အခ်စ္အက်ဥ္းသား

လူတစ္ေယာက္အသက္ရွင္ဖို႔ နွလံုးသားတစ္ခု အလုပ္လုပ္ေနဖို႔ အဓိကက်တယ္ေလ...
အဲဒိေန႔က ငါ့နွလံုးသားကို ျဖည္းျဖည္းျခင္း ေသေစနုိင္တဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့အဆိပ္တစ္ခြက္ ကိုယ္တိုင္တိုက္ေကြ်းခဲ့တယ္...
အဲဒိတုန္းကေတာ ့အဆိပ္ေတြက သူ႔အျပဳံးေနာက္ကြယ္မွာ ခ်ိဳျမိန္ေနတယ္လို႔ ထင္မွားခဲ့တယ္..
အဲဒီေန႔ေပါ့.. ငါ.. အျပံဳးတစ္ခ်က္နဲ႔ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာခိုဝင္ခဲ့တုန္းက ပုဒ္မ ၁၅ဝဝ နဲ႔ျငိစြန္းတဲ့ ရာဇဝတ္မွဳတစ္ခု က်ဴးလြန္ခဲ့မွန္းမသိလိုက္ခဲ့ဘူး....

တကယ္ေတာ့ ငါရထားတဲ့သ႔ူအခ်စ္ဆိုတာက china made ပစၥည္းေတြလို အေပါစားခ်စ္တုေတြေလ...
သူ႔အျပဳံးေတြ ငါ့အတြက္ expire ျဖစ္တဲ့ေန႔........ ငါ့ရဲ့အခ်စ္ဆိပ္ေဆးပတ္လည္တဲ့ေန႔မွာ ငါ့နွလံုးသားအဆိပ္သင့္ခဲ့တယ္...

ငါ့နွလံုးသားအဆိပ္သင့္မွဳကို ခံုရုံးတင္စစ္ေဆးေတာ့.. သံသယဝင္စရာ တရားခံ၂ေယာက္ရွိတယ္.... တစ္ေယာက္က သူ...
ေနာက္တစ္ေယာက္က ငါကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနတာ ေျခာက္ျခားစြာသိလိုက္ရတယ္...

ခံုရုံးတက္ေနရတဲ့တစ္ေလ်ွာက္ ဒီအမွဳကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေျပာျဖစ္တယ္.. ေတြးျဖစ္တယ္...
ေနာက္ဆံုး ငါဆိုတဲ့ တရားသူၾကီးက... နွလံုးသားေသဆုံးမွဳမွာ သူ႔အခ်စ္တုရဲ့အျပစ္မဟုတ္..
အဲဒိအခ်စ္တုကိုယံုစားခဲ့တဲ့ ငါ့အခ်စ္ေတြေၾကာင့္သာ ငါ့နွလံုးသားအဆိပ္သင့္ေသဆံုးျခင္းျဖစ္တယ္.... ငါ့ရဲ့ျပစ္မွဳ သိသားထင္ရွားတဲ့အတြက္...
ပုဒ္မ ၁၅ဝဝ နဲ႔အညီ... ငါ့ရဲ့စိတ္ကိုေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့တယ္... ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာမရွိ.. ဘယ္ေတာ့ လြတ္ေျမာက္မယ္ဆိုတာမသိ..
လြတ္ေျမာက္ရက္ကေတာ့ ငါ့ရဲ့ျပစ္ဒဏ္ခံေနတုန္းၾကိဳးစားမွဳေပၚမွာ မူတည္တယ္တဲ့ေလ....
မိမိကိုယ္ကိုမြမ္းမံရမယ္တဲ့...

ငါငိုေနတယ္.... ျပကၡဒိန္ ၂ရြက္၃ရြက္လွန္ျပီးတဲ့အထိ... ငါငိုေနခဲ့တယ္... ငါ့မွာဆက္ေသာက္စရာအဆိပ္မရွိေတာ့လို႔...
ဒီအဆိပ္ကို ငါတမ္းတေနမိတယ္... ဒီအဆိပ္ကို ဆက္ေသာက္ေနရင္ ငါ့နွလံုးသား ဆက္ရွင္သန္ေကာင္းရွင္သန္လိမ့္မယ္လို႔ ေတြးမိတယ္...

အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ.. ငါ့လိုပဲ.. နွလံုးသားခမ္းေျခာက္ေအာင္ အဆိပ္ေသာက္ခဲ့က်တဲ့ အက်ဥ္းသားတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔လဲေတြ႔တယ္...
သူတို႔ရဲ႔ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္ခဲ့ပုံ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးစံု ငါၾကားရတယ္... ေအာ္... ငါတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ပါလား.....

အဲ... သတိထားမိတာတစ္ခုက.. ဒီအက်ဥ္းေထာင္မွာ... မိန္းကေလးအက်ဥ္းသားက ပိုမ်ားတယ္... ပိုသက္တမ္းၾကာတယ္..
ေယာက်ၤားေလး အက်ဥ္းသားက လာလဲခဏပဲ... သူတို႔က ျပန္လည္ထူေထာင္တဲ့ အခ်ိန္ျမန္တယ္...
ငါ့အထင္ေတာ့ သူတို႔ရဲ့အခ်စ္ဆိပ္က မိန္းကေလးေတြေလာက္ မျပင္းဘူးထင္ပါတယ္...
သူတို႔နွလံုးသားကမေသဘူး.. အစားထိုးစရာ တစ္ခုခုနဲ႔ခ်က္ခ်င္း ကုစားလိုက္ေတာ့. ေထာင္ကခ်က္ခ်င္းလြတ္ၾကတာေပါ့...
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာက တတိယလူကိုအသံုးခ်တဲ့ ေအာက္တန္းက်တဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ စိတ္အက်ဥ္းေထာင္ကထြက္ေျပးတတ္ၾကတယ္...
ဒါေပမဲ့ အဲလိုလူေတြက မၾကာမၾကာ ဒီေထာင္ထဲကိုပဲ ျပန္ျပန္ေရာက္လာတတ္တယ္....

ငါတျဖည္းျဖည္းသိလာတယ္.. ငါဒီအက်ဥ္းသားဘဝက လြတ္ေျမာက္ခ်င္ လြတ္ေျမာက္လို႔ရတယ္..
တရားနည္းလမ္းက်က် ငါလြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္.. ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မတင္ဘဲ လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္...
ဘယ္သူ႔အကူအညီမွ မလိုပဲ ငါ့ကိုငါမြမ္းမံခ်င္တယ္...

ငါစဥ္းစားၾကည့္တယ္.. ငါဘာလို႔ငိုတာလဲ....
သူ႔ကိုျပန္လိုခ်င္လို႔လား?... သူ႔ကိုျပန္ရမယ္ဆိုရင္ ဘာေကာင္းၾကိဳးဆိုးၾကိဳးေတြရွိလဲ?...
ငါေပ်ာ္ရမွာလား?....ငါမေပ်ာ္ပါဘူး...
ဒါ့အျပင္ ငါဒီအဆိပ္သံသရာက ဘယ္ေတာ့ကလြတ္မွာ မဟုတ္ဘူး..
ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္စရာဆိုတာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မရွိဘူး...

ငါ့ဘာသာငါျပန္မြမ္းမံမယ္ဆိုရင္... အခ်ိန္ေတာ့ၾကာမယ္..
ခံစားရမယ္.. ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္ရြႊင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္... ဒီအေတြးနဲ႔ပဲ.. ငါ့မ်က္ရည္ေတြခမ္းေျခာက္သြားတယ္...
ေနာက္မွငါသိလိုက္ရတာက.. ငါငိုေနခဲ့တာဟာ... ငါ့ကိုယ္ငါသနားစရာေကာင္းလွခ်ည့္ရဲ့....
ေလာကမွာ အခ်စ္ကံအေခဆံုးလူသားလို႔ ထင္လို႔..
က်တဲ့ အတၲမ်က္ရည္ေတြဆိုတာ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် သဲသဲကြဲကြဲသိလာရတယ္...
ကဲ.......... ဒါဆိုကိုယ့္ကိုကိုယ္သနားျခင္းေတြရပ္သင့္ျပီ....

ခု ငါ ဒီစိတ္အက်ဥ္းေထာင္ထဲက လြတ္မဲ့ရက္ကို ျဖည္းျဖည္းျခင္းေစာင့္ေနတယ္...
ငါ့ယံုၾကည္တယ္... ငါတစ္ေန႔ လြတ္ေျမာက္လိမ့္မယ္လို႔...
အဲဒိအတြက္ သူနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ကို ငါကိုယ္တိုင္မလႊတ္ျပစ္ရက္ေပမဲ့....
တနည္းနည္းနဲ႔ေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ့တယ္... ေမ့ဖို႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ကာလမွာ အဲဒိပစၥည္းေတြကို မျမင္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ...
စိတ္ထဲက ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ကအဓိကက်ေပမဲ့... မ်က္စိေရွ႕မွာ ျပန္ျမင္ျမင္ေနသ၍ေတာ့.. အဆိပ္ျပန္တက္ေနမွာပဲမွတ္လား...
ဒါဆိုသံသရာျပတ္ေတာ့မွာမဟုတ္...

ေဖ်ာက္ဖ်က္ရခက္တဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳးကိုေတာ့.. ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္တယ္..
ငါ့စိတ္ ဘယ္ေလာက္ခိုိင္ေနျပီလဲဆိုတာကိုသိဖို႔.. ဒီပစၥည္းေတြကိုအသံုးခ်ရမယ္...

ဒီၾကားထဲ ငါ့ကိုေထာင္ဝင္စာလာေတြ႔ျပီး.. မၾကည့္ရက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာတယ္...
တတိယပါတီနည္းကိုသံုးၾကည့္ဖို႔... ဒါေပမဲ့... ဒီတစ္ခါေတာ့ေလ်ွာ့ခ်စ္ဖို႔..
ငါ့အတြက္အခ်စ္ဆိုတာ... သုညရာခုိင္နွဳန္းမဟုတ္ရင္... ၁ဝဝရာခိုင္နွဳန္းပဲရွိတယ္..
ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္နဲ႔.. သူမ်ားကိုစိတ္ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့စိတ္ဓာတ္ရွိတဲ့ သူေတြကို ငါအထင္အေသးဆံုးပဲ...
သူတို႔ကေျပာတယ္.. ဒါဆိုရင္ နင္ဒီအက်ဥ္းသား ဘဝကိုခဏခဏ ျပန္ေရာက္ေနလိမ့္မယ္တဲ့...

တခ်ိဳ႕ကက်ေတာ့ေျပာတယ္.. သူ႔ကိုတကယ္ခ်စ္ရင္ ခြင့္လႊတ္လက္ခံေပးလိုက္ပါတဲ့...
ေဝးေနလို႔ျဖစ္မွာပါ.. နီးေနရင္ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး... ေယာက်ၤားေလးဆိုေတာ့လဲ.. ဒီလိုပဲေပါ့....
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မဆို လက္မေလွ်ာ့ အဆံုးရွဳံးမခံဘဲ ခ်စ္ျပနိုင္တာမွအခ်စ္တဲ့..
အဲလို မလုပ္နုိင္တာ နင္သိပ္မခ်စ္လို႔တဲ့...
ဒါေတာ့ငါျငင္းတယ္.... ငါကေတာ့ အခ်စ္ကို... ေလာကမွာကိုယ့္အတြက္ အေရးပါဆံုးလူတစ္ေယာက္အတြက္...
တျခားဘယ္သူနဲ႔မွအစားမထိုးဘဲ ေစာင့္ထိန္းနုိင္စြမ္း... သစၥာ..ဆိုတာ နဲ႔တိုင္းတာတယ္...
အကြာအေဝးနဲ႔မဆိုင္.... ေယာက်ၤားမိန္းမဆိုတာ အေပၚမမူတည္....
သူကေယာက်ၤားေလးပဲဆိုတဲ့ ဆင္ေျခက ေလာကမွာအဓိပၸါယ္မရွိဆံုးပဲ...
ဘာေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြက ဒီဆင္ေျခကိုလက္ခံေနၾကတာလဲ....
အဲလိုနည္းက စိတ္အက်ဥ္းေထာင္က လြတ္နည္းမဟုတ္....

ဝင္ခံပါတယ္.. အဲဒိတုန္းက ငါဇေဝဇဝါျဖစ္ခဲ့တယ္... သူတို႔ေျပာတာအမွန္လား... ငါ့အတြက္ အေကာင္းဆံုးလားလို႔ ေတြးခဲ့တယ္...
သူတို႔အတြက္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္.. ငါ့အတြက္ေတာ့ အေမွာင္ထုထဲကို ျပန္ဝင္တဲ့လမ္းပဲျဖစ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္..
အဲဒိဆံုးျဖတ္ခ်က္ အတြက္ငါခုထိ ေနာင္တမရဘူး.. ေနာင္လဲရမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာငါသိေနတယ္ေလ...

ၾကာလာေတာ့.. ငါ့စိတ္ကိုငါသြန္သင္မွဳေၾကာင့္... ငါ့မွာ သူ႔အေၾကာင္းထက္ ပိုစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ ကိစၥေတြစဥ္းစားတတ္လာတယ္..
သူဟာ... ငါဝယ္ျပီးမေပါက္လို႔ လႊတ္ျပစ္ခဲ့တဲ့ ထီလက္မွတ္တစ္ေစာင္လိုပဲ... ငါ့အတိတ္တေနရာမွာ က်န္ခဲ့ျပီလို႔သိလာတယ္...
ဒါေပမဲ့... ငါ့မသိစိတ္တေနရာမွာေတာ့ သူရွိေနတုန္းပဲဆိုတာ... တစ္ခါတစ္ေလ.. သူ႔ကိုအိပ္မက္တဲ့ အခါငါသတိထားမိတယ္...
ဒါေတြလဲ... အခ်ိန္ဆိုတဲ့သူနဲ႔လက္တဲြျပီး ကုစားသြားလို႔ရမွာပါ... ဒါလဲဒီအဆိပ္ရဲ့လကၡဏာ တစ္ခုပဲမဟုတ္ပါလား....

ခုငါအခ်ိန္ဆိုတာကို အေဖာ္ျပဳျပီးေနလိုက္တာ... ငါေပ်ာ္တတ္လာျပီ... ငါသိတယ္.. ငါလြတ္ရက္နည္းလာျပီ...
ဒါေပမဲ့ ငါဒီအက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာပဲ ငါေပ်ာ္ေနတယ္...
ဒီေနရာမွာ... ငါ့အခ်စ္ေတြက သုညရာခိုင္နွဳန္းပဲရွိေတာ့ ငါ့စိတ္ေတြက ေအးခ်မ္းေပါ့ပါးေနတယ္..
ေနာက္ထပ္အခ်စ္ဆိုတ့ဲ အဆိပ္ၾကီးကို ထပ္ေသာက္မိမွာေၾကာက္တယ္...

ေၾကာက္တယ္?????????........... ေနာက္ထပ္ခ်စ္ဖို႔ကိုငါေၾကာက္ေနတယ္???
အရင္က ငါ့မွာရွိတဲ့ သုည (သို႔) ၁ဝဝ ရာခိုင္နွဳန္းဆိုတဲ့ အခ်စ္ေတြက သုညမွာပဲ ရပ္တန္႔ေနေတာ့မယ္ဆိုတာ ငါသေဘာေပါက္သြားတယ္...
အဲလိုငါမျဖစ္ခ်င္ဘူး... အရင္ကငါလို... သာမာန္လူတစ္ေယာက္ ျပန္ျဖစ္မွ ဒီအက်ဥ္းေထာင္ကငါလြတ္မွာ...
အရင္ကမိမိကိုယ္ကိုမြမ္းမံတယ္ဆိုတာ...သူ႔ကိုေမ့နုိင္ရင္ရျပီထင္ေနတာ...
ေအာ္...ငါ အခ်စ္အက်ဥ္းသား ဘဝကလြတ္ေျမာက္ဖို႔ ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ၾကာအံုးမွာလဲ.....
တစ္သက္လံုးေရာ ငါလြတ္ေျမာက္ပါေတာ့မလား...