What I have been watching past two weeks

ခုတစ္ေလာ (ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ၾကာပါျပီ..) ကြန္ျပဴတာေရွ႕ေရာက္တိုင္း ရုပ္ရွင္ပဲၾကည့္ျဖစ္တယ္... အလုပ္အားရက္လဲ ဇာတ္လမ္းတဲြေတြပဲၾကည့္ျဖစ္တယ္...အလုပ္က တရုတ္ကို အဂၤလိပ္ကားေတြ Download လုပ္ခိုင္းျပီး အားတဲ့အခ်ိန္ ၾကည့္ျဖစ္တယ္... ဘာေတြၾကည့္ျဖစ္လဲဆိုတာနဲ႔ ပိုစ့္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆားခ်က္ပါရေစ...

ဘေလာ့လဲ ေရးခ်င္စိတ္သိပ္မရွိဘူး... အတိုက္အခိုက္ေတြကမ်ားတယ္... အေရးလုပ္ျပီး လာတိုက္ခိုက္ၾကတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ခုအခ်ိန္မွာ ျပန္အေရးလုပ္ဖို႔ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရတာနဲ႔ မအားေသးဘူး... ဒီေတာ့ ဒီေလာက္ပဲေျပာေတာ့မယ္...

A Man's Story (ကိုရီယား)



ခုတစ္ေလာ အခ်စ္ဟာသကားေတြပဲ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေနလို႔ ဒီကားကို မၾကည့္ျဖစ္ဘူး... သူက Action ဆန္တယ္ဆိုတာ သိတယ္ေလ... ဒါေပမဲ့ TommyGirl blog မွာ အဲဒိ ကားအေၾကာင္းေရးထားတာေတြ႔ေတာ့ စိတ္၀င္စားလို႔ သြားၾကည့္မိတာ အဆံုးထိ ရပ္မရေတာ့ဘူး... အစတုန္းကေတာ့ Park Young Ha ပါလို႔ၾကည့္ျဖစ္တာလဲပါတယ္... မင္းသားကေတာ့ အၾကိဳက္ဆံုးေတြထဲက တစ္ေယာက္ပဲ...

ဇာတ္လမ္းက ...
သိပ္အင္အားၾကီးမားတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၼဏီတစ္ခုက Dumpling စက္ရုံၾကီးတစ္ခုရဲ႕ ေျမေနရာကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ၀ယ္ခ်င္တာနဲ႔... Dumpling မုန္႔လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းကို မဟုတ္သတင္းေတြထုတ္ျပီး တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္... အဲဒိလိုနဲ႔ အဲဒိ မုန္႔လုပ္ငန္းအေသးစားစက္ရုံေလးကိုပိုင္တဲ့ မင္းသား (ကင္မ္ရွင္) ရဲ႕ အစ္ကို႔စက္ရုံ Bankrupt ျဖစ္သြားျပီး သူ႔အစ္ကိုက သူ႔ကိုသူသတ္ေသတယ္... မင္းသားက ေထာင္က်တယ္... မင္းသားရဲ႕ ခ်စ္သူက မင္းသားတို႔ အေၾကြးေတြ ကူဆပ္ေပးဖို႔အတြက္ ဘ၀ပ်က္သြားတယ္... ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ရန္သူအစစ္မွန္က ဘယ္သူမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး... သူ႔ရန္သူအစစ္ဘယ္သူဆိုတာ သူသိသြားျပီးေတာ့ သူ ကလဲ့စားေျခဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့တယ္... ဒီေလာက္ အင္အားၾကီးျပီး ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့ သူ႔ရန္သူကို သူဘယ္လိုတိုက္ခိုက္သလဲ... ေနာက္ဆံုးမွာ သူအနိုင္ရသလားဆိုတာကိုေတာ့ စိတ္၀င္စားရင္ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ေပါ့ေနာ္...

ထင္ျမင္ခ်က္...
ဇာတ္လမ္းတည္ေဆာက္ပံု... သရုပ္ေဆာင္ေတြ... အားလံုးေကာင္းတယ္... စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းသလို ၀မ္းနည္းဖို႔ နာက်ည္းဖို႔လဲေကာင္းတယ္... ဇာတ္သိမ္းက သိပ္ျပီး အမွန္တရားဆန္လြန္းတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ က်မအေနနဲ႔ကေတာ့ ေအာင့္သက္သက္က်န္ခဲ့တာပဲ... တျခားရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို Happily ever after မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး... ဘ၀ဆိုတာ တိုက္ပဲြပဲဆိုတာမ်ဳိးကို ေပၚလြင္ေအာင္ျပသြားတယ္... စီးပြားေရး အတိုက္အခိုက္ေတြ Stock ေစ်းကြက္ေတြကို အေျခခံျပီးရုိက္ထားတဲ့အတြက္ စိတ္၀င္စားရင္ ၾကည့္ၾကည့္ပါ... က်မ recommend ေပးပါတယ္...

-------------------- ။ --------------------------

ဒါနဲ႔ အေပၚက ကားျပီးေတာ့ ထိုင္၀မ္ အခ်စ္ကားတစ္ကားၾကည့္ျဖစ္တယ္... ထိုင္၀မ္ကားေတြက ကုိရီးယားတို႔ ဂ်ပန္တို႔လိုဟုတ္ဘူးေလ... သူက ရုပ္ရွင္ဆန္တယ္... မ်ားေသာအားျဖင့္ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပါင္းၾကေလသတည္းေတြမ်ားတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ ၾကည့္ျဖစ္တာ... ကားနာမည္က My Queen တဲ့...

My Queen (ထိုင္၀မ္)



ဇာတ္လမ္းက...
အလုပ္ပဲ ၾကိဳးစားလုပ္ေနတဲ့ အသက္ ၃၃ နွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ ရွန္႔၀ူရႊမ္း ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔ အသက္ ၂၅ နွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ Lucus ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းျဖစ္တယ္... အသက္ အရြယ္ ၈ႏွစ္ကြာျခားမွဳမွာ သူတို႔ေတြရဲ႕ ခ်စ္ခရီးလမ္းေျဖာင့္ျဖဴးမွဳရွိရဲ႕လား... သူမရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္း သက္တူရြယ္တူ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဓာတ္ပံုဆရာ ျပန္ေရာက္အလာမွာ သူမ ဘယ္သူ႔ကိုေရြးခ်ယ္မလဲ...

ထင္ျမင္ခ်က္...
ထိုင္၀မ္ကားမ်ားထံုးစံအတိုင္း Corny ျဖစ္တယ္... မင္းသားကို Cool ျဖစ္ေအာင္ ရိုက္တဲ့ေနရာမွာ ထိုင္၀မ္ကားေတြက အလြန္အမင္း သိသာေအာင္ အသားေပးရိုက္ေလ့ရွိတယ္... ဒီကားမွာလဲ ဒီအတိုင္းပဲ... ဒါေပမဲ့ မဆိုးပါဘူး... ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္... ေကာင္မေလး ဒုကၡေရာက္တိုင္း သူရဲေကာင္းလိုအျမဲ ကယ္တင္တဲ့ ကားမ်ိဳးေတြ ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္... မမနဲ႔ ေမာင္ေလး ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြကို ၾကိဳက္တဲ့သူေတြအတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ဒီကားက အပ်င္းေျပၾကည့္နိုင္ပါတယ္... ေအာ္... ေနာက္တစ္ခုက... မင္းသားေလးကိုသေဘာက်တယ္... ဒီကားလဲ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ ၾကည့္ျဖစ္တာ... က်မစိတ္ထဲေတာ့ မင္းေမာကြန္းနဲ႔ နဲနဲဆင္တယ္... အရပ္အေမာင္းနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကိုေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ...
------------------------- ။ ----------------------

ေနာက္ျပီးေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ကားက... Dal Ja's Spring ... ဒီကားကို အရင္က ၾကည့္ျပီးသြားျပီ... တျခားဘာကားၾကည့္ရမလဲ စိတ္တိုင္းက်ကားမေတြ႔တာနဲ႔ ဒီကားကိုပဲ ၾကိဳက္လို႔ ထပ္ၾကည့္တာ... မင္းသားေရာ... မင္းသမီးေရာကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္... ဇာတ္လမ္းကိုလဲ အေတာ္ေလးၾကိဳက္လို႔ ထပ္ၾကည့္ျဖစ္တာ... ဒီကားကေတာ့ အျပင္မွာ ေရာင္းတာေတြ႔ရင္ ၀ယ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္...

Dal Ja's Spring (ကိုရီးယား)

ဇာတ္လမ္းက...
၃၃ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ အူဒယ္ဂ်ား ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးဟာ Home shopping Channel မွာ MD အျဖစ္အလုပ္လုပ္တယ္... သူမရဲ႕ ပထမရည္းစားက သူမကို တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ ပစ္သြားတဲ့ေန႔မွာပဲ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ အသက္ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္ ခန္ထယ္ဗံုး ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကို ဟန္ေဆာင္ရည္းစားအျဖစ္ Contract နဲ႔ ငွားခဲ့တယ္... မၾကာမီအခ်ိန္မွာပဲ သူမအသက္အရြယ္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ခဲ့တယ္... ဒါေပမဲ့ အဲဒိလူရဲ႕ မကြာရေသးတဲ့ (အတူတူေတာ့မေနေတာ့ပဲ ကြာရွင္းဖို႔လုပ္ေနတဲ့)မိန္းမရဲ႕ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကို ခံရတယ္... သူမရဲ႕ အထီးက်န္မွဳ... သူမရဲ႕ ဒုကၡ... သူမရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲံ အခ်စ္ေပၚမွာ ထားတဲ့ ခံယူခ်က္ေတြကို အျမဲ အနီးကပ္ ေတြ႔ၾကံဳနားလည္ေနတဲ့ ခန္ထယ္ဗံုးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း သံေယာဇဥ္တြယ္လာခဲ့တယ္... တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ခန္ထယ္ဗံုးဟာ သူမထင္သလို အလုပ္အကိုင္မရွိတဲ့ အလကားလူမဟုတ္ပဲ အရမ္းထူးခြ်န္တဲ့ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္... သူမက သူ႔ကို ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့ ေရွ႕ေနအလုပ္ကို ျပန္လုပ္ေစခ်င္ပင္မဲ့ သူကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ထမင္းဆိုင္ပဲဖြင့္ခ်င္တယ္... သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ အသက္ရြယ္ကြားျခားမွဳ... အယူအဆကြာျခားမွဳ... မိသားစု အေျခအေန ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ အခ်စ္နဲ႔ ဘယ္လို ေက်ာ္ျဖတ္ၾကလဲဆိုတာကို ၾကည့္ရွဳၾကပါ..

ထင္ျမင္ခ်က္...
ဒီကားမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ရ႕ဲ အသက္အရြယ္ကိုလိုက္ျပီး Relationship အေပၚမွာ ေတြးေခၚယူဆမွဳေျပာင္းလဲလာပံုကို ရုိက္ျပထားတာ က်မအတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတယ္... မိန္းမမ်ိဳးစံုေတြရဲ႕ ဘ၀ကိုလဲ မင္းသမီးအေၾကာင္း တစ္ခုတည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔ ဇာတ္ပို႔ေတြနဲ႔ပါ ေပၚလြင္ေအာင္ရုိက္ျပထားတယ္... အိမ္ေထာင္သည္... တစ္ခုလပ္... အပ်ိဳၾကီး.. workaholic အထက္အရာရွိမိန္းမၾကီး... စသည္ျဖင့္ အေျခအေနအမ်ိဳမ်ိဳးကို ေတြ႔ရွိနိုင္သလို ေယာက်ာၤးမ်ိဳးစံုရဲ႕ အမူအက်င့္ေတြကိုလဲ ေတြ႔နိုင္တယ္... ကားစစခ်င္းေလးမွာ နည္းနည္းေလးပ်င္းဖို႔ေကာင္းပင္မဲ့ မင္းသားစပါလာတဲ့ အခန္းကေနစျပီး ဇာတ္လမ္းက ဇာတ္ရွိန္ေကာင္းသြားတယ္... ေအာ္... ေနာက္ျပီး... မင္းသားေလးက ၾကည့္ရင္သိပ္မေခ်ာပင္မဲ့ စိုက္မၾကည့္လိုက္နဲ႔ စဲြသြားမယ္ေနာ္.... ဟဲ.. ဟဲ.. super cute... မင္းသမီးကေရာ ဘယ္သူထင္လဲ... ျမန္မာျပည္မွာျပသြားတဲ့ "ဆည္းဆာရင္ခုန္သံ" (All about eve) ထဲက မင္းသမီးေခ်ာ ဆန္းမီလို႔ လူသိမ်ားတဲ့ Chae Rim ... ဒီကားကိုေတာ့ အမ်ိဳးသမီး ပရိတ္သတ္က ပိုၾကိဳက္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္... ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မအရမ္းၾကိဳက္လို႔... အဟီး...

--------------------- ။ ------------------
ေနာက္တစ္ကားကေတာ့ City Hall တဲ့ ခု ကိုရီးယားမွာ ျပေနတဲ့ကားေပါ့... Rating ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလို႔ ၾကည့္ျဖစ္လိုက္တယ္.... ခုထက္ထိေတာ့ ၾကည့္လို႔မျပီးေသးဘူး... တ၀က္မွာတင္ရပ္ေနတယ္... ဒါေပမဲ့ ျပီးတဲ့အထိ ဆက္ၾကည့္ျဖစ္မွာပါ...

City Hall (ကိုရီးယား)

ဇာတ္လမ္းက
အခ်စ္နဲ႔ နိုင္ငံေရးနဲ႔ ေရာေထြးေနတယ္... ဘယ္လိုေျပာျပရမွန္းေတာင္မသိဘူး... မင္းသားရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္က ကိုရီးယား သမၼတျဖစ္ဖို႔... မင္းသမီးကေတာ့ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕က Mayor ရုံးခန္းက Secretory... မင္းသားက အဲဒိျမိဳ႕ေလးကို လက္ေထာက္ Mayor အျဖစ္ေျပာင္းလာတဲ့အခါမွာ သူတို႔ ၂ဦး စတင္ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္... မင္းသမီးရဲ႕ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳေၾကာင့္ အဲဒိျမိဳ႔မွာ သူမဟာ အငယ္ဆံုး Mayor တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့တယ္... သူတို႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ လမ္းေၾကင္း ၂ခု ဆံုတဲ့အခါမွာ သူတို႔ေတြရဲ႕ အဆင့္အတန္းေတြ... ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ... နိုင္ငံေရး အတိုက္အခိုက္ေတြၾကားမွာ သူတို႔ ၂ဦး ဘယ္လုိအခက္ခဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသလဲဆိုတာျဖစ္တယ္...

ထင္ျမင္ခ်က္...
ၾကည့္လို႔ေကာင္းပါတယ္... အစပိုင္းမွာေတာ့ မင္းသမီး သရုပ္ေဆာင္တာ စိတ္နဲနဲရွဳပ္ဖို႔ေကာင္းတယ္... မင္းသားကလဲ အသက္ၾကီးတယ္... မင္းသမီးလဲ အသက္ၾကီးတယ္... ဒါေပမဲ့ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ သူတို႔ ၂ေယာက္နဲ႔ လိုက္ဖက္ပါတယ္... မင္းသမီးက အရင္က ၾကည့္ဖူးတဲ့ My lovely Sam Soon ထဲက မင္းသမီးပဲ... အဆံုးထိမၾကည့္ရေသးေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲေတာ့ မသိေသးဘူး.. ဇာတ္သိမ္းေကာင္းမေကာင္းလဲမသိဘူး... ဒါေပမဲ့ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းတဲ့ ကားတစ္ကားပါပဲ... နိင္ငံေရးအတိုက္အခိုက္ေတြ... စိတ္ပုတ္ေတြနဲ႔ အေတာ္ေလးေတာ့ ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ရွိပါတယ္... ေအာ္... နိုင္ငံေရးဆိုေပမဲ့ က်မအထင္ေတာ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကပိုမ်ားပါတယ္... ဒီေတာ့ နိုင္ငံေရးစိတ္၀င္စားတယ္ဆိုျပီးေတာ့ေတာ့ သြားမၾကည့္နဲ႔... ဒါေပမဲ့ အခ်စ္ကို လက္သုတ္စံုျဖစ္ေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာေတာ့ အသစ္အဆန္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆို နိုင္ငံေရးကို ေနာက္ခံထားရုိက္ထားတဲ့ ဒီကားကိုၾကည့္...

-------------------------။ ---------------------

ဒီကားကေတာ့ အမွဳကား... Majo Saiban တဲ့... ဂ်ပန္ကားေပါ့... Suspense အမ်ိဳးအစားေပါ့... ဒီကားလဲ မင္းသားၾကိဳက္လို႔ၾကည့္ျဖစ္တာပဲ... Ikuta Toma ေလ... Hana Kimi ထဲက Nakatsu ေနရာက သရုပ္ေဆာင္သြားတဲ့ မင္းသား... အဆံုးထိမၾကည့္ရေသးဘူး... ဂ်ပန္မွာ ျပေနတုန္းဆိုေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚကို အဆံုးထိမေရာက္လာေသးဘူး...

Majo SaiBan (ဂ်ပန္)

ဇာတ္လမ္းက...
လူသတ္မွဳတစ္ခုအတြက္ တရားစဲြခံထားရတဲ့ အမွဳအတြက္ တရားရုံး Lay Judge အေနနဲ႔ သာမာန္လူေတြထဲက လူ ၆ေယာက္ကိုေရြးခံခဲ့ရတယ္... ဒါက နိုင္ငံေတာ္ကေပးတဲ့ လူမွဳေရးအလုပ္သက္သက္ပဲ... တရားခံအျပစ္ရွိမရွိကို တရားသူၾကီး ၃ေယာက္ရယ္... Lay Judge ၆ ေယာက္ရယ္က မဲေပးဆံုးျဖတ္ရမယ္... အဲဒိထဲမွာ သာမာန္ Part time အလုပ္လုပ္တဲ့ မင္းသားလဲပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဒီအမွဳကို ရုံးေတာ္မွာ စစစ္တဲ့ေန႔ကေနစျပီး ထူးဆန္းတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြ အားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ အက်ပ္ကိုင္မွဳေတြ Lay Judge ၆ ေယာက္မွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္... အဲဒိျဖစ္မွဳေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ Jury ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္မွဳကို ထိမ္းခ်ဳပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ ေၾကးစား လွဳိ႕၀ွက္အဖဲြ႔အစည္းတစ္ခုရွိေနတယ္... ဒီလို ၾကိဳးကိုင္မွဳကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ မင္းသားဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲ ဆိုတာကို စိတ္၀င္စားရင္ ၾကည့္ၾကည့္ပါ...

ထင္ျမင္ခ်က္...
တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာ ဂ်ပန္ Suspense ကားေတြေလာက္ အရမ္းမေကာင္းပင္မဲ့... မဆိုးဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္... ျပႆနာေတြက မထင္မွတ္တာေတြ ျဖစ္ျဖစ္လာတတ္တယ္... ခုထက္ထိ တရားခံဟာ တကယ္လူသတ္ခဲ့တာလား... မတရားစြပ္စဲြခံရတာလားဆိုတာ ပရိတ္သတ္ကို မသိေအာင္ ျမဳပ္ကြက္လုပ္ထားတယ္... ဂ်ပန္ကားမ်ားထံုးစံအတိုင္း effect အေတာ္သံုးထားတယ္... ျပီးေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကို က်ိဳးေၾကာင္းမဆပ္ပဲ မျဖစ္နိုင္တာေတြကိုရုိက္ျပထားတာေတြလဲပါတယ္... ကမာၻေပၚမွာ လူဆုိးေတြ ေတြးေခၚတာ အဲေလာက္ ကြက္တိျဖစ္ေနရင္ ကမာၻပ်က္တာၾကာျပီ... ဒါေပမဲ့လဲ မင္းသားကိုၾကိဳက္တာက တစ္ေၾကာင္း... ဇာတ္လမ္းကလဲ လံုး၀လက္မခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးမဟုတ္တာက တစ္ေၾကာင္း... ျပီးေတာ့ တရားခံဟာ တကယ္အျပစ္ရွိမရွိဆိုတာကို သိခ်င္ေအာင္ ဆဲြေဆာင္ထားနိုင္တာက တစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ဒီကားကို အဆံုးထိဆက္ၾကည့္မွာပါ... တရားရုံးမွာ ရွိတဲ့ Lay Judge ေတြကို ဒီဇာတ္လမ္းထဲကလို အျပင္မွာ ခ်ိန္းေျခာက္မွဳေတြျပဳလုပ္ရင္ ဒဏ္ေငြအျပင္ ေထာင္ဒဏ္ ၂ နွစ္အထိအျပစ္ေပးေၾကာင္းကို အပိုင္းတစ္ခုစတိုင္း စတိုင္း စာတမ္းထိုးျပီး သတိေပးလို႔ ျပံဳးမိပါေသးတယ္..

------------------ ။ --------------------

လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ၄ ရက္ေလာက္က စၾကည့္ျပီး ဒီေန႔ပဲ ၾကည့္လို႔ျပီးသြားတဲ့ ကားကေတာ့ က်မအၾကိဳက္ဆံုး စံုတဲြကားျဖစ္တဲ့ Love or Bread ပါပဲ...

Love Or Bread (ထိုင္၀မ္)

ဇာတ္လမ္းက..
ဘ၀ကို ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားျပီး အေၾကြးပတ္လည္၀ိုင္းေနပင္မဲ့ သူေ႒းေယာင္ေဆာင္တတ္ျပီး အလြန္အပ်င္းထူတဲ့ ေကာင္ေလး နဲ႔ ဆင္းရဲပင္မဲ့ ရုိးသားၾကိဳးစားျပီး မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ေနရတဲ့မိန္းကေလးတို႔ ၂ေယာက္ မထင္မွတ္ပဲ ေစ်းေပါေပါ အိမ္တစ္လံုးမွာ တစ္ေယာက္တစ္ခန္း တူတူ ငွားမိၾကရာကေနစပါတယ္... သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ အမူအက်င့္စရုိက္ေတြၾကားမွာ တူညီတဲ့ တစ္ခ်က္ကေတာ့ ၂ေယာက္လံုးပိုက္ဆံကို အရမ္းလိုအပ္တယ္ဆိုတာပါပဲ... ေတြ႔တိုင္းရန္ျဖစ္ၾကပင္မဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြၾကီးမားလာခဲ့တဲအခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တဲ့ ကုန္တိုက္ၾကီး ပိုင္ရွင္ သူေ႒းသားေလးေပၚလာခဲ့ပါတယ္... အခ်စ္နဲ႔ ပိုက္ဆံ... အခ်စ္နဲ႔ ေပါင္မုန္႔ ၾကားမွာ ေကာင္မေလး ဘယ္သူ႔ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့သလဲ... အျမဲပဲ တာ၀န္မယူတတ္တဲ့ မင္းသားရဲ႕ အက်င့္ဆိုးေတြ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္မိခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲခဲ့သလဲ ဆိုတာကို ၾကည့္ရွဳရမွာပါ...

ထင္ျမင္ခ်က္...
မင္းသား မင္းသမီးအတဲြက... အားလံုး ခ်စ္ၾကတဲ့ It started with a kiss ဆိုတဲ့ ကားထဲက အတဲြပါ... သူတို႔ ၂ေယာက္တဲြရင္ အရမ္းလိုက္ဖက္ပါတယ္... ISWAK မွာ မင္းသားက Cool ျဖစ္တဲ့ေနရာက သရုပ္ေဆာင္ခဲ့သေလာက္... ဒီကားမွာ အလြန္မွ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ ေကာင္အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူသရုပ္ေဆာင္တာ အေျခာက္နဲ႔ တူတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ ေကာင္မေလးကို သူတအား အနိုင္က်င့္ရင္ စိတ္ထဲမွာ အားမရဘူး... အခ်စ္ကား ရိုးရိုးေတြကို ၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး... ၾကည့္ေပ်ာ္တဲ့ ကားေလးတစ္ခုပါ... ၁၂ ပိုင္းပဲရွိေတာ့ ဇာတ္လမ္းကလဲ တိုပါတယ္...

----------------- ။ --------------------

ဒီကားက စၾကည့္ျဖစ္တာၾကာပါျပီး ... ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ၾကည့္ခ်င္းတုန္းက သူတို႔နိုင္ငံမွာ ျပသေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚေရာက္တာ ၾကာလို႔ ပ်က္သြားတာပါ... ဒီပိုစ့္မေရးခင္ေလးတင္ပဲ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ၾကည့္ျဖစ္လိုက္ပါတယ္...

ToGetHer (ထိုင္၀မ္)

ဇာတ္လမ္းက...
နာမည္က်စျပဳေနတဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသား Mars ဟာ သူ႔ေငြေရးေၾကးေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ေစ်းေပါေပါအိမ္တစ္လံုးကို ငွားမိပါတယ္... အဲဒိအိမ္က သူ႔ေက်ာင္းက အတန္းေဖာ္ MoMo ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး အိမ္ျဖစ္ေနပါတယ္... မိုမိုမွာ သူမ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဥာဏ္ရည္မမွီတဲ့ က်ားဆန္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္... သူတို႔ ၃ေယာက္ရဲ႕ ၃ ပြင့္ဆိုင္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း... နာမည္ၾကီး အနုပညာသမားရဲ႕ ခ်စ္ခရီးလမ္း ဘယ္လိုရွိလဲ ဆိုတာ စိတ္၀င္စားရင္ၾကည့္ၾကည့္ပါ... မင္းသားက Jiro Wong... မင္းသမီးက Rainie Yang... ၂ေယာက္လံုး ကိုယ့္အၾကိဳက္မို႔ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္...

ထင္ျမင္ခ်က္...
ဒါလဲ တရုတ္ကားမ်ား ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ Corny ျဖစ္တယ္... Mushy ျဖစ္တယ္... ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္... မင္းသမီးရဲ႕ ဆံပင္ပံုစံက ရုပ္ဆိုးတာကလဲြလို႔ က်န္တာေတာ့ အားလံုး မဆိုးပါဘူး... ဘာကားၾကည့္ရမွန္းမသိတဲ့သူေတြအတြက္ အပ်င္းေျပမဲ့ ကားေလးပါပဲ...

ကဲဒီေလာက္ဆိုေတာ္ျပီေနာ္... ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္ကားေတြကို ေနာက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မယ္...

Tokyo Disney Sea 2 (သို႔) ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ Day 4

ေမဖလား၀ါးရဲ႕ သတိေပး ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ဇန္န၀ါရီလကတည္းက မေရးျဖစ္ပဲ တန္းလန္းျဖစ္ေနသည့္ ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ တိုက်ိဳ ဒစ္စေနစီး အပိုင္း (၂)ကို ဆက္လက္ ေရးသားမွတ္တမ္းတင္ပါမည္… အပိုင္း(၁)ကို ဒီေနရာ မွာ ဖတ္ရွဳနိုင္ပါတယ္… အပိုင္း(၁)တြင္ ထိုေန႔အတြက္ ဗီြဒီယိုကိုလဲ အတိုခ်ဳံး ေဖာ္ျပေပးခဲ့ဖူးပါသည္...

Mermaid lagoon က ထြက္ခြာျပီး ၄င္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာျမင္ေနရေသာ ဗလီလိုလိုပံုစံမ်ိဳး အေဆာက္အအံုေတြဘက္ကို ဦးတည္ခဲ့ၾကသည္… ေျမပံုပါအရ Arabian Coast လို႔ ေခၚသည္… ထိုေနရာတြင္လဲ Fast Pass သံုးလို႔ရေသာ Theater တစ္ခုရွိသည္… အပိုင္း(၁)တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း Fast Pass သံုးရျခင္းမွာ လူၾကိဳက္မ်ားေသာ… လူက်ပ္ေသာ ေနရာမ်ားျဖစ္သျဖင့္ က်ဴတန္းရွည္တတ္ျခင္းျဖစ္သည္… Theater ဆိုေတာ့ သည္းထိတ္ရင္ဖို စီးစရာမဟုတ္ေသာ္ညား Mermaid Lagoon Theater တုန္းက အလြန္မွ စိတ္ေက်နပ္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ၾကည့္မည္ဟုဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္… Theater နာမည္ကေတာ့ Magic Lamp Theater ျဖစ္သည္… အာလာဒင္ရဲ႕ တိုင္းျပည္ပံုစံမ်ိဳးေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္… ထို အေဆာက္အအံုမ်ား ရွိသည့္ ၀န္းထဲ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ Mermaid Lagoon မွာ ၾကားခဲ့ေသာ ေရသူမကာတြန္းကားသီခ်င္းမ်ား… ေရသံေလးမ်ား မၾကားရေတာ့ပဲ… ပုေလြလိုလို… ဘာလိုလိုနဲ႔ အာလာဒင္ကာတြန္းကားထဲက သီခ်င္းသံမ်ိဳးေတြကို ၾကားရကာ ခံစားမွဳက တကယ္ကို ေျပာင္းလဲသြားသည္… အၾကားအာရုံ… အျမင္အာရုံ… ဂီတႏွင့္ လူေတြရဲ႕ စိတ္ကို ေျပာင္းလဲေအာင္ ဖန္စားနိုင္လို႔ Disney Land ဆိုတာ ကမာၻမွာ နာမည္ေက်ာ္ျခင္းျဖစ္မည္… ၀န္ထမ္းမ်ား၏ ၀တ္စံုေတြကလဲ Mermaid Lagoon ကဲ့သုိ႔ ေရသတၱ၀ါမ်ားမဟုတ္ေတာ့ပဲ အာရပ္နိုင္ငံသားမ်ားလို ၀တ္ဆင္ထားၾကသည္…

၀င္ေပါက္လက္၀ဲဘက္တြင္ ေရသန္႔ အေအး ေရခဲမုန္႔ လွည္းနွင့္ေရာင္းေသာ ဆိုင္ေလးရွိျပီး.. အဲဒိေနာက္က အေဆာက္အအံုထဲမွာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ရွိသည္… ေျမပံုထဲတြင္ေတာ့ Sindbad’s Storybook Voyage လို႔ ေရးသားထာျပီး အေဆာက္အအံုထဲ အစပိုင္းေလာက္ အနည္းငယ္၀င္ၾကည့္ေတာ့လဲ ဘာမွ သိပ္စိတ္၀င္စားစရာမေတြ႔…
လက္ယာဘက္အေဆာက္အအံုတြင္ ၂ထပ္ကြမ္း Ferry Wheel အေဆာက္အအံု ရွိသည္… ေျမပံုထဲမွာေတာ့ Caravan Carousel ဆိုျပီးေရးထားလို႔ အစကဘာမ်ားလဲလို႔ေတာင္ထင္မိသည္… ေနာက္မွ Ferry Wheel ကို ျမင္းပံုေလးေတြအစား ဂႏၱာရတိရိစာၦန္ေတြပံုမ်ိဳး အျပင္အဆင္ေျပာင္းထားျခင္းသားျဖစ္သည္… Ferry Wheel ကေတာ့ ကေလးေတြစီးတာျဖစ္ျပီး သိပ္စိတ္လွဳပ္ရွာဖို႔ မေကာင္းတာတစ္ေၾကာင္း မေန႔က Disney Land မွာလဲ စီးခဲ့ျပီးတာတစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ထပ္မစီးခ်င္ေတာ့ပါ…

၀င္ေပါက္နွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ပင္ Magic Lamp Theater ဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားသည့္ အေတာ္ေလး ၾကီးမား ခန္႔ညားသည့္အေဆာက္အအံုးၾကီးကို တန္းတန္းမတ္မတ္ေတြ႔ပါသည္… ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တန္းစီေနေသာသူမ်ားကလည္းအေတာ္မ်ားသည္… ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်မတို႔ မနက္က သရဲအိမ္အတြက္ Fast Pass ယူထားခဲ့ေသာ အခ်ိန္မွာ မနက္ ၁၀နာရီခန္႔ကျဖစ္ျပီး ယခု အခ်ိန္ ေန႔လည္ ၁နာရီခဲြေလာက္ရွိျပီျဖစ္သျဖင့္ က်မတို႔အတြက္ Fast Pass ေနာက္တစ္ခု ယူမည္ဆိုလွ်င္ လည္းေကာင္း … Magic Lamp အတြက္ Fast Pass Available လဲ ျဖစ္ေသးသည္ဆိုလွ်င္လည္းေကာင္း ယူလို႔ရေသးေသာအခြင့္အေရးကို သြားသတိရမိၾကသည္ (Fast Pass rule ကို နားလည္ေစရန္ အပိုင္း (၁) တြင္ ရွင္းျပျပီးျဖစ္သည္)… ထို႔ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ Fast Pass စက္တြင္ အရင္ဦးဆံုးသြား ၾကိဳးစားၾကည့္ၾကသည္… ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ က်မတို႔ ၂ဦးအတြက္ ပဲြခ်ိန္၂နာရီ ၁၅မိနစ္အတြက္ Fast Pass ရခဲ့သည္… ထိုအခါ က်မတို႔အတြက္ အခက္ေတြ႔ရသည္မွာ ၾကားတြင္ ၄၅ မိနစ္ပိုေနျပီး… မနက္က ယူထားေသာ သရဲအိမ္အတြက္ အခ်ိန္မွာ ညေန ၃နာရီမွ ၃နာရီခဲြၾကား ျဖစ္သည္… Magic Lamp ျပပဲြက မည္မွ်ၾကာျမင့္မည္ကို က်မတို႔ ၂ဦးမသိ… ထို႔အျပင္ Magic Lamp ရွိေသာေနရာႏွင့္ Terror House (သရဲအိမ္) ရွိေသာေနရာမွာ အေတာ္ေလးေ၀းသည္… သရဲအိမ္က ပန္းျခံ၀င္ေပါက္အနားတြင္ျဖစ္သည္… လမ္းေလွ်ာက္သြားလွ်င္ မိနစ္ ၂၀မွ်ၾကာမည္… Disney Land ဆိုတဲ့ကစားကြင္းကလည္း အေတာ္မွ က်ယ္သကိုး… (ပိုမို ေပၚလြင္နားလည္ေစရန္ေသာ္လည္းေကာင္း… ဂ်ပန္တိုက်ိဳ ဒစ္စေနစီးကို သြားမယ္သူမ်ားအတြက္ အသံုး၀င္ေစရန္လည္းေကာင္း တိုက်ိဳဒစ္စေနစီးေျမပံုကို ဒီမွာ ေဒါင္းလုပ္ယူနိုင္ပါတယ္…)

လက္ယာဘက္ မွ်ားအေသးျပထားေသာေနရာမွ လက္၀ဲေအာက္ေထာင့္ရွိ သရဲအိမ္သို႔ သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္...

အခ်ိန္က ကြက္တိျဖစ္ျပီး အျမန္ေျပးနိုင္မွရမည္ျဖစ္သည္… သရဲအိမ္ Fast Pass က ၃နာရီခဲြေနာက္ဆံုးထားကာ သြားလို႔ရေသးသည္… ထို႔ေၾကာင့္ ကသုတ္ကရုိက္အနည္းငယ္ျဖစ္ရုံကလဲြ၍ သိပ္စိတ္ပူစရာေတာ့ မလိုလွေပ…

Ariel’s Greeting Grotto

ျပပဲြမစမွီ ၄၅ မိနစ္လိုေနေသး၍ အနီးအနား ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္း ေလွ်ာက္ၾကည့္ရာ Ariel’s Greeting Grotto ဆိုတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုကို အမွတ္မထင္ေရာက္သြားပါတယ္… တန္းစီေနတဲ့သူလဲ သိပ္မရွိတာေရာ… ဘယ္ေလာက္ၾကာေစာင့္ရမလဲလို႔ ၀န္ထမ္းမိန္းမကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ၂၅ မိနစ္ပဲတဲ့… ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်မတို႔လဲ အေတာ္ပဲဆိုျပီး ဘာမွန္းမသိပင္မဲ့ ၀င္တန္းစီလိုက္ပါတယ္… ေနာက္ေတာ့ ေရွ႕မွာတန္းစီေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ေနာက္မွာ လာတန္းစီတဲ့သူေတြကို အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ ၄ ၅ ႏွစ္အရြယ္ကေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ မိဘေတြမ်ားသည္… ေသခ်ာတာေတာ့ ကေလးၾကိဳက္တစ္ခုခုျဖစ္မည္ဟု ယူဆမိသည္… မိနစ္ ၂၅ ၾကာမည္သာေျပာေသာ္လည္း တကယ္တန္းေတာ့ ၃၅မိနစ္ ေလာက္ ေစာင့္လိုက္ရသည္… ကိုယ္ကလဲ တန္းစီေနတာ အေတာ္ေလး ေရွ႕ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေလာေနပင္မဲ့ ဆက္ေစာင့္လိုက္သည္… ေနာက္မွ သိသည္… Ariel’s Greeting Grotto ဆိုတာ ေရသူမ ကာတြန္းကားထဲက မင္းသမီး ေရသူမေလးပံုမ်ိဳး ၀တ္ထားေသာ အေနာက္တိုင္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးႏွင့္ ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ျခင္းျဖစ္သည္… ကိုယ္ပိုင္ ကင္မရာျဖင့္ ၁ပံုရုိက္ခြင့္ရွိျပီး… သူတို႔ ကင္မရာျဖင့္ရုိက္ကာ ပိုက္ဆံေပးေရြးနိုင္သည္… ထုိ႔ေၾကာင့္ က်မသူငယ္ခ်င္း ကင္မရာျဖင့္သာ က်မတို႔ ၂ေယာက္တူတူ ရုိက္ခဲ့သည္… (ယခုထက္ထိ အဲဒိ ဓာတ္ပံုကို က်မဆီ သူ မပို႔ေသးပါ… ဟြန္း) ဘိုမက အေတာ္ေခ်ာသည္… ေစာေစာက ၾကည့္ခဲ့ေသာ Mermaid Lagoon Theater က ဘိုမနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲလားထင္ရေလာက္ေအာင္ ဆင္တူသည္… ၁ေယာက္ထဲေတာ့မျဖစ္နိုင္… တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဓာတ္ပံုလဲ အရုိက္ခံ ဂြ်န္ဘားလဲ ျပနုိင္မည္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်… ဆင္တူခ်င္းသာျဖစ္မည္… ေခ်ာလိုက္တာေတာ့ မွဳန္ေနေအာင္ပင္ျဖစ္သည္… အဆင္ေျပသည္က သူနွင့္ အဂၤလိပ္လို ေျပာလို႔ရသျဖင့္ ကိုယ္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း Communicate လုပ္လို႔ရသူရွိလို႔ အားတက္မိသည္… ေနာက္မို႔ဆို “ဟိုင္း” နဲ႔ “အီရဲ႕” ၂ခုနဲ႔တင္ ရြာလည္ေနသည္… ဒါေပမဲ့လဲ ၾကာၾကာ ေလမရွည္ျဖစ္ခဲ့ပါ… ဓာတ္ပံုရုိက္ျပီးသည္ႏွင့္ က်မတို႔ ၂ေယာက္လဲ အျမန္ Magic Lamp Theater ဘက္ကို ေျပးၾကေတာ့သည္…

Magic Lamp Theater

Magic Lamp Theater ေရွ႔ တန္းစီေနေသာသူမ်ားနွင့္အတူ...

ဟိုေရာက္ေတာ့ လူေတြ ၀င္ေနၾကျပီ… က်မတို႔က အေတာ္ပင္… တန္းစီစရာမလိုပဲ ေဘးမွေန၍ Fast Pass ျပကာ တန္း၀င္သြားလို႔ရသည္… (အရသာရွိလိုက္ေလျခင္း)… အထဲေရာက္ေတာ့ ပဲြေစ်းတန္းက မ်က္မွန္ပံုမ်ိဳး ေကာ္မ်က္မွန္ေတြကန္းသည္… ဘာရယ္မွန္းေတာ့ မသိ… ေပးေတာ့လဲ ယူျပီး ေကာက္တတ္ၾကည့္လိုက္သည္… ဘာမွလဲ ထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲသြားျခင္းမရွိ… အတြင္းပိုင္း အျပင္အဆင္ကေတာ့ ရတနာ ဗံုးေတြလိုလုိဘာလိုလိုပံုထားျပီး အပံုရဲ႕ အလယ္ထိပ္နားမွာ ေျမြထည့္ထားတဲ့ အိုးလိုလို ပလုိင္းလိုလိုပံုေလးရွိသည္… ခဏေန ရုံပိတ္ျပီးေတာ့ အဲဒိထဲက ေျမြရုပ္ထြက္လာျပီး ပံုျပင္စေျပာသည္… ဘာမွ သိပ္ထူးထူးျခားျခားမရွိလွ… မတ္တပ္ရပ္ျပီးၾကည့္ရေသးသည္… ကိုယ့္ေရွ႕က အရပ္ရွည္တဲ့သူလာပိတ္ရင္ မျမင္ရေသး… ေျမြကလဲ ဂ်ပန္စကားေျပာေနတာျဖစ္သည္… တစ္လံုးမွ နားမလည္… တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ နံရံေတြေပၚမွာ ပရုိဂ်က္တာနဲ႔ အာရပ္လူမ်ိဳးေကာင္ေလးပံုစံႏွင့္ ကာတြန္းေလးေတြျပသည္… အဲဒိေျမြက အဲဒိ ေကာင္ေလးအေၾကာင္း ေျပာေနပံုရသည္… သူတို႔ကမ္းတဲ့ မ်က္မွန္တပ္ၾကည့္ရင္မ်ားထူးျခားမလားလို႔ တပ္ၾကည့္ေတာ့လဲ ဘာမွ မထူးျခား… ေျပးလာရက်ိဳး မနပ္ေလျခင္းဆိုျပီး နဲနဲေလးေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားသည္…

ဒါေပမဲ့ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနျပီးေတာ့ ျပီးသြားျပီထင္ထားပင္မဲ့… မထင္မွတ္ပဲ အတြင္းဘက္က နံရံၾကီးက ပြင့္သြားကာ ေနာက္ထပ္ ဇာတ္ရုံတစ္ရုံထဲကို ၀န္ထမ္းေတြက ဦးေဆာင္ေခၚသြားသည္… အတြင္းပိုင္း ဇာတ္ရုံက အေတာ္သားနားသည္… ငယ္ငယ္က ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ိဳးသားဇာတ္ရုံသြားတုန္းက ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္သည္… အမ်ိဳးသားဇာတ္ရုံလို ထိုင္ခံုေနရာခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္… ျပီးေတာ့ လူေတြကို စနစ္တက် အတန္းအလိုက္ ထိုင္ေစသည္… ဘယ္သူမဆိုေတာ့ စင္နဲ႔တည့္တည့္အလယ္မွာ ထိုင္ခ်င္မည္ျဖစ္သည္… ထိုအထဲတြင္ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္လဲပါသည္… ထို႔ေၾကာင့္ အတန္းတစ္တန္းအစတြင္ အရင္ဆံုးျဖစ္ရန္ ခ်ိန္ေလွ်ာက္ျပီး ၀င္လိုက္သည္… သို႔ေသာ္ ဒီမွာလဲ အထာမသိ၍ ထပ္ခံလိုက္ရျပန္သည္… ခံုတန္းစစခ်င္း ၀င္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဟိုးဘက္ အတြင္းဘက္အထိကိုယ္က ၀င္ေပးရသည္… သို႔မွသာ ေနာက္လူမ်ားကလဲ လမ္းကိုပိတ္မိျခင္းမရွိပဲ ကိုယ့္ေနာက္ကေန အစဥ္လိုက္ေနရာယူနိုင္မည္ျဖစ္သည္… က်မတို႔ အေနႏွင့္ ကိုယ္က ေရွ႕ကလူပဲ ငါၾကိဳက္တဲ့ အလယ္ခံုမွာပဲ ထိုင္လိုက္မွာေပါ့ဟု တယူသန္ အတၱၾကီးလုိက္လို႔ရေပမဲ့… တျခားမည္သူမွ အဲလိုလုပ္သည္ကိုမေတြ႔သည့္အျပင္… အားလံုးက နိုင္ငံၾကီးသားပီသစြာ အစဥ္လိုက္အတိုင္းသာ ေအးေဆးထိုင္ၾကသည္… က်မတို႔လဲ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္နိုင္ငံ သိကၡာက်မည္စိုးသျဖင့္ နိုင္ငံၾကီးသား ပီသစြာ ဟိုးဘက္ အတြင္းဘက္ ေထာင့္ခံုမွာ ေအာင့္သက္သက္နွင့္ ထိုင္လိုက္ၾကပါသည္… (ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ရျခင္းမွာ က်မတို႔ အတြက္ အဲဒိေနရာကို ေနာက္ထပ္ေရာက္ဖို႔ ဆိုသည္မွာ မေသခ်ာ… အေသခ်ာဆံုးအခ်ိန္တြင္ ရသမွ်ကုိ ျဖစ္နိုင္လွ်င္ အေကာင္းဆံုးလိုခ်င္သည္… သူတို႔ ဂ်ပန္ေတြအတြက္က ဘယ္အခ်ိန္လာလာ လာလို႔ရေနေသာေနရာမဟုတ္ပါလား…)
ေတာ္ၾကာ ဒီေလာက္ေနရာေလးကိုေတာင္ အဆင့္မရွိလိုက္လုေနတယ္ဆိုလွ်င္ ဂ်ပန္လိုလဲ မေျပာတတ္… မ်က္နွာကလဲ ဘိုမ မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္နိုင္ငံကလဲဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သိကၡာထပ္က်ေနမွာစိုးသျဖင့္ ဘယ္သူမွ မေပးေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နိုင္ငံ့ဂုဏ္ေဆာင္ဘဲြ႕ေပးကာ စိတ္ေျဖသိမ့္ ဂုဏ္ယူနိုင္ခဲ့သည္…

သို႔ေသာ္ပဲြစျပေတာ့ အရာရာေမ့ကာ ပဲြထဲမွာ ေမ်ာပါသြားသည္… စစခ်င္း အာလာဒင္မီးခြက္ပိုင္ရွင္ မင္းသားေလးပံု ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်ပန္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္စင္ေပၚကုိထြက္လာျပီး ဂ်ပန္လိုေတြ ဇာတ္ခင္းသည္… ေနာက္လူဆိုးတစ္ေယာက္လဲပါသည္… ေနာက္ျပီး အေပၚက ပိတ္ကားေပၚက အာလာဒင္ၾကီးပါသည္… ထူးျခားသည္က သူတို႔ အ၀င္၀မွာ ကမ္းသည့္ မ်က္မွန္ကို တပ္ၾကည့္လွ်င္ တကယ္ပင္ ပိတ္ကားေပၚက အာလာဒင္က ၾကြတက္ေနသည္… အဲဒိအာလာဒင္ၾကီး လက္ညွဳိးထုိးလိုက္လွ်င္ တကယ္ပင္ သူ႔လက္ညွဳိးၾကီးက ကိုယ့္ေရွ႕လာထိုးေနသလိုပင္… အာလာဒင္ၾကီးက ပိုက္ဆံေတြ က်ဲလွ်င္ တကယ္ပင္ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ေဒၚလာေတြ လြင့္ေနသလိုပင္… က်မေတာင္ မရနိုင္မွန္းသိေပမဲ့ ၾကိဳးစားျပီး ဖမ္းဆုတ္ၾကည့္ေသးသည္… မ်က္မွန္ခြ်တ္ျပီး ေဘးကလူေတြကိုၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔လဲ ပိုက္ဆံေတြကို မရမွန္းသိပင္မဲ့ လိုက္ဖမ္းေနၾကသည္… အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းသည္…

က်မဟာ ေတာ္ရုံတန္ရုံ 3D ပံုေတြ မၾကည့္တတ္ပါ… မေလးရွားတို႔ ျမန္မာျပည္တို႔မွာ 3D ရွဳိးပဲြ ေတြ က်မ၀င္ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္… က်မအတြက္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမျမင္ရသည့္အျပင္ ေခါင္းမူးျပီးသာ ျပန္ထြက္လာရတတ္သည္… ဒီဂ်ပန္ အာလာဒင္က 3D ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ က်မ မေသခ်ာပါ… ဒါေပမဲ့ မ်က္မွန္တပ္ထားလွ်င္ေတာ့ ကားခ်ပ္ေပၚက အာလာဒင္က အမွန္ပင္ ၾကြတက္ေနျပီး ကိုယ့္ေရွ႕မွာ စကားလာေျပာေနသေယာင္ပင္ရွိသည္… ကားခ်ပ္ထဲက အာလာဒင္က အျပင္က မီးခြက္ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလးကို ေခါင္းေခါက္လိုက္လို႔ အျပင္က ေကာင္ေလးကနာသြားတဲ့ ပံုစံလုပ္တာမ်ိဳး… အျပင္ကေကာင္ေလးက ကားခ်ပ္ကို ေက်ာေပးထားရက္နဲ႔ေတာင္ အေနာက္က Virtual world ကားခ်ပ္ထဲက အာလာဒင္နဲ႔ အခ်ိတ္ဆက္ရွိရွိ သရုပ္ေဆာင္နိုင္သည္… အေတာ္ပင္ေလ့က်င့္ထားပံုလဲရသည္… မ်က္မွန္တပ္ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ တကယ္ ေခါင္းေခါက္လိုက္သည္ထင္ရပင္မဲ့ မ်က္မွန္ခြ်တ္ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ သိပ္သရုပ္မေပၚသည့္အျပင္ ေကာင္ေလးသရုပ္ေဆာင္ေနတာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နိုင္လွသည္… က်မတို႔ ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္ သတိမထားလုိက္မိၾကေပမဲ့… Performance ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရဖို႔အတြက္ အေသးစိတ္ေလးက အစပိုင္နိုင္မွ လူ႔စိတ္ကို ညွဳိ႕ယူနိုင္မည္ျဖစ္သည္လို႔ က်မစိတ္ထဲ စဥ္းစားမိသည္… ထိုသုိ႔ အခ်ိတ္အဆက္ ေကာင္းေနေအာင္ သူ အၾကိမ္ေပါင္း ရာေထာင္မက ေလ့က်င့္ထားရမည္ထင္သည္… ထို႔အတြက္ က်မတို႔လို ဂ်ပန္လို နားမလည္ေသာပရိတ္သတ္မ်ားေတာင္ သူတို႔ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမွဳမွာ ေမ်ာပါသြားရသျဖင့္ သူတို႔ကို အေတာ္ေလး ေလးစားမိသည္… ျပပဲြက ၁၅ မိနစ္ ေလာက္သာ ၾကာျမင့္သည္… ျပီးဆံုးေတာ့ ေဖာ္ေရြေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ နွဳတ္ဆက္သံနွင့္အတူ ရုံထဲမွ အျမန္ထြက္ခဲ့ၾကျပီး… Terror House (သရဲအိမ္) သို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ သုတ္ေျခတင္ေျပးခဲ့ၾကသည္…

သြားရင္းလမ္းတြင္ ေရသူမကာတြန္းကားထဲက မင္းသားေလးလို၀တ္ထားေသာ ၀န္ထမ္း ဘိုတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိုကားတြန္းကားထဲမွ စားဖိုမွဴးပံု အရုပ္ၾကီးစြတ္ထားေသာ သူမ်ားကို ေတြ႔သျဖင့္ ဓာတ္ပံုတူတူ ၀င္ရုိက္ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္… မင္းသားလို၀တ္ထားေသာဘိုက အလွျပေနတုန္း သူ႔ကို သီးသန္႔ရိုက္ျဖစ္ေသးသည္… ဂ်ပန္မေတြကလဲ တစ္ေယာက္မွ မေျပာရဲ သျဖင့္ (မေျပာတတ္တာလဲ ျဖစ္နိုင္သည္) သူ႔တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ဓာတ္ပံုေတြ၀ိုင္းရိုက္ေနသည္… စားဖိုမွဴးပံု အရုပ္ၾကီးကေတာ့ မအား… လူေတြက ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ေနသည္… ဒါနဲ႔ က်မလဲ မင္းသားေလးနားသြားျပီး ဓာတ္ပံုတူတူရုိက္လို႔ရမလားလို႔ ေမးေတာ့ ဟိုက အားရ၀မ္းသာျပံဳးရႊင္လ်က္ ရပါတယ္ဆိုလို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္တူတူတဲြရုိက္ျဖစ္ခဲ့ၾကေသးသည္… ပန္းျခံ၀န္းထမ္းမိန္းမတစ္ေယာက္က ရုိက္ေပးသည္… ေစတနာနဲ႔ အကူအညီေပးမွဳကို အသိအမွတ္ျပဳေပမဲ့… သူရုိက္ေပးသည့္ပံုကို သိပ္စိတ္တိုင္းမက်လွပါ… သူက ကိုယ္တစ္ပိုင္းပဲရုိက္ေပးသည္… ကိုယ္တစ္ပိုင္းပဲ မင္းသားေလးရဲ႕ ၀တ္စံုျပည့္မပါေတာ့ တျခားလူေတြကိုျပလွ်င္ ဒစ္စေနစီးက ေရသူမကားတြန္းကားထဲက မင္းသားေလးဆိုတာ ဘယ္သူမွ မမွတ္မိနိုင္ေပ… အဓိကက လူထက္ ၀တ္စံုကိုပိုဦးစားေပးရုိက္သင့္သည္ဟုထင္သည္… သို႔ေသာ္ ရုိက္ျပီးတာႏွင့္ မင္းသားေလးေရာ စားဖိုမွဴးအရုပ္ပါ အတြင္းဘက္သို႔ ျပန္၀င္သြားၾကသည္… မင္းသားေလး လုပ္တဲ့ ဘိုကေတာ့ ညေန ဘယ္နွစ္နာရီမွာ သူျပန္ထြက္လာပါမယ္ဆိုတာကို အဂၤလိပ္လိုေျပာသြားသည္… သို႔ေသာ္ က်မတို႔မွာ ျပန္လာဖို႔ အခ်ိန္မရဘူးဆုိတာေတာ့ သူမသိရွာေလေရာ့သလား…



Terror House (သရဲအိမ္)


က်မတို႔ ၂ေယာက္ေရာက္သြားေတာ့ အခ်ိန္မွီေသးသည္… ထို႔ေၾကာင့္ Fast Pass သမားမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ တန္းစီရန္ေပးထားေသာ က်ဴတန္း အတိုထဲကို ၀င္ျပီး ၁၀ မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာပင္ အတြင္းကို ေရာက္သြားခဲ့သည္… တခါေခၚလွ်င္ လူ အေယာက္ ၂၀ ခန္႔ တစ္သုတ္တြင္ ပါရွိသည္… အိမ္ရဲ႕ အျပင္အဆင္က ေရွးေခတ္ အဂၤလိပ္သူေ႒းအိမ္ၾကီးေတြပံုစံမ်ိဳးကို ေမွာင္ျပျပ မီးေရာင္မ်ားျဖင့္ျဖစ္သည္… စစ၀င္သြားခ်င္းအခန္းမွာ မုတ္ဆိတ္ေမႊးအျဖဴနွင့္ KFC ပိုင္ရွင္အဖိုးၾကီးကို အရပ္ရွည္ရွည္ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ တူေသာ အဂၤလိပ္ၾကီးရဲ႕ နိုင္ငံတကာလွည့္လည္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြခ်ိတ္ထားသည္… အဂၤလိပ္လို ရွင္းျပထားေသာ စာတမ္းေတြေထာင္ထားသျဖင့္ အဆင္ေျပသည္… သို႔ေသာ္ ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ ဂ်ပန္လိုပင္ရွင္းျပျခင္းျဖစ္သည္… ၀န္ထမ္းမ်ားက သူေ႒းၾကီး၏ အိမ္ေစမ်ားကဲ့သုိ႔ ၀တ္ဆင္ထားၾကသည္… ထို႔ေနာက္ အတြင္းဘက္က်ေသာ အခန္းကို ေခၚသြားသည္… ထိုအခန္းထဲက စင္ျမင့္တစ္ခုေပၚတြင္ လူရိုင္းရုပ္ပံုစံ ရုပ္ထုတစ္ခုကို တင္ထားသည္… ထို႔ေနာက္ ၀န္ထမ္းက ေလယူေလသိမ္းေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဂ်ပန္လိုေတြ ထပ္ေျပာသည္… က်မအျပင္မွာ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတာကို ဖတ္လာခဲ့သည္အရ… ထိုအိမ္ပိုင္ရွင္ အဂၤလိပ္ၾကီးသည္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းမ်ား စုေဆာင္းျခင္းကို ၀ါသနာထံုျပီး ထိုစင္ေပၚရွိ လူရိုင္း နတ္ရုပ္ကို ရေသာညတြင္ တိုက္ အျမင့္ဆံုးထပ္မွ ထူးျခားစြာ ျပဳတ္က်ေသဆံုးခဲ့သည္ ဟုေျပာျခင္းျဖစ္မည္… ထိုသို႔ေျပာျပီးေနာက္ ၀န္ထမ္းက ေရဒီယို ဓာတ္ျပားစက္လိုလိုဟာၾကီးကို ဖြင့္ကာအခန္းတြင္းမွ ထြက္သြားသည္… က်မတို႔ အေယာက္ ၂၀ဧည့္သည္မ်ားသာ က်န္သည္… ထို႔ေနာက္ ေရဒီယိုမွ ေရွးေဟာင္း အဂၤလိပ္ သီခ်င္းလိုေတြလာျပီး ခဏအၾကာတြင္ လွ်ပ္စီးမ်ား လက္သလိုျဖစ္ကာ မီးမ်ားကလဲ ပ်ိဳးပ်ိဳးျပက္ျပက္… အိမ္ရွင္အဂၤလိပ္ၾကီးရဲ႕ ဓာတ္ပံုသည္ ရီေနရာမွ ေၾကာက္ရြံ႕ေနေသာပံုနွင့္ ေနာက္ဆးံု ေပ်ာက္သြားသည္… ျပတင္းေပါက္မွန္ၾကီးကလဲ ကဲြသြားသည္… ခြမ္းဆိုေသာ အသံမ်ားလဲ ၾကားရသည္… စင္ေပၚတြင္တင္ထားေသာ လူရိုင္းရုပ္မွလဲ ရီသံၾကီးထြက္လာကာ က်မတို႔ မ်က္စိေရွ႕တင္ပင္ ေပ်ာက္သြားသည္…

သူတို႔ေတြ ဘယ္လို Technology ေတြ သံုးထားသလဲေတာ့မသိ… က်မစိတ္ထင္ေတာ့ လူေတြရဲ႕ အျမင္ကို လွည့္စားျခင္းျဖစ္မည္… အစထဲက ထိုလူရုိင္းရုပ္သည္ မီးစလိုက္နွင့္သာ အျမင္အာရုံအရသာ ရွိျခင္းျဖစ္မည္… တကယ္ရုပ္ထုၾကိး ရွိေနျခင္းမျဖစ္နုိင္… က်မအထင္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္… ဟုတ္မဟုတ္မသိပါ… တကယ္ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး… တမင္ အသံေတြ မီးေတြနဲ႔ လူ႔စိတ္ကို ဖမ္းစားေနတာမွန္းသိပင္မဲ့ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ နဲနဲေတာ့ ေၾကာက္သည္… က်မေတြ႔ဖူးသည့္ Genting (Malaysia), Happy world (Myanmar) သရဲအိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲလို ေျခာက္ျခင္းမဟုတ္… သူက လူေတြ အမ်ားၾကီးရွိရက္နွင့္ပင္ ျဖစ္ရပ္မွန္ဆန္လြန္းသည္က တစ္ေၾကာင္း… သူတို႔သံုးေသာ Effect ေတြက ေကာင္းသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုသို႔ ခံစားရျခင္းျဖစ္မည္…

အရုပ္ၾကီးရီသံနက္နက္ၾကီးနဲ႔အတူ အရုပ္ၾကီး ေပ်ာက္သြားျပီးေနာက္ အတြင္းဘက္ဧည့္ခန္း တံခါးၾကီး ပြင့္လာကာ ေနာက္ထပ္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္၏ လမ္းညႊန္ရာကို ဆက္လိုက္သြားရသည္… အိမ္ၾကီးအတြင္း၌ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းပံုစံမ်ား စံုလွသည္… အီဂ်စ္က ရုပ္ထုၾကီးေတြလဲရွိသည္… က်မ ဗီြဒီယိုေတာင္ရိုက္လိုက္ေသးသည္… ေနာက္ေတာ့ ၀န္ထမ္းက မရုိက္ရဟုလာေျပာေသာေၾကာင့္ ျပန္သိမ္းလိုက္သည္… အထဲမွာလဲ ထပ္ျပီး တန္းစီေနေသာသူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားသည္… သရဲအိမ္အျပင္မွာတုန္းကေတာ့ လူေတြ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ေနၾကသည္ကို ၾကားေနရသည္… ယခုထက္ထိေတာ့ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္စရာ က်မတို႔မေတြ႔ေသး… လူေတြ တန္းစီေနတာသာေတြ႔သည္…

မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ တန္းစီျပီးေနာက္ က်မတို႔ကို အေပၚထပ္မ်ားကို ဆက္သြားရန္ ဓာတ္ေလွကားကို လိုက္ပို႔ေပးသည္… ဓာတ္ေလွကားၾကီးက Cargo Lift ပံုစံမ်ိဳး အၾကီးၾကီး… ထိုင္ခံုေတြႏွင့္ ခါးပတ္ေတြပါသည္… ဓာတ္ေလွခါးတစ္စီးကို အေယာက္ ၂၀ ခန္႔ ဆန္႔မည္ထင္သည္… ၀န္ထမ္းမ်ားက ခါးပတ္ေတြ ေသခ်ာစြာပတ္ရန္ လိုက္စစ္ေဆးသည္… ထို႔ေနာက္ ၀န္ထမ္းမ်ားက မလိုက္ေတာ့… ဓာတ္ေလွကားတံခါးၾကီး ေျဖးညွင္းစြာပိတ္သြားေတာ့ ျပံဳးျပံဳးေလးလက္ျပေနတဲ့ ၀န္ထမ္းမပါေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ အားငယ္သြားသည္… တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္ေတာ့မည္ဆိုတာ သိလိုက္သည္… တံခါးၾကီးပိတ္သြားသည္နွင့္ အရာရာ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္သြားသည္… ေတာ္ရုံတန္ရုံ ျမန္မာျပည္က မီးပ်က္ထဲမွာ ေနဖူးေသာ အေတြ႔အၾကံဳရွိသည့္ က်မႏွင့္ က်မသူငယ္ခ်င္းေတာင္ အနဲငယ္ တုန္လွဳပ္မိလို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လက္ကိုင္ထားရသည္… (ျမန္မာျပည္မွာ လေရာင္ရွိေသးသည္မဟုတ္ပါလား…)

ထို႔ေနာက္ အေမွာင္ထဲမွာပင္ ဓာတ္ေလွကားၾကီး ေျဖးညွင္းစြာတက္သြားသည္… က်မစိတ္ထင္ ၃ ၄ ထပ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ဓာတ္ေလွကားၾကီးရပ္သြားသည္… က်မတို႔ေရွ႕က Screen မွာ ေဟာခန္းၾကီးလိုလို အခန္းၾကီးထဲတြင္ ေစာေစာက အဂၤလိပ္ သူေ႒းၾကီးႏွင့္ လူရိုင္းရုပ္ၾကီး စကားေတြေျပာျပီး အဂၤလိပ္ၾကီးက အေတာ္ေလးကို စိတ္ဆိုးေနတဲ့ပံုေတြျမင္ရသည္… ထို႔ေနာက္ အရုပ္ၾကီးမ်က္လံုးက အစိမ္းေရာင္ မီးမ်ားထြက္လာျပီး အဖိုးၾကီးကို ထိကာ အဖိုးၾကီးေသဆံုးသြားသည္… ၾကည့္ေနရင္ တျဖည္းျဖည္းနွင့္ လူရုိင္းရုပ္ၾကီးက က်မတို႔ဘက္လွည့္ကာ သူ႔မ်က္လံုး စိမ္းစိမ္းၾကီးေတြနွင့္ၾကည့္ကာ ဂ်ပန္လိုေတြေျပာျပီး ရီသံနက္နက္ၾကီးနွင့္ရီသည္… က်မကိုယ္ဘာသာကိုယ္ဘာသာျပန္လိုက္တာေတာ့ “မင္းတို႔ကိုလဲ ငါၾကိမ္စာတိုက္လိုက္ျပီ… ငါ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ျပီ… တိုက္ေပၚက ျပဳတ္က်ျပီးေသေတာ့မယ္” လို႔ ေျပာလိုက္တာျဖစ္မည္…ေျပာရင္း ေပ်ာက္သြားသည္… ျပီးေတာ့ Screen ထဲမွာ က်မတို႔ အားလံုးပံုေတြ reflect ျဖစ္ျပီးေပၚသည္… ကိုယ့္ပံုကိုယ္ၾကည့္ေကာင္းရင္း ေနာက္ဘာျဖစ္အံုးမလဲေတြးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပင္… က်မတို႔ ဓာတ္ေလွကားၾကီးက အရွိန္နဲ႔ အေပၚကို ထိုးတက္သြားသည္… စပါျပီ…

ဒါေပမဲ့ အဲဒိထိလဲ သိပ္ေတာ့ ေၾကာက္ဖို႔မေကာင္းေသးပါ… ဘာဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာေတာ့ ခန္႔မွန္းလို႔ရေနပါျပီ… အေပၚဆံုးထပ္ေရာက္ေတာ့ ျပတင္ေပါက္မွန္အကြဲၾကီးကေန အျပင္ Disney Sea ၾကီးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္… အေတာ္ေလး ရွဴခင္းလွသည္… အျပင္ရာသီဥတု ေလေအးေအးေလးကလဲ တိုက္ေနသည္… ေစာေစာက ေမွာင္ေမွာင္ထဲမွာ ေနခဲ့ရသျဖင့္… ခုေတာ့ စိတ္က အနည္းငယ္ Fresh ျဖစ္သြားသည္… ေနာက္ထပ္ျဖစ္မွာကိုလဲ သတိနဲ႔ ေနရသည္… ၁၅ စကၠန္႔ေလာက္ ျပတင္းေပါက္မွာျပျပီးေတာ့ ဓာတ္ေလွကားၾကီး ရုတ္တရက္ နည္းနည္းျပန္က်သည္… ေတာ္ေတာ္ေလး က်ျပီထင္ပင္မဲ့ အရမ္းေတာ့ မဟုတ္… အနည္းငယ္ တုန္႔သြားျခင္းသာျဖစ္သည္… (ေနာက္ေတာ့မွသိသည္… အဲဒိေနရာမွာ ဓာတ္ပံုလွမ္းရုိက္ျခင္းျဖစ္သည္)…

အဲဒိအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဓာတ္ပံုလွမ္းရိုက္လိုက္မွန္း မသိလုိက္ဘူး...

ထို႔ေနာက္ေတာ့ ငရဲခန္းစပါျပီ… ၀ွီးကနဲ ဓာတ္ေလွကားၾကီးက အရိွန္နွင့္ က်သြားလိုက္တာ… ထိုင္ခံုနွင့္ တင္ပါး မထိ… ခါးပတ္နွင့္သာ ထိန္းထားရသည္… အေမွာင္ထုထဲကို က်သြားသျဖင့္ ေဘးကလူမ်ားကိုလဲ မျမင္ရ… အဲဒိအခ်ိန္မွာေတာ့ တကယ္ကို ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲလိုခံစားရသည္… ဘာမွလဲမျမင္ရ… ကိုယ္ဘယ္အျမင့္ကိုေရာက္ေနသည္ဆိုတာလဲ ခန္႔မွန္းလို႔မရ… အမွန္ေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြလဲ က်မလို ခံစားေနရမည္ပင္… အနည္းဆံုး က်မ သူငယ္ခ်င္းလဲ က်မနဲ႔ ထပ္တူခံစားေနရမည္ျဖစ္သည္… ဓာတ္ေလွကားၾကီးက ျပန္တက္သြားလိုက္… ၀ွီးခနဲ ျပန္က်လိုက္ႏွင့္… စိတ္ထဲတြင္ အကယ္၍မ်ား ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို အဲဒိ အရုပ္ၾကီးက တကယ့္ က်ိန္စာသင့္တဲ့ အရုပ္ၾကီးျဖစ္ျပီ ဒါစီးရင္းနဲ႔ ငါတကယ္ေသသြားမွ ဒုကၡဆိုျပီး အဓိပၸါယ္မရွိ ေတြးေၾကာက္လိုက္ေသးသည္… တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ဟိုးအေပၚဆံုးက ျပတင္ေပါက္အထိ ခဏေလးတက္သြားသည္… အဲလိုဆိုလွ်င္ က်မတို႔ အျမင့္ဆံုးအထပ္ကိုေရာက္ေနတာ ခန္႔မွန္းနိုင္သည္… ထို႔ေနာက္ျပန္က်သြားျပန္သည္… က်မကေတာ့ အဲဒါေတြစီးရင္ မေအာ္ပဲ မေနနိုင္… အသံကုန္ကို ေအာ္ျပစ္လိုက္သည္… ၄ ၅ ခါေလာက္ အတက္အက်ျဖစ္ျပီးေတာ့ ဓာတ္ေလွကားရပ္သြားျပီး… တံခါးပြင့္လာကာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ အျပံဳးမ်က္ႏွာမ်ားကို ျပန္ျမင္ရသည္… ထို႔ေနာက္ က်မလဲ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုကို ယမ္း ၂၀၀၀ နွင့္ ေရြးကာ ေနာက္တစ္ေနရာသို႔ ဆက္ခဲ့ၾကသည္…

ေနာက္ထပ္ဘယ္ေနရာသြားရင္ေကာင္းမလဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Fast pass လိုေသာ ေနရာေတြထဲတြင္ ၄ ေနရာသာ က်န္ေတာ့သည္… အခ်ိန္က ညေန ၃နာရီ ၄၅ မိနစ္ ခန္႔သာရွိေသး၍ ပထမေန႔ တိုက်ိဳဒစ္စေနလမ္းတုန္းကထက္စာလွ်င္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အခ်ိန္ စီမံခန္႔ခဲြမွဳ တိုးတက္လာတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ အျပိဳင္အဆိုင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်ီးက်ဴးေက်နပ္မိၾကေသးသည္…
ေနေလး မ၀င္ခင္ လမ္းမွာ ၾကံဳတဲ့ေနရာေလးေတြ ဓာတ္ပံုရုိက္ၾကသည္… ေျမပံုထဲက Columbia သေဘာၤၾကီးရွိရာဘက္အျခမ္းက ေလွ်ာက္ရင္ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ဓာတ္ပံုေတြ တ၀ၾကီးရုိက္ျဖစ္ၾကသည္… ေစာေစာက ဟိုေျပးဒီေျပးလိုက္စီးထားရသျဖင့္ အနည္းငယ္ အင္ဂ်င္ကို အရွိန္သတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္… ထို႔ေနာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း မီးေတာင္ၾကီးရွိရာ Mysterious Island ဘက္ကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္…

ဓာတ္ပံုရိုက္ရန္ photospot ဟုျပထားေသာ ေနရာမ်ားမွ ရုိက္လွ်င္ အကြက္အကြင္းေကာင္းေသာ ရွဳခင္းမ်ားကိုရနိုင္သည္... သရဲအိမ္နွင့္ Columbia သေဘာၤ

Journey to the Center of the Earth

အပိုင္း (၁)မွာ ေရးခဲ့သည့္အတိုင္း က်မတို႔ ၂ေယာက္ အစီးခ်င္ဆံုးျဖစ္ေသာ မီးေတာင္တြင္းရွိ Journey to the Center of the Earth ဆိုတာကို စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းမွဳေၾကာင့္ မစီးခဲ့ရေသးသျဖင့္ … ယခုအခါတြင္ စက္ျပန္ေကာင္း၍ လူမ်ား စီးေနသည္ကို သိသျဖင့္ ထပ္မံသြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္…

ကံအားေလ်ာ္စြာ ၄၅ မိနစ္သာေစာင့္ရမည္ဟု ေျပာသျဖင့္ ၀မ္းသာအားရ ၀င္တန္းစီျဖစ္ၾကသည္… တန္းစီေသာ တန္းမ်ားကပင္ မီးေတာင္ ဂူၾကီး အတြင္းပိုင္းပံုစံမ်ိဳးေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္ျပီး သတိေပးေၾကညာခ်က္မ်ားကိုလဲ ေတြ႔နိုင္သည္… ၄၅ မိနစ္ၾကာ ေစာင့္ဆိုင္း တန္းစီျပီးေနာက္ က်မတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရေသာ ယာဥ္ၾကီးကိုေရွ႕ဆံုးကေန စီးခြင့္ရပါသည္… ၂ေယာက္တစ္တဲြထိုင္ရျခင္းျဖစ္ျပီး ယာဥ္တစ္စီးတြင္ ၈ ေယာက္ (သို႔) ၁၀ ေယာက္ခန္႔ပါမည္ထင္သည္… (သိပ္မမွတ္မိေတာ့ပါ)… ရထားတဲြ အေသးစားပံုစံမ်ိဳးေလးဆိုေပမဲ့ ေဘးမွာ တံခါးမပါပါ… ေရွ႕မွာလဲ မွန္မပါပါ… ခါးပတ္သာ ပတ္ထားရပါသည္… ေရွ႕ဆံုးကထိုင္ခ်င္လို႔ တကူးတက ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းစီးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္ေနရာထိုင္ထိုင္ တူတူပဲပင္ျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ယာဥ္စထြက္တာနွင့္ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနေသာ လွဳိင္ဂူၾကီးအတြင္းသို႔ ၀င္သြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္… ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုဘာမွ မျမင္ရ… သို႔ေသာ္ ခံစားၾကည့္လို႔ရသည္… ဂူထဲ၀င္သြားသည္နွင့္ အနည္းငယ္ပူလာသည္… လံုး၀ေမွာင္က်မသြားခင္ကေတာ့ မီးေတာင္ ေခ်ာ္ရည္လိုလိုေတြကို ျမင္ခဲ့ရသည္… ထို႔ေနာက္ေတာ့ ပူတာမွ လဲြ၍ ဘာမွ မခံစားရ… အသံေတြကလဲ မီးေတာင္အတြင္းပိုင္းက အသံမ်ိဳးေတြ… (က်မလဲ မေျပာျပတတ္… ဒါေပမဲ့ ခံစားေနရတာေတာ့ က်မတကယ္ကို မီးေတာင္ထဲေရာက္ေနသလိုပင္)… ေနာက္ေတာ့ ေရေငြ႔ေတြကိုလဲ ခံစားရေသးသည္…

ေနာက္ေတာ့ တစ္ဟုန္ထိုး အတက္ေတြ အက်ေတြျဖစ္သည္… အားလံုးက ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနသျဖင့္… ေရွ႕တြင္ အတက္လား… အက်လားခန္႔မွန္းလို႔မရ… ဤအခါက်မွ အေမွာင္ထုထဲမွာ ယာဥ္စီးရျခင္းသည္… ယခင္ကလို outdoor အလင္းထဲမွာ စီးရျခင္းထက္ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္ဆိုသည္ကို သိရွိသြားသည္… အရင္က Roller coaster စီးလွ်င္ အေရွ႕ကို ျမင္ေနရသျဖင့္ ေအာက္နိမ့္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ၾကိဳတင္ စိတ္ျပင္ဆင္ကာ ကိုင္ထားလို႔ရသည္… ယခုအခါမွာေတာ့ လံုး၀ လက္ကို မေလွ်ာ့လိုက္ရဲ… လံုး၀ စိတ္ကို မေလွ်ာ့လိုက္ရဲ… ဘယ္အခ်ိန္ ၀ွီးခနဲ ေအာက္ျပဳတ္က်သြားမည္.. ဘယ္အခ်ိန္ အင့္ခနဲ အေပၚတက္သြားမည္ကို ဘာမွ ၾကိဳမသိနိုင္ေသာေၾကာင့္… လက္ကို ၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ကာ ေခါင္းကို ငုံ႕၍ စီးေနရသည္… လွဳိင္ေခါင္းအတြင္းမွာလဲ ပူလိုက္ ေအးလိုက္ႏွင့္… တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ဟိုးအေပၚနားေလာက္က်မွ လွဳိင္ေခါင္းကို ခဏဟထားေသာ ေနရာကို ယာဥ္က ျဖတ္သြားမွ က်မတို႔ အေတာ္ေလး ျမင့္တဲ့ေနရာကို ေရာက္ေနမွန္းခန႔္မွန္းလို႔ရသည္… တစ္ခဏေလး အျပင္ေလာကကို ျမင္ခြင့္ရတတ္သည္… အေမွာင္ထုရဲ႕ မြန္းၾကပ္မွဳနဲ႔ မခန္႔မွန္းနိုင္မွဳကို အဲဒါစီးအျပီးမွာ အေတာ္ေလး နားလည္သြားသည္… ဘာပဲေျပာေျပာ အခြင့္အေရးရမည္ဆိုလွ်င္ ေေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ့ ထပ္စီးၾကည့္ခ်င္ေသးသည္…

(အမွန္ေတာ့ ဒစ္စေနစီး အေၾကာင္းကို အပိုင္း ၂ နွင့္ အျပီးေရးမည္ စိတ္ကူးထားေသာ္လည္း… အကြ်န္ုပ္၏ ေလရွည္မွဳမ်ားေၾကာင့္ အပိုင္း ၃ဆက္ ရပါမည္… ယခုေတာ့ ပိုစ့္လဲ အလြန္ရွည္ေနျပီျဖစ္သျဖင့္… နားမယ္ကြယ္…)

Meteor Garden Vs Hana Yori Dango Vs Boys Before Flowers

ပုံမှန်အတိုင်းတော့ ကျမ ရုပ်ရှင်တွေ ပြန်ရိုက်ကားတွေကို သိပ်သဘောမကျပါဘူး… ဒါပေမဲ့ ခုပြောမဲ့ကားတွေကတော့ ပြန်ရိုက်တာကိုမှ တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦးမတူအောင်… သူ့ထက်သူသာအောင် ပြိုင်ဆိုင်ပြီး ရိုက်ထားတာကတစ်ကြောင်း… ကျမကို Drama Fever တွေ စပြီးပေးခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးဖြစ်တာကြောင့်တစ်ကြောင်း တို့ကြောင့်… အဲဒိ သုံးကားလုံးကို နှိုင်းယှဉ်ချင်လို့ အချိန်ကုန်ခံပြီးတော့ကို ၃ကားလုံးကို ကြည့်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်… ၃ကားလို့သာပြောတာပါ… အမှန်တော့ ဇာတ်လမ်းက တစ်ခုတည်းပဲ… ဂျပန်က Comic ကာတွန်းကို ရုပ်ရှင်ပြန်ရိုက်ထားတာ…

၂၀၀၁ ခုနှစ်မှာ ထိုင်ဝမ်က Meteor Garden ဆိုတဲ့အမည်နဲ့ အရင်ဆုံး ဇာတ်လမ်းတွဲရိုက်တယ်….

၂၀၀၈ ခုနှစ်မှာ ဂျပန်က Hana Yori Dango ဆိုပြီး အဲဒိဇာတ်လမ်းကိုပဲ ပြန်ရိုက်တယ်…

၂၀၀၉ခုနှစ်မှာတော့ Boys Before Flowers ဆိုပြီးတော့ ကိုရီးယားက လတ်တလော နာမည်ကြီးနေတဲ့ ဇာတ်လမ်းအနေနဲ့ တွေ့နိုင်တယ်…

တစ်နိုင်ငံနဲ့ တစ်နိုင်ငံ ဇာတ်လမ်းက အနည်းကျဉ်းလောက်ပဲ ကွာတယ်… ပင်မ ဇာတ်လမ်းကျောရိုးက တူတူပဲ…

အဲ… အားလုံး တူညီတဲ့အချက်ကတော့ မင်းသား ၄ယောက် ပါတယ်… မင်းသမီး ၁ယောက်ပဲ… မင်းသား ၄ယောက်လုံးက အရမ်းမိုက်…အရမ်းချောတဲ့ကောင်လေးတွေဖြစ်ရတယ်… ပြီးတော့… အဲဒိကားကို ဘယ်နိုင်ငံကပဲ ရိုက်ရိုက် လူကြိုက်များပြီး အောင်မြင်တယ်… အဲဒိကားရိုက်တဲ့ မင်းသားတွေ မင်းသမီးတွေဟာ အဲဒိကားရိုက်ပြီးရင် တဟုန်ထိုးအောင်မြင်သွားတတ်ကြတယ်… ဒီပိုစ့်လေးမှာ သူတို့ ၃နိုင်ငံက ကျမအကြိုက်နဲ့ မကြိုက်တာလေးတွေကို ယှဉ်ပြီး ပြောပြချင်တယ်…

ဇာတ်လမ်းအကျဉ်း

တစ်နိုင်ငံလုံးက ချမ်းသာပြီး လူကုံတန်အသိုင်းအဝိုင်းတွေချည်းပဲ တက်တဲ့ ကျောင်းမှာ သာမာန် လက်လုပ်လက်စား(ချို့ချို့တဲ့တဲ့) မိသားစုထဲက မိန်းကလေးတစ်ယောက်လဲ တက်တယ်… သူတို့မိသားစုအတွက်တော့ ဒီသမီးလေး ဒီလိုကျောင်းမျိုးမှာတက်ခွင့်ရတာကိုက အရမ်းကို ဂုဏ်ယူ ပီတိဖြစ်ရတယ်… မင်းသမီးကိုယ်တိုင်ကတော့ သူ့မိသားစု ဝင်ငွေအခြေအနေကြောင့် သိပ်မတက်ချင်ပေမဲ့… သူ့မိဘတွေ စိတ်ချမ်းသာဖို့အတွက် ကျောင်းမှာ အနှိမ်ခံရပင်မဲ့ ဂရုမစိုက်ပဲ တက်တယ်…

အဲဒိကျောင်းမှာ တစ်နိုင်ငံလုံး အချမ်းသာဆုံးဖြစ်တဲ့ မိသားစုကလာတဲ့ ကောင်လေး ၄ယောက်အဖွဲ့က ဗိုလ်ပဲ… သူတို့ထဲက ခေါင်းဆောင်ကောင်လေးရဲ့ မိသားစုက ဒီကျောင်းကို မ တည်ထားတဲ့သူပေါ့… ဒါကြောင့်သူတို့က ဘယ်သူ့ကိုမှ လူမထင်ပဲ ကျောင်းမှာ ဆိုးချင်တိုင်းဆိုးတယ်… သူတို့အဖွဲ့နာမည်က F4 တဲ့… ဘယ်သူမှ F4 နဲ့ ပြဿနာမတက်ရဲကြဘူး… သူတို့မကျေနပ်တဲ့သူကို အနီရောင် စာလေးကပ်ခံရပြီဆိုရင်တော့ အဲဒိလူကို တစ်ကျောင်းလုံးက F4 ကို မျက်နှာလုပ်ချင်ဇောနဲ့ ဝိုင်းပြီး အနိုင်ကျင့် နှိပ်စက်ကြတယ်… F4 က ချမ်းသာသလို… သူတို့က အရမ်းလဲ ချောတယ်… မိန်းကလေးတွေအားလုံးရဲ့ အိပ်မက်မက်ချင်စရာ ယောကျာၤးလေးတွေပေါ့…

ဒါပေမဲ့ မင်းသမီးကတော့ သတင်းကြားတာနဲ့ကို တစ်စက်ကလေးမှ သူတို့အဖွဲ့ကို ကြည့်မရခဲ့ဘူး… သို့သော် အားမတန် မာန်လျော့ဆိုတဲ့စကားအတိုင်းပဲ အများထဲက တစ်ယောက်ဆိုပြီးတော့ပဲ မပတ်သတ်ပဲနေတယ်…

ဒါပေမဲ့ သူမ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် မတော်တဆ ချော်လဲလို့ အညစ်အကြေးတွေ F4 ခေါင်းဆောင် ကောင်လေးကို ပေသွားရာက စပြီး… တောင်းပန်ပေမဲ့ မကျေနပ်နိုင်ပဲ အနိုင်ကျင့်တဲ့အတွက်…. မဟုတ်မခံပဲ အမြဲ သူငယ်ချင်းဘက်က ရပ်တည်တတ်တဲ့ မင်းသမီးနဲ့ ထိပ်တိုက် ရန်ဖြစ်ကြတယ်… နောက်နေ့မှာပဲ မင်းသမီး အနီရောင်စာရပါလေတော့တယ်… တစ်ကြောင်းလုံးက ဘယ်လောက်ပဲ ဝိုင်းနှိပ်စက်စက် မင်းသမီးက ရင်ဆိုင်တယ်… စိတ်ဓာတ်မကျတဲ့အပြင် နောက်ဆုံး ခေါင်းဆောင်ကောင်လေးကို သူမကိုယ်တိုင် သွားစိန်ခေါ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့… သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ဒီလို အားနွဲ့တဲ့ မိန်းကလေးမပြောနဲ့ ယောကျာၤးချင်တောင် စိန်ခေါ်မခံရဘူးတဲ့ ခေါင်းဆောင်ကောင်လေးအတွက် ကောင်မလေးကို စိတ်ဝင်စားဖွယ်ဖြစ်ခဲ့တယ်… ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေးကတော့ သူ ဒုက္ခရောက်တိုင်းသူ့ကို အမြဲ ကူညီခဲ့တဲ့ အေးဆပ်ဆပ်ကောင်လေး ဖြစ်တဲ့ F4 ထဲက ဒုတိယကောင်လေးကို စိတ်ဝင်စားခဲ့တယ်…

သို့သော်… မာနကြီးပြီး ကလေးဆန်တဲ့ သူဋ္ဌေးသားခေါင်းဆောင်ကောင်လေးရဲ့ အနစ်နာခံပြီး စစ်မှန်တဲ့အချစ်ကြောင့် နောက်ဆုံးကောင်မလေးလဲ သူ့ကိုပဲ ချစ်မိသွားတယ်…

ဒါပေမဲ့ သူတို့ ၂ယောက်ရဲ့ ချစ်ဇာတ်လမ်းက ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ မနာလိုသွေးထိုးမှုတွေ ကြောင့် အထင်လွဲမှုတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေခဲ့တယ်… ပြဿနာတွေကို ကျန်တဲ့ F4 အပေါင်းအပါသူငယ်ချင်းတွေရဲ့ အကူအညီနဲ့ စည်းစည်းလုံးလုံးဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့ပင်မဲ့… သူတို့ ၂ယောက်အချစ်ဇာတ်လမ်းမှာ အကြီးမားဆုံး ရန်သူကတော့ အားလုံးက ကြောက်ရတဲ့ကောင်လေးရဲ့ အမေ သူဋ္ဌေးမကြီးဖြစ်နေတယ်…

ဒီလိုအခက်အခဲတွေကြားမှာ ကလေးဆန်ဆန်ဆိုးတတ်ပေမဲ့ ကောင်မလေးကိုသိပ်ချစ်ပြီး ကောင်မလေးနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အမြဲရှိနေတတ်တဲ့ သူဋ္ဌေးသားလေးနဲ့ ဆင်းရဲပင်မဲ့ မာနရှိပြီး ဘယ်အရာကိုမှ လွယ်လွယ်အရှုံးမပေးပဲ အမှန်တရားဘက်က အမြဲရပ်တည်တတ်တဲ့ ကောင်မလေးတို့ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးကို ပျော်စရာ… ငိုစရာ... လွမ်းစရာ… ရင်ခုန်စရာ… အားကျစရာများစွာနဲ့… ကြည့်ရှုရမှာဖြစ်ပါတယ်…

နှိုင်းယှဉ်ချက်…

မှတ်ချက်။ ။ ဤ နှိုင်းယှဉ်ချက်သည် ကျမတစ်ယောက်တည်း၏ အမြင်ဖြင့်သာ ဆုံးဖြတ်ရေးသားထားချင်းဖြစ်၍ ကြိုက်သလို သဘောထားကွဲလွဲနိုင်ပါသည်…

ဇာတ်လမ်းနှိုင်းယှဉ်ချက်…

ကျောရိုးအခြေခံဇာတ်လမ်းက အရမ်းကောင်းပြီး ၃နိုင်ငံစလုံးက အဓိက အချက်တွေကို တူညီစွာရိုက်ထားသော်ညား တချို့သော ဇာတ်လမ်းအချိတ်အဆက်လေးတွေနဲ့ ဇာတ်ဝင်ခန်း အစီအစဉ်လေးတွေကတော့ ကွာခြားပါတယ်… အဲဒါလေးတွေကို ကျမသတိထားမိသလောက် နှိုင်းယှဉ်ပြောပြပါရစေ…

Taiwan Version (Meteor Garden)


ဇာတ်လမ်းအစပိုင်းမှာ အလွန်စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတယ်… တင်ပြပုံလဲ ကောင်းတယ်… ဒါပေမဲ့ အလယ်လောက်မှာ တရုတ်ကားများထုံးစံအတိုင်း အရမ်းစွဲလွန်းတယ်…  အထူးသဖြင့် မင်းသမီး သူ့မိဘတွေနေတဲ့ တောကို ပြန်သွားတဲ့ အပိုင်း က ဇာတ်အေးသွားတယ်… ဇာတ်ဝင်တေးကောင်းတယ်… ပထမ မင်းသားကလွဲလို့ ကျန်တဲ့ မင်းသား ၃ယောက်လုံးက လူသစ်တွေကို သုံးထားတယ်… သူကတော့ ၂၀၀၀ ခုနှစ်က ရိုက်တဲ့ကားဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့် နောက်ပိုင်းရိုက်တာတွေလို သိပ်ပြီး 

နောက်ဆုံးပေါ်ပစ္စည်းသုံးမှုကတော့ ဘယ်လိုက်မှီနိုင်မလဲ… ဥပမာ ဇာတ်လမ်းထဲမှာ မင်သားတွေသုံးတဲ့ဖုန်းတို့ ဘာတို့ အဲဒိခေတ်ကဖုန်းတွေဆိုတော့ နောက်မှ ပြန်ရိုက်တဲ့ကားတွေနဲ့ ယှဉ်စရာမလိုဘူးလို့ထင်တယ်… အဲဒိအချက်ကတော့ နောက်မှ ရိုက်တဲ့ ဂျပန်နဲ့ ကိုရီးယားနဲ့ လိုက်ယှဉ်မနေသင့်ဘူးလို့ထင်တယ်… တချို့ ဖိုရမ်တွေမှာ အဲဒိအချက်ကို ထိုင်ဝမ်ကားကို အပြစ်ပြောကြတာတွေ့တယ်… ဒါက ခေတ်နဲ့ပဲဆိုင်တယ်… သူတို့ မသုံးနိုင်တာမဟုတ်ဘူး… ပြီးတော့ သူက ပထမဆုံးရိုက်ရတဲ့သူ… ဒီဇာတ်လမ်းက ဘယ်လောက်ထိပေါက်မယ်မပေါက်ဘူး မသေချာပဲနဲ့ ဒီရုပ်ရှင်ရိုက်ဖို့ ကမ္ဘာမပတ်နိုင်ဘူးလို့ထင်တယ်… (ဂျပန်နဲ့ ကိုရီးယား ပြန်ရိုက်ရာမှာ ကမ္ဘာတလွှားကနေရာတော်တော်များများပါတယ်…) 

 

ဂျပန်ကား ဇာတ်လမ်း (Hana Yori Dango)

 သူက တရုတ်ကားရဲ့ Season 1 ကိုပဲ ၂ပိုင်းခွဲပြီး ရိုက်ထားတယ်… Hana Yori Dango 1 နဲ့ 2 ဆိုပြီး ရှိတယ်… သူကတော့ စ လာတာနဲ့ မင်းသားတွေ ကျောင်းလာတာ ဟတ်လီကော်ပတာနဲ့… အတော်လေးကို သားသားနားနားလဲရိုက်ထားတယ်… လူတွေက ဂျပန်ကားကမှ ပိုသုံးနိုင်တယ်လို့ ပြောကြတယ်… ဒါပေမဲ့ ဒါက မနှိုင်းယှဉ်သင့်ဘူးလို့ထင်တယ်… ဇာတ်ဝင်တေးက သာမာန်ပဲ… သိပ်ထူးထူးခြားခြားမရှိဘူး… ဆိုလိုတာက မကောင်းဘူးလို့ပြောတာမဟုတ်ဘူး… ဒီလိုကားမျိုးအတွက် ဇာတ်ဝင်တေးဆိုတာကလဲ အဓိကနေရာမှာပါတယ်လေ…. ဒါပေမဲ့ ကျမနားထဲမှာ မစွဲဘူး… (တရုတ်ကားနဲ့ ကိုရီးယား ဇာတ်ဝင်တေးက စွဲတယ်…) တချို့ကျောင်းက အခန်းတွေဆိုရင် ဟယ်ရီပေါ်တာကားက ဇာတ်ဝင်တီးလုံး မျိုးတောင် သံုးထားတယ္… သူတို့ မူရင်း ဂျပန် ဝတ္တုကိုပဲ ဂျပန်ကားရိုက်တဲ့ စတိုင်အတိုင်းရိုက်ထားပေမဲ့… ပြိုင်ဘက်နိုင်ငံတွေနဲ့ ယှဉ်ကြည့်လိုက်ရင် အနည်းငယ် အားနည်းနေတယ်… ပထမ မင်းသားနဲ့ ဒုတိယမင်းသားက နာမည်ကြီးပြီးသားတွေကိုပဲ သုံးထားတယ်… ဒါပေမဲ့ ပထမမင်းသားက ညှက်လွန်းတယ် (နောက်မှ တစ်ယောက်ချင်း နှိုင်းယှဉ်အုံးမယ်..)

ဇာတ်လမ်းက လိုရင်းတိုရှင်း ချုံ့ထားပေမဲ့… Season 1 အဆုံးပိုင်းနားမှာ မင်းသမီးက Beauty Contestant ဝင်ပြိုင်ရတာကြီးက သဘာဝသိပ်မကျဘူး… ဇာတ်လမ်းနဲ့ မလိုက်ဖက်ဘူးလို့ ခံစားရတယ်… သူလဲ မင်းသားတွေ လျှောက်လည်တဲ့ အခန်းတွေအတွက် တခြားနိုင်ငံတွေမှာ သွားရိုက်တယ်…


ကိုရီးယားဇာတ်လမ်း (Boys Before Flowers)

ကိုရီးယားကားက ဇာတ်အိမ်ဖွဲ့စည်းမှုမှာ သဘာဝကျကျ ဖွဲ့စည်းထားတယ်… ဥပမာ… မင်းသမီးက ဒီလောက်ဈေးကြီးတဲ့ ကျောင်းကို ဘာကြောင့်တက်ခွင့်ရလဲဆိုတာ… (ကျန်တဲ့ ၂ကားမှာ မပါဘူး.. ဒီကားမှာတော့ ရှင်းပြထားတယ်… ) တရုတ်ကားမှာ စွဲ လွန်းတဲ့အခန်းတွေကို သူက လိုအပ်သလို ဖြတ်ညှက်ကပ် ပေါင်းခြုံ့လိုက်တယ်… တခါတလေ တရုတ်ကားမှာ သပ်သပ်စီဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ ၂ခုကို ကိုရီးယားက တစ်ပြိုင်တည်းရှင်းလိုက်တာတွေရှိတယ်… (ဥပမာ ပြောပြမလို့ပဲ ဒါပေမဲ့ မေ့နေတယ်…) ဇာတ်ဝင်တေးတွေက အတော်လေးကောင်းတယ်… ပေါက်လဲပေါက်တယ်… နိုင်ငံပေါင်းစုံက Beach တွေနဲ့ လှတဲ့ ရှုခင်းတွေ အများဆုံးပါတယ်… နိုင်ငံလဲ တော်တော်စုံတယ်… ပိုက်ဆံလဲ အတော်လေး အကုန်ကျခံပြီး ရိုက်ထားတယ်လို့သိရတယ်… သူက နောက်ဆုံးမှ ရိုက်တဲ့ကားဆိုတော့ အရှေ့လူတွေရဲ့ လိုအပ်ချက်တွေကို အတော်လေးဖြည့်ထားတယ်လို့ ထင်တယ်… မင်းသားလေးယောက်လုံးကလဲ အားလုံး တစ်ပြေးညီသူ့ဟာနဲ့သူ အတော်လေးကို ချောကြတယ်… Over All ဇာတ်လမ်းကိုခြုံကြည့်ရင်တော့ ကိုရီးယားကို အကြိုက်ဆုံးလို့ ပြောလို့ရတယ်…

ပါဝင်သူများကို နှိုင်းယှဉ်ချက်…



ခေါင်းဆောင် မင်းသမီး

သူ့ရဲ့ Character ကတော့ အမှန်တရားဘက်ကရပ်တယ်… အားနွဲ့တဲ့သူဘက်က ရပ်တည်တယ်… ခွံအားသုံးပြီး အနိုင်ကျင့်တာကို မကြိုက်ဘူး… မာနရှိတယ်… မိန်းကလေးပင်မဲ့ နွဲ့နွဲ့နှောင်းနှောင်း အိညောင်အိညောင်မရှိဘူး… သူငယ်ချင်းတွေ အနိုင်ကျင့်ခံရတိုင်းလဲ ကယ်တင်တယ်… ဘယ်အရာကိုမှ လွယ်လွယ်အရှုံးမပေးတတ်ဘူး…

အသွင်အပြင်အရတော့ ဇာတ်လမ်းအရ သူက ချောတယ်… ဘယ်လောက်ပဲ ဂုဏ်ဒြပ်ကြီးတဲ့သူတွေကိုပဲဖြစ်ဖြစ် မဟုတ်ရင် မခံဘူး… မကြောက်ဘူး… ထိုင်ဝမ်ကားနဲ့ ဂျပန်ကားမှာတော့ မင်းသမီးက ချောတယ်… အဲဒိအတွက် သူ့မိဘတွေက သူ့သမီး ချမ်းသာတဲ့ သူနဲ့ ရအောင် ကျောင်းကောင်းမှာထားတာ… ကိုရီးယားကားမှာတော့ မင်းသမီးက မချောဘူး သာမာန်ရုပ်ရည်အနေနဲ့ပဲ သရုပ်ဆောင်ရတယ်… အစကတော့ မင်းသမီးက ဒုတိယမင်းသားကို ကြိုက်ပင်မဲ့ တကယ်တမ်း ဒုတိယမင်းသားနဲ့ တွဲတော့ ပထမမင်းသားနဲ့ ရန်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းလေးတွေ သူနဲ့ သွားခဲ့တဲ နေရာလေးတွေကိုပဲ မြင်နေပြီး ပထမမင်းသားဆီကိုပဲ ပြန်ရောက်သွားတယ်… (အဲဒိတစ်ချက်လေးပါပဲ… နောက်ပိုင်းတော့ ပထမ မင်းသားနဲ့ အရူးအမူးချစ်သွားတာပါ)

ဆန်းချိုင့် (ထိုင်ဝမ်)။ ။ 

ချစ်စရာကောင်းတယ်… အဝတ်အစားနဲ့ ပြင်ဆင်မှုက သူမ Character နဲ့လိုက်ဖက်တယ်… မာနရှိတာ… မဟုတ်မခံတတ်တာ… ခွန်အားခြင်းမမျှပင်မဲ့ သတ္တိရှိရှိ စိန်ခေါ်ရဲတာကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်သရုပ်ဆောင်နိုင်တယ်… ကောင်လေးအမေ သူဋ္ဌေးမကြီး အိမ်လိုက်လာပြီး သူမကို စော်ကားတဲ့ စကားတွေပြောတုန်းက မခံပဲ အိမ်ပေါ်က နှင်ချခဲ့တဲ့ အခန်းကို အားအရဆုံးပဲ… သူမ သရုပ်ဆောင်တာ အပိုအလိုမရှိဘူးလို့ခံစားရတယ်… ၃နိုင်ငံစလုံးက မင်းသမီးတွေယှဉ်လိုက်ရင် သူမကို အကြိုက်ဆုံးပဲ… ဒီကားဟာ သူမကြောင့် ကျမကို ပိုပြီးဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းခဲ့တယ်…


မကီနို(ဂျပန်)။ ။ 

သူမလဲ ချစ်စရာကောင်းပါတယ်… ဒါပေမဲ့ အနည်းငယ် Act Cute လုပ်တယ်… ဒီဇာတ်လမ်း Character အရ မင်းသမီးဟာ Act Cute… Act weak လုပ်ပြနေစရာမလိုဘူး… ဒါပေမဲ့ ချို့တဲ့တဲ့ မိန်းကလေးဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့် ဇာတ်လမ်းအရ သူ့အလိုလို Weak ဖြစ်တဲ့ပုံစံရှိရမယ်လို့ ကျမထင်တယ်… ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူမဟာ သူ့သဘာ၀ ဘဝပေးအရ Weak ဖြစ်ပေမဲ့ ဘယ်တော့မှ Weak ဖြစ်တာကို ပြတာမဟုတ်ဘူး… အမြဲ ကြံ့ကြံ့ခိုင်နေတတ်တယ်..အဲဒါကို သိသာထင်ရှားအောင်လုပ်ပြနေစရာမလိုဘူး… မသိမသာပဲ ပရိတ်သတ်က သနားအောင်လုပ်နိုင်မှ သရုပ်ဆောင်ကောင်းတယ်လို့ ကျမထင်တယ်… ဒါပေမဲ့ ဂျပန်မင်းသမီးလဲ သူ့ဟာနဲ့သူတော့ ကြည့်ကောင်းပါသေးတယ်…

ဂန်ဂျန်ဒီ(ကိုရီးယား)။ ။ 

ဒီပိုစ့်တစ်ပုဒ်လုံးမှာ အရေးချင်ဆုံးက သူမအကြောင်းပဲ… တမျိုးတော့မထင်လိုက်နဲ့… ကြိုက်လွန်းလို့တော့မဟုတ်ဘူး.. မုန်းလွန်းလို့… ကိုရီးယား Boy Before Flower ကို သူမကြောင့် ပြီးဆုံးတိုင်အောင် မနည်း သည်းခံပြီးကြည့်ခဲ့ရတယ်… Too much Act cute … too much act innocent …. ကျမအပေါ်မှာပြောခဲ့တဲ့အတိုင်းပဲ မင်းသမီးဟာ သူ့သဘာဝအတိုင်း Cute တယ်… innocent ဖြစ်တယ်… ဒါပေမဲ့ အဲဒါကို တကူးတက လုပ်ပြနေစရာမလိုဘူး… သူမရဲ့ ရိုးသားပါတယ်ဆိုတဲ့ အမူအယာမျိုးလုပ်ပြနေတာဟာ တုံးတုံးအအ မိန်းမပုံစံမျိုးပေါက်နေတယ်လို့ ကျမထင်တယ်… ထိုင်ဝမ်ရော ဂျပန်ရောက မင်းသမီးတွေ သရုပ်ဆောင်သွားတာ တစ်ယောက်မှ ငတုံးမပုံစံမပေါက်ဘူး… အဲဒါအချက်က ကျမကို စိတ်အနှောက်အယှက် အပေးဆုံးအချက်ပဲ… မင်းသမီး ၃ယောက်လုံးကို ယှဉ်ကြည့်မယ်ဆိုရင်လည်း သူမဟာ ရုပ်အဆိုးဆုံးဖြစ်တယ်… ဇာတ်လမ်းအရ မင်းသမီးဟာ မင်းသား၄ယောက်ရဲ့ Junior အဖြစ်သရုပ်ဆောင်ရပင်မဲ့… သူ့အသက်ဟာ ပါတဲ့ မင်းသား ၄ယောက်လုံးထက် ကြီးတယ်ဆိုတာ သိသာစေတယ်…

အဝတ်အစားကလဲ တကယ့်ပွဲနေ့ပွဲထိုင်တွေမှာ ကောင်းကောင်းကန်းကန်းဝတ်ရမဲ့နေရာဆိုရင် ဂါဝန်အတိုကြီး အမြဲဝတ်တယ်… သူမခြေထောက်တုတ်တုတ်တွေနဲ့ လုံးဝကြည့်မကောင်းဘူး… Costume Designer ကိုပဲ အပြစ်ပြောရမလား… သတိထားပြီးကြည့်မိတယ်… ပွဲလုပ်တိုင်း ဂါဝန်အတိုကြီးဝတ်တယ်…

ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာတော့ ကျောင်းသူဝတ်စုံ စကပ်အတိုလေးတွေဝတ်တာများတယ်…

ပြီးတော့ မင်းသားအမေ သူ့အိမ်လိုက်လာပြီး စော်ကားတဲ့ စကားတွေပြောတော့လဲ ငတုံးမကြီးလို ပါးစပ်ကြီး ဟပြီးနားထောင်နေတယ်… ဘာတစ်လုံးမှ ပြန်မပြောဘူး… ကိုရီးယားကားက မင်းသားအမေက မင်းသမီးကို စော်စော်ကားကား မှိုချိုးမျှစ်ချိုးအပြောဆုံးပဲ… ဒါပေမဲ့ ငြိမ်ခံနေတယ်… သူ့ဘက်ကနာလို့ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး… ဇာတ်လမ်းထဲက ဇာတ်ကောင်မင်းသမီးဘက်က နာလို့ပြောတာပါ… တခြားကားတွေမှာ မင်းသားနဲ့ မင်းသမီးတွေ့ရင် ကိုယ်ကလဲလိုက်ပြီး ကြည်နှုး ရင်ခုန်နေတတ်ပင်မဲ့… သူ့ကြောင့် မင်းသားနဲ့ သူနဲ့တွေ့ရင် ရင်ခုန်ဖို့နေနေသာသာ မင်းသားဘက်ကနေ နာနေရတယ်… ဒီဇာတ်လမ်းကို မင်းသမီးလုပ်ရဖို့အတွက်များ ပိုက်ဆံပေးပြီးလိုက်ထားသလားလို့ စိတ်ထဲမှာ မှတ်ထင်မိတယ်… ကျမအတွက်တော့ ဒီဇာတ်လမ်းမှာ သူမကို ဇာတ်ကောင်အဖြစ်ရွေးထားတာဟာ ကျန်တဲ့ သူအားလုံးကို ဆွဲချသွားတယ်လို့ထင်မိတယ်… မင်းသားတွေခမျာ ကျန်တဲ့နိုင်ငံတွေက မင်းသားတွေထက်ချောပင်မဲ့ သူမကိုဝိုင်းချစ်နေကြရတဲ့အတွက် ကျမစိတ်ထဲသူတို့ကိုပါရောပြီး ကြိုက်ချင်စိတ်ကုန်သွားတယ်… ကျမအနေနဲ့ သူမရဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို စော်ကားတာတော့မဟုတ်ပါဘူး… သူမလဲ အနည်းနဲ့အများတော့ ကြိုးစားထားမှာပါ… သူမကို ခုလိုပြောနေဖို့လဲ ကျမကဘာကောင်မှ မဟုတ်ပါဘူး… ဒါပေမဲ့ ပရိတ်သတ်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ကိုယ့်စိတ်ထဲရှိတာကို ဝေဖန်ရုံသတ်သတ်ပါ… ဒီဘလောက်ပေါ်မှာ မြန်မာလိုရေးနေတဲ့အတွက်လဲ သူမအတွက် ဘာမှ မထိခိုက်ဘူးလို့ထင်ပါတယ်…

ခေါင်းဆောင်မင်းသား…

သူ့အသွင်အပြင်ကတော့ ဆံပင်ကောက်တယ်… အရပ်ရှည်တယ်… ချောတယ်…

အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်တဲ့အတွက် ခန္ခာကိုယ်ဖွင့်ထွားသင့်တယ်လို့ကျမထင်တယ်…

သူဟာ… ကောင်မလေးနဲ့မတွေ့ခင်အထိဆိုးတယ်… ဒါပေမဲ့ သူဆိုးတာက ကလေးဆိုးသလိုပဲ… စိတ်ထားမကောင်းလို့ သူများနစ်နာပါစေဆိုပြီးဆိုးတာမဟုတ်ပင်မဲ့… တခါတလေ သူတို့လုပ်လိုက်လို့ သူတို့မသိလိုက်ချိန်မှာပဲ ဘဝပျက်သွားတဲ့ သူတွေရှိတယ်… ဇွတ်တရွတ်ဆန်တယ်… စကားပြောရင် မောက်မာတယ်… နုနုညံ့ညံ့မပြောတတ်ဘူး… ဘယ်တော့မှ တဘက်သားကို မတောင်းပန်တတ်ဘူး…

သူ့ရဲ့ လက်သုံးစကားကတော့ “လောကကြီးမှာ တောင်းပန်တိုင်းသာ ပြဿနာတွေ ပြေငြိမ်းနေမယ်ဆိုရင်… ရဲတွေရှိနေဖို့ မလိုအပ်တော့ဘူး” တဲ့….

ချစ်စရာကောင်းတဲ့အကျင့်လေးက စကားပုံတွေဘာတွေပြောရင် အမြဲမှားပြောတတ်တယ်… မိန်းမလုံးဝစိတ်မဝင်စားဘူး… သူ့ကိုဘယ်လောက်ပဲ လိုချင်တဲ့မိန်းမတွေများများ ဖွဲ ဇကွဲလိုပဲ ဆက်ဆံတယ်… ဒါပေမဲ့ မင်းသမီးနဲ့ကျမှ ငွေနဲ့လဲ ပေါက်လို့မရ… သူသိပ်ချစ်ရတဲ့ သူ့အစ်မနဲ့လဲ Character တူနေတဲ့ ကောင်မလေးမို့ အရမ်းချစ်သွားတဲ့နောက်ပိုင်းမှာ သူအတော်လေးပြောင်းလဲခဲ့တယ်..

ကြမ်းတမ်းတဲ့သူ့စရိုက်ကြောင့် မင်းသမီးနားကပ်တဲ့ ကောင်မှန်သမျှကို လက်သီးနဲ့ ဖြေရှင်းမယ်ဆိုတာချည်းပဲ… မင်းသမီးကို သဲသဲလှုပ်ချစ်ပြီး မင်းသမီးလိုအပ်ချိန်တိုင်းမှာ အမြဲရှိတယ်… သူ သဝန်အတိုဆုံးသူကတော့ မင်းသမီး အရင်က စိတ်ဝင်စားခဲ့တဲ့ သူ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း ဒုတိယမင်းသားနဲ့ပဲ…

သောက်မိန်စွတ် (ထိုင်ဝမ်)။ ။ 

အသွင်အပြင်မှာ မူရင်း ဝတ္တုထဲက မင်းသားက ဆံပင်ကောက်ပင်မဲ့.. ဒီထိုင်ဝမ်မင်းသားက မကောက်ဘူး… Spiky hair နဲ့… ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းလဲရှိတယ်…

စစလာချင်းအတော်အမြင်ကပ်စရာကောင်းပင်မဲ့… နောက်ပိုင်းအရမ်းကို ရင်ခုန်ချင်စရာ ချစ်ချင်စရာကောင်းအောင် သရုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့တယ်… တကယ့် ဒီဇာတ်လမ်းမှာ လိုအပ်နေတဲ့ သူဋ္ဌေးသားရဲ့ Character ကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်သရုပ်ဆောင်နိုင်တယ်လို့ထင်တယ်…

၃နိုင်ငံစလုံးက မင်းသားတွေက ချောကြပင်မဲ့ ဒီမင်းသားရဲ့ အကြည့်… အသံ… လှုပ်ရှားမှု… သဝန်တိုပုံ စတာတွေက ကြည့်နေရင်း စိတ်ထဲအသဲထဲ အေးခနဲ လှုပ်ရှားတဲ့အထိ ကျမကို ပြုစားနိုင်တယ်… ကျမအမြင်မှာတော့ ဒီဇာတ်လမ်းကိုရိုက်တဲ့ ၃နိုင်ငံစလုံးကမင်းသားတွေထဲမှာ သူက အသင့်တော်ဆုံးနဲ့ အကောင်းဆုံးလို့ထင်တယ်….

ဒိုမီရိုဂျီ (ဂျပန်)။ ။ 

အသွင်အပြင်အရ ကျန်တဲ့ F4 ၃ယောက်နဲ့ ယှဉ်ရင် သူက ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ပြီး ညှပ်နေတယ်… အရမ်းပိန်လွန်းတယ်… ဒီမင်းသားကို တခြားကားတွေမှာ အရမ်းကြိုက်ပင်မဲ့… သူဟာလဲ ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ သူတစ်ယောက်ဆိုတာ လက်ခံပင်မဲ့ ဒီဇာတ်ကောင်နဲ့တော့လုံးဝမလိုက်ဖက်ဘူးလို့ထင်တယ်… ဝတ္တုထဲက ဇာတ်ကောင်အတိုင်း ဆံပင်တော့ ကောက်တယ်… ဂျပန်တွေရဲ့ စကားပြောတဲ့အကျင့်ပဲလား ဒါမှမဟုတ်သူကိုယ်တိုင်က လိုတာထက်ပိုသရုပ်ဆောင်နေသလားတော့မသိဘူး… စကားပြောရင် အော်လွန်းတယ်… (တခြားနိုင်ငံကမင်းသားတွေလဲ အော်ပါတယ်… ဇာတ်ကောင်စရိုက်ကိုက စကားကို ညင်ညင်သာသာမပြောတတ်ဘူးဆိုပင်မဲ့… ဂျပန်မင်းသားက ပိုလွန်းတယ်လို့ထင်တယ်…) ၃နိုင်ငံယှဉ်ရင်တော့ ဂျပန်မင်းသားက ဒီဇာတ်ကောင်နဲ့ မလိုက်ဖက်ဆုံးလို့ထင်တယ်…

ဂူဂျွန်ပြို (ကိုရီးယား) ။ ။ 

အရပ်ရှည်တယ် ဆံပင်ကောက်တယ်… ဂျပန်မင်းသားလောက်မပိန်ပင်မဲ့ အနည်းငယ်တော့ပိန်တယ်… သို့သော် သူ့မှာလဲ သူ့ Character နဲ့လိုက်ဖက်တဲ့ ရုပ်ရည်ရှိတယ်… သရုပ်ဆောင်လဲ အပိုအလိုမရှိဆောင်နိုင်တယ်… ဒါပေမဲ့ ထိုင်ဝမ်မင်းသားကိုတော့ မမှီဘူး… (ဒါရိုက်တာကပဲ အဲလိုလောက်ပဲ သရုပ်ဆောင်ခိုင်းလို့လားတော့မသိ)… သူကတော့ ကျမစိတ်ထဲမှာ ဒုတိယလိုက်တယ်…

ဒုတိယမင်းသား…

သူ့အသွင်အပြင်ကတော့ ဆံပင်က ရွှေအိုရောင်လေးနဲ့ မိန်းကလေးဆန်ဆန် နုနုညံ့ညံ့လေးချောတယ်…

သူ့ရဲ့ Character ကတော့ တိတ်ဆိတ်တာကို ကြိုက်တယ်… အေးဆေးသမားဖြစ်တယ်… သူအကြိုက်နှစ်သက်ဆုံးအလုပ်က အိပ်နေရတာကိုပါပဲ… အားလပ်ချိန်မှာ လူရှင်းတဲ့ ကျောင်လှေကားထစ်တစ်ခုမှာ တစ်ယောက်ထဲ ထိုင်နေတတ်တယ်… တခါတလေလဲ ဂီတခန်းမှာ တယောထိုးနေတတ်တယ်… သူက ငယ်ငယ်ထဲက သူ့ကို အားပေးခဲ့တဲ့ မမတစ်ယောက်ကို တဖက်သတ်ချစ်နေတယ်… အဲဒိ မမ က ခုချိန်မှာ အရမ်းကို အောင်မြင်ကျော်ကြားနေတဲ့ မော်ဒယ်ဖြစ်နေတယ်… ဒါပေမဲ့ မမ နဲ့ ဇာတ်လမ်း ပြီးသွားတဲ့နောက်မှာတော့ သူ့အနားမှာ အမြဲရှိနေတဲ့ မင်းသမီးကို ချစ်သွားတယ်… သို့သော် သူ့သူငယ်ချင်း အရမ်းချစ်မှန်းသိလို့ နောက်ဆုတ်ပေးခဲ့တယ်… ဒုတိယမင်းသားများထုံးစံအတိုင်း မင်းသမီးလိုအပ်ချိန်တိုင်းမှာလဲ သူက အမြဲရှိနေတတ်တယ်…

ဝှားကျယ်လေ့ (ထိုင်ဝမ်) ။ ။ 

ဇာတ်ကောင်စရိုက်နဲ့ အတော်လေးလိုက်ဖက်တယ်… အဲဒိမင်းသားရဲ့ အပြင်က Character ကိုကလဲ အိပ်နေရတာကို အကြိုက်ဆုံးပဲတဲ့… ရုပ်ရည်ကလဲ အတော်လေး ချောတယ်.. သူချောတဲ့ ပုံနဲ့ ပထမ မင်းသားချောတဲ့ပုံက အစောက ရှင်းပြပြီးသားအတိုင်း မတူဘူး.. ဟိုက ယောကျာၤးဆန်ဆန် မာမာကျောကျောချောတာ… သူက မှုန်နေအောင်ချောတာ… ထားပါတော့… ကြောငြာဝင်သလိုဖြစ်နေပြီ…

ဒါပေမဲ့ သူက ပိန်လွန်းတယ်… ပိန်ရှည်ကြီးလိုဖြစ်နေတယ်… ရှည်တော့ လက်ပြင်က ကုန်းတယ်… ကျန်တဲ့အချိန်ချောသလောက် သူပြေးရင်လုံး၀ ကြည့်မကောင်းဘူး… လိန်ပိန်နေတာပဲ… အင်း… ၃နိုင်ငံစလုံး ယှဉ်ရင်တော့ အားလုံးက သူမသာ ကိုယ်မသာပင်မဲ့… ကျမကတော့ personally ထိုင်ဝမ်မင်းသားကို အကြိုက်ဆုံးပဲ… ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဲဒိ ကြည့်တဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်က Teenager အရွယ်ဆိုတော့…. အဲဒိမင်းသားတွေကို စွဲလမ်းလွန်းလို့ အိပ်မက်တောင် ခဏခဏမက်တယ်…

(တပါတည်း ကြော်ငြာဝင်လိုက်အုံးမယ်… စကာၤပူကို မိဘတွေပို့တုန်းက လုံးဝမလာချင်ဘူး… တငိုငိုပဲ… ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံး စိတ်အားတက်သွားတာလေးက စကာၤပူကို ထိုင်ဝမ် F4 အဖွဲ့လာပြီး ဖျော်ဖြေလေ့ရှိတယ်ဆိုတာသိသွားတာကလဲ တစ်ကြောင်းပါတယ်…)

ဟာနာဇာဝါ ရူရိ, rui (ဂျပန်) ။ ။ 

သူလဲ သူ့ဇာတ်ကောင်နဲ့ သူလိုက်ဖက်တယ်… ဝတ်ပုံစားပုံ ပြင်ပုံဆင်ပုံ အားလုံး ကောင်းတယ်… သွားထပ်ကလေးတွေရှိတယ်… ဒါပေမဲ့ သူက ပထမ မင်းသားထက် အရပ်ရှည်နေတယ်… သူ့လဲ ကြိုက်တာပဲ…








ဂျီဟူး (ကိုရီးယား)။ ။ 

သူလဲ ဆံပင်အရောင်လေးနဲ့ ရုပ်လေးကလဲ မိန်းမဆန်ဆန်လေးချောတာပဲ… စစချင်းကြည့်တုန်းက သူက ၃နိုင်ငံစလုံးက ဒုတိယမင်းသားထဲမှာ အချောဆုံးလို့ထင်ရပင်မဲ့ သူက သေချာကြည့်လေ ကြည့်လေ မချောတော့လေပဲ… အပေါ်က ထိုင်ဝမ်နဲ့ ဂျပန်မင်းသားတွေက အကြည့်ခံတယ်… နောက်ပြီး ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းက သူနဲ့ မင်းသမီးနဲ့ အခန်းက ပိုများနေတယ်… မင်းသားအခန်းတောင် သူ့လောက်များမယ်မထင်ဘူး… အဲဒါကတော့ ဒါရိုက်တာတို့ ဇာတ်ညွန်းတို့နဲ့ ဆိုင်မယ်ထင်ပါတယ်… ဒါပေမဲ့ အဲလို ဖြစ်နေတာကြီးကို မကြိုက်ဘူး… ဒုတိယမင်းသားတွေထုံးစံအတိုင်း မင်းသမီး ဒုက္ခရောက်တိုင်း သူတို့က ကူညီရပင်မဲ့ ကိုရီးယားကတော့ အလွန်အကျွံဖြစ်နေသလိုပဲ… အဲလောက်ကြီး ရိုက်ပြနေတော့ ပထမ မင်းသားတောင် သူ့လောက် Cool မဖြစ်တော့သလိုဖြစ်လာရော… နောက်ပြီး ဒီမင်းသား သရုပ်ဆောင်တာလဲ နဲနဲပေါ့သလိုပဲ… သူကိုယ်တိုင်လဲ အင်တာဗျူးတစ်ခုမှာ ဖြေထားတာ ဖတ်လိုက်ရတယ်… သူသရုပ်ဆောင်ရတဲ့ Character ကို သိပ်သဘောမကျဘူးတဲ့… အဲဒိ Character ရှိတဲ့သူက Strange ဖြစ်တယ်… သူ့ကို တခြားဇာတ်လမ်းမှာ ကြိုက်ကောင်းကြိုက်မယ်ဆိုပင်မဲ့… ဒီဇာတ်ကောင်အရတော့ မကြိုက်ဘူး…

ကျန်တဲ့ F4 နှစ်ယောက်

သူတို့ ၂ယောက်က ဇာတ်လမ်းထဲမှာ ဇာတ်ပို့သဘောလောက်ပါပဲ… သူငယ်ချင်းလေးယောက် အားလုံးက မင်းသားချောတွေဖြစ်မှ ပရိတ်သတ်ကို ဆွဲဆောင်နိုင်မယ်ဆိုလို့ ထည့်ထားသလားအောင့်မေ့ရတယ်… သူတို့ရဲ့ Character က ရည်းစားများတယ်… မိန်းမတွေကို အထည်လဲတွဲတယ်… တချိန်မှာ သူဋ္ဌေးသားများ ထုံးစံအတိုင်း မိဘပေးစားတာကို ယူ… မိဘ လုပ်ငန်းကို ဆက်ရမဲ့အတူတူ လတ်တလောမှာ ဆော်တွေနဲ့ပဲ ပျော်ပျော်နေတယ်… သူတို့ ၂ယောက်ရဲ့ အခန်း ကဏ္ဍက ပထမ မင်းသားနဲ့ ဒုတိယမင်းသား မင်းသမီးကိုလုတုန်းက ရန်ဖြစ်ရင် သူတို့က ဝင်ဖြန်ဖြေတယ်… ရန်ဖြစ်ရင် ၄ယောက်ဆိုတော့ နိုင်တယ်… အဲဒိ ၂ယောက်ထဲမှာမှ ၁ယောက်ကတော့ မင်းသမီး ငယ်သူငယ်ချင်းလုပ်တဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ တွဲရတယ်… သူကတော့ တတိယမင်းသားလို့ဆိုလဲ မမှားနိုင်ဘူးပေါ့လေ… သူ့ဇာတ်လမ်းက နောက်တစ်ယောက်ထက်စာရင် ပိုပါတယ်ဆိုတော့… ဒါပေမဲ့ ပို့ရှည်နေလို့ သူတို့အကြောင်းကိုတော့ တစ်ယောက်ချင်း မပြောတော့ပါဘူး… ပေါင်းပြောလိုက်မယ်…

တတိယမင်းသားနဲ့ မင်းသမီးငယ်သူငယ်ချင်းအတွဲွဲ

ထိုင်ဝမ်။ ။ 

သိပ်စွဲဆောင်မှုမရှိဘူး… မင်းသမီးသူငယ်ချင်းလုပ်တဲ့ ကောင်မလေးက လတ်တလောမှာတော့ နာမည်ကြီးမင်းသမီး (Rainie Yang) ဖြစ်နေပင်မဲ့… အဲဒိကားထဲမှာတော့ စာကလေး အမွေးနှုတ်ထားတဲ့ပုံစံနဲ့ ကလေးသာသာ အရွယ်လောက်ပဲရှိတယ်… ကြည့်မကောင်းဘူး… သူတို့ ၂ယောက်
ဇာတ်လမ်းကို ရင်မခုန်ဘူး… ဟိုမင်းသား သရုပ်ဆောင်ညံ့တာလဲ ပါမှာပေါ့နော်…


ဂျပန်။ ။

အဲဒိမင်းသားကို သိပ်မကြိုက်ဘူး… သူ့ပုံစံကို မကြိုက်တာ… (But I like him in lier game)   မင်းသမီး သူငယ်ချင်းလုပ်တဲ့ ကောင်မလေးကိုလဲ မကြိုက်ဘူး… သရုပ်ဆောင် ၂ယောက်လုံးကို မကြိုက်မှာတော့ သူတို့ အချစ်ဇာတ်လမ်းကိုလဲ စိတ်မဝင်စားဘူး… အချိန်ပြည့် ရိုးရာလက်ဖက်ရည်ဖျော်ပြီး ပျင်းစရာကောင်းတယ်… 

ကိုရီးယား။ ။ 

ရှေ့မှာပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း ကိုရီးယား F4 လေးယောက်စလုံးက အကုန်ချောတယ်… ဒီတော့ ဒီကောင်လေးလဲ ချောတယ်… မင်းသမီးသူငယ်ချင်းလုပ်တဲ့ကောင်မလေးကလဲ ချစ်စရာလေး… မင်းသမီးနဲ့ ယှဉ်လိုက်လို့လားမသိဘူး… သူကပိုတောင်ချောနေသေးတယ်… သူတို့ ၂ယောက်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းဆင်ပုံလေးကလဲ အစပိုင်းလေးက တခြားနိုင်ငံတွေနဲ့ အနည်းငယ်ကွဲတယ်… သူတို့ ၂ယောက်အတွဲကို ကြိုက်တယ်…

နောက်ဆုံး F4 ထဲက စတုတ္ထမင်းသားကတော့ တိုတိုပဲပြောတော့မယ်….

ထိုင်ဝမ်ကမင်းသားက ဆံပင်ရှည်နဲ့ အခြောက်ကြီးအတိုင်းပဲ… တော်တော်များများက အမြင်ကပ်ကြတယ်… ထိုင်ဝမ် F4 ကို အခြောက်တွေလို့ လူတွေပြောကြတဲ့ အကြောင်းရင်းက သူ့ကြောင့် အတော်လေးဆိုင်မယ်… ဒါပေမဲ့ ခုတော့ အဲဒိမင်းသားလဲ ဆံပင်ညှပ် မုတ်ဆိတ်တွေဘာတွေထားပြီး သိုင်းကားတွေဘာတွေရိုက်တော့ ကြည့်လို့ကောင်းသား… 

ဂျပန်က မင်းသားက အားတော့နာပါတယ်… သိပ်တောင် သတိမထားမိဘူး… သာမာန်ပဲ… 

ကိုရီးယားက တဖန် သူကအချောဆုံးပဲပေါ့ကွယ်…. Best Best… ပါပဲ… နောက်ကားတွေမှာ ခေါင်းဆောင်မင်းသားအဖြစ် မျှော်လင့်ပါတယ်... 

မင်းသားအမေ

ဒီမိန်းမကြီးက အတ္တကြီးကြီး သူဋ္ဌေးမကြီး… သားသမီးတွေကို စီးပွါးရေအရ သူအကျိုးအမြတ်ရှိမဲ့သူတွေနဲ့ပဲ ပေးစားချင်တဲ့သူ… ခံစားချက်တွေ အချစ်တွေနဲ့ မိခင်ရဲ့ နွေးထွေးမှုလုံးဝမရှိဘူး…

ထိုင်ဝမ်အမေ။ ။ 

ပုံစံက ခန့်ညားတယ်… ချောတယ်… အဆင့်ရှိတယ်… တချိန်တည်းမှာပဲ မောက်မာတယ်… ရက်စက်တယ်… ၃နိုင်ငံလုံးက အမေတွေယှဉ်လိုက်ရင် သူက အချောဆုံးနဲ့ ကျမအကြိုက်ဆုံးပဲ… (ဓာတ်ပုံက အဲကားထဲက ပုံမဟုတ်ပါဘူး... မင်းသမီးမဟုတ်တော့ သူ့ပုံက ရှာရခက်လို့ ဒီပုံပဲတင်လိုက်တာပါ... ရုပ်ရှင်ထဲမှာတော့ အပြင်အဆင်အရ ပိုချောပါတယ်...)




ဂျပန် အမေ။ ။ 

အရပ်က ပုတက်တက်နဲ့ဆိုတော့ သူ့အခန်းလာရင် မကြောက်တဲ့အပြင် ရီတောင်ရီချင်နေသေးတယ်… တစ်ကားလုံးမှာတော့ သူ့ကိုကြောက်ပြလိုက်ကြတာ တုန်လို့… သူ့ရဲ့ အသွင်အပြင်နဲ့တင် ဒီဇာတ်ကောင်နဲ့ မလိုက်ဖက်ဘူးလို့ကျမကတော့ ထင်တယ်…







ကိုရီးယားအေမ။ ။ 

မျက်လုံးက အတော်လေး ကောက်ကျစ်တဲ့ ပုံစံပေါက်တယ်… သူဋ္ဌေးမကြီးတွေရဲ့ ဥပတိရုပ်မရှိဘူး… ဇာတ်လမ်းအရ သူဟာ လူဆိုးလုပ်ရပင်မဲ့ သူဋ္ဌေးမကြီးတွေရဲ့ ခန့်ညားတဲ့ဥပတိရုပ်တော့ ရှိသင့်တယ်လို့ ကျမထင်တယ်… ပြီးတော့ သူက ကျန်တဲ့ ၂နိုင်ငံက အမေတွေထက်ပိုပြီးတောင် ရက်စက်သလိုပဲ… (ဒါပေမဲ့ မင်းသမီးကို မကြိုက်တော့ ကျမစိတ်ထဲ သူရက်စက်တာဘာမှ မပြောပလောက်တော့ပါဘူး…)



မင်းသမီး မိသားစု

ဆင်းဆင်းရဲရဲ ပျော်ပျော်ပါးပါးနေတတ်တယ်… ငွေကို အလွန်အမင်းမက်တယ်… သူ့သမီးကို ဘယ်သူနဲ့ရရ ချမ်းသာတယ်ဆိုပြီးရော… သူဋ္ဌေးသားနဲ့များ အပြင်ထွက်သွားရင် ညအိပ်ညနေ အိမ်ပြန်မလာလဲ စိတ်မဆိုးဘူး… ဒါပေမဲ့ သမီးကို ချစ်တဲ့စိတ်တော့ အပြည့်အဝရှိတယ်… သူ့သမီးကို သူဋ္ဌေးမကြီးက ငွေနဲ့ ပေါက်ပြီး သူ့သားနဲ့ ဖြတ်ခိုင်းတော့ သူ့အမေက စိတ်ဆိုးပြီး ဆားအိုးနဲ့ ခေါင်းပေါ်က လောင်းချခဲ့တယ်… ဒါပေမဲ့ သူဋ္ဌေးမကြီးပြန်သွားတော့ “ဖြတ်ဖို့ကိုတောင် ဒီလောက်များများပေးနိုင်တာ… သူ့သားကိုရရင် ပိုပြီးတော့တောင်ချမ်းသားအုံးမှာ သူ့သားကို ရအောင်ယူ”လို့ သူ့သမီးကိုပြောခဲ့တယ်… ကျမအတွက်တော့ အဲဒိ မိဘနှစ်ပါးရဲ့ Character က Annoying ဖြစ်တယ်… ထိုင်ဝမ်ကားမှာတော့ မိဘ၂ပါးပဲပါပေမဲ့… ဂျပန်နဲ့ ကိုရီးယားမှာတော့ မောင်လေးတစ်ယောက်ပါပါတယ်…

ထိုင်ဝမ်မိသားစု။ ။ အထူးသဖြင့်တော့ ထိုင်ဝမ်မှာ မင်းသမီး မိဘတွေလုပ်တဲ့ ၂ယောက်က အတော်လေး စိတ်ရှုတ်စရာကောင်းတယ်… အားလုံးထဲမှာ စိတ်ရှုတ်စရာအကောင်းဆုံးပဲ… စကားကလဲ အလွန်များတယ်… သရုပ်ဆောင်လဲ ပိုတယ်… သူတို့အခန်းလာရင် ရစ်တောင်ကြည့်တယ်…
ဂျပန်မိသားစု။ ။ ဂျပန် မိဘတွေလဲ စိတ်ရှုတ်စရာကောင်းတာပါပဲ… ဒါပေမဲ့ ထိုင်ဝမ်နဲ့ ကိုရီးယားလောက်မဆိုးဘူး…

ကိုရီယားမိသားစု။ ။ အားလုံးတူတူတွေချည်းပါပဲ… ဒါပေမဲ့ အဲဒိမိဘလုပ်တဲ့ သူတွေကို တခြားကားတွေမှာလဲ မြင်ဘူးနေတော့ သိနေတယ်… ဒီလောက်တော့ စိတ်မရှုတ်ဘူး… မကြိုက်တော့လဲ ကျော်ကြည့်လိုက်တာပေါ့…

နှိုင်းယှဉ်မယ်ဆိုရင် ကျန်တဲ့သူတွေအများကြီးကျန်ပါသေးတယ်… မင်းသားအစ်မ… ဒုတိယမင်းသားကြိုက်တဲ့ မမ လုပ်တဲ့ မင်းသမီး… ဒါပေမဲ့ ပိုစ့်လဲ အတော်လေးရှည်နေပြီ… တခြားလူတွေ စိတ်ဝင်စားလား မဝင်စားလားတော့ မသိပါဘူး… ဒါပေမဲ့ ကျမလိုပဲ Drama ကြိုက်တဲ့ ပိုးတူသူများကတော့ စိတ်ဝင်စားမှာပါ… ဒီကား၃ကားလုံးကို ကြည့်ပြီးတာကြာပါပြီ… ဒါပေမဲ့ ရေးရင် ပိုစ့်ရှည်မယ်ဆိုတာ သိလို့ မရေးပဲနေတာပါ… ဒါပေမဲ့ တချို့တွေက ကိုရီးယား ကားကိုပဲ ကြည့်ပြီး… ကိုရီးယားကမှ အကောင်းဆုံး… ကိုရီးယားမင်းသားကိုမှ အကြိုက်ဆုံးလို့ပြောနေကြပြီး… ကျမက အများနဲ့ တစ်ယောက်ဖြစ်နေလို့ ၃ကားလုံးကြည့်ဖူးတဲ့ ကျမက ကျမ အမြင်ကို နှိုင်းယှဉ်ပြတာပါ… ကျမကိုယ်တိုင်လဲ ကိုရီးယားမင်းသားကို ကြိုက်ပါတယ်… ဒါပေမဲ့ ဒီဇာတ်လမ်းနဲ့ ဒီဇာတ်ကောင်ကို အပိုင်နိုင်ဆုံးသရုပ်ဆောင် နိုင်သူကတော့ ထိုင်ဝမ်မင်းသားနဲ့ ထိုင်ဝမ်မင်းသမီးပါ… ကျမလို Drama Addicted မဟုတ်တဲ့သူတွေအတွက် ၃ကားလုံးကို ကြည့်ခိုင်းပြီး နှိုင်းယှဉ်ဖို့ ကျမ မပြောသာပါဘူး… ၁ကားပဲကြည့်ပြီး ကိုရီးယားက အကောင်းဆုံးလို့လဲ ထင်ချင်ထင်နေကြမှာပါ… အဲဒိအတွက်ကြောင့် ကျမကလဲ ကျမရဲ့ ထင်မြင်သုံးသပ်ချက်ကို တင်ပြလိုက်တာပါ… လူတစ်ကိုယ်အကြိုက်တစ်မျိုးဆိုတဲ့အတိုင်း ကျမကြိုက်တာမှ အကောင်းလို့ ကျမကလဲ ထင်ပင်မဲ့… သူများကြိုက်တာကို မကြိုက်ရဘူးလို့တော့ ကျမ မပြောပါဘူး… အဲဒိအတွက်လဲ ကြိုက်သလို သဘောထားကွဲလွဲနိုင်ပါတယ်… ပိုစ့်အရှည်ကြီးကို အဆုံးထိဖတ်သွားတဲ့ သင့်ကိုလဲ အထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်… ရုပ်ရှင်ကားတွေကို www.mysoju.com www.viikii.net တွေမှာ အင်္ဂလိပ်စာတမ်းထိုးတွေနဲ့ သွားရောက်ကြည့်ရှုနိုင်ပါတယ်…