Friday, August 29, 2008

မဗေဒါနှင့် စကာင်္ပူရောက်အလွဲများ(၁)...

စကာင်္ပူကိုစရောက်ပြီး ကိုယ်တက်ရမဲ့ကျောင်းတော်ကြီးနဲ့မရင်းနှီးခင် မှာပဲ မဗေဒါရဲ့ ပထမဦးဆုံး ကျောင်းတက်ရက်မှာရင်ဆိုင်ခဲ့ရတဲ့ ရီစရာလေးပြောပြချင်ပါတယ်.. ရီစရာသာပြောပါတယ်.. အဲဒီတုန်းကတော့ ငိုချင်စိတ်တောင်ပေါက်ခဲ့တာပါ.. မဗေဒါက ကျောင်းဖွင့်ခါနီးကပ်မှ စကာင်္ပူကိုရောက်လို့ ကျောင်းအပ်တာလဲနောက်ကျ.. နောက်ပြီး သိပ်မကြာဘူး ကျောင်းသားသစ်ကြိုဆိုပွဲလို orientation သွားရပါတယ်.. ကျောင်းအပ်တာနောက်ကျတော့ မဗေဒါတို့အချိန်တုန်းက ဒီလောက် ကျောင်းမှာမြန်မာများတာတောင် မြန်မာတစ်ယောက်မှနဲ့အခန်းမတူခဲ့ပါဘူး.. တစ်တန်းလုံးမှာ မဗေဒါတစ်ယောက်ပဲ မြန်မာရှိပါတယ်..အတန်းရဲ့ ၄ပုံ၃ပုံလောက်က ပြည်ကြီးကတရုတ်တွေပါ.. သိတဲ့အတိုင်းပဲ ပြည်ကြီးတရုတ်တော်တော်များများကလဲ အင်္ဂလိပ်စာအတော်လေးညံ့ပါတယ်.. ကိုယ်က သူငယ်ချင်းလုပ်ချင်လို့ မနဲအားမွေးပြီး "How are you?" လောက်လေးသွားပြောရင်တောင်.. ရှောင်ထွက်သွားကြတဲ့လူမျိုးတွေပါ.. ကိုယ်ကတော့ငါများဘာအမှားပြောလိုက်မိဘာလိမ့်.. သူတို့ တရုတ်တွေမှာ "how are you" ပြောတာများရိုင်းလို့လား.. အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ စိတ်ဓာတ်အတော်ကျခဲ့ရပါတယ်.. (နောက်ပိုင်းမှ သူတို့ အင်္ဂလိပ်ညံ့၍ ကိုယ့်ကိုစကားပြောရမှာကြောက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်ခဲ့ရသည်).. ဒီလိုနဲ့ တစ်နေကုန်ခဲ့ပြီး.. အတန်းကြီး ကျောင်းသား တွေက ကျမတို့ အတန်းအချိန်စာရင်းနဲ့ အတန်းနေရာတွေပါတဲ့စာရွက်လေးတွေပေးပါတယ်.. (အတန်းကတစ်ချိန်နဲ့တစ်ချိန်တက်ရတဲ့ နေရာမတူပါ).. ပြီးတော့ မနက်ဖြန် အတန်းကို တိုက်ရိုက်မသွားတတ်တဲ့သူတွေကို ယခုနေရာမှာပဲ စုဖို့မှာလိုက်ပါတယ်.. အဲဒီလိုပြောတော့ မဗေဒါလဲ အတန်းကို မသွားတတ်တာကသေချာတယ်လေ.. ဒီနေ့နေရာကိုဆ ိုပြန်လာတတ်တယ်လေ.. ဒီနီးနားပတ်ဝန်းကျင်က အဆောက်အဦးပုံဖြစ်ဖြစ်.. တစ်ခုကိုမှတ်ထားလိုက်ရင် မနက်ဖြန်ပြန်လာလို့ရပြီဆိုပြီး.. အဲဒီအခန်းနဲ့ ရှေ့တည့်တည့် ဟိုဘက်ကားလမ်းက လူနေတိုက်အနီတစ်လုံးကို လှမ်းမှတ်ထားလိုက်ပါတယ်.. မနက်ဖြန် ဒီတိုက်နဲ့တည့်တည့်က အခန်းကိုငါပြန်လာမယ်ပေါ့... မနက်ဖြန်မနက်လဲကျရော... ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် အိမ်ကလဲ ကျောင်းနဲ့နီးတော့ ခပ်အေးအေးပဲထွက်လာခဲ့ပါတယ်.. နောက် ကျောင်းဘက်ကားလမ်းကူးလိုက်ပြီး... မနေ့ကတွေ့ခဲ့တဲ့ ပုံစံတိုက်အနီကို လှမ်းရှာပါတယ်.. အဲဒီတော့မှ ကျမမှားပြီဆိုတာ သိပါတော့တယ်.. 

စကာင်္ပူက HDB တိုက်တွေသည် တစ်ပုံစံတည်း တစ်ရောင်ထဲမှန်းအဲဒိ ရက်ကကောင်းကောင်းသဘောပေါက်သွားပါသည်.. မေးစရာဘေးဘီကို ကြည့်တော့လဲ ကျမက level 1 မှာဖြစ်၍လူမရှိ.. ကျမ မနေ့က "အခန်းပုံစံကို ငါမှတ်မိပါတယ်.. ဒေါင့်နားလေးမှာရှိတာ..." ဆိုပြီး ပုံစံတူအခမ်းတွေ့တော့ အားရပါးရပြေးဖွင့်တာ.. မနေ့ကလို ဗလာခမ်းကြီးမဟုတ်ပဲ.. စက်ပစ္စည်းတွေထားထားတဲ့ အခန်းကြီးဖြစ်နေပြန်တယ်.. ကိုယ်ဘာသာကိုယ်တစ်ယောက်ထဲကို လည်ပြီး.. အရှက်တွေကွဲနေပါတယ်.. လူတွေ့လို့မေးရမှာကျတော့လဲ.. ရောက်စဖြစ်တာရော အဲဒီတုန်းက အသက်အရွယ်ရောကြောင့် စကားပြောရမှာကြောက်သလိုလို.. ရှက်သလိုလို.. နောက်ဆုံးမှာ မရတော့တဲ့အဆုံး ကောင်မလေးတစ်ယောက်တွေ့တော့ မနေ့ကပေးလိုက်တဲ့ စာရွက်လေးပြပြီး အဲဒီအခန်းဘယ်မှာလဲလို့မေးတော့.. လူကို အူကြောင်ကြောင်နဲ့ပြန်ကြည့်ပြီး.. ဒီဘလော့က IT school ဘက်မှာမရှိဘူးတဲ့... Engineering school ဘက်မှာထင်တယ်တဲ့.. သေလိုက်ပါတော့ ဗေဒါရယ်.. တက်တက်ဆင်အောင်လွဲနေတာကိုး.. ကျမတို့ကျောင်းမှာ IT school, Engineering School, Design School နဲ့ Bussiness School ဆိုပြီး အဓိကမေဂျာကို မူတည်ပြီး အဆောင် ၄ဆောင်ရှိပါတယ်.. အဲဒီအဆောင်(ကျောင်း)အောက်မှာမှ အဓိကကိုယ်ယူတဲ မေဂျာကို ထပ်ခွဲတာပါ.. ဥပမာ အင်ဂျင်နယာရင်းအောက်မှာ Electronic, Computer Engineering စသည်ဖြင့်ပါ.. မဗေဒါလဲ သိတာနဲ့ ချက်ချင်းသုတ်ခြေတင်ပြေးပြီး Engineering school ဘက်ရောက်တော့မှ ထက်မေးမြန်းပြီး အတန်းကို တော်တော်လေးနောက်ကျမှ ချွေးသံတရဲရဲနဲ့ရောက်သွားပါတယ်... ကျောင်းပထမဦးဆုံးနေ့မှာ ဒီလိုနဲ့ စလိုက်လို့လားတော့မသိပါဘူး.. ပိုလီ၃နှစ်လုံးလုံး မဗေဒါလောက်ကျောင်းနဲ့အိမ်နီးသလောက် မဗေဒါလောက် အတန်းထဲမှာကျောင်းနောက်ကျသူမရှိတော့ပါ.. (နောက်ပိုင်းကတော့ အရည်ထူသွားလို့.. အတန်းနောက်ကျလဲ မကြောက်တော့တာ.. အတန်းတောင်လစ်သေး.. ဟား.. ဟား).... နားမယ်ကွယ်..... 

Lesson Learn(သင်ခန်းစာ) (၁) ပတ်ဝန်းကျင်မှလူများစရိုက်ကို ကောင်းကောင်းမသိခင် ကိုယ်မှားသည်ဟူ၍ စိတ်ဓာတ်မကျသင့် (၂)မသိလျှင် မတတ်လျှင် မေးမြန်းရခြင်းကို မရှက်သင့် မကြောက်သင့် (၃) အမှားပါလျှင် အရှက်ကွဲမည်စိုး၍ အင်္ဂလိပ်စကား ပြောရမှာကို မရှက်သင့် (ကျမတို့အတွက် အင်္ဂလိပ်စကားသည် ကိုယ်ပိုင်ဘာသာမဟုတ် အပြင်လောက၌ လူတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဆက်သွယ်နားလည်ရန်သည်သာ အဓိကဖြစ်သည်) (၄) စကာင်္ပူ၌ နေရာရှာမည်ဆိုလျှင် မကျွမ်းကျင်ပါက လိပ်စာ အတိအကျသိပြီး စနစ်တကျ (systematically) ရှာမှသာလွယ်ကူမည်..

5 comments :

mw said...

=D က်န္ရွိေသာ အပိုင္းမ်ားကုိေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္ =)

RePublic said...

(ေနာက္ပိုင္းကေတာ့ အရည္ထူသြားလို႔.. အတန္းေနာက္က်လဲ မေၾကာက္ေတာ့တာ.. အတန္းေတာင္လစ္ေသး.. ဟား.. ဟား)....

ေနာက္ဆံုး စာေၾကာင္းကိုေတာ့ ယံုၾကည္တယ္ ၊၊ ဟီး
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ ၊၊

Unknown said...

မေဗဒါေရ.... စကာၤပူ အလြဲမ်ား မိုက္တယ္ဟ

FFOX said...

မေဗဒါေရ....
Laptop ၀ယ္ျပီးျပီလား....
You can check 3 Laptops in my Blog.
I think it will give you some useful decision.

(အခု Post နဲ႔ေတာ့မဆိုင္ဘူး..
ဒါေပမယ့္ ဘယ္မွာေျပာရမွာလဲဆိုတာ မသိေတာ့ ဒီမွာပဲ ေျပာလိုက္တယ္.. :P)

Unknown said...

အစ္မ ေရ..
အစ္မက အဲလိုလြဲတာေလးကိုေၿပာေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္လဲ စကၤာပူကို စေရာက္ခါစ ကလြဲတာေလးကိုၿပန္ေတြးသတိရမိတယ္ အမေရ..
ကြ်န္ေတာ္ စကၤာပူကိုစေရာက္တဲ႕ေန႕မွာပဲၿဖစ္တာပါ..
ကြ်န္ေတာ္ စကၤာပူကိုစေရာက္ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ႕ကို ကြ်န္ေတာ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တည္းမဲ႕အိမ္က အစ္ကိုတစ္ေယာက္က ေလယဥ္ကြင္းမွာလာႀကိဳပါတယ္..ဒါနဲ႕ ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕တည္းမဲ႕အိမ္ကိုေရာက္ေရာေပါ႕..ကြ်န္ေတာ္ တည္းတဲ႕အိမ္က အစ္ကိုက ကြ်န္ေတာ္ကိုသူ႕ အိမ္မွာထားခဲ႕ၿပီး သူကေတာ႕သူ႕အလုပ္ကို သူၿပန္သြားပါတယ္.ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လဲ ကြ်န္ေတာ္႕ကိုလာႀကိဳတဲ႕ ကြ်န္ေတာ႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႕စကားေတြေၿပာၿပီး သူၿပန္ေတာ႕မယ္ဆိုေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္ လဲသူ႕ကိုကားမွတ္တိုင္လိုက္ပို႕မယ္ဆိုၿပီး တိုက္ ေအာက္ကိုသူနဲ႕လိုက္ဆင္းလာပါတယ္.ကြ်န္ေတာ္ အခန္းကထြက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ႕အခန္းကိုမမွတ္မိမွာစိုးလို႕ အခန္းနံပါတ္ကိုမွတ္မယ္ဆိုေတာ႕ ကြ်န္ေတာ႕သူငယ္ခ်င္း ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္ပံုမ်ား " မင္းတို႕အိမ္ေရွ႕မွာ မင္းဖိနပ္ခြ်တ္ထားတယ္တဲ႕ " ..ကြ်န္ေတာ္လဲဟုတ္ၿပီေပါ႕..ငါ႕ဖိနပ္ငါမွတ္ထားမယ္ဆိုၿပီး lift နဲ႕ဆင္းလာခဲ႕ပါတယ္..သူကိုကာမွတ္တိုင္လိုက္ပို႕ၿပီးကြ်န္ေတာ္တည္းတဲ႕အိမ္ ကြ်န္ေတာ္ၿပန္မယ္ဆိုေတာ႕ အဲဒီမွာ ၿပသနာကစတာပါပဲ..ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ block ကဆင္းလာမွန္းလဲမသိ..အထပ္ဘယ္ေလာက္မွာေနမွန္းလဲမသိ..အဲဒီရပ္ကြက္ထဲမွာကလဲ block ေတြကလဲအမ်ားႀကီးပဲေလ..ကြ်န္ေတာ္ေဇာေခြ်းေတြၿပန္လာပါၿပီ..ငိုလဲငိုခ်င္လာပါၿပီ..ကြ်န္ေတာ္ block ေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခု lift နဲ႕တက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ခြ်တ္ထားခဲ႕တဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ဖိနပ္ကိုၿပန္ရွာတာ လူလဲ lift ေတြစီးရလြန္းလို႕ ဆင္းလိုက္တက္လိုက္နဲ႕ ေခါင္းေတြမူးၿပီး အန္ေတာင္အန္ခ်င္လာပါၿပီ..ငိုလဲေတာ္ေတာ္ငိုခ်င္လာပါၿပီ..ငိုခ်င္တာလဲမေၿပာနဲ႕ေလ..ည ၁၁ နာရီေလာက္ကတည္းကဆင္းလာတာ ၂နာရီထိုးေနၿပီ..ဘယ္လိုမွရွာလို႕မရဘူးေလ..( အစ္မလိုမ်ိဳး တိုက္ကိုမွတ္ထားမိခဲ႕ရင္ေတာင္ ေတာ္ေသးတယ္..)အခုကဘယ္တိုက္မွန္းလဲမသိ..ဒါနဲ႕ မထူးဘူး..တိုက္ေတြေအာက္က ကေလးေတြေစာ႕တဲ႕ ကစားကြင္းနားက ခံုတန္းေလးမွာပဲ အိပ္ရင္ေကာင္းမလားလို႕ေတာင္ စဥ္းစားမိေသးတယ္..ကိုယ္႕ႏိုင္ငံလိုေပါ႕..ဟိဟိ.ဒါလဲမၿဖစ္ေသးပါဘူး..ေနာက္ေန႕ agent နဲ႕ေဆးဆစ္ဖို႕ကခ်ိန္းထားတာရွိေသးတယ္..ေနာက္က်လို႕ကလဲမၿဖစ္ဘူး..ေခါင္းကလဲထူပူေနၿပီ..ဘာကိုမွစဥ္းစားလို႕မရေတာ႕ဘူး..ငိုခ်င္တာပဲသိေတာ႕တယ္..ကြ်န္ေတာ္တည္းတဲ႕အိမ္က အစ္ကိုရဲ႕ phone နံပါတ္ကလဲ စာအုပ္ထဲမွာမွတ္ထားတာဆိုေတာ႕ အလြတ္မရ..အဲဒါနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ဘာကိုသြားေတြ႕လဲဆိုေတာ႕ တိုက္ေအာက္က အေႀကြစိထည္႕ဆက္တဲ႕ phone ကိုသြားေတြ႕ေတာ႕ အႀကံတစ္ခုရသြားတယ္..ၿမန္မာၿပည္က ကြ်န္ေတာ္အိမ္ကို phone ဆက္ၿပီးေတာ႕ အဲဒီအစ္ကိုရဲ႕ phone နံပါတ္ကိုလွန္းေတာင္းမယ္ေပါ႕..ဒါေပမဲ႕ phone ကိုဘယ္လိုေခၚရမွန္းလဲမသိဘူး..ကံေကာင္းတာက ကြ်န္ေတာ႕ပိုက္ဆံအိပ္နဲ႕ passport ကိုယူလာမိခဲ႕တယ္..ဒါနဲ႕ တိုက္ေအာက္ေတြမွာ ဘူးခြံေတြလိုက္ေကာက္တဲ႕ အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လို႕ေမးႀကည္႕ေတာ႕သူကေၿပာၿပတယ္..ဘယ္လို ကပ္နဲ႕ဆက္လို႕ရတယ္ေပါ႕.ဘယ္မွာဝယ္လို႕ရတယ္ေပါ႕..(အဘိုးႀကီးကလဲ ဘူးခြံတာလိုက္ေကာက္ေနတာ..english speaking ေတာ႕ေကာင္းသားဗ်)..ဒါနဲ႕ကြ်န္ေတာ္လဲ ကားလမ္းကိုထြက္ taxi တစ္စီးကိုတား..driver ကိုေၿပာရတာေပါ႕..ငါ phone card ဝယ္ခ်င္လို႕..အနီးဆံုးဆိုင္ကိုလိုက္ပို႕ေပး..ၿပီးရင္ဒီေနရာကိုၿပန္လိုက္ပို႕ေပး ဘာညာေပါ႕..ဟုတ္တယ္ေလ..သူၿပန္လိုက္မပို႕ေပးရင္ကြ်န္ေတာ္ ဒီေနရာကိုဘယ္လိုၿပန္လာမလဲ..အဲဒါမွ ပိုၿပီးရြာလည္မွာ..ဒါနဲ႕ taxi driver ႀကီးကလဲ အနီးဆံုး ဓါတ္ဆီဆိုင္က 7 11 ဆိုင္ကိုလိုက္ပို႕ေပးပါတယ္.ၿပီးေတာ႕ ၿပန္လိုက္ပို႕ေပးပါတယ္..ဒါနဲ႕ကြ်န္ေတာ္လဲ ၿမန္မာၿပည္က ကြ်န္ေတာ႕ အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ေတာ႕ကြ်န္ေတာ႕အေမ လာကိုင္တယ္..ကြ်န္ေတာလဲ အေမ႕အသံႀကာေတာ႕ငိုခ်င္လာၿပီး ငိုသံႀကီးနဲ႕ ေၿပာေတာ႕ အေမကစိတ္ပူၿပီး " ဟဲ႕ သားဘာၿဖစ္တာလဲဘာညာေပါ႕ " ကြ်န္ေတာ္လဲ ၿဖစ္ေႀကာင္းကုန္စင္ေၿပာၿပလိုက္ေတာ႕မွ အေမလဲစိတ္ေအးၿပီး ကြ်န္ေတာ္တည္းတဲ႕အိမ္က အစ္ကို႕ရဲ႕ မိန္းမကို ဖုန္းဆက္ၿပီး သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ကို လွန္းေတာင္း ၿပီးေတာ႕ကြ်န္ေတာ႕ကိုၿပန္ေၿပာနဲ႕ အိမ္ကလူေတြပါ အလုပ္ေတြရွုပ္ကုန္ေတာ႕တာေပါ႕..အဲဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လဲ အေမ ေၿပာတဲ႕ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ကို ေမ႕သြားမွာဆိုးလို႕ နံရံမွာ ခဲနဲ႕ေရးမွတ္ထားတာ အႀကီးႀကီးပဲ..( မသိရင္ ဘာလိုလိုညာလိုလိုေပါ႕...ဟီးဟီး) ၿပီးေတာ႕ကြ်န္ေတာ္လဲ သူ႕ဆီကိုဖုန္းဆက္ၿပီး block နံပါတ္နဲ႕ အထပ္ကိုလွန္းေမးေတာ႕ သူက သိၿပီးေနၿပီ..သူ႕မိန္းမက သူ႕ကိုဖုန္းနဲ႕ လွန္းေၿပာထားၿပီးၿပီေနမွာေပါ႕..သူကရီႀကဲႀကဲနဲ႕ မင္းကြာ ဆိုၿပီး block နံပါတ္နဲ႕ အထပ္ကိုေၿပာၿပေတာ႕မွ ကြ်န္ေတာ္လဲ တည္းတဲ႕အိမ္ကိုၿပန္ေရာက္ေတာ႕တယ္ အမ ေရ..
ေႀသာ္...စကၤာပူ စကၤာပူ လိပ္စာမသိရင္ အိမ္ေပၚကေနအိမ္ေအာက္ဆင္းၿပီး ၿပန္တက္တာေတာင္ရြာလယ္တယ္...
ည၁၁ နာရီေလာက္ကဆင္းသြားတာ မနက္ ၄နာရီေလာက္မွၿပန္ေရာက္ေတာ႕တယ္ အမ ေရ...
ကြ်န္ေတာ္နံရံမွာ ေရးခဲ႕တဲ႕ အဲဒီအစ္ကို ဖုန္းနံပါတ္က ကြ်န္ေတာ္အဲဒီအိမ္မွာ တစ္လေႀကာ္ေလာက္ေနၿပီးေၿပာင္းသြားတဲ႕အထိ အဲဒီအတိုင္းႀကီး...