ကိုရီးယားစာ စားၾကပါအံုး...

ျပန္ေရာက္ေရာက္ျပီးခ်င္း မေရာက္ေသး ဟန္ေဆာင္ျပီး ပိုစ့္မတင္ပဲေနလို႔မ်ားရမလားလို႔… တိတ္တိတ္ေလးေနေနပင္မဲ့ သိတဲ့သူေတြကလဲ သိေန.. ပိုစ့္ေရးဖို႔ ေျပာလာတဲ့သူေတြကလဲရွိေတာ့ အားနာလာတယ္ေလ…

အမွန္ေတာ့ မေဗဒါပိုစ့္မေရးျဖစ္တဲ့ အဓိက အေၾကာင္းျပခ်က္က ၃ခ်က္ရွိပါတယ္..

ပထမတစ္ခ်က္က ျပန္ေရာက္ျပီးကတည္းက ၁ရက္ပဲနားျပီး ေန႔တိုင္းအလုပ္ပဲသြားေနရလို႔ပါ… သံုးတုန္းက သံုးျပီးေတာ့ ခုမွ ျပန္ရုန္းေနရေလရဲ႕… ဟတ္… ဟတ္…

ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္... ခရီးမသြားခင္ ၂ပတ္ေလာက္ထဲက အလုပ္ထဲမွာ အင္တာနက္ျဖတ္ခံထားရပါတယ္… ဘာရယ္ညာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး… ခ်စ္လွစြာေသာ အိုင္တီ႒ာနကလူမ်ားက အင္တာနက္ရွိရင္ ဗိုင္းရက္စ္၀င္ျပီး သူတို႔အလုပ္ရွဳပ္ပါတယ္ဆိုျပီး လာျဖတ္သြားတာပါ… (ေမတၱာကိုမရွိဘူး အင္တာနက္မရွိလဲ ဗိုင္းရက္စ္ကိုက္ေအာင္လုပ္တတ္ပါတယ္ေနာ္... အဲလိုသူမ်ားကေျပာတာပဲ.. မေဗဒါဟုတ္၀ူး.. အဟိ..).. ဒီေတာ့ ၁ရက္မွာ ၁၂နာရီ အလုပ္လုပ္တယ္.. အလုပ္အသြားနဲ႔ အျပန္ ၂နာရီေပါင္း ၁၄ နာရီ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညစာစား.. ေမလ္း ေလးစစ္.. facebook က pet society ေလး ကစားလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ နာရီက ၁၁နာရီဘယ္လိုေက်ာ္ေနမွန္းမသိ..

ျပန္ေရာက္ျပီးတည္းက ဓာတ္ပံုေလးေတြ တင္လိုက္… ကင္မရာေပါင္းစံုနဲ႔ ရိုက္လာတဲ့ပံုေတြကို ကြန္ျပဴတာထဲထည့္.. သူငယ္ခ်င္းကင္မရာနဲ႔ ရုိက္ထားခဲ့တဲ့ပံုေတြကို ေဒါင္းလုပ္ဆဲြ… အခ်ိန္ေတြက ဟိုလွည့္ဒီလွည့္နဲ႔ အိပ္ခ်ိန္ေတြသာ မလိုအပ္ရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ.. ၁ရက္မွာ ၂၄နာရီက သိပ္နည္းလြန္းေနတယ္…

အင္တာနက္ေလးနဲ႔က မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ရတာဆိုလို႔ ခုဆို ၁ရက္မွာမွ ၃ ၄ နာရီေလာက္ပဲရွိတယ္.. မသနားဘူးလားဟင္… သနားပါတယ္ေနာ္… (မသနားလဲ အားနာပါးနာ သနားလိုက္ပါ…)

အဲ… ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့... ေၾကြးထူတဲ့သူ မပူ... သန္းထူတဲ့သူ မယားဆိုတဲ့ စကားပံုေလးအတိုင္း မေဗဒါလဲ ဘေလာ့မွာ ေရးဖုိ႔အေၾကြးေတြအရမ္းမ်ားေနေတာ့ အခ်ိန္ကမေလာက္ ဘာကို အရင္စေရးရမလဲကမသိနဲ႔ ေခါင္းေတြရွဳပ္ျပီး ပစ္ထားလိုက္ေတာ့တာပါပဲ... ဂ်ပန္သြားတုန္းကအေၾကာင္းကလဲ ခုမွ ၃ရက္ေျမာက္ေန႔ထိပဲေရးရေသးတယ္… ၁၀ရက္ရွိတာ... ခုလဲ ကိုရီးယားခရီးစဥ္က ထပ္ေရးဖို႔ရွိလာျပန္ျပီ… ေနာက္ျပီး ကိုကိုေမာင္ တက္ဂ္ထားတဲ့ ကိုယ့္၀ါသနာအေၾကာင္းလဲ ေရးဖို႔ရွိေသးတယ္… တက္ဂ္ထားတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ… ခုထိမေရးရေသးလို႔ ေမ့ေတာင္ ေမ့ေနျပီလားသိဘူး… စိတ္လဲမဆိုးေစခ်င္ဘူး… ေရးျဖစ္ေအာင္ကို ေရးမွာပါ… ေရးလဲ ေရးခ်င္ပါတယ္…

ခရီးသြားအေၾကာင္းကိုေတာ့ လူၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ... မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ... ကိုယ္ပိုင္မွတ္တမ္းေလးတစ္ခုအေနနဲ႔ေတာ့ မေဗဒါက ေရးမွာပါ... မ်ားေသာအားျဖင့္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေတြက ပိုစ့္ရွည္ျပီး ပ်င္းစရာေကာင္းခ်င္ေကာင္းေနမွာမို႔ စာလာဖတ္တဲ့သူေတြကိုလဲ အားနာတယ္ေလ…

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဟိုက ၀ယ္လာတာေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးရအံုးမေပါ့… ၀ယ္ျပီးျပီးခ်င္း ဓာတ္ပံုမရုိက္မိပဲ… ခုမွ ပိုစ့္တင္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕လက္ေဆာင္ေတြက ေပးျပီးသြားျပီ… ဒီေတာ့ ရွိတာေလးေတြယူေနာ္…



ကိုရီးယား ေကာင္ေလးေတြ ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ ဆိုးပါဘူး… ေခ်ာတဲ့သူေတြရွိသလို မေခ်ာသူေတြလဲ ရွိတယ္… ရာသီဥတုေၾကာင့္ပဲလား… skin care product ေတြကပဲ ေကာင္းလို႔လားေတာ့ သိဘူး… အသားအရည္ကေတာ့ အေတာ္လွၾကတယ္… မ်က္နွာေပါက္ေတြကေတာ့ မ်က္ေပါက္ေမွးေမွး… မ်က္ခံြမရွိ ပံုစံေလးေတြခ်ည္းပါပဲ… ေခ်ာေနရင္ေတာင္မယံုရဘူး… ခဲြစိတ္ျပဳျပင္ထားတာေတြက ခပ္မ်ားမ်ားရယ္… ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တို႔ အဖဲြ႕ရဲ႕ လက္ေထာက္ ဂိုက္ (သို႔) ဓာတ္ပံုဆရာေလးကေတာ့ အေတာ္မိုက္တယ္… မ်က္နွာက အေခ်ာၾကီးမဟုတ္ပင္မဲ့ Average ထက္ေတာ့သာတယ္… အၾကိဳက္ဆံုးကေတာ့ အရပ္အျမင့္ၾကီးပဲ… အသားျဖဴျဖဴ ႏွာတံေပၚေပၚ… မိုက္မွ မိုက္… ကိုယ့္ စံနဲ႔ေတာ့ ကြက္တိပဲ… အဟိ… (ေၾကာ္ျငာ၀င္မိျပီထင္တယ္ေနာ္… ဘြာေတး… ေနာက္မွပဲ ေတြ႔ခဲ့တဲ့သူေတြအေၾကာင္းေရးေတာ့မယ္…)

ေအာ္… ဒါနဲ႔ မေဗဒါ ဟိုမွာ စားခဲ့သမွ်ေတြကိုေတာ့ တတ္နိုင္သေလာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အြန္လိုင္းမွာ စိတ္ကူးနဲ႔စားလို႔ရေအာင္ ဓာတ္ပံုရုိက္လာတယ္… မဆိုးပါဘူး… ထင္ထားတာထက္ေတာ့ အေတာ္ေလး စားေကာင္းခဲ့တယ္… Swine flu ျဖစ္ေနကာမွ… ခရီးစဥ္ေတာက္ေလွ်ာက္ ၀က္သားနဲ႔ပဲ ရက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႏွစ္ပါးသြားခဲ့တယ္… စားၾကပါအံုးေနာ္…

ပထမဆံုးကိုးရီးယားမွာ စားခဲ့ရတဲ့ ေန႔လည္စာ... (၀က္သား အရမ္းေကာင္းတယ္...)

ရုပ္ရွင္ထဲမွာ သူတို႔ေသာက္ေနက် ဟင္းခ်ိဳ... guide ကေတာ့ နာမည္ေျပာတယ္.. ေမ့သြားျပီ.. အေတာ္ေသာက္ေကာင္းတယ္...

ဂ်ဲဂ်ဴးမွာ စားခဲ့ရတဲ့ ကိုရီးယားေရာက္ ပထမဆံုးညစာ... SeaFood steamboat ... ပင္လယ္စာကအေတာ္လတ္တယ္...


ရုိးရုိးၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ေတာ့ အရသာနဲနဲကြဲတယ္... သူတို႔က မုန္႔ႏွစ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ထည့္ေၾကာ္ထားေသးတယ္... ၾကက္သြန္မိတ္ေလးေတြလဲပါတယ္... ဒါလဲစားေကာင္းတယ္... ဒါလဲနာမည္ေမ့လာတယ္...

ဂ်ဲဂ်ဴးမွာ ဒုတိယေန႔ ေန႔လည္စာ... ၀က္သားကို သူတို႔ဆီက ကိုရီးယားဟင္းနွစ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ဒယ္အိုးေပၚမွာေၾကာ္ျပီး အရြက္နဲ႔ ထုပ္စားရတာ... စားလို႔အရမ္းေကာင္းတယ္... စားအေကာင္းဆံုးဟင္းေတြထဲက ဟင္းတစ္မ်ိဳးေပါ့...

ဒါက ၾကက္သားနဲ႔ ဂ်င္ဆင္း စြတ္ျပဳတ္... ဒုတိယေျမာက္ညမွာေၾကြးတဲ့ ညစာ... ၾကက္အထဲမွာ ေကာက္ညွင္းပါတယ္... ေခါက္ဆဲြေလးေတြလဲ ထည့္စားလို႔ရတယ္... ၄လကေန ၆လအတြင္း ၾကက္ေလးေတြကိုခ်က္တာတဲ့... ဂိုက္ကေျပာေတာ့ သနားသြားတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ ေသရက်ိဳးနပ္ေအာင္ အကုန္စားခဲ့တယ္... အဲဒိညက ဆိုဂ်ဴး (ကိုရီးယားအရက္)ေတြလဲ တိုက္တယ္... ကိုယ္ကေတာ့ မေသာက္ခဲ့ပါဘူး... အန႔ံကေတာ့ အရက္ျပန္အတိုင္းပဲ... ရာသီဥတုကလဲ အေတာ္ေလးေအးတယ္...

ဂ်ဲဂ်ဴးတတိယေျမာက္ေန႔ Breakfast Abalone ဆန္ျပဳတ္... ဂ်ဲဂ်ဴးက Abalone ေပါမွန္းေတာ့သိပါတယ္... ဒါေပမဲ့ Abalone ေရာ ဆန္ျပဳတ္ေရာကို အစထဲက မၾကိဳက္ေတာ့ အဲဒိေန႔က နဲနဲပဲ စားခဲ့တယ္... နာမည္ၾကီးဆန္ျပဳတ္ဆိုင္မွန္းေတာ့သိပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ကိုယ္မွ မၾကိဳက္တာ.. ၾကိဳက္တဲ့သူအတြက္ကေတာ့ အေတာ္ေကာင္းမွာပါ... အဲဒိ ဆန္ျပဳတ္ဆိုင္ေလးက Loving you ရုပ္ရွင္ကားထဲမွာပါတဲ့ coffee ဆိုင္ေလးနဲ႔ ၃ ၄ ဆိုင္အကြာေလာက္မွာရွိတာ... ကမ္းရုိးတမ္းလမ္းဆိုေတာ့ ရွဳခင္းေလးေတာ့ အေတာ္လွတယ္...

၁ဇြန္း ၂ဇြန္းေလာက္ပဲ စားျပီး အားေနလို႔ ဓာတ္ပံုရုိက္ ပဲလုပ္ေနတဲ့ မေဗဒါ....

ဒါကေတာ့ ဆိုလ္းကို စေရာက္ေရာက္ခ်င္းေန႔က ေကြ်းတဲ့ေန႔လည္စာပါ... Everland နဲ႔ နီးတယ္... ဒုတိယေန႔ကေကြ်းတာနဲ႔ နည္းနည္းဆင္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဒါက ပိုစားေကာင္းတယ္... ၀က္သားကို အရြက္ထဲထုတ္စားရတာပဲ... ဘာကြာလဲေတာ့မသိဘူး... စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔စားလိုက္တာ စားျပီးမွ ဓာတ္ပံုရုိက္ဖို႔သတိရတယ္ကြယ္... ခ်ိတ္ခ်ိဳးၾကပါနဲ႔ေနာ္...








ဆိုလ္းမွာ ပထမဆံုးစားတဲ့ ညစာ... ၾကက္သားနဲ႔ အာလူး ကိုရီးယားစတိုင္ေပါ့... ဒါလဲစားေကာင္းတာပဲ... ေဘးက side dish ခ်ဥ္ဖတ္ေလးေတြနဲ႔လဲ အေတာ္ေလးလိုက္တယ္... မွတ္မွတ္ရရ အဲဒိဆိုင္က ဆိုင္ရွင္မိန္းမက အေတာ္ေလး ေခ်ာတယ္... က်က္သေရရွိတယ္ေျပာရမလားပဲ...

ဆိုလ္းအနီး DaeMyung Resort က ေကြ်းတဲ့ မနက္စာ ဘူေဖး... ကိုယ္ၾကိဳက္မယ္ထင္တာေတြ ေကာက္ထည့္ျပီး အျမန္ဓာတ္ပံုရုိက္ခဲ့တယ္...

အဲဒိေန႔က ေန႔လည္စာကေတာ့ သြားရင္းလာရင္း အေ၀းေျပးလမ္းေပၚက Service Area မွာ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္စားခဲ့ရတယ္... ညစာကိုေတာ့ ဆိုးလ္ျမိဳ႕ထဲက တရုတ္စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေၾကြးတယ္... စားေသာက္ဆိုင္ကအေတာ္သားနားပါတယ္... ခါတိုင္းလို လူငယ္ေတြနဲ႔အတူ ထမင္း၀ိုင္းမက်ပဲ စလံုး ဖြားဖြားအတၱမ်ားနဲ႔ က်ခဲ့လို႔ အေနအထိုင္ေလး ဆင္ျခင္ျပီး လက္မေႏွးရေအာင္ အျပတ္ေလြးခဲ့လို႔ ဓာတ္ပံုမရိုက္ျဖစ္ခဲ့ဘူးကြယ္...


ဒါကေတာ့ ေနာက္ေန႔ ေန႔လည္စာ sha bu sha bu လို႔ေခၚတယ္... ပူပူေလးမွာ အရြက္ေတြနဲ႔ ၀က္သားျပားေတြ ထည့္ျပီး ေသာက္ရတဲ့ ဟင္းခ်ိဳ... စားခဲ့သမွ်ထဲမွာ ဒီ menu ပဲ နာမည္မွတ္မိတယ္... လြယ္လဲလြယ္တယ္... အရင္က ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာလဲ ၾကားဖူးလို႔ျဖစ္မယ္...

ကဲ... ကဲ.. ခုေလာက္ဆို အားလံုး ေတာ္ေတာ္ေလး ဗိုက္၀သြားေလာက္ျပီထင္ပါတယ္... ရွန္ဟိုင္းမွာေကြ်းတာေတြ တင္လိုက္ရင္ စိတ္ကုန္သြားမွာဆိုးလို႔ မတင္ေတာ့ပါဘူး... ရွန္ဟိုင္းမွာေတာ့ ကိုကိုယ္တိုင္လဲ စိတ္က အေတာ္ေလးမွ ညစ္ႏြမ္း စုတ္ျပတ္ျပီး Mood မေကာင္းတာနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတာင္ ရိုက္ခ်င္စိတ္သိပ္မရွိခဲ့ပါဘူး... အေၾကာင္းစံုကိုေတာ့ ေနာက္မ်ားက်မွပဲ ဆက္လက္တင္ဆက္ပါအံုးမယ္....