Introduction to Helping Hands of TP Myanmar & BPP Challenges

ဒီတစ်ခေါက်တော့ ရေးမယ်ရေးမယ်နဲ့ ဒီပိုစ့်မတင်ဖြစ်တာနဲ့ ကိုရီးယား ခရီးသွားပိုစ့်ပါမတက်လာဖြစ်နေတော့တာပါပဲ… အကြောင်းကတော့ သူကြီးမင်း တုံးဖလား ဘလော့ပိုင်ရှင် ကိုကိုမောင်UK က ဘလော့ဒေးအမှတ်တရအနေနဲ့ ဘလော့တွေ ပြန်လည်စည်ကားလာစေရန် ရည်ရွယ်ပြီး Ice-bucket Challenge လိုမျိုး Blog Post Publish Challenge (BPP challenge) ကိုစခဲ့တာပါပဲ…

ဘလော့ပိုစ့် challenge ခေါ်ခံရပြီး ၂ပတ်အတွင်း ကိုယ့်ဘလော့မှာပိုစ့်တင်ရင်တင် မတင်ရင် နှစ်သက်ရာ ပရဟိတအဖွဲ့ကို မြန်မာငွေ ၅၀၀၀ နှင့်အထက် ကြိုက်သလောက်လှူဖို့ပါ… Ice-Bucket challenge နဲ့ မတူတာကတော့ မရေးမှ လှူရမှာဖြစ်ပြီး ရေးရင်တော့ မလှူချင်လဲရပါတယ်တဲ့… သူကြီးမင်း(တုံးဖလား)ရေးထားတဲ့ အဆင့်တွေကို အောက်မှာ ဖော်ပြပေးပါအုံးမယ်…

အဲဒါနဲ့ တစ်ဆက်တည်း ပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းလေးကတော့ မဗေဒါ လစဉ်အလှူငွေထည့်ဝင်သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ပါဝင်ထားတဲ့ TP Myanmar Helping Hands အဖွဲ့လေးအကြောင်းပဲဖြစ်ပါတယ်…

TP Myanmar Helping Hands ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုအကျဉ်း

(Helping Hands of TP Myanmar Public group မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)

မင်္ဂလာရှိတဲ့နေ့တစ်နေ့ (၁၀ စက်တင်ဘာ ၂၀၁၁) မှာ TP ကျောင်းသူကျောင်းသား(ဟောင်း/သစ်)များ စုဝေးပြီး မြန်မာနိုင်ငံမှာ ချို့တဲ့စွာ ပညာသင်ကြားနေကြတဲ့ ကျောင်းသူကျောင်းသားလေးတွေကို တတ်နိုင်သမျှ ထောက်ပံ့ဖို့ ကြိုးစားကြမယ်လို့ သဘောတူညီခဲ့ကြပါတယ်။

မြန်မာပြည်က ချို့တဲ့ကြတဲ့ ကျောင်းသားလေးတွေ အတွက် တစ်စုံတစ်ရာ ထိရောက်တဲ့ အထောက်အပံ့ဖြစ်မယ်လို့ လက်ခံယုံကြည်မှု အပြည့်နဲ့ပါ။

(တီပီမြန်မာကျောင်းသားဟောင်းတွေနဲ့ စတင်တည်ထောင်ခဲ့ပေမဲ့ တီပီကျောင်းသားမဟုတ်တဲ့ မည်သူမဆို ပါဝင်လှူဒါန်းနိုင်ပါတယ်… မဗေဒါ မေမေတောင် လစဉ်လှူဒါန်းသူအနေနဲ့ပါဝင်ထားပါတယ်…)

အဖွဲ့ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက် (Helping Hands of TP Myanmar Public group မှ ကူးယူဖော်ပြသည်)

• နိုင်ငံခြားတွင် ပညာသင်ကြား (သို့မဟုတ်) အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသူများ အနေဖြင့် ပြည်တွင်းမှ ချို့ချို့တဲ့တဲ့နှင့် ကျောင်းတက်နေရရှာသော ကျောင်းသားလေးများ၏ ဘဝလေးများ လှပစေဖို့ ဝိုင်းဝန်းကူညီရန်၊

• ပညာရေးဖွံ့ဖြိုးမှုကို ဦးစားပေးသော အလှူများကို အလှူငွေရရှိမှုပေါ်မူတည်၍ လူမျိုးမရွေး ဘာသာမရွေး တတ်နိုင်သလောက် လှူဒါန်းသွားရန်၊

• TPmyanmar ကျောင်းသားကျောင်းသူများနှင့် စိတ်ပါဝင်စားသူများ၏ လစဉ်ထည့်ဝင် လှူဒါန်းငွေများကို လက်ခံရန်နှင့် ရေတိုရေရှည်လှူဒါန်းမှုများကို စည်းစနစ်တကျ စီမံဆောင်ရွက်သွားရန်၊

• လှူဒါန်းမှူများ ထိရောက်မှုရှိစေရန်နှင့် အလှူရှင်များ စိတ်ကျေနပ်မှုရစေရန် အတွက် ပွင့်လင်းမြင်သာမှု ရှိစေရေးအတွက် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးပမ်းသွားရန်၊

မဗေဒါဘာလို့ လှူဖို့ဆုံးဖြတ်လဲ

မဗေဒါဟာ တီပီကျောင်းသူဟောင်းမို့ လှူတယ်လို့ ဆုံးဖြတ်တာထက်

၁။ တီပီမြန်မာကူညီသောလက်များအဖွဲ့ရဲ့ ပွင့်လင်းမြင်သာစွာ Manage လုပ်တာကို သဘောကျလို့ လစဉ်လှူဖြစ်တာပါ။

နောက်ပြီး ဒီအဖွဲ့ဟာ တီပီက ကျွန်မတို့ လေးစားခင်မင်ရတဲ့ မြန်မာဆရာမ ဒေါ်ခင်အမ်းမွန် ကိုယ်တိုင် ကျောင်းသားဟောင်းတွေကို ကြီးကျပ်ပြီးလုပ်ပေးတဲ့အတွက် စည်းကမ်းကျနပြီး စေ့စပ်ပါတယ်။

၂။ အဖွဲ့အစည်းထဲက လူတွေအားလုံးကလဲ ကိုယ့်လိုပဲ စကာင်္ပူမှာ အခြေခိုင်နေပြီး ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ဒီအဖွဲ့ကို community အလုပ်တစ်ခုအနေနဲ့ရော သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ၊ သူငယ်ချင်း အသစ်တွေနဲ့ အဆက်အသွယ်ရှိနေဖို့အတွက်ရော ၀ိုင်းဝန်းပံ့ပိုးကြတဲ့သူတွေဆိုတော့ ပရဟိတဗန်းပြပြီး လုပ်စားမဲ့သူတစ်ယောက်မှ မပါဘူးဆိုတာ ယုံကြည်မှုရှိလို့ပါ။

၃။ ပြီးတော့ မိဘမဲ့ကျောင်းတစ်ခုကို လှူဖို့ရွေးတော့မယ်ဆိုရင် မိဘမဲ့ကျောင်း ၃၊ ၄ကျောင်းကို ရန်ကုန်က တီပီကျောင်းသား၊ကျောင်းသူဟောင်းတွေက အသေအချာရှာဖွေပေးပြီး အဖွဲ့ဝင်တွေအားလုံးရဲ့ မဲဆန္ဒနဲ့ မဲအများဆုံးရတဲ့ ကျောင်းတွေကို လှူတာပါ။ အဲဒိအတွက် ဒီမိုကရေစီကျကျ ကိုယ့်ရွေးချယ်မှုကို ပါဝင်စေတဲ့အတွက် သဘောကျပါတယ်။

၄။ အလှူငွေစာရင်းကောက်ခံရရှိငွေအားလုံးကို ၃လတစ်ကြိမ်စုစည်း လှူဒါန်းပြီး လှူဒါန်းသမျှစာရင်း အပြည့်အစုံကို ဖေ့ဘွတ်အဖွဲ့မှာ ပွင့်လင်းမြင်သာစွာ ပြန်လည်မျှဝေ အသိပေးပါတယ်။ (ကျွန်မသိသလောက်တော့ တစ်ခါလှူရင် အပိုငွေမထားပဲ လိုနေရင်တောင် ကမကထ လုပ်သူတွေက သူတို့ အိတ်ထဲက ထပ်စိုက်ပြီး အပြည့်အဝ လှူတာပါ)။

၅။ သွားလှူတဲ့နေရာက ကလေးတွေကို သူတို့ပြောချင်တာလေးတွေ အမှတ်တရ စာရေးခိုင်းပြီး ဖေ့ဘွတ်ပေါ်တင်ပေးပါတယ်။ ကိုယ်တိုင် ရန်ကုန်မှာမရှိလို့ မပါဝင်လိုက်နိုင်တဲ့ အလှူရှင်တွေလဲ စာလေးတွေဖတ်ပြီး ပီတိဖြစ်လို့ရပါတယ်။ (သူတို့ ရေးတဲ့ တချို့စာလေးတွေဆို ဖတ်ရကောင်းလွန်းလို့ မျက်ရည်တောင် ကျမိတာတွေရှိတယ်)။

၆။ မဗေဒါ တစ်ကြိမ်တော့ ဒလက ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားလှူတာကို ၂၀၁၂ ဒီဇင်ဘာမှာ လိုက်ဖူးပါတယ်။ အဲကွန်းဘတ်စ်ကြီး အကြီးကြီး ငှားပြီး အားလုံး စုပေါင်းသွားကြ။ ဟိုမှာ ကလေးတွေနဲ့ ဆော့ကြနဲ့ အရမ်းကို ပျော်စရာကောင်းတဲ့ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုပါပဲ။

ဒီတော့ BPP-challenge နဲ့ ပြန်ဆက်ရရင်တော့။ ဘယ်မှာ လှူရမှန်းမသိဘူးဆိုရင် တီပီမြန်မာကူညီသောလက်များအဖွဲ့မှာ လစဉ်အလှူရှင်မလုပ်ချင်လဲ One time အလှူအနေနဲ့ လှူဒါန်းလို့ရကြောင်း သတင်းကောင်းပါးအပ်ပါတယ်။

ထမင်းတွေလဲ အများကြီးစားတယ်၊ ဓာတ်ပုံမရိုက်ခင် ခပ်တည်တည်နေပြီး ဖုန်းထုတ်ဓာတ်ပုံရိုက်တော့မှ ဟောသလို ချစ်စရာရုပ်လုပ်တယ်...

အားလုံးကို အအေးဗူးနဲ့ ဗလာစာအုပ်တွေ ဝေတယ်...

စောင်တွေနဲ့ တခြားလိုအပ်မဲ့ အသုံးအဆောင်တွေကို ကျောင်းကိုလှူတယ်...

ဘုန်းဘုန်းတွေကို ဆွမ်းကပ်

ကလေးတွေ ထမင်းစားနေတုန်းလေး...

သူတို့နဲ့တူတူဆော့ကြတယ်...

နှုတ်ဆက်တာကို သီချင်းလေးနဲ့နှုတ်ဆက်ကြတယ်...

သူတို့ဆီက ပေးစာ... တချို့...

Very Touching Letter from one of them...

This is one of the Heart warming letter from them...

မဗေဒါ ဒီပိုစ့်လေးနဲ့ ပြန် Challenge လုပ်လိုသူများကတော့…

၁။ Fan Fic တွေကို ဖေ့ဘွတ်မှာပဲ ရေးပြီး ဘလော့လေး လူမလာလို့ ဘလော့မှာ မတင်ဖြစ်တော့ဘူးဆိုတဲ့ ညီမလေး ယမမင်းလေး ဘလော့ပိုင်ရှင် ( http://yaminohmar.blogspot.sg/ )

၂။ သူများတွေ Challenge လုပ်ပြီးပေမဲ့ ကိုယ်မလုပ်ရသေးလို့ ထပ်လုပ်လိုက်တဲ့ မဗေဒါ ဘလော့ကို အမြဲအားပေးတဲ့ HsuMyat (http://hsumyatmoe88.blogspot.sg/)

၃။ မဗေဒါကို Challenge ခေါ်ခဲ့တဲ့ ဝတ္တုတိုတွေအရေးကောင်းတဲ့ မဆွေလေးမွန် (www.whitewhitemind.blogspot.com)

၄။ BPP challenge ကို စခဲ့ပြီး မဗေဒါကို Challenge ခေါ်ခဲ့တဲ့ သူကြီးမင်း (http://kokomaunguk.blogspot.co.uk/)

၅။ မြန်မာ့ ပထဝီတွေ ပြန်လည်လေ့လာရင်း ဖေ့ဘွတ်မှာရော ဘလော့ပေါ်မှာပါ ပျောက်နေတဲ့ မေဖလားဝါးပိုး (http://33poepoe.blogspot.sg/) (ျမန္မာေဖာင့္မရွိရင္ ခုေဒါင္းျပီးေရးပါ (သို႔) မေဗဒါ sidebar က ဘားကလစ္ keyboard (http://burglish.my-mm.org/latest/trunk/web/testarea.htm) နဲ႔ တစ္လံုးခ်င္းရုိက္ေရးပါ)

၆။ တိတ်တိတ်လေး ဘလော့ရေးနေပြီး စာရေးကောင်းတဲ့ မရွှန်းမီ (http://present-of-lifetime.blogspot.sg/) (အင်္ဂလိပ်လိုရေးရေး မြန်မာလိုရေးရေး ရေးရင်ရဘီ)

၇။ ခုထက်ထိလဲ ဘလော့ရေးနေစဲ ဖေ့ဘွတ်မှာလဲ active ဖြစ်တဲ့ ကိုလင်းဦး (စိတ်ပညာ) (http://www.linoo.asia/)

၈။ ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာ မုန့်တွေနဲ့ အဖြူရောင်ကြောင်ပုံပဲတင်နေတဲ့ စာရေးကောင်းတဲ့ (ခုလောလောဆယ် မမဗိုက်) ဗစ်စတာအောင် (http://vistazplanet.blogspot.sg/)

၉။ ယူနီကုတ်နဲ့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေး လှနေတဲ့ ဘလော့ပိုင်ရှင် သယ်ရင်း မင်းယွန်းသစ် (http://minnyoonthit.net/)

၁၀။ ကိုယ် Challenge လုပ်လုပ် မလုပ်လုပ် စိတ်ဝင်စားစရာပိုစ့်တွေ လောလောဆယ် ကိုယ်ဝန်ဆောင်မှတ်တမ်းပိုစ့်တွေရေးနေတဲ့ နန်းညီ (http://nangnyi.blogspot.sg/)

ခုလို Challenge ခေါ်ခံရလို့ Stress လဲ မဖြစ်စေချင်သလို၊ စိတ်လဲ မဆိုးကြစေချင်ပါ။ ဟီး…. ခင်မင်ရတဲ့သူတွေလဲဖြစ်၊ စာရေးကောင်းမှန်းသိထားသူတွေလဲဖြစ်လို့ ဘလေ့ာလေးပေါ် active ဖြစ်စေချင်လို့ သတိတရ Challenge ရခြင်းသာဖြစ်ပါတယ်ရှန်….

(အောက်ပါ BPP-Challenge အဆင့်များကို သူကြီးမင်း(တုံးဖလား) ဆီမှ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြလိုက်ပါတယ်)

သတ်မှတ်ချက်များကိုု အောက်ပါအတိုုင်း အကြမ်းဖျင်း ပြုလုုပ်ထားပါသည်။ လုုိအပ်သည်များကိုု ထပ်ဖြည့်ပေးကြရန်လည်း တောင်းခံပါသည်။

၁။ ဘလော့ဂါတစ်ယောက် တစ်ခါ BPP-Challenge လုုပ်လျှင် ဆယ်ယောက်ထက် ပုုိပြီး မလုုပ်ရ။

၂။ BPP-Challenge လုုပ်ထားကြောင်း အချိန်မီ အကြောင်းကြား၍ ရနုုိင်သည့် ဘလော့ဂါတုုိ့ကုုိသာ BPP-Challenge လုုပ်ရမည်။

၂။ BPP-Challenge အလုပ်ခံရသူသည် BPP-Challenge လုုပ်ပြီး နှစ်ပတ်အတွင်း ဘလော့ပေါ်၌ ပိုု့စ်တစ်ပုုဒ် တင်ရမည်။

၃။ BPP-Challenge အလုပ်ခံရသူသည် မိမိနှစ်သက်ရာ ခေါင်းစဉ်၊ မိမိနှစ်သက်ရာ အကြောင်းအရာတုုိ့ကိုု ရေးနိုုင်သည်။

၄။ နှစ်ပတ်ကျော်လွန်ပြီး ပုုိ့စ် မတင်နိုုင်ပါက မိမိနှစ်သက်ရာ ပညာရေးလုုပ်ငန်းသုုိ့ မြန်မာကျပ်ငွေ ၅၀၀၀ နှင့် ညီမျှသော သက်ဆုုိင်ရာငွေကြေး အလှူငွေကုုိ ပေးလှူရမည်။ (ထုုိထက်ပုုိ၍ ပေးလှူလုုိပါကလည်း လက်ခံပါသည်)။ (TP မြန်မာ Helping Hands အဖွဲ့ရဲ့လစဉ်အလှူရှင်ဝင်ပီပီ ဦးစွာအနေဖြင့် တီပီမြန်မာကူညီသောလက်များကို ပေးလှူရန်ဟုု အကြံပြုချင်သည်။)။ း)

၅။ လှူဒါန်းမှု ပြုလုုပ်ပြီးသော ဘလော့ဂါများကိုုလည်း နှစ်ပတ်ကျော်လွန်ပါက ထပ်မံ၍ BPP-Challenge လုုပ်နုုိင်သည်။

၆။-BPP-Challenge လုုပ်ခြင်းကိုု တစ်ခုုမက များစွာ ပြိုင်တူ ခံရလျှင် အားလုုံးအတွက် ပုုိ့စ်တစ်ပုုဒ် ရေးပြီးတုုန့်ပြန်ပါက အလုုပ်ပြီးမြောက်သည်ဟုု မှတ်ယူပါမည်။

၇။-မိမိ BPP-Challenge လုုပ်ထားသူများကိုု အသိပေးရာ၌ တဂ်(Tag) လုုပ်ထားသည်ဟုု မသုုံးဘဲ ချဲလင့် (Challenge) လုုပ်ထားသည်ဟုု အသုုံးပြုရန် ဖြစ်ပါသည်။

၈။ ပုုိ့စ်တင်ပြီးကြောင်း အသိပေးရာ၌ ပိုုမုုိမြန်ဆန်စွာ စာဖတ်သူထံ အချိန်နဲ့ တပြေးညီ ရောက်ရှိစေရန်https://www.facebook.com/groups/mbcdays/ သုုိ့ သွားရောက်ပြီး အသိပေးစေလုုိပါသည်။ ထုုိဖေ့စ်ဘုုတ်ကိုုလည်း မိမိတုုိ့ကိုုယ်ပိုုင် ဖေ့စ်ဘုုတ်နဲ့ ချိတ်ဆက်ထားစေလုုိပါသည်။

၉။ မိမိကတဖန် ပြန်ပြီး ချဲလင့်ပြန်လုုပ်ရာတွင် ချဲလင့်လုုပ်ခံထားရသူများ အချိန်မီ သိရှိစေနုုိင်ရန်အတွက် အထက်ပါ ဖေ့စ်ဘုုတ်၌သော်လည်းကောင်း၊ ထုုိသူတုုိ့၏ ဘလော့စီဘောက်စ်၌သော်လည်းကောင်း၊ ထုုိသူတုုိ့၏ ဘလော့နောက်ဆုုံးပုုိ့စ်၌ ကွန်မင့်ပေး၍သော်လည်းကောင်း အသိပေးကြစေလုုိပါသည်။

၁၀။=Ice-Bucket-Challenge နှင့်BPP-Challenge တုုိ့၏ ကွာခြားချက်မှာ Ice-Bucket-Challenge အလုုပ်ခံရသူသည် ပြန်လည်တုုန့်ပြန်နုုိင်လျှင် ၁၀ ဒေါ်လာ၊ မတုုန့်ပြန်နုုိင်လျှင် ဒေါ်လာ ၁၀၀ ပေးလှူရမည်ဖြစ်သော်လည်း BPP-Challenge အလုုပ်ခံရသူမှာ ပြန်လည်တုုန့်ပြန်နိုုင်လျှင် အလှူငွေ ပေးလှူရန် မလုုိပေ။ မတုုန့်ပြန်နုုိင်မှသာ ၅၀၀၀ ကျပ် ပေးလှူရန် ဖြစ်ပါသည်။

၁၁ ။ လုုိအပ်ပါက အများစုု သဘောတူညီမှုဖြင့် စည်းကမ်း အလျော့အတင်း ပြုလုုပ်နိုုင်သည်။

.....

Free & Easy Korea Trip Day 3 (Part 2): Everland -> Eating Street Foods and Exploring Gangnam

P.S ဒီ ပိုစ့်လေးကတော့ မဆွေလေးမွန် (www.whitewhitemind.blogspot.com) နဲ့ သူကြီးမင်း(တုံးဖလား) (http://kokomaunguk.blogspot.co.uk/) တို့ရဲ့ BPP Challenge မှာ nominate လုပ်ခံထားရလို့ ရေးလိုက်ပါတယ်... ပိုက်ဆံကိုလဲ TP Myanmar Helping Hand Organization ရဲ့ လစဉ် Contributor အဖြစ် အစကတည်းက လှူလာတာ ခုဆိုရင် နှစ်နဲ့ချီနေပါပြီ... နောက်မှ အဲဒိအကြောင်းကို သေသေချာချာရေးရင်း ထပ် Challenge မဲ့လူတွေကို ပြောပါအုံးမယ်...

၁၁ရက် ဇူလိုင်လ ၂၀၁၄ (သောင်္ကြာနေ့)

ကံမကုန်လို့ ပြန်ဆုံခဲ့တဲ့ EVERLAND

Going to Normal Ticket Counter

Everland ဂိတ်ဝကိုရောက်တော့ သာမာန်သူများတွေ လက်မှတ်ဝယ်တဲ့ကောင်တာကိုသွားရင်း ကိုယ်ထုတ်လာတဲ့ Discount Coupon ကိုပြတော့ သူတို့ဆီမှာ ဝယ်ရမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့… တိုးရစ်ကောင်တာ သက်သက်ရှိတယ်တဲ့ ဟိုဘက်နားအဆောင်ကို ပြတယ်… သူကလဲ အင်္ဂလိပ်လိုသိပ်မပြောတတ်ဘူး… ကိုယ်တွေလဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ သူပြတဲ့ဘက်ကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်… တိုးရစ်ကောင်တာက အဆောင်လေးသပ်သပ်ပေါ့… အဲ့ဒိက ကောင်မလေးတွေကတော့ အင်္ဂလိပ်လို ပြောတတ်ကြတယ်… ကောင်မလေးက သဘောကောင်းတယ်… ကျွန်မတို့ ရောက်သွားတဲ့အချိန်က ၄နာရီ ၁ဝမိနစ်လောက်ရှိနေပြီဆိုတော့ သူက ၄နာရီခွဲဆိုရင် ပန်းခြံဝင်ခကို စျေးပိုချပေးတယ်တဲ့… စောင့်မလားဆိုတော့ ကိုယ်လဲ မိနစ် ၂ဝနဲ့ ဝမ်၈၀၀၀ လောက်သက်သာမယ်ဆိုတော့ Bibimbap တစ်ပွဲဖိုးလောက်ရှိတော့ စောင့်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်… မဗေဒါအစ်မကလဲ သက်တောင့်သက်သာရှိမဲ့ အကျီင်္တစ်ထည်ဝယ်ဖြစ်တယ်… မဗေဒါကလဲ အသက်ကြီးလာတော့ အဲ့ဒိ Ride တွေ ဒီလောက်မစီးနိုင်တော့ဘူး… အထူးသဖြင့် ပင်ပန်းရင်ပိုမစီးနိုင်ဘူး… နေကလဲ ပူနေတော့ ရေခဲမုန့်စားချင်စိတ်ဖြစ်သွားတယ်… ဒါနဲ့ ဟိုဘက်နားက စူပါမတ်ကတ်ဝင်ကြည့်ရင်း ရုပ်ရှင်ထဲမှာ သူတို့တွေစားနေကျ ပလပ်စတစ်ချောင်းထဲမှာ အဲဒိ ပလက်စတစ်ချောင်းခေါင်းကို ချိုးပြီးစုတ်စားရတဲ့ ရေခဲချောင်းဝယ်စားဖြစ်တယ်… အရသာက ထင်ထားတာထက် တော်တော်ကောင်းတယ်… စျေးကလဲ ချိုပါ့… ဝမ် ၃၀၀ ပဲပေးရတယ်... ကျန်တဲ့ ၂ယောက်တောင် ကြိုက်သွားလို့ လိုက်ဝယ်စားကြတယ်… ရေခဲချောင်းလေးစားလိုက်မှ လန်းဆန်းသွားတော့တယ်…

Gangnam ကိုသွားတဲ့ကား ဟုတ်လားလို့ မေးတာကိုပါ ကိုရီးယားလို ရေးပေးထားတယ်...

၄နာရီခွဲမှ ကောင်တာမှာ သွားဝယ်တော့ ကျွန်မတို့ ၁ယောက်ကို ဝင်ကြေး ဝမ် ၃သောင်းစီပဲ ပေးရတယ်… ၄နာရီခွဲ Discount ရော၊ Coupon ရော ၂ခုလုံးရတယ်… အစက မူရင်းစျေး ဝမ် ၄သောင်း ၆ထောင်ကို Discount coupon သုံးရင် ဝမ် ၃သောင်း ရထောင်နဲ့ရမှာ။ ခုတော့ ၃သောင်းပဲ။ (ခုရေးနေရင်းနဲ့မှ Everland website မှာ ထပ်သွားကြည့်တော့ Double Discount မရဘူးလို့ရေးထားတယ်… ကျွန်မတို့ ဘာလို့ရခဲ့လဲတော့ မသိ)… အဲဒါနဲ့ တစ်ခါတည်း အင်္ဂလိပ်စကားပြောတတ်တဲ့သူတွေ့တုန်း အပြန်ဘယ်လိုပြန်ရမလဲပါတစ်ခါတည်းမေးလိုက်တာပေါ့… ကောင်မလေးက သဘောကောင်းပါတယ်… ကျွန်မတို့က သူပြောတာတောင် ယောင်လည်လည်ဖြစ်နေလို့ စာနဲ့ပါ သေချာရေးပြတယ်… အမှန်တော့ Seoul ကို bus 5007 ပြန်စီးရမယ်ဆိုပေမဲ့ အဲဒိ 5007 ရပ်တဲ့ နေရာကိုသွားဖို့ Everland ထွက်ပေါက်ကနေ Carpark 5 က Shuttle bus ကို စီးရမှာ… ၂ဆင့်စီးရမယ်ဆိုတော့ ကျွန်မတို့က မျက်စိလည်သွားတာ… သူရေးပေးတဲ့ စာရွက်ပျောက်မှာစိုးလို့ တစ်ခါတည်း ဓာတ်ပုံရိုက်ထားလိုက်တယ်… ပြီးရော….

ဒီနေရာကို ထပ်ရောက်ခဲ့ပြန်ပေါ့...

ဒီအပင်ကြီးကို ထပ်ရိုက်ခဲ့ပြန်ပေါ့...

ချစ်စရာ Decoration လေးတွေ...

Everland ကတော့ ကျွန်မအတွက်ဒုတိယအကြိမ်ထပ်ရောက်ခဲ့တဲ့ နေရာပေါ့… ပထမတစ်ခေါက်ရောက်ခဲ့တာတောင် မနေ့တနေ့လိုပဲ အဲ့ဒိနေရာကိုလဲ ရင်းနှီးနေတုန်းပဲ… ဝင်ပြီး စီးစရာတွေ့တာနဲ့ ကဲ စီးကြမယ်ပေါ့… ကျွန်မအစ်မက အဲ့ဒါတွေစီးရတာ သိပ်ကြိုက်တာ… ကျွန်မသူငယ်ချင်းကတော့ ရောက်တာတန်အောင် အကုန်လုပ်တယ်… ငြင်းတာကိုးမရှိဘူး… သူက ကျွန်မထက်ခံနိုင်ရည်ရှိတယ်… ဒီတော့လဲ ကောင်းပါတယ် သူတို့ ၂ယောက်စီးကြပေါ့… ကျွန်မကတော့ နောက်ရက်တွေအတွက်ပါ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ထိန်းရမယ်… ဒါတောင် ပထမ Ride ကို သူတို့ အဆွယ်ကောင်းလို့ တက်စီးလိုက်သေးတယ်… ဗွီဒီယိုတောင် စီးနေရင်း ရိုက်လာဖြစ်သေး… မဗေဒါက အမြင့်ကို မကြောက်ပါဘူး… ဒါပေမဲ့ လည်ရင်တော့ မူးတာကို မကြိုက်ဘူး… သူတို့ Ride တော်တော်များများက လူကို လှည့်ပြီး ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်တာတွေက များတယ်… ခုတက်စီးတဲ့ဟာဆိုလဲ လည်လဲလည် လွှဲလဲလွှဲပေါ့… အဲဒါစီးပြီး လူက အရမ်းမဟုတ်ပေမဲ့ နည်းနည်းတော့ မူးချင်ချင်ဖြစ်သွားတယ်… နောက်တစ်ခု ထပ်စီးရင် သေချာပေါက်မူးပြီ… ကိုယ့်ကိုကိုယ်လဲ အားမရပါဘူး…

အဲဒိကနေ ရေပန်းတွေလွှတ်တယ်

T-Express ဆီက အပြန် ရေပန်း show လုပ်သွားတဲ့ နေရာ...

သူတို့ကတော့ T-Express ကို ဆီကိုသွားတဲ့လမ်းမှာ Roller Coaster တစ်ခု ဝင်စီးလိုက်သေးတယ်… သူတို့စီးတဲ့အချိန်ကိုယ်လဲ စောင့်ရင်းနားရတာပေါ့… နောက်တစ်ခု သူတို့စီးတဲ့ Double Rock Spin ဆို လူတွေက အသားကင် (kebab) ကျနေတာပဲ ထိုင်ခိုင်းထားပြီးတော့ လှည့်တာ လှည့်တာဆိုတာ ပြောမနေနဲ့တော့… ကိုယ်မစီးပဲ ကြည့်တာနဲ့တင် အဲဒါကြီး မစီးချင်တာ… ကိုယ်လဲ ငယ်ငယ်က အားလုံးနီးပါး စီးဖူးပြီးပြီဆိုတော့ အရသာသိနေပြီ… အဲဒါစီးပြီးတော့ သူတို့ ၂ယောက် နည်းနည်းတော့ မူးသွားပုံရတယ်… T-Express Wooden Roller Coaster ဘက်အသွားမှာ Parade လိုမျိုး ဝတ်စုံတွေနဲ့ အလှပြယာဉ်တွေနဲ့ ကပြနေတာတွေ့လိုဝင်ကြည့်လိုက်တော့မှ သူတို့က ရေတွေနဲ့ပါ ပရိတ်သတ်ကိုတကယ်ပက်တာ… တချို့တွေကတော့ မိုးကာအကျီဝတ်ထားပြီးသားတွေ… ကိုယ်ကတော့ ကိုယ်စိုတာ ကိစ္စမရှိ… ရိုက်နေတဲ့ ကင်မရာကို ကာကွယ်ရတယ်… ဒါပေမဲ့ ရေနဲ့ပက်ခံလိုက်ရတော့မှ ခေါင်းမူးပြီး အီလည်လည် နုံးတုန်းတုန်း ဖြစ်နေတာ ပျောက်ပြီး ပြန်လန်းသွားတယ်… ပြီးတော့ သူတို့ ၂ယောက်စီးတဲ့ T-Express မှာ ထပ်စောင့်ရပြန်ရော တော်တော်ကြာကြာစောင့်ရတယ်… Everland က ဟိုဘက်မှာ အကျယ်ကြီးရှိသေးတယ်… တိရိစ္ဆာန်ရုံလို ဟာမျိုးလဲရှိတယ်ဆိုတာသိပေမဲ့ ကိုယ်ရောက်တဲ့အချိန်ကလဲ နောက်ကျနေတော့၊ သူတို့ စီးချင်တာတွေပဲ ပေးစီးလိုက်တော့တယ်… အနှံ့တော့ မရောက်မှာ သေချာနေပြီလေ…. အနှံ့သွားချင်ရင်တော့ မနက်ကတည်းကလာပြီး တစ်နေကုန်နေမှရမယ်ထင်တယ်… အဲဒါပြီးတော့မှ စောစောကလာလမ်းအတိုင်းပြန်လျှောက်ပြီး စောစောက ရေဖြန်းတဲ့နေရာရဲ့ တစ်ဖက်မှာတော့ ပန်းခင်းကြီးရှိတယ်… Running man episode 65-66 မှာ သူတို့ လူတွေကို စုပြီးခေါ်လာရတဲ့ နေရာပေါ့… အဲဒိမှာ ပန်းတွေက ရာသီလိုက် အမြဲပြောင်းစိုက်တယ်ထင်တယ်… အရမ်းလဲ လှတယ်… ကာတွန်း ရုပ်လေးတွေကို ပန်းနဲ့ပုံဖော်ထားတာတွေလဲရှိတယ်… အစုံပါပဲ… Amusement Park ကိုတော့ လူတိုင်းရောက်ဖူးကြမယ်ဆိုတော့ အသေးစိတ်ပြောမနေတော့ပါဘူး… ဒါပေမဲ့ Amusement Park ရောက်တိုင်း ဘယ်သွားသွားကြားနေရတဲ့ စိတ်ချမ်းသာစရာကောင်းတဲ့ တီးလုံးလေးတွေနဲ့ ပျော်စရာပတ်ဝန်းကျင်လေး ဖန်တီးပေးထားတော့ ကလေးဆန်တယ်ပဲဆိုဆို ကိုယ့်ကိုကိုယ် Fairy Tale ထဲရောက်သွားသလိုပဲ ခံစားရတဲ့ ခံစားချက်ကိုကြိုက်တယ်… ကိုယ်သာ ၁ဝကျော်သက်အရွယ်ဆို ကိုယ့်ဖူးစာရှင် မင်းသားလေးကို တွေ့လို့တွေ့ညား လိုက်ရှာကြည့်ချင်မိမှာပဲ…

ရေထိလိုက်တော့ လန်းဆန်းသွားတယ်...

Running Man ပြိုင်တဲ့ ပန်းခင်းကြီး

အားလုံးက ကာတွန်းကမ္ဘာထဲရောက်နေ သလို...

My Secret Garden... Will I meet with Hyun Bin?

ကိုယ်မရိုက်ခင်က ဘယ်သူမှ မရှိဘူး ကိုယ်ရိုက်မယ်လဲဆိုရော လုယက်ရောက်လာကြတယ်... မနည်းအမြန်ရိုက်ခဲ့ရတယ်...

Young at our heart... We enjoyed fullest...

အဲဒိနေရာရောက်တော့ ညမှောင်သွားပြီ… အဲဒိကနေ ညဘက် မီးရှူးမီးပန်းဖောက်တာကို မစောင့်တော့ပဲ ပြန်မယ်အလုပ်မှာပဲ ညဘက် အလှပြ မီးတွေဆင်ထားတဲ့ ကားကြီးတွေနဲ့ Parade စတော့တာပဲ… အဲဒါရပ်ကြည့်ဖြစ်သေးတယ်… မဗေဒါအစ်မက အဲဒါမျိုးတွေ သိပ်ကြိုက်တာ… မဗေဒါက နိုင်ငံခြားလာတာ နိုင်ငံတကာက မင်းသားတွေအပြင်မှာ မြင်ဖူးချင်တဲ့ ကြီးမားတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိသလို… သူနိုင်ငံခြားလာတာလဲ Amusement Park ကောင်းကောင်းကို လျှောက်လည်ချင်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်လဲပါတယ်… ဒါပေမဲ့ သူစကာင်္ပူကို ရောက်ခါစက Amusement Park ဆိုလို့ ကချောက်ကြီး ကချောက်ချက် Escape Theme Park ဆိုတဲ့ သေးသေးလေးပဲရှိတာ။ ခုနောက်ပိုင်းမှသာ Universal Studio ပေါ်လာတာလေ… သူအဲဒိ အလှပြကားတွေကြည့်နေတာတောင် ဗွီဒီယိုရိုက်ထားသေးတယ်… ခွိ…

သြစီသွားတုန်းကလဲ Gold Coast က Movie World မှာလဲ Parade ကြုံခဲ့ပါသေးတယ်… ဒါပေမဲ့ သိတဲ့အတိုင်း သြစီက မိုးမချုပ်ခင် ပန်းခြံပိတ်တာလေ…

Fairy Tale come true..

ကားကြီးတွေ လှတယ်... မီးဝတ်စုံလေးတွေ ကလေးလေးတွေက ကြိုက်ပြီး ချစ်စရာကောင်းပေမဲ့ ဝတ်ထားရပြီး ကနေရတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေကတော့ အတော်ပူမယ်...

ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မတို့ ပြန်တော့ ချောချောချူချူပါပဲ… ပထမ ဘတ်စ်ကားက ကျပ်ပြီးနေရာမရတော့ ကျွန်မတို့ မလိုက်တော့ပဲ နောက်ကားပဲစောင့်စီးလိုက်တယ်… တိုက်စီနဲ့ Korean Folk Village ကလာတောင် တော်တော်စီးရတာ ဘတ်စ်ကားနဲ့ Gangnam အထိရပ်စီးရမယ်ဆို စဉ်းစားသာကြည့်တော့လေ… နောက်ကားလာတော့မှ နေရာအေးဆေးရတယ်…

Everland ရဲ့ Discout Coupon Print ထုတ်ချင်ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ Everland ကို ဘယ်လိုသွားရမလဲ၊ Everland မှာ ဘာတွေစီးစရာ လုပ်စရာတွေရှိလဲ၊ ဘယ်အချိန်ထိဖွင့်လဲ ပိတ်လဲဆိုတဲ့ အချက်အလက်တွေအားလုံးကို

 Everland website  မှာ တွေ့ရှိနိုင်ပါတယ်နော်…

Bus Timetable

ဒီဗီြဒီယိုေလးကေတာ့ Everland မွာ စီးခဲ့တာကို ရုိက္ထားတာပါ...


Eating Dukbokki at Gangnam

Bus 5002 က ကျွန်မတို့ မနက်က Korean Folk Village ကိုစီးတဲ့ ကားမှတ်တိုင်ကိုပဲ ပြန်ရောက်တာပါ။ Gangnam က မနက်ကလဲ လူရှုပ်သလို ညဘက်ကျတော့လဲ လူက စည်ကားနေတာပါပဲ… စကာင်္ပူက Orchard လိုမျိုးပေါ့။ လမ်းတစ်ခုကို ဖြတ်အလျှောက် လမ်းဘေးစျေးသည်လှည်းတန်းတွေတွေ့တာနဲ့ ဝင်မြည်းချင်စိတ်ပေါက်သွားတယ်.. ကိုရီးယားရောက်မှတော့ လမ်းဘေး Dukbokki (Korean Rick Cake) ကို စားခဲ့ရမှာပေါ့… လှည်းပေါ်က တုတ်နဲ့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်တွေလဲ စားရမယ်လေ… ဘူဆန်းမှာတုန်းကမစားဖြစ်ခဲ့ဘူး… ဒီနေ့တော့ အခြေအနေပေးတယ်.. ကိုယ်တွေလဲ ဒစ်နာမစားရသေးတော့ အစာပြေဒါအရင်စားမယ်ပေါ့။ Gangnam မို့လို့ထင်တယ် လမ်းဘေးဆိုင်တွေက တခြားနေရာတွေထက် ပိုသားနားတယ်…. ကျွန်မတို့ လူရှင်းတဲ့ ဆိုင်ပဲဝင်လိုက်တယ်… ဆိုင်ရှင်အမျိုးသမီးက အင်္ဂလိပ်လို မဆိုးဘူး ပြောတတ်တယ်… ဝမ်း တူး သရီးဖိုး ပြောတတ်ရင်ကို တော်တော်အလုပ်ဖြစ်နေပြီလေ…

ကောင်းမှကောင်း

ကိုရီးယားမှာ Dukbokki စားကြည့်တော့ စကာင်္ပူက ထက်ပိုစားလို့ကောင်းတယ်။ စကာင်္ပူမှာ စားဖူးသမျှက မကောင်းတော့ Dukbokki ဆိုတာ ကိုရီးယားမှာလဲ ဒီလို အရသာမျိုးပဲဖြစ်မယ်ထင်ခဲ့ပေမဲ့ တကယ်တန်းကျတော့ စားကောင်းနေတယ်။ စကာင်္ပူက Dukbokki နဲ့ ကိုရီးယားက Dukbokki အရသာကွာတာကဘာလဲဆိုတော့ အနှစ်အရသာက အဲဒိ Rice Cake ထဲကို ထဲထဲဝင်ဝင်ဖြစ်နေတယ်။ စကာင်္ပူက Dukbokki တွေက ပါးစပ်ထဲရောက်လိုက်တာနဲ့ ဆန်လုံးကတခြား ဟင်းနှစ်က တခြားဖြစ်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှာ ထမင်းချည်းစားနေရသလိုဖြစ်နေတာ။ နောက်ပြီး တုတ်နဲ့ထိုးထားတဲ့ ဝက်အူလိုလိုဘာလိုလိုကြီးက တကယ်တော့ ပဲလိပ်ထင်တယ်။ သူက စျေးလဲတော်တော်ပေါတယ်။ စားလို့လဲ ကောင်းတယ်… ၀ါးလို့ကောင်းတယ်ဆိုပိုမှန်မယ်… Dukbokki တစ်ပွဲနဲ့ အဲဒိ ပဲလိပ်ချောင်းတွေဘာတွေ သုံးယောက် ဗိုက်အဆာပြေဆိုပြီးစားတာ စုစုပေါင်း ဝမ် ၄၄၀၀ ပဲကျပါတယ်... ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့နောက်ထပ် ညစာထပ်မစားဖြစ်တော့ပါဘူး... အပြည့်အတင်းမဟုတ်ပေမဲ့ အနေတော်လေး ဗိုက်ပြည့်သွားပါတယ်...

စားလဲစား ရိုက်လဲရိုက်

Let’s explore Gangnam

အဲဒိဆိုင်မှာ စားသောက်နေတုန်းကတော့ ဘေးက ဖြတ်သွားဖြတ်လာလူတွေကို အရမ်းကြီး သတိမထားမိပါဘူး... စကာင်္ပူက အော့ချက်လိုပဲ သားသားနားနားတွေဝတ်စားပြီးသွားလာနေကြတယ်ဆိုတာလောက်ပဲ စိတ်ထဲရှိပါတယ်... စားပြီးသောက်ပြီးတော့လဲ ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ Wifi မိနေတာနဲ့ တစ်နေကုန် အဆက်ပြတ်ခဲ့သမျှတွေကို ပြန်ကြည့် ဓာတ်ပုံရိုက်လာတာ တစ်ပုံ နှစ်ပုံ ဖေ့ဘွတ်ပေါ်ကောက်တင်... သုံးယောက်သား လှည်းနဲ့ဆိုင်တွေအဆုံးနားလေးမှာ လမ်းဘေးလေးကပ်ပြီး wifi ကိုသုံးတာ သုံးတာဆိုတာ... သုံးလို့ နည်းနည်းဝပြီး သတိလေးပြန်ဝင်တော့မှ ကိုယ်တွေရပ်နေတာ အမှိုက်အိတ်တွေစုထားတဲ့ အမှိုက်ပုံဘေးဖြစ်နေတယ်... (သေချာထုတ်ထားတော့ အန့ံက မရဘူးလေ)... အင်တာနက်ကလဲ ဂန်နမ်မှာ မြန်သလားမမေးနဲ့... ဒါတောင် Free Public wifi နော်... စကာင်္ပူကတော့ အော့ချက်မှာ အဲလို ၀ိုင်ဖိုင်ပေးနိုင်ဖို့ အတော်လိုက်ယူရအုံးမယ်...

ဒါနဲ့ ကဲပါလေ အင်တာနက်သုံးတာရပ်ပြီး ဂန်နမ်လေးကို ပတ်လိုက်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်တာပေါ့... ဘယ်နေရာ ကြည့်လိုက်ကြည့်လိုက် Psy ပြောသလို Gangnam Style ဆိုတာ "Dress Classy, dance cheesy" ပဲထင်တယ်... သူတို့ Dance တာတော့ ကလပ်ဝင်ကြည့်မှ တွေ့မှပဲ... ဒါပေမဲ့ လမ်းပေါ်မှာ ဝတ်ထားကြတာတွေကတော့ အလန်းတွေချည်းပဲ... လူငယ်တွေချည်းပဲ လူကြီးတောင် မတွေ့ခဲ့ဘူး... ကောင်မလေးတွေ ကောင်လေးတွေဆိုတာလဲ ပိန်ပါး သန့်ပြန့် လန်ထွက်ပေါ့... ကျွန်မတို့သုံးယောက်ကတော့ မနက်ကတည်းက လက်လက်စင်အောင် လျှောက်သွားထားတော့ ကြောင်ချီးရုပ်နဲ့ သုံးယောက်ဖြစ်နေတာ... မတတ်နိုင်ဘူးလေ သူတို့ အဲလောက်လန်အောင်ဝတ်ပြီးမှ ဂန်နမ်လာမှန်း ကိုယ်မှ မသိတာ.. ကိုယ်လဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိမထားမိခင်မှာတောင် ကိုရီးယား ကောင်လေးတွေ ကောင်မလေးတွေ လန်ထွက်ချောမောနေတာတွေကို လိုက် ငမ်း (အဲလေ) လိုက်ငေးရင်း လျှောက်နေမိသေးတာ... နောက်မှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ၀ိဉာဏ်ကောင်လိုပဲ လူတွေက ကိုယ့်ကိုရှိမှန်းတောင် သိရဲ့လားမသိဘူး.. (ဟောင်ကောင် Lang Kwai Fong သွားတုန်းကလိုပဲ) ... အသိဝင်တော့မှ သုံးယောက်သား အချင်းချင်းကြည့်ပြီး ရီမိကြတယ်... ဒါနဲ့ပဲ ဒီမှာကြာကြာနေရင် Depression ပါဖြစ်သွားနိုင်တယ်... ကိုယ့်လောက်ခန္ဓာကိုယ်တောင် တစ်ယောက်မှမရှိဘူး.. ပိန်လှပ်နေကြတာ... Gangnam ဆိုတာ ဒါပါလားသိသွားပြီဆိုတော့ တော်သေးပြီပေါ့... ဒီလိုနဲ့ပဲ Myeongdong ကို ရထားပြန်စီးပြီး မနက်ကလာတဲ့ လမ်းအတိုင်း တမျှော်တစ်ခေါ်ကြီး ကုန်းပေါ်ပြန်တက်... တည်းခိုခန်းရှိတဲ့ ကုန်းအောက်ပြန်ဆင်းပြီး တည်းတဲ့နေရာကို သွားဖြစ်ခဲ့ကြတယ်... အဲဒိနေ့ကတောင် လမ်းမှာ ဖြတ်လမ်းတွေ့လို့တွေ့ညားဆိုပြီး လမ်းတစ်ခုကို ဝင်ကြည့်သေးတယ်... ဒါပေမဲ့ လမ်းက မှောင်ပြီး လမ်းဆုံးက အပိတ်ကြီးဖြစ်နေလို့ ပြန်လျှောက်လာရတယ်... (PS. နောက်မှ ကိုရီးယားက စက်ရုံကထုတ်တဲ့အတိုင်း ဆရာဝန်တစ်ယောက်ထဲလက်က ထွက်တဲ့အတိုင်း တူနေတဲ့ရုပ်လေးတွေနဲ့ ကောင်မလေးတိုင်းလိုလိုရဲ့ မျက်ခွံပေါ်က အမာရွတ်လေးတွေအကြောင်းပြောပြအုံးမယ်)

Gangnam က လမ်းတစ်ခု... လူတွေကိုကျ ဓာတ်ပုံလျှောက်ရိုက်လို့မကောင်းတော့ မရိုက်ခဲ့မိဘူး...

တည်းခိုခန်းပြန်ရောက်တော့ ရေမိုးချိုး တစ်နေ့ကုန်သွားပြန်ပါပေါ့လေ... ဒါနဲ့ ညကျတော့ ကိုဖေစစ်နိုင်က ဖုန်းဆက်ပြီးနောက်နေ့ အစီအစဉ်ကိုမေးပါရော... သူနဲ့ စနေနေ့တွေ့မယ်ချိန်းထားတာကိုး... ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ကလဲ Seoul အတွက်ကျတော့ သေချာ Itinerary ဆွဲမလာခဲ့မိတော့ ဘယ်သွားမလဲ မစဉ်းစားရသေးဘူး... ဒါပေမဲ့ သူဖုန်းခေါ်မေးတာကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်... မစဉ်းစားချင်လဲ စဉ်းစားရတော့မယ်လေ... မဗေဒါက အဲလို့ မီးထိုးပေးနေမှ အိမ်စာလုပ်တာ... ဟဲ... ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ချင်တော့ ကျွန်မတို့ ကိုရီးယားရောက်နေတာ ဖေ့ဘွတ်ကနေ ကျွန်မတို့နဲ့ စကာင်္ပူမှာသိခဲ့တဲ့ အစ်မကြီးတစ်ယောက်ကတွေ့ပြီး တွေ့ဖို့လဲဆက်သွယ်ထားတော့ သူနဲ့ မနက်ဖြန်တွေ့ဖို့ချိန်းထားသေးတယ်... Schedule တွေ တိုက်ကုန်တော့မယ်... ဟိ... ဒါပေမဲ့ အဲ့အစ်မကြီးကတော့ မနက်ပိုင်းပဲ တည်းခိုခန်းကိုလာတွေ့မယ် စကားလေးဘာလေးပြောမယ်တဲ့... မဗေဒါ အစ်မကလဲ သူနဲ့ ဖုန်းပြောရင်းချိန်နေတာ... ကိုဖေစစ်နိုင်က သွားချင်တဲ့နေရာတွေကဘာတွေလဲပြောကြည့်ဆိုတော့... ကိုယ်က Petite France နဲ့ Nami Island လဲ တစ်ရက်အချိန်ပေးသွားရမယ်... မြို့လယ်ခေါင်မှာ ချောင်းလိုလို မြောင်းလိုလို ရုပ်ရှင်တွေထဲပါတတ်တဲ့နေရာလဲ (Cheongyecheong stream) သွားချင်တယ်၊ မြို့လည်ခေါင်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဘုရင်ရုပ်ကြီးနေရာကိုကျတော့ မဗေဒါအစ်မရဲ့ Must go စာရင်းထဲပါနေတော့သွားချင်တယ်၊ Dongdaemung တို့ တခြား မြို့ထဲကနေရာတွေလဲ သွားချင်တယ်ဆိုတော့... အစ်ကိုက မြို့ထဲက သူလိုက်ပို့ပေးမယ်တဲ့... Petite France နဲ့ Nami Island (Winter Sonata ရိုက်တဲ့ ကျွန်း) ကိုတော့ သူ မလိုက်တော့ဘူးတဲ့... ဒါဆို မနက်ဖြန်ကို တခြားချိန်းထားတဲ့ အသိအစ်မကြီးလဲ လာမယ်ဆိုတော့ သူမလာတော့ဘူးတဲ့ မနက်ဖြန်ကို Nami Island ဘက်သွားလို့ သူက ဆုံးဖြတ်ပေးလိုက်တယ်... အဲ့ကျမှပဲ အိမ်စာပြီးသွားတော့တယ်... လူတောင် စဉ်းစားလိုက်ရတာ ခေါင်းတော်တော်မူးသွားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ မနက်ဖြန် ဆက်ရမဲ့ ခရီးကိုလဲ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီဆိုတော့ စိတ်ချလက်ချ အိပ်လို့ရသွားတာပေါ့...

အောက်က ဗွီဒီယိုလေးကတော့ Bonus အနေနဲ့ပေါ့နော်.... Double Rock Spin သူတို့ စီးနေတုန်းရိုက်ထားတာ... ပြီးတော့ အဲ့ဒိနေ့က Vlog လေးပေါ့...

Bonus Video of a ride at Double Rock Spin

ပိတ္ကားေနာက္ကြယ္က ဘီလူးေခါင္းနဲ႔ မင္းသားေလး Kim Hyung Joong

Boy Over flower ကားနဲ႔ လူသိပိုမ်ားလာတဲ့ မင္းသား Kim Hyung Joong တစ္ေယာက္ သူ႔တိတ္တိတ္ပုန္းခ်စ္သူကို ရုိက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္လို႔ သူ႔ခ်စ္သူေကာင္မေလးက စခန္းမွာ အမွဳဖြင့္တိုင္ၾကားတဲ့ သတင္းကို ေတြ႔ေတာ့ စိတ္ထဲမယံုခ်င္သလိုျဖစ္မိေပမဲ့ လူဆိုတာ ရုပ္ေခ်ာေခ်ာ ရုပ္ဆိုးဆိုး မေကာင္းမွဳဆိုတာလုပ္ဖို႔ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လို႔ေတြးမိျပန္ေတာ့ သတင္းတစ္ခုအေနနဲ႔ပဲဖတ္ျပီး အံ့ၾသမိတယ္…
၂၀၁၄ ၾသဂုတ္ ၂၂ရက္ေန႔ ေလာက္မွာ သတင္းေတြစတင္ထြက္လာခဲ့တာကေတာ့….

သူနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလးခ်စ္သူျဖစ္ေနၾကတဲ့ ေကာင္မေလးက Songpa ရဲစခန္းမွာ သူ႔ကို Kim Hyung Joong က ျပီးခဲ့တဲ့ ေမလကေန ဇူလိုင္လလည္ေလာက္အထိ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရုိက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း တိုင္ၾကားခဲ့ပါတယ္… ေကာင္မေလးက သူနဲ႔ ကင္ဟြန္ဂြ်န္း ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသေတြနဲ႔တကြ သူမ ရုိက္ႏွက္ခံရစဥ္က ေဆးမွတ္တမ္းေတြကိုပါ သက္ေသအျဖစ္ တင္ျပခဲ့ပါတယ္တဲ့…

သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာၾကားခ်က္အရ “သူတို႔ ၂ေယာက္ စၾကိဳက္တာ ၂၀၁၂ကေပါ့။ ေမလမွာ မိန္းမျပႆနာတစ္ခုစျဖစ္ျပီး ကင္ဟြန္ဂြ်န္းက သူ႔ကို စျပီး ရုိက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္ေတာ့တာပဲ”
ေကာင္မေလးဟာ ကင္ဟြန္ဂြ်န္းေနထိုင္တဲ့ တိုက္ခန္းမွာ ထိုးခံ၊ ကန္ခံ ခဲ့ရပါတယ္။ သူမ မ်က္ႏွာ၊ ရင္ဘတ္၊ လက္ေမာင္းနဲ႔ တင္ပါးေတြမွာ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ျပီး ေဆးရုံမွာ ၂ပတ္ ေက်ာ္ ေဆးကုသခံခဲ့ရတယ္လို ဆိုပါတယ္…

ဂ်ဴလိုင္လမွာေတာ့ သူမရဲ႕ နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းၾကိဳးခဲ့ျပီး ၆ ပတ္ၾကာ ေဆးကုသမွဳခံယူခဲ့ရတယ္ဆိုပါတယ္…
ရဲက ကင္ဟြန္ဂြ်န္းကို ေခၚယူစစ္ေဆးဖို႔ ရွိတယ္လို႔ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္…
(Above news is Translated from: Koreaboo )

ၾသဂုတ္လ ၂၃ရက္ေနမွာေတာ့ ကင္ဟြန္ဂြ်န္းရဲ႕ ေအးဂ်င့္စီ KeyEast ကေနျပီး ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ထုတ္ျပန္ခ်က္တစ္ခုခ်က္ခ်င္းထြက္လာပါတယ္…

“ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ေသခ်ာတိက်ေအာင္ ေမးျမန္းေနရလို႔ ဒီထုတ္ျပန္ခ်က္ကို ထင္ထားတာထက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ေၾကျငာတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္… ဘာမွ မေျပာခင္ ကင္ဟြန္ဂြ်န္းကို ဂရုစိုက္ၾကတဲ့ သူေတြကို ေတာင္းပန္တဲ့အေနနဲ႔ ဦးညြန္႔ပါတယ္… ကြ်န္ေတာ္တို႔ေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ခဲ့ရျပီ။

သူနဲ႔ အေသးစိတ္ကို ေမးျမန္းအျပီးမွာ သူတို႔ ၂ေယာက္ သိကြ်မ္းခဲ့ၾကတာ ၂၀၁၂ ကတည္းကဆိုေပမဲ့ သူတို႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္တာေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္မွပါ… ဒီအေတာအတြင္းမွာ သူတို႔ ၂ဦးဟာ အျပင္းအထန္ စကားမ်ားခဲ့ၾကျပီး တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ရန္ျဖစ္ၾကတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၂လအတြင္းမွာ သူဟာ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ရုိက္ႏွက္ခဲ့တယ္ဆိုတာကေတာ့ မွားယြင္းတဲ့ စဲြခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔ခ်င္း ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရန္ျဖစ္ၾကေပမဲ့ နံရုိးၾကိဳးတာဟာ ရန္ျဖစ္ရာက ရတဲ့ ဒဏ္ရာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါဟာ ရန္မျဖစ္ခင္က သူတို႔ ၂ေယာက္ စရင္းေနာက္ရင္း ရတဲ့ ဒဏ္ရာပါ။ အဲဒါျဖစ္ျပီး ေနာက္ေန႔မွာ သူမဟာ သူမ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာင္ အျပင္ကို ပံုမွန္ထြက္ေနပါေသးတယ္။ သူမ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္ဆိုတာေတာင္ သူ သတိမထားမိခဲ့ပါဘူး။” လို႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္…
KeyEast က သတင္းေတြနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ ပံုၾကီးခ်ဲ႕ကားျပီး ေရးေနၾကတာကို စိတ္မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ သူတို႔လဲ အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ဖို႔ စံုစမ္းစစ္ေဆးမွဳေတြကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ကူညီသြားမယ္လို႔ဆိုပါတယ္…

ေနာက္သတင္းတစ္ခုမွာေတာ့ ကင္ဟြန္ဂြ်န္းဟာ အဲဒိေန႔မွာပဲ ဘန္ေကာက္ကို သူ႔စတိတ္ရွဳိး 2014 Kim Hyung Joong World Tour – Fantasy in Bangkok”

လုပ္ဖို႔ ထြက္ခြာသြားတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
(Above news is Translated from : Koreaboo)

ဘယ္သူက အမွန္ေျပာေနတာလဲ?

ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ကိုရီးယား Dispatch မဂၢဇင္းက သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ မတ္ေစ့ ေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ေျပာထားတဲ့ စာေတြကို ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ ေအးဂ်င့္ကေျပာေတာ့ ၾကိဳက္တာ လပိုင္းပဲရွိေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟိုမိန္းကေလးကေျပာေတာ့ ၾကိဳက္တာ ၂ ႏွစ္ရွိျပီတဲ့...

Dispatch က ထုတ္ေဖာ္လိုက္တဲ့ ကင္ဟြန္ဂြ်န္းနဲ႔ သူမၾကားက ေျပာထားတဲ့ စကားေတြနဲ႔ သူမနဲ႔ သူမသူငယ္ခ်င္းၾကားေျပာထားတဲ့ စကားေတြရဲ႕ ေန႔စဲြအရ သူတို႔ ၂ေယာက္ဟာ တကယ္ကိုပဲ ၂ႏွစ္ၾကာ ခ်စ္ၾကိဳက္ေနၾကတာျဖစ္ျပီး သူမ ဒဏ္ရာရတာကိုလဲ ကင္ဟြန္ဂြ်န္းဘက္က သိတယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

(Above pic and news is Referred and translated from: Koreaboo)

အသက္ ၂၈ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ မင္းသား ကင္ဟြန္ဂြ်န္းဟာ စက္တင္ဘာ ၂ရက္ေန႔မွာ စစ္ေဆးခံဖို႔ Songpa ရဲစခန္းကို ည ၉နာရီအခ်ိန္မွာ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။
ရဲစခန္းကို အလာ မီဒီယာရဲ႕ ေမးခြန္းေတြအစံုနဲ႔ ေမးခြန္းထုတ္ခံခဲ့ရျပီး သူက မီဒီယာေတြကို “ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒီစစ္ေဆးမွဳကို ကြ်န္ေတာ္ ရုိးသားစြာ ေျဖၾကားမွာပါ” လို႔ပဲ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
၄နာရီၾကာ စစ္ေဆးမွဳအတြင္းမွာ ကင္ဟြန္ဂြ်န္း ေျပာခဲ့တာကေတာ့

“သူနဲ႔ ရန္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္လိုက္မာန္ပါ သူ႔ကို ၁ခါ ရုိက္လိုက္ဖူးေပမဲ့ က်န္တဲ့ စြဲခ်က္ေတြကေတာ့ အမွားေတြပဲျဖစ္ပါတယ္” တဲ့။

ရဲေတြက မီဒီယာကိုေပးတ့ဲ ေကာက္ခ်က္ကေတာ့ --

“ကင္ဟြန္ဂြ်န္းဟာ စဲြခ်က္ ၄ခုမွာ ၁ခ်က္ကို ၀င္ခံျပီး က်န္တာေတြကို ျငင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ နံရုိးက်ိဳးတာနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး သူတို႔ေတြ စရင္း ေနာက္ရင္းျဖစ္သြားခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒိအခ်ိန္က သူတို႔ေတာင္ သတိမထားမိလိုက္ပါဘူးလို႔ပဲေျပာသြားပါတယ္”

ရဲက ဆက္လက္ျပီးေျပာၾကားတာကေတာ့ “တရားလိုနဲ႔ တရားခံရဲ႕ ထြက္ခ်က္ေတြက မညီညာတဲ့အတြက္ လိုအပ္လွ်င္ အဆိုပါ မိန္းကေလးကိုလဲ ထပ္မံေခၚဆိုျပီး စံုစမ္းစစ္ေဆးမွဳမ်ား ျပဳလုပ္သြားမယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။

(Above news is Translated from: Allkpop)

ေနာက္ထပ္ရဲက ေျပာၾကားတာကေတာ့ “ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီကိစၥကို စစ္ေဆးေနတုန္းပါပဲ။ တရားခံဟာ အျပစ္ရွိပါတယ္လို႔ သံုးသပ္လို႔ မရေသးပါဘူး” လို႔ဆိုပါတယ္။
တကယ္လို႔ သူဟာ အျပစ္ရွိတယ္ဆိုရင္ ေထာင္က်ႏုိင္သလို $10,000 ဒဏ္ေငြေဆာင္ရႏိုင္ဖြယ္ရွိပါတယ္။
(Above news is Translated form : kdramastars)

Kim ကို စစ္ေဆးခဲ့တဲ့ ရဲအရာရွိ Chung က “ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ရန္ျဖစ္ၾကတာ ၂ဦးစလံုးပါ။ (မိန္းကေလးကလဲ ျပန္လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ)။ ဒါေပမဲ့ သူက သူမကို ဘယ္ႏွၾကိမ္ရုိက္မိလဲ ဘယ္ကိုရုိက္မိလဲဆိုတာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲက ေဒါသအေလွ်ာက္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ရုိက္ႏွက္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအျဖစ္အပ်က္က အဲဒိထက္ ျပင္းထန္ပါတယ္” လို ဆိုပါတယ္။

Chung က ျပစ္မွဳဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိတယ္ဆိုရင္ Prosecutors ေတြဆီကို ပို႔သင့္မပို႔သင့္ မဆံုးျဖတ္ခင္ Kim ေရာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေရာကို ထပ္မံစစ္ေဆးမည္ ဟုဆိုပါတယ္။
ကင္ဟြန္ဂြ်န္းဟာ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာစျပီး SS501 အဖဲြ႔ျဖင့္ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့ျပီး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ နာမည္ၾကီး ဇာတ္လမ္းတဲြ “Boy Over Flowers” မွာလဲ (ဒုတိယမင္းသား အျဖစ္) ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ အာရွႏုိင္ငံေတြမွာ နာမည္ရ မင္းသားတစ္လက္ျဖစ္ပါတယ္။
(Translated from : 680news )

ကြ်န္မ အျမင္

သူ႔ကို အစဲြလန္းၾကီး ၾကိဳက္တဲ့အထဲမပါေပမဲ့ ရုပ္ရည္ေခ်ာျပီး သရုပ္ေဆာင္ မဆိုးတဲ့ မင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လက္ခံထားပါတယ္။ သူသာ တကယ္အျပစ္ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူၾကိဳးစားခဲ့သမွ်နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ ခုေတာင္ နာမည္ျပန္ရဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းတာ မင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းျပည့္စံုရင္ မင္းသားျဖစ္ထိုက္တယ္ အျပင္က သူဘာျဖစ္ျဖစ္နဲ႔မွ မဆိုင္တာဆိုတာ ေဟာလိ၀ုဒ္က မင္းသားမင္းသမီးေတြအတြက္ မွန္ရင္မွန္မယ္ အာရွက ပရိတ္သတ္ေတြကေတာ့ သူတို႔ အႏုပညာသမားေတြကို ပိုျပီး တင္းက်ပ္ေလ့ရွိပါတယ္ (ျမန္မာျပည္က ပရိတ္သတ္ကလဲြလို႔… :P)။ အဲ့ဒိအတြက္ေၾကာင့္လဲ သူတို႔ကို ပရိတ္သတ္က အခ်စ္ပိုၾက လက္ေဆာင္ေတြပို႔ၾကလုပ္သလို သူတို႔ကို အားက် စံထားေနတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ အတုခိုးမွားမွာကိုလဲ စိုးၾကတယ္ထင္ပါတယ္။ (it’s complicated) ။

ဒီကိစၥမွာ စစခ်င္း သတင္းေတြ႔ေတာ့ မီးမရွိပဲ မီးခိုးထြက္မလာဘူး၊ မ်က္ႏွာေလးေခ်ာေန ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ၾကင္နာတတ္ေနေပမဲ့ အျပင္မွာ ႏွိပ္စက္အႏုိင္က်င့္တတ္သူ ျဖစ္ႏုိင္တာပဲ ျပီးေတာ့ သူ႔ကို စကာၤပူမွာ ျမင္ဖူးတုန္းကတည္းက နည္းနည္းၾကီးက်ယ္တယ္ ေဆာင့္ၾကြားၾကြားႏုိင္တယ္လို႔ ကိုယ္ေရာ ကိုယ့္အေမေရာက သံုးသပ္ခဲ့ၾကတာေလ။ ေမေမဆို သူ႔ကို အစကတည္းက သိတာပဲရွိေတာ့ အျပင္မွာျမင္ျပီး မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး။

ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္က ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ ခုေနာက္ပိုင္း မီဒီယာေတြကလဲ သိပ္ယံုရတာမဟုတ္ဘူးေလ။ (ကိုယ့္ႏုိင္ငံ သတင္းေတြဖတ္ရင္ ကိုယ္ေတြ႔ဆိုေတာ့) ေသးေသးကို ၾကီးၾကီး လူစိတ္မ၀င္စား ၀င္စားေအာင္လုပ္တတ္ၾကေသးတာ။ ျပီးေတာ့ Kang Ji Hwan တုန္းကလို သူ႔ဟာသူ ဖိလစ္ပင္းမွာ ဓာတ္ပံုရုိက္ျပီးအျပန္ ပင္ပန္းလို႔ အိပ္ေနတာကို သူ႔ တိုးဂိုက္ေအးဂ်င့္ရဲ႕ မိန္းမက ေဘးကေန ဓာတ္ပံုတူတူရုိက္ျပီး သူနဲ႔ အိပ္ေနပါတယ္ဆိုျပီးအထင္ခံရေအာင္ လုပ္သလိုလဲ ျဖစ္တတ္ေသးတယ္။ ေနာက္ခုတစ္ေလာမွ Lee Byung Hoon လို စကားေျပာတာကို အသံသြင္းျပီး ေငြညွစ္တာမ်ိဳးေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလ နာမည္ၾကီးျဖစ္ရတာလဲ သူမ်ားထက္ အေနအထုိင္ဆင္ခ်င္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါသူတို႔ေရြးတဲ့လမ္းပဲ ဒါသူတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းလိုအပ္ခ်က္ပဲေလ ခါးစည္းခံၾကေပါ့လို႔ ထင္တယ္။ လူေတြအားလံုးကိုေတာ့ သူတို႔ကလဲ လူပါပဲ သူတို႔ကိုလဲ လူလိုဆက္ဆံပါလို႔ လိုက္ေျပာလို႔ဘယ္ရမလဲ။ သူတို႔က သာမာန္လူေတြမရတဲ့ အခြင့္ထူးေတြကိုလဲ ခံစားရတယ္ေလ။ အေပးအယူေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ကင္ဟြန္ဂြ်န္းက ၁ခါေတာ့ရုိက္မိပါတယ္၀န္ခံကတည္းက ကိုယ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ကုန္သြားတယ္။ ရန္ျဖစ္ရင္ လက္ပါတာကိုးက မဟုတ္တာ။ ေယာက်ာၤပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္ ရန္ျဖစ္ရင္ လက္ပါတာ မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမနဲ႔ ေယာက်ာၤးျဖစ္ၾကျပီဆို ေယာက်ာၤးလက္ပါရင္ပို ၾကည့္မရဘူး။ ဒီမွာေျပာစရာျဖစ္လာတယ္။ “ဟင္… တန္းတူအခြင့္အေရးဆို? မိန္းမက လက္ပါတာ ရတယ္။ ေယာက်ာၤးလက္ပါတာက် မရဘူး ဟုတ္လား” လို႔ေျပာခ်င္ၾကမယ္။ ဟုတ္တယ္ ေယာက်ာၤးနဲ႔ မိန္းမ တန္းတူအခြင့္အေရးရွိသင့္တယ္လို႔ ယံုၾကည့္တယ္။ အ့ဲဒါေၾကာင့္ မိန္းမကို ႏွိမ္ခ်ျပီးသံုးႏွဳန္းတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳး “မိန္းမျဖစ္ျပီး” တို႔၊ “မိန္းမလို မိန္းမရ” စတဲ့ အသံုးအႏွဳန္းမ်ိဳးေတြကို ငယ္ငယ္က သံုးရင္ သံုးဖူးမယ္ ခုေနာက္ပိုင္း နားလည္လာေတာ့ ဒါဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံတာလို႔ ယူဆလို႔ ကြ်န္မကလဲ ေမြးလာကတည္းက ဘ၀ကေပးတဲ့အတိုင္း အမ်ိဳးသမီးမို႔ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္က မသံုးသင့္တဲ့ မွားယြင္းတဲ့ ခိုင္းႏွဳိင္းမွဳလို႔ထင္လို႔ ေနာက္ပိုင္း မသံုးဘူး။

ဒါဆိုရင္ ရန္ျဖစ္ၾကတဲ့အခါ ေယာက်ာၤးေတြ လက္ပါသင့္ဘူးဆိုတာက သဘာ၀အားျဖင့္ ေယာက်ာၤးေတြဟာ မိန္းမေတြထက္ အားၾကီးတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္လုပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေယာက်ာၤးခြန္အားနဲ႔ ဟန္႔တားလို႔ရတယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အားကို မိန္းမတစ္ေယာက္က မယွဥ္ႏွဳိင္ဘူး။ အဲ့ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး အမ်ိဳးသမီးေတြကို မႏွိမ္ခ်သင့္သလို အႏွဳိင္မယူသင့္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ ယူခ်င္လဲယူေပါ့ “ဒါဟာ ေယာက်ာၤးမပီသဘူး” လို႔ မသံုးႏွဳန္းဘူး “ဒါဟာ လူမဆန္ဘူး။ အားနည္းသူကို အႏိုင္က်င့္လိုစိတ္ရွိတယ္။” လို႔ပဲ သံုးႏွဳန္းရင္ ပိုမွန္မယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးက မိန္းကေလးကိုမွ မဟုတ္ဘူး သူ႔ထက္အားနည္းတဲ့ လူတိုင္းကို အႏုိင္က်င့္မွာပဲေလ။ ဒါဟာ ေယာက်ာၤးမိန္းမနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အက်င့္နဲ႔ပဲဆိုင္ပါတယ္။

ကဲပါေလ… ကင္ဟြန္ဂြ်န္းကိစၥကေန ေယာက်ာၤး၊ မိန္းမ အခြင့္အေရးကိစၥကို ေရြ႕သြားျပန္ျပီ။ (အဲ့ဒါပဲ မေဗဒါ စာက ေလေၾကာရွည္တယ္ဆိုတာ… သည္းခံပါရွင္) ဘာဆက္ျဖစ္ၾကမလဲဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ၾကတာေပါ့ေနာ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းသားကေတာ့ မင္းသား အေနနဲ႔ ဆက္လက္ ရပ္တည္ဖို႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲသြားျပီ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ပရိတ္သတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ အစကေတာ့ သူ႔ဘက္က ယံုၾကည္တယ္တို႔ ဘာတို႔ေျပာေနၾကျပီး ေနာက္ သူက၁ခါလုပ္တာ၀န္ခံေတာ့လဲ အႏုပညာေတြ ႏွေျမာစရာမို႔ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေနေသးၾကတဲ့ အမာခံေတြလဲရွိပါေသးတယ္။ (ကြ်န္မလဲ အႏုပညာေတာ့ ႏွေျမာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥမရွိပါဘူး ငါဘာလုပ္လုပ္ ပရိတ္သတ္က လက္ခံပါတယ္။ လူေတြက ခ်စ္ၾကပါတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးျဖစ္သြားမွာေတာ့ မလိုလားဘူး)။ ယိုးဒယား ပရိတ္သတ္ေတြကဆို ကင္ဟြန္ဂြ်န္းဘက္က အားေပးေနတုန္းဆိုတာ သတင္းထဲေတာင္ ပါပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥမွာ ကင္ဟြန္ဂြ်န္းတစ္ေယာက္ထဲရဲ႕ အမွားခ်ည္းပဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ လက္ခုတ္ဆိုတာ ၂ဘက္တီးမွ ျမည္တာေလ။ ဒီလို နာမည္ၾကီးတဲ့ မင္းသားကို ရည္းစားေတာ္မိရင္ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ သည္းခံရမယ္။ သ၀န္တိုလို႔မရဘူး။ ေဖာက္ျပန္ဖို႔ အခြင့္အလန္းကလဲ မ်ားတယ္။ သူက ေဖာက္ျပန္သြားလဲ ခံရမွာပဲ။ (ဒါကေတာ့ မင္းသားမွ မဟုတ္ဘူး ဘယ္စံုတဲြမဆိုပဲ။ ကိုယ့္မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆိုလဲ ဘာတတ္ႏုိင္မလဲ)။ Relationship တစ္ခုမွာ အေရးၾကီးတာက ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ကိုယ္ႏုိင္ဖို႔ပဲ။ Self-confidence ရွိျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပိုခ်စ္ဖို႔ပဲ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာမွာ အတၱၾကီးျပီး “သူဟာ ငါ့ဟာ ငါလုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္မယ္” ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးမဟုတ္ပဲ။ သူလဲ သူ႔လြတ္လပ္ခြင့္ နဲ႔သူ အတိုင္းတာ တစ္ခုထိေပး။ သူမရွိလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရပ္တည္တတ္တဲ့ စိတ္ကို ေမြး။ သူက ကိုယ့္ရည္းစားဆိုတာနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ဆုိင္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခုလို သတ္မွတ္လို႔မရဘူး။ သူက အေပ်ာ္အပါး အေပါင္းအသင္းၾကိဳက္တယ္၊ အလုပ္ကို ဦးစားေပးတယ္၊ ဂိမ္းမက္တယ္၊ စတာေတြကို အစကတည္းက လက္ခံႏုိင္ရင္ ၾကိဳက္။ မၾကိဳက္တာရွိရင္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာၾကည့္။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တဲ့သူက ကိုယ္စိတ္ညစ္တယ္၊ ကိုယ္မၾကိဳက္ဘူးဆို သူ႔ဟာသူ ျပင္လာလိမ့္မယ္။ သြားျပင္ခိုင္းလို႔မရဘူး။ မျပင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပဲ သူလုပ္ေနတာေတြေလာက္ ကိုယ့္ကို မခ်စ္လို႔ပဲ။ ေနာက္ထပ္ ေရြးစရာ ၂ခုရွိမယ္။ ကိုယ္သည္းခံႏုိင္မလား။ ခံနုိင္ရင္ သူ႔အဲ့ဒိအက်င့္ကို လက္ခံျပီး ဆက္ခ်စ္။ လက္မခံႏုိင္ရင္ေတာ့ Say Goodbye ေပါ့။

ေျပာရင္းနဲ႔ Relationship အၾကံေပးျဖစ္သြားျပန္ျပီ။ ဒါနဲ႔ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မွဳလုပ္တဲ့သူေတြက သူတို႔လုပ္ျပီးရင္လဲ ေတာင္းပန္ဖို႔ ၀န္မေလးတတ္ဘူးဆိုတာ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတြ႔ဖူးတယ္။ ခု ကင္ဟြန္ဂြ်န္းရဲ႕ မတ္ေစ့ေတြကို ဖတ္ရေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အေျပာအဆို အျပဳအမူက အဲဒါနဲ႔ ကိုက္တယ္။ သူလုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ျပီးမွ “ကိုယ္ဘာလို႔ လုပ္လိုက္မိမွန္းမသိဘူးကြာ။ သိပ္လြမ္းတာပဲ။ ကိုယ့္ကို မျပစ္သြားပါနဲ႔” စသည္ျဖင့္ ကူလီကူမာလုပ္တတ္ၾကတယ္။ သူတို႔က စိတ္ေရာဂါလို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုပဲ။ သူတို႔လုပ္ျပီးလဲ သူတို႔ကို စြန္႔ခြာထားခံရမွာေၾကာက္ၾကတယ္။ အဲလိုလူမ်ိဳးေတြက အမွန္ေတာ့ ကိုယ္နဲ႔အရမ္းမပတ္သတ္ခင္ ျမန္ျမန္ခြာတာေကာင္းတယ္။ ေနာက္မို႔ဆို လူသတ္တဲ့အထိေတာင္ျဖစ္ရင္ျဖစ္မွာ။ မေဗဒါအရင္က ေရးဖူးတဲ့ “Last Friend” ဂ်ပန္ကားလိုေပါ့။ ခ်စ္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ရူးသြပ္စြာစဲြလန္းျခင္း (Obsessed) ျဖစ္သြားတာ။

အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ေလ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ အေမက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္လို႔ အရင္အိမ္ေထာင္က ကေလးေတြကို ပေထြးက ႏွိပ္စက္တယ္။ သူ႔အေမကိုလဲ ရုိက္ႏွက္ႏွိပ္စက္တယ္ (ဥပမာ ခုျပေနတဲ့ It’s okay, It’s love) ကားထဲကလိုေပါ့။ အဲလိုမ်ိဳးေတြေတြ႔ရင္ အေမလုပ္တဲ့ သူကို မေဗဒါက အျပစ္တင္မိတယ္။ သူ႔ဟာသူ တစ္ပင္လဲလို တစ္ပင္ပဲထူထူ။ ကိုယ္လုပ္တဲ့ကိစၥေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို မွီခိုေနတဲ့ သားသမီးေတြပါ ဒုကၡေရာက္တယ္။ ရွာေၾကြးေနလို႔။ ဒီလူဟာ ကိုယ့္မိသားစုရပ္တည္ဖို႔ လိုအပ္ေနလို႔ဆိုတစ္မ်ိဳး (ဒါေတာင္ ဒီလူရွာမေၾကြးလဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ရွာမစားတတ္ဘူးဆိုတာကိုးက မဟုတ္ေသးတာ)။ အိမ္ေထာင္ထပ္ျပဳတယ္ဆိုတာ ခ်စ္လို႔လဲပါခ်င္ပါမယ္။ အားကိုးရွာခ်င္တာလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ခ်စ္လို႔ယူတယ္ဆို ဒီလူက ကိုယ့္ကို ရုိက္ႏွက္ေနပါတယ္ဆိုမွ ခ်စ္ေသးလို႔ရသလား။ ဒီလူကေရာ ကိုယ့္ကိုခ်စ္လို႔လား။ အားကိုးရွာခ်င္တယ္ဆိုရေအာင္လဲ အားမကိုးရတဲ့အျပင္ တစ္ပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္။ ကိုယ့္ကို ရပ္တည္ေနရင္ေတာင္ ပိုက္ဆံရွာရတဲ့ အပူပဲရွိမယ္။ ခုေတာ့ ကိုယ္လဲရုိက္ခံရ။ ကိုယ့္သားသမီးလဲ ရုိက္ခံရ။ It’s okay, It’s love မွာဆို ရူးေတာင္ေနတာ (သနားပါတယ္ နာ့ Jo In Sung ေလး… အာ့လာေျပာတာ)…

ေရာက္သြားျပန္ျပီ တလဲြ… မေဗဒါကေတာ့ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ကိုယ့္အေတြးေတြကို ပံုၾကီးခ်ဲ႕ ေရာက္တတ္ရာရာေတြးျဖစ္တာပါ။

ဒါနဲ႔ စာဖတ္သူေရာ ဘယ္လိုျမင္လဲ။ တကယ္လို႔ ကင္ဟြန္ဂြ်န္းေျပာသလို ၁ခါပဲရုိက္တာပါဆိုရင္ေတာင္ သူ႔ကို မင္းသားအျဖစ္ လက္ခံႏုိင္မလား? (သူ႔အႏုပညာ အရည္အခ်င္းကေတာ့ ႏွေျမာစရာကိုး) ဒါေပမဲ့လဲ ခုလို အျပင္မွာ ရုပ္ေလး ႏုျပီးေခ်ာတဲ့သူက အၾကမ္းဖက္တတ္တယ္ဆိုတာၾကီးသိထားေတာ့ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ မင္းသမီးေတြကို ၾကင္နာသနား တန္ဖိုးထား သေဘာေကာင္းဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ကိုၾကည့္ရင္ လက္ခံႏုိင္ပါ့မလား (ဒါေတြ မသိခဲ့ရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့)... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အႏုပညာလမ္းကို ဆက္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူယခင္ထက္ ၁၀ဆတုိးျပီး ၾကိဳးစားရေတာ့မယ္။

ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေလးေတြေျပာသြားအံုး… မေဗဒါရဲ႕ အေတြးေတြနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး စာဖတ္သူကေရာ ဘယ္လိုထင္သလဲ မေဗဒါလိုပဲ ေလရွည္ရွည္နဲ႔ ဖလွယ္သြားၾကေနာ္…
ကြန္မန္႔မွာ ျမန္မာလိုရုိက္ရင္ စာလံုးအမွားၾကီးေတြျဖစ္ေနတာ သိတယ္… ဒါေပမဲ့ မလုပ္တတ္ဘူး… ဒါေပမဲ့ မန္႔ခ်င္တဲ့သူအတြက္ကေတာ့ Force ေနစရာမလိုပါဘူးေနာ္… မေဗဒါစာကို တကယ္ၾကိဳက္တယ္ (မေဗဒါေလးကို ခ်စ္ၾကတယ္) ဆိုရင္ ျမန္ဂလိပ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အဂၤလိပ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ Microsoft word မွာစာရုိက္ျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ေရးေပးသြားၾကမွာပဲေလ… ကြန္မန္႔မရွိလဲ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလးကို ဆက္ရပ္တည္ေနႏုိင္ေအာင္ ခြန္အားေတြ ေမြးေနပါတယ္ေလ….

Blog Day 2014: I love All my Readers

ဒီနေ့က Blog Day လို့ ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာ သူများတွေပြောတာတွေ့လို့ အမှတ်တရပိုစ့်လေး တစ်ပုဒ်ရေးဖို့ စိတ်ကူးပေါ်မိပါတယ်… 2008 တုန်းကတော့ စကာင်္ပူမှာရှိတဲ့ မြန်မာဘလော့ဂါတွေ Pasir Ris မှာ BBQ လုပ်စားကြတာ မှတ်မိသေးတယ်… အဲဒိတုန်းကတော့ ဘလော့တွေ စခေတ်စားခါစ ဘလော့ဂါ ပထမ Batch လို့တောင် ပြောရမဲ့သူတွေပေါ့… ဒါပေမဲ့ မဗေဒါက နေ့စွဲတွေဆို မမှတ်မိတတ်လွန်းလို့ (ကိုယ့်မွေးနေ့တောင် ရက်နဲ့ လနဲ့ကို ငယ်ငယ်က သိပ်ကွဲတာမဟုတ်ဘူး… :P ) Blog Day ဆိုတာကိုလဲ အမှတ်မဲ့ပါပဲ…

ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာ ဘလော့ဂါတစ်ချို့နဲ့ ဘလော့တွေ ဖတ်နေကျသူတစ်ချို့က Blog Day အထိမ်းအမှတ်နဲ့ ဟိုတစ်ချိန် ဘလော့ခေတ်စားစဉ်အချိန်တွေကို ပြန်ပြောကြ၊ သူတို့ကြိုက်တဲ့ ဘလော့တွေ လူသိများ စာရေးကောင်းတဲ့ ဘလော့တွေအကြောင်းပြောကြတော့ ကိုယ်လဲပြောချင်လာတယ်… ဒါပေမဲ့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ စာဖတ်ပျင်းသလို ဘလော့လည်လဲ ပျင်းတဲ့ မဗေဒါအတွက် ဘယ်ဘလော့ကို အမြဲလည်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ရှားပါတယ်… တစ်ခါတစ်လေလောက် သွားလည်ဖြစ်တယ်ဆိုရင်တော့ ကိုယ်စိတ်ဝင်စားတဲ့ အကြောင်းရေးတဲ့ ဘလော့တွေဆို ပိုစ့်တွေ အများကြီး တစ်ခါတည်းဖတ်လေ့ရှိပါတယ်… ဘလော့ဂါအစွဲနဲ့ ကြိုက်တာထပ် ရေးတဲ့ အကြောင်းအရာပေါ်မူတည်ပြီး ကြိုက်တယ် မကြိုက်ဘူးကို ဆုံးဖြတ်လေ့ရှိပါတယ်… (ဒါပေ့ါ ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ ပုံစံမျိုး အမြဲရေးတတ်တဲ့ ဘလော့ဂါဆိုရင်တော့ ဦးစားပေးလည်ဖြစ်တာရှိတာပေါ့)….

ဘလော့ဂါဒေးမှာ တခြား ဘလော့တွေကို သိပ်မလည်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်မ ဘာလို့များပိုစ့်ရေးနေသေးလဲလို့ မေးမယ်ဆိုရင်တော့… ဘလော့ဂါဆိုတာ ကနဦးမှာ ဖတ်သူရှိရှိမရှိရှိ ကိုယ်ဝါသနာပါလို့ စပြီး စာရေးကြတယ်ဆိုပေမဲ့… ငါ့ဘလော့လေးနဲ့ ငါ့စာလေးကို ဖတ်နေတဲ့သူရှိနေပါလားဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပျော်ရွှင်မှုကြောင့်သာ ဆက်လက်တည်ရှိနေတာများတယ်… အွန်လိုင်းပေါ်မှာ ချက်တင်တက်ရင်း ASL please ဆိုတာတွေနဲ့ စခဲ့တဲ့ Friendship တွေဟာ နောက်ပိုင်းကျရင် ပြောစရာမရှိ ပျင်းပြီး ရေရှည်ခင်မင်ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ မိတ်ဆွေက ရှားတယ်… ဒါပေမဲ့ ဘလော့ကျတော့ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး… ကိုယ်ရေးထားတဲ့ စာတွေကို ဖတ်တဲ့သူကလဲ လာဖတ်ပြီး သူတို့ အမြင်တွေကို ပြန်ပြောတဲ့အတွက် အမြဲ မရိုးတဲ့ စကားဝိုင်းတစ်ခုရတယ်။ အဲဒိအတွက် စာရေးသူကလဲ စာဖတ်သူနဲ့ ဆက်နွယ်နေတယ်လို့ခံစားရတယ်… စာဖတ်သူဘက်ကလဲ၊ ရေးတဲ့သူရဲ့ စာတွေ (ဆိုပါတော့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာပဲရေးရေး၊ အတွေးအခေါ် ရသပဲရေးရေး) စာရေးသူရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားနဲ့ တွေးခေါ်မှု အရေးအသားစတိုင် စတာတွေကို တနည်းနည်းနဲ့တော့ ရင်းနှီးမှုရှိနေတော့ လူမမြင်ဖူးပေမဲ့ သူ့အကြောင်းသိနေသလိုခံစားရတော့ ရင်းနှီးမှုက ပိုလေးနက်တယ်လို့ထင်တယ်…

အရင်က ပြောဖူးပါတယ်… မဗေဒါ ဘလော့စရေးတုန်းက ကိုယ့်ဘလော့ကို လူတွေဒီလို လာဖတ်လို့ရမှန်း မသိခဲ့ဘူး… ဒါပေမဲ့ မဗေဒါရဲ့ ဘလော့လေးဟာ မဗေဒါကို အမာခံအားပေးနေတဲ့ သူတွေမရှိရင် ဒီနေ့ထိတောင် ရှင်သန်နေအုံးမှာ မဟုတ်ဘူး… ဘလော့လေးကနေ ပတ်သတ်ပြီး ကိုယ့်မှာ စာပေ အသိုင်းအဝိုင်း မိတ်ဆွေ နယ်ပယ်တစ်ခုရတယ်… အဲ့ဒါလေးကလဲ ပိုက်ဆံနဲ့ တန်ဖိုးဖြတ်လို့မရတဲ့ အရာလေးတစ်ခုပဲ… အဖေကပြောတယ် အပေါင်းအသင်း မိတ်ဆွေဆိုတာ အုပ်တစ်ချပ်ချင်းစီ ထပ်ထပ်ပြီး အချိန်နဲ့ တပြေးညီ တဖြေးဖြေးတည်ဆောက်ရတဲ့ နန်းတော်တစ်ခုလိုပဲတဲ့… တစ်ရက်ထဲနဲ့ လိုချင်တယ်ဟေ့ဆိုပြီး ကိုယ့်ကို အပြိုင် နန်းတော်ကြီးတစ်ခု မတည်ဆောက်နိုင်ဘူးတဲ့…ဟုတ်ပါတယ်… မိတ်ဆွေဆိုတာ အချိန်၊ ခွန်အားနဲ့ စိတ်ထား စတာတွေ အရင်းတည်ပြီး အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ မမျှော်လင့်လေ အမြတ်ရလေဖြစ်တဲ့ ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှု တစ်ခုဆိုတာ အသက်ကြီးလာတာနဲ့ အမျှ ကျွန်မသဘောပေါက်လာတယ်…

ကျွန်မကို တစ်ချို့ အပြင်က လူတွေက သိပ်ပြီး အသိမိတ်ဆွေများတယ်နော်တဲ့… (ကျွန်မကတော့ အဲ့လိုမထင်ပါဘူး) ဒါပေမဲ့ သူတို့ပြောတော့လဲ ဟုတ်နေသလိုလို… ဘယ်ခရီးသွားသွား ဒေသခံ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိရှိနေတော့ သူတို့ဒီလိုထင်မှာပေါ့… အမှန်တော့ အဲဒိ ခင်မင်မှုတွေက သူတို့ဆီက ဘာမှ မမျှော်လင့်ပဲ စိတ်ရင်းနဲ့ ခင်လို့ သူတို့မေတ္တာ ယောင်ပြန်တယ်ပဲမှတ်ပါတယ်… ဒါဟာလဲ ဒီဘလော့လေးရဲ့ ကျေးဇူးတွေပါပဲ… သူတို့ကလဲ ကိုယ့်အကြောင်းသိချင် ဘလော့ဖတ်လိုက်တာနဲ့ ကိုယ်ဘာလဲဆိုတာ အနည်းနဲ့အများ သိထားတော့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး သံသယပွားနေစရာသိပ်မရှိဘူးလေ…

ဒီနေ့ Blog Day မှာ သူများတွေက သူတို့ စစချင်းဖတ်ဖြစ်တဲ့ အမှတ်ရတဲ့ အထင်ကရဘလော့ တွေအကြောင်းပြောကြတယ်။ မဗေဒါကလဲ ဘလော့ဒေးမှာ မဗေဒါ ဘလော့ပေါ်က အမှတ်တရ စာဖတ်သူတွေအကြောင်းရေးရမယ်...

သူတို့မရှိရင် မဗေဒါဘလော့ဆိုတာ ဆက်လက်ရပ်တည်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တဲ့အတွက် ဒီပိုစ့်မှာ မဗေဒါဘလော့ကို အားပေးကြတဲ့ ချစ်တဲ့ စာဖတ်သူ သူငယ်ချင်းတွေကို တန်းစီကျေးဇူးတင်ဖို့ ဒီပိုစ့်ကို ရေးပါတယ်…

(မှတ်ချက်။ မဗေဒါရဲ့ ကျေးဇူးတင်တဲ့ List မှာ နာမည်နဲ့ တကွ မပါလာခဲ့ရင်လဲ မဗေဒါကို နားလည်ခွင့်လွှတ် ဗွေမယူကြပါနဲ့လို့ တောင်းပန်ပါရစေ…. မဗေဒါလဲလူသားပဲ ပေမို့ အမှားအယွင်း မေ့လျော့မှုဆိုတာက မလွှဲရှောင်နိုင်ဘူးလေ)

ပထမဆုံး ကိုယ့်ရဲ့ Biggest Silent Readers အဖေနဲ့ အမေကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်… ဟိုးအရင်ကတော့ ဖေဖေက ကျွန်မ ရုပ်ရှင်မင်းသားတွေအကြောင်းရေးရင် သိပ်မကြိုက်ခဲ့ပေမဲ့ ခုတော့ ဒီပိုစ့္ေရးလိုက္ျပီးရွင္းျပတယ္  ကျွန်မရဲ့ အမြင်ကို သေချာပြောပြတော့ သူနားလည်သွားပါပြီ… သူမကြိုက်တော့လဲ အဲ့ပိုစ့်တွေ မဖတ်နဲ့ပေါ့နော်… ပြောရရင် ဘလော့စရေးတုန်းက အိမ်ကလူတွေ၊ ကိုယ်နဲ့ အပြင်မှာ သိတဲ့သူတွေတစ်ယောက်မှကို အသိပေးခဲ့တာမဟုတ်ဘူး… အဲဒါကြောင့် မဗေဒါ ဘလော့ရဲ့ နာမည်က အစက မဗေဒါရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်လို့ပေးခဲ့တာ။ အဖေက နောက်မှ သူဖတ်နေကျ သတင်းဝက်ဆိုဒ်မှာ ကျွန်မဘလော့ကိုတွေ့လို့ စဖတ်ဖြစ်တာ… အဲ့တုန်းက ကိုယ်က ဘလော့လိပ်စာတောင် သူ့ကို မပေးလို့ သူ့ခမျာဖတ်ချင်ရင် အဲ့ဝက်ဆိုဒ်ကို သွားပြီး ကျွန်မလင်ခ့်ကို ရှာဖတ်ရတယ်… ခုတော့ သူလဲ အင်တာနက်ကျွမ်းသွားပြီဆိုတော့ လိပ်စာသိသွားပြီ… :P ။ မေမေဆို ကျွန်မလိုပဲ စာဖတ်သိပ်ပျင်းတာ။ ဗေဒင်စာအုပ်ကလွဲလို့ သူက သိပ်ဖတ်တာမဟုတ်ဘူး… ဖေဖေဖတ်ပြတာပဲ နားထောင်တာ… ဒါပေမဲ့ ကျွန်မဘလော့ကိုတော့ ဒိုင်ခံအားပေးတာ… အရင်က သူတို့ဖတ်တယ်ဆိုတော့ နည်းနည်းလေး စိတ်ကျဉ်းကျပ်သလိုလို၊ ရှက်သလိုလိုဖြစ်လို့ အရေးကျဲသွားသေးတယ်… ခုတော့ သူတို့ ၂ယောက်လုံးက ဖတ်ဖြစ်နေရင်တောင် ကျွန်မရှေ့ဆို မဖတ်သယောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေကြသေးတာ… ခုတော့ ကျွန်မလဲ ရိုးသွားပါပြီ… သူတို့ကို အရင်က မဖတ်စေချင်တာကလဲ ဘလော့ပေါ်မှာ ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် အပြောခံရရင် မိဘဆိုတော့ ကိုယ့်သားသမီးပြောခံရတယ်ဆိုပြီး သူတို့က စိတ်မကောင်းတွေဖြစ်၊ ကျွန်မကိုလဲ တစ်ခါတစ်လေ ဆူချင်သေးတာ။ အိမ်မှာဆို အပြင်မှာ ရန်မဖြစ်ရလို့ အွန်လိုင်းပေါ်တက် ရန်ဖြစ်တယ်လို့ သတ်မှတ်ခံရသေး… ဖေဖေတောင် စာရေးချင်စိတ်တွေပေါ်ပြီး ကျွန်မဘလော့မှာ Contributor အနေနဲ့ လက္ငင္း နဲ႔ လူသားေဂဟ မဗေဒါဘလော့ စစချင်းဖြစ်တည်လာတုန်းက မြန်မာဘလော့ရေးတဲ့သူမဟုတ်ပဲ အင်္ဂလိပ်ဘလော့ဖြစ်စေ၊ တစ်ချို့ကျတော့လဲ မဗေဒါ Identity တောင် လိုက်ရှာလို့မရပေမဲ့ ကိုယ့်ဘလော့တွေကို အမြဲလာအားပေးတယ်ဆိုတာသတိထားမိတဲ့စာဖတ်သူတွေကို သတိတရဖြစ်မိတယ်… ဒီစာရင်းထဲက လူတစ်ချို့က ခုနောက်ပိုင်းတော့ လာဖတ်သေးလာ မဖတ်သေးလားတော့မသိဘူး… ကွန်မန့်တွေ မတွေ့တော့လို့… ဒါပေမဲ့ မဗေဒါက ကွန်မန့်တွေပုံမှန်ပေးဖူးလို့ မှတ်မှတ်ရရ သိနေတဲ့သူတွေပေါ့နော်… အမြဲ ကနဦးကတည်းက မဗေဒါဘက်ကနေ အားပေးတတ်တဲ့ စာဖတ်သူတွေကတော့… FFOX, Kiwi, :P , Life is for success, (သူတို့တွေ လာမဖတ်တော့ဘူးထင်တယ်)။ ဟိုးအရင်ကတည်းက မဗေဒါ ဘလော့ပေါ်မှာ အားပေးစကားတွေလဲပြောခဲ့ အမြဲလဲရပ်တည်ပေးခဲ့ ခုထက်ထိလဲ ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာ အဆက်အသွယ်ရှိနေတဲ့ မ Shwun Mi, မဗေဒါရဲ့ မဆုံးသော ဇာတ်လမ်းတွဲဝတ္တုကြီးကို စိတ်မဆိုးပဲ နှစ်ပေါက်အောင် ထိုင်စောင့်နေတဲ့ Than Yaw Zin, ခရီးသွားပိုစ့်တွေ ရေးပါဟဲ့ ရေးပါဟဲ့ဆိုပြီး မဗေဒါကို အစဉ်မြဲ အားပေးနေတဲ့ (သူနောက်က မီးမထိုးရင် မဗေဒါရဲ့ ဟောင်ကောင်နဲ့ သြစီပိုစ့်တွေ ပြီးခဲ့ပါ့မလားမသိ) Mayflower poe, စကားနည်းပေမဲ့ အမြဲ အားပေးနေတယ်ဆိုတာကို ခံစားလို့ရတဲ့ Khine Su Hlaing (Sweet Sweet), facebook ပေါ်မှာလဲ အမြဲ Active ဖြစ်တယ် စာတွေလဲ အများကြီး ဖတ်နိုင်တဲ့ Thant Swe, ဂျပန်က မဗေဒါဘလော့ကို တောက်လျှောက်အားပေးလာတဲ့ စာဖတ်သူ စစ်စစ် မSwe Swe Thant (ဆုံတွေ့ဖို့ ကံပါတော့ မနှစ် ဒီဇင်ဘာလတုန်းက ပြင်ဦးလွင်က ကန်တော်ကြီးပန်းခြံထဲမှာ ဆုံဖြစ်ကြတယ်၊ What a surprise, right? We are fated to meet), ခရီးသွားပိုစ့်တွေမှာရော ကိုရီးယားရုပ်ရှင်တွေကို အမြင်တွေရော ဖလှယ်တတ်တဲ့ မLotus Phyu, အမြဲအားပေးနေတာ သေချာတဲ့ Nang YN Yumm … blog စရေးကတည်းက သူတို့ ၂ယောက်ချစ်သူမဖြစ်ခင်ကတည်းက ကိုTin Maung Htay blog နဲ့ ရင်းနှီးခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်း လင်မယား ၂ယောက်လုံးနဲ့လဲ ဘလော့ကနေ ရင်းနှီးကာ သူတို့ မင်္ဂလာဆောင်အထိပါ Emcee လုပ်ပေးခွင့်ရခဲ့တဲ့ Naychi Maung နဲ့ Tin Maung Htay...  နောက်ပြီး အများကြီးကျန်ပါသေးတယ်…

ခု တစ်ခေါက်တော့ မဗေဒါကို ကွန်မန့်တွေ အမြဲမပေးပေမဲ့ (တချို့ဆို Silent Readers စစ်စစ်ကြီးတွေပေမဲ့) မဗေဒါကို ဖေ့ဘွတ်မှာ လာအက်တော့ မဗေဒါက ကိုယ့်ဘလော့ reader တွေကိုပဲ လက်ခံချင်တော့ မတ်စေ့ပို့ပြီးမေးလိုက်ရင် မဗေဒါရဲ့ ဘလော့ကို လာဖတ်လေ့ရှိပါတယ်လို့ သူတို့က ပြောပြကြတာ… ခုလို အသိပေးကြတဲ့ ချစ်လှစွာသော စာဖတ်သူ သူငယ်ချင်းတွေပါ… တစ်ချို့ဆို သူတို့ ဘယ်ပိုစ့်ကိုတော့ မှတ်မှတ်ရရ ကြိုက်ပါတယ်လို့တောင်ပြောတယ်… အဲ့လိုဆို ကိုယ့်မှာ ကြည်နူးရတာ မပြောပါနဲ့တော့… သူတို့တွေကတော့…

မဗေဒါရဲ့ ဘလော့ကို Subscribe ထားတယ်ဆိုတဲ့ Kyaw San Win, Kyaw Zaw Khant, I hear Your voice Drama Review ကတည်းက ကြိုက်လို့ ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာ လာအက်တဲ့ Moh Moh Htay Aung, စကာင်္ပူရောက်အလွဲများမှာ မcut ကို မှတ်မှတ်ရရရှိနေတဲ့ Soe Yu New, “Even though your writing style is not catchy but the story line itself is quite interesting.” ဆိုပြီး သေသေချာချာ ဝေဖန်ပေးတဲ့ Hinthar ဟင်္သာ, ကိုယ်ဘလော့ပေါ်မှာ ကြုံတွေ့ရတဲ့ ပြဿနာတစ်ခုမှာ ကိုယ့်ဘက်ကနေ စိတ်တိုပေးခဲ့တဲ့ Aye MyaThandar Swe, ဘောင်ဘင်ခတ်တဲ့ဖားကို ကြိုက်လို့ facebook ပေါ် ရှယ်ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ Phyo Thu, သူ့ဖေ့ဘွတ်အကောင့်ကတော့ Deactivated ဖြစ်သွားပေမဲ့ အရင်က မတ်စေ့ပို့ပြီး ပြောခဲ့တဲ့ Na HNa, ကိုရီးယား မင်းသားတွေအကြောင်းနဲ့ မဗေဒါရဲ့ Emcee အတွေ့အကြုံလေးကို ဖတ်တယ်ဆိုတဲ့ Aye Nyein Aung, ဘလော့မှာရေးထားတာတွေကို ဖေ့ဘွတ်မှာ ပြန်တင်ပါလား ရှယ်ဖို့လွယ်တာပေါ့လို့ အကြံပေးတဲ့ Win Min Oo Comet, ခရီးသွားပိုစ့်တွေနဲ့ ရုပ်ရှင် review တွေကြိုက်တယ် မဗေဒါထပ် ၈လ ငယ်တယ်ဆိုတဲ့ Ayenb Ae'ae', ဘလော့လဲဖတ်တယ် မဗေဒါလုပ်တဲ့ ဗွီဒီယိုတွေလဲ အားပေးတယ်ဆိုတဲ့ ကို Mya Soe, Videos နဲ့ ဟော်တယ် ရီဗျူးတွေကို ကြည့်ရတာကြိုက်တယ်၊ ခရီးသွား ၀ါသနာတူတဲ့ Yan Paing Oo, မဗေဒါဘလော့ဖတ်တယ်လို့ အသိပေးတဲ့ Sandar Hlaing, Phu Ngone, Yin Min Htwe, Yamin Ohmar, 心王 နဲ့ မဗေဒါ ဖေ့ဘွတ်လစ်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ Silent Readers တွေအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…

အမှန်အတိုင်း မရှက်တန်းဝန်ခံရရင် ဒီနေ့ Blog Day မှာ သူများတွေက သူတို့ ဖတ်တဲ့ ဘလော့တွေအကြောင်းပြောတော့ ကိုယ့်ဘလော့ကိုများ တစ်ဦးတစ်ယောက်က မှတ်မှတ်ရရရှိလေမလားလို့ မျှော်လင့်မိတယ်… ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်ဘလော့က First Class Blog တွေလို တန်းမဝင်သေးဘူးထင်ပါတယ်… မဗေဒါဘလော့ကို အမှတ်တရဖြစ်တဲ့သူ မရှိပါဘူး… ဒါဟာ ကိုယ်လိုနေသေးလို့ပဲ… ကိုယ့်အရေးအသား တိုးတက်ဖို့ လိုနေသေးလို့ပဲလို့ ယူဆပါတယ်… ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ ကိုယ့်ဘလော့ကို အရင်ဆုံးသတိမရလဲ ဖတ်ဖြစ်နေသေးတဲ့ ကိုယ့်စာဖတ်သူတွေရှိနေသေးတယ်လေ… ဒါနဲ့ ဗြောင်ဗြောင်ပဲ ဒီစတေးတပ်လေးကို ဖေ့ဘွတ်မှာ တင်မိတယ်…

“blog day တဲ့ မဗေဒါရဲ့ တန်းမဝင်တဲ့ ဘလော့လေးကို သတိရဖြစ်တယ်ဆို လက်ညိုးထောင်။” ဆိုပြီးပေါ့…

ဒီလိုဆိုတော့ သတိတရ အသိပေးတဲ့ ကျွန်မရဲ့ အပျံစား အမာခံစာဖတ်သူတွေက လာအားပေးကြပါတယ်…

ပထမဆုံး စတေးတပ်ကို Like လုပ်တဲ့ မြန်မာပြည်က နာမည်ကျော် Presenter, Producer Ye Wint Thu (သူကဟိုးတုန်းကတည်းက မဗေဒါဘလော့ကို ဖတ်တာ သိတယ်), မဗေဒါကို စိတ်ပျော်အောင်ပြောပြီး တန်းဝင်တဲ့ ဘလော့ပါလို့ ပြောသွားတဲ့ ကိုလင်းဦး စိတ်ပညာ, ဗေဒါပန်းပုံတွေ ရိုက်လာပြီး ပို့ပေးတဲ့ May Thwe Khin, တကယ်ဖတ်ဖြစ် မဖတ်ဖြစ်တော့ မသိဘူး တခြားစတေးတပ်တွေ Like လုပ်ခဲတယ် ဒါပေမဲ့ ဒီစတေးတပ်ကိုတော့ Like လုပ်သွားတဲ့ ကျွန်မ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းရဲ့ မောင်လေး Tin Htut Win Naing, တကယ်ဖတ်မဖတ်တော့ မသိ (ဖတ်ရင်တောင် ကိုရီးယားခရီးပိုစ့်လောက်ပဲဖတ်မယ်ထင်တယ်) ကိုရီးယားက အရမ်းဧည့်ဝတ်ကျေပြီး အရမ်း ဗွီဒီယိုရိုက်တာ တော်တဲ့ ကိုPhay Sist Naing, ဟောင်ကောင်က ဝတ္တုတိုလေးတွေ သူ့ဘလော့မှာရေးလေးရှိတဲ့ မSwe Lay Mon, ဟိုးအရင်ကတည်းက မဗေဒါ ဘလော့ပေါ်မှာ ကွန်မန့်တွေပေးဖူးတဲ့ April PuuTay, ကွန်မန့်မှာ လက်ညှိုးတကယ်ထောင်သွားတဲ့Thiri Han, မဗေဒါ စာတွေကို တကယ်ဖတ်တယ်လို့ စိတ်ထဲက ခံစားရတဲ့ Kyawthetlatt Maung, မဗေဒါဘလော့ကို တစိုက်မတ်မတ် အားပေးလာတာ သေချာတဲ့ ကိုAung Myo Kyaw, ခရီးသွားဗဟုသုတတွေနဲ့ movies review တွေကို မဗေဒါရဲ့ BLOG မှာ အခုထိ သတိတရ ရှာဖတ်နေရတုန်းပဲလေ ဆိုတဲ့ New Ni, ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာတော့ အမြဲ interact ဖြစ်တဲ့ မစုစုအေး, မKhine Phyu Zaw, မAye Phyo, Hnin Nu, Phyu Phyu, Mar Mar Thet, Vista Aung, Hmwe Ma, Moe MyatMon Win, Mady June (Thida Linn), Waing Sunny, May Zin, Myo Min Tun, Naw Phaw, Bo Bo, Warso aung, Nu War Hsan, Pyi Phyo Sei, Min Win Kyaw Kyaw, Duwun Duwun, Ei Ei cho, Htike Htike Aung… ဒီပိုစ့်ကို ရေးပြီးမှ ထို Status ကို Like လုပ်ပြီး အားပေးဖြစ်သော သူငယ်ချင်းများအားလုံးကို အရမ်းအရမ်း ကျေးဇူးတင်မိပါတယ်… (ကျန်ခဲ့တယ်ဆိုရင်လဲ ကျေးဇူးမတင်လို့မဟုတ်ပဲ လူသားတစ်ဦးရဲ့ အမှားမကင်းတဲ့ အဖြစ်ကြောင့်သာဖြစ်ပါတယ်…)

ကွန်မန့်ရေးတဲ့သူတွေပဲ ကျေးဇူးတင်သလား? Silent Readers တွေလဲရှိပါတယ်နော်လို့ ဆိုတဲ့ Khin Sandar Ko, မဗေဒါရဲ့ ဆုတောင်းကဗျာက Heart ထိတယ်ဆိုတဲ့ Taw Thu Ma, ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာ မဗေဒါဘလော့ Reader တစ်ယောက်လို့ မဗေဒါ ယူဆတဲ့ Feng Yun, ကိုရီးယားကားတွေအကြောင်းနဲ့ ကျန်ခဲ့လို့မဖြစ် Facebook ပေါ်မှာလဲ အမြဲ ဆက်သွယ်ဖြစ်တဲ့ SandaKuu Kuu, မှတ်မှတ်ရရ သိနေတဲ့ Nandar Myo Lwin, ခင်မီမီသိန်း, Daw Soe Sandy Lin, KuKu Dosmin, May Oo, Soe Yu Htet, Avo Ca Do, ကိုရီးယား အဆိုတော်တွေ Idols တွေကို ကိုယ့်ထက်တောင် မှန်မှန်ကန်ကန်အားပေးတဲ့ Si Mon, Htay Thu Lwin, ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ Review တွေ ဒိုင်ခံအားပေးလို့ ကိုယ်က ယောကျာင်္းလေးနာမည်နဲ့ မိန်းကလေးသုံးနေတာလို့ ထင်မိလို့ မေးမိတော့ သူလဲ အားရင် ကိုရီးယားကားကြည့်ပါတယ်ဗျာ ဆိုတဲ့ ကိုZayar Kyaw, သူ့ Movie Review လေးတွေလဲ ကိုယ်ဖတ်ဖြစ် ကိုယ့် Movie Review တွေဆိုလဲ အမြဲ Like နေကျ Zwel Lwin, အရင်ကတည်းက မဗေဒါဘလော့ကို ဖတ်တဲ့ Ya Min Nwe, စကားပြောရင် ခင်ဖို့လဲကောင်းတယ် ပြီးတော့ မဗေဒါက တစ်ခါတစ်လေ စိတ်တိုလို့ ပြောမှားဆိုမှားရှိလဲ ဗွေမယူတတ်တဲ့ အလွန်တရာမှ လျှို့ဝှက်တတ်သော မဗေဒါရဲ့ ခရီးသွားပိုစ့်တွေဖတ်တယ်ဆိုတဲ့ Silent Readers စစ်စစ် Nay Phyo Aung, Page မှာရော Friendlist မှာရော အားပေးတဲ့ Lavender WM, ဟိုးအရင်ကတည်းက ဖတ်တဲ့ SweetPo Dinn, မဗေဒါရဲ့ Drama Review တွေဖတ်တာ ၂နှစ်လောက်ရှိပြီ မဗေဒါ Recommend တာတွေပဲ လိုက်ကြည့်တာလို့ ချစ်စရာကောင်းအောင်ပြောတဲ့ Mya Thinzar Kyaw, ဖေ့ဘွတ်ပေါ်မှာလဲ interactive ဖြစ်တဲ့ Amy You, Ar Thin Zi, Khine Nyein, Thinzar Khaing, Aye Thet Maw Win, Jang Keun Suk ရဲ့ fan တွေမို့ သူ့အကြောင်းရေးထားတဲ့ မြန်မာဘလော့ရှိတာကို ဝမ်းသာပြီး ပိုစ့်လေးတွေ ရှယ်ပေးတဲ့ Khine Yin Mon, Mya Thandar Htay, Yin Min Htwe.

အထူးသဖြင့် မဗေဒါနဲ့ Friend မအက်ထားပေမဲ့ Personally မဗေဒါနဲ့ မသိပေမဲ့ Page ကို Like လုပ်ပြီး အမှန်အကန် အားပေးသူများဖြစ်ကြလို့ အရမ်းအရမ်းကို တန်ဖိုးထားတဲ့ Khine Lin, ZuZu May, Monday July, Pyae Phyo Aye, Mae Lwin, Hsu Mon, Khine Thinzar Soe, Khin Cho Lwin, May Tun, Kyaw Bo, Khin Khin Ei, Moe Thu Kha နဲ့ Page ကို Like ထားသူများ အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…

နောက်ပြီး မဗေဒါဘလော့မှာ ကွန်မန့်ချန်သွားတတ်သော Anonymous များ၊ မဗေဒါဘလော့ကို အလိုလို ရှာဖွေတွေ့ရှိပြီး အားပေးကြသော အပြင်မှ သူငယ်ချင်းများ၊ အပြင်မှာ နောက်ပိုင်း သိရင်းမှ မဗေဒါဘလော့ကို ခင်လို့မင်လို့ အားပေးကြသော သူငယ်ချင်းများ၊ မဗေဒါကို ခင်လို့ မင်လို့ပဲဖြစ်စေ၊ စပ်စုဖို့ စောင့်ကြည့်ဖို့ပဲဖြစ်စေ၊ ချီးကျူးဖို့ အတင်းခုပ်ဖို့ပဲဖြစ်စေ၊ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် မျက်စိလည် လမ်းမှားရောက်လာတဲ့သူပဲဖြစ်စေ… ဘယ်လိုအကြောင်းမျိုးနဲ့ဖြစ်ဖြစ် မဗေဒါဘလော့ကို ဖတ်ရှုနေသူအားလုံး အားလုံးကို Blog Day ပိုစ့်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ကျေးဇူးတင်လိုက်ပါတယ်…

မှတ်ချက်။ တကယ်လို့များ မဗေဒါက နာမည်တပ်ဖို့ ကျန်ခဲ့သူများလဲ စိတ်မဆိုးကြပဲ မဗေဒါကို အောက်က ကွန်မန့်မှာ မေ့ကျန်ခဲ့ရကောင်းလားဆိုပြီး ရန်တွေ့သွားကြပါလို့…. Love you all and appreciate it.