​မပြည့်စုံ​သေးတဲ့ ဆန္ဒ​လေးတစ်ခု... ​မေ့မရတဲ့ ​နေ့​လေးတစ်​နေ့

အိပ်မက်တစ်ခုလိုလို တကယ်လိုလို အမှတ်တရရှိ​နေတဲ့ စိတ်ထဲမှာ အစမရှိ အဆုံးမရှိ အဆက်စပ်မရှိ fragment ​လေးတစ်ခုကိုပဲ စွဲစွဲမြဲမြဲ ထင်ကျန်​နေတဲ့ ငယ်ဘဝ memory မျိုး လူတိုင်းမှာရှိမယ်ထင်တယ်။

ကိုယ့်အတွက်က​တော့ ကိုယ့်အဖွား ​​မြေး ၃​ယောက် ကိုယ်ရယ် ​နောက် ဝမ်းကွဲ​မောင်နဲ့ ညီမတစ်​ယောက်ရယ်ကို ​ခေါ်သွားတဲ့ ဂျက်ဆင်နားက Fun Fair  ​လေးတစ်ခုရဲ့ ပုံရိပ်က အ​ပျော်ဆုံး အမှတ်ရစရာ​လေးတစ်ခုအဖြစ် ပထမဆုံးနဲ့ ​နောက်​ဆုံး မြန်မာပြည်က Fun fair အ​တွေ့အကြုံ​လေးတစ်ခုအဖြစ်အမှတ်ရ​နေခဲ့တယ်။

အဲ့ဒိ ​နေ့က အဘွားက ဘာစိတ်ကူး​ပေါက်လဲ သူအဲ့ event ကို ဘယ်လိုသိလဲ ကိုယ်ဘာမှ မမှတ်မိဘူး။ ဒါ​ပေမဲ့ ကိုယ်​သေချာမှတ်မိတဲ့ မှတ်ဉာဏ်အရ လူငယ်အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုက လုပ်တယ်ထင်တယ်။ သူက Temporary tent ​လေးတွေနဲ့ ဂိမ်းအလွယ်​လေး​တွေမျိုး မျှားပစ်၊ နို့ဆီဗူးပစ်၊ ဘဲရုပ်​လေး​တွေ ချိတ်နဲ့ဆယ်၊ ပြီး​တော့ တခြား snack ​လေး​တွေ ပူ​​ဖောင်းလေး​တွေလဲ ​ရောင်းတယ်။ ၁၉၉၄/၅ ဝန်းကျင်ကာလဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ တစ်ခါမှ မ​ရောက်ဖူးတဲ့ ကိုယ်နဲ့ ကိုယ့်ရွယ်တူ cousin က အဲ့တုန်းက ၄/၅ တန်းအရွယ် အပျို/လူပျိုလဲ မဖြစ်​သေး​ပေမဲ့ တန်းဝင် ​ဘောင်ဝင်​ဆော့တတ် နားလည်​နေတဲ့အရွယ်ဖြစ်​နေပြီ။ ​ဆော့ချင်ရင် အဘွားက ပိုက်ဆံထုတ်ရ​တော့ အဘွားကိုလဲ ပူဆာရတာအားနာ​တော့ ကိုယ်​သေချာ​ပေါက်နိုင်​လောက်မဲ့ ဂိမ်း တစ်ခု ၂ ခုပဲ အဘွားကို ပူဆာတယ်။ ဂိမ်းနိုင်ရင် ပြန်​ပေးတဲ့ ပစ္စည်းလေး​တွေကလဲ ဘာမှ တန်ဖိုးရှိတာမဟုတ်​ပေမဲ့ တစ်ခါမှ အဲ့လိုပွဲမျိုး မသွားဖူးတဲ့ ကိုယ့်အတွက် limit နဲ့ ထိန်း​ဆော့ရ​ပေမဲ့ အစမ်း​ပျော်ခဲ့ရတယ်။

၂၀၁၅ ကိုယ့်စလုံးမှာ မင်္ဂလာပွဲလုပ်ပြီး​တော့ ၂ ဘက်မိဘက မြန်မာပြည်မှာ ပွဲလုပ်​စေချင်တာ သိတယ်။ ဒါ​ပေမဲ့ စလုံးမှာ လုပ်ဖူးပြီးသွားပြီး မင်္ဂလာပွဲဆိုတာလဲ ကိုယ့်အတွက်တကယ်​ပျော်​ပေးမဲ့ သူငယ်ချင်းဘာညာများများမရှိပဲ သမာရိုးကျ ဧည့်သည်​တွေဧည့်ခံ လမ်း​လျှောက် မုန့်စား နှုတ်ဆက်နဲ့ ပင်ပန်းပြီး ပိုက်ဆံကုန်တာပဲရှိတယ် ​ပျော်လဲ မ​ပျော်ရဘူး​​လေ။ For me, wedding is overrated. ဒါ​တောင် စလုံး မင်္ဂလာ​ဆောင်မှာ အလုပ်က ဂျပန်​တွေနဲ့ သူ​ဌေး​တွေဖိတ်ထား​တော့ လက်ဖွဲ့စတာ ​ပွဲလုပ်ခ ​​ကြေတဲ့ အပြင် သူတို့လဲ စလုံးမှာ မင်္ဂလာ​ဆောင် မတက်ဖူးလို့ ​ပျော်ကြ ကိုယ့်မြန်မာ pre-wedding ပုံ​တွေနဲ့ မြန်မာပြည်ရဲ့ ​နေရာ​တွေနဲ့ ဝတ်စုံ​တွေ သူတို့အတွက်အထားအဆန်းမို့ မြန်မာပြည်ကို ခရီးသွား promote သလိုဖြစ်လို့ ​ကျေနပ်မိပါတယ်။ 

မြန်မာပြည်မှာ ပွဲလုပ်ဖို့ကျ​တော့ ကိုယ့်အသိလဲ ဘယ်​လောက်မှ မရှိ၊ ၂ ဘက်မိဘ​တွေ အသိချည်းပဲသူတို့ကဖိတ်ချင်တာ၊ ပိုက်​ဆံကျ ကိုယ်ကထုတ်၊ ဒါတင်မကဘူး၊ လက်ဖွဲ့ကျ ထမိန်တို့၊ ပုဆိုး​တို့၊ အယ်လဘမ်တို့၊ ထမင်း​ပေါင်အိုးတို့ လာမှာ။ ကိုယ့်အစ်မတုန်းက အာ့​တွေရတယ်​လေ။ ပြီး​တော့ အချင်းချင်း အကယ်ဒမီပွဲလိုအပြိင်ဝတ်ကြ၊ ၂ ဘက်အမျိုး ဒရမ်မာ​တွေထိန်းရ၊ ဧည့်သည်​တွေရဲ့ အတင်းခုတ်ခြင်းခံရ၊ အိုးးး... ဒါ​တွေကြို​တွေးမိပြီး ​ခေါင်းထဲ scenerio run ပြီးတာနဲ့တင် လုပ်ချင်စိတ်ကုန်။

ဒါနဲ့ ပွဲလုပ်ပါလား ပါးစပ်တပြင်ပြင်ဖြစ်​နေတဲ့ မိဘ​တွေကို မိဘမဲ့​ကျောင်းမှာ သွားလှူမယ် အမျိုး​တွေဖိတ်လိုက်လို့ ​ပြောလိုက်​ရော။ (ဂွစာ​နော်...) ကိုယ့်အ​မေက​တော့ အဲ့လို​ပြောလိုက်တာနဲ့ ဘယ်သူ့မှ မဖိတ်​တော့ဘူးတဲ့။ 😂 သူ့အ​မေလဲ အ​ဒေါ်အရင်းချာ​တွေကလွဲ တခြားတစ်ရပ်ကွက်လုံး တစ်​ဆွေလုံးတမျိုးလုံးမပါ​တော့ဘူး။ 🤣 (တစ်ချက်ခုတ် ၃ ၄ ၅ ချက်ပြတ်) 

ကိုယ်က မိဘမဲ့​ဂေဟာအလှူ​လေးကို ဘယ်လိုမျိုး​လေးလုပ်ချင်တာလဲဆို​တော့ ကိုယ်ငယ်ငယ်က ​ပျော်ခဲ့ရတဲ့ Fun Fair ပုံမျိုး​လေးနဲ့ က​လေး​တွေကို ​ပျော်​စေချင်တာ။ ဒီဆန္ဒ​လေးက အဲ့​နေ့က ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲကအတိုင်း မဖြစ်ခဲ့​ပေမဲ့ တဝက်​လောက်​တော့ ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုရမယ်။ အဲ့ဆန္ဒ​လေးဖြစ်ဖို့ ကိုယ့်လိုအပ်ချက်က ဝန်းခပ်ကျယ်ကျယ်ရှိတဲ့ မိဘမဲ့​ကျောင်းဖြစ်ဖို့လိုတယ်။ ပြီး​တော့ ကိုယ်လုပ်ချင်တာလဲ ​ပေးလုပ်ဖို့ ခွင့်ပြုချက်​ပေးရမယ်​ပေါ့​နော်။ ​ကိုယ့်ပိုက်ဆံနဲ့ ကိုယ်လုပ်ချင်တဲ့ပုံစံမျိုး တတ်နိုင်တာကလဲ အ​ယောက် ၁၀၀/၁၅၀ ​ဝန်းကျင်​လောက်ပဲ limit ရှိတယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ​ယောကျ်ား​လေး​ရော မိန်းက​လေး​ရောရှိတဲ့​ကျောင်းမျိုးဖြစ်​စေချင်တယ်။

အဲ့ဒိလိုအပ်ချက်​တွေနဲ့ကိုက်မဲ့​ကျောင်းကို ကိုယ် မြန်မာပြည်ပြန်တဲ့အချိန်တိုတွင်းရှာဖို့က အ​တော်ခက်တယ်။ ဒီမှာ ကိုယ်သိပ်​ကျေးဇူးအတင်ဆုံး ကိုယ့် ဘ​လော့ reader က​နေ အပြင်မှာပါခင်မင်ခဲ့တဲ့ ​မောင်တစ်​ယောက်လို အားကိုးရတဲ့အပြင် ​ပေါက်​ပေါက်​ရောက်​ရောက် ထက်ထက်မြတ်မြတ်နဲ့ Attention to detail ရှိတဲ့ Pro Ye Wint Thu  ကို ပြန်မလာခင်ကတည်းက ချက်နဲ့ မိဘမဲ့​ဂေဟာ​တွေအ​ကြောင်းသွား​မေးတာ သူက အားတက်သ​ရော အပင်ပန်းခံပြီး​တော့ကို ကိုယ်လိုချင်တဲ့ပုံစံမျိုး ​ကျောင်း​တွေကို လိုက်ရှာ​ပေးတာ။ အဲ့လို လုပ်​ပေးလိမ့်မယ်လို့ကို မ​မျှော်လင့်ခဲ့တာ။ သူသိတဲ့​ကျောင်းရှိလား ရှိရင် ကိုယ်ပြန်​ရောက်မှ စိတ်ဝင်စားတဲ့​ကျောင်း​တွေကို သွားကြည့်စုံစမ်းလုပ်မလို့က ကိုယ့်ရဲ့ အစက အစီအစဉ်... သူက အခုလို ​သေချာ အပင်ပန်းခံ ကူညီ​တော့ စိတ်ထဲ ဘယ်လို ​ကျေးဇူးတင် ခင်မင်မိမှန်းမသိဘူး။ (သူသိမသိ မသိ​ပေမဲ့ သူ့ကို ​​မောင်တစ်​ယောက်လို့ ကိုယ်ယုံကြည်အားကိုးလို့ရတဲ့သူတစ်​ယောက်လို စိတ်ထဲ ရင်းနှီး မိတာ။) 

နောက်ဆုံး ဗဟန်း ဝင်္ကပါလမ်းက အမျိုးသမီးများဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်​ရေးအသင်းဆိုတာက ကိုယ်လိုချင်သလို ​နေရာကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းရှိတယ်။ သူက မိန်းက​လေးချည်းပဲ​ကျောင်း ပြီး​တော့ အရွယ်​ရောက်ပြီးသားအမျိုးသမီး​လေး​တွေကိုလဲ အသက်​မွေးဝမ်း​ကျောင်းပညာသင်​ပေးပြီး ဝင်​ငွေ​လေးရှာ ဆက်​နေခွင့်​ပေးတယ်။ ဒိထက် ချို့တဲ့တဲ့​နေရာ​တွေရှိ​ပေမဲ့ ​ဝေးတာ​ရော၊ တချို့ကျ က​လေးဦး​ရေအရမ်းများ​တော့ ကိုယ်မတတ်နိုင်တာ​ရော​ကြောင့်မ​ရွေးဖြစ်တာ၊ ပြီး​တော့ ဒီ​ကျောင်း​လေးက တိုက်နဲ့ ခြံနဲ့ဆို​​တော့ အလှူရှင်​တွေက ကိုယ့်လိုပဲ ပိုလိုအပ်တဲ့​နေရာကိုလှူမယ်ဆိုပြီး ကပ်​ကျော်ဖြစ်ဖြစ်ပြီး သိပ်လာမလှူကြဘူးဆိုတဲ့အချက်​လေးကို သူက​ပြောပြတယ်။ 

ပြီး​တော့ မပြီး​သေးဘူး။ သူပြတာ ​ကျောင်း ၂ ​ကျောင်း တစ်​ကျောင်းက ​ယောကျာ်း​လေး​ကျောင်း ကုက္ကိုင်းပရဟိတ​ဂေဟာက  ​ကျောင်းသားဦး​ရေ ၃၀/၄၀ ဝန်းကျင်ပဲရှိတာ။ ဒီ​တော့ ကိုယ်လှူချင်တဲ့ ဦး​ရေထက်​တော်​တော်နည်း​နေတာ။ ဒါ​ပေမဲ့ က​လေး​တွေကို ​တွေ့​တော့လဲ ​​ပျော်​စေချင်တာ။ ကိုယ့်​မောင်က အားကိုးရတာ အစ်မ ​​ယောကျ်ား​လေးကျောင်းက က​လေး​တွေကို ကားနဲ့ ဒီဘက် အလှူလုပ်မဲ့ မိန်းက​လေး​ကျောင်းကို​ခေါ်လာ​ပေးမယ်တဲ့။ ကိုယ်ကလုပ်ချင်တာပဲသိတာ Detail က​လေးတပြုံကြီး တာဝန်ယု​ခေါ်လာဖို့နဲ့ ထိန်းဖို့က ကိုယ်မလုပ်နိုင်ဘူး​လေ။ ဘာလို့လဲဆို​တော့ ကိုယ်က Fun Fair ပုံမျိုးလုပ်မယ်ဆိုရင် on the ground မှာ ကိုယ်ရှိ​နေမှ ရမှာ။ တက်ညီလက်ညီပဲ သူက အစ်မ ကားငှားလိုက် ကျွန်​တော် က​​​လေး​တွေ ကြိုပို့တာဝန်ယူ​ပေးမယ်တဲ့။ အ​တွေးထဲတင်​ပျော်တယ်။ ကုသိုလ်​ရေး​တွေ ကုသိုလ်ရတယ်​တွေ စကားကြီး စကားကျယ်မ​ပြောဘူး။ ကိုယ်က​လေး​​တွေနဲ့ ​ဆော့ချငခတာရယ်၊ ကိုယ့် Childhood memory ​လေးကို တခြားက​လေးနဲ့ အ​ကောင်ထည်​ဖော်ချင်လို့ ရှည်ကြတယ်ပဲ ဆိုပါ​တော့။ 😜 ကိုယ့်ရဲ ရှည်​ကြောလန် idea ​တွေကို execute ​ပေးတဲ့ ​မောင်မင်းကြီးသားက​တော့ နိုင်ငံမတူလို့ အမြဲမ​တွေ့ဖြစ်ကြ​ပေမဲ့ ကိုယ့်ရဲ့  နည်းနည်းပဲရှိတဲ့ inner circle မိတ်​ဆွေသာရင်းထဲ ထိတ်ဆုံးကပါသင့်တာ​ပေါ့။ သူက အဲ့တုန်းက TV ထဲလဲ ပါ​​နေကျ ဆယ်လီဆို​တော့။ အပြန်အလှန် ဖန်း ​တွေ​လေ။

အစက​တော့ ပစ္စည်း​တွေ​​ပေးချင်ရင် သူ့ကို​ပေးခဲ့ ​သူတို့က မိဘမဲ့​ကျောင်းဆို​တော့ ပစ္စည်း​တွေကို ဘုံလို​​ခြွေတာ အလှည့်ကျသုံးရတာမို့ သူက ပစ္စည်း​တွေ manage မယ်တဲ့။ ဒါ​ပေမဲ့ အဲ့ဒါကို ကိုယ်က လက်မခံနိုင်ဘူး။ သူတို့ကို ကိုယ်တိုင် တသ်​ယောက်ချင်းစီ လက်​ဆောင်​ပေးချင်တာ။ တသက်လုံး ဘုံသုံးခဲ့ရ​ကောင်း သုံးခဲ့ရမဲ့ သူ​တွေအတွက် သူတို့အပိုင်ပစ္စည်း ဘယ်သူနဲ့မှ ရှယ်စရာမလိုတဲ့ လက်​ဆောင်​ပေးချင်တာ။ ဒါနဲ့ ​နေ့လည်စာအလှူ အသားဟင်းနဲ့ အပြင် အလှူ​ငွေပါ ၃ သိန်းထပ်လှူ​တော့ ​ကျောင်းအုပ်ကြီးကလဲ ကိုယ်လုပ်ချင်တာသာလုပ်ဆိုပြီး တပြုံးပြုံး​ပေါ့။ လာမဲ့ ဧည့်သည်​တွေအတွက် ဆန်အ​ကောင်းနဲ့ ချက်​ပေးရမလားတဲ့။ က​လေး​တွေက ဆန်ကြမ်းစား​နေကျမို့ ဆန်အ​ကောင်းစား​လေ့မရှိဘူးတဲ့။ ကိုယ်လဲ သူတို့နဲ့​ပျော်ချင်ပါတယ်ဆိုမှ အဆင့်အတန်းကြီးခွဲသလို ကိုယ်​တွေအတွက် ဆန်​ကောင်းသက်သက်ထပ်ချက်​နေရမှာစိုးလို့ ရတယ် ဧည့်သည်​တွေလဲ သူတို့စားတဲ့ဆန်နဲ့ပဲစားမယ်လို့ စီစဉ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ 🤣🤣

​နေရာ​သေချာသွား​တော့ ကိုယ်လုပ်ချင်တဲ့ ငယ်ဘဝ မုန့်​တွေ အရုပ်​တွေ လိုက်စုံစမ်း​ရော... ဒဂုံ ၁ ​ကျောင်း​ရှေ့မှာ ကြက်ဥ​ခေါက််မုန့် ကပ်​စေးနဲ နဲ့ အုန်းသီးနို့ဆီ​ဝေဖာညှပ် ​ရောင်းတဲ့ အန်တီကြီးကို ​တွေ့ထား​တော့ အဲ့ကိုသွား ​အလှူလုပ််မဲ့​နေ့အတွက် အခု ၂၀၀ စာ ချုပ်ပြီးဝယ်။ အလှူလုပ်မဲ့​နေ့ သူ့ကို ကားနဲ့သွား​ခေါ်တာ ကိုယ်​​တွေပဲ​ခေါ်လား ဘယ်သူသွား​ခေါ်​ပေးလဲမသိဘူး။ အဲ့ အန်တီကြီးကလဲ တကယ်အသွက်၊ သူကလဲ ​ပျော်၊ အလှူကို နို့စမ်း​ဝေဖာချုပ်ဝယ်ပြီး​ကျွေးတာ မမြင်ဖူးဘူးတဲ့။ 😅

​နောက်ပြီး အင်တာနက်​ပေါ်​တွေ့လို့ save ထားတဲ့ ဂျုံမင်းသား ဂျုံရုပ်သမားကို ဖုန်းဆက်ပြီး​မေး​တော့ သူက အရုပ် ၇၀ ​လောက်ပဲ အများဆုံးလုပ်​ပေးနိုင်မယ်တဲ့။ က​လေးက အ​ယောက် ၇၀ ​လောက်ပဲရှိမှာ​လေ။ ​ကောင်မ​လေးတချို့က အပျို​လေး​တွေဖြစ် ကြီး​နေပြီ။ ဂျုံရုပ်က ​​​​ဈေးကလဲ သိပ်​တော့ မ​ပေါ​ပေမဲ့ ကိုယ်လုပ်ချင်တာကိုး... အမှန် Party ​တွေမှာ​ခေါ်တဲ့ ပူ​ဖောင်းအလှဆင်ဂျိုကာတို့ဘာတို့ပါ ​ခေါ်ချင်တာ၊ အဲ့ဒါပါ​ခေါ်ရင် Out of budget ဖြစ်သွားတာ​ရော၊ လမ်း​ဘေး​ဈေးသည် လိုက်စုံစမ်းဖို့လဲ အချိန်မရ​တော့လို့။ 😁 ကိုယ်စိတ်ကူးထဲက လုပ်ချင်တဲ့ပုံစံက တစ်ကယ်​တော့ သူတို့ကို ကူပွန်​လေး​တွေ ​ဝေ​ပေးပြီး သူတို့လိုချင်တာ ​ဆော့ချင်တာကို roaming around လုပ်ပြီး redeem လုပ်တာမျိုကွာ။ Redeem ပြီးသွားတဲ့ဟာမျိုးကို Stamp ဖြစ်ဖြစ် အဲ့ station တာဝန်ယူသူရဲ့ လက်မှတ်ဖြစ်ဖြစ် ကူပွန်​ပေါ်ထိုးပြီး မှတ်ထားမယ်ကွာ။ စိတ်ကူးထဲရှိ​ပေမဲ့ ထုတ်​ပြောရမှာလဲရှက်တာ​ရော၊ နင်က ရှည်ပြန်ပြီဆိုပြီး အိမ်သား​တွေဝိုင်း​ပြောမှာစိုးလို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ထုတ်မ​ပြောဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ ကိုယ့်အ​တွေးထဲကဟာ​တွေကို တတ်နိုင်သ​လောက်လုပ်ခဲ့တယ်။ 

​နောက်ပြီးသိမ်ကြီး​ဈေး​ပြေး ကျွတ်ကျွတ်အိတ်လှလှ​လေး​​​တွေ၊ မိန်းက​လေး​တွေအတွက် ​ခေါင်းစည်းကြိုး၊ ကလစ်​တွေ၊ ​ယောကျ်ား​လေး​ကျောင်းက ကိုရင်​တွေ​ခေါင်းမှာ ဒက်​တွေ​ပေါက်တယ်ဆိုလို့ ​ဆေး​တွေ၊ ကိုယ်ငယ်ငယ်က ယိုးဒယားကလာတဲ့မုန့်​တွေ စားချင်​ပေမဲ့ ​ဈေးကြီးလို့ သိပ်ဝယ်မသားဖြစ်ခဲ့တဲ့ မုန့်မျိုးစုံ။ ​နောက်ပြီး ​ယောကျာ်း​လေး​ကျောင်းသွားကြည့်တုန်းက က​လေး​တွေက ​တော်​တော်​လေး မွဲမွဲ​လေး​တွေမို့ မိိန်းက​လေး​ကျောင်း​ခေါ်လာရင် တချို့ အကြီး​လေး​တွေက ရှက်​နေပုံရလို့ သိမ်ကြီး​ဈေးက​နေ က​လေး​တွေအတွက်​တော့ ဝမ်းစက်​လေး​တွေနဲ့ နည်းနည်းကြီးတဲ့ ​ကောင်​လေး​တွေအတွက်​တော့ စပို့ရှပ်​​ပြောင်​လေး​​တွေ အလှူ​နေ့ကျ ကိုယ့်ရဲ့ အထူးဧည့်သည်​တော်​တွေအတွက် ဝတ်ခဲ့ဖို့ ​ဝယ်လိုက်တယ်။ တကယ်ွ​နေ့မှာ ရဲဝင့်သူသွား​ခေါ်​တော့ သူဘယ်လို Manage ခဲ့လဲ​တော့မသိဘူး က​လေး​တွေက အင်္ကျီအသစ် သနပ်ခါးအ​ဖေ့းသားနဲ့ လှပ​နေ​ရော၊ အကြီး​ကောင်​လေး​တွေက ရှက်လို့ မလိုက်ဘူး။ ​ယောကျ်ား​လေး​ကျောင်းက က​လေး​တွေကို မိိန်းက​လေး​ကျောင်း​ခေါ်လာမယ်ဆို​တော့ မိန်းက​လေး​ကျောင်းက ​ကျောင်းအုပ်ကြီးက သိပ်မကြိုက်ချင်ဘူး။ သူ့တသက် ဒီ​လောက်လျဋာရှည်တဲ့ အလှူရှင် မမြင်ဖူးတာရယ်၊ ဘာလို့များသူဒီလို လုပ်ချင်တာလဲဆိုတာကို သူနားမလည်နိုင်ဖြစ်​​နေတာ ကိုယ်သိတယ်။ 

ကိုယ်ကသူ့ကို​ပြောတာက အန်တီပဲ ဧည့်သည်ဖိတ်လို့ရတယ်ဆို? အဲ့​​ကျောင်းက က​လေး​တွေက ကျွန်မဧည့်သည်​တွေလို့ သတ်မှတ်ရင် သ​ဘောတရားတူတူပဲ မဟုတ်ဘူးလားလို့။ သူအင်တင်တင်ဖြစ်​နေလို့လဲ ​နေ့လည်စာအပြင် ​ငွေသားချည်း ၃ သိန်း ထပ်လှူလိုက်တာက​တော့ ကိုယ်လုပ်ချင်တာလုပ် ကြည်ဖြူသူ့အပြုံး​လေးရ​တော့ အားလုံးစိတ်ချမ်းသာရတယ်။ အဲ့တုန်းက ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ Trader ballroom ငှားခနဲ့ယှဉ်ပြီး ​ပေးရတာတန်​နေ​​ရော၊ Trader ballroom သွားစုံစမ်းဖြစ်​သေးတယ်​လေ customer service ကလဲ လခစား​ပေမို့ မသိရင် သူပိုင်တဲ့​ဟော်တယ်ကျ​နေ​ရော လူကိုဆက်ဆံတာက... အခု ၃ သိန်းလှူတာနဲ့ ကိုယ် VIP လို ဆက်ဆံခံရတာ၊ ပြီး​တော့ ဒီ ၃ သိန်းကလဲ ဟုတ်တုတ် မဟုတ်ဟုတ် ဒီ​ကျောင်းက မိန်းက​လေး​တွေအတွက် Good cause ကွာ ၁ ချက်ခုတ် ၂ ချက်ပြတ်ပြန်​ရော...

အထူးဧည့်သည်​တော်​တွေအတွက် အင်္ကျီအသစ်ဝမ်းဆက်

အဲ့အ​ကြောင်းနဲ့ ကိုယ်​ဈေး​တွေသွားဝယ်တဲ့ Process ကို ​ဖေ့ဘွတ်မှာကိုယ်ကတင်​တော့ Canada က​နေ အဲ့အချိန် မြန််မာပြည်ပြန်​ရောက်​နေတဲ့ Hollywood ရုပ်ရှင်​ (Star wars, X-Men, The Creator, Deadpool anx wolverine စတဲ့ရုပ်ရှင် တွေမှာ) မြန်မာနိုင်ငံသား visual effects အ​နေနဲ့ ပါတဲ့ ကိုယ့်ငယ်ငယ်ကအတန်း​ဖော်တစ်​ယောက်ကလဲ သူလဲ ​စောင်​တွေ လာလှူချင်တယ်တဲ့။ ကိုယ်ကလဲ ရတယ်​လေ။ ​ကောင်တာတစ်ခုဖွင့်ရုံပဲဟာ။ 😄 The more, the merrier ပဲ။

လူချည်းလာရင်​တောင် ဂိမ်း​ကောင်တာဖွင့်ပြီး Game master လုပ်အား​ပေးလို့ရ​သေးတယ်။ သူကိုယ့်အလှူလာမယ်ဆိုတာလဲ ကြား​ရော တချို့ အတန်ူထဲက သူနဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ အတန်း​ဖော်​တွေကပါ လာလှူမယ်ဖြစ်ကုန်​ရော၊ ကိုယ့်အလှူက သူတို့ဆီက ပိုက်ဆံ​ကောက်တာလဲ မဟုတ်၊ သူတို့လှူချင်တဲ့ပစ္စည်း က​​​လေး​တွေလက်ထဲတန်းထည့်ရုံဆို​တော့ ဘယ်သူမဆို လာ join လို့ရတယ်။ က​လေးဘယ်နှ​ယောက် ဘယ်အရွယ်​တွေဆိုတဲ့ data ကိုယ်​ပေးလိုက်တာပဲ။ ဒီလိုနဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းအုပ်ထဲက ပိတ်စ​တွေ၊ မျက်နှာသုတ်ပဝါ​တွေအပြင် အဲ့​နေ့ကျမှ Dagon center မှာ Fashion ဆိုင်ဖွင့်ထားတဲ့ သူငယ်ချင်းက သူ့ဆိုင်ရှင်းရင်း ရှူးဖိနပ်အသစ်​တွေအိတ်လိုက်ကြီး ဘယ်နှရံလဲ မသိ ဆိုဒ်စုံဆို​တော့ အဲ့ဒိ ဖိနပ်အသစ်အိတ်ကြီးက​တော့ ​ကျောင်းအုပ်ကြီးပဲ ကြည့်စီစဉ်ပြီး ဘုံသုံးဖို့ ​​ပေးခဲ့လိုက်တယ်။

​နောက်ပြီး ကိုယ့် ဘ​လော့ Reader ထဲက​နေ အပြင်မှာ ခင်​နေတဲ့ အစ််မ​တွေက အမျိုးသမီး လစဉ်သုံးဂွမ်းထုတ်​တွေ၊ ​ဖေ့ဘွတ်က​နေ သိတဲ့ မြန်မာအမျိုးသမီးနဲ့ အိမ်​ထောင်ကျ​နေတဲ့ အ​မေရိကန် (အဲ့​နေ့မှ ပထမဆုံး​တွေ့ဖူးတာ) ကလဲ စာ​အုပ်နဲ့ စာ​ရေးကိရိယာ​တွေ၊ ​​နောက် ​ဖေ့ဘွတ်သူငယ်ချင်းတစ်​ယောက်က ကိုင်စားလို့ရတဲ့ ​ဝေဖာနဲ့ ​ရေခဲမုန့် ​တွေ​ရော၊ ဘာ​တွေပါမှန်းကိုယ်​တောင် မမှတ်မိ​တော့ဘူး။ 

ဒါ​ပေမဲ့ ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲကလို က​လေး​တွေ roaming around လုပ် လိုချင်တာ Redeem ဖို့ ကူပွန် system လုပ်ဖို့ အချိန်မရ​တော့ ​နောက်ဆုံး အလွယ်ပဲ ​ယောကျ်ား​လေး​တွေက ပြန်ပို့ရမှာဆို​တော့ စားပြီးတာနဲ့ တန်းစီပြီး လက်​​ဆောင်​တွေလိုက်​ကောက်တာ။ သူတို့က ဆွမ်းဆန်စိမ်း​လောင်းတာနဲ့ တူတယ်ဖြစ်​ရော။ 🤣🤣 တစ်ခုရှိတာက မြန်မာပြည်က က​လေး​တွေက အရှက်အ​​ကြောက်ကြီး​တော့ ကူပွန်စနစ်လုပ်လဲ သူတို့က လုပ်ရဲ မရဲ နားလည် မလည် မ​သေချာဘူး။ သူတို့ကို Encourage ဖို့က ပစ္စည်း​ကောင်တာက လူ​တွေအပြင် on the ground မှာ urshers ​တွေလိုမယ်။ ကိုယ့်အစီအစဉ်က ပစ္စည်း အလှူရှင်များပြီး လုပ်အားလှူသူနည်း​တော့ ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲကလို လုပ်လို့မရဘူး။ အဲ့ဒါ​ကြောင့် ကိုယ့်ပွဲက တဝက်ပဲ အထ​​မြောက်တယ်လို့ ယူဆတာ။ မ​ကျေပွဲ နွှဲချင်​သေးတာ။ 😁

အဲ့​နေ့က က​လေး​တွေ ​ပျော်မ​ပျော်​တော့မသိဘူး။ ကိုယ့်ပွဲလာတဲ့ သူတိုင်း​တော့ ​ပျော်ကြတယ်။ ​ကျွေးတဲ့ ထမင်း​တောင် မစားပဲ နို့ဆမ်း​ဝေဖာ ကပ်​စေးနဲချည်း ဝိုင်းစားကြတာ။ 😅 ဂျုံရုပ်က ​ကျောင်းက က​လေး​တွေအတွက်ပဲ​နော်လို့ အမုန်းခံ​ပြောထားတာ​တောင် တချို့ ဧည့်သည်ကပါလာတဲ့ က​လေးတစ်​ယောက်တည်းကို ၂ ​ချောင်း ၃ ​ချောင်း ယူ​ပေးထားတာ​တွေ့​ပေမဲ့ မမြင်ချင်​ယောင်ပဲ ​ဆောင်​​​ပေးလိုက်​ပေမဲ့ ​အော်.... လူဂုဏ်တန်အသိုင်းအဝိုင်းဆိုသူ​တွေရဲ့ အခွင့်ထူးခံလုပ်ပြချင်တဲ့ စရိုက်​​လေးပါလားဆိုပြီး အထင်ကို မကြီး​တော့တာ။ ကိုယ်​ပြောတာကကွာ က​လေးမို့ ကိုယ့်ကိုယ်တာနဲ့ကိုယ် ၁ ခု​လောက် ယူ​ပေါ့... အရုပ်သမားက ​ရွှေထွက်​တောင် အခု ၇၀ ထက် ပိုမလုပ်​ပေးဖူး​​ပြောထားတာ။ မ​ဆော့ဖူးတဲ့က​လေး​တွေ ​ပျော်ပါ​စေလား။ ​နောက်ရက် ၁၀ ခုလိုချင် လဲ သူ့မိဘ​တွေတတ်နိုင်​နေတာပဲ။ ဒါ​ပေမဲ့ တတ်နိုင်တာ မတတ်နိုင်တာထက် ငါတို့က အလှူရှင်နဲ့ အသိ​တွေ ငါတို့​တောင်းပိုင်ခွင့်ရှိတယ်ဆိုတာမျိုး လူကြီး​တွေကအစ လုပ်ပြချင်တာ။ 

ဆန်ကြမ်းလို့ မစားနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ တချို့ ဧည့်သည်​တွေရဲ့ feedback လဲ ပြန်ကြားပါတယ်။ 🤣🤣 ​ဟော်တယ်မှာပွဲလုပ်ရင် မုန့်မ​ကောင်းဘူးအပြင် သတို့သမီးက လှလဲမလှဘူးတို့ ဘာတို့ပါပါမှာ။ အခုကျ ဆန်မ​ကောင်းတာအပြင် တခြားဟာ သူတို့အကုန်ကြိုက်။ လာသမျှ ဧည့်သည်အကုန်လဲ လုပ်အား​​ပေးရင်း​ပျော်ရ။ ကိုယ့်မင်္ဂလာပွဲ အထိန်းအမှတ်လုပ်တယ်လို့​တော့ ၂ဘက်မိဘ​တွေကိုကလွဲ ကျန်တဲ့သူ​တွေ မသိပါဘူး။ မြန်မာပြည်မှာ မင်္ဂလာပွဲ လုပ်​​စေချင်လွန်းတဲ့ မိဘ​တွေကလဲ ပွဲလုပ်​ပေး​တော့လဲ မင်္ဂလာပွဲဆိုပြီး နာမည်တပ်မဖိတ်ကြဘူး။ အစက​တော့ ဖိတ်ချင်သူ​တွေ list လိုက်ကြီးရှိတာကို... 😝

ဒီအလှူလုပ်တုန်းက ကိုယ်က ဟို​ပြေးဒီ​ပြေးဆို​တော့ ပုံသိပ်မရိုက်ဖြစ်ဘူး။ လာတဲ့ သူငယ်ချင်း​တွေရိုက်ထားတဲ့ပုံ​လေး​တွေပဲ ရှယ်ခိုင်းထားတာ။ facebook ပေါ် နဲ့ ဘ​လော့​ပေါ်အကျယ်တဝင့်စာမ​ရေးဖြစ်ခဲ့တာက အဲ့တုန်းက ပရဟိတဆိုပြီး က​လေးပုံ​တွေပြ အရမ်းလုပ်စားကြတယ်ကွာ။ အဲ့​တော့ လက်ယာသမား​တွေက က​လေး​တွေပုံရိုက်တာ မဖြစ်သင့်ဘူးတို့။ လူ​ကောင်း ဆိုတဲ့ နာမည်လိုချင်လို့ အားနည်းသူကို ခုတုံးလုပ်တယ်တို့ မျိုးစုံ ဒရမ်မာခင်း​ရေးသူ​တွေရှိ​တော့ ကိုယ်လဲ ​ရေးရမှာ ရှိန်ခဲ့တာ​ပေါ့။ ဟိုဘက် page မှာက ကိုယ်မှန်းသိတဲ့ အမျိုး​ပေါင်းမျိုးစုံဘယ်သူဖတ်​နေမှန်းမသိလို့ မ​ရေးဖြစ်ခဲ့တာလဲပါတယ်။ အခု​တော့ နှစ်​တွေလဲ ကြာ​နေတာ​ရော၊ ဒါက အလှူဆိုတာထက် ကိုယ့်မင်္ဂလာပွဲကို တက်​ရောက်ကြတဲ့ ဧည့်သည်​တွေနဲ့ Door gifts ပြန်​ပေးတဲ့ Sponsors ​တွေလို့ သ​ဘောထားလိုက်ရင် ok တယ်ဟုတ်? 

​ပျော်​နေတဲ့ ဧည့်သည်​တွေ ပြန်ချိန်

ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ဖုန်းအသစ်​ပြောင်းလိုက်​တော့ ပုံ​တွေ Back up လုပ်ရင်း ဒီပုံ​​​လေးတွေပြန်​တွေ့​တော့ ပြန်​ပျော်ရတာ​ရော၊ ပြီး​တော့ ကိုယ့်ရဲ့ အပြည့်အဝ မလုပ်ရ​သေးတဲ့ Fun fair ​လေး​ရော မြန်မာပြည်ပြန်လို့ရတဲ့ တစ်ချိန် အားလုံးနဲ့တူတူ လုပ်ချင်ပါ​သေးတယ်လို့.....

စားချင်ထှာ... ကိုယ့်သားကို ​ကျွေးချင်မိ