ေရာက္တက္ရာရာ (၂) ...

တစ္ခါတစ္ေလ ေသးေသးဖဲြဖဲြကိစၥေလးေတြ လုပ္ျဖစ္သမွ် စားျဖစ္သမွ်ေလးေတြကိုေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္တယ္... အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကလဲ ပိုစ့္တစ္ခုျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ မမ်ားဘူး... ဒီေတာ့ ေရာက္တက္ရာရာပိုစ့္ေတြျဖစ္လာေရာ...

ျပီးခဲ့တဲ့ ေသာၾကာၤေန႔ (၁၆ရက္ ၁၂လ) က အလုပ္ထဲက ကြ်န္မအင္တာဗ်ဴးလာတုန္းက ဗ်ဴးခဲ့တဲ့လူထဲက တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႔မို႔ ႏွဳတ္ဆက္ပဲြရယ္... အလုပ္အသစ္၀င္တဲ့ ဗိသုကာ အင္ဂ်င္နီယာကို ၾကိဳဆိုပဲြရယ္မို႔ Macpherson Road ေပၚက MingKee Seafoodမွာ ကြ်န္မတို႔ ႒ာနကလူေတြနဲ႔ တျခား႒ာနက တစ္ေယာက္ ၂ေယာက္ဖိတ္ျပီး သြားစားျဖစ္ၾကတယ္...

ဆိုင္စားဖို႔စီစဥ္ခိုင္းေတာ့ ကြ်န္မကို ေရြးခိုင္းတယ္... ကိုယ္က အိမ္မွာစားေနက်ဆိုေတာ့ အျပင္ဆိုင္ေတြသိပ္မသိဘူး... ဒါနဲ႔ အလုပ္ထြက္မဲ့လူကိုပဲ ေမးလိုက္ေတာ့ သူက ဆိုင္ ၃ဆိုင္ေျပာတယ္... Ming Kee Seafood Restaurant ၊ Potien Chinese restaurant ၊ Crystal Jade Restaurantရယ္... အဲဒိ ၃ဆိုင္ကို ေနာက္ထပ္လူကိုျပျပီးေရြးခိုင္းေတာ့ Ming Kee Restaurant ကိုေရြးတယ္... ကိုယ္လဲ ဒါနဲ႔ အားလံုးကို အီးေမးလ္ပို႔လိုက္တာေပါ့ ေနာက္မွ မန္ေနဂ်ာက အဲဒိဆိုင္ဘယ္သူေရြးတာလဲလို႔ တိတ္တိတ္ေလးလာေမးတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒိဆိုင္က ေစ်းအရမ္းၾကီးတယ္တဲ့... ဒြတ္ခ.... ကိုယ္က အီးေမးလ္ပို႔လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ပဲေရြးသလိုလို... ဒါနဲ႔ ျပန္ေျပာင္းလိုက္ရမလားဆိုေတာ့ ရတယ္ မေျပာင္းနဲ႔ေတာ့တဲ့... ခါတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ သူေ႒းက ေပးေနက်ေလ... ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ေခါက္က သူေ႒းက ဘူးစီးနက္ ထရစ္ (Business Trip) ရွိလို႔လာခ်င္မွလာမယ္ေလ... အဲဒိေန႔က သူေ႒းမလာႏုိင္ဘူး... စားေကာင္းခဲ့သမွ် ေဘလ္လာမွာ မ်က္ခံုးလွဳပ္ေနတယ္... ကိုယ္က ႒ာနမွာရွိသမွ်လူေတြထဲမွာ လစာအနည္းဆံုးနဲ႔ ရာထူးအငယ္ဆံုး (႒ာနမွာ ကြ်န္မအထက္ကလူေတြမွန္သမွ်က Senior Engineer ၊ Manager ၊ Senior Manager ၊ Vice president ၊ Senior Vice president ေတြခ်ည္းပဲေလ)... မိန္းကေလးကလဲ တစ္ေယာက္တည္း... ေသာက္တတ္တဲ့သူလဲမဟုတ္ေတာ့ ကိုယ့္ကို မေကာက္ရင္ေကာင္းမယ္... ခုထက္ထိေတာ့ ဘာမွမေျပာဘူးဆိုေတာ့ သူေ႒းရွင္းတယ္ထင္တယ္... အဟိ...

အဲဒိဆိုင္က သူတို႔ စကာၤပူႏုိင္ငံရဲ႕ Prime Ministerေတာင္ ၾကိဳက္လုိ႔ လာစားေလ့ရွိတယ္ဆိုပဲ... ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ သူလာစားတုန္းက ရုိက္ထားတဲ့ပံုကို ခ်ိတ္ထားတယ္... ဆိုင္ကေတာ့ အရမ္းအၾကီးၾကီးလဲမဟုတ္ပါဘူး... ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းပါပဲ... ၁၈ေယာက္စာ booked ထားေတာ့ ၂၀ုိင္းရတယ္... စားလို႔ေတာ့ အေတာ္ေကာင္းတယ္...ပထမပဲြ Scallop ကို တျခားေနရာေတြမွာ ညွီလို႔မစားဘူး... အဲဒိမွာေတာ့ ၾကက္သြန္ျဖဴေလးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ေမႊးေနတာပဲ... စားၾကည့္တာေကာင္းတယ္ ဓာတ္ပံုရုိက္ဖို႔ေမ့သြားတယ္... Mushroom and Broccoli ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့စားစားၾကိဳက္တယ္... အရင္က Broccoli ကို မၾကိဳက္ဘူး... ဘယ္လိုကဘယ္လို ဘယ္အခ်ိန္တဲက ၾကိဳက္သြားလဲ မသိလိုက္ဘူး... အဲဒါလဲ မရိုက္ခဲ့ရဘူး...

စားခဲ့တာေတြ သြားရည္က်ေစဖို႔ ရုိက္လာသမွ်...

ဘဲကင္နဲ႔ ၀က္နံရုိး

ပဲသီးေၾကာ္နဲ႔ ေက်ာက္ပုဇြန္

ဂဏန္းၾကာဇံေၾကာ္... အရမ္းေကာင္း

Grouper with superior soya source

ေနာက္ေရာက္တတ္ရာရာက အရင္က JVC ကမ္ေကာ္ဒါ ၂လံုးရွိမေဗဒါမွာရွိတယ္... HD ေတာ့မဟုတ္ဘူး... ဟိုတစ္ေလာက Malaysia, Tioman Resort ကိုသြားလိုက္တာ ပိုေကာင္းတဲ့တစ္လံုး ေရထဲက်ျပီး Hard disk ပ်က္သြားလားေတာ့မသိဘူး... ပါ၀ါေတာ့လာတယ္ Hard disk initializing ဆိုျပီး hang ေနတယ္... အဲဒါလဲ သြားမျပင္ျဖစ္ဘူး... မေဗဒါလဲ ေနာက္ထပ္ ကင္မ္ေကာ္ဒါ HD တစ္လံုးေလာက္လိုခ်င္ေနလို႔ အဲဒိအေၾကာင္းေတြ လိုက္ဖတ္ေနတာၾကာျပီ ဒါေပမဲ့လဲ ၀ယ္ဖို႔က်ျပန္ေတာ့လဲ မွားမွာစိုးလို႔ မ၀ယ္ျဖစ္ဘူး... ဒီဇင္ဘာ၁ရက္ေန႔က ဒီလိုပဲ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လိုက္လုပ္ရင္း Amazon.com မွာ Canon Vixia M41 ကို ေစ်းေတာ္ေတာ္သက္သက္သာသာနဲ႔ေတြ႔တယ္... ပရုိမိုးရွင္းတဲ့ေနာက္ေန႔ဆိုပရုိမိုးရွင္းျပီးျပီ...ေအာက္ကေ၀ဖန္ေရးေတြဖတ္ၾကည့္ေတာ့လဲ သံုးစဲြသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေကာင္းတယ္ေျပာတယ္...ဖတ္ေနက် www.camcorderinfo.com မွာရွာၾကည့္ေတာ့လဲ သူကေနာက္ဆံုးေပၚေမာ္ဒယ္မို႔ ရီဗ်ဴးေရးထားတာမရွိဘူး... သူ႔ေရွ႕ေမာ္ဒယ္ M40 အတြက္ပဲရွိတယ္... ဒါေပမဲ့ ေျပာပံုအရ Canon M series ၃ခုရွိတာမွာ အားလံုးနီးပါးတူတူပဲ မန္မိုရီအတြင္းမွာပါတာ မပါတာပဲကြာတယ္တဲ့... ေနာက္ဆံုးေမာ္ဒယ္ M41 ကေတာ့ Internal Memory 32G နဲ႔ EVF (Electronic View Finder) ပါတာပိုတယ္တဲ့...

ဒါနဲ႔ ဒီေလာက္ေစ်းသက္သာတာ အသစ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား... Amazon.com က US ကိုပဲေရာင္းတာ အာရွကိုေရာင္းရဲ႕လား ... Shipping ေၾကးကဘယ္ေလာက္လဲ စတာေတြကို သိခ်င္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက Add to cart ကိုႏွိပ္ျပီးၾကည့္ရင္ ေပၚရင္ေပၚမွာေပါ့တဲ့... ဒါနဲ႔ အင္း... ၀ယ္ေတာ့မ၀ယ္ဘူး သိခ်င္လို႔ လုပ္ၾကည့္မယ္ဆိုျပီး ႏွိပ္တယ္... ဒီေတာ့ Register လုပ္ခိုင္းတယ္...ဒါနဲ႔လုပ္လိုက္တယ္..ရက္ဂ်စ္စတာလုပ္ေတာ့ခရက္ဒစ္ကဒ္အင္ဖိုေတာင္းတယ္... ၀ယ္ေသးတာမွမဟုတ္တာ Gmarket လိုပဲေနာက္ဆံုးက်ရင္ထပ္ေမးမွာပဲဆိုျပီး ခရက္ဒစ္ကဒ္ကိုျဖည့္လိုက္တယ္... အဲဒိထိလဲ ကိုယ္သိခ်င္တာကို မသိေသးေတာ့ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္လဲ ႏွိပ္လိုက္ေရာ "your ordered has been successful" ဆိုျပီးျပေရာ...

"ဘုရားၾကီးငုတ္တုတ္... ဒုကၡပဲ...၀ယ္မိသြားျပီ..." ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမေတာ့ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္းပဲ... ၀မ္းသာတာက လိုခ်င္ေနတဲ့ ကမ္ေကာ္ဒါကို ၀ယ္ျဖစ္သြားလို႔... ၀မ္းနည္းတာက ဟုတ္မွဟုတ္ပါ့မလားဆိုျပီးေၾကာက္တာ...မလိုခ်င္ရင္ေတာ့ orderျပန္ cancel လုိက္လို႔ရပါတယ္...ဒါေပမဲ့ေစ်းကကမ္နဴးဆိုဒ္ေပၚမွာေရးထားတာထက္ေတာင္ တကယ္သက္သာတာ... ဒါေပမဲ့ ပစၥည္းက 2nd hand မဟုတ္ဘူး အသစ္ပဲ... ခရစ္စမတ္မတိုင္ခင္ရမယ္လို႔ေျပာပင္မဲ့ ေစာရခဲ့ပါတယ္ ျပီးခဲ့တဲ့ ဗုဒၶဟူးေန႔(၁၄ရက္ေန႔)ကေရာက္တယ္... ျမန္ေတာ့ျမန္တယ္... ျမန္ဆို Express Delivery က USD 16.50 ေပးထားရတယ္ေလ... (အဲဒါလဲ ႏွိပ္ရင္းနဲ႔ ေအာ္တိုျဖစ္ေနတာ).....

ျပီးခဲ့တဲ့ စေန တနဂၤေႏြကို အျပင္ထြက္ျပီး အဲဒိကင္မရာစမ္းၾကည့္တယ္... သိပ္ေတာ့ မကြ်မ္းက်င္ေသးဘူး ဒါေပမဲ့ပံုအရည္အေသြးေရာ Focus လုပ္တာေရာ အထူးသျဖင့္ ေမွာင္တဲ့အခ်ိန္မွာရုိက္တဲ့အခါမွာ ပံုအရည္အေသြးတျခားကင္မရာေတြထက္ ေကာင္းတာကို သေဘာက်တယ္...

ရပါျပီ... သူေရာက္ပါျပီ... ေပ်ာ္တယ္ေဟ့...

ပိုက္ဆံကို လက္ေခ်ာင္းေလးမွားႏွိပ္မိတာနဲ႔ကုန္သြားလို႔ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ေနပင္မဲ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲ မထင္မွတ္ထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္အသစ္က Bonus ရတယ္... ေဘာနက္စ္ဆိုတဲ့ အရာၾကီးကို အလုပ္လုပ္လာတဲ့သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဘယ္ကုမၺဏီမွာမွ မရခဲ့ဖူးဘူး... ၁၃လေဘာနက္စ္ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္... ၀င္တာမွ ၄လပဲရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ခုလိုေပးတဲ့အတြက္ အရမ္းေက်နပ္မိသလို အလုပ္ကိုၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ လုပ္ေပးခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတယ္... (မနက္ဖက္အိမ္ကေန အလုပ္သြားရမွာ ပ်င္းတာကလဲြလို႔)... ေဘာနက္စ္၀င္တာနဲ႔ ၀င္တဲ့ေငြလက္မွာ ပူေအာင္ေတာင္ မကိုင္ခင္ပဲ... ခရီးထြက္ဖို႔ ဟို၀က္ဆိုဒ္၀င္ၾကည့္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေစ်းေတြေလွ်ာက္ၾကည့္... ဘယ္ႏုိင္ငံသြားရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနမိတယ္... ေလာေလာဆယ္စိတ္ထဲေရာက္ျပီး သြားဖို႔ထိ ၾကံရြယ္မိတာက... ေဘဂ်င္း ၊ ထိုင္၀မ္ နဲ႔ ၾသစီ... ေဘဂ်င္းက ပရိုမိုးရွင္းေတြ႔လို႔ ဒါေပမဲ့ ၁ေယာက္တည္းလဲမသြားခ်င္ဘူး ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ၂ေယာက္လံုးစားရိတ္က်ေတာ့လဲ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္းမတတ္ႏုိင္ဘူး ဒီေတာ့ ေမေမက ဟိုတစ္ေခါက္က ကိုရီးယား ရွန္ဟိုင္းပို႔ျပီးျပီဆိုေတာ့ ေဖေဖ့ကို ေဘဂ်င္းပို႔ေပးမလားလို႔ စဥ္းစားျဖစ္တယ္... ဒါေပမဲ့ ပရိုမိုးရွင္းက ျပီးသြားတာေရာ... ခုေလာေလာဆယ္မွာ ေဘဂ်င္းက ေရခဲမွတ္ျဖစ္ေနလို႔ ေစ်းခ်တာဆိုတာၾကားေတာ့ မသြားေတာ့ပါဘူး...

ထိုင္၀မ္သြားဖို႔ၾကည့္ျဖစ္တယ္... သူငယ္ခ်င္းဟိုမွာရွိတယ္... ဒါေပမဲ့ အားလားမအားလားမသိ ဒုကၡေပးဖို႔ စိုးရြ႔ံေနတယ္... သူ႔အိမ္မွာတည္းလို႔ရတယ္ေတာ့ေျပာတယ္... တစ္ေယာက္တည္း ဟိုတယ္မွာမေနရဲပင္မဲ့ သူ႔အိမ္မွာတည္းဖို႔လဲ အားနာတယ္... သူ႔အိမ္နဲ႔နီးနီးေလာက္က ေစ်းခပ္ေပါေပါ ဟိုတယ္ျဖစ္ျဖစ္ Guest House ျဖစ္ျဖစ္ရွိရင္ေကာင္းမယ္... ေစ်းသက္သာရင္ေတာ့ ေဖေဖေရာ ေမေမေရာကို ေခၚသြားမယ္... ဒါနဲ႔ ထိုင္၀မ္မွာ ေစ်းသက္သက္သာသာ တည္းလို႔ရတဲ့ေနရာရွိရင္ အၾကံေပးၾကပါအံုး... သိခ်င္ပါတယ္... ေက်းဇူးမေမ့...

အလုပ္သစ္မစခင္ အားတဲ့ ၂ပတ္ေလာက္ ၾသစီသြားလည္မယ္လို႔ ေဖ့ဘြတ္မွာေအာ္တယ္... အဲဒိမွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြမ်ားၾကီးရွိတယ္... ၁ေယာက္မွစီကမွ အသံျပန္မၾကားဘူး... ၁ရက္ေလာက္ေနေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွေရာက္တဲ့သူဆီက ျပန္စာလာတယ္... လာလည္တဲ့... ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လာလည္ခ်င္တာပါ ဒါေပမဲ့ မေတြ႔ရတာၾကာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားခ်င္တယ္... သူတို႔ ကိုယ့္အတြက္ ၁ပတ္ေလာက္အားေပးရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့... အိမ္မွာတည္းလို႔ မေျပာလဲစိတ္မဆိုးဘူး နားလည္တယ္... ဒါေပမဲ့ ၾသစီမွာ တည္းခိုဖို႔သက္သာတဲ့ သန္႔တဲ့ဟိုတယ္ေတာ့ သိခ်င္တယ္...


ေနာက္ဆံုးကေတာ့ ခရစ္စမတ္Mode အတြက္ လက္သည္းနီ အျဖဴနဲ႔ အနီမွာ အစိမ္းအလက္လက္လိုင္းေလးေတြနဲ႔ ဆုိးထားတာ....

My Birthday is coming in 2 months ... လတ္တေလာ My Birthday wish List... (နီးမွထပ္တိုးမယ္... ဟဲ... ဟဲ)

Scariest Roller Coaster I've ever ride (or) Japan Trip Day 6

မေရးတာၾကာေနမွ ဆက္လိုက္ပါအံုးမယ္... ေရးဖို႔ စိတ္ကူးေပၚသြားတာကေတာ့ မေန႔က Tokyo Dome နဲ႔ပတ္သတ္ျပီး စကားေျပာျဖစ္ရာက အဲဒိက ကြ်န္မတစ္သက္စီးဖူးသမွ် ရိုလာကိုစတာထဲမွာေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးရုိလာကိုစတာအေၾကာင္းကို ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္မိသြားပါတယ္...

29 OCT 2008 (Day 6)

ကြ်န္မရဲ႕ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ ၆ရက္ေျမာက္ေန႔မွာေတာ့ ကြ်န္မ Research ရွာလာတဲ့အထဲကျမိဳ႕တြင္းတုိက္ကို ေဖာက္ေဆာက္ထားတဲ့ ျမိဳ႕လည္ေကာင္က ရုိလာကိုစတာကို သြားဖို႔စီစဥ္ထားပါတယ္... ကြ်န္မရဲ႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း အလုပ္ရွိတာေၾကာင့္ မလိုက္ႏုိင္ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မကလဲ (၁၀)ရက္တည္းေနမွာဆိုေတာ့ ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြကို အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ရမွာပါ... ၅ရက္ေျမာက္ေန႔ညက အရင္က ဂ်ပန္ကေနဘေလာ့ေရးတဲ့ မယ္ဂုမိနဲ႔ ဆက္သြယ္ျဖစ္ပါတယ္... သူက ေနာက္ေန႔အားတဲ့အတြက္ သူလိုက္ပို႔ေပးႏုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ ကြ်န္မတို႔လဲ ပထမဆံုးအၾကိမ္ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ပါတယ္... မနက္မွာ ရွင္းဂ်ဳကု ဘူတာရုံ (စကၤာပူက ေအာ့ခ်က္လိုပဲ interchange နဲ႔ ျမိဳ႕လည္ေခါင္ ေရွာ့ပင္းေမာေတြရွိတဲ့ဘူတာရုံ) မွာေတြ႔ဖို႔ခ်ိန္းထားပါတယ္... အဲဒိမွာ ဂ်ပန္ေရာက္ေနသူေတြ ရထားခ်ိန္ေျပာရင္ တစ္မ်ိဳးေလး ထူးျခားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္... ဘာလဲဆိုေတာ့.. ကြ်န္မသိသေလာက္ ဂ်ပန္က ရထားေတြက ၂မိနစ္ျခားတစ္ခါေလာက္လာတယ္... စကာၤပူက ရထားေတြထပ္ေတာင္ စိတ္ေသးတယ္... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေမေမေရာ... မယ္ဂုမိေရာက ရထားခ်ိန္ေတြကိုေျပာရင္ အတိအက်ေျပာတယ္... ဥပမာ။ ။မနက္ ၈နာရီ ၄၇ မိနစ္ရထားကို စီးလာရင္ ဟိုကို ၉နာရီ ၃မိနစ္မွာေရာက္မယ္... ကြ်န္မၾကားရတာ နည္းနည္းေခါင္းရွဳပ္သြားတယ္... ဘာလို႔ မိနစ္ေတြ အတိအက်ေျပာေနရတာလဲ ပထမရထားလြတ္ေတာ့လဲ ေနာက္ထပ္ရထားက ၂မိနစ္ေနရင္လာမွာပဲဟာ... ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ေရာက္ျမန္မာေတြမွာ (ေတြ႔ခဲ့ေသာ သူမ်ားကို ခ်ံဳငံု၍ေျပာသည္) အဲဒိလို ေျပာတဲ့အက်င့္ရွိေနတာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ရွိရမယ္...

မနက္ေရာက္ေတာ့ ရွင္းဂ်ဳကုဘူတာကို ခ်ိန္းထားခ်ိန္ထက္ ကြ်န္မ ေစာေရာက္ခဲ့ပါတယ္... မယ္ဂုမိကို ေစာင့္ရင္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့... လူေတြကေတာ့ တအားရွဳပ္ပါတယ္... Udon ေခါက္ဆဲြဆိုင္ေလးေရွ႕မွာ ရွဳပ္ေနတဲ့ လူေတြကိုေငးရင္း တစ္ေယာက္ထဲ ဗီြဒီယိုရုိက္လိုက္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္လိုက္လုပ္ေနပါတယ္... ခ်ိန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ မယ္ဂုမိလို႔ထင္ရတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ပါတယ္ (ဂ်ပန္မေလးပံုစံမ်ိဳးပါပဲေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ အက်ီၤအျဖဳလက္ရွည္မွာ အနီေရာင္ ကုတ္လက္ျပတ္ေလးထပ္ထားပါတယ္)... ကြ်န္မက သူမကို တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးပါဘူး.. သူမဘေလာ့မွာ သူမဓာတ္ပံုမတင္ပါဘူး... ကြ်န္မကိုေတာ့ျမင္ဖူးပါတယ္... သူလဲ အနားလာ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔ ေနာက္ေတာ့ ၂ေယာက္မ်က္လံုးခ်င္းစံုေတာ့မွ "မေဗဒါ လား" ဆိုျပီး ဆံုုျဖစ္ၾကတယ္... oversea က ဘေလာ့ဂါနဲ႔ေတြ႔တာ ပထမဆံုးပါပဲ...

သူကလဲ ကိုယ့္နာမည္အရင္းေျပာျပလိုက္ပင္မဲ့ သူအက်င့္ပါျပီးသားျဖစ္တဲ့ မေဗဒါ မေဗဒါ ဆိုျပီးပဲေခၚေတာ့ ကြ်န္မအတြက္ တစ္မ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္... ကိုယ့္ကို ဘေလာ့ေပၚမွာ မေဗဒါဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေနသားက်ေနပါေစ အျပင္မွာ မေဗဒါဆိုျပီး တြင္တြင္ေခၚခံရတာ အဲဒါ ပထမဆံုးပါ... ကိုယ့္ဘာကိုယ္လဲ ျပံဳးမိပါတယ္... သူ႔နာမည္ကိုေတာ့ မယ္ဂုမိလို႔ပဲသိပါတယ္... သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ မေဗဒါလဲ အျမဲအားကိုးတဲ့ေျမပံုကို သိမ္းျပီး သူ႔ေနာက္ပဲလိုက္ပါေတာ့တယ္... ဒါနဲ႔ Tokyo Dome ကို သူသြားတတ္တယ္ဆိုျပီး ဦးေဆာင္သြားပါတယ္...

ရွင္းဂ်ဳကု ဘူတာက interchange သေဘာမ်ိဳးဆိုေတာ့ လိုင္းေတြအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္... စကာၤပူထက္ ၈ဆေလာက္ပိုမ်ားတဲ့ လိုင္းေတြပါ... မရွိဘူးဆို ကြ်န္မအထင္ ပလက္ေဖာင္ ၄ခု ( ၁ခုမွာ ရထား ၂ဖက္ရပ္လို႔ရေတာ့ ၈ လမ္းေလာက္) ရွိပါတယ္... ေျမေအာက္မွာကတည္းက ကိုယ္တက္မဲ့ ပလက္ေဖာင္းကို မွန္ေအာင္တက္ရပါတယ္... အဲဒိေန႔ရမွ တိုက်ိဳရဲ႕ ရထားခ်ိန္ေတြကို ပညာရလိုက္တာကေတာ့ ေရွ႕ကေျပာခဲ့သလို ရထားလိုင္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိတဲ့ အျပင္တခ်ိဳ႕ပလက္ေဖာင္းေတြက အခ်ိန္ေပၚမူတည္ျပီး သြားတဲ့ ေနရာကဲြတတ္ပါေသးတယ္တဲ့... ယခု ဆိုက္တဲ့ ရထားက ဒီေနရာကို သြားတာဆိုရင္ ေနာက္ဆိုက္မဲ့ ရထားက ပလက္ေဖာင္းတူေပမဲ့ သြားတဲ့ေနရာမတူပါဘူးတဲ့... အဲဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္ကလူေတြကရထားခ်ိန္ကိုအတိအက်ေျပာတာပါတဲ့...ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့၁စီးလြတ္သြားရင္ ေနာက္ဆက္တိုက္ေျပာင္းစီးရမဲ့ အစီးေတြနဲ႔ အခ်ိတ္အဆက္လြတ္ျပီး အလုပ္ေနာက္က်တတ္လို႔ပါတဲ့... (အဲလိုေျပာတာပဲ မွားရင္လဲ ျပင္ေပးေနာ္)

မေဗဒါနဲ႔ မယ္ဂုမိလဲ စကားေတြေဖာင္ဖဲြ႔ျပီး သူေခၚတဲ့ ရထားေပၚတက္စီး... ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ျမိဳ႕ျပင္လိုလို ဘာလိုလို လယ္ကြင္းေတြ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးေတြကို ေတြ႔လာေတာ့မွ မယ္ဂုမိက သူမ ရထားမွားစီးမိမွန္းသိတယ္... ဒြတ္ခပဲ..နယ္ခံကိုအားကိုးမိကာမွ သြားခ်င္တာက ျမိဳ႕လယ္ေခါင္... ေရာက္သြားတာက ျမိဳ႕ျပင္... ကြ်န္မက လက္ဆဲြေတာ္ ရထားေျမပံုၾကီးကို ထုတ္ၾကည့္မယ္ေျပာေတာ့ အမိက မၾကည့္ပါနဲ႔ ရွက္စရာၾကီးတဲ့... သူေမးၾကည့္မယ္ဆိုျပီး... ေရာက္တဲ့ မွတ္တိုင္ဆင္း ဘူတာက တာ၀န္ရွိသူကို သူက ဂ်ပန္လိုေမး... ဒီေတာ့မွ အေစာကေျပာခဲ့သလိုပဲ ပလက္ေဖာင္းတူေပမဲ့ အခ်ိန္ေပၚမူတည္ျပီးသြားတဲ့ေနရာမတူတဲ့ ရထားကိုတက္စီးမိတာ... ေတာ္ေတာ္ေလးေတာင္ ေ၀းေနျပီ... ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေကာင္းတယ္ရွင့္... ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ရထားမွားစီးတာကို မယ္ဂုမိကျပန္အမ္းေငြ (Refund) ျပန္ေတာင္းေတာ့ ေပးတယ္ရွင့္... စကာၤပူမွာ ဒါမ်ိဳးမရဘူး ျဖတ္ဖို႔ပဲသိတယ္... ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ရထားကေတာ့ စကာၤပူရထားထက္ ေစ်းပိုၾကီးတယ္...

ဒါနဲ႔ ဘယ္ေနရာမွန္းမသိတဲ့ ေရာက္ေနတဲ့ ဘူတာမွာ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုရုိက္... မယ္ဂုမိကို ယံုစားမိလို႔ လမ္းမွားေရာက္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုျပီး ဘေလာ့ေပၚတင္မယ္လို႔ သူ႔ကိုေနာက္ေနေသးတယ္... ဟတ္ဟတ္.. (၃ ႏွစ္ေက်ာ္မွ တင္ျဖစ္ေတာ့တယ္)... ဒါေပမဲ့လဲ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ပါ ကိုယ္မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာကို ေရာက္လို႔ မေဗဒါကေတာ့ လမ္းမွားမွား မွန္မွန္ အေတြ႔အၾကံဳအသစ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေနတာပါပဲ...

၀ဲ - ဘူတာရုံအမွားတြင္ ယာ - Suido Bashi ဘူတာကထြက္ရင္ေတြ႔ရတဲ့ အေဆာက္အဦး...

ဒါနဲ႔ ရထားကို ရွင္းဂ်ဳကုဘူတာကို ျပန္စီး ရထားျပန္ေျပာင္းလိုက္ရပါတယ္... JR CHUOU Line ကို စီးရင္ SUIDO BASHI ဆိုတဲ့ ဘူတာမွာဆင္းရမွာပါ... အဲဒိက ထြက္လိုက္ျပီး ဘယ္ဘက္ကို ေကြ႔ (ထင္တာပဲ ၃ႏွစ္ရွိျပီဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာဘူး... ေဘးက လူေမးၾကည့္ေနာ္) ၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္တာနဲ႔ Tokyo Dome
ကိုေရာက္ေရာ.... မေဗဒါဂ်ပန္သြားတဲ့အခ်ိန္က Halloween နီးေနေတာ့ Halloween အျပင္အဆင္ေလးေတြနဲ႔ ဓာတ္ပံုရုိက္ျဖစ္တယ္...ျပီးေတာ့ မလာခင္ကတည္းက စီးခ်င္လွပါေသာ ေၾကာက္စရာ့ Thunder Dolphin Roller Coaster ကို စီးဖို႔လက္မွတ္ေမးေတာ့ အဲဒါ တစ္ခုတည္းအတြက္ ယမ္း ၁၀၀၀ ပါ စကာၤပူ ၁၆ ေဒၚလာေလာက္ပဲက်မွာပါ... ေစ်းမဆိုးဖူးလို႔ေျပာလို႔ရပါတယ္... အဲဒိနားမွာ အဲလို စီးစရာ Attraction ၅ ခုေလာက္ေတာ့ရွိပါတယ္... အားလံုးကို Package နဲ႔၀ယ္ရင္ေတာ့ တစ္ခုခ်င္း၀ယ္စီးတာထက္ သက္သာပါတယ္... ေစ်းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ... ဒါေပမဲ့ မယ္ဂုမိက မစီးရဲေတာ့ အေဖာ္မရွိတာနဲ႔ Thunder Dolphin ကို ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာကာ တစ္ေယာက္တည္း စီးဖို႔၀ယ္ခဲ့ပါတယ္... (ရွာခဲ့တဲ့ ဒုကၡအတြက္ေတာ့ စီးေနတဲ့အခ်ိန္ကလဲြလို႔ ယခုအခ်ိန္မွာ ေနာင္တမရပါဘူး) ... ဒီေတာ့ ကြ်န္မတစ္ေယာက္ပဲ ဒူးတုန္တုန္နဲ႔ တက္သြားတယ္... ၁သက္မွာ ၁ခါေလာက္စီးဖူးရင္ေတာ္ျပီ... အေတြ႔အၾကံဳေပါ့...

Thunder Dolphin အေၾကာင္းကို နည္းနည္းေျပာျပခ်င္ပါတယ္...
ဒီ ရုိလာကိုစတာဟာ ကမာၻမွာ ဆ႒မေျမာက္ (6th tallest continues roller coaster) အျမင့္ဆံုး ရုိလာကိုစတာျဖစ္ပါတယ္...
အျမင့္ - ေပ ၂၆၂ (မီတာ ၈၀) အထိျမင့္ပါတယ္ (ဂ်ပန္မွာ အျမင့္ဆံုး)
(Source - http://listverse.com)
အရွည္ - ေပ ၃၅၀၀ (၁၁၀၀ မီတာ) ရွည္ပါတယ္..
အရွိန္ - ၁ နာရီ ၁၃၀ ကီလိုမီတာ ႏွဳန္း (81 mph). (ဂ်ပန္မွာ အျမန္ဆံုး)
(Source-http://listverse.com)
စုစုေပါင္း ၾကာခ်ိန္ - ၁မိနစ္ ၃၀ စကၠန္႔
အမတ္ဆံုး ေဇာက္ - ၈၀ ဒီဂရီ
တစ္စီးကို တဲြ ၆တဲြပါျပီး ၂ေယာက္တစ္တဲြထိုင္လို႔ရလို႔ တစ္ၾကိမ္မွာ ၂၄ ေယာက္ အမ်ားဆံုးစီးလို႔ရပါတယ္...
စတင္ဖြင့္လွစ္တဲ့ ရက္ကေတာ့ - 5/1/2003

လမ္းတည္ေဆာက္ပံု - တိုက္မ်ားၾကား၊ LaQua အေဆာက္အအံုကို ေဖာက္ထြက္ကာ ကမာၻ႔ ပထမဆံုး Centerless Ferris Wheel ျဖစ္တဲ့ BigO ရဲ႕ အလယ္ကေန ျဖတ္သြားပါတယ္... (BigO ကလဲ အဲဒိက Attraction တစ္ခုပါပဲ... စကာၤပူ Flyer လို ရဟတ္ၾကီးပါ ဒါေပမဲ့ ထူးျခားတာက သူက အလယ္မွာ ေထာက္ကန္ထားတဲ့ ေနရာမပါပဲ ေဆာက္ထားတဲ့ ကမာၻ႔ ပထမဆံုး ခ်ားရဟတ္ျဖစ္ပါတယ္)...
(info source - wiki and rcdb.com)

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အဲဒိေန႔က လူသိပ္အမ်ားၾကီးမရွိပါဘူး... ဒီလိုပဲ လူနည္းေလ့ရွိလားေတာ့ ကြ်န္မ မသိပါ... လူနည္းေတာ့လဲ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲဆိုျပီး စိတ္ေခ်ာက္ခ်ားရျပန္ပါတယ္... ၀င္လိုက္တာနဲ႔ တစ္သုတ္အျပီးမွာ ကြ်န္မတို႔ အသုတ္အလွည့္ေရာက္လာပါတယ္... ကိုင္ထားတဲ့ အပိုပစၥည္းေတြအတြက္ ေလာ္ကာထဲမွာ ထည့္ထားခဲ့ရပါတယ္... ဦးထုပ္တို႔ မာဖလာတို႔ လက္ကိုင္ပ၀ါတို႔ကအစ ၀တ္လို႔မရပါဘူး... (ဆံပင္တုစြပ္ထားရင္လဲ ခြ်တ္ခဲ့ရမယ္ထင္တယ္ Safety အတြက္ပါ) ဂ်ပန္ရဲ႕ Amusement service ကို ၾကိဳက္တဲ့အထဲမွာ အုပ္စု မတူရင္ ဇြတ္အတင္း တူတူမထိုင္ခိုင္းပါဘူး... သီးသန္႔ေပးပါတယ္... ကြ်န္မက တစ္ေယာက္ထည္းလာေတာ့ တစ္ကိုယ္ထီး ေနာက္ဆံုးတဲြမွာထိုင္ရပါတယ္... ကြ်န္မလိုပဲ တစ္ေယာက္တည္းသမားေတြကိုလဲ ေရွ႕တဲြေတြမွာ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ...

စတင္တက္ပါျပီ...

ကြ်န္မတို႔ယာဥ္ၾကီးစအထြက္မွာအဲဒိကအလုပ္သမားေတြကေရွ႕တန္းသြားေတာ့မယ္ရဲေဘာ္ေတြကို အျပံဳးနဲ႔ လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ပါတယ္... ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ယာဥ္က အျမင့္ဆံုးေနရာကို စတင္တက္ပါေတာ့တယ္... အဲဒိအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မစီးမိတာ မွားျပီဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳး ဘယ္အရာတက္စီးစီးရတတ္တဲ့အက်င့္အတိုင္းေနာင္တရေနပါျပီ... အရမ္းေၾကာက္လြန္းျပီးႏွလံုးေရွာ့ျဖစ္မွာကိုယ့္ကိုကိုယ္စိုးရိမ္လို႔ မနည္းစိတ္ကို ၀င္သက္ထြက္သက္ျပန္မွတ္ ခါးပတ္ေတြ အကာေတြကို အၾကိမ္ၾကိမ္စစ္ေစး လံုျခံဳတယ္ စိတ္ခ်ရတယ္ ခိုင္တယ္ ဂ်ပန္လုပ္ သဗၺဳေဒၶကို ၃ေခါက္ေလာက္ အျမန္ရြတ္... "အားတင္းထား ခုခ်ိန္မွေတာ့ ျပန္ဆင္းလို႔လဲရေတာ့၀ူး.. ဘာမွ ျဖစ္ဘူး ဘာမွျဖစ္ဘူး" ဆိုျပီး နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားေပးလိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ကေျပသြားတယ္... ကုန္းကလဲ အျမင့္ၾကီးဆိုေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္ ေအာက္ကိုၾကည့္ရင္ေတာ့ တိုက်ိဳျမိဳ႕ၾကီးကို ဟာလာဟင္းလင္းကေနျမင္ေနရသလိုပဲ... ငါဒီအျမင့္ကေနျပန္က်မွာပါလားဆိုတာစိတ္ထဲေရာက္လာေတာ့ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ မ်က္လံုးကိုပိတ္မိလိုက္တယ္...

မေဗဒါ ေနာင္တရေနေလာက္တဲ့ ေနရာပါ...

အျမင့္ဆံုးနားေရာက္ေတာ့ မ်က္လံုးလဲ မဖြင့္ရဲဘူး ဒါေပမဲ့က်ေတာ့မလား က်ေတာ့မလားသိခ်င္ေတာ့ ခိုးၾကည့္မိတယ္... စကၠန္႔ပိုင္းတင္ပဲ ငရဲခန္းစပါျပီ........ က်ပါျပီ...ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ အက်က ၈၀ ဒီဂရီသာေျပာတယ္ အတြင္းပိုင္းကို ၀ိုက္၀ုိက္ၾကီးျဖစ္ေနေတာ့ ေရွ႕ကရထားလမ္းကို မျမင္ရပဲ ကိုယ္ကထိုင္ခံုနဲ႔မထိပဲ ၾကြတက္ေနပါတယ္... ကိုယ္ကိုသိုင္းထားတဲ့ ဂိုင္းေတြကို ေက်ာ္ျပီး ေခါင္းျပဴၾကည့္ရင္ တိုးတဲ့ေလေၾကာင့္ဇာတ္ကိုမနည္းျပန္ထိမ္းျပီးသိုင္းထားတဲ့ဂိုင္းေတြထဲကိုျပန္၀င္ေနလိုက္ရပါတယ္... မ်က္လံုးကို လံုး၀ဖြင့္မၾကည့္ရဲေသာ္လဲ ငါဖြင့္မၾကည့္ရင္တန္ဘူးဆိုျပီး တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ၾကိဳးစားျပီးဖြင့္ပါတယ္...ေလကေအးေအး အရွိန္ကျပင္းျပင္းဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ မ်က္လံုးကိုလာရုိက္တဲ့ေလက ေက်ာက္စရစ္ခဲ့ေသးေသးေလးေတြလာစင္ေနတဲ့အတိုင္း စစ္ကနဲ စစ္ကနဲနဲ႔ မ်က္လံုးေတြလဲ ေျခာက္ျပီးစပ္လာပါတယ္...(မ်က္ကပ္မွန္တပ္သူမ်ား သတိျပဳရန္)... ကြ်န္မလဲ အဲဒိတုန္းက မေတာက္တေခါက္နဲ႔ မ်က္ေတာင္တုတက္လာေတာ့ ကြ်န္မမ်က္ေတာင္တုၾကီမ်ား ႏွဖူးတပ္ကပ္ေနျပီလားဆိုျပီးစိုးရိမ္စိတ္ျဖစ္ရပါေသးတယ္... ဒါေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာဒါေတြကိုသိပ္ပူေနလို႔မရပါဘူး... အသက္ေတာင္ဘယ္နားကထြက္ရမွန္းမသိလို႔ထင္တယ္ျပန္၀င္သြားတာ... ဒီလိုနဲ႔ ပိုက္ဆံေပးျပီးေၾကာက္ရတဲ့ မဟာငရဲခန္းအေတြ႔အၾကံဳၾကီးကို ၁မိနစ္ ၃၀စကၠန္႔ ဘ၀ခရီးလမ္းလိုျမင့္တခါ နိမ့္တလွည့္ခံစားျပီေနာက္မွာ ေအာင္ျမင္စြာပဲ ပန္းတိုင္ကို ျပန္ေရာက္ပါတယ္... ဒါေၾကာင့္ ရိုနမ္ကင္းတင္းက "Life is a roller coaster" လို႔ သီခ်င္းဆိုထားတာျဖစ္မယ္...

ဘာမွမတတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး... က်ျပီ.....

နိမ့္တခ်ီ ျမင့္တလွည့္ အေဆာက္အဦးမ်ားၾကား....

BigO ကို တေစာင္းၾကီးျဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္....

မေဗဒါ နာမည္မတပ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကေတာ့ ဒီ ၀က္ဆိုဒ္က ယူထားတာပါ.. http://rcdb.com/1845.htm?p=0
(The photo without watermark with my site name are taken from rcdb.com )

ပန္းတိုင္မွာေတာ့ အေစာက ကြ်န္မတို႔ကို တာ့တာ ျပလိုက္တဲ့အလုပ္သမားေတြက သတိျပန္လည္ေအာင္ အျပံဳးနဲ႔ လက္ခုပ္ေတြတီးျပီးၾကိဳေနပါတယ္... "ဟူး ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ငါမေသဘူး"... ကမာၻ႔ အျမင့္ဆံုး နံပါတ္ ၆ ရုိလာကိုစတာၾကီးကို ငါေအာင္ျမင္စြာစီးဖူးလိုက္ျပီ... ငါလုပ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵျပည့္ျပီ... ကမာၻ႔ အျမင့္ဆံုး ၁ ကေန ၅ ကို စီးဖို႔ေတာ့ ခုထက္ထိစိတ္ကူးမရွိဘူး... ခုထက္ထိေတာ့ မစီးရဲေသးဘူး...(ဒါေပမဲ့ ေတြ႔ရင္လဲ ေနာင္တေတြတပိုက္ၾကီးနဲ႔ ယာဥ္ေပၚတက္မိအံုးမယ္ထင္ပါတယ္... Thunder Dolphin ျပီးေတာ့ ရိုလာကိုစတာ မစီးေတာ့ဘူးဆံုးျဖတ္ခဲ့ပင္မဲ့ ကိုရီးယား Everland ေရာက္ေတာ့ T-Express wooden roller coaster ကို ေနာင္တေတြတပိုက္ၾကီးနဲ႔ တက္စီးလိုက္ပါေသးတယ္... ေနာက္ၾကံဳမွေျပာျပမယ္ေနာ္)...

With Thunder Dolphin and with Tokyo Dome stadium

ကိုယ္တိုင္ရုိက္ Thunder dolphin ပံု

အေပါက္ထဲကထြက္လာျပီ...

သူမ်ားေတြက အဲဒါမ်ိဳးေတြစီးမယ္ဆို အစားအမ်ားၾကီးမစားရဲဘူး အစာမေၾကပဲ အံထြက္မွာစိုးလို႔တဲ့... ကြ်န္မကေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို ဗိုက္မျပည့္ပဲ စီးလို႔မရဘူး... မေအာ္ပဲစီးလို႔မရဘူး... အဲလိုစီးရင္ ကတုန္ကရင္နဲ႔မူးတတ္တယ္... မိသားစုနဲ႔သြားရင္ ေမေမဆို မုန္႔အဆင္သင့္နဲ႔ေစာင့္ေနရတယ္ ကြ်န္မမူးရင္ေကြ်းဖို႔... သူမ်ားေတြေလွာင္မွာစိုးလို႔ မတ္တပ္ျပန္ရပ္ျပီး ထားခဲ့တဲ့ မာဖလာေလးျပန္သြားယူ... ေျခေထာက္နဲ႔ဒူးေတြတုန္ေနေသးတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ပဲသိတယ္... အဆင္းမွာ အိ္မ္သာအျမန္၀င္ျပီး မ်က္ေတာင္တုကို ၾကည့္ေတာ့ ႏွဖူးေတာ့ တပ္မကပ္ေနပါဘူး ဒါေပမဲ့ တ၀က္ကကြာျပီးလန္ေနတာေတြ႔ေတာ့ အကုန္ျဖဳတ္လိုက္ရတယ္... (ရွက္လိုက္တဲ့ျဖစ္ခ်င္း... ခုခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ အဲလိုမျဖစ္ေလာက္ေတာ့ပါဘူ...)

ဂ်ပန္ KFC

ေအာက္ေရာက္ေတာ့ မယ္ဂုမိကိုအျမန္ တစ္ခုခုစားရေအာင္ တစ္ခုခုစားမွျဖစ္မယ္ဆိုျပီးေမးေတာ့... သူက ဘာစားမလဲေမးတယ္... ကြ်န္မကလဲ ဂ်ပန္စာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမၾကိဳက္ေတာ့ မၾကိဳက္တဲ့အစာျဖစ္မွာစိုးလို႔ အလြယ္ဆံုးနဲ႔ အေသခ်ာဆံုး... KFC ရိွလားလို႔ေမးျပီး အဲနားက KFC ဆိုင္ကိုသြားစားၾကတယ္... စကာၤပူလိုပဲ set မွာ အစံုပါမယ္ထင္တာ... ၾကက္ေၾကာ္နဲ႔ အေအးပဲပါတယ္... Coleslaw တို႔ Mash potatoes တို႔မပါဘူး... ၾကက္ေၾကာ္ေလးကလဲ ေသးေသးေလး ၂တုန္းပဲပါတယ္... KFC မွာေတာ့ မေလးရွားမွာစားရတာ အေကာင္းဆံုးပဲ... ၾကက္သားတုန္းၾကီးေတြ အၾကီးၾကီး... စကာၤပူနဲ႔ မေလးရွားကေတာ့ သိပ္မကြာပါဘူး... မ၀လုိ႔ အားလူးေၾကာ္ေတြထပ္၀ယ္ရတယ္... အဲဒိမွာမယ္ဂုမိနဲ႔ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလးထိုင္ျပီးစကားေတြေျပာ ဗီြဒီယိုေတြရုိက္ျဖစ္တယ္ ေရပန္းအလွေလးေတြကလဲ တီးလံုးနဲ႔အညီအဲနားမွ ကေနၾကတယ္...

BigO

ေတာ္ေတာ္ေလး အပန္းေျပေတာ့မွ... လမ္းေလွ်ာက္ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကရင္း BigO ဆီကိုေရာက္တယ္... BigO က ကမာၻေပၚမွာ တစ္ခုတည္းရွိတဲ့ အလယ္မွတ္ေထာက္ကူထားတာမပါတဲ့ Ferris Wheel ျဖစ္တယ္...
၂၀၀၆ ခုနွစ္အထိေတာ့ အၾကီးဆံုး အခ်င္းေပ၂၀၀ (၆၀မီတာ)ရွိတဲ့ ခ်ားရဟတ္ျဖစ္တယ္...
2007 ခုႏွစ္ Guinness World Records မွာလဲပါတဲ့ ခ်ားရဟတ္ျဖစ္တယ္..
မယ္ဂုမိကို အတင္းအေဖာ္စပ္ျပီးလိုက္စီးခိုင္းရတယ္... လည္တာကေႏွးေႏွးေလးဆိုေတာ့ သူေအာက္မွာ အၾကာၾကီးေစာင့္ေနရမွာေလ.. ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္းစီးေတာ့လဲ ပ်င္းစရာၾကီးေပါ့... ေၾကာက္ဖို႔မေကာင္းပါဘူး လိုက္ခဲ့ပါဆိုေတာ့ သူလဲ လိုက္စီးတယ္ အထဲေရာက္မွသူကေတာ္ေတာ္ေလးေၾကာက္ျပီး ကြ်န္မကိုအတင္းဆဲြထာေရာ... ဒါေပမဲ့ၾကာလာေတာ့ေအာက္ကရွဳခင္းေတြလဲေတြ႔ေရာ ဘေလာ့ဂါေသြးမေနသာျဖစ္ျပီး ဓာတ္ပံုေတြတဖ်က္ဖ်က္ရုိက္ေရာပဲ... ကမာၻ႔ Guinness Records ထဲပါလို႔၀င္စီးျပီး ဂုဏ္ယူတာပဲရွိပါတယ္... စီးရတဲ့အရသာကေတာ့ စကာၤပူက flyer နဲ႔တူတူပါပဲ... သူ႔ယာဥ္ကေတာင္ က်ဥ္းပါေသးတယ္ (Santosa Cable car အက်ယ္ေလာက္ပဲရွိတယ္)...

ျပီးေတာ့ သူနဲ႔ကြ်န္မ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ညေနကလဲ ေမွာင္လာပါတယ္... အဲဒိရာသီမွာ ၅နာရီခဲြေလာက္ဆို မိုးခ်ဳပ္တတ္တဲ့ ဂ်ပန္က ခရစ္စမတ္အတြက္ ဒိုင္ဂေရးရွင္းေလးေတြနည္းနည္းပါးပါးစေနပါျပီ... အဲဒိနားမွာ ေ၀ဖာနဲ႔ ေရခဲမုန္႔ေရာင္းေနတာနဲ႔ စားခ်င္စိတ္ျဖစ္ျပီး ၀ယ္စားရင္း မယ္ဂုမိကိုလဲ၀ယ္ေကြ်းလိုက္ပါတယ္... ရာသီဥတုေအးေအးနဲ႔ေ၀ဖာစားရင္းေဘးစားပဲြက က်ီစယ္ေနၾကတဲ့ အတြဲကိုေ၀ဖန္ေလကန္ေရးလုပ္လိုက္ တျခားအေၾကာင္းေတြေျပာလိုက္ပါပဲ... ၇နာရီမွာ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းအလုပ္ဆင္းျပီမို႔ သူနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ျပန္လာရင္း ကြ်န္မမယ္ဂုမိနဲ႔ ရွင္းဂ်ဳကုဘူတာမွာပဲ လမ္းခဲြလိုက္ပါတယ္...

ကြ်န္မတည္းတဲ့အိမ္ကိုျပန္ျပီး သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ညစာတူတူစားအျပီး ဘယ္သြားမလဲစဥ္းစားၾကပါတယ္... ဂ်ပန္ရဲ႕ Night Life ကလဲ စကာၤပူေလာက္မရွိလွေတာ့ စဥ္းစားရက်ပ္ေနပါတယ္... ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းကို တိုက်ိဳဒုန္းအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ သူနဲ႔တူတူမသြားလို႔ နည္းနည္းစိတ္ေကာက္ပါေသးတယ္... ထံုးစံအတိုင္းသူက ၾကာၾကာေတာ့ စိတ္ထဲမထားပါ... ဒါနဲ႔ ကြ်န္မလဲ သူနဲ႔တူတူ တိုက်ိဳတာ၀ါကို ခုသြားမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး အျမန္ျပင္ဆင္ထြက္လာလိုက္ပါတယ္...

တိုက်ိဳေမွ်ာ္စင္

တိုက်ိဳတာ၀ါကသြားရတာလြယ္ပါတယ္ JR Yamanote line ကိုစီးျပီး Hamamatsucho ဘူတာမွာဆင္းရုံပါပဲ... JR Yamanote line က Circle line ျဖစ္ျပီး အဓိကေနရာေတြေတာ္ေတာ္ေရာက္တာေရာကြ်န္မတည္းတဲ့အိမ္ကလဲ အဲဒိလိုင္းေပၚမွာရွိတာေၾကာင့္ေရာ အဲဒိလိုင္းကိုေတာ့ ကြ်န္မေတာ္ေတာ္ေလးကြ်မ္းပါတယ္... အရင္ေရာက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ကိုယ္ကဆရာလုပ္ျပီး ေျမပံုအားကိုးနဲ႔ေခၚလာခဲ့ပါတယ္... သူငယ္ခ်င္းကလဲ ကြ်န္မထက္ ၁လသာေစာေရာက္တာ သူ႔ဟာသူတစ္ခါမွ အျပင္မထြက္ဖူးေတာ့ေၾကာက္ပါတယ္... ဒီလိုနဲ႔ မေဗဒါဆရာလုပ္တဲ့လမ္းမွာ ဘူတာအထြက္က်ေတာ့ ဘယ္အေပါက္မွန္းမသိတာနဲ႔ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းလဲ မေတာက္တစ္ေခါက္ ဂ်ပန္လိုနဲ႔ေျမပံုေထာက္ေမးေတာ့ ဘူတာကတာ၀န္ရွိသူကလဲ ဂ်ပန္လိုေတြ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးျပန္ေျပာျပီးလက္နဲ႔ျပပါတယ္... အမွန္ေတာ့ ေမးေနစရာေတာင္မလိုပါဘူး... အဲဒိအေပါက္ကထြက္လိုက္တာနဲ႔ လမ္းဆံုးက တိုက်ိဳေမွ်ာ္စင္ၾကီးကိုတန္းေနေအာင္ျမင္ေနရပါတယ္... အစတည္းက ကြ်န္မေျပာပါတယ္ လမ္းေလွ်ာက္သြားလို႔ရတယ္လုိ႔... ဒါေပမဲ့ သူ႔အကိုကဘတ္စ္ကား ၂ဂိတ္ေလာက္လားသိဘူးစီးရတယ္လို႔ သူမကိုေျပာထားလို႔ ကြ်န္မစကားကို မယံုျဖစ္ေနတာပါ...ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ လမ္းပဲေလွ်ာက္ျဖစ္ၾကပါတယ္... ဘယ္လိုသြားရမွန္းမသိပင္မဲ့ တိုက်ိဳေမွ်ာ္စင္ရွိတဲ့ လားရာအတိုင္းေလွ်ာက္လာပါတယ္... လမ္းဆံုးေရာက္ေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းၾကီးတစ္ခုကိုေတြ႔လို႔ လမ္းေပ်ာက္ေတာ့မလိုျဖစ္ျပီး အဲနားမွာနည္းနည္းေယာင္လည္လည္ျဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္... ေနာက္မွ ဘုရားေက်ာင္းေဘးက ခပ္ေမွာင္ေမွာင္လမ္းထဲကိုႏုိင္ငံျခားသားပံုစံေတြ၀င္သြားတာေတြ႔မွ ကိုယ္လဲလိုက္၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္... အဲဒိခပ္ေမွာင္ေမွာင္ေတာင္ဂံုးလမ္းေလးအတိုင္းတက္သြားရင္ အဆံုးမွာ တိုက်ိဳေမွ်ာ္စင္ကိုေရာက္ပါတယ္... (ဘာလို႔မ်ားအဲလမ္းကို ေမွာင္ေအာင္ထားပါလိမ့္...)

တိုက်ိဳေမွ်ာ္စင္ရဲ႕ အေၾကာင္းေလးေျပာရရင္ေတာ့... ပဲရစ္က အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္နဲ႔ ယွဥ္ေျပာရင္ပိုျမင္သာမယ္ထင္ပါတယ္...

တိုက်ိဳေမွ်ာ္စင္က ၃၃၃မီတာ ျမင့္ပါတယ္ အီဖယ္ေမ်ွာ္စင္က ၃၂၀ မီတာပဲျမင့္ပါတယ္...
တိုက်ိဳေမွ်ာ္စင္က ပိုျမင့္ပင္မဲ့ အေလးခ်ိန္ ၄၀၀၀ တန္ပဲရွိပါတယ္... အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္က ၇၀၀၀ တန္ရွိပါတယ္...
တိုက်ိဳေမွ်ာ္စင္ေပၚမွာ အသံလႊင့္လိွဳင္းေပါင္း ၂၄လိုင္းရွိျပီး တိုက်ိဳျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ အသံလႊင့္ရုံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒိလွဳိင္းေတြကတဆင့္ထုတ္လႊင့္ေနၾကတာပါ...

သူ႔မွာ ၂ဆင့္ရွိပါတယ္... Main Observatory နဲ႔ Special Observatory ပါ... ၂ဆင့္ကို သတ္သတ္စီ ၀င္ေၾကးေပးရပါတယ္... Main Observatory က ေမွ်ာ္စင္ရဲ႕ အလယ္နားေလာက္မေရာက္ခင္မွာပါ... Special Observatory က ဟိုးထိပ္ဆံုးမွာပါ...
၀င္ေၾကးေတြကေတာ့ Main Observatory ကို ၈၂၀ ယမ္း ျဖစ္ျပီး
Main Observatory က ေန Special Observatory ကို ယမ္း ၆၀၀ ျဖစ္ပါတယ္... (ေအာက္ဆံုးကေန အေပၚဆံုးထိဆိုရင္ ယမ္း ၈၂၀ + ယမ္း ၆၀၀ )ပါ...

ဖြင့္ခ်ိန္ကေတာ့ မနက္ ၉နာရီကေန ည ၁၀နာရီအထိပါ... (၀င္ခြင့္ကေတာ့ ည၉နာရီ၄၅ ေနာက္ဆံုးပါ)...
(Tower info source from http://www.tokyotower.co.jp/english/05_info/index.html)

ပထမေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ၂ေယာက္ Main Observatory ပဲ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္... အခ်ိ္န္ေလာက္မွ အေပၚကိုဆက္တက္မလို႔ပါ... ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ အခ်ိန္မေလာက္ပါဘူး... ကြ်န္မတို႔ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္က ည ၉ နာရီေလာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါ... သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ စိတ္တူကိုယ္တူ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ဓာတ္ပံုေတြရုိက္ ညရွဳခင္းေတြၾကည့္ရင္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္မေလးေတြလို အလကားေနရီခ်င္ေနမိပါတယ္... ခဏၾကာလာေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရ ရပ္ေနရနဲ႔ (အဲဒိမွာထိုင္စရာေနရာမရွိပါဘူး...) ေျခေထာက္ေတြအရမ္းေညာင္းလာတာေရာ... ေမွ်ာ္စင္ေပၚက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာထိုင္ျပီး ျမိဳ႕ၾကီးကို ဇိမ္ရွိရွိၾကည့္ခ်င္စိတ္ကျဖစ္လာပါတယ္... အပမ္းေျဖခရီးထြက္လာတာပဲ ေခြ်တာေနတာထက္ ခံစားလိုက္ရတာကပိုေကာင္းပါတယ္ဆုိျပီး သူငယ္ခ်င္းကို အဲဒိေကာ္ဖီဆိုင္မွာေသာက္ရေအာင္လို႔ အေဖာ္စပ္ပါတယ္... ေမွ်ာ္စင္ေပၚက တစ္ခုတည္းေသာဆိုင္ဆိုေတာ့ေစ်းေတာ့ၾကီးမွာပဲဆိုျပီး သူကတြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္လုပ္ေနပါတယ္... ကြ်န္မက ကြ်န္မတိုက္မယ္ဆိုျပီးဇြတ္ေခၚေတာ့ ေဒၚမာနက သူ႔ဟာသူေသာက္မယ္ဆိုျပီးေျပာပါတယ္... (ကြ်န္မကပ္စီးနဲတတ္တာကို သူငယ္ငယ္တည္းကသိတယ္... ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့ သိပ္ကပ္ေစးမနည္းတတ္ေတာ့ပါဘူး)... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔ထင္ေလာက္ ေစ်းမၾကီးပါဘူး... ဘယ္ေလာက္လဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ ေစ်းအသင့္အတင့္ပါပဲ... ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ဗီြဒီယိုရုိက္... စကားေျပာ တခီြခီြရယ္ၾကနဲ႔ အဲဒိညက ဘာရယ္မဟုတ္ ကြ်န္မအတြက္ ဂ်ပန္မွာအေပ်ာ္ဆံုးညျဖစ္ခဲ့ပါတယ္... စိတ္တူကိုယ္တူသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဟန္ေဆာင္မွဳကင္းလြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ခပ္ေပါ့ေပါ့စကားေတြေျပာရင္း အခ်ိန္ေတြကိုကုန္ဆံုးခဲ့ရေပမဲ့ အဲဒိညအဲဒိအျဖစ္အပ်က္ေလးက ကြ်န္မတို႔၂ေယာက္လံုးရဲ႕ အသိဥာဏ္ထဲမွာ မွတ္မွတ္ထင္ထင္က်န္ေနေတာ့မွာပါ...

ထိုင္ျပီးသိပ္မၾကာပါဘူးေကာ္ဖီဆိုင္က ပိတ္လို႔ခံုေတြတင္ေနတာနဲ႔ ေမွ်ာ္စင္ပိတ္ခ်ိန္ကနီးေနေတာ့ ေအာက္ျပန္ဆင္းလာလိုက္ပါတယ္... ေအာက္မွာေတာ့ "Tokyo Tower" ဆိုတဲ့ စာတမ္းကို မီးစလိုက္နဲ႔ ေျမၾကီးေပၚတစ္ခု တစ္ကပ္ေကာင္တာအေပၚမွာတစ္ခုေရးထားလို႔ ဓာတ္ပံုရုိက္ျဖစ္ပါတယ္... ဂ်ာမန္လိုလို ရုရွလိုလုိ အုပ္စုတစ္စုကလဲ အဲဒိမွာအလုအယက္ အေလာင္အေျပာင္ပံုေတြရုိက္ေနပါတယ္... ဘာလို႔မွန္းမသိ ကြ်န္မတို႔လဲ အူျမဴးျပီး ျပန္ခ်င္စိတ္ကိုမရွိပါဘူး... တိုက်ိဳေမွ်ာ္စင္ၾကီးကေတာ့ ပိတ္သြားပါျပီ... လူအနည္းငယ္နဲ႔ ကြ်န္မတို႔ ၂ေယာက္ကေတာ့ အဲဒိေအာက္မွာ ဓာတ္ပံုရုိက္ေကာင္းတုန္းပါပဲ... ေနာက္လူေတာ္ေတာ္ပါးလာမွ ျပန္ျဖစ္တယ္... ေစာေစာက ကြ်န္မတို႔ေလွ်ာက္လာတဲ့ျမိဳ႕လယ္ေခါင္လမ္းၾကီးက အေတာ္ေလးလူရွင္းေနပါတယ္... ေလကလဲ ေ၀့ကနဲေ၀့ကနဲနဲ႔ ပါလာသမွ်လက္နက္ေတြထုတ္ျပီး အေအးဒဏ္ကို ဖီဆန္ရတာကိုလဲ ကြ်န္မသေဘာက်ေနပါတယ္... အရက္ဆိုင္တစ္ခ်ိဳ႕က ဂ်ပန္စီးပြားေရးသမား အမူးေတြ Neck tie ကုိေခါင္းမွာပတ္ျပီး လမ္းေပၚကေနတဲ့ အုပ္စု ၁စုေလာက္ကလဲြျပီး လူရွင္းလို႔ နည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္ပါတယ္... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ၂ေယာက္လံုး အိမ္ကို အႏၱရာယ္ကင္းစြာေရာက္ခဲ့ပါတယ္...
သူမလဲ တိုက်ိဳဒုန္းသူနဲ႔မသြားလို႔ စိတ္ခုေနတာေလးေျပသြားေလာက္ပါျပီ...

Branded ေရေမႊး sale, L'oreal Sale

Friend။ ။ ေရေမႊးေတြ အမ်ားၾကီး ဘယ္က ၀ယ္လာတာလဲ?

မေဗဒါ။ ။ No.6 Jalan Kilang က warehouse မွာ ေရေမႊးေတြ ၈၀% အထိခ်ေနတယ္... Brand ေရေမႊးေတြလဲရွိတယ္... Guess, Fcuk, Givenchy, Paris Hilton, GAP စတာေတြနဲ႔ မိတ္ကပ္အနည္းငယ္ကိုေရာင္းတယ္... လာ၀ယ္ေနတဲ့သူေတြတိုးၾကိတ္ေနတာပဲ...

Friend။ ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သက္သာလို႔လဲဟ...

မေဗဒါ။ ။ အျပင္မွာ ေဒၚလာ၁၂၀ ေလာက္နဲ႔ေရာင္းတာကို အဲဒိမွာ ၃၀ ေက်ာ္ ၄၀ ေလာက္နဲ႔ ၀ယ္လို႔ရတယ္... ဒီမွာ ငါ ရိုက္လာတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြမွာၾကည့္ၾကည့္ နင္လိုခ်င္တာ ရွိမရွိ... လူေတြကမ်ားေတာ့ အားလံုးေတာ့ ရုိက္မလာႏုိင္ဘူး..

Friend။ ။ ဟင္ အဲေလာက္သက္သာတာ အစစ္ေတြမွ ဟုတ္ပါ့မလား..

မေဗဒါ။ ။ အဲဒိေနရာက Wholesale ပဲေရာင္းတာ... ၁ႏွစ္မွာ ၂ၾကိမ္ ဂြ်န္လတစ္ၾကိမ္ ဒီဇင္ဘာတစ္ၾကိမ္ warehouse ရွင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္က်န္ေတြကို ထုတ္ေရာင္းတာ... တစ္ခ်ိဳ႕ ပုလင္းခြံေတြဘာေတြမွာ ခ်ိဳ႕ယြင္းမွဳေတြရွိတာတို႔ ဗူးမရွိတဲ့ ေရေမႊးတို႕ကိုဆိုရင္ ၄ေဒၚလာ ၅ေဒၚလာေလာက္နဲ႔ရတယ္... အထဲက ေရေမႊးကေတာ့ branded အစစ္ပဲ ဗူးခြံမလွတာပဲရွိတယ္... ကိုယ္စြတ္ဖို႔က ဗူးခြံမွ မလိုတာ ျပီးလဲ လႊတ္ပစ္မွာပဲဟာ... တစ္ခါတစ္ေလ sample ဗူးေသးေသးေလးေတြကို ၁ေဒၚလာေလာက္နဲ႔ေရာင္းတယ္... လက္ေဆာင္ေပးလို႔ေကာင္းတယ္...

GAP ေရေမႊး တံဆိပ္တပ္ဗူးမပါ တစ္ပုလင္း ၄ေဒၚလာ တည္း...

Friend။ ။ အဲဒါက ဘယ္အခ်ိန္ထိ ခ်မွာလဲ...

မေဗဒါ။ ။ မနက္ျဖန္ ညေန ၇နာရီေနာက္ဆံုးပဲ... ျမန္ျမန္သြား၀ယ္လိုက္...

Friend။ ။ ဟင္... ငါက မနက္ျဖန္မအားဘူး... ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့...

မေဗဒါ။ ။ ဒါဆိုလဲ မပူနဲ႔... ၈ ရက္ ဒီဇင္ဘာကေန ၁၈ရက္ ဒီဇင္ဘာ အထိ မနက္ ၁၀ခဲြကေန ည၁၀နာရီအထိ Expo Hall 5 မွာ Robinson sale ရွိတယ္... ငါခု၀ယ္လာတဲ့ ေရေမႊးဆိုင္က ေျပာေတာ့ အဲဒိမွာေရာင္းမဲ့ေရေမႊးေတြက သူတို႔ဆုိင္ထက္ ၂ေဒၚလာေလာက္ပဲ ပိုမယ္တဲ့... ၾကည့္ရတာ သူတို႔ဆီကပဲ လက္ကားျပန္ေရာင္းထားတယ္ထင္ပါ့...


Friend။ ။ အဲဒိမွာ ေရေမႊးပဲေရာင္းတာလား... တျခား မိတ္ကပ္တို႔ ႏွဳတ္ခမ္းနီတို႔ skin care တို႔ shampoo တို႔ ေရာ မေရာင္းဘူးလား... ငါက အဲဒါေတြလဲ လိုခ်င္တာ...

မေဗဒါ။ ။ အဲဒိမွာေတာ့ ေရေမႊးနဲ႔ eyeshadow နည္းနည္းပါးပါးရယ္ Body lotion ကို ၇ေဒၚလာနဲ႔ေရာင္းတယ္... ဒါေပမဲ့ နင္ မိတ္ကပ္ေတြ skin care ေတြကို ၀ယ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ L'Oreal Christmas Beauty sale ရွိတယ္... ေန႔ရက္ အခ်ိန္နဲ႔ က်င္းပမဲ့ေနရာက...

Event Details

Event : L’Oreal Christmas Beauty Sale 2011
Location: *SCAPE Level 5 (Gallery Room)၊ Cathay Cineleisure Orchard ေဘးမွာတဲ့...
Date : 9 – 11 Dec 2011
Time : 10.00AM – 8.00PM

SIMPLE PLAN in town

ဘာလို႔မွန္းမသိ Simple Plan သီခ်င္းေတြ အားလံုးနီးပါးကို ကြ်န္မအရမ္းၾကိဳက္တယ္... အထူးသျဖင့္ သူ႔သီခ်င္းေတြကို စိတ္ဖိစီးေနတဲ့အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုခုကို ေပါက္ကဲြခ်င္ေနပင္မဲ့ တိုက္ရုိက္ေပါက္ကဲြလို႔မရရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဟစ္လိုက္ဆိုလိုက္ရင္ စိတ္ေျပသြားတတ္တယ္...

သူ႔သီခ်င္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ေလးေတြကိုလဲ ၾကိဳက္တယ္... အဓိပၸါယ္ေလးေတြကို သိျပီး လိုက္ဆိုရတာ ၾကိဳက္တယ္... ကြ်န္မအၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းေလးေတြက Welcome to my life, I'm just a kid နဲ႔ Untitled ျပီးေတာ့ Shut up (shut up က်ေတာ့ အဓိပၸါယ္သိပ္မၾကိဳက္ပင္မဲ့ လိုက္ဆိုလို႔ေကာင္းလို႔ၾကိဳက္တယ္...) ကာရာအိုေကသြားရင္ အဲသီခ်င္း အျမဲဆိုျဖစ္တယ္... ခုတစ္ေလာမွ ထြက္ထားတဲ့ Jet lag ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို သူဆိုတာမွန္းမသိခင္ကတည္းက ၾကိဳက္တယ္... သူဆိုတယ္ဆိုတာသိေတာ့ ငါ Simple Plan ကို တကယ္ၾကိဳက္တာပါလားလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္သြားတယ္... အရင္ကလဲ သီခ်င္းေတြၾကားရင္ ၾကိဳက္တာပဲရွိတယ္... အဲဒိ သီခ်င္းေတြက Simple Plan သီခ်င္းေတြျဖစ္ေနတာ ေနာက္မွသိတာ... Simple Plan ကို ၾကိဳက္ပင္မဲ့ လူမျမင္ဖူးဘူး... ျမင္ေအာင္လဲမၾကိဳးစားခဲ့ဘူး... Youtube ကေန နားေထာင္လဲ Lyric ေတြပဲၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ပံုေတြကို သိပ္စိတ္မ၀င္စားမိဘူး...

Jet Lag သီခ်င္းနားေထာင္မွ ငါၾကိဳက္တဲ့ အဆိုေတာ္က ဂ်ပုေလးပါလားလို႔သိတယ္... အဟိ... ဒါေပမဲ့ ရုပ္ရည္မဆိုင္ပဲ ဂီတသက္သက္ကို ၾကိဳက္တာဆိုေတာ့ Simple Plan ကုိ ၾကိဳက္တုန္းပါပဲ... Jet lag သီခ်င္းေလးကလဲ ႏုိင္ငံမတူပဲ ခဲြေနရတဲ့ ခ်စ္သူ ၂ေယာက္ ခ်စ္တဲ့ လြမ္းတဲ့အေၾကာင္းကို Cheesy ျဖစ္ျဖစ္ေရးထားတယ္ ဆိုေပမဲ့ စာသား အဓိပၸါယ္ေလးေတြကို သေဘာက်တယ္...

အဲလို အဲလို ကြ်န္မၾကိဳက္တဲ့ Simple Plan စကာၤပူကိုလာျပီး ေဖ်ာ္ေျဖေတာ့မယ္... သြားၾကည့္ခ်င္တယ္... အေဖာ္မရွိဘူး.... ဘယ္သူသြားၾကည့္မွာလဲ... ေအာက္မွာ အဲဒိပဲြနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေလးေတြ တင္ျပလိုက္ပါတယ္... လက္မွတ္ေတြကို sistic ကေန၀ယ္လို႔ရတယ္...

ေန႔ရက္
15 Jan 2012
Sun, 8.00pm

ပဲြၾကာခ်ိန္
Approx 1 hr 30 mins

ေနရာ
Fort Canning Park

လက္မွတ္ေစ်း (Exclude Booking Fee)
Standard - $109 (ခု၀ယ္ရင္), $121(Event Day, အဲဒိေန႔မွ ၀ယ္ရင္)
Early Bird - $99 (ႏုိ၀င္ဘာ ၃၀ မတိုင္ခင္၀ယ္တဲ့သူေတြအတြက္... ခုမရေတာ့ဘူး)

Please add to above price $3 Booking Fee per ticket for tickets above $20 and $1 Booking Fee per ticket for tickets $20 and below. Charges include GST where applicable.

၀င္ခြင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္

ရင္ခြင္ပိုက္ကေလးမ်ားနဲ႔ ၅ႏွစ္ေအာက္ ကေလးမ်ား ၀င္ခြင့္မျပဳ. ၆ ႏွစ္အထက္ကေလးမ်ား လက္မွတ္၀ယ္ျပီးမွ ၀င္ခြင့္ရမည္..
No admission for infant in arms and child aged below 5 years old. Child 6 years old and above must purchase ticket for admission.

*ဓာတ္ပံုရုိက္ျခင္း ဗီြဒီယို ရုိက္ျခင္း အသံဖမ္းျခင္း မျပဳရ
No Photography, Video recording and Audio recording is allowed for this event!
ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ က်င္းပျပီး အမိုးအကာမဲ့ Free Standing ျဖစ္သည္...

ဘူၾကည့္ခ်င္လဲ??? အိမ္ျပန္ေရာက္မွ youtube က သူတို႔သီခ်င္းေတြ ပိုစ့္မွာထည့္ေပးမယ္..