နင္းျဖတ္ျပီးတဲ့ ေလွကားတစ္ထစ္

သတိ။ ။ ဒီပိုစ့္ဟာ ၀တၱဳတို မဟုတ္ပါဘူး... ေမြးေန႔က်င္းပမွဳအေပၚ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးနဲ႔ ကြ်န္မျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဒီႏွစ္ေမြးေန႔ ေလးအေၾကာင္း ေရးထားရုံသက္သက္ပါ... ကြ်န္မ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ေနာက္ထပ္ေလွကားတစ္ထစ္ကို သူ႔အလိုလို တက္လွမ္းျပီးသားျဖစ္သြားျပန္ျပီ... အရင္က ကြ်န္မေမြးေန႔ေတြမွာ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ေမြးေန႔ပဲြလုပ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ထုတ္ေတြေဖာက္ရတာလဲ ေပ်ာ္တယ္... ဒါေပမ့ဲလဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပဲြလုပ္ရင္ ပင္ပန္းလြန္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္... ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့လဲ ဘာမွ မဟုတ္ပဲ ပင္ပန္းျပီး တေန႔ကုန္ဆံုးတာပဲ... ကိုယ္ကဖိတ္ရက္နဲ႔ မလာတဲ့သူေတြရိွလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ... အိမ္ျပန္ရွင္းရ... ပိုက္ဆံေတြကုန္ရ... အိုးေတြေဆးရ... (မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ကိုယ္မလုပ္ပါဘူး... အိမ္က မိသားစုေတြပဲ ပင္ပန္းရတာပဲ)....

အဲလိုလုပ္တဲ့ ႏွစ္တိုင္း ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္... ကိုယ့္ေမြးေန႔ကိုလာတ့ဲသူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို Appreciate ရွိရွိလာၾကတာလဲ... ဖိတ္လို႔ မေကာင္းတတ္လို႔လာတယ္... တခ်ိဳ႕ကလဲ ဖိတ္သည့္အခ်ိန္တြင္ စိတ္ထဲေလးလံသြားသည္.. "လာျပန္ျပီ ဒီေမြးေန႔... လက္ေဆာင္ကေပးရအံုးမယ္"..
တခ်ိဳ႕ကလဲ... "အိမ္က မသံုးပဲထားထားတဲ့ ပစၥည္းေလးတစ္ခုေလာက္ ပတ္ကင္ထုတ္ျပီးေပးလိုက္တာေပါ့" ...
"ဟာကြာ အလုပ္ပိတ္ရက္ေလး ေကာင္းေကာင္းအိပ္မလို႔ဟာ ဒီလူမွဳေရးေတြက တေမွာက္" ... တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ "ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ လာမယ္... လာမယ္...ေျပာမယ္... ျပီးမွ စိတ္မရွိေတာ့ အေရးၾကီးကိစၥေပၚလာလို႔ မလာႏုိင္ေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္" ဆိုတာေလးနဲ႔ အခ်ိဳသတ္တတ္တယ္...
တခ်ိဳ႕လာတဲ့သူေတြကလဲ ေမြးေန႔ရွင္ေတာင္ Happy Birthday ေျပာဖို႔ စိတ္မ၀င္စားဘူး... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လာတယ္ စားသြားတယ္ဆိုတဲ့သူေတြအားလံုးဟာ လံုး၀ေပၚမလာတဲ့လူေတြထက္စာရင္ ကိုယ့္ကို အေလးထားေသးတယ္... ျပီးေတာ့ သူတို႔ကို အလွဴ ေျမာက္ေအာင္လာစားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္...

အလြန္နည္းလွတဲ့ ပမာဏ၊ ကိုယ့္ကို တကယ္စိတ္ထဲရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အဲဒိေန႔ ေရာက္လာတယ္.... ဧည့္သည္ေတြမ်ားေနရင္ ျဖစ္သလို ေနရာေလးမွာပဲ ရရာပန္းကန္နဲ႔ စုေပါင္းစားျဖစ္ခ်င္လဲစားျဖစ္တယ္... ေနာက္ေဖးမွာ လိုရင္ ၀င္ကူၾကတယ္... သူတို႔ကို ဧည့္မခံလဲ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ေနေနတယ္... အဲဒိအခ်ိန္မွာ သူတို႔ လက္ေဆာင္ယူခ်င္မွလဲ ယူလာတယ္... ကြ်န္မအတြက္ လက္ေဆာင္ေပးျခင္း မေပးျခင္းဆိုတာ အဓိကမက်ဘူး... ကြ်န္မ ေစတနာရွိလို႔ စိတ္ထဲရွိလို႔ ဖိတ္တဲ့ အလွဴကို လာတဲ့သူေတြမွန္သမွ်ကို ကြ်န္မေက်းဇူးတင္တယ္... သူတို႔ရွိေနျခင္းနဲ႔ သူတို႔ ကြ်န္မေမြးေန႔ကို appreciate ျဖစ္ျဖစ္လာျခင္းကသာ ကြ်န္မအတြက္ အဓိကက်တယ္... တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မေမြးေန႔မွာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ျဖစ္ေနမွာကို ကြ်န္မေၾကာက္ေနခ့ဲတယ္... ေမြးေန႔မွာ မုန႔္ေကြ်းတယ္ဆိုတာ ဘာလို႔မွန္းမသိတဲ့ ဓေလ့ၾကီးကို ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမစဥ္းစားမိဘူး...

ဒါေပမဲ့ ဖိတ္ခံရတဲ့ သူေတြဘက္ကလဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တယ္... ကိုယ္ေနတဲ့ အိမ္နဲ႔ ေ၀းတဲ့သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ကုန္ လူပင္ပန္းခံျပီး အစားတစ္လုတ္အတြက္ လာရမွာ ကိုယ္နဲ႔ သိပ္ရင္းႏွီးျပီး ကိုယ္အေလးထားတဲ့သူမဟုတ္ရင္ဘယ္လာခ်င္မလဲ... ဟိုးးး အရင္တုန္းက စကာၤပူလို ျမန္မာဆိုင္ေတြ မ်ားမ်ားမရွိခင္တုန္းကေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး အိမ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အလွဴလုပ္ရတာ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသလို လာတဲ့သူေတြကလဲ ဟပ္ဟပ္ပက္ပက္စားၾကေတာ့ ၾကည္ႏူးရတယ္... ခုေတာ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၄ ၅ေဒၚလာ အကုန္ခံလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္ၾကိဳက္တာကို ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပဲ စားလို႔ရေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလူမွဳေရးအတြက္ အေရးမပါတဲ့သူေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ေပးခ်င္ပါ့မလဲ... ကြ်န္မလဲ လူေပၚမူတည္ျပီး ခံစားခ်က္ေတြ အေလးထားမွဳေတြေျပာင္းလဲတာပဲ... အထူးသျဖင့္ ပဲြသြားျပီး ဟိုလူ႔စိတ္မပါသြားျဖဲ... ဒီလူ႔ စိတ္မပါ ဟန္လုပ္စကားေျပာ ပဲြမ်ားကို တက္ရတာမၾကိဳက္ပဲ အခန္းတြင္းေအာင္း ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာပဲ ၾကိဳက္တဲ့ ကြ်န္မလိုသူအတြက္ ေတာ္ရုံတန္ရုံဆို ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး... လူမွဳေရးအလြန္တရာမွ ညံ့တဲ့အထဲမွာ ကြ်န္မပါပါတယ္... ဟန္ေဆာင္အေပၚယံ ေရႊမွဳန္ျဖဴး အေရမရ အဖတ္မရ စပ္စု အတင္းစကားမ်ားကို ေျပာျပီး သြားျဖဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါေျပာလိုက္တာ... ငါလုပ္လိုက္တဲ့ အမူအရာ တစ္ခုခုမ်ား မွားသြားျပီလားဆိုတဲ့ အေတြးကို ေၾကာက္ပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္က အျမဲ ကိုယ့္စိတ္ထဲရွိတာေတြပဲ ေျပာျဖစ္လို႔ပါ... ေနာက္တစ္ခ်က္က ကြ်န္မ ရန္သူမွန္းမသိ မိတ္ေဆြမွန္းမသိ ကြ်န္မေတြ႔လို႔ စိတ္ထဲက အရမ္းရင္းႏွီးသြားရင္ အကုန္ေျပာေတာ့တာ... တခ်ိဳ႕လူေတြက သိပ္ဖတ္ရခက္ပါတယ္... ကိုယ့္ကို သူတို႔ိစိတ္ထဲမွာ ဒီေလာက္လဲ မရင္းႏီွးပဲနဲ႔ ... ကိုယ့္ကိုလဲ စိတ္ထဲမရွိပင္မဲ့... ဖက္လဲတကင္း ဟပ္ဟပ္ပတ္ပတ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ရီရီေမာေမာ ေနႏုိင္ ေျပာႏုိင္ၾကတယ္... ကိုယ္က ဒီလိုမလုပ္ႏုိင္ဘူး... အဲလိုလူေတြကို အေၾကာက္ဆံုးပဲ... ကိုယ့္ကို တကယ္ခင္တယ္ပဲထင္ ဒီေတာ့ ကိုယ္ကေတာ့ စိတ္ရင္းေတြနဲ႔ အမွန္ေတြပဲေျပာတယ္... သူတို႔ကေတာ့ ဟိုဟာ အုပ္ ဒီဟာလွ်ိဳ... ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ေနာက္ကြယ္ေလွ်ာက္ေျပာတဲ့ သူေတြလဲ ေတြ႔ဖူးတယ္... ဒီလိုမ်ိဳး ဟန္ေတြပန္ေတြလုပ္ေနရျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ အခ်ိန္ကုန္လူပမ္း မျဖစ္ေအာင္ ... သူမ်ားေတြလဲ မုန္႔တခြက္နဲ႔ အားနာပါးနာ ကိုယ့္ဆီလာျပီး အခ်ိန္မကုန္ရေလေအာင္... ဒီႏွစ္မွာ ဘာဆို ဘာမွ မလုပ္ဘူးလို႔ ကြ်န္မစိတ္ကူးထားတယ္...

ျပီးေတာ့ ဒီႏွစ္မွာ ေမြးေန႔နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး စဥ္းစားမိတဲ့ ကြ်န္မ အျမင္ေလးကို နည္းနည္းေျပာခ်င္ပါတယ္...ျမန္မာေတြ အယူအရ ေမြးေန႔မွာ အလွဴအတန္းလုပ္တယ္ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္လုပ္တဲ့အေနနဲ႔ ရင္းႏီွးတဲ့သူေတြကို ဖိတ္ေၾကြးၾကတယ္... မိတ္ေဆြေတြကလဲ ေမြးေန႔ရွင္ေပ်ာ္ေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးနဲ႔ လက္ေဆာင္ေလးေတြျပန္ေပးၾကတယ္... အမွန္ေတာ့ အဲဒိ ေမြးေန႔ရွင္က ဒိထက္ အခ်ိန္နဲ႔ လုပ္အားတက္ႏုိင္ရင္ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးေက်ာင္းတို႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာတို႔ကို သြားေရာက္လွဴဒါန္းရင္လဲရတယ္... ဒါေပမဲ့ ေငြအား လူအား အခ်ိန္အားေၾကာင့္ ျမန္မာေတြသံုးေနက် စကားအတိုင္း "စတိ" အေနနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုပဲ ဖိတ္ေၾကြးလိုက္တဲ့ ဓေလ့က ျဖစ္လာတယ္... ေမြးေန႔လာတဲ့လူေတြအေနနဲ႔ကလဲ အမွန္ေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္ ေပ်ာ္ေစေၾကာင္း ဆႏၵေကာင္းနဲ႔ လက္ေဆာင္ေလးေတြယူလာျပီး ေပးၾကတယ္... အမွန္ေတာ့ လက္ေဆာင္မေပးလဲျဖစ္တယ္... ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ... ေမြးေန႔ရွင္ကဘာမွမလုပ္လဲ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ့္အတြက္ အေရးပါတဲ့လူတစ္ေယာက္ ကိုယ္ခင္တဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္စိတ္ရွိရင္လဲ ဘာပဲြမွ မလုပ္လဲ ေပးလို႔ရတယ္... ဒီေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္က ေကြ်းတာေရာ ... ဖိတ္ခံရတဲ့သူက လက္ေဆာင္ေပးတာေရာက မလုပ္မေနရအလုပ္မဟုတ္ဘူး...

တနည္းအားျဖင့္ ေသခ်ာသြားေအာင္ တဖက္လွည့္ေျပာရရင္ ေမြးေန႔ရွင္မွာလဲ သူ႔ေမြးေန႔မွာ ေကြ်းခ်င္တယ္မေကြ်းခ်င္ဘူးဆိုတာက သူ႔အေပၚပဲမူတည္ျပီးေတာ့ သူဘာမွမလုပ္ရင္လဲ လူမွဳေရးေခါင္းပါးတဲ့သူလို ဆက္ဆံခံရစရာမလိုပါဘူး.... သူငယ္ခ်င္းေတြအေနနဲ႔ကလဲ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္မေပးခ်င္ဘူးဆိုတာ ေမြးေန႔လုပ္တာ မလုပ္တာနဲ႔ မဆိုင္ပဲ အဲဒိသူငယ္ခ်င္းကို အေလးထားမွဳဘယ္ေလာက္ရွိမရွိေပၚမွာပဲဆိုင္တယ္.... သူတို႔ ေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာရွိတယ္ မရွိဘူးန႔ဲပဲဆိုင္တယ္... ဒါေပမဲ့ ယေန႔ေခတ္မွာေတြ႔ ေနရတာကေတာ့ "နင့္ေမြးေန႔ရွိတယ္ေနာ္... ဘာေကြ်းမွာလဲ" "ေဟာရွိေသးတယ္... ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ notification ေတြ႔မွ ကိုယ့္ေမြးေန႔သတိရျပီး အတင္းလာေၾကြးခိုင္းေနတာကရွိေသး... အရင္က ႏွစ္ခ်ီ Friendlist ထဲလဲရွိပါရဲ႕... စကာၤပူဘယ္တုန္းကေရာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိတဲ့ ကိုယ္နဲ႔ မ်က္မွန္းတန္းမိယံုေလာက္လူကလဲ ဇြတ္မုန္႔ေၾကြးခိုင္းတယ္... မုန္႔မေၾကြးရင္ပဲ ေမြးေန႔ရွင္က အျပစ္လိုလို... ေဖ့ဘြတ္က ေမြးေန႔ပဲ ျဖဳတ္ထားရေတာ့မလိုျဖစ္ေနတယ္...

အမွန္ဆိုရင္ ျဖစ္သင့္တာက သူ႔ေမြးေန႔မွာ ေမြးေန႔ရွင္ကို စိတ္ၾကည္ရႊင္ေအာင္ထားသင့္တာလား... ဒီေန႔ နင္လူ႔ေလာကကို စေရာက္တဲ့ေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလာကဓံ အထုအေထာင္းေတြခံႏုိင္ေအာင္ဆိုျပီးမ်ား ၀ိုင္းထုေထာင္းသင့္သလား.... ဘယ္ဟာက ပိုျဖစ္သင့္တယ္ထင္လဲ... ကြ်န္မ စကာၤပူကို ေရာက္စက စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္တုန္းကဆိုရင္ ခဏခဏေတြ႔ဖူးတယ္... သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက စုျပီး ေမြးေန႔ရွင္မသိေအာင္ စီစဥ္ထားျပီး surprised လုပ္တာ... ေမြးေန႔ရွင္ေကာင္မေလးက မသိလို႔ အ၀တ္ေတာင္ ေတာ္ရုံတန္ရုံပဲ၀တ္လာတယ္.... အဲဒိေကာင္မေလးအစား ကိုယ္ေတာင္ေပ်ာ္တယ္... ကိုယ့္မွာ သူ႔လို သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးေတြမရွိတာ ကိုယ္က သူ႔ေလာက္မေကာင္းလို႔လဲျဖစ္ႏုိင္တယ္... ဘာ လို႔ဆိုရင္ ထံုးစံအတိုင္း လူမွဴေရးညံ့ဖ်င္းျပီး အလြန္ေမ့တတ္ေသာ မေဗဒါက ေန႔စဲြေတြမွတ္ဖို႔ တအားေမ့ တတ္တယ္... အိမ္က အိမ္သားေတြ ေမြးေန႔ရွိရင္ေတာ့ မေဗဒါကို လာလာသတိေပးတတ္လို႔ ၾကိဳသိတယ္... အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ မေဗဒါက သူတို႔မသိေအာင္ လက္ေဆာင္ေလးေတြ၀ယ္ေပးထားတတ္တယ္... အစ္မအၾကီးေမြးေန႔ဆိုရင္ အစ္မလတ္နဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး ကိတ္မုန္႔ေတြဘာေတြ သူမသိေအာင္ ၀ယ္ထားတယ္... ေဖေဖေမေမ ေမြးေန႔ဆိုရင္ ညီအစ္မေတြတိုင္ပင္ျပီး တစ္ခုခုလုပ္ေပးတယ္... ဒီလိုဆိုေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္လဲ ၾကည္ႏူးရတယ္... အဲဒိ ေမြးေန႔ရွင္ ေပ်ာ္တာကိုၾကည့္ျပီး လုပ္ေပးတဲ့သူကလဲ ေပ်ာ္တယ္... တကယ္လို႔ ေမြးေန႔ရွင္က ေစတနာရွိတယ္ဆိုလဲ သူက မုန္႔လိုက္ေၾကြးမယ္... မဟုတ္လဲ လုပ္ေပးတဲ့သူေတြကပဲ မွ်ရွင္းၾကတယ္... ဒီလိုလုပ္ေပးဖို႔ဆိုတာကလဲ မလြယ္ပါဘူး... ေတာ္ေတာ္ေလးလဲခင္ျပီး အားလံုးလဲညီမွရတာပါ... အဲဒိအတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို တကယ္ခင္တဲ့ ခ်စ္တဲ့ သူ.... ကိုယ့္ကို အေလးထားတဲ့သူေတြကပဲ လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္... မေဗဒါလိုခ်င္တဲ့ ေမြးေန႔ေလးက အဲလိုမ်ိဳးေလးပါ.... ကိုယ့္ေမြးေန႔မွာ ကိုယ့္ကို အေလးထားတဲ့သူ.... ကိုယ္ကလဲ အေလးထားျပီး ကိုယ့္အတြက္ အေရးပါတဲ့သူေတြနဲ႔ပဲ တူတူရွိေနခ်င္ပါတယ္....

ဒီေတာ့ ဒီႏွစ္ေမြးေန႔မွာ ကိုယ္နဲ႔ ဆိုးတူ ေကာင္းဖက္ ၾကမ္းတမ္းလဲတူတူ အဆင္ေျပလဲတူတူ ကိုယ့္ကို နားအလည္ဆံုးလူေတြလဲျဖစ္... ကိုယ္လဲ ေနရထိုင္ရတာ သူတို႔နဲ႔ သက္ေတာင့္ သက္သာအရွိဆံုးျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႔ပဲ မုန္႔ထြက္စားမယ္စိတ္ကူးထားတယ္... ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကိုလဲ မေျပာျဖစ္လိုက္ဘူး... ၅ ရက္ေန႔က အလုပ္အားေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး မေတြ႔တာၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ယ္ရီေမမွာ ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းထားမိတယ္... (သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ ၂ေယာက္ထဲပါ...) အိမ္ကိုလဲ မေျပာျဖစ္ဘူး.. ဒါေပမဲ့ သြားမယ္လုပ္ေတာ့မွ အေမက သူတို႔ေတြ ဒီည family dinner ကြ်န္မေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္ သြားဖို႔ရွိေၾကာင္း အမလတ္ လင္မယားကိုလဲ ေခၚထားေၾကာင္း (ကြ်န္မကို surprise အေနနဲ႔ ေမေမက လုပ္ေပးမွာမို႔ မေျပာပဲထားတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္) ေျပာေတာ့ မိသားစုနဲ႔လဲေနခ်င္.. ဟိုကိုလဲ ခ်ိန္းျပီးေနေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး... (ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ကိုယ့္ေမြးေန႔ကို လုပ္ေပးခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔တင္ ကြ်န္မ ၀မ္းသာေနပါျပီ.... ဒီေတာ့ သူတို႔ကို မျငင္းခ်င္ဘူး) ဒါနဲ႔ အိမ္ကတစ္မိသားစုလံုးကိုပါ ခ်ယ္ရီေမမွာ ကာရာအိုေကဆိုရင္း ဒီေန႔အတြက္ ဒကာခံမယ္ လိုက္ခဲ့ၾကလု႔ိ ပါးစပ္က အလိုလိုထြက္သြားတယ္... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဘြတ္ထားတဲ့ ၆နာရီအခ်ိန္ကို ထပ္မရေတာ့ဘူး.. ည ၉နာရီမွရတယ္... ဒါနဲ႔ Fish and Co စားေသာက္ဆိုင္မွာ အရင္စားျပီးမွ အဲဒိကိုသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္... သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကို ပါ အခ်ိန္ေျပာင္းခိုင္းျပီး ေခၚလိုက္တယ္... ကိုယ့္အတြက္ အျမဲရွိေပးတဲ့ ကိုယ့္မိသားစုေလး ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ အေရးပါတဲ့လူေတြနဲ႔ပဲ ေမြးေန႔ပဲြေလးကို လုပ္ျဖစ္သြားတယ္... .

ကြ်န္မတို႔မိသားစု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ ေလွ်ာက္သြားျပီးေတာ့ အဲဒိ ၅ရက္ေန႔ညကို ေက်ာ္ျဖတ္တယ္... credit card Bill ကေတာ့ ေနာက္လ မ်က္ခံုးလွဳပ္ေပါ့... ဒါေပမဲ့လဲ ပိုက္ဆံနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ Memory နဲ႔ လဲလို႔ရေနေသးတာ တန္ပါေသးတယ္... ကြ်န္မအစ္မအလတ္က သူ႔၀ါသနာနဲ႔ အညီ ကြ်န္မအတြက္ သူ ဟိုးအရင္ထဲက တိတ္တိတ္ေလး လုပ္ထားတဲ့ ကြ်န္မအေၾကာင္း Scrap Book ေလးကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးတယ္... သူက ပိုစ့္ကဒ္တို႔ Scrap Book တို႔ လုပ္ရတာ ၀ါသနာပါတယ္... သူက အဲဒါကို စီးပြားေရးအေနနဲ႔ေတာင္ လုပ္ခ်င္တယ္... ခုဆိုရင္ သူ႔ လက္လုပ္ Customize ပိုစ့္ကဒ္ေလးေတြကို အနီးနားကလူေတြက မွာယူ၀ယ္ေလ့ရွိတယ္... သူလုပ္ထားတာေလးေတြကို ေနာင္အခ်ိန္ရမွ ဘေလာ့မွာ ျပပါအံုးမယ္... ခုေတာ့ သူေပးတဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေလးကို ေအာက္မွာၾကည့္လိုက္ပါ... အဲဒိ Scrap Book ေလးရဲ႕ ေနရာတိုင္း ေနရာတိုင္း ေထာင့္တုိင္း ေထာင့္တိုင္းကို လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မအတြက္ဆိုတဲ့ ေစတနာေတြနဲ႔ စကၠဴေတြ ကပ္ေၾကးေတြ ဖဲၾကိဳးေတြ စတစ္ကာေတြ ရွဳပ္ပြေနတဲ့ အထဲမွာထိုင္ရင္း ဒီဇိုင္းစဥ္းစားေနမဲ့ အစ္မလတ္ကိုမ်က္လံုးထဲ ျမင္ေယာင္မိပါတယ္...

ပထမဆံုး စာမ်က္ႏွာဖုံး...

ဒုတိယစာမ်က္ႏွာ ကြ်န္မဓာတ္ပံုေလးေတြကို အဲဒိကဒ္ေလးေတြမွာ ကပ္ရမွာ

ဓာတ္ပံု ၃ပံု ကဒ္ရမယ္... ဘာပံုကဒ္ရမွန္းမသိဘူး..

၄မ်က္ႏွာေျမာက္...

ထီးေလးက ေအာက္ကို လွန္လို႔ရေအာင္ လုပ္ထားတယ္တဲ့..

ကြ်န္မဓာတ္ပံုေလးက အစိမ္းစာရြက္ေပၚမွာ ျပီးေတာ့ ေဘးမွာ memo ေလးေရးလို႔ရတယ္...

ဒါကေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာ...

အဲဒိညက ပင္ပန္းျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္... ေနာက္ေန႔ ကြ်န္မေမြးေန႔မွာ ဖုန္းျမည္သံၾကားေတာ့မွ လန္႔ႏုိးသြားတယ္... ဖုန္းကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္မဦးေႏွာက္ေတြ ေကာင္းေကာင္းအလုပ္မလုပ္ေသးဘူး... ဖုန္းထဲကေန အသံရွင္တစ္ဦးက သူေျပာေနက်ေလသံအတိုင္း "ဘယ္သူလဲ" လို႔ စေမးတယ္... အဲဒိ အသံကို ကြ်န္မ ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွ မၾကားရေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ထားတာပါ... အဲဒိ အသံကို မၾကားတာလဲ ၃ႏွစ္ေလာက္ရွိေနပါျပီ.... ကြ်န္မရဲ႕ ဖုန္းလဲ ဘဏ္က ေၾကာ္ျငာလူေတြ ေခၚတာမဟုတ္ရင္ မျမည္တာ ၃ႏွစ္ေလာက္ရွိေနပါျပီ...  ကြ်န္မ အသက္ ၂၀ ျပည့္ေမြးေန႔မွာ ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕ ပထမဆံုး mp3 player ေလးကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ သူပို႔ေပးခဲ့ဖူးတယ္... ကြ်န္မရဲ႕ ဘေလာ့ကို သူသိလား မသိလား... ဖတ္လား မဖတ္လား ကြ်န္မ မသိဘူး... ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာ ဒီပိုစ့္ေလးကေန ကြ်န္မေျပာခ်င္တာကေတာ့ သူေရာ ကြ်န္မေရာ ဘယ္လိုအေျခအေနေတြပဲ ေျပာင္းေျပာင္း ဘယ္ေနရာေတြမွာပဲရွိရွိ ကြ်န္မရဲ႕သူ႔အေပၚ ခင္မင္မွဳကေတာ့ ေမ့ေပ်ာက္ေျပာင္းလဲသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာကို သိေစခ်င္တယ္... ေနာက္ျပီး ဒီႏွစ္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ သူ႔ရဲ႕ surprised call အတြက္ ကြ်န္မအရမ္းကို ေက်းဇူးတင္သလို ခုခ်ိန္ထိ ကြ်န္မကို သတိတရရွိေသးတယ္ဆိုတာ သိရတဲ့အတြက္ ကြ်န္မရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးေမြးေန႔တစ္ခုကို သူ႔ဖုန္း call နဲ႔ စတင္ခဲ့ပါတယ္...

ေနာက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ေမေမနဲ႔ ေရွာ့ပင္းထြက္ဖို႔ ေခၚေတာ့ ေျခေထာက္နာေနတဲ့ၾကားက ကြ်န္မ ေမေမလိုက္ေပးတယ္... အမွန္ေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ စီးဖို႔ ဖိနပ္၀ယ္ခ်င္တာရယ္... Body Shop တို႔ Face Shop တုိ႔က မန္ဘာ အခြင့္အေရး ေမြးေန႔မွာ ဒစ္စေကာင့္ပိုရတာနဲ႔ လိုခ်င္တာေလးေတြ၀ယ္... facial ဆိုင္ေလးဘာေလးသြား... ကိုယ့္ေမြးေန႔မွာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ခ်ီးျမွင့္မလို႔ စဥ္းစားထားတာ... ဒါေပမဲ့ facial ဆိုင္ကခုမွ CNY ျပီးစ ျပန္ဖြင့္ေတာ့ အလုပ္သမားမေလာက္ဖူးထင္တယ္... ဒါနဲ႔ မလုပ္ေတာ့ဘူး...

Body shop မွာ Eyeshadow black နဲ႔ pink lipstick တစ္ေခ်ာင္း၀ယ္တယ္... ႏွဳတ္ခမ္းနီက ဒစ္စေကာင့္ျဖစ္ျပီးသားမို႔ Birthday Treat 20% off မရဘူးတဲ့... နားလည္ပါးရုိက္ကလဲ အလြန္မွလုပ္တယ္... ၂ခုေပါင္းေတာ့ ၂၈ေဒၚလာက်တယ္... stamp redemption ထုေပးဖို႔ေပးေတာ့ ၃၀ ျပည့္မွ တစ္ခုရမွာတဲ့... ဟိုးးးး အရင္တစ္ေခါက္ကလဲ အဲဒါမ်ိဳး ၾကံဳျပီးျပီ... သူတို႔ဆိုင္မွာ ကိုယ္လိုအပ္တာထဲက ဘာ ၂ က်ပ္တန္ရွိမလဲ... Shower cap တုိ႔ ဘာတို႔က ကိုယ့္ဆီမွာရွိေသးတယ္... Stamp ကို ေလာဘတက္လို႔ ထပ္ယူရင္ ကိုယ္ပဲ ထပ္ကုန္မယ္... အျမင္ကကပ္လာတာနဲ႔ ေနပါေစ... ဘာမွ ထပ္မယူဘူး ဒါပဲလို႔... မရရင္လဲ မထုေပးနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆိုင္သမားက ထူးဆန္းအံ့ၾသစြာ စိုက္ၾကည့္တာ ခံလိုက္ရေသးတယ္...

ေဖ့ေရွာ့မွာ ဘာမွ ေရေရရာရာ ၀ယ္စရာမရွိပင္မဲ့ ၀င္ျပီး ပိုက္ဆံသံုးခ်င္လြန္းလို႔ ေျခ၀င္ရွည္လိုက္တာ... မ်က္ေတာင္ တု ၂ ခု... တစ္ခုက အနားေလးပဲ ေကာ့ေနတာ.. တစ္ခါမွ မသံုးဖူးဘူး... စမ္းၾကည့္မလို႔.. ေနာက္ အလြန္တရာမွ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ ၀ယ္ခဲေသာ လက္သည္းဆိုးေဆးတစ္ပုလင္း၀ယ္ခဲ့တယ္...

အဲဒါ ဖိနပ္ဆိုင္မေရာက္ခင္စပ္ၾကား လမ္းမွာရွိတဲ့ ဆိုင္ကို ၀င္ေမႊတာ... ေနာက္ Helen fancy ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ၀င္ၾကည့္မိလိုက္တာ... ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တစ္ဆိုင္လံုး သိမ္းသြားခ်င္တယ္... ဟိုဟာလိုခ်င္ ဒီဟာလိုခ်င္... ကြ်န္မေမေမကလဲ အဲလို လက္၀တ္ရတနာဆို ၾကိဳက္တယ္... ဒီေတာ့ သားအမိ ၂ေယာက္ wonder land ထဲေရာက္သလို ဘာကိုမွ မ်က္လံုးမခြာႏုိင္ဘူး... ေနာက္ဆံုး ပန္း၂ပြင့္ ယွက္ေနတဲ့ပံုစံ စိန္ (အစစ္မဟုတ္ fancy) လက္ေကာက္ေလးေတြ႔ေတာ့ ၂ေယာက္လံုး အရမ္းၾကိဳက္တယ္... ေစ်းက S$62.90.... သာမာန္အခ်ိန္ဆို ျပန္ခ်ျပီး ထြက္လာခဲ့မွာ... ဒါေပမဲ့ အဲဒိေန႔ကေတာ့... "ဘာျဖစ္လဲ... ေမြးေန႔ပဲ" ဆိုတဲ့ စကားကို လက္ကိုင္ထားျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အလိုလိုက္ခဲ့တယ္... Helen က lifetime member card ရတယ္... birthday treat မရွိဘူးလားဆိုေတာ့ 2nd item ၀ယ္ရင္ ၂၀ရာခိုင္ႏွဳန္းေလ်ာ့ေပးမယ္တဲ့... ပိုက္ဆံရွင္းေနတုန္း ေမေမယူလာျပတဲ့ ေရစက္ပံု နားဆဲြေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်တယ္... S$42.90 ဆိုေတာ့ ၂ခုထဲနဲ႔ ၁၀၀ ေက်ာ္သံုးသလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔ ျပန္ခ်ခိုင္းခဲ့တယ္.... ေတာ္ပါျပီ အေမရယ္ ေနာက္ဆိုင္ေတြမွာ ဒိထက္သက္သာရင္ သက္သာအံုးမွာလို႔ ဆိုတဲ့ ေလသံေလးနဲ႔ပဲေပါ့.... ဖိနပ္ နဲ႔ ဆဲြၾကိဳး ၀ယ္ဖို႔ထြက္တာ ဖိနပ္ဆိုင္က မေရာက္ေသး....

Helen ဆိုင္ကထြက္ေတာ့ ေတာ္ျပီ ဘယ္ဆိုင္မွ မ၀င္ေတာ့ဘူး... ဖိနပ္ဆိုင္ပဲ ၀င္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ဖိနပ္ဆိုင္ေတြ၀င္ၾကည့္တယ္... ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ ကိုယ္စိတ္တိုင္းက်တဲ့ ဒီဇိုင္းလဲရွိ ေစ်းလဲ သိပ္မၾကီးတဲ့ Mondo ဆိုင္ကိုပဲ ေရာက္သြားတာပါပဲ... Mondo ဖိနပ္ေတြက လွပင္မ့ဲ ကြ်န္မပဲ အစီးၾကမ္းလု႔ိလားမသိဘူး... မခိုင္သလိုပဲ.... အဲဒိအတြက္ ဖိနပ္ေတြ မခိုင္ဘူးလို႔ယူဆျပီး အဲဒိဆိုင္နာမည္ကို ကြ်န္မတို႔ မိသားစုေတြက "မခိုင္ (လူနာမည္ "မတ္ခိုင္" ဆိုတဲ့ အသံထြက္အတို္င္းထြက္ရန္) ဖိနပ္ဆိုင္လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္... အဲဒိေရာက္မွ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ ဖိနပ္ပံုစံမ်ိဳးေတြ႔တယ္... စိန္ေလးေတြ စီထားတာ.... အဲဒါက S$59.90 ေပးရတယ္... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထပ္လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္... ကမာၻေပၚမွာ ကိုယ့္ကိုအခ်စ္ဆံုးက ကိုယ္ပဲရွိတယ္ေလ... အဲဒိဆိုင္ေရာက္တိုင္း ၾကည့္ျဖစ္ျပီး မ၀ယ္ျဖစ္တဲ့ ဖိနပ္ေလး တစ္ရံရွိတယ္... အျပင္သြားအျပင္လား သာမာန္ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ စီးဖို႔ သင့္ေတာ္တယ္.... အဲဒါေလးကို အဲေန႔က ထပ္ Try ျဖစ္ျပန္တယ္.... ခု စီးေနတဲ့ အိမ္က ဖိနပ္ကလဲ ပ်က္ခါနီးျပီဆိုေတာ့ ေမေမက ၀ယ္ခ်င္၀ယ္ေပါ့လို႔ support ရေတာ့ အဲဒါပါ၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္.. S$25 ေပးရတယ္...

ျပီးေတာ့ ဖိနပ္ဆိုင္ေဘးက Fancy ဆိုင္မွာ ေမေမက ကလစ္၀ယ္ခ်င္တယ္... ကြ်န္မကလဲ ဆဲြၾကိဳး၀ယ္ခ်င္တယ္... (အဲလိုဆိုင္မ်ိဳးေလးေတြက ပိစိပိစိနဲ႔ ခ်စ္စရာေလးေတြမို႔ ၀င္ၾကည့္ေနရတာကို ၾကိဳက္တယ္).... ကြ်န္မလိုခ်င္တဲ့ ဆဲြၾကိဳးပံုစံမ်ိဳးေလးေတြ႔ေတာ့ ေစ်းလဲ သိပ္မၾကီးတာနဲ႔ ေမေမ့ကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ေတာင္းလိုက္တယ္.... ဟား... ဟား.... S$13.90.... (ကိုယ့္မိသားစုပဲ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုမွ မထင္ပဲ ခုလို ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့လက္ေဆာင္ ေတာင္းလို႔ရႏုိင္တာေလ)... အသဲပံု လက္စြပ္ေသးေသးေလး တစ္ခုလဲ ၀ယ္လာတယ္...

အဲဒိအခ်ိန္မွာ အစ္မအၾကီးက အျပန္ NTUC က စဗ်စ္သီး၀ယ္ခဲ့ဖို႔ ဖုန္းဆက္တယ္.... NTUC က ေစာေစာက Helen ရွိတဲ့ဘက္ပဲေလ... ဒီလိုနဲ႔ သံေယာဇဥ္မပ်က္တဲ့ ေရစက္နားဆဲြေလးကို ၀ယ္မယ္ကြာလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္.. ၀ယ္မယ္ဆံုးျဖတ္ျပီးမွ သူမ်ားယူသြားမွာစိုးတဲ့ Shopaholic မ်ားရဲ႕ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အျမန္ေလး ျပန္ေလွ်ာက္ရတယ္... စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကပ္ေစးနဲ႔ မေဗဒါနဲ႔ Shopaholic မေဗဒါက လြန္ဆဲြေနတယ္... Shopaholic မေဗဒါရဲ႕ ဂါထာက ဒီေန႔ပိုစြမ္းတယ္.. "ဘာျဖစ္လဲ ေမြးေန႔ပဲ" တဲ့.... ဟား.. ဟား.... ဒီေတာ့ ဆိုင္လဲေရာက္ေရာ ၀ယ္ျဖစ္တယ္... Shopaholic မေဗဒါက ယူလိုက္လို႔ လစ္ဟာသြားတဲ့ နားဆဲြေနရာေလးကို ၾကည့္ျပီး "ငါရသြားျပီ" ဆိုျပီး ျပံဳးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ... ကပ္ေစနဲ႔ မေဗဒါက သက္ျပင္းၾကီးတစ္ခ်က္ခ်ျပီး ဘဏ္ကဒ္ကို တုန္တုန္ခ်ိခ်ိ ထုတ္ေနျပန္တယ္.... အဲဒိအခ်ိန္မွာပဲ ဒန္..... တန္...... တန္..... ေမေမက "နင့္အစ္မအၾကီးက နင္လိုခ်င္တာ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အျဖစ္၀ယ္ေပးလိုက္လို႔ေျပာထားတယ္... ဒါသူ၀ယ္ေပးလိုက္မယ္ " ဆိုတဲ့ ကယ္တင္ရွင္ အသံၾကားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္လို႔ တရုတ္နဂါးျဖတ္က သြားတယ္.... ဒါမ်ိဳး Surprise ေတြ ၾကိဳက္တယ္.... မ်ားမ်ားလုပ္ႏုိင္ပါေစေနာ္...

အျပန္လမ္းမွာ ေမြးေန႔ေကာင္းမွဳအေနနဲ႔ လမ္းက ခ်ိဳ႕တဲ့ တဲ့ အလွဴခံကို ပိုက္ဆံထည့္ခဲ့တယ္.... ျမန္မာျပည္ျပန္ျဖစ္ရင္ ဟိုတစ္ေခါက္ကလိုပဲ လိုအပ္ေနတဲ့ ကေလးေတြ လူေတြကို ထပ္လွဴအံုးမယ္... အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာကိုယ္၀ယ္တဲ့လက္ေဆာင္ေတြရယ္ အိမ္သားေတြေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြရယ္ကို ဓာတ္ပံုရုိက္ရင္း အလုပ္သြားဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္သြားတယ္... ေမြးေန႔က အလုပ္ရက္ျဖစ္ေနေတာ့လဲ သြားရအံုးမေပါ့ကြယ္...


မေဗဒါ ေမြးေန႔ မတိုင္မွီကတည္းက Gmarket က မွာထားတဲ့ Eyeshadow Palette က ေမြးေန႔ အတိေရာက္မယ္ထင္တာ.... ၁ရက္ေနာက္က်ျပီးမွေရာက္လာတယ္.... Parcel ထုတ္ကို ေဖာက္ျပီး ကိုယ့္ဘာသာကို ဘာပါမွန္းမသိတဲ့ပံုမ်ိဳးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ပံုစံ ကြ်န္မလုပ္ေတာ့... ေဖေဖက " ငါ့သမီးက ဒီႏွစ္ေမြးေန႔ကို Mr.Bean Christmas က်င္းပသလိုလုပ္ေနတာပဲ"တဲ့... Mr.Bean Christmas ေခြထဲမွာ သူ႔ဘာသာသူ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးျပီး သူ႔ဘာသာသူ အံ့ၾသျပီး ေပ်ာ္တာလုပ္ေနတာကို ေျပာတာ.... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္.. ေပ်ာ္တာပဲ.... Eyeshadow Palette က S$25 က်တယ္... ၈၈ ေရာင္ ပါတယ္....

ေမြးေန႔တုန္းက ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာလဲ ဆုေတာင္းေပးတဲ့ လူေတြ အမ်ားၾကီးကိုေတြ႔လို႔ အရမ္း ၀မ္းသာမိတယ္... စိတ္မပါတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြေပးစရာမလိုဘူး.... အဲဒိေန႔မွာ ကိုယ့္ေမြးေန႔ကို အခ်ိန္စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ေလး ေပးျပီး အေတြးထဲထည့္ေပးတဲ့သူေတြရွိလို႔ ၾကည္ႏူးတယ္... အထီးမက်န္ဘူး... အထူးသျဖင့္ ကြ်န္မ ဘေလာ့ Readers ေတြ လာဆုေတာင္းေပးထားတာေတြ႔ေတာ့ ေပ်ာ္တယ္... မေဗဒါရဲ႕ အစံုပလံု ေရးခ်င္တာေရး ေပၚလာလိုက္ေပ်ာက္သြားလိုက္ ဘေလာ့ကို ခုလိုဖတ္ေနတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္... ဘေလာ့ေလးကလဲ မေဗဒါအတြက္ အားေပးေဖာ္ပဲေလ.... အျပင္မွာ လူမွဳေရး သိပ္မေကာင္းတဲ့ ကြ်န္မအတြက္ စကားေတြ မေျပာပဲ တိတ္တိတ္ေလး ဖတ္ေနၾကတဲ့ Silent-reader ေတြ.... facebook friendlist ထဲမွာရွိေနျပီး စစ အက္ျခင္းတုန္းက မတ္ေစ့ပို႔ျပီး အသိေပးခဲ့တဲ့ စာဖတ္သူေတြ... ကြ်န္မတို႔ခ်င္း စကားေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာဖူးပင္မဲ့.... ကြ်န္မသူတို႔ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ မသိပင္မဲ့... အားလံုးကို အျပင္မွာ မျမင္ဖူးပင္မဲ့.... စိတ္ထဲက ခင္ပါတယ္... ကြ်န္မက စကားေျပာစပ္တယ္ စိတ္ထဲမွာ မေအာင့္ထားတတ္ပဲ ခ်က္ခ်င္းေျပာတတ္တယ္... ျပီးေတာ့ စကားလံုးလွလွေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာရမွာ ရွက္တယ္... လိုရင္းကို တဲ့တိုးေျပာေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ အျပင္က အေပါင္းအသင္းေတြ ကြ်န္မကို နားမလည္တဲ့သူေတြက ရုိင္းတယ္ထင္တယ္... (အင္း အဲလိုမ်ိဳးေတြကို လူမွဳေရးမွာ ရုိင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားေတာ့ ကြ်န္မက ရုိင္းတယ္ေပါ့)... ဒါေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္ အျပံဳးနဲ႔ စိတ္ပုတ္ေနၾကတဲ့ သူေတြထပ္စာရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သာတယ္ထင္တာပဲ... ဒါေပမဲ့လဲ အသက္ေတြၾကီးလာတာနဲ႔ အမွ် လူမွဳေရးမွာ ဒီလိုမ်ိဳး တဖက္သက္ေခါင္းမမာသင့္ဘူးဆိုတာလဲ ကြ်န္မနားလည္လာေတာ့ ခုဆိုရင္ ဟန္ေဆာင္ အျပံဳးနဲ႔ လူေတြလို မျဖစ္ေအာင္ ေနပင္မဲ့... အရင္လိုေတာ့ စိတ္ထဲရွိတာမေျပာမိေအာင္ က်င့္ေနပါတယ္...
 
ဒီႏွစ္ ကြ်န္မ ဒီႏွစ္ အသက္ ၂၆ ျပည့္ပါတယ္... ဒါဟာေလွာင္စရာလဲ မဟုတ္ပါဘူး... ခုလိုေျပာရတာက မိန္းကေလးေတြ ၃၀ ၀န္းက်င္ေရာက္လို႔ ၁ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရင္ပဲ လူရယ္စရာလို ေလွာင္ေျပာင္ဆက္ဆံခ်င္တဲ့သူေတြကိုပါ... လူေတြအားလံုးဟာ အခ်ိန္စီးေၾကာင္းနဲ႔ အတူ အသက္ဆိုတဲ့ သခ်ာၤဂဏန္းေတြကို သတ္မွတ္ျပီး သက္တမ္းကို မွတ္သားထားတာပါ... အဓိက အဓိပၸါယ္ရွိရွိတိုင္းတာက ၁ႏွစ္အတြင္း ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ေျပာင္းလဲသြားလဲ ဘယ္ေလာက္ တိုးတက္လာလဲ... ဘယ္ေလာက္ရင့္က်က္လာလဲ... ျပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ပိုေပ်ာ္ရႊင္လာလဲဆိုတာေတြနဲ႔ပါပဲ... အေတြးအေခၚက ရင့္က်က္သင့္ျပီး စိတ္ကေတာ့ လူငယ္ေတြအတိုင္း သစ္လြင္ေပ်ာ္ရႊင္ႏုပ်ိဳေနသမွ် ဒီလူတစ္ေယာက္ကို အသက္နဲ႔ ပိုင္းျခားပိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး.... ကိုယ့္အသက္နဲ႔ အညီေတာ့ လိုက္ျပဳမူသင့္တာေပါ့.. အသက္ၾကီးလို႔ စတဲ့ ေနာက္တဲ့သူေတြလဲ တစ္ခ်ိန္ အသက္မၾကီးလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး... ငယ္တာသာေကာင္းတယ္ဆိုရင္... ထိုသို႔ထင္ေသာသူေတြ အသက္ ၂၂ ႏွစ္ေရာက္လွ်င္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသလိုက္ၾကဖို႔ပဲ ရွိပါေတာ့မယ္... ကြ်န္မအသက္ ၂၉ ျဖစ္တဲ့ေန႔ဆိုရင္လဲ ကြ်န္မ အသက္အတြက္ ဘာမွ ရွက္ေနစရာမလိုပါဘူး... အသက္ ၃၀... ၄၀.... ၅၀... ကြ်န္မဘ၀ကို ကြ်န္မအတြက္ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းသြားမွာပါ.... လူ႔ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးဆိုတာ ကိုယ္တိုင္းတာတဲ့ စံ အေပၚပဲ မူတည္တယ္... ကိုယ့္ စံနဲ႔ ဒါဟာ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါဘူးဆိုပင္မဲ့ တျခားသူတစ္ေယာက္ စံနဲ႔ သူေပ်ာ္ခ်င္ေပ်ာ္ေနမယ္... ဥပမာ... ကိုယ္က ရည္းစားမရွိရင္ မေနႏုိင္တိုင္း တျခား ကိုယ့္ဟာကိုယ္ Single ေနေနတဲ့သူေတြအားလံုးကုိ သနားစရာ ရွက္စရာပါလားလို႔ ကိုယ့္ စံနဲ႔ လိုက္တိုင္းေနလို႔မရဘူး... ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္ေနေနသလို... သူမ်ားကလဲ သူမ်ားဘ၀နဲ႔ သူတို႔ေနေနတာ... အမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘ၀ဆိုတဲ့ စံေတြနဲ႔ ေသြဖယ္ခဲ့ရင္ေတာင္... ကြ်န္မဘ၀က ကြ်န္မဘ၀ပဲ... ကြ်န္မဘ၀ကို ကြ်န္မေပ်ာ္ေနရင္ စံဆိုတာေတြတိုင္းမွာ ခြ်င္းခ်က္ေတြရွိေနတဲ့ အတိုင္းပဲ.... ကြ်န္မဘ၀ကလဲ ေပ်ာ္ရႊင္စရာခြ်င္းခ်က္တစ္ခု အေနနဲ႔ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်န္မေနထိုင္ႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ဆုေတာင္းမိပါေတာ့တယ္....

ေအာက္က ဗီြဒီယိုေလးကေတာ့ ၅ရက္ေန႔က ဗီြဒီယို မဟုတ္ပါဘူး... ဟိုးအရင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားတုန္းက ရုိက္ထားတာပါ... ကိုယ့္လူရင္းေတြနဲ႔ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ သီခ်င္းဆို ကရတာ စိတ္လက္ေပါ့ပါးျပီး စိတ္ညစ္တာေတြ ေျပေပ်ာက္ေစပါတယ္... သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ ေမြးေန႔ပိုစ့္မို႔ ဒီဗီြဒီယိုေလးထည့္လိုက္တာ ခ်ိတ္ခ်ိဳးၾကနဲ႔ေနာ္... သူငယ္ခ်င္းတို႔အားလံုးက လွျပီးသားေတြပဲေနာ္ေနာ္... ဟိ...