လူသားေဂဟ

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ဒုလႅဘတရားငါးပါးတြင္ မႏုႆတဘာဝဒုလႅဘဟုဆိုေသာ ရခဲၾကီးငါးခုထဲမွ မႏုႆလူသားအျဖစ္ကိုေတာ့ ရရွိခဲ့ၾကပါျပီ..ထိုရခဲလွေသာ လူ႔ဘဝကို လူရယ္လို႔ထိုက္တန္ေအာင္ ေနထိုင္ျပဳမူဖို႔ရန္မွာ သမၼာဒိ႒ိ(အျမင္မွန္အသိမွန္) ျဖစ္ဖို႔ရာ အလြန္အေရးၾကီးလွပါ၏.. ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆျဖင့္ ေနထိုင္မည္ဆိုပါက လူ႔ဘဝဆိုသည္မွာ မျပည့္စံုျခင္းမ်ား မေက်နပ္ျခင္းမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေနရျခင္းမ်ား စသည္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္တခဏ ေသာကအျပဲ ေနထိုင္ဆဲဟုပင္ဆိုရပါလိမ့္မည္...

ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚတြင္ ရပ္၍ပခံုးႏွစ္ဖက္ၾကား ေခါင္းေပါက္ရုံျဖင့္ လူဟူ၍ပီပီသသမဆိုထုိက္ပါ..လူဟူ၍ေခၚဆိုထိုက္ရန္မွာ လူသည္လူသားဆန္မွဳရွိရပါမည္.. အဘယ့္ေၾကာင့္ဟူမူ သတၱဝါထဲတြင္ လူသားသည္ အသိဥာဏ္အျမင့္ဆံုးျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း..ထိုအသိဥာဏ္အျမင့္ဆံုးပါဆိုေသာ လူသားသည္ တိရိစာၦန္တို႔ကဲ့သို႔ ၾကီးနိုင္ငယ္ညွင္းခြန္အားၾကီးသူက နိုင္စတန္းဆိုေသာ ေတာတြင္းအေလ့အထမ်ားအတိုင္း ျပဳမူလုပ္ကိုင္ပါက လူသားဆန္မွဳမွ ေလ်ာ့က်ျပီး အသြင္သ႑န္အားျဖင့္သာ က်န္ရွိ၍လူပီသမွဳ မရွိေတာ့ပါ...

သတၱဝါတိုင္းတြင္ အတၱဆိုသည္ရွိ၏ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားတြင္လည္း အတၱရွိသည္.. ထိုအတၱသည္ မိမိ၏အက်ိဳစီးပြားကို ေရွ႕တန္းတင္သည္.. အျပစ္မဆိုလိုပါ.. နိယာမတရားတစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္.. သို႔ရာတြင္ မိမိ၏အတၱကို သတိတရားျဖင့္ ဆင္ျခင္ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္.. တပါးသူမ်ားအား မထိခိုက္သင့္ပါ. ပုထုဇဥ္ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မကင္းၾကပါ ဘာသာေရး အဆံုးအမနွင့္ ယဥ္ေက်းမွဳရွိေသာ သူတို႔တြင္လည္း မကင္းၾကပါ.. သို႔ပါေသာ္လည္း ထိုသူမ်ားသည္ ေလာဘျဖစ္လွ်င္လည္း အေတာမသတ္မျဖစ္ပါ။ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္မွဳရလွ်င္ ေက်နပ္သြားၾကသည္။ ေဒါသျဖစ္လွ်င္လည္း အသိႏွင့္ သတိတရားဝင္လာလွ်င္ ထိုေဒါသကိုေလ်ာ့ခ်ျပစ္ၾကသည္..ျပဳလုပ္ဖြယ္ကိစၥမ်ားတြင္လည္း ေတြေဝမွဳမရွိဘဲ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ိဳးတရားကို ဆင္ျခင္၍ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္.. ထိုသို႔ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားရွိသူေတြမ်ားလာပါက ေလာကၾကီး ဒိထက္ပို၍သာယာလာလိမ့္မည္ဟု ယူဆမိပါသည္..

သို႔ပါေသာ္လည္း ေသေျမၾကီး အျပီးဘဲဆိုသူမ်ားနွင့္ ေနာင္ဘဝ ေနာက္ကိုယ္နဲ႔ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုသူမ်ားလည္းရွိၾကပါေသးသည္.. ထိုသူတို႔၏ ယံုၾကည္မွဳကို မည္သို႔မွ်ေဝဖန္ေရးသားျခင္းမျပဳလိုေသာ္လည္း လူႏွင့္လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ သင့္တင့္မွ်တစြာေနထိုင္မွဳ ျပဳရန္လိုအပ္ပါသည္.. ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတပါး၏ ရွင္သန္ျခင္းကိစၥ၌ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ရွင္သန္ျခင္းကိုရပ္တန္႔သြားေစလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္းျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ႏွစ္ဦးစလံုးမေကာင္းပါ.. အဘယ္နည္းဟူမူ တဘက္သူမ်ားသည္လည္း တံု႔ျပန္တတ္ေသာ၊ တံု႔ျပန္နိုင္ေသာ ပုထုဇဥ္မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္... ထိုသို႔ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ျငိမ္းေအးစြာအတူယွဥ္တဲြ ေနထိုင္ေရးမွဳ ပ်က္သုန္းသြားျပီး ဘဝတေလွ်ာက္ ပူေလာင္မွဳ စိတ္ေသာကဖိစီးမွဳမ်ားျဖင့္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိျဖစ္ေစ ေသဆံုးသည့္အခ်ိန္ထိျဖစ္ေစ ခံစားသြားရနဳိင္ပါသည္..မလုပ္ခဲ့ဘူးလို႔ သေဘာထားလိုက္ပါ၊ မေျပာဆိုခဲ့ဘူးလို႔ သေဘာထားလိုက္ပါဟုဆို၍မရေတာ့ပါ..

အခ်ိဳ႕သူမ်ားလည္းရွိပါေသးသည္.. မိမိေနထိုင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္၊ အလုပ္႒ာန စသည္တို႔တြင္ မလိုမုန္းထား၍ ေခ်ထိုးျခင္း၊ ဂံုးေခ်ာျခင္း၊ တိုက္တြန္းျခင္းတို႔ကို ျပဳမူူတတ္ၾကပါသည္.. ထိုသူမ်ားကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤသို႔ျဖစ္ရသည္ကိုေမးၾကည့္ပါက မ်ားေသာအားျဖင့္ ၾကည့္မရ၍ဟုေျဖဆိုတတ္ၾကပါသည္.. ၾကည့္မရတိုင္း ဤသို႔ျပဳမူေနပါက မိမိ၌လူမုန္းမ်ားလာျခင္းသာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္...
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရေသာ္ လူရယ္လို႔ျဖစ္တည္ခိုက္မွာ လူပီသရန္ႏွင့္ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ လူသားဘဝကိုရယူရန္ျဖစ္ပါသည္.. လူ႔ဘဝတြင္ ေငြရွာရန္တစ္ခုထဲအတြက္ မဟုတ္ပါ.. စီးစိမ္းခံစားရန္တစ္ခုထဲအတြက္လည္း မဟုတ္ပါ.. သို႔ဆုိလွ်င္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူ႔ဘဝကို ဒုလႅဘတရားတစ္ခုအျဖစ္ ထည့္သြင္းေဟာၾကားခဲ့မည္ မဟုတ္ပါ.. လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ ဘယ္အရာသည္ေကာင္းမွဳ ဘယ္အရာသည္ မေကာင္းမွဳဟု သိၾကသည္သာျဖစ္၏.. မေကာင္းမွဳကို ေရွာင္၍ ေကာင္းမွဳကို ေဆာင္ကာ ဤသတၱေလာကၾကီးတြင္ ျငိမ္းေအးခ်မ္းသာစြာ အတူယွဥ္တဲြေနထိုင္ၾကျပီး အဓိပၸါယ္ရွိ၍ လူပီသေသာသူမ်ားျဖစ္နုိင္ၾကေစရန္ ေစတနာေရွ႕ထားေရးသားေပးလိုက္ရေပသည္..