Monday, February 18, 2008

သူငယ္ခ်င္းသို႔… ေက်းဇူးတင္လႊာ..

ဒီနွစ္ေမြးေန႔မွာ က်မတခါမွ မရဘူးတဲ့ ထူးျခားတဲ့ လက္ေဆာင္တခုကို မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ခင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီက မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ရခဲ့တယ္..
တကယ္ေတာ့ ဒီနွစ္ေမြးေန႔ မွာ က်မ ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရတယ္.. ယံုၾကည္မွဳေတြ အရည္ေပ်ာ္ခဲ့တယ္… ခြန္အားေတြ အေငြ႕ျပန္ခဲ့တယ္… အိမ္မက္ေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရတယ္.. တသက္လံုး ယံုၾကည္အားကိုးခ်င္ခဲ့တဲ့ သူတေယာက္လက္ေအာက္မွာ က်မရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဖ်က္စီးခံခဲ့ရတယ္…
အသဲကဲြလို႔ မ်က္ရည္တရႊဲရႊဲျဖစ္ေန ရမယ့္အရြယ္လဲ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး.. ျပီးသြားရင္ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာကိုလဲ နားလည္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ခံစားရတာေတာ့ ရင္နဲ႔အမွ်ပါ..
ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အတတ္နဳိင္ဆံုးေပ်ာ္ေအာင္ေနတယ္.. က်မကို ဂရုစိုက္တဲ့… က်မကို ခ်စ္တဲ့ မိသားစုကို က်မကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ရွာလာတဲ့အပူမေပးခ်င္ဘူး..
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်မ ဘေလာ့ေရးရင္း မထင္မွတ္ပဲ ခင္စရာေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရလာတယ္..
သူက က်မ ဘေလာ့ေရးခ်င္စိတ္မရွိတာကို ျပန္ေရးခ်င္ေအာင္တိုက္တြန္းေပးခဲ့တယ္..
သူက က်မ စကားေျပာေဖာ္လိုေနတဲ့ အခ်ိန္ အေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တယ္..
သူက new year ညမွာ က်မကို အားေပးခဲ့တယ္…
သူက က်မ အထီးက်န္ေနခ်ိန္မွာ က်မ တေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို အလင္းျပခဲ့တယ္..
ခုလဲ သူက က်မ အတြက္ အရမ္းကို အမွတ္တရျဖစ္ေစမဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ေပးျပန္ျပီ…
သူက က်မ နဲ႔ ရြယ္တူ ...
သူက က်မ နဲ႔ ျပိဳင္ဘက္အထက္ေက်ာင္းက….
သူက ေတာ့ အားလံုးသိတဲ့ ဘေလာ့ဂါ Blackdream ေပါ့…
သူေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ ေလးကို သူ႔ရဲ႕ ခြင့္ျပဳေတာင္းဆိုမွဳအရ က်မရဲ႕ဘေလာ့မွာ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္….
ဒီပိုစ့္ေလးဟာ က်မ ဘ၀အတြက္ ဘာအခက္ခဲေတြရွိရွိ ေရွ႕ဆက္ဖို႔အတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပါပဲ…
တကယ္ကို တန္ဖိုးၾကီးျပီး အမွတ္တရ နဲ႔ တဘ၀လံုးအတြက္ ဖူလံုေစတဲ့ လက္ေဆာင္ေကာင္းေလးပါ….
သူငယ္ခ်င္းေရ … နင္နဲ႔ခင္ရတာ ငါ၀မ္းသာတယ္ဟာ..

--------------------------------။-----------------------------------

သို႕….

သူငယ္ခ်င္း

မေန႕က ငါတို႕ စုိက္ပ်ိဳးခ့ဲတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုဟာ ဒီေန႕မွာ ငါတို႕ ဘ၀ေတြ အျဖစ္ရွင္သန္လာခဲ့ၿပီ…။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္ အိပ္မက္ဆိုတာ အိပ္ယာကႏုိးရင္ ပ်က္ဆီးသြား ၾကတယ္တဲ့…။ မဟုတ္ဘူး….။ အဲဒီ့စကားကို ငါျငင္းတယ္…။ တကယ္ေတာ့ အိပ္မက္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္တစ္ခုရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ပဲ…။ အိပ္မက္ဆိုတာ ခံစားခ်က္တစ္ခုရဲ႕ မွန္တစ္ခ်ပ္ပဲ…။ အိပ္မက္ဆိုးေတြ အ ေၾကာင္းေတာ့မေျပာပါနဲ႕ ငါတို႕ ညေတြ ခါးကုန္လိမ့္မယ္…။ အမွန္ေတာ့ အိပ္မက္ေတြဆိုးတာဟာ ငါတို႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ ကိုယ္တိုင္က ဆိုးေနၾကလို႕ပါ…။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ အခက္အခဲဆံုး အခ်ိန္ကိုျပပါဆိုရင္…။ ငါကေတာ့ ျဖစ္သင့္တာ နဲ႕ ျဖစ္ျခင္တာ စစ္ခင္းတဲ့ အခ်ိန္ကိုပဲ ျပရလိမ့္မယ္…။ ဦးေႏွာက္နဲ႕ ႏွလံုးသား စစ္တုရင္ ကစားရင္ ဘယ္သူႏုိင္မယ္ ထင္လဲ? ငါကေတာ့ ဦးေႏွာက္ဘက္က ငါ့ဘ၀ကို ထပ္တယ္..။ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ ဘ၀ရဲ႕ အစီအစဥ္ မက်နမွဳေတြနဲ႕ အဆင္မေျပမွဳေတြဟာ တကယ္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္သူ ေတြ အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဟာသေတြပါပဲ…။ တကယ္တမ္းက လူေတြရူးေနၾကတာပါ…။ ႏွလံုးသားဆိုတာ အစကတည္းက စဥ္းစားဖို႕မွ မဟုတ္ဘဲ…။ ခံစားတတ္ရင္ လံုေလာက္ၿပီ…။ သူ႕တာ၀န္ေက်ၿပီ....။

မေသခ်ာမွဳေတြ ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကတဲ့ ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ တစ္ခုခုကို ေသခ်ာဖို႕ၾကိဳးစား မိတဲ့ ငါတို႕ကိုယ္တိုင္ကသာ အဓိက တရားခံေတြပါ…။ မပူပါနဲ႕…။ ကံၾကမၼာ တရားသူၾကီးက ဘ၀ခုံရုံးမွာ ငါတို႕ အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို သတ္မွတ္ေပးပါလိမ့္မယ္…။ ငါတို႕ဘက္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ေနဖို႕ပဲ လိုအပ္တာပါ…။ ေကာင္းတာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္…။ ဆိုးတာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႕ လက္ေတာ့ခံၾကရ လိမ့္မယ္…။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သူရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ ငါတို႕လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕ အရိပ္ တစ္ခုျဖစ္ေနလို႕ပဲ သူငယ္ခ်င္း.....။ ငါတို႕သတၱိ ရွိဖို႕ေတာ့လိုမယ္ေနာ္…..။

လိုအပ္တာနဲ႕ လိုခ်င္တာ ဆိုၿပီးႏွစ္မ်ိဳးသာ ရွိတဲ့ ငါတို႕ဘေတြေတြထဲမွာ ဦးစားေပးေတာ့ မွန္ဖို႕ လိုတယ္…။ လိုခ်င္တာေတြေနာက္ကိုခ်ည္း လုိက္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႕ဘ၀ေတြ အတြက္ တကယ္လိုအပ္တဲ့ လုိအပ္ခ်က္ေတြကေန ပိုၿပီးေ၀းသြားႏုိင္တယ္…။ လိုခ်င္တာေတြရရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ ျပံဳးေပ်ာ္တတ္ၾကတဲ့ ငါတို႕ေတြ… အရာရာကို ဆံုးရွံဳးလိုက္ရၿပီဆိုရင္လည္း အဓိပၸါယ္ရွိရွိ မ်က္ရည္က်တတ္ ၾကရမယ္ေလ…။ ဘ၀ေတြ အထပ္ထပ္ဖူးပြင့္ေနတဲ့ ေလာကသစ္ပင္ၾကီးထဲမွာ ငါတို႕ဟာလဲ ေ၀ခ်ိန္ တန္ေ၀ၿပီး ေၾကြခ်ိန္တန္ ေၾကြရမယ့္ ပန္းတစ္ပြင့္ပါဘဲ…။

ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ငါလက္ေဆာင္တစ္ခုေလာက္ ေပးခဲ့ခ်င္တယ္…။ ဒီလက္ေဆာင္ဟာ ငါတို႕ရဲ႕ ဒီေလာကမွာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး လူသားတစ္ေယာက္က ပထမဆံုး စၿပီးေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ေပါ့…။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လိုဘဲ ေျပာင္းေျပာင္း…။ ေနရာေတြ ဘယ္လိုပဲ ေျပာင္းေျပာင္း…။ အျမဲတန္း တန္ဖိုးရွိ ၿပီး ထာ၀ရလွပေန..တန္ဖိုးရွိေနမယ့္ လက္ေဆာင္တစ္ခုေပါ့…။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ဒီလက္ေဆာင္ေလးကို အလ်င္းသင့္ရင္ သင့္သလို ေပးလိုက္ပါ…။ သူတို႕အတြက္လည္း အဖုိးတန္ပါလိမ့္မယ္...။

ငါေပးမယ့္လက္ေဆာင္က တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး…။ စကားလံုးေလး တစ္လုံးပါဘဲ…။ ဥာဏ္ရွိသလို အသံုးတည့္ရင္ တည့္သလို သံုးလို႕ရပါတယ္…။ ဒီေလာကၾကီးကေန ငါတို႕ အျပီးအပိုင္ မထြက္ခြာသ၍ေပါ့….။

“ ေယာနိေသာ မနသိကာရ”…… သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္စြာ ႏွလံုးသြင္းႏုိင္ပါေစ။


Type the rest of your post here.

3 comments :

Unknown said...

မေဗဒါေရ...ဒီ essay ေလးေတာင္ ဒီေလာက္ေကာင္းတာ
က်န္တ့ဲ အေရးအသားလည္း ေကာင္းမွာ အေသအခ်ာပဲ။
ကြ်န္ေတာ္ သူ႔Blogကို သြားေမႊအံုးမယ္ဗ်ာ။

Unknown said...

အားလံုးေတာ့ မသိဘူးထင္ပါတယ္ဟာ...နင္စြတ္မေျမွာက္နဲ႕ ....ေတာ္ၾကာ ငါဟိုအေကာင္က် သလိုက်ေနမွျဖင့္ ကိုယ္က်ိဳးနည္းရခ်ည္ရဲ႕... :)

mabaydar said...

အဟီး.. ဖတ္ေကာင္းေအာင္လို႔ ပိုေရးလိုက္တာ နဲနဲလြန္သြားတယ္ blackdream... ဟဲ ဟဲ...