လြန္ေျမာက္ေတာ့မယ့္ ေငြရတု

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅ ႏွစ္က ညသန္းေခါင္းအခ်ိန္မွာ အျပင္ေလထုကို စရွဳခဲ့ရတဲ့ က်မ.... တစ္ႏွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္ကုန္ဆံုးသြားတာ အသက္ ၂၀ေက်ာ္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုျမန္လာတယ္လို႔ ထင္မိတယ္... ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြတိုင္းမွာ ငါ့ေမြးေန႔ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ဘယ္သူေတြကို ဖိတ္ရင္ေကာင္းမလဲ... ဒါမ်ိဳးေတြပဲ စဥ္းစားလာခဲ့မိတယ္... စိတ္ကူးေတြယဥ္ခဲ့မိတဲ့ အခ်ိန္ေတြလဲရွိတယ္... ေမြးေန႔မွာ surprise သိပ္လိုခ်င္တဲ့က်မ... ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္း မသိစိတ္က ဘယ္သူမ်ားငါ့ကို surprise ေပးမလဲ ေစာင့္ေနမိတယ္... ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ ဟန္ေဆာင္အျပံဳး မ်က္ႏွာဖံုးေတြနဲ႔ ညာညာစားသြားၾကတဲ့ သူေတြေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္မွဳ ဘ၀င္မက်မွဳေတြနဲ႔ပဲ ျပီးဆံုးခဲ့တာပါပဲ... ေမြးေန႔လဲျပီး ဖက္ဖက္လဲေမာ ပိုက္ပိုက္လဲကုန္ စိတ္လက္လဲမရႊင္ ဒီလိုနဲ႔ ေနာင္တၾကီးေတြ ေထြးပိုက္ျပီးေတာ့ ၁ႏွစ္ၾကီးသြားျပန္ေရာ... ဒါေပမဲ့ ငါတစ္ႏွစ္နဲ႔ တစ္ႏွစ္ဘာကြာလာလဲ... စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ငါဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ ေျပာင္းလဲသြားလဲ...ၾကီးျပင္းလာလဲဆိုတာေတြကို သိပ္မစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ဘူး...

ခု ဒီႏွစ္မွာေတာ့ fairy tale ထဲက မင္းသားေလးေတြ surprise ေတြ မစဥ္းစားသင့္ေတာ့ဘူး... က်မစိတ္ထဲက က်မေနာက္တစ္ေယာက္က "ေဟ့... ေကာင္မေလး နင္ထဖို႔ အခ်ိန္တန္ျပီ" တဲ့ ခပ္စပ္စပ္ေျပာတယ္... က်မႏုိးထလာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာပဲ က်မဟာ ေငြရတုတစ္ခုကို ေထြးပိုက္ျပီးသားျဖစ္ေနျပီ... ေငြရတုၾကီးကို ျဖန္႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီ၂၄နဲ႔ ၂၅အတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲမွဳ ရာခိုင္ႏွဳန္းအေတာ္မ်ားတာေတြ႔ရတယ္...

လူမွဳေရး...

လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရင့္က်က္လာတယ္လား... လူမွဳေရးနားလည္လာတယ္လား...

က်မရဲ႕ အရင္စိတ္နဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့... ဟန္ေဆာင္ပိုေကာင္းလာတယ္... မရီျပခ်င္တဲ့သူေတြကိုလဲ အရင္ကထက္စာရင္ ရီျပတတ္လာတယ္... မတရားမွဳတစ္ခုေတြ႔လဲ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ရင္ ဖာသိဖာသာေနတတ္လာတယ္... ဘယ္သူေတြဘယ္ေလာက္ပဲ စာရိတၱပ်က္ပ်က္ ကိုယ့္ကိုလာမထိခိုက္ရင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတတ္လာတယ္... တခ်ိဳ႕ အေပါင္းအသင္းေတြ ကိုယ့္အေပၚဘယ္လိုသေဘာထားေတြနဲ႔ ေပါင္းေနလဲဆိုတာ သိပင္မဲ့ ေဘာ္ဒါအကန္႔ေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ ဆက္ျပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေပါင္းသင္းေနနုိင္တယ္... စိတ္ထဲမပါလဲ ရီျပ... စိတ္ထဲပါလဲ ရီျပ... တခ်ိဳ႕စကားေတြ ၾကားရက္နဲ႔ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရ... ျမင္ရက္နဲ႔ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရမယ္ဆိုတာကို အေတာ္ေလး နားလည္သေဘာေပါက္လာျပီး တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ က်င့္သံုးနိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္ဆိုတာ သိလာတယ္...

အျမဲတမ္း အလုပ္မွာ ကိုယ္မွန္တာပဲဆိုျပီး ရပ္တည္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကို မွားေနတဲ့အမ်ားက ၀ိုင္းသမတာပဲ ခံရတတ္တဲ့က်မကို ေဖေဖေျပာေလ့ရွိတဲ့စကားေလးကို ဆံုးမေနတဲ့အခ်ိန္ နားမေထာင္ခ်င္ေပမဲ့ သမီးေကာင္းေကာင္းၾကီးနားလည္တယ္ဆိုတာကို သိေစခ်င္တယ္...
"သမီး... ေရထဲက ငါးေလးတစ္ေကာင္ဟာ ဘယ္မွ မေကြ႔ပဲ သူ႔လမ္းနဲ႔သူ တည့္တည့္ကူးေနတယ္... သူ႔ရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္က ငါးေတြနဲ႔ေတြ႔တိုင္း ငါကတည့္တည့္သြားေနတာပဲ... ငါ့လမ္းငါသြားတာပဲ... ငါမွန္တာပဲဆိုျပီး အေလ်ာ့မေပးရင္ တစ္ေကာင္... ႏွစ္ေကာင္ ၀င္တိုက္လို႔ ဘာမွမျဖစ္ပင္မဲ့... မ်ားလာရင္ သူဟာ သမုဒၵရာထဲမွာ ပဲ့ေၾကြေသဆံုးသြားရမွာပဲ... သမုဒၵရာၾကီးထဲက ငါးေလးတစ္ေကာင္ လမ္းမေရွာင္လို႔ ေပ်ာက္သြားတာ ဘယ္သူမွ သတိထားလိုက္မိမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး... ဒါ့ေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့လမ္းမွာ ငါ့သမီး တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ကိုယ္အပန္းမၾကီး ကိုယ့္အက်ိဳးမထိခိုက္ရင္ ေရွာင္တန္ေရွာင္ ရွားတန္ရွား အလိုက္သင့္ေနတတ္ရမယ္" တဲ့...

ေနာက္ပိုင္း ဆက္လက္ထိမ္းခ်ဳပ္ၾကိဳးစားဖို႔ ေငြရတုေမြးေန႔ နာရီ ၁၂မထိုးခင္အထိေတာ့ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္ ေနခြင့္ေပးပါ...

အခ်စ္ေရး...

ေသခ်ာတာေတာ့ ေတာ္ရုံတန္ရုံ လမ္းသြားလမ္းလာ ေယာက်ာၤးသားေတြ စရင္ေနာက္ရင္ ရွက္ျခင္း ရြ႔ံျခင္းမရွိေတာ့ဘူး... ကိုယ့္ကိုေလာကမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့သူ ရွိေသးတယ္လို႔ပဲမွတ္တယ္...

လက္ရဲဇက္ရဲ ကမ်င္းေၾကာဆဲြသူမ်ားကိုေတာ့ ငယ္ငယ္ကလို ရွက္ေၾကာက္ လိမ့္မယ္မထင္နဲ႔ ဒီကလဲ လက္ရဲဇက္ရဲ ပါးစပ္ရဲ ေဖာ္ထုတ္ရဲျပီး ရဲစခန္းထိလိုက္တိုင္ရဲလာတယ္...

အဖိုးၾကီးေတြကိုယ့္ကို ၾကည့္ရင္အရင္က အရမ္းစိတ္ဆိုးတတ္ပင္မဲ့... ခုေတာ့နားလည္လာတယ္... လွလို႔ ၾကည့္တာပဲေလ အသားပဲ့ပါသြားတာမွတ္လို႔... ကိုယ္လဲ မသိစိတ္ကသေဘာက်မိတယ္ ေခ်ာတယ္ထင္တဲ့ေကာင္ေလးေတြက ၁၈ ၁၉ ေလာက္ေလးေတြ ျဖစ္ေနတတ္တာ ထူးဆန္းစြာ ၀င္မခံခ်င္ပင္မဲ့ ၀င္ခံရေတာ့မယ္... သူတို႔ေလးေတြ အရင္က ကိုယ္အဖိုးၾကီးေတြၾကည့္တာ ခံရရင္ မခံစားနိုင္သလိုျဖစ္မွာစိုးလို႔ မ်က္လံုးကို အတင္းလႊဲျပစ္ရတယ္...

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ႏွစ္က ကိုယ့္ရြယ္တူေယာက်ာၤးေလးေတြကို စကားေျပာရင္ မ်က္လံုးကို မၾကည့္ရဲသလိုလုိ မ်က္ႏွာပူသလိုလိုျဖစ္ခဲ့ပင္မဲ့ ခုေတာ့လဲ ကိုယ္နဲ႔အီစီကလီကလဲြလို႔ က်န္တဲ့သူေတြဆိုရင္ ေယာက်ာၤးလို႔ေတာင္ မခံစားရေတာ့ပါဘူး...

လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ႏွစ္ေလာက္က... ၁ဘ၀လံုးမွာ ဒီ၁ေယာက္ထဲပဲခ်စ္မယ္... ဒီ၁ေယာက္ထဲပဲလက္ထပ္မယ္ဆိုျပီး စိတ္ကူးေတြယဥ္ခဲ့သမွ် ခုေတာ့လဲ Relationship ဆိုတာ စေတာ့ရွယ္ရာေစ်းကြက္ကစားသလိုပဲ တဘက္အေျခအေနကိုေစာင့္ၾကည့္ ေရာင္းတန္ေရာင္း ၀ယ္တန္၀ယ္... အခ်စ္မွာလဲ ေရွ႕တိုးတန္တိုး ေနာက္ဆုတ္တန္ဆုတ္နဲ႔ ကိုင္တြယ္တတ္ရမယ္ဆိုတာ နားလည္လာတယ္...

ပထမဆံုး အသည္းကဲြေတာ့ ၁ႏွစ္ခံစားရတယ္... ေနာက္တစ္ေခါက္အသဲကြဲေတာ့ ၃လ... ေနာက္အခါေတြ ရွိလာခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေျဖေဆးကို သိထားေနျပီ...

အရင္က ကလူက်ီဆယ္ေနတဲ့ အတဲြေတြေတြ႔ရင္ အားငယ္သလိုလို အားက်သလိုလိုျဖစ္ေပမဲ့... ခုေတာ့ " ေတာ္စမ္းပါ... ခုက်ီဆယ္ေနပင္မဲ့ ေနာက္ ၁၀မိနစ္ေလာက္မွာ ျပတ္သြားတာ လူသိလိုက္မွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး... "
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လဲ... " ခု သိပ္ခ်စ္ျပေနပင္မဲ့ ဒီအတဲြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ေဖာက္ျပန္မွဳဆိုတာ လံုး၀မရွိတာ ဟုတ္ပါ့မလား" လို႔ ဘုဆက္ဆက္အေတြးေတြ ေတြးတတ္လာတယ္...

အရင္ကတစ္ေယာက္ထဲ သြားရမွာ... လုပ္ရမွာေၾကာက္ပင္မဲ့... ခုေတာ့လဲ ၂ေယာက္ညွိဳစရာမလိုပဲ ကိုယ္ရွာတဲ့ပိုက္ဆံကိုယ္သံုး သြားခ်င္တဲ့ေနရာသြားျပီးေနရတာ ပိုေကာင္းမွန္းသိလာလို႔... တစ္ေယာက္ထဲေတာင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တတ္ေနပါျပီ...

ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ အခ်စ္စစ္ ဖူးစာရွင္ရွိတယ္ဆိုတာကို ယံုၾကည္ထားေသးပင္မဲ့... ခ်စ္တယ္လို႔လာေျပာေနၾကတဲ့ သူတစ္ေယာက္မွကို မယံုၾကည္ႏုိင္ေသးဘူးကြယ္....

အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ၀ါသနာ...

အရင္ကေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း မေဗဒါတစ္ေယာက္ တဖက္ကကိုယ့္ရဲ႕၀ါသနာ... တစ္ဖက္ကကိုယ့္ရဲ႕၀မ္းဆာ ဘယ္ဟာေနာက္လိုက္ရမွန္းမသိလို႔ လမ္းဆံုမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္...

ခုေတာ့ ဒီေငြရတုေမြးေန႔ပဲြမွာ အသက္ကေလးကလဲ ၂၀ေက်ာ္ အစိတ္ပိုင္း အရြယ္ေတာ္တစ္စိတ္ဟုိင္းေနျပီမို႔ ၾကင္ယာစံုဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္၀ါသနာပါတာကို ဆည္းပူးရင္း ပညာစံုရေလေအာင္ ၀ါသနာပါတဲ့ လိုင္းကိုပဲ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါျပီ...

ေသခ်ာတာက ခုလိုင္းမွာလံုး၀ လံုး၀ စိတ္မ၀င္စားတဲ့အျပင္ မိန္းကေလးေတြအတြက္ အသက္ၾကီးလာတာနဲ႔ အမွ် အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းနည္းပါးလာမွာျဖစ္တဲ့ ဒီ အင္ဂ်င္နီယာလိုင္းကို မလိုက္ေတာ့ပဲ... ျဖစ္ေျမာက္သည္ျဖစ္ေစ... မျဖစ္ေျမာက္သည္ျဖစ္ေစ အနည္းဆံုး ကိုယ္၀ါသနာပါတာကို လက္လွမ္းယူဖို႔ ၾကိဳးစားမွဳကိုသာ အရင္းခံ... မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့သည္ရွိေသာ္လည္း ဤခႏၶာ၀င္သက္ထြက္သက္ရွိေနသမွ် ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ ရွာစားနုိင္မည္ဟုေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္ေသးသည္... ထို႔ေၾကာင့္ အကြ်န္ႏုပ္၀ါသနာပါရာ Art, Design and Media Major ကို full time တက္ရန္ ေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္... ဒုတိယႏွစ္တြင္ Film Production ကို ေရြးခ်ယ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ျပီးျဖစ္သည္... ၀င္ခြင့္အတြက္ Talent Assignment 3 ခု တင္ရမည္... ပန္းခ်ီဆဲြ အလြန္တရာမွ ညံ့ေသာ မေဗဒါကုိ ပန္းခ်ီဆဲြခိုင္းတယ္... ဒီဇိုင္းအလြန္မွ ညံ့ေသာ မေဗဒါကို ဒီဇိုင္းဆဲြခိုင္းတယ္... ၀တၱဳတိုေသးေသးေလးတစ္ပုဒ္ေရးခိုင္းတယ္... စံုလို႔ပဲ... လုပ္ထားတဲ့ ဗီြဒီယိုေတြကို Portfolio ထဲထည့္ဖို႔ ဘယ္ဗီြဒီယိုထည့္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတယ္...

ဒီေတာ့ ေငြရတုေမြးေန႔အတြက္ မေဗဒါရဲ႕ wish list ကေတာ့...

1. ကိုယ္ေလွ်ာက္တဲ့ တကၠသိုလ္နဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ေမဂ်ာဒီတစ္ေခါက္ဖြင့္မဲ့ Batch မွာ ရခ်င္တယ္...
2. ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ေငြေရးေၾကးေရးလဲ အဆင္ေျပခ်င္တယ္...
3. ျဖစ္ႏုိင္ရင္ film production ပိုထြန္းကားတဲ့ ႏုိင္ငံကေက်ာင္းၾကီးေတြမွာ သြားတက္ခ်င္တယ္...
4. ေက်ာင္းျပီးရင္လဲ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရခ်င္တယ္...
5. ဂ်န္ဂန္ဆပ္ စကာၤပူလာရင္ သူ႔ကို လက္ဆဲြႏွဳတ္ဆက္ခြင့္နဲ႔ ဓာတ္ပံုတူတူတဲြရုိက္ခြင့္ရခ်င္တယ္...
6. ေမြးေန႔မွာ အၾကံအဖန္မဟုတ္ပဲ အမွန္အကန္စိတ္ရင္းနဲ႔ေပးတဲ့ birthday wish ကို မထင္မွတ္တဲ့သူေတြဆီကရခ်င္တယ္...
7. အဆက္အသြယ္လံုး၀ျပတ္ေနတဲ့ US က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အဆက္သြယ္ျပန္ရခ်င္တယ္...
8. ကုိယ္သေဘာက်တဲ့သူက ကိုယ့္ကိုလဲသေဘာက်ျပီး ကိုယ့္အတြက္လူမွန္လဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္...
9. အို... ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္(လူေတြခ်ဥ္ေအာင္ေျပာလိုက္အံုးမယ္... ဆုေတာင္းတာပဲေနာ္ ဘာေတာင္းေတာင္းေပါ့) ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေလာကၾကီးကို ကမာၻကသိေအာင္ ျမွင့္တင္ေပးလိုက္တဲ့ သူရဲေကာင္းမၾကီးဘ၀ကို အခက္အခဲသိပ္မရွိပဲ အသက္မေသလိုက္ပဲ ေနာက္ ၁၀ႏွစ္အတြင္း ရခ်င္တယ္... ဟတ္ ဟတ္....

PS. I am gonna look at this post again after 10 years. I wonder how will I feel at that time?? Will i Satisfy myself or feeling ashame or would i just say "ah... i was childish even on 25th year birthday"? :)

မွတ္ခ်က္... တကယ္လို႔ ဒီပိုစ့္ေအာက္မွာ မေဗဒါအတြက္ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း အခုေပါင္း ၅၀ျပည့္ရင္ အေပၚကဆုေတြမျပည့္လဲ (အေပၚဆံုးက ၄ခုမပါ... ) အတိုင္းထက္အလြန္ ၀မ္းသာျပီး ဒီႏွစ္ေမြးေန႔က တကယ္ကို အမွတ္ရစရာ အေပ်ာ္ဆံုးေမြးေန႔ျဖစ္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ...