Tokyo Disney Sea 3 (သို႔) ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ Day 4

ဂ်ပန္သြားခဲ့တာလဲ ခုဆို တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေနျပီ ခုထက္ထိ ဒီ ဒုတိယေျမာက္ေန႔ ဒစ္စေနစီးက မတက္ေသးဘူး... အရင္ပိုစ့္မွာတုန္းက အရမ္းကို သတိရစရာေတြမ်ားျပီး ေရးလိုက္တာ အေသးစိတ္ျဖစ္ျပီး လက္လြန္သြားတယ္... ခု ဒီပိုစ့္မွာေတာ့ အျမန္ေရးလိုက္ျပီး ဒစ္စေနစီးကို အျပီးသတ္ခ်င္ေနျပီ... ဒါမွ ေနာက္ရက္ေတြ အေၾကာင္းကို ျမန္ျမန္ေရးလို႔ရမည္...

ဒစ္စေနစီး အေၾကာင္း အပိုင္း ၁ (ဗီြဒီယိုနွင့္တကြ) ႏွင့္ အပိုင္း ၂ ကို စိတ္၀င္စားလွ်င္ ကလစ္နွိပ္ျပီး သြားဖတ္ၾကည့္နိုင္သည္...

Journey to the center of the Earth ကို စီးအျပီး က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ဒစ္စေနစီး အေနာက္ဘက္ပိုင္းရွိ Indiana Jone နဲ႔ Lost River delta ဆိုတဲ့ ေရွးေခတ္ ပစ္ရမစ္ပံုေဆာက္ထားတဲ့ေနရာကို ဆက္သြားစီးၾကတယ္... Indiana Jone မွာ တန္းစီလိုက္ရတာနဲ႔ စီးျပီး အျပင္ျပန္ထြက္လာေတာ့ ညေမွာင္ေနျပီ... ဂ်ပန္က မိုးခ်ဳပ္တာ အရမ္းျမန္တာပဲ... မေဗဒါသြားတဲ့ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေအာက္တိုဘာေလာက္က ညေန ၅နာရီခဲြေလာက္ဆို စကာၤပူရဲ႕ ၇နာရီေလာက္ရွိတယ္ ေမွာင္တာ... Indiana Jone က ရုပ္ရွင္ထဲက ကားပံုစံၾကီးအတိုင္းစီးရတယ္... အထဲမွာ ျပင္ထားတာေတြေရာ စီးရင္းနဲ႔ ရတဲ့ ခံစားမွဳေရာ... တီးလံုးေတြေရာကေတာ့ ေဘးမွာ ဟယ္ရစင္ ဖို႔စ္ ေရာက္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ.. ဟဲ.. ဟဲ...

အျပင္ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူမ်ားေတြစားတဲ့ ဘာမုန္႔မွန္းေတာ့မသိဘူး.. လွည္းေလးနဲ႔ေရာင္းတယ္... စားေကာင္းမဲ့ပံုပဲ ဗိုက္လဲဆာေနတာနဲ႔ ၀ယ္စားလိုက္တယ္.. hot dog လိုပံုမ်ိဳးကို အျပင္က ေပါင္မုန္႔မဟုတ္ပဲ မုန္႔ႏွစ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ လိပ္ထားတာ... အဲဒါကလဲ ေစ်းအေတာ္ၾကီးသဗ်ိဴး... ဘယ္ေလာက္လဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး... ေစ်းၾကီးတာပဲ မွတ္မိတယ္.... ေနာက္ျပီး ေဘးက ပစ္ရမစ္ပံုေဟာင္းၾကီးလိုမ်ိဳး ေဆာက္ထားတဲ့ ေနရာ လူရိုင္းေတြ ေက်းရြာလိုပဲ မီးေတြလဲေတာက္ေနတယ္... အဲဒိမွာ ဘာမွန္းမသိပင္မဲ့ သြားတန္းစီလိုက္တယ္... အဲဒါကေတာ့ ရိုးရိုး roller coaster ပါပဲ... အရမ္းေတာ့ မထူးဆန္းဘူး... ဒါေပမဲ့ စိတ္လွဳပ္ရွားဖို႔ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္...

ဒီလိုနဲ႔ လာလမ္းအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္ေလွ်ာက္ျပီး လမ္းမွာ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးေတြကို ဟိုေငးဒီေငးေပါ့... ေစ်းေတြကေတာ့ လန္ထြက္ေနတယ္... ဟန္းဖုန္းခ်ိတ္တာမ်ိဳးေလးကိုေတာင္ ဂ်ပန္ ယန္း ၃၀၀၀ ေလာက္ရွိတယ္... စကာၤပူ ၄၅ ေဒၚလာေလာက္သြားက်တယ္... သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္လံုးကလဲ ကပ္ေစးနဲဆိုေတာ့ ဘာမွကို မ၀ယ္ဘူး... ဒီလိုနဲ႔ မစီးျဖစ္ခဲ့လိုက္တဲ့... Port discovery ဆိုတဲ့ ေနရာ သိပၸံစခန္းလိုေဆာက္ထားတဲ့ ေနရာကို ျပန္သြားျပီး တန္းစီလိုက္တယ္... အဲဒါ စီးဖို႔ကံမပါေတာ့ တန္းစီေနတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္ မိုးကရြာပါေလေရာ... အစကေတာ့ ဖဲြဖဲြေလးမို႔လို႔ ၂ေယာက္သား ေပျပီး ရပ္ေနေသးတယ္... ေနာက္ေတာ့ နဲနဲသဲလာေတာ့ ပလပ္စတစ္ေတြ ေခါင္းစြတ္ျပီးရပ္တယ္... ဒါေပမဲ့ ရာသီဥတုကေအးျပီး မိုးက ပိုသဲလာေတာ့ မေနနိုင္ေတာ့ပဲ တန္းစီရာက ထြက္ျပီး အမိုးေအာက္မွာ ဖုန္းရုံေလးနားမွာ မိုးသြားခိုရင္ စကားေအးေဆးထိုင္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္... မိုးကေတာ္ေတာ္နဲ႔ တိတ္မဲ့ပံုမေပါက္တာနဲ႔ နဲနဲ စဲလာေတာ့... အနားမွာရွိတဲ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆိုင္ကို ေျပးျပီး ထီး၀ယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္... လက္ေဆာင္ပစၥည္း ၀ယ္ဖို႔ကံပါခ်င္ေတာ့ အဲလိုဖန္လာတာ... ထီးကို ရိုးရိုး ေခါက္ထီးလွလွေလးေတြမ၀ယ္ပဲ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ဒစ္စေနလမ္း တံဆိပ္ပါတဲ့ ထီးေခါက္ၾကီးေတြပဲ ၀ယ္လိုက္တယ္... အဲဒါက ယမ္း ၁၀၀၀ လား ၁၅၀၀ လားမသိဘူး က်တယ္... စကာၤပူ ေဒၚလာ ၁၅က်ပ္ေလာက္ရွိတယ္... ထီးေခါက္ကို အဲေလာက္ေပးရတာေတာ့ ေစ်းၾကီးတယ္ထင္တာပဲ... ဒါေပမဲ့လဲ ဒစ္စေနလမ္းတံဆိပ္ဆိုေတာ့ အမွတ္တရေပါ့ေလဆိုျပီး ကပ္စီးနဲသူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ၁ေယာက္တစ္ေခ်ာင္း လက္ေဆာင္ပစၥည္း၀ယ္ရင္း ဆိုင္ထဲမွာ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ျပီး အားရေတာ့ ဆိုင္ျပင္လဲထြက္လိုက္ေရာ မိုးကတိတ္ေနျပီ... စီးတဲ့ စက္ေတြကလဲ ရပ္ေနျပီ... ဒီလိုနဲ႔ ပန္းျခံအ၀င္၀ဘက္ကိုပဲ ျပန္ေလွ်ာက္လာၾကတယ္...

ဘာမွ စီးစရာမက်န္ေတာ့ပင္မဲ့ ပန္းျခံထဲက ျမစ္ကိုပတ္တဲ့ ေလွရွိေသးတာနဲ႔ ၀င္စီးျပီး ပန္းျခံတစ္ပတ္ပတ္လိုက္ေသးတယ္... ဟဲ... ဟဲ... ျပီးေတာ့ Columbia သေဘာၤၾကီးေပၚတက္ၾကည့္ျပီး ဓာတ္ပံုရုိက္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့... အဲေပၚမွာေတာ့ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး.. တကယ့္သေဘာၤပံုစံအတိုင္းေဆာက္ထားျပီးေတာ့ ေန႔ဘက္ဆိုရင္ေတာ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္... ေနာက္ျပီး စားေသာက္ဆိုင္ေတြမ်ားတယ္...

အဲဒိ သေဘာၤေပၚက ျပန္ဆင္းလာေတာ့ မထင္မွတ္ထားပဲ... မီးရွဴးမီးပန္းေတြေဖာက္တာကို သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ အတူတူ ခံစားခဲ့ေသးတယ္... ေကာင္းကင္ေပၚမွာ လွသလားမေမးနဲ႔ လူကလဲ ရွင္းစျပဳေနျပီေလ... အၾကာၾကီးပဲ... ေနာက္ျပီး ျပန္ခါနီးေလးမွာမွ သရဲအိမ္က ဖြင့္ေသးတယ္ဆိုလို႔ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထပ္စီးလိုက္ေသးတယ္... ဟဲ... ဟဲ...

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒိ ေန႔ေလးဟာ က်မနဲ႔ သူမ သူငယ္ခ်င္းသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ရွိခဲ့ဖူးသမွ် အမွတ္တရေတြထဲမွာ လြတ္လပ္မွဳ စည္းလံုးမွဳ စိတ္တူကိုယ္တူရွိခဲ့တ့ဲ အထင္ကရ ေန႔ေလး အေနနဲ႔ က်မေရာ သူမပါ အမွတ္ရေနမွာ အမွန္ပါပဲ...