သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ နာမည္ၾကီးမွ Scandal ထြက္တယ္၊ တို႔ႏုိင္ငံမွာ Scandal ထြက္မွ နာမည္ၾကီးတယ္

သာမာန္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလို ျမန္မာမင္းသမီး မင္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ scandal ေတြကို တင္ခ်င္စိတ္ မွ်ေ၀ခ်င္စိတ္မရွိပါဘူး... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီလိုမွ်ေ၀လိုက္ရင္ သူတို႔ရဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္သြားမွာစိုးလို႔ပါပဲ... ျမန္မာျပည္က မင္းသမီး မင္းသားေစ်းကြက္က (အထူးသျဖင့္ မင္းသမီးမ်ား၊ အဆိုေတာ္မမ်ား)က နာမည္ၾကီးရရင္ျပီးေရာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ Attention ရရင္ ေက်နပ္ေနၾကတယ္ထင္ပါတယ္... ဒီလိုနည္းနဲ႔ပဲ သူတို႔ ေစ်းကြက္ကို ထိုးေဖာက္ေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္... ေျပာမဲ့သာ ေျပာရတာ သူတို႔နည္းကလဲ အေတာ္ေလးထိေရာက္သကိုး... မိုးေဟကိုဆိုရင္ ဟိုးအရင္က ၁၉နာရီ၁၈မိနစ္ ဗီြစီဒီေလာက္မွာကတည္းက သီခ်င္းေတြထဲမွာ သရုပ္ေဆာင္ရပင္မဲ့ မထင္မရွားေလးပဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္... ခုက်ေတာ့ လိုးရွင္းလဲေၾကာ္ျငာျပီးေရာ ျမန္မာျပည္က sexy အျဖစ္ဆံုးမင္းသမီးထဲ ၀င္သြားေရာ... သူ႔ေနာက္ေတာ့ ဒီလို scandal ေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ပဲ... စႏၵီျမင့္လြင္၊ သဇင္၊ ပပ၀င္းခင္ စံုလို႔ပဲ... သူတို႔လဲ အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့ လူသိသြားၾကတာပဲ...

ကြ်န္မတို႔ ျမန္မာပရိတ္သတ္ေတြကလဲ သေဘာထားအလြန္ၾကီးၾကတာကိုး... ေဟာင္ေကာင္မွာ Edison Chan နဲ႔ မင္းသမီး ၇ေယာက္ေလာက္ ဓာတ္ပံုေတြ scandal ထြက္တုန္းက ပရိတ္သတ္ေတြ ဆႏၵျပလို႔ သူ႔တို႔ခမ်ာ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြကို ေခတၱ ရပ္ဆိုင္းလိုက္ရတယ္... ေတာင္းပန္မွဳေတြျပဳ... Community အလုပ္ေတြ ျပန္လုပ္... ဟိုအေသး မင္းသမီး Gallian Chaung လဲ နာမည္ေတြပ်က္... Cecilia Chan ဆိုရင္ ရုပ္ရွင္ေတာင္ မရိုက္ေတာ့ဘူး... ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာက်ေတာ့ အဲလို ဟုတ္ဘူး ေျပာင္းျပန္... လူသိမ်ားခ်င္လား မေကာင္းတဲ့ scandal တစ္ခု ျမန္ျမန္လုပ္လိုက္... ျပီးရင္ ခ်ီးမြမ္း ၇ ရက္ ကဲ့ရဲ႕ ၇ရက္ဆိုတဲ့အတိုင္း scandal ကို ေမ့ျပီး သူတို႔က လူသိမ်ားျပီး ေစ်းကြက္ရ... Sponsor ေကာင္းေကာင္းရရင္ ဘယ္ပရိတ္သတ္ ဂရုစိုက္စရာလိုလဲ... အစထဲက ျမန္မာ အႏုပညာ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ေစ်းကြက္သိပ္မေကာင္းတာ ဒီကရွာရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔သာ စားရရင္ စားေလာက္မွာဟုတ္ဘူးေနာ္... Sponsor ေလးဘာေလးရ လူသိမ်ားရင္ ႏုိင္ငံျခားပဲြေလးေတြလိုက္... သီခ်င္းဆိုတတ္တတ္ မတတ္တတ္ Scandal ရွိတဲ့ မင္းသမီးဆိုရင္ ပဲြစည္ေအာင္ ပိုေခၚတတ္ၾကတယ္ေလ...

ဟိုတစ္ေလာက စကာၤပူမွာ ရာဇာေန၀င္းတို႔နဲ႔ ပဲြလုပ္တုန္းက မင္းသမီး သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္ ပါမယ္လို႔ၾကားမိတယ္... ပဲြျပီီးသြားေတာ့လဲ သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္ စကာၤပူကို ေရာက္ကတည္းက ေပ်ာက္သြားလို႔ ပဲြေတာင္ ၀င္မကႏုိင္ေတာ့ဘူးတဲ့... သူက ေနာက္ေတာ့ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးပါတယ္... မေလးရွားကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လိုက္သြားလို႔ ဖုန္းကလဲ ဗက္ထရီကုန္သြားလို႔ အစမ္းတိုက္တဲ့ေန႔ မမွီေတာ့လို႔ ပဲြထဲမပါျဖစ္ေတာ့တာတဲ့... ဟုတ္ရင္လဲ ဟုတ္မွာပါ... ကာယကံရွင္ အသိဆံုးပါ... မဟုတ္ဘူးလို႔လဲ ကြ်န္မ မေျပာပါဘူး... ကြ်န္မလဲ ကာယကံရွင္မဟုတ္... ကြ်န္မ မ်က္လံုးနဲ႔လဲ တပ္အပ္မျမင္ခဲ့ပါဘူး... ဒီေတာ့ ဟုတ္တယ္လို႔ပဲ ဆိုပါစို႔... ကြ်န္မေျပာခ်င္တာက ဟုတ္တယ္ထားအံုး... သူ႔ကိုလာၾကည့္မဲ့ သူ႔ပရိတ္သတ္ေတြကို နည္းနည္းေလးေတာင္ အေလးထားစိတ္မရွိဘူးလား... ဒီပဲြကို လာတဲ့ ပရိတ္သတ္ထဲမွာ သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္ပါမွာမို႔ လက္မွတ္၀ယ္ၾကည့္တဲ့သူ ရွိေကာင္းရွိမွာပဲ... သူ႔ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ ပိုက္ဆံကုန္ျပီး ေနာက္ဆံုး သူက အေပ်ာ္လြန္ေနလို႔ အခ်ိန္မွီျပန္မလာဘူးဆိုတာ ပရိတ္သတ္ကို လံုး၀ မ်က္လံုးထဲမထားတဲ့ အျပဳအမူသေဘာမ်ိဳးဆန္ေနပါတယ္... ကမာၻမွာ တကယ့္နာမည္ၾကီး Celeb ေတြေတာင္ ဒီလိုလုပ္တာ မျမင္ဖူးပါဘူး... ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ဆိုတာ Responsibility ရွိရတယ္... ကိုယ့္အလုပ္ကို ကိုယ္မွ Respect မရွိရင္ ဘယ္တန္ဖိုးရွိေတာ့မလဲ... ဒါေပမဲ့လဲ ျမန္မာပရိတ္သတ္ေတြရဲ႔ သည္းခံႏုိင္မွဳ သေဘာထားၾကီးမွဳကေတာ့ အံ့ၾသေလာက္ပါတယ္... တနည္းအားျဖင့္ စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာပရိတ္သတ္အေနနဲ႔လဲ သူတို႔အေပၚ Strong Hope သိပ္မရွိလို႔လဲ Disappointment သိပ္မရွိတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္... ဘယ္လိုပဲ စဥ္းစား စဥ္းစား ဒါဟာ သူတို႔အတြက္ပဲ မေကာင္းတာပါ...

သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီပဲြဟာ ငါမရွိရင္ မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးမရွိဘူးဆိုကတည္းက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔လဲ မေအာင္ျမင္ေသးဘူးလို႔ ၀န္ခံလိုက္တာပဲ... ျမန္မာပရိတ္သတ္ကလဲ သူမပါလဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္နဲ႔ ပဲြက ဒီတိုင္းျပီးသြားတာ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူ မေအာင္ျမင္ေသးဘူးဆိုတာကို သက္ေသျပလိုက္တာပဲ... ျမန္မာ အႏုပညာသမားထဲမွာ ငါမပါရင္ ဒီပဲြမျဖစ္ပါဘူးဆိုတ့ဲ အႏုပညာသမား မာနနဲ႔ တန္ဖိုး ဘယ္သူ႔မွာရွိမလဲလို႔ သိခ်င္မိတယ္... မၾကံဳၾကိဳက္ေသးလို႔လားေတာ့မသိဘူး ခုထိ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ေသးဘူး... ဒီပဲြထဲမွာ ငါ့ကိုလိုအပ္ခံရတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ရွိသြားေစလဲ... ဂုဏ္ယူခ်င္စိတ္ဘယ္ေလာက္ျဖစ္သြားလဲ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးကို မခံစားဖူးဘူးထင္တယ္...

ကဲပါ ဒါေတြထားလိုက္ပါေတာ့ ခုကေတာ့ ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ သူမ်ား ေ၀ငွထားတဲ့ လင့္ခ္ကို ေတြ႔လို ၾကည့္ရင္း ေရးျဖစ္သြားတာ... လင့္ခ္ထဲမွာ သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္က ႏုိင္ငံျခားသားလား ျမန္မာလားေတာ့ မသိဘူး ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္နဲ႔ Sky park က ေရကူးကန္ထဲမွာ ပါလာတယ္... လင့္ခ္ကေတာ့ ကိုရီးယား အသံလႊင့္ရုံ KBS ကလႊင့္တဲ့ အစီအစဥ္ကပဲ... ဒီဗီြဒီယိုကေတာ့ သူအဲဒိပဲြမလုပ္မီ အရင္တုန္းကလာထားတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္... ဟိုပဲြျပီးမွ လာထားတာလဲ ျဖစ္ႏုိင္သလို... အဲဒိပဲြတုန္းကလာျပီး ပရိတ္သတ္ေတြကို ျပစ္ျပီး ပိုခိုင္တဲ့ Sponsor နဲ႔ sky park ေပၚ ေရာက္ေနတာလဲ ျဖစ္နုိင္တယ္... ျဖစ္ႏုိင္တာေတြကို ေျပာတာပါ... မွန္တယ္လို႔လဲ အာမ မခံပါဘူး... ကာယကံရွင္သာ အသိဆံုးပါ...

ဘယ္ဟာက ေကာင္းတယ္ ဘယ္ဟာက ဆိုးတယ္... သူဘာလုပ္သင့္တယ္... မလုပ္သင့္ဘူးလို႔လဲ ကြ်န္မ မေ၀ဖန္ပါဘူး... အားလံုးက သူမရဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္မွဳပဲ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ပဲ... ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ တျခားႏုိင္ငံေတြမွာ နာမည္ၾကီးလာမွ Scandal ထြက္တယ္... ကြ်န္မတို႔ ႏုိင္ငံမွာေတာ့ Scandal ထြက္မွ နာမည္ၾကီးတယ္ဆိုတာပါပဲ....

P.S ကြ်န္မရဲ႔ ခံစားရတဲ့ တခဏ ခံစားခ်က္အတြက္ ကြ်န္မ လက္ေတြကို မထိမ္းခ်ဳပ္ပဲေရးလိုက္မိတာပါ... ကြ်န္မတစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းရဲ႔ ခံစားခ်က္ အေတြးျဖစ္တဲ့အတြက္ စာဖတ္သူမ်ား ၾကိဳက္သလို သေဘာထားကဲြလဲြႏုိင္ပါတယ္...

You can hope for the better service with "Cherry May"

သားသမီး မေကာင္း မိဘေခါင္း၊ တပည့္မေကာင္း ဆရာေခါင္းဆိုသလိုပဲ ခ်ယ္ရီေမရဲ႕ တာ၀န္ရွိသူေတြဟာ ကြ်န္မဘေလာ့ေပၚကတဆင့္ ကြ်န္မ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ၾကားနာျပီးေနာက္ လွဳိက္လွဲတဲ့ ေတာင္းပန္မွဳကို မေန႔က ညေနက ဖုန္းမွတဆင့္ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္... တဖန္ ခ်ယ္ရီေမဆိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကလဲ ဘေလာ့ကြန္မန္႔မွာ မေန႔က ညက ရွင္းလင္းခ်က္ႏွင့္တကြ ေတာင္းပန္သြားတာကို အားလံုးလဲ ျမင္ႏုိင္ၾကပါတယ္...

အျဖစ္အပ်က္ အျပည့္အစံုေလးကေတာ့...
မေန႔ညက ကြ်န္မအစ္မ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကြ်န္မကို ေျပာပါတယ္... ခ်ယ္ရီေမမွ တာ၀န္ရွိသူ ကိုSteven ဖုန္းဆက္ကာ အျဖစ္အပ်က္အတြက္ ၀မ္းနည္းေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္တဲ့... အဲဒါကို ၾကားရတာနဲ႔တင္ ကြ်န္မအတြက္ အေတာ္ေလး စိတ္ေျပေနပါျပီ... ကြ်န္မလိုခ်င္ခဲ့တာလဲ Sincere Apology ပါပဲ... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မ ဆိုင္မွာတုန္းက မရခဲ့လို႔ စိတ္ထဲ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ေနတာေလးကို ကြ်န္မအေတြးနဲ႔တကြ ဘေလာ့ေပၚမွာ ရင္ဖြင့္မိတာပါ... အဲဒိပိုစ့္ကို ေရးတုန္းက ကြ်န္မဒီလို Apology ရလိမ့္မယ္လို႔ေတာင္ မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ပါဘူး... ခုလို တာ၀န္ယူသိတတ္ျပီး လူၾကီးလူေကာင္းဆန္စြာ Customer ကို အေလးထား ေတာင္းပန္တဲ့အတြက္ ခ်ယ္ရီေမဟာ အားလံုးထက္ ၁ဆင့္သာသြားပါျပီ...

ခ်ယ္ရီေမကို မေန႔က booking လုပ္တုန္းက ကြ်န္မအစ္မဖုန္းနဲ႔ ေခၚခဲ့တဲ့အတြက္... အဲဒိအခ်ိန္ပိုင္း စားေသာက္တဲ့စာရင္းနဲ႔ လာသြားတဲ့ လူအုပ္စုေတြအားလံုးရဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကို ခန္႔မွန္းေျခနဲ႔ ခက္ခက္ခဲခဲ ျပန္ရွာျပီး ခုလို တကူးတကေတာင္းပန္တဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္သူရဲ႔ စိတ္ထား Sincere ျဖစ္မျဖစ္ဆိုတာကို ကြ်န္မ သံသယမျဖစ္ပါဘူး... အဲဒိမတိုင္ခင္လဲ သူ႔ Staff ေတြကို မေန႔က ဘာေတြျဖစ္သြားလဲဆိုတာ ေသခ်ာေမးျမန္းျပီး ျပႆနာကို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္... ခုေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔ Staff ေတြကိုလဲ သိပ္အျပစ္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ယခုကိစၥကေန သင္ခန္းစာယူသင့္ပါတယ္... အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကိုယ္ကိုတိုင္လဲ ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းက Part time လုပ္ခဲ့ေတာ့ Staff ေတြရဲ႔ ဘ၀ကို ခက္ခဲသြားပါေစေတာ့ဆိုျပီး ႏုိင့္ထက္စီးနင္း Complain လုပ္တဲ့လူစားမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး... ဒါေၾကာင့္လဲ အဲဒိေန႔က အက်ယ္အက်ယ္ ထပ္ေျပာမေနေတာ့ပဲ ပိုေကာက္တာကို မယူရင္ပဲလံုေလာက္ျပီဆိုျပီး စိတ္ေလ်ာ့ျပီး ျပန္လာခဲ့တာပါ... ကြ်န္မရဲ႔ Part Time အေတြ႔အၾကံဳေၾကာင့္ပဲ Service လိုင္းမွာ ဒီလို ျပႆနာကို ဘယ္လို Handle လုပ္သင့္တယ္ဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္မိတာပါ...

ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုပဲ စဥ္းစား စဥ္းစား Common Sense ရွိတဲ့ Staff တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဲဒိတုန္းက အားနာတဲ့ အျပံဳးေလးနဲ႔ေတာင္ ကြ်န္မတို႔ကို မေတာင္းပန္ခဲ့ဘူးဆိုတာကို ေတြးမိေတာ့ ဘေလာ့ေပၚမွာ ဒီ Issue ကို ခ်ေရးျပီး ရင္ဖြင့္လိုက္တာပါ... ဟုတ္ပါတယ္... Common Sense ပါ... ဘယ္သူမဆို ကိုယ္အမွားလုပ္မိရင္ အထိုက္အေလ်ာက္ ၀န္ခံရဲရတယ္... ေတာင္းပန္ရဲရတယ္... အဲဒါမွ တိုးတက္မွဳရွိတာ... ကြ်န္မလဲ အဲဒိအက်င့္ကိုရွိေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးက်င့္သံုးေနတယ္... ခ်ယ္ရီေမက ၀န္ထမ္းေတြလဲ က်င့္သံုးမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္...

ေနာက္ေတာ့ ကိုSteven က ကြ်န္မအစ္မဆီက Apology အတြက္ေမးလ္ပို႔မွာမို႔ ေမးလ္လိပ္စာေတာင္းေတာ့ ကြ်န္မအစ္မက ကြ်န္မေမးလ္လိပ္စာကိုပါ ထည့္သြင္း CC လုပ္ဖို႔ ျပန္လိုက္ပါတယ္... အဲဒိေမလ္းကို ေစာင့္ေနခဲ့လို ဒီပိုစ့္တင္တာ အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ေမလ္းအစား ကိုSteven ဆီက ေနာက္ထပ္ SMS တစ္ေစာင္ရရွိခဲ့ပါတယ္...

ေနာက္ထပ္ SMS ထဲမွာေတာ့ ကြ်န္မနဲ႔တကြ ကြ်န္မမိဘေတြကိုလဲ ခုလို မိသားစုအျပင္သြားတဲ့ေန႔မွာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္အတြက္ ေတာင္းပန္ေၾကာင္း၊ သူ႔ ၀န္ထမ္းအတြက္ သူတာ၀န္ယူေၾကာင္းေျပာခဲ့တဲ့အျပင္ ေနာင္မွာလဲ သူတို႔ ၀န္ေဆာင္မွဳကို ဒိထက္ေကာင္းေအာင္ ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ခုလို ေ၀ဖန္မွဳေၾကာင့္ သူတို႔အတြက္လဲ သင္ခန္းစာရေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္...

ကဲ... ဒီလိုဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔ ျမန္မာ Customer ေတြအေနနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္တဲ့ ၀န္ေဆာင္မွဳေကာင္းမြန္တဲ့ Customer ကို Customer လို ဆက္ဆံတဲ့ Service မ်ိဳးကို ေပးႏုိင္တဲ့ ျမန္မာဆိုင္ "ခ်ယ္ရီေမ" ဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔ရျပီလို႔ မွတ္ခ်က္ခ်မိပါတယ္... ခုလိုမ်ိဳး Customer feedback ကို ေကာင္းမြန္စြာ Handle လုပ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ကိုSteven ႏွင့္တကြ တာ၀န္ရွိသူမ်ားအားလံုးကို ကြ်န္မ မေဗဒါက ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္...

အၾကံေပးခ်င္တာက (ဆရာလုပ္တယ္လို႔ မထင္ေစလိုပါ... ဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့သူေတြက ကိုယ့္ထက္ ပိုသိတယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ပါတယ္)
အခန္း ၁ခန္းဆို ၁ခန္း... ၂ခန္းဆို ၂ခန္း... Staff နာမည္တပ္ျပီးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို Assign လုပ္ထားမယ္ဆိုရင္ ဟိုလူလိုလို ဒီလူလိုလိုမျဖစ္ေတာ့ပဲ ပိုျပီး organized ျဖစ္ျဖစ္ serve ႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္... သူတို႔အတြက္လဲ သူတို႔ တာ၀န္ယူရတဲ့ အခန္းအတြက္ Responsibility စိတ္ဓာတ္ေလးလဲရွိလာႏုိင္ပါတယ္... ျပီးေတာ့ ေအာ္ဒါယူတာက တစ္ေယာက္... ပိုက္ဆံလာယူတာက တစ္ေယာက္... ကီးအင္လုပ္တာက တစ္ေယာက္နဲ႔ Misunderstanding ျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရးနည္းသြားပါလိမ့္မယ္... အဲလိုု တစ္ေယာက္စီ Assign လုပ္ထားျပီးမွ သိပ္အလုပ္မမ်ားတဲ့သူက အလုပ္မ်ားတဲ့သူကို လိုအပ္သလို ကူညီေပးလို႔လဲရပါတယ္... (ဒီလိုကူညီေပးမွေတာ့ ဘာထူးမွာလဲ အရင္ကလိုပဲ တစ္ခန္းကို ေဗ်ာက္ေသာက္ serve ေနတာနဲ႔ အတူတူပဲေပါ့လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔)... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ျခားလူက လာကူတဲ့သူဆိုေပမဲ့ Assign လုပ္ခံထားရတဲ့သူက ဒီအခန္းနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး တာ၀န္ရွိေနတဲ့သူမို႔ပါပဲ... အဲဒိအတြက္ ကူေပးတဲ့ သူကလဲ အခန္းတာ၀န္ရွိ Staff ကို အေျပာင္းအလဲရွိရင္ အသိေပးလိုက္ရုံပါပဲ... ကြ်န္မတို႔ Customer ေတြ အေနနဲ႔လဲ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဘယ္သူ႔ကို ရွာရမယ္ဆိုတာ တိတိက်က် သိႏုိင္ပါတယ္... တစ္စံု တစ္ခုျဖစ္လို႔မွ "ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ"လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့မွ မ်က္လံုး ေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႔ "ဟို... သူ... အင္း... မသိဘူး" ဆိုျပီး ဟုိလူ႔ လက္ညွဳိးထိုုး ဒီလူ႔လက္ညွဳိးထိုး တကယ္ အမွားလုပ္တဲ့ Staff က က်ေတာ့ ေရွာင္ေန အဲလိုမျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့... ကိုယ္တာ၀န္ယူရတဲ့ အခန္းမွာ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ရင္ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တာ၀န္ယူထားတဲ့ Staff က ခ်ယ္ရီေမကို ကိုယ္စားျပဳေျဖရွင္းရမွာပဲ... ဒီလိုနဲ႔ မႏုိင္ေတာ့မွ Team Leader ဆိုလဲ Team Leader... Manager ဆိုလဲ မန္ေနဂ်ာအဆင့္က ျပႆနာကို အဆင့္ဆင့္ကိုယ္တြယ္သင့္တယ္...

အဲလိုလုပ္ဖို႔ အခက္အခဲေတြရွိေနတာလဲျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္... လူအင္အားမလံုေလာက္ဘူးဆိုတာကိုလဲ ကြ်န္မ ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္... အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြရွိေနလို႔ လုပ္လို႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုလဲ ကိစၥမရွိပါဘူး... အၾကံေပးယံုသက္သက္ပါ...

Attention to Cherry May Karaoke, Singapore

Photo Credit to Cherry May's Facebook

မေန႔က ကြ်န္မတို႔ မိသားစုအတူတူ ေလွ်ာက္လည္ရင္း အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ညေနေရာက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီေမ ျမန္မာကာရာအိုေကဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆိုဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကပါတယ္... အဲဒိမတိုင္ခင္ ၃ရက္ေလာက္ကမွ ကြ်န္မ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ယ္ရီေမကို ပထမဆံုးေရာက္ဖူးခဲ့ပါတယ္... အဲဒိအတြက္ ကြ်န္မက recommend ေပးလို႔ ကြ်န္မမိသားစု တစ္ခုလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ သြားခဲ့ၾကတာပါ... တစ္ေနကုန္ေလွ်ာက္သြားထားၾကလို႔ ညေနဘက္မွာ ပင္ပန္းျပီး ဗိုက္ေတြလဲဆာေနေတာ့ ကာရာအိုေကခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ အစားအေသာက္ေတြ အမ်ားၾကီး ကြ်န္မတို႔မွာစားရင္း သီခ်င္းဆိုရင္း ကြ်န္မတို႔ရဲ႔ အခ်ိန္ေတြ အကုန္ျမန္ခဲ့ပါတယ္...

ကြ်န္မတို႔ မိသားစုအတြက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီေမဖြင့္လိုက္တဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ရမလိုေတာင္ျဖစ္ေနပါတယ္... ကြ်န္မတို႔မိသာားစု လိုအပ္သမွ်အခ်က္ေတြနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ေနရာမို႔ပါ... ကြ်န္မတို႔လဲ ျမန္မာသီခ်င္းကို အားရပါးရဆိုႏုိင္သလို... အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကြ်န္မေဖေဖအတြက္ ျမန္မာ ေရွးသီခ်င္းေတြဆိုလို႔ရသလို... ေမေမအၾကိဳက္ ျမန္မာမုန္႔ေတြကိုလဲ ေအးေအးေဆးေဆးစားလို႔ရလို႔ အဟုတ္ကိုပဲ ေနာက္လဲ ကြ်န္မတို႔မိသားစု ခဏခဏေရာက္မဲ့ေနရာေလးပါပဲ...

ဆိုင္ခန္းအျပင္အဆင္ အိမ္သာ ခန္းတြင္းပစၥည္း အားလံုးအစစအရာရာဟာလဲ စကာၤပူက တျခားကာရာအိုေကဆိုင္ေတြနဲ႔ တူတူေလာက္ရွိပါတယ္... ၀န္ထမ္းေတြရဲ႔ ဆက္ဆံေရးလဲ လက္ခံႏုိင္ေလာက္စရာအထိေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ (သူတို႔ဆိုင္က စားေသာက္စရာေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေမးလိုက္တိုင္းဘာမွ တိတိက်က် ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ မသိတာေလာက္ကိုေတာ့ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္)... သို႔ေသာ္ ကြ်န္မတို႔ေတြရဲ႔ အမွတ္ရစရာေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြနဲ႔အတူ ခ်ယ္ရီေမရဲ႔ အမွတ္ရစရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုက Bill လာတဲ့အခါမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္...

ကြ်န္မတို႔ မိသားစု ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ အမ်ားၾကီးမွာမွာ ကိုယ္မွာစားထားတာဘာေတြလဲ ဘယ္ေလာက္မွာစားထားလဲဆိုတာ ေကာင္းေကာာင္းမွတ္မိပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္မတို႔မိသားစုက အျမဲတမ္း အမ်ားၾကီးမွာစားတတ္လို႔ မွတ္မိတယ္ဆိုတာက အက်င့္ျဖစ္ေနပါျပီ... ျပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔မိသားစုမွာ ေသာက္တတ္တာ ေဖေဖတစ္ေယာက္ပဲရွိပါတယ္... ေဖေဖ့အတြက္ အစက Wisky 1 Jug ဆိုလို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ားလဲေမးေတာ့လဲ ေကာင္မေလးက ေသခ်ာမသိပါဘူး... ဒါေပမဲ့လဲ မွာလိုက္ပါတယ္... Wisky 1 Jug နဲ႔ ဘီယာ ၁ Jar မွာပါတယ္...
Menu ေပၚမွာ Tiger Beer 1 Jar S$20 လို႔ေရးထားပါတယ္... Wisky 1 Jug ကို ၂၄ေဒၚလာပါ... (၁ jug မွာ ၄ ပတ္ပါတယ္လို႔ ေနာက္မွဆိုင္ကေကာင္မေလးအေျပာအရသိရပါတယ္... ၄ ပတ္ဟုတ္မဟုတ္ကေတာ့ ေသာက္တဲ့သူအသိဆံုးျဖစ္မွာပါ.. ကြ်န္မကေတာ့ ေရခဲေတြေတာ္ေတာ္မ်ားတာေတာ့ သတိထားမိပါတယ္... ဒါေတြထားပါေတာ့ ခုက သူတို႔ဆိုင္က အစားအေသာက္ ၀န္ေဆာင္မွဳကို ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး... စားစရာေတြကေတာ့ မဆိုးပါဘူး အရသာေကာင္းပါတယ္... )

ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းေဘလ္လာေတာ့ ကြ်န္မတို႔မွာထားတာေတြထက္ အေရအတြက္ေတြပိုေနတာ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္... မွားတာလဲ သူတို႔အတြက္ေတာ့ အမွားေကာင္းေလးပါ... ေစ်းမ်ားတဲ့ ဘီယာကိုမွ ၁ ဂ်ားကေန ၂ဂ်ားစာလာေကာက္ထားပါတယ္... ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မေမေမစားတဲ့ လက္ဘက္ထမင္းကိုလဲ ၂ပဲြကေန ၃ပဲြလုပ္ထားပါတယ္... ျပီးေတာ့ ဘီယာက မန္ႏ်ဴးေပၚမွာ ၂၀ ဆိုျပီး တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ၂၂ေဒၚလာ ယူထားပါတယ္... အဲဒါကို ေမးေတာ့ သူက Menu ေပၚက Tiger Beer ကိုေျပာတာျဖစ္ျပီး တကယ္တမ္းက်ေတာ့ Tiger မရွိလို႔ Heineken Beer ကို ထည့္လိုက္ေၾကာင္း အဲဒိအတြက္ ၂ေဒၚလာပိုေၾကာင္းေျပာပါတယ္... ကြ်န္မခုေထာက္ျပလိုတာက ပိုက္ဆံ ၂ေဒၚလာ ကြာဟခ်က္မဟုတ္ပါဘူး... အားလံုးလဲ ကြ်န္မတုိ႔ Customer ေတြဘက္က ဘယ္လိုခံစားရမလဲဆိုတာ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးၾကံဳဖူးရင္သိႏုိင္ၾကသလို... သူတို႔ ဆိုင္သမားေတြဘက္က အဲလို အခ်ိန္မွာ ဘယ္လို Action မ်ိဳးယူသင့္လဲဆိုတာကိုလဲ သိသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္... Basic customer service ပါ...

၁ အခ်က္ Menu ေပၚမွာ Tiger Beer တစ္ခုထဲကိုသာေရးထားျပီး Heineken Beer ဆိုတာ လံုး၀မရွိပါဘူး... တကယ္လို႔ သူတို႔ဆိုင္မွာလဲ ေရာင္းတယ္... ေစ်းလဲမတူဘူးဆိုရင္ မန္ႏ်ဴးေပၚမွာ ေဖာ္ျပေပးသင့္ပါတယ္...

၂ အခ်က္ တကယ္လို႔ Customer မွာတဲ့ Item မရွိဘူးဆိုရင္ (ေစ်းတူတာ မတူတာ အပထားအံုး)... Customer Preference အရ လာေရာက္ေမးျမန္းသင့္ပါတယ္... "Tiger Beer ကေတာ့ ဒီေန႔ကုန္ေနလို႔.. Heineken နဲ႔ အစားထိုးလို႔ရမလား" လို႔ အသိေပးသင့္ပါတယ္...

၃အခ်က္ကေတာ့ အထူးသျဖင့္ ေစ်းမတူတဲ့ ကုန္ပစၥည္း ၂မ်ိဳးကို Customer ကို အသိမေပးပဲ ယခုလိုပဲ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး Serve လိုက္သင့္ပါလား...

အေပၚက သံုးခ်က္ကေတာ့ Brand မတူ ေစ်းမတူတဲ့ ကုန္ပစၥည္း ၂ မ်ိဳးကို Customer ကို အသိမေပးပဲ လုပ္ခ်င္တာလုပ္တဲ့အေပၚ ကြ်န္မရဲ႔ ျဖစ္သင့္တယ္ထင္တဲ့ အၾကံျပဳခ်က္ပါ...

ခု ဆက္လက္ျပီး အၾကံျပဳခ်င္တာကေတာ့ မွာထားတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြ အေရအတြက္ Bill ေပၚမွာ တိုးေနတာကိုပါ... ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ ျမန္မာဆိုင္ကို ၁ခါသြား ၁ခါျဖစ္တဲ့အတြက္ "တိုက္ဆိုင္လိုက္တာမ်ားကြာ" လို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုျဖစ္ေနပါျပီ... ဘီယာေစ်းက Menu ေပၚကနဲ႔ ကြာရုံတင္မကဘူး ၁ဂ်ားကို ၂ဂ်ား လုပ္ထားေတာ့ ေစ်းက ကြ်န္မတို႔သိထားတာထက္ ၂ဆေတာင္မကေတာ့ပါဘူး... (ေစ်းအၾကီးဆံုး ဘီယာ Item ကမွ တိုးေနတဲ့အတြက္ စဥ္းစားစရာေတာ့ ေကာင္းလွပါတယ္)... လက္ဘက္ထမင္းကလဲ ၂ပဲြေတာင္မကုန္တာ ၃ပဲြလုပ္ထားလို႔ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္...

ဒီေတာ့ ကြ်န္မတို႔က ဒါေတြ ဒါေတြကေတာ့ ပို Charge ထားတယ္လို႔ ေဘလ္လာေပးတဲ့ ေကာင္းမေလးကို ေျပာေတာ့...
သူ႔ဘက္ကလဲ surprise ျဖစ္ပံုမရပါဘူး... ေအးေဆးပဲျပီးသြားပါတယ္... ကြ်န္မက အစက အေတာ္ေလးေတာင္ ျငင္းရေတာ့မယ္ထင္လိုက္တာပါ... (ဒါကိုပဲ Service ေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆခ်င္ေသးလား)..

တကယ္လို႔ သူတို႔ဘက္က ကြ်န္မတို႔ ဘီယာ ၂ဂ်ားမွာတယ္လို႔ အမွတ္မွားရုိးမွန္ရင္... ပံုမွန္ဆိုင္သမားေတြရဲ႔ Reaction က ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ထင္ပါသလဲ... ကြ်န္မ စိတ္ကူးၾကည့္မိတာ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ကြ်န္မတို႔ကို "ျပန္စစ္ၾကည့္ပါရေစ" ဘာညာဆိုျပီးထပ္သြားစစ္မယ္... ဒါမွမဟုတ္ ကြ်န္မတို႔ကို အနည္းနဲ႔အမ်ားျပန္ျငင္းလိမ့္မယ္လို႔ထင္မိပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔က ေဘလ္ကို စစ္လိုက္ျပီး ဘီယာက ၁ဂ်ားပိုတယ္ လက္ဘက္ထမင္းက တစ္ပဲြပိုေကာက္ထားတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရုံနဲ့... ဆိုင္က ေကာာင္မေလးဘက္က "ေအာ္" ဆိုျပီး တစ္လံုးတည္းနဲ႔ ျပီးသြားတဲ့အတြက္ သာမာန္ reaction မ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ၾကိဳတင္သိေနတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးလို႔ ကြ်န္မဘက္က ခံစားရပါတယ္... (ဟုတ္ခ်င္မွလဲဟုတ္မွာပါ...) ဟုတ္တာ မဟုတ္တာကေတာ့ ကာယကံရွင္ အသိဆံုးျဖစ္မွာပါ... ကြ်န္မဘက္ကလဲ ကြ်န္မခံစားရသလို Customer ဘက္က ေဖာ္ျပတာပါ...

အဲဒိေနာက္ေတာ့ စာဖတ္သူတို႔သာ Customer ဆိုရင္ ဘယ္လိုတံု႔ျပန္မွဳမ်ိဳးကို ဆက္ျပီး ေမွ်ာ္လင့္မလဲ... Apologies ပါ... ကြ်န္ေတာ္/ကြ်န္မတို႔ ေဘလ္ပိုေတာင္းမိတဲ့အတြက္ Sorry ပါပဲဆိုတဲ့ စကားေလး တစ္လံုးကို Sincere ျဖစ္တဲ့ပံုမ်ိဳးေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္ေတာင္ ကြ်န္မတို႔ ေက်နပ္သြားမွာပါ... ၁ခါလာ ၁ခါဒါမ်ိဳးၾကံဳလိုက္ရပင္မဲ့ "ေအာ္... ျဖစ္တတ္ပါတယ္ေလ" ဆိုျပီးေတာ့ပဲ ျပည္ဗံုးကားခ်လိုက္မိျပီး ခုလို ဘေလာ့ေပၚကို ေရာက္လာေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ သူတို႔အားလံုးက သူတို႔အျပစ္ကို လံုး၀ ၀န္ခံတဲ့ အျပဳအမူမရွိပါဘူး... ဒါမွမဟုတ္ "ေဘလ္ Key လုပ္တာ ငါမဟုတ္ေတာ့ ငါ့အျပစ္မဟုတ္ဘူး" ေအာ္ဒါယူတာက တစ္ေယာက္... ေဘလ္ကီးတာက တစ္ေယာက္... ေဘလ္လာယူတာကတစ္ေယာက္မို႔... ေဘလ္ လာယူတဲ့သူက သူ႔အျပစ္မဟုတ္လို႔ ေတာင္းပန္စရာမလိုဘူးလို႔ ယူဆတာလား... ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ Customer နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ဆိုင္မွာရွိတဲ့သူေတြကို Represent လုပ္တယ္လို႔ ကြ်န္မကေတာ့ ယူဆတယ္... ဒိအတြက္ Sorry ဆိုတာေလာက္ေတာ့ သူေျပာသင့္တယ္လို႔ ကြ်န္မဆံုးျဖတ္ရင္ ကြ်န္မဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို မွားတယ္လို႔ေျပာႏုိင္မလား... အဲလိုမဟုတ္ပဲ (ဘီယာ ၂၄ေဒၚလာ + လက္ဖက္ထမင္း ၄ေဒၚလာ = ၂၈ ေဒၚလာ) ပိုေကာက္ျပီး သူတို႔ဘက္က ဘာမွမျဖစ္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံခံလိုက္ရတာကေတာ့ Customer လဲျဖစ္ဖူးတယ္... အဲလိုမ်ိဳးလဲ ဆက္ဆံခံရဖူးတဲ့ သူေတြသိမွာပါ... (ဘီယာဖိုး Menu နဲ႔ မတူတာကိုေတာ့ ၂က်ပ္ထဲမို႔ ေျပာခ်င္စိတ္မရွိေတာ့လို႔ ေပးလိုက္တယ္)

အဲဒိဆိုင္က ျပန္ေတာ့ စိတ္ထဲ ခုလု ခုလုျဖစ္ေနတဲ့အျပင္... ကြ်န္မေခါင္းထဲ အေတြးေတြနဲ႔ စဥ္းစားေနမိတယ္...

ျမန္မာဆိုင္ဆိုျပီး အားေပးၾကလို႔ ျမန္မာ Customer ဆိုျပီး ဒီလို service မ်ိဳးပဲေပးတာလား...

ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာဆိုင္လာျပီး ဘယ္လို Customer Service မ်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးေနေသးလဲလို႔ အျပစ္တင္ရင္လဲ ခံရမွာပဲ...

မင္းတို႔ ငါတို႔ဆိုင္နဲ႔ ကင္းႏုိင္လို႔လား ငါတို႔ဆိုင္က စကာၤပူမွာ ၁ဆိုင္ထဲရွိတဲ့ ျမန္မာကာရာအိုေကဆိုင္ လို႔မ်ား စိတ္ထဲေၾကြးေၾကာ္ေနမလာား...

မင္းတို႔ ငါတို႔ဆိုင္ေနာက္မလာလို႔လဲ ကိစၥမရွိဘူး ငါတို႔ဆိုင္မွာ လူေတြေန႔တိုင္းျပည့္လို႔ သီခ်င္းဆိုဖို႔ booking လုပ္ရတယ္... အခ်ိန္ Extend တိုးခ်င္လို႔ေတာင္မရဘူး ေနာက္လူေစာင့္ေနရတဲ့အထိ ေရာင္းေကာင္းတယ္လို႔မ်ား မထိမဲ့ျမင္ အျပံဳးျပံဳးေနမလား...

ဒါေပမဲ့ အဲဒါမ်ိဳးအေတြးမ်ိဳးကို အဲဒိ ဆိုင္သားေတြ ေတြးခ်င္ေတြးမယ္ ဆိုင္ရွင္ကေတာ့မေတြးေလာက္ဘူး (သူ႔အက်ိဳးအတြက္ ေတြးလဲ မေတြးသင့္ဘူး) လို႔ ကြ်န္မထင္တာပါပဲ... ဆိုင္ရွင္ေတြက လူငယ္ေတြစုျပီး ဖြင့္ထားတယ္လို႔လဲ ၾကားပါတယ္... ဒီလိုဆိုေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔ သူတို႔ ဒီလိုေတြးမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ယံုၾကည္လို႔ရတယ္လို႔ထင္ပါတယ္... သူတို႔ဒီဆိုင္ကိုဖြင့္တာ စီးပြားေရးသက္သက္အျပင္ သီခ်င္းၾကိဳက္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေလးကို ျဖည့္စြက္ေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းမိပါတယ္... လူငယ္ေတြဦးစီးတယ္ဆိုေတာ့ စီးတီးေဟာက ဆက္ဆံေရးပ်က္စီးျပီးသား တျခားျမန္မာဆိုင္ေတြနဲ႔မတူ ဆက္ဆံေရးေကာင္းျပီး Best customer service ေပးမယ္လို႔လဲ သူတို႔ စိတ္ကူးခဲ့မယ္ထင္ပါတယ္... ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ဆိုင္ရွင္ရဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလး စတင္ပ်က္စီးစျပဳေနျပီလို႔ သတိေပးပါရေစ...

ကြ်န္မအရင္ကေျပာဖူးသလို ေရာင္းခ်သူရဲ႔ ေစတနာဟာ စားသံုးသူအေပၚ သက္ေရာက္မွဳရွိတယ္ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ... ဒီလိုမ်ိဳး Service နဲ႔ Treatment ေတြကို မျပင္ဘူးဆိုရင္ျဖင့္ ခ်ယ္ရီေမရဲ႔ နာမည္ ၾကာရွည္ခံမခံကို သံသယျဖစ္မိပါတယ္... စီးတီးေဟာေပၚက ျမန္မာဆိုင္ေတြဆက္ဆံေရးမေကာင္းခဲ့လို႔ တစ္ဆိုင္မေကာင္း ေနာက္တစ္ဆိုင္ ေျပာင္းထိုင္ပါတယ္... နည္းနည္းစိတ္ဆိုးရင္ ၁လေလာက္ လံုး၀မစားပါဘူး... (တစ္ဆိုင္ကိုေတာ့ ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ လံုး၀ ဘမ္းထားပါတယ္)... ခ်ယ္ရီေမကိုေတာ့ ဒီတစ္ၾကိမ္အမွားအတြက္ Bad Impression ျဖစ္သြားပင္မဲ့ ကြ်န္မဘက္က အခြင့္အေရးေပးတဲ့အေနနဲ႔ စိတ္ရွိရင္ ရွိသလို လာခ်င္လာေနအံုးမွာပါ (၁ဆိုင္တည္းရွိတာကိုး... ဒါေတာင္ ကြ်န္မ မိသားစု၀င္ေတြက ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္သြားမသြားေတာ့ အာမ မခံပါဘူး)... အဲေနာက္တစ္ခါလာရင္လဲ ေဘလ္ကို ေသခ်ာစြာစစ္ေဆးဖို႔လဲ ျပင္ဆင္္လာမွာပါ... ဒါေပမဲ့ ေနာက္အၾကိမ္ေတြထပ္လာလို႔ တိုးတက္မွဳမရွိပဲ ဆုတ္ယုတ္လာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္မဘမ္းစာရင္းထဲ ထည့္သင့္ရင္ထည့္မွာပါပဲ... ေကာ္ပီသီခ်င္းဆိုတဲ့ ျမန္မာအဆိုေတာ္ေတြကို ဒီတစ္ၾကိမ္ေက်းဇူးတင္တာက အဂၤလိပ္ကာရာအိုေကဆိုင္သြားလဲ ျမန္မာစာသား ကိုယ့္ဘာကိုယ္ ထည့္ျပီးဆိုလို႔ရေနတုန္းပါပဲ...

ခါခ်င္ေကာင္ မာန္တင္းလို႔ ေတာင္ၾကီးကို ျဖိဳႏုိင္မယ္ထင္လာဆိုျပီးမ်ား မဲ့ျပံဳးျပံဳးေနျပီလား... ခါခ်င္ေကာင္ ၁ေကာင္တည္းေတာ့့ ေတာင္ၾကီးကို မျဖိဳႏိုင္ပင္မဲ့ ခါခ်င္ေကာင္ေတြအမ်ားၾကီးဆိုရင္ေတာ့ ေတာင္ၾကီးကိုျမိဳရင္ေတာင္ ျမိဳႏုိင္မွာပါ... ေတာင္နဲ႔ အျပိဳင္ ခါခ်င္ဗို႔ၾကီးေတာင္ လိုက္ေဆာက္ႏုိင္ရင္ေဆာက္ႏုိင္မွာပါ... Customer တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းကို ဒီလို Service မ်ိဳးေပးတာမ်ားလို႔ ခံရတဲ့သူမ်ားလာရင္ ၁ေယာက္... ၁ေယာက္နဲ႔ အပ်က္အပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္မွာ စိုးလို႔ပါ... တကယ္လို႔ အျပိဳင္ေနာက္တစ္ဆိုင္တစ္ခ်ိန္ရွိလာမယ္... Service ကလဲ ေကာင္းမယ္ဆိုရင္... ကြ်န္မလို လူမ်ိဳးအတြက္ကေတာ့ အစားအေသာက္မေကာင္းအံုးေတာ့ ယွဥ္လာရင္ အဲဒိပဲသြားျဖစ္မွာပါ...

ဒီေတာ့ ကြ်န္မတုိ႔ေတြရဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတိုင္း စကာၤပူမွာရွိတဲ့ ျမန္မာအသိုင္းအ၀ိုင္း ျမန္မာဆိုင္ေတြထဲမွာ ႏုိင္ငံတကာဆိုင္ေတြလို Service ေကာင္းေကာင္း အဆင့္မွီမွီနဲ႔ရွိတာ ခ်ယ္ရီေမေဟ့ လို႔ ေခါင္းေမာ္ျပီး ေျပာႏုိင္တဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွိေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး ထိမ္းသိမ္းေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုလိုပါတယ္... အဲဒိဆိုင္တိုးတက္မွဳက ကြ်န္မအတြက္ ဘာအက်ိဳးအျမတ္မွမရွိပါဘူး... ဆိုင္ပိုင္ရွင္ပဲ တိုးတက္မွာပါ... အနည္းဆံုး ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တစ္ျခားလူမ်ိဳးေတြကို ဂုဏ္ယူစြာေခၚလာႏုိင္တဲ့ ဆိုင္မ်ိဳးရွိရင္ ကြ်န္မေက်နပ္ပါျပီ...

ခ်ယ္ရီေမ တိုးတက္မွဳကို လိုလားတဲ့
Customer မေဗဒါ

P.S No ill or other intention . It's just a customer feedback

Inspirational Hindi Movie "3 Idiots" - Recommendation

ကြ်န္မတို႔အေခၚ ကုလားကားေပါ့ေနာ္... ဒါေပမဲ့ တိတိက်က်ေခၚရင္ေတာ့ ဟင္ဒီကား... ေတာ္ရုံတန္ရုံ ဟင္ဒီကားလို႔ေျပာလိုက္ရင္ ၾကည့္ေနက်မဟုတ္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက "ဟင္"ကနဲျဖစ္တတ္ၾကတယ္... ကုလားကားက ကမယ္ ဆိုမယ္ ၀မ္းနည္းလဲက ေပ်ာ္လဲက လို႔ ေ၀ဖန္တတ္ၾကတယ္... ဟုတ္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ သူတို႔မွာလဲ သူတို႔ ရုပ္ရွင္ရုိက္တဲ့ မူနဲ႔ သူတို႔ အဆင့္ရွိတယ္... English ကားေတြမွာေတာင္ Musical movie ဆိုျပီး သီးသန္႔ေတာင္ ၾကည့္ၾကေသးတာ... ဟင္ဒီကားေတြမွာ သီခ်င္းဆိုတာ ကတာကို ဘာလို႔ အျပစ္တင္ခ်င္ၾကတာလဲ... ရုပ္ရွင္ကို ရုပ္ရွင္လိုနားလည္ျပီးၾကည့္လုိက္ရင္ အရသာရွိမွာပါ... ကြ်န္မကေတာ့ ဟင္ဒီကားေတြကို ၾကိဳက္တဲ့အခ်က္ထဲမွာ အကအခံု သီခ်င္းေတြပါလို႔လဲပါတယ္... Hollywood နဲ႔ အျပိဳင္ Bollywood ကိုေတာင္ တည္ေထာင္ျပီး ေအာ္စကာေတြဆြတ္ခူးေနတာလဲ သူတို႔ရုိက္တဲ့ကားေတြခ်ည္းပဲ... သူတို႔ဟာ အႏုပညာေလာကထဲမွာ အဆင့္အတန္းရွိရွိနဲ႔ကို ရပ္တည္ေနတာ... ဒီေတာ့ ေျပာခ်င္တာ ဟင္ဒီကား (ကုလားကား) ဆိုလို႔ အထင္မေသးပဲ ၾကည့္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္...

ကြ်န္မ Recommend ေပးခ်င္တဲ့ ကားေလးကေတာ့ မင္းသားေခ်ာ Aamir Khan နဲ႔ မင္းသမီးေခ်ာ Kareena Kapoor တို႔က ေခါင္းေဆာင္ ပါ၀င္ထားပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဒီကားမွာ မင္းသားနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ဇာတ္လမ္းက ပိုျပီး အဓိကက်ပါတယ္... မင္းသမီးေတာင္ သိပ္ေတာ့ အဓိကမက်လွပါဘူး...

ဇာတ္လမ္ေလးကေတာ့....

အႏၵိယထိပ္သီး အင္ဂ်င္နီယားရင္းေက်ာင္းမွာ အမ်ားတကာနဲ႔မတူပဲ ထူးျခားတဲ့ Personality ရွိတဲ့ Rancho ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ Faran နဲ႔ Raju ၂ေယာက္က ေက်ာင္းျပီးသြားေတာ့ အဆက္အသြယ္ပ်က္ လံုး၀ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ သူတို႔ သူငယ္ခ်င္း Rancho ကို ျပန္လိုက္ရွာရင္း ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္တာကို အေျခခံထားပါတယ္...

Rancho ဟာ အင္ဂ်င္နီယာပညာရပ္ကို အလြန္စိတ္၀င္စားသူျဖစ္ျပီး သူယံုၾကည္ရာကို ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ဦးတည္ခ်က္မပ်က္ပဲေဆာင္ရြက္ႏုိင္တယ္... သူမ်ားေတြက စာေမးပဲြအမွတ္ေကာင္းမွ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရမယ္ဆိုျပီး ျပိဳင္ဆိုင္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂရုမစိုက္ပဲ သူေလ့လာခ်င္တာကိုပဲေလ့လာေနတတ္တဲ့ လူစားမ်ိဳး... သူဟာ စာအုပ္ထဲက သင္ရုိးေတြကို ႏွဳတ္တိုက္မက်က္ပဲ သေဘာတရားကို တကယ္ေလ့လာ နားလည္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ားနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့ တမူကဲြျပားေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္... အဲဒိအတြက္လဲ သူ ဘယ္သူကိုမွ ဂရုမစိုက္ဘူး... ဘယ္သူ႔ကိုမွလဲ မထိခိုက္ဘူးေလ... သူ႔အထင္အျမင္ေတြကို ရဲရဲတင္းတင္း ခ်က္နဲ႔လက္နဲ႔ ျပန္ေျပာရဲတဲ့အတြက္ ဆရာေတြက မ်က္မုန္းက်ိဳးတဲ့အျပင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးနဲ႔လဲ အျမဲတမ္း ျပႆနာတတ္ေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္...

လူငယ္္ပီပီ ေလွာင္တယ္ ေျပာင္တယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္... သူ႔နဲ႔ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ Fahan နဲ႔ Raju တို႔ရဲ႔ မိသားစု ေတြကေတာ့ သူ႔မိသားစုေလာက္ မခ်မ္းသာဘူး... သူတို႔သားေတြကို အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေစခ်င္လြန္းလို႔သာ ရွိစုမဲ့စုနဲ႔ ေက်ာင္းထားရတာျဖစ္တယ္... သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း အနည္းက်ဥ္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့

Fahan မိသားစုက သာမာန္လူတန္းစားျဖစ္တယ္... သူေမြးလာကတည္းက မိဘေတြက သူ႔ကို အင္ဂ်င္နီယာလုပ္ရမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့လို႔ သူ႔ခမ်ာ ေရြးစရာလမ္းမရွိပဲ မိဘဆံုးျဖတ္တာကို လိုက္နာခဲ့သူျဖစ္တယ္... သူတကယ္၀ါသနာပါတာကေတာ့ wildlife photographer ျဖစ္တယ္... သူ႔ဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုးဟာ Rancho နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါမွာ လံုး၀ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္...

Raju မိသားစုက အရမ္းဆင္းရဲတယ္... သူ႔အေဖက ေလျဖတ္ေနတဲ့ေရာဂါသည္... အေမက ဆရာမေဟာင္း.. ပိုက္ဆံမရွိလို႔ ညီမကလဲ ေယာက်ာၤးတင္ေတာင္းစရာမရွိလို႔ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး (သူတို႔ လူမ်ိဳးရုိးရာအရ မိန္းကေလးက တင္ေတာင္းရတယ္ဆိုတာကို ေလ့လာမွတ္သားရတယ္)... သူကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာကို ၀ါသနာပါတယ္... သူ႔မိသားစု ေငြေရးေၾကးေရးေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ေလ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးခ်ိန္းေျခာက္ရင္ အျမဲေၾကာက္ရတဲ့သူ... သူငယ္ခ်င္း တစ္ဖက္ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးတဖက္ၾကားမွာ သနားစရာအေကာင္းဆံုးသူျဖစ္တယ္... သူ႔ဘ၀ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ သူ႔ေၾကာက္စိတ္ေတြဟာလဲ Rancho နဲ႔ အေတြ႔မွာ အားလံုးေျပာင္းလဲသြားျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မွဳရွိလာတယ္...

Rancho နဲ႔ေပါင္းလို႔ သူတို႔ ၂ေယာက္ grade ေတြက်လာလုိ႔ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးရဲ႔ ျခိမ္ေျခာက္ အထင္ေသးမွဳကို ခံရပင္မဲ့ အခ်ိန္တန္ စာေမးပဲြ အေျဖထြက္ရင္ Rancho ကေတာ့ အျမဲ ထိပ္ဆံုးမွာရွိေနတတ္တဲ့အတြက္ မ်က္မုန္းက်ိဳးေသာ္လည္း ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးမွာ လက္မွဳိင္ခ်ေနရတယ္... သူ႔အတြက္ အဆိုးဆံုးကေတာ့ သူ႔သမီး ဆရာ၀န္မေလးနဲ႔ Rancho ရဲ႔ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးပါပဲ...

ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္း graduate ျဖစ္တဲ့ေန႔ကစျပီး လံုး၀ေပ်ာက္ဆံုး အဆက္သြယ္ျဖတ္သြားတဲ့ Rancho ကို အားလံုးစဥ္းစားမရျဖစ္ျပီး ေတြ႔ခ်င္ေနၾကတယ္... Rancho ရဲ႔ ဘ၀အစစ္က ဘာလဲ... သူတို႔သိခဲ့တဲ့ Rancho ဆိုတာ တကယ့္အစစ္အေနနဲ႔ တည္ရွိခဲ့ရဲ႔လား....သူဘာလို႔ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ဆက္လက္ရွဴစားၾကပါ...

Movie Review

ဒီရုပ္ရွင္ေလးက လူေတြကို ခံစားခ်က္ေတြ မ်ားစြာေပးသလို သင္ခန္းစာေတြလဲ အမ်ားၾကီးေပးတယ္လို႔ ကြ်န္မခံစားရတယ္... ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္နဲ႔ အသိဥာဏ္ေတြလဲ ေပးတယ္... ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြကို ရုိက္ထားတဲ့အတြက္ ရီလဲရီရတယ္... သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆိုတာရဲ႔ အဓိပၸါယ္ေလးကိုလဲ အနည္းအက်ဥ္း အေတြးစေလးေပးခဲ့တယ္...

အဓိက သူေပးခ်င္တဲ့ သင္ခန္းစာေလးေတြကေတာ့ ... လူဆိုတာ Degree ရမွ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရမယ္... အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရမွ လူ၀င္ဆံ့မယ္ဆိုျပီး ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ Degree တစ္ခုကို အရယူတတ္ၾကတယ္... ဒါေပမဲ့ တကယ္ျဖစ္သင့္တာကေတာ့ ဘာလို႔ ေက်ာင္းတက္လဲ ပညာရပ္ေတြကို တတ္ခ်င္လို႔ သိခ်င္လို႔ ၀ါသနာပါလို႔ ဆိုတာ ျဖစ္သင့္တယ္... Grade ေကာင္းဖို႔ထက္ တကယ္တတ္ေအာင္ ေလ့လာသင္ယူသင့္တယ္... ဆရာေတြကလဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္း စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ တပည့္ေတြကို သင္ေပးသင့္တယ္...

အဲဒိကားထဲက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးရဲ႔ ပညာေရးစနစ္ေပၚ အေတြးအေခၚနဲ႔ Rancho ရဲ႔ အေတြးအေခၚက လံုး၀ကိုကြာျခားတယ္... လူဆိုတာ ကိုယ္၀ါသနာပါတာ စိတ္၀င္စားတာကိုလုပ္ရင္ ပိုေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ေအာင္ ျပသြားတယ္...

အဲဒိကားမွာ Wildlife photographer ျဖစ္ခ်င္တဲ့ Fahan သူ႔အေဖကို နွစ္သိမ့္တဲ့အခန္းမွာေျပာတဲ့စကားေတြက ကြ်န္မ အေတြးနဲ႔ အေတာ္တူတယ္... သူ႔အေဖကေျပာတယ္... အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္မွ ၀င္ေငြေကာင္းမယ္ လူ၀င္ဆံ့မယ္ ေတာထဲမွာ wildlife photographer လုပ္ရင္ အေနဆင္းရဲ အစားဆင္းရဲနဲ႔ ပိုက္ဆံလဲ ဒီေလာက္မရဘူးလို႔ေျပာတယ္... ဒီအခါမွာ Fahan က Wildlife Photographer လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံနည္းနည္းပဲရမယ္ အိမ္ေသးေသးပဲပိုင္မယ္ ကားေသးေသးပဲပိုင္မယ္... ဒါေပမဲ့ သူအရမ္းေပ်ာ္မယ္ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္လို႔ သူ႔မိဘကို ေသခ်ာရွင္းျပခဲ့တယ္... (အဲဒါပဲ... ကြ်န္မလဲ အဲလိုအေတြးမ်ိဴးရွိတယ္... ပိုက္ဆံေတြအမ်ားၾကီးရျပီး ေပ်ာ္ရႊင္မွဳမရွိတဲ့ အလုပ္ကို ဘာလို႔လုပ္မွာလဲ... ေပ်ာ္ရႊင္မွဳဆိုတာ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကို ကိုယ္စိတ္ပါတာကိုေျပာတာ... အဲဒိအေတြးကြ်န္မမွာရွိေနတာ ေက်ာင္းျပီးျပီး အလုပ္ခြင္္ထဲစ၀င္တည္းကပဲ... ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မမွာ Fahan လို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ လုပ္ရဲတဲ့ courage မရွိဘူး... ခုတစ္ေလာေတာ့ ကြ်န္မ Flim production ကို စိတ္၀င္စားတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထင္တယ္... ဒါေပမဲ့ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးေတာ့ ကြ်န္မမွာ Talent ရွိမရွိမသိဘူး... လိုင္းကို လံုး၀ေျပာင္းလိုက္ရမဲ့ Risk ကိုလဲ ကြ်န္မေၾကာက္တယ္... ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ျဖစ္မျဖစ္ျဖစ္ ၾကိဳးစားၾကည့္ခ်င္တယ္... ေသခ်ာတာေတာ့ ကြ်န္မလက္ရွိေနရာကို မၾကိဳက္ဘူး... ရုပ္ရွင္အေၾကာင္းေျပာရင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းေျပာတာ မ်ားသြားျပီ... Let's back to the topic)

ဒီရုပ္ရွင္ေလးမွာ ကိုယ္စိတ္၀င္စား ၀ါသနာပါတဲ့ ပညာရပ္ကို လိုက္စားရင္ ေအာင္ျမင္တာထက္ ေက်ာ္လြန္တာေတြကို ရရွိႏုိင္ေၾကာင္း အသိဥာဏ္ဖြင့္ေပးတယ္...

ဒီရုပ္ရွင္ေလးဟာ (ငယ္ငယ္က ျမန္မာစာသင္တုနး္ကလို ဘာရသေတြေပးလဲလို႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္) ဟာသရသ၊ ဂရုဏာရသေတြေပးတဲ့အျပင္ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ာၾကီးယူလို႔ရမဲ့ကားေလးျဖစ္တယ္..

ဒါေတြတင္မကဘူး အိႏၵိယႏုိင္ငံရဲ႔ လွပတဲ့ ရွဳခင္းေတြကိုလဲ ျမင္ႏုိင္တယ္... ကြ်န္မေတာင္ အိႏၵိယကို အလည္သြားခ်င္စိတ္ေပါက္သြားပါတယ္... ရုိက္ကြင္း ရုိက္ခ်က္နဲ႔ ကင္မရာ အယူအဆကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေလာက္ေအာင္ကို ေကာင္းတယ္...

မင္းသားကလဲ သူ႔အျပင္က အသက္ကိုေတာင္ ေမ့ေလာက္ေအာင္ ႏုတယ္... အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကြ်န္မ ဟင္ဒီကားေတြၾကည့္ရင္ မင္းသား ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးပါရင္ မၾကိဳက္ဘူး... အဲဒိအတြက္ ကြ်န္မအၾကဳိက္မင္းသားေတြကေတာ့ ရွာရြတ္ခမ္း၊ ဆယ္လ္မန္ခမ္း၊ အာေမလ္ခမ္းနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္က သူတို႔ေနာက္မွေပၚတာပဲ ဗလေကာင္းေကာင္းပဲ bollywood မင္းသား (စကာၤပူေတာင္ တစ္ခါလာဖူးတယ္) နာမည္မသိဘူး ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးေတာ့ မပါဘူး... (kabhi kushi kabhi gham အဲဒိကားမွာ အငယ္ေကာင္လုပ္တာ) သူတို႔ေတြကို သေဘာက်တယ္... မင္းသမီးေတြကေတာ့ ေျပာေနစရာမလိုဘူး... ဟင္ဒီမင္းသမီး အားလံုးနီးပါးေခ်ာၾကတယ္... အားလံုးနည္းပါးၾကိဳက္တယ္...

ကဲပါ အေျပာေတြမ်ားေနျပီ... အားလံုးကို ျပခ်င္လြန္းလို႔ လိုက္ရွာရင္း ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲ Youtube ေပၚမွာ အဂၤလိပ္စာတမ္းထိုးနဲ႔ေတြ႔တယ္... ၾကည့္သြားၾကေနာ္... တကယ္ေကာင္းတယ္...

P.S တခ်ိဳ႔အပိုင္းေတြရဲ႔ အစမွာ google က ေၾကာ္ျငာေတြ၀င္ထားတယ္.. ၃၀ စကၠန္႔ေလာက္.... ခဏေစာင့္လိုက္လို႔ အဲဒိေၾကာ္ျငာျပီးရင္ ရုပ္ရွင္လာလိမ့္မယ္...
All videos Credit goes to Youtube's IDIOTSatSominalTv channel...

Part 1


Part 2



Part 3



Part 4



Part 5



Part 6



Part 7



Part 8



Part 9



Part 10



Part 11



Part 12



Part 13



Part 14



Part 15



Part 16

K-pop ႏွင့္ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း...

SNSD, BIG BANG, SHINee, Infinite, FT Island

D-NA

အဲဒိေန႔က အလုပ္ကျပန္လာျပီး တစ္ေနကုန္အိပ္တယ္... ေနာက္ေန႔မနက္ ၉နာရီခဲြက်ရင္ ကိုရီးယားအဆိုေတာ္အဖဲြ႔ ၆ဖဲြ႔လာမ့ဲ ရွဳိးပဲြ လက္မွတ္ကို သြားတန္းစီဖို႔ အားလိုတယ္ေလ... လာမဲ့အဖဲြ႔ေတြထဲမွာ ကိုယ္အၾကိဳက္ဆံုး Big Bang အဖဲြ႔ပါေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေစ်းၾကီးၾကီး VIP လက္မွတ္ကို ရေအာင္၀ယ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္... ဒါေပမဲ့ က်န္တဲ့ ၅ဖဲြ႔ (SNSD, SHINee, FT Island, Infinite, D-NA) နဲ႔ ေရာျပီး အခ်ိန္မွ်ၾကည့္ရမယ္ဆိုလို႔ေတာ့ စိတ္ထဲ သိပ္ဘ၀င္မက်ခဲ့ဘူး... ဒါေတာင္ အြန္လိုင္းက ၀က္ဆိုဒ္ေပၚမွာ အဲဒိ VIP လက္မွတ္ S$258 တန္ကို ၀ယ္ခ်င္တဲ့သူခ်ည္းပဲ ကိုယ့္ျပိဳင္ဘက္ကမ်ားမွန္းသိေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကလဲ ျပင္ဆင္ထားရမယ္ေလ...

"Cover Shoe စီးျပီး သြားရမယ္... ဒါမွ လူတိုးရင္း တက္နင္းခံရရင္ ေျခေထာက္မနာေအာင္ရယ္... အၾကာၾကီးရပ္ေစာင့္ရရင္လဲ ေျခေထာက္မနာေအာင္... ေျပးရလႊားရလဲလြယ္ေအာင္...
ေရဘူးေသးေသးေလးလဲေစာင္သြားမယ္... ဒါမွ ေရငတ္ရင္ တန္းစီေနရာကေန ထြက္စရာမလိုပဲ အသင့္ေသာက္လို႔ရေအာင္... ဒါေပမဲ့ အမ်ားၾကီးေသာက္လို႔ အေပါ့သြားခ်င္မွာစိုးလို႔ အမ်ားၾကီးလဲ မေသာက္ျဖစ္ေအာင္ေနရမယ္..."

မနက္ ၄နာရီ အိပ္ယာႏုိးေတာ့ ေနာက္ေဖးသြားေမႊေနာက္ျပီး မေန႔ကက်န္တဲ့ ထမင္းနဲ႔ဟင္းေတြကို တစ္ေယာက္ထဲ ကစ္လိုက္ေသးတယ္... တိုးရမယ္ဆိုေတာ့ အားရွိမွျဖစ္မယ္ေလ... ျပီးေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ထိတန္းစီရမယ္မွန္းသိတာမဟုတ္ဘူး... ဒီေတာ့ ဗိုက္ျဖည့္သြားမွျဖစ္မယ္... စားေနရင္း အြန္လိုင္းက သူတို႔ ေဖ့ဘြတ္ဆိုဒ္ကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလြန္တရာမွ ေဒါသျဖစ္စရာ.. မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေျပာင္းလဲေၾကျငာခ်က္တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ေသြးၾကြပ္ၾကြပ္ဆူသြားတယ္...

"ဘာ!!!!!!!!!!!!!!!... ဘာတဲ့ ?"

"Due to the public safety and complain from other shop inside the mall. We allowed to start Queue at mid night 12 o'clock" တဲ့... ေလာကမွာ ဘာက မုန္းစရာအေကာင္းဆံုးလဲသိလား... ကတိမတည္တဲ့သူေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရတာ မုန္းစရာအေကာင္းဆံုးပဲ... ၁ဦး၁ေယာက္ခ်င္းဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္မဒီေလာက္ ယံုလြယ္ခဲ့မွာမဟုတ္ပါဘူး... ခုေတာ့ သူတို႔က Organizer agent Prooflabel ေလ... ဒီ Event ကို စီစဥ္တဲ့ ဒီလို အဖဲြ႔အစည္းမ်ိဳးအေနနဲ႔ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွ သူတို႔စကားသူတို႔ ျပန္စားျပီး ေျပာင္းလိုက္မယ္လို႔ မထင္ထားမိဘူး...

ကဲဒါဆိုရင္ တန္းစီတာက ညသန္းေခါင္ ၁၂ နာရီတည့္တည့္စစီလို႔ရတာက ထားပါေတာ့... လက္မွတ္ကေတာ့ ၉ခဲြမွေရာင္းမွာဆိုေတာ့ ငါသြားစီရင္ မွီႏုိင္ဦးမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိေသးတယ္... မနက္ ၅နာရီေလာက္ ဘတ္စ္ကားေတြစထြက္တာနဲ႔ ငါသြားမယ္ေပါ့... ဒါေပမဲ့ ေျခတံုခ်တံုပဲ... စိတ္ထဲမွာသိေနတယ္... ဒီပံုအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ရဲဘူး... မနက္ ၅နာရီၾကီး အေဖဆူတာခံျပီးထြက္သြားျပီးေတာ့မွ လက္မွတ္လဲမရ လူလဲပင္ပန္းရၾကိဳးမနပ္ျဖစ္ျပီး အိမ္ျပန္လာလဲ ထပ္ဆူခံရအံုးမယ္ဆိုေတာ့ အေျခအေနေလးကို အြန္လိုင္းကေန ၅နာရီမထိုးခင္ အသာေစာင့္ၾကည့္ေနလို္က္တယ္....

အဲဒိမွာတင္ ေဖ့ဘြတ္ေပၚက သူတို႔ဆိုဒ္မွာ ကြန္မန္႔ေတြနည္းတာမဟုတ္ဘူး တက္ေနတာ... ဆဲတဲ့ကြန္မန္႔... မေက်မနပ္ ကြန္ပလိန္႔လုပ္တဲ့ကြန္မယ္က ၉၅%ေလာက္ရွိတယ္... ကြ်န္မလိုပဲ ခံရတဲ့သူေတြက ဘယ္ေက်နပ္မလဲ... ကြ်န္မေတာင္ နဲနဲေတာ့ ၀င္ အျပစ္တင္လိုက္ေသးတယ္... ဟုတ္တယ္ေလ သူတို႔လို အဖဲြ႔အစည္းနဲ႔လူေတြက ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္က်မွာ သူတို႔ ေၾကညာခ်က္ကို ေျပာင္းတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေကာင္းမလဲ... အစထဲက ငါတို႔ကေတာ့ overnight Queue ကို ခြင့္ျပဳတယ္.. လက္ခံတယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ကြ်န္မလဲ ၂ရက္ေလာက္ေစာျပီး ေအာ့ခ်က္လမ္းမွာ Camp ထိုးျပီးသြားေနမွာေပါ့... ခုေတာ့ သူတို႔က အစကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၄ရက္ေန႔မနက္ ၉နာရီခဲြမွပဲ စျပီး တန္းစီရမယ္ေၾကညာထားေတာ့ ကိုယ္လဲ ေအးေဆးမိတာေပါ့...

ကြန္မန္႔ေတြထဲမွာ အဲဒိကိုေရာက္ေနတဲ့သူေတြကလဲ ပါသြားတဲ့ Iphone ေတြ laptop ေတြနဲ႔ အေျခအေနကို တင္ေပးေနတယ္... အဲဒိမွာလူ အေယာက္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ေရာက္ေနတယ္ဆိုပဲ... HMV Mall ထဲမွာ မဆန္႔လို႔... ေအာ့ခ်က္လမ္းမေပၚမွာပဲ Barrier ေတြကာျပီး စီခုိင္းတယ္တဲ့... အဲဒိမွာလဲ အစီအစဥ္ေတြက ကေမာက္ကမျဖစ္ျပီး လူအုပ္ကို မႏုိင္ျဖစ္ေနပံုရတယ္... ေနာက္ေတာ့ အဲဒိလူေတြကို Queue no. တိုကင္ေတြလိုက္ေပးတယ္တဲ့... ျပီးေတာ့ တိုကင္နံပါတ္ကို အစဥ္လိုက္မသြားပဲ မဲေဖာက္ျပီးသြားမယ္ဆိုတဲ့သတင္းထြက္လို႔ အဲဒိေရာက္ေနတဲ့လူေတြနဲ႔လဲ ျပႆနာေတာ့ ျဖစ္ၾကပံုရတယ္...

"ငါတိုကင္အမွီသြားယူရင္ေကာင္းမလား" ကြ်န္မလဲ ကိုယ့္အခန္းထဲက ကြန္ျပဴတာခံုေရွ႕မွာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေျခတံုခ်တံုျဖစ္ေနတုန္း... ကြန္မန္႔ေတြကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု scroll down လုပ္ဖတ္ရင္းနဲ႔... ကြန္မန္႔တစ္ခုမွာ တိုကင္ေတြက မနက္ ၃နာရီခဲြထဲက ကုန္သြားျပီတဲ့... ဒီေန႔အတြက္ တိုကင္ရွိတဲ့သူပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိတယ္... တိုကင္မရတဲ့သူေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လံုး၀မရွိေတာ့ဘူးတဲ့... တိုကင္ရတဲ့သူေတာင္ လက္မွတ္ရမရ အာမခံခ်က္မရွိေသးဘူး.. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အားလံုးလိုခ်င္တဲ့ VIP standing ticket S$258 တန္က လူေပါင္း ၁၅၀၀ ကိုပဲေရာင္းမွာ... ထိုင္ခံုနဲ႔အတန္း S$258 တန္က လူေပါင္း ၂၂၀၀... ဒုတိယတန္းက SEATED S$218
တတိယတန္းက SEATED S$168 နဲ႔ ေနက္ဆံုးတန္းက SEATED S$ 118. စုစုေပါင္း ပရိတ္သတ္ လူဦးေရ ၁ေသာင္းနီးပါးရွိတ့ဲ ကိုရီးယားအဆိုေတာ္ ရွဳိးပဲြ... ဒါေတာင္ လက္မွတ္မရႏုိင္ဘူးတဲ့...

ရာေက်ာ္ေပးရျပီး ေတာ္ရုံတန္ရုံဘယ္သူက အေ၀းၾကီးကၾကည့္ခ်င္မလဲ... ဒီေတာ့ ေစ်းအၾကီးဆံုးတန္းကို လုၾကတာေပါ့... ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္မလဲ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ျပီး ကြန္မန္႔ေတြပဲ သူတို႔ ဆိုဒ္မွာ၀င္ေရး... သူမ်ားေတြေျပာထားတာကိုယ္ေထာက္ခံရင္ like သြားလုပ္... ကိုယ့္ကြန္မန္႔ေတြဆိုလဲ ေရးျပီးတာနဲ႔ သိပ္မၾကာဘူး Like လာလုပ္ၾကတဲ့သူေတြရွိတယ္... ျပီးေတာ့ မၾကာပါဘူး... သူတို႔ ဆိုဒ္ေပၚက ကြန္မန္႔ေတြမွာ Black market ၾကီးတစ္ခုေပၚလာပါေတာ့တယ္... တိုကင္ျပန္ေရာင္းစားတဲ့သူနဲ႔... လက္မွတ္ကို မတန္တဆျပန္ေရာင္းတဲ့သူနဲ႔... လူတစ္ေယာက္ကို ၁၀ေစာင္ အမ်ားဆံုး၀ယ္လို႔ရတယ္ေလ... ဒီေတာ့ ပို၀ယ္ျပီး ျပန္ေရာင္းၾကတာေပါ့... ဒါလဲ ျပန္၀ယ္တဲ့သူက ၀ယ္ေနတာပဲ... ကြ်န္မကေတာ့ သူတို႔ရဲ႔ Management ညံ့ဖ်င္းမွဳနဲ႔ ကတိမတည္မွဳေၾကာင့္ အဲဒိ ေအးဂ်င့္ကို အားေပးခ်င္စိတ္ကို မရွိေတာ့ဘူး... အဆိုေတာ္ေတြလာရင္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လံုျခံဳေရးခ်ေပးပါ့မလား မသိဘူး... G-Dragon ေလးတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ေတာ့ ဒင္းတို႔... ဟင္း... ဟင္း.....

ဒီလိုနဲ႔ပဲစိတ္ေလ်ာ့လိုက္တယ္... အစထဲကလဲ အဆိုေတာ္ ၆ဖဲြ႔မွာ ကိုယ္ Crazy ျဖစ္တာက ၁ဖဲြ႔ပဲပါတာ... အခြင့္အေရးလြတ္မွာစိုးလု႔ိသာ ၀ယ္မယ္စိတ္ကူးတာ... ခုေတာ့ လံုး၀ စိတ္ျပတ္သြားတာေပါ့... ဒီပံုအတိုင္းဆို ေလယဥ္ကြင္း info ေတာင္ ထြက္ပါ့မလားမသိဘူး... အားလံုးက ေလယာဥ္ကြင္းကို မဲၾကမွာပဲ... ဒီေတာ့ သတင္းထြက္ရင္ေတာင္ အမွားျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ သြားၾကည့္ရမွာပဲ... G-Dragon လာရင္ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္မယ္လို႔ ေဖ့ဘြတ္မွာ ေၾကြးေၾကာ္ထားဖူးတယ္... ကိုယ့္ေၾကြးေၾကာ္သံကို နတ္ေတြၾကားလို႔ ခုလို သူေလးေရာက္လာတာ... ရွဳိးပဲြကေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္မၾကည့္ရလဲ ကိစၥရွိဘူး... စကာၤပူမွာ သူတို႔ ေစ်းကြက္ရွိမွန္းသိရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္လာမွာပဲ... အဲဒိေတာ့မွ Big Bang ခ်ည္းပဲရွဳိးကို သြားၾကည့္မယ္...



၅ရက္ေန႔က newpaper သတင္းစာေခါင္းၾကီးပိုင္းမွာ ၄ရက္ေန႔က လက္မွတ္၀ယ္တဲ့သတင္းပါလာပါတယ္တဲ့.... ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ အဲဒိေန႔က ကိုယ္မသြားလိုက္တာပဲ ခပ္ေကာင္းေကာင္းရယ္ပါ... မူးလဲတဲ့လူလဲလို႔ Ambulance ေတာင္ Stand by လုပ္ထားရတယ္တဲ့... ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကလဲ အသက္ရွဳၾကပ္တဲ့ ေရာဂါျဖစ္လို႔ ေမာထဲမွာ နားဖို႔ ရဲေတြကေျပာတာကို သူ႔ေနရာေပ်ာက္မွာစိုးလို႔ မနားဘူးဆိုျပီး ျငင္းခဲ့တယ္ဆိုပဲ...

လူတစ္ေယာက္ကလဲ " ကြ်န္မ/ကြ်န္ေတာ္က ေရွ႔နားေရာက္ေနတာ... ေနာက္ကလူေတြက တအားတြန္းတဲ့အခါ ကိုယ့္မွာရွိသမွ်အားအကုန္နဲ႔ Barrier နဲ႔ ေနာက္ကလူအုပ္ၾကားမညပ္သြားေအာင္ မနည္းေတာင့္ခံေနခဲ့ရတယ္" လို႔ေျပာခဲ့တယ္..

Fan တစ္ေယာက္ကလဲ "ကြ်န္ေတာ္/မ က ၾကာသပေတးေန႔ထဲက ဒီေမာထဲမွာ လက္မွတ္၀ယ္ဖို႔ လာေနေနတာ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ လူတစ္ဦးကို ၁၀ေစာင္၀ယ္ခြင့္ရွိတယ္ၾကားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါသျဖစ္ခဲ့ရတယ္..." မေက်မနပ္ေျပာၾကားခဲ့တယ္...

အင္းေပါ့ေလ... ဒီတစ္ခါလာမွာက ကိုရီးယားထိပ္သီး အဆိုေတာ္အဖဲြ႔ေတြျဖစ္တဲ့အျပင္ မိန္းကေလးအဆိုေတာ္အဖဲြ႔လဲပါေတာ့ ေယာက်ာၤးေလးပရိတ္သတ္နဲ အျပိဳင္လိုက္တိုးရင္ ကိုယ္က အားနည္းေနမွာ.... ဒီေတာ့လဲ အဲဒိေန႔က မသြားလိုက္တာ ခပ္ေကာင္းေကာင္းရယ္... အဲဒိ VIP standing လက္မွတ္ရတဲ့သူေတြက တကယ့္ရွိုဳးေန႔က်ရင္လဲ စင္နဲ႔ အနီးဆံုးမွာေနရာရေအာင္ ထပ္ျပီး overnight queue နဲ႔ တန္းစီၾကမွာကိုလဲ ျမင္ေယာင္ေနေသးတယ္... တကယ္လို႔ ကြ်န္မသာ လက္မွတ္ရခဲ့မယ္ဆိုလဲ ေပါက္တဲ့ နဖူးမထူးဆိုသလို ေနာက္ရက္ပါ အလုပ္ေတြခြင့္ယူျပီး overnight မဲ့ အေရးေတြးျပီး ခုလို လက္မွတ္မရခဲ့တာပဲ... ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းလို႔ပဲ မွတ္ယူလိုက္ပါေတာ့တယ္...

Photos and Some info source from www.allkpop.com