ကြ်န္မဘေလာ့ ၀ဲကင္းေၾကာင္း...

မပန္ဒိုရာဘေလာ့မွာ ဘေလာ့ဂ္၀ဲကင္းေၾကာင္းပိုစ့္ဖတ္ရေတာ့မွ သူမ်ားဘေလာေတြ malware ဒဏ္ခံေနရေၾကာင္း သိေတာ့တယ္... မပန္ဒိုရာက လင့္ခ္ေတြအားလံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ၀ဲကင္းတဲ့သူေတြျပန္အက္ထားတယ္ဆိုလို႔ ကင္းေၾကာင္းတင္လိုက္တာပါ... အဲဒိအေၾကာင္းသိခ်င္ရင္ မပန္ဒိုရာရဲ႕ ပိုစ့္ ကိုဖတ္ပါ..

ကုနည္းသိခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုလင္းထက္ရဲ႕ ပိုစ့္ ကို ဖတ္ပါ...

မေဗဒါဘေလာ့ မပန္ဒိုရာအေခၚ ၀ဲ... ကိုလင္းထက္အေခၚ ပုလိပ္ေရာဂါ... google အေခၚ malware ကင္းရွင္းေၾကာင္း ေထာက္ခံစာပါ... အားလံုးျပန္လင့္ခ္ႏုိင္ၾကပါေစ...

My First Wedding Emcee Experience

@my friends wedding as an honorable Emcee

အဲဒိေန႔က အားလံုးျပင္ဆင္ျပီးမွ တိုက္စီငွားမရတာတစ္ေၾကာင္း ေျပာဖို႔ စာရြက္က ၂ရြက္ရွိတာ ဒုတိယတစ္ရြက္က အိမ္မွာက်န္ခဲ့လို႔ ျပန္ယူရတာတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္... တိုက္စီေတြကလဲ ငွားမယ္ဆို တစ္စီးမွမလာဘူး... on call ေခၚေတာ့လဲ ဘယ္ဟာမွ မအားဘူး... ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္တိုဖို႔ေကာင္းတယ္... လူက ပဲြျပီးရင္ အလုပ္ဆက္သြားရမွာဆိုေတာ့ အလုပ္သြားဖို႔ အက်ီၤေတြကလဲ ထည့္လာရေသးတယ္... အထုတ္ေတြအပိုးေတြနဲ႔ ရွဳိးပ်က္တယ္... အိမ္က အစ္မေတြကေတာ့ ေျပာတယ္... လက္မွတ္ထိုးပဲြက ေရွ႕ေနက သူ႔ဘာသာသူ ေျပာစရာရွိတာေျပာမွာ MC မလိုဘူးတဲ့... အဲဒါ ေသခ်ာေအာင္ ေမးၾကည့္လိုက္အံုးတဲ့... ဒါေပမဲ့ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေမးစရာေတာင္ မလိုေတာ့ပါဘူး လက္မွတ္ထိုးပဲြက စေတာင္စေနျပီ... သတို႔သမီးကို အားတယ္မွတ္လို႔ ဖုန္းေခၚျပီး ဘယ္မွာလဲလို႔ ေမးမိတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္အားနာသြားတယ္... အဲလိုမွန္းသိ တျခားအသိတစ္ေယာက္ ဖုန္းေခၚပါတယ္... ပဲြစေနျပီမွန္းမသိလို႔... သတို႔သမီးကေတာ့ ဖုန္းထဲမွာ အသံက ေအးေအးပဲ ပံုမွန္ပဲဆိုေတာ့ ပဲြစေနမယ္လို႔ မထင္မိဘူး... သူတို႔လဲ ကိုယ့္ကို stress မေပးခ်င္ဘူးထင္ပါတယ္... အားနာလိုက္တာ မေျပာနဲ႔...

လက္မွတ္ထိုးေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္ေလးထဲကို အထုတ္ေတြအပိုးေတြနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ သိတဲ့ သူ ၂ေယာက္က ပရိတ္သတ္ေရွ႕မွာေရာက္ေနေတာ့ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းကိုမသိဘူး... အဲဒိအခ်ိန္မွာ ကယ္တင္ရွင္ ေမခလာ နတ္သမီးအသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္... "မေဗဒါလားဟင္... လာ ဒီမွာလာထိုင္" တဲ့... ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ခုလို စကားလာေျပာတာ... ေမခလာ နတ္သမီးကေတာ့ အမ်ားသိၾကတဲ့ ခ်စ္စရာ ေမေလး ပါပဲ... ေမခလာနတ္သမီးနဲ႔ surname ခ်င္းတူေတာ့ အမ်ိဳးေတာ္တယ္ထင္တယ္... ဟတ္... ဟတ္... (ဓာတ္ပံုေတြ ဗီြဒီယိုေတြ တင္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူး ကိုယ့္ကို ျမင္ဖူးေနၾကလို႔ သိေနတာ ေတာ္ေသးတယ္) ... မေဗဒါလဲ အားရ၀မ္းသာ ႏွဳတ္ဆက္ရင္း ဘယ္သူလဲလို႔ေမးရတယ္... သူက ဓာတ္ပံုမွ မတင္ဖူးတာ... နာမည္ကေတာ့ သိတာၾကာေပါ့... ဟင္းခ်က္ေကာင္းတာလဲ သိပါ့... ေနာက္ေတာ့ ဓာတ္ပံုေတြတဲြရုိက္ေတာ့ ကိုယ္လဲ ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ ဇြတ္တိုးရုိက္လိုက္ေသးတယ္... အဟိ... ၀ါသနာပါ...

အဲဒိ လက္မွတ္ထိုးတဲ့ေနရာကို မေရာက္ခင္ကတည္းက သူတို႔ အခန္းအနားလုပ္မဲ့ ခန္းမကို ျဖတ္လာခဲ့စဥ္တုန္းက ၀င္ေမးခ့ဲ့ေတာ့ မဂၤလာခန္းမက ဘယ္မွာဆိုတာ ကိုယ္က ၾကိဳသိေနတယ္... ေနာက္ေတာ့ ပါလာတဲ့အထုတ္ေတြ ဘယ္နားထားရမွန္းမသိတာနဲ႔... ကိုယ္ထိုင္ရမဲ့ စားပဲြကို သတို႔သမီးက အရင္တည္းက ၾကိဳေျပာျပထားေတာ့ အဲဒိစားပဲြေအာက္ထဲပဲ ထည့္ထားလိုက္တယ္... ျပီးေတာ့ ဟိုတယ္ Stuff ေတြကို သူတို႔ Captain နဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ ေခၚေပးပါဆိုေတာ့ အဲဒိလူေရာက္လာတယ္... ဒီေတာ့ သတို႔သမီး သတို႔သား၀င္ခါနီးမွာ အခ်က္ေပးဖို႔ ဘာညာသာရကာ ကိုယ္စဥ္းစားခဲ့တာ စိုးရိမ္တာမွန္သမွ် ေျပာျပီး သူ႔နဲ႔ စီး၀ါးရုိက္ထားရတယ္... ေနာက္ေတာ့ မဂၤလာေမာင္ႏွံကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိခ်င္တာေလးေတြနဲ႔ ကိုယ္ျပင္ဆင္လာတဲ့ script ကို ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ သူတို႔နဲ႔ ထပ္တိုက္ခ်င္လို႔ သူတို႔နဲ႔ တစ္ခါစကားသြားေျပာတယ္... လက္မွတ္ထိုးပဲြက လုပ္ျပီးျပီဆိုေတာ့ script ထဲက လက္မွတ္ထိုးပြဲနဲ႔ ပတ္သတ္တာေတြကို ဖယ္လိုက္တယ္... ျပီးေတာ့ သတို႔သားက ဗီြဒီယို presentation လုပ္ေနတာ ေတြ႔တာနဲ႔ ဗီြဒီယိုျပအံုးမွာလားဆိုေတာ့ ျပမွာတဲ့... ဒီေတာ့ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ေၾကျငာရမွာေပါ့လို႔ MC က မေျပာပဲနဲ႔ ဗီြဒီယိုၾကီးလာလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲလို႔ဆိုေတာ့ သတို႔သားကလဲ "ဟုတ္ကဲ့ မေဗဒါ သေဘာပဲ"တဲ့... သူတို႔ ၂ေယာက္လံုးက မေဗဒါ သေဘာခ်ည္းဆိုျပီး Demand မမ်ားေတာ့ ဒီက အားေတာင္ နာတယ္... ဒီလိုနဲ႔ သတို႔သားနဲ႔ ေအာက္က မဂၤလာခန္းမထဲကို ျပန္ဆင္းလာေတာ့မွ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ နားလည္မွဳလဲြေနတာသိေတာ့တယ္... မေဗဒါထင္တာက သီခ်င္းေတြဘာေတြနဲ႔ အက်အန သူတို႔ matching မလုပ္ခင္ျပမယ္ထင္ေနတာ... သူတို႔က ရုိးရုိး photo presentation ကိုပဲ slideshow လုပ္ျပီး ပရုိဂ်က္တာမွာ ပဲြမစမွီနဲ႔ စားေသာက္ေနတုန္း ဖြင့္ထားမွာကို ဆိုလိုတာ... ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ မေဗဒါ ေၾကျငာစရာမလိုဘူးေပါ့... ဒါနဲ႔ မေဗဒါလဲ သတို႔သားကို ဗီြဒီယိုဆိုတာ ဒါလားဆိုေတာ့ ဟုတ္တယ္တဲ့... အဟီး... ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဇြတ္ေၾကျငာမယ္ေျပာမိတာေတာ့ ရွက္သြားတယ္... "ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုပဲ ဖြင့္ထားမွာမဟုတ္လား... မေၾကျငာေတာ့ပါဘူး" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္... သူတို႔ကလဲ "ဟုတ္ ... ရပါတယ္" တဲ့... ေရာ...... သူကေတာင္ အားနာျပီး လာေတာင္းပန္ေနေသးတယ္.... မေဗဒါကလဲ အားနာလိုက္တာလြန္ေရာ....

ဒါနဲ႔ပဲ ငါျငိမ္ျငိမ္ထိုင္ေနတာပဲေကာင္းပါတယ္ဆိုျပီး ထိုင္ေနေတာ့ ကြ်န္မနဲ႔ အတူထိုင္မဲ့ ၀ိုင္းထဲက လူေတြေရာက္လာတယ္... အားလံုးခင္ဖို႔ေကာင္းတယ္... သူတို႔က ကြ်န္မကို MC လုပ္မွာလားလို႔ စျပီး စကားေျပာၾကတယ္... အဲဒိထဲက အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ကို စလံုးလို႔ပဲထင္ေနတာ... သူက တရုတ္လိုလဲေျပာတတ္ေတာ့... ေနာက္မွ သူက သူလဲ ျမန္မာပဲဆိုတာကို အဂၤလိပ္လိုေျပာတယ္... ၀ိုင္းထဲကလူေတြနားလည္ေအာင္ ကြ်န္မတို႔ခ်င္းလဲ အဂၤလိပ္လိုပဲ ေျပာျဖစ္တယ္... ဓာတ္ပံု Slideshow က ျပထားပင္မဲ့ အဲဒိေနရာမီးက လင္းေနေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရဘူး... အဲဒိ ျမန္မာအစ္ကိုၾကီးက အဲဒိ Screen ေနရာကို မီးေလးမွိန္ေပးရင္ေကာင္းမယ္လို႔ေျပာေတာ့... ကြ်န္မလဲ အဲလိုပဲ သေဘာတူတာနဲ႔ Captain ကိုရွာျပီး မီးေလးမွိန္ေပးဖို႔ေျပာလိုက္တယ္... (သူလဲ ကြ်န္မကို အေတာ္ အျမင္ကပ္ေနမယ္ထင္တယ္... Demand ေတြမ်ားလို႔... အဟိ) ခဏေနေတာ့ ကြ်န္မ ဘယ္ဘက္ခုန္လြတ္ေနတဲ့ေနရာကို အျဖဴတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္... ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး အျဖဴေတြ႔ရင္ အဂၤလိပ္လိုေျပာရတာ ပါးစပ္သိပ္မရဲေတာ့ဘူး... အဟိ.... ေနာက္ေတာ့ မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ သူက ဘရာဇီး ကတဲ့... ဘရာဇီး က ဘာစကားေျပာလဲလို႔ေမးေတာ့ ေပၚတူကီစကားတဲ့... ဘရာဇီး မွာ အားလံုး အဂၤလိပ္လိုေျပာတတ္လားဆိုေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးတဲ့... ဒါဆိုရင္ေတာ့ အဂၤလိပ္လိုသူ႔ေရွ႕ေျပာရတာ မေဗဒါ ျပန္ျပီး Confident ရွိသြားတယ္... ဒါေပမဲ့လဲ သူက အဂၤလန္ကလာတယ္ထားအံုး ရင္းႏွီးသြားရင္ေတာ့ မေဗဒါ စကားေျပာရမွာ မရွက္ေတာ့ပါဘူး... ကိုယ့္ Mother tongue က အဂၤလိပ္မွမဟုတ္တာ ဘာရွက္စရာရွိလဲေနာ္... ေနာ္... :) .... ေနာက္ေတာ့ ၀ိုင္းကို ျမန္မာအစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္... စကားေျပာၾကရင္းနဲ႔ မေဗဒါရဲ႕ဘေလာ့ကို ေမးေတာ့ သူလဲ ဖတ္ဖူးတယ္တဲ့... ဒီလိုနဲ႔ပဲ facebook ေတြဘာေတြမွာ အက္ျဖစ္သြားတယ္... ဘရားဇီး ၾကီးကလဲ အေတာ္ေလးေတာ့ ခင္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္... စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္တယ္... အထူးသျဖင့္ေတာ့ ခရီးသြားရတာ ၀ါသနာပါတယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ႏုိင္ငံလာလည္ဖို႔ဖိတ္တယ္... ကိုယ္ကလဲ ကမာၻ႔ေျမပံုေတာ္ေတာ္ကြ်မ္းေတာ့ ဘရာဇီးဘယ္နားမွန္းမသိဘူး... အဲလိုေတာ္တာ... ဘရာဇီးဆို ေဘာလံုးေကာင္းတယ္ဆိုတာပဲသိတယ္... အဲဒါေတာင္ update ျဖစ္ရဲ႕လားမသိဘူး...

ေၾကျငာေနျပီေနာ္...

ေနာက္ေတာ့ သတို႔သားကိုယ္တိုင္ လာေျပာတယ္... "မေဗဒါ ခဏေနကြ်န္ေတာ္တို႔ ၀င္လာေတာ့မယ္"တဲ့... စိတ္ေတာ့ အေတာ္ေလး လွဳပ္ရွားသြားတယ္... ဒီလိုနဲ႔ ထိုင္မေနႏုိင္ေတာ့ပဲ အေျခအေနသိခ်င္လို႔ ခန္းမျပင္ဘက္ကို ထြက္လာလိုက္တယ္... သတို႔သမီးက reception မွာေစာင့္ေနတယ္... ဒါနဲ႔ အျပင္မွာရပ္ေနေသးတဲ့သူေတြကို အထဲ၀င္ခိုင္းလိုက္တယ္... ျပီးေတာ့ တံခါးေတြ လိုက္ပိတ္လိုက္တယ္... ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ဟိုတယ္ Captain ရယ္ သတို႔သားရယ္ ကြ်န္မရယ္ စကားေျပာတိုင္ပင္ၾကတယ္... သူက သူ႔စားစရာေတြ Stand By ျဖစ္မွ အားလံုးကို စခိုင္းတယ္... ဟုတ္တယ္... အားလံုး အဆင္သင့္ Stand By ဆိုမွ စတာေကာင္းဆံုးပဲ... ဒီလိုနဲ႔ မေဗဒါ အထဲမွာ ျပန္ထိုင္ေနလိုက္တယ္... ခဏေနေတာ့ တစ္ေယာက္ကလာေျပာတယ္... မေဗဒါ ေျပာဖို႔ အသင့္လုပ္ေတာ့တဲ့ ဒီေတာ့ ကြ်န္မ လူေတြအားလံုးေရွ႕ထြက္ရပ္လိုက္တယ္.... ကြ်န္မ ရပ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ခန္းမထဲက စကားေျပာသံေတြ အားလံုး စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း တိတ္သြားျပီး မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ စရင္ဆိုင္လိုက္ရတယ္.... လွပ္လွပ္ လွပ္လွပ္ျဖစ္သြားတဲ့ ရင္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္အားေပးလိုက္တယ္.... "ငါလုပ္ႏုိင္တယ္... ငါလုပ္ႏုိင္တယ္" ... ေအာက္က ဒူးေလးကေတာ့ သိပ္သေဘာမတူစြာနဲ႔ "ျဖစ္ပါ့မလား ျဖစ္ပါ့မလား" ဆိုျပီး ဆပ္ဆပ္ခါေနတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ပဲ သိႏုိင္တယ္... ဒါေပမဲ့ စကၤာပူေရာက္စ ေက်ာင္းသူဘ၀ ပထမဆံုး ေျပာခဲ့ရတဲ့ Presentation ေလာက္ေတာ့ မေၾကာက္ခဲ့ပါဘူး... ကြ်န္မ ျပင္ဆင္ေလ့က်င့္ခဲ့တာေရာ... ကြ်န္မလုပ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာကိုေရာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မွဳရွိတဲ့ဘက္ကမ်ားတဲ့အတြက္ ပထမ တစ္ခြန္းေျပာအျပီးေလာက္မွာပဲ လံုး၀မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး...

အဲဒါမေျပာမီ... လူကထြက္ရပ္လိုက္ျပီး ေနာက္က Captain က ခဏေနအံုးဆို လက္လွမ္းျပေတာ့.... လူေတြအားလံုးရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို ၅မိနစ္ေလာက္ အလူးအလဲခံလိုက္ရတယ္... ေနာက္မွ အေနာက္ကေန ရျပီဆိုတဲ့ အခ်က္ျပေတာ့.. စေျပာရေတာ့တာေပါ့.... ကြ်န္မအက်င့္က ေၾကာက္ေလ စိတ္လွဳပ္ရွားေလ အသံက်ယ္ေလပဲ... ေမေမက အိမ္မွာတုန္းက ေၾကာက္ျပီး အသံမထြက္ပဲေနအံုးမယ္ေျပာေတာ့ ကြ်န္မအေၾကာင္း (အက်င့္တူမို႔) ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့ အစ္မေတြက "ေမၾကီး သမီးကို အသံမက်ယ္ဖို႔ မွာရမွာ"လို႔ေျပာခဲ့တဲ့ Feedback က ေခါင္းထဲမွာစြဲေနတယ္... ဒါနဲ႔ ကိုယ့္အသံကို အရမ္းမက်ယ္မိေအာင္ ထိန္းျပီး စႏွဳတ္ဆက္လိုက္တယ္... အသံအတိုးအက်ယ္ကို သတိနဲ႔ေျပာေနရေတာ့ ဒီေလာက္ေလ့က်င့္လာတာေတာင္ ျပံဳးျပီး ေျပာဖို႔ေမ့သြားတယ္.... လူက တစ္ခုကို အာရုံစိုက္ေနရင္ တစ္ခုလုပ္ဖို႔ေမ့တယ္... Multi task မရဘူးထင္တယ္... အရမ္းကို Serious မ်က္ႏွာျဖစ္ေနတယ္.... ဓာတ္ပံုဆရာေတြကလဲ ၄ ၅ ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္... တဖ်က္ဖ်က္ပဲ... ခါတိုင္း ကင္မရာခ်ိန္ရင္ ပဲလုပ္ေနက် ကြ်န္မ ခုေတာ့ ကိုယ့္ ေဇာနဲ႔ကိုယ္ ေမ့ေနတယ္... ဒီလိုနဲ႔ မိတ္ဆက္ျပီးေတာ့ သတို႔သား သတို႔သမီးကို မဂၤလာခမ္းမထဲကို ဖိတ္လိုက္တယ္.... သတို႔သားသတို႔သမီးကို မေဗဒါေၾကျငာျပီးမွ ထြက္မလာရင္ ငိုမွာေနာ္လို႔ ဘေလာ့ေပၚမွာလဲ ေရးခဲ့သလို... အျပင္မွာလဲ ေၾကျငာျပီးရင္ ထြက္ခဲ့ေနာ္လို႔ မွာထားေတာ့ သူတို႔ကလဲ မေဗဒါ ငိုမွာစိုးလို႔ထင္တယ္... ခ်က္ခ်င္းကို ထြက္လာၾကတာ... Audio သမားကလဲ သီခ်င္းဖြင့္တာ နည္းနည္းေလး ေနာက္က်တာေရာ... သတို႔သား သတို႔သမီး ထြက္လာတာ နည္းနည္းေလး ျမန္တာေရာေၾကာင့္ သိပ္ေတာ့ ကြက္တိမျဖစ္လိုက္ဖူး... "ငါမ်ား ျမန္ျမန္ထြက္လာေနာ္လို႔ မွာထားမိလို႔လားဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္ရွိသလိုခံစားလိုက္ရတယ္" မဂၤလာဇနီးေမာင္ႏွံေရ စိတ္မရွိနဲ႔ေနာ္... အမွားဆိုလဲ ေစတနာအမွားပဲျဖစ္မွာပါ...

ရီဖို႔ေမ့ျပီး မ်က္ႏွာက တည္ေနေရာ...

ဒီလိုနဲ႔ အားလံုး ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပါပဲ... မုန္႔စားလို႔ရပါျပီေၾကျငာျပီးေတာ့ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ထိုင္ျပီး စားေနလိုက္တယ္... စိတ္ကလွဳပ္ရွားေနေတာ့ ေကာင္းမွေကာင္းရဲ႕လားလို႔ ေဘးက ခုမွမိတ္ေဆြျဖစ္သြားတဲ့သူေတြကိုပဲ ေမးရတယ္... ဘရာဇီးကေတာ့ အကုန္ေကာင္းဆိုပဲ.. အလြန္မွ Supportive ျဖစ္တာ... သူ႔လိုလူမ်ိဳးေဘးခ်ေပးတဲ့အတြက္ ေနရာခ်ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမယ္... မိတ္ေဆြသစ္ေတြလဲရ အားေပးမဲ့သူေတြလဲရ... မေဗဒါအတြက္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ... အစကေတာ့ သတို႔သား သတို႔သမီးက 2nd marching ကို MC မေၾကျငာနဲ႔လို႔ တိုင္ပင္ထားပင္မဲ့... အဲေန႔မနက္ပဲြမစခင္မွာပဲ... မေဗဒါက အဲဒါပါ ေၾကျငာမွ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ေျပာေတာ့... သူတို႔က ထံုးစံအတိုင္း မေဗဒါ သေဘာတဲ့... ဒါနဲ႔ ပဲ တစ္ခါထပ္လာေျပာတယ္... သူတို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီဆိုေတာ့... Audio သမားကလဲ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတယ္ သူ႔ဘယ္နားဖမ္းရမွန္းမသိဘူး... ေနာက္ေတာ့ Captain ကိုပဲ ေျပာေတာ့ သူက မစိုးရိမ္ဖို႔နဲ႔... သိပ္ျမန္လြန္းတာပဲဆိုျပီး ေျပာတယ္... ေအးေဆးေပါ့တဲ့... ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ ေစာေစာကလို႔မျဖစ္ေအာင္ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္တယ္... အားလံုး အခ်က္ျပ အဆင္သင့္ျဖစ္ေတာ့ ကြ်န္မက 2nd marching ကို ေၾကျငာတယ္... ဒီတစ္ခါေတာ့ အမိုက္စားေနာ္... From This Moment သီခ်င္းက ၂ မိနစ္ ၃ မိနစ္ေလာက္ အရင္လာေနတာ... သတို႔သား သတို႔သမီးက ၀င္မလာေသးဘူး အားလံုးက ေမွ်ာ္ေနၾကတာေပါ့... တခ်ိဳ႕ကလဲ မေဗဒါကို ျပန္လွည့္ၾကည့္တယ္.... ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယ္လဲ ပထမတစ္ေခါက္က အေတြ႔အၾကံဳအရ ေအးေဆးပဲ... မသိခ်င္ေယာင္ေလးေဆာင္ မ်က္ႏွာေလးျပံဳးျပီး လူေတြအားလံုးမ်က္လံုးနဲ႔ မစံုေအာင္ မဂၤလာစံုတဲြ၀င္လာမဲ့ေနရာကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္... သီခ်င္း Chorus အပိုဒ္ေလာက္ေရာက္မွ သူတို႔၀င္လာတယ္... ေအာ္ အေတြ႔အၾကံဳဆိုတာ ဒါပဲ... ခုက်ေတာ့ Perfect.... အားက်လိုက္တာ က်က္သီးေတာင္ထတယ္... ျပီးေတာ့ ကိုယ္ပါ၀င္ရတဲ့ ခုလိုပဲြေလး အခ်ိန္ေလးမွာ ခုလို Perfect ေလးျဖစ္တာကို စိတ္ထဲၾကည္ႏူးမိတယ္... Captain က ေနာက္ကေန ေသခ်ာ ထြက္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွ ထြက္လာတာထင္တယ္... ဒါဆို ပထမအၾကိမ္တုန္းက Captain က ဘာလုပ္ေနလဲ မထိန္းထားဘူးလားလို႔ေတြးမိတယ္... မေဗဒါ ေတာင္ ၂ခါ ေဆာင္ရမဲ့ပံုေပါက္ေနျပီ perfect ျဖစ္ေအာင္လို႔... အဟိ...

မဂၤလာစံုတဲြထိပ္ေရာက္ေတာ့ Champagne pouring Ceremony ကို ဆက္လက္က်င္းပဖို႔ ေၾကျငာလိုက္တယ္... သူတို႔ Champagne ေလာင္းျပီးေတာ့ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း Toast လုပ္ခိုင္းတယ္... ေတာ္ေသးတယ္... အဲလိုလုပ္ခိုင္းမယ္ဆိုတာကို မနက္က သူတို႔ ၂ေယာက္ကို ထပ္သတိေပးလိုက္လို႔... ခုေတာ့ အားလံုး ok ပဲ....သူတို႔ ေသာက္ျပီးေတာ့ သတို႔သားက ေက်းဇူးတင္စကားေျပာတယ္... ျပီးလဲ ျပီးေရာ ကိုယ္နဲ႔ မဂၤလာစံုတဲြနဲ႔ တိုင္ပင္ထားတာက ဒါပဲ.... ဒါေပမဲ့ မထင္မွတ္တာေတြကို မွန္းထားရမယ္ဆိုတာ မွန္တယ္... ဟိုတယ္ Captain က ကြ်န္မကိုလာေျပာတယ္... ပရိတ္သတ္နဲ႔ အတူ cheer လုပ္ဖို႔ ေၾကျငာေပးပါတဲ့... အစက ကြ်န္မ မဂၤလာေမာင္ႏွံကို အဲဒါလုပ္မွာလားလို႔ေမးခဲ့ေသးတယ္... သူတို႔က ရပါတယ္ မလုပ္ဘူးဆိုေတာ့ ကိုယ္လဲ မေရးလာမိဘူး... ဒါေပမဲ့ အစဥ္အလာအရေတာ့ လုပ္တယ္ဆိုတာသိတယ္... ဒါေပမဲ့လဲ ပဲြတစ္ခုက ကာယကံရွင္ရဲ႕ဆႏၵက အဓိကမို႔ ကြ်န္မလဲ ေအာ္ ဒီလိုဆိုလဲ ျဖစ္မွာပါလို႔ ထင္ခဲ့တာ... ခုေတာ့ ဘာေၾကျငာရမွန္းမသိပဲ... စကားလံုးမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္ျဖစ္ေနေရာ.... ေနာက္ေတာ့ Captain က အမ်ိဳးေတြကို စင္ေပၚဖိတ္ေလတဲ့... ဒါနဲ႔ သူေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ မေဗဒါလဲ အမ်ိဳးေတြ ၀ိုင္းျပီး cheer ရေအာင္ ေရွ႕ကိုလာေပးပါလို႔ လက္တမ္းေျပာလိုက္တယ္... အားလံုးေရာက္လာေတာ့ မဂၤလာစံုတဲြကို အျမန္ကပ္ေမးရတယ္... Cheer ေအာ္မွာလား... Yam seng (စကာၤပူရုိးရာ မဂၤလာ ၾသဘာသံ) ေအာ္မွာလားေမးေတာ့.... Yammmmmmm Seng ဆိုျပီး ေအာ္ရမွာက်ေတာ့ ျမန္မာေတြအတြက္ နဲနဲေၾကာင္တယ္လို႔ထင္ပံုရတယ္.... သူတို႔ ၂ေယာက္က Cheer ပဲ ေအာ္မယ္တဲ့.... ဒါနဲ႔ ကြ်န္မလဲ အားလံုးပဲ မဂၤလာစံုတဲြကို Cheer ရေအာင္ ဆိုျပီး အဂၤလိပ္လိုေၾကျငာျပီး ကြ်န္မက ဦးေဆာင္ျပီး ၁ ၂ ၃ cheer လုပ္လိုက္တယ္...

ရွန္ပိန္ ၁စက္ေသာက္ျပီး ဒုကၡေတြ႔ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးကို ကိုသီဟသစ္က အမိအရရုိက္ထားပါတယ္...

ကြ်န္မက အစက ကိုယ့္၀ိုင္းက ေရခြက္ေျပးယူတာ... champagne မွ မေသာက္တတ္တာ... ဒါေပမဲ့ Captain က လက္ထဲကို Champagne ခြက္လာထည့္ေပးျပီး ေရခြက္ကို ျပန္ယူသြားတယ္... ဒါနဲ႔ ခြက္ေလးကလဲ လွေတာ့ ပိုေတာ့ စမတ္က်ပါတယ္... အဲလိုပဲျဖစ္သင့္ပါတယ္... ခက္တာက အထဲက အရည္ကို မေသာက္တတ္တာ... ဒါေပမဲ့ Cheer လုပ္ရင္ အဲဒိ ေမာင္ႏွံအတြက္ ေသာက္ေပးရတယ္ (အမွန္ေတာ့ အကုန္ေသာက္ရတယ္ဆိုလား ၾကားဖူးတာပဲ) ျပီးေတာ့ Champagne က အေအးလိုပဲ မျပင္းဘူးလို႔ၾကားဖူးတာေရာ... ကိုယ္ကလဲ မထင္မွတ္တာေတြျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ထဲ ဗ်ာမ်ားေနတာေရာ... အနံ႔ကလဲ တျခားဟာေတြလို အရက္ျပန္နံ႔သိပ္မရေတာ့ ေသာက္ႏုိင္ေလာက္မယ္ထင္လို႔ ၁စက္ေလာက္ေလး ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္တာ... ဘယ္လိုၾကီးမွန္းလဲမသိဘူး.. ပါးစပ္ထဲေရာက္မွ အရက္ျပန္နံ႔ရတယ္... အီး...... မေကာင္းဘူး.... ဒူးရင္းသီးကို အခြံမခြာပဲ အရက္ျပန္စိမ္ မ်ိဳလိုက္ရသလိုပဲ... ၁စက္ေသာက္ျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မူးမ်ားသြားျပီလားလို႔ စိတ္ကထင္ေနတယ္... ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ဒီဘက္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ဒုကၡမ်ားေနတာ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး... ေနာက္ဆံုး အားလံုးက ကိုယ့္ကို လွည့္ၾကည့္ေနတာ သတိထားမိေတာ့မွ ရွက္လိုက္တာ မေျပာနဲ႔.. ဘာေျပာရမွန္း ဘာလုပ္ရမွန္း ဦးေႏွာက္က ခ်က္ခ်င္း မသိေတာ့ဘူး... အားလံုးက ကိုယ့္ေၾကာင့္ မတ္တပ္ရပ္ေနရတာဆိုေတာ့ ျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္... "You may please be seated" လို႔... ရီသံေလးေတြ နည္းနည္း ၾကားလို္က္ရတယ္... ရွက္လိုက္တာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ ေရခဲစိမ္လိုက္ခ်င္တယ္... မ်က္ႏွာပူလို႔.... ဒါေပမဲ့လဲ အျပင္မွာေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္တဲ့ပံုပဲ ခပ္တည္တည္ေနလိုက္တယ္... ရွက္တယ္ဆိုျပီး အေျႏၵမရရင္ ပိုအရွက္ကဲြမွာေလ... ကိုယ္လဲ ဒါ ပထမဆံုးအၾကိမ္ဆိုေတာ့ အားလံုးလဲ နားလည္ေပးႏုိင္မွာပါ....

ဘယ္အခ်ိန္ကလွမ္းရုိက္လိုက္မွန္းမသိတဲ့ Candid ရုိက္ခ်က္ပါ...

ေနာက္ မဂၤလာစံုတဲြက စားပဲြေတြမွာ ဓာတ္ပံုလိုက္ရုိက္ခံတယ္... အားလံုးေအးေဆးပဲျဖစ္သြားျပီ ကိုယ္လဲ ဘာမွ ေၾကျငာစရာသိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး... ေဘးကလူေတြနဲ႔ စကားတစ္ေျပာေျပာပဲေပါ့... ကြ်န္မ Champagne တစ္ခြက္နဲ႔ ဒုကၡမ်ားေနတုန္းက ဘရာဇီးက ၾကည့္ျပီး ရီေနတာ... စားပဲြေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မ မေသာက္တတ္ေၾကာင္းေျပာျဖစ္တယ္... ၀ိုင္ ေရာ မေသာက္တတ္ဘူးလားတဲ့.. ကြ်န္မအဲလိုအေရေတြမေျပာနဲ႔ Coke တို႔ Pepsi တို႔လို Gas ပါတဲ့ အေအးေတြေတာင္ မေသာက္ႏုိင္လို႔ မဂၤလာေဆာင္မွာ ရုိးရုိးေရနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းပဲ ထိုင္ေသာက္ေနတာလုို႔ေျပာလိုက္တယ္... ဘရာဇီးက Champagne ကို ေသာက္ခ်င္ပံုရတယ္... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မ ေသာက္ျပီးသားျဖစ္ေနတာေရာ အရမ္းလဲ ရင္းႏွီးတဲ့သူမဟုတ္ေတာ့ ေသာက္ခ်င္ေသာက္ေလလို႔ မေျပာရဲဘူးေလ... ဒါေပမဲ့ သူက နင္မေသာက္ႏုိင္တာ ဘယ္ေလာက္ ျပင္းလို႔လဲ နည္းနည္း ျမည္းၾကည့္မယ္တဲ့... အစတည္းက သူ အာရွေရာက္တာ အာရွအစားအစာေတြနဲ႔ သဟဇာတမျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျဖစ္တယ္... ျပီးေတာ့ အစားအေသာက္ေတြလဲ တို႔ကဏန္း စိတ္ကဏန္းပဲ စားေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္... သူတို႔ အေနာက္တိုင္းက ဒါမ်ိဳးေတြ ေရလိုေသာက္တာဆိုေတာ့ သူေသာက္ခ်င္မွာေပါ့...အဲဒိအခါက်မွ ကြ်န္မလဲ ေျပာလိုက္တယ္... နင္စိတ္မရွိရင္ အကုန္ေသာက္လိုက္လို႔ရပါတယ္လို႔ဆိုေတာ့ ေသာက္ထည့္လိုက္တာ ၁ခ်က္တည္းပဲ... အင္းး... ေကာင္းပါတယ္တဲ့... သနားေတာင္ သနားသြားတယ္... သူေတာ္ေတာ္ေသာက္ခ်င္ေနရွာတာျဖစ္မယ္...

ေနာက္ဆံုး အခ်ိဳပဲြျပီးရင္ အစီအစဥ္ျပီးေၾကာင္းေၾကျငာဖို႔ Script ထဲမွာ ျပင္ဆင္ထားတယ္... ဒါေပမ့ဲ တခ်ိဳ႕ေတြက ထျပန္တာ အရမ္းျမန္တယ္... ဒါနဲ႔ မေဗဒါလဲ ပါးစပ္က ဒီလိုပဲ ေဘးကလူေတြ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းလိုက္တယ္... အစီအစဥ္ျပီးေၾကာင္း ေၾကျငာစရာလိုေသးလားမသိဘူးဆိုေတာ့ ေဘးက စလံုးမ ေတြက မလိုေတာ့ပါဘူး လူေတြေတာင္ ျပန္ေနၾကျပီပဲတဲ့... ဒါနဲ႔ မဂၤလာေမာင္ႏွံကို ထြက္ျပီး အေၾကာင္းစံုေျပာေတာ့ သူတို႔ကလဲ "ရပါတယ္... မေဗဒါ သေဘာပဲ" တဲ့.... အဟိ... ဒီ MC နဲ႔ ဒီေမာင္ႏွံက အေတာ္လဲ လိုက္တယ္ေနာ္... ေနာက္သူမ်ားေတြျပန္ေတာ့ ေနခ်င္ေသးပင္မဲ့လဲ သြားစရာကရွိေနေသးတာနဲ႔ ကိုယ္လဲ ႏွဳတ္ဆက္ျပီးျပန္လာလုိက္တယ္...

ဒီပိုစ့္ေလးနဲ႔အတူ မေဗဒါကို အေတြ႔အၾကံဳအသစ္ေတြ ရရွိခြင့္ေပးခဲ့သလို မေဗဒါရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို ေဗြမယူတဲ့ အသစ္ဆက္ဆက္ မဂၤလာဦး ဇနီးေမာင္ႏွံကို ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးလဲတင္တယ္.... သူတို႔ ၂ေယာက္ ၂၀-၀၂-၂၀၁၁ ေန႔မွစျပီး ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာတိုင္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ သာယာတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးကို တည္ေထာင္ႏုိင္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္.... ခုခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ Honeymoon ခရီးမွာ ေပ်ာ္ေနၾကေရာေပါ့.... ေနာင္ႏွစ္ Anniversary ေတြလုပ္ရင္လဲ MC လုပ္ဖို႔ေခၚအံုးေနာ္... Perfect လုပ္ေပးမယ္... ဟိဟိ....

P.S ဇနီးေမာင္ႏွံဓာတ္ပံုေတြကေတာ့ သူတို႔ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္မယူရေသးလို႔ ယခုလိုပဲ တင္လိုက္ပါတယ္... ဒီဓာတ္ပံု အျပန္စားေတြကို ရုိက္တဲ့ ဓာတ္ပံုဆရာကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္ဘေလာ့ဂါၾကီး ကိုသီဟသစ္ပဲျဖစ္ပါတယ္....

နင္းျဖတ္ျပီးတဲ့ ေလွကားတစ္ထစ္

သတိ။ ။ ဒီပိုစ့္ဟာ ၀တၱဳတို မဟုတ္ပါဘူး... ေမြးေန႔က်င္းပမွဳအေပၚ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးနဲ႔ ကြ်န္မျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဒီႏွစ္ေမြးေန႔ ေလးအေၾကာင္း ေရးထားရုံသက္သက္ပါ... ကြ်န္မ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ေနာက္ထပ္ေလွကားတစ္ထစ္ကို သူ႔အလိုလို တက္လွမ္းျပီးသားျဖစ္သြားျပန္ျပီ... အရင္က ကြ်န္မေမြးေန႔ေတြမွာ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ေမြးေန႔ပဲြလုပ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ထုတ္ေတြေဖာက္ရတာလဲ ေပ်ာ္တယ္... ဒါေပမ့ဲလဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပဲြလုပ္ရင္ ပင္ပန္းလြန္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္... ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့လဲ ဘာမွ မဟုတ္ပဲ ပင္ပန္းျပီး တေန႔ကုန္ဆံုးတာပဲ... ကိုယ္ကဖိတ္ရက္နဲ႔ မလာတဲ့သူေတြရိွလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ... အိမ္ျပန္ရွင္းရ... ပိုက္ဆံေတြကုန္ရ... အိုးေတြေဆးရ... (မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ကိုယ္မလုပ္ပါဘူး... အိမ္က မိသားစုေတြပဲ ပင္ပန္းရတာပဲ)....

အဲလိုလုပ္တဲ့ ႏွစ္တိုင္း ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္... ကိုယ့္ေမြးေန႔ကိုလာတ့ဲသူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို Appreciate ရွိရွိလာၾကတာလဲ... ဖိတ္လို႔ မေကာင္းတတ္လို႔လာတယ္... တခ်ိဳ႕ကလဲ ဖိတ္သည့္အခ်ိန္တြင္ စိတ္ထဲေလးလံသြားသည္.. "လာျပန္ျပီ ဒီေမြးေန႔... လက္ေဆာင္ကေပးရအံုးမယ္"..
တခ်ိဳ႕ကလဲ... "အိမ္က မသံုးပဲထားထားတဲ့ ပစၥည္းေလးတစ္ခုေလာက္ ပတ္ကင္ထုတ္ျပီးေပးလိုက္တာေပါ့" ...
"ဟာကြာ အလုပ္ပိတ္ရက္ေလး ေကာင္းေကာင္းအိပ္မလို႔ဟာ ဒီလူမွဳေရးေတြက တေမွာက္" ... တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ "ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ လာမယ္... လာမယ္...ေျပာမယ္... ျပီးမွ စိတ္မရွိေတာ့ အေရးၾကီးကိစၥေပၚလာလို႔ မလာႏုိင္ေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္" ဆိုတာေလးနဲ႔ အခ်ိဳသတ္တတ္တယ္...
တခ်ိဳ႕လာတဲ့သူေတြကလဲ ေမြးေန႔ရွင္ေတာင္ Happy Birthday ေျပာဖို႔ စိတ္မ၀င္စားဘူး... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လာတယ္ စားသြားတယ္ဆိုတဲ့သူေတြအားလံုးဟာ လံုး၀ေပၚမလာတဲ့လူေတြထက္စာရင္ ကိုယ့္ကို အေလးထားေသးတယ္... ျပီးေတာ့ သူတို႔ကို အလွဴ ေျမာက္ေအာင္လာစားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္...

အလြန္နည္းလွတဲ့ ပမာဏ၊ ကိုယ့္ကို တကယ္စိတ္ထဲရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အဲဒိေန႔ ေရာက္လာတယ္.... ဧည့္သည္ေတြမ်ားေနရင္ ျဖစ္သလို ေနရာေလးမွာပဲ ရရာပန္းကန္နဲ႔ စုေပါင္းစားျဖစ္ခ်င္လဲစားျဖစ္တယ္... ေနာက္ေဖးမွာ လိုရင္ ၀င္ကူၾကတယ္... သူတို႔ကို ဧည့္မခံလဲ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ေနေနတယ္... အဲဒိအခ်ိန္မွာ သူတို႔ လက္ေဆာင္ယူခ်င္မွလဲ ယူလာတယ္... ကြ်န္မအတြက္ လက္ေဆာင္ေပးျခင္း မေပးျခင္းဆိုတာ အဓိကမက်ဘူး... ကြ်န္မ ေစတနာရွိလို႔ စိတ္ထဲရွိလို႔ ဖိတ္တဲ့ အလွဴကို လာတဲ့သူေတြမွန္သမွ်ကို ကြ်န္မေက်းဇူးတင္တယ္... သူတို႔ရွိေနျခင္းနဲ႔ သူတို႔ ကြ်န္မေမြးေန႔ကို appreciate ျဖစ္ျဖစ္လာျခင္းကသာ ကြ်န္မအတြက္ အဓိကက်တယ္... တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မေမြးေန႔မွာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ျဖစ္ေနမွာကို ကြ်န္မေၾကာက္ေနခ့ဲတယ္... ေမြးေန႔မွာ မုန႔္ေကြ်းတယ္ဆိုတာ ဘာလို႔မွန္းမသိတဲ့ ဓေလ့ၾကီးကို ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမစဥ္းစားမိဘူး...

ဒါေပမဲ့ ဖိတ္ခံရတဲ့ သူေတြဘက္ကလဲ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္တယ္... ကိုယ္ေနတဲ့ အိမ္နဲ႔ ေ၀းတဲ့သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ကုန္ လူပင္ပန္းခံျပီး အစားတစ္လုတ္အတြက္ လာရမွာ ကိုယ္နဲ႔ သိပ္ရင္းႏွီးျပီး ကိုယ္အေလးထားတဲ့သူမဟုတ္ရင္ဘယ္လာခ်င္မလဲ... ဟိုးးး အရင္တုန္းက စကာၤပူလို ျမန္မာဆိုင္ေတြ မ်ားမ်ားမရွိခင္တုန္းကေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး အိမ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အလွဴလုပ္ရတာ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းသလို လာတဲ့သူေတြကလဲ ဟပ္ဟပ္ပက္ပက္စားၾကေတာ့ ၾကည္ႏူးရတယ္... ခုေတာ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ၄ ၅ေဒၚလာ အကုန္ခံလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္ၾကိဳက္တာကို ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပဲ စားလို႔ရေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလူမွဳေရးအတြက္ အေရးမပါတဲ့သူေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ေပးခ်င္ပါ့မလဲ... ကြ်န္မလဲ လူေပၚမူတည္ျပီး ခံစားခ်က္ေတြ အေလးထားမွဳေတြေျပာင္းလဲတာပဲ... အထူးသျဖင့္ ပဲြသြားျပီး ဟိုလူ႔စိတ္မပါသြားျဖဲ... ဒီလူ႔ စိတ္မပါ ဟန္လုပ္စကားေျပာ ပဲြမ်ားကို တက္ရတာမၾကိဳက္ပဲ အခန္းတြင္းေအာင္း ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာပဲ ၾကိဳက္တဲ့ ကြ်န္မလိုသူအတြက္ ေတာ္ရုံတန္ရုံဆို ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး... လူမွဳေရးအလြန္တရာမွ ညံ့တဲ့အထဲမွာ ကြ်န္မပါပါတယ္... ဟန္ေဆာင္အေပၚယံ ေရႊမွဳန္ျဖဴး အေရမရ အဖတ္မရ စပ္စု အတင္းစကားမ်ားကို ေျပာျပီး သြားျဖဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါေျပာလိုက္တာ... ငါလုပ္လိုက္တဲ့ အမူအရာ တစ္ခုခုမ်ား မွားသြားျပီလားဆိုတဲ့ အေတြးကို ေၾကာက္ပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္က အျမဲ ကိုယ့္စိတ္ထဲရွိတာေတြပဲ ေျပာျဖစ္လို႔ပါ... ေနာက္တစ္ခ်က္က ကြ်န္မ ရန္သူမွန္းမသိ မိတ္ေဆြမွန္းမသိ ကြ်န္မေတြ႔လို႔ စိတ္ထဲက အရမ္းရင္းႏွီးသြားရင္ အကုန္ေျပာေတာ့တာ... တခ်ိဳ႕လူေတြက သိပ္ဖတ္ရခက္ပါတယ္... ကိုယ့္ကို သူတို႔ိစိတ္ထဲမွာ ဒီေလာက္လဲ မရင္းႏီွးပဲနဲ႔ ... ကိုယ့္ကိုလဲ စိတ္ထဲမရွိပင္မဲ့... ဖက္လဲတကင္း ဟပ္ဟပ္ပတ္ပတ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ရီရီေမာေမာ ေနႏုိင္ ေျပာႏုိင္ၾကတယ္... ကိုယ္က ဒီလိုမလုပ္ႏုိင္ဘူး... အဲလိုလူေတြကို အေၾကာက္ဆံုးပဲ... ကိုယ့္ကို တကယ္ခင္တယ္ပဲထင္ ဒီေတာ့ ကိုယ္ကေတာ့ စိတ္ရင္းေတြနဲ႔ အမွန္ေတြပဲေျပာတယ္... သူတို႔ကေတာ့ ဟိုဟာ အုပ္ ဒီဟာလွ်ိဳ... ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ေနာက္ကြယ္ေလွ်ာက္ေျပာတဲ့ သူေတြလဲ ေတြ႔ဖူးတယ္... ဒီလိုမ်ိဳး ဟန္ေတြပန္ေတြလုပ္ေနရျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ အခ်ိန္ကုန္လူပမ္း မျဖစ္ေအာင္ ... သူမ်ားေတြလဲ မုန္႔တခြက္နဲ႔ အားနာပါးနာ ကိုယ့္ဆီလာျပီး အခ်ိန္မကုန္ရေလေအာင္... ဒီႏွစ္မွာ ဘာဆို ဘာမွ မလုပ္ဘူးလို႔ ကြ်န္မစိတ္ကူးထားတယ္...

ျပီးေတာ့ ဒီႏွစ္မွာ ေမြးေန႔နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး စဥ္းစားမိတဲ့ ကြ်န္မ အျမင္ေလးကို နည္းနည္းေျပာခ်င္ပါတယ္...ျမန္မာေတြ အယူအရ ေမြးေန႔မွာ အလွဴအတန္းလုပ္တယ္ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္လုပ္တဲ့အေနနဲ႔ ရင္းႏီွးတဲ့သူေတြကို ဖိတ္ေၾကြးၾကတယ္... မိတ္ေဆြေတြကလဲ ေမြးေန႔ရွင္ေပ်ာ္ေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးနဲ႔ လက္ေဆာင္ေလးေတြျပန္ေပးၾကတယ္... အမွန္ေတာ့ အဲဒိ ေမြးေန႔ရွင္က ဒိထက္ အခ်ိန္နဲ႔ လုပ္အားတက္ႏုိင္ရင္ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးေက်ာင္းတို႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာတို႔ကို သြားေရာက္လွဴဒါန္းရင္လဲရတယ္... ဒါေပမဲ့ ေငြအား လူအား အခ်ိန္အားေၾကာင့္ ျမန္မာေတြသံုးေနက် စကားအတိုင္း "စတိ" အေနနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုပဲ ဖိတ္ေၾကြးလိုက္တဲ့ ဓေလ့က ျဖစ္လာတယ္... ေမြးေန႔လာတဲ့လူေတြအေနနဲ႔ကလဲ အမွန္ေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္ ေပ်ာ္ေစေၾကာင္း ဆႏၵေကာင္းနဲ႔ လက္ေဆာင္ေလးေတြယူလာျပီး ေပးၾကတယ္... အမွန္ေတာ့ လက္ေဆာင္မေပးလဲျဖစ္တယ္... ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ... ေမြးေန႔ရွင္ကဘာမွမလုပ္လဲ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ့္အတြက္ အေရးပါတဲ့လူတစ္ေယာက္ ကိုယ္ခင္တဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္စိတ္ရွိရင္လဲ ဘာပဲြမွ မလုပ္လဲ ေပးလို႔ရတယ္... ဒီေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္က ေကြ်းတာေရာ ... ဖိတ္ခံရတဲ့သူက လက္ေဆာင္ေပးတာေရာက မလုပ္မေနရအလုပ္မဟုတ္ဘူး...

တနည္းအားျဖင့္ ေသခ်ာသြားေအာင္ တဖက္လွည့္ေျပာရရင္ ေမြးေန႔ရွင္မွာလဲ သူ႔ေမြးေန႔မွာ ေကြ်းခ်င္တယ္မေကြ်းခ်င္ဘူးဆိုတာက သူ႔အေပၚပဲမူတည္ျပီးေတာ့ သူဘာမွမလုပ္ရင္လဲ လူမွဳေရးေခါင္းပါးတဲ့သူလို ဆက္ဆံခံရစရာမလိုပါဘူး.... သူငယ္ခ်င္းေတြအေနနဲ႔ကလဲ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္မေပးခ်င္ဘူးဆိုတာ ေမြးေန႔လုပ္တာ မလုပ္တာနဲ႔ မဆိုင္ပဲ အဲဒိသူငယ္ခ်င္းကို အေလးထားမွဳဘယ္ေလာက္ရွိမရွိေပၚမွာပဲဆိုင္တယ္.... သူတို႔ ေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာရွိတယ္ မရွိဘူးန႔ဲပဲဆိုင္တယ္... ဒါေပမဲ့ ယေန႔ေခတ္မွာေတြ႔ ေနရတာကေတာ့ "နင့္ေမြးေန႔ရွိတယ္ေနာ္... ဘာေကြ်းမွာလဲ" "ေဟာရွိေသးတယ္... ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ notification ေတြ႔မွ ကိုယ့္ေမြးေန႔သတိရျပီး အတင္းလာေၾကြးခိုင္းေနတာကရွိေသး... အရင္က ႏွစ္ခ်ီ Friendlist ထဲလဲရွိပါရဲ႕... စကာၤပူဘယ္တုန္းကေရာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိတဲ့ ကိုယ္နဲ႔ မ်က္မွန္းတန္းမိယံုေလာက္လူကလဲ ဇြတ္မုန္႔ေၾကြးခိုင္းတယ္... မုန္႔မေၾကြးရင္ပဲ ေမြးေန႔ရွင္က အျပစ္လိုလို... ေဖ့ဘြတ္က ေမြးေန႔ပဲ ျဖဳတ္ထားရေတာ့မလိုျဖစ္ေနတယ္...

အမွန္ဆိုရင္ ျဖစ္သင့္တာက သူ႔ေမြးေန႔မွာ ေမြးေန႔ရွင္ကို စိတ္ၾကည္ရႊင္ေအာင္ထားသင့္တာလား... ဒီေန႔ နင္လူ႔ေလာကကို စေရာက္တဲ့ေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလာကဓံ အထုအေထာင္းေတြခံႏုိင္ေအာင္ဆိုျပီးမ်ား ၀ိုင္းထုေထာင္းသင့္သလား.... ဘယ္ဟာက ပိုျဖစ္သင့္တယ္ထင္လဲ... ကြ်န္မ စကာၤပူကို ေရာက္စက စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္တုန္းကဆိုရင္ ခဏခဏေတြ႔ဖူးတယ္... သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက စုျပီး ေမြးေန႔ရွင္မသိေအာင္ စီစဥ္ထားျပီး surprised လုပ္တာ... ေမြးေန႔ရွင္ေကာင္မေလးက မသိလို႔ အ၀တ္ေတာင္ ေတာ္ရုံတန္ရုံပဲ၀တ္လာတယ္.... အဲဒိေကာင္မေလးအစား ကိုယ္ေတာင္ေပ်ာ္တယ္... ကိုယ့္မွာ သူ႔လို သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးေတြမရွိတာ ကိုယ္က သူ႔ေလာက္မေကာင္းလို႔လဲျဖစ္ႏုိင္တယ္... ဘာ လို႔ဆိုရင္ ထံုးစံအတိုင္း လူမွဴေရးညံ့ဖ်င္းျပီး အလြန္ေမ့တတ္ေသာ မေဗဒါက ေန႔စဲြေတြမွတ္ဖို႔ တအားေမ့ တတ္တယ္... အိမ္က အိမ္သားေတြ ေမြးေန႔ရွိရင္ေတာ့ မေဗဒါကို လာလာသတိေပးတတ္လို႔ ၾကိဳသိတယ္... အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ မေဗဒါက သူတို႔မသိေအာင္ လက္ေဆာင္ေလးေတြ၀ယ္ေပးထားတတ္တယ္... အစ္မအၾကီးေမြးေန႔ဆိုရင္ အစ္မလတ္နဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး ကိတ္မုန္႔ေတြဘာေတြ သူမသိေအာင္ ၀ယ္ထားတယ္... ေဖေဖေမေမ ေမြးေန႔ဆိုရင္ ညီအစ္မေတြတိုင္ပင္ျပီး တစ္ခုခုလုပ္ေပးတယ္... ဒီလိုဆိုေတာ့ ေမြးေန႔ရွင္လဲ ၾကည္ႏူးရတယ္... အဲဒိ ေမြးေန႔ရွင္ ေပ်ာ္တာကိုၾကည့္ျပီး လုပ္ေပးတဲ့သူကလဲ ေပ်ာ္တယ္... တကယ္လို႔ ေမြးေန႔ရွင္က ေစတနာရွိတယ္ဆိုလဲ သူက မုန္႔လိုက္ေၾကြးမယ္... မဟုတ္လဲ လုပ္ေပးတဲ့သူေတြကပဲ မွ်ရွင္းၾကတယ္... ဒီလိုလုပ္ေပးဖို႔ဆိုတာကလဲ မလြယ္ပါဘူး... ေတာ္ေတာ္ေလးလဲခင္ျပီး အားလံုးလဲညီမွရတာပါ... အဲဒိအတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို တကယ္ခင္တဲ့ ခ်စ္တဲ့ သူ.... ကိုယ့္ကို အေလးထားတဲ့သူေတြကပဲ လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္... မေဗဒါလိုခ်င္တဲ့ ေမြးေန႔ေလးက အဲလိုမ်ိဳးေလးပါ.... ကိုယ့္ေမြးေန႔မွာ ကိုယ့္ကို အေလးထားတဲ့သူ.... ကိုယ္ကလဲ အေလးထားျပီး ကိုယ့္အတြက္ အေရးပါတဲ့သူေတြနဲ႔ပဲ တူတူရွိေနခ်င္ပါတယ္....

ဒီေတာ့ ဒီႏွစ္ေမြးေန႔မွာ ကိုယ္နဲ႔ ဆိုးတူ ေကာင္းဖက္ ၾကမ္းတမ္းလဲတူတူ အဆင္ေျပလဲတူတူ ကိုယ့္ကို နားအလည္ဆံုးလူေတြလဲျဖစ္... ကိုယ္လဲ ေနရထိုင္ရတာ သူတို႔နဲ႔ သက္ေတာင့္ သက္သာအရွိဆံုးျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႔ပဲ မုန္႔ထြက္စားမယ္စိတ္ကူးထားတယ္... ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကိုလဲ မေျပာျဖစ္လိုက္ဘူး... ၅ ရက္ေန႔က အလုပ္အားေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး မေတြ႔တာၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ယ္ရီေမမွာ ေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းထားမိတယ္... (သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ ၂ေယာက္ထဲပါ...) အိမ္ကိုလဲ မေျပာျဖစ္ဘူး.. ဒါေပမဲ့ သြားမယ္လုပ္ေတာ့မွ အေမက သူတို႔ေတြ ဒီည family dinner ကြ်န္မေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္ သြားဖို႔ရွိေၾကာင္း အမလတ္ လင္မယားကိုလဲ ေခၚထားေၾကာင္း (ကြ်န္မကို surprise အေနနဲ႔ ေမေမက လုပ္ေပးမွာမို႔ မေျပာပဲထားတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္) ေျပာေတာ့ မိသားစုနဲ႔လဲေနခ်င္.. ဟိုကိုလဲ ခ်ိန္းျပီးေနေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး... (ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ကိုယ့္ေမြးေန႔ကို လုပ္ေပးခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔တင္ ကြ်န္မ ၀မ္းသာေနပါျပီ.... ဒီေတာ့ သူတို႔ကို မျငင္းခ်င္ဘူး) ဒါနဲ႔ အိမ္ကတစ္မိသားစုလံုးကိုပါ ခ်ယ္ရီေမမွာ ကာရာအိုေကဆိုရင္း ဒီေန႔အတြက္ ဒကာခံမယ္ လိုက္ခဲ့ၾကလု႔ိ ပါးစပ္က အလိုလိုထြက္သြားတယ္... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဘြတ္ထားတဲ့ ၆နာရီအခ်ိန္ကို ထပ္မရေတာ့ဘူး.. ည ၉နာရီမွရတယ္... ဒါနဲ႔ Fish and Co စားေသာက္ဆိုင္မွာ အရင္စားျပီးမွ အဲဒိကိုသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္... သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ကို ပါ အခ်ိန္ေျပာင္းခိုင္းျပီး ေခၚလိုက္တယ္... ကိုယ့္အတြက္ အျမဲရွိေပးတဲ့ ကိုယ့္မိသားစုေလး ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ အေရးပါတဲ့လူေတြနဲ႔ပဲ ေမြးေန႔ပဲြေလးကို လုပ္ျဖစ္သြားတယ္... .

ကြ်န္မတို႔မိသားစု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ ေလွ်ာက္သြားျပီးေတာ့ အဲဒိ ၅ရက္ေန႔ညကို ေက်ာ္ျဖတ္တယ္... credit card Bill ကေတာ့ ေနာက္လ မ်က္ခံုးလွဳပ္ေပါ့... ဒါေပမဲ့လဲ ပိုက္ဆံနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ Memory နဲ႔ လဲလို႔ရေနေသးတာ တန္ပါေသးတယ္... ကြ်န္မအစ္မအလတ္က သူ႔၀ါသနာနဲ႔ အညီ ကြ်န္မအတြက္ သူ ဟိုးအရင္ထဲက တိတ္တိတ္ေလး လုပ္ထားတဲ့ ကြ်န္မအေၾကာင္း Scrap Book ေလးကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးတယ္... သူက ပိုစ့္ကဒ္တို႔ Scrap Book တို႔ လုပ္ရတာ ၀ါသနာပါတယ္... သူက အဲဒါကို စီးပြားေရးအေနနဲ႔ေတာင္ လုပ္ခ်င္တယ္... ခုဆိုရင္ သူ႔ လက္လုပ္ Customize ပိုစ့္ကဒ္ေလးေတြကို အနီးနားကလူေတြက မွာယူ၀ယ္ေလ့ရွိတယ္... သူလုပ္ထားတာေလးေတြကို ေနာင္အခ်ိန္ရမွ ဘေလာ့မွာ ျပပါအံုးမယ္... ခုေတာ့ သူေပးတဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေလးကို ေအာက္မွာၾကည့္လိုက္ပါ... အဲဒိ Scrap Book ေလးရဲ႕ ေနရာတိုင္း ေနရာတိုင္း ေထာင့္တုိင္း ေထာင့္တိုင္းကို လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မအတြက္ဆိုတဲ့ ေစတနာေတြနဲ႔ စကၠဴေတြ ကပ္ေၾကးေတြ ဖဲၾကိဳးေတြ စတစ္ကာေတြ ရွဳပ္ပြေနတဲ့ အထဲမွာထိုင္ရင္း ဒီဇိုင္းစဥ္းစားေနမဲ့ အစ္မလတ္ကိုမ်က္လံုးထဲ ျမင္ေယာင္မိပါတယ္...

ပထမဆံုး စာမ်က္ႏွာဖုံး...

ဒုတိယစာမ်က္ႏွာ ကြ်န္မဓာတ္ပံုေလးေတြကို အဲဒိကဒ္ေလးေတြမွာ ကပ္ရမွာ

ဓာတ္ပံု ၃ပံု ကဒ္ရမယ္... ဘာပံုကဒ္ရမွန္းမသိဘူး..

၄မ်က္ႏွာေျမာက္...

ထီးေလးက ေအာက္ကို လွန္လို႔ရေအာင္ လုပ္ထားတယ္တဲ့..

ကြ်န္မဓာတ္ပံုေလးက အစိမ္းစာရြက္ေပၚမွာ ျပီးေတာ့ ေဘးမွာ memo ေလးေရးလို႔ရတယ္...

ဒါကေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာ...

အဲဒိညက ပင္ပန္းျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္... ေနာက္ေန႔ ကြ်န္မေမြးေန႔မွာ ဖုန္းျမည္သံၾကားေတာ့မွ လန္႔ႏုိးသြားတယ္... ဖုန္းကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္မဦးေႏွာက္ေတြ ေကာင္းေကာင္းအလုပ္မလုပ္ေသးဘူး... ဖုန္းထဲကေန အသံရွင္တစ္ဦးက သူေျပာေနက်ေလသံအတိုင္း "ဘယ္သူလဲ" လို႔ စေမးတယ္... အဲဒိ အသံကို ကြ်န္မ ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွ မၾကားရေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ထားတာပါ... အဲဒိ အသံကို မၾကားတာလဲ ၃ႏွစ္ေလာက္ရွိေနပါျပီ.... ကြ်န္မရဲ႕ ဖုန္းလဲ ဘဏ္က ေၾကာ္ျငာလူေတြ ေခၚတာမဟုတ္ရင္ မျမည္တာ ၃ႏွစ္ေလာက္ရွိေနပါျပီ...  ကြ်န္မ အသက္ ၂၀ ျပည့္ေမြးေန႔မွာ ကြ်န္မဘ၀ရဲ႕ ပထမဆံုး mp3 player ေလးကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ သူပို႔ေပးခဲ့ဖူးတယ္... ကြ်န္မရဲ႕ ဘေလာ့ကို သူသိလား မသိလား... ဖတ္လား မဖတ္လား ကြ်န္မ မသိဘူး... ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာ ဒီပိုစ့္ေလးကေန ကြ်န္မေျပာခ်င္တာကေတာ့ သူေရာ ကြ်န္မေရာ ဘယ္လိုအေျခအေနေတြပဲ ေျပာင္းေျပာင္း ဘယ္ေနရာေတြမွာပဲရွိရွိ ကြ်န္မရဲ႕သူ႔အေပၚ ခင္မင္မွဳကေတာ့ ေမ့ေပ်ာက္ေျပာင္းလဲသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာကို သိေစခ်င္တယ္... ေနာက္ျပီး ဒီႏွစ္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ သူ႔ရဲ႕ surprised call အတြက္ ကြ်န္မအရမ္းကို ေက်းဇူးတင္သလို ခုခ်ိန္ထိ ကြ်န္မကို သတိတရရွိေသးတယ္ဆိုတာ သိရတဲ့အတြက္ ကြ်န္မရဲ႕ အေပ်ာ္ဆံုးေမြးေန႔တစ္ခုကို သူ႔ဖုန္း call နဲ႔ စတင္ခဲ့ပါတယ္...

ေနာက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ေမေမနဲ႔ ေရွာ့ပင္းထြက္ဖို႔ ေခၚေတာ့ ေျခေထာက္နာေနတဲ့ၾကားက ကြ်န္မ ေမေမလိုက္ေပးတယ္... အမွန္ေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ စီးဖို႔ ဖိနပ္၀ယ္ခ်င္တာရယ္... Body Shop တို႔ Face Shop တုိ႔က မန္ဘာ အခြင့္အေရး ေမြးေန႔မွာ ဒစ္စေကာင့္ပိုရတာနဲ႔ လိုခ်င္တာေလးေတြ၀ယ္... facial ဆိုင္ေလးဘာေလးသြား... ကိုယ့္ေမြးေန႔မွာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ခ်ီးျမွင့္မလို႔ စဥ္းစားထားတာ... ဒါေပမဲ့ facial ဆိုင္ကခုမွ CNY ျပီးစ ျပန္ဖြင့္ေတာ့ အလုပ္သမားမေလာက္ဖူးထင္တယ္... ဒါနဲ႔ မလုပ္ေတာ့ဘူး...

Body shop မွာ Eyeshadow black နဲ႔ pink lipstick တစ္ေခ်ာင္း၀ယ္တယ္... ႏွဳတ္ခမ္းနီက ဒစ္စေကာင့္ျဖစ္ျပီးသားမို႔ Birthday Treat 20% off မရဘူးတဲ့... နားလည္ပါးရုိက္ကလဲ အလြန္မွလုပ္တယ္... ၂ခုေပါင္းေတာ့ ၂၈ေဒၚလာက်တယ္... stamp redemption ထုေပးဖို႔ေပးေတာ့ ၃၀ ျပည့္မွ တစ္ခုရမွာတဲ့... ဟိုးးးး အရင္တစ္ေခါက္ကလဲ အဲဒါမ်ိဳး ၾကံဳျပီးျပီ... သူတို႔ဆိုင္မွာ ကိုယ္လိုအပ္တာထဲက ဘာ ၂ က်ပ္တန္ရွိမလဲ... Shower cap တုိ႔ ဘာတို႔က ကိုယ့္ဆီမွာရွိေသးတယ္... Stamp ကို ေလာဘတက္လို႔ ထပ္ယူရင္ ကိုယ္ပဲ ထပ္ကုန္မယ္... အျမင္ကကပ္လာတာနဲ႔ ေနပါေစ... ဘာမွ ထပ္မယူဘူး ဒါပဲလို႔... မရရင္လဲ မထုေပးနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ဆိုင္သမားက ထူးဆန္းအံ့ၾသစြာ စိုက္ၾကည့္တာ ခံလိုက္ရေသးတယ္...

ေဖ့ေရွာ့မွာ ဘာမွ ေရေရရာရာ ၀ယ္စရာမရွိပင္မဲ့ ၀င္ျပီး ပိုက္ဆံသံုးခ်င္လြန္းလို႔ ေျခ၀င္ရွည္လိုက္တာ... မ်က္ေတာင္ တု ၂ ခု... တစ္ခုက အနားေလးပဲ ေကာ့ေနတာ.. တစ္ခါမွ မသံုးဖူးဘူး... စမ္းၾကည့္မလို႔.. ေနာက္ အလြန္တရာမွ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ ၀ယ္ခဲေသာ လက္သည္းဆိုးေဆးတစ္ပုလင္း၀ယ္ခဲ့တယ္...

အဲဒါ ဖိနပ္ဆိုင္မေရာက္ခင္စပ္ၾကား လမ္းမွာရွိတဲ့ ဆိုင္ကို ၀င္ေမႊတာ... ေနာက္ Helen fancy ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ၀င္ၾကည့္မိလိုက္တာ... ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တစ္ဆိုင္လံုး သိမ္းသြားခ်င္တယ္... ဟိုဟာလိုခ်င္ ဒီဟာလိုခ်င္... ကြ်န္မေမေမကလဲ အဲလို လက္၀တ္ရတနာဆို ၾကိဳက္တယ္... ဒီေတာ့ သားအမိ ၂ေယာက္ wonder land ထဲေရာက္သလို ဘာကိုမွ မ်က္လံုးမခြာႏုိင္ဘူး... ေနာက္ဆံုး ပန္း၂ပြင့္ ယွက္ေနတဲ့ပံုစံ စိန္ (အစစ္မဟုတ္ fancy) လက္ေကာက္ေလးေတြ႔ေတာ့ ၂ေယာက္လံုး အရမ္းၾကိဳက္တယ္... ေစ်းက S$62.90.... သာမာန္အခ်ိန္ဆို ျပန္ခ်ျပီး ထြက္လာခဲ့မွာ... ဒါေပမဲ့ အဲဒိေန႔ကေတာ့... "ဘာျဖစ္လဲ... ေမြးေန႔ပဲ" ဆိုတဲ့ စကားကို လက္ကိုင္ထားျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အလိုလိုက္ခဲ့တယ္... Helen က lifetime member card ရတယ္... birthday treat မရွိဘူးလားဆိုေတာ့ 2nd item ၀ယ္ရင္ ၂၀ရာခိုင္ႏွဳန္းေလ်ာ့ေပးမယ္တဲ့... ပိုက္ဆံရွင္းေနတုန္း ေမေမယူလာျပတဲ့ ေရစက္ပံု နားဆဲြေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်တယ္... S$42.90 ဆိုေတာ့ ၂ခုထဲနဲ႔ ၁၀၀ ေက်ာ္သံုးသလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔ ျပန္ခ်ခိုင္းခဲ့တယ္.... ေတာ္ပါျပီ အေမရယ္ ေနာက္ဆိုင္ေတြမွာ ဒိထက္သက္သာရင္ သက္သာအံုးမွာလို႔ ဆိုတဲ့ ေလသံေလးနဲ႔ပဲေပါ့.... ဖိနပ္ နဲ႔ ဆဲြၾကိဳး ၀ယ္ဖို႔ထြက္တာ ဖိနပ္ဆိုင္က မေရာက္ေသး....

Helen ဆိုင္ကထြက္ေတာ့ ေတာ္ျပီ ဘယ္ဆိုင္မွ မ၀င္ေတာ့ဘူး... ဖိနပ္ဆိုင္ပဲ ၀င္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ဖိနပ္ဆိုင္ေတြ၀င္ၾကည့္တယ္... ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ ကိုယ္စိတ္တိုင္းက်တဲ့ ဒီဇိုင္းလဲရွိ ေစ်းလဲ သိပ္မၾကီးတဲ့ Mondo ဆိုင္ကိုပဲ ေရာက္သြားတာပါပဲ... Mondo ဖိနပ္ေတြက လွပင္မ့ဲ ကြ်န္မပဲ အစီးၾကမ္းလု႔ိလားမသိဘူး... မခိုင္သလိုပဲ.... အဲဒိအတြက္ ဖိနပ္ေတြ မခိုင္ဘူးလို႔ယူဆျပီး အဲဒိဆိုင္နာမည္ကို ကြ်န္မတို႔ မိသားစုေတြက "မခိုင္ (လူနာမည္ "မတ္ခိုင္" ဆိုတဲ့ အသံထြက္အတို္င္းထြက္ရန္) ဖိနပ္ဆိုင္လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္... အဲဒိေရာက္မွ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ ဖိနပ္ပံုစံမ်ိဳးေတြ႔တယ္... စိန္ေလးေတြ စီထားတာ.... အဲဒါက S$59.90 ေပးရတယ္... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထပ္လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္... ကမာၻေပၚမွာ ကိုယ့္ကိုအခ်စ္ဆံုးက ကိုယ္ပဲရွိတယ္ေလ... အဲဒိဆိုင္ေရာက္တိုင္း ၾကည့္ျဖစ္ျပီး မ၀ယ္ျဖစ္တဲ့ ဖိနပ္ေလး တစ္ရံရွိတယ္... အျပင္သြားအျပင္လား သာမာန္ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ စီးဖို႔ သင့္ေတာ္တယ္.... အဲဒါေလးကို အဲေန႔က ထပ္ Try ျဖစ္ျပန္တယ္.... ခု စီးေနတဲ့ အိမ္က ဖိနပ္ကလဲ ပ်က္ခါနီးျပီဆိုေတာ့ ေမေမက ၀ယ္ခ်င္၀ယ္ေပါ့လို႔ support ရေတာ့ အဲဒါပါ၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္.. S$25 ေပးရတယ္...

ျပီးေတာ့ ဖိနပ္ဆိုင္ေဘးက Fancy ဆိုင္မွာ ေမေမက ကလစ္၀ယ္ခ်င္တယ္... ကြ်န္မကလဲ ဆဲြၾကိဳး၀ယ္ခ်င္တယ္... (အဲလိုဆိုင္မ်ိဳးေလးေတြက ပိစိပိစိနဲ႔ ခ်စ္စရာေလးေတြမို႔ ၀င္ၾကည့္ေနရတာကို ၾကိဳက္တယ္).... ကြ်န္မလိုခ်င္တဲ့ ဆဲြၾကိဳးပံုစံမ်ိဳးေလးေတြ႔ေတာ့ ေစ်းလဲ သိပ္မၾကီးတာနဲ႔ ေမေမ့ကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ေတာင္းလိုက္တယ္.... ဟား... ဟား.... S$13.90.... (ကိုယ့္မိသားစုပဲ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုမွ မထင္ပဲ ခုလို ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့လက္ေဆာင္ ေတာင္းလို႔ရႏုိင္တာေလ)... အသဲပံု လက္စြပ္ေသးေသးေလး တစ္ခုလဲ ၀ယ္လာတယ္...

အဲဒိအခ်ိန္မွာ အစ္မအၾကီးက အျပန္ NTUC က စဗ်စ္သီး၀ယ္ခဲ့ဖို႔ ဖုန္းဆက္တယ္.... NTUC က ေစာေစာက Helen ရွိတဲ့ဘက္ပဲေလ... ဒီလိုနဲ႔ သံေယာဇဥ္မပ်က္တဲ့ ေရစက္နားဆဲြေလးကို ၀ယ္မယ္ကြာလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္.. ၀ယ္မယ္ဆံုးျဖတ္ျပီးမွ သူမ်ားယူသြားမွာစိုးတဲ့ Shopaholic မ်ားရဲ႕ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ အျမန္ေလး ျပန္ေလွ်ာက္ရတယ္... စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကပ္ေစးနဲ႔ မေဗဒါနဲ႔ Shopaholic မေဗဒါက လြန္ဆဲြေနတယ္... Shopaholic မေဗဒါရဲ႕ ဂါထာက ဒီေန႔ပိုစြမ္းတယ္.. "ဘာျဖစ္လဲ ေမြးေန႔ပဲ" တဲ့.... ဟား.. ဟား.... ဒီေတာ့ ဆိုင္လဲေရာက္ေရာ ၀ယ္ျဖစ္တယ္... Shopaholic မေဗဒါက ယူလိုက္လို႔ လစ္ဟာသြားတဲ့ နားဆဲြေနရာေလးကို ၾကည့္ျပီး "ငါရသြားျပီ" ဆိုျပီး ျပံဳးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ... ကပ္ေစနဲ႔ မေဗဒါက သက္ျပင္းၾကီးတစ္ခ်က္ခ်ျပီး ဘဏ္ကဒ္ကို တုန္တုန္ခ်ိခ်ိ ထုတ္ေနျပန္တယ္.... အဲဒိအခ်ိန္မွာပဲ ဒန္..... တန္...... တန္..... ေမေမက "နင့္အစ္မအၾကီးက နင္လိုခ်င္တာ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အျဖစ္၀ယ္ေပးလိုက္လို႔ေျပာထားတယ္... ဒါသူ၀ယ္ေပးလိုက္မယ္ " ဆိုတဲ့ ကယ္တင္ရွင္ အသံၾကားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္လို႔ တရုတ္နဂါးျဖတ္က သြားတယ္.... ဒါမ်ိဳး Surprise ေတြ ၾကိဳက္တယ္.... မ်ားမ်ားလုပ္ႏုိင္ပါေစေနာ္...

အျပန္လမ္းမွာ ေမြးေန႔ေကာင္းမွဳအေနနဲ႔ လမ္းက ခ်ိဳ႕တဲ့ တဲ့ အလွဴခံကို ပိုက္ဆံထည့္ခဲ့တယ္.... ျမန္မာျပည္ျပန္ျဖစ္ရင္ ဟိုတစ္ေခါက္ကလိုပဲ လိုအပ္ေနတဲ့ ကေလးေတြ လူေတြကို ထပ္လွဴအံုးမယ္... အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာကိုယ္၀ယ္တဲ့လက္ေဆာင္ေတြရယ္ အိမ္သားေတြေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြရယ္ကို ဓာတ္ပံုရုိက္ရင္း အလုပ္သြားဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္သြားတယ္... ေမြးေန႔က အလုပ္ရက္ျဖစ္ေနေတာ့လဲ သြားရအံုးမေပါ့ကြယ္...


မေဗဒါ ေမြးေန႔ မတိုင္မွီကတည္းက Gmarket က မွာထားတဲ့ Eyeshadow Palette က ေမြးေန႔ အတိေရာက္မယ္ထင္တာ.... ၁ရက္ေနာက္က်ျပီးမွေရာက္လာတယ္.... Parcel ထုတ္ကို ေဖာက္ျပီး ကိုယ့္ဘာသာကို ဘာပါမွန္းမသိတဲ့ပံုမ်ိဳးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ပံုစံ ကြ်န္မလုပ္ေတာ့... ေဖေဖက " ငါ့သမီးက ဒီႏွစ္ေမြးေန႔ကို Mr.Bean Christmas က်င္းပသလိုလုပ္ေနတာပဲ"တဲ့... Mr.Bean Christmas ေခြထဲမွာ သူ႔ဘာသာသူ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးျပီး သူ႔ဘာသာသူ အံ့ၾသျပီး ေပ်ာ္တာလုပ္ေနတာကို ေျပာတာ.... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္.. ေပ်ာ္တာပဲ.... Eyeshadow Palette က S$25 က်တယ္... ၈၈ ေရာင္ ပါတယ္....

ေမြးေန႔တုန္းက ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာလဲ ဆုေတာင္းေပးတဲ့ လူေတြ အမ်ားၾကီးကိုေတြ႔လို႔ အရမ္း ၀မ္းသာမိတယ္... စိတ္မပါတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြေပးစရာမလိုဘူး.... အဲဒိေန႔မွာ ကိုယ့္ေမြးေန႔ကို အခ်ိန္စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ေလး ေပးျပီး အေတြးထဲထည့္ေပးတဲ့သူေတြရွိလို႔ ၾကည္ႏူးတယ္... အထီးမက်န္ဘူး... အထူးသျဖင့္ ကြ်န္မ ဘေလာ့ Readers ေတြ လာဆုေတာင္းေပးထားတာေတြ႔ေတာ့ ေပ်ာ္တယ္... မေဗဒါရဲ႕ အစံုပလံု ေရးခ်င္တာေရး ေပၚလာလိုက္ေပ်ာက္သြားလိုက္ ဘေလာ့ကို ခုလိုဖတ္ေနတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္... ဘေလာ့ေလးကလဲ မေဗဒါအတြက္ အားေပးေဖာ္ပဲေလ.... အျပင္မွာ လူမွဳေရး သိပ္မေကာင္းတဲ့ ကြ်န္မအတြက္ စကားေတြ မေျပာပဲ တိတ္တိတ္ေလး ဖတ္ေနၾကတဲ့ Silent-reader ေတြ.... facebook friendlist ထဲမွာရွိေနျပီး စစ အက္ျခင္းတုန္းက မတ္ေစ့ပို႔ျပီး အသိေပးခဲ့တဲ့ စာဖတ္သူေတြ... ကြ်န္မတို႔ခ်င္း စကားေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာဖူးပင္မဲ့.... ကြ်န္မသူတို႔ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ မသိပင္မဲ့... အားလံုးကို အျပင္မွာ မျမင္ဖူးပင္မဲ့.... စိတ္ထဲက ခင္ပါတယ္... ကြ်န္မက စကားေျပာစပ္တယ္ စိတ္ထဲမွာ မေအာင့္ထားတတ္ပဲ ခ်က္ခ်င္းေျပာတတ္တယ္... ျပီးေတာ့ စကားလံုးလွလွေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာရမွာ ရွက္တယ္... လိုရင္းကို တဲ့တိုးေျပာေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ အျပင္က အေပါင္းအသင္းေတြ ကြ်န္မကို နားမလည္တဲ့သူေတြက ရုိင္းတယ္ထင္တယ္... (အင္း အဲလိုမ်ိဳးေတြကို လူမွဳေရးမွာ ရုိင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားေတာ့ ကြ်န္မက ရုိင္းတယ္ေပါ့)... ဒါေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္ အျပံဳးနဲ႔ စိတ္ပုတ္ေနၾကတဲ့ သူေတြထပ္စာရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သာတယ္ထင္တာပဲ... ဒါေပမဲ့လဲ အသက္ေတြၾကီးလာတာနဲ႔ အမွ် လူမွဳေရးမွာ ဒီလိုမ်ိဳး တဖက္သက္ေခါင္းမမာသင့္ဘူးဆိုတာလဲ ကြ်န္မနားလည္လာေတာ့ ခုဆိုရင္ ဟန္ေဆာင္ အျပံဳးနဲ႔ လူေတြလို မျဖစ္ေအာင္ ေနပင္မဲ့... အရင္လိုေတာ့ စိတ္ထဲရွိတာမေျပာမိေအာင္ က်င့္ေနပါတယ္...
 
ဒီႏွစ္ ကြ်န္မ ဒီႏွစ္ အသက္ ၂၆ ျပည့္ပါတယ္... ဒါဟာေလွာင္စရာလဲ မဟုတ္ပါဘူး... ခုလိုေျပာရတာက မိန္းကေလးေတြ ၃၀ ၀န္းက်င္ေရာက္လို႔ ၁ေယာက္တည္းျဖစ္ေနရင္ပဲ လူရယ္စရာလို ေလွာင္ေျပာင္ဆက္ဆံခ်င္တဲ့သူေတြကိုပါ... လူေတြအားလံုးဟာ အခ်ိန္စီးေၾကာင္းနဲ႔ အတူ အသက္ဆိုတဲ့ သခ်ာၤဂဏန္းေတြကို သတ္မွတ္ျပီး သက္တမ္းကို မွတ္သားထားတာပါ... အဓိက အဓိပၸါယ္ရွိရွိတိုင္းတာက ၁ႏွစ္အတြင္း ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ေျပာင္းလဲသြားလဲ ဘယ္ေလာက္ တိုးတက္လာလဲ... ဘယ္ေလာက္ရင့္က်က္လာလဲ... ျပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ပိုေပ်ာ္ရႊင္လာလဲဆိုတာေတြနဲ႔ပါပဲ... အေတြးအေခၚက ရင့္က်က္သင့္ျပီး စိတ္ကေတာ့ လူငယ္ေတြအတိုင္း သစ္လြင္ေပ်ာ္ရႊင္ႏုပ်ိဳေနသမွ် ဒီလူတစ္ေယာက္ကို အသက္နဲ႔ ပိုင္းျခားပိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး.... ကိုယ့္အသက္နဲ႔ အညီေတာ့ လိုက္ျပဳမူသင့္တာေပါ့.. အသက္ၾကီးလို႔ စတဲ့ ေနာက္တဲ့သူေတြလဲ တစ္ခ်ိန္ အသက္မၾကီးလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး... ငယ္တာသာေကာင္းတယ္ဆိုရင္... ထိုသို႔ထင္ေသာသူေတြ အသက္ ၂၂ ႏွစ္ေရာက္လွ်င္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသလိုက္ၾကဖို႔ပဲ ရွိပါေတာ့မယ္... ကြ်န္မအသက္ ၂၉ ျဖစ္တဲ့ေန႔ဆိုရင္လဲ ကြ်န္မ အသက္အတြက္ ဘာမွ ရွက္ေနစရာမလိုပါဘူး... အသက္ ၃၀... ၄၀.... ၅၀... ကြ်န္မဘ၀ကို ကြ်န္မအတြက္ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းသြားမွာပါ.... လူ႔ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးဆိုတာ ကိုယ္တိုင္းတာတဲ့ စံ အေပၚပဲ မူတည္တယ္... ကိုယ့္ စံနဲ႔ ဒါဟာ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါဘူးဆိုပင္မဲ့ တျခားသူတစ္ေယာက္ စံနဲ႔ သူေပ်ာ္ခ်င္ေပ်ာ္ေနမယ္... ဥပမာ... ကိုယ္က ရည္းစားမရွိရင္ မေနႏုိင္တိုင္း တျခား ကိုယ့္ဟာကိုယ္ Single ေနေနတဲ့သူေတြအားလံုးကုိ သနားစရာ ရွက္စရာပါလားလို႔ ကိုယ့္ စံနဲ႔ လိုက္တိုင္းေနလို႔မရဘူး... ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္ေနေနသလို... သူမ်ားကလဲ သူမ်ားဘ၀နဲ႔ သူတို႔ေနေနတာ... အမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘ၀ဆိုတဲ့ စံေတြနဲ႔ ေသြဖယ္ခဲ့ရင္ေတာင္... ကြ်န္မဘ၀က ကြ်န္မဘ၀ပဲ... ကြ်န္မဘ၀ကို ကြ်န္မေပ်ာ္ေနရင္ စံဆိုတာေတြတိုင္းမွာ ခြ်င္းခ်က္ေတြရွိေနတဲ့ အတိုင္းပဲ.... ကြ်န္မဘ၀ကလဲ ေပ်ာ္ရႊင္စရာခြ်င္းခ်က္တစ္ခု အေနနဲ႔ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်န္မေနထိုင္ႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ဆုေတာင္းမိပါေတာ့တယ္....

ေအာက္က ဗီြဒီယိုေလးကေတာ့ ၅ရက္ေန႔က ဗီြဒီယို မဟုတ္ပါဘူး... ဟိုးအရင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားတုန္းက ရုိက္ထားတာပါ... ကိုယ့္လူရင္းေတြနဲ႔ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ သီခ်င္းဆို ကရတာ စိတ္လက္ေပါ့ပါးျပီး စိတ္ညစ္တာေတြ ေျပေပ်ာက္ေစပါတယ္... သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ ေမြးေန႔ပိုစ့္မို႔ ဒီဗီြဒီယိုေလးထည့္လိုက္တာ ခ်ိတ္ခ်ိဳးၾကနဲ႔ေနာ္... သူငယ္ခ်င္းတို႔အားလံုးက လွျပီးသားေတြပဲေနာ္ေနာ္... ဟိ...

Old are gold (English Movies review)

အာရွကားေတြၾကည့္ရတာ ပ်င္းလာရင္ တမ်ိဳးေလးေျပာင္းျပီး အဂၤလိပ္ကားေတြ ၾကည့္ပါတယ္... အရင္ကေတာ့ အဂၤလိပ္ကားေတြ ဘယ္နားေဒါင္းရမွန္းမသိေတာ့ တီဗီြကျပတာေတြၾကည့္ျဖစ္တယ္... ဒါမွမဟုတ္ ရုံသြားျပီးၾကည့္တာေတာ့မ်ားတယ္... အဲဒိတေလာကေတာ့ အလုပ္ကလူေတြဆီကေန သူတို႔ ေဒါင္းလာတာေလးေတြ ျပန္ျပန္ကူးၾကည့္ျဖစ္လိုက္ ကိုယ္ၾကည့္ခ်င္တာေလး ေဒါင္းခိုင္းလိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကည့္ျဖစ္သြားတယ္... ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ကားေလးေတြထဲကမွ စိတ္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ရရနဲ႔ ၾကိဳက္တဲ့ကားေလးေတြအေၾကာင္း ျပန္ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္တယ္... ကားေတြကေတာ့ အသစ္ေတြေတာ့မဟုတ္ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ မၾကည့္ရေသးတဲ့ကားမွန္သမွ်က မေဗဒါအတြက္ေတာ့ ကားသစ္ေတြပါပဲ... ခုေျပာမဲ့ကားေတြကို ၾကည့္ျပီးရင္လဲၾကည့္ျပီးၾကမွာပါ... မေဗဒါကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆လေလာက္ကမွ ၾကည့္ျဖစ္ထားတာပါ....

The Truman Show (1998)

Truman Burbank ဆိုတဲ့ လူဟာ ေမြးကတည္းက လွ်ိဳ႕၀ွက္ကင္မရာေတြမ်ားစြာၾကားမွာေနေနခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို သူကိုယ္တိုင္လဲ မသိပါဘူး... သူ႔ဘ၀ဟာ သူမ်ားေတြလိုပဲသာမာန္ လူတစ္ေယာက္လို႔ပဲထင္ေနခဲ့တာပါ... တကယ္ေတာ့ သူဟာ မိဘစြန္႔ပစ္ခံ ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး သူ႔ကို executive producer Christof က ေခၚယူခဲ့ျပီး ဖန္တီးထားတဲ့ ဘ၀ျဖစ္တဲ့ သူ႔ဘ၀ကို ၂၄နာရီ တီဗီြ အစီအစဥ္အေနနဲ႔ တစ္ကမာၻလံုးကို ထုတ္လႊင့္ေနတာပါ... သူေနတဲ့ Seahaven ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ငယ္ေလးဟာလဲ တကယ့္ျမိဳ႔အစစ္မဟုတ္ပဲ Christof ဖန္တီးထားတဲ့ ၾကီးမားတဲ့ စတီဒီယိုအခန္းၾကီးတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္... အဲဒိ စတီဒီယိုထဲမွာ ဖန္တီးထားတဲ့ ရာသီဥတု... ပင္လယ္... ဖန္တီးထားတဲ့ ေနနဲ႔ လ... ေန႔နဲ႔ညေတြက ပံုမွန္ျဖစ္ေပၚေနတယ္... Truman ကို အဲဒိျမိဳ႕ငယ္ထဲက မထြက္ႏုိင္ေအာင္ ငယ္ငယ္ကတည္းက သူ႔အေဖဟာ ေလမွဳန္တိုင္းေၾကာင့္ ပင္လယ္ထဲမွာ ေသတယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္ဆိုးၾကီးကို ဖန္တီးျပီး ေျခာက္ထားခဲ့ပါတယ္... တကယ္ေတာ့ Truman သိထားတဲ့ သူ႔မိဘေတြ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြဟာ တကယ့္အစစ္ေတြမဟုတ္ပဲ သရုပ္ေဆာင္ေတြသာျဖစ္ပါတယ္... Truman တစ္ေယာက္တည္းသာ သူ႔ဘ၀ကို သူ႔ဘာသာ အမွန္ထင္ျပီး ေနေနခဲ့တာပါ... သူဟာ တကယ့္အျပင္ေလာကမွာ နာမည္ၾကီး celebrity ျဖစ္လို႔ျဖစ္ေနမွန္းေတာင္ မသိရွာခဲ့ပါဘူး.... သူ႔ အခ်စ္ဦးဟာ Chrisof စီစဥ္ထားသလို သူနဲ႔ နီးစပ္မဲ့ Meryl မဟုတ္ပဲ.... ဇာတ္ရံ အပိုအျဖစ္ထည့္ထားတဲ့ Sylvia ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးျဖစ္ခဲ့တဲ့အခါမွာ Christof ဟာ Sylvia ကို ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္မွဳမွ ထုတ္ပစ္ခဲ့တယ္... Meryl နဲ႔ လက္ထပ္ခ့ဲပင္မဲ့ Truman ဟာ Sylvia ကို ေမ့မရခဲ့သလို သူ႔ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ပံုမွန္ျဖစ္ေပၚေနမွဳေတြနဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံ ထူးျခားတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ သူ႔ဘ၀ကို သူ သံသယ၀င္လာခဲ့တယ္.... အားလံုးမထင္မွတ္ထားတဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳးေတြ သူစမ္းသပ္လုပ္ျပီး အေျခအေနကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ သူေနခဲ့တဲ့ သာမာန္ဘ၀ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ လုပ္ယူထားတဲ့ ဘ၀ၾကီးမွန္းရိပ္မိခဲ့တယ္... အားလံုး နဲ႔ ၁ေယာက္ ၀ိုင္းလိမ္ခံေနရတဲ့ ဘ၀ကို သူဘယ္လို လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္မလဲ.....

Review

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ နာမည္ၾကီးမင္းသား Jim Carrey က Truman အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ျပီး ဒီဇာတ္လမ္းနဲ႔ သူဟာ Golden Globe award for Best Actor ဆုကို ရရွိခဲ့တယ္.... ရလဲ ရထိုက္တယ္... ဒီပိုစ့္ကို မေရးခင္အထိ အဲဒိကားမွာ သူ ဆုရခဲ့တာကို မသိခဲ့ဘူး... ဒါေပမဲ့ အဲဒိကားၾကည့္တုန္းက ကိုယ္ပါ သူနဲ႔ အတူ သူေပ်ာ္တာ သူ၀မ္းနည္းတာ ကိုယ့္အေပၚထပ္တူထပ္မွ် ခံစားေနရတယ္... ဒီဇာတ္လမ္းဟာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က ထြက္ရွိခဲ့တာျဖစ္တယ္... ၁၉၉၈ တုန္းက ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းကို ၾကိဳက္ဖို႔ေနေနသာသာ နားလည္ခ်င္မွေတာင္ နားလည္မယ္ထင္တယ္... စကားေျပာေတြမ်ားတယ္.. အဓိက က စကားေျပာေတြကေန သဲလြန္စေတြ ပရိတ္သတ္ကိုေပးတယ္... ဇာတ္လမ္းအရ ပရိတ္သတ္ကိုလဲ Truman သိသေလာက္ပဲ အစပိုင္းမွာ ေပးသိထားတယ္.. ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕အကြက္ေတြျပတာကို သိပ္နားမလည္သလိုလဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္... ကားဆံုးခါနီးေရာက္ေလ ေအာ္... ေရွ႕ကျပသြားတဲ့အကြက္က ဒါေၾကာင့္ကိုးးးး ဆိုျပီး နားလည္သြားေအာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္... စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနေအာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ေဆာင္သြားတယ္... အေပၚမွာ ဇာတ္လမ္းေျပာထားလို႔ သိျပီးရင္ ဘယ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းေတာ့မလဲလို႔ ထင္ေကာင္းထင္မယ္.... ဒါေပမဲ့ မေဗဒါ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ဇာတ္လမ္းအႏွစ္ကို မထိေအာင္ ေက်ာရုိးမွ်ေျပာထားတာျဖစ္တယ္... သူဘယ္လိုကဘယ္လို သဲလြန္စေသးေသးေလးေတြကေန ရိပ္မိလာတယ္... ဘယ္လို ရုံးထြက္ဖို႔ၾကိဳးစားလဲ... သူ႔ရဲ႕ emotional သရုပ္ေဆာင္မွဳေတြ ဟာ ဘာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္ဘူး... ေနာက္ဆံုးခန္းဆို သူ႔ေနရာမွာ ခံစားျပီး ဆို႔နစ္ျပီး သနားလို႔ ငိုလိုက္ရတာမေျပာနဲ႔... ဒီဇာတ္လမ္းေလးမွာ ရုပ္ရွင္ရဲ႕ Catchphrase ျဖစ္တဲ့ မင္းသားေျပာေနက်စကားေလးကို သေဘာက်တယ္... "Good morning!.... In case I don't see you. Good afternoon, Good evening and Good night" တဲ့... ဒီဇာတ္လမ္းေလးက ေပးခ်င္တဲ့သင္ခန္းစာေလးကို မေဗဒါအေနနဲ႔ ဒီလိုထင္မိတယ္... လူ႔ဘ၀ထဲမွာေနေနတဲ့ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တကယ္ေတာ့ Truman လိုပဲ အမ်ားက သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းေဘာင္ေတြ မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ဆံုးျဖတ္ေပးတဲ့ အရာေတြနဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀ကို သူမ်ားဆံုးျဖတ္မွဳေတြနဲ႔ ေနေနၾကတာမ်ားတယ္... ကိုယ့္ဘ၀ကို ေဘးက ဘာပေရာဂမွမပါပဲ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေရြးကိုယ့္အတြက္ အမွန္တရားျဖစ္ျပီး ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ပိုင္ႏုိင္တဲ့လူျဖစ္ဖို႔ အရာရာကို စြန္႔စား ေဖာက္ထြင္းႏုိင္တဲ့ အင္အား သတၱိေတြရွိဖို႔လိုတယ္... ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏုိင္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတ့ဲ သင္ခန္းစာေပးတယ္လို႔ ထင္တာပဲ....

ေအာက္ကဗီြဒီယိုေလးကေတာ့ The Truman Show fan made MV ေလးပါ.. Trailer ထက္ မေဗဒါအတြက္ အလြမ္းေျပၾကည့္ လို႔ရေအာင္ MV ေလးပဲထည့္လိုက္ပါတယ္... spoiler မၾကိဳက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ မၾကည့္ခ်င္လဲ မၾကည့္ပါနဲ႔... ဇာတ္လမ္းသာ ရွာၾကည့္လိုက္ပါ...



Equilibrium (2002)

တတိယကမာၻစစ္အျပီးမွာ Libria ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ေလးမွာ လူေတြဟာ စစ္ကိုမုန္းတီးေနၾကျပီး လူေတြရဲ႕ ခံစားတတ္တဲ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေတြျဖစ္ျပီး စစ္ျဖစ္တယ္လို႔ယူဆျပီး လူသားေတြကို ခံစားတတ္တဲ့စိတ္မျဖစ္ေအာင္ Prozium ဆိုတဲ့ မူးယစ္ေဆးတစ္မ်ိဳးကို မွန္မွန္သံုးစဲြခိုင္းျပီး စိတ္ခံစားမွဳ ပေပ်ာက္တဲ့ လမ္းစဥ္ကို ခ်မွတ္တဲ့ the Tetragrammaton Council ဆိုတာက ၾကီးစိုးေနပါတယ္... အဲဒိ Council ရဲ႕ အၾကီးအကဲကိုေတာ့ Father လို႔ေခၚျပီး အမ်ားနဲ႔ တိုက္ရုိက္ မေတြ႔ဖူးပဲ အဲဒိလူပံုကို တီဗီြကေနပဲ ခံစားမွဳမရွိေရး တရားေတြေဟာေနတာကို ထုတ္လႊင့္ထားပါတယ္... စိတ္ခံစားမွဳရွိတယ္လို႔ သံသယရွိတဲ့လူေတြအားလံုးကို ရာဇ၀တ္ေကာင္လို႔သတ္မွတ္ျပီး သုတ္သင္ပါတယ္... စိတ္ခံစားမွဳကို အားေပးတဲ့ ပန္းခ်ီ စာအုပ္ အႏုပညာ မွန္သမွ်ကိုလဲ ဖ်က္ဆီးသုတ္သင္ပါတယ္... အဲဒိ ဥပေဒၾကီး တည္တံ့ေနဖို႔အတြက္ အဓိကပံ့ပိုးေနရသူေတြကိုေတာ့ Clerics လို႔ေခၚပါတယ္... Clerics ေတြဟာ အဆင့္ျမင့္ ေသနတ္သိုင္းပညာျဖစ္တ့ဲ Gun Kata ဆိုတဲ့ ပညာကို ကြ်မ္းက်င္စြာတတ္ေျမာက္ျပီး ေရွ႕မွာေျပာခဲ့တဲ့ စိတ္ခံစားမွဳကို ျဖစ္ေစတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ စိတ္ခံစားမွဳရွိတဲ့ လူေတြကို လိုက္သုတ္သင္တဲ့ သူေတြျဖစ္ပါတယ္...

John Preston ဟာ ရာထူးအေတာ္ေလးျမင့္တဲ့ Clerics တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္... သူ႔မွာ သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ရွိျပီး သူ႔မိန္းမဟာလဲ ခံစားခ်က္ရွိတယ္လို႔ ယူဆခံရလို႔ ေသဒဏ္က်မွတ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္... သူဟာ သိုင္းပညာကိုတစ္ဖက္ကမ္းခက္တတ္ေျမာက္ျပီး ခံစားမွဳ မရွိဘူးလို႔ ယံုၾကည္ခံထားရတဲ့ Clerics တစ္ဦးလဲျဖစ္တယ္... တစ္ေန႔ေတာ့ သူ႔ရဲ႔ Partner Clerics ဟာ ဖ်က္ဆီးရမဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္ခုကို မဖ်က္ဆီးပဲ ခိုးဖတ္ေနတာကို သူမိတဲ့အခ်ိန္မွာ ခံစားခ်က္ရွိတယ္လို႔ဆိုျပီး သူကိုယ္တိုင္ သတ္ခဲ့တယ္... မသတ္ခင္ သူ႔ Partner က ခံစားတတ္လို႔ အသတ္ခံရမယ္ဆိုရင္ သူေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေသရဲတယ္လို႔ ေျပာသြားတဲ့စကားက သူ႔စိတ္ေတြကို ေလးလံေစခဲ့တယ္... ေနာက္ေန႔မွာ သူတို႔ သံုးေနက် Prozium ေဆးက ေသာက္ရမဲ့အခ်ိန္မွာ က်ကဲြခဲ့တာေၾကာင့္ ေဆး ၁ပတ္လြတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကိုယ္တိုင္ ခံစားတတ္လာတယ္... သူ႔ Partner အသစ္နဲ႔ အတူ ေနာက္ေန႔ မွာ ခံစားခ်က္ရွိတယ္လို႔ သတင္းရတဲ့ တရားခံ Mary O'Brien ဆီကို အသြားမွာ ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ Preston ဟာ Mary ကို စိတ္၀င္စားခဲ့တယ္... အဲဒိေနာက္ပိုင္း သူ ေဆးေတြကို မွန္မွန္မသံုးပဲ ေလ့လာတဲ့အခါမွာ ဒီစနစ္ၾကီးဟာ မွားေနမွန္း သိလာတယ္.... ဒါေပမဲ့ သူ႔ Partner အသစ္ကလဲ သူ႔ကို အလြတ္မေပးခဲ့ပါဘူး.... အဲဒိ Libria ျမိဳ႕မွာ ခံစားခ်က္ရွိတဲ့ လူေတြကလဲ underground မွာ ေတာ္လွန္ဖို႔စီစဥ္ေနတယ္ဆိုတာကို Preston သိသြားတဲ့အခါ ဘယ္လို တိုက္ၾကမလဲ...

Review...

ဒီကားကို Youtube ေပၚမွာ မထင္မွတ္ပဲ fan made ဗီြဒီယို ေလးကို ၾကည့္ဖူးရာကစျပီး ၾကည့္ခ်င္ခဲ့တာပါ... ၾကည့္ခ်င္ခဲ့တာ အေတာ္ၾကာပင္မဲ့ အေၾကာင္းအမ်ိုဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး... ခုတစ္ေလာကမွ ၾကည့္ျဖစ္တယ္.... Bat Man မင္းသား Christian Bale က Clerics Preston အျဖစ္ အဓိကေနရာက ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္.... ဒီမင္းသားကို အရင္ကကားေတြမွာ တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ Cool ျဖစ္တယ္လို႔ မျမင္ခဲ့ဖူးပါဘူး... ဒီကားၾကည့္အျပီးမွာေတာ့ သူ႔ကို ကလိကလိ ကက်ိကက်ိနဲ႔ကို မေဗဒါ သေဘာက်ေနပါတယ္... (ခုတစ္ေလာမွၾကည့္ထားေတာ့ ပိုးကမေသေသးတာ ေခြးလႊတ္ပါ)... သူ႔မွာ Feeling ရွိရဲ႕သားနဲ႔ Feeling မရွိတဲ့ပံုမ်ိဳးသရုပ္ေဆာင္တာ... Feeling ရွိျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ သတ္တာျဖတ္တာေတြ မလုပ္ခ်င္ေတာ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ အျပဳအမူေျပာင္းလဲမွဳကို မသိသာေအာင္ ဖံုးအုပ္ရတာ... အရမ္းသနားစရာလဲေကာင္းသလို အရမ္းလဲ Cool ျဖစ္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဒီကားထြက္တဲ့ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွာ အၾကီးအက်ယ္ အရွဳံးနဲ႔ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒိ အခ်ိန္မွာ Keanu Reeves ရဲ႕ The matrix reloaded ဆိုတဲ့ကားကလဲ တျပိဳင္တည္းထြက္ခဲ့လို႔ပါပဲ... Matrix ဟုန္းဟုန္းေတာက္နာမည္ၾကီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ... Equilibrium ဟာ ရုံျပည့္မွာေတာင္ မျပသလိုက္ရပဲ ခြက္ခြက္လန္ ရွဳံးသြားတာေတာင္ လူမသိလိုက္ပါဘူး... Equilibrium ဟာ ဇာတ္လမ္းအရေတာ့ အေတာ္ေလး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ မျဖစ္ႏုိင္ပင္မဲ့...(fiction ဆိုတာ အားလံုး မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုပင္မဲ့... ခံစားမွဳမရွိေအာင္ လုပ္တဲ့ ကမာၻဆိုတာကေတာ့ အလြန္ေၾကာင္ပါတယ္... ) ဒီေလာက္ၾကီး အရွဳံးေပၚစရာေတာ့ မလိုဘူးထင္ပါတယ္... The Matrix ကို Keanu Reeves ၾကိဳက္လို႔ အဲဒိတုန္းက ၾကည့္ဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့ပင္မဲ့ဘယ္လိုမွ နားမလည္တာေၾကာင့္ မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ Equilibrium ကေတာ့ ဒီေလာက္ၾကီး မညံ့ပင္မဲ့ လူသိနည္းခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ... ဇာတ္လမ္းအေျခခံ အရမ္းမေကာင္းပင္မဲ့ ၾကည့္သင့္တဲ့ ဇာတ္ကားေလးလို႔လဲ ကြ်န္မထင္ပါတယ္... အနည္းဆံုးေတာ့ မင္းသား Christian Bale နဲ႔ ခ်တဲ့အကြက္ေတြ အတြက္ေပါ့...

ေအာက္က ဗီြဒီယိုေလးကေတာ့ Equilibrium ကို ကြ်န္မစတင္သိခဲ့ျပီး ၾကည့္ခ်င္သြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့ဲတဲ့ ဗီြဒီယိုေလးပါ...



Hide and Seek (2005)

ဒါကေတာ့ Mystery, Suspense, Thriller ဇာတ္ကားေလးပါ... တျခား Thriller ဇာတ္ကားေတြလိုပါပဲ... what lies beneath တို႔လိုကားမ်ိဳးကို ၾကိဳက္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ ဒီကားေလးကိုလဲ သေဘာက်မယ္လို႔ထင္ပါတယ္... (မေဗဒါက What lies beneath ကိုလဲ ၾကိဳက္ပါတယ္)... ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ သူ႔ဇနီးေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသသြားတဲ့ အျဖစ္အျပီးမွာ Dr. David Callaway ဟာ သူ႔သမီးငယ္ Emily စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရန္ အတြက္ တျခားျမိဳ႕တျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ေတာအုပ္နားက အိမ္က်ယ္ၾကီးတစ္ခုမွာ သြားေရာက္ေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္... သို႔ေသာ္ အဲဒိအိမ္ကိုေရာက္ျပီးကတည္းက သူ႔သမီး Emily ထူးဆန္းစြာျပဳမူျပီး Charlies လို႔ေခၚတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရရွိေနတယ္လို႔ သူ႔အေဖကိုေျပာပါတယ္... သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အျဖစ္ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ျပီး Emily က Charlies လုပ္တယ္လုိ႔ပဲ သူ႔အေဖကိုေျပာပါတယ္... David ဟာ Charlies ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာကို ေမးတိုင္း လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မျပႏုိင္တဲ့ Emily ကို စိတ္ေရာဂါေ၀တနာျဖစ္ေနတယ္လို႔ယူဆျပီး စိတ္ေရာဂါကုဆရာ၀န္မ Elizabeth ျပသခဲ့ပါတယ္... တစ္ရက္ Elizabeth အိမ္ကိုအလာ Emily က Charlies နဲ႔ တူတူပုန္းတမ္း (Hide and Seek) ကစားေနတယ္လို႔ေျပာလို႔ ဆရာ၀န္မကလဲ ေဆာ့သေယာင္နဲ႔ Charlies ရွိတယ္လို႔ေျပာတဲ့ ဗီဒိုကို အဖြင့္မွာေတာ့ သူမကို ဗီဒိုထဲကေန အားၾကီးစြာတြန္းလိုက္ျပီး အနီးက ျပတင္းေပါက္အထိပါ တြန္းခ်ခံလိုက္ရပါေတာ့တယ္.... ကဲ.... ဒီကားရဲ႕ အဓိက စိတ္၀င္စားစရာအေကာင္းဆံုးအခ်က္နဲ႔ ဒီကားကို တျခားကား Thriller ကားေတြနဲ႔ ကြာျခားသြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္က Charlies ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဆိုတဲ့ Mystery ေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္... ဒီအခ်က္ေလးကို မေဗဒါ မေဖာ္ပဲ ထိန္ခ်န္ထားျပီး ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ စိတ္၀င္စားစြာ ၾကည့္ရွဳၾကပါလို႔ေျပာခ်င္ပါေတာ့တယ္....

Review

ဒီပိုစ့္ကိုေရးဖို႔အတြက္ အမွီအျငမ္း info လိုက္ရွာရင္း Pro critics ေတြရဲ႕ ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြကို ဖတ္မိတယ္... ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ သိပ္အေကာင္းမေျပာၾကဘူး... ဒီကားဟာ ခါတိုင္း Thrillers ကားေတြထဲက တစ္ကားပဲ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမရွိဘူးလို႔ေျပာၾကတယ္... တခ်ိဳ႕ကလဲ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္မရွိပဲ မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာၾကတယ္.... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္... မေဗဒါကေတာ့ မေဗဒါအျမင္အရ ၾကိဳက္တယ္လို႔ပဲေျပာခ်င္တယ္... ဇာတ္လမ္းအရေတာ့ တျခား Thrillers ကားေတြလိုပဲဆိုပင္မဲ့ ဇာတ္သိမ္းမွာ မထင္မွတ္ထားတဲ့ twist ေလးက စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတယ္... ကေလးသရုပ္ေဆာင္ Dakota Fanning ဟာလဲ အရြယ္ေလးနဲ႔မလိုက္ေအာင္ Creepy ျဖစ္ျဖစ္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ သရုပ္ေဆာင္တတ္တယ္... သူ႔အေဖ David လုပ္တဲ့ Robert De Niro ဆိုတာလဲ နာမည္ၾကီးမင္းသားတစ္လက္ပါပဲ... အဲဒိ Critics ေတြေျပာသေလာက္လဲ ကားက မဆိုးပါဘူး... သူတို႔ အရသာနဲ႔ ကိုယ္ေတြ အရသာပဲ မတူလို႔လားေတာ့မသိဘူး... ဒီေတာ့ အားလံုးၾကည့္ျပီးမွပဲ ၾကိဳက္လား မၾကိဳက္လားေျပာၾကပါေတာ့...

Movie Trailer ေလးက ဒီမွာပါ...



Case 39 (2009)

Social Worker Emily Jenkins ဟာ ၁၀ ႏွစ္အရြယ္ Lillith ဆိုတဲ့ ကေလးမေလးရဲ႕ မိဘေတြ ကေလးကို ညဥ္းပန္းတယ္လို႔ ယူဆတဲ့ အမွဳတစ္ခုကို လိုက္ဖို႔ တာ၀န္က်ခဲ့ပါတယ္... သူမ Lillith အိမ္ကို သြားေရာက္ စစ္ေဆးတဲ့အခါမွာလဲ မိဘေတြရဲ႕ မူမမွန္တဲ့ အျပဳအမူေၾကာင့္ ကေလးကို အစိုးရက ေခၚယူထိန္းသိမ္းဖို႔ကို ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါတယ္... သူမရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို ပိုမိုခိုင္မာသြားေစတာကေတာ့ Lillith ရဲ႕ မိဘေတြဟာ ကေလးကို သတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတာကို Emily ကိုယ္တိုင္ေတြ႔လိုက္တဲ့အခါမွာ Lillith ကိုကယ္တင္ရင္း ေမြးစားမဲ့သူမရွိမခ်င္း သူမက ေခၚယူေစာင့္ေရွာက္ထားဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္...

သို႔ေသာ္ Lillith သူမအိမ္ကိုေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ကစျပီး ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္ဆိုးေတြ ပတ္၀န္းက်င္မွာ တစ္ခုျပီး တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ျပီး အဲဒိ အျဖစ္ေတြဟာ ကေလးမနဲ႔ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္ဆိုတာကို သူမ သိရွိလာတဲ့အခါ........

Review...

Chicago ကား ထဲက နာမည္ၾကီးမင္းသမီး Renée Zellweger က Emily အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ Thriller-horror ဇာတ္ကားေလးပါ... Omen လိုကားမ်ိဳးကို သေဘာက်တဲ့သူေတြအတြက္ ဒီကားေလးဟာလဲ ကားေကာင္းေလးတစ္ခုျဖစ္မွာပါ.... မင္းသမီးၾကီးေရာ ကေလးသရုပ္ေဆာင္ပါ အေတာ္ေလး သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းလို႔ ဒီဇာတ္ကားကို ထိန္းသြားတယ္လို႔ထင္ပါတယ္.... ပ်င္းေနတဲ့အခ်ိန္ သဲထိပ္ရင္ဖိုေလးလဲၾကည့္ခ်င္ အရမ္းလဲ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာေတြလဲ မၾကည့္ရဲဆိုသူေတြအတြက္ အေနေတာ္ပဲလို႔ ထင္ပါတယ္... (မေဗဒါအတြက္ေတာ့ အရမ္းေၾကာက္ဖို႔မေကာင္းဘူးလို႔ထင္တာပါပဲ... ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေလးကအစ ေၾကာက္တတ္ရင္ေတာ့ မၾကည့္တာေကာင္းပါတယ္.. ဟဲ.. ဟဲ..)... Trailer မွာကအစ ဇာတ္ေၾကာင္းရဲ႕ အဓိကအခ်က္ကို မေဖာ္ထားတဲ့အတြက္ မေဗဒါလဲ ေဖာ္မေျပာေတာ့ပါဘူး... စူးစမ္းၾကည့္ရင္းမွ ပိုစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းမယ္ထင္လို႔ပါ... ဒီကားေလးကိုၾကည့္ျပီးေတာ့ လူေတြအတြက္ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးရန္သူဟာ ဘယ္သူမွမဟုတ္ဘူး... ကိုယ့္ေၾကာက္စိတ္ပဲ... အဲဒါကို ေအာင္ႏုိင္ရင္ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ကို အႏုိင္မယူႏုိင္ဘူးဆိုတဲ့ သင္ခန္းစာေပးတယ္လို႔ထင္ပါတယ္...

ေအာက္ကေတာ့ Trailer ေလးပါ...



မေဗဒါ ခုလတ္တေလာ ၾကည့္မယ္စိတ္ကူးထားတဲ့ ကားေလးကေတာ့ ခု ရုံတင္ေနတဲ့ Black Swan ပါ... မင္းသမီးလဲ ေခ်ာသလို ၾကည့္လို႔ေကာင္းမယ္လို႔လဲ ထင္ပါတယ္....