ႏွဳတ္ဆက္ ေၾကျငာခ်က္....

မေဗဒါ...
ယေန႔မွစ၍ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ စြန္႔စားခန္းသြားမည္ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္..
ဤဘေလာ့ေလးအား ၂ပတ္မ်ွ စြန္႔ခြာသြားရပါမည္...
ထို ၂ပတ္အတြင္း မေဗဒါ၏ ဘေလာ့ေလး ဆက္လက္ရွင္သန္ေနေရးအတြက္ ဘေလာ့ဂါ အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းမ်ားကိုသာ အားကိုးတၾကီး အပ္နွင္းအပ္ပါသည္..
မေဗဒါဘေလာ့ေလးအား.. ဆီပံုးတြင္နွဳတ္ဆက္ခ်င္းျဖင့္ အစာေၾကြးနိုင္သလို.. ပိုစ့္အေဟာင္းေလးမ်ားအား ကြန္မန္႔ေပးျခင္းျဖင့္လဲ အားေဆးတုိက္၍ ေစာင့္ေရွာက္နိုင္ပါသည္..
မေဗဒါျပန္လာလ်ွင္ ဘေလာ့ေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကည့္ရွဳ အားေဆးတိုက္ေပးထားေသာ ေဘာ္ေဘာ္မ်ားကို စာရင္းနွင့္တကြ ဂ်ပန္ျပန္လက္ေဆာင္ေပးပါမည္..
မေဗဒါမရွိေသာ္ညား. လာလည္ျမဲ... အားေပးျမဲ စာဖတ္သူမ်ား.... အားလံုးကို အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္....

ပံု/
ပေရာ္ဖက္ဆာ မေဗဒါ
ေခတၱဂ်ပန္... ငွဲ.. ငွဲ

မဗေဒါနှင့် စကာင်္ပူရောက်အလွဲများ (၃) (သို့) ဗရုတ်သုတ်ခနေ့

အဟမ်း... အဟမ်း.. ကျန်းမာတော်မူကြပါစရှင်... အလွဲများနှင့်အမြဲတစေမိတ်ဖွဲ့နေခဲ့သူ မဗေဒါကိုမှ.. ကိုပုလုကွေးက ဗရုတ်သုတ်ခနဲ့ပါ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပြန်ပါပြီ... တကယ်တမ်းစဉ်းစားကြည့်တော့လဲ ဗရုတ်သုတ်ခတွေကျနေလို့.. အလွဲတွေဖြစ်နေရတာပါ... ဗရုတ်သုတ်ခတွေဖြစ်နေကျမို့ ဘယ်ဗရုတ်သုတ်ခကိုပြောပြရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာနဲ့ tag ကြွေးတောင်တော်တော်ကြာသွားတယ်.. အတိုးတွေတက်နေပြီလားသိဘူး.. ဘော်ဒါအချင်းချင်းမို့လား.. မဗေဒါရဲ့ဘလော့ကိုပဲ လာမလည်လို့လားတော့မသိဘူး.. ဘာမှလာအော်သံတော့မကြားဘူး.. ကိုင်း...ကိုင်း... (ခါးမဟုတ်ဘူး.. ဘုရင်ကြီးလေသံနဲ့ပြောတာ).. မဗေဒါလဲ နောက်ရက်အနည်းငယ်ဆိုရင် ဂျပန်ပြည်တော်ကို လှည့်လည်ကြည့်ရှု စစ်ဆေးပြီး လိုအပ်သည်များကို မှာစားဖို့သွားရအုံးမယ်ဆိုတော့.. ဒီ အကြွေးတွေကိုရှင်းလိုက်အုံးမှ.. (စကာင်္ပူမှာဖြစ်တဲ့ ဗရုတ်သုတ်ခမို့ မဗေဒါရဲ့ စကာင်္ပူရောက်အလွဲများ အောက်မှာလဲ အကြုံးဝင်မယ်ထင်ပါတယ်) ဖြစ်ပုံကဒီလို...................... 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~။~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

ဗရုတ်သုတ်ခနေ့ 

တီ...တီ.. တီ.. တီ... သံပတ်သံမြည်ပြီဆိုရင် ပြန်ပိတ်ပြီး ၅မိနစ်လောက် ထပ်နှပ်တပ်တဲ့အထဲမှာ ကျမလဲအပါအဝင်ပါ.. အဲဒါကြောင့်လဲ သံပတ်ကို တကယ်ထရမဲ့အချိန်ထက် ၁ဝမိနစ်လောက်စောပြီးပေးထားတတ်ပါတယ်.. (အလုပ်မဟုတ်တာအဲလိုလုပ်တာ.. ဟတ်..) ခုလဲ.. မဗေဒါ အတန်း ၈နာရီရှိလို့.. ရနာရီ၄ဝမိနစ်လောက်သံပတ်က ထမြည်နေတာပေါ့... အဲဒါကို ထုံးစံအတိုင်း ပြန်ပိတ်ပြီးအိပ်လိုက်တာပေါ့... ဒီလိုနဲ့ ပြန်နိုးလာတော့ နာရီကြည့်လိုက်တာပေါ့.. မိနစ်လက်တံက ၁၂ကိုရောက်နေပြီ.. မိနစ်၂ဝလောက်ပိုအိပ်လိုက်ရတာ ခါတိုင်း၅မိနစ်လောက်အိပ်ရတာနဲ့များကွာပါ့.. တော်တော်လေးလန်းလန်းဆန်းဆန်းရှိနေတာပေါ့.. ဒါပေမဲ့... အတန်းတက်ဖို့ ခေါင်းထဲရောက်လာတော့........ 

  "သေပြီ... ငါအတန်းနောက်ကျပြန်ပြီ".. အက်ၤီကမန္းကတန္းလဲ.. ေက်ာင္းသြားတဲ့လြယ္အိတ္ေကာက္ဆဲြျပီး.. ေျပးလာလိုက္တာေပါ့.. ေက်ာင္းနဲ႔အိမ္က မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ပဲေလ.. ေနာက္ေတာ့ အတန္းက ၇ထပ္မွာဆိုေတာ့ ဓာတ္ေလွကားေစာင့္ျပီး.. ဓာတ္ေလွကားနဲ႔တတ္လာလိုက္တာေပါ့.. နာရီမိနစ္လက္တံကိုလွမ္းၾကည့္လို္က္ေတာ့.. ၁ဝမိနစ္.. 

"ဟူး.. တော်ပါသေးရဲ့.. ပျက်ကွက်မဖြစ်သေးဘူး..." (၁ဝမိနစ်ထက်ကျော်ရင် ပျက်ကွက်လို့သတ်မှတ်ပြီး.. အတန်းစပြီး ၁ဝမိနစ်အတွင်းရောက်ရင် နောက်ကျလို့ပဲမှတ်ပါတယ်.. ၃ခါနောက်ကျက ၁ခါပျက်ကွက်နဲ့ညီမျှပါတယ်.. မှတ်ချက်.. မဗေဒါက ၃ခါနောက်ကျမိရင် ဆရာမကို အတင်းလိုက်တောင်းပန်ပြီ ညီးပြလိုက်ရင် ရပါတယ်) ဒါနဲ့ ဓာတ်လှေကား တံခါးလဲဖွင့်ရော.. ထွက်မယ်ကြည့်လိုက်တော့.. ဓာတ်လှေကားကို ဝင်ဖို့လုပ်နေတာက ကျမခုလာတက်တဲ့ အချိန်ကို သင်ရမဲ့ ဆရာမပါ... ဒါနဲ့ ဆရာမကိုတွေ့တော့.. ကျမတော်တော်စိတ်အေးသွားရတာပေါ့.. တီချယ်လဲ နောက်ကျတယ်ပေါ့.. နောက်စဉ်းစားမိတာက.. ဆရာမက အတန်းဘက်မသွားပဲ.. ဘာလို့ အောက်ပြန်ဆင်းသွားတာလဲမသိဘူးပေါ့.. သူပစ္စည်းတစ်ခုခုကျန်ခဲ့လို့သွားယူမလို့ဖြစ်မယ်ဆိုပြီးတွေးလိုက်တယ်.. ငါတော့ ဒီနေ့အေးဆေးပဲလို့ ကျိတ်ပြီး ဟင်းလုံးချနေတာပေါ့.. ဆရာမကိုတောင် နှုတ်ဆက်တဲ့အနေနဲ့.. 

"Teacher, Where are you going?" လို့လှမ်းမေးလိုက်တော့.. 

ဆရာမက... "Class is over, Why don't u come today?" လို့ ပြုံးပြီးလှမ်းမေးလိုက်ပါတယ်... 

သူက ပြုံးနေတော့ ကျမလဲ.. ဆရာမဒီနေ စိတ်ကြည်နေတယ်ပေါ့.. ငါ့ကိုတောင်လာနောက်နေတယ်ဆိုပြီး.. ပြုံးပြီး.. 

" I'm sorry i'm late, I am going to class now" လို့ပြောအပြီးမှာပဲ ဓာတ်လှေကားတံခါးက ပိတ်သွားပါတော့တယ်.. ဒါနဲ့ ကျမလဲ.. ဆရာမဒီနေ့ တော်တော်ပျော်နေပုံရတယ်.. ငါ့ကိုလဲ ရီကျဲရီကျဲနဲ့.. ပြီးတော့ အတန်းပြီးသွားပြီလေးဘာလေးနဲ့ နောက်နေတယ်ဆိုပြီး... အတန်းဘက်လျှောက်လာခဲ့ပါတယ်.. အတန်းရှေ့လဲရောက်ရော.. အတန်းတံခါးကြီးကပိတ်.. မီးတွေလဲမှောင်လို့.. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟ... ဒီနေ့အတန်းနေရာများပြောင်းသင်လားမသိဘူး ဆိုပြီး... သူငယ်ချင်းတရုတ်မဆီကို ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီးမေးတော့..

 ငါတို့ ____ ဘာသာအတန်းကိုရောက်နေပြီ.. မနက်ကနင်ဘာလို့မလာတာလဲ.. ခုဒီအတန်းကိုရောလာမှာလားတဲ့.. ကျမစဉ်းစားရတော်တော်ကျပ်သွားတယ်.. ဘာလို့လူတိုင်းက ငါ့ကို အတန်းလာမတက်ဘူးပဲပြောနေကျတာလဲ.. ငါ၁ဝမိနစ်လောက်လေးနောက်ကျတာနဲ့ဘာတွေဖြစ်ကုန်ကြပြီလဲ.. ဆရာမနဲ့သူငယ်ချင်းပေါင်းနောက်နေရအောင်လဲ.. ငါဒီလောက်အရေးပါဘူး.. ငါနာရီသေချာကြည့်ခဲ့တာ ၈နာရီ ထိုးပဲရှိသေးတာပါ... ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို့... ကျမတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ အလင်းတန်းရိုက်ပြီး အချိန် ၁နာရီနောက်ကျသွားသလိုခံစားနေရပြီး ခေါင်းတွေလဲတော်တော်ရှုပ်လာပါတယ်.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်အတန်းကို ကျမသွားတက်ခဲ့ပါတယ်.. ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းကို ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ.. မနက်ကအတန်းအစား ဒီအတန်းဘာလို့ဖြစ်သွားတာလဲ ဘာညာမေးတော့.. အားလုံးကနားမလည်သလိုလို ကျမကိုပြန်ကြည့်ပါတယ်.. နောက်ဆုံး ကျမက.. နာရီကိုထုတ်.. ဒီမှာ ၈နာရီ၁၅မိနစ်.. ဘာလို့ ဒီအတန်းကိုလာတက်နေတာလဲလို့ပြောတော့မှ... သူတို့က နင်နေကောင်းရဲ့လား.. ခု ကိုးနာရီ ၁၅မိနစ်လေလို့ပြောလိုက်တော့... ကျမနာရီကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့လဲ.. ၉နာရီ ၁၅မိနစ်ဟုတ်နေပါတယ်....

 အဲဒိတော့မှ ကျမ အိမ်မှာ ၁၅မိနစ်ပိုအိပ်လိုက်တာမဟုတ်ပဲ ၁နာရီ ၁၅မိနစ်ပိုအိပ်လိုက်မိတယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားပါတော့တယ်.. 

နိုးလာတော့လဲ ခါတိုင်းလိုပဲ မိနစ်လက်တံကိုပဲ ကြည့်ပြီး နာရီလက်တံကိုမကြည့်ပဲ ထွက်လာခဲ့လို့.. ခုလို အလင်းတန်းရိုက်ခံရတဲ့ ဘဝရောက်သွားခဲ့ရတာပါပဲ.. ခုတော့လဲ သတိမေ့နေတဲ့သူကို ရေနဲ့ပတ်ပြီး နှိုးလိုက်သလို ကောင်းကောင်းကြီး ဇာတ်ရည်လည်သွားပါတော့တယ်.. ဆရာမက ကျမအချိန်မှားကြည့်မှန်း အစထဲကသိလို့ ပြုံးတုန်းတုန်းလုပ်သွားတယ်ဆိုတာလဲ သဘောပေါက်သွားပါတော့တယ်... ဒီလိုနဲ့ သက်ဆိုင်ရာအတန်းတက်ပြီး ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်တော့ မဗေဒါက ပိုက်ဆံချွေတာတာရော.. အိမ်ထမင်းအိမ်ဟင်းပိုကြိုက်တာရော.. အိမ်နီးတာရောကြောင့်.. အိမ်မှာပဲထမင်းပြန်ချက်စားတတ်ပါတယ်.. 

ရန်ကုန်မှာနေတုန်းက ဟင်းမချက်ဖူးတဲ့ ကျမ စကာင်္ပူရောက်တော့ အနည်းအကျဉ်းစမ်းချက်ရင်း သာမန် ဆီပြန်ဟင်းတချို့နဲ့ သာမန် အကြော်အလှော်လောက်တော့ ချက်တက်ပါတယ်.. အဲဒိနေ့မတိုင်ခင်က အစ်မက နောက်နေ့ ပဲကြီးနှပ်ချက်စားမယ်လို့ပြောထားတာကြားတော့.. စေတနာနဲ့.. ငါချက်ထားလိုက်မယ်ပေါ့ဆိုပြီး.. ဒါနဲ့ သူ့ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပဲကြီးနှပ်ဟင်းဘယ်လိုချက်ရလဲလို့မေးလိုက်တာပေါ့.. ဒီတော့ သူက ဖုန်းထဲကနေ ပဲကြီးနှပ်နည်းကိုပြောပြပါတယ်.... ပြောတဲ့အထဲမှာပါတာကတော့ ဒီလိုပါ... ".... ထည့်စရာရှိတာတွေ ထည့်ပြီးရင်.. ပဲကြီးမျက်နှာပြင်ကို ရေမြုပ်ရုံထည့်ပြီး မီးဖိုပေါ်တင်ထားလိုက် ........ " လို့ဆိုပါတယ်.. 

ဒါနဲ့ မဗေဒါလဲ... ဒီလောက်ကတော့ လွယ်လွယ်လေးပါ.. ဆီပြန်ဟင်းလောက်တောင်မခက်ပါဘူးဆိုပြီး.. သူပြောတဲ့အတိုင်း စိတ်ရှည်လက်ရှည်လိုက်လုပ်ပါတယ်.. ပြင်ဆင်စရာရှိတာပြင်ဆင်.. ထည့်စရာရှိတဲ့တန်ဆာပလာတွေ ထည့်.. ပြီးတော့ ရေထည့်ပါတယ်.. အဲဒိမှာ.. ရေက တော်တော်ကြာကြာလေးထည့်တဲ့ အထိတောင် ပဲကြီးမျက်နှာပြင်ကို မမြုပ်သေးပါဘူး.. ကျမလဲ ပဲမနူးမှာစိုးလို့ နဲနဲ... နဲနဲ ဆိုပြီး ထည့်လိုက်မိတာ.. နောက်ဆုံး မသင်ကာလို့.. ပဲကြီးကို လက်နဲ့ထိုးပြီးကြည့်လိုက်တော့မှ.. ရေပေါ်မှာပေါလောပေါ်နေတာသိပါတော့တယ်.. ရေပြန်သွန်ဖို့ကလဲ.. ဆီတွေ ဆားတွေ အားလုံးထည့်ပြီးသားဖြစ်နေလို့.. သွန်လိုက်ရင် အရသာအားလုံးပျောက်သွားမှာပါ.. ဒီတိုင်းချက်ရင်လဲ ပဲကြီးနှပ်ကနေ ပဲကြီးဟင်းခါးဖြစ်သွားမှာပါ.. ကျမလဲဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ပါဘူး.. ဒါနဲ့ အကြံလေးဘာလေးရမလားဆိုပြီး.. ရန်ကုန်ကနေ ကျောင်းလျှောက်ဖို့ရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းကို ဖုန်းဆက်မေးပါတယ်.. သူလဲ နဲနဲပါးပါးချက်တတ်ပါတယ်.. 

သူကဟိုလိုလုပ်ကြည့် ဒီလိုလုပ်ကြည့်.. ဘယ်လိုပြောပြော ဒီပဲကြီးအိုးကို ကယ်လို့မရတော့ပါဘူး.. ဒါနဲ့ နောက်ဆုံးသူက.. အရသာမပျက်အောင်တော့ ငံပြာရည်.. အချိုမှုန့်.. ဆား.. ဘာညာသာရကာပေါ့နော်.. ထပ်ထည့်ပြိး ပုံမှန်အတိုင်းချက်လိုက်.. ကျက်တော့မှ ပဲကြီးရည်တွေကို တက်နိုင်သလောက်ပြန်သောက်ထားလိုက်တဲ့.. ကျမက ကပ်စေးနဲတော့ သွန်လဲမပြစ်ချင်ဘူးလေ.. ဒီတော့ သောက်မှရမှာပဲ.. ဒီလိုလုပ်မယ်ဆို အဆူခံရတာနဲနဲသက်သာမယ်ပေါ့.. သူ့ကိုလဲ လာကူသောက်ပေးဖို့ပြောတော့.. သောက်ပေးမယ်တဲ့.. သူ့အိမ်ကနီးတော့ လာလို့ရပါတယ်.. ဒီလိုနဲ့ ၂ယောက်သား ထမင်းကိုလဲ ပဲကြီးဟင်းခါးပေါလောနဲ့ လွေးလိုက်ကြပါတယ်.. ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ပဲကြီးဟင်းခါး က ဘယ်လိုမှ ပဲကြီးနှပ်အရသာတော့ ပြန်မရနိုင်ပါဘူး.. ဒီလောက်သောက်တာတောင်.. အိုးတစ်ဝက်လောက်ထိရေတွေကျန်နေပါသေးတယ်.. 

ညနေ အစ်မပြန်ရောက်လာတော့.. ဒီလိုပဲလို့ပြောတော့.. သူသေချာပြောရဲ့သားနဲ့ ကျမက တမင်းများရွဲ့ ပြီးလုပ်သလားဆိုပြီးတောင်ပြောခံရပါတယ်.. ကျမလဲ.. သူပြောတဲ့အတိုင်း ပဲကြီးမျက်နှာပြင်ရေအမြုပ်ကိုစောင့်နေမိခဲ့တာကိုး... သူက မှတ်ချက်.. ပဲကြီးသည် ရေပေါ်တွင်ဘောလောပေါ်တတ်သည် ဆိုရင်တော့ ကျမက သတိထားမှာပေါ့.. ဒီတော့ ကျမလဲ သူက သေချာမှမပြောတာဆိုတဲ့ အချက်လေးနဲ့ပဲကိုင်ပေါက်တာပေါ့နော်.. ရန်ကုန်မှာ ကိုယ့်ညီမဟင်းမချက်ဖူးတာလဲ သိသားနဲ့ သေချာပြောပါလားနော်... ဟီး.. ဟီး.. သူကတော့ ဒီလို အခြေခံအချက်က လူတိုင်းသိထားတာပဲတဲ့.. ပြောစရာကို မလိုဘူးတဲ့.. ကဲ ခုပဲ ကျမ မသိလို့.. သူပဲကြီး ဟင်းခါးနဲ့ ၂ပါးသွားရပြီ.. ဟတ်.. ဟတ်... တစ်ခါမှားတိုင်း တစ်ခါအသိဉာဏ်တိုးတယ်.. တစ်ခါမှတ်တယ်ဆိုတဲ့အတိုင်း.. ကျမလဲ အမှားတွေကနေပဲ အတွေ့အကြုံတွေ.. ရီစရာ memory လေးတွေရခဲ့ပါတယ်.. ကဲ... ဒီလိုနဲ့ပဲ.. ကိုယ်ပေါင်းကိုယ်လှန်ထောင်းရင်း ဗရုတ်သုတ်ခနေ့ကို မချွင်းမချန် ရေးလိုက်ပါပြီ.. ကိုပုလုကွေးရေ... ပဲကြီးဟင်းခါးစားချင်ကြရင်တော့.. ပြောနော်.. ဟဲ.. ဟဲ...

မေဗဒါရဲ႕ ပထမဆံုးမ်ား....

ဘိုဘိုက မေရးရင္ ဘာျဖစ္မယ္ ညာျဖစ္မယ္ေျပာေနပင္မဲ့.. ေရးျပီဆိုရင္လဲ ကိုယ့္ကိုကုိယ္သိတယ္.. ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြကို အားမနာလွ်ာမက်ိဳး ေရးမိေတာ့မယ္ဆိုတာ... ဒါေပမဲ့လဲ Friendship ကပိုအေရးၾကီးေလေတာ့... လာေလေရာ့ဟဲ့....

ပထမဆံုး ေနခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ — ရန္ကုန္သူ စစ္စစ္..

ပထမဆံုး တက္ခဲ့ရတဲ့ေက်ာင္း — အူ၀ဲဆိုတာနဲ႔ ဘ၀ေက်ာင္းမွာစတက္ခဲ့ရတယ္.. ဘယ္လိုထမင္းစားတယ္. ဘယ္လိုလမ္းေလွ်ာက္ရတယ္.. ဘယ္လိုစကားေျပာတတ္လာတယ္ဆိုတဲ့ ဘ၀သင္ခန္းစာေတြ တစ္ပံုၾကီးပဲေပါ့.

ပထမဆံုး အတန္း — အတန္းအေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ မူၾကိဳေပါ့.. "ေရာင္စံုေဘာလံုး.. ေရာင္စံုေဘာလံုး.. တစ္လံုးငါးျပား" အဲဒါေတြဆိုခဲ့ရတယ္..

ပထမဆံုး သူငယ္ခ်င္း၊ ပထမဆံုး ရတဲ့ ေက်ာင္းသူငယ္ခ်င္း — ငယ္ငယ္မူၾကိဳထဲကေန ၈တန္းထိတူတဲ့သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ရွိတယ္.. သူကေတာ့ ပထမဆံုးသူငယ္ခ်င္းလို႔ေျပာလို႔ရတယ္ဆိုေပမဲ့.. နီးနီးကပ္ကပ္နဲ႔ အျမဲတဲြအျမဲသြား သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သူငယ္တန္းမွာ ေရွ႕ေနာက္ထိုင္ျဖစ္တဲ့ေကာင္မေလး.. ခုေတာ့ သူက US မွာ.. ခုထိ အဆက္အသြယ္လဲရွိတယ္.. အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းစာရင္းထဲလဲပါတယ္.. စိတ္ထဲ အသဲထဲကေန အရမ္းခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္း.. သူကိုယ့္ကိုခင္မခင္ေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူး.. သိလဲမသိခ်င္ဘူး.. ကိုယ္ခင္ေနရရင္ျပီးတာပဲ ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းလဲရွိတယ္.. သူက ခုဂ်ပန္ကိုသြားလည္ေနတယ္.. မေဗဒါလဲ သူ႔ကိုေတြ႔ခ်င္လို႔ ဂ်ပန္လိုက္သြားလည္မလို႔ စီစဥ္ျဖစ္သြားတာ.. စကာၤပူေရာက္ေနပင္မဲ့ တစ္နွစ္တစ္ခါ ျမန္မာျပည္ျပန္တိုင္းသူနဲ႔ေတြ႔ျဖစ္တယ္.. ဒီႏွစ္ေတာ့ ရည္းစားနဲ႔ျပတ္လို႔ ရန္ကုန္မျပန္ခ်င္တာနဲ႔ သူနဲ႔မေတြ႔ရဘူး.. ခုေတာ့ ေတြ႔ရေတာ့မယ္.. သူနဲ႔က အဲလိုကို ကံပါတာ. ငယ္ငယ္ထဲက..

ပထမဆံုး ဖတ္ဖူးတဲ့စာအုပ္ — သူငယ္တန္း သင္ပုန္းၾကီး... အဲဒါအရင္မဖတ္ပဲ တျခားဘယ္စာအုပ္ကိုဖတ္တတ္အံုးမွာလဲ..

ပထမဆံုး အလြတ္ရတဲ့ ေက်ာင္းစာ — "ဘံုေဘဘားမား ကုမၺဏီမွ သစ္ခိုးသည္ကို ျမန္မာမင္းက ဒဏ္ရုိက္သည္တြင္ မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ အဂၤလိပ္ျမန္မာ တတိယစစ္ပဲြ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္.." (က၊ခ ေတာင္ ေတာ္ေတာ္အလြတ္က်က္ခဲ့ရတယ္.. အဲဒိအေပၚကစာေၾကာင္းေလးက မေဗဒါငယ္ငယ္က အစ္မေတြ သမိုင္းက်က္ထဲက လိုက္ဆိုလို႔လဲေကာင္းတယ္.. လိုက္ကလို႔လဲေကာင္းလို႔ အလြတ္ကိုရေနေတာ့တဲ့ ေက်ာင္းစာပဲ)

ပထမဆံုး အ႐ိုက္ခံရျခင္း — သိပ္အရုိက္မခံရဘူးဘူး.. တစ္တန္းလံုးကို ခံုေပၚတက္ျပီးရုိက္ရင္ေတာ့ ရုိက္ခံရတာေပါ့ေနာ္... မွတ္မွတ္ရရေတာ့မရွိဘူး..

ပထမဆံုး ရတဲ့ဆု — ငယ္ငယ္ထဲက လြတ္လပ္ေရးျပိဳင္ပဲြေတြမွာ ပထမ ဒါမွမဟုတ္ ဒုတိယ အျမဲရတယ္.. တခ်ိဳ႕အေမေတြဆိုရင္ မေဗဒါကိုျမင္တာနဲ႔ သူတို႔သမီးေတြကို မပါခိုင္းေတာ့ဘူး.. မရမွာ ေသခ်ာလို႔.. ဒါေတာ့မတတ္နိုင္ဘူးေလ.. သမုဒၵရာေရပဲ ေနာ္... မွတ္မွတ္ရရ.. ရဖူးတာေလးကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးျပိဳင္ပဲြမွာ ထုတ္ဆီးတိုးတမ္းကစားေတာ့ တစ္ဖက္အုပ္စုထဲမွာ ဒိုင္လူၾကီးရဲ႕ တူမေတြ ညီမေတြပါေတာ့.. မေဗဒါတို႔နိုင္တာေသခ်ာရက္နဲ႔ ၅မွတ္ေဖ်ာက္ျပီး သူတို႔ ပထမရသြားတယ္.. ထုတ္ဆီးတိုးက ပထမဆုတစ္ခုပဲေပးတာေလ.. ဒီေတာ့ မေဗဒါေမေမက ထုတ္ဆီးတိုးဒုတိယဆုကို စပြန္ဆာေပးျပီး စလင္းဘက္အိတ္အေကာင္းစားေတြကို ေပးလိုက္တာ.. ပထမဆုထက္ေတာင္ျပန္လန္ေနတာပဲ.. အဓိကက က်မဘက္က အျမဲရက္တည္ေပးတဲ့ က်မမိသားစုကို က်မအရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္...

ပထမဆံုး သြားဖူးတဲ့ခရီး — ဘ၀ခရီး... အူ၀ဲဆိုထဲက ခုထိပဲ...

ပထမဆံုး စီးဖူးတဲ့ကား — ေဖေဖေမာင္းတဲ့ကားေနမွာေပါ့.. မွတ္မိေတာ့ဘူး...

ပထမဆံုး ဆုိတဲ့သီခ်င္း — ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ လူၾကီးေတြဆိုရင္ ပုခက္ထဲက ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးလိုက္ေအာ္ဖူးမွာေပါ့... စင္ေပၚမွာတီး၀ိုင္းနဲ႔ပထမဆံုးဆိုဖူးတဲ့သီခ်င္းကေတာ့ သွ်ီရဲ႕ "ဂႏၶာရီ" ဘယ္မွာဆုိဘူးလဲေတာ့မေမးနဲ႔ေနာ္.. အေသသာသတ္လိုက္..

ပထမဆုံးေရးတဲ့ ကဗ်ာ — ဘန္နာမွာေရးထားတယ္.. "လွဳိင္းတန္ပိုးထန္ ေလကိုဆန္လဲ အျပံဳးမပ်က္ ပန္းပန္လ်က္" ဆိုတာ.. ကဗ်ာလို႔ ေခၚလို႔ရလားေတာ့ မသိ...

ပထမဆံုး ေရးခဲ့ေသာ ရည္းစားစာ — ရည္းစားစာေတာ့ တစ္ခါမွမေရးဘူးပါ.. ရဘူးတာေတာ့ ရွိတယ္.. ၁၀တန္းေအာင္ျပီးခါစ သင္တန္းေတြတက္တုန္းက ၁သက္လံုးမွာမွ တစ္ေဆာင္ပဲရဘူးတယ္.. .. က်န္တဲ့သူေတြက ပါးစပ္ကပဲေျပာၾကတယ္.. ေနာက္ကလိုက္ၾကတယ္.. ဒါေတာင္ မယူဘူးေနာ္.. အတင္းလိုက္ေပးေနလို႔.. မဖတ္ဖူး တာေရာ.. ျပီးေတာ့ ဒီစာယူျပီးရင္ ေနာက္ကမလိုက္လာနဲ႔ေတာ့ဆိုျပီး ယူလိုက္တာ.. စာေလးရွားရွားပါးပါးတစ္ေစာင္ရလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုသြားၾကြားတာ.. နင္ကၾကိဳက္လို႔လားလို႔ေမးေတာ့.. မၾကိဳက္ပါဘူး.. စာရလို႔ၾကြားတာဆိုေတာ့.. နင္မၾကိဳက္ရင္ အဲဒိစာသိမ္းမထားနဲ႔ေပါ့တဲ့ ဆိုျပီး လႊတ္ျပစ္လိုက္တယ္... မေဗဒါလဲ သိမ္းထားရင္ ၾကိဳက္လို႔သိမ္းတယ္ေျပာခံရမွာစိုးလို႔ မတားလုိက္ဘူး.. လႊတ္ျပစ္ေပ့ါလို႔ပဲေျပာလိုက္တယ္.. ဒါေပမဲ့ ႏွေျမာသား... ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြကို မင္းသမီးေလးတစ္ပါးလို ညႊန္းေရးထားတာေလ.. ဟိ.. ဟိ... (မွတ္ခ်က္ ခုေတာ့ ရင့္က်က္သြားျပီျဖစ္လို႔ ရည္းစားစာေပးျပီး မရင့္က်က္ေသာအလုပ္မ်ိဳးကို ရင္မခုန္ေတာ့ပါ.. ငွဲ ငွဲ..)

ပထမဆံုး ရည္းစားထားခဲ့ဖူးေသာႏွစ္ — ဘယ္ေျပာမလဲ... အေသသတ္...

ပထမဆံုး ခ်စ္သူ — ဂ်န္းေဒါင္ဂန္းေပါ့... သူ႔ကိုကိုယ္ထားခဲ့လို႔ ခုထက္ထိလူပ်ိဳၾကီးလုပ္ေနတာ.. ၾကည့္ပါလား.. ဟတ္.. ဟတ္...

ပထမဆံုး ၀ယ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ — စဥ္းစားစရာပဲ.... ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ မေဗဒါ၀ယ္ဖူးတဲ့စာအုပ္ရွားသား.. အလကားရတာပဲလိုက္ဖတ္တယ္.. ဒါေတာင္ ဖတ္လုိ႔မကုန္ဘူး.. ငယ္ငယ္က ပံုျပင္စာအုပ္ေတြေတာ့ ၀ယ္ဖူးတယ္..

ပထမဆံုး ၀ယ္တဲ့သီခ်င္းေခြ — ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းကေတာ့ အစ္မအၾကီးက သီခ်င္းေခြ၀ယ္တာ၀ါသနာပါတယ္.. သူ႔မုန္႔ဖိုးနဲ႔လဲ မေလာက္ေတာ့ မေဗဒါတို႔ အငယ္၂ေယာက္ကို ျမဴဆြယ္ျပီး ရွယ္၀ယ္ဖူးတဲ့ အေခြေတြေတာ့ရွိတယ္.. ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူကဒိုင္ခံ၀ယ္ေနေတာ့ ကိုယ္က ဒိုင္ခံ အလကားနားေထာင္ေပးတယ္.. ၁၀တန္းေအာင္ေတာ့ တရုတ္ဘန္း F4ကို ရူးရူးမူးမူး အိပ္မက္ထဲထိၾကိဳက္တုန္းက သူတို႔ VCD ေခြေတြေတာ့ ၀ယ္ျဖစ္တယ္.. မေဗဒါက သီခ်င္းေခြထက္ ဗီြဒီယိုေခြ.. ပံုပါျမင္ရတဲ့ေခြကိုပိုၾကိဳက္တယ္.. VCD ပဲျဖစ္ျဖစ္.. ရုပ္ရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္..

ပထမဆံုး တကၠသုိလ္ေရာက္တဲ့ေန႔ — ေန႔မမွတ္မိေတာ့ဘူး.. မိုးဖဲြဖဲြေလးေတြရြာေနတဲ့ေန႔တေန႔ပဲ.. ၂၀၀၁ ရဲ႕မိုးရာသီေန႔ေလးတစ္ေန႔ျဖစ္မယ္ထင္တယ္.. မေမ့နိုင္စရာ အေပ်ာ္ဆံုးေန႔ေတြရဲ႕ နိဒါန္းေန႔တစ္ေန႔ေပါ့..

ပထမဆံုး ရဖူးတဲ့လက္ေဆာင္ — ဒီမိသားစုမွာ လူျဖစ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ကံကေပးတဲ့လက္ေဆာင္

ပထမဆံုး အလုပ္ — ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ့ ကေလးေတြ စာလိုက္ျပတယ္.. က်ဴရွင္ဆရာမေပါ့ေနာ္..

ပထမဆံုး တစ္ေယာက္ထဲခရီးသြားျခင္း — ၂၀၀၆ခုနွစ္ရန္ကုန္ကို တစ္ေယာက္ထဲျပန္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို မေဗဒါဆရာၾကီးလုပ္ဦးေဆာင္ျပီး က်ိဳက္ထီးရုိးသြားဖူးတယ္.. ပထမဆံုးလူၾကီးမပါပဲ.. ကိုယ္ဦးေဆာင္ျပီးသြားဖူးျခင္းပဲ.. တစ္ကယ္တစ္ေယာက္ထဲ သြားရမဲ့ခရီးက ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္ ဂ်ပန္ကို ဒိုးမယ္.. ခုအရမ္းရင္ေတြခုန္ျပီး ေပ်ာ္သလိုလို ေၾကာက္သလိုလို ျဖစ္ေနတယ္.. (ေလယာဥ္ေပၚမွာ RAIN နဲ႔ ေဘးခ်င္းကပ္က်ရင္ ဒုကၡ.. ဟတ္.. ဟတ္)

ပထမဆံုး ေသာက္ဖူးတဲ့ေဆးလိပ္၊ ပထမဆံုး ေသာက္ဖူးတဲ့အရက္ — ေဆးလိပ္.. အရက္လံုး၀မေသာက္ဖူးပါ.. ထန္းရည္ေတာင္မေသာက္ဖူးပါ.. အဲ.. ဒါေပမဲ့ မေဗဒါ ဟိုးငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ .. ေဖေဖစားပဲြေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ေရေလးေတြသီးျပီးေအးခဲေနတဲ့ အရက္ျဖဴခြက္ေလးကို.. ေရမွတ္ျပီး တစ္ျခိဳက္ထဲေမာ့ေသာက္လိုက္မိဘူးတယ္.. ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေသေတာ့မယ္ထင္ျပီး ငိုပါေလေရာ.. ျပီးေတာ့ မူးျပီးခ်က္ခ်င္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ထင္တယ္..

ပထမဆံုး တက္ဖူးေသာ ေဆး႐ံု — ဗဟိုအမ်ိဳးသမီးေဆးရုံ... တစ္မ်ိဳးမထင္လိုက္နဲ႔... မေဗဒါကို အဲဒိမွာေမြးတာ..

ပထမဆံုး ဘေလာ့ပို႔စ္ — သိခ်င္ရင္ Archive ထဲမွာ ရွာလိုက္လို႔ရတာကို ေမးေနေသးတယ္..

ပထမဆံုး ခင္တဲ့ ဘေလာဂ့္မိတ္ေဆြ — ျမန္မာဘေလာ့ စလုပ္ေတာ့ မလုပ္တက္ေတာ့ ကိုရန္ေအာင္ဆီမွာသြားသြားေမးတယ္.. ဒီေတာ့ ကိုရန္ေအာင္ကလဲ အရင္ကေတာ့ လာလာလည္တယ္.. ဒါေပမဲ့ မိတ္ေဆြဆိုတာထက္ ဆရာလိုျဖစ္ေနတာေပါ့ေနာ္... သူငယ္ခ်င္းလိုစျပီး ခင္ခင္မင္မင္ရွိလာတာကေတာ့.. ဒူရွိရမလဲ.. အိပ္မက္နက္ BlackDream ေပါ့... မေဗဒါဖို႔ သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ဆိုတဲ့ ေမြးေန႔ပိုစ့္ေလးတင္ေပးခဲ့လို႔.. ခုထိၾကည္နူးမိပါ၏

ပထမဆုံး ကုိယ္ရွာတဲ့ပုိက္ဆံကုိယ္သံုးျခင္း — ဆရာမလုပ္တုန္းက ရတဲ့ပိုက္ဆံပဲ.. ဘယ္လိုသံုးလိုက္မိလဲေတာ့ သိဘူး...

ပထမဆံုး အၾကိမ္ ရန္ၿဖစ္ၿခင္း — ရန္ကေတာ့ ခဏခဏကိုျဖစ္တာ.. မေဗဒါကိုဆို လူတိုင္းက ခပ္စြာစြာေကာင္မေလးလို႔ေျပာလိုက္ရင္သိတယ္.. အိမ္မွာ စည္ကနဲဆို မေဗဒါပဲမွတ္... မွတ္မွတ္ရရ ရန္ပဲြကေတာ့ ၇တန္းတုန္းက လမ္းထဲက ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႔ေနတတ္တဲ့ ေကာင္တစ္ေကာင္က(အဲဒိေကာင္က ၉တန္း) မေဗဒါရဲ႕သူငယ္ခ်င္းကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းေကာင္နဲ႔လာေအာင္သြယ္ေနလို႔ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကို ဆံုးမရင္းနဲ႔.. အဲဒိအေျခာက္ေျပာတဲ့ စကားမယံုနဲ႔လို႔ေျပာလိုက္မိတာ.. သူငယ္ခ်င္းက ရည္းစားထားခ်င္ေနတဲ့ သူဆိုေတာ့ သူ႔ကိုျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့.. ဟိုက ကိုယ့္ကို မိုက္မိုက္ရုိင္းရုိင္းျပန္ေျပာေတာ့ အိမ္က အစ္မေတြကပါမခံနိုင္ပဲ ရန္ျဖစ္ၾကတာ.. (အဲမတိုင္ခင္ လမ္းထဲမွာ ေအးတယ္.. တခါမွလဲရန္မျဖစ္ဘူးတဲ့ ကိုယ့္အစ္မေတြလဲ ကိုယ့္ေၾကာင့္ရန္ျဖစ္ရတယ္.. အဲလ ိုအားကိုးရတာ.. အစ္ကိုရွိမွ အားကိုးရတာမဟုတ္ဘူးေနာ္) ရပ္ကြက္ရုံးေရာက္ေတာ့မလို႔... ညက်ေတာ့ လမ္းထဲမွာရန္ျဖစ္ထားတာ ေဖေဖဆူမွာေၾကာက္လို႔ အေစာၾကီး၀င္ျပီးအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္း.. ေမေမကေအးေဆး ေဖ့ေဖ့ကို ကိုယ့္သမီးဘက္က ကာျပီး ဟိုအေျခာက္ဖက္ကို သာသာထိုးထိုးေလးတိုင္လိုက္ေတာ့.. ေဖေဖပါေဒါသေတြထြက္ျပီး အမ်ိဳးသမီးေရးရာေတြ ဘာေတြတိုင္မယ္လုပ္ေနတာ.. ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဲဒိအေျခာက္အေဖကိုပဲ တိုင္လိုက္တယ္.. ရုိက္လိုက္တယ္လို႔ေတာ့ေျပာတာပဲ.. မထင္ပါဘူး.. မွတ္မွတ္ရရ အဲဒိေန႔က က်မအစ္မအလတ္ ၁၀တန္း အဂၤလိပ္စာမေျဖခင္ညေပါ့.. သူ႕ကို စာပဲက်က္ အၾကီးဆံုးနဲ႔ အငယ္ဆံုးပဲ သြားခ်ဲမယ္ဆိုျပီးထားခဲ့တာ.. ေနာက္ေတာ့ သူလဲ ကိုယ့္ ညီအစ္မေတြခံရမွာစိုးလို႔ မေနနိုင္ပဲလိုက္လာတယ္.. အိမ္ေအာက္မွာရန္ျဖစ္တာ.. ဟီး.. ဟီး......... အဲဒိအေၾကာင္းျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ ကိုယ့္အစ္မေတြက အားကိုးရသားပဲေနာ့္......

ပထမဆုံး အၾကိမ္ ထီေပါက္ျခင္း (ခ်ဲထီ) — မေဗဒါဘ၀မွာ ကိုယ္တိုင္မလုပ္ပဲ ကံစမ္းရတဲ့အရာေတြက အက်ိဳးမေပးဆံုးပဲ.. ထီထိုးျခင္းနဲ႔ အခ်စ္ေရးပဲ.. ဘာမွကို ကံမေကာင္းဘူး..

ပထမဆံုး ရင္ခုန္ဖူးျခင္း — ရုပ္ရွင္ၾကည့္တိုင္း ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ မင္းသား မင္းသမီးခန္းလာရင္ ရင္ခုန္တာပဲ..

ပထမဆံုး တီးဖူးတဲ့ဂစ္တာ — တီးေတာ့ မတီးဘူးဘူး.. တတ္မွမတတ္တာ.. ေဆာ့ေတာ့ ေဆာ့ဖူးတယ္.. ငယ္ငယ္တုန္းက ဦးေလးဂစ္တာ.. ေနာက္ေတာ့ အစ္မဂစ္တာ..

ပထမဆံုး ေရာက္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံရပ္ျခား — စကာၤပူပဲေျပာရမွာေပါ့.. အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ အစံုပဲ..

ကဲ.. ဒါပဲမွတ္လား.. ေမးထားတာေတြကလဲ အစံုပဲ.. မေဗဒါရဲ႕ အပုတ္ေတြလဲ ေပၚကုန္ျပီး.. ရွက္လိုက္တာ...

အဲဒါေၾကာင့္မေရးပဲ ေရွာင္ေနတာ.. ေနာက္အပတ္ ဂ်ပန္ခရီးထြက္ရမွာမို႔... အေၾကြးေတြရွင္းရင္း မေရွာင္နိုင္ေတာ့လို႔ေရလိုက္တာ... ဘိုဘိုေရ.. ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္....... နင္ေရးဆိုလို႔ေရးလိုက္ျပီ...

Mamma Mia - The Movie Review

မေန႔ညက အလုပ္ကအျပန္ အိမ္ကမိသားစုနဲ႔ Mamma Mia (The Movie) ဆိုတဲ့ကားေလးကို ၉နာရီ ၄၀မိနစ္ပဲြ သြားၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္..
အဲဒိကားရုံတင္တာ ၁လေလာက္ေတာင္ရွိေနပါျပီ.. မေဗဒါလဲ ခုတေလာရုပ္ရွင္ၾကည့္ျခင္ပင္မဲ့ ဘာကားမွလဲ မယ္မယ္ရရေကာင္းတယ္လို႔ မၾကားတာကတစ္ေၾကာင္း.. အေဖာ္လိုက္ေပးမဲ့သူမရွိတာကတစ္ေၾကာင္းဆိုေတာ့ မၾကည့္ျဖစ္ဘူးေလ.. ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ျဖစ္သြားပံုကေတာ့.. အလုပ္က လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အစ္မတစ္ေယာက္က သူ႔မိသားစုနဲ႔ ဟိုတစ္ေလာကသြားၾကည့္တာ အရမ္းေကာင္းေၾကာင္း.. ၾကည့္ျပီးရင္စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ျပီးက်န္ခဲ့ေၾကာင္း.. ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းျပီး သီခ်င္းေတြကလဲ အရင္ေခတ္က နာမည္ၾကီးဘန္း ABBA ရ႕ဲသီခ်င္းေတြျဖစ္ေၾကာင္း အရမ္းညႊန္းပါတယ္.. မိသားစုလိုက္သြားၾကည္႔ဖို႔ေတာင္ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္..
ျပီးေတာ့ က်မစိတ္မပါပါေအာင္ youtube ကေန သီခ်င္းေတြဖြင့္ျပပါတယ္.. သူတင္မကဘူး ေနာက္အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ကလဲ ေထာက္ခံတိုက္တြန္းပါတယ္.. Mamma Mia ပိုးကိုက်မထဲကိုသြင္းေပးလိုက္ၾကပါတယ္...

သိတဲ့အတိုင္း မေဗဒါတို႔ကလဲ ဒီလို ရုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ဆို ၂ခါမေခၚရဘူးေလ.. သီခ်င္းေတြကလဲ ကိုယ္ငယ္ငယ္တုန္းထဲက သိေနတဲ့ ခပ္ျမဴးျမဴးသီခ်င္းေလးေတြဆိုေတာ့ ၾကည့္မယ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တာေပါ့.. ျပီးေတာ့ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႔ေလး မိသားစု စုစုစည္းစည္းအျပင္ထြက္ဖို႔ ဖုန္းဆက္ျပီးအားလံုးကိုေမးေတာ့.. (သိတဲ့အတိုင္း အိမ္မွာက သူ မအား ကိုယ္ မအားနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေမးဖို႔အခ်ိန္မရဘူး..) အားလံုးက သေဘာတူၾကတယ္..

ေဖေဖကေတာ့ က်မတို႔ ငယ္ငယ္ထဲကရုံမွာ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရင္ အရမ္းဆူတတ္တယ္.. အိမ္မွာလဲ တီဗီြရွိေနတာ ပိုက္ဆံအပိုကုန္ခံျပီး သြားၾကည့္တယ္ဆိုျပီး သူကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမလုိက္ဘူး.. ပိုဆိုးတာက အိမ္မွာ ဟိုတစ္ေလာက IT Show ကေန Home Theater system ေရာ Plasma TV ေရာ ၀ယ္ထားမိတာေရာ.. SVC Cable TV ရွိတာေရာဆိုေတာ့.. (ဟဲ..ဟဲ.. ၾကံဳတုန္းေလး.. ၾကြားတာ..) ေဖေဖက ဘယ္လိုမွတိုက္တြန္းလို႔မရေတာ့.. အိမ္မွာရွိတဲ့ မိန္းမသားေတြပဲ အလုပ္ဆင္းေတာ့ သြားၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္..
ဒီကားေလးဟာ DVD ထြက္တဲ့အထိ က်မေစာင့္၀ယ္ျဖစ္မဲ့ကားေလးတစ္ကားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..


ဇာတ္လမ္းအက်ည္း

ဂရိကြွ်န္းေလးတစ္ကြ်န္းေပၚမွာ ကိုယ္ပိုင္ေဟာ္တယ္ အေသးစားေလးပိုင္တဲ့ Single Mother Donna (Meryl Streep) ဟာ သူမသမီးေလး Sophie (Amanda Seyfried)ကို လက္ထက္ေပးဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္လာပါျပီ.. အဲဒိမဂၤလာပဲြအတြက္ သူ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္း (ငယ္ငယ္က ကဲေဖာ္ကဲဖက္ေတြေပါ့ေနာ္) Rosie (Julie Walters) Tanya (Christine Baranski) တို႔ကိုဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ သူ႔သမီး Shopie ကေတာ့ သူ႔အေမ မသိေအာင္ အထူးဧည့္သည္ ၃ေယာက္ကိုဖိတ္ေခၚထားခဲ့ပါတယ္...

သူမ မဂၤလာေဆာင္မွာ သူမရဲ႕အေဖကို သူမနဲ႔တူတူ လမ္းတဲြေလွ်ာက္ေစခ်င္ခဲ့လို႔ပါ.. ဒါေပမဲ့ သူမ အေမက အေဖဘယ္သူလဲမေျပာျပတဲ့အတြက္ သူမ အေမ ဒိုင္ယာရီထဲက ျဖစ္နိုင္ဖြယ္ရွိတဲ့ ေယာက်ၤားသံုးေယာက္ကို ဖိတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္.. ဤသို႔ျဖင့္ ထိုကြ်န္းငယ္ေလးေပၚတြင္ အခ်စ္ေဟာင္းမ်ားျပန္လည္ဖူးပြင့္ျပီး.. အခ်စ္သစ္မ်ားလည္းေမြးဖြားခဲ့ၾကပါတယ္.. အေဖအရင္း ဘယ္သူျဖစ္မလဲဆိုတာေတာ့ ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ၾကည့္ရွဴေဖာ္ထုတ္ၾကပါလို႔....


ရုပ္ရွင္ review..

ဒီကားေလးဟာ အေမနဲ႔သမီးခ်စ္.. သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ေႏြးေထြးမွဳ.. မိသာစုရဲ႕ျပည့္စံုမွဳကို သီခ်င္းေလးေတြနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းေဖာ္ျပသြာနိုင္ပါတယ္..

အစက အသက္ ၅၉ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ Meryl Streep ကို ဒီေလာက္သြက္သြက္လက္လက္ ကခံုျပီး ပိုင္ပိုင္နိုင္နုိင္သရုပ္ေဆာင္နိုင္လိမ့္မယ္လို႔ေတာင္ မထင္မိပါဘူး..
သူမရဲ႕ အခ်စ္ေဟာင္းကို ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမကိုျပစ္သြားျပီး တစ္ျခားမိန္းမတစ္ေယာက္ကိုလက္ထက္သြားတဲ့အတြက္ စိတ္လဲနာတယ္.. ငယ္ကခ်စ္ ႏွစ္၁၀၀ မေမ့သာဆိုသလို ရင္ေတြလဲခုန္တယ္.. ေတြ႔လဲေတြ႔ခ်င္တယ္.. မေတြ႔လဲမေတြ႔ရဲတဲ့ အခ်ိန္မွာ Mamma Mia သီခ်င္းကို ဆိုျပီး သြက္သြက္လက္လက္ေလး သရုပ္ေဆာင္သြားတာျဖင့္ သူမအသက္ ၅၉ ႏွစ္ဆိုတာကိုေမ့ျပီး .. ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သရုပ္ေဆာင္ေနတဲ့အတိုင္းပါပဲ.. အခ်စ္က သူမကိုႏုပ်ိဳေစခဲ့တာပါ.. သီခ်င္းလဲဆိုရင္း မ်က္ႏွာအမူအယာကလဲ emotion အျပည့္နဲ႔သရုပ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့အတြက္ က်မတကယ္ကို ေလးစားအားက်ခဲ့ရပါတယ္... ရုပ္ရွင္ထဲ စီးေမ်ာသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမနဲ႔အတူလိုက္ဆိုလိုက္က ခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္ပါတယ္.. က်မအေနနဲ႔ သူဟာသရုပ္ေဆာင္ေနတာပါလားလို႔ ေတြးမိတုိင္း အရမ္းကို ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္.. ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ သူသရုပ္ေဆာင္ေနတာကို က်မသိေနရက္နဲ႔ သူမကို အသက္ၾကီးၾကီးအဖြားၾကီးတစ္ေယာက္လို႔ေျပာင္းျမင္ေပးလို႔မရဘူး... ဇာတ္လမ္းအရ အခ်စ္ေၾကာင့္ႏုပ်ိဳသြားပင္မဲ့.. သူမဟာ သူမအႏုပညာေၾကာင့္ ပရိတ္သတ္မ်က္လံုးထဲမွာ ႏုပ်ိဳခဲ့ပါတယ္... စုစုေပါင္း သီခ်င္း ၂၄ ပုဒ္ပါတဲ့ အထဲမွာ အဲဒိသီခ်င္းေလးဟာ က်မအၾကိဳက္ဆံုးထဲမွာပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္..
ခံစားၾကည့္ၾကပါ..

Mamma Mia


ေနာက္တစ္ခုက ဂ်ိမ္းစဘြန္း မင္းသားအျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ Pierce Brosnan ကို အရင္က ကြ်န္မဒီလိုပဲ ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္. ၾကိဳက္တယ္မၾကိဳက္ဘူး မရွိခဲ့ပါဘူး.. ဒီကားမွာ က်မသူ႔ကို ၾကိဳက္သြားေအာင္ ဆဲြေဆာင္နုိင္ခဲ့တာကေတာ့.. သူ႔ငယ္ခ်စ္ကို လိုက္ရွင္းျပရင္း ဆိုတဲ့ SOS ဆိုတဲ့ သီခ်င္းမွာပါ.. သူ႔ကို action မင္းသားၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပဲ ၾကည့္ဖူးခဲ့ျပီး.. မ်က္လံုးထဲမွာ အဖိုးၾကီးလို႔ပဲ သတ္မွတ္ခဲ့မိပင္မဲ့ ခုေတာ့ မေဗဒါ ရူးသြပ္ရတဲ့ မင္းသားစာရင္းထဲ မင္းသားငယ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပီးေနရာယူနိုင္ခဲ့ပါတယ္..

အသက္ ၅၅ နွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ Pierce Brosnan ဟာ action တင္မက romance ေရာ Musical ေရာကို ပိုင္ပုိင္နုိင္နိုင္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ပံုကလဲ လူငယ္ေလး လူပ်ိဳလွည့္ေနတဲ့အတိုင္းပါပဲ.. ေဟာ.. သူ႔ရဲ႕ မင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အရည္အခ်င္းကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္လဲ.. သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားက ျမန္မာျပည္က ပရိတ္သတ္ထမင္းစားျပီး ၾကီးက်ယ္ျပေနတဲ့ ဗိုက္တရႊဲရႊဲမင္းသားငယ္ေတြထက္ အမ်ားၾကီးသာပါတယ္.. ပရိတ္သတ္ေကြ်းတဲ့ ထမင္းစားျပီး show bussiness အလုပ္ကိုလုပ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ ဟာ သူ႔ရဲ႕ figure ကိုထိမ္းျခင္းသည္လဲ ပရိတ္သတ္ကို ေလးစားျခင္းတစ္ခုပဲလို႔ က်မျမင္ပါတယ္... ဒါေတြထားပါေတာ့.. အဲဒိကိစၥ ေနာက္မွပဲ ပိုစ့္သက္သက္တင္ေတာ့မယ္.. ခုေတာ့ ေအာက္က SOS သီခ်င္းေလးကို ခံစားသြားၾကပါအံုး...

SOS


သီခ်င္းအားလံုၾကိဳက္တယ္ဆိုေပမဲ့ က်မအၾကိဳက္ဆံုးေတြထဲမွာပါတာကေတာ့... Donna (Meryl Streep) ဟာ.. သူ႔ကို ျပစ္သြားတဲ့ သူ႔ခ်စ္သူကို ရုတ္တရက္ျပန္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့.. စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီးငိုတဲ့အခန္းမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္က သူ႔ကို စိတ္ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ျပီးေခ်ာ့တဲ့အခန္းပါ.. အဲဒိမွာ ၂ပုဒ္ပါပါတယ္.. ၁ပုဒ္က
"Chiquitita" လို႔ေခၚျပီး ေနာက္တစ္ပုဒ္ကေတာ့ "Dancing Queen" ပါ.. ၂ပုဒ္လံုးေဖာ္ျပခ်င္ေပမဲ့ ပိုစ့္အရမ္းရွည္သြားမွာစိုးလို႔ Dancing Queen ကိုပဲ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္.. အဲဒိ ကားမွာ Donna ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္သရုပ္ေဆာင္တဲ့ အဖြားၾကီး ၂ေယာက္က အရမ္းရီရပါတယ္.. လူဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ အသက္ၾကီးၾကီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ျပန္ေတြ႔ရင္ အားလံုးႏုပ်ိဳ ေပ်ာ္ရႊင္သြားၾကတာပါပဲ...

Dancing Queen


မေဗဒါကို မ်က္ရည္တရႊဲရႊဲ ျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရွိပါေသးတယ္.. က်မအၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းလို႔ေျပာလို႔ရပါတယ္... သီခ်င္းနားေထာင္ရင္ စာသားေရာ တီးလံုးပါ ေသခ်ာခံစားျပီးနားေထာင္တတ္တဲ့ က်မရဲ႕ အက်င့္ကို သရုပ္ေဆာင္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္းဖမ္းစားသြားေတာ့ မ်က္ရည္လည္ရြဲခဲ့ရပါတယ္.. အဲဒါကေတာ့ သူမသမီးမဂၤလာေဆာင္ေန႔မွာ သူမခ်စ္သူက သတို႔သမီးအေဖ အျဖစ္တဲြေလွ်ာက္ေပးခြင့္ကိုလာေျပာတဲ့အခါမွာ.. သူမ တစ္သက္လံုး နာက်ည္းခဲ့ရတာေတြ.. သူမခ်စ္သူကို ေျပာခ်င္ခဲ့တာေတြ.. သူမရဲ႕မာန္.. သူမရဲ႕အခ်စ္နဲ႔အမုန္းကို သီခ်င္းစာသားထိထိမိမိနဲ႔သရုပ္ေဆာင္နိုင္ခဲ့ပါတယ္..
The winner Takes It All လို႔ အမည္ရပါတယ္... ခံစားသြားၾကပါအံုး...

The Winner Takes It All


က်မၾကိဳက္တဲ့သီခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ.. စိတ္၀င္စားရင္သြားၾကည့္ၾကပါ.. အားလံုးေဖာ္ျပဖို႔အဆင္မေျပလို႔ သိသေလာက္ လင္ခ့္ေလးေတြ ေအာက္မွာေပးလိုက္ပါတယ္...

ဇာတ္၀င္ေတးမ်ား

Honey Honey (Reading Her mom diary)

Super Truper (Before the wedding Night)

Does Your Mother Know (Very Funny)

Money Money Money (Nice Acting and Amusing)

Chiquitita (When Her friends comfort her, Heartwarming)

Take A Chance On Me (Funny, old and fat but sexy, Sing when nearly Movie ending)

Lay All Your Love For Me (Young and Energetic)

Our Last Summer (Three Dads and their Daughter)

Slipping Through My Fingers ( Mother's love for her daughter [Sop.. Sop.. i cried] )

When All is Said And Done (Oldies love but sweet )

I Do I Do I Do I Do I Do ( Charming [my heart pound and i would say I DO too] )

Gimme! Gimme! Gimme! (Music Video)

က်ေနာ့္ စက္ကထရီမေလးကို အလုပ္ျဖဳတ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ပို႔လိုက္တဲ့ အီးေမးလ္ထဲကရတဲ့ အဂၤလိပ္ဟာသေလးပါ.. ဖတ္ျပီးရီရလြန္းလို႔ ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္..
အစကေတာ့ ျမန္မာဘာသာျပန္ေပးမလို႔ပါပဲ.. ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္လိုဖတ္ရတာ ပိုအဆင္ေျပျပီး ပိုရီရတယ္ထင္လို႔ ဒီအတိုင္းပဲမွ်ေဝလိုက္ပါတယ္...
တစ္ခ်က္ျပံဳးရင္ တစ္ရက္အသက္ရွည္ပါတယ္တဲ့ ေဂ်ာက္ဂ်က္ကာတြန္းမွာၾကားဖူးတာပါ..
ဒီပိုစ့္ေလးဖတ္ျပီး အသက္ရွည္နိုင္ၾကပါေစ...

ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ .. က်ေနာ့္ စက္ကထရီမေလးကို အလုပ္ျဖဳတ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း တဲ့....

Last week was my Birthday and I didn't feel very well waking up on that
morning.
I went downstairs for breakfast hoping my wife would be pleasant and say…

Happy Birthday!
and possibly have a small present for me.

As it turned out, she barely even said good morning,
Let alone, 'Happy Birthday'

I thought....
Well, that's marriage, but the kids… they will remember.

My kids came bouncing downstairs for breakfast and didn't say a word.

So when I left for the office, I felt pretty low.

As I walked into my office, my secretary Jane said,

'Good Morning Boss,
by the way “Happy Birthday!'

It felt a little better that at least someone had remembered.

I worked until one o'clock, when Jane knocked on my door and said, 'You
know, it’s such a beautiful day outside, and it is your Birthday…
What do you say we go out to lunch, just you and me.'

I said, 'Thanks, Jane, that's the greatest thing I've heard all day. Let's
go!'

We went to lunch but we didn't go where we normally would go.
She chose at a quiet bistro with a private table.
We had two martinis each and I enjoyed the meal tremendously.

On the way back to the office,
Jane said, 'You know, it’s such a beautiful day. We don't need to go
straight back to the office, Do we?'

I responded, 'I guess not.
What do you have in mind?'

She said,
'Let's drop by my apartment; it's just around the corner.'

After arriving at her apartment, Jane turned to me and said,
'Boss, if you don't mind, I'm going to step into the bedroom for just a
moment, I'll be right back.'

'Ok.' I nervously replied her.
She went into the bedroom and, after a couple of minutes, she came out
carrying a huge Birthday cake ...
Followed by my wife, my kids, and dozens of my friends and co-workers…all
singing a birthday song.
And I just sat there...

On the couch...
Naked.

Yishun မွာျမန္မာဆိုင္ဖြင့္ျပီ...

အဟဲ.. သိတာေတာ့ ၾကာပါျပီ ေၾကာ္ျငာမယ္.. ေၾကာ္ျငာမယ္နဲ႔ မေၾကာ္ျငာေပးရေသးတာပါ.. ေၾကာ္ျငာေနာက္က်ေနလိုက္တာ.. ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာင္ အဲဒိဆိုင္ေလးမွာ စားဖူးျပီးေလာက္ေရာေပါ့...
ခုေျပာခ်င္တာက ရွမ္းစာေတြၾကိဳက္ျပီး woodland နဲ႔ Yishun မွာေနတဲ့ သူမ်ားအတြက္ ပန္နီဆူလားထိသြားစရာမလိုပဲ နီးနီးနားနား လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ အရသာရွိရွိစားနိုင္တဲ့ ဆိုင္ေလးပါ.. Loi Nine လို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာဆိုင္ေလးကို Chong Pang က Food court မွာဖြင့္လွစ္ထားေၾကာင္းသတင္းေကာင္းပါးပရေစ...

Food stall Review
မေဗဒါ အဲဒိဆိုင္ကို ဟုိတစ္ေလာကသြားစားျဖစ္ပါတယ္.. ေတာ္ေတာ္ စံုစံုလင္လင္ရပါတယ္... အဲဒိေန႔က ရွမ္းေခါက္ဆဲြစားျဖစ္ပါတယ္..
သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က တို႔ဟူးေႏြး ေနာက္တစ္ေယာက္က ေခါက္ဆဲြၾကာဇံအေရာအသုတ္စားပါတယ္... အားလံုးကို မေဗဒါစံုေအာင္ျမည္းခဲ့ပါတယ္...
အားလံုးအရသာေကာင္းပါတယ္... ၁ပဲြကို ၃က်ပ္ခဲြပါ.. သေဘာလဲေကာင္းပါတယ္... ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ တို႔ဟူးေႏြးကိုၾကိဳက္ၾကပါတယ္.. မေဗဒါလဲ ၾကိဳက္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆဲြကိုပိုၾကိဳက္တယ္..

ဒါေပမဲ့.. အေကာင္းေတြေျပာျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ မေဗဒါက ပိုေကာင္းေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေလးကို အၾကံေပးခ်င္တာကေတာ့... ေစာင့္ရခ်ိန္ၾကာတာပါ... အလုပ္လုပ္တာ အလြန္မွ ေႏွးတယ္လို႔ထင္မိပါတယ္... သူတို႔ေဘးက တရုတ္ဆိုင္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပီးၾကည့္ၾကည့္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးမွ အသည္းယားမိပါတယ္.. အထူးသျဖင့္ မေဗဒါတို႔လို အနီးနား ကုမၺဏီမွာအလုပ္လုပ္ရင္း အားလပ္ခ်ိန္ေလးမုန္႔လာစားတုန္း ဒီလိုၾကာပံုမ်ိဳးနဲ႔ အလုပ္ထဲမွာ အားလပ္ခ်ိန္ပိုယူသလိုအထင္ခံရပါတယ္.. ျမန္မာဆိုင္ဖြင့္လို႔အားေပးခ်င္လြန္းလို႔ ဘတ္စ္ကားတစ္တန္ ကုန္းေၾကာင္းတစ္တန္နဲ႔လာအားေပးတာပါ..
ဒါေပမဲ့ ခုလိုၾကာပံုမ်ိဳးနဲ႔ မေဗဒါ အလုပ္အားလပ္ခ်ိန္မွာ လာေရာက္အားေပးဖို႔ အခက္ခဲျဖစ္ရပါတယ္... တကယ္ကိုအားေပးခ်င္လြန္းလို႔ ခုလို FeedBack ေပးရတာပါ..
အစားအေသာက္အတြက္ေတာ့ recommend ေပးပါတယ္.. အခ်ိန္ရမယ္ဆိုရင္ သြားအားေပးၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္...

လူသားေဂဟ

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ဒုလႅဘတရားငါးပါးတြင္ မႏုႆတဘာဝဒုလႅဘဟုဆိုေသာ ရခဲၾကီးငါးခုထဲမွ မႏုႆလူသားအျဖစ္ကိုေတာ့ ရရွိခဲ့ၾကပါျပီ..ထိုရခဲလွေသာ လူ႔ဘဝကို လူရယ္လို႔ထိုက္တန္ေအာင္ ေနထိုင္ျပဳမူဖို႔ရန္မွာ သမၼာဒိ႒ိ(အျမင္မွန္အသိမွန္) ျဖစ္ဖို႔ရာ အလြန္အေရးၾကီးလွပါ၏.. ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆျဖင့္ ေနထိုင္မည္ဆိုပါက လူ႔ဘဝဆိုသည္မွာ မျပည့္စံုျခင္းမ်ား မေက်နပ္ျခင္းမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေနရျခင္းမ်ား စသည္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္တခဏ ေသာကအျပဲ ေနထိုင္ဆဲဟုပင္ဆိုရပါလိမ့္မည္...

ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚတြင္ ရပ္၍ပခံုးႏွစ္ဖက္ၾကား ေခါင္းေပါက္ရုံျဖင့္ လူဟူ၍ပီပီသသမဆိုထုိက္ပါ..လူဟူ၍ေခၚဆိုထိုက္ရန္မွာ လူသည္လူသားဆန္မွဳရွိရပါမည္.. အဘယ့္ေၾကာင့္ဟူမူ သတၱဝါထဲတြင္ လူသားသည္ အသိဥာဏ္အျမင့္ဆံုးျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း..ထိုအသိဥာဏ္အျမင့္ဆံုးပါဆိုေသာ လူသားသည္ တိရိစာၦန္တို႔ကဲ့သို႔ ၾကီးနိုင္ငယ္ညွင္းခြန္အားၾကီးသူက နိုင္စတန္းဆိုေသာ ေတာတြင္းအေလ့အထမ်ားအတိုင္း ျပဳမူလုပ္ကိုင္ပါက လူသားဆန္မွဳမွ ေလ်ာ့က်ျပီး အသြင္သ႑န္အားျဖင့္သာ က်န္ရွိ၍လူပီသမွဳ မရွိေတာ့ပါ...

သတၱဝါတိုင္းတြင္ အတၱဆိုသည္ရွိ၏ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားတြင္လည္း အတၱရွိသည္.. ထိုအတၱသည္ မိမိ၏အက်ိဳစီးပြားကို ေရွ႕တန္းတင္သည္.. အျပစ္မဆိုလိုပါ.. နိယာမတရားတစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္.. သို႔ရာတြင္ မိမိ၏အတၱကို သတိတရားျဖင့္ ဆင္ျခင္ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္.. တပါးသူမ်ားအား မထိခိုက္သင့္ပါ. ပုထုဇဥ္ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မကင္းၾကပါ ဘာသာေရး အဆံုးအမနွင့္ ယဥ္ေက်းမွဳရွိေသာ သူတို႔တြင္လည္း မကင္းၾကပါ.. သို႔ပါေသာ္လည္း ထိုသူမ်ားသည္ ေလာဘျဖစ္လွ်င္လည္း အေတာမသတ္မျဖစ္ပါ။ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္မွဳရလွ်င္ ေက်နပ္သြားၾကသည္။ ေဒါသျဖစ္လွ်င္လည္း အသိႏွင့္ သတိတရားဝင္လာလွ်င္ ထိုေဒါသကိုေလ်ာ့ခ်ျပစ္ၾကသည္..ျပဳလုပ္ဖြယ္ကိစၥမ်ားတြင္လည္း ေတြေဝမွဳမရွိဘဲ အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ိဳးတရားကို ဆင္ျခင္၍ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္.. ထိုသို႔ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားရွိသူေတြမ်ားလာပါက ေလာကၾကီး ဒိထက္ပို၍သာယာလာလိမ့္မည္ဟု ယူဆမိပါသည္..

သို႔ပါေသာ္လည္း ေသေျမၾကီး အျပီးဘဲဆိုသူမ်ားနွင့္ ေနာင္ဘဝ ေနာက္ကိုယ္နဲ႔ ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုသူမ်ားလည္းရွိၾကပါေသးသည္.. ထိုသူတို႔၏ ယံုၾကည္မွဳကို မည္သို႔မွ်ေဝဖန္ေရးသားျခင္းမျပဳလိုေသာ္လည္း လူႏွင့္လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ သင့္တင့္မွ်တစြာေနထိုင္မွဳ ျပဳရန္လိုအပ္ပါသည္.. ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူတပါး၏ ရွင္သန္ျခင္းကိစၥ၌ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ရွင္သန္ျခင္းကိုရပ္တန္႔သြားေစလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္းျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ႏွစ္ဦးစလံုးမေကာင္းပါ.. အဘယ္နည္းဟူမူ တဘက္သူမ်ားသည္လည္း တံု႔ျပန္တတ္ေသာ၊ တံု႔ျပန္နိုင္ေသာ ပုထုဇဥ္မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္... ထိုသို႔ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ျငိမ္းေအးစြာအတူယွဥ္တဲြ ေနထိုင္ေရးမွဳ ပ်က္သုန္းသြားျပီး ဘဝတေလွ်ာက္ ပူေလာင္မွဳ စိတ္ေသာကဖိစီးမွဳမ်ားျဖင့္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိျဖစ္ေစ ေသဆံုးသည့္အခ်ိန္ထိျဖစ္ေစ ခံစားသြားရနဳိင္ပါသည္..မလုပ္ခဲ့ဘူးလို႔ သေဘာထားလိုက္ပါ၊ မေျပာဆိုခဲ့ဘူးလို႔ သေဘာထားလိုက္ပါဟုဆို၍မရေတာ့ပါ..

အခ်ိဳ႕သူမ်ားလည္းရွိပါေသးသည္.. မိမိေနထိုင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္၊ အလုပ္႒ာန စသည္တို႔တြင္ မလိုမုန္းထား၍ ေခ်ထိုးျခင္း၊ ဂံုးေခ်ာျခင္း၊ တိုက္တြန္းျခင္းတို႔ကို ျပဳမူူတတ္ၾကပါသည္.. ထိုသူမ်ားကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤသို႔ျဖစ္ရသည္ကိုေမးၾကည့္ပါက မ်ားေသာအားျဖင့္ ၾကည့္မရ၍ဟုေျဖဆိုတတ္ၾကပါသည္.. ၾကည့္မရတိုင္း ဤသို႔ျပဳမူေနပါက မိမိ၌လူမုန္းမ်ားလာျခင္းသာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မည္...
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရေသာ္ လူရယ္လို႔ျဖစ္တည္ခိုက္မွာ လူပီသရန္ႏွင့္ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ လူသားဘဝကိုရယူရန္ျဖစ္ပါသည္.. လူ႔ဘဝတြင္ ေငြရွာရန္တစ္ခုထဲအတြက္ မဟုတ္ပါ.. စီးစိမ္းခံစားရန္တစ္ခုထဲအတြက္လည္း မဟုတ္ပါ.. သို႔ဆုိလွ်င္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူ႔ဘဝကို ဒုလႅဘတရားတစ္ခုအျဖစ္ ထည့္သြင္းေဟာၾကားခဲ့မည္ မဟုတ္ပါ.. လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ ဘယ္အရာသည္ေကာင္းမွဳ ဘယ္အရာသည္ မေကာင္းမွဳဟု သိၾကသည္သာျဖစ္၏.. မေကာင္းမွဳကို ေရွာင္၍ ေကာင္းမွဳကို ေဆာင္ကာ ဤသတၱေလာကၾကီးတြင္ ျငိမ္းေအးခ်မ္းသာစြာ အတူယွဥ္တဲြေနထိုင္ၾကျပီး အဓိပၸါယ္ရွိ၍ လူပီသေသာသူမ်ားျဖစ္နုိင္ၾကေစရန္ ေစတနာေရွ႕ထားေရးသားေပးလိုက္ရေပသည္..

မေဗဒါရဲ႕ ျဖစ္သလိုစားေသာက္စရာ...

အဟဲ... မယ္ဂုမိရဲ႕ ေျပာရင္းနဲ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ သနားလာျပီ။ ပိုစ့္ေလးကိုသြားျပီး ကြန္မန္႔ေပးမိေတာ့ အၾကိဳက္ခ်င္းတူေနလို႔ဆိုျပီး TAG တာခံလိုက္ရျပီ.. အိန္း... ဒီေတာ့လဲေရးရေတာ့မေပါ့...

ဒီေနရာမွာတစ္ခုေျပာခ်င္တာက.. မေဗဒါက ထမင္းပဲၾကိဳက္တယ္.. ၁ေန႔မွာ ထမင္းမစားရရင္ ရင္ေတြပူျပီးစိတ္ေတြတိုေနတတ္တယ္.. ေခါင္းကလဲမူးသလိုလိုနဲ႔ေပါ့.. အိမ္မွာ မုန္႔ဟင္းခါး.. အုန္႔နို႔ေခါက္ဆဲြပဲခ်က္တဲ့ေန႔ဆုိသူမ်ားေတြက ထမင္းလြတ္ေနနိုင္ေပမဲ့.. မေဗဒါအတြက္ေတာ့ ထမင္းခ်က္ေပးရတာပဲ.. ထမင္းစားရင္လဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပံုမွန္ ၂ပန္းကန္စားတယ္.. (ဟီး..ရွက္).. စားမေကာင္းတဲ့ေန႔ဆို ၁ပန္းကန္.. ဘယ္ေလာက္စိတ္ညစ္ညစ္. ဘယ္ေလာက္ဟင္းမေကာင္းေကာင္း ထမင္းေတာ့၀င္တယ္.. ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ငါးကို အန႔ံေတာင္မခံနုိင္ဘူး.. ငါးနဲ႔လုပ္တဲ့ မုန္႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမၾကိဳက္ဘူး.. ဥပမာ.. ငါးမုန္႔ေၾကာ္.. မုန္႔ဟင္းခါး..ရခိုင္မုန္႔တီ.. နဲနဲၾကီးလာေတာ့ အဲဒါေတြေတာ့စားလို႔ရလာတယ္.. ငါးဟင္းေတာ့မၾကိဳက္ေသးဘူး..ငါးန႔ံေပ်ာက္တဲ့အထိ ၾကြတ္ေနေအာင္ေက်ာ္ထားတဲ့ငါးေၾကာ္ေတာ့စားလာတယ္.. အဲ..စကာၤပူလဲေရာက္ေရာ ဂ်ီးမ်ားလို႔မရဘူး..ရွိတာအကုန္ ဓာတ္ေလးပါးပဲဆိုျပီးတြယ္တာပဲ.. ဒီမွာ ငါးေစ်းၾကီးေတာ့ ငါးစားစရာေတာ့သိပ္မလိုဘူးေပါ့...မစားမေနရစားရမယ္ဆိုလဲ ၁ပန္းကန္၀င္ေအာင္ေတာ့တီးမွာပဲ..
ျမန္မာျပည္မွာမေဗဒါရဲ႕ ျဖစ္သလိုဆိုရင္ေတာ့.. လမ္းထိပ္က ကုလားပဲဟင္းရယ္(နာမည္ၾကီးတယ္ အဲဒိခ်စ္တီးပဲဟင္းဆုိင္က)တိုးတိုးအာလူေၾကာ္ရယ္နဲ႔ဆိုရျပီ.. ထမင္းမိန္ပါ့.. ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ ျဖစ္သလိုဆိုေပမဲ့ ၂ပန္းကန္၀င္တာပဲ..
စကာၤပူလဲေရာက္ေရာ.. ပဲဟင္းနဲ႔လဲေ၀း.. အိမ္ထမင္းဟင္းနဲ႔ေ၀း.. သူတို႔က ေခါက္ဆဲြေတြကို lunch လိုလဲစားတာပဲ.. မေဗဒါက ေန႔လည္စာတို႔ ညစာတို႔ကို ထမင္းစားရမွာတင္းတိမ္တယ္.. ေခါက္ဆဲြက သားေရစာလို႔ပဲသတ္မွတ္တယ္.. ဒီေတာ့ မေဗဒါအတြက္ ဒီတရုတ္ထမင္းဆိုင္နဲ႔ပဲ ၂ပါးသြားေနရတာေပါ့.. တေန႔လာလဲ ဒီဟင္း.. ဒီဟင္း.. အရည္ေသာက္မပါ..ဘာမပါ.. ၾကာေတာ့၀မ္းပါခ်ဳပ္လာေရာ..(ဘြာေတး.. ေျပာျပတာ..စားတာေရးတာ ၀မ္းခ်ဳပ္တာပါပါလာျပီ).. မေဗဒါမွာ အက်င့္တစ္မ်ိဳးရွိတယ္.. ၾကိဳက္တဲ့ဟာကို ဘယ္ေလာက္စားရစားရ..စားနုိင္တယ္.. မၾကိဳက္တဲ့ဟာကို အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္စားရရင္ေတာင္မ်ားမ်ားမစားနုိင္ဘူး.. တခါတေလလံုး၀မစားပဲေနတယ္..
အဲဒီတရုတ္ထမင္းဆိုင္က ဟင္းေတြကို ၾကာေတာ့ စားရင္းနဲ႔အန္ေတာင္အန္ခ်င္လာတယ္.. ထမင္းဆိုင္သြားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘာစားရမွန္းမသိလို႔စိတ္ဖိစီးရတယ္...

စကာၤပူေရာက္စ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္တဲ့အခ်ိန္ကဆိုရင္ေတာ့.. ပိုက္ဆံကလဲ အပိုမသံုးနိုင္ဆိုေတာ့.. ၃လံုး ၂က်ပ္ဆိုတဲ့ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ပဲေန႔တိုင္း ၂ပါးသြားျပီး ညစာကို ျဖစ္သလိုစားတယ္.. ဗိုက္လဲျပည့္တယ္.. ေစ်းလဲေပါတယ္.. တင္းေတာ့မတင္းတိမ္ဘူးေပါ့.. ထမင္းမွမဟုတ္တာ.. ကပ္ေစးကနဲတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္မသဓာဘူး..
ခုေတာ့ ေက်ာင္းလဲျပီး အလုပ္လုပ္ေနျပိဆိုေတာ့.. တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ အျပင္မွာပဲ ေကာင္းေကာင္း၀ယ္စားတယ္.. အျမဲေတာ့ မျပင္မွာမစားနုိင္ဘူး.. ေဖေဖေမေမ ဒီေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ေန႔တိုင္း အလုပ္ကိုထမင္းဘူးယူတယ္.. အိမ္ထမင္းအိမ္ဟင္းေန႔တိုင္းစားရေတာ့ ဗိုက္ေခြးနမ္းတာပဲ... သူတို႔ျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ေတာ့ အပ်င္းပိုးက၀င္.. ၃လံုး ၂က်ပ္တန္ေပါင္မုန္႔လဲ မစားနုိင္ေတာ့ဘူး..ေသြးၾကီးသြားျပီဆိုေတာ့ (ခ်မ္းသာတာလူေတြမခံနို္င္ဘူးဆိုတာ ဒါကိုေျပာတာ)..
အိမ္မွာ သူတို႔မျပန္ခင္ခ်က္ေပးသြားတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေတြ..ငါးပိဆီေၾကာ္ေတြ မကုန္ေသးရင္... အဲဒါေတြပဲ ေန႔တိုင္းေႏြးစားတယ္..
ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းက မေဗဒါအၾကိဳက္ေလ.. ဘယ္ေတာ့မွမရုိးဘူး..
အဲဒါေတြမရွိရင္.. ေစ်းကေန မုန္႔ညွင္းရြက္ျဖစ္ျဖစ္.. ကန္စြန္းရြက္ျဖစ္ျဖစ္.. ေၾကာ္ရလြယ္တဲ့အရြက္တစ္မ်ိုးမ်ိဳးကိုစားခါနီးမွ ျဖစ္သလိုေၾကာ္စားလိုက္တယ္.. ကုန္သြားလို႔ဗိုက္မ၀ေသးလဲ ေရနဲ႔ပဲျဖည့္လိုက္ေတာ့တယ္.. ျဖစ္သလို ထမင္းစားရင္ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ထိုင္.. ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္းစားတယ္.. ဘာအရသာမွန္းမသိလုိက္ဘူး.. ပါးစပ္ထဲေရာက္တာ ၀ါးျပီးမ်ိဳခ်လိုက္တာပဲ.. ရုပ္ရွင္ထဲစိတ္ေရာက္ေနေတာ့လဲ သိပ္ေတာ့ အခက္ခဲမရွိဘူး.. ေဖေဖေမေမရွိရင္ေတာ့.. စားျပီး အခ်ိဳတည္းဖို႔ အသီးကအဆင္သင့္.. ၁ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့ရင္ေတာ့.. စားျပီး ပါးစပ္ကဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္.. ေစ်းသြားလဲ ဘာသီး၀ယ္ရမွန္းကိုမသိဘူး.. စဥ္းစားရတာေခါင္းရွဳပ္လို႔.. မစားျဖစ္တာမ်ားတယ္.. ထမင္းစားခ်ိန္လဲမမွန္ဘူး..
အလုပ္မရွိတဲ့ရက္ဆို ေန႔လည္ေလာက္မွနိုးတယ္.. ဗိုက္မဆာမခ်င္း ေစ်းဆင္းရမွာပ်င္းလို႔ မသြားဘူး.. ဗိုက္ဆာမွဆင္း၀ယ္ျပီး.. ခ်က္တယ္.. အရမ္း အရမ္း double ပ်င္းတဲ့ေန႔ဆိုရင္ေတာ့ ၾကက္ဥ၂လံုးေလာက္ေၾကာ္ျပီး ရွိတဲ့ ငါးပိဆီေၾကာ္နဲ႔ေလြးတယ္..
အိမ္မွာက ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္.. ငါးပိဆီေၾကာ္က အျမဲရွိတယ္... ေမေမေဖေဖတို႔က မျပန္ခင္အားလံုးစီစဥ္ေပးသြားတတ္တယ္ေလ..
အဲဒါေတြကုန္ခါနီးျပီဆိုရင္ေတာ့.. ဖုန္းဖိုးကုန္ျပီမွတ္.. ေန႔တိုင္းရန္ကုန္ဖုန္းဆက္ျပီး ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲေမးတတ္တယ္..
အိမ္မွာ မေဗဒါပဲအဲလိုလုပ္တာ.. အပ်င္းက်ေတာ့ၾကီးတယ္.. ဟင္းက်ေတာ့ ဂ်ီးမ်ားတယ္ေလ.. အစ္မ၂ေယာက္လံုးကအဲလိုမရွိဘူး.. သူတို႔ဘယ္မွာ ဘယ္လိုစားမွန္းေတာင္မသိဘူး.. သူတို႔ကအျပင္မွာေန႔တိုင္းစားလဲ ကိစၥရွိပံုမရဘူး.. အစ္မအၾကီးကဟင္းခ်က္ေကာင္းေတာ့..တစ္ခါတစ္ေလေလးမ်ား သူစိတ္ေကာင္း၀င္တဲ့ေန႔ဆို ခ်က္ေနရင္ေတာ့ ပြတာပဲေပါ့.. ဒါမ်ိဳးဆို အျပင္ကစားလာျပီးရင္ေတာင္ ထပ္စားခ်င္စားအံုးမွာ.. ဟဲ..ဟဲ..

မေဗဒါက ေခါက္ဆဲြေျခာက္ထုပ္လဲမၾကိဳက္ေတာ့ အခက္ေတြ႔တာေပါ့.. အဲဒါေတာ့ လံုး၀မစားနိုင္ဘူး.. တစ္ခါတစ္ေလသူမ်ားစားတာ စားခ်င္စရာေကာင္းရင္ေတာ့ ၁လုပ္၂လုပ္၀င္၀င္ရွဳပ္တတ္တယ္.. ၁ေယာက္ထဲစားဆိုရင္ မကုန္ဘူး.. အဲ... မေဗဒါစိတ္ရွိလက္ရွိစိတ္ေကာင္း၀င္တဲ့ေန႔ဆိုရင္ေတာ့.. လက္ဘက္သုတ္နဲ႔စားတယ္.. လက္ဘက္သုတ္ကို အဆင္သင့္ေရာျပီး ေထာင္းျပီးသားဆိုလံုး၀မၾကိဳက္ဘူး.. လက္ဘက္အသားအခါးကို ကိုယ့္ဘာကိုယ္ေထာင္းျပီး အေၾကာ္သက္သက္နဲ႔သုတ္တာပဲၾကိဳက္တယ္.. အေၾကာ္မွာလဲ ပဲျခမ္းေၾကာ္ေတြဘာေတြအမ်ားၾကီးနဲမၾကိဳက္ဘူး.. ၾကက္သြန္ေၾကာ္..ႏွမ္း..ပုဇြန္ေျခာက္ပဲ.. အဲဒီ၃ခုထဲက တစ္ခုခုလိုေနရင္ မစားေတာ့ဘူး.. အထူးသျဖင့္ ပုဇြန္ေျခာက္.. မေဗဒါသုတ္တာနဲ႔ ေမေမသုတ္တာဘာကြာလဲေတာ့မသိဘူး..ကိုယ္သုတ္ျပီးရင္ ဟာတာတာနဲ႔တစ္ခုလိုအပ္ေနတတ္တယ္.. ဟဲ.. ေနာက္ေတာ့လဲသုတ္ပါမ်ားရင္တိုးတက္လာမွာပါ.. စိုးရိမ္နဲ႔..

ခုေတာ့ အသက္ကေလးကလဲ ရလာျပီဆိုေတာ့.. ငယ္ငယ္ကထက္စာရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစားလာတယ္.. ငယ္ငယ္ကမစားတဲ့..ရွမ္းေခါက္ဆဲြ.. ၾကာဇံဟင္းခါး.. ကပ္ေၾကးကိုက္..အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ့..ခုေတာ့ၾကိဳက္လာတယ္.. ထူးစမ္းတယ္ေနာ္.. ရွမ္းေခါက္ဆဲြကေတာ့ စကာၤပူေရာက္စက အစ္မခ်က္တာကိုပဲကပ္စားေနရေတာ့ သူကရွမ္းေခါက္ဆဲြခ်က္ရင္ ထမင္းထပ္ခ်က္ခိုင္းလို႔မရဘူးေလ.. သူကေဖေဖေမေမလိုမဟုတ္ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူး..(အဲလိုအနိုင္က်င့္တာ..အဟင့္)..ဒီေတာ့ မေဗဒါကလဲ စိတ္ဘယ္ေလာက္ညစ္ညစ္ အစားမပ်က္တတ္ဘူးဆိုေတာ့.. စမ္းစားၾကည့္ရင္နဲ႔ ၾကိဳက္သြားတာ..သူခ်က္တာကလဲ ရွယ္ေနာ္.. my sis က အခ်က္ေကာင္းဗ်... ၾကက္သားက နမ္းခ်င္းပါတယ္.. အမိုက္စား..ေျပာရင္းစားခ်င္လာျပီ.. အဲဒိအက်င့္က ခုဆို ဆိုင္မွာရွမ္းေခါက္ဆဲြစားလို႔ ၾကက္သားကုန္တာနဲ႔ က်န္တာဆက္မစားေတာ့ဘူး..ထားခဲ့တာပဲ.. ဟီး....

my sis ခ်က္တဲ့ ျဖစ္သလိုဟင္းေတြထဲမွာ.. recommend ေပးခ်င္တာကေတာ့ ကန္စြန္းရြက္သုတ္ေတာ့.. မေဗဒါလဲ တစ္ခါမွမၾကားဘူးဘူး.. အရင္က အတူေနတဲ့အစ္မၾကီးေတြသင္ေပးတာပဲ.. မေဗဒါ အစ္မက ကိုယ့္အၾကိဳက္နဲ႔လိုက္ျပီး စပ္စပ္ေလးသုတ္ေလ့ရွိေတာ့.. အာသြက္လွ်ာသြက္ပဲ.. ေကာင္းပါ့.. ခုမေဗဒါအစ္မက အသက္ၾကီးတဲ့သူေတြလို ပင္စင္ယူသြားျပီ.. ဟင္းမခ်က္ေတာ့ဘူး.. ဘာလို႔လဲသိလား.. ေဖေဖေမေမေရာက္လာေတာ့ သူလဲခ်က္ေတာ့ဘူး.. ညာခိုင္းေခ်ာ့ခိုင္း..ေခ်ာက္ခိုင္း..ေယာင္ေအာင္ ကလိထိုးခိုင္းလဲခ်က္ေတာ့ဘူး.. ဟီး..ဟီး... (ဘာမွမဟုတ္ဘူး..သူဒီပိုစ့္ကိုဖတ္မယ္မွန္းသိလို႔ ပိုစ့္နဲ႔လွမ္းပူဆာတာ.. ပိုင္တယ္ဟုတ္.. မခ်က္ေၾကြးရင္ ဘေလာ့မွာျပန္ေျပာျပမယ္... ကြိကြိ).. မေဗဒါသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုခ်စ္ဖို႔အရမ္းေကာင္းတာ.. မေဗဒါထက္ မေဗဒါအစ္မကိုဖားေနၾကတာေလ.. ေျပာေျပာခ်င္ဘူး.. ဟီး.. ဟီး.. (ျပီးရင္ ကြန္မန္႔မွာအေဆာ္ခံရေတာ့မယ္ထင္တယ္)..
(ဒါေတြသိလို႔.. မေဗဒါရဲ႕လွ်ိဴ႕၀ွက္ခ်က္ဆိုျပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွမေျပာပဲ ဘေလာ့လုပ္ထားတာ.. ခုေတာ့ သူတို႔အားလံုးသိကုန္ၾကေတာ့ သူတို႔အတင္း ဒီေလာက္ပဲခုတ္ေတာ့မယ္.. ဟဲ.ဟဲ.. peace !!)..

ေအာ္.. အရည္ဆိုရင္ေတာ့ မေဗဒါ မၾကိဳက္တာေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္. အထူးသျဖင့္မေဗဒါက gas ပါတဲ့ အေအးေတြမၾကိဳက္ဘူး.. coke, 7up, sprite စသည္ျဖင့္ေပါ့.. ျပီးေတာ့ Tea ေတြလဲမၾကိဳက္ဘူး.. green tea, Jasmine Tea အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ့.. ဒီေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ can drink ေတြမေသာက္ဘူး.. အသီးေဖ်ာ္ရည္ေတာ့ေသာက္တယ္.. မေဗဒါ အေသာက္မ်ားဆံုးကေတာ့ ကြ်ဲရုိင္း.. ဟဲ..ဟဲ (ေရႊျမန္မာပီသတာေလ)..
ေကာ္ဖီ လက္ဘက္ရည္ mood ေပၚမူတည္ျပီးေသာက္တယ္.. အစာမစားပဲေတာ့မေသာက္ဘူး.. ရင္တုန္လို႔..
ခုေျပာသြားတဲ့ ေသာက္တဲ့ အရည္ေတြထဲမွာေတာင္.. ကုန္ေအာင္မေသာက္နိုင္တာကမ်ားတယ္.. ကြ်ဲရုိင္းဆိုလဲမကုန္ဘူး.. အရည္ကို ေရငတ္ေျပရုံ တစ္ငံု၂ငံုေလာက္ေသာက္ျပီးရင္ ဆက္မေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး.. ေရေတာင္ မလႊဲသာလို႔ေသာက္ေနရတာ.. ေရေသာက္ျပီး ရွဴးရွဴးေပါက္ရတာ အလုပ္ရွဳပ္လို႔.. ခရီးသြားရင္ ကားေပၚမွာ ဘာမွမစား..ဘာမွမေသာက္ဘူး.. emergency က ျဖစ္တတ္လြန္းလို႔..
တစ္ခါတစ္ေလ.. ေရကငတ္ေနေပမဲ့ လူက ေရမေသာက္ခ်င္တဲ့ အခါမ်ိဳးေတာင္ရွိေသးတယ္... က်န္းမာေရးထိခုိက္္မွာစိုးလို႔.. ခုေတာ့ သတိထားျပီးေသာက္ေပးေနရတယ္..

ကဲ.. ျဖစ္သလိုစားေသာက္ျခင္းကို ေျပာလိုက္တာ.. မဆိုင္တာေတြပါ.. အကုန္အစံုပါသြားျပီ... ေဆာ္ရီးေနာ္... ဘာေရးရမွန္းမသိလို႔.. ေရးရင္း စိတ္ထဲအာရုံလာတာေတြ ေရးခ်လိုက္တာ...

အစ္မေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြအဆူမခံရေအာင္ ဒီပိုစ့္ေရးျပီးရင္ ဘုရားေရွ႕သြားျပီး ေမတၱာပို႔ထားမွ.... ဘိုင္ဘိုင္..

ဘေလာဂါေန႔ တို႔မေမ့

ေနာက္က်ေနေပမဲ့ ဗီြဒီယိုျပီးမွ အဲဒိေန႔အေၾကာင္းကိုေရးမယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်ဳပ္တီးျပီး ဖိစီးထားလိုက္တာ.. ဒီေန႔ေတာ့ အားလံုးေစာင့္စားေနတဲ့ မေဗဒါရဲ႕ စကာၤပူမွျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား စံုဆည္းပဲြမွတ္တမ္းတင္ ဗီြဒီယိုေလးကို အဖ်က္အစီး အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာထဲက ေအာင္ျမင္စြာျပီးဆံုးသြားလို႔ ဒီေန႔မွ gatheringေန႔(06/09/08) ေလးက မေဗဒါေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တရအေၾကာင္းေလးေတြကို စားျမဳပ္ျပန္ (အဲေလ...) အရသာခံျပန္ေျပာင္းေအာင့္ေမ့ျပီးေျပာျပခြင့္ရပါျပီ...

အဲဒိေန႔မတိုင္ခင္အထိ မေဗဒါကိုယ္တိုင္လဲ BBQ pit ကို အြန္လိုင္းကေန book လိုက္တာဆိုေတာ့ လိပ္စာကိုသာသိျပီး ဘယ္လိုသြားရမယ္.. ဘာကားစီးရမယ္ေသခ်ာမသိခဲ့ပါဘူး.. ခါတုိင္း သြားေနက် fisherman village နားထင္လို႔ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္ ၄၀၃စီးလို႔အားလံုးကိုေျပာထားမိပါတယ္.. တကယ့္ေန႔က်ေတာ့ မေဗဒါလဲအရင္သြားျပီးေနရာရွာမယ္ဆိုျပီးရည္ရြယ္ထားေပမဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနာက္က်ျပီးေနာက္ဆံုးေတာ့ တိုက္စီနဲ႔ပဲဒိုးခဲ့ရပါေတာ့တယ္.. တိုက္စီသမားကို area A လို႔ေျပာတာ မသိလို႔.. ဟိုေမာင္းဒီေမာင္းနဲ႔ေတာင္ နဲနဲၾကာသြားပါေသးတယ္.. ေနာက္ဆံုးရွာေတြ႔ေတာ့ အဲဒိေနရာက ဘတ္စ္ကားဂိတ္နဲ႔လဲ နဲနဲလွမ္းပါတယ္.. မေဗဒါေျပာတဲ့ ၄၀၃ ကေတာ့ ေရာက္ကိုမေရာက္တာပါ.. ၄၀၃က beach ရဲ႕ fisherman village ဘက္ကိုပဲေရာက္တာပါ.. ကမ္းရုိးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္လာလို႔ေတာ့ရပါတယ္.. နဲနဲေတာ့ေ၀းတာေပါ့ေနာ္..
ဒါနဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္သိတဲ့ မမယ္လုိဒီေမာင္ေရာ.. ဘိုဘိုေရာ.. TommyGirlေရာကို.. msg လွမ္းပို႔လိုက္ပါတယ္.. ၄၀၃မေရာက္ေၾကာင္း.. ျဖစ္နိုင္ရင္ တိုက္စီကိုစုျပီးငွားလာပါက တစ္ေယာက္ကို ၁က်ပ္နွဳန္းေလာက္သာက်နုိင္ေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ပါတယ္..

နာရီ၀က္ေလာက္ေစာင့္ျပီးေတာ့ အရင္ဆံုးေရာက္လာတာ ဘိုဘိုနဲ႔ေတာ္မီ.. ေနာက္ေတာ့ မ(စ္)သြန္းသြန္း.. စက္တင္ဘာဒရင္းမ္.. StevenWang.. မမယ္လိုဒီေမာင္.. ျဖိဳးမင္းထြန္းတို႔နဲ႔အတူ Catering service ကပစၥည္းေတြပါေရာက္လာၾကတယ္.. ခဏေနေတာ့ Mr.DBAတို႔ ကိုဂြ်န္မိုးတို႔မိသားစုတို႔နဲ႔ ပုလုေကြး ေတာင္ေပၚသား ကိုေန နဲ႔ကိုမိုးၾကယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရာက္လာၾကတယ္.. သူတို႔က မေဗဒါေျပာထားတဲ့ ၄၀၃ ကိုစီးသြားလို႔ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရတယ္ဆိုတာသိေတာ့.. မေဗဒါက်ိတ္ျပီး အားနာခဲ့မိတယ္.. ခုထိလဲအားနာမိပါတယ္..
ေနာက္ ျမတ္မင္းဟန္တို႔.. ေ၀ယံလင္းတို႔.. ေမာင္သန္႔ဇင္တို႔ အားလုံးပါပဲ..ေရာက္လာၾကတယ္.
ေနာက္က်တဲ့သူေတြကေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဇယ်ာတို႔ ကိုဇင္ကိုလတ္တို႔ျဖစ္မယ္ထင္တယ္..ဟဲဟဲ..
အားလံုးနီးပါးစံုေတာ့ အကင္ဆရာက ကိုေဇယ်ာနဲ႔ ကိုစိုးမင္းထိုက္(ေတာင္ေပၚသား)... ဘေလာ့ကိုတစ္ထိုင္တည္း update လုပ္ေနတာက ေမာင္သန္႔ဇင္... မေဗဒါကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ကင္မရာရုိက္လိုက္..တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ေဖေဖကရုိက္ေပးလိုက္နဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနတာေပါ့..

ကိုေနနဲ႔ကိုမိုးၾကယ္က bookmarkေလးေတြလိုက္ေ၀တယ္.. မမယ္လိုဒီေမာင္က စပြန္စာ ၇၅% ျပီးက်န္ရွိတဲ့ ၂၅%ကို စကၠဴအိတ္ေလးနဲ႔ လိုက္ေကာက္ေတာ့ မေဗဒါက BBQ Pit ဖိုးကို Sponsor ေပးခဲ့တယ္... အလွဴေငြေတြကမ်ားေနျပီး စပြန္ဆာေတြကလဲျပန္မယူေတာ့ မမယ္လိုဒီေမာင္က အလွဴလုပ္ေပးမယ္တဲ့.. ျဖစ္နုိင္ရင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ခုခုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ စတုဒီသာေကြ်းရင္း ဘေလာ့ဂါေတြထပ္ဆံုခ်င္ေသးတယ္.. လိုအပ္ရင္ အလွဴေငြထပ္ထည့္ေပးအံုးမယ္.. လုပ္ျဖစ္မယ့္ေန႔ေလးကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတယ္ေနာ္..

လူစံုေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမိတ္ဆက္ၾကတယ္... ျပီးေတာ့ ကိုေနဖုန္းလတ္အတြက္ ၃၀စကၠန္႔ညိမ္ျပီးစုေတာင္းေပးၾကတယ္.. ေနာက္ျပီး ပါလာတဲ့လက္ေဆာင္ေလးေတြကို နာမည္စာရင္း ထိပ္နဲ႔ဘိတ္နဲ႔ စျပီး အစဥ္တိုင္းလဲၾကတယ္.. အလယ္မွာကိုေနနဲ႔မိုးၾကယ္နဲ႔အတူတူျပန္က်ေနျပီး လဲမဲ့သူမရွိေတာ့လို႔ ကိုဂြ်န္မိုးကိုပဲလက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္.. ဘာၾကီးလဲေတာ့မသိဘူး.. ရွည္ရွည္ၾကီး.. က်န္ေက်ာင္းဓားၾကီးထင္တယ္.. ကေလးေတြကစားလို႔ရတာေပါ့.. ဟီး..ဟီး...(စတာ)ခဏေနေတာ့ က်က္ေနတာေလးေတြနဲနဲပါးစားၾကရင္း မမယ္လိုဒီေမာင္ေဆြးေႏြးတင္ျပတဲ့ Socialization on Net ဆိုတာကိုနားေထာင္ၾကတယ္.. ကိုဂြ်န္မိုးက ထပ္ေစာင္းေဆြးေႏြးတယ္.. ျပီးေတာ့ ဗိုက္လဲစာစာနဲ႔စားၾကတယ္.. အားလံုးကအေပ်ာ္လြန္ေနေတာ့ စကားေတြေျပာျပီး ဘယ္သူမွလဲ မယ္မယ္ရရစားလုိက္ရမယ္မထင္ဘူး.. (ေနာက္ဆံုး မိုးက အမ်ားဆံုးစားသြားတယ္ထင္တယ္)..
ျပီးေတာ့ အခ်ိန္ရွိခိုက္လံု႔လစိုက္ျပီး အားရပါးရ ေမ်ာက္ရွဳံးေအာင္ေဆာ့ၾကတာေပါ့.. ကိုဇင္ကိုလတ္က ကေလးဗိုလ္ေပါ့ေနာ္.. ေဆာ့ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္အရြယ္ အဆင့္အတန္း အပိုင္းအျခားလံုး၀မရွိပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေဆာ့ခဲ့ၾကတာ မေမ့နုိင္စရာပါပဲ.. ေဆာ့တဲ့ကစားနည္ေလးကေတာ့ Pit pat bone တဲ့ ၃ေယာက္တစ္ဖဲြ႔.. အရင္ဆံုးေစ်းဦးေပါက္ျပီး "ခါးေလးလွဳပ္ကာ"သီခ်င္းနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လုိက္ရတာက bone 1 ကိုဂြ်န္မိုး.. ကုိငယ္(မႏၱေလး)နဲ႔ အိေ၀ျဖိဳးတို႔အဖဲြ႔ေပါ့..
ေနာက္အျပိဳင္အဆိုင္ အုပ္စုတိုင္းက ဒူးေတြေထာက္ၾက.. လက္ေတြေျမွာက္ၾကေပါ့.. ေခတ္မီသြားေအာင္ ေနာက္ထပ္ ဒုတိယလိုက္ျပီးထြက္သြားရတဲ့အဖဲြ႕က ဘိုဘို.. မ(စ္)သြန္းသြန္းနဲ႔ စက္တင္ဘာဒရင္းမ္တို႔အဖဲြ႔.. ပထမေတာ့ "အိုးေလးလွဳပ္ပါအံုး"နဲ႔ေပါ့.. စက္တင္ဘာဒရင္းမ္ကေတာ့ အပီလွဳပ္လိုက္ေပမဲ့ က်န္၂ေယာက္မလွဳပ္တလွဳပ္ျဖစ္ေနလို႔.. ထပ္ခိုင္းခံလိုက္ရတယ္.. ကိုဘိုဘိုၾကီးကို ေကာင္မေလး၂ေယာက္ခ်စ္ေရးဆိုျပီး ဘယ္တစ္ေယာက္ကိုဘာေၾကာင့္ေရြးတယ္ဆိုတာေျပာခိုင္းခဲ့တယ္.. သူ႔အခ်စ္က ပန္းသီးျဖစ္ရင္ ခဲြျခမ္းျပီးေပးလိုက္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးကို.. ၂ေယာက္လံုးပဲတဲ့.. (ေၾကာက္စရာ).. :P

ျပီးလဲျပီးေရာ.. ပဲြဖ်က္တဲ့ မိုးကရြာပါေလေရာ... ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြကို ဒီလိုလာစမ္းလို႔ဘယ္ရမလဲေနာ္.. အမိုးေအာက္သြားျပီး ရြံ႔ထဲေလထဲမွာ ဆက္ေဆာ့ၾကတာေပါ့..စံုလို႔ပဲ.. ပံုေျပာတမ္း.. တီတီတူတူ.. နာမည္ေခၚတဲ့ကစားနည္း.. ကိုပြတ္မွားသြားလို႔ "ပဲျပဳတ္သည္ မထား" သီခ်င္းနဲ႔ ကိုငယ္ကကူညီျပီး ကျပရတယ္.. က်န္တဲ့သူေတြလဲမွားေသးတယ္.. မေဗဒါမွားေတာ့ "ငယ္ကြ်မ္းေဆြ"သီခ်င္းနဲ႔ ကိုဇင္ကိုလတ္နဲ႔တဲြကရေသးတယ္.. လတ္စသတ္ေတာ့ ကိုဇင္ကိုလတ္..ကိုငယ္တို႔က မေဗဒါ..ေတာ္မီတို႔ရဲ႕ေက်ာင္းက senior ၾကီးေတြကိုး.. ီဘေလာ့ေရးမွန္းမသိတာပဲရွိတယ္.. အရင္ထဲက အျပင္မွာမ်က္မွန္းတန္းသိျပီးသားေတြ..

မိုးလဲစဲ.. ည ၁၀နာရီခဲြေတာ့ အားလံုးအိမ္ျပန္သင့္ျပီေပါ့.. ေနာက္ေန႔ေတြမွာ လည္ပတ္ေနက် ဘ၀စက္၀န္းၾကီးထဲမွာ.. လုပ္ေနက်.. လုပ္ခ်င္တာထက္ လုပ္သင့္တာေတြကိုဦးစားေပးရတဲ့ ဘ၀ကိုျပန္ေရာက္ရေတာ့မယ္ေလ.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္.. အဲဒိေန႔..အဲဒိလူ..အဲဒိအျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ့ ကြ်န္မတို႔အားလံုးရဲ႕ ဘ၀နဂၢတစ္ေတြထဲမွာ ေပ်ာ္စရာ memory ေလးအေနနဲ႔ တည္ရွိသြားမွာပါေလ....


စားၾကြင္း။ ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဗီြဒီယိုထြက္ရွိေရး ေနွာင့္ေႏွးခဲ့ရတဲ့အတြက္ အနူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..
ေအာက္ကဗီြဒီယိုရဲ႕ high quality file နဲ႔ ပထမပိုင္းေရာ ဒုတိယပိုင္းေရာ ၂ခုေပါင္းကို file hosting တစ္ခုခုမွာတင္ျပီး ပါ၀င္သူမ်ားကို လင္ခ့္ပို႔ေပးပါမယ္..
Youtube ရဲ႕ ကန္႔သတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဗီြဒီယိုကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွ ၂ျခမ္းထပ္ခဲြေနရလို႔ ၂ရက္ပိုေနာက္က်သြားတာပါ..

Myanmar Blogger Gathering in SG EP 1



Myanmar Blogger Gathering in SG EP 2

လက္ငင္း

ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ အသက္ရွင္ရပ္တည္လာရာ၀ယ္ လူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ မိမိအတြက္ ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္လုပ္ကိုင္ျပီးသလဲ... အမ်ားအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ဘယ္ေလာက္လုပ္ဖူးျပီလဲလို႔ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ဖူးၾကပါသလား.. စဥ္းစားဖူးၾကသူမ်ားလဲ ရွိမယ္.. မစဥ္းစားမိေသးသူမ်ားလဲ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္.. ဒီေနရာမွာ မိမိအက်ိဳးဆိုကေတာ့ရွင္းပါတယ္... ပညာေရး စီးပြားေရး ကုသို္လ္ေရးေတြ ရနိုင္သေလာက္လုပ္ၾကတာပါ... အမ်ားအက်ိဳးဆိုတာကေတာ့ လူမွဳေရး အသင္းအဖဲြ႔ေတြမွာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္မွဳ ရပ္ရြာအေရးေတြမွာ ျပဳမူေဆာင္ရြက္မွဳ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ တီထြင္ဖန္တီးမွဳ စသည္တို႔ျဖစ္ပါတယ္...

အမ်ားအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ လုပ္ေဆာင္ရာမွာ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ျမိဳ႕ရြာသိ နုိင္ငံသိ ကမာၻသိလုပ္နိုင္ၾကသူမ်ားရွိၾကသလို တစ္နုိင္တပိုင္အမ်ားသိစရာမလိုဘဲ လုပ္ၾကသူမ်ားလဲရွိၾကပါတယ္...
ဥပမာ ရထား ကားေပၚမွာ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ား ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္မ်ားအတြက္ေနရာ ဖယ္ေပးတာတို႔၊ မႏိုင္မနင္းျဖစ္လာသူကို ၀ိုင္းကူသယ္ေပးတာတို႔ ေငြေၾကး အဆင္အေျပ၍ အကူအညီေတာင္းလာသူကို ကိုယ္နို္င္သေလာက္ေပးကမ္းကူညီတာတို႔ ျပဳလုပ္ျခင္း စသည္ျဖင့္ပါ....

ဤသို႔ျပဳလုပ္ရာ၀ယ္ ထိုသူမ်ား၏ ေက်းဇူးတံု႔ျပန္မွဳကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရပါဘူး... အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသူမ်ားထဲတြင္ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္သူမ်ားရွိသလို မဆပ္သူမ်ားလဲရွိပါတယ္.. မိမိအခက္အခဲရွိ၍ ျပန္လည္အကူအညီ ေတာင္းခံရာတြင္ ျပန္ေပးနိုင္ေသာ အေျခအေနရွိေနပါရက္နွင့္ အဆင္မေျပေသးလုိ႔ပါ.. မလြယ္ေသးလို႔ပါဆိုေသာ စကားမ်ားျဖင့္ ေက်းဆြတ္မွဳမ်ားလဲရွိတတ္ပါတယ္.. ျပန္ရရန္ မေသခ်ာပါ.. ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ားအက်ိဳး အတြက္ ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားအတြက္ ကူညီလုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ျပန္လည္တံု႔ျပန္မွဳကို မေမွ်ာ္လင့္အပ္ပါ.. ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွျပန္ရမည့္ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္လင့္တာထက္ ယခုခ်က္ျခင္းလက္ငင္းအက်ိဳးရမွဳကိုသာ လက္မလြတ္ေအာင္ ယူထိုက္ပါသည္... ရခဲ့ရင္ေတာ့ မိမိအတြက္ေပါ့..

လက္ငင္းအက်ိဳး ဆိုရာ၀ယ္.. ဘယ္လိုရမွာလဲ၊ ဘယ္လိုယူရမွာလဲ..... ဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းေလးတစ္ခုကို ဥပမာေပးတင္ျပခ်င္ပါတယ္..
ကြ်န္ေတာ့္အိမ္နီးခ်င္း အရက္သမားတစ္ေယာက္နွင့္ စကားေျပာခဲ့ၾကစဥ္ကပါ....
ထိုသူမွာ တိရိစာၧန္ေဆးကုဆရာ၀န္ ျဖစ္ျပီး ဘာသာမဲ့တစ္ေယာက္လဲျဖစ္ပါတယ္.. ၎၏ဇနီးသည္က ဘုရားစင္တြင္ ပန္းကပ္လွဴျခင္း ဆြမ္းေတာ္တင္ျခင္းျပဳလုပ္သည္ကို ကုန္တယ္.. ခမ္းတယ္.. အလကား အလုပ္ရွဳပ္တယ္ဆိုျပီး အိမ္ဘုရားစင္တြင္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ထီးထီးၾကီးသားလွ်င္ရွိပါတယ္.. တစ္ေန႔ ၎နွင့္စကားေျပာဆိုေနစဥ္ ....

ထိုသူမွ ကြ်န္ေတာ့္အား " ဒီမွာဗ်.. ခင္ဗ်ားတို႔ဘုရားရွိခိုးေနတာ ကုသိုလ္ရဖို႔ မဟုတ္လား.. တကယ္လို႔ ကုသုိလ္ရတယ္ဆိုရင္ ကုသိုလ္ ဘယ္လိုရသလဲ" ဟု ကြ်န္ေတာ့္ကို ေမးပါတယ္...

ထိုသူမ်ိဳးကဲ့သို႔ အေမးကို ေျဖဖို႔ရာလက္ငင္းအက်ိဳးျပနို္င္မွလက္ခံလိမ့္မယ္လို႔ယူဆမိသည့္ အတြက္ လက္ငင္း အက်ိဳးတရားကိုသာလွ်င္ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ပါသည္...

" ဦး...... အေနနွင့္ ေဒါသျဖစ္ေနလွ်င္ ဘုရားရွိခိုးနိုင္ပါသလား.. ေသာကဗ်ားပါဒေတာက္ေလာင္ေနခ်ိန္မွာ ဘုရားရွိခုိးနိုင္ပါသလား... " ဟုေမးေသာအခါ.. မည္သို႔မွ်ျပန္မေျဖပါ...
ကြ်န္ေတာ္က ဆက္၍ " ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျဖင့္ ဘုရားရွိခိုးေနသူ၏ ႏွလံုးစိတ္၀မ္းသည္ ျငိမ္းေအးခ်မ္းသာမွဳကိုေဆာင္ေသာ အက်ိဳးကို လက္ငင္းခံစားရမည္.. ကိေလသာမီး ေလာင္ျမိဳက္၍ ေလာဘ၊ ေဒါသျဖစ္ေနသူသည္ ပူေလာင္မွဳကိုသာခံစားရမည္.. ကုသိုလ္ရသည္ မရသည္မွာ မိမိ အလုပ္မဟုတ္.. ကုသိုလ္အလုပ္သာျဖစ္ပါတယ္.. " ဟု ေျဖဆုိခဲ့ပါသည္..

ထိုကဲ့သို႔ပင္ မည္သည့္အလုပ္ကိုျပဳသည္ျဖစ္ေစ ေနာင္အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းထက္ ယခုခ်က္ျခင္းရမည့္အက်ိဳးကို လက္မလႊတ္မိေစဖို႔လိုပါသည္.. သူတပါးကို ကူညီလိုက္၍ စိတ္၏ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ၊ ပီတိ၊ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာမွဳတို႔ကို လက္ငင္းခံစား၍ မိမိအက်ိဳးကို အရယူနိုင္ၾကပါေစ....