What I have been watching past two weeks

ခုတစ္ေလာ (ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ၾကာပါျပီ..) ကြန္ျပဴတာေရွ႕ေရာက္တိုင္း ရုပ္ရွင္ပဲၾကည့္ျဖစ္တယ္... အလုပ္အားရက္လဲ ဇာတ္လမ္းတဲြေတြပဲၾကည့္ျဖစ္တယ္...အလုပ္က တရုတ္ကို အဂၤလိပ္ကားေတြ Download လုပ္ခိုင္းျပီး အားတဲ့အခ်ိန္ ၾကည့္ျဖစ္တယ္... ဘာေတြၾကည့္ျဖစ္လဲဆိုတာနဲ႔ ပိုစ့္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆားခ်က္ပါရေစ...

ဘေလာ့လဲ ေရးခ်င္စိတ္သိပ္မရွိဘူး... အတိုက္အခိုက္ေတြကမ်ားတယ္... အေရးလုပ္ျပီး လာတိုက္ခိုက္ၾကတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ခုအခ်ိန္မွာ ျပန္အေရးလုပ္ဖို႔ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရတာနဲ႔ မအားေသးဘူး... ဒီေတာ့ ဒီေလာက္ပဲေျပာေတာ့မယ္...

A Man's Story (ကိုရီယား)



ခုတစ္ေလာ အခ်စ္ဟာသကားေတြပဲ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေနလို႔ ဒီကားကို မၾကည့္ျဖစ္ဘူး... သူက Action ဆန္တယ္ဆိုတာ သိတယ္ေလ... ဒါေပမဲ့ TommyGirl blog မွာ အဲဒိ ကားအေၾကာင္းေရးထားတာေတြ႔ေတာ့ စိတ္၀င္စားလို႔ သြားၾကည့္မိတာ အဆံုးထိ ရပ္မရေတာ့ဘူး... အစတုန္းကေတာ့ Park Young Ha ပါလို႔ၾကည့္ျဖစ္တာလဲပါတယ္... မင္းသားကေတာ့ အၾကိဳက္ဆံုးေတြထဲက တစ္ေယာက္ပဲ...

ဇာတ္လမ္းက ...
သိပ္အင္အားၾကီးမားတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၼဏီတစ္ခုက Dumpling စက္ရုံၾကီးတစ္ခုရဲ႕ ေျမေနရာကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ၀ယ္ခ်င္တာနဲ႔... Dumpling မုန္႔လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းကို မဟုတ္သတင္းေတြထုတ္ျပီး တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္... အဲဒိလိုနဲ႔ အဲဒိ မုန္႔လုပ္ငန္းအေသးစားစက္ရုံေလးကိုပိုင္တဲ့ မင္းသား (ကင္မ္ရွင္) ရဲ႕ အစ္ကို႔စက္ရုံ Bankrupt ျဖစ္သြားျပီး သူ႔အစ္ကိုက သူ႔ကိုသူသတ္ေသတယ္... မင္းသားက ေထာင္က်တယ္... မင္းသားရဲ႕ ခ်စ္သူက မင္းသားတို႔ အေၾကြးေတြ ကူဆပ္ေပးဖို႔အတြက္ ဘ၀ပ်က္သြားတယ္... ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ရန္သူအစစ္မွန္က ဘယ္သူမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး... သူ႔ရန္သူအစစ္ဘယ္သူဆိုတာ သူသိသြားျပီးေတာ့ သူ ကလဲ့စားေျခဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့တယ္... ဒီေလာက္ အင္အားၾကီးျပီး ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့ သူ႔ရန္သူကို သူဘယ္လိုတိုက္ခိုက္သလဲ... ေနာက္ဆံုးမွာ သူအနိုင္ရသလားဆိုတာကိုေတာ့ စိတ္၀င္စားရင္ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ေပါ့ေနာ္...

ထင္ျမင္ခ်က္...
ဇာတ္လမ္းတည္ေဆာက္ပံု... သရုပ္ေဆာင္ေတြ... အားလံုးေကာင္းတယ္... စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းသလို ၀မ္းနည္းဖို႔ နာက်ည္းဖို႔လဲေကာင္းတယ္... ဇာတ္သိမ္းက သိပ္ျပီး အမွန္တရားဆန္လြန္းတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ က်မအေနနဲ႔ကေတာ့ ေအာင့္သက္သက္က်န္ခဲ့တာပဲ... တျခားရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို Happily ever after မ်ိဳးမဟုတ္ဘူး... ဘ၀ဆိုတာ တိုက္ပဲြပဲဆိုတာမ်ဳိးကို ေပၚလြင္ေအာင္ျပသြားတယ္... စီးပြားေရး အတိုက္အခိုက္ေတြ Stock ေစ်းကြက္ေတြကို အေျခခံျပီးရုိက္ထားတဲ့အတြက္ စိတ္၀င္စားရင္ ၾကည့္ၾကည့္ပါ... က်မ recommend ေပးပါတယ္...

-------------------- ။ --------------------------

ဒါနဲ႔ အေပၚက ကားျပီးေတာ့ ထိုင္၀မ္ အခ်စ္ကားတစ္ကားၾကည့္ျဖစ္တယ္... ထိုင္၀မ္ကားေတြက ကုိရီးယားတို႔ ဂ်ပန္တို႔လိုဟုတ္ဘူးေလ... သူက ရုပ္ရွင္ဆန္တယ္... မ်ားေသာအားျဖင့္ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပါင္းၾကေလသတည္းေတြမ်ားတယ္... အဲဒါေၾကာင့္ ၾကည့္ျဖစ္တာ... ကားနာမည္က My Queen တဲ့...

My Queen (ထိုင္၀မ္)



ဇာတ္လမ္းက...
အလုပ္ပဲ ၾကိဳးစားလုပ္ေနတဲ့ အသက္ ၃၃ နွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ ရွန္႔၀ူရႊမ္း ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးနဲ႔ အသက္ ၂၅ နွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ Lucus ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းျဖစ္တယ္... အသက္ အရြယ္ ၈ႏွစ္ကြာျခားမွဳမွာ သူတို႔ေတြရဲ႕ ခ်စ္ခရီးလမ္းေျဖာင့္ျဖဴးမွဳရွိရဲ႕လား... သူမရဲ႕ ခ်စ္သူေဟာင္း သက္တူရြယ္တူ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဓာတ္ပံုဆရာ ျပန္ေရာက္အလာမွာ သူမ ဘယ္သူ႔ကိုေရြးခ်ယ္မလဲ...

ထင္ျမင္ခ်က္...
ထိုင္၀မ္ကားမ်ားထံုးစံအတိုင္း Corny ျဖစ္တယ္... မင္းသားကို Cool ျဖစ္ေအာင္ ရိုက္တဲ့ေနရာမွာ ထိုင္၀မ္ကားေတြက အလြန္အမင္း သိသာေအာင္ အသားေပးရိုက္ေလ့ရွိတယ္... ဒီကားမွာလဲ ဒီအတိုင္းပဲ... ဒါေပမဲ့ မဆိုးပါဘူး... ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္... ေကာင္မေလး ဒုကၡေရာက္တိုင္း သူရဲေကာင္းလိုအျမဲ ကယ္တင္တဲ့ ကားမ်ိဳးေတြ ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္... မမနဲ႔ ေမာင္ေလး ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြကို ၾကိဳက္တဲ့သူေတြအတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္... ဒီကားက အပ်င္းေျပၾကည့္နိုင္ပါတယ္... ေအာ္... ေနာက္တစ္ခုက... မင္းသားေလးကိုသေဘာက်တယ္... ဒီကားလဲ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ ၾကည့္ျဖစ္တာ... က်မစိတ္ထဲေတာ့ မင္းေမာကြန္းနဲ႔ နဲနဲဆင္တယ္... အရပ္အေမာင္းနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကိုေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ...
------------------------- ။ ----------------------

ေနာက္ျပီးေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ကားက... Dal Ja's Spring ... ဒီကားကို အရင္က ၾကည့္ျပီးသြားျပီ... တျခားဘာကားၾကည့္ရမလဲ စိတ္တိုင္းက်ကားမေတြ႔တာနဲ႔ ဒီကားကိုပဲ ၾကိဳက္လို႔ ထပ္ၾကည့္တာ... မင္းသားေရာ... မင္းသမီးေရာကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္... ဇာတ္လမ္းကိုလဲ အေတာ္ေလးၾကိဳက္လို႔ ထပ္ၾကည့္ျဖစ္တာ... ဒီကားကေတာ့ အျပင္မွာ ေရာင္းတာေတြ႔ရင္ ၀ယ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္...

Dal Ja's Spring (ကိုရီးယား)

ဇာတ္လမ္းက...
၃၃ ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ အူဒယ္ဂ်ား ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးဟာ Home shopping Channel မွာ MD အျဖစ္အလုပ္လုပ္တယ္... သူမရဲ႕ ပထမရည္းစားက သူမကို တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ ပစ္သြားတဲ့ေန႔မွာပဲ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ အသက္ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္ ခန္ထယ္ဗံုး ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကို ဟန္ေဆာင္ရည္းစားအျဖစ္ Contract နဲ႔ ငွားခဲ့တယ္... မၾကာမီအခ်ိန္မွာပဲ သူမအသက္အရြယ္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ခဲ့တယ္... ဒါေပမဲ့ အဲဒိလူရဲ႕ မကြာရေသးတဲ့ (အတူတူေတာ့မေနေတာ့ပဲ ကြာရွင္းဖို႔လုပ္ေနတဲ့)မိန္းမရဲ႕ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကို ခံရတယ္... သူမရဲ႕ အထီးက်န္မွဳ... သူမရဲ႕ ဒုကၡ... သူမရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲံ အခ်စ္ေပၚမွာ ထားတဲ့ ခံယူခ်က္ေတြကို အျမဲ အနီးကပ္ ေတြ႔ၾကံဳနားလည္ေနတဲ့ ခန္ထယ္ဗံုးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း သံေယာဇဥ္တြယ္လာခဲ့တယ္... တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ခန္ထယ္ဗံုးဟာ သူမထင္သလို အလုပ္အကိုင္မရွိတဲ့ အလကားလူမဟုတ္ပဲ အရမ္းထူးခြ်န္တဲ့ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္... သူမက သူ႔ကို ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့ ေရွ႕ေနအလုပ္ကို ျပန္လုပ္ေစခ်င္ပင္မဲ့ သူကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ထမင္းဆိုင္ပဲဖြင့္ခ်င္တယ္... သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ အသက္ရြယ္ကြားျခားမွဳ... အယူအဆကြာျခားမွဳ... မိသားစု အေျခအေန ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ အခ်စ္နဲ႔ ဘယ္လို ေက်ာ္ျဖတ္ၾကလဲဆိုတာကို ၾကည့္ရွဳၾကပါ..

ထင္ျမင္ခ်က္...
ဒီကားမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ရ႕ဲ အသက္အရြယ္ကိုလိုက္ျပီး Relationship အေပၚမွာ ေတြးေခၚယူဆမွဳေျပာင္းလဲလာပံုကို ရုိက္ျပထားတာ က်မအတြက္ေတာ့ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတယ္... မိန္းမမ်ိဳးစံုေတြရဲ႕ ဘ၀ကိုလဲ မင္းသမီးအေၾကာင္း တစ္ခုတည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔ ဇာတ္ပို႔ေတြနဲ႔ပါ ေပၚလြင္ေအာင္ရုိက္ျပထားတယ္... အိမ္ေထာင္သည္... တစ္ခုလပ္... အပ်ိဳၾကီး.. workaholic အထက္အရာရွိမိန္းမၾကီး... စသည္ျဖင့္ အေျခအေနအမ်ိဳမ်ိဳးကို ေတြ႔ရွိနိုင္သလို ေယာက်ာၤးမ်ိဳးစံုရဲ႕ အမူအက်င့္ေတြကိုလဲ ေတြ႔နိုင္တယ္... ကားစစခ်င္းေလးမွာ နည္းနည္းေလးပ်င္းဖို႔ေကာင္းပင္မဲ့ မင္းသားစပါလာတဲ့ အခန္းကေနစျပီး ဇာတ္လမ္းက ဇာတ္ရွိန္ေကာင္းသြားတယ္... ေအာ္... ေနာက္ျပီး... မင္းသားေလးက ၾကည့္ရင္သိပ္မေခ်ာပင္မဲ့ စိုက္မၾကည့္လိုက္နဲ႔ စဲြသြားမယ္ေနာ္.... ဟဲ.. ဟဲ.. super cute... မင္းသမီးကေရာ ဘယ္သူထင္လဲ... ျမန္မာျပည္မွာျပသြားတဲ့ "ဆည္းဆာရင္ခုန္သံ" (All about eve) ထဲက မင္းသမီးေခ်ာ ဆန္းမီလို႔ လူသိမ်ားတဲ့ Chae Rim ... ဒီကားကိုေတာ့ အမ်ိဳးသမီး ပရိတ္သတ္က ပိုၾကိဳက္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္... ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မအရမ္းၾကိဳက္လို႔... အဟီး...

--------------------- ။ ------------------
ေနာက္တစ္ကားကေတာ့ City Hall တဲ့ ခု ကိုရီးယားမွာ ျပေနတဲ့ကားေပါ့... Rating ေတာ္ေတာ္ေကာင္းလို႔ ၾကည့္ျဖစ္လိုက္တယ္.... ခုထက္ထိေတာ့ ၾကည့္လို႔မျပီးေသးဘူး... တ၀က္မွာတင္ရပ္ေနတယ္... ဒါေပမဲ့ ျပီးတဲ့အထိ ဆက္ၾကည့္ျဖစ္မွာပါ...

City Hall (ကိုရီးယား)

ဇာတ္လမ္းက
အခ်စ္နဲ႔ နိုင္ငံေရးနဲ႔ ေရာေထြးေနတယ္... ဘယ္လိုေျပာျပရမွန္းေတာင္မသိဘူး... မင္းသားရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္က ကိုရီးယား သမၼတျဖစ္ဖို႔... မင္းသမီးကေတာ့ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕က Mayor ရုံးခန္းက Secretory... မင္းသားက အဲဒိျမိဳ႕ေလးကို လက္ေထာက္ Mayor အျဖစ္ေျပာင္းလာတဲ့အခါမွာ သူတို႔ ၂ဦး စတင္ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္... မင္းသမီးရဲ႕ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳေၾကာင့္ အဲဒိျမိဳ႔မွာ သူမဟာ အငယ္ဆံုး Mayor တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့တယ္... သူတို႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ လမ္းေၾကင္း ၂ခု ဆံုတဲ့အခါမွာ သူတို႔ေတြရဲ႕ အဆင့္အတန္းေတြ... ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ... နိုင္ငံေရး အတိုက္အခိုက္ေတြၾကားမွာ သူတို႔ ၂ဦး ဘယ္လုိအခက္ခဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသလဲဆိုတာျဖစ္တယ္...

ထင္ျမင္ခ်က္...
ၾကည့္လို႔ေကာင္းပါတယ္... အစပိုင္းမွာေတာ့ မင္းသမီး သရုပ္ေဆာင္တာ စိတ္နဲနဲရွဳပ္ဖို႔ေကာင္းတယ္... မင္းသားကလဲ အသက္ၾကီးတယ္... မင္းသမီးလဲ အသက္ၾကီးတယ္... ဒါေပမဲ့ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ သူတို႔ ၂ေယာက္နဲ႔ လိုက္ဖက္ပါတယ္... မင္းသမီးက အရင္က ၾကည့္ဖူးတဲ့ My lovely Sam Soon ထဲက မင္းသမီးပဲ... အဆံုးထိမၾကည့္ရေသးေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲေတာ့ မသိေသးဘူး.. ဇာတ္သိမ္းေကာင္းမေကာင္းလဲမသိဘူး... ဒါေပမဲ့ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းတဲ့ ကားတစ္ကားပါပဲ... နိင္ငံေရးအတိုက္အခိုက္ေတြ... စိတ္ပုတ္ေတြနဲ႔ အေတာ္ေလးေတာ့ ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ရွိပါတယ္... ေအာ္... နိုင္ငံေရးဆိုေပမဲ့ က်မအထင္ေတာ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကပိုမ်ားပါတယ္... ဒီေတာ့ နိုင္ငံေရးစိတ္၀င္စားတယ္ဆိုျပီးေတာ့ေတာ့ သြားမၾကည့္နဲ႔... ဒါေပမဲ့ အခ်စ္ကို လက္သုတ္စံုျဖစ္ေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာေတာ့ အသစ္အဆန္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆို နိုင္ငံေရးကို ေနာက္ခံထားရုိက္ထားတဲ့ ဒီကားကိုၾကည့္...

-------------------------။ ---------------------

ဒီကားကေတာ့ အမွဳကား... Majo Saiban တဲ့... ဂ်ပန္ကားေပါ့... Suspense အမ်ိဳးအစားေပါ့... ဒီကားလဲ မင္းသားၾကိဳက္လို႔ၾကည့္ျဖစ္တာပဲ... Ikuta Toma ေလ... Hana Kimi ထဲက Nakatsu ေနရာက သရုပ္ေဆာင္သြားတဲ့ မင္းသား... အဆံုးထိမၾကည့္ရေသးဘူး... ဂ်ပန္မွာ ျပေနတုန္းဆိုေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚကို အဆံုးထိမေရာက္လာေသးဘူး...

Majo SaiBan (ဂ်ပန္)

ဇာတ္လမ္းက...
လူသတ္မွဳတစ္ခုအတြက္ တရားစဲြခံထားရတဲ့ အမွဳအတြက္ တရားရုံး Lay Judge အေနနဲ႔ သာမာန္လူေတြထဲက လူ ၆ေယာက္ကိုေရြးခံခဲ့ရတယ္... ဒါက နိုင္ငံေတာ္ကေပးတဲ့ လူမွဳေရးအလုပ္သက္သက္ပဲ... တရားခံအျပစ္ရွိမရွိကို တရားသူၾကီး ၃ေယာက္ရယ္... Lay Judge ၆ ေယာက္ရယ္က မဲေပးဆံုးျဖတ္ရမယ္... အဲဒိထဲမွာ သာမာန္ Part time အလုပ္လုပ္တဲ့ မင္းသားလဲပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဒီအမွဳကို ရုံးေတာ္မွာ စစစ္တဲ့ေန႔ကေနစျပီး ထူးဆန္းတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြ အားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ အက်ပ္ကိုင္မွဳေတြ Lay Judge ၆ ေယာက္မွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္... အဲဒိျဖစ္မွဳေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ Jury ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္မွဳကို ထိမ္းခ်ဳပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ ေၾကးစား လွဳိ႕၀ွက္အဖဲြ႔အစည္းတစ္ခုရွိေနတယ္... ဒီလို ၾကိဳးကိုင္မွဳကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ မင္းသားဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲ ဆိုတာကို စိတ္၀င္စားရင္ ၾကည့္ၾကည့္ပါ...

ထင္ျမင္ခ်က္...
တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာ ဂ်ပန္ Suspense ကားေတြေလာက္ အရမ္းမေကာင္းပင္မဲ့... မဆိုးဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္... ျပႆနာေတြက မထင္မွတ္တာေတြ ျဖစ္ျဖစ္လာတတ္တယ္... ခုထက္ထိ တရားခံဟာ တကယ္လူသတ္ခဲ့တာလား... မတရားစြပ္စဲြခံရတာလားဆိုတာ ပရိတ္သတ္ကို မသိေအာင္ ျမဳပ္ကြက္လုပ္ထားတယ္... ဂ်ပန္ကားမ်ားထံုးစံအတိုင္း effect အေတာ္သံုးထားတယ္... ျပီးေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးကို က်ိဳးေၾကာင္းမဆပ္ပဲ မျဖစ္နိုင္တာေတြကိုရုိက္ျပထားတာေတြလဲပါတယ္... ကမာၻေပၚမွာ လူဆုိးေတြ ေတြးေခၚတာ အဲေလာက္ ကြက္တိျဖစ္ေနရင္ ကမာၻပ်က္တာၾကာျပီ... ဒါေပမဲ့လဲ မင္းသားကိုၾကိဳက္တာက တစ္ေၾကာင္း... ဇာတ္လမ္းကလဲ လံုး၀လက္မခံနိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးမဟုတ္တာက တစ္ေၾကာင္း... ျပီးေတာ့ တရားခံဟာ တကယ္အျပစ္ရွိမရွိဆိုတာကို သိခ်င္ေအာင္ ဆဲြေဆာင္ထားနိုင္တာက တစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ဒီကားကို အဆံုးထိဆက္ၾကည့္မွာပါ... တရားရုံးမွာ ရွိတဲ့ Lay Judge ေတြကို ဒီဇာတ္လမ္းထဲကလို အျပင္မွာ ခ်ိန္းေျခာက္မွဳေတြျပဳလုပ္ရင္ ဒဏ္ေငြအျပင္ ေထာင္ဒဏ္ ၂ နွစ္အထိအျပစ္ေပးေၾကာင္းကို အပိုင္းတစ္ခုစတိုင္း စတိုင္း စာတမ္းထိုးျပီး သတိေပးလို႔ ျပံဳးမိပါေသးတယ္..

------------------ ။ --------------------

လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ၄ ရက္ေလာက္က စၾကည့္ျပီး ဒီေန႔ပဲ ၾကည့္လို႔ျပီးသြားတဲ့ ကားကေတာ့ က်မအၾကိဳက္ဆံုး စံုတဲြကားျဖစ္တဲ့ Love or Bread ပါပဲ...

Love Or Bread (ထိုင္၀မ္)

ဇာတ္လမ္းက..
ဘ၀ကို ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားျပီး အေၾကြးပတ္လည္၀ိုင္းေနပင္မဲ့ သူေ႒းေယာင္ေဆာင္တတ္ျပီး အလြန္အပ်င္းထူတဲ့ ေကာင္ေလး နဲ႔ ဆင္းရဲပင္မဲ့ ရုိးသားၾကိဳးစားျပီး မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ေနရတဲ့မိန္းကေလးတို႔ ၂ေယာက္ မထင္မွတ္ပဲ ေစ်းေပါေပါ အိမ္တစ္လံုးမွာ တစ္ေယာက္တစ္ခန္း တူတူ ငွားမိၾကရာကေနစပါတယ္... သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ အမူအက်င့္စရုိက္ေတြၾကားမွာ တူညီတဲ့ တစ္ခ်က္ကေတာ့ ၂ေယာက္လံုးပိုက္ဆံကို အရမ္းလိုအပ္တယ္ဆိုတာပါပဲ... ေတြ႔တိုင္းရန္ျဖစ္ၾကပင္မဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြၾကီးမားလာခဲ့တဲအခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တဲ့ ကုန္တိုက္ၾကီး ပိုင္ရွင္ သူေ႒းသားေလးေပၚလာခဲ့ပါတယ္... အခ်စ္နဲ႔ ပိုက္ဆံ... အခ်စ္နဲ႔ ေပါင္မုန္႔ ၾကားမွာ ေကာင္မေလး ဘယ္သူ႔ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့သလဲ... အျမဲပဲ တာ၀န္မယူတတ္တဲ့ မင္းသားရဲ႕ အက်င့္ဆိုးေတြ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္မိခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲခဲ့သလဲ ဆိုတာကို ၾကည့္ရွဳရမွာပါ...

ထင္ျမင္ခ်က္...
မင္းသား မင္းသမီးအတဲြက... အားလံုး ခ်စ္ၾကတဲ့ It started with a kiss ဆိုတဲ့ ကားထဲက အတဲြပါ... သူတို႔ ၂ေယာက္တဲြရင္ အရမ္းလိုက္ဖက္ပါတယ္... ISWAK မွာ မင္းသားက Cool ျဖစ္တဲ့ေနရာက သရုပ္ေဆာင္ခဲ့သေလာက္... ဒီကားမွာ အလြန္မွ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ ေကာင္အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူသရုပ္ေဆာင္တာ အေျခာက္နဲ႔ တူတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ ေကာင္မေလးကို သူတအား အနိုင္က်င့္ရင္ စိတ္ထဲမွာ အားမရဘူး... အခ်စ္ကား ရိုးရိုးေတြကို ၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး... ၾကည့္ေပ်ာ္တဲ့ ကားေလးတစ္ခုပါ... ၁၂ ပိုင္းပဲရွိေတာ့ ဇာတ္လမ္းကလဲ တိုပါတယ္...

----------------- ။ --------------------

ဒီကားက စၾကည့္ျဖစ္တာၾကာပါျပီး ... ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ၾကည့္ခ်င္းတုန္းက သူတို႔နိုင္ငံမွာ ျပသေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚေရာက္တာ ၾကာလို႔ ပ်က္သြားတာပါ... ဒီပိုစ့္မေရးခင္ေလးတင္ပဲ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ၾကည့္ျဖစ္လိုက္ပါတယ္...

ToGetHer (ထိုင္၀မ္)

ဇာတ္လမ္းက...
နာမည္က်စျပဳေနတဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသား Mars ဟာ သူ႔ေငြေရးေၾကးေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ေစ်းေပါေပါအိမ္တစ္လံုးကို ငွားမိပါတယ္... အဲဒိအိမ္က သူ႔ေက်ာင္းက အတန္းေဖာ္ MoMo ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး အိမ္ျဖစ္ေနပါတယ္... မိုမိုမွာ သူမ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဥာဏ္ရည္မမွီတဲ့ က်ားဆန္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္... သူတို႔ ၃ေယာက္ရဲ႕ ၃ ပြင့္ဆိုင္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း... နာမည္ၾကီး အနုပညာသမားရဲ႕ ခ်စ္ခရီးလမ္း ဘယ္လိုရွိလဲ ဆိုတာ စိတ္၀င္စားရင္ၾကည့္ၾကည့္ပါ... မင္းသားက Jiro Wong... မင္းသမီးက Rainie Yang... ၂ေယာက္လံုး ကိုယ့္အၾကိဳက္မို႔ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္...

ထင္ျမင္ခ်က္...
ဒါလဲ တရုတ္ကားမ်ား ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ Corny ျဖစ္တယ္... Mushy ျဖစ္တယ္... ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ေကာင္းပါတယ္... မင္းသမီးရဲ႕ ဆံပင္ပံုစံက ရုပ္ဆိုးတာကလဲြလို႔ က်န္တာေတာ့ အားလံုး မဆိုးပါဘူး... ဘာကားၾကည့္ရမွန္းမသိတဲ့သူေတြအတြက္ အပ်င္းေျပမဲ့ ကားေလးပါပဲ...

ကဲဒီေလာက္ဆိုေတာ္ျပီေနာ္... ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္ကားေတြကို ေနာက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မယ္...

Tokyo Disney Sea 2 (သို႔) ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ Day 4

ေမဖလား၀ါးရဲ႕ သတိေပး ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ဇန္န၀ါရီလကတည္းက မေရးျဖစ္ပဲ တန္းလန္းျဖစ္ေနသည့္ ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ တိုက်ိဳ ဒစ္စေနစီး အပိုင္း (၂)ကို ဆက္လက္ ေရးသားမွတ္တမ္းတင္ပါမည္… အပိုင္း(၁)ကို ဒီေနရာ မွာ ဖတ္ရွဳနိုင္ပါတယ္… အပိုင္း(၁)တြင္ ထိုေန႔အတြက္ ဗီြဒီယိုကိုလဲ အတိုခ်ဳံး ေဖာ္ျပေပးခဲ့ဖူးပါသည္...

Mermaid lagoon က ထြက္ခြာျပီး ၄င္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာျမင္ေနရေသာ ဗလီလိုလိုပံုစံမ်ိဳး အေဆာက္အအံုေတြဘက္ကို ဦးတည္ခဲ့ၾကသည္… ေျမပံုပါအရ Arabian Coast လို႔ ေခၚသည္… ထိုေနရာတြင္လဲ Fast Pass သံုးလို႔ရေသာ Theater တစ္ခုရွိသည္… အပိုင္း(၁)တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း Fast Pass သံုးရျခင္းမွာ လူၾကိဳက္မ်ားေသာ… လူက်ပ္ေသာ ေနရာမ်ားျဖစ္သျဖင့္ က်ဴတန္းရွည္တတ္ျခင္းျဖစ္သည္… Theater ဆိုေတာ့ သည္းထိတ္ရင္ဖို စီးစရာမဟုတ္ေသာ္ညား Mermaid Lagoon Theater တုန္းက အလြန္မွ စိတ္ေက်နပ္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ၾကည့္မည္ဟုဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္… Theater နာမည္ကေတာ့ Magic Lamp Theater ျဖစ္သည္… အာလာဒင္ရဲ႕ တိုင္းျပည္ပံုစံမ်ိဳးေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္… ထို အေဆာက္အအံုမ်ား ရွိသည့္ ၀န္းထဲ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ Mermaid Lagoon မွာ ၾကားခဲ့ေသာ ေရသူမကာတြန္းကားသီခ်င္းမ်ား… ေရသံေလးမ်ား မၾကားရေတာ့ပဲ… ပုေလြလိုလို… ဘာလိုလိုနဲ႔ အာလာဒင္ကာတြန္းကားထဲက သီခ်င္းသံမ်ိဳးေတြကို ၾကားရကာ ခံစားမွဳက တကယ္ကို ေျပာင္းလဲသြားသည္… အၾကားအာရုံ… အျမင္အာရုံ… ဂီတႏွင့္ လူေတြရဲ႕ စိတ္ကို ေျပာင္းလဲေအာင္ ဖန္စားနိုင္လို႔ Disney Land ဆိုတာ ကမာၻမွာ နာမည္ေက်ာ္ျခင္းျဖစ္မည္… ၀န္ထမ္းမ်ား၏ ၀တ္စံုေတြကလဲ Mermaid Lagoon ကဲ့သုိ႔ ေရသတၱ၀ါမ်ားမဟုတ္ေတာ့ပဲ အာရပ္နိုင္ငံသားမ်ားလို ၀တ္ဆင္ထားၾကသည္…

၀င္ေပါက္လက္၀ဲဘက္တြင္ ေရသန္႔ အေအး ေရခဲမုန္႔ လွည္းနွင့္ေရာင္းေသာ ဆိုင္ေလးရွိျပီး.. အဲဒိေနာက္က အေဆာက္အအံုထဲမွာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ရွိသည္… ေျမပံုထဲတြင္ေတာ့ Sindbad’s Storybook Voyage လို႔ ေရးသားထာျပီး အေဆာက္အအံုထဲ အစပိုင္းေလာက္ အနည္းငယ္၀င္ၾကည့္ေတာ့လဲ ဘာမွ သိပ္စိတ္၀င္စားစရာမေတြ႔…
လက္ယာဘက္အေဆာက္အအံုတြင္ ၂ထပ္ကြမ္း Ferry Wheel အေဆာက္အအံု ရွိသည္… ေျမပံုထဲမွာေတာ့ Caravan Carousel ဆိုျပီးေရးထားလို႔ အစကဘာမ်ားလဲလို႔ေတာင္ထင္မိသည္… ေနာက္မွ Ferry Wheel ကို ျမင္းပံုေလးေတြအစား ဂႏၱာရတိရိစာၦန္ေတြပံုမ်ိဳး အျပင္အဆင္ေျပာင္းထားျခင္းသားျဖစ္သည္… Ferry Wheel ကေတာ့ ကေလးေတြစီးတာျဖစ္ျပီး သိပ္စိတ္လွဳပ္ရွာဖို႔ မေကာင္းတာတစ္ေၾကာင္း မေန႔က Disney Land မွာလဲ စီးခဲ့ျပီးတာတစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ထပ္မစီးခ်င္ေတာ့ပါ…

၀င္ေပါက္နွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ပင္ Magic Lamp Theater ဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားသည့္ အေတာ္ေလး ၾကီးမား ခန္႔ညားသည့္အေဆာက္အအံုးၾကီးကို တန္းတန္းမတ္မတ္ေတြ႔ပါသည္… ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တန္းစီေနေသာသူမ်ားကလည္းအေတာ္မ်ားသည္… ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်မတို႔ မနက္က သရဲအိမ္အတြက္ Fast Pass ယူထားခဲ့ေသာ အခ်ိန္မွာ မနက္ ၁၀နာရီခန္႔ကျဖစ္ျပီး ယခု အခ်ိန္ ေန႔လည္ ၁နာရီခဲြေလာက္ရွိျပီျဖစ္သျဖင့္ က်မတို႔အတြက္ Fast Pass ေနာက္တစ္ခု ယူမည္ဆိုလွ်င္ လည္းေကာင္း … Magic Lamp အတြက္ Fast Pass Available လဲ ျဖစ္ေသးသည္ဆိုလွ်င္လည္းေကာင္း ယူလို႔ရေသးေသာအခြင့္အေရးကို သြားသတိရမိၾကသည္ (Fast Pass rule ကို နားလည္ေစရန္ အပိုင္း (၁) တြင္ ရွင္းျပျပီးျဖစ္သည္)… ထို႔ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ Fast Pass စက္တြင္ အရင္ဦးဆံုးသြား ၾကိဳးစားၾကည့္ၾကသည္… ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ က်မတို႔ ၂ဦးအတြက္ ပဲြခ်ိန္၂နာရီ ၁၅မိနစ္အတြက္ Fast Pass ရခဲ့သည္… ထိုအခါ က်မတို႔အတြက္ အခက္ေတြ႔ရသည္မွာ ၾကားတြင္ ၄၅ မိနစ္ပိုေနျပီး… မနက္က ယူထားေသာ သရဲအိမ္အတြက္ အခ်ိန္မွာ ညေန ၃နာရီမွ ၃နာရီခဲြၾကား ျဖစ္သည္… Magic Lamp ျပပဲြက မည္မွ်ၾကာျမင့္မည္ကို က်မတို႔ ၂ဦးမသိ… ထို႔အျပင္ Magic Lamp ရွိေသာေနရာႏွင့္ Terror House (သရဲအိမ္) ရွိေသာေနရာမွာ အေတာ္ေလးေ၀းသည္… သရဲအိမ္က ပန္းျခံ၀င္ေပါက္အနားတြင္ျဖစ္သည္… လမ္းေလွ်ာက္သြားလွ်င္ မိနစ္ ၂၀မွ်ၾကာမည္… Disney Land ဆိုတဲ့ကစားကြင္းကလည္း အေတာ္မွ က်ယ္သကိုး… (ပိုမို ေပၚလြင္နားလည္ေစရန္ေသာ္လည္းေကာင္း… ဂ်ပန္တိုက်ိဳ ဒစ္စေနစီးကို သြားမယ္သူမ်ားအတြက္ အသံုး၀င္ေစရန္လည္းေကာင္း တိုက်ိဳဒစ္စေနစီးေျမပံုကို ဒီမွာ ေဒါင္းလုပ္ယူနိုင္ပါတယ္…)

လက္ယာဘက္ မွ်ားအေသးျပထားေသာေနရာမွ လက္၀ဲေအာက္ေထာင့္ရွိ သရဲအိမ္သို႔ သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္...

အခ်ိန္က ကြက္တိျဖစ္ျပီး အျမန္ေျပးနိုင္မွရမည္ျဖစ္သည္… သရဲအိမ္ Fast Pass က ၃နာရီခဲြေနာက္ဆံုးထားကာ သြားလို႔ရေသးသည္… ထို႔ေၾကာင့္ ကသုတ္ကရုိက္အနည္းငယ္ျဖစ္ရုံကလဲြ၍ သိပ္စိတ္ပူစရာေတာ့ မလိုလွေပ…

Ariel’s Greeting Grotto

ျပပဲြမစမွီ ၄၅ မိနစ္လိုေနေသး၍ အနီးအနား ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္း ေလွ်ာက္ၾကည့္ရာ Ariel’s Greeting Grotto ဆိုတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုကို အမွတ္မထင္ေရာက္သြားပါတယ္… တန္းစီေနတဲ့သူလဲ သိပ္မရွိတာေရာ… ဘယ္ေလာက္ၾကာေစာင့္ရမလဲလို႔ ၀န္ထမ္းမိန္းမကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ၂၅ မိနစ္ပဲတဲ့… ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်မတို႔လဲ အေတာ္ပဲဆိုျပီး ဘာမွန္းမသိပင္မဲ့ ၀င္တန္းစီလိုက္ပါတယ္… ေနာက္ေတာ့ ေရွ႕မွာတန္းစီေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ေနာက္မွာ လာတန္းစီတဲ့သူေတြကို အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ ၄ ၅ ႏွစ္အရြယ္ကေလးေတြနဲ႔ သူတို႔ မိဘေတြမ်ားသည္… ေသခ်ာတာေတာ့ ကေလးၾကိဳက္တစ္ခုခုျဖစ္မည္ဟု ယူဆမိသည္… မိနစ္ ၂၅ ၾကာမည္သာေျပာေသာ္လည္း တကယ္တန္းေတာ့ ၃၅မိနစ္ ေလာက္ ေစာင့္လိုက္ရသည္… ကိုယ္ကလဲ တန္းစီေနတာ အေတာ္ေလး ေရွ႕ေရာက္ေနျပီဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေလာေနပင္မဲ့ ဆက္ေစာင့္လိုက္သည္… ေနာက္မွ သိသည္… Ariel’s Greeting Grotto ဆိုတာ ေရသူမ ကာတြန္းကားထဲက မင္းသမီး ေရသူမေလးပံုမ်ိဳး ၀တ္ထားေသာ အေနာက္တိုင္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးႏွင့္ ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ျခင္းျဖစ္သည္… ကိုယ္ပိုင္ ကင္မရာျဖင့္ ၁ပံုရုိက္ခြင့္ရွိျပီး… သူတို႔ ကင္မရာျဖင့္ရုိက္ကာ ပိုက္ဆံေပးေရြးနိုင္သည္… ထုိ႔ေၾကာင့္ က်မသူငယ္ခ်င္း ကင္မရာျဖင့္သာ က်မတို႔ ၂ေယာက္တူတူ ရုိက္ခဲ့သည္… (ယခုထက္ထိ အဲဒိ ဓာတ္ပံုကို က်မဆီ သူ မပို႔ေသးပါ… ဟြန္း) ဘိုမက အေတာ္ေခ်ာသည္… ေစာေစာက ၾကည့္ခဲ့ေသာ Mermaid Lagoon Theater က ဘိုမနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲလားထင္ရေလာက္ေအာင္ ဆင္တူသည္… ၁ေယာက္ထဲေတာ့မျဖစ္နိုင္… တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဓာတ္ပံုလဲ အရုိက္ခံ ဂြ်န္ဘားလဲ ျပနုိင္မည္ေတာ့ မဟုတ္ေခ်… ဆင္တူခ်င္းသာျဖစ္မည္… ေခ်ာလိုက္တာေတာ့ မွဳန္ေနေအာင္ပင္ျဖစ္သည္… အဆင္ေျပသည္က သူနွင့္ အဂၤလိပ္လို ေျပာလို႔ရသျဖင့္ ကိုယ္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း Communicate လုပ္လို႔ရသူရွိလို႔ အားတက္မိသည္… ေနာက္မို႔ဆို “ဟိုင္း” နဲ႔ “အီရဲ႕” ၂ခုနဲ႔တင္ ရြာလည္ေနသည္… ဒါေပမဲ့လဲ ၾကာၾကာ ေလမရွည္ျဖစ္ခဲ့ပါ… ဓာတ္ပံုရုိက္ျပီးသည္ႏွင့္ က်မတို႔ ၂ေယာက္လဲ အျမန္ Magic Lamp Theater ဘက္ကို ေျပးၾကေတာ့သည္…

Magic Lamp Theater

Magic Lamp Theater ေရွ႔ တန္းစီေနေသာသူမ်ားနွင့္အတူ...

ဟိုေရာက္ေတာ့ လူေတြ ၀င္ေနၾကျပီ… က်မတို႔က အေတာ္ပင္… တန္းစီစရာမလိုပဲ ေဘးမွေန၍ Fast Pass ျပကာ တန္း၀င္သြားလို႔ရသည္… (အရသာရွိလိုက္ေလျခင္း)… အထဲေရာက္ေတာ့ ပဲြေစ်းတန္းက မ်က္မွန္ပံုမ်ိဳး ေကာ္မ်က္မွန္ေတြကန္းသည္… ဘာရယ္မွန္းေတာ့ မသိ… ေပးေတာ့လဲ ယူျပီး ေကာက္တတ္ၾကည့္လိုက္သည္… ဘာမွလဲ ထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲသြားျခင္းမရွိ… အတြင္းပိုင္း အျပင္အဆင္ကေတာ့ ရတနာ ဗံုးေတြလိုလုိဘာလိုလိုပံုထားျပီး အပံုရဲ႕ အလယ္ထိပ္နားမွာ ေျမြထည့္ထားတဲ့ အိုးလိုလို ပလုိင္းလိုလိုပံုေလးရွိသည္… ခဏေန ရုံပိတ္ျပီးေတာ့ အဲဒိထဲက ေျမြရုပ္ထြက္လာျပီး ပံုျပင္စေျပာသည္… ဘာမွ သိပ္ထူးထူးျခားျခားမရွိလွ… မတ္တပ္ရပ္ျပီးၾကည့္ရေသးသည္… ကိုယ့္ေရွ႕က အရပ္ရွည္တဲ့သူလာပိတ္ရင္ မျမင္ရေသး… ေျမြကလဲ ဂ်ပန္စကားေျပာေနတာျဖစ္သည္… တစ္လံုးမွ နားမလည္… တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ နံရံေတြေပၚမွာ ပရုိဂ်က္တာနဲ႔ အာရပ္လူမ်ိဳးေကာင္ေလးပံုစံႏွင့္ ကာတြန္းေလးေတြျပသည္… အဲဒိေျမြက အဲဒိ ေကာင္ေလးအေၾကာင္း ေျပာေနပံုရသည္… သူတို႔ကမ္းတဲ့ မ်က္မွန္တပ္ၾကည့္ရင္မ်ားထူးျခားမလားလို႔ တပ္ၾကည့္ေတာ့လဲ ဘာမွ မထူးျခား… ေျပးလာရက်ိဳး မနပ္ေလျခင္းဆိုျပီး နဲနဲေလးေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားသည္…

ဒါေပမဲ့ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနျပီးေတာ့ ျပီးသြားျပီထင္ထားပင္မဲ့… မထင္မွတ္ပဲ အတြင္းဘက္က နံရံၾကီးက ပြင့္သြားကာ ေနာက္ထပ္ ဇာတ္ရုံတစ္ရုံထဲကို ၀န္ထမ္းေတြက ဦးေဆာင္ေခၚသြားသည္… အတြင္းပိုင္း ဇာတ္ရုံက အေတာ္သားနားသည္… ငယ္ငယ္က ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ိဳးသားဇာတ္ရုံသြားတုန္းက ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္သည္… အမ်ိဳးသားဇာတ္ရုံလို ထိုင္ခံုေနရာခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္… ျပီးေတာ့ လူေတြကို စနစ္တက် အတန္းအလိုက္ ထိုင္ေစသည္… ဘယ္သူမဆိုေတာ့ စင္နဲ႔တည့္တည့္အလယ္မွာ ထိုင္ခ်င္မည္ျဖစ္သည္… ထိုအထဲတြင္ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္လဲပါသည္… ထို႔ေၾကာင့္ အတန္းတစ္တန္းအစတြင္ အရင္ဆံုးျဖစ္ရန္ ခ်ိန္ေလွ်ာက္ျပီး ၀င္လိုက္သည္… သို႔ေသာ္ ဒီမွာလဲ အထာမသိ၍ ထပ္ခံလိုက္ရျပန္သည္… ခံုတန္းစစခ်င္း ၀င္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ဟိုးဘက္ အတြင္းဘက္အထိကိုယ္က ၀င္ေပးရသည္… သို႔မွသာ ေနာက္လူမ်ားကလဲ လမ္းကိုပိတ္မိျခင္းမရွိပဲ ကိုယ့္ေနာက္ကေန အစဥ္လိုက္ေနရာယူနိုင္မည္ျဖစ္သည္… က်မတို႔ အေနႏွင့္ ကိုယ္က ေရွ႕ကလူပဲ ငါၾကိဳက္တဲ့ အလယ္ခံုမွာပဲ ထိုင္လိုက္မွာေပါ့ဟု တယူသန္ အတၱၾကီးလုိက္လို႔ရေပမဲ့… တျခားမည္သူမွ အဲလိုလုပ္သည္ကိုမေတြ႔သည့္အျပင္… အားလံုးက နိုင္ငံၾကီးသားပီသစြာ အစဥ္လိုက္အတိုင္းသာ ေအးေဆးထိုင္ၾကသည္… က်မတို႔လဲ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္နိုင္ငံ သိကၡာက်မည္စိုးသျဖင့္ နိုင္ငံၾကီးသား ပီသစြာ ဟိုးဘက္ အတြင္းဘက္ ေထာင့္ခံုမွာ ေအာင့္သက္သက္နွင့္ ထိုင္လိုက္ၾကပါသည္… (ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ရျခင္းမွာ က်မတို႔ အတြက္ အဲဒိေနရာကို ေနာက္ထပ္ေရာက္ဖို႔ ဆိုသည္မွာ မေသခ်ာ… အေသခ်ာဆံုးအခ်ိန္တြင္ ရသမွ်ကုိ ျဖစ္နိုင္လွ်င္ အေကာင္းဆံုးလိုခ်င္သည္… သူတို႔ ဂ်ပန္ေတြအတြက္က ဘယ္အခ်ိန္လာလာ လာလို႔ရေနေသာေနရာမဟုတ္ပါလား…)
ေတာ္ၾကာ ဒီေလာက္ေနရာေလးကိုေတာင္ အဆင့္မရွိလိုက္လုေနတယ္ဆိုလွ်င္ ဂ်ပန္လိုလဲ မေျပာတတ္… မ်က္နွာကလဲ ဘိုမ မဟုတ္ေတာ့ ဘယ္နိုင္ငံကလဲဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သိကၡာထပ္က်ေနမွာစိုးသျဖင့္ ဘယ္သူမွ မေပးေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နိုင္ငံ့ဂုဏ္ေဆာင္ဘဲြ႕ေပးကာ စိတ္ေျဖသိမ့္ ဂုဏ္ယူနိုင္ခဲ့သည္…

သို႔ေသာ္ပဲြစျပေတာ့ အရာရာေမ့ကာ ပဲြထဲမွာ ေမ်ာပါသြားသည္… စစခ်င္း အာလာဒင္မီးခြက္ပိုင္ရွင္ မင္းသားေလးပံု ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်ပန္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္စင္ေပၚကုိထြက္လာျပီး ဂ်ပန္လိုေတြ ဇာတ္ခင္းသည္… ေနာက္လူဆိုးတစ္ေယာက္လဲပါသည္… ေနာက္ျပီး အေပၚက ပိတ္ကားေပၚက အာလာဒင္ၾကီးပါသည္… ထူးျခားသည္က သူတို႔ အ၀င္၀မွာ ကမ္းသည့္ မ်က္မွန္ကို တပ္ၾကည့္လွ်င္ တကယ္ပင္ ပိတ္ကားေပၚက အာလာဒင္က ၾကြတက္ေနသည္… အဲဒိအာလာဒင္ၾကီး လက္ညွဳိးထုိးလိုက္လွ်င္ တကယ္ပင္ သူ႔လက္ညွဳိးၾကီးက ကိုယ့္ေရွ႕လာထိုးေနသလိုပင္… အာလာဒင္ၾကီးက ပိုက္ဆံေတြ က်ဲလွ်င္ တကယ္ပင္ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ေဒၚလာေတြ လြင့္ေနသလိုပင္… က်မေတာင္ မရနိုင္မွန္းသိေပမဲ့ ၾကိဳးစားျပီး ဖမ္းဆုတ္ၾကည့္ေသးသည္… မ်က္မွန္ခြ်တ္ျပီး ေဘးကလူေတြကိုၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔လဲ ပိုက္ဆံေတြကို မရမွန္းသိပင္မဲ့ လိုက္ဖမ္းေနၾကသည္… အေတာ္ၾကည့္ေကာင္းသည္…

က်မဟာ ေတာ္ရုံတန္ရုံ 3D ပံုေတြ မၾကည့္တတ္ပါ… မေလးရွားတို႔ ျမန္မာျပည္တို႔မွာ 3D ရွဳိးပဲြ ေတြ က်မ၀င္ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္… က်မအတြက္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမျမင္ရသည့္အျပင္ ေခါင္းမူးျပီးသာ ျပန္ထြက္လာရတတ္သည္… ဒီဂ်ပန္ အာလာဒင္က 3D ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ က်မ မေသခ်ာပါ… ဒါေပမဲ့ မ်က္မွန္တပ္ထားလွ်င္ေတာ့ ကားခ်ပ္ေပၚက အာလာဒင္က အမွန္ပင္ ၾကြတက္ေနျပီး ကိုယ့္ေရွ႕မွာ စကားလာေျပာေနသေယာင္ပင္ရွိသည္… ကားခ်ပ္ထဲက အာလာဒင္က အျပင္က မီးခြက္ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလးကို ေခါင္းေခါက္လိုက္လို႔ အျပင္က ေကာင္ေလးကနာသြားတဲ့ ပံုစံလုပ္တာမ်ိဳး… အျပင္ကေကာင္ေလးက ကားခ်ပ္ကို ေက်ာေပးထားရက္နဲ႔ေတာင္ အေနာက္က Virtual world ကားခ်ပ္ထဲက အာလာဒင္နဲ႔ အခ်ိတ္ဆက္ရွိရွိ သရုပ္ေဆာင္နိုင္သည္… အေတာ္ပင္ေလ့က်င့္ထားပံုလဲရသည္… မ်က္မွန္တပ္ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ တကယ္ ေခါင္းေခါက္လိုက္သည္ထင္ရပင္မဲ့ မ်က္မွန္ခြ်တ္ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ သိပ္သရုပ္မေပၚသည့္အျပင္ ေကာင္ေလးသရုပ္ေဆာင္ေနတာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နိုင္လွသည္… က်မတို႔ ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္ သတိမထားလုိက္မိၾကေပမဲ့… Performance ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရဖို႔အတြက္ အေသးစိတ္ေလးက အစပိုင္နိုင္မွ လူ႔စိတ္ကို ညွဳိ႕ယူနိုင္မည္ျဖစ္သည္လို႔ က်မစိတ္ထဲ စဥ္းစားမိသည္… ထိုသုိ႔ အခ်ိတ္အဆက္ ေကာင္းေနေအာင္ သူ အၾကိမ္ေပါင္း ရာေထာင္မက ေလ့က်င့္ထားရမည္ထင္သည္… ထို႔အတြက္ က်မတို႔လို ဂ်ပန္လို နားမလည္ေသာပရိတ္သတ္မ်ားေတာင္ သူတို႔ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမွဳမွာ ေမ်ာပါသြားရသျဖင့္ သူတို႔ကို အေတာ္ေလး ေလးစားမိသည္… ျပပဲြက ၁၅ မိနစ္ ေလာက္သာ ၾကာျမင့္သည္… ျပီးဆံုးေတာ့ ေဖာ္ေရြေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ နွဳတ္ဆက္သံနွင့္အတူ ရုံထဲမွ အျမန္ထြက္ခဲ့ၾကျပီး… Terror House (သရဲအိမ္) သို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ သုတ္ေျခတင္ေျပးခဲ့ၾကသည္…

သြားရင္းလမ္းတြင္ ေရသူမကာတြန္းကားထဲက မင္းသားေလးလို၀တ္ထားေသာ ၀န္ထမ္း ဘိုတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိုကားတြန္းကားထဲမွ စားဖိုမွဴးပံု အရုပ္ၾကီးစြတ္ထားေသာ သူမ်ားကို ေတြ႔သျဖင့္ ဓာတ္ပံုတူတူ ၀င္ရုိက္ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္… မင္းသားလို၀တ္ထားေသာဘိုက အလွျပေနတုန္း သူ႔ကို သီးသန္႔ရိုက္ျဖစ္ေသးသည္… ဂ်ပန္မေတြကလဲ တစ္ေယာက္မွ မေျပာရဲ သျဖင့္ (မေျပာတတ္တာလဲ ျဖစ္နိုင္သည္) သူ႔တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ဓာတ္ပံုေတြ၀ိုင္းရိုက္ေနသည္… စားဖိုမွဴးပံု အရုပ္ၾကီးကေတာ့ မအား… လူေတြက ဓာတ္ပံုတဲြရုိက္ေနသည္… ဒါနဲ႔ က်မလဲ မင္းသားေလးနားသြားျပီး ဓာတ္ပံုတူတူရုိက္လို႔ရမလားလို႔ ေမးေတာ့ ဟိုက အားရ၀မ္းသာျပံဳးရႊင္လ်က္ ရပါတယ္ဆိုလို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္တူတူတဲြရုိက္ျဖစ္ခဲ့ၾကေသးသည္… ပန္းျခံ၀န္းထမ္းမိန္းမတစ္ေယာက္က ရုိက္ေပးသည္… ေစတနာနဲ႔ အကူအညီေပးမွဳကို အသိအမွတ္ျပဳေပမဲ့… သူရုိက္ေပးသည့္ပံုကို သိပ္စိတ္တိုင္းမက်လွပါ… သူက ကိုယ္တစ္ပိုင္းပဲရုိက္ေပးသည္… ကိုယ္တစ္ပိုင္းပဲ မင္းသားေလးရဲ႕ ၀တ္စံုျပည့္မပါေတာ့ တျခားလူေတြကိုျပလွ်င္ ဒစ္စေနစီးက ေရသူမကားတြန္းကားထဲက မင္းသားေလးဆိုတာ ဘယ္သူမွ မမွတ္မိနိုင္ေပ… အဓိကက လူထက္ ၀တ္စံုကိုပိုဦးစားေပးရုိက္သင့္သည္ဟုထင္သည္… သို႔ေသာ္ ရုိက္ျပီးတာႏွင့္ မင္းသားေလးေရာ စားဖိုမွဴးအရုပ္ပါ အတြင္းဘက္သို႔ ျပန္၀င္သြားၾကသည္… မင္းသားေလး လုပ္တဲ့ ဘိုကေတာ့ ညေန ဘယ္နွစ္နာရီမွာ သူျပန္ထြက္လာပါမယ္ဆိုတာကို အဂၤလိပ္လိုေျပာသြားသည္… သို႔ေသာ္ က်မတို႔မွာ ျပန္လာဖို႔ အခ်ိန္မရဘူးဆုိတာေတာ့ သူမသိရွာေလေရာ့သလား…



Terror House (သရဲအိမ္)


က်မတို႔ ၂ေယာက္ေရာက္သြားေတာ့ အခ်ိန္မွီေသးသည္… ထို႔ေၾကာင့္ Fast Pass သမားမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ တန္းစီရန္ေပးထားေသာ က်ဴတန္း အတိုထဲကို ၀င္ျပီး ၁၀ မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာပင္ အတြင္းကို ေရာက္သြားခဲ့သည္… တခါေခၚလွ်င္ လူ အေယာက္ ၂၀ ခန္႔ တစ္သုတ္တြင္ ပါရွိသည္… အိမ္ရဲ႕ အျပင္အဆင္က ေရွးေခတ္ အဂၤလိပ္သူေ႒းအိမ္ၾကီးေတြပံုစံမ်ိဳးကို ေမွာင္ျပျပ မီးေရာင္မ်ားျဖင့္ျဖစ္သည္… စစ၀င္သြားခ်င္းအခန္းမွာ မုတ္ဆိတ္ေမႊးအျဖဴနွင့္ KFC ပိုင္ရွင္အဖိုးၾကီးကို အရပ္ရွည္ရွည္ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ တူေသာ အဂၤလိပ္ၾကီးရဲ႕ နိုင္ငံတကာလွည့္လည္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြခ်ိတ္ထားသည္… အဂၤလိပ္လို ရွင္းျပထားေသာ စာတမ္းေတြေထာင္ထားသျဖင့္ အဆင္ေျပသည္… သို႔ေသာ္ ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ ဂ်ပန္လိုပင္ရွင္းျပျခင္းျဖစ္သည္… ၀န္ထမ္းမ်ားက သူေ႒းၾကီး၏ အိမ္ေစမ်ားကဲ့သုိ႔ ၀တ္ဆင္ထားၾကသည္… ထို႔ေနာက္ အတြင္းဘက္က်ေသာ အခန္းကို ေခၚသြားသည္… ထိုအခန္းထဲက စင္ျမင့္တစ္ခုေပၚတြင္ လူရိုင္းရုပ္ပံုစံ ရုပ္ထုတစ္ခုကို တင္ထားသည္… ထို႔ေနာက္ ၀န္ထမ္းက ေလယူေလသိမ္းေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဂ်ပန္လိုေတြ ထပ္ေျပာသည္… က်မအျပင္မွာ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတာကို ဖတ္လာခဲ့သည္အရ… ထိုအိမ္ပိုင္ရွင္ အဂၤလိပ္ၾကီးသည္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းမ်ား စုေဆာင္းျခင္းကို ၀ါသနာထံုျပီး ထိုစင္ေပၚရွိ လူရိုင္း နတ္ရုပ္ကို ရေသာညတြင္ တိုက္ အျမင့္ဆံုးထပ္မွ ထူးျခားစြာ ျပဳတ္က်ေသဆံုးခဲ့သည္ ဟုေျပာျခင္းျဖစ္မည္… ထိုသို႔ေျပာျပီးေနာက္ ၀န္ထမ္းက ေရဒီယို ဓာတ္ျပားစက္လိုလိုဟာၾကီးကို ဖြင့္ကာအခန္းတြင္းမွ ထြက္သြားသည္… က်မတို႔ အေယာက္ ၂၀ဧည့္သည္မ်ားသာ က်န္သည္… ထို႔ေနာက္ ေရဒီယိုမွ ေရွးေဟာင္း အဂၤလိပ္ သီခ်င္းလိုေတြလာျပီး ခဏအၾကာတြင္ လွ်ပ္စီးမ်ား လက္သလိုျဖစ္ကာ မီးမ်ားကလဲ ပ်ိဳးပ်ိဳးျပက္ျပက္… အိမ္ရွင္အဂၤလိပ္ၾကီးရဲ႕ ဓာတ္ပံုသည္ ရီေနရာမွ ေၾကာက္ရြံ႕ေနေသာပံုနွင့္ ေနာက္ဆးံု ေပ်ာက္သြားသည္… ျပတင္းေပါက္မွန္ၾကီးကလဲ ကဲြသြားသည္… ခြမ္းဆိုေသာ အသံမ်ားလဲ ၾကားရသည္… စင္ေပၚတြင္တင္ထားေသာ လူရိုင္းရုပ္မွလဲ ရီသံၾကီးထြက္လာကာ က်မတို႔ မ်က္စိေရွ႕တင္ပင္ ေပ်ာက္သြားသည္…

သူတို႔ေတြ ဘယ္လို Technology ေတြ သံုးထားသလဲေတာ့မသိ… က်မစိတ္ထင္ေတာ့ လူေတြရဲ႕ အျမင္ကို လွည့္စားျခင္းျဖစ္မည္… အစထဲက ထိုလူရုိင္းရုပ္သည္ မီးစလိုက္နွင့္သာ အျမင္အာရုံအရသာ ရွိျခင္းျဖစ္မည္… တကယ္ရုပ္ထုၾကိး ရွိေနျခင္းမျဖစ္နုိင္… က်မအထင္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္… ဟုတ္မဟုတ္မသိပါ… တကယ္ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး… တမင္ အသံေတြ မီးေတြနဲ႔ လူ႔စိတ္ကို ဖမ္းစားေနတာမွန္းသိပင္မဲ့ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ နဲနဲေတာ့ ေၾကာက္သည္… က်မေတြ႔ဖူးသည့္ Genting (Malaysia), Happy world (Myanmar) သရဲအိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲလို ေျခာက္ျခင္းမဟုတ္… သူက လူေတြ အမ်ားၾကီးရွိရက္နွင့္ပင္ ျဖစ္ရပ္မွန္ဆန္လြန္းသည္က တစ္ေၾကာင္း… သူတို႔သံုးေသာ Effect ေတြက ေကာင္းသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုသို႔ ခံစားရျခင္းျဖစ္မည္…

အရုပ္ၾကီးရီသံနက္နက္ၾကီးနဲ႔အတူ အရုပ္ၾကီး ေပ်ာက္သြားျပီးေနာက္ အတြင္းဘက္ဧည့္ခန္း တံခါးၾကီး ပြင့္လာကာ ေနာက္ထပ္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္၏ လမ္းညႊန္ရာကို ဆက္လိုက္သြားရသည္… အိမ္ၾကီးအတြင္း၌ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းပံုစံမ်ား စံုလွသည္… အီဂ်စ္က ရုပ္ထုၾကီးေတြလဲရွိသည္… က်မ ဗီြဒီယိုေတာင္ရိုက္လိုက္ေသးသည္… ေနာက္ေတာ့ ၀န္ထမ္းက မရုိက္ရဟုလာေျပာေသာေၾကာင့္ ျပန္သိမ္းလိုက္သည္… အထဲမွာလဲ ထပ္ျပီး တန္းစီေနေသာသူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားသည္… သရဲအိမ္အျပင္မွာတုန္းကေတာ့ လူေတြ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ေနၾကသည္ကို ၾကားေနရသည္… ယခုထက္ထိေတာ့ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္စရာ က်မတို႔မေတြ႔ေသး… လူေတြ တန္းစီေနတာသာေတြ႔သည္…

မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ တန္းစီျပီးေနာက္ က်မတို႔ကို အေပၚထပ္မ်ားကို ဆက္သြားရန္ ဓာတ္ေလွကားကို လိုက္ပို႔ေပးသည္… ဓာတ္ေလွကားၾကီးက Cargo Lift ပံုစံမ်ိဳး အၾကီးၾကီး… ထိုင္ခံုေတြႏွင့္ ခါးပတ္ေတြပါသည္… ဓာတ္ေလွခါးတစ္စီးကို အေယာက္ ၂၀ ခန္႔ ဆန္႔မည္ထင္သည္… ၀န္ထမ္းမ်ားက ခါးပတ္ေတြ ေသခ်ာစြာပတ္ရန္ လိုက္စစ္ေဆးသည္… ထို႔ေနာက္ ၀န္ထမ္းမ်ားက မလိုက္ေတာ့… ဓာတ္ေလွကားတံခါးၾကီး ေျဖးညွင္းစြာပိတ္သြားေတာ့ ျပံဳးျပံဳးေလးလက္ျပေနတဲ့ ၀န္ထမ္းမပါေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ အားငယ္သြားသည္… တစ္ခုခုေတာ့ ျဖစ္ေတာ့မည္ဆိုတာ သိလိုက္သည္… တံခါးၾကီးပိတ္သြားသည္နွင့္ အရာရာ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္သြားသည္… ေတာ္ရုံတန္ရုံ ျမန္မာျပည္က မီးပ်က္ထဲမွာ ေနဖူးေသာ အေတြ႔အၾကံဳရွိသည့္ က်မႏွင့္ က်မသူငယ္ခ်င္းေတာင္ အနဲငယ္ တုန္လွဳပ္မိလို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လက္ကိုင္ထားရသည္… (ျမန္မာျပည္မွာ လေရာင္ရွိေသးသည္မဟုတ္ပါလား…)

ထို႔ေနာက္ အေမွာင္ထဲမွာပင္ ဓာတ္ေလွကားၾကီး ေျဖးညွင္းစြာတက္သြားသည္… က်မစိတ္ထင္ ၃ ၄ ထပ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ဓာတ္ေလွကားၾကီးရပ္သြားသည္… က်မတို႔ေရွ႕က Screen မွာ ေဟာခန္းၾကီးလိုလို အခန္းၾကီးထဲတြင္ ေစာေစာက အဂၤလိပ္ သူေ႒းၾကီးႏွင့္ လူရိုင္းရုပ္ၾကီး စကားေတြေျပာျပီး အဂၤလိပ္ၾကီးက အေတာ္ေလးကို စိတ္ဆိုးေနတဲ့ပံုေတြျမင္ရသည္… ထို႔ေနာက္ အရုပ္ၾကီးမ်က္လံုးက အစိမ္းေရာင္ မီးမ်ားထြက္လာျပီး အဖိုးၾကီးကို ထိကာ အဖိုးၾကီးေသဆံုးသြားသည္… ၾကည့္ေနရင္ တျဖည္းျဖည္းနွင့္ လူရုိင္းရုပ္ၾကီးက က်မတို႔ဘက္လွည့္ကာ သူ႔မ်က္လံုး စိမ္းစိမ္းၾကီးေတြနွင့္ၾကည့္ကာ ဂ်ပန္လိုေတြေျပာျပီး ရီသံနက္နက္ၾကီးနွင့္ရီသည္… က်မကိုယ္ဘာသာကိုယ္ဘာသာျပန္လိုက္တာေတာ့ “မင္းတို႔ကိုလဲ ငါၾကိမ္စာတိုက္လိုက္ျပီ… ငါ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ျပီ… တိုက္ေပၚက ျပဳတ္က်ျပီးေသေတာ့မယ္” လို႔ ေျပာလိုက္တာျဖစ္မည္…ေျပာရင္း ေပ်ာက္သြားသည္… ျပီးေတာ့ Screen ထဲမွာ က်မတို႔ အားလံုးပံုေတြ reflect ျဖစ္ျပီးေပၚသည္… ကိုယ့္ပံုကိုယ္ၾကည့္ေကာင္းရင္း ေနာက္ဘာျဖစ္အံုးမလဲေတြးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပင္… က်မတို႔ ဓာတ္ေလွကားၾကီးက အရွိန္နဲ႔ အေပၚကို ထိုးတက္သြားသည္… စပါျပီ…

ဒါေပမဲ့ အဲဒိထိလဲ သိပ္ေတာ့ ေၾကာက္ဖို႔မေကာင္းေသးပါ… ဘာဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာေတာ့ ခန္႔မွန္းလို႔ရေနပါျပီ… အေပၚဆံုးထပ္ေရာက္ေတာ့ ျပတင္ေပါက္မွန္အကြဲၾကီးကေန အျပင္ Disney Sea ၾကီးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္… အေတာ္ေလး ရွဴခင္းလွသည္… အျပင္ရာသီဥတု ေလေအးေအးေလးကလဲ တိုက္ေနသည္… ေစာေစာက ေမွာင္ေမွာင္ထဲမွာ ေနခဲ့ရသျဖင့္… ခုေတာ့ စိတ္က အနည္းငယ္ Fresh ျဖစ္သြားသည္… ေနာက္ထပ္ျဖစ္မွာကိုလဲ သတိနဲ႔ ေနရသည္… ၁၅ စကၠန္႔ေလာက္ ျပတင္းေပါက္မွာျပျပီးေတာ့ ဓာတ္ေလွကားၾကီး ရုတ္တရက္ နည္းနည္းျပန္က်သည္… ေတာ္ေတာ္ေလး က်ျပီထင္ပင္မဲ့ အရမ္းေတာ့ မဟုတ္… အနည္းငယ္ တုန္႔သြားျခင္းသာျဖစ္သည္… (ေနာက္ေတာ့မွသိသည္… အဲဒိေနရာမွာ ဓာတ္ပံုလွမ္းရုိက္ျခင္းျဖစ္သည္)…

အဲဒိအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဓာတ္ပံုလွမ္းရိုက္လိုက္မွန္း မသိလုိက္ဘူး...

ထို႔ေနာက္ေတာ့ ငရဲခန္းစပါျပီ… ၀ွီးကနဲ ဓာတ္ေလွကားၾကီးက အရိွန္နွင့္ က်သြားလိုက္တာ… ထိုင္ခံုနွင့္ တင္ပါး မထိ… ခါးပတ္နွင့္သာ ထိန္းထားရသည္… အေမွာင္ထုထဲကို က်သြားသျဖင့္ ေဘးကလူမ်ားကိုလဲ မျမင္ရ… အဲဒိအခ်ိန္မွာေတာ့ တကယ္ကို ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲလိုခံစားရသည္… ဘာမွလဲမျမင္ရ… ကိုယ္ဘယ္အျမင့္ကိုေရာက္ေနသည္ဆိုတာလဲ ခန္႔မွန္းလို႔မရ… အမွန္ေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြလဲ က်မလို ခံစားေနရမည္ပင္… အနည္းဆံုး က်မ သူငယ္ခ်င္းလဲ က်မနဲ႔ ထပ္တူခံစားေနရမည္ျဖစ္သည္… ဓာတ္ေလွကားၾကီးက ျပန္တက္သြားလိုက္… ၀ွီးခနဲ ျပန္က်လိုက္ႏွင့္… စိတ္ထဲတြင္ အကယ္၍မ်ား ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို အဲဒိ အရုပ္ၾကီးက တကယ့္ က်ိန္စာသင့္တဲ့ အရုပ္ၾကီးျဖစ္ျပီ ဒါစီးရင္းနဲ႔ ငါတကယ္ေသသြားမွ ဒုကၡဆိုျပီး အဓိပၸါယ္မရွိ ေတြးေၾကာက္လိုက္ေသးသည္… တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ဟိုးအေပၚဆံုးက ျပတင္ေပါက္အထိ ခဏေလးတက္သြားသည္… အဲလိုဆိုလွ်င္ က်မတို႔ အျမင့္ဆံုးအထပ္ကိုေရာက္ေနတာ ခန္႔မွန္းနိုင္သည္… ထို႔ေနာက္ျပန္က်သြားျပန္သည္… က်မကေတာ့ အဲဒါေတြစီးရင္ မေအာ္ပဲ မေနနိုင္… အသံကုန္ကို ေအာ္ျပစ္လိုက္သည္… ၄ ၅ ခါေလာက္ အတက္အက်ျဖစ္ျပီးေတာ့ ဓာတ္ေလွကားရပ္သြားျပီး… တံခါးပြင့္လာကာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ အျပံဳးမ်က္ႏွာမ်ားကို ျပန္ျမင္ရသည္… ထို႔ေနာက္ က်မလဲ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုကို ယမ္း ၂၀၀၀ နွင့္ ေရြးကာ ေနာက္တစ္ေနရာသို႔ ဆက္ခဲ့ၾကသည္…

ေနာက္ထပ္ဘယ္ေနရာသြားရင္ေကာင္းမလဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Fast pass လိုေသာ ေနရာေတြထဲတြင္ ၄ ေနရာသာ က်န္ေတာ့သည္… အခ်ိန္က ညေန ၃နာရီ ၄၅ မိနစ္ ခန္႔သာရွိေသး၍ ပထမေန႔ တိုက်ိဳဒစ္စေနလမ္းတုန္းကထက္စာလွ်င္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အခ်ိန္ စီမံခန္႔ခဲြမွဳ တိုးတက္လာတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ အျပိဳင္အဆိုင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခ်ီးက်ဴးေက်နပ္မိၾကေသးသည္…
ေနေလး မ၀င္ခင္ လမ္းမွာ ၾကံဳတဲ့ေနရာေလးေတြ ဓာတ္ပံုရုိက္ၾကသည္… ေျမပံုထဲက Columbia သေဘာၤၾကီးရွိရာဘက္အျခမ္းက ေလွ်ာက္ရင္ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ဓာတ္ပံုေတြ တ၀ၾကီးရုိက္ျဖစ္ၾကသည္… ေစာေစာက ဟိုေျပးဒီေျပးလိုက္စီးထားရသျဖင့္ အနည္းငယ္ အင္ဂ်င္ကို အရွိန္သတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္… ထို႔ေနာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း မီးေတာင္ၾကီးရွိရာ Mysterious Island ဘက္ကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္…

ဓာတ္ပံုရိုက္ရန္ photospot ဟုျပထားေသာ ေနရာမ်ားမွ ရုိက္လွ်င္ အကြက္အကြင္းေကာင္းေသာ ရွဳခင္းမ်ားကိုရနိုင္သည္... သရဲအိမ္နွင့္ Columbia သေဘာၤ

Journey to the Center of the Earth

အပိုင္း (၁)မွာ ေရးခဲ့သည့္အတိုင္း က်မတို႔ ၂ေယာက္ အစီးခ်င္ဆံုးျဖစ္ေသာ မီးေတာင္တြင္းရွိ Journey to the Center of the Earth ဆိုတာကို စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းမွဳေၾကာင့္ မစီးခဲ့ရေသးသျဖင့္ … ယခုအခါတြင္ စက္ျပန္ေကာင္း၍ လူမ်ား စီးေနသည္ကို သိသျဖင့္ ထပ္မံသြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္…

ကံအားေလ်ာ္စြာ ၄၅ မိနစ္သာေစာင့္ရမည္ဟု ေျပာသျဖင့္ ၀မ္းသာအားရ ၀င္တန္းစီျဖစ္ၾကသည္… တန္းစီေသာ တန္းမ်ားကပင္ မီးေတာင္ ဂူၾကီး အတြင္းပိုင္းပံုစံမ်ိဳးေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္ျပီး သတိေပးေၾကညာခ်က္မ်ားကိုလဲ ေတြ႔နိုင္သည္… ၄၅ မိနစ္ၾကာ ေစာင့္ဆိုင္း တန္းစီျပီးေနာက္ က်မတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရေသာ ယာဥ္ၾကီးကိုေရွ႕ဆံုးကေန စီးခြင့္ရပါသည္… ၂ေယာက္တစ္တဲြထိုင္ရျခင္းျဖစ္ျပီး ယာဥ္တစ္စီးတြင္ ၈ ေယာက္ (သို႔) ၁၀ ေယာက္ခန္႔ပါမည္ထင္သည္… (သိပ္မမွတ္မိေတာ့ပါ)… ရထားတဲြ အေသးစားပံုစံမ်ိဳးေလးဆိုေပမဲ့ ေဘးမွာ တံခါးမပါပါ… ေရွ႕မွာလဲ မွန္မပါပါ… ခါးပတ္သာ ပတ္ထားရပါသည္… ေရွ႕ဆံုးကထိုင္ခ်င္လို႔ တကူးတက ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းစီးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္ေနရာထိုင္ထိုင္ တူတူပဲပင္ျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ယာဥ္စထြက္တာနွင့္ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနေသာ လွဳိင္ဂူၾကီးအတြင္းသို႔ ၀င္သြားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္… ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုဘာမွ မျမင္ရ… သို႔ေသာ္ ခံစားၾကည့္လို႔ရသည္… ဂူထဲ၀င္သြားသည္နွင့္ အနည္းငယ္ပူလာသည္… လံုး၀ေမွာင္က်မသြားခင္ကေတာ့ မီးေတာင္ ေခ်ာ္ရည္လိုလိုေတြကို ျမင္ခဲ့ရသည္… ထို႔ေနာက္ေတာ့ ပူတာမွ လဲြ၍ ဘာမွ မခံစားရ… အသံေတြကလဲ မီးေတာင္အတြင္းပိုင္းက အသံမ်ိဳးေတြ… (က်မလဲ မေျပာျပတတ္… ဒါေပမဲ့ ခံစားေနရတာေတာ့ က်မတကယ္ကို မီးေတာင္ထဲေရာက္ေနသလိုပင္)… ေနာက္ေတာ့ ေရေငြ႔ေတြကိုလဲ ခံစားရေသးသည္…

ေနာက္ေတာ့ တစ္ဟုန္ထိုး အတက္ေတြ အက်ေတြျဖစ္သည္… အားလံုးက ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနသျဖင့္… ေရွ႕တြင္ အတက္လား… အက်လားခန္႔မွန္းလို႔မရ… ဤအခါက်မွ အေမွာင္ထုထဲမွာ ယာဥ္စီးရျခင္းသည္… ယခင္ကလို outdoor အလင္းထဲမွာ စီးရျခင္းထက္ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္ဆိုသည္ကို သိရွိသြားသည္… အရင္က Roller coaster စီးလွ်င္ အေရွ႕ကို ျမင္ေနရသျဖင့္ ေအာက္နိမ့္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ၾကိဳတင္ စိတ္ျပင္ဆင္ကာ ကိုင္ထားလို႔ရသည္… ယခုအခါမွာေတာ့ လံုး၀ လက္ကို မေလွ်ာ့လိုက္ရဲ… လံုး၀ စိတ္ကို မေလွ်ာ့လိုက္ရဲ… ဘယ္အခ်ိန္ ၀ွီးခနဲ ေအာက္ျပဳတ္က်သြားမည္.. ဘယ္အခ်ိန္ အင့္ခနဲ အေပၚတက္သြားမည္ကို ဘာမွ ၾကိဳမသိနိုင္ေသာေၾကာင့္… လက္ကို ၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ကာ ေခါင္းကို ငုံ႕၍ စီးေနရသည္… လွဳိင္ေခါင္းအတြင္းမွာလဲ ပူလိုက္ ေအးလိုက္ႏွင့္… တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ဟိုးအေပၚနားေလာက္က်မွ လွဳိင္ေခါင္းကို ခဏဟထားေသာ ေနရာကို ယာဥ္က ျဖတ္သြားမွ က်မတို႔ အေတာ္ေလး ျမင့္တဲ့ေနရာကို ေရာက္ေနမွန္းခန႔္မွန္းလို႔ရသည္… တစ္ခဏေလး အျပင္ေလာကကို ျမင္ခြင့္ရတတ္သည္… အေမွာင္ထုရဲ႕ မြန္းၾကပ္မွဳနဲ႔ မခန္႔မွန္းနိုင္မွဳကို အဲဒါစီးအျပီးမွာ အေတာ္ေလး နားလည္သြားသည္… ဘာပဲေျပာေျပာ အခြင့္အေရးရမည္ဆိုလွ်င္ ေေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ့ ထပ္စီးၾကည့္ခ်င္ေသးသည္…

(အမွန္ေတာ့ ဒစ္စေနစီး အေၾကာင္းကို အပိုင္း ၂ နွင့္ အျပီးေရးမည္ စိတ္ကူးထားေသာ္လည္း… အကြ်န္ုပ္၏ ေလရွည္မွဳမ်ားေၾကာင့္ အပိုင္း ၃ဆက္ ရပါမည္… ယခုေတာ့ ပိုစ့္လဲ အလြန္ရွည္ေနျပီျဖစ္သျဖင့္… နားမယ္ကြယ္…)

Meteor Garden Vs Hana Yori Dango Vs Boys Before Flowers

ပံုမွန္အတိုင္းေတာ့ က်မ ရုပ္ရွင္ေတြ ျပန္ရိုက္ကားေတြကို သိပ္သေဘာမက်ပါဘူး… ဒါေပမဲ့ ခုေျပာမဲ့ကားေတြကေတာ့ ျပန္္ရုိက္တာကိုမွ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးမတူေအာင္… သူ႔ထက္သူသာေအာင္ ျပိဳင္ဆိုင္ျပီး ရုိက္ထားတာကတစ္ေၾကာင္း… က်မကို Drama Fever ေတြ စျပီးေပးခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးျဖစ္တာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း တို႔ေၾကာင့္… အဲဒိ သံုးကားလံုးကို ႏွဳိင္းယွဥ္ခ်င္လို႔ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီးေတာ့ကို ၃ကားလံုးကို ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္… ၃ကားလို႔သာေျပာတာပါ… အမွန္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းက တစ္ခုတည္းပဲ… ဂ်ပန္က Comic ကာတြန္းကို ရုပ္ရွင္ျပန္ရိုက္ထားတာ…

၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာ ထိုင္၀မ္က Meteor Garden ဆိုတဲ့အမည္နဲ႔ အရင္ဆံုး ဇာတ္လမ္းတဲြရိုက္တယ္….



၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ဂ်ပန္က Hana Yori Dango ဆိုျပီး အဲဒိဇာတ္လမ္းကိုပဲ ျပန္ရိုက္တယ္…



၂၀၀၉ခုနွစ္မွာေတာ့ Boys Before Flowers ဆိုျပီးေတာ့ ကိုရီးယားက လတ္တေလာ နာမည္ၾကီးေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းအေနနဲ႔ ေတြ႔နိုင္တယ္…


တစ္နိုင္ငံနဲ႔ တစ္နိုင္ငံ ဇာတ္လမ္းက အနည္းက်ဥ္းေလာက္ပဲ ကြာတယ္… ပင္မ ဇာတ္လမ္းေက်ာရိုးက တူတူပဲ…
အဲ… အားလံုး တူညီတဲ့အခ်က္ကေတာ့ မင္းသား ၄ေယာက္ ပါတယ္… မင္းသမီး ၁ေယာက္ပဲ… မင္းသား ၄ေယာက္လံုးက အရမ္းမိုက္…အရမ္းေခ်ာတဲ့ေကာင္ေလးေတြျဖစ္ရတယ္… ျပီးေတာ့… အဲဒိကားကို ဘယ္နိုင္ငံကပဲ ရိုက္ရိုက္ လူၾကိဳက္မ်ားျပီး ေအာင္ျမင္တယ္… အဲဒိကားရုိက္တဲ့ မင္းသားေတြ မင္းသမီးေတြဟာ အဲဒိကားရိုက္ျပီးရင္ တဟုန္ထိုးေအာင္ျမင္သြားတတ္ၾကတယ္… ဒီပိုစ့္ေလးမွာ သူတို႔ ၃နိုင္ငံက က်မအၾကိဳက္နဲ႔ မၾကိဳက္တာေလးေတြကို ယွဥ္ျပီး ေျပာျပခ်င္တယ္…

ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္း

တစ္နိုင္ငံလံုးက ခ်မ္းသာျပီး လူကံုတန္အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြခ်ည္းပဲ တက္တဲ့ ေက်ာင္းမွာ သာမာန္ လက္လုပ္လက္စား(ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့) မိသားစုထဲက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လဲ တက္တယ္… သူတို႔မိသားစုအတြက္ေတာ့ ဒီသမီးေလး ဒီလိုေက်ာင္းမ်ိဳးမွာတက္ခြင့္ရတာကိုက အရမ္းကို ဂုဏ္ယူ ပီတိျဖစ္ရတယ္… မင္းသမီးကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သူ႔မိသားစု ၀င္ေငြအေျခအေနေၾကာင့္ သိပ္မတက္ခ်င္ေပမဲ့… သူ႔မိဘေတြ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းမွာ အႏွိမ္ခံရပင္မဲ့ ဂရုမစိုက္ပဲ တက္တယ္…
အဲဒိေက်ာင္းမွာ တစ္နိုင္ငံလံုး အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္တဲ့ မိသားစုကလာတဲ့ ေကာင္ေလး ၄ေယာက္အဖဲြ႕က ဗိုလ္ပဲ… သူတို႔ထဲက ေခါင္းေဆာင္ေကာင္ေလးရဲ႕ မိသားစုက ဒီေက်ာင္းကို မ တည္ထားတဲ့သူေပါ့… ဒါေၾကာင့္သူတို႔က ဘယ္သူ႔ကိုမွ လူမထင္ပဲ ေက်ာင္းမွာ ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးတယ္… သူတို႔အဖဲြ႔နာမည္က F4 တဲ့… ဘယ္သူမွ F4 နဲ႔ ျပႆနာမတက္ရဲၾကဘူး… သူတို႔မေက်နပ္တဲ့သူကို အနီေရာင္ စာေလးကပ္ခံရျပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒိလူကို တစ္ေက်ာင္းလံုးက F4 ကို မ်က္ႏွာလုပ္ခ်င္ေဇာနဲ႔ ၀ိုင္းျပီး အႏုိင္က်င့္ နွိပ္စက္ၾကတယ္… F4 က ခ်မ္းသာသလို… သူတို႔က အရမ္းလဲ ေခ်ာတယ္… မိန္းကေလးေတြအားလံုးရဲ႕ အိပ္မက္မက္ခ်င္စရာ ေယာက်ာၤးေလးေတြေပါ့…
ဒါေပမဲ့ မင္းသမီးကေတာ့ သတင္းၾကားတာနဲ႔ကို တစ္စက္ကေလးမွ သူတို႔အဖဲြ႕ကိို ၾကည့္မရခဲ့ဘူး… သို႔ေသာ္ အားမတန္ မာန္ေလ်ာ့ဆိုတဲ့စကားအတိုင္းပဲ အမ်ားထဲက တစ္ေယာက္ဆိုျပီးေတာ့ပဲ မပတ္သတ္ပဲေနတယ္…

ဒါေပမဲ့ သူမ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မေတာ္တဆ ေခ်ာ္လဲလို႔ အညစ္အေၾကးေတြ F4 ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္ေလးကို ေပသြားရာက စျပီး… ေတာင္းပန္ေပမဲ့ မေက်နပ္နိုင္ပဲ အနိုင္က်င့္တဲ့အတြက္…. မဟုတ္မခံပဲ အျမဲ သူငယ္ခ်င္းဘက္က ရပ္တည္တတ္တဲ့ မင္းသမီးနဲ႔ ထိပ္တိုက္ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္… ေနာက္ေန႔မွာပဲ မင္းသမီး အနီေရာင္စာရပါေလေတာ့တယ္… တစ္ေၾကာင္းလံုးက ဘယ္ေလာက္ပဲ ၀ိုင္းနွိပ္စက္စက္ မင္းသမီးက ရင္ဆိုင္တယ္… စိတ္ဓာတ္မက်တဲ့အျပင္ ေနာက္ဆံုး ေခါင္းေဆာင္ေကာင္ေလးကို သူမကိုယ္တိုင္ သြားစိန္ေခၚလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့… သူ႔ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဒီလို အားႏြဲ႕တဲ့ မိန္းကေလးမေျပာနဲ႔ ေယာက်ာၤးခ်င္ေတာင္ စိန္ေခၚမခံရဘူးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္ေလးအတြက္ ေကာင္မေလးကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္… ဒါေပမဲ့ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူ ဒုကၡေရာက္တိုင္းသူ႔ကို အျမဲ ကူညီခဲ့တဲ့ ေအးဆပ္ဆပ္ေကာင္ေလး ျဖစ္တဲ့ F4 ထဲက ဒုတိယေကာင္ေလးကို စိတ္၀င္စားခဲ့တယ္…

သို႔ေသာ္… မာနၾကီးျပီး ကေလးဆန္တဲ့ သူေ႒းသားေခါင္းေဆာင္ေကာင္ေလးရဲ႕ အနစ္နာခံျပီး စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးေကာင္မေလးလဲ သူ႔ကိုပဲ ခ်စ္မိသြားတယ္…
ဒါေပမဲ့ သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းက ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ မနာလိုေသြးထိုးမွဳေတြ ေၾကာင့္ အထင္လြဲမွဳေတြနဲ႔ ျပည့္နွက္ေနခဲ့တယ္… ျပႆနာေတြကို က်န္တဲ့ F4 အေပါင္းအပါသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ စည္းစည္းလံုးလံုးေျဖရွင္းနိုင္ခဲ့ပင္မဲ့… သူတို႔ ၂ေယာက္အခ်စ္ဇာတ္လမ္းမွာ အၾကီးမားဆံုး ရန္သူကေတာ့ အားလံုးက ေၾကာက္ရတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ အေမ သူေ႒းမၾကီးျဖစ္ေနတယ္…

ဒီလိုအခက္အခဲေတြၾကားမွာ ကေလးဆန္ဆန္ဆိုးတတ္ေပမဲ့ ေကာင္မေလးကိုသိပ္ခ်စ္ျပီး ေကာင္မေလးနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ အျမဲရွိေနတတ္တဲ့ သူေ႒းသားေလးနဲ႔ ဆင္းရဲပင္မဲ့ မာနရွိျပီး ဘယ္အရာကိုမွ လြယ္လြယ္အရွဳံးမေပးပဲ အမွန္တရားဘက္က အျမဲရပ္တည္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလးတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးကို ေပ်ာ္စရာ… ငိုစရာ... လြမ္းစရာ… ရင္ခုန္စရာ… အားက်စရာမ်ားစြာနဲ႔… ၾကည့္ရွဳရမွာျဖစ္ပါတယ္…

ႏွဳိင္းယွဥ္ခ်က္…

မွတ္ခ်က္။ ။ ဤ ႏွဳိင္းယွဥ္ခ်က္သည္ က်မတစ္ေယာက္တည္း၏ အျမင္ျဖင့္သာ ဆံုးျဖတ္ေရးသားထားခ်င္းျဖစ္၍ ၾကိဳက္သလို သေဘာထားကဲြလဲြနိုင္ပါသည္…

ဇာတ္လမ္းႏွဳိင္းယွဥ္ခ်က္…

ေက်ာရိုးအေျခခံဇာတ္လမ္းက အရမ္းေကာင္းျပီး ၃နိုင္ငံစလံုးက အဓိက အခ်က္ေတြကို တူညီစြာရိုက္ထားေသာ္ညား တခ်ိဳ႕ေသာ ဇာတ္လမ္းအခ်ိတ္အဆက္ေလးေတြနဲ႔ ဇာတ္၀င္ခန္း အစီအစဥ္ေလးေတြကေတာ့ ကြာျခားပါတယ္… အဲဒါေလးေတြကို က်မသတိထားမိသေလာက္ နွဳိင္းယွဥ္ေျပာျပပါရေစ…

တရုတ္ကား (Meteor Garden)

ဇာတ္လမ္းအစပိုင္းမွာ အလြန္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္… တင္ျပပံုလဲ ေကာင္းတယ္… ဒါေပမဲ့ အလယ္ေလာက္မွာ တရုတ္ကားမ်ားထံုးစံအတိုင္း အရမ္္းစဲြလြန္းတယ္… အထူးသျဖင့္ မင္းသမီး သူ႔မိဘေတြေနတဲ့ ေတာကို ျပန္သြားတဲ့ အပိုင္း က ဇာတ္ေအးသြားတယ္… ဇာတ္၀င္ေတးေကာင္းတယ္… ပထမ မင္းသားကလဲြလို႔ က်န္တဲ့ မင္းသား ၃ေယာက္လံုးက လူသစ္ေတြကို သံုးထားတယ္… သူကေတာ့ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္က ရိုက္တဲ့ကားျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းရိုက္တာေတြလို သိပ္ျပီး ေနာက္ဆံုးေပၚပစၥည္းသံုးမွဳကေတာ့ ဘယ္လိုက္မွီနိုင္မလဲ… ဥပမာ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ မင္သားေတြသံုးတဲ့ဖုန္းတို႔ ဘာတို႔ အဲဒိေခတ္ကဖုန္းေတြဆိုေတာ့ ေနာက္မွ ျပန္ရိုက္တဲ့ကားေတြနဲ႔ ယွဥ္စရာမလိုဘူးလို႔ထင္တယ္… အဲဒိအခ်က္ကေတာ့ ေနာက္မွ ရိုက္တဲ့ ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယားနဲ႔ လိုက္ယွဥ္မေနသင့္ဘူးလို႔ထင္တယ္… တခ်ိဳ႕ ဖိုရမ္ေတြမွာ အဲဒိအခ်က္ကို ထိုင္၀မ္ကားကို အျပစ္ေျပာၾကတာေတြ႔တယ္… ဒါက ေခတ္နဲ႔ပဲဆိုင္တယ္… သူတို႔ မသံုးနိုင္တာမဟုတ္ဘူး… ျပီးေတာ့ သူက ပထမဆံုးရိုက္ရတဲ့သူ… ဒီဇာတ္လမ္းက ဘယ္ေလာက္ထိေပါက္မယ္မေပါက္ဘူး မေသခ်ာပဲနဲ႔ ဒီရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို႔ ကမာၻမပတ္နိုင္ဘူးလို႔ထင္တယ္… (ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယား ျပန္ရိုက္ရာမွာ ကမာၻတလႊားကေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါတယ္…)


ဂ်ပန္ကား ဇာတ္လမ္း (Hana Yori Dango)

သူက တရုတ္ကားရဲ႕ Season 1 ကိုပဲ ၂ပိုင္းခဲြျပီး ရိုက္ထားတယ္… Hana Yori Dango 1 နဲ႔ 2 ဆိုျပီး ရွိတယ္… သူကေတာ့ စ လာတာနဲ႔ မင္းသားေတြ ေက်ာင္းလာတာ ဟတ္လီေကာ္ပတာနဲ႔… အေတာ္ေလးကို သားသားနားနားလဲရိုက္ထားတယ္… လူေတြက ဂ်ပန္ကားကမွ ပိုသံုးနိုင္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္… ဒါေပမဲ့ ဒါက မႏွဳိင္းယွဥ္သင့္ဘူးလို႔ထင္တယ္… ဇာတ္၀င္ေတးက သာမာန္ပဲ… သိပ္ထူးထူးျခားျခားမရွိဘူး… ဆိုလိုတာက မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး… ဒီလိုကားမ်ိဳးအတြက္ ဇာတ္၀င္ေတးဆိုတာကလဲ အဓိကေနရာမွာပါတယ္ေလ…. ဒါေပမဲ့ က်မနားထဲမွာ မစြဲဘူး… (တရုတ္ကားနဲ႔ ကိုရီးယား ဇာတ္၀င္ေတးက စဲြတယ္…) တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းက အခန္းေတြဆိုရင္ ဟယ္ရီေပၚတာကားက ဇာတ္၀င္တီးလံုးမ်ိဳးေတာင္ သံုးထားတယ္… သူတို႔ မူရင္း ဂ်ပန္ ၀တၱဳကိုပဲ ဂ်ပန္ကားရိုက္တဲ့ စတုိင္အတိုင္းရိုက္ထားေပမ့ဲ… ျပိဳင္ဘက္နိုင္ငံေတြနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ရင္ အနည္းငယ္ အားနည္းေနတယ္… ပထမ မင္းသားနဲ႔ ဒုတိယမင္းသားက နာမည္ၾကီးျပီးသားေတြကိုပဲ သံုးထားတယ္… ဒါေပမဲ့ ပထမမင္းသားက ညွက္လြန္းတယ္ (ေနာက္မွ တစ္ေယာက္ခ်င္း ႏွဳိင္းယွဥ္အံုးမယ္..)

ဇာတ္လမ္းက လုိရင္းတိုရွင္း ခ်ဳံ႕ထားေပမဲ့… Season 1 အဆံုးပိုင္းနားမွာ မင္းသမီးက Beauty Contestant ၀င္ျပိဳင္ရတာၾကီးက သဘာ၀သိပ္မက်ဘူး… ဇာတ္လမ္းနဲ႔ မလိုက္ဖက္ဘူးလို႔ ခံစားရတယ္… သူလဲ မင္းသားေတြ ေလွ်ာက္လည္တဲ့ အခန္းေတြအတြက္ တျခားနိုင္ငံေတြမွာ သြားရိုက္တယ္…


ကိုရီးယားဇာတ္လမ္း (Boys Before Flowers)

ကိုရီးယားကားက ဇာတ္အိမ္ဖဲြ႕စည္းမွဳမွာ သဘာ၀က်က် ဖဲြ႕စည္းထားတယ္… ဥပမာ… မင္းသမီးက ဒီေလာက္ေစ်းၾကီးတဲ့ ေက်ာင္းကို ဘာေၾကာင့္တက္ခြင့္ရလဲဆိုတာ… (က်န္တဲ့ ၂ကားမွာ မပါဘူး.. ဒီကားမွာေတာ့ ရွင္းျပထားတယ္… ) တရုတ္ကားမွာ စဲြ လြန္းတဲ့အခန္းေတြကို သူက လိုအပ္သလို ျဖတ္ညွက္ကပ္ ေပါင္းျခဳံ႕လိုက္တယ္… တခါတေလ တရုတ္ကားမွာ သပ္သပ္စီျဖစ္တဲ့ ကိစၥ ၂ခုကို ကိုရီးယားက တစ္ျပိဳင္တည္းရွင္းလိုက္တာေတြရွိတယ္… (ဥပမာ ေျပာျပမလို႔ပဲ ဒါေပမဲ့ ေမ့ေနတယ္…) ဇာတ္၀င္ေတးေတြက အေတာ္ေလးေကာင္းတယ္… ေပါက္လဲေပါက္တယ္… နိုင္ငံေပါင္းစံုက Beach ေတြနဲ႔ လွတဲ့ ရွဳခင္းေတြ အမ်ားဆံုးပါတယ္… နိုင္ငံလဲ ေတာ္ေတာ္စံုတယ္… ပိုက္ဆံလဲ အေတာ္ေလး အကုန္က်ခံျပီး ရိုက္ထားတယ္လို႔သိရတယ္… သူက ေနာက္ဆံုးမွ ရိုက္တဲ့ကားဆိုေတာ့ အေရွ႕လူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေတာ္ေလးျဖည့္ထားတယ္လို႔ ထင္တယ္… မင္းသားေလးေယာက္လံုးကလဲ အားလံုး တစ္ေျပးညီသူ႔ဟာနဲ႔သူ အေတာ္ေလးကို ေခ်ာၾကတယ္… Over All ဇာတ္လမ္းကိုျခံဳၾကည့္ရင္ေတာ့ ကိုရီးယားကို အၾကိဳက္ဆံုးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္…


ပါ၀င္သူမ်ားကို ႏွဳိင္းယွဥ္ခ်က္…



ေခါင္းေဆာင္ မင္းသမီး

သူ႔ရဲ႕ Character ကေတာ့ အမွန္တရားဘက္ကရပ္တယ္… အားႏြဲ႕တဲ့သူဘက္က ရပ္တည္တယ္… ခြံအားသံုးျပီး အနိုင္က်င့္တာကို မၾကိဳက္ဘူး… မာနရွိတယ္… မိန္းကေလးပင္မဲ့ ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေနွာင္းေႏွာင္း အိေညာင္အိေညာင္မရွိဘူး… သူငယ္ခ်င္းေတြ အနိုင္က်င့္ခံရတိုင္းလဲ ကယ္တင္တယ္… ဘယ္အရာကိုမွ လြယ္လြယ္အရွဳံးမေပးတတ္ဘူး…
အသြင္အျပင္အရေတာ့ ဇာတ္လမ္းအရ သူက ေခ်ာတယ္… ဘယ္ေလာက္ပဲ ဂုဏ္ျဒပ္ၾကီးတဲ့သူေတြကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မဟုတ္ရင္ မခံဘူး… မေၾကာက္ဘူး… ထိုင္၀မ္ကားနဲ႔ ဂ်ပန္ကားမွာေတာ့ မင္းသမီးက ေခ်ာတယ္… အဲဒိအတြက္ သူ႔မိဘေတြက သူ႔သမီး ခ်မ္းသာတဲ့ သူနဲ႔ ရေအာင္ ေက်ာင္းေကာင္းမွာထားတာ… ကိုရီးယားကားမွာေတာ့ မင္းသမီးက မေခ်ာဘူး သာမာန္ရုပ္ရည္အေနနဲ႔ပဲ သရုပ္ေဆာင္ရတယ္… အစကေတာ့ မင္းသမီးက ဒုတိယမင္းသားကို ၾကိဳက္ပင္မဲ့ တကယ္တမ္း ဒုတိယမင္းသားနဲ႔ တဲြေတာ့ ပထမမင္းသားနဲ႔ ရန္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ သူနဲ႔ သြားခဲ့တဲ ေနရာေလးေတြကိုပဲ ျမင္ေနျပီး ပထမမင္းသားဆီကိုပဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္… (အဲဒိတစ္ခ်က္ေလးပါပဲ… ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ပထမ မင္းသားနဲ႔ အရူးအမူးခ်စ္သြားတာပါ)

ဆန္းခ်ိဳင့္ (ထိုင္၀မ္)။ ။

ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္… အ၀တ္အစားနဲ႔ ျပင္ဆင္မွဳက သူမ Character နဲ႔လိုက္ဖက္တယ္… မာနရွိတာ… မဟုတ္မခံတတ္တာ… ခြန္အားျခင္းမမွ်ပင္မဲ့ သတၱိရွိရွိ စိန္ေခၚရဲတာကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္သရုပ္ေဆာင္နိုင္တယ္… ေကာင္ေလးအေမ သူေ႒းမၾကီး အိမ္လိုက္လာျပီး သူမကို ေစာ္ကားတဲ့ စကားေတြေျပာတုန္းက မခံပဲ အိမ္ေပၚက ႏွင္ခ်ခဲ့တဲ့ အခန္းကို အားအရဆံုးပဲ… သူမ သရုပ္ေဆာင္တာ အပိုအလိုမရွိဘူးလို႔ခံစားရတယ္… ၃နိုင္ငံစလံုးက မင္းသမီးေတြယွဥ္လိုက္ရင္ သူမကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲ… ဒီကားဟာ သူမေၾကာင့္ က်မကို ပိုျပီးဆဲြေဆာင္မွဳအားေကာင္းခဲ့တယ္…


မကီနို(ဂ်ပန္)။ ။

သူမလဲ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္… ဒါေပမဲ့ အနည္းငယ္ Act Cute လုပ္တယ္… ဒီဇာတ္လမ္း Character အရ မင္းသမီးဟာ Act Cute… Act weak လုပ္ျပေနစရာမလိုဘူး… ဒါေပမဲ့ ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းအရ သူ႔အလိုလို Weak ျဖစ္တဲ့ပံုစံရွိရမယ္လို႔ က်မထင္တယ္… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူမဟာ သူ႔သဘာ၀ ဘ၀ေပးအရ Weak ျဖစ္ေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ Weak ျဖစ္တာကို ျပတာမဟုတ္ဘူး… အျမဲ ၾကံ႔ၾကံ႔ခိုင္ေနတတ္တယ္..အဲဒါကို သိသာထင္ရွားေအာင္လုပ္ျပေနစရာမလိုဘူး… မသိမသာပဲ ပရိတ္သတ္က သနားေအာင္လုပ္နိုင္မွ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းတယ္လို႔ က်မထင္တယ္… ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္မင္းသမီးလဲ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းပါေသးတယ္…

ဂန္ဂ်န္ဒီ(ကိုရီးယား)။ ။
ဒီပိုစ့္တစ္ပုဒ္လံုးမွာ အေရးခ်င္ဆံုးက သူမအေၾကာင္းပဲ… တမ်ိဳးေတာ့မထင္လိုက္နဲ႔… ၾကိဳက္လြန္းလို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး.. မုန္းလြန္းလို႔… ကိုရီးယား Boy Before Flower ကို သူမေၾကာင့္ ျပီးဆံုးတိုင္ေအာင္ မနည္း သည္းခံျပီးၾကည့္ခဲ့ရတယ္… Too much Act cute … too much act innocent …. က်မအေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ မင္းသမီးဟာ သူ႔သဘာ၀အတိုင္း Cute တယ္… innocent ျဖစ္တယ္… ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို တကူးတက လုပ္ျပေနစရာမလိုဘူး… သူမရဲ႕ ရိုးသားပါတယ္ဆိုတဲ့ အမူအယာမ်ိဳးလုပ္ျပေနတာဟာ တံုးတံုးအအ မိန္းမပံုစံမ်ိဳးေပါက္ေနတယ္လို႔ က်မထင္တယ္… ထိုင္၀မ္ေရာ ဂ်ပန္ေရာက မင္းသမီးေတြ သရုပ္ေဆာင္သြားတာ တစ္ေယာက္မွ ငတံုးမပံုစံမေပါက္ဘူး… အဲဒါအခ်က္က က်မကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ အေပးဆံုးအခ်က္ပဲ… မင္းသမီး ၃ေယာက္လံုးကို ယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း သူမဟာ ရုပ္အဆိုးဆံုးျဖစ္တယ္… ဇာတ္လမ္းအရ မင္းသမီးဟာ မင္းသား၄ေယာက္ရဲ႕ Junior အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ရပင္မဲ့… သူ႔အသက္ဟာ ပါတဲ့ မင္းသား ၄ေယာက္လံုးထက္ ၾကီးတယ္ဆိုတာ သိသာေစတယ္…
အ၀တ္အစားကလဲ တကယ့္ပဲြေန႔ပဲြထိုင္ေတြမွာ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္း၀တ္ရမဲ့ေနရာဆိုရင္ ဂါ၀န္အတိုၾကီး အျမဲ၀တ္တယ္… သူမေျခေထာက္တုတ္တုတ္ေတြနဲ႔ လံုး၀ၾကည့္မေကာင္းဘူး… Costume Designer ကိုပဲ အျပစ္ေျပာရမလား… သတိထားျပီးၾကည့္မိတယ္… ပဲြလုပ္တိုင္း ဂါ၀န္အတိုၾကီး၀တ္တယ္…

က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ေက်ာင္းသူ၀တ္စံု စကပ္အတိုေလးေတြ၀တ္တာမ်ားတယ္…
ျပီးေတာ့ မင္းသားအေမ သူ႔အိမ္လိုက္လာျပီး ေစာ္ကားတဲ့ စကားေတြေျပာေတာ့လဲ ငတံုးမၾကီးလို ပါးစပ္ၾကီး ဟျပီးနားေထာင္ေနတယ္… ဘာတစ္လံုးမွ ျပန္မေျပာဘူး… ကိုရီးယားကားက မင္းသားအေမက မင္းသမီးကို ေစာ္ေစာ္ကားကား မွဳိခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးအေျပာဆံုးပဲ… ဒါေပမဲ့ ျငိမ္ခံေနတယ္… သူ႔ဘက္ကနာလို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး… ဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္ေကာင္မင္းသမီးဘက္က နာလို႔ေျပာတာပါ… တျခားကားေတြမွာ မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးေတြ႔ရင္ ကိုယ္ကလဲလိုက္ျပီး ၾကည္ႏွဳး ရင္ခုန္ေနတတ္ပင္မဲ့… သူ႕ေၾကာင့္ မင္းသားနဲ႔ သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ရင္ခုန္ဖို႔ေနေနသာသာ မင္းသားဘက္ကေန နာေနရတယ္… ဒီဇာတ္လမ္းကို မင္းသမီးလုပ္ရဖို႔အတြက္မ်ား ပိုက္ဆံေပးျပီးလိုက္ထားသလားလို႔ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထင္မိတယ္… က်မအတြက္ေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ သူမကို ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ေရြးထားတာဟာ က်န္တဲ့ သူအားလံုးကို ဆဲြခ်သြားတယ္လို႔ထင္မိတယ္… မင္းသားေတြခမ်ာ က်န္တဲ့နိုင္ငံေတြက မင္းသားေတြထက္ေခ်ာပင္မဲ့ သူမကို၀ိုင္းခ်စ္ေနၾကရတဲ့အတြက္ က်မစိတ္ထဲသူတို႔ကိုပါေရာျပီး ၾကိဳက္ခ်င္စိတ္ကုန္သြားတယ္… က်မအေနနဲ႔ သူမရဲ႕ ၾကိဳးစားအားထုတ္မွဳကို ေစာ္ကားတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး… သူမလဲ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ၾကိဳးစားထားမွာပါ… သူမကို ခုလိုေျပာေနဖို႔လဲ က်မကဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး… ဒါေပမဲ့ ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ထဲရွိတာကို ေ၀ဖန္ရုံသတ္သတ္ပါ… ဒီဘေလာက္ေပၚမွာ ျမန္မာလိုေရးေနတဲ့အတြက္လဲ သူမအတြက္ ဘာမွ မထိခိုက္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္…


ေခါင္းေဆာင္မင္းသား…

သူ႔အသြင္အျပင္ကေတာ့ ဆံပင္ေကာက္တယ္… အရပ္ရွည္တယ္… ေခ်ာတယ္…
အဖဲြ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခႏၡာကိုယ္ဖြင့္ထြားသင့္တယ္လို႔က်မထင္တယ္…
သူဟာ… ေကာင္မေလးနဲ႔မေတြ႔ခင္အထိဆိုးတယ္… ဒါေပမဲ့ သူဆိုးတာက ကေလးဆိုးသလိုပဲ… စိတ္ထားမေကာင္းလို႔ သူမ်ားနစ္နာပါေစဆိုျပီးဆိုးတာမဟုတ္ပင္မဲ့… တခါတေလ သူတို႔လုပ္လိုက္လို႔ သူတို႔မသိလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ဘ၀ပ်က္သြားတဲ့ သူေတြရွိတယ္… ဇြတ္တရြတ္ဆန္တယ္… စကားေျပာရင္ ေမာက္မာတယ္… ႏုႏုညံ့ညံ့မေျပာတတ္ဘူး… ဘယ္ေတာ့မွ တဘက္သားကို မေတာင္းပန္တတ္ဘူး…
သူ႔ရဲ႕ လက္သံုးစကားကေတာ့ “ေလာကၾကီးမွာ ေတာင္းပန္တိုင္းသာ ျပႆနာေတြ ေျပျငိမ္းေနမယ္ဆိုရင္… ရဲေတြရွိေနဖို႔ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး” တဲ့….

ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးက စကားပံုေတြဘာေတြေျပာရင္ အျမဲမွားေျပာတတ္တယ္… မိန္းမလံုး၀စိတ္မ၀င္စားဘူး… သူ႕ကိုဘယ္ေလာက္ပဲ လိုခ်င္တဲ့မိန္းမေတြမ်ားမ်ား ဖဲြ ဇကဲြလိုပဲ ဆက္ဆံတယ္… ဒါေပမဲ့ မင္းသမီးနဲ႔က်မွ ေငြနဲ႔လဲ ေပါက္လို႔မရ… သူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ သူ႔အစ္မနဲ႔လဲ Character တူေနတဲ့ ေကာင္မေလးမို႔ အရမ္းခ်စ္သြားတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ သူအေတာ္ေလးေျပာင္းလဲခဲ့တယ္..
ၾကမ္းတမ္းတဲ့သူ႔စရိုက္ေၾကာင့္ မင္းသမီးနားကပ္တဲ့ ေကာင္မွန္သမ်ွကို လက္သီးနဲ႔ ေျဖရွင္းမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ… မင္းသမီးကို သဲသဲလွဳပ္ခ်စ္ျပီး မင္းသမီးလိုအပ္ခ်ိန္တိုင္းမွာ အျမဲရွိတယ္… သူ သ၀န္အတိုဆံုးသူကေတာ့ မင္းသမီး အရင္က စိတ္၀င္စားခဲ့တဲ့ သူ႔အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ဒုတိယမင္းသားနဲ႔ပဲ…

ေသာက္မိန္စြတ္ (ထိုင္၀မ္)။ ။
အသြင္အျပင္မွာ မူရင္း ၀တၱဳထဲက မင္းသားက ဆံပင္ေကာက္ပင္မဲ့.. ဒီထိုင္၀မ္မင္းသားက မေကာက္ဘူး… Spiky hair နဲ႔… ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းလဲရွိတယ္…
စစလာခ်င္းအေတာ္အျမင္ကပ္စရာေကာင္းပင္မဲ့… ေနာက္ပိုင္းအရမ္းကို ရင္ခုန္ခ်င္စရာ ခ်စ္ခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ သရုပ္ေဆာင္နိုင္ခဲ့တယ္… တကယ့္ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ သူေ႒းသားရဲ႕ Character ကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္သရုပ္ေဆာင္နိုင္တယ္လို႔ထင္တယ္…
၃နိုင္ငံစလံုးက မင္းသားေတြက ေခ်ာၾကပင္မဲ့ ဒီမင္းသားရဲ႕ အၾကည့္… အသံ… လွဳပ္ရွားမွဳ… သ၀န္တိုပံု စတာေတြက ၾကည့္ေနရင္း စိတ္ထဲအသဲထဲ ေအးခနဲ လွဳပ္ရွားတဲ့အထိ က်မကို ျပဳစားနိုင္တယ္… က်မအျမင္မွာေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းကိုရိုက္တဲ့ ၃နိုင္ငံစလံုးကမင္းသားေတြထဲမွာ သူက အသင့္ေတာ္ဆံုးနဲ႔ အေကာင္းဆံုးလို႔ထင္တယ္….

ဒိုမီရိုဂ်ီ (ဂ်ပန္)။ ။
အသြင္အျပင္အရ က်န္တဲ့ F4 ၃ေယာက္နဲ႔ ယွဥ္ရင္ သူက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ျပီး ညွပ္ေနတယ္… အရမ္းပိန္လြန္းတယ္… ဒီမင္းသားကို တျခားကားေတြမွာ အရမ္းၾကိဳက္ပင္မဲ့… သူဟာလဲ ဆဲြေဆာင္မွဳရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုတာ လက္ခံပင္မဲ့ ဒီဇာတ္ေကာင္နဲ႔ေတာ့လံုး၀မလိုက္ဖက္ဘူးလို႔ထင္တယ္… ၀တၱဳထဲက ဇာတ္ေကာင္အတိုင္း ဆံပင္ေတာ့ ေကာက္တယ္… ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ စကားေျပာတဲ့အက်င့္ပဲလား ဒါမွမဟုတ္သူကိုယ္တိုင္က လိုတာထက္ပိုသရုပ္ေဆာင္ေနသလားေတာ့မသိဘူး… စကားေျပာရင္ ေအာ္လြန္းတယ္… (တျခားနိုင္ငံကမင္းသားေတြလဲ ေအာ္ပါတယ္… ဇာတ္ေကာင္စရုိက္ကိုက စကားကို ညင္ညင္သာသာမေျပာတတ္ဘူးဆိုပင္မဲ့… ဂ်ပန္မင္းသားက ပိုလြန္းတယ္လို႔ထင္တယ္…) ၃ႏုိင္ငံယွဥ္ရင္ေတာ့ ဂ်ပန္မင္းသားက ဒီဇာတ္ေကာင္နဲ႔ မလိုက္ဖက္ဆံုးလို႔ထင္တယ္…

ဂူဂြ်န္ျပိဳ (ကိုရီးယား) ။ ။
အရပ္ရွည္တယ္ ဆံပင္ေကာက္တယ္… ဂ်ပန္မင္းသားေလာက္မပိန္ပင္မဲ့ အနည္းငယ္ေတာ့ပိန္တယ္… သို႔ေသာ္ သူ႔မွာလဲ သူ႔ Character နဲ႔လိုက္ဖက္တဲ့ ရုပ္ရည္ရွိတယ္… သရုပ္ေဆာင္လဲ အပိုအလိုမရွိေဆာင္နိုင္တယ္… ဒါေပမဲ့ ထိုင္၀မ္မင္းသားကိုေတာ့ မမွီဘူး… (ဒါရိုက္တာကပဲ အဲလိုေလာက္ပဲ သရုပ္ေဆာင္ခုိင္းလို႔လားေတာ့မသိ)… သူကေတာ့ က်မစိတ္ထဲမွာ ဒုတိယလိုက္တယ္…





ဒုတိယမင္းသား…

သူ႔အသြင္အျပင္ကေတာ့ ဆံပင္က ေရႊအိုေရာင္ေလးနဲ႔ မိန္းကေလးဆန္ဆန္ နုနုညံ့ည့ံေလးေခ်ာတယ္…
သူ႔ရဲ႕ Character ကေတာ့ တိတ္ဆိတ္တာကို ၾကိဳက္တယ္… ေအးေဆးသမားျဖစ္တယ္… သူအၾကိဳက္နွစ္သက္ဆံုးအလုပ္က အိပ္ေနရတာကိုပါပဲ… အားလပ္ခ်ိန္မွာ လူရွင္းတဲ့ ေက်ာင္ေလွကားထစ္တစ္ခုမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေနတတ္တယ္… တခါတေလလဲ ဂီတခန္းမွာ တေယာထိုးေနတတ္တယ္… သူက ငယ္ငယ္ထဲက သူ႔ကို အားေပးခဲ့တဲ့ မမတစ္ေယာက္ကို တဖက္သတ္ခ်စ္ေနတယ္… အဲဒိ မမ က ခုခ်ိန္မွာ အရမ္းကို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့ ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ေနတယ္… ဒါေပမဲ့ မမ နဲ႔ ဇာတ္လမ္း ျပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူ႔အနားမွာ အျမဲရွိေနတဲ့ မင္းသမီးကို ခ်စ္သြားတယ္… သို႔ေသာ္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း အရမ္းခ်စ္မွန္းသိလို႔ ေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ့တယ္… ဒုတိယမင္းသားမ်ားထံုးစံအတိုင္း မင္းသမီးလိုအပ္ခ်ိန္တိုင္းမွာလဲ သူက အျမဲရွိေနတတ္တယ္…

၀ွားက်ယ္ေလ့ (ထိုင္၀မ္) ။ ။
ဇာတ္ေကာင္စရုိက္နဲ႔ အေတာ္ေလးလိုက္ဖက္တယ္… အဲဒိမင္းသားရဲ႕ အျပင္က Character ကိုကလဲ အိပ္ေနရတာကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲတဲ့… ရုပ္ရည္ကလဲ အေတာ္ေလး ေခ်ာတယ္.. သူေခ်ာတဲ့ ပံုနဲ႔ ပထမ မင္းသားေခ်ာတဲ့ပံုက အေစာက ရွင္းျပျပီးသားအတိုင္း မတူဘူး.. ဟိုက ေယာက်ာၤးဆန္ဆန္ မာမာေက်ာေက်ာေခ်ာတာ… သူက မွဳန္ေနေအာင္ေခ်ာတာ… ထားပါေတာ့… ေၾကာျငာ၀င္သလိုျဖစ္ေနျပီ…
ဒါေပမဲ့ သူက ပိန္လြန္းတယ္… ပိန္ရွည္ၾကီးလိုျဖစ္ေနတယ္… ရွည္ေတာ့ လက္ျပင္က ကုန္းတယ္… က်န္တဲ့အခ်ိန္ေခ်ာသေလာက္ သူေျပးရင္လံုး၀ ၾကည့္မေကာင္းဘူး… လိန္ပိန္ေနတာပဲ… အင္း… ၃နိုင္ငံစလံုး ယွဥ္ရင္ေတာ့ အားလံုးက သူမသာ ကိုယ္မသာပင္မဲ့… က်မကေတာ့ personally ထိုင္၀မ္မင္းသားကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲ… ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒိ ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က Teenager အရြယ္ဆိုေတာ့…. အဲဒိမင္းသားေတြကို စဲြလမ္းလြန္းလို႔ အိပ္မက္ေတာင္ ခဏခဏမက္တယ္…
(တပါတည္း ေၾကာ္ျငာ၀င္လိုက္အံုးမယ္… စကာၤပူကို မိဘေတြပို႔တုန္းက လံုး၀မလာခ်င္ဘူး… တငိုငိုပဲ… ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုး စိတ္အားတက္သြားတာေလးက စကာၤပူကို ထိုင္၀မ္ F4 အဖဲြ႕လာျပီး ေဖ်ာ္ေျဖေလ့ရွိတယ္ဆိုတာသိသြားတာကလဲ တစ္ေၾကာင္းပါတယ္…)

ဟာနာဇာ၀ါ ရူရိ, rui (ဂ်ပန္) ။ ။
သူလဲ သူ႔ဇာတ္ေကာင္နဲ႔ သူလိုက္ဖက္တယ္… ၀တ္ပံုစားပံု ျပင္ပံုဆင္ပံု အားလံုး ေကာင္းတယ္… သြားထပ္ကေလးေတြရွိတယ္… ဒါေပမဲ့ သူက ပထမ မင္းသားထက္ အရပ္ရွည္ေနတယ္… သူ႔လဲ ၾကိဳက္တာပဲ…







ဂ်ီဟူး (ကိုရီးယား)။ ။
သူလဲ ဆံပင္အေရာင္ေလးနဲ႔ ရုပ္ေလးကလဲ မိန္းမဆန္ဆန္ေလးေခ်ာတာပဲ… စစခ်င္းၾကည့္တုန္းက သူက ၃နိုင္ငံစလံုးက ဒုတိယမင္းသားထဲမွာ အေခ်ာဆံုးလို႔ထင္ရပင္မဲ့ သူက ေသခ်ာၾကည့္ေလ ၾကည့္ေလ မေခ်ာေတာ့ေလပဲ… အေပၚက ထိုင္၀မ္နဲ႔ ဂ်ပန္မင္းသားေတြက အၾကည့္ခံတယ္… ေနာက္ျပီး ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းက သူနဲ႔ မင္းသမီးနဲ႔ အခန္းက ပိုမ်ားေနတယ္… မင္းသားအခန္းေတာင္ သူ႔ေလာက္မ်ားမယ္မထင္ဘူး… အဲဒါကေတာ့ ဒါရိုက္တာတို႔ ဇာတ္ညြန္းတို႔နဲ႔ ဆိုင္မယ္ထင္ပါတယ္… ဒါေပမဲ့ အဲလို ျဖစ္ေနတာၾကီးကို မၾကိဳက္ဘူး… ဒုတိယမင္းသားေတြထံုးစံအတိုင္း မင္းသမီး ဒုကၡေရာက္တိုင္း သူတို႔က ကူညီရပင္မဲ့ ကိုရီးယားကေတာ့ အလြန္အကြ်ံျဖစ္ေနသလိုပဲ… အဲေလာက္ၾကီး ရုိက္ျပေနေတာ့ ပထမ မင္းသားေတာင္ သူ႔ေလာက္ Cool မျဖစ္ေတာ့သလိုျဖစ္လာေရာ… ေနာက္ျပီး ဒီမင္းသား သရုပ္ေဆာင္တာလဲ နဲနဲေပါ့သလိုပဲ… သူကိုယ္တိုင္လဲ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ေျဖထားတာ ဖတ္လိုက္ရတယ္… သူသရုပ္ေဆာင္ရတဲ့ Character ကို သိပ္သေဘာမက်ဘူးတဲ့… အဲဒိ Character ရွိတဲ့သူက Strange ျဖစ္တယ္… သူ႔ကို တျခားဇာတ္လမ္းမွာ ၾကိဳက္ေကာင္းၾကိဳက္မယ္ဆိုပင္မဲ့… ဒီဇာတ္ေကာင္အရေတာ့ မၾကိဳက္ဘူး…



က်န္တဲ့ F4 ႏွစ္ေယာက္

သူတို႔ ၂ေယာက္က ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ဇာတ္ပို႔သေဘာေလာက္ပါပဲ… သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ အားလံုးက မင္းသားေခ်ာေတြျဖစ္မွ ပရိတ္သတ္ကို ဆဲြေဆာင္နိုင္မယ္ဆိုလို႔ ထည့္ထားသလားေအာင့္ေမ့ရတယ္… သူတို႔ရဲ႕ Character က ရည္းစားမ်ားတယ္… မိန္းမေတြကို အထည္လဲတြဲတယ္… တခ်ိန္မွာ သူေ႒းသားမ်ား ထံုးစံအတိုင္း မိဘေပးစားတာကို ယူ… မိဘ လုပ္ငန္းကို ဆက္ရမဲ့အတူတူ လတ္တေလာမွာ ေဆာ္ေတြနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတယ္… သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ အခန္း က႑က ပထမ မင္းသားနဲ႔ ဒုတိယမင္းသား မင္းသမီးကိုလုတုန္းက ရန္ျဖစ္ရင္ သူတို႔က ၀င္ျဖန္ေျဖတယ္… ရန္ျဖစ္ရင္ ၄ေယာက္ဆိုေတာ့ နိုင္တယ္… အဲဒိ ၂ေယာက္ထဲမွာမွ ၁ေယာက္ကေတာ့ မင္းသမီး ငယ္သူငယ္ခ်င္းလုပ္တဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ တဲြရတယ္… သူကေတာ့ တတိယမင္းသားလို႔ဆိုလဲ မမွားနိုင္ဘူးေပါ့ေလ… သူ႔ဇာတ္လမ္းက ေနာက္တစ္ေယာက္ထက္စာရင္ ပိုပါတယ္ဆိုေတာ့… ဒါေပမဲ့ ပို႔ရွည္ေနလို႔ သူတို႔အေၾကာင္းကိုေတာ့ တစ္ေယာက္ခ်င္း မေျပာေတာ့ပါဘူး… ေပါင္းေျပာလိုက္မယ္…

တတိယမင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးငယ္သူငယ္ခ်င္းအတဲြဲြ

ထိုင္၀မ္။ ။


သိပ္စဲြေဆာင္မွဳမရွိဘူး… မင္းသမီးသူငယ္ခ်င္းလုပ္တဲ့ ေကာင္မေလးက လတ္တေလာမွာေတာ့ နာမည္ၾကီးမင္းသမီး (Rainie Yang) ျဖစ္ေနပင္မဲ့… အဲဒိကားထဲမွာေတာ့ စာကေလး အေမြးႏွဳတ္ထားတဲ့ပံုစံနဲ႔ ကေလးသာသာ အရြယ္ေလာက္ပဲရွိတယ္… ၾကည့္မေကာင္းဘူး… သူတို႔ ၂ေယာက္ဇာတ္လမ္းကို ရင္မခုန္ဘူး… ဟိုမင္းသား သရုပ္ေဆာင္ညံ့တာလဲ ပါမွာေပါ့ေနာ္…


ဂ်ပန္။ ။
အဲဒိမင္းသားကို သိပ္မၾကိဳက္ဘူး… သူ႔ပံုစံကို မၾကိဳက္တာ… မင္းသမီး သူငယ္ခ်င္းလုပ္တဲ့ ေကာင္မေလးကိုလဲ မၾကိဳက္ဘူး… သရုပ္ေဆာင္ ၂ေယာက္လုံးကို မၾကိဳက္မွာေတာ့ သူတို႔ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကိုလဲ စိတ္မ၀င္စားဘူး… အခ်ိန္ျပည့္ ရိုးရာလက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္ျပီး ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္…






ကိုရီးယား။ ။
ေရွ႕မွာေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ကိုရီးယား F4 ေလးေယာက္စလံုးက အကုန္ေခ်ာတယ္… ဒီေတာ့ ဒီေကာင္ေလးလဲ ေခ်ာတယ္… မင္းသမီးသူငယ္ခ်င္းလုပ္တဲ့ေကာင္မေလးကလဲ ခ်စ္စရာေလး… မင္းသမီးနဲ႔ ယွဥ္လိုက္လို႔လားမသိဘူး… သူကပိုေတာင္ေခ်ာေနေသးတယ္… သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းဆင္ပံုေလးကလဲ အစပိုင္းေလးက တျခားနိုင္ငံေတြနဲ႔ အနည္းငယ္ကဲြတယ္… သူတို႔ ၂ေယာက္အတဲြကို ၾကိဳက္တယ္…



ေနာက္ဆံုး F4 ထဲက စတုတၳမင္းသားကေတာ့ တိုတိုပဲေျပာေတာ့မယ္….

ထိုင္၀မ္ကမင္းသားက ဆံပင္ရွည္နဲ႔ အေျခာက္ၾကီးအတိုင္းပဲ… ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အျမင္ကပ္ၾကတယ္… ထိုင္၀မ္ F4 ကို အေျခာက္ေတြလို႔ လူေတြေျပာၾကတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက သူ႔ေၾကာင့္ အေတာ္ေလးဆိုင္မယ္… ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့ အဲဒိမင္းသားလဲ ဆံပင္ညွပ္ မုတ္ဆိတ္ေတြဘာေတြထားျပီး သိုင္းကားေတြဘာေတြရုိက္ေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းသား…


ဂ်ပန္က မင္းသားက အားေတာ့နာပါတယ္… သိပ္ေတာင္ သတိမထားမိဘူး… သာမာန္ပဲ…


ကိုရီးယားက တဖန္ သူကအေခ်ာဆံုးပဲေပါ့ကြယ္…. Best Best… ပါပဲ… ေနာက္ကားေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္မင္းသားအျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...




မင္းသားအေမ

ဒီမိန္းမၾကီးက အတၱၾကီးၾကီး သူေ႒းမၾကီး… သားသမီးေတြကို စီးပြါးေရအရ သူအက်ိဳးအျမတ္ရွိမဲ့သူေတြနဲ႔ပဲ ေပးစားခ်င္တဲ့သူ… ခံစားခ်က္ေတြ အခ်စ္ေတြနဲ႔ မိခင္ရဲ႕ ေႏြးေထြးမွဳလံုး၀မရွိဘူး…

ထိုင္၀မ္အေမ။ ။
ပံုစံက ခန္႔ညားတယ္… ေခ်ာတယ္… အဆင့္ရွိတယ္… တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေမာက္မာတယ္… ရက္စက္တယ္… ၃နိုင္ငံလံုးက အေမေတြယွဥ္လိုက္ရင္ သူက အေခ်ာဆံုးနဲ႔ က်မအၾကိဳက္ဆံုးပဲ… (ဓာတ္ပံုက အဲကားထဲက ပံုမဟုတ္ပါဘူး... မင္းသမီးမဟုတ္ေတာ့ သူ႔ပံုက ရွာရခက္လို႔ ဒီပံုပဲတင္လိုက္တာပါ... ရုပ္ရွင္ထဲမွာေတာ့ အျပင္အဆင္အရ ပိုေခ်ာပါတယ္...)




ဂ်ပန္ အေမ။ ။
အရပ္က ပုတက္တက္နဲ႔ဆိုေတာ့ သူ႔အခန္းလာရင္ မေၾကာက္တဲ့အျပင္ ရီေတာင္ရီခ်င္ေနေသးတယ္… တစ္ကားလံုးမွာေတာ့ သူ႔ကိုေၾကာက္ျပလိုက္ၾကတာ တုန္လို႔… သူ႔ရဲ႕ အသြင္အျပင္နဲ႔တင္ ဒီဇာတ္ေကာင္နဲ႔ မလိုက္ဖက္ဘူးလို႔က်မကေတာ့ ထင္တယ္….







ကိုရီးယားအေမ။ ။
ရုပ္ဆိုးတယ္…. မ်က္လံုးက အေတာ္ေလး ေကာက္က်စ္တဲ့ ပံုစံေပါက္တယ္… သူေ႒းမၾကီးေတြရဲ႕ ဥပတိရုပ္မရွိဘူး… ဇာတ္လမ္းအရ သူဟာ လူဆိုးလုပ္ရပင္မဲ့ သူေ႒းမၾကီးေတြရဲ႕ ခန္႔ညားတဲ့ဥပတိရုပ္ေတာ့ ရွိသင့္တယ္လုိ႔ က်မထင္တယ္… ျပီးေတာ့ သူက က်န္တဲ့ ၂နိုင္ငံက အေမေတြထက္ပိုျပီးေတာင္ ရက္စက္သလိုပဲ… (ဒါေပမဲ့ မင္းသမီးကို မၾကိဳက္ေတာ့ က်မစိတ္ထဲ သူရက္စက္တာဘာမွ မေျပာပေလာက္ေတာ့ပါဘူး…)



မင္းသမီး မိသားစု

ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနတတ္တယ္… ေငြကို အလြန္အမင္းမက္တယ္… သူ႔သမီးကို ဘယ္သူနဲ႔ရရ ခ်မ္းသာတယ္ဆိုျပီးေရာ… သူေ႒းသားနဲ႔မ်ား အျပင္ထြက္သြားရင္ ညအိပ္ညေန အိမ္ျပန္မလာလဲ စိတ္မဆိုးဘူး… ဒါေပမဲ့ သမီးကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ေတာ့ အျပည့္အ၀ရွိတယ္… သူ႔သမီးကို သူေ႒းမၾကီးက ေငြနဲ႔ ေပါက္ျပီး သူ႔သားနဲ႔ ျဖတ္ခိုင္းေတာ့ သူ႔အေမက စိတ္ဆုိးျပီး ဆားအိုးနဲ႔ ေခါင္းေပၚက ေလာင္းခ်ခဲ့တယ္… ဒါေပမဲ့ သူေ႒းမၾကီးျပန္သြားေတာ့ “ျဖတ္ဖို႔ကိုေတာင္ ဒီေလာက္မ်ားမ်ားေပးနိုင္တာ… သူ႔သားကိုရရင္ ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ခ်မ္းသားအံုးမွာ သူ႔သားကို ရေအာင္ယူ”လို႔ သူ႔သမီးကိုေျပာခဲ့တယ္… က်မအတြက္ေတာ့ အဲဒိ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ Character က Annoying ျဖစ္တယ္… ထိုင္၀မ္ကားမွာေတာ့ မိဘ၂ပါးပဲပါေပမဲ့… ဂ်ပန္နဲ႔ ကိုရီးယားမွာေတာ့ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါပါတယ္…

ထိုင္၀မ္မိသားစု။ ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ထိုင္၀မ္မွာ မင္းသမီး မိဘေတြလုပ္တဲ့ ၂ေယာက္က အေတာ္ေလး စိတ္ရွဳတ္စရာေကာင္းတယ္… အားလံုးထဲမွာ စိတ္ရွဳတ္စရာအေကာင္းဆံုးပဲ… စကားကလဲ အလြန္မ်ားတယ္… သရုပ္ေဆာင္လဲ ပိုတယ္… သူတို႔အခန္းလာရင္ ရစ္ေတာင္ၾကည့္တယ္…

ဂ်ပန္မိသားစု။ ။ ဂ်ပန္ မိဘေတြလဲ စိတ္ရွဳတ္စရာေကာင္းတာပါပဲ… ဒါေပမဲ့ ထိုင္၀မ္နဲ႔ ကိုရီးယားေလာက္မဆိုးဘူး…

ကိုရီယားမိသားစု။ ။ အားလံုးတူတူေတြခ်ည္းပါပဲ… ဒါေပမဲ့ အဲဒိမိဘလုပ္တဲ့ သူေတြကို တျခားကားေတြမွာလဲ ျမင္ဘူးေနေတာ့ သိေနတယ္… ဒီေလာက္ေတာ့ စိတ္မရွဳတ္ဘူး… မၾကိဳက္ေတာ့လဲ ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္တာေပါ့…

ႏွဳိင္းယွဥ္မယ္ဆိုရင္ က်န္တဲ့သူေတြအမ်ားၾကီးက်န္ပါေသးတယ္… မင္းသားအစ္မ… ဒုတိယမင္းသားၾကိဳက္တဲ့ မမ လုပ္တဲ့ မင္းသမီး… ဒါေပမဲ့ ပိုစ့္လဲ အေတာ္ေလးရွည္ေနျပီ… တျခားလူေတြ စိတ္၀င္စားလား မ၀င္စားလားေတာ့ မသိပါဘူး… ဒါေပမဲ့ က်မလိုပဲ Drama ၾကိဳက္တဲ့ ပိုးတူသူမ်ားကေတာ့ စိတ္၀င္စားမွာပါ… ဒီကား၃ကားလံုးကို ၾကည့္ျပီးတာၾကာပါျပီ… ဒါေပမဲ့ ေရးရင္ ပိုစ့္ရွည္မယ္ဆိုတာ သိလို႔ မေရးပဲေနတာပါ… ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ေတြက ကိုရီးယား ကားကိုပဲ ၾကည့္ျပီး… ကိုရီးယားကမွ အေကာင္းဆံုး… ကိုရီးယားမင္းသားကိုမွ အၾကိဳက္ဆံုးလို႔ေျပာေနၾကျပီး… က်မက အမ်ားနဲ႔ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ ၃ကားလံုးၾကည့္ဖူးတဲ့ က်မက က်မ အျမင္ကို ႏွဳိင္းယွဥ္ျပတာပါ… က်မကိုယ္တိုင္လဲ ကိုရီးယားမင္းသားကို ၾကိဳက္ပါတယ္… ဒါေပမဲ့ ဒီဇာတ္လမ္းနဲ႔ ဒီဇာတ္ေကာင္ကို အပိုင္နိုင္ဆံုးသရုပ္ေဆာင္ နိုင္သူကေတာ့ ထိုင္၀မ္မင္းသားနဲ႔ ထိုင္၀မ္မင္းသမီးပါ… က်မလို Drama Addicted မဟုတ္တဲ့သူေတြအတြက္ ၃ကားလံုးကို ၾကည့္ခိုင္းျပီး နွိဳင္းယွဥ္ဖုိ႔ က်မ မေျပာသာပါဘူး… ၁ကားပဲၾကည့္ျပီး ကိုရီးယားက အေကာင္းဆံုးလို႔လဲ ထင္ခ်င္ထင္ေနၾကမွာပါ… အဲဒိအတြက္ေၾကာင့္ က်မကလဲ က်မရဲ႕ ထင္ျမင္သံုးသပ္ခ်က္ကို တင္ျပလိုက္တာပါ… လူတစ္ကိုယ္အၾကိဳက္တစ္မ်ိဳးဆိုတဲ့အတိုင္း က်မၾကိဳက္တာမွ အေကာင္းလို႔ က်မကလဲ ထင္ပင္မဲ့… သူမ်ားၾကိဳက္တာကို မၾကိဳက္ရဘူးလို႔ေတာ့ က်မ မေျပာပါဘူး… အဲဒိအတြက္လဲ ၾကိဳက္သလို သေဘာထားကဲြလဲြနိုင္ပါတယ္… ပိုစ့္အရွည္ၾကီးကို အဆံုးထိဖတ္သြားတဲ့ သင့္ကိုလဲ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္… ရုပ္ရွင္ကားေတြကို www.mysoju.com www.viikii.net ေတြမွာ အဂၤလိပ္စာတမ္းထိုးေတြနဲ႔ သြားေရာက္ၾကည့္ရွဳနိုင္ပါတယ္…