အဆင္ေျပလား phobia

Know when/who/which situation to ask

“အဆင္ေျပလား?” “အဆင္ေျပရဲ႕လား?” “အဆင္ေျပျပီလား?” စတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြကို သင္တို႔ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ေမးေလ့ရွိပါသလဲ? သာမာန္အားျဖင့္ေတာ့ ဒီစကားေတြဟာ ေကာင္းတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ဂရုစိုက္တဲ့ အေနနဲ႔ ေမးေလ့ရွိတဲ့စကားေတြပါ… သို႔ေသာ္ ဒီေမးခြန္းေလးေတြကို သံုးတဲ့အခါမွာ ဘယ္သူ႔အတြက္သံုးတာလဲ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာသံုးတာလဲ အဲဒိလိုေမးတိုင္း လူတစ္ေယာက္ကို ဂရုစိုက္ရာက်သလား ဆိုတာကို ကြ်န္မေတြ႔ၾကံဳခံစားဖူးတာေလးနဲ႔ ယွဥ္ျပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္…
ဒါဆို ကြ်န္မဒီစကားေလးေတြကို ဘယ္လိုအခ်ိန္မွာသံုးလဲ… ဘယ္သူ႔ကိုသံုးလဲ ဆိုတာေလးကို ေျပာျပဖို႔လိုလာပါျပီ… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ခုတစ္ေလာ ကြ်န္မအယူအဆမ်ားမွားေနျပီး သူတစ္ပါးကို အထင္လဲြမိေန သလားဆိုတဲ့ ဒိြဟပြားစရာကိစၥေတြအတြက္ မိမိကိုယ္ကို သံုးသပ္ခ်က္တစ္ခုခ်မလို႔ပါ…

ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ “အဆင္ေျပလား” “အဆင္ေျပရဲ႕လား?” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကြ်န္မနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ကြ်န္မဂရုစိုက္တဲ့ ကြ်န္မပတ္၀န္းက်င္က လူေတြထဲမွာ လုပ္ေဆာင္စရာကိစၥတစ္ခုခုရွိတယ္ဆိုတာ သိရင္ အဲဒိကိစၥ အဆင္ေျပလား ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴမွျပီးရဲ႕လားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ ဂရုစိုက္စိတ္နဲ႔ ေမးတဲ့အခါမွာသံုးပါတယ္… တကယ္လို႔သူတို႔မွာ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး လုပ္ေဆာင္စရာကိစၥမရွိဘူးဆိုရင္ ဒီေမးခြန္းက ေမးစရာမလိုဘူးလို႔သတ္မွတ္ပါတယ္…
ေနာက္ထပ္ ဒီေမးခြန္းေလးေတြကို အသံုးျပဳဖို႔လိုအပ္မယ္လို႔ထင္တဲ့ အေျခအေနေလးေတြကေတာ့ ကြ်န္မပတ္၀န္းက်င္က တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပဳအမူေတြ ပံုမွန္မဟုတ္ပဲ ထူးျခားေနမယ္… စိတ္ဓာတ္က်တဲ့ပံုေပါက္ေနမယ္ စတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ဒီလိုေမးခြန္းမ်ိဳးေမးဖို႔လိုအပ္မယ္ဆိုတာကို ကြ်န္မလက္ခံပါတယ္…

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ “အဆင္ေျပလား?” “အဆင္ေျပရဲ႕လား?” ဆိုသည့္ ေမးခြန္းဟာ အဆင္မေျပျခင္း ခက္ခဲေသာကိစၥရွိေနႏုိင္ျခင္း အတြက္ အဆင္မွေျပရဲ႕လားဟု ေမးသည့္ေမးခြန္းလို႔ ကြ်န္မေကာက္ခ်က္ခ်မည္ဆိုလွ်င္ ကြ်န္မကို ကပ္သတ္ေတြးေသာသူဟု ဆိုႏုိင္မည္ေလာ… အျမဲတေစ အခက္ေတြ႔ေနေသာသူဟု ယူဆ၍လူေတြ႔တိုင္း ကိစၥေထြေထြထူးထူးမရွိပဲ အဆင္ေျပရဲ႕လား ဟုေမးျခင္းလို႔ေရာ မွတ္ယူလို႔ရမည္လား...

ဒီေမးခြန္းေမးခံရျခင္းအေပၚ ကြ်န္မအတြက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစတဲ့ Scenario ေလး ၂ခုကို ေျပာျပပါမယ္… ပထမ တစ္ခုကေတာ့ အလုပ္က ကိုယ္နဲ႔ ခင္တဲ့ ျမန္မာအစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ရွင္းေပးလိုက္လို႔ ကိုယ့္အယူအဆ မွားတာမဟုတ္ေလာက္ဖူးလို႔ ကြ်န္မယံုၾကည္တယ္…

အဆင္ေျပလား ျပႆနာ (၁)

ေျပာျပရရင္ျဖင့္… ကြ်န္မရဲ႕ အရင္အလုပ္မွာ လုပ္သက္ ၃ႏွစ္နီးပါးရေလာက္တဲ့အခ်ိန္တုန္းကေပါ့… အလုပ္ကို ျမန္မာအစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ အသစ္၀င္ပါတယ္… ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူက ကြ်န္မလုပ္ရတဲ့ စက္ကို ကိုင္ဖို႔တာ၀န္က်ပါတယ္… သို႔ေသာ္ သူနဲ႔ ကြ်န္မက Shift မတူတဲ့အတြက္ သူေန႔ဆို ကြ်န္မက ည… သူညဆို ကြ်န္မက ေန႔ပါ… တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အလုပ္ခ်ိန္အေျပာင္းမွာ စက္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့အရာေတြကို Passdown လုပ္ရပါတယ္…

သူ႔ကို အသစ္ျဖစ္တာေရာ သိပ္အသားမက်ေသးတာေရာေၾကာင့္ အထက္အရာရွိကိုယ္တိုင္က ကြ်န္မနဲ႔တကြ တစ္ျခားအေဟာင္းေတြကို သင္ျပေပးဖို႔ေျပာထားပါတယ္… သို႔ေသာ္ သူမမွာ အက်င့္တစ္ခုရွိတာက ကိစၥတစ္ခုကို မသိလို႔ ကြ်န္မကိုလာေမးတယ္… ျပီးရင္ အဲဒိေမးခြန္းကိုပဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုသြားေမးတယ္… လူဆိုတာ ကိစၥတစ္ခုတည္းကိုပဲ လုပ္ေဆာင္ပံုျခင္းကဲြျပားပါတယ္… ဒီအခါ အေျဖ ၂ခုမတူရင္ ဟိုကဒီလိုေျပာတယ္ ဒီကဒီလိုေျပာတယ္နဲ႔ ေျပာျပသင္ျပရတဲ့သူ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ပါတယ္… အမွန္ေတာ့ “ဆရာမ်ား သားေသ” ျဖစ္ေနတာပါ… ေမးျပီး ကိုယ္နဲ႔ အကိုက္ညီဆံုး နည္းလမ္းကိုသံုးဖို႔က အဓိကပါ… လုပ္ငန္းခြင္မွာ မည္သူမွ ဇြန္း ခြံ႔ (Spoon feed) မေကြ်းပါဘူး… ဒါကိုပဲ ကြ်န္မထက္ အသက္ၾကီးတဲ့ ထိုအစ္မၾကီးမသိေလေရာ့သလား…

ကြ်န္မမွာအက်င့္တစ္ခုရွိတာက သူမ်ားကို ဆရာသြားလုပ္ရမွာနဲ႔ ဆရာလုပ္သလိုျဖစ္သြားမွာကိုစိုးရိမ္တာပါ… အရာရွိက သူ႔ကိုဆရာလုပ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးထားပင္မဲ့ ကြ်န္မက အားနာပါတယ္… ကိုယ္အသစ္၀င္စတုန္းကလဲ အေဟာင္းေတြက သူတို႔လုပ္တာမွ အမွန္ဆိုျပီး လာဆရာလုပ္ခဲ့တုန္းကလဲ ေခါင္းအေတာ္စားခဲ့ရပါတယ္… အလုပ္ကလဲ ကြ်န္မအျမင္ေတာ့ ဘာမွ ခက္ခဲေနတဲ့ အရာလဲမဟုတ္ပါဘူး… ဒီေတာ့ သူအဆင္မေျပရင္လာေမးပါေစ… သူသိခ်င္လို႔ေမးမွပဲ ကြ်န္မေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္… ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ကြ်န္မကသူနဲ႔ အသင္းမတူေတာ့ အ၀င္အထြက္ပဲေတြ႔တာပါ… သူမနဲ႔ အသင္းတူတဲ့ ျမန္မာေတြလဲ အမ်ားၾကီးေမးစရာရွိပါတယ္…

ဒါေပမဲ့ အဲလိုအေဟာင္းျဖစ္ပင္မဲ့ အစြယ္မျပတဲ့ကြ်န္မကို သူမစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုသေဘာထားလဲေတာ့ကြ်န္မ မသိပါ… သူမ အထင္မွာ ကြ်န္မက သူ႔ထက္အရင္ ၁ပတ္ေလာက္မွ ဒီအလုပ္ကိုေရာက္တဲ့သူမ်ားမွတ္ေနလားမသိပါဘူး… လူကိုေတြ႔ရင္ “အဆင္ေျပလား ညီမ” ဆိုျပီးေမးပါတယ္… ပထမတစ္ေခါက္ေမး… ကြ်န္မ ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး… “ေျပတယ္ အစ္မ” လုိ႔ပဲ ျပံဳးျပီးျပန္ေျဖပါတယ္… ေနာက္တစ္ေခါက္ေတြ႔လဲ “အဆင္ေျပရဲ႕လား ညီမ” ထပ္ေမးပါတယ္… ဒီအခါလဲ “ေအာ္ သူႏွဳတ္ဆက္ခ်င္တာ ေျပာစရာမရွိလို႔ ရွာက်န္ေမးတာပါေလ”ဆိုျပီး “ေျပတယ္ အစ္မ” လို႔ပဲ ေျဖပါတယ္…
ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ အျပဳအမူကိုမူတည္ျပီး ကြ်န္မခံစားရတာက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူက Senior ကြ်န္မက Junior ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳးလာျပဳမူေနသလိုခံစားရပါတယ္… အထူးသျဖင့္ သူမသည္ အသစ္၀င္လာသူျဖစ္ရုံမက လုပ္ငန္းခြင္ျဖင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ အံ၀င္ခြင္က်မရွိေသးသည့္ သူက ကြ်န္မလို ျပႆနာမလုပ္ခ်င္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေနတဲ့ အေဟာင္းကို “အဆင္ေျပရဲ႕လား” လို႔ေမးေနတာ သိပ္ေတာ့ မဟုတ္လွပါ… မွန္ပါသည္ တစ္ခါတစ္ရံ သူမ ထားသြားေသာ အမွားမွားအယြင္းယြင္းျဖင့္ တန္းလန္းအလုပ္မ်ားကို ဆက္လုပ္ရလွ်င္ေတာ့ အခက္အခဲမ်ားရွိပါသည္… သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဆင္ေျပသလို ျပႆနာကို ၾကည့္ေျဖရွင္းပါသည္… သုိ႔ေသာ္ ေအာင့္သက္သက္ေတာ့ ရွိလွသည္… ကြ်န္မ၏အက်င့္သည္ ေရွ႕လူမွားလုပ္သြားတာ သိေသာ္ညား ကိုယ္တတ္ႏုိင္ေသးလွ်င္ ျပင္ေပးလိုက္သည္… ထိုသူမွားသည္ဟု သြားလက္ညွဳိးထိုး ဆရာလုပ္ရမွာ အလြန္မွ ပ်င္းသည္… အရာရွိကိုယ္တိုင္က သူမအမွားလုပ္လွ်င္ ျပန္ေျပာဖို႔ မွာထားေသာ္လည္း ေထာင္သလိုျဖစ္မည္ဆိုး၍တစ္ေၾကာင္း ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္ခ်င္းျဖစ္သျဖင့္တစ္ေၾကာင္း အၾကီးအက်ယ္မဟုတ္လွ်င္ ကြ်န္မသိပ္မေျပာျဖစ္ေခ်….

သို႔ေသာ္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လူကိုေတြ႔လွ်င္ “အဆင္ေျပရဲ႕လား ညီမ…” ဆိုသည့္ ေမးခြန္းသည္ ကြ်န္မ၏ ရုိးတြင္းခ်ဥ္စည္ထဲရွိ မနည္းၾကိဳးတုတ္ထားရေသာ ေဒါသနဂါးကို ကလိလာလာထိုးေနသလိုျဖစ္ေနသည္… ကိုယ့္ေဒါသကို ဆြဆြေပးေနေသာသူကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ကြ်န္မေရွာင္သည္… ယခင္စိတ္ျဖင့္သာဆို ပတ္ကနဲျပန္ေျပာျဖစ္ျပီး ရန္သူတစ္ေယာက္ဖဲြ႔မိအံုးမည္ျဖစ္သည္… ထိုအခ်ိန္က အတတ္ႏုိင္ဆံုး ကိုယ့္ကိုကိုယ္သံုးသပ္ျပီး ျပဳျပင္ေနတဲ့အခ်ိန္မို႔ ကိုယ့္ကို ကံတရားက စမ္းသပ္ဖို႔လူတစ္ေယာက္လႊတ္လိုက္သည္ဟုပဲ ယူဆသည္… ေနာက္တစ္ခ်က္ ကြ်န္မဒိြဟပြားရသည္မွာ သူမ ေမးသည့္ “အဆင္ေျပလား ညီမ” ဆိုသည့္ေမးခြန္းသည္ သူမလုပ္သြားသမွ် တလဲြမ်ားကို ျပန္လိုက္လုပ္ရတာကို ေမးသည္ေလာ မသိပါ… “အစ္မ အမွားမလုပ္သ၍ ညီမ အဆင္ေျပပါတယ္” ဆိုသည့္ အေျဖေပးလိုက္လွ်င္လဲ သူမကို ထိခိုက္မည္စိုးသျဖင့္ မေျပာလိုပါ…

ဒီအခါ ကြ်န္မႏွင့္ရင္းႏွီးေသာ အလုပ္အတြင္းမွ ျမန္မာအစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ကို ဒီကိစၥေျပာျဖစ္သည္… သူက “အဲဒိအစ္မၾကီး မေမးခင္ ညီမက သူ႔ကို အဆင္ေျပရဲ႕လား အစ္မ လို႔ အရင္ေမးလိုက္ပါလား” တဲ့… ကြ်န္မအယူအဆအားျဖင့္ အေပၚမွာေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း အဆင္မေျပေသာ ကိစၥရွိေနသူကိုမွ အဆင္ေျပရဲ႕လားဟုေမးေလ့ရွိသည္… သူမတြင္ အလုပ္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ အားနည္းခ်က္အမ်ားအျပားရွိသည္… သို႔ေသာ္ အမွားလုပ္တတ္၍ အဆူခံရတတ္ေသာ သူမကို အဆင္ေျပရဲ႕လား ဟူေသာ ေမးခြန္းျဖင့္ ႏွိမ္ေမး မေမးခ်င္ပါ…

ေနာက္ေန႔ အဲဒိအစ္မၾကီး အလုပ္လာေတာ့ ကြ်န္မေျပာျပခဲ့တဲ့ အစ္ကိုၾကီးက သူမကို “အစ္မ ဘယ္လိုလဲ အဆင္ေျပရဲ႕လား” လို႔ ေမးလုိက္ပါတယ္… ထိုအခါ သူမက “ဘာျဖစ္လို႔လဲ…” ဆိုျပီး ခပ္ဆပ္ဆပ္ျပန္ေမးပါတယ္… “ေအာ္ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး… ဒီလိုပဲေမးၾကည့္တာပါ အကူအညီလိုရင္ေပးရေအာင္လို႔ပါ” လို႔ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္… သို႔ေသာ္ သူမ၏ မ်က္၀န္းေပၚက မခံခ်င္ေလးကိုေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ၂ေယာက္လံုး ေကာင္းစြာသတိထားလိုက္မိပါတယ္…

ဒါေတာင္ ကြ်န္မတို႔ ၂ေယာက္လံုးက သူ႔ရဲ႕ Senior ေတြပါ… လုပ္သက္ၾကာေနတဲ့သူက အသစ္၀င္တဲ့သူကို အဆင္ေျပလား ေမးတာက သဘာ၀က်ပါေသးတယ္… အမွားေပါင္းစံုလုပ္ေနတဲ့ အသစ္က အေဟာင္းကို ေတြ႔တိုင္း အဆင္ေျပလားေမးေနတာေတာ့ သိပ္မဟုတ္ေသးပါ… ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္တယ္… တကယ္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ သင္ျပရဲတာ ဆရာလုပ္တာမဟုတ္ပါ… Leadership skill (ဦးေဆာင္ႏုိင္စြမ္း) ဟုသာေခၚမည္ထင္ပါတယ္… ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္၍ ေအးေအးေနလို႔မရပါ… တစ္ခါတစ္ရံ နဂါးမွန္းသိရန္ အေမာက္ေထာင္ျပဖို႔လိုေပလိမ့္မည္…

ထိုေန႔မွစ၍ ကြ်န္မသူမကို ေတြ႔လွ်င္ “အစ္မ အဆင္ေျပရဲ႕လား” ကို အရင္ေမးသည္… သူမ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဒီစကားအေမးခံရတာကို သူမလဲ မၾကိဳက္ဟု ကြ်န္မယူဆသည္… မည္သို႔ပင္ဆိုေစ သူမကို ဒီစကားေမးဖို႔ ကြ်န္မတြင္တာ၀န္ရွိသည္… သူမ အမွားလုပ္သြားလွ်င္ ကြ်န္မေျပာသည္… သူမ အလုပ္မ်ား တန္းလန္းေပးလွ်င္ အျပီးလုပ္ခိုင္းသည္… ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မရသည့္သင္ခန္းစာကေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ ဦးေဆာင္ႏုိင္စြမ္းသည္ ဆရာလုပ္ျခင္းမဟုတ္…
သူမကို ၾကည့္၍ရေသာ သင္ခန္းစာသည္ အလုပ္တြင္ အသစ္၀င္လွ်င္ အသစ္လိုေန အဲဒိအလုပ္က လူေတြအေၾကာင္းမသိခင္ အေမာက္မေထာင္ရန္ျဖစ္ေပသည္… (လူေတြအေၾကာင္းကလဲ လအနည္းငယ္ျဖင့္ပင္ သိႏုိင္သည္ မဟုတ္ေျခ)…

Is it really Okay to say I'm not bcoz of ur question "R U OK?"

အဆင္ေျပလား ျပႆနာ (၂)

ယခု ကြ်န္မ အလုပ္သစ္ကိုေရာက္တာ ၆လပင္ရွိေျချပီ… ေရွ႕အလုပ္က သူမ်ားေတြကို သင္ခန္းစာယူကာ တတ္ႏုိင္သမွ် ကြန္ပလိမ္းမမ်ား အသစ္လိုေနသည္… အသစ္ျဖစ္၍ ကိုယ့္အလုပ္မွန္းမသိ သူမ်ားအလုပ္မွန္းမသိ လာခိုင္းသမွ်ကိုလဲ တတ္ႏုိင္သေလာက္လုပ္ေပးသည္… ကြ်န္မလက္ရွိေရာက္ေနေသာ ကုမၺဏီသည္ အရင္အလုပ္ျဖင့္ ဆန္႔က်င္ဖက္… ျမန္မာနည္းလွသည္… ရွားရွားပါးပါး ကြ်န္မ အထပ္တြင္ ကြ်န္မႏွင့္ တျခား႒ာနမွ ျမန္မာ အစ္ကိုၾကီး ၂ေယာက္သာရွိသည္… ကြ်န္မသူေ႒းက အလုပ္စ၀င္တဲ့ေန႔ကပင္ ရွားပါး ျမန္မာမို႔ မိတ္ဆက္ေပးသည္… ကိုယ္တိုင္လဲ ျမန္မာလူမ်ိဳး တစ္ေယာက္ရွိ၍ အားတက္မိသည္… သို႔ေသာ္ စစခ်င္း ေစာက္နဲ႔ထြင္း ေမးခံရတဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ “ညီမက ဒီမွာ ဘယ္လို အလုပ္ရတာလဲ” တဲ့…. ေရာာာာာာာာာာာာာ…

ခ်ဥ္စည္ထဲက ေဒါကနဂါးကို တုတ္နဲ႔ လာထိုးျပန္ပါျပီ… “Jobstreet မွာေတြ႔လို႔ အလုပ္ေလွ်ာက္လိုက္ျပီး အင္တာဗ်ဴး၀င္ျပီး ရတာပါ” လို႔ပဲေျဖလိုက္ပါတယ္… ဟုတ္တယ္ေလ… အလုပ္ဘယ္လိုရလဲဆိုေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပဲ ေလွ်ာက္လို႔ရတာေပါ့… သူတစ္ေယာက္ပဲ ဒီကုမၺဏီမွာ အလုပ္ရလား… တျခားျမန္မာ မရရဘူးလား… သူကေတာ့ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳေတြလဲ အေတာ္ရွိခဲ့သလို ဒီကုမၺဏီမွာလဲ အေတာ္ၾကာေနတဲ့ Senior Engineer ေပါ့… ကြ်န္မက သူ႔ေလာက္ေတာ့ ရာထူးမရွိပါဘူး… ကိုယ္က ပိုလီပဲျပီးထားတယ္… သူ႔ေလာက္လဲ လုပ္သက္မရွိသလို အသက္လဲမၾကီးေသးပါဘူး…
ေနာက္ရက္တစ္ရက္မွာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းရင္းႏွီးေအာင္ ႒ာနခ်င္းမတူေသာ္ျငား ေန႔လည္စာတူတူသြားစားျဖစ္ပါတယ္… အဲဒိမွာလဲ ေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြက ကြ်န္မနဲ႔ အေပါက္လမ္းသိပ္မတည့္ပါဘူး… ကြ်န္မကပဲ သိပ္အေတြးလြန္ျပီး ကပ္သပ္တတ္တာလား လို႔ ေ၀ခဲြမရျဖစ္ရပါတယ္… မွတ္မိသေလာက္ ေမးခြန္းေလးေတြ ဥပမာေျပာျပပါမယ္…

၁) ညီမက ဒီမွာ ဘာလုပ္ရတာလဲ (လတ္တေလာေတာ့ အသစ္ဆိုေတာ့ သင္ယူေနတုန္းေပါ့)

၂) Techinical နဲ႔ ပတ္သတ္တာေတြကို ညီမလုပ္ႏုိင္လို႔လား

၃) ဘာစေတးနဲ႔ ေနေနတာလဲ
(Personal ေမးခြန္း သို႔ေသာ္ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အလုိက္မသိသူမ်ားေမးေလ့ရွိသျဖင့္ စိတ္မဆိုးေသးပါ… ေျဖေတာ့ မယံုသည့္ပံုစံျဖင့္… ေရာက္တာ ၉ႏွစ္ရွိတဲ့သူကိုမ်ား… သူေရာက္တာေမးၾကည့္ေတာ့ ၄ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိျပီးေတာ့… )

၄) အိမ္၀ယ္ထားတယ္ဟုတ္လား၊ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး အိမ္၀ယ္လို႔ရတာလဲ…

၅) အိမ္ေထာင္က်ေနျပီလား
(ကြ်န္မအသက္အရြယ္မွာ အိမ္ေထာင္က်ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတဲ့အတြက္ ဒီေမးခြန္းကို ကြ်န္မစိတ္မဆိုးပါဘူး… သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲ အျမင္မတူျဖစ္မိတာက ေနာက္ဆက္တဲြလာတဲ့ သူ႔ရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ကိုပါ)

၆) ခုေခတ္မွာ မိန္းကေလးေတြက အိမ္ေထာင္က်ေစာၾကတယ္ေလ…
(ဘုရားေရ… ကြ်န္မ ျမင္ေတြ႔ေနတဲ့ စကာၤပူက မိန္းကေလးေတြကေတာ့ ေက်ာင္း အလုပ္ စာ စသည္ျဖင့္ အနာဂတ္အတြက္ ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေနလို႔ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ အသက္ ၃၀ ၀န္းက်င္ေလာက္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကသူမ်ားပါတယ္… သူ႔ သံုးသပ္ခ်က္က ဘာကိုၾကည့္ျပီးေျပာလဲမသိပါ)

ထိုသို႔ထိုသို႔ေသာ္ ေမးခြန္းမ်ားကိုသည္းခံကာ ေန႔လည္စာတစ္ႏွပ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးေနာက္ ထိုသူျဖင့္ ေနာက္လံုး၀ ထမင္းထြက္မစားျဖစ္ေတာ့ပါ… သို႔ေသာ္ တစ္ခါတစ္ရံ သူႏွင့္ Office Pantry တြင္ေသာ္လည္းေကာင္း ၀င္ေပါက္တြင္ေသာ္လည္းေကာင္းေတြ႔လွ်င္ ႏွဳတ္ဆက္သည့္အေနျဖင့္ သူကြ်န္မကို ေမးတတ္သည့္စကားက “အဆင္ေျပရဲ႕လား” တဲ့…

တျခားစကားေတြျဖင့္ အမ်ားၾကီးႏွဳတ္ဆက္လို႔ရသည္… အဘယ္ေၾကာင့္ ဤစကားကုိမွ သံုးသနည္း… သူက အေဟာင္း ကိုယ့္ထက္လဲ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ နည္းပညာအေတြ႔အၾကံဳရွိသျဖင့္ ေမးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆကာ ယခုထက္ထိေျဖသိမ့္ေနေသးသည္…

သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲမွေတာ့ စပ္ကနဲ ျပန္ေမးမိသည္ “အဆင္မေျပေတာ့ အစ္ကိုက ဘယ္လိုကူညီေပးႏုိင္မွာမို႔လဲ” ဟု ဆိုလွ်င္ ကိုယ္က ဘုေျပာသည္ျဖစ္မည္… ဟုတ္သည္… သူက ကြ်န္မႏွင့္လဲ ႒ာနမတူ… ကြ်န္မတို႔ ႒ာနဘာလုပ္သနည္းဆိုတာေတာင္ သူသိပံုမေပၚ… ယခုထက္ထိလဲ သူ႔အကူအညီဘာမွ မလိုပဲ အဆင္ေျပေနသည္…
ကိုယ္ပဲ သိပ္အေတြးေခါင္ေနသလား လူမွဳေရးေခါင္းပါးေနသလား… ကိုယ္ပဲ “အဆင္ေျပရဲ႕လား” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း အသံုးျပဳပံုကို ေသခ်ာမတတ္တာလား… ထိုသူပဲ တစ္ခုခုမွားေနသလား ကြ်န္မေ၀ခဲြမရပါ… သို႔ေသာ္ ထိုသူေမးေသာ အဆင္ေျပရဲ႕လားဆိုသည့္ ေမးခြန္းအေပၚ ကြ်န္မစိတ္ထဲ သိပ္သေဘာမက်လွေပ…
ေတြးမိသည္က…

၁) ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အဆင္မေျပမွာစိုးရိမ္၍ (ဂရုစိုက္၍) ေမးျခင္းေလာ
(သို႔ေသာ္ သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ Sincere ျဖစ္ေသာပံုေတာ့ မေတြ႔ေခ်)

၂) ဒီေကာင္မေလး ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ပါဘူးဆိုျပီး အထင္ေသးသျဖင့္ ေမးျခင္းေလာ

ယခုေလာေလာဆယ္အထိေတာ့ ကြ်န္မ အတတ္ႏုိင္ဆံုးေရွာင္ေနပါတယ္… အ၀င္အထြက္ မ်က္လံုးခ်င္းမစံုေအာင္ ေနပါတယ္… စံုခဲ့လွ်င္လဲ သူဘာမွ မေျပာခင္ ျပံဳးျပ ရီျပကာ အလုပ္မ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္ပါတယ္…
ဤပိုစ့္ကို ေရးျဖစ္ျခင္းမွာ ဟိုေန႔က မေတာ္တစ္ဆ Pantry ထဲမွာ သြားဆံုေတာ့ ေမးခံလိုက္ရတဲ့ အဆင္ေျပရဲ႕လား ဆိုတာေၾကာင့္ပါပဲ…. ၆လရွိျပီ…

ေမးလိုက္ခ်င္သည္က… စာဖတ္သူေတြေရာ “အဆင္ေျပရဲ႕လား” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ဘယ္လိုေနရာေတြမွာ သံုးတတ္ပါသလဲ…

ဘယ္သူေတြကို ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ေမးမွာလဲ...

Ep 1 of Hong Kong trip - Preparation for trip

ကြ်န္မရဲ႕ ခရီးသြား ဗီြဒီယိုမွတ္တမ္းေလးရဲ႕ အစ ဗီဇာေလွ်ာက္ျခင္း၊ ေစ်း၀ယ္ထြက္ျခင္း၊ အထုတ္အပိုးျပင္ျခင္း ဗီြဒီယိုေလးပါ... ခရီးမသြားခင္ ရုိက္ထားခဲ့တာပါ... ခုမွ အက္ဒစ္လုပ္ျပီးတင္ျဖစ္ပါတယ္... youtube မွာတင္တာ သီခ်င္းက copyright ျငိလို႔ အသံ ေဖ်ာက္ခံထားရပါတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ Vimeo ကေနတင္လိုက္ပါတယ္...


Untitled from mabaydar on Vimeo.

အေပၚကဗီြဒီယို ၾကည့္မရသူမ်ားအတြက္... ဘေလာ့မွာ တင္လိုက္တယ္...

Away from Blog Massage

တစ္ေန႔ေရာက္ေအာင္ ဖူးမယ္ဆိုတဲ့ ဘုရားၾကီးကို သြားဖူးပါျပီ...

I will be away from this blog from Next 3 hours later and will return as soon as I am back to home. During my leave, I have phone access but that was provided only for business matter. Therefore, I will probably turn it off the phone unless otherwise I want to use it. So in other words, you can not contact me.

But if I can easily access internet from my hotel, I might be online once in a while, so you may write in English at the comment session below as there will not be Myanmar Font.

For urgent matter, there's always another person who could easily replace me as I know clearly about the fact that I am not irreplaceable in every place. I am sometime disappointed with myself for being like that. But well anyway, don't think I am sad... I am very happy with my life and where I am now.

I am sure I will be taking a lot of photos and videos which I am not sure I will edit them and put them on blog. (I am such a lazy person, aren't I?) But I will try my best for the travel post about Hong Kong for my lovely readers who would be waiting for the travel post. (မယံုနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပးေနျပန္ျပီ)

Well anyway, while you are reading this post, I am happily enjoying every good things of Hong Kong and over spending the bonus thinking myself like Billionaire. Don't get JEALOUS OF ME. COZ LIFE IS TOO SHORT TO BE JEALOUS OF OTHERS. WA HA HA

By MaBayDar

Friday, 13th but I am happy

International wide, Friday 13th is told to be a day with bad Luck.

According to Wikipedia, in the Gregorian calendar, this day occurs at least once, but at most three times a year. Any month's thirteenth day will fall on a Friday if the month starts on a Sunday. That's something interesting which I just found out.

Especially, this year 2012 has most numbers of Friday, 13th which occurs 3 times.
Whatever as I am Theravada Buddhism I am not really serious about Friday the 13th. I am feeling happy coz there are people from my country, Myanmar (last time known as Burma) who I don't know personally outside has got their freedom. Freedom which mean freedom from Jail which they were kept due to their believes.

Whatever, I am really happy for them. But I am sad for those few numbers of political prisoners who still being kept in the prison.

Somehow, the first Friday the 13th of year 2012 has bring some good news to whole Burmese community. I wish all the best for my country and people.

ဘောင်ဘင်ခတ်တဲ့ ဖား

ဒီပိုစ့်ကိုတော့ မေးခွန်းလေးတစ်ခုနဲ့ဖွင့်ချင်ပါတယ်... သင်တို့တွေ ဖိလစ်ပိုင်လူမျိုးအများစု အင်္ဂလိပ်လိုပြောနေတာကိုကြားတဲ့အခါ ဒါဖိလစ်ပိုင်တွေရဲ့ အင်္ဂလိပ်အသံပဲလို့ ခန့်မှန်းနိုင်လား? တနည်းအားဖြင့် ဖိလစ်ပိုင်လူမျိုးအများစုရဲ့ အင်္ဂလိပ် Accentဟာ အမေရိကန်လူမျိုးတွေပြောတဲ့ English Accent အတိုင်း တထေရာတည်းတူတယ်လို့ သူတို့ကိုယ်သူတို့ပြောနေတာကို လက်ခံလား?

အဲဒိမေးခွန်း ၂ခုလုံးအတွက် ကျွန်မရဲ့အဖြေကတော့ ဖားတွေကို(ဤနေရာမှစ၍ ဖိလစ်ပင်းလူမျိုးကို အပြင်မှာအားလုံးသုံးတဲ့အတိုင်း ဖားလို့ နာမ်စားသုံးပါမည်) လူမတွေ့ပဲ သူတို့ အင်္ဂလိပ်လိုပြောနေတဲ့အသံကိုကြားတာနဲ့ ဒါဟာ ဖားပြောနေတာပဲလို့ တန်းသိပါတယ်... ဥပမာ ဖုန်းပေါ်ကနေ ခရက်ဒစ်ကဒ် promotion လုပ်တာပဲဖြစ်ဖြစ် အာမခံရောင်းတာပဲဖြစ်ဖြစ် Customer service ကိုခေါ်လို့လာကိုင်တာက ဖားပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့ အင်္ဂလိပ်သံကိုကြားတာနဲ့ ဒါဟာ အမေရိကန်တစ်ယောက်ပြောနေတာမဟုတ်ပဲ ဖားလူမျိုးတစ်ဦးဆိုတာကို သိသိသာသာ ကွဲကွဲပြားပြားခွဲခြားသိပါတယ်... သင်တို့ရော ခွဲတတ်မယ်လို့ထင်ပါတယ်... သို့သော် သူတို့ကိုယ်သူတို့ယုံကြည်ထားကြတာက သူတို့ အင်္ဂလိပ် Accent ဟာ အမေရိကန်တွေပြောတဲ့အတိုင်းတစ်ထပ်တည်းရှိပါတယ်လို့ ပြောတာကို ကိုယ်တိုင်လဲတွေ့ကြုံခဲ့ရဖူးသလို အွန်လိုင်းပေါ်မှာလဲ မျက်စိစပါးမွှေးဆူးလောက်အောင် မြင်နေရတဲ့အခါ ဒီပိုစ့်လေးကိုရေးပြီး ပေါက်ကွဲလိုက်ပါတယ်...

ဒီပိုစ့်ကို ဟိုးအရင်၂၀၁၀ လောက်ကတည်းက ရေးဖို့စိတ်ကူးခဲ့ပင်မဲ့ မဗေဒါက လူမျိုးရေးခွဲခြားသလိုဖြစ်မှာ... ပြီးတော့ ၁ဦး၁ယောက်တည်းကိုကြည့်ပြီး အားလုံးကို Stereotype လုပ်ပြစ်လိုက်သလိုဖြစ်မှာစိုးလို့ပါ... သို့သော် လက်ယားလောက်အောင် ရေးချင်လွန်းစရာတွေက တစ်ခုပြီးတစ်ခုဖြစ်လာတော့ ကိုယ်လဲကိုယ့်ဘလော့မှာ မြန်မာလိုရေးပါတယ်... လူမျိုးရေးခွဲခြားပြီး Stereotype လုပ်လိုတဲ့ ဆန္ဒအလျင်းမရှိသော်လည်း အမှန်ကို လက်မခံပဲ ဖင်ပိ်တ်ငြင်းနေကြတဲ့ ဖားလူမျိုးများကို ကြည့်မရသောကြောင့် ရေးပါတယ်... ဤသို့ရေးခြင်းမှာ ဖားလူမျိုးများ အင်္ဂလိပ်စကားပြောညံ့သည်ဟု မဆိုလိုပါ... အများစုသည် အမေရိကန်တွေပြောတဲ့လေသံအတိုင်း မထွက်တာကိုပဲ ပြောလိုခြင်းဖြစ်သည်ကို ကွဲကွဲပြားပြား နားလည်စေချင်ပါသည်...

ဆရာလုပ်တဲ့ ဖားမ

အရင့်အရင် ကျောင်းသူဘဝ Part time လုပ်ကတည်းက အလွန်တရာမှ ရွပိုးထိုးသော ဖားမ အမြောက်အများနဲ့ အလုပ်လုပ်ဖူးပါတယ်... ဒီပိုစ့်မှာ ဖားမ များရွပိုးထိုးခြင်းကို ပြောလိုသောကြောင့်လဲမဟုတ်... ရွပိုးထိုးသော ဖားမများကိုလက်ညှိုးထိုးကာ ဖားမအားလုံးရွသည်ဟုလဲ လက်မခံပါ... တစ်ဦးတစ်ယောက်ချင်းပေါ်သာ မူတည်သောကြောင့် ဘာမှ မပြောလိုပါ...(စိတ်ထဲမှပြောခြင်း... ဒါပေမဲ့ တွေ့ဖူးသမျှဖားမ မရွသူမရှိ... သို့သော် သူတို့ကို ချောင်ပိတ်ရိုက်ကာ ဆုံးမသော ဦးနှောက်မဲ့ ဖားထီးများလဲ ရှိသည်ဟု မကြားမိ)... မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူတို့အပြုအမူနှင့်ကိုယ့်အပြုအမူ မတူညီသောကြောင့် အစေးကပ်ကပ်ပေါင်းသင်း ရလှသည်တော့မဟုတ်ခဲ့ပါ... အဲဒိတုန်းကတော့ ပညာသိပ်မတတ်တဲ့ Labor နဲ့အလုပ်လုပ်လာလုပ်တဲ့ ဖားတွေမို့ ဒီလိုဖြစ်မှာပါ... ပညာတတ်အသိုင်းအဝိုင်းက ဖားမတွေကတော့ ဒီလိုမဟုတ်လောက်ပါဘူးပဲထင်ခဲ့တယ်...

ခုပြောပြမှာကတော့ မဗေဒါကိုယ်တိုင်တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အင်္ဂလိပ်စကားပြောနဲ့ပတ်သတ်ရင် Over confident ဖြစ်နေတဲ့ ဆရာလုပ်တဲ့ ဖားမပဲဖြစ်ပါတယ်... ကျောင်းပြီးလို့ ကျွန်မရဲ့ ဒုတိယအလုပ်မှာ ကျွန်မထက်ရာထူးကြီး Senior ကျတဲ့ ဖားမတစ်ယောက်ရှိပါတယ်... ဖြစ်ချင်တော့ အဲဒိကုမ္ဗဏီမှာ ဖားလူမျိုးအများအပြားရှိပြီး နေရာကောင်းထိပ်ပိုင်းမှာတောင် ဖားတွေက နေရာယူထားပါတယ်... ကိုယ်လဲ Part time တုန်းက စိတ်ခံတွေကိုဖျောက်ပြီး "အော် ပညာတတ်အသိုင်းအဝိုင်းကတော့ ဒီလိုမဟုတ်လောက်ပါဘူးဆိုပြီး စိတ်စွဲကိုဖျောက်ခဲ့ပါတယ်"... ဒါပေမဲ့ နေ့လည်ထမင်းစားတူတူထွက်လျှင် ပြောသမျှဟာသဖြစ်စေ ဗဟုသုတဖြစ်စေ သတင်းအချက်အလက်ဖြစ်စေ သူပြောသမျှဟာ နှာနဲ့ပတ်သတ်တာတွေချည်းပါပဲ... တစ်ဋ္ဌာနလုံးမှာ လူလွတ်မိန်းကလေးဆိုလို့ ကျွန်မတစ်ယောက်ပဲရှိတာပါ... လူလွတ်ယောကျာင်္းလေးက ၂ယောက်ပါ... ၁ယောက်က အင်ဒိုကောင်... နောက်တစ်ယောက်က မြန်မာအစ်ကိုကြီးပါပဲ... တစ်ခါတစ်လေ မျက်နှာဘယ်နားထားရမှန်းမသိအောင် ပြောတတ်ပါတယ်... ယိုသူမရှက် မြင်သူရှက်ပါ... တစ်ချို့သူပြောတဲ့ ဟာသတွေဆို ဘာတွေမှန်းတောင် ကျွန်မနားမလည်ပါဘူး... ညစ်ညမ်းမယ်ဆိုတာတော့ ခန့်မှန်းလို့ရပါတယ်... တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ်က သဘောရိုးနဲ့ ပြောတဲ့စကားလဲ သူကနှာတွေးတွေးပြီး ဟားတတ်ပါသေးတယ်... နောက်ပိုင်း သူပါလို့ ဋ္ဌာနကလူတွေနဲ့တောင် ကျွန်မထမင်းထွက်မစားတော့ပါဘူး... (အော်.. ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ လျှာရှည်မိပြန်ပြီ... လိုရင်းက အင်္ဂလိပ်စကားပြော လေသံအကြောင်းပြောမှာ)

သူက သူများကို ဟားတိုက်ရတာ အလွန်မှ ၀ါသနာပါပုံရပါတယ်... အလုပ်ထဲက Malaysian တွေကိုဆိုရင်လဲ သူတို့ပြောတဲ့ အင်္ဂလိပ်အသံကို မေးမေးပြီး ရီတတ်ပါတယ် (ကျွန်မအမြင်တော့ လှောင်တာပါ)... ဥပမာ Malaysian တွေက Zero (ဇီးရိုး) ကို (ဂျီးရိုး)... Zebra (ဇီးဘရား)ကို (ဂျီးဘရား) စသည်ဖြင့်ထွက်တတ်ပါတယ်... Malaysian တရုတ်နဲ့ စလုံးတရုတ်ရဲ့ အင်္ဂလိပ်သံကွားခြားချက်တွေကို အဲလိုအသုံးအနှုန်းတွေမှာ သိနိုင်ပါတယ်... တရက်တော့ သူ့ကွန်ပြူတာက Window တစ်ခုက ဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူး သူပိတ်ချင်တာ ဘယ်လိုပိတ်ရမှန်းမသိလို့ ကျွန်မကိုမေးတော့ ကျွန်မက ညာဘက်အပေါ်ထောင့်က "Red Dot" လေးကို နှိပ်လိုက်လို့ပြောတော့... သူက နားမလည်ပဲ ပြန်ပြန်မေးပါတယ်... ကျွန်မပြောတာကို ဘေးက အင်ဒိုကောင်လဲနားလည်တယ်... Malaysian တရုတ်မလဲ နားလည်တယ်... နောက်ဆုံး ကျွန်မထိုင်ရာကထပြီး လက်ညှိုးနဲ့ထောက်ပြမှ သူက "Oh..... you mean "Red dottttt" I thought you are saying "Red DOGGG" ဆိုပြီး ကျွန်မ အင်္ဂလိပ်အသံကပဲ မကောင်းလို့သူနားမလည်တာဆိုတဲ့ ပုံမျိုးနဲ့ လူကိုတောင် အသံထွက်လာပြင်ပေးနေပါသေးတယ်... ဦးနှောက်ရှိတဲ့သူတိုင်းသိပါတယ်... သူ့ကွန်ပြူတာပေါ်မှာ အနီရောင်ခွေးရှိသလား၊ အနီရောင် အစက်ရှိသလားဆိုတာပါ... ကျွန်မပြောတဲ့ အသံထွက်က အမေရိကန်တွေလို RED DOTTTTTTTT လို့ မထွက်ရင်တောင် ကျပ်ပြည့်တဲ့သူက အနီးစပ်ဆုံးဘာကိုဆိုလိုလဲဆိုတာ သိမှာပါ... ပြီးတော့ သူကရှက်ယန်းယန်းပြီး ငါတို့ ဖားလူမျိုးတွေရဲ့ အင်္ဂလိပ်အသံက အမေရိကန်အသံစစ်တယ် ဘာညာနဲ့ ပဏာဝင်ယူနေပါသေးတယ်... အဲဒိအချိန်က အရူးဘုံမြှောက်ရင် ချီးခြောက်ကောက်စားတတ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားအတိုင်း သူ့ကို မြှောက်ပေါင်းရင်တော့ အနေချောင်မယ်ဆိုပင်မဲ့... မပြည့်တဲ့အိုး ဘောင်ဘင်ခတ်နေတဲ့ ဖားမကို မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီးပဲ နေပစ်လိုက်ပါတယ်... စိတ်ထဲမတော့ နင်တို့ဖားတွေ လေသံဟလိုက်တာနဲ့ အုံးအမ်ဆိုတာ သိသာတယ်... အုံး(စ်)အမ်(စ်) မဖြစ်ဘူးလို့ ပြောပြစ်လိုက်ပါတယ်...

ကိုးရီးယား မင်းသမီးချော လီဒဟဲနဲ့ ဖားများ ပြဿနာ

ဖားတွေရဲ့ သူတို့ရဲ့ အင်္ဂလိပ်လေသံဟာ အမေရိကန်အတိုင်းပဲလို့ယုံကြည်တဲ့ သွေးနားထင်ရောက်စိတ်ဓာတ်တွေမှာ ဓားစာခံဖြစ်သွားရတဲ့ မင်းသမီးချော လီဒဟဲ (My Girl, East of Eden, Miss Ripley) ကို အစကတည်းကကြိုက်ခဲ့ပြီး ယခုဆိုရင်တော့ ကျွန်မဟာ သူ့ရဲ့ Die hard fan အဖြစ် ဂရုဏာသက်ကာ ၂ဆတိုး အားပေးချင်စိတ်ဖြစ်သွားပါတယ်... အားလုံးသိကြတဲ့အတိုင်း (မသိရင်လဲ ဆက်ဖတ်လိုက် သိလိမ့်မယ်) ကိုရီးယား မင်းသမီးတွေထဲမှာ အင်္ဂလိပ်လို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ပြောတတ်တဲ့ သူဆိုတာလက်ချိုးရီလို့ရပါတယ်... ထိုအထဲမှာ မင်းသမီးချော လီဒဟဲလဲ အပါအဝင်ပါပဲ...

့ဖြစ်ပုံကတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ နိုဝင်ဘာလ လောက်တုန်းက KBS2TV variety show, “Sweet Night“ ဆိုတဲ့ အစီအစဉ်မှာ မင်းသမီးကို အစီအစဉ်တင်ဆက်သူက အင်္ဂလိပ်စကားပြောနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး အသံကွဲလွဲပုံကို လုပ်ခိုင်းတော့ English, American နဲ့ Filipino အသံနဲ့ အင်္ဂလိပ်စကားကိုပြောပြပါတယ်... ဒါကို ဖားတွေက သူတို့လူမျိုးတွေက အဲလိုမပြောပါဘူး... အမေရိကန်လေသံစစ်စစ်နဲ့ ပြောတာပါ... ဒီမင်းသမီးတောင်းပန်ပါဘာညာဆိုပြီး အွန်လိုင်းမှာလဲ မင်းသမီးကို ၀ိုင်းဆဲကြဘာကြနဲ့ ရစရာမရှိအောင် တခြားအကြောင်းအရာတွေပါဆွဲထည့်ပြော... ကိုရီးယားတွေ အင်္ဂလိပ်လိုညံ့တာကို နှိမ်ပြော... ကိုရီးယားတွေ အင်္ဂလိပ်လိုမတတ်လို့ သူတို့ ဖားတွေဆီလာပြီး အင်္ဂလိပ်စာသင်ရတာကို ဂုဏ်တင်ပြီးပြောနဲ့ မပြီးနိုင်မစီးနိုင်ဖြစ်ကြပါတယ်...

နောက်ဆုံး မင်းသမီးက သူမရဲ့ Tweeter ကနေ ဖားတွေကို တောင်းပန်ပါတယ်... ဒါတောင်မှ တောင်းပန်တာကို မကျေချမ်းပဲ ဆက်လက်အပြစ်တင်နေတဲ့ သူတချို့ကိုလဲ တွေ့နိုင်ပါသေးတယ်... ပွဲလန့်တုံး ဖျာဝင်ခင်းတဲ့ ဖားတချို့ကတော့ Youtube ပေါ်မှာတောင် လီဒဟဲကို ပြောဆိုတဲ့ ဗွီဒီယိုတွေကို အတတ်နိုင်ဆုံး ဖားလေသံကိုဖျောက်ပြီး သူတို့ပြောတဲ့ အမေရိကန်လေသံနဲ့ တင်ထားတာကိုလဲ ရှာကြည့်ရင်တွေ့နိုင်ပါတယ်... အဲဒိအောက်မှာလဲ သူတို့ ဖားတွေ အင်္ဂလိပ်လေသံ ကောင်းကြောင်းကို မင်းသမီးကပဲ မဟုတ်မမှန် နှိမ်ချပါတယ်ဆိုပြီး ပြောထားကြပါတယ်... (သူတို့ ဗွီဒီယိုကို promote လုပ်သလိုဖြစ်မှာစိုးလို့ ဒီမှာ မတင်ပေးတော့ပါဘူး... ကိုယ်တို့ကတော့ ဘူးဆို ဘူးပဲ... So What?)

မင်းသမီးသူတို့ကို လှောင်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ဗွီဒီယိုကိုတော့ Copyright claim လို့ youtube မှာ ဘယ်လိုရှာရှာ မရှိတော့ပါဘူး... သို့သော် Copyright တွေဘာတွေ Don't give a damn တဲ့ ချစ်ပေါက်ဖော်ကြီးတွေ ဝက်ဆိုဒ်မှာတော့ ဒီဗွီဒီယိုကို သွားတွေ့ပါတယ်... Embedded လုပ်တာ မလုပ်တတ်လို့ လင့်လေးကနေပဲ သွားကြည့်လိုက်ပါ...

http://www.56.com/u76/v_NTYyNDMyNDE.html

အမှန်တော့ လီဒဟဲကလဲ လှောင်ချင်တဲ့စိတ်ထက် အပျော်သဘောပြောရုံသက်သက်လို့ထင်ပါတယ်... ပြီးတော့ ဒီလိုပြဿနာကြီးသွားရတာလဲ ကိုရီးယား အနုပညာလောကဟာ ဖိလစ်ပင်းမှာ အတော်လေးလွှမ်းမိုးတယ်ဆိုတာသိသာပါတယ်... သူတို့နိုင်ငံမှာလဲ မင်းသမီးမင်းသားရှိတာပဲ ဘာလို့ ကိုရီးယားမင်းသမီးလာကြိုက်လဲ... ပြီးတော့ သူတို့က မခံနိုင်ဖြစ်ကြသေးတယ်... သဘောထားသေးသိမ်တယ်လို့ထင်တာပဲ... ပြီးတော့ ကိုရီးယားမှာပြတဲ့ ကိုရီးယားလိုပြောတဲ့ အစီအစဉ်မှာ ကိုရီးယားမင်းသမီးက ဟာသ သဘောပြောတာကို အတင်းရောကာရော စိတ်ဝင်စားပြီး ကြိုက်လို့ လိုက်နားထောင်လို့ သူတို့သိတာပေါ့... (စိတ်ထဲကပြောခြင်း... ဝတ်မှုန်ရွှေရည် အဲလိုပြောရင် သူတို့ သိမလားပြော)... တစ်နိုင်ငံနဲ့ တစ်နိုင်ငံ လူမျိုးတစ်မျိုးနဲ့ တစ်မျိုး Make fun လုပ်ပြီး ပြောနေကျကို "အနာပေါ် ဒုတ်ကျ"ဖြစ်ပြီး ဆက်ဆက်ထိမခံနာပြနေကြတဲ့ ဘောင်ဘင်ခတ်တဲ့ဖားတွေဟာ မပြည့်ဝဘူးဆိုတာ အသေအချာပါပဲ... တဆက်တည်းပဲ မင်းသမီးကိုလဲ ပိုလို့တောင် အားပေးချင်သွားပါတယ်... သူမကိုယ်တိုင်ကလဲ ချောလဲချော သရုပ်ဆောင်လဲ ကောင်းပါတယ်...

"The Noose" Show : Leticia by Michelle Chong

စကာင်္ပူ Channel 5 ပြသမျှထဲမှာ အကြိုက်ဆုံးစာရင်းထဲပါတာ The Noose ပါ... သူဟာ စကာင်္ပူမှာဖြစ်ပျက်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ဟာသလုပ် လှောင်ပြောင်တဲ့ အစီအစဉ်ပါ... ဒီအစီအစဉ်မှာ တစ်ခါတစ်လေ သူတို့ နိုင်ငံခေါင်းဆောင်တွေကို မထိတထိလှောင်တာတွေ၊ စလုံးတွေရဲ့ အတ္တစိတ်ကို လှောင်တာတွေ၊ ပြည်ကြီးတရုတ်မတွေရဲ့ ချိုင်းမွှေးမရိတ်တာကိုလှောင်တာတွေ စသည်ဖြင့် အပြင်မှာဖြစ်နေတာတွေကို တင်ဆက်တဲ့ ဟာသအစီအစဉ်လေးပါ... အရင်က စလုံးမင်းသမီးတွေကို မကြိုက်ပင်မဲ့ အဲဒိအစီအစဉ်မှာ ပင်တိုင်ပါဝင်တဲ့ တင်ဆက်သူ စလုံးမင်းသမီး Michelle ကို အဲလို ဟာသပုံနဲ့ သူသရုပ်ဖော်ရတဲ့ ပုံစံကို မရှက်တမ်း စျာန်ပါပါလုပ်တတ်လို့ ကျွန်မသဘောကျပါတယ်... သူမဟာ လူမျိုးတော်တော်များများရဲ့ အင်္ဂလိပ်စကားပြောဟန်ကွဲပြားပုံတွေကိုလဲ တုပြီးလိုက်ပြောတတ်ပါတယ်... သူမဟာ ပြည်ကြီးတရုတ်မ KTV Hostess Lu Lu အနေနဲ့လဲ ပြည်ကြီးတရုတ်မ အသံနဲ့ ဟန်ကို လုပ်ခဲ့တုန်းက တူလွန်းလို့ ကျွန်မစပြီး သတိထားမိခဲ့တာပါ...

ဒီအစီအစဉ်မှာ Michelle ဟာ ဖားအိမ်အကူ (Maid) Leticia အနေနဲ့ သရုပ်ဆောင်တဲ့အခါမှာ ဖားတွေက သူတို့ အင်္ဂလိပ်က အဲဒိလိုမဟုတ်ပါဘူး... အဲဒိထက်သာပါတယ်... ဒါဟာ လူမျိုးရေးခွဲခြားတာပါ... ဖားတွေ ဒီလိုလေသံမျိုးနဲ့ စကားပြောရင် ဟောလိဝုတ်မှာတောင် ဖားတွေ ဒီလိုနေရာရလာမှာမဟုတ်ပါဘူး... ဖားအဆိုတော်တွေဟာ ခုဆို ဟောလိဝုတ်မှာ အဆိုတော်တွေဖြစ်နေပါပြီ...(မဆိုင်တာတွေဆွဲထည့်တာ... )

အများကို မူတည်ပြီးပြောတာ... လူနည်းစုကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး... ဒါကို မဆိုင်တဲ့ ဖြစ်မြောက်နေတဲ့ ၁ယောက် ၂ယောက်နဲ့ လာမခြေပနဲ့... တရုတ်မအများစု မျက်နှာသာ မိတ်ကပ်နဲ့ ချိုင်းမွှေးမရိတ်တာ အဲဒိအစီအစဉ်မှာလှောင်ထားတယ်... ဒါပေမဲ့ တရုတ်မတိုင်း ချိုင်းမွှေးမရိတ်ဘူးလို့ ဘယ်သူမှမပြောဘူး... တခြားလူမျိုးတွေကို ဟာသလုပ်တာတောင် တခြားက ဘာမှမဖြစ်ရဘူး... သူတို့လူမျိုးပြောတော့မှ မခံမရပ်နိုင်တွေထဖြစ်နေတယ်... ပြည်ကြီးမတွေကို ပြောတုန်းကတော့ "ဟုတ်ပ ဟုတ်ပ" ဆိုပြီး သွား ၃၆ချောင်းပေါ်အောင်ဖြီးပြီး လက်ခုတ်တီးနေပြီးတော့များ... (စိတ်ထဲကပြောခြင်း... မြန်မာတွေကိုလဲ အဲဒိအစီအစဉ်ထဲ အပြောမခံရအောင် ဆင်ဆင်ခြင်ခြင် စည်းကမ်းရှိရှိနေစေချင်တယ်... သိပ်သိသာလာလို့ ပြောခံရရင်တော့ ဖားတွေလိုမဖြစ်အောင် အသိလေးကပ်)... သူတို့ဖားတွေလေသံ အမေရိကန်သံပေါက်လားမပေါက်လား ဟိုနေ့က စကာင်္ပူရောက်တာ မကြာသေးတဲ့ သူငယ်ချင်းကို Michelle ရဲ့ Leticia လုပ်တဲ့ ဗွီဒီယို အသံဖွင့်ပြပြီး အဲဒါ သူဘာလူမျိုးအသံနဲ့ပြောတာလဲဆိုတော့ ဖိလစ်ပင်းအသံမှတ်လားတဲ့.... ကဲ ... ရှင်းရော...

The Noose: Leticia



The Noose : Lu Lu (ေနာက္ဆံုး MBS နားကပံုကေတာ့ Malaysian ေတြကို ေနာက္တာ)

အင်္ဂလိပ်စကားဆိုတာ ကိုယ့်စကားလဲမဟုတ်ဘူး... သူတို့ကတိုးတက်နေလို့သာ ကမ္ဘာသုံးစကားအဖြစ် ဆက်သွယ်ရေးလွယ်ကူအောင် သတ်မှတ်ထားတာ... အင်္ဂလန်မှာတောင် နယ်ပေါ်မူတည်ပြီး အင်္ဂလိပ်လေသံကွဲကြသေးတယ်... အမေရိကန်မှာလဲ ကွဲတာပဲ... အဓိကက ဆက်သွယ်ရလွယ်ကူဖို့နဲ့ မှန်ကန်ဖို့ပဲ... ဒါကို သူတို့က အမေကန်အင်္ဂလိပ်နဲ့ တူချင်ပြီး သိပ်ဘဝင်မြင့်နေတဲ့ သူတို့ဟာ ကပ်ပါးကောင်တွေလို့ပဲလို့ ကျွန်မထင်မိတယ်... အဲဒါ ဘာကိုပြသလဲဆိုရင် "မပြည့်တဲ့အိုး ဘောင်ဘင်ခတ်" တယ်ဆိုတဲ့ သဘောပဲ...

အွန်လိုင်းမှာ တွေ့တွေ့နေတဲ့ ဘောင်ဘင်ခတ်နေတဲ့ ဖားတွေလို မဖြစ်အောင် သဘောထားကြီးကြီးနဲ့ သတိရှိရမယ်...

အွန်လိုင်းမှာဆွေ့ဆွေ့ခုန်နေတဲ့ ဖားတွေကိုကြည့်ပြီး ကိုယ်က ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားပြီး အသဲယားမိတော့ မဗေဒါလဲ ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာတာပဲ... သိတယ်... ဒီတော့ကိုယ်လဲ ကိုယ့်ဘလော့မှာ ကိုယ့်သဘောထားကိုယ်ရေးတယ်... ကြိုက်သလို သဘောထားကွဲလို့ရတယ်...

ကိုယ္လာမည္ ေဟာင္ေကာင္ဆီ...

မေဗဒါတစ္ေယာက္ ခရစ္စမတ္ပိုစ့္ေတြေရးမယ္.. ႏွစ္သစ္ကူးဆုေတာင္းေတြ မ႑ိဳင္ေတြထားမယ္ဆိုျပီး စိတ္ကူးေတြယဥ္ ဓာတ္ပံုေတြလဲ ခရစ္စမတ္မွာရုိက္ျဖစ္တယ္... ဒါေပမဲ့ ပိုစ့္တစ္ပုဒ္မွတက္မလာဘူး...

အေၾကာင္းကားးးးးးးးးးးးး............

ေရွ႕ပိုစ့္မွာေရးခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ အလုပ္သစ္ကထင္မထားပဲ ေဘာနက္စ္ေလးလဲေပးလိုက္ေရာ အေျခအေနမေပးလို႔ ေမ့ေပ်ာက္ထားတဲ့ေရာဂါေဟာင္းက ထလာတယ္... ခရီးသြားခ်င္တာေလ... ဒီႏွစ္ရဲ႕ Trip resolution ထဲမွာ တရုတ္ျပည္မဟာတံတုိင္းၾကီးရွိတဲ့ ေဘဂ်င္းကိုသြားခ်င္ခဲ့တယ္... အဲဒိကေနစျပီး ပရိုမိုးရွင္းေတြ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ျဖစ္တာ... ေနာက္ေတာ့ ေဘဂ်င္းက ခုခ်ိန္မွာ ေရခဲမွတ္ေအာက္ေအးေနတယ္ၾကားတာေရာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ကလဲ ဒီေလာက္မသက္သာတာေရာေၾကာင့္ ေဟာင္ေကာင္ျဖစ္သြားတယ္...

ေလယာဥ္လက္မွတ္...

မထင္မွတ္ပဲ ေလယာဥ္လက္မွတ္စစ္လိုက္ေတာ့ အဲဒိကသက္သာေနတယ္... ေဒၚလာ၃၀၀ ေအာက္ပဲရွိတယ္...(ရက္ေပၚမူတည္ျပီးေစ်းကြာတယ္... ကိုယ္ကေတာ့ ေစ်းတန္ဆံုးနဲ႔ အဆင္ေျပဆံုးျဖစ္မဲ့ရက္ကိုေရြးရတာေပါ့) ေနာက္ေတာ့ ဘယ္သြားသြားေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုရင္ လုိက္မယ္ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို စိတ္၀င္စားလားလို႔ အေဖာ္စပ္ေတာ့ သူကရတယ္တဲ့... အသြားေတာ့ ကီလိုမ၀ယ္ဘူး... အျပန္ေတာ့ ေရွာ့ပင္းထြက္ျဖစ္ရင္ပါလာမွာဆိုေတာ့ ကီလို ၂၀ပို၀ယ္လိုက္တယ္...

ဟိုတယ္...

ဒါနဲ႔ ၂ေယာက္သား ဟိုတယ္ေတြစ စံုစမ္းရေရာ... Tour Package နဲ႔သြားရင္ ပိုလဲသက္သာတယ္ အဆင္လဲေျပတယ္ဆိုပင္မဲ့ မေဗဒါရဲ႕ အၾကိဳက္က ကိုယ့္ဟာကိုယ္သြား ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္စီစဥ္ျပီး အဲဒိသြားမဲ့ေနရာက လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး သြားမဲ့ေနရာရဲ႕နာမည္ၾကီးတဲ့ေနရာေတြ ဘာေၾကာင့္နာမည္ၾကီးလဲေတြ စတဲ့ ကိုယ္သြားမဲ့ႏုိင္ငံရဲ႕ ဗဟုသုတကို သိရတာကို ပိုၾကိဳက္တယ္... အဲဒါေၾကာင့္ပိုက္ဆံနည္းနည္းအကုန္ခံ လူနည္းနည္းအပင္ပန္းခံျပီးလုပ္တာ... မိန္းကေလး ၂ေယာက္တည္းသြားမွာဆိုေတာ့ ေနဖို႔ကအေတာ္ေလး သတိထားရမယ္... Hostel ေတြ Guesthouse ေတြရွိတယ္ဆိုတာ သိပင္မဲ့ မေနရဲဘူး... တခ်ိဳ႕ဆိုေစ်းေတာ္ေတာ္သက္သာပင္မဲ့ ၆ေယာက္တစ္ခန္း မိန္းကေလးေဆာင္ ေယာက်ာၤးေလးေဆာင္ခဲြထားပါရဲ႕.... ဒါေပမဲ့ မေနခ်င္ပါဘူး... ၀က္ဆိုဒ္ေတြေပၚမွာေတာ့ အျဖဴေတြကေတာ့ အဲလိုေနရာေတြကို ေတာ္ေတာ္ Recommend ေပးၾကတယ္... သူတို႔ကတကယ္ေတာ့ Budget သမားေတြ...

ေနာက္ဆံုး ေရွာ့ပင္းနဲ႔လည္းနီး ဘူတာရုံနဲ႔လဲနီး စားေသာက္ဆိုင္ေတြနဲ႔လဲနီး ျမိဳ႕လယ္ေကာင္လဲျဖစ္မဲ့... Tsim Sha Tsui, Kowloon ေနရာက ဟိုတယ္ကိုေရြးလိုက္တယ္... ကြ်န္မတို႔က သြားမဲ့ရက္ထက္ ၁လေလာက္ၾကိဳဘြတ္ကင္တင္ေတာ့ ပရုိမိုးရွင္းနည္းနည္းရွိတယ္... ၅ညအိပ္ ၆ရက္ခရီးကို တစ္ေယာက္ စကာၤပူေဒၚလာ ၅၀၀ ေလာက္နဲ႔ရတယ္... (ပ်မ္းမွ တညကို စကာၤပူေဒၚလာ ၁၀၀ ေလာက္က်တယ္)... ခုၾကည့္တာ အခန္းေစ်းက ၁ညကို စကာၤပူေဒၚလာ ၁၅၀ေလာက္ျဖစ္သြားျပီ... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔ထက္သက္သက္သာသာနဲ႔ရတဲ့သူလဲရွိမွာပါ... ဘြတ္ကင္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ကိုယ္သြားမဲ့ေန႔ေပၚမူတည္ျပီးေစ်းေတြက ေျပာင္းတယ္...

ဗီဇာ...

ျမန္မာပတ္စပိုစ့္ကိုင္ေဆာင္ထားျပီး ခရီးသြားၾကိဳက္တဲ့ ကြ်န္မ ဗီဇာယူဖို႔လဲ မညွဳိးလံုးပါပဲ... ျမန္မာေတြတျခားႏုိင္ငံကို ခရီးသြားတာ စလံုးေတြထက္ခ်မ္းသာမွရတာ အပိုကုန္စရာေတြရွိတယ္ေလ... ကိုယ္လာမွာကို သိခ်င္တယ္ဆိုေတာ့လဲ သြားေျပာရတာေပါ့... ေဟာင္ေကာင္ဗီဇာက တရုတ္ျပည္မၾကီးနဲ႔ မတူဘူး ေဖာင္သက္သက္တင္ရတယ္... ဒါေပမဲ့ ခက္တာက တရုတ္သံရုံး၀က္ဆိုဒ္ေပၚမွာေၾကျငာခ်က္တစ္ခုေတြ႔တယ္... အဲဒါကေတာ့ တရုတ္ဗီဇာေတြကို ေအးဂ်င့္ကပဲေလွ်ာက္ခြင့္ေပးေတာ့မယ္ဆိုတာရယ္... ေနာက္ကြ်န္မကို လန္႔ျဖန္႔သြားေစတာကေတာ့ ေဟာင္ေကာင္ဗီဇာက ၁လၾကာမယ္ဆိုတာပါပဲ... ကြ်န္မတို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြ ေဟာ္တယ္ေတြက ၀ယ္ျပီးျပီ refund မရွိဘူး... ၀ယ္တာမွ ဒီဇင္ဘာလလယ္ေလာက္မွဆိုေတာ့ ၁လမက်န္ေတာ့ဘူး...

ေဖ့ဘြတ္ေပၚကိုယ့္ဒုကၡေတြတက္ေအာ္ေတာ့ လမ္းျပၾကယ္တစ္ေယာက္ကိုရွာေတြ႔တယ္... သူက ကြ်န္မတို႔မသြားခင္ ေရွ႕တစ္ပတ္သြားဖို႔စီစဥ္ထားျပီး ေဟာင္ေကာင္ဗီဇာက တရုတ္သံရုံးမွာသြားေလွ်ာက္လို႔ရေသးေၾကာင္းနဲ႔ ၃ရက္ ၄ရက္ပဲၾကာေၾကာင္း ေျပာေတာ့မွ စိတ္ေအးရတယ္... ဒါေတာင္ တရုတ္ဆိုတာလဲ ခုတမ်ိဳးေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳးဆိုေတာ့ လန္႔ေနရတယ္...

ဒါနဲ႔လိုအပ္တဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြလုပ္ရေတာ့တာပဲ...
အြန္လိုင္းက ေဒါင္းလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ့ ဗီဇာေဖာင္ျဖည့္ရန္
ပတ္စပိုစ့္ မူရင္း မိတၱဴ (အနည္းဆံုး ၆လ သက္တမ္းရွိရန္လို)
ပတ္စပိုစ့္ ဓာတ္ပံု ၁ပံု
ဟိုတယ္ ဘြတ္ကင္
ေလယာဥ္ပ်ံ ဘြတ္ကင္
ဘဏ္ statement(သို႔)ဘဏ္စာအုပ္ ၃လစာမိတၱဴ
ကုမၺဏီ ခြင့္စာ
(၀က္ဆိုဒ္ေပၚမွာေတာ့ payslip ၃လစာျပရမယ္ဆိုျပီး တကယ္သြားေတာ့ မလိုဘူးတဲ့)
အထူးသတိျပဳရန္ ပီအာသက္တမ္းတိုးထားတဲ့သူမ်ား Re-entry permit ယူသြားရန္... မေဗဒါမပါသြားလို႔ ၂ေခါက္သြားလိုက္ရတယ္...

ရုံးက မနက္ ၉နာရီကေန ၁၁ခဲြထိပဲ ဗီဇာလက္ခံတယ္... ညေနပိုင္းဘာလုပ္လဲမသိ... ျပန္ယူေတာ့လဲ အဲဒိအခ်ိန္ပဲ... သြားေလွ်ာက္တဲ့ေန႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္လံုး ေဆးခြင့္ယူရတယ္... သူက အဂၤါေန႔တင္ျပီး ထူးစမ္းစြာပဲ ၃၁ရက္ ဒီဇင္ဘာ စေနေန႔မနက္ျပန္ရတယ္... ကြ်န္မက စေနေန႔မွ တင္ရတယ္... ေနာက္အပတ္စေနျပန္လာယူမယ္ေပါ့... သူက စေနဖြင့္တယ္မွတ္လို႔... မဖြင့္ဘူးတဲ့ ေနာက္အပတ္ ေသာၾကာၤ ၆ရက္ ဇန္န၀ါရီလာယူတဲ့... ဒါနဲ႔ နင္တို႔ဒီေန႔ စေနေန႔ေတာင္ဖြင့္တာ ေနာက္အပတ္စေနမဖြင့္ဘူးလားဆိုေတာ့... မဖြင့္ဘူးတဲ့... ဒါဆို ဒီေန႔ဘာလို႔ဖြင့္တာလဲဆိုေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ဘာေတြျပန္ေျပာမွန္းမသိဘူး...


ေနာက္သတိျပဳရမွာကေတာ့ ေဟာင္ေကာင္က မကာအိုနဲ႔နီးေတာ့ ေန႔ခ်င္းျပန္သြားလို႔ရတယ္... ဒါေပမဲ့ မကာအိုကလဲ သူ႔စနစ္နဲ႔သူဆိုေတာ့ ဗီဇာသီးသန္႔လိုတယ္... ေကာင္းတာက မကာအိုဗီဇာက အဲဒိကိုေရာက္မွ အ၀င္မွာေလွ်ာက္လို႔ရတဲ့ Visa on arrival ဆိုတာရွိတယ္... မကာအို ပိုက္ဆံ ၁၀၀ (စကာၤပူ ေဒၚလာ ၁၆)ေလာက္ပဲက်တယ္... သို႔ေသာ္ ေဟာင္ေကာင္ကေန မကာအိုကို ၁ရက္ခရီး ထြက္လိုက္ျပီးမွ ကိုယ္က ေဟာင္ေကာင္ကို ျပန္၀င္မွာဆိုေတာ့ single entry visa ေလွ်ာက္လို႔မရဘူး... Double visa ေလွ်ာက္ရမယ္ထင္တယ္ဆိုျပီး သံရုံးကလူကိုေမးေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ Double visa ေလွ်ာက္ရမယ္တဲ့... ဗီဇာေၾကးက စကာၤပူ ေဒၚလာ ၅၀ က်တယ္...

ဒီလိုနဲ႔ ဗီဇာလဲရ... ဟိုတယ္လဲ ေသခ်ာ... ေလယာဥ္လဲ ကြန္ဖန္းဆိုေတာ့မွ...

ေဟာင္ေကာင္က H5N1 BIRD FLU ျဖစ္လို႔တဲ့... သူမ်ားသြားမယ္ဆိုျပီး ဟိုတယ္ေတြ ေလယာဥ္ေတြအားလံုးစီစဥ္ျပီးမွ အဲဒါကထျဖစ္တယ္... ဒါေပမဲ့လဲ အရမ္း serious ေတာ့မဟုတ္တာကတစ္ေၾကာင္း ဟိုေရာက္ရင္ အစားအေသာက္ဆင္ျခင္ျပီး သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေနဖို႔ ဆံုးျဖတ္တာကတစ္ေၾကာင္း ေဆးမ်က္ႏွာဖုံးေလးေတြယူသြားျပီး အုပ္ဖို႔စဥ္းစားတာက တစ္ေၾကာင္းနဲ႔ သြားတာကေတာ့ သြားမွာပါပဲ....

ခုေတာ့ ေဟာင္ေကာင္အေၾကာင္း စုေဆာင္း ရထားလမ္းေျမပံုလဲ ေဒါင္းျပီး Print ျပီး... ေဟာင္ေကာင္ေျမပံုလဲ Print ျပီး... ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကေတာ့ ရွာေလေတြ႔ေလမို႔ ဗ်ာမ်ားေနတုန္းပဲ ဘယ္သြားရမလဲဆိုတာ... ေသခ်ာတာေတာ့ မကာအိုက ၁ရက္ ဘုရားၾကီး (giant Buddha)ရွိတဲ့ ကြ်န္းနဲ႔ အနီးတ၀ိုက္က တစ္ရက္ပဲ... ဒါေတာင္ ၅ညအိပ္ ၆ရက္ခရီးမို႔အခ်ိန္နည္းနည္းရလို႔ေတာ္ေသး...

ေဟာင္ေကာင္ Tourist Attraction

ဒီလိုဒီလိုေတြေၾကာင့္ မေဗဒါတစ္ေယာက္ ခရစ္စမတ္မွာလဲ ခရီးသြားဖို႔ ေရွာ့ပင္းထြက္.. နယူးရီးယားလဲ ေရွာ့ပင္းထြက္... ဟိုေရာက္ရင္လဲ ေရွာ့ပင္းထြက္အံုးမွာကိုပဲ... ခု ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ ေရွာ့ပင္းထြက္ေကာင္းတာ ခရီးသြားဖို႔ဆိုျပီး ၀ယ္လိုက္တာ ဖိနပ္အသစ္ ၃ရံျဖစ္သြားတယ္... အိမ္မွာအစတည္းကရွိတဲ့ ဘုရွ္ၾကီးကိုလဲ ယူသြားခ်င္ေသးတယ္... ေလယာဥ္ကျဖင့္ရတဲ့ ကီလိုက အသြားမွာ ၁၀ကီလိုပဲ... ခုေတာ့ စိတ္နာနာနဲ႔ တခ်ိဳ႕ကို ထားခဲ့မယ္...

ရတဲ့ေဘာနက္စ္ကေတာ္ေတာ္ သံုးလိုက္တာက မ်ားမ်ား ေဘာနက္စ္မရခဲ့ရင္ေတာင္ ဒီေလာက္သံုးျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး... ဒါေပမဲ့လဲ သြားမဲ့သြားေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို အျပည့္ခံစားရေအာင္ ကိုယ္လာခဲ့မည္ ေဟာင္ေကာင္ဆီ.............