English Title: Time Trip App
Romanji title: Bakumatsu Kokosei
Language: Japanese
Genre: Time Travel/ Sci-fi
Episodes: 1
Runtime: 108 min.
Main Cast:
Hiroshi Tamaki as Katsu Kaishu
Ishihara Satomi as Mikako Kawanabe
My Rating: 4/5
ဇာတ်လမ်းအကျဉ်း
အထက်တန်း သမိုင်းပြ အတန်းပိုင်ဆရာမ အလုပ်မှာ သိပ်အောင်မြင်မှု မရှိလှသလို ကိုယ်တိုင်လဲ အားစိုက်ထုတ်ဂရုပြုမှု မရှိတဲ့ မိကာကို ကို သူ့တပည့်တွေကလဲ သိပ်လေးစားခြင်းမရှိပါဘူး။ အထူးသဖြင့် တပည့်ဖြစ်ချင်တာကို အလေးမပေးပဲ ခပ်လွယ်လွယ်ပဲ အမှတ်ကောင်းရင် ဆရာဝန်လုပ်ရမယ်ဆိုတဲ့ ပုံသေနည်းမျိုးကို ဆွဲကိုင်ထားပြီး သူ့တာဝန်ကျေအလုပ်လုပ်နေတဲ့ သာမာန် ဆရာမတစ်ယောက်ပါပဲ။ တစ်နေ့မှာ ကျောင်းဝန်းအပြင်မှာ သူ့တပည့် ၃ယောက်နဲ့ စုံတုန်း စကားများကြရင် မတော်တဆ သူ့တပည့်တစ်ယောက် သမိုင်းဖြေတုန်း ခိုးချဖို့ download လုပ်ထားတဲ့ သမိုင်း App ကနေ အရောင်တွေလက်လာပြီး သူတို့ ၄ယောက် မသိလိုက်ခင်မှာပဲ ၁၈၆၈ ခုနှစ် Edo ခေတ်ကို ပြန်ရောက်သွားပါတယ်။
အဲ့ဒိမှာ သမိုင်းကြောင်းအရ ဂျပန် ပြည်တွင်းစစ်ဖြစ်တော့မှာကို မဖြစ်အောင် ညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်မှုနဲ့ပဲ တားဆီးနိုင်ခဲ့တဲ့ နှလုံးရည်နဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ (ယနေ့ခေတ် သမိုင်းဘာသာထဲမှာ သင်ရတဲ့) ဆာမူရိုင်း စစ်သူကြီးတစ်ယောက်နဲ့ သွားတွေ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယနေ့ခေတ်ကနေ တကွဲတပြားစီ ရောက်သွားကြတဲ့ ခေတ်လူငယ်တွေကြောင့် သမိုင်းကြောင်းကြီး မှားယွင်းလုနီးပါးဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲ့ဒိခေတ်ကသာ ဂျပန်မှာ ပြည်တွင်းစစ်ဖြစ်ခဲ့ရင် ယနေ့ခေတ်ဂျပန်လို တိုးတက်လာမှာ မဟုတ်ပဲ အနောက်တိုင်း ကိုလိုနီနိုင်ငံတစ်ခု ဖြစ်ကောင်းဖြစ်သွားနိုင်သလို သူတို့တွေရဲ့ လက်ရှိ ၂၀၁၄ခုနှစ်ရဲ့ ကံကြမ္မာလဲ ပြောင်းသွားနိုင်တဲ့အတွက် သမိုင်းအမှန်ပြန်ရအောင် အားလုံး ဆာမူရိုင်းနဲ့ တွဲပြီး စွမ်းဆောင်ကြရပါတော့တယ်။
ဝေဖန်ရေး
ဂျပန်ကားဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်း Inspiration အရမ်းကောင်းပါတယ်။ ပျော်စရာ ဒိုင်ယာလော့လေးတွေ၊ ရှေးခေတ်က သူရသတ္တိနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ သူရဲကောင်းက တကယ်တန်းတွေ့တော့ အထင်အတိုင်းမဟုတ်ပဲ ပေါ့ပျက်ပျက်လူတစ်ယောက်လို ပျော်ပျော်နေတတ်တာ စသည်ဖြင့် ကြည့်ရတာ စိတ်လက် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းပါတယ်။ Nodame Cantabile ဇာတ်ကားထဲက မင်းသားချော Hiroshi Tamaki ကလဲ အသက်နည်းနည်းကြီးတယ်ထင်ရပေမဲ့ ဆာမူရိုင်း ၀တ်စုံနဲ့ ကြည့်ကောင်းပြီး သူ့ဇာတ်ကောင်နဲ့ လိုက်ဖက်ပါတယ်။ မင်းသမီးချော Hatomi Ishihara ကလဲ ကိုယ့်အကြိုက် ချစ်စရာကောင်း၊ သရုပ်ဆောင်ကောင်းတဲ့ မင်းသမီးတစ်ယောက်ပါပဲ။
အဲ့ဒိအထဲမှာ ပြောတဲ့ စကားလုံးတွေထဲက မှတ်မှတ်ထင်ထင် သတိရနေတဲ့ စကားလုံးလေးကတော့ ကျောင်းဆရာမလေးက လက်ရှိခေတ်မှာ နည်းပညာတွေ ဘယ်လောက်တိုးတက်နေပြီး ဘယ်လိုတွေကောင်းကြောင်း ရှေးခေတ်က မမြင်ဖူးတဲ့ ဆာမူရိုင်း သူရဲကောင်းကို ပြောပြတော့ အဲ့ဒိ ဆာမူရိုင်း သူရဲကောင်းက သူ့ကို တစ်ခွန်းပဲ ပြန်မေးလိုက်တယ် “အဲ့ဒိ ခေတ်မှာ နည်းပညာတွေ တိုးတက်ကောင်းမွန်လာတာဟုတ်ပါပြီ။ လူတွေရော ဘယ်လောက် တိုးတက်ကောင်းမွန်လာသလဲ” တဲ့။
အဲ့ဒိစကားက ဆရာမအလုပ်ကို ၀တ်ကျေတန်းကျေလုပ်နေတဲ့ မိကာကို ကို သူ့လိုအပ်ချက်တွေကို မီးမောင်းထိုးပြလိုက်သလို အရှက်ရစေခဲ့တယ်။ သူဟာဘယ်တော့မှ ကောင်းမယ်ထင်တာ၊ သင့်တော်တာကို အားစိုက် မစဉ်းစားပဲ အမှတ်ကောင်းတဲ့ကျောင်းသား ဆရာဝန်လုပ်၊ စာညံ့လို့ စာမလုပ်တဲ့ကျောင်းသားဆို ၀တ်ကျေတန်းကျေ ဆူလိုက်ပြီး ဘာမှ ဆက်မလုပ်ပေးတတ်တော့တာတွေကို သူရှက်သွားတယ်။ အဲ့ဒိရှေးခေတ်က လူကို သူဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ခဲ့ဘူး။
သူအစက ပေါ့ပျက်ပျက်နဲ့ ဘယ်လိုသူရဲကောင်းဖြစ်ခဲ့မှန်းမသိဘူးလို့ သံသယဝင်ခဲ့တဲ့ စစ်သူကြီး Katsu ကတော့ အပေါ်ယံသာအဲလိုထင်ရပေမဲ့ သူ့စိတ်ထဲမှာ လိုချင်တာကို ဘယ်သူတွေ ဘယ်လိုထင်ထင်၊ ဘာပြောပြော၊ သူတိုင်းပြည်ကောင်းဖို့ပဲ သူလုပ်တယ်၊ အသုံးမကျတဲ့ ဘာမှအကျိုးမပြုတဲ့ ဆာမူရိုင်းမာနဖြစ်တဲ့ တစ်ခုခုဆို အသေခံပလိုက်တာတို့ ဘာတို့ကို သူအားမပေးဘူး။ သူ့တိုင်းပြည်က လူတွေကောင်းဖို့အတွက် အရေးမကြီးတဲ့ ဆာမူရိုင်းရိုးရာကို ပြောင်းဖို့လဲ သူဝန်မလေးဘူး။ သူဘာလုပ်ချင်သလဲ၊ ဘာလုပ်သင့်သလဲဆိုတဲ့ သူ့ ပန်းတိုင်အတွက် သူကြိုးစားတယ်။ အဲ့ဒိအချက်က ဆရာမလေး Mikako ကို အလင်းပြလိုက်ရုံမကဘူး ကြည့်နေတဲ့ ပရိတ်သတ်ကိုပါ ပညာပေးတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ ပြောသာပြောတာလေ ကျွန်မဆို ကိုယ်ဘာဖြစ်ချင်လို့ ဘယ်လို့ရအောင် လုပ်ရမလဲ စမ်းတဝါးဝါးပဲ။ ပျင်းက ပျင်းသေးတာ။
ဘာပဲ ပြောပြော ဒီရုပ်ရှင်လေးက တိုတိုနဲ့ ပညာပေး၊ အတွေးပေး၊ ရီရပြီး Entertaining လဲ ဖြစ်တဲ့ ဇာတ်ကားလေး တစ်ကားမို့ အချိန်လေး ၁နာရီကျော်လောက် ပေးကြည့်ရတာ တန်ပါတယ်။ ဇာတ်လမ်းတွဲ မဟုတ်တဲ့အတွက် ၁ကားနဲ့ ပြီးပါတယ်။ ဘယ်က ကြည့်သလဲတော့ မမေးနဲ့။ မဗေဒါလဲ Google ကနေ ရိုက်ထည့်ပြီး ရှာလိုက်တာပဲ။ ကြည့်နေကျ ဆိုဒ်က malware တက်နေပြီး ကြော်ငြာတွေပဲပေါ်ပေါ်လာလို့ ကြည့်လို့ မရတော့လို့။
