က်မအတြက္ေတာ့ သၾကၤန္ဆိုတာ...

ဧပရယ္၁ရက္ေန႔ေရာက္ျပီဆိုရင္ ျမန္႔မာ့အသံက တာသၾကၤန္အဆိုအကမ်ားကို အျမဲေစာင့္စားခဲ့ရတယ္.. ငယ္ငယ္တံုးကထဲက သၾကၤန္ဆိုရင္ အိမ္ေအာက္မွာေရဇလံုေလးခ်ျပီး လမ္းထဲျဖတ္ေလွ်ာက္တတ္တဲ့ လူ၁ေယာက္၂ေယာက္ကိုေစာင့္ပတ္ခဲ့ရတယ္.. ကေလးဆိုေတာ့ ဒီေလာက္ကစားရတာလဲေပ်ာ္လို႔.. ၾကီးလာေတာ့ ေဖေဖကလံုးဝေပးမကစားေတာ့ဘူး.. သၾကၤန္ေရာက္လို႔ေရေလးစိုခ်င္လု႔ိ မနက္ေဈးသြားဝယ္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္မရဘူး.. သူကိုယ္တိုင္ ဒါမွမဟုတ္ေမေမ ၁ေယာက္ပဲ သြားဝယ္ရတယ္..ဒါေတာင္ေဗဒါက အိမ္မွာအငယ္ဆံုးလဲျဖစ္ ၈တန္း၉တန္းထိ လမ္းထဲက ကေလးေတြနဲ႔ကစားတံုးဆိုေတာ့ ေဖေဖက အထူးခြင့္ေရးအေနနဲ႔ အိမ္ေအာက္ထပ္က ကေလးေတြနဲ႔ တူတူကစားခြင့္ေပးခဲ့တယ္.. ဒါေပမဲ့ ေရစိုလို႔ေပ်ာ္ေပမဲ့ က်မငယ္ငယ္ကေလာက္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး.. က်မအစ္မေတြဆိုရင္ သၾကၤန္ဆို အိမ္မွာပ်င္းလြန္းတာေရာ ေဖေဖက သမီးေတြကိုသဝင္တိုလို႔ တခုခုဆိုဆူပဲခံေနရလို႔ အားလံုးတရားစခန္းဝင္ၾကတယ္.. က်မကေတာ့ အိမ္မွာပဲတရုတ္ကားဇာတ္လမ္းတဲြေတြ သၾကၤန္မတိုင္ခင္တထပ္ၾကီးငွားျပီး သၾကၤန္တတြင္းလံုးထိုင္ၾကည့္ခဲ့တယ္.. ေဖေဖနဲ႔က်မ၂ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေဖေဖကသိပ္မၾကတ္ဘူး.. မနက္ဆိုမုန့္တူတူထြက္စားတယ္.. က်မကသၾကၤန္တြင္းအျပင္ထြက္နဲေတာ့ လမ္းထဲကအေၾကာင္းသိ ေယာက်္ားေလးေတြက ရတံုးေဖေဖေဘးမွာပါတာေတာင္ ေရဗံုးနဲ႔လိုက္ေလာင္းလို႔မျပီးရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္နားညီးျပီမွတ္.. ပ်င္းရင္ ေမေမနဲ႔အမေတြရွိတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေပးတယ္.. ကားေပၚကေန ရန္ကုန္သၾကၤန္ကို လမ္းတေလၽွာက္ၾကည္႔ခြင့္ရတယ္.. လမ္းတေလၽွာက္လဲ ေဖေဖေျပာေနက်အတိုင္း

"ေတြ႔လားဟိုမွာ.. မူးရူးေနၾကတာ.. ကားေတြက ပိတ္ျပီးေရေတာင္မစိုဘူး.. မိန္းကေလးေတြအတြက္အနၱရာယ္မ်ားတယ္" စသည္ျဖင့္..

ကားမ်ားပိတ္လို႔ ေဘးသၾကၤန္ကားက အမူးသမားေတြကလွမ္းစရင္ စိတ္ညစ္ရပါတယ္.. ေဖေဖက "နင္တို႔ အေနထိုင္မတတ္လို႔.." ဆိုျပီး တခါတေလစကားမ်ားရရင္ ဘယ္မွလိုက္မျပေတာ့ပဲျပန္ရတတ္ပါတယ္.. အဲဒိအရြယ္တံုးကေတာ့ေဖေဖ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ အဲဒိေပ်ာ္ေနတဲ့သူေတြကိုအားက်မိတယ္..

ေနာက္ေတာ့က်မ စကာၤပူေရာက္လာတယ္.. ၂၀၀၅ သၾကၤန္မွာရန္ကုန္ျပန္ျဖစ္တယ္.. ရန္ကုန္မွာေရာ စကာၤပူမွာေရာခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အိမ္ကလဲစိတ္ခ်တဲ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အမ မဏၰပ္မွာ သူမရဲ႕အာမခံခ်က္အရေရာ က်မအမရဲ႕ကူေျပာေပးခ်က္အရေရာ နိဳင္ငံရပ္ျခားမွာ မိဘေတြမရွိပဲေတာင္ေနလာရတာေၾကာင့္ေရာ အက်က္ေန႔၁ရက္ထဲပတ္ျပီးရင္ ေနာက္ထပ္မေတာင္းဆိုေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ကတိေရာေၾကာင့္ ရန္ကုန္အင္းလ်ားလမ္းသၾကၤန္ကို ပထမဆံုးေရာက္ဖူးခဲ့တယ္.. ဒါေပမဲ့က်မ ငယ္ငယ္ကအားက်ခဲ့သေလာက္ စိတ္ကူးခဲ့သေလာက္ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးဆိုတာသိလိုက္ရတယ္.. ေဖေဖေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကိုလဲ ၈၀%ေလာက္လက္ခံလာတယ္.. ဒီလိုနဲ႔ေစာေစာျပန္လာျဖစ္ခဲ့တယ္.. အတက္ေန႔အိမ္မွာေနေနတံုး က်မငယ္သူငယ္ခ်င္း (သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေၾကာင္းမွ SNOW) ကေရပတ္ခံထြက္ဖို႔ေခၚပါတယ္.. ေဖေဖ့ကိုကတိေပးျပီးျဖစ္ေနလို႔ ေၾကာက္ေပမဲ့ SNOW က က်မ အိမ္ကစိတ္ခ်ရေလာက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္ မေတြ႔ရတာ ၁နွစ္ေက်ာ္ရွိေနေတာ့ ေမေမကူေျပာေပးလို႔ လိုက္ခြင့္ရခဲ့တယ္.. ကားကေခ်ာင္ေနျပီး မိန္းကေလး ၄ေယာက္ ေယာက်ၤားေလး၂ေယာက္ထဲမို႔ ညေနပိုင္း က်မအစ္မေတြကိုပါ ေခၚျဖစ္ခဲ့တယ္.. ဒါေပမဲ့ မဏၰပ္စီေတာ့လဲၾကာ.. ခြက္စုတ္ကနာ.. မိန္းကေလးဆို မီးသတ္ပိုက္က ဆဲြ.. အမူးသမားက မဲ.. ေရေလးနဲနဲစိုလိုက္ ေနာက္ထပ္ဆိုဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေစာင့္လိုက္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔သြားရတာကလြဲလို႔ သတိထားျပီးေၾကာက္ေနရတာကမ်ားပါတယ္..

၂၀၀၇ သၾကၤန္မွာ ခ်စ္သူအားကိုးနဲ႔ တူတူေပ်ာ္မယ္ဆိုျပီးျပန္ခဲ့ေပမဲ့ ျခိမ္းတဲ့ေနရာကိုေရာက္မလာပဲ သၾကၤန္တြင္း က်မအိပ္မက္ေတြဆိုးခဲ့ရပါတယ္.. ဒါေတြအားလံုးဟာ က်မငယ္ငယ္ကေန ၂၀၀၇ထိ သၾကၤန္အေတြ႔အၾကံဳပါ..

ဒီနွစ္ေတာ့ က်မစကၤာပူမွာပဲ အလုပ္ကသူငယ္ခ်င္းအေဒၚ စတုဒီသာအတြက္ SAMBAWAN ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသၾကၤန္မနက္ပိုင္းသြားပါတယ္.. သူငယ္ခ်င္းနဲ႔တိုင္ပင္ျပီး ျမန္မာအက်ၤီဝတ္သြားပါတယ္.. လာတဲ့လူေတြအားလံုး သရုပ္ပ်က္မရွိပါဘူး.. စတုဒီသာကိုလဲ ေအးေအးလူလူစားၾကပါတယ္.. မိန္းကေလးကိုေရပတ္ခ်င္တဲ့သူကလဲ "ေရပတ္ပါရေစ ခင္ဗ်ာ"ဆိုျပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလာင္းပါတယ္.. ၂၀၀၆ သၾကၤန္တံုးကေတာ့ တိုပါရုိး နဲ႔ CITY HALL သၾကၤန္ကိုေမေမရယ္ အစ္မေတြရယ္နဲ႔ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္.. ႐ုိင္း႐ုိင္းစိုင္းစိုင္း သ႐ုပ္ပ်က္မရွိပါဘူး.. အမူးသမားမရွိဘူးလို႔မေျပာပါဘူး.. CITY HALL မွာ ေတာ့လူပိုမ်ားျပီး အမူးသမားလဲရွိပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ေကာင္းတဲ့သူက ဆိုးတဲ့သူထက္ပိုမ်ားေနေတာ့ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ပါပဲ.. လူငယ္သေဘာ စၾကေနာက္ၾကတာကိုလဲ လက္ခံလို႔ရပါတယ္.. ဒီလိုနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳထိမ္းတဲ့ သၾကၤန္ေလးကို နိဳင္ငံရပ္ျခားမွာ ခံစားခဲ့ရတယ္.. က်မေက်ာင္း TP သၾကၤန္ဆိုလဲ PERFORMENCE ပိုင္းမွာ ယဥ္ေက်းမွဳ မေပ်ာက္ေအာင္ေရာ ေခတ္နဲ႔အမွီဟာသေလးေတြေရာနဲ႔ တျခားနိဳင္ငံကလူေတြေရွ့မွာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳကိုထိန္းခဲ့တယ္.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မအတြက္သၾကၤန္ဆိုတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္က ေျမသင္းရနံ႔ေလးေတြ.. အတာေျမအိုးေလးေတြ.. ပိေတာက္ပန္းရနံ႔လွဳိင္လွဳိင္ေတြ.. TV မွာလာတဲ့ "သၾကၤန္မိုး"ရုပ္႐ွင္.. ေနရာတိုင္းၾကားရတဲ့ တူးပို႔တူးပို႔ စီးခ်က္ေလးေတြ ပါမွျပီးျပည့္စံုသြားမွာပါ ..