္အမ်ားၾကီးစားတာေတာင္ ကြ်န္မစိတ္ထင္ ဘတ္ ၅၀၀ မေက်ာ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္... ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မ ေမေမက အစကေတာ့ "ဒါအစမ္း အစာေျပစားတာ ... ေနာက္ဆိုင္ေတြ႔ရင္ အစဥ္ထပ္စားမယ္" လို႔ ၾကိမ္း၀ါးျပီး စားခဲ့ပင္မဲ့... စားျပီးေတာ့ ဗိုက္တင္းသြားလို႔ ဘာမွ ထပ္မစားခ်င္ေတာ့ဘူး... ဒီလိုနဲ႔ ပိုက္ဆံကလဲ လဲဖို႔လိုလာေတာ့ ေလွ်ာက္ရင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ Jungceylon shopping mall ကိုေရာက္သြားေရာ... အဲဒိမွာ ေစ်း၀ယ္ရင္း ပိုက္ဆံလဲလို႔ရတယ္ေလ... ၀င္သြားျပီး ေျမေအာက္တစ္ထပ္ကို ဆင္းလိုက္တာနဲ႔ လိုခ်င္တာေတြခ်ည္းပဲ... အမ်ားစုကေတာ့ beach wear topless dress ဂါ၀န္ေတြမ်ားတယ္... ဒါေပမဲ့ အရမ္းလွတယ္... ေစ်းကလဲ စစ္ႏုိင္ရင္ စစ္ႏုိင္သလိုရတယ္... ေစ်းဆစ္လိုက္ရင္ေတာ့ စကာၤပူထက္ ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာတယ္.. သူတို႔ေခၚေစ်းကေတာ့ စကာၤပူေစ်းေလာက္ရွိတယ္... သူတို႔ေခၚေစ်းရဲ႕ ၆၀ % ႏွဳန္းေလာက္ ေလ်ာ့ျပီးေတာ့ကို ဆစ္ရတယ္... ဒါေတာင္ရတယ္ဆိုေတာ့ ၈၀ % ရာခိုင္ႏွဳန္းေလာက္အထိ ဆစ္လို႔ရမလားေတာ့ မသိ... 

အဲဒိေစ်းထဲမွာ ရွိသမွ် ေစ်းသယ္ေတြက ျမန္မာေတြခ်ည္းပဲ... စိတ္လြတ္ျပီးေတာ့မ်ား ကုန္ပစၥည္းအေၾကာင္းကို တန္တယ္ မတန္ဘူး လိုခ်င္တယ္ မလိုခ်င္ဘူး မေျပာလိုက္နဲ႔... ျမန္မာျပည္ သိမ္ၾကီးေစ်းတို႔ မဂၤလာေစ်းတို႔မွာ ေစ်း၀ယ္ေနသလိုပဲ... တခ်ိဳ႕ေစ်းသည္ေတြကလဲ သူတို႔ျမန္မာဆိုတာ ၀န္ခံၾကတယ္... တခ်ိဳ႕ေစ်းသည္ေတြကေတာ့ ဟန္လုပ္ျပီး အဂၤလိပ္လိုပဲေျပာၾကတယ္... ဒီေတာ့ သူတို႔ေပၚမူတည္ျပီးေတာ့ပဲ ဆက္ဆံလိုက္တယ္... ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြအားလံုးျမန္မာဆိုတာ ကြ်န္မတို႔သိပါတယ္... ဒါေတာင္ ပါးစပ္က ေယာင္ေယာင္ျပီး တန္တယ္မတန္ဘူး လြတ္လြတ္ထြက္ေသးတယ္... ကြ်န္မကေတာ့ ပိုက္ဆံမလဲရေသးေတာ့ ဘာမွ မ၀ယ္ျဖစ္ဘူး... အေဖနဲ႔ အေမကေတာ့ ခ်ည္ထည္ အက်ီၤနဲ႔ ေဘာင္းဘီေတြ၀ယ္တယ္... ေစ်းေခၚေတာ့ ဘတ္ ၆၅၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ေတြကို ဘတ္ ၂၀၀ ဘတ္ ၃၀၀ ေလာက္နဲ႔ရတယ္... ေဖေဖကေတာ့ စကာၤပူမွာ ရွာရခက္တဲ့ သူ႔ ဆိုဒ္ ခ်ည္ထည္အက်ီၤရေတာ့ သူတို႔ ေစ်းတင္တာ မတင္ထာထက္ ကိုယ္ေပးႏုိင္သေလာက္ ကိုယ္တန္တယ္ထင္သေလာက္ေပးလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပဲတဲ့... ဟုတ္တယ္.. မေဗဒါလဲ အဲလိုထင္တယ္... သူတို႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ေစ်းတင္ထားလိုက္လဲလို႔ ေတြးေနတာထက္... ကိုယ့္အတြက္ ေပးႏုိင္မဲ့ တန္တယ္ထင္မဲ့ေစ်းကို ေပးလိုက္တယ္... မရရင္ မယူဘူး... ယူျပီးေတာ့မွ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ဒိထက္ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ေတြ႔လဲ ေနာင္တ မရဘူး... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္က အစထဲက ကိုယ့္အတြက္ တန္မယ္ထင္တဲ့ေစ်းကို ေပးျပီးသားေလ... အ၀တ္အစားဆိုတာလဲ ၀တ္တဲ့သူရဲ႕ တန္ဖိုးေပၚပဲ မူတည္ပါတယ္...

ေနာက္အခ်ိန္ေတြ ပိုေနေသးတာနဲ႔ မိသားစုလိုက္ အဲဒိ Shopping Mall ထဲမွာပဲ Foot Massage ခံၾကတယ္... ၁နာရီမွ ဘတ္ ၂၀၀ ထဲ... စကာၤပူ ၉ေဒၚလာ ေလာက္ပဲ ရွိတယ္... ဒါေပမဲ့ ယိုးဒယား Massage က အင္ဒိုးနီးရွား Massage ေလာက္ မထိဘူး... ဘာလီမွာတုန္းက ထိလြန္းလို႔ ေအာ္ေတာင္ ေအာ္ရတယ္...


ေနာက္ေတာ့ ပိုက္ဆံသြားလဲၾကတယ္... မေဗဒါက ကပ္ေစးနဲျပီး စကာၤပူ ေဒၚလာ ၂၀၀ ပဲထပ္လဲတယ္... အဲဒိက Money changer rate က စကာၤပူကထပ္ပိုနည္းတယ္... ေငြယားေလး လက္ထဲျပန္မ်ားလာေတာ့မွ ဟိုဆိုင္၀င္ၾကည့္ ဒီဆိုင္၀င္ၾကည့္လုပ္ေတာ့တယ္... ပိုက္ဆံမရွိရင္ ဆိုင္ေတြ၀င္ၾကည့္ေတာ့လဲ ရင္ေမာတာပဲရွိတယ္ေလ... Lobby မွာ ေရကူး၀တ္စံုေတြ Bikini ေတြ ဖိနပ္ေတြေစ်းခ်ေနတာေတြ႔ေတာ့ (အစထဲက အစ္မကေျပာတယ္ အဲဒိမွာ သက္သာတယ္ စကာၤပူမွာ မ၀ယ္နဲ႔ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ) အဲဒိမွာ အရမ္းသက္သာတာနဲ႔ အဲဒိမွာ ေရကူးဖို႔ ၀ယ္လိုက္တယ္... ဒါေပမဲ့ မေဗဒါ ေမေမက လမ္းေလွ်ာက္တာ ၾကာရင္ ပင္ပန္းလာေရာ... ဒါနဲ႔ပဲ ဟိုတယ္ျပန္လိုက္တယ္... သားအမိ သားအဖေတြ ပင္ပန္းျပီး ေန႔လည္ဘက္ကို အိပ္လိုက္က်တာ ညေနမွ ျပန္ႏုိးတယ္... ညေနေရာက္ေတာ့ ၀ယ္လာတဲ့ ေရးကူး၀တ္စံုေလးနဲ႔ (မေဗဒါက အစက အင္ဒိုနီးရွား ဘာလီသြားတုန္းက ၀ယ္ထားတဲ့ Pario ယူလာလဲ ပတ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုျပီး ေလ်ာ့ခဲ့တာ ခုက်မွ ပတ္ခ်င္လာေရာ) ဒါနဲ႔ ယူလာတဲ့ အစ္မဆီကေန ဓားျပတိုက္လိုက္တယ္... အဟိ....

 

ကမ္းေျခကိုဆင္းေတာ့ ေန႔လည္က ထိုင္ခံုဖိုးေပးခဲ့တဲ့ ငတိက မေဗဒါကို မွတ္မိတယ္ဗ်ား.... သူက ေျပးလာျပီး ထိုင္ထိုင္လို႔ေျပာတယ္... ဒီတစ္ခါေတာ့ မေဗဒါလဲ မေၾကာက္ မရွက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး... ေမးလိုက္တယ္.... ပိုက္ဆံထပ္ေပးရအံုးမွာလားလို႔... ဒီေတာ့သူက ေပးစရာမလိုဘူး မနက္က ေပးျပီးရင္ တစ္ေန႔လံုးထိုင္လို႔ရတယ္... ကြ်န္မကို မွတ္မိ တယ္တဲ့... ဒီေတာ့ "အဲ... ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ... တစ္ခါေပးရင္ တစ္ေန႔လံုးထိုင္လို႔ရတယ္ဆိုေတာ့" ကြ်န္မလို သာမာန္ မထင္မရွားပံုစံ customer ကို မွတ္မိတယ္ဆိုေတာ့ ဒီလူကို တစ္မွတ္ေပးလိုက္တယ္... Customer Service ထဲမွာပါတဲ့ Customer Recognizing ဆိုတဲ့ အခ်က္ သူ႔မွာရွိတယ္... ငါ ဘတ္ ၁၀၀ ေပးတာ တန္သြားျပီလို႔... အဟိ....

ကမ္းေျခမွာ စတိုင္ထုတ္ေနတာ...

ညေနဆည္းဆာ...

အေဖဖမ္းမိတဲ့ ဂဏန္းေလးေတြ အဲလိုမ်ိဳး အမ်ားၾကီးဖမ္းမိတယ္... ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္...

အေဖကေတာ့ ပင္လယ္ေတြ႔တာနဲ႔ ေရထဲဆင္းျပီး ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္က ဟိုအေကာင္ဖမ္း ဒီအေကာင္ဖမ္းနဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနခ်ိန္ ကြ်န္မတို႔ညီအစ္မ ၂ေယာက္ကေတာ့ ဓာတ္ပံုရုိက္ဖို႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနေလရဲ႕... ေမေမကေတာ့ ကြ်န္မရဲ႔ ၁၀၀ တန္ထိုင္ခံုမွာ ပစၥည္းေစာင့္ထိုင္ရင္း မုန္႔ရွိရင္ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ ေမေမ အုန္းစိမ္းရည္နဲ႔ ဇိမ္က်ေနေတာ့တာပဲ.... ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔လဲ ေရကူး... ကြ်န္မတို႔ကူလို႔၀ေတာ့ ေမေမ့ကို တလွည့္သြားကူးခိုင္းတယ္... နည္းနည္းေလး ေမွာင္စျပိဳးလာေတာ့ ျပန္တက္ ကိစၥ ၀ိတ္စ ေရမိုးခ်ိဳး အ၀တ္လဲတာနဲ႔တင္ ညမိုးခ်ဳပ္သြားေရာ... ဒါနဲ႔ ညစာထြက္စားဖို႔ Bangla Road ဘက္ ထြက္လာၾကျပန္ေရာ...

 
ညဘက္က်ေတာ့ အဲဒိလမ္းက ကား၀င္လို႔မရေအာင္ကို ပိတ္လိုက္တာ.... မနက္ကနဲ႔ တျခားစီ... စည္းကားေနတာပဲ ... အရက္ ဘားေတြကလဲ အမ်ားၾကီး... လမ္းမွာ မီးလင္းတဲ့ မစ္ကီးေမာက္ ဘီးကုတ္ ေလးေတြေရာင္းတာနဲ႔ (အဲလို မဟုတ္က ဟုတ္က တိုလီမုိလီဆို အလြန္၀ယ္ခ်င္ေသာ ကြ်န္မ) ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္... ခ်စ္စရာေလးမို႔... ေခၚေစ်းက ဘတ္ ၂၅၀... ကြ်န္မ ဘတ္ ၅၀ နဲ႔ ဆစ္လိုက္တာ ၂ခါပဲ ဆစ္လိုက္ရတယ္... (လူပံုက အခ်ဥ္ပံုေပါက္ေနလို႔လား ဒါမွ မဟုတ္ ေစ်းပိုေျပာတာ သူတို႔အက်င့္ပဲလား..) ဒါနဲ႔ မနက္က သြားခဲ့တဲ့ seafood ဆိုင္ေတြကိုပဲ သြားတယ္...

9 Seafood Restaurant

လမ္းထဲခ်ိဳး၀င္လိုက္တာနဲ႔ ထမင္းဆိုင္ကလူေတြက ေခၚၾကတာ... က်ိဳက္ထီးရုိးက ထမင္းဆိုင္ေတြအတိုင္းပဲ... 9 ဆိုတဲ့ ဆိုင္မွာ စားျဖစ္တယ္... ပုဇြန္ ၁ ကီလို ကို တစ္၀က္ကင္ တစ္၀က္ကို ၾကက္သြန္ျဖဴ ေထာပတ္ နဲ႔ ခ်က္... ေနာက္ျပီး ကပ္ကတစ္ငါးေကာင္လံုးေၾကာ္တစ္ပဲြ... Tom Yam ဟင္းခ်ိဳတစ္ပဲြ... Seafood ထမင္းေၾကာ္ ေလးေယာက္စာ တစ္ပဲြ... အစိမ္းေၾကာ္တစ္ပဲြ ခရုဆီနဲ႔ေၾကာ္တာ.... ယိုးဒယား ငါးဖယ္ေၾကာ္တစ္ပဲြ... အ၀စားတာ... ေကာင္းမွေကာင္း.... အားလံုးေပါင္းမွ ဘတ္ ၁၇၅၀ ပဲ က်တယ္ (စကာၤပူ ေဒၚလာ ၇၇ ေလာက္က်တယ္) စကာၤပူမွာ အဲေလာက္စားရင္ အသာေလး ေဒၚလာ ၁၀၀ ေက်ာ္ျပီေလ... ဒါေတာင္အဲဒိ ဆိုင္ေတြက ေစ်းဆစ္လို႔ သိပ္မရဘူး... Tourist attraction ဆိုင္ေတြမို႔လို႔...

BBQ Prawn

Sweet & Sour Fried Sea Brass

Butter Garlic Fried Prawn

Thai styled Seafood Fried Rice

Fried assorted Vegetables

Tom Yam

Fish Cake

My beloved Family (missing one)

စားျပီးေတာ့ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ လမ္းေဘးမွာ ေရာင္းသမွ် ဆိုင္ေတြေပၚက အလွကုန္... handbag အိတ္အားလံုးက Brand နာမည္ေတြခ်ည္းပဲ... Eye Shadow ေလးေတြ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့အေရာင္ေလးေတြ ေတြ႔တာနဲ႔ ၀ယ္ျဖစ္ေသးတယ္... ဆိုင္သမားက အဂၤလိပ္လို႔လဲ ဘာမွ မတတ္ဘူး... အေတာ္ ခက္တယ္... အဲဒိအခ်ိန္မွာပဲ ျမန္မာ ဆိုင္သမား အဲဒိဆိုင္မွာ Senior ေတာ့က်တယ္ထင္တယ္... သူေရာက္လာျပီး ေျပာမွပဲ အဆင္ေျပသြားတယ္... ေရာက္ေနတာ ၇ ႏွစ္ ၈ႏွစ္ရွိျပီတဲ့.. ယိုးဒယားလိုေတာ့ မႊတ္ေနေအာင္တတ္တယ္... ကြ်န္မ စကာၤပူေရာက္တာ ၈ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ တရုတ္လိုေရာ မေလးလိုေရာ ဘာမွလဲ တတ္ဘူး... Eye Shawdow တစ္ဘူး baht ၂၀၀ နဲ႔ ၃ဘူး.. ေစ်းလဲ ေလ်ာ့ေပးဘူး.... Bangla Road မွာ ျမင္ျမင္သမွ် အားလံုး အထူးအဆန္း... အဲဒိလမ္းေပၚေလွ်ာက္ေနရတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ Las Vegas မ်ားေရာက္သြားသလားလို႔... အျဖဴေတြခ်ည္းပဲ.... လမ္းေပၚမွာေတာ့ အသက္ေတာင္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ရဲ႔လားမသိဘူး.. ေကာင္ေလးေတြက ဘာရွဳိးပဲြေတြအတြက္ လိုက္ေခၚေနလဲေတာ့မသိဘူး... သူတို႔ကလဲ ကိုယ္မၾကည့္တဲ့ပံုေသခ်ာေတာ့ ကိုယ့္ကိုေတာ့ မေခၚပါဘူး... အျဖဴေကာင္ေတြကို လိုက္ေခၚတာမ်ားတယ္... 

 

ဆက္ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႔နားက လမ္းကို ပိတ္ျပီးေတာ့ကို မိတ္ကပ္အျပည့္ ၀တ္စံုျပည့္နဲ႔ အေျခာက္ေတြကို ေတြ႔တယ္... လမ္းပိတ္ေနတဲ့ အေျခာက္ေတြထဲမွာ အစိမ္းေရာင္ဂါ၀န္ေလးနဲ႔ အေျခာက္ေလးက အေခ်ာဆံုးပဲ... မိန္းမလို၀တ္ထားတာလဲ ေခ်ာတယ္... ေယာက်ာၤးလို၀တ္ရင္လဲ ဂ်န္ဂမ္ဆပ္ (မပါမျဖစ္ သူ႔နာမည္) လို ပံုမ်ိဳးေလးျဖစ္မွာ... အဲဒိ အေျခာက္ေလးနဲ႔ ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ခ်င္ပင္မဲ့လဲ သူတို႔က ဘာေတြမွန္းမသိတာနဲ႔ မေျပာေတာ့ဘူး ဒီလိုပဲ သူတို႔ကို ျဖတ္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္... ကံဆိုးစြာပဲ အဲဒိ အေျခာက္ေတြအားလံုးထဲမွာ ရုပ္အဆိုးဆံုး အ၀ဆံုး အေျခာက္ၾကီးက ကိုယ္ေတြကို အတင္း လိုက္စကားေျပာျပီး သူနဲ႔ ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ခ်င္ရင္ ရပါတယ္တဲ့ဆိုျပီး ကြ်န္မပုခံုးလာဖတ္ေတာ့... သူနဲ႔ မရုိက္ခ်င္ပင္မဲ့လဲ "ကဲ... ရုိက္လိုက္ပါမယ္ေလ... ေတာ္ၾကာ သူမလွလို႔ ႏွိမ္သလိုျဖစ္မွာဆိုးလို႔" အားနားပါနား ရုိက္လိုက္တယ္... ျပီးလဲ ျပီးေရာ TIP ေတာင္းပါေလေရာ... အစကေတာ့ အလကားပဲ ေပးရုိက္မလိုလိုနဲ႔... (I forget Nothing is free in this world especially with Gay :( ) ... TIP ေပးရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေစတနာရွိတဲ့ အစိမ္းေလးနဲ႔ပဲ တဲြရုိက္ေတာ့မွာေပါ့... သူကလဲ ေခ်ာေတာ့ ေစ်းကိုင္တာလား မသိ... ယိုးဒယားပိုက္ဆံ အတန္ေသးက မရွိေတာ့ စကာၤပူ ၂ေဒၚလာေပးလိုက္လို႔ အစ္မကို ေျပာေတာ့.. ဒင္း အေျခာက္က မရဘူး ၅ေဒၚလာမွတဲ့.... လူက အေတာ္ေတာ့ တင္းေနတယ္... ဒါေပမဲ့ သူတို႔နဲ႔ေတာ့ ရန္ျပိဳင္မျဖစ္ရဲပါ... ဒီေတာ့ ရွာေဖြလိုက္တာ ယိုးဒယား ဘတ္ ၁၀၀ ေတြ႔တာနဲ႔ ေပးခဲ့ျပီး အျမန္ထြက္ခဲ့ရတယ္...

ညက ေစာေသးေတာ့ တိုင္ပတ္ကတဲ့ ေနရာေတြမွာ မကေသးဘူး... ည ကိုးနာရီးခဲြေလာက္မွ စတာတဲ့... မေဗဒါတို႔ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က ည ၈နာရီေလာက္ပဲ ရွိအံုးမယ္... မေဗဒါတို႔စားခဲ့တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ထိဖြင့္လဲလို႔ေမးေတာ့... ညေန ၅နာရီေလာက္ကေန ေနာက္ေန႔မနက္ ၄နာရီေလာက္အထိဖြင့္တယ္တဲ့... ေပ်ာ္ပါး ေသာက္စားျပီး သူတို႔ဆိုင္ေတြမွာ ဗိုက္လာျဖည့္လို႔ရတယ္တဲ့... ကိုယ္ကေတာ့ ေပ်ာ္ပါးေသာက္စားမဲ့လူမဟုတ္ပင္မဲ့ ဗိုက္ကေတာ့ အခ်ိန္မေရြးဆာတတ္တဲ့သူ ဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲ ျပန္ျပံဳးျပလိုက္တယ္... သူတို႔ တုိင္ပတ္အကျပတဲ့ ဘားေတြက public မွာ Open ပဲ... အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္လဲ မရွိဘူးထင္တယ္... မေဗဒါက အဲဒါမ်ိဳးေတြ ရုပ္ရွင္ထဲမွာပဲ ျမင္ဖူးတာ... ခုေတြ႔ေတာ့ အမိအရရုိက္ျပီး အေတြ႔အၾကံဳတစ္ခုအေနနဲ႔ ဘေလာ့ေပၚ မွ်မလို႔... ဒါေပမဲ့ ေမေမက ပင္ပန္းတယ္... ျပန္ခ်င္ျပီဆိုတာနဲ႔ပဲ အားလံုးျပန္ျပီး ဟိုတယ္က swimming pool နားမွာ ေလညင္းခဏခံ... ျပီးေတာ့ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္၀င္ျပီး ေစာေစာအိပ္ၾကပါေလေရာ... မအိပ္ခင္ေတာ့ သူတို႔ႏုိင္ငံက တီဗီြလိုင္းေလးေတြ နည္းနည္းေမႊလိုက္ေသးတယ္... ေနာက္ဆံုးကိုယ္ရပ္လိုက္တဲ့ လိုင္းကေတာ့ ကိုရီးယားလိုင္းပါပဲ.. ဟတ္.. ဟတ္... ယိုးဒယားမွာလဲ ကိုရီးယားပဲ... ခဏပဲ ၾကည့္ျပီး အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္... မနက္က်ရင္ Tour package Phi Phi Island သြားဖို႔ မနက္ ၇ နာရီလာေခၚမွာဆိုေတာ့ ထျပီး ျပင္ဆင္ရအံုးမယ္ေလ....

Near Hotel Swimming Pool and bar

SungKyunKwan Big Man မင္းသမီး Park Min Young ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး...

မင္းသမီးအေၾကာင္း ေတာင္းဆိုသူေတြအတြက္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ မင္းသမီး အင္တာဗ်ဴးေလးတစ္ခုကို ျပန္မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္... SungKyunKwan Scandal ထဲက Kim Yoo Hee အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္သြားတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မင္းသမီးေလး Park Min Young ရဲ႕ ဇာတ္ကားရုိက္ကူးအျပီး အင္တာဗ်ဴးေလးကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္... ဘယ္ေလာက္ပဲ ဇာတ္ကားတစ္ကားမွာ မင္းသားေခ်ာေတြပါပါ... အဓိက သရုပ္ေဆာင္ မင္းသမီးကို မၾကိဳက္ရင္ အဲဒိကားကို မၾကိဳက္ပါဘူး... (ဥပမာ... ကြ်န္မအတြက္ဆိုရင္ Boy Before Flower ) ... ဒီကားအတြက္ သူ႔ကို ေရြးလိုက္တယ္ဆိုျပီး စစခ်င္းသတင္းၾကားတုန္းက သူ႔အေပၚမွာ သိပ္ျပီး အထင္မၾကီးခဲ့ပါဘူး... သူ႔အရင္က ကားေတြလဲ ကိုယ္က မၾကည့္ခဲ့ဖူးေတာ့ ေသခ်ာမသိပါဘူး... (ေနာက္မွ သူက I am Sam ဇာတ္ကားထဲမွာလဲ ပါတယ္... I am Sam ကို ဆရာလုပ္တဲ့ မင္းသားၾကီးကို မၾကိဳက္လို႔ ခံစားလို႔မရပါဘူး... ခုေတာ့ TOP ေရာ Park Min Young ေရာ ပါတယ္ဆိုေတာ့ ၾကည့္မဲ့ စာရင္းထဲ ထည့္ထားပါတယ္... ေနာက္ျပီး သူဟာ ကြ်န္မသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ Big Bang MV Haru Haru ထဲက သရုပ္ေဆာင္ ေကာင္မေလးမွန္း သိခဲ့ရပါတယ္)...

 
သာမာန္အားျဖင့္ ယခုလို မင္းသားေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ မိန္းကေလးက ေယာက်ာၤးေလးေယာင္ေဆာင္တဲ့ ဇာတ္ကားေတြမွာ မင္းသမီးေတြဟာ မိန္းမဆန္ဆန္ လွလွေလးေတြ ၀တ္ခြင့္မရွိတဲ့အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ သရုပ္ေဆာင္မွဳဟာ လိုတာထက္ အနည္းငယ္ပို Cute ေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိပါတယ္... (အဲဒါကို ကြ်န္မ သေဘာမက်ဆံုးပါပဲ... ဥပမာ... You're beautiful ထဲက မင္းသမီး.. Park Shin Hye ဆိုလဲ ကားစပိုင္းမွာ Act cute လုပ္လြန္းတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္... ေနာက္ပိုင္းမွသာ ၾကည့္ေကာင္းသြားတာပါ... အဲဒိမင္းသမီးကို မမုန္းပါဘူး...) ဒါေပမဲ့.. ခု Park Min Young ေယာက်ာၤးေလးေယာင္ေဆာင္ျပီး သရုပ္ေဆာင္တာကို ေတြ႔ရေတာ့ ကြ်န္မ ထင္ထားတာထက္ ေကာင္းေနပါတယ္... သူမဟာ တျခားမင္းသမီးေတြလို Act Cute အရမ္းမလုပ္ပဲ ပံုမွန္ေလးပဲ သရုပ္ေဆာင္သြားတဲ့အတြက္ သဘာ၀လဲက်တဲ့အျပင္ Annoying လဲ လံုး၀မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး.. အဲဒိအတြက္ သူမကို ပိုလို႔ေတာင္ သေဘာက်သြားခဲ့ပါတယ္...

ျပီးေတာ့ ဒီကားမွာ သရုပ္ေဆာင္ပိုင္းအားလံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဘက္မလိုက္ပဲ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ေခါင္းေဆာင္မင္းသား Micky Yoo Chun ထက္ မင္းသမီး Park Min Young က ပိုသရုပ္ေဆာင္ေကာင္းတာကို ေတြ႔ရမွာပါ... ကြ်န္မအျမင္ေျပာရရင္ မင္းသား ၃ ေယာက္ပါတဲ့အထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္မင္းသားရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို မ်က္ႏွာမွာ ေပၚလြင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္အားက နည္းနည္းလုိေနေသးတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္... ဒါကလဲ သူ႔ကို အျပစ္ေျပာလို႔ မရေသးပါဘူး... သူဟာ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္အဖဲြ႔ DBSK (ယခု JYJ) နဲ႔ နာမည္ၾကီးခဲ့ျပီး ဒီဇာတ္ကားဟာ သူ႔ရဲ႕ပထမဆံုး သရုပ္ေဆာင္ဘက္ကို ေျခလွမ္းစခဲ့တာပါ... ဒါေတာင္ တျဖည္းျဖည္း ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ မ်က္ႏွာအမူအယာဟာ ကားေနာက္ပိုင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တိုးတက္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္... (တခ်ိဳ႕ကေျပာမယ္... သူ႔ဇာတ္ေကာင္စရုိက္ကိုက ကားစစခ်င္းမွာ Emotion မရွိတဲ့သူ... အရာရာ စည္းမ်ဥ္းအတုိင္းသြားတတ္တဲ့သူလို႔ ျပန္ေျပာစရာရွိပါတယ္... ဒါေပမဲ့ အဲလို ဇာတ္ေကာင္မ်ိဳးကို တျခား၀ါရင့္မင္းသားေတြ သရုပ္ေဆာင္တာ ၾကည့္ဖူးပါတယ္... တကယ္ေတာ့ အဲလို ဇာတ္ေကာင္မ်ိဳးကမွ တျခား အမူအယာ ထူးထူးျခားျခားမလုပ္ရပဲ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔တင္ ပရိတ္သတ္ကို ဆဲြေဆာင္ရလို႔ ပညာေပၚမူတည္ျပီး ပရိတ္သတ္ရဲ႔ ရင္ကို ဆဲြလို႔ အေကာင္းဆံုး ဇာတ္ေကာင္လို႔ ထင္ပါတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မ အဲဒိကားစစၾကည့္ခ်င္းတုန္းက အဲဒိမင္းသားကို ဒီေလာက္ မၾကိဳက္ခဲ့ပါဘူး... ေနာက္ပိုင္းမွ သူ႔ရဲ႔ ဇာတ္ေကာင္ကို သေဘာက်တာေရာ... သူသရုပ္ေဆာင္တာ တိုးတက္လာတာေရာ... ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ သူက တျဖည္းျဖည္းမွ ေခ်ာလာတဲ့ ရုပ္မ်ိဳးမို႔ ၾကိဳက္သြားတာပါ...) က်န္တဲ့ မင္းသား ၂ ေယာက္ကေတာ့ အစထဲက သရုပ္ေဆာင္လိုင္းထဲကပဲဆိုေတာ့ (ေသခ်ာသတိထားျပီးၾကည့္ၾကည့္ပါ...) သူတို႔က ဒုတိယမင္းသားေတြျဖစ္ပင္မဲ့ သူတို႔ကို လူေတြဘာလို႔ သတိထားမိလဲ... သူတို႔ကို ေကာင္မေလးေတြဘာလို႔ စဲြလန္းလဲ... သူတို႔ ၂ေယာက္လံုးက သူတို႔ ဇာတ္ေကာင္ကို အလြန္ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ သရုပ္ေဆာင္ႏုိင္တယ္လို႔ ကြ်န္မထင္ပါတယ္...

မင္းသမီး အင္တာဗ်ဴးေရးဖို႔ စလိုက္ရင္းနဲ႔ သူတို႔ သရုပ္ေဆာင္ပိုင္းေလးေတြကို ၾကံဳလို႔ SungKyunKwan Scandal drama review ဆိုျပီး ေနာက္တစ္ပိုစ့္ထပ္မေရးေတာ့ပဲ ကြ်န္မျမင္သေလာက္ တခါတည္းေပါင္းေရးလိုက္တာပါ... ဒီကားရုိက္ျပီး ေနာက္ရက္မွာ အသက္ ၂၄ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ မင္းသမီး Park Min Young ရဲ႕ သူသရုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ Kim Yoo Hee အေပၚ ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ဇာတ္ကားရုိက္စဥ္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို အင္တာဗ်ဴးမွာ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္...

ေအာက္ပါ အင္တာဗ်ဴးဟာ သူမရဲ႕ အင္တာဗ်ဴး ၂ခုကို ေပါင္းျပီး ေဖာ္ျပထားတာပါ... ေမးခြန္းေတြကို မေဖာ္ျပပဲ သူမရဲ႕ အေျဖေတြခ်ည္း ဇာတ္တိုက္ ေရးထားတာပါ...

Warning: SPOILERS AHEAD
info source: dramabeans
Translated by MaBayDar

"ကြ်န္မ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ ငိုေတာင္ ငိုမိတယ္... ပင္ပန္းလြန္းလို႔ ကင္မရာေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ေတာင္ အိပ္ေပ်ာ္တယ္... ဒါေပမဲ့ အဖဲြ႔သားေတြအားလံုးက စိတ္ႏွစ္ျပီး ဒီကားကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ ျပီးဆံုးေအာင္ ရုိက္ကူးခဲ့တယ္... ကြ်န္မ တစ္ရက္မွာ ၂၃ နာရီ မိတ္ကပ္အျပည့္နဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့အျပင္ ၃ရက္ဆက္တိုက္ မအိပ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြလဲ ရွိတယ္... ကြ်န္မ မ်က္ကြင္းေတြညိဳတာ ပါးနားအထိေတာင္ေရာက္လုတယ္... (သူတင္စားျပီးေျပာတာျဖစ္မွာပါ... ကြ်န္မေတာ့ အဲဒိကားမွာ သူ႔မ်က္ႏွာ ေဖြးဥႏုေနတာပဲ ေတြ႔ပါတယ္)... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မေပ်ာ္ပါတယ္... ေႏြရာသီၾကီးမွာ ကြ်န္မရင္ဘတ္ေတြကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ စည္းျပီး သရုပ္ေဆာင္ရတာ အသက္ရွဳက်ပ္လြန္းလို႔ ထမင္းေတာင္ ၂ရက္ေလာက္မစားႏုိင္ပါဘူး... ဒါေပမဲ့လဲ Kim Yoon Hee အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ခြင့္ရတာကုိ ကြ်န္မ ၀မ္းသာပါတယ္... ကြ်န္မတို႔ေတြ 6% rating နဲ႔ စတင္ခဲ့ပင္မဲ့ ဆက္လက္ၾကိဳးစားမွဳေၾကာင့္ 10% ေက်ာ္ခဲ့ေတာ့ ကြ်န္မျဖင့္ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ အရူးတစ္ေယာက္လိုေတာင္ ခုန္ေပါက္ေနမိတယ္..."

"ကြ်န္မသာ အဲဒိထဲကေလာက္ စာၾကိဳးစားတဲ့ ေက်ာင္းသူဆိုရင္ ခုခ်ိန္မွာ Seoul University ကို တက္ေနေလာက္ျပီ... ၆လအတြင္းမွာ ၄ကီလို က်ခဲ့ပင္မဲ့ အ့ံၾသစရာေကာင္းတာက ကြ်န္မ မူးေမ့မလဲခဲ့ဘူး... ငါတစ္ရက္မွ ပ်က္လို႔ မျဖစ္ဖူးလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေျပာေနခဲ့တယ္... Production company ရဲ႕ အၾကီးအကဲကေတာင္ ကြ်န္မကို အားေဆးေတြ ယူလာေပးေသးတယ္..."

"ရုိက္ကြင္းထဲမွာ အျမဲတမ္း လုပ္စရာေတြနဲ႔ ရွဳပ္ရွပ္ခက္ေနတယ္... ခုမွပဲ အလုပ္ေတြမ်ားလြန္းလို႔ ဖ်ားနာခ်ိန္ေတာင္ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္သြားတယ္... မိုးေရထဲမွာ ရုိက္ရတဲ့ အခန္းေတြ အမ်ားၾကီးပါျပီး ကြ်န္မတို႔အားလံုး ရြဲရြဲစိုခဲ့တာေတာင္ ကြ်န္မ မဖ်ားခဲ့ဘူး... ဒါေပမဲ့ ကားျပီးဖို႔ အဆံုးသတ္ေတာ့မွ ကြ်န္မရဲ႕တင္းထားတဲ့ စိတ္ေတြ ေလ်ာ့ခ်လိုက္လို႔ထင္တယ္... ခ်က္ခ်င္းဖ်ားေတာ့တာပဲ..."

"Ah-in (Moon Jae Shin Aka Geoh Rol in the drama) နဲ႔ေတာင္ ေျပာျဖစ္ေသးတယ္... အားလုံး... Park YooChu (မင္းသား acted as Lee Song Ju)... Song Joong Ki (acted as Gu Yeon Ha)... Yoo Ah-in ( acted as Moon Jae Shin Aka Geoh Rol) အားလံုးက သရုပ္ေဆာင္တာ စ်ာန္၀င္လြန္းလို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေတာင္ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ အထဲ နစ္၀င္သြားေအာင္ ဆဲြေခၚႏုိင္ၾကတယ္... အဖဲြ႔လိုက္ သရုပ္ေဆာင္ရတာ ေကာင္းလြန္းလို႔ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာကို အဓိကထားရုိက္ေနတဲ့ အခန္းေတြေတာင္မွ ကြ်န္မတို႔က်န္တဲ့သူေတြက စိတ္ႏွစ္ျပီး သရုပ္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကတယ္... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မမွာေတာ့ Complaint လုပ္စရာ တစ္ခုရွိတယ္... သူတို႔ ၃ေယာက္က ကေလးမ်က္ႏွာေလးေတြ အထူးသျဖင့္ Ah-in က ဆံပင္ညွပ္လိုက္ျပီး မုတ္ဆိတ္ေတြရိတ္လိုက္ရင္ သူ႔ရုပ္က လံုး၀ကေလးေလလိုပဲ... သူတို႔ ၃ေယာက္ေဘးမွာေနရတာ ကြ်န္မက အိုတယ္လို႔ထင္ရတယ္... ဒါ့အျပင္... ရုိက္ကြင္းက စိတ္ဖိစီးမွဳေတြကလဲ ကြ်န္မကို ရင့္သြားေစတယ္ထင္တယ္..."

"တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မ မင္းသမီးလုပ္ဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ကူးမရွိခဲ့ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မ ေကာလိပ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ... အေမက ဘယ္လို ဘယ္လိုမွန္းမသိ ကြ်န္မကို Theater Program ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ဖို႔ ေျပာခဲ့လို႔...ကြ်န္မကလဲ "အင္းေလး.. လုပ္ၾကည့္ရင္ ေကာင္မလား" ဆိုျပီး ေလွ်ာက္ျဖစ္သြားတာပါ... ေနာက္မွ ျပန္သိတာက ေမေမက ေဗဒင္ဆရာ ၅ေယာက္ေလာက္ဆီသြားေမးေတာ့ အားလံုးက ကြ်န္မကို မင္းသမီးျဖစ္မယ္ေဟာခဲ့တာကို သိေတာ့တယ္... (ရီလွ်က္) ... ခုေတာ့ ကြ်န္မသာ သရုပ္ေဆာင္မလုပ္ခဲ့ရင္ ကြ်န္မဘာျဖစ္မလဲလို႔ ေတြးမိတယ္... ကြ်န္မ သရုပ္ေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြက အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ေတြပဲ..."

" ကြ်န္မက စစခ်င္း စင္တင္လုိက္ရုံနဲ႔ပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္... ဒီေတာ့ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္... အဲလိုေတြျဖစ္ခဲ့ေတာ့ အားလံုးဟာ လြယ္လြယ္ေလးပဲလို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္... ဒါေပမဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ကို တစ္ကယ္စ၀င္ေတာ့မွ အရာေတြက ပိုခက္ခဲလာခဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မွဳေတြေတာင္ ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္... ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္လံုး ကြ်န္မ စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ေနခဲ့တယ္... အတိုက္အခိုက္ အခက္အခဲေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔လဲ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္... ကြ်န္မ လုပ္ငန္းေျပာင္းလိုက္ဖို႔ေတာင္ စိတ္ကူးမိတယ္... အဲဒိအခ်ိန္မွာမွ ဒီ SungKyunKwan Scandal ဇာတ္ကားကို ရုိက္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းခံခဲ့ရတယ္... ကြ်န္မ မင္းသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာထက္... ဒီကားရဲ႕ တစ္စိတ္တေဒသအျဖစ္ ပါ၀င္ခြင့္ရတာကိုပဲ ေက်းဇူးလဲတင္တယ္.. အရမ္းလဲ ၀မ္းသာတယ္..."

" ကြ်န္မကို အရင္က ခပ္တံုးတံုး (သူမ်ားညာတာ ခံရတဲ့) မိန္းကေလးဇာတ္ေကာင္အေနနဲ႔ပဲ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ဖူးတယ္.. ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ အျပင္က Personality က Yoon-Hee နဲ႔ေတာင္ တူေသးတယ္... ကြ်န္မက စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းပဲ စကားေျပာလဲ တဲ့ထိုးပဲေျပာတတ္တယ္... ဒီကားကို ရုိက္ရတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္မ (လုပ္ငန္း)အေျခအေနက သိပ္အားမေကာင္းခဲ့ေတာ့ ဒီဇာတ္ေကာင္ေနရာမွာ ကြ်န္မလံုး၀ နစ္ျမဳပ္သြားျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ ေမ့သြားတယ္... Yoon-Hee က စာေပေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ ေစ့စပ္တယ္... ကြ်န္မကလဲ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ ေစ့စပ္တယ္... ဒီေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ၂ေယာက္က အဲဒိေနရာမွာ သြားတူတယ္... Yoon-Hee အဆိုးဆံုးအေျခအေနေတြကို ၾကံဳတဲ့အခါ သူမရဲ႕ ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္းကို ရွာေတြ႔ခဲ့သလို သူမေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ ကြ်န္မအေပၚလဲ သူမက တျဖည္းျဖည္း စိုးမိုးလာတယ္... "ငါဟာ ေယာက်ာၤးေလးလုိ ၀တ္ျပီး သရုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါလားဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မွဳထက္.. ငါဟာ Yoon-Hee ေနရာကို တကယ္သရုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါလားလို႔ ထင္လာခဲ့တယ္""

"သူက ရုိးသားျဖဴစင္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပဲ... သူက သူ႔မိသားစုအတြက္ အမ်ားၾကီး စေတးခဲ့တယ္... သူ Sungkyunkwan ကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ စတင္ ၀င္ေရာက္ခဲ့ခ်ိန္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုတယ္... အတန္းေတြတက္တယ္... အဲဒိမွာ သူ႔ဘ၀သစ္အတြက္ တံခါးဖြင့္ေပးခဲ့သလိုျဖစ္ခဲ့တယ္... ဒါေတြဟာ သူ႔ဘ၀အတြက္ သြယ္တန္းထားတဲ့ မီးလံုးေတြ တစ္လံုးျပီး တစ္လံုးပြင့္လာတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးပဲ... အေသးအဖဲြအခ်ိန္ေလးေတြမွာအစ ဒီေနရာမွာဆို Yoon-Hee ဒီလိုေပ်ာ္မွာပဲလို႔ ေတြးမိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မမ်က္ႏွာေပၚက အမူအရာေတြက သူ႔အလိုလို ေပၚလာေတာ့တာပဲ... အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရရင္ ဒီဇာတ္ေကာင္ဟာ ကြ်န္မ သရုပ္ေဆာင္ဖူးတဲ့အထဲမွာ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မေတာင္ ေမ့သြားတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ပါပဲ... ဒီဇာတ္ေကာင္ဟာ ကြ်န္မအလိုခ်င္ခဲ့ဆံုး ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ျပီး ၅လ လံုးလံုးမွာ ကြ်န္မတို႔ေတြ ၃ရက္ပဲ နားေနခဲ့ရတယ္... ကြ်န္မမွာ တျခားအရာေတြေတြးဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူး... ကြ်န္မဇာတ္ေကာင္ေပၚကိုပဲ စူးစိုက္ထားလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္လဲ Yoon-Hee ျဖစ္သြားတယ္..."

"ပန္းေလးေတြလိုလွတဲ့ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ သရုပ္ေဆာင္ရမယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္မကို မုန္းတဲ့ anti-fan ေတြတိုးလာမယ္လို႔ ထင္ထားခဲ့တာ... ဒါေပမဲ့ ပရိတ္သတ္ၾကီးက အရမ္းသေဘာထားၾကီးျပီး နားလည္မွဳရွိတယ္... ဒီဇာတ္ကားကို မစခင္တင္မွာပဲ ကြ်န္မရဲ႕ anti fans အေရအတြက္ ေလ်ာ့က်သြားတယ္... (ရီလွ်က္)... ပရိတ္သတ္က Yoon-hee ကို မမုန္းၾကပဲ Yoon-hee လို ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာလို႔ ေျပာင္းလဲေတြးလာၾကတာကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္... ပရိတ္သတ္ေတြ Yoon-Hee ကို ခ်စ္ၾကတဲ့အတြက္ ကြ်န္မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."

" ေအာင္ျမင္မွဳရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ က်ရွဳံးမွဳဆိုတာကို အရင္တုန္းက ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ဖူးေတာ့... ဒီဇာတ္ကား ေအာင္ျမင္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ ကြ်န္မရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳက အဲဒိမွာ မတည္ပါဘူး... ဒီဇာတ္ကားေအာင္ျမင္မွဳေၾကာင့္ ကြ်န္မ ေအာက္ေျခလြတ္မသြားပါဘူး... ကြ်န္မ လုပ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး အေကာင္းဆံုး လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကိုပဲ ဂုဏ္ယူေနခ်င္တာပါ..."

" ကြ်န္မကို လက္ေဆာင္အၾကီးၾကီး ေပးခံလိုက္ရ သလိုပါပဲ... အမွန္တိုင္း ေျပာရရင္ ဒီကားကို မရုိက္ခင္မွာ ထင္သလို မျဖစ္ခဲ့တဲ့ Projects ေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ... အခက္အခဲေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔လဲ ကြ်န္မရင္ဆိုင္ခ့ဲရလို႔ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးအလုပ္ကိုေတာင္ ရပ္လိုက္ဖို႔ စဥ္းစားခဲ့ပါတယ္... Yoon-hee ဟာ ကြ်န္မရဲ႔ အႏုပညာနဲ႔ သရုပ္ေဆာင္မွဳေပၚထားတဲ့ စိတ္ကို တနည္းနည္းနဲ႔ ျပန္ႏုိးၾကားေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီ Project ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."

"Park Min-Young ကို Kim Yoon-Hee ရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ ႏွဳိင္းယွဥ္ရရင္ေတာ့... ကြ်န္မဟာ Sungkyunkwan က ေက်ာင္းသားသစ္ဘ၀ကို လြန္ခဲ့လို႔... ခုဆိုရင္ အိမ္စာေတြ မွန္မွန္လုပ္ျပီး ေက်ာင္းျပီးတဲ့အထိ ၾကံ့ၾကံ့ခိုင္ေနသြားဖို႔ပါပဲ... ကြ်န္မရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ပန္းတိုင္ကေတာ့ Yoon-Hee လိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူက Professor ျဖစ္သြားတယ္... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ သရုပ္ေဆာင္ပိုင္းမွာ Professor ျဖစ္တဲ့ အဆင့္ေရာက္မယ္လို႔ ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္... (ရီလွ်က္).. အားလံုးထက္ ပိုျပီး ကြ်န္မေက်နပ္မိတာကေတာ့ ဒီဇာတ္ကားမွာ အဓိက သရုပ္ေဆာင္အေနနဲ႔ ကြ်န္မပါ၀င္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာႏုိင္တာကိုပါပဲ... ရုပ္ရွင္ရုိက္ေနတဲ့ တေလွ်ာက္ ကြ်န္မအရမ္းကို ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ... ခုဆိုရင္ ကြ်န္မ ဂုဏ္ယူႏုိင္ေလာက္တဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ အလုပ္ကို တခ်ိန္က်ရင္ ကြ်န္မ သားသမီးေတြကိုျပစရာရွိသြားျပီေပါ့..."

သူမဟာ Plastic Surgery လုပ္ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္... သူ႔ရဲ႔ မလုပ္ခင္နဲ႔ လုပ္အျပီးပံုေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူမက ယခုလို ၀န္ခံခဲ့ပါတယ္... 
(info source... http://popseoul.com/2010/11/03/plastic-fantastic-park-min-young-dishes-on-her-plastic-face/)

" အလယ္တန္း ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းက Double eyelid Surgery ကို လုပ္ခဲ့ပါတယ္... အေမက ကြ်န္မပိုလွသြားေအာင္လို႔ သူ႔ပိုက္ဆံနဲ႔ပဲလုပ္ေပးခဲ့တာပါ..." လို႔ ေျပာအျပီး ယခုလို ဆက္ျပီး ၀န္ခံပါတယ္... "ကြ်န္မ ႏွာေခါင္း surgery လဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္.. ကြ်န္မ ႏွာေခါင္းက နဲနဲေလး ေကာက္ခ်င္လာတာေၾကာင့္ ကြ်န္မ Debut ျဖစ္ခါနီး အခ်ိန္မွာပဲ ႏွာေခါင္း surgery လဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္" ... ကိုရီးယားမွာ အရမ္းေခတ္စားတဲ့ မ်က္ခံြနဲ႔ ႏွာတံ surgery ကို သူမလုပ္ခဲ့ပါတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္... (ကြ်န္မစိတ္ထင္ေတာ့ သူမ ေမးရုိးပါ ျပင္ပံုရပါတယ္... ေအာက္က သူမရဲ႔ မလုပ္ခင္နဲ႔ လုပ္ျပီး ပံုကို ၾကည့္ရင္ မ်က္လံုးနဲ႔ ႏွာေခါင္းအျပင္ မ်က္ႏွာေလးပါ သြယ္သြယ္ခြ်န္ခြ်န္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္လိုက္ပံုရပါတယ္... ၾကားဖူးတာေတာ့ ေမးရုိးျပင္တာဟာ Major Surgery ပါ... ဒါက ကြ်န္မထင္တာေျပာတာပါ... မွန္မမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပံုၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖတ္ပါ)....

ဒါေပမဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြက သူမကို အျပစ္မေျပာတဲ့အျပင္... ဘယ္ ဆရာ၀န္နဲ႔ လုပ္တာလဲ... လုပ္ထားတာ သပ္ရပ္ျပီး လွလြန္းလို႔ ဆရာ၀န္ကို ခ်ီးက်ဴးေၾကာင္းနဲ႔... မင္းသမီးရဲ႕ သတိၱိကိုလဲ အားလံုး ခ်ီးက်ဴးေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္...

ဟုတ္ပါတယ္... ကြ်န္မအေနနဲ႔လဲ သူတို႔လို သရုပ္ေဆာင္ပိုင္းမွာ အရည္အခ်င္းရွိျပီး ရုပ္ရည္ကို perfect ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ Plastic Surgery လုပ္သင့္ လုပ္ရမွာပါပဲ လို႔ ထင္မိပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔အလုပ္က ရုပ္လွမွျဖစ္တာကိုး.... ဒါကို Professional က်တယ္လို႔ ေခၚႏုိင္မလား...?

Boy before flower ထဲက ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခုမွာ မင္းသမီးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိ ကာကြယ္ေပးတုန္းက ေျပာခဲ့သလိုမ်ိဳးပဲ... သူ႔မွာ ပိုက္ဆံရွိတယ္... သူျဖစ္ခ်င္တာကို သူ႔မွာရွိတဲ့ဟာနဲ႔ လဲယူတယ္... အဲဒါဘယ္သူ႔ကို ထိခိုက္လဲ.... ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္... သူတို႔လဲ သူတို႔ Choice နဲ႔ သူတို႔ ခႏၶာကိုယ္ကို လုပ္တယ္... အဲဒိအတြက္ သူတို႔ ေပးဆပ္ရတာေတြလဲ ရွိတာပဲ...(အင္းေပါ့ေလ... Plastic surgery လုပ္ထားျပီးေတာ့ေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ေခ်ာတယ္ဆိုျပီး မေမာက္မာနဲ႔ေပါ့ေနာ္... ) သူတို႔ေတြမွာ အျမဲတမ္း ျပဳျပင္ထားတဲ့ေနရာကို ဂရုတစိုက္ေနေနရမွာ... တသက္လံုးပဲ... ဒီလို Plastic Surgery ခံရဲတဲ့ သတၱိကလဲ သူမွာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတာ္ေတာ္ ျပင္းျပမွ ရမယ္ထင္တယ္... လုပ္တဲ့သူကိုလဲ အျပစ္မေျပာေစခ်င္ဘူး ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ခုလို ေခ်ာသြားေတာ့လဲ သေဘာက်ၾကတာပဲ မဟုတ္လား (မေဗဒါဆို လွခ်င္ပင္မဲ့လဲ ေဆးထိုးရမွာေတာင္ ေၾကာက္တဲ့သူဆိုေတာ့ Plastic Surgery ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး....) ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္... ခုလို လွလဲလွ... သရုပ္ေဆာင္လဲေကာင္း... ခ်စ္ဖို႔လဲေကာင္းတဲ့ မင္းသမီး Park Min Young ကိုေတာ့ သူ႔ အင္တာဗ်ဴး ဖတ္အျပီးမွာ ပိုျပီး သေဘာက်ႏွစ္သက္သြားပါတယ္... သူ႔ကားေတြေနာက္ထြက္ရင္လဲ ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့မွာပါ... (တကယ္လို႔ မင္းသားက ကိုယ္မုန္းတဲ့ မင္းသား မဟုတ္ရင္ေပါ့)....

P.S ကြ်န္မ အျမင္နဲ႔ ယံုၾကည္မွဳေပၚ မူတည္ေရးသားတဲ့အတြက္ ၾကိဳက္သလို သေဘာထားကဲြလဲြႏုိင္ပါတယ္...