Hyun Bin နဲ့ ကြုံလာဖို့ အကြောင်းဖန်တော့...

သူ့ရဲ့ ပထမဆုံး ဇာတ်လမ်းတွဲ "My lovely Sam Soon" ကတည်းက သူ့ Character က အရမ်းမကောင်းခဲ့ပင်မဲ့ လှရက်နိုင်လွန်းတဲ့ မင်းသားမို့ အဲဒိကားကို ၃၊ ၄ခေါက်ပြန်ကြည့်ဖြစ်တယ်... Character မကောင်းဘူးဆိုတာ လုံးလုံးမကြိုက်တာတော့မဟုတ်ဘူး... ဒါမျိုးက အပြင်က ယောကျာင်္းတွေမှာလဲ ဖြစ်တတ်တယ်... ဟိုပင်လဲ မလွှတ်ချင် ဒီပင်လဲ မလွှတ်ချင်ဖြစ်တာကိုပြောတာ... ဒါပေမဲ့ အကြိမ်ကြိမ်ပြန်ကြည့်တော့လဲ Character အားလုံးကို နားလည်ပေးနိုင်ပါတယ်... သူက သူ့စိတ်ကိုသူမသိဖြစ်နေတာ... ဒါတွေထားတော့ သူ့ရဲ့ ပက်ပက်စက်စက်ချောလှချက်နဲ့ Heart attack ရလောက်တဲ့ ရင်ခုန်စရာသရုပ်ဆောင်ချက်တွေကြောင့် ရင်ကိုစွဲငြိစေသူ မင်းသားတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တယ်...

သူ့ရဲ့ Movie "Millionaire first love" နဲ့ "Daddy Long Legs" , တခြား Drama တွေဖြစ်တဲ့ "Snow Queen" နဲ့ "World within (aka) The world they live in" တွေမှာလဲ ဘယ်လိုဆံပင်ပုံစံ... ဘယ်လို Character မျိုးသရုပ်ဆောင်ပါစေ မကြိုက်ပဲ မနေနိုင်တဲ့ ဆုနဲ့ပြည့်တဲ့မင်းသားတစ်ယောက်ပါ... Snow Queen မှာလဲ မင်းသမီးသေမှာသိနေတော့ မင်းသမီးကို သနားတာထက် မင်းသားလေးဆွေးကျန်တော့မှာတွေးပြီး သူ့ထက်ငိုခဲ့ရသေး... (ငိုတာမကြိုက်ရင် အဲကား မကြည့်နဲ့) ဒါပေမဲ့ အဲကားမှာ မင်းသမီးကလဲ Song Yuri ဆိုတော့ ချောမှချော... "World Within" အပြီးမှာ အဲဒိထဲက မင်းသမီး ဆောင်းဟေကို (အွန်စောလို့ လူသိများတဲ့ မင်းသမီး) နဲ့ ငြိသွားကြတယ်ဆိုတော့ သိပ်တော့ သဘောမတူချင်ဘူး... မင်းသမီးကို မကြိုက်လို့ မဟုတ်... အဲမင်းသမီးက အရင်ကလဲ "All In" အပြီးမှာ "Lee Byung Hun" နဲ့လဲ ကြိုက်ပြီး အစကဆို ယူထားတယ်တောင် သတင်းထွက်တယ်... နောက်ကွဲသွားမှ ယူတာမဟုတ်ဘူး ရည်းစားပဲလို့ပြောတော့ (Anyway, သူတို့အတွက်ကတော့ ယူယူမယူယူ အတူတူပါပဲ)... ဒါပေမဲ့လဲ သူနဲ့ သဘောမတူလို့ ကိုယ်ရမှာလဲ မဟုတ်တော့ မင်းသားကြိုက်ချင်တဲ့သူကြိုက် ကိုယ်နဲ့လဲ ဆိုင်မှမဆိုင်တာ... မင်းသားရည်းစားရလို့ အဲမင်းသားမကြိုက်တော့ဘူးဆိုတဲ့ မရင့်ကျက်တဲ့ ပရိတ်သတ်ထဲ မဗေဒါမပါ... ဒီတော့လဲ "I wish for them to happy"... ထင်တော့ထင်သား အဲ့ကားမှာ အရမ်း အဖက်၊ အနမ်းတွေကြမ်းနေကြတော့ တစ်မျိုးကြီးတောင်ထင်တယ်... Viewer Instinct က ဖြစ်တော့မယ် ဖြစ်တော့မယ် ထင်သား.. (မဲ့ကာရွဲ့ကာရေးသည် :P ) ... ဒါပေမဲ့ ကိုယ်သာ ယောကျာင်္းဆိုလဲ ဆောင်းဟေကိုလို လှတဲ့ မင်းသမီး မကြိုက်ပဲ မနေနိုင်ပေါင် (ခုလဲ Jo In Sung နဲ့ "That winter the wind blow" မှာ အသံမထွက်လာပါစေနဲ့ ထပ်ဆုတောင်းတယ်... ဆောင်းဟေကို ကိုကြိုက်လို့ (Ha Ji Won) လို Professional ဆန်တဲ့ မင်းသမီးပဲဖြစ်စေချင်တယ်... Jo In Sung ရဲ့ Professional ဆန်မှုကိုယုံထားတယ်...)... အော်... ငါ့နှယ်... ဟရွန်ဘင်း အကြောင်းပြောမို့ဟာ ...

Hyun Bin in "My Lovely Sam Soon"

Hyun Bin in "Snow Queen"

Hyun Bin in "World Within" with Song Hye Kyo

ဆက်ရရင်ဖြင့်... မဗေဒါဘလော့ကို ပုံမှန်ဖတ်တဲ့ ကိုရီးယားရုပ်ရှင်

ကြိုက်ပရိတ်သတ်ဆိုရင်တော့ မဗေဒါ အရမ်းကြိုက်ခဲ့ပြီး အရေးများခဲ့တဲ့ "Secret Garden" Hyun Bin စစ်ထဲမဝင်ခင် နောက်ဆုံးရိုက်သွားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွဲအကြောင်းကို သိလိမ့်မယ်... (မသိရင်လဲ သိအောင်ဖတ်လိုက် ဒါပဲ) ... Ha Ji Won နဲ့ Hyun Bin အတွဲကလဲ မင်းသမီး၊ မင်းသားနာမည်ကြားတာနဲ့ ဝမ်းပန်းတသာဖြစ်ပြီး "ငါဒီကားကို ကြည့်မှဖြစ်မယ်" လို့ ခံစားရတဲ့ ဖန်သားပြင်ပေါ်က စုံတွဲပေါ့... အဲဒိထဲက ဇာတ်ဝင်တေးတွေကလဲကောင်း... ဟရွန်ဘင်းကလဲ ဘုံကြိုးပြတ်တဲ့ မိုးနတ်သားလိုချော... အဟိ... (မဗေဒါ အရူးထခြင်းကို သည်းမခံနိုင်လျှင် ဆက်မဖတ်ပဲနေနိုင်သည်... ၀ါသနာတူများသာ ဆက်ပါလေ)... တော်ပါဘီ Secret Garden အကြောင်းတော့ ပြောတော့ဘူး... အိမ်ရောက်မှ ကိုယ့်ဘာကိုယ် နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ကြည့်တော့မယ်...

Hyun Bin in "Secret Garden" with Ha Ji Won...

Hyun Bin as Joo Won in Secret Garden

ခုမှ ဒီပိုစ့်ရေးရတဲ့ အဓိကအကြောင်းလာဘီ... ဒါနဲ့ အဲဒါမပြောခင် ပြောစရာရှိတယ်... လူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဒီဘဝမှာတွေ့ရတာ အရင့် အရင်ဘဝတွေက ပတ်သတ်ခဲ့ရမှု ကုသိုလ် အကုသိုလ်အတူလုပ်ခဲ့မှု စတဲ့ ရေစက်တွေနဲ့ ဆိုင်တယ်တဲ့... ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ မင်းသားတွေ စကာင်္ပူကိုလာမယ်ဆိုတိုင်း အဲဒိအတွေးဝင်လာရင် ငါသွားတွေ့မှဖြစ်မယ်ဆိုတဲ့ ရူးပေါပေါအတွေးဝင်တတ်တယ်... ဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ်... သူ့ Fan meeting သွားလို့ သူက ကိုယ့်ကို မသိပေမဲ့ ကိုယ်က သူ့ကို ကိုယ်ရှူနေတဲ့ လေကို တစ်ခန်းထဲမှာ သူလဲရှူနေတယ်... (တင်တင်စီးစီး အထက်စီးက ပြောရရင်) ကိုယ်ပေးထားတဲ့ ပိုက်ဆံကြောင့် သူဖျော်ဖြေနေတယ် ဆိုရင် ကိုယ်နဲ့ သူနဲ့ အရင်ဘဝက နည်းနည်းတော့ ရှေးရေစက်ရှိခဲ့လို့ပဲ... (အဲလိုတွေးမှ အရသာရှိတာလေ).... ဒါပေမဲ့ အဲလိုမျိုးအတွေးက ကိုယ်မကြိုက်တဲ့ မင်းသားကိုဆို မဖြစ်ဘူးနော်... ကိုယ်တကယ်ကြိုက်မှအဲလို ရင်ခုန်တာ... မဗေဒါ နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် Kpop show ( 2PM, Beast, Miss A နဲ့ တခြားအဖွဲ့တွေပါတုန်းက)သွားကြည့်ဖြစ်တဲ့ ပွဲမှာ လူပိပြီး သေပြီမှတ်ခဲ့ရကတည်းက အဲဒိပွဲတွေသွားမကြည့်ဖြစ်တော့ဘူး... ပြီးတော့ အဲပွဲမှာ လူသာပိခဲ့တယ်... တကယ်ကျတော့ ကိုယ်အရမ်းကြိုက်တဲ့သူတွေမဟုတ်လှတော့ ရင်မခုန်ဘူး... ဒီတော့ ထင်ခဲ့တာက ဂျန်ဂမ်ဆပ်တုန်းက ပထမဆုံးမို့ ရင်ခုန်တာဖြစ်မယ်.... ခုတော့ ရိုးသွားပြီ ရင်မခုန်တော့ဘူး... ဒီတော့ မသွားတော့ပါဘူး ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာ... ခုတော့ ဟရွန်ဘင်း လာမယ်ဆိုတော့ ဒွိဟတော့ နည်းနည်းပွားလိုက်သေးပင်မဲ့ ခုသွားကြည့်ဖို့ အဖော်လဲရှိတော့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ပျော်သွားဘီ... သူကတော့ "Secret Garden" ထဲက "That Woman" သီချင်းဆိုမှာပဲ... ကြိုးစားပမ်းစား အလွတ်ကျက်သွားမှ... (စာသာဒီလိုကျက်ရင်တော့ဖြင့်)...

သူရဲ့ Fan Meeting Ticket တွေ ခု sistic website မှာဝယ်လို့ရဘီ... Special တန်းဝယ်ပြီး ဓာတ်ပုံတွဲရိုက်ချင်ရင်တော့ အဲဒိ အော်ဂနိုက်စာ website မှာဝယ်လို့ရတယ်... ဒါပေမဲ့ ဓာတ်ပုံက Group ပုံပဲရမှာ တစ်ယောက်ချင်းစီတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး... မဗေဒါကတော့ ရိုးရိုးတန်းပဲကြည့်ပြီး Hyun Bin ကို "OPPA" လို့ အကျယ်ကြီး အော်ပစ်မယ်... (ဂျန်ဂမ်ဆပ်တုန်းက ကိုယ့်ထက် ငယ်နေတော့ OPPA လို့ မအော်ဖြစ်ခဲ့ဖူး)...

Discovering Brisbane - Day 3

မနက္ခင္းရဲ႕ ေနမင္း...

ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕အစ မ်က္လံုးႏွစ္လံုးဖြင့္ျပီးလို႔ ျပတင္းေပါက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ပင္လယ္ၾကီးရယ္၊ Pine Tree ေတြရယ္၊ တက္သစ္စေနလံုးၾကီးရယ္က စိတ္ကိုရႊင္လန္းေစပါတယ္... ဖုန္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုရုိက္လိုက္မိတယ္... ဓာတ္ပံုထဲမွာေတာ့ နည္းနည္းေမွာင္ေနသလိုထင္ရေပမဲ့ အျပင္မွာေတာ့ ဒိထက္ပိုလင္းပါတယ္... Gold Coast မနက္ ၅နာရီခဲြက မိုုုးစင္စင္လင္းပါတယ္... စကာၤပူရဲ႕ ေန၀င္ေနထြက္က ၇နာရီမွာပါ... (ဂ်ပန္ကို ေအာက္တိုဘာလမွာသြားခဲ့တုန္းကလဲ ညေန ၅နာရီခြဲကို မိုးခ်ဳပ္သြားလို႔အံ့ၾသခဲ့ရတာ သတိရမိေသးတယ္) မေန႔ညက ေစာေစာအိပ္လိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့နားလိုက္ရသလိုပါပဲ... ဒါနဲ႔ ျပင္ဆင္စရာရွိတာျပင္ဆင္ျပီး Brisbane သြားဖို႔ကားလာေခၚတာကုိေစာင့္ရန္ ေအာက္ဆင္းခဲ့ပါတယ္... ေခ်ာင္းက ေရွ႕ေန႔ကေလာက္ေတာ့မဆိုးေတာ့ပါဘူး... အစက ကင္မရာအိတ္ၾကီးကို သယ္ရသက္သာေအာင္ ထားခဲ့ဖို႔စဥ္းစားမိပင္မဲ့ တိုးကားနဲ႔သြားမွာမို႔ယူလာျဖစ္ပါတယ္...

ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္ပဲလား အလုပ္သမားလားေတာ့မသိ... ညျပန္ေရာက္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ေစာေစာပဲျဖစ္ျဖစ္ သန္႔ရွင္းေရးအျမဲလုပ္ေနတတ္တဲ့ ဘိုၾကီးကႏွဳတ္ဆက္ျပံဳးျပျပီး ေဟာ္တယ္ေဘးက ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ ခဏပဲေစာင့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကားကခ်က္ခ်င္းေရာက္လာပါတယ္... လာမယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ထက္ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ကို ေစာေရာက္ပါတယ္... ကားေပၚတက္ျပီး ေနာက္တစ္ေနရာကိုသြားေခၚေတာ့လဲ အဲဒိက ကေလး ၂ေယာက္နဲ႔ မိသားစုကို Local လို႔ထင္ရတဲ့မိန္းမက ကားကူေစာင့္ေပးေနပါတယ္... အဲဒိမိန္းမက "ငါေျပာသားပဲ... ငါတို႔ ၾသစေတးလ်န္းေတြက အခ်ိန္ကို ေစာေစာလုပ္တတ္တယ္..." ဆိုျပီး လိုက္လာမဲ့မိသားစုကိုေျပာေနပါတယ္... ကားေမာင္းတဲ့သူကလဲ ဆက္ဆံေရးေကာင္းပါတယ္... ဧည့္သည္ေတြအားလံုးနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာပါတယ္... ဟိုမိသားစုကေတာ့ ဒီေန႔ တိရိစာၦန္ရုံသြားမွာတဲ့... ကြ်န္မတို႔ ၂ေယာက္က ကားဂိတ္ေရာက္ရင္ Brisbane သြားမဲ့ကားေျပာင္းရမွာပါ... ဟိုကားက ပ်က္ေနလို႔ ခု ကားသြားလဲေနတာနဲ႔ ဒီကားနဲ႔အရင္လာၾကိဳတာလို႔ေျပာပါတယ္... အျဖဴကေလးေတြက ကြ်န္မတို႔ အာရွကေလးေတြနဲ႔ မတူတဲ့အခ်က္က ေမးရမွာမရွက္မေၾကာက္ပါဘူး... သူတို႔သိခ်င္တာေတြအကုန္လံုးကို ကားသမားကိုေမးပါတယ္... အဲဒါေကာင္းတဲ့အခ်က္လို႔ထင္ပါတယ္... ဒီေနရာမွာ လူၾကီးနဲ႔လဲ အမ်ားၾကီးဆိုင္ပါတယ္... အဲဒိကေလးေတြက ဘယ္လို ေမးခြန္းမ်ိဳးေမးေမး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ တကယ္ေျဖေပးတဲ့လူၾကီးေတြပါ... ကားသမားၾကီးက သူတို႔ေမးတဲ့ေမးခြန္းကို လူၾကီးေတြေမးတဲ့ေမးခြန္းလိုပဲ မျငိဳမျငင္ေျဖပါတယ္... ကေလးဆိုျပီး လူရာမသြင္းတဲ့ ဆက္ဆံမွဳမ်ိဳးမရွိပါဘူး... ကေလးမိဘေတြကလဲ သူတို႔ကေလးကို ဟန္႔ျခင္းတားျခင္းမရွိပါဘူး... ဒီေတာ့ကေလးေတြက ေမးခြန္းေမးရမွာကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မွဳရွိလာသလို အာရွကေလးေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ လူေၾကာက္ျခင္း မိဘေနာက္ပုန္းေနျခင္းမရွိပါဘူး... အဲဒါက အသက္ၾကီးလာတဲ့အခါ ရင့္က်က္မွဳျမန္ဆန္ေစတယ္လို႔ကြ်န္မထင္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ခုေနာက္ပိုင္း အာရွကေလးေတြလဲ သြက္လာျပီး လူတတ္ေလးေတြျဖစ္ေနတာကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔လာရတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာမိပါတယ္... (ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကေလးဘ၀တုန္းကလဲ လူၾကီးေတြေၾကာက္ခဲ့ရ... ကိုယ္လူၾကီးျဖစ္ေတာ့ ကေလးေတြက တစက္မွကိုယ့္ကိုမေၾကာက္ေတာ့ပဲ ေျပာင္ျပတာခံေနရေတာ့ ကိုယ့္အတၱနဲ႔ကိုယ္ေတာ့ သိပ္မခံခ်ိလွဘူး... ဟိဟိ... :P)


ေနာက္ဆံုးအုပ္စုကိုသြားေခၚေတာ့ သူတို႔ ေဟာ္တယ္ေရွ႕မွာေစာင့္တာ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ရွိျပီး တစ္ေယာက္မွထြက္မလာပါဘူး... ကြ်န္မနဲ႔ အစ္မကေတာင္ Asian Disgrace (ခ်ိဳင္းနား) လူမ်ိဳးေတြလားဆိုျပီး စိုးရိမ္မိပါေသးတယ္... အဲလိုလုပ္တာ ေအးရွမ္းဆိုျပီး ကိုယ္ပါမ်က္ႏွာမပ်က္ခ်င္လို႔ပါ (ခုလိုအခ်ိန္က်ေတာ့ ကိုယ္က အာရွတိုက္သားကိုကိုယ္စားျပဳေနတာကိုး)... ေနာက္ေတာ့ အျဖဴအုပ္စုပဲျဖစ္ေနေတာ့မွ အာရွတိုက္သားမဟုတ္လို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕ျဖစ္ရတယ္... ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားသမားၾကီးေတြနဲ႔ ခဏရပ္စကားေျပာျဖစ္ေတာ့မွ Brisbane က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ပတ္ေလာက္ကမွ မုန္တိုင္းတိုက္ျပီး ျမစ္ေရလွ်ံထားေတာ့ ဘရစ္စဘင္ ျမစ္က သိပ္လွမွာဟုတ္ဘူးတဲ့... ေရေနာက္ေနလိမ့္မယ္တဲ့... ကြ်န္မတို႔မလာခင္ ၂ပတ္က မုန္တိုင္းအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့မွ... Gold Coast ... surfer paradise ကိုသြားတဲ့ ကြ်န္မတို႔ေလွ်ာက္ေနက်လမ္းဆို ေလျပင္းလို႔ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ေတာင္မရဘူးတဲ့... ေက်ာေတာင္ခ်မ္းသြားတယ္... ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ကိုယ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မျဖစ္လို႔ဆိုျပီး... ဒါေပမဲ့ သူတို႔အစိုးရက ခ်က္ခ်င္း ကယ္ဆယ္ေရးတပ္ေတြလႊတ္ေပးတယ္တဲ့... ဘရစ္စဘင္က ေရၾကီးျပီး ပ်က္စီးတဲ့အေဆာက္အဦးေတြကိုလဲ ကယ္ဆယ္ေရးတပ္ေတြ နဲ႔ အျမန္ဆံုးေျဖရွင္းႏုိင္တယ္တဲ့... (ကြ်န္မရဲ႕ ျမန္မာဆန္ဆန္ Mindset က ေအာ္တိုေတြးမိေသးတယ္... ေရၾကီးရတဲ့အထဲ ကယ္ဆယ္ေရးေတြကို ပိုက္ဆံကထပ္ေပးရအံုးမယ္လို႔ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္... ေနာက္မွ သူတို႔ႏုိင္ငံေတြမွာ ဒါမ်ိဳးက အစိုးရက Free လုပ္ေပးတာေလ... က်န္တာေတြကလဲ Insurance ေတြရွိျပီးသား...)... (အမယ္ေလး... ေရေလးၾကီးျပီး မီးေလးပ်က္တာေလာက္မ်ား.... :P ) စကားေျပာေနတဲ့ တစ္ခ်ိန္ထဲပဲ ကိုယ့္ႏုိင္ငံက နာဂစ္တုန္းက ဓာတ္ပံုေတြမ်က္လံုးထဲ မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေပၚလာျပီး စိတ္ထဲ ေအာင့္ကနဲျဖစ္ရေသးတယ္... ( ဘယ္မတုန္း ငါေပးထားတဲ့အခြန္ေတြ...!!! ) လူ႔စိတ္မ်ားအဲဒိ Driver ၾကီးနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ခဏအတြင္း စဥ္းစားမိတာေတြပါ... အခြန္အေၾကာင္းစိတ္ထဲေရာက္ျပီး ဘယ္သူ႔ကို ေမတၱာပို႔မလဲဆိုတဲ့ က်န္တဲ့အေတြးကေတာ့ ေျပာျပစရာမလိုေတာ့ပါဘူး ျမန္မာႏုိင္ငံသားအခြန္ေဆာင္ရသူတိုင္းအသိျဖစ္မွာပါ... မလိုအပ္ပဲ အကုသိုလ္ဆက္မပြားခ်င္တာနဲ႔ အေတြးဆကို ဒီတင္ပဲျဖတ္လိုက္တယ္...

ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္မတို႔စီးရမဲ့ကားေရာက္လာပါတယ္... ကားက မီနီဘတ္စ္ထက္နည္းနည္းေသးပါတယ္... ေတာင္းအိတ္စ္ လို႔ေျပာရမယ္ထင္တယ္... ကားေပၚမွာ နယူးဇီလန္က လင္မယား ၂ေယာက္နဲ႔ ခ်ိဳင္းနား (သို႔) ထိုင္၀မ္ (သို႔) ေဟာင္ေကာင္ က ၄ေယာက္ပါပါတယ္... ခ်ိဳင္းနားဟုတ္မဟုတ္မေသခ်ာတာက အဲဒိထဲက မိန္းမအဂၤလိပ္လိုေျပာတာ ခ်ိဳင္းနားနဲ႔သိပ္မတူတာတစ္ေၾကာင္း... အလိုက္ကမ္းဆိုးသိတတ္ျပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွ မ်က္စိေနာက္ေအာင္မေနတာကတစ္ေၾကာင္းမို႔ ခ်ိဳင္းနားကျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ Oversea ေရာက္တာၾကာေနတဲ့သူေတြျဖစ္မယ္လို႔ ကြ်န္မကေတာ့ မွန္းတာပါပဲ... ကားကေသးျပီး ေနာက္ဆံုးတန္းကို အဲကြန္းကမေရာက္ေတာ့ အိုက္လဲအိုက္ပါတယ္... ပထမဆံုးလိုက္ပို႔ေပးတဲ့ေနရာက Kangaroo Point Park ပါ... ဘာမွေတာ့သိပ္မရွိပါဘူး... Brisbane ျမစ္ၾကီးကိုျမင္ရတယ္ ေရၾကီးထားလို႔ လူေတြမရွိတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြကို တစ္ဖက္ကမ္းမွာျမင္ရတယ္... အဲနားမွာ Coffee ဆိုင္ေလးရွိတယ္... ခဏပါပဲ ဓာတ္ပံုေလးဘာေလးရုိက္ ေလရွဳ စကားစျမည္ေျပာ ၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲရွိမယ္... ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မအစ္မ စတန္းေထာင္ျပီး ဓာတ္ပံုရုိက္ေနတာကို ဘယ္ေနရာကေန Zoom ဆဲြျပီး ဓာတ္ပံုရုိက္ထားတယ္မသိဘူး... ကြ်န္မ ျမစ္ကုိၾကည့္ေနတုန္း ေနာက္ကေန ပုခံုးလာတို႔လို႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကင္မရာကိုင္ထားတဲ့ ဘိုၾကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ကင္မရာကိုလာျပတယ္... စိတ္ထမွာ သူ႔အတြက္ ဓာတ္ပံုရုိက္ေပးဖို႔ေျပာမွာလား... ဘာလဲဆိုျပီး ေတြးမိတယ္... ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကင္မရာထဲမွာ ကြ်န္မတို႔ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ပံုကိုေတြ႔တယ္... ကြ်န္မလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... ပံုေလးကလွေတာ့ လိုခ်င္မိတာနဲ႔ အီးေမလ္းပို႔ေပးလို႔ရမလားဆိုေတာ့... သူက သူ႔အိတ္မွာ အသင့္ပါလာတဲ့ Website လိပ္စာ (Oh-hi.info ) ေရးထားတဲ့ ကဒ္ေလးထုတ္ေပးျပီး ဒီေန႔ည ဒါမွမဟုတ္ မနက္ျဖန္ အဲဒိဆိုဒ္ေပၚမွာရွိလိမ့္မယ္တဲ့...

သူ႔ဆိုဒ္ကေနယူထားတာ...

Kangaroo Park ဆိုပင္မဲ့ Kangaroo ေတြရွိပါဘူး...

မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေရေနာက္ေနတဲ့ Brisbane River

ဟိုဘက္ကျမင္ေနရတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြမွာ ခုထိလူေတြမရွိေသးဘူး...

ျပီးေတာ့ ဟိုဘက္မွာျမင္ရတဲ့ ေတာင္ေပၚသြားမယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ ေပ်ာ္သြားတယ္... ေတာေတာင္ေလွ်ာက္ရေတာ့မယ္ထင္ျပီး... အဲဒိေတာင္ကိုသြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ Brisbane ျမိဳ႕ကိုျဖတ္ေတာ့ ဒါက China town (တရုတ္တန္း)... ဒါက Casino... ဒါက တကၠသိုလ္... ဒါက church ဆိုျပီး မရပ္ပဲနဲ႔ပါးစပ္ကပဲေျပာရင္း ျပသြားလိုက္တာ Pamphlet ထဲမွာေရးထားတဲ့ လိုက္ပို႔မယ္ဆိုတဲ့ေနရာကုန္သေလာက္ပဲ... Day Tour ဆိုတာ ဒါကိုး... အဲဒါေၾကာင့္ Tour ေတြ၀ယ္ရတာမၾကိဳက္တာ... ထားပါေတာ့ေလ... ကိုယ္လဲက်န္းမာေရးမေကာင္းေတာ့ Tour နဲ႔သြားျပီး energy save တယ္ပဲသေဘာထားလိုက္ပါတယ္... ေနာက္ေတာ့ Mt.Coot-tha ကို ကားနဲ႔စတက္ပါေတာ့တယ္... လမ္းကသာယာပါတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္တဲ့ သစ္ပင္အျမင့္ၾကီးေတြနဲ႔ ေတာင္ေပၚလမ္းကိုျဖတ္ရင္ ခဏေလာက္ရပ္ေပးေစခ်င္မိတယ္... tour နဲ႔သြားတာ ဘာမွေျပာမေနနဲ႔ေတာ့... အဲဒိ ေတာင္ေပၚလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ၾသစေတးလ်ရဲ႕ အသံလႊင့္ရုံေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္... လူက ခါတိုင္း ကားမူးေနက်မဟုတ္ပင္မဲ့ အားနည္းတာေရာေၾကာင့္လား ေတာင္တက္လမ္းမွာ ကားလမ္းကျဖဴးေတာ့ အျမန္ေမာင္းျပီး အေကြ႕ေတြမွာ ျမန္မာျပည္မွာေမာင္းသလိုအရွိန္သိပ္မေလ်ာ့တာကတစ္ေၾကာင္း... ကားကလဲ အိုက္ျပီး ေနာက္ဆံုးလိုင္းက ေလမရတာတစ္ေၾကာင္း ေခြ်းစီးေတြထြက္ျပီး မူးလာတယ္... ျမန္မာျပည္က သူ႔ထက္ေတာင္ပတ္လမ္းေတြမ်ားတဲ့ ေမျမိဳ႕တို႔ ေတာင္ၾကီးတို႔သြားတာေတာင္ မမူးခဲ့ပါဘူး...

Mt. Coot-tha သို႔...

Mt. Coot-Tha ေပၚက ျမင္ကြင္း...

ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့လဲ လူကေခါင္းထဲမၾကည္ပါဘူး... ေနကလဲ ပူပါေသးတယ္... ေတာင္ေပၚကေနေတာ့ ဘရစ္စဘင္ျမိဳ႕ၾကီးကိုျမင္ေနရပါတယ္... လူသာေနေကာင္းရင္ေတာ့ enjoy လုပ္ျဖစ္မွာပါ... အစ္မက ဓာတ္ပံုရုိက္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ရုိက္သာေပးေနရတယ္ ေနပူဒဏ္ကိုလဲ မခံႏုိင္ျဖစ္ေနပါတယ္... ၾသစီက"ေန"က ပူရင္လဲ စလံုးထက္ပူတယ္လို႔ေတာင္ခံစားရပါတယ္... ကြ်န္မေနမေကာင္းေတာ့ အစ္မကပါ စိတ္မၾကည္ျဖစ္လာတယ္ထင္ပါတယ္... သူ႔ကိုဓာတ္ပံုရုိက္ေပးရတာလဲ ကြ်န္မဘယ္စိတ္ပါေတာ့မလဲ.. ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္ ရုိက္ခ်င္စိတ္သိပ္မရွိေတာ့တာ... ဒါေပမဲ့လဲ ဒီဟာက ကြ်န္မရဲ႕ control အလြန္ေလ... ဘယ္သူကေရာ ပိုက္ဆံဒီေလာက္အကုန္ခံလာျပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္မွာလဲ... ကြ်န္မက ခံစားေနရတဲ့သူ ပိုေတာင္ မျဖစ္ခ်င္ေသး... ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္၀မ္းနာ ကိုယ္သာသိ... အရိပ္ထဲပဲ ေနလိုက္တယ္... ခဏေနေတာ့ သန္႔စင္ခန္းသြားျပီး ထြက္လာေတာ့ သူတို႔ကိုမေတြ႔ေတာ့ျပန္ဘူး.. အဲဒိနားက Souvenir နဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ၀င္ၾကည့္ေနျဖစ္တယ္... ေနာက္မွ အစ္မက ဖုန္းဆက္ျပီး သူအဲဒိဆိုင္ထဲမွာဆိုေတာ့ ၀င္လိုက္သြားတယ္... ကားသမားၾကီးလဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းစားပဲြမွာထိုင္ေနတယ္... ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးက ေတာ္ေတာ္သာယာတယ္... ရွဳခင္းလဲအရမ္းေကာင္းတယ္... ရာသီဥတုသာ ပူမေနရင္ ဒိထက္ပိုေနလို႔ေကာင္းမယ္... ကြ်န္မအစ္မက Cheese Cake စားရင္း ရွဳခင္းၾကည့္ေနတယ္... ကြ်န္မလဲ Muffin တစ္လံုး၀ယ္စားျဖစ္တယ္... Muffin ကပဲၾကီးတာလား ကိုယ္ပဲ ခံတြင္းပ်က္ေနတာလားေတာ့မသိဘူး.. မကုန္ဘူး... ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းထိုင္နားျပီး စားလိုက္ရေတာ့ လူက အေတာ္ေလးဟန္သြားတယ္... မေဗဒါေခါင္းမူးလို႔ကေတာ့ အစားတစ္ခုခုစားလိုက္ ေပ်ာက္သြားဖို႔ ရာခိုင္ႏွဳန္းမ်ားတယ္... (ေမေမတို႔ ေဖေဖတို႔သာပါရင္ အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ေနမွာ)... အဲဒိ ဆိုင္ေလးက Mt. Coot-tha ေပၚက နာမည္ၾကီး Cuta Cafe ဆိုတာ ခုေရးေနရင္းမွ သိတယ္... ကားသမားၾကီးနဲ႔ စကားေျပာရင္ အမွတ္တရဓာတ္ပံုရုိက္ျဖစ္တယ္... ဒီကားသမားၾကီးက ျမန္မာႏုိင္ငံကို သိပံုမေပၚဖူး... ဒါေပမဲ့ သူသိခ်င္ေယာင္ေတာ့ေဆာင္တယ္...

ေနာက္ဆံုးအားယူျပီး ၾကိဳးစားျပံဳးရုိ္က္ထားတယ္...

ကားသမားၾကီးနဲ႔အတူ...

kuta cafe ၀င္ေပါက္ေဘးက လမ္း...

ေကာ္ဖီဆိုင္ ေရွ႕ဘက္က ျမင္ကြင္း.. ဘက္ဘယ္ကေန ပထမဆံုး ထီးေအာက္မွာ ထိုင္ခဲ့တယ္...

ထိုင္ေနတဲ့ေနရာကေန မထႏုိင္ပဲ ျမင္ရတာကို ဒီလိုပဲ ရိုက္လိုက္တယ္... ေအာက္ Brisbane ျမိဳ႕ၾကီးေပါ့...

ေနပူေနေတာ့ ဓာတ္ပံုထဲမွာလွတယ္... ေနမပူရင္ေတာ့ လူေနလို႔သက္သာတယ္..

ေတာင္ေအာက္ျပန္ဆင္းတဲ့လမ္းမွာေတာ့ မ်က္လံုးကိုမွိတ္ျပီးပဲလိုက္လာလိုက္တယ္... မူးမွာစိုးလို႔... ကားရပ္လို႔ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Brisbane Botanic gardens ကိုေရာက္ေနတယ္... ဒီထဲကို၀င္ျပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ဖို႔ နာရီ၀က္ေလာက္အခ်ိန္ေပးတယ္... ဘရစ္စဘင္ ရုကၡေဗဒ ဥယ်ာဥ္က စကာၤပူကေလာက္မလွဘူး... ျမန္မာျပည္ ေမျမိဳ႕က ကန္ေတာ္ၾကီးေလာက္ေတာင္ မေသသပ္ဘူး... လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ပတ္က မုန္တိုင္းမိထားလို႔လားေတာ့မသိဘူး... Japanese Gardens ဆိုေျမာင္းပုတ္နံ႔ေတာင္ နံေနတယ္... က်ယ္ေတာ့အေတာ္က်ယ္ပါတယ္... တခ်ိဳ႕ေနရာေတြလဲ upgrading လုပ္ေနတယ္ထင္တယ္... ပန္းျခံထဲမွာေတာ့ ကြ်န္မတို႔ကားေပၚကလူကလဲြလို႔ တျခားလာလည္တဲ့သူ ၁ေယာက္ ၂ေယာက္ပဲေတြ႔တယ္... ဒါေပမဲ့ အပင္စိတ္၀င္စားတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ အဲဒိထဲမွာရွိတဲ့အပင္ေတြက တျခားႏုိင္ငံမွာ မေတြ႔ႏုိင္တဲ့ အပင္မ်ိဳးေတြ အမ်ားၾကီးရွိေလာက္တယ္... မေဗဒါကေတာ့ ေနလဲမေကာင္း... ပင္လဲပင္ပန္းဆိုေတာ့ စိတ္သိပ္မပါဘူး... ေတြ႔တာေလးေတြေတာ့ ကင္မရာနဲ႔ဟိုရုိက္ဒီရုိက္ ရုိက္ျဖစ္တယ္...

သဘာ၀နဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔ေနရာတဲ့...

ပန္းျခံထဲ ဘူမွမရွိ...

indoor but nothing special...

မင္းေလးရွိမွ ကိုယ့္ဘ၀လွပအသက္ရွင္မယ္...

 ျမိဳ႕ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သူက "River Cruise" စီးမလား ၊ စီးမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္လဲမသိဘူးေပးရမယ္... မစီးတဲ့သူေတြကို ျမိဳ႕ထဲမွာ ခဏခ်ေပးမယ္တဲ့... ကြ်န္မအစ္မက စီးခ်င္ပံုရတယ္... ဒါေပမဲ့ ဒီမူးေနတဲ့ေခါင္းနဲ႔ သေဘာၤထပ္စီးခုိင္းရင္ ပိုက္ဆံကုန္ျပီး စိတ္ခ်မ္းသာရမွာမဟုတ္ဘူး... ဒါနဲ႔ မစီးဘူးပဲေျပာလိုက္တယ္... ျမိဳ႕ထဲမွာခ်ေပးျပီး ေလွ်ာက္သြားရတာကိုလဲ ကြ်န္မက ၾကိဳက္ပါတယ္... (ရွန္ဟိုင္းသြားတုန္းကလဲ ဂြ်မ္းဘားၾကည့္မလား ျမိဳ႕ထဲသြားမလားဆိုေတာ့ ျမိဳ႕ထဲပဲသြားလိုက္တာ အဲညက ကိုယ့္ဘာကိုယ္ Enjoyed ခဲ့ရတာပဲ)... သေဘာၤစီးဖို႔ နယူးဇီလန္က လင္မယားပဲသြားပါတယ္.. အာရွသားေတြအားလံုး ျမိဳ႕ထဲေနဖို႔ပဲဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္... ခ်ေပးခဲ့တဲ့ေနရာမွာ ေနာက္ ၂နာရီေလာက္ေနလာေခၚမယ္တဲ့... အဲဒိနားကေန ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္နဲ႔ ဂ်ပန္စာ ဆူရွီးေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ မေလးရွား Laksa တို႔ ဘာတို႔ပါ တဲြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေလးကိုေတြ႔ပါတယ္... အမွန္ေတာ့ မေလးရွားတရုတ္ေတြဖြင့္ထားတဲ့ဆိုင္ပါ.. ဂ်ပန္စာကေတာ့ ဘိုေတြကို ဆြယ္ရုံသက္သက္လို႔မွန္းတာပဲ... ဗိုက္ေတာ့လံုး၀မဆာပါဘူး... (ဆာမွန္းမသိျဖစ္ေနတာလဲျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္... Body clock က စကာၤပူအတိုင္းပဲရွိေနေသးေတာ့ ၾသစီစားခ်ိန္မွာ ဗိုက္ကဆာေပမဲ့ ဦးေႏွာက္က အသိမေပးဘူးလို႔ထင္ပါတယ္...) ထမင္းေၾကာ္၀ယ္စားျဖစ္တယ္... အစ္မက ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ထမင္း... ထမင္းေၾကာ္က အမ်ားၾကီးရတယ္... ကုန္ေတာင္မကုန္ဘူး... ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ Queensland ေရာက္ျပီး စားသမွ်ထဲမွာ အေၾကနပ္ဆံုးအစာပါပဲ... စကာၤပူ၊မေလးရွားလက္ရာထမင္းေၾကာ္စစ္စစ္ပါ...

ထမင္းေၾကာ္စားျဖစ္တဲ့ ေနရာ...

စားျပီးေသာက္ျပီးေတာ့ ေခါင္းမူးတာ ေတာ္ေတာ္သက္သာသြားတယ္... လက္စသတ္ေတာ့ ငါဗိုက္ဆာလို႔မ်ား ေခါင္းမူးတာလား ဆိုတာ ခုထက္ထိ မေသခ်ာတဲ့ အေျဖတစ္ခုပါ... ဟိုနားဒီနားေလွ်ာက္သြား ဓာတ္ပံုရုိက္ျဖစ္တယ္.. ျပီးေတာ့ တစ္ဖက္ကားလမ္းကူးလိုက္ေတာ့ Shopping Mall ေတြနားေရာက္သြားတယ္... ၀င္ၾကည့္လိုက္တဲ့ဆိုင္ေတြမွာပဲ Dress ေတြက AUD 10 ဆိုေတာ့ ထမင္းစားေတာင္ ၂၀ေလာက္က်ေနတာ... အက်ီၤတစ္ထည္ ၁၀ ဆိုုေတာ့ ၀ယ္ျပစ္လိုက္ျပန္ေရာ... ေနာက္တစ္ဆိုင္၀င္ ေနာက္တစ္ခါ၀ယ္ျပန္ေရာ... အဲ... Master card ေတာင္ စသံုးလိုက္ေသး... ပိုက္ဆံမေလာက္မွာစိုးလို႔... ျပား ၇၀ service charge ရွိတယ္တဲ့.. ရတယ္ေျပာလိုက္တယ္... (မရွိကုန္မွေအး.. စိတ္ထဲက စိတ္နာနာနဲ႔ေျပာတာ)... ဟို၀တ္ၾကည့္ ဒီ၀တ္ၾကည့္နဲ႔ .... ထမင္းပဲစားလိုက္လို႔လား... Shopping ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြအတြက္ ေဆးတစ္ခြက္ပဲလားေတာ့မသိ ေခါင္းမူးတာေတြေပ်ာက္ပဲ... ဟိဟိ... ဒါနဲ႔ အဲဒိေဆးကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး မွီ၀ဲခဲ့တာ ျပန္ေတာ့ အထုတ္ေတြပိုလာေရာ... ျပန္လာၾကိဳမဲ့ေနရာကို ကြ်န္မတို႔ေစာေရာက္ေနခဲ့တယ္... ပလက္ေဖာင္းေပၚက ခံုတန္းေလးမွာ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ထိုင္ျဖစ္တယ္... မလွမ္းမကမ္းခံုတန္းမွာ ကားေပၚက တရုတ္အဖဲြ႕ထိုင္ေနတယ္... ၂ေယာက္လံုးဘာလို႔ ဒီေလာက္ပင္ပန္းေနလဲေတာ့မသိဘူး (ပူလို႔ျဖစ္မယ္ထင္တယ္)... လမ္းေဘးက ခံုတန္းေပၚမွာ ငုတ္တုတ္နဲ႔ ခဏေလးေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္... "Go! Go! Go!" ဆိုျပီး ဟိုအုပ္စုထဲက တရုတ္တစ္ေယာက္လာႏွဳိးေတာ့မွ လန္႔ႏုိးသြားတယ္... ေရာက္ရာေနရာ ထိုင္ငိုက္တတ္ျခင္းဟာလဲ မဂၤလာတစ္ပါးပဲ... (စတာေနာ္ အတည္မယူေလနဲ႔)...

ပင္ပန္းပင္မဲ့ ေရတစ္ဘူးနဲ႔ ေလ်ာ့ပင္းမထြက္ခင္...

သူကဘူလဲေတာ့ မသိ...

ေလ်ာ့ပင္းထြက္ျပီးဘီ...

ဒါျပီးရင္ ျပီးျပီလား... Tour ကလဲ ဒါပဲလားလို႔ Complaint တက္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနမိေသးတယ္... ဒါျပီး ျပန္ရရင္ခုမွ ၂နာရီေက်ာ္ ၃နာရီေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ Day tour ကလဲ Half Day ေလာက္ပဲရွိသလိုျဖစ္ေနတယ္... ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ေနရာကိုလိုက္ပို႔တယ္... South Bank Boardwalk ၊ ျမစ္ကမ္းေဘး ေလညင္းခံလမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတယ္... tourist လာတဲ့ေနရာဆိုေတာ့ tourist ေတြစုစုရုံးရုံးေတြ႔ရတယ္... အ၀င္နားေလာက္မွာ ၾသစီမွာတစ္ခုထဲရွိတဲ့ နီေပါ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုရွိတယ္... နီေပါႏုိင္ငံအျပင္ဘက္မွာရွိတဲ့ ဘုရာေက်ာင္းသံုးခုထဲက တစ္ခုက အဲဒိမွာရွိတယ္... (ဆိုလိုတာက နီေပါဘုရားေက်ာင္းေတြကို နီေပါႏုိင္ငံကလဲြလို႔ တျခားႏုိင္ငံမွာရွိတာ ၃ခုပဲရွိတယ္ အဲဒိထဲက တစ္ခု)... ဒါေပမဲ့ လူမ်ားလို႔ အ၀နားေလာက္ပဲ၀င္ၾကည့္ျပီး ျပန္ထြက္ခဲ့တယ္... အထဲမွာ ေတာလမ္းေလွ်ာက္သလို သစ္ပင္ေတြၾကား တံတားထိုးထားတဲ့ လမ္းေလးရွိတယ္.... ဒါေပမဲ့ လူေတြမ်ားလို႔ ဒီဘက္ ျမစ္ဘက္တစ္ေလွ်ာက္ေဆာက္ထားတဲ့ ရုိးရုိး လမ္းအတိုင္းပဲ ေလညင္းခံရင္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္... တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ခံုတန္းမွာထိုင္ျပီး ညီအစ္မ ၂ေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကပဲ ေလညင္းကိုပဲ ခံစားျဖစ္တယ္... ေခါင္းအေတာ္ေလးၾကည္သြားပင္မဲ့ ပင္ေတာ့ပင္ပန္းေနေသးတယ္... အဲဒိ ေလနဲ႔အတူ အဲခံုတန္းေလးေပၚလွဲအိပ္ျပစ္လိုက္ခ်င္တယ္... ေတာထဲက ထြက္လာတဲ့ ေတာက္တဲ့လိုအေကာင္းေလးေတြကို ဓာတ္ပံုသဲၾကီးမဲၾကီးလိုက္ရုိက္ေနတဲ့ ဘိုမတစ္ေယာက္ ရခါနီးက်ေတာ့မွ ကေလးေလးတစ္ေယာက္က အဲဒိ ေတာက္တဲ့ကို ရွဴးလုပ္လိုက္တာ ၀င္ေျပးသြားေရာ... ကေလးဆိုေတာ့ ဘာမွေျပာလို႔မရဘူးေပါ့... သူကေတာ့ နည္းနည္းတင္းသြားေလာက္တယ္.. ဖြတ္ေတြ ေတာက္တဲ့ေတြမ်ားအဲဒိမွာ ခဏေလာက္ၾကာၾကာထိုင္လိုက္ ထြက္လာပါလိမ့္မယ္...

နီေပါ ဘုရားေက်ာင္း...

ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ ေလညင္းခံရင္းေပါ့...

ေတာ္ေတာ္ေလးထုိင္ ေလညင္းခံျပီးမွ ျပန္ျဖစ္တယ္... ဒါေတာင္ ကြ်န္မတို႔ညီအစ္မက ေစာေနေသးတယ္... အဲဒိနားက Ferry Wheel ၾကီး အၾကီးေရွ႕က ျမက္ခင္းေပၚထိုင္ရင္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုပဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနျဖစ္တယ္... ကေလးေတြနဲ႔ ဘိုမေတြလဲ ျမက္ခင္းေပၚထိုင္ေနၾကတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ ဘာစကားမွမေျပာပဲ ဒီလိုေအးေဆးေလး ထိုင္ၾကည့္ေနရတာလဲ ေလွ်ာက္သြားျပီး ပင္ပန္းေနရတာထက္စာရင္ enjoy လုပ္နည္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ... ဓာတ္ပံုေလး ၁ပံု ၂ပံုေလာက္ထပ္ရုိက္ျဖစ္တယ္... ကားလာေတာ့ ကားေပၚျပန္တက္ျပီး ျပန္လာျဖစ္ၾကတယ္... 

ferry Wheel ေဘးက လမ္း...

ခ်ားစီးခ်င္လား...

South river bank နားက အေဆာက္အအံု...

ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္... ေနာက္က ကင္မရာအိတ္နဲ႔ စတန္းကေတာ့ အလြန္ေလး...

ကားေပၚမွာလဲ အိပ္လိုက္ႏုိးလိုက္ ငိုက္လိုက္နဲ႔ သံသရာလည္ေနတယ္... ကြ်န္မတို႔ ေဟာ္တယ္ကို အရင္ဆံုးေရာက္တယ္... ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ညေန ၅နာရီေလာက္ေတာ့ရွိမယ္ထင္တယ္... ေနေတာ့မ၀င္ေသးဘူး... ဒါေပမဲ့ ညီအစ္မ ၂ေယာက္လံုး ဒီေလာက္ငိုက္ခ်င္တဲ့ ငါဆိုျပီး တမုန္းအိပ္ပစ္လိုက္တယ္.. အမွန္ေတာ့ ေနမေကာင္းတာကို မနားပဲထြက္ေနလို႔ မေပ်ာက္ႏုိင္တာ အဲလိုနားလိုက္ခ်င္တာ... ဒါေပမဲ့ ကိုယ္နားမယ္ဆို ကိုယ့္အစ္မပါ လိုက္ျပီး ေဟာ္တယ္မွာပိတ္ေနမွာစိုးလို႔ မေျပာခ်င္ခဲ့တာ... ကြ်န္မကိုထားျပီးသြားခ်င္သြားလို႔ ေျပာခ်င္ေပမဲ့ သူကလဲ ထားသြားမွာမဟုတ္ေတာ့ မေျပာျဖစ္ဖူး... ကိုယ့္ပိုက္ဆံအကုန္ခံျပီးလာၾကတာ ကြ်န္မေနမေကာင္းတာနဲ႔ သူ႔ကိုဆဲြထားသလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔လိုက္ေပးေနတာ... ခုေတာ့ သူလဲနားခ်င္တာပဲလား... ကြ်န္မအတြက္ပဲ နားေပးတာလားေတာ့မသိဘူး... အိပ္လိုက္တာဆိုတာ ကြ်န္မျပန္ႏုိးလာေတာ့ ည ၉နာရီရွိျပီ... ဗိုက္ကလဲ ဆာတယ္... သူကေတာ့ အိပ္ေနတုန္းပဲ... မနက္က Kuta Cafe က Muffin က်န္တာေလး ထုတ္စား... အာသာက မေျပ... ဒါနဲ႔ပဲ... အိပ္တာပဲေအးပါတယ္ ေနာက္ေန႔ ဆစ္ဒနီကိုသြားရင္ ေနေကာင္းျပီး အားရွိမွျဖစ္မယ္.... ဒီေန႔ေတာ့ ညစာထပ္လြတ္ျပန္ျပီေပါ့...

စာၾကြင္း။ ။ ပထမေန႔ညမွာကတည္းက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရျပီးသားပါ... ဖုန္းဆက္ၾကပါတယ္... ေနမေကာင္းဘူး... ေခ်ာင္းဆိုးေနတယ္ေျပာေတာ့... ငယ္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသစြာ... ေခ်ာင္းဆိုးရင္ ငါနဲ႔လာမေတြ႔နဲ႔ဆိုေျပာပါတယ္... ေဖ့ဘြတ္ေပၚက စာတမ္းေလးေတြလိုေပါ့... ကြ်န္မ အေျခအေနဆိုရင္ေတာ့ "Friends ask "Are You Okay?" when u sick, BEST Friends say "Don't come and meet me if you are coughing"... ဘာပဲေျပာေျပာ သူစတယ္ဆိုတာ ကြ်န္မသိပါတယ္... ျပီးေတာ့ မေတြ႔တာ ဒီေလာက္ၾကာပင္မဲ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေျပာမနာဆိုမနာရွိဆဲ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းေတြးမိရင္ အျပံဳးတစ္ခ်က္ေတာ့ ကြ်န္မမ်က္ႏွာေပၚကို အျမဲျဖတ္ေျပးျဖစ္တယ္ေလ....

For More photos please like "MaBayDar" Page at the side bar...

စိတ္တဇ Weekend ကုန်ဆုံးလွန်မြောက်ပါစေကွယ်....

မဗေဒါကို ကျန်ခဲ့တဲ့ သုံးပတ်အတွင်း အလုပ်ပိတ်ရက် စနေ တနင်္ဂနွေတွေမှာ စိတ်ဖိစီးမှုတွေပေးခဲ့တဲ့ 3d Drawing ဘာသာ အမှတ်ရပါပြီ... လူမှာ ခါးတွေလဲနာ... မျက်လုံးတွေလဲကိုက်... ခေါင်းတွေလဲမူး... စိတ်တွေလဲညစ်ခဲ့ရတဲ့ ဘာသာပေါ့... ပထမတစ်ခုက Assignment (TMA) ၊ ဒုတိယတစ်ခုက Lab report... TMA က စာတွေဖြေရတာ....နံပါတ် ၂ အေနဲ့ဘီကို မသိလို့ အစက ဒီအတိုင်း Blank ထားခဲ့မလို့ နောက်မှ အင်တာနက်မှာရှာတွေ့တာတွေ လျှောက်ရေးပေးလိုက်တာ အမှတ်ရသွားသားပဲ... TMA က ၉၃မှတ်ရတယ်... TMA အပြီး နောက်တစ်ပတ်ပဲခြားတယ်... Lab report deadline ကလာပြန်ရော... ဒီ Lab report ကတော့ အဆုံးပိုင်းမှာ မဗေဒါကို မျက်ရည်ပေါက်ကြီးငယ်နဲ့ ဒီဘာသာကို အကျပဲခံလိုက်တော့မယ်လို့ စဉ်းစားတဲ့အထိ ဒုက္ခပေးခဲ့တာပေါ့... ဟုတ်တယ်လေ... ကြိုးစားပမ်းစား စနေရော တနင်္ဂနွေ ၂ရက်လုံးနည်းလမ်းရှာဖွေပြီး ဆွဲခဲ့တဲ့ ပုံက ပြီးလဲပြီးသွားရော နောက်ဆုံးမေးခွန်းကျတော့မှ ဆွဲထားတဲ့အဆင့်တွေကို Screen Shot နဲ့တကွရှင်းပါဆိုတော့... ကိုယ်က ဆွဲတုန်းက Screen Shot တွေမလုပ်ခဲ့တော့... Final product ပဲရှိတယ်... Screen shoot လေးရဖို့ အစအဆုံးပြန်ဆွဲရတော့မဲ့ပုံပေါက်နေတယ်... တနလာၤနေ့ည Deadline... တနလာၤနေ့မနက်က အလုပ်သွားရမယ်ဆိုတော့ ဆွဲဖို့အချိန်မရှိ... တနင်္ဂနွေည အပြီးဆွဲမှဖြစ်မှာလေ... ဒါနဲ့ လက်မလျော့သေးဘူး ဆွဲမယ်လုပ်သေးတယ်... ဖြစ်ချင်တော့ အိမ်က laptop မှာ screen shoot ကို Paste လုပ်ဖို့ Microsoft office ကမရှိဘူး... (အမှန်တော့ အဲဒိအချိန်က ဟုန်နေလို့ မသိတာ... Paint မှာ Paste ပြီး save လို့လဲရသားနဲ့)... ရုံးက laptop မှာကျတော့ အဲဒိ 3d software ကမရှိ... ဒီတော့ 3d software ကို ရုံးက laptop မှာ ဒေါင်းလုပ်လုပ်လိုက်တယ်... ဖြစ်ချင်တော့ အိမ်က laptop ထဲကဆွဲထားတာက version 2.65နဲ့... ရုံးက Laptop မှာ ဒေါင်းလိုက်တော့ Version update ဖြစ်ပြီး 2.66 ဖြစ်နေတယ်... ဒီတော့ report ရေးရင် ဆွဲပြီးသား version နဲ့ မတူမှာကို စိတ်ကစိုးရိမ်ပြီး... သွားပါပြီ... လုပ်ထားသမျှတွေ သဲထဲရေသွန်ဖြစ်ပါပြီ... ကြိုးစားနေလဲအလကားပါပဲ... တကယ်တော့ ကံတွေချည်းပဲဆိုပြီး ကံကိုပဲ အပြစ်ပုံရတော့တာပေါ့... ကံကို အပြစ်ပုံပြီးသကာလ ဆရာ့ရဲ့ မေးခွန်းကို အပြစ်ပုံတော့တာပေါ့... သူ့မေးခွန်းက ဘာလို့ အဆုံးကျမှ Screen Shoot လိုတယ်ပြောထားလဲ... အစကတည်းက နံပါတ် ၁မှာကတည်းက ပုံဆွဲရင် Screen Shoot လုပ်ပါလို့ပြောထားပါလား... ဘာညာနဲ့ စိတ်တိုတော့တာပေါ့.... ကိုယ့် Lab report ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ တစ်ပတ်လုံးကူလုပ်ပေးနဲ့တဲ့ သူ့ကိုလဲ "တော်ပြီ ဆွဲမနေနဲ့တော့ မဆွဲတော့ဘူး အကျပဲခံလိုက်တော့မယ်" ဆိုပြီး စိတ်တွေတို... (စိတ်ထဲမတော့ ကျလို့ ထပ်ပေးရမဲ့ ကျောင်းလခဆိုတာကြီးကြောင့် ဒေါသပိုရသလို၊ စိတ်လဲညစ်၊ မကျရင်တော့ကောင်းမှာပဲလို့လဲတွေးမိနေတာပေါ့)... သူငယ်ချင်းတွေ msg ပို့ပြီး စိတ်ညစ်ကြောင်းပြောတော့ သူတို့ကအားပေးကြတယ်... စိတ်မလျော့ပဲ တင်လိုက်ဖို့ပြောကြတယ်... သူတို့တွေအားပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်... ကိုယ့်မှာသူငယ်ချင်းကောင်းတွေရှိသေးတာသိလို့လဲ ဝမ်းသာပါတယ်...

စိတ်တိုတိုနဲ့မေးခွန်းစာရွက်ကြီး ဆွဲဖြဲပြစ်လိုက်တယ်... ဟီးဟီး...

နောက်တော့ ညတော်တော်နက်ပြီး စိတ်ပြန်နည်းနည်းအေးတော့မှ အစအဆုံးပြန်ဆွဲရတာပေါ့... ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခေါက်ဆွဲတော့လွယ်သွားပြီ... ပထမတစ်ခေါက်ဆွဲတုံးက ဆွဲတဲ့အချိန်ထက် ဘယ်လိုဆွဲရလဲ လိုက်ရှာရတာက ကြာတာလေ... ခုကျတော့ ဘယ်လိုဆွဲရလဲဆိုတာ ကိုယ်ကသိပြီးသွားတော့ ဆွဲရုံပဲ သိပ်မကြာတော့ဘူး... ဒါပေမဲ့ ပထမပုံလောက်တော့ Detail မဆွဲနိုင်တော့ဘူးပေါ့... အစက နံပါတ် ၂မေးခွန်း တံခါးပုံဆွဲခိုင်းတာ မဆွဲပဲထားမလို့ ၁၀မှတ်ပဲ မရလဲနေဆိုပြီး... အဲညက အမြင်ကပ်ကပ်နဲ့ ဖြစ်သလိုဆွဲပြစ်လိုက်အုံးမယ်ဆိုပြီး ဆွဲလိုက်တယ်... (အဲဒိ အပုဒ်က ခု အမှတ်ပြည့်ရတယ်ရှင့် ဟိဟိ)... နောက်နေ့မနက် ရုံးမှာအားရင် report ထိုင်ရေးရတာပေါ့... တနလာၤနေ့ည ၁၂နာရီ submission ပိတ်မယ်ဆို... ည ၁၁နာရီ ၂၅မိနစ်လောက်မှာ တင်ဖြစ်သွားတယ်... တော်တော် စိတ်ဒုက္ခပေးတာ... ခုအဲဒိ Lab report က ၉၄မှတ်တောင်ရတယ်... ဟဲဟဲ...

ဒါက ပြန်ဆွဲထားတဲ့ပုံ စားပွဲရဲ့ရှေ့ကရိုက်ထားတာ

ဒါက စားပွဲနောက်ကမြင်ကွင်း...

ဖြစ်သလိုဆွဲလိုက်တဲ့ တံခါး...

ပြဿနာမျိုးစုံနဲ့ ထွက်လာတဲ့ လေယာဉ်ပျံပုံ... ဒါတောင် သူကူဆွဲပေးလို့...

Lab report တင်ပြီး နောက်တစ်ပတ်ကျရင် Final project (ECA) ဆိုတာကြီးဆွဲရပြန်ပါရော... ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်သူ့မှ မကူနိုင်တော့ဘူး... သူက တစ်ပုံထဲမှာ ကြိုက်ရာ ပစ္စည်း ၆မျိုးဆွဲခိုင်းတာ... Interior or Exterior တော့ ရွေးရမှာပေါ့... လူက အမှတ်မရှိ လျှာရှည်ချင်တော့ လွယ်လွယ်ကူကူကို မဆွဲဘူး... အင်းလေးက ခြေတံရှည်အိမ်ပုံလေးဆွဲချင်ပြန်ရော... ဘာလို့များ လွယ်ကူပြီး Creative ဖြစ်တဲ့ Idea မျိုး ကိုယ့်မှာမရှိရတာလဲ မသိဘူးနော်... ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတိထားမိတယ်... တစ်ခုခုရွေးဆို ခက်တာကိုပဲရွေးဖြစ်တယ်... ပြီးရင်မလုပ်တတ်တော့ဘူးဆိုပြီး အော်တယ်... တော်တော် ခွကျတဲ့ ကျွန်မ... ဒီတစ်ခါတော့ စိတ်သိပ်မရှုပ်တော့ပါဘူး... Youtube က tutorial တွေလျှောက်ကြည့်ပြီး သစ်ပင်တွေ မြက်တွေ ဘယ်လိုဆွဲလဲဆိုပြီး လျှာရှည်ပြန်ရော... ထားပါတော့လေ... အားလုံးအဆင်ပြေပြေပဲ... အဲ တင်မယ်လဲလုပ်ရော... report ကို 10MB အောက်ပဲထားပါတဲ့... ကိုယ့် Working file ချည်းပဲ Zip လုပ်တာတောင် 30MB. Render လုပ်ထားတဲ့ပုံတွေနဲ့ ကိုယ်သုံးထားတဲ့ Materials ပုံတွေမပါသေးဘူး... အဲဒါဘာလို့လဲဆိုတော့ လျှာရှည်ထားတဲ့ အပင်က သစ်ရွက်တွေနဲ့ လျှာရှည်မိတဲ့ မြက်ခင်းက မြက်တွေက File size ကို မတရားကြီးစေတာလေ... ဒါနဲ့ပဲ Wasting my effort again... ဆွဲထားတဲ့ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင် သစ်ပင်နဲ့ မြက်ခင်းကို အရွယ်တွေလိုက်လျှော့ရပါရော... ပြီးမှပဲ တင်လိုက်ရတယ်... ဆရာသာ ကိုယ်ချင်းစာတတ်မယ်... ကျွန်မကြိုးစားထားတဲ့ Effort ကိုသဘောပေါက်မယ်ဆိုရင်တော့ အမှတ်ကောင်းကောင်းပေးမယ်လို့မျှော်လင့်တာပဲ... သူလိုချင်တာက Original creation... ဓာတ်ပုံကို ကြည့်ပြီး ပြန်ဆွဲပါတဲ့... တခြားသူတွေဆွဲထားတဲ့ အင်တာနက်ပေါ်က 3d ပုံတွေကို ပြန်ကူးမချပါနဲ့တဲ့... အဲဒါကိုကြည့်မယ်ဆိုရင်တော့ ကျွန်မရဲ့ Original Creation စစ်စစ်ဆိုတာကို သူ ၉၉.၉၉ မှတ်ပေးသင့်နေဘီ... ဟွန်း.... ဆွဲထားတဲ့ပုံတွေကြည့်လိုက်နော်...

ရေကန်ဆွဲရတာက လက်တော်တော်ဝင်တယ်... ရေကန်နဲ့တော့ သိပ်မတူလှဘူး...

အင်းလေး ခြေတံရှည်အိမ်... ဟဲဟဲ...

အနောက်က floating plantation က တကယ်ကိုပဲ လေပေါ် float ချင်နေတယ်... မတတ်နိုင်ဘူး... ရေပေါ်float အောင်ချိန်တာပဲ ဒီလောက်ပဲရတယ်...

Visit to 360 Sky Point & Movie World - Gold Coast Day 2

အဲဒိေန႔ကသာ ကြ်န္မေနေကာင္းေနခဲ့ရင္ ဒိထက္ပိုျပီး ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့လိမ့္မယ္။ ၾသစီသြားတဲ့ရက္ေတြထဲမွာ ကြ်န္မရဲ႕ က်န္းမာေရးအဆိုးရက္က အဲဒိရက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တုတ္ေကြးလဲဟုတ္ပါဘူး... ကိုယ္လဲမပူပါဘူး... အာေခါင္ေတြေျခာက္ျပီး ေခ်ာင္းေတြဆိုးတဲ့ေန႔ေပါ့... ေရွ႕ရက္ေတြမွာေဆးေတြေသာက္ထားေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးရင္ သလိပ္ပါခ်င္တယ္... ျပီးေတာ့ အဲကြန္းရွိတဲ့ေနရာေရာက္တာနဲ႔ လည္ေခ်ာင္းေျခာက္ျပီး ေခ်ာင္းကစဆိုးေတာ့တာပဲ... ျပီးေတာ့ ေသြးအားကလဲ နည္းေနပါေသးတယ္... ဒီေတာ့ သြားရလာရမေကာင္းဘူးေပါ့... ကိုယ္ကအစားအေသာက္ဆို အပူအစပ္မွ ခံတြင္းေတြ႔တာဆိုေတာ့ အဲဒိမွာအစားအေသာက္ကလဲ သိပ္စားခ်င္စိတ္မရွိဘူး... (ေသခ်ာတာေတာ့ မေဗဒါက အစားအေသာက္ခရီးသြားမဟုတ္ဘူး... အဲဒါမျဖစ္သင့္ဘူး... ကိုယ္သြားတဲ့ႏုိင္ငံက ေဒသစာကို ေလ့လာစားသံုးႏုိင္တာလဲ ခရီးသြားေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ လိုအပ္တဲ့အရည္အခ်င္းပဲ... ေနမေကာင္းေတာ့ ပိုဆိုးေတာ့တာေပါ့)... ဒီေတာ့ လည္ေခ်ာင္းမေျခာက္ေအာင္ ေရဗူးေဆာင္ျပီး အျမဲေရေသာက္ေပးမွရတယ္... ဒီေတာ့လဲ အေပါ့ကသြားခ်င္ျပန္ေရာ... ဘယ္ႏုိင္ငံမွ စကာၤပူေလာက္ သန္႔ျပီး ေနရာတကာလြယ္လြယ္ကူကူရွာလို႔ရတဲ့ အိမ္သာသိပ္မရွိဘူး (စလံုးမၾကီးေလသံျဖင့္ေျပာသည္။)... ဒီေတာ့ ခ်င့္ခ်ိန္ျပီး စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ေနရတယ္... အဲဒိေန႔ မနက္စာကို စလံုးမွာလဲရွိတဲ့ Subway (အရသာဘယ္ႏုိင္ငံေရာက္ေရာက္တူတူပဲမို႔) အဲဒါပဲစားျဖစ္ပါတယ္... 6 inches ေပါင္မုန္႔ကို ကိုယ္ေတြပဲစားတယ္ထင္တယ္... အားလံုးကေတာ့ Foot long အရွည္ၾကီးေတြစားၾကတယ္... ကိုယ္က 6 inches bread ေတာင္ မနည္းကုန္ေအာင္စားရတယ္... အဲဒါက AUD 5.50 (မနက္စာကို စလံုးေငြ ၇က်ပ္ေလာက္က်တယ္ဆိုေတာ့ ေစ်းၾကီးတယ္)

Don't limit yourself...

၃၆၀ ဒီဂရီ Sky Point

အဲေန႔မတိုင္ခင္ညက ေစ်းေရာင္းေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလးဆီကေန ၃၆၀ ဒီဂရီ Gold Coast ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးအေဆာက္အဦး Sky Point နဲ႔ Movie World Ticket ၀ယ္ခဲ့တယ္ေလ... Movie World ကိုသြားမဲ့ကားက Titanium Bar မွတ္တိုင္မွာ မနက္ ၁၀နာရီလာမယ္ေျပာခဲ့ေတာ့၊ မနက္ ၈နာရီေလာက္ Sky Point ကိုသြားခဲ့ၾကတယ္... အဲဒိေရာက္ေတာ့မွ ကြ်န္မတို႔၀ယ္ထားတဲ့ AUD 21 လက္မွတ္က Observation deck အထိပဲလက္မွတ္ျဖစ္ေနတယ္... ဟိုးအျပင္ အေပၚထိမေရာက္ဘူး... (အစထဲက အဲဒါကို ေမးဖို႔ေမ့သြားတယ္) အေပၚအျပင္အထိ ၀တ္စံုၾကီးေတြနဲ႔ တက္ခ်င္ရင္က တစ္ေယာက္ကုိ AUD 69 တဲ့... မေဗဒါတို႔က ၀ယ္မယ္ဆိုေတာ့ Time slot ေတြအားလံုးက ျပည့္ေနျပီတဲ့ မနက္ျဖန္မွရမယ္တဲ့... ဒါေပမဲ့ မနက္ျဖန္ Brisbane သြားမလို႔ စီစဥ္ထားေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေရာက္မလဲမေသခ်ာဘူး... ဒါနဲ႔ပဲ လက္ေလ်ာ့လိုက္ရေတာ့တယ္... အဲဒိအျပင္အေပၚကဆို ေၾကာက္စရာလဲေကာင္း ၾကည့္ရတာလဲ ပိုလြတ္လပ္မွာ... ဒီလိုနဲ႔ပဲ Observation deck နဲ႔တင္ ေက်နပ္ခဲ့ရတာေပါ့... Observation Deck ကေနၾကည့္တာေတာင္ ပင္လယ္ကမ္းရုိးတန္းၾကီးကို မ်က္စိတစ္ဆံုးျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကအေတာ္ေလးကိုလွပါတယ္... ဒါေပမဲ့ သိတဲ့အတိုင္း အဲလို Observation deck ေတြက ေနာက္ကရွဳခင္းနဲ႔ လူနဲ႔ တဲြဓာတ္ပံုရုိက္ဖို႔ခက္ပါတယ္... လူက အေဆာက္အအံုထဲမွာဆိုေတာ့ အျပင္က ပိုလင္းေနျပီး လူက ေမွာင္ေနGeတတ္ပါတယ္.... အရမ္းကပ္သြားျပန္ေတာ့လဲ မွန္ရဲ႕ Reflection ကဆိုးပါတယ္.... ေနာက္ျပီး တျခားလူေတြလဲရွိေသးေတာ့ ဓာတ္ပံုကို အျမန္ရုိက္ရပါတယ္... ရုိက္လာတာေလးေတြၾကည့္ေနာ္... ဟိုးအေပၚအထိမတက္ခဲ့ရတာကပဲ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျပန္လာဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုရသြားတာေပါ့....

Wonderful View

Gold Coast and me

Visit to Movie World

Gold Coast မွာ Theme Park ေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္... Sea World, Dream World, Movie World စသည္ျဖင့္ေပါ့... အခ်ိန္မရွိတာနဲ႔ အဲဒိထဲက တစ္ခုကိုေရြးလိုက္တယ္... Movie World ကို... ဘယ္သြားသြားေတာ့ အတူတူေလာက္ပဲျဖစ္မယ္ထင္တာပဲ... ဂ်ပန္က DisneyLand... Korea က Ever Land... ေဟာင္ေကာင္က Ocean Park... မေလးရွားက Genting... စကာၤပူက Universal Studio အကုန္ေရာက္ဖူးပါတယ္... (ဒီလိုပဲ စကားေျပာရင္ ၾကံဳေတာ့လဲ ၾကြားရတာေပါ့... ေက်ာ္မ်ားဖတ္လိုက္ၾကလားမသိ... အဟိ)..အားလံုးက ရာသီဥတုရယ္ လူေတြရယ္ကြာတာကလဲြလို႔ စီးတာေတြ အထဲက အျပင္အဆင္ေတြက ခပ္ဆင္ဆင္တူၾကပါတယ္... Movie World ကိုသြားဖို႔ Titanium Bar ေရွ႕မွတ္တိုင္ကေနစီးတာ ေတာ္ေတာ္ေလးစီးရတယ္... ထိုင္စီးရတာမဟုတ္ဘူး... ရပ္စီးရတာ... အဲဒိဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဘတ္စ္ကားက ဘယ္ထဲကေတာင္ျပည့္လာလဲမသိဘူး.... ကိုယ္ေတြေနရာမရဘူး... ကားထဲ၀င္လိုက္တာနဲ႔ အဲကြန္းေလေၾကာင့္ အာေခါင္ေတြေျခာက္လာျပီး ေခ်ာင္းကဆိုးခ်င္လာေရာ... တတ္ႏုိင္သေလာက္ေအာင့္ေပမဲ့ ဗိုက္နာတာနဲ႔ ေခ်ာင္းဆိုးခ်င္တာက ၾကာၾကာေအာင့္လို႔ရတာမဟုတ္ဘူး... တတ္ႏုိင္သေလာက္ထိန္းဆိုးတယ္... ဒါေတာင္ ထိုင္ေနတဲ့ အာရွသူနဲ႔တဲြလာတဲ့ ဘိုေကာင္က မၾကည္ျဖဴတဲ့ပံုလုပ္ေနတာ... ဒါနဲ႔ ပါလာသမွ် စကာၤပူေဆးခန္းကေပးလိုက္တဲ့ ငံုေဆးျပားေတြငံု... ကုန္သြားေတာ့ အစ္မယူလာတဲ့ Strepsils ကို အဆက္မျပတ္ငံုေနရတယ္... အစကတည္းက ပူရွိန္းမၾကိဳက္တဲ့ကြ်န္မ Strepsils ကလဲ ခါးလိုက္တာမေျပာနဲ႔... ဒါေပမဲ့ အညဴစူမခံႏုိင္လို႔ ငံုလိုက္တယ္... ငံုထားရင္သက္သာတယ္... ေဆးကုန္တာနဲ႔ဆိုးခ်င္ေရာ... လူကေခ်ာင္းမဆိုးေအာင္ထိန္းရတာ မ်က္ရည္ေတာင္က်လုပဲ... အဲဒိေန႔က ဘတ္စ္ကားစီးရတာေတာ့ တကယ့္ကို ငရဲပဲ... ၄၅မိနစ္ေလာက္ကားေပၚမွာခံလိုက္ရတယ္... ဟိုေရာက္ေတာ့ ညက၀ယ္ထားတဲ့ လက္မွတ္နဲ႔ တန္း၀င္လို႔ရတယ္... အထဲေရာက္ေတာ့လဲ လူကပဲ ေနမေကာင္းလို႔လားမသိ... အရမ္းလဲေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ပါဘူး... တျခားႏုိင္ငံေတြကအတိုင္းပါပဲ... ေျပာရရင္ တျခားႏုိင္ငံေတြထက္ေတာင္ စီးစရာနည္းသလိုပဲခံစားရတယ္... Green Lantern ကေတာ့ ၀င္ေပါက္နားမွာပဲ သိပ္လဲ ၾကာၾကာမေစာင့္ရဘူးဆိုေတာ့ ၀င္တန္းစီလိုက္တယ္... လူကေတာ့ အရမ္းစိတ္မပါပါဘူး... ေနာက္ေတာ့ အစ္မလဲ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရင္ ျငဴစူမွာစိုးလို႔ လိုက္စီးေပးလိုက္တယ္... အသက္ၾကီးလာေလ အသည္းငယ္လာေလျဖစ္ေနတဲ့ကြ်န္မ ေနကမေကာင္းေတာ့ ကိုယ့္အေျခအေနကိုယ္စိုးရိမ္ေနရတယ္... စီးေတာ့ အာျပဲၾကီးနဲ႔ဇြတ္ေအာ္လိုက္တာ ေဘးက ဘိုမေတြေတာင္နားေတာ္ေတာ္ညီးသြားမယ္... မေဗဒါကေတာ့ မေအာ္လို႔မျဖစ္ဘူး... အဲဒါေတြစီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မေအာ္ရင္ အံခ်င္သလိုၾကီးျဖစ္တတ္တယ္... မေဗဒါက ေအာ္လိုက္မွသက္သာတာ... ဘာလို႔လဲေတာ့မသိ...

သူ႔ေနာက္မွာ ေဘးတိုက္ေလး ပိန္ေအာင္၀င္ပုန္းေနတာ... ၾသစီက Marilyn Monroe က သိပ္ေခ်ာ၀ူး... 

ေအာ္ဒါနဲ႔... အဲဒိဟာေတြစီးမယ္ဆို ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြကို ေလာ့ကာငွားျပီးထည့္ခဲ့ရတယ္ေလ... အဲဒိေလာ့ကာကလဲ အၾကီးဆိုရင္ AUD 8 နဲ႔ 12 (တစ္ခုခုပဲ အဲေလာက္၀န္းက်င္ပဲ)... ေပးရတယ္... ျပီးေတာ့ ေပၚလစီကလဲ ၁နာရီအတြင္းျပန္လာထုတ္ရမယ္တဲ့ အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ ပို charge အံုးမယ္တဲ့... ေကာင္းေရာ... တျခားႏုိင္ငံေတြမွာေတြ႔ဖူးတဲ့ Lockers ေတြက တစ္ခါထည့္ထားရင္ ေနာက္တစ္ခါျပန္မဖြင့္မခ်င္း တစ္ေနကုန္ထည့္ထားလို႔ရပါတယ္... ဒီကေလာ့ကာကေတာ့ ရိတ္တယ္လို႔ပဲဆိုခ်င္ပါတယ္... ေနာက္ေတာ့ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ ၾကံဳတဲ့4D ပဲြ Ice Age ကို၀င္ၾကည့္ပါတယ္... ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့ ဗိုက္လဲနည္းနည္းဆာလာ... ကြ်န္မက ေခါင္းမူးတဲ့အခါ စားလိုက္ရင္သက္သာသြားတတ္ပါတယ္ (ပိန္အံုးမယ္) ဒါနဲ႔ အဲဒိနားမွာ ဆိုင္ကလဲ အဆင္သင့္ Buffet ကို Asian စာလဲရမယ္ဆိုေတာ့ အဲဒါပဲ ေအးေအးေဆးေဆးနားရင္း ၀င္စားလိုက္ပါတယ္... ဒီလို Theme Park ေတြမွာ အျပင္က Food court ရုိးရုိးစားလဲ စားေကာင္းခ်င္မွသာေကာင္းမယ္ ေစ်းကေတာ့ ေကာင္းေနက်မို႔ ဆုိင္ၾကီးပဲတတ္စားျဖစ္လိုက္ပါတယ္... ဆိုင္နာမည္က Rick's Cafe Americain လို႔ေခၚပါတယ္... တစ္ေယာက္ကို AUD 26.99 က်ပါတယ္... စားေကာင္းပါတယ္... Asian ေရာ Western ေရာ အကုန္ရပါတယ္... အကုန္စားေကာင္းပါတယ္...

ဒါက ပထမအခ်ီ... ထမင္းစားတာ...

ဒါက ဒုတိယအခ်ီ ဘိုလိုစားတာ...

ဒီဆိုင္မွာ ဘူေဖးစားတာ စားေကာင္းတယ္...

စီးတဲ့ေနရာေတြမွာေတာ့ က်န္တဲ့ႏုိင္ငံေတြမွာၾကံဳခဲ့ရသလို အၾကာၾကီးေစာင့္စရာမလိုပါဘူး... အလြန္ဆံုး နာရီ၀က္ေလာက္ပါပဲ... Scoopy Doo မွာ ၄၅မိနစ္လို႔ေရးထားပင္မဲ့ နာရီ၀က္ေလာက္ပဲ ၾကာပါတယ္... Green Lantern စီးျပီးတာနဲ႔ လူက အီလည္လည္နည္းနည္းျဖစ္လာလို႔ ဆက္မမိုက္ေတာ့တာပဲေကာင္းမယ္... ေနာက္မို႔ဆို အေျခအေနဆိုးသြားႏုိင္တယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္အရွိန္ကိုယ္သတ္လိုက္ပါတယ္... အစ္မကိုပဲ သြားစီးငါအိတ္ေစာင့္မယ္ဆိုျပီးပဲ ေရာက္ေလရာထိုင္ေနပါတယ္... ပင္ပန္းေနေတာ့ ဓာတ္ပံုေတာင္သိပ္မရုိက္ျဖစ္ပါဘူး... အစ္မ Scoopy Doo သြားစီးေနတုန္းကြ်န္မ ဗြီဒီယိုရုိက္ျဖစ္ပါေသးတယ္... ကင္မရာနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာၾကည့္တာေပါ့.... ဂ်ပန္တို႔ ကိုရီးယားတို႔သြားတုန္းကလဲ အဲလိုလုပ္ပါတယ္... လူသိပ္ၾကည့္မခံခဲ့ရပါဘူး... ဒါေပမဲ့ ၾသစီေရာက္ကာမွပဲ လူေတြက ကိုယ့္ဘာကိုယ္ကင္မရာေလးၾကည့္စကားေျပာေနတာကို ၾကည့္ၾကေတာ့ လူေတာင္ရွက္သြားပါတယ္...

အဲဒိထဲက စီးတာေတြက ေရစိုတယ္...

စားေသာက္ျပီး နည္းနည္းနားလိုက္လို႔ ျပန္လန္းလာေတာ့မွ ရာသီဥတုကလဲ ပူတာနဲ႔ Wild West Falls က Jurassic Park မွာ ေရစိုတဲ့ ဟာတစ္ခုသြားစီးျဖစ္ပါတယ္... သိတဲ့အတိုင္း ၾသစီက ဘယ္အရာမဆို ကြ်န္မတို႔ စံနဲ႔ေတာ့ အေစာၾကီးပိတ္တယ္လို႔ခံစားရပါတယ္... ညေန ၅နာရီေလာက္ေရာက္တာနဲ႔ Costume ေတြ၀တ္ထားတဲ့ ရုပ္ရွင္ထဲက သူရဲေကာင္းေတြကားေတြနဲ႔ထြက္သူကထြက္ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္သူကေလွ်ာက္ ေတာ့တာပါပဲ... ဂ်ပန္က Desney Land ေတာင္ ည ၈နာရီမွ အဲဒါမ်ိဳးေတြထြက္တယ္ထင္တယ္ (ေမ့ေတာ့ေမ့ေနျပီ ဒါေပမဲ့ ညေရာက္မွထြက္တာေတာ့ေသခ်ာတယ္)... သူတို႔ ကတာကို လူမတိုးႏုိင္ေတာ့လို႔ TV Screen အၾကီးၾကီးကေနပဲ ထိုင္ၾကည့္ျပီးေနလိုက္တယ္... ကြ်န္မအစ္မလဲ ကြ်န္မေနမေကာင္းေနေတာ့ သူလဲ စိတ္ပါေတာ့ပံုမရဘူး... ျပန္မယ္ဆိုျပီးပဲ ျပန္လာလိုက္ၾကတယ္... Park ကလဲ မၾကာခင္ပိတ္ေတာ့မယ္ေလ... ဘတ္စ္ကားကလဲ အျပန္မွာ မနည္းေစာင့္လိုက္ရတယ္... ေစာထြက္လာတာေတာင္ လူတိုးရေသးတယ္... တန္းစီတဲ့ အတန္းလဲမရွိဘူး...

ဒီလိုနဲ႔ surfer paradise မွတ္တိုင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပင္လယ္ဘက္ခဏလမ္းေလွ်ာက္ ပင္လယ္ေလေအးေလးရွဴလိုက္ေတာ့ နည္းနည္းျပန္လန္းသြားတယ္... ေနာက္ ၾသစီက KFC ဘယ္လိုအရသာရွိလဲ သိခ်င္တာနဲ႔ ေဟာ္တယ္ကို ပါဆယ္ထုတ္၀ယ္ျဖစ္တယ္...ျပီးေတာ့ ပထမေန႔ကလို ဆိုင္ေတြပိတ္သြားလို႔ ထမင္းမငတ္ေအာင္ေရာ၊ ကုိယ္လဲ ေဟာ္တယ္ျပန္ေစာေစာနားခ်င္တာေရာ၊ ကုိယ့္ပါးစပ္နဲ႔စားလို႔ရမဲ့အစားအစာေရာျဖစ္တဲ့ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ထုတ္ေတြ Groceries ဆိုင္မွာ၀င္၀ယ္ပါတယ္... ၾကက္ဥ ၆လံုးတစ္ကဒ္၊ ေဂၚဖီပန္းပြင့္ တစ္ကဒ္၊ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ ၄ထုတ္၊ ေနာက္အမဲသား Curry ဗူးတစ္ဗူး (စားမေကာင္းဘူး)၊ ေရဗူးအၾကီးတစ္ဘူး၊နဲ႔ ေစာေစာက KFC ခေပါင္းရင္ AUD 35 က်ပါတယ္... ေန႔တိုင္းဒီလိုစားႏုိင္ရင္ေတာ့ အျပင္မွာစားတာထက္အေတာ္ေလးသက္သာမယ္... ဒါေပမဲ့ လုပ္ေပးမဲ့ ေဖေဖ၊ ေမေမတို႔ မပါတာေရာ၊ ခ်က္ရျပဳတ္ရ အခ်ိန္ကုန္မွာေရာကို ထည့္စဥ္းစားရမယ္... အားလပ္ခရီးထြက္လာတာ ဟင္းခ်ည္းခ်က္ျပီး အခ်ိန္ကုန္လို႔ မျဖစ္ဘူးေလ... ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္ကက်ျပန္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔က ညနက္မွဗိုက္ဆာတဲ့သူေတြ... သူတို႔ဆိုင္ေတြက ဘုရားစူး အေစာၾကီးပိတ္တာရွင့္... (ကြ်န္မတို႔ စံႏွဳန္းနဲ႔ဆိုရင္ေပါ့ေလ)... ဆိုင္ပိတ္ေနုတုန္းေလး ၀ယ္လို႔ရအံုးမလားသြားေမးရင္ေတာင္ ေရာင္းတာမဟုတ္ဘူး... ဒါေတြထားပါေတာ့ေလ...

စီးေနက် ဘတ္စ္ကားဂိတ္ေလး...

 ဒီလိုနဲ႔ ေဟာ္တယ္ကို ည ၈နာရီေလာက္မွာတင္ျပန္ေရာက္တာေပါ့... ေရမိုးခ်ိဳးျပီးေတာ့ ညစာစားဖို႔ျပင္တယ္... အေရွ႕၀ရံတာေလးမွာလဲ စားပဲြနဲ႔ ထိုင္ခံုေလးေတြရွိေတာ့ အဲမွာထိုင္စားခ်င္တာနဲ႔ စားျဖစ္တယ္... ေဘးခန္းက မိန္းမၾကီးကေတာင္ သူ႔၀ရံတာအေသးေလးကေန ၀ရံတာထြက္ၾကည့္တာနဲ႔ၾကံဳလို႔ စကားေျပာျဖစ္ေသးတယ္... အဲဒိညကေတာ့ ညစာမငတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္... ျဖစ္သလို ေခါက္ဆဲြျပဳတ္နဲ႔လဲ စားေကာင္းခဲ့ျပီး အိပ္ယာကို ည ၁၀နာရီေလာက္၀င္ျဖစ္တယ္... စကာၤပူမွာဆို ည၇နာရီေလာက္ပဲရွိအံုးမယ္ဆိုေတာ့ လူက သိပ္ေတာ့ အထာမက်ဘူး... မအိပ္ခ်င္ဘူးေလ... စကာၤပူမွာကိုယ္က weekend ေတြဆို ည ၂နာရီေလာက္မွအိပ္တာဆိုေတာ့ ခု ည ၇နာရီအိပ္ရသလိုျဖစ္ေနေတာ့ ေစာၾကီးအိပ္ျပစ္ေနရတာေပါ့... အိပ္ေပ်ာ္ျပီး ခဏေနညလည္ေလာက္က် ႏုိးျပန္ေရာ... အိပ္ယာေျပာင္းတာေၾကာင့္လဲပါမယ္.. ေမြ႕ယာၾကီးက အရမ္းေပ်ာ့တာေၾကာင့္လဲပါမယ္... မနက္ေတာ့ ငါးနာရီခဲြသံပတ္ျပန္ေပးထားေလရဲ႕....