တမ္းတမိေသာ က်ိဳက္ထီးရုိး...

ကြ်န္မတို႔မိသားစုက ခရီးထြက္တာ အရမ္း၀ါသနာပါပါတယ္.. ကြ်န္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ ခဏခဏခရီးထြက္ျဖစ္ပါတယ္.. အထူးသျဖင့္ေတာ့ က်ိဳက္ထီးရုိးကို စိတ္ေပါက္ရင္ေပါက္သလို ထထသြားတတ္ပါတယ္.. က်ိဳက္ထီးရုိးကို ငယ္ငယ္ကဆိုရင္ ၁ႏွစ္မွာ အနည္းဆံုး ၂ၾကိမ္ ၃ၾကိမ္ေလာက္ေရာက္ပါတယ္.. ၂ညအိပ္၃ရက္ခရီးကိုေျပာတာပါ..



အရင္က က်ိဳက္ထီးရုိး

ကြ်န္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကက်ိဳက္ထီးရုိးနဲ႔ ခုက်ိဳက္ထီးရုိးနဲ႔မတူပါဘူး.. တကယ္ကို ေတာေနေတာသဘာ၀ေလးပါ.. ကားလမ္းလဲမရွိေသးေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး နားနားေနေန အားလံုးလမ္းေလွ်ာက္တတ္ၾကရပါတယ္.. အဲလိုလမ္းေလွ်ာက္တက္ရင္း ခရီးသြားခ်င္း ခင္ခင္မင္မင္ စၾကေနာက္ၾကတာေလးကလဲ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးတစ္ခုပါပဲ.. တစ္လမ္းလံုးလဲ ဒီလူေတြနဲ႔ခ်ည္းေတြ႔ေနရတာဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြလိုေတာင္ျဖစ္သြားတတ္ၾကပါတယ္... ကြ်န္မကေလးဘ၀တုန္းကဆိုရင္ေတာ့.. ကေလးေတြကို ထမ္းတဲ့ ပလိုင္းေလးကိုစီးျပီးတက္ပါတယ္.. ပလိုင္းေလးကိုစီးျပီး ေအာက္ကေန ေမေမတို႔ေဖေဖတို႔ပစ္ေပးတဲ့ မုန္႔ေတြ ပလိုင္းထဲမွာအျပည့္နဲ႔ေပါ့.. ပလိုင္းထမ္းေပးတဲ့ ဦးေလးၾကီးေတြကလဲ တကယ္ကိုရုိးသားတဲ့ ေတာင္သားၾကီးေတြပါ..

ဗိုက္စာရင္ လမ္းကအေၾကာ္ဆိုင္ေလးေတြမွာ ဗူးသီးေၾကာ္၀င္စားရင္းနားလိုက္.. အုန္းစိမ္းရည္ေသာက္ရင္းလဲ ၀ါးရုံပင္ေလးေတြကို ေလတိုးတဲ့အသံ.. ေတာင္ၾကားေလးေတြကေနျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ေလနုေအးနဲ႔ ေတာေတာင္သဘာ၀ေတြကို အျပည့္အ၀ခံစားလို႔ရပါတယ္.. အေၾကာ္မစားလဲ အေမာေျပေရေသာက္ျပီး နားလို႔ရပါတယ္... ျမိဳ႕ျပမွာမြန္းၾကပ္ခဲ့သမွ်အေမာအပန္းေတြကို စားရိတ္စားခသိပ္မကုန္ပဲ ဘုရားလဲဖူးရင္းစိတ္ေျဖေလ်ာ့လို႔ရလို႔ ကြ်န္မတို႔မိသားစုရဲ႕ အၾကိဳက္ဆံုးေနရာတစ္ေနရာျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ...

ခရီးတ၀က္က်ိဳးလို႔ရွိရင္ေတာ့ ေရေျမွာင္ၾကီးကိုေရာက္ပါတယ္.. ေရေျမွာင္ၾကီးမွာ စိမ့္စမ္းေရေအးေအးေလးနဲ႔ခ်ိဳးရတဲ့ ေရခ်ိဳးဆိပ္ရွိပါတယ္.. စိမ့္စမ္းေရေအးေလးနဲ႔ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ခရီးတ၀က္က အေမာအပန္းေတြလံုး၀ေျပေလ်ာ့ျပီး လန္းဆန္းသြားပါတယ္..ျပီးရင္ထမင္းဆိုင္ေတြမွာ နားျပီးထမင္းစားၾက.. အရင္တုန္းက လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးမေကာင္းေသးတုန္းက ေတာင္ေျခေရာက္တာေနာက္က်ေတာ့ တခါတေလ ေအးေဆးေတာင္တက္မယ္ဆိုရင္ ေရေျမွာင္ၾကီးေလာက္ေရာက္ရင္ ေမွာင္ေနတတ္ပါျပီ.. အဲဒိအခါက်ရင္ ေရေျမွာင္ၾကီးမွာညအိပ္ရတဲ့အခါေတြရွိပါတယ္.. တခါတေလမွပါ.. ကြ်န္မတို႔မိသားစုကေတာ့ ကေလးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ေတာင္တက္ေနွးေတာ့ အိပ္ေလ့ရွိပါတယ္.. ေရေျမွာင္ၾကီးက ေတာင္က်စမ္းေရရွိေတာ့ ေရခ်ိဳးရတာေတာင္ေပၚနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာ္ေတာ္ေလးသက္သာပါတယ္.. တစ္ခါေပးျပီးရင္ ေရအ၀ခ်ိဳးပါ.. ေတာင္ေပၚမွာေတာ့ ေရပံုးတစ္ပံုးကိုဘယ္ေလာက္ဆိုျပီး ပံုးလိုက္ေရာင္းတာပါ.. ေရေႏြးဆိုေစ်းတစ္မ်ိဳးပါ.. ေရေစ်းၾကီးလို႔ ေခြ်တာျပီးခ်ိဳးရပါတယ္..
ေစ်းဆိုင္ေတြကလဲ ခုလိုမဟုတ္ပဲ.. စည္စည္ကားကားရွိလွပါတယ္..

ေရေျမွာင္ၾကီးကို ျဖတ္ျပီးရင္ေတာ့ လမ္းကသိပ္မၾကမ္းေတာ့ပါဘူး.. ဒါေပမဲ့ မတ္ေတာ့ပိုမတ္လာပါတယ္.. ကင္ပြန္းစခန္းကတက္စ "ေရႊရင္ဆို႔" စခန္းတို့ဘာတို႔ဆို ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ေဆာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္.. ေရေျမွာင္ၾကီးေက်ာ္သြားျပီးေတာ့ "စိုင္တေမာ့" စခန္း.. "ဖိုးျပန္ေတာင္".. "နဂါးပတ္"ေတာင္.. "ေျမျဖဴေတာင္"စသည္ျဖင့္ ေပါ့.. ေပးထားတဲ့ေတာင္နာမည္ေလးေတြကလဲ အဲဒိေတာင္ေတြရဲ႕သဘာ၀နဲ႔လိုက္ဖက္လွပါေပတယ္.. စိုင္တေမာ့ဆိုရင္ မတ္လို႔ေမာ့ေတာင္ၾကည့္ရတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ.. ဖိုးျပန္ေတာင္ဆိုရင္ေလွကားေတြနဲ႔ အတက္ခ်ည္းပဲမို႔.. အဖိုးၾကီးေတြမတက္ပဲ ျပန္သြားတယ္ဆိုျပီး တင္စားထားတယ္လို႔ထင္ပါတယ္. နဂါးပတ္ေတာင္ဆိုရင္ လူသြားလမ္းက ေတာင္ၾကီးကို ပတ္ျပီး နဂါးပတ္ပံုစံေဖာက္ထားလို႔ပါ.. ေျမျဖဴေတာင္ေရာက္ရင္လဲ ေျမၾကီးရဲ႕အေရာင္ကတျခားေတာင္ေတြနဲ႔မတူပဲ.. ေက်ာက္မွဳန္ေလးေတြေရာျပီး ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးေတြပါ.. အဲဒိလိုမ်ိဳးေတာေတာင္အလွကို ခံစားျပီးသြားရတာမွ တကယ္ကို ပိုက္ဆံကုန္ရက်ိဳးလဲနပ္.. စိတ္လဲအပန္းေျပ ဗဟုသုတလဲရတယ္လို႔ထင္လို႔ ကြ်န္မကေတာ့ နွစ္သက္မိတာအမွန္ပဲ..

ေတာင္ေပၚေရာက္ျပီဆိုရင္ျဖင့္ အရင္ေခတ္က ေက်ာက္ျပားေလးေတြမွာ ရုပ္ၾကြပံုေလးေတြနဲ႔ ေနပူခံေက်ာက္ျပားေလးေတြက တကယ္ကိုပဲလွပျပီး အပူအေအးသင့္တင့္တဲ့ အေကာင္းစားေက်ာက္ျပားေလးေတြကို စတင္ေတြ႔ရပါျပီ.. ဘုရားကို ဦးတိုက္ရွိခိုးျပီးရင္ေတာ့.. ေနဖို႔အတြက္ ထမင္းဆိုင္တန္းကို ဆင္းရပါျပီ.. အရင္က ဟိုတယ္မရွိေသးပါဘူး.. တိႆေဆာင္တို႔ သီဟေဆာင္တို႔ကလဲ သိတဲ့အတိုင္း VIP မွရတာပါ.. ခုမွ တိႆေဆာင္ကပိုက္ဆံေပးတည္းလို႔ရတာပါ.. အရင္ကထမင္းဆုိင္တန္းမွာပဲလူတိုင္းတည္းၾကပါတယ္.. အဲဒိမွာတည္းရင္ ပိုက္ဆံမေပးရပါဘူး.. ဒါေပမဲ့သူတို႔ဆိုင္မွာ ထမင္းစားရပါတယ္.. ဘုရားဆြမ္းေတာ္တို႔ဘာတို႔လဲ သူတို႔ဆီကပဲ၀ယ္ကပ္ရပါတယ္.. မ၀ယ္မေနရေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့..နားလည္မွဳေပါ့..သူတို႔ကကိုယ့္ကို အလကားအိပ္ခြင့္ေပးတယ္ဆိုတာ ဒါေရာင္းခ်င္တာကိုး.. တရားမ်ွတတယ္လို႔ထင္ပါတယ္..

အရင္က ထမင္းဆိုင္ေလးေတြက အခုလိုတိုက္အိမ္ေတြမဟုတ္ပါဘူး.. ဓနိေတြ..ပ်ဥ္ေတြ..၀ါးေတြနဲ႔ေဆာက္ထားတာပါ.. အိပ္ခန္းေလးေတြက က်ဥ္းျပီးတိုးေ၀ွ႕အိပ္ရလို႔ အျပစ္မတင္လိုက္နဲ႔ေနာ္.. ညညဆို ေတာင္ေပၚမွာတိုက္တဲ့ေလက အဲဒိ ၀ါးၾကမ္းခင္းေလးၾကားက တိုး၀င္လိုက္ရင္ျဖင့္ ခ်မ္းကနဲစိမ့္ကနဲနဲ႔ ေဘးကလူကို ေျပးကပ္ရေတာ့တာပါပဲ.. မိုးလင္းခါနီးလို႔အာရုံဆြမ္းကပ္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့ျဖင့္ကြ်န္မတို႔ကေလးေတြမနိုးခင္.. တျခားအခန္းေတြကလူေတြနုိးေတာ့ လမ္းေလ်ွာက္သံစကားေျပာသံ.. မနက္စာစားတဲ့အသံေလးေတြကို ၾကားရပါျပီ.. အခန္းျပင္က ပ်ဥ္ခင္းေပၚကို နင္းေလွ်ာက္သြားတဲ့ေျခသံေတြေၾကာင့္ အိပ္မရေတာ့လို႔ ထျပီးေစာေစာစီးစီးနိုးရတာကလဲ အရသာတစ္မ်ိဳးေကာင္းလွပါတယ္..
စားစရာဆုိလဲ ကားလမ္းမေပါက္ေသးေတာ့ ရွိတာေလးကို တစ္ပဲြတစ္ပဲြနဲနဲပဲေပးေပမဲ့.. အရသာရွိရွိနဲ႔ ေစတနာပါပါတယ္..
တျခားေတာင္ေတြကို အလည္အပတ္သြားမယ္ဆိုရင္လဲ အလွဴခံသိပ္မရွိပါဘူး.. ၁ခု၂ခုေလာက္ပါပဲ.. မထည့္သြားလဲ ဘာမွမေျပာပါဘူး... အဲဒိတုန္းက(လြန္ခဲ့ေသာ အနွစ္ ၂၀တုန္းက) ဘုရားကို ေရႊသကၤန္းကပ္.. ေၾကးေခါင္းေလာင္းေလးေတြလွဴတုန္းက ေဂါပကကို အာလဘ သလဘေျပာရင္း ...

ကြ်န္မေဖေဖေမးခဲ့ဖူးပါတယ္.. "ဒီေခါင္းေလာင္းေလးေတြအမ်ားၾကီးကို လွဴျပီးေတာ့မ်ားလာရင္ ေဂါပကကဘာလုပ္မွာလဲ"လို႔ေမးေတာ့...

ေဂါပကက "ကြ်န္ေတာ္တို႔သိမ္းထားျပီးေတာ့.. အားလံုးစုျပီး.. မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းၾကီးလိုလုပ္ျပီး.. ျပန္လွဴေပးမယ္"

လို႔ျပန္ေျဖခဲ့ဖူးတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္..
ခုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မ်ား က်ိဳက္ထီးရုိးေပၚကို ေခါင္းေလာင္းၾကီးေရာက္လာမလဲလို႔ သံသယ၀င္မိပါတယ္...
အဲဒိတုန္းက စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတာဆိုလို႔.. အိမ္သာတက္ရတာပဲရွိပါတယ္.. အဲဒါေတာ့ ညစ္ပတ္တယ္လို႔ခံစားရတယ္.. ေတာင္ေပၚသူေတာင္ေပၚသားေတြက ေလာဘနည္းျပီး ေဖာ္ေရြၾကပါတယ္..


ယေန႔ေခတ္ က်ိဳက္ထီးရုိး...

ယေန႔ေခတ္က်ိဳက္ထီးရုိးကို ခုလိုျမင္ေတာ့ ဟိုးတုန္းကက်ိဳက္ထီးရုိးေလးကို ေအာက္ေမ့မိပါတယ္.. တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ပိုမို အဆင္ေျပလာေပမဲ့.. အမ်ားစု အထူးသျဖင့္ လူေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြက ဆိုးလာတယ္လို႔ထင္မိပါတယ္.. (ဒါကကြ်န္မအျမင္ပါ)..


၁) ေတာင္တက္ကား...

ကားလမ္းေဖာက္လိုက္လို႕ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြနဲ႔ အေမာမခံနိုင္သူေတြ အခ်ိန္မရွိသူေတြ က်န္းမာေရးမေကာင္းသူေတြကအစ ဘုရားကို လြယ္လြယ္ကူကူလာဖူးလို႔ရတယ္ဆိုေပမဲ့.. က်ိဳက္ထီးရုိးပသာဓ ေတာလမ္းေလးကေတာ့ ေျခာက္ကပ္ခဲ့ရပါျပီ..
ကားစီးတဲ့သူေတြကို ငါးပိသိပ္ ငါးခ်ဥ္သိပ္တင္.. ေနပူထဲကားထိုးျပီး ေနာက္လူေစာင့္.. တစ္တန္းကို လူငါးေယာက္ဆိုေပမဲ့..၀တဲ့သူပါရင္ အတိုးအေလ်ာ့လုပ္ေပးသင့္တာကိုလဲနားမလည္.. ထုိင္ရတဲ့ခုန္ေလးေတြက ဒူးေလးေတြေထာင္ျပီး.. ကားမ်ားစျပီးေတာင္ေပၚတက္တာနဲ႔ ဖင္က ခံုေပၚမွာတင္လို႔မရေတာ့ဘူး.. ေနာက္လူရဲ႕ဒူးကခါးကိုထိုး... ေရွ႕လူကလဲ ကိုယ့္ကိုဖိ.. အလယ္မွာထိုင္ရင္ျဖင့္.. ကိုင္စရာကမရွိ.. တကယ္ကိုပဲ ခိုးကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးပါ.. ခုဆိုေနာက္တစ္ခုပိုဆိုးလာေသး.. ကားေပၚလူေတြ အက်အနထိုင္ျပီးမွ ေနပူထဲကားရပ္ျပီး.. အလွဴခံတာ.. ၁ေယာက္၂ေယာက္ မထည့္မခ်င္းလူေတြကို ငါးေျခာက္ဖုတ္လို ေနလွန္းထားတာ.. ဓားျပတိုက္ေနတဲ့အတိုင္းပါပဲ.. ေစတနာမပါပဲလွဴေတာ့ေရာ ကုသိုလ္ရမယ္ထင္လား... ၾကည့္ေနတယ္.. ေတာင္တက္ကားစီးတိုင္း ရန္မျဖစ္တဲ့အေခါက္မရွိဘူး.. ကိုယ္နဲ႔မျဖစ္ရင္.. တျခားအုပ္စုနဲ႔အဲဒိကားသမားနဲ႔ျဖစ္ရေတာ့တာပါပဲ.. ရန္မျဖစ္ရင္ေတာင္..ခရီးသည္ေတြရဲ႕ ေစာင္းေျမာင္းေလွာင္ေျပာင္သံေလးေတြ..ကြန္မလိန္းေလးေတြကိုၾကားရတာပါပဲ..




ေနာက္ပိုင္းက်ိဳက္ထီးရုိးေရာက္တိုင္း.. ေတာင္တက္ကားမစီးခ်င္ဘူးေျပာတုိင္း ေဖေဖေမေမနဲ႔စကားမ်ားရတာလဲ စိတ္ညစ္စရာပါ.. ေဖေဖေမေမက လူၾကီးျဖစ္လာေတာ့ လမ္းမေလွ်ာက္နုိင္ေတာ့..ကြ်န္မတို႔ကိုလဲ ေျခက်င္လမ္းကို စိတ္မခ်..ဒီေတာ့အားလံုးကားနဲ႔ပဲတက္ရပါတယ္.. ကားနဲ႔တက္လို႕ ရွိရင္ေတာ့ မေဗဒါ စကားတစ္လံုးမွလဲမေျပာေတာ့ပါဘူး.. ကြန္ပလိန္းလဲ ကားသမားကို မတက္ေတာ့ပါဘူး.. ကားေပၚေရာက္ရင္ သူတို႔လက္ခုပ္ထဲကေရဘ၀ေရာက္ရျပီဆိုျပီး စိတ္ကို ေလ်ာ့ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္.. တစ္ခါတစ္ေလကံေကာင္းရင္ေတာ့ ကားေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ျပီးစီးပါတယ္.. အဲဒါကမွ ထိုင္ရတာထက္စာရင္သက္သာပါေသးတယ္.. အဲလိုစီးရဖို႕ကလဲ ကိုယ့္အုပ္စုမွာ ေယာက်ၤားေလးပါရင္ပါ(အစ္ကိုတ၀မ္းကဲြလိုမ်ိဳး)က်မွ က်မေဖေဖကစီးခြင့္ျပဳတာပါ.. ဒါေပမဲ့မ်က္နွာကို ေလစားလို႔ မ်က္နွာေတြမဲပါတယ္... လမ္းေလ်ွာက္တက္ရင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေတာေတာင္သဘာ၀ခံစားရင္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ျပီး ဘယ္သူနဲ႔မွလဲ ရန္ျဖစ္စရာမလိုပါဘူး..
အခ်ဳပ္ေျပာရရင္..က်ိဳက္ထီးရုိးကို ဘာေၾကာင့္လာၾကပါသလဲ... ဘုရားဖူးဖို႔ရယ္ ေတာေတာင္သဘာ၀ခံစားဖို႕ရယ္ပါ.. ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေစာေစာေရာက္ေတာ့ေရာ ဘာထူးျခားသြားပါသလဲ.. ဘုရားကို အခ်ိန္ပိုၾကာၾကာရွိခိုးရလို႕လား.. တျခားေနရာေတြေလွ်ာက္သြားခ်င္လို႔ ေစာေစာေရာက္ခ်င္တာလား.. တျခားေနရာေတြေတာင္ ေလွ်ာက္သြားခ်င္ေသးတာ ေတာင္တက္ေတာလမ္းနဲ႕ အျခားေနရာကေတာလမ္းနဲ႕ ဘယ္ေလာက္မ်ားကြာျခားေနလို႕လဲ.. ဒီေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔ကေတာ့ ကုန္က်စရိတ္လဲသက္သာ..စိတ္အေနွာင့္အယွက္လဲသက္သာ.. ေတာေတာင္သဘာ၀ခံစားရင္း လူငယ္ပီပီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးလမ္းေလွ်ာက္ပဲတက္သင့္ပါတယ္.. ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ ထမင္းဆိုင္ေတြက သိပ္မေကာင္းတဲ့ အစားအစာေတြကို ခပ္မ်ားမ်ားေလးေလြးလိုက္.. ျပီးေတာ့ ရင္ျပင္ေတာ္မွာေနပူေနတုန္း ေတာင္ေလေလးအခန္းထဲတိုး၀င္ျပီးေအးတုန္း ပင္ပင္ပန္းပန္းေတာင္တက္လာရတဲ့ အေမာေတြကို အျပည့္အ၀အိပ္ျပီးေျဖလိုက္.. အိပ္လို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္း...
လူဆိုတာေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္မို႔ ကားနဲ႔ပိုအဆင္ေျပတယ္ဆိုတဲ့သူမ်ားကေတာ့ ကားနဲ႔ပဲတက္ေပါ့ေနာ္..လူတစ္ကိုယ္ အၾကိဳက္တစ္မ်ိဳးပဲေလ..


၂) ယခုေခတ္ ထမင္းဆိုင္

ေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တာကေတာ့ ထမင္းဆိုင္ေတြပါ.. မီးေလာင္မွဳမျဖစ္ခင္ထိ ပ်ဥ္နဲ႔၀ါးခင္းေလးေတြနဲ႔ေဆာက္ခဲ့ပင္မဲ့.. မီးေလာင္ပီးေနာက္ပိုင္း လံုျခဳံေရးအတြက္ တိုက္အိမ္ေတြေျပာင္းေဆာက္လိုက္တာကို ဘာမွမေျပာလိုေပမဲ့.. တိုက္အိမ္ေတြထဲမွာေနရမွေတာ့ မေဗဒါအတြက္ျမိဳ႕ျပနဲ႔သိပ္မထူးပါဘူး.. အဆိုးဆံုးက ေလမ၀င္ပါဘူး..



စားေသာက္ဆိုင္ေတြကလဲ တည္းခိုရင္ပိုက္ဆံယူပါတယ္... တည္းခပိုက္ဆံယူမွေတာ့ သူတို႔ဆိုင္မွာ ထမင္းစားတာမစားတာက အဓိကမက်ေတာ့ဘူးကြ်န္မထင္ပါတယ္.. ၾကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ၾကိဳက္တာစားမွာေပါ့..ဒါက်ျပန္ေတာ့ ထမင္းဆိုင္ကလူေတြက ျငဴစူျပန္ပါေရာ.. ခရီးသည္နဲ႔ ေဒသခံၾကားမွာျပႆနာေတြပိုလာပါတယ္.. ဒီေတာ့သူတို႔အျမတ္ရေအာင္ အစားအေသာက္မွာ ခိုလာပါတယ္.. ထမင္းေပါင္းဆိုရင္ ေဂၚပီရုိးပဲပါပါတယ္(စကၤာပူက အင္းေလးအတိုင္းပဲ).. အရင္က လမ္းပန္းမေကာင္းလို႔ ရွိတာေလးကို ေတာင္ေပၚေစ်းေပးျပီးစားရတာ ကိစၥမရွိေပမဲ့.. ယခုေခတ္ ကားလမ္းေပါက္ျပီး ပို႔ေဆာင္ေရးလြယ္ကူေနတဲ့အထိ ေတာင္ေပၚေစ်းေပးျပီး အစားေသာက္မေကာင္းတာေတာ့ နဲနဲလြန္တယ္ထင္ပါတယ္.. ပိုက္ဆံေပးရတာကုိထားပါေတာ့.. service ေတာ့ ကုန္တာနဲ႔တန္ေအာင္ရသင့္တယ္ထင္ပါတယ္... အရင္က ေဒသခံနဲ႔ ခရီးသြားၾကား ရုိင္းပင္း ေစတနာထားတတ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳေလးေပ်ာက္ကြယ္ေနပါျပီ.. ေလာဘနဲ႔ ရိတ္မယ္၀ါးမယ္ဆိုတာခ်ည္းပါပဲ.. ဘုရားဖူးခရီးထြက္လာတုန္းခဏမို႔ ခရီးသြားေတြက ျပႆနာမရွာပဲေပးေနပင္မဲ့ အားလံုးကမသိပဲေတာ့မေနဘူးလို႔ထင္ပါတယ္..



၃) ကန္ထရုိက္ အလွဴခံမ႑ပ္မ်ား


ေနာက္အဆိုး၀ါးဆံုးကိစၥၾကီးကေတာ့ အလွဴခံမ႑ပ္ေတြပါ.. အရင္ကဒီေလာက္မမ်ားပါဘူး.. ခုေတာ့ ကန္ထရုိက္ေတြနဲ႔လုပ္စားေနတာပါ.. ကြ်န္မသိသေလာက္ တစ္နွစ္တစ္နွစ္ တာ၀န္ရွိသူေတြက ေနရာေတြကို ေလလံပစ္ပါတယ္.. ျပီးရင္ ပုတ္ျဖတ္ေပးျပီး အလွဴခံစား.. ျမတ္ရင္ျမတ္သလိုေပါ့.. အဲဒိမွာတင္ ေလာဘေတြစတင္ပါလာပါေတာ့တယ္.. ခရီးသြားေတြကို လမ္းပိတ္ျပီး အလွဴခံမ႑ပ္ေဆာက္...
ျပီးရင္.. "ဘုရားေလးေတာ့ ၀င္ကန္ေတာ့သြားပါအံုး.. ေရခ်မ္းစင္က ေရေလးေသာက္သြားပါအံုး" လို႔ျမဴဆြယ္.. ဘုရားဖူးေတြက ၀င္ကန္ေတာ့ရင္ "ေရႊသကၤန္းေလး.. ေက်ာက္ျပားေလး..ေရအိုးစင္ေလး.."စသည္ျဖင့္ မ်ားရာကေန နည္းရာ မလွဴမခ်င္း ထလို႔မရေအာင္ ဇြတ္အလွဴခံ.. မလွဴရင္ပဲ ငရဲလားေတာ့မဲ့ပံုမ်ိဳးေျပာ.. ကြ်န္မနွစ္တိုင္းသြားတိုင္း ငယ္ငယ္ထဲကလွဴတာေတြေပါင္းရင္ အဲဒိကေစတီေတြ ေရႊအတိျပီးေနပါျပီ..
သူတို႔အေၾကာင္းသိလို႔ ၀င္မကန္ေတာ့ပဲသြားရင္လဲ.. "ဘုရားလာျပီး ဘုရားေတာင္၀င္မကန္ေတာ့ဘူး.. ဘာျဖစ္ပါေစ..ညာျဖစ္ပါေစ" ဆိုျပီး လွမ္းၾကိမ္ဆဲတဲ့အသံခပ္သဲ့သဲ့ကိုလဲ ၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ၾကိမ္ေရမနဲေတာ့ပါဘူး.. ဒီလိုမ်ိဳးေတြျဖစ္လာေတာ့ က်ိဳက္ထီးရုိးရဲ႕ လွပတဲ့ဓေလ့ေလးေတြ အက်ဥ္းတန္ခဲ့ရပါတယ္..



၄) ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚက ေက်ာက္ျပားမ်ား


ေျပာခ်င္တာေတြရွိပါေသးတယ္.. ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကေက်ာက္ျပားေတြကို လဲတာ.. အရင္ကေက်ာက္ျပားေလးေတြက ပန္းပံုေဖာင္းၾကြေလးေတြ (ေအာက္ကခရီးသြားဗီြဒီယို ဆီမီးပူေဇာ္ေနတဲ့ပံုေတြက ေက်ာက္ျပားမ်ိဳးပါ)ဟာ အလြန္မွ ေနပူခံျပီး လွလဲလွပါတယ္.. တခ်ိဳ႕ဆိုဘယ္သူကစလိုက္လဲေတာ့မသိ ပံုေလးေတြကို အစဥ္တိုင္းလိုက္နင္းျပီး ေအာင္ေျမနင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးေတာင္ရွိပါတယ္.. တခ်ိဳ႕ေနရာေလးေတြကေတာ့ နွစ္ေတြၾကာျပီး ၾကြတက္ေနပါတယ္.. အဲဒါကို ျပင္သင့္တဲ့ေနရာပဲမျပင္ပဲ ယဥ္ျပင္ေတာ္တစ္ခုလံုးက ေက်ာက္ျပားေတြကို လဲျပစ္တာပါ..


ယေန႕ေခတ္ ေက်ာက္ျပားမ်ားျဖင့္ ရင္ျပင္ေတာ္


စိတ္ေကာင္းေစတနာနဲ႔လုပ္တာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ဆိုေပမဲ့.. နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း က်ိဳက္ထီးရုိးကို အိမ္ဦးနဲ႔ၾကမ္းျပင္သြားေနတဲ့ ကြ်န္မအဖို႔ေတာ့ သိသိသာသာကဲြလြဲတာကို ျမင္ပါတယ္.. အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ့.. ခုလဲလိုက္ျပီးေနာက္ပိုင္းမွ ေန႔လည္ဘက္ဆိုရင္ ယဥ္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ခရီးသြားေတြ ေျပးေနရတာပါ.. ေျခေထာက္ပူလြန္းလို႔ပါ.. အရင္ကဒါမ်ိဳးမရွိခဲ့ပါဘူး.. ကြ်န္မကိုယ္တုိင္ ေျပးရတိုင္း ေက်ာက္ျပားလဲလိုက္တဲ့သူကို အျပစ္တင္မိပါတယ္.. ပ်က္ေနရင္ ပ်က္တဲ့ေနရာကိုျပင္ပါ.. ပ်က္တာကလဲ ၾကြတက္ေနတာပါ..ျပန္အဂၤေတကိုင္လိုက္ရင္ျပီးေနတာကို.. အေကာင္းစားေက်ာက္ျပားေတြေနရာမွာ.. အေပါစားေက်ာက္ျပားေတြနဲ႔ အစားထိုးလိုက္တာကေတာ့ ခရီးသြားဘုရားဖူးေတြ အတြက္ဒုကၡပိုေစပါတယ္... (စစခ်င္းေျပာင္းတုန္းက အားလံုးေက်ာက္ျပားအပူေတြပါ.. ခုေတာ့ လူေတြဒုကၡမ်ားလြန္းလို႔ ေစတနာထက္သန္စြာနဲ႔ အပူခံေက်ာက္ျပားနဲ႔ ပူတဲ့ေက်ာက္ျပားနဲ႔ကို ေရာေပးျပီးေျပာင္းေပးထားေၾကာင္းသိရ.. အရင္ေခတ္ေက်ာက္ျပားေလာက္ေတာ့မေကာင္းေၾကာင္း)..


၅) မတရားေကာက္တဲ့ ကင္မရာခြန္

ေနာက္ျပီး.. အပန္းမၾကီးပင္မဲ့..စိတ္ထဲဘ၀င္မက်တာေလးကေတာ့ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ ဓာတ္ပံုရိုက္တဲ့ကိစၥပါ.. ျမန္မာျပည္ရဲ႕ေနရာတိုင္းလုိလိုမွာ ဓေလ့ၾကီးလိုျဖစ္ေနတဲ့ ကင္မရာခြန္ဆိုတာၾကီးကို ကြ်န္မသူတို႔နဲ႔ျပိဳင္ျပီး ကြန္ပလိန္းတက္မေနခ်င္ေတာ့ပဲ မရွိတဲ့သူေတြမို႔ သနားတယ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ေပးေလ့ရွိပါတယ္.. ဘယ္နိုင္ငံမွာမွ မရွိပဲ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ေဖာ္ေရြလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေရႊနိုင္ငံၾကီးမွာ အရာရာ ေငြမ်က္နွာလိုက္ျပီး.. ကင္မရာေၾကးေဆာင္ရတာ အလြန္မွရွက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္.. ဓာတ္ပံုရိုက္တာ ေဂါပကဘာနစ္နာသြားပါသလဲ.. တျခားခရီးသြား ဘယ္သူ႕ကိုထိခိုက္သြားပါသလဲ.. ေလထုညစ္ညမ္းသြားသလား.. ဘာမွအေၾကာင္းျပခ်က္ခိုင္ခုိင္လံုလံုမရွိပဲ သဘာ၀ရွိေနတဲ့ရွဳခင္းေလးေတြကို မွတ္တမ္းတင္တာကို ကင္မရာခြန္ဆိုတာၾကီးေကာက္တာ လြန္လြန္းတယ္လို႔ထင္ပါတယ္.. ထိခိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚလုပ္စားေနတဲ့ ကင္မရာဆရာေတြပဲထိခိုက္တာပါ.. ခုေခတ္မွာေတာ့ ဟန္းဖုန္းနဲ႔လဲ ဓာတ္ပံုရုိက္လို႔ရေနပါျပီ.. ကဲသူတို႔ဘယ္လို ကြန္ထရုိးလုပ္မလဲ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေသးပါတယ္..


၆) ေတာင္ေပၚက ေရ (အလွဴရွင္အတြက္ စိတ္မေကာင္းစရာ)

အရင္ကေတာင္ေပၚကို ေရထမ္းပဲရွိလို႔ ေရေစ်းေတြၾကီးေနပင္မဲ့..ခုဆို သီတဂူေရလွဴအသင္းက ေတာင္ေပၚအေရာက္ေရပိုက္လွဴဒါန္းျပီး တာေတာင္.. ေဂါပကက တစ္နွစ္တစ္ခါေလလံဆဲြျပီး ကန္ထရုိက္ေရာင္းစားေနေတာ့.. ဘုရားဖူးခရီးသည္ေတြအတြက္ ေရေစ်းကၾကီးျမဲၾကီးေနတာပါပဲ...


နိဂံုး
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာခ်င္တာေတြက်န္ပါေသးတယ္...ေရႊသကၤန္းကို ၄၈၀က်ပ္ေရးထားျပီး.. ၅၀၀တန္ေပးရင္ျပန္မအမ္းတာ.. မိန္းကေလးေတြကို သရုပ္ပ်က္အ၀တ္အစားဆိုျပီး ေဘာင္းဘီေပးမ၀တ္တာ..(လံုလံုခ်ံဳခ်ဳံရွိျပီးသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိရင္ ေဘာင္းဘီ၀တ္တာသရုပ္မပ်က္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္)သူတို႔စည္းကမ္းထုတ္မွ ေဘာင္းဘီေပၚ လံုခ်ည္ထပ္ျပီး ပိုသရုပ္ပ်က္တာ.. အေသးစိတ္ေတြေျပာရင္ ပိုစ့္လဲတအားရွည္ေနျပီျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္နဲ႔နားပါရေစ..

မေဗဒါအေနနဲ႔တိုက္တြန္းခ်င္တာကေတာ့ လူငယ္ေတြအတြက္ လူငယ္ပီပီ အေျခအေနေပးမယ္ဆိုရင္ ေတာေတာင္သဘာ၀ခံစားရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လမ္းေလွ်ာက္တက္ၾကဖို႔... တက္ၾကည့္ရင္အရသာသိသြားမွာပါ.. အရင္ေခတ္လို ေျခက်င္တက္တဲ့သူသိပ္မရွိေတာ့ ဆိုင္ေတြေတာ့သိပ္မရွိေတာ့လို႔ အရသာကေတာ့ တထပ္ထဲက်မွာမဟုတ္ေပမဲ့ ကားနဲ႔တက္တာထက္စာရင္ စိတ္ခ်မ္းသာပါေသးတယ္..
ယခုလို တိုးတက္လာတဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ.. လူေတြရဲ႕ေလာဘေလးေတြကို ရွိသင့္သေလာက္သာထားျပီး.. ဆင္ျဖဴေတာ္မွီျပီး ၾကံစုတ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးမလုပ္သင့္ပါဘူး.. ခရီးသြားေတြပိုက္ဆံကုန္ျပီး တန္ရာတန္ေၾကး၀န္ေဆာင္မွဳေလးေတြျပန္ရမယ္ဆိုရင္.. ေကာင္းတဲ့ဘက္က မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပဳျပင္မြမ္းမံ ထိန္းသိမ္းမယ္ဆိုရင္ျဖင့္... ကြ်န္မတို႔ ယံုၾကည္ျမတ္နိုးျပီး လွပတဲ့ က်ိဳက္ထီးရုိးေစတီဟာ ဒိထက္မက နာမည္ၾကီးလူသိမ်ားကာ ကမာၻကအံ့ၾသရွဳေမာေလာက္ျပီး.. ကမာၻလွည့္ခရီးသည္ေတြကို စဲြေဆာင္နုိင္တဲ့ေနရာေလးျဖစ္သြားမွာပါ..

အမွန္ေတာ့လဲ ဒီလိုစနစ္ေတြျဖစ္ေနတာရဲ႕ အဓိကတရားခံဟာ... စိုင္းထီးဆုိင္သီခ်င္းထဲကလို.. "လြယ္ေနတာကို ခက္ေအာင္လုပ္တတ္ၾကတယ္" ဆိုတဲ့ လူတစ္စုေၾကာင့္လို႔ ထင္မိပါေတာ့တယ္... မေဗဒါျဖစ္ေစခ်င္ေသာ က်ိဳက္ထီးရုိးေစတီနဲ႔ ယခင္က ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးကို တမ္းတရင္း ဤပိုစ့္ေလးနဲ႔ ဂါရ၀ျပဳလိုက္ပါတယ္..

စာၾကြင္း။ ။ ဤပိုစ့္ကို မေဗဒါ၏တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲ ထင္ျမင္ခ်က္ျဖင့္ေရးသားျခင္းျဖစ္၍ ၾကိဳက္သလိုသေဘာထားကဲြလဲြနုိင္ပါတယ္..

ဤပိုစ့္မွ ယေန႔ေခတ္ က်ိဳက္ထီးရုိးဘုရား ဓာတ္ပံုမ်ားကို ကိုပီေက၏ က်ိဳက္ထီးရုိးသြားေတာလား ဆိုသည့္ပိုစ့္မွ ကိုပီေကခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္..



ေအာက္က ဗီြဒီယိုေလးကေတာ့ ကြ်န္မတို႔မိသားစုနွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း က်ိဳက္ထီးရုိးသြားျပီးရုိက္ျဖစ္တဲ့ ဓာတ္ပံုစုေဆာင္းမွဳပါ.. မေဗဒါမေမြးခင္ထဲကပံုေလးေတြလဲပါပါတယ္.. ခန္႔မွန္းေျခ ၁၉၈၃ မွ ၁၉၉၅ ထိကပံုေတြပါ.. ပံုထဲမွာပါတဲ့ အေသးဆံုးေလးက မေဗဒါေပါ့ေနာ္.. ဟဲဟဲ...

ကိုယ္တိုင္လုပ္ fan made mv (သို႔) Last Friends (J-drama)

ၾကြားစရာေတြထဲက တစ္ခုကို ၾကြားလိုက္ပါအံုးမယ္.. ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး.. ကြ်န္မ ပထမဆံုးလုပ္ထားတဲ့ fan made mv ပါ...
ဝါသနာမပါ.. စိတ္မဝင္စားတဲ့သူအတြက္ကေတာ့ ဘာမွၾကြားစရာလဲ မဟုတ္ဘူးလို႔ထင္ခ်င္ထင္မွာပါ..

ထားပါေတာ့.. ဒီ Music ဗီြဒီယိုေလးကို လုပ္ဖို႔.. ပထမဆံုး ကြ်န္မ ထည့္ခ်င္တဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြပါတဲ့ Episode ေတြကို ျပန္လိုက္ရွာရပါတယ္..
ဆိုလိုတာကေတာ့ အပိုင္း ၁၁ပိုင္းလံုး အကုန္ျပန္ၾကည့္ရပါတယ္.. ျပီးမွ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့အခန္းအမ်ားဆံုးပါတဲ့ အပိုင္းကို ေဒါင္းလုပ္ဆဲြရပါတယ္...
စုစုေပါင္း ၅ ပိုင္းေလာက္ ကြ်န္မေဒါင္းလုပ္ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္.. ဒါေတာင္တခ်ိဳ႕ အခန္းေတြ ထည့္ခ်င္ရက္နဲ႔ ေဒါင္းလုပ္ လုပ္ရမွာ မတန္လို႔ မထည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး..
ေနာက္ျပီး ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အခန္းေလးေတြရေအာင္.. မူလရုပ္ရွင္ထဲက ျဖတ္ထုတ္ရပါတယ္... ဒါလဲေတာ္ေတာ္ ေခါင္းစားပါတယ္.. အခ်ိန္ကုန္ပါတယ္
ျပီးေတာ့ သီခ်င္းနဲ႔လိုက္ဖက္ေအာင္.. ဘယ္အခန္းကို ဘယ္မွာထည့္မယ္.. ထည့္ခ်င္တဲ့ အခန္းကမ်ားျပီး သီခ်င္းက ၆ မိနစ္ပဲရွိလို႔ ထပ္တလဲလဲ ၾကည့္ျပီး ျပန္စီစစ္ရပါတယ္..
ဒါေတာင္ သီခ်င္းကို အဆံုးမွာ ၂ေၾကာ့ျပန္ထားရပါတယ္...
သူမ်ားေတြေရာ ဘယ္လိုလုပ္ၾကလဲဆိုျပီး.. Youtube မွာ ကြ်န္မလို ဝါသနာအရလုပ္ထားတဲ့ ဗီြဒီယိုေတြကို လုိက္ၾကည့္ပါတယ္...
တကယ္လုပ္ၾကည့္မွ မလြယ္မွန္းသိပါတယ္... ေတာ္ေတာ္ေလး ဆံုးျဖတ္ရခက္တဲ့ အပိုင္းေတြလဲရွိပါတယ္..

Window Movie maker တခ်ိဳ႕ effect ေတြကို ေကာင္းေကာင္းမသံုးတတ္ေသးေတာ့... အလုပ္ေရာက္ရင္ အဲဒိ ေဆာ့ဝဲလ္နဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး..
ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ သင္ၾကားမွဳေတြကို research လိုက္ရွာျပီးဖတ္ရပါတယ္... ဥပမာ.. ေနာက္ခံေတးပဲပါျပီး.. မူလ အသံေတြကို ေဖ်ာက္ခ်င္တာမ်ိဳး..
ေနာက္ခံေတးကက်ယ္ျပီး.. မူလအသံသဲ့သဲ့လဲ ပါခ်င္တာမ်ိဳးပါ.. ဒါကဒီဗီြဒီယိုလုပ္မွ မေဗဒါသိသြားတဲ့ function ပါ.. မသိခင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွာရေပမဲ့..
သိျပီးသြားေတာ့လဲ လြယ္လြယ္ေလးပါလားျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္..
သီခ်င္းကိုအလည္မွာ ခဏရပ္ျပီး.. စကားေျပာခန္းထည့္တာ.. ေနာက္အဲဒိသီခ်င္းကို ျပန္ဆက္ရတာ.. ျဖတ္ညွပ္ကပ္လုပ္ရတာ.. ၾကည့္ရင္မသိသာပင္မဲ့..
လုပ္ရတဲ့သူအတြက္ စိုက္ထုတ္ရတဲ့ အားနဲ႔.. ေပးရတဲ့ အခ်ိန္မနည္းပါဘူး..

ဒီရုပ္ရွင္ကိုမွလုပ္ျဖစ္သြားတာကေတာ့.. အဲဒိထဲက ဇာတ္ဝင္သီခ်င္းကို မထင္မွတ္ပဲ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္ဆီက ရလိုက္လို႔ပါ..
ေနာက္ျပီး.. ဒီ ရုပ္ရွင္မွာပါတဲ့... လူဆိုးမင္းသား Sousuke အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္သြားတဲ့ Nishikido Ryo ကို ၾကိဳက္လို႔ပါ..
သူ႔ကို ကြ်န္မ အရင္ကပိုစ့္တင္ဖူးတဲ့... One liter of Tear ရုပ္ရွင္ကားမွာ အလြန္စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ မင္းသားတစ္ေယာက္အေနန႔ဲ သေဘာက်ခဲ့ပါတယ္..
ခုဒီကားၾကည့္ျပီးေတာ့ သူဟာ လူဆိုးလုပ္လုပ္ လူေကာင္းလုပ္လုပ္ သူလုပ္ရတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ကို ပိုင္ပိုင္နုိင္နုိင္သရုပ္ေဆာင္နုိင္တယ္ဆိုတာ သတိထားမိသြားလို႔ပါ..
ေနာက္တစ္ခုအေနနဲ႔ကေတာ့ အဲဒိကားထဲက သူသရုပ္ေဆာင္ရတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ စရုိက္ကို ေတာ္ေတာ္မ်ာမ်ားကမုန္းၾကပါတယ္...
ဒါေပမဲ့ မေဗဒါကေတာ့ သူ႔ကို အနည္းနဲ႔အမ်ားနားလည္ေပးလို႔ရပါတယ္.. သနားစရာလဲေကာင္းပါတယ္..
သူ႔ကို သူ႔ဘက္ကေန ပရိတ္သတ္ၾကီးကို နားလည္ေပးေစခ်င္လို႔ ဒီ ဗီြဒီယိုေလးကိုလုပ္လိုက္တာပါ... ရုပ္ရွင္ကားနာမည္က Last Friends ပါ...

သူဟာ Child Welfare Division အစိုးရအလုပ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ စိတ္ထားေကာင္းေကာင္းလူတစ္ေယာက္ပါ..
သာမာန္အခ်ိန္မွာ စိတ္ေကာင္းရွိျပီး ၾကင္နာတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့... သူ႔ခ်စ္သူ Michiru နဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ေတာ့ အလြန္တရာမွ အူတိုတတ္တဲ့သူမ်ိဳးပါ..
ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲဆိုရင္ သူ႔ခ်စ္သူကိုလဲေဒါသအေလွ်ာက္ ရုိက္နွက္တတ္သလို.. သူ႔ကိုသူလဲ အျပစ္ေပးတတ္ပါတယ္..
ဥပမာ.. သူ႔ခ်စ္သူက ျပန္ေရာက္သင့္တဲ့အခ်ိန္မေရာက္လို႔ ေနာက္က်ရင္ အိမ္ထဲေပးမဝင္ပဲ အိမ္ျပင္မွာ ၃နာရီေလာက္ေနခိုင္းျပီး.. သူကိုယ္တိုင္လဲ သူ႔ကိုယ္သူ ၁နာရီတစ္ခါ
ေဆးလိပ္မီးနဲ႔ထိုးျပီး အျပစ္ေပးတတ္ပါတယ္...
သူ႔ခ်စ္သူမွာ ငယ္ငယ္ထဲက ခင္တဲ့ TomBoy သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္.. အဲဒိ TomBoy ကို သူ႔ခ်စ္သူက မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္းပဲ ဆိုျပီး ရုိးရိုးခင္ေပမဲ့..
Sousuke တစ္ေယာက္ကေတာ့ သဝန္တိုျမဲပါပဲ.. သူသဝန္တိုမယ္ဆိုလဲ တိုေလာက္ပါတယ္.. တကယ္လဲ အဲဒိ TomBoy ကမိန္းကေလးစိတ္လံုးဝမရွိပဲ.. သူ႔ခ်စ္သူ Michiru ကို တိတ္တခိုးခ်စ္ေနတာပါ...
ဒီဘဝမွာ သူသည္မိန္းကေလးျဖစ္ေနလို႔ Michiru ကသူ႔ကိုလံုးဝလက္ခံမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိလို႔ ဖြင့္မေျပာပဲ.. က်ိတ္ခံစားေနရတဲ့သူေပါ့..
သူက အဲ လိုသဝန္တိုတိုင္း သူ႔ခ်စ္သူကို ရုိက္နွက္နွိပ္စက္ေတာ့ ၾကာေတာ့ Michiru လဲ သူ႔ဆီကထြက္ေျပးေတာ့တာေပါ့..
သူ႔သူငယ္ခ်င္း TomBoy ကေခၚယူေစာင့္ေရွာက္ထားပါတယ္..
အဲလိုက်ျပန္ေတာ့လဲ သူက အတင္း ျပန္လိုက္ေခၚပါတယ္... ျပန္ေရာက္လာရင္ ျပန္နွိပ္စက္ပါတယ္..
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕ခ်စ္သူကို အၾကီးအက်ယ္စိတ္ထိခိုက္နာက်ည္းေအာင္လုပ္မိသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့..
ေနာင္တရျပီး.. သူ႕ခ်စ္သူအတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မဲ့လမ္းကို သူေရြးခ်ယ္သြားပါေတာ့တယ္..
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူက ဒီဇာတ္လမ္းမွာ Psycho ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အဓိကေနရာက ပါဝင္ခဲ့ရပါတယ္..
အမွန္ေတာ့ ဒီကားက Friendship, love and relationship, Life, Personality disorder, Attitude to the happy life စတဲ့ အခ်က္ေလးေတြကိုလဲ..ထိထိမိမိ ပညာေပးသေဘာမ်ိဳးရုိက္သြားတဲ့အတြက္.. ယူတတ္ရင္ရပါတယ္...

ကြ်န္မအေနနဲ႔ကေတာ့ သူ႕ခ်စ္သူကို ကိစၥေသးေသးေလးေတြက အစလိုက္သဝန္တိုျပီး ရုိက္တာ နွက္တာမေကာင္းဘူးဆိုေပမဲ့...
သူ႕ေကာင္းကြက္ေလးတစ္ခုကို ကြ်န္မေရေရလည္လည္သေဘာက်တာကေတာ့... အခ်စ္ၾကီးတာပါ...
တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ စဲြစဲြျမဲျမဲ သစၥာရွိတာပါ... ခ်စ္သူဘာလုပ္လဲဆိုတာကို အခ်ိန္တိုင္းေစာင့္ၾကည့္ေနျပီး ဂရုစိုက္ေနတာပါ..
ဂရုစိုက္ၾကည့္ေလ စိတ္တိုင္းမက်တာေတြ ေတြ႔ေလပါပဲ..
ဒါေပမဲ့ အလြန္အကြ်ံဆိုေတာ့လဲ ခံရတဲ့သူက စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လာတာေပါ့ေနာ္.. တခ်ိဳ႕ကိစၥေလးေတြက်ေတာ့လဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး နားလည္ေပးသင့္တာေပါ့ေလ..
မေဗဒါလဲ သူ႕လိုပါပဲ.. သူ႕လိုေတာ့ မရုိက္နွက္ပါဘူး.. ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို အျမဲဂရုစိုက္ျပီးၾကည့္ေနတတ္တယ္.. ၾကည့္ေလ အမွားေတြ႕ေလပါပဲ...
အမွားေတြ႕ေတာ့ ေျပာ.. ေျပာေတာ့ ကိုယ့္ဆီက ေနာက္ဆံုးထြက္ေျပးတာေပါ့... သူတို႔အေနမွန္ေနရင္ ဒါကဘာျပႆနာမွ ျဖစ္လာစရာမရွိပါဘူး..
ဒီကားၾကည့္ျပီးေတာ့လဲ အဲလိုျဖစ္စဥ္ကိုသတိထားျပီး သင္ခန္းစာေတာ္ေတာ္ရပါတယ္..
Sousuke ရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုလဲနားလည္ျပီး သူ႕ကို အရမ္းသနားမိတယ္..
သရုပ္ေဆာင္တဲ့သူက Nishikido Ryo ျဖစ္လို႔လဲ ပါမွာေပါ့ေနာ္...

ေအာက္ကမေဗဒါလုပ္ထားတဲ့ ဗီြဒီယိုေလးကိုၾကည့္ျပီးျမည္းစမ္းၾကည့္ၾကပါ... ဇာတ္လမ္းကိုပဲၾကည့္ၾကည့္.. မေဗဒါၾကိဳးစားထားတဲ့ မေဗဒါရဲ႕ Effort ကိုပဲၾကည့္ၾကည့္..
ခံစားေပးသြားၾကပါ... ေအာ္.. ဒါေပမဲ့.. ဒီဗီြဒီယိုမွာ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းအခန္းကို ထည့္ထားတဲ့အတြက္.. Spoiler လိုျဖစ္ေနပါတယ္..
အဲဒိအတြက္ Spoiler မၾကိဳက္တဲ့သူေတြကို စိတ္မေကာင္းပါဘူးလို႔ေျပာရင္း................................



Sousuke ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေလးကို ထိထိမိမိေလး လုပ္ထားတဲ့ သီခ်င္းေလးနဲ႔ ဗီြဒီယိုေလးတစ္ခုလဲ ေတြ႔လို႔ ေဝငွလိုက္ပါတယ္..
အဲဒိသီခ်င္းေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကလဲ မေဗဒါ ခံစားခ်က္နဲ႔တူလို႕ နားေထာင္တိုင္း မ်က္ရည္က်ရပါတယ္... ခံစားၾကည့္ပါ..

မဗေဒါနှင့် စကာင်္ပူရောက်အလွဲများ (၂)

အင်တာနက်နှင့်မိတ်ဆက်ခြင်း.... 

စကာင်္ပူမှာကျောင်းတက်ပြီဆိုတော့ ရှောင်လွှဲလို့မရတာ ကွန်ပြူတာနဲ့ အင်တာနက်ပေါ့... သူတို့တွေနဲ့ မရင်းနှီးခဲ့ခင် သူတို့ကို အသုံးချရာမှာ မဗေဒါတွေ့ခဲ့ရတဲ့ ဒုက္ခတွေ.. မလိုအပ်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ရန်ပွဲလေးတွေကို ဒီတစ်ခါပြောပြချင်တယ်.. ခုပြန်ပြောပြရင်တောင် အဲဒိတုန်းက တက်ကနော်လောဂျီနဲ့ပတ်သတ်ပြီး အသိနည်းပါးခဲ့တဲ့ မဗေဒါ့အဖြစ်က တော်တော်ရီစရာကောင်းမယ်ထင်ပါတယ်... မဗေဒါ၁ဝတန်းအောင်ပြီးတော့ ကွန်ပြူတာသင်တန်း ဝင်းဒိုးလေး.. ဘာလေး.. စီပရိုဂန်းမင်း(တစ်လုံးမှမသိခဲ့ပါ).. အဲဒိသင်တန်းလေးတွေတော့ တက်ဖြစ်လိုက်ပါသေးတယ်.. တက်ပြီးတော့လဲ အလေ့အကျင့်မရှိတော့ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်ပါပဲ... အဲဒိတုန်းက အင်တာနက်ဆိုတာမြန်မာပြည်မှာ တွင်တွင်ကျယ်ကျယ်သိပ်မရှိသေးဘူး ထင်ပါတယ်... အင်တာနက်ကဖေးဆိုလုံးဝမရှိသလောက်ပဲထင်ပါတယ် (နည်းနည်းပါပါးရှိရင်တော့လဲရှိမယ်... စိတ်မဝင်စားလို့ သတိမထားမိတာလဲဖြစ်နိုင်ပါတယ်).. ရှောင်နေလို့လဲရတာကိုး.... 

မဗေဒါ စကာင်္ပူရောက်စက ကွန်ပြူတာ အင်တာနက် အသိဉာဏ်ဘယ်လောက်နည်းလဲဆိုရင်.. ကွန်ပြူတာအသိကိုပြောရရင်.. Hardware နဲ့ Software ဘာကွာမှန်းမသိ... အင်တာနက်ဆိုတာ "အင်တာနက်စက်ကြီး" သက်သက်တလုံးရှိတယ်လို့တောင်ထင်ထားတာပါ... ကွန်ပြူတာကနေသုံးရမှန်းမသိပါဘူး.. Uploading ဆိုတာဘာမှန်းမသိ.. Downloading ဆိုတာ အဘိဓာန်လှန်ရှာရမလောက်ထိပါပဲ.. 

ဒီလိုနဲ့ မဗေဒါရဲ့ ရွှေမဟာ ပိုလီကျောင်းကြီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပြီးသကာလ.. စတင်ပြီး ဦးနှောက်မှာ မှတ်စရာတွေ တမဟုတ်ချင်းတိုးလာတာကတော့... Password လို့ခေါ်တဲ့ လျှို့ဝှက်စာလေးတွေပါ.. ဒါတောင် မဗေဒါ အစ်မကသူကျွန်မအတွက်လုပ်ပေးပြီးသားလေးတွေကို မှတ်ခိုင်းတာပါ.. စာကြည့်တိုက်မှာသုံးဖို့အတွက် User name and password, ကျောင်း facility မှာသုံးဖို့ User name and password, နောက်ပြီး Yahoo Mail account တစ်ခုလဲဖွင့်ပေးပါတယ်.. User name and password ဆိုတာဘာအတွက် သုံးရမှန်းတောင် ကျွန်မ မသိပေမဲ့ မှတ်ဆိုတော့လဲ မှတ်ထားလိုက်တာပေါ့နော်... 

ကျောင်းတက်ပြီး ၁ပတ်လောက်ထိတော့ ရှောင်လို့ရပါသေးတယ်.. နဲနဲပါးပါးဆို ကိုယ့်အစ်မကို လုပ်ခိုင်းလိုက်လို့ရသေးတယ်.. ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းသူလဲ သူ့ ပရောဂျက်နဲ့သူဖြစ်တာရော.. ကျမရဲ့ ကွန်ပြူတာနဲ့မထိတွေ့မနေရကိစ္စတွေကလဲ များသထက်များလာပါတယ်.. ကျောင်းမှာ ပရောဂျက်တွေလုပ်လို့ မသိတာရှိရင် Yahoo နဲ့Google ကိုရှာလိုက်လို့ပြောတော့... မဗေဒါအတွက်တော့ Yahoo နဲဲ့ Google ဆိုတဲ့ ဆရာတရုတ်ကြီး ၂ယောက်ကို လိုက်ရှာမေးရမယ်ထင်နေတာပေါ့.. Lecture note တွေကို Ole မှာသွားထုတ်(Download)ရမယ်ဆိုလဲ.. Ole ဆိုတဲ့ Department ကဘယ်နားမှာလဲလို့ ပြန်မေးမိမှာပါ.. ဒီလိုနဲ့ပဲ Lecture note ကို သူများဆီကပဲ ကော်ပီအမြဲစွဲပြီးယူခဲ့ရတယ်.. အတန်းသားတွေကတော့ ကိုယ့်အကောင့်နဲ့ကိုယ်ကြိုက်သလောက်ထုတ်လို့ရနေတာ.. ဘာလို့သူတို့ဆီကယူပြီး ကော်ပီလဲဆိုတာနားမလည်တဲ့ပုံစံနဲ့ကြည့်ကြတာပေါ့နော်... ကိုယ်ကလဲ ကိုယ့်ဒုက္ခနဲ့ကိုယ်လေ... 

အဲ..ဒီလိုနဲ့ မဗေဒါလဲ User name and password ဆိုတာဘာမှန်းသိလာတဲ့အချိန်.. ကွန်ပြူတာမှာလဲ Microsoftword မှာ စာရိုက်တတ်လာတဲ့အချိန်ပေါ့နော် (မရိုက်တတ်လို့လဲမရဘူးလေ.. ပရောဂျက်အကုန်လုံးက လက်ရေးနဲ့မှတင်လို့မရတာ).. Group Project တစ်ခုတင်ခါနီးအချိန်မှာ.. သိတဲ့အတိုင်း မဗေဒါအခန်းထဲမှာ မြန်မာ မဗေဒါတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ Project ကိုလဲ စလုံးတွေ ပြည်ကြီးတရုတ်တွေနဲ့ပဲတွဲရတော့တာပေါ့.. အဲဒိမှာ Project Dead line နီးနေတဲ့တနေ့မှာ.. မဗေဒါကတော့ ကိုယ့်အပိုင်းကိုယ်ပြီးပါပြီ.. Print ထုတ်ဖို့ကို နောက်မှ ကိုယ့်အစ်မကို ခိုင်းမယ်ပေါ့... အုပ်စုထဲက ပြည်ကြီးတရုတ်မဆီက သူ့အပိုင်းကို တောင်းတော့ သူက ချက်ချင်းပဲဖြစ်သလိုရေးပြီး.. သူသွားစရာရှိလို့ နင် Print ထုတ်လိုက်တဲ့.. ဒစ်ကပ် (disk)ကိုလာပေးပါတယ်.. ကျွန်မပြန်ငြင်းလို့မရလိုက်ခင်မှာပဲ.. သူမထွက်သွားပါတယ်.. ကျွန်မလဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်သူများတွေလုပ်တာ မြင်ဘူးသလောက် Print ဆိုတဲ့ ခလုတ်လေးကို နှိပ်တာတွေ့တော့ လိုက်လုပ်ကြည့်ပါတယ်.. သိတဲ့အတိုင်းပဲ Print ပြီးရင် Print Option တို့ Printer selection တို့ (Printer တွေက အများကြီးရှိလို့ရွေးရတာပါ)... အဲဒိ Box တွေပေါ်လာတော့ ကျွန်မဆက်မလုပ်တက်တော့ပါဘူး.. ဒါနဲ့ အစ်မကိုပဲ ထုတ်ခိုင်းတော့မယ်ဆိုပြီး.. အိမ်ယူလာလိုက်ပါတယ်.. 

အိမ်ရောက်တော့ အစ်မကကျွန်မအပိုင်းကို Print ထုတ်ပြီးပါပြီ.. သူ့အပိုင်းပါထုတ်ပေးပါဆိုတော့.. ကျွန်မအစ်မက သူ့အပိုင်းကိုသူအပြီးထိတာဝန်မယူပဲ ထွက်သွားတာ နင့်ကို အနိုင်ကျင့်တာတဲ့.. မလုပ်ပေးနို်င်ဘူးပြောလိုက်တဲ့.. ဒီလိုနဲ့ပဲ.. ကျွန်မလဲ ပရောဂျက် ရေးတုန်းကတောင် ဒီလောက် စိတ်မဖိစီးခဲ့ပဲ Print ထုတ်ဖို့ကျမှ တော်တော်လေးစိတ်ဖိစီးခဲ့ရတယ်.. တရုတ်မကို နင့်ဘာနင် Print ထုတ်လို့ဖုန်းဆက်ပြီးပြောတော့ သူကလဲ ကျွန်မကို တွက်ကပ်လိုက်တာပေါ့.. ကျွန်မဖက်က အခက်အခဲကို သူကမှနားမလည်ပေးနိုင်တာ.. ဒါနဲ့ မဗေဒါလဲ စိတ်ထဲ မွန်းကြပ်လာပြီး.. ဒေါသကလဲ စကားပြောရင်းထွက်လာပါတယ်.. ဖုန်းထဲကဆိုတော့.. သူကလဲ အင်္ဂလိပ်လိုကောင်းကောင်းမပြောတတ်လေတော့.. စကားပြောရတာ လက်ပေါက်ကပ်လာပါတယ်.. ဒါနဲ့ စိတ်တိုပြီး.. ကျွန်မလဲ.. အင်္ဂလိပ်လို ရွှတ်ရွှတ်ရွှွှတ် မှုတ်ပြီး သူ့ကို ကောထဲ့လိုက်ပါတယ်.. ဖုန်းချပြီးတော့ ကျွန်မအစ်မက "ငါ့ညီမ အင်္ဂလိပ်စာကောင်းသားပဲ"လို့ မဆူတဲ့အပြင်အားတောင်ပေးလိုက်ပါသေးတယ်.. (အဲလို ချစ်ဖို့ကောင်းတာပါ)... 

ဒါက တော့ မဗေဒါရဲ့ ကျောင်းသူဘဝ ပထမဆုံး ပရောဂျက်ရန်ပွဲပါ... အဲဒိ ရန်ပွဲလေးပြီးတော့ မဗေဒါ မှတ်မှတ်ရရ သူငယ်ချင်းကောင်း ၂ ယောက်ရလိုက်ပါတယ်.. တစ်ယောက်က မဗေဒါကို တော်တော်လေးနားလည်ပါတယ်.. မဗေဒါ ခုလို မသုံးတတ်မစွဲတတ်ဖြစ်နေလို့ ဒုက္ခရောက်တယ်ဆိုတာ သူမသိပါတယ်.. မဗေဒါ မျက်ရည်တရွှဲရွှဲနဲ့ ညည်းတိုင်းသူမနားထောင်ခဲ့တာကိုး... သူမကလဲ ပြည်ကြီးတရုတ်မပါပဲ.. အသက်က ၃ဝ လောက်ဆိုတော့ မဗေဒါထက် ၁ဝနှစ်ကျော်ကြီးပါတယ်.. သူမလဲ မဗေဒါကို နားလည်တော့ ဟိုပရောဂျက်လုပ်တဲ့ တရုတ်မကို တရုတ်မချင်း တရုတ်လိုသွားပြောပါတယ်.. ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ယူသင့်ကြောင်း.. အငယ်ကို အနို်င်မကျင့်သင့်ကြောင်း.. (အဲဒိတုန်းက တစ်တန်းလုံးမှာ ကျွန်မအငယ်ဆုံးပါ.. သက်တူရွယ်တူတော့ ၃ယောက်လောက်ရှိပါတယ်) သွားပြောတော့.. ဟို ပရောဂျက်တရုတ်မကလဲ.. Print လေးထုတ်ခိုင်းတာ သူ့ကို လူဆိုးမကြီးလိုဖြစ်အောင်လာပြောနေတယ်ဆိုပြီး ၂ယောက်စကားများကြတာ ပိုလီသုံးနှစ်လုံး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်စကားမပြောကြတော့ပါဘူး... ကျွန်မလဲ ပရောဂျက်တရုတ်မနဲ့ ပထမနှစ်တစ်နှစ်လုံး စကားမပြောပဲနေခဲ့ပါတယ်.. 

အဲ.. ဒုတိယနှစ်ရောက်တော့ ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ specialization လိုင်းရွေးတော့ ကျွန်မသူငယ်ချင်းတရုတ်မနဲ့ ကျွန်မနဲ့ ယူတဲ့လိုင်းမတူပါဘူး.. ကျွန်မယူတဲ့လိုင်းကို အတန်းထဲက မိန်းကလေး ၂ယောက်ပဲရွေးပါတယ်.. အဲဒါက ကျွန်မနဲ့ ပရောဂျက်တရုတ်မပါ.. ဒုတိယနှစ်စစချင်း အခန်းထဲမှာ အသိဆိုလို့ ကျွန်မတို့၂ယောက်ပဲရှိတော့ သူနဲ့ သည်းခံပြီးပေါင်းခဲ့ပါတယ်.. သူကလဲ အဲဒိအချိန်မှာ ကျွန်မကို တော်တော်လေးနားလည်နေပါပြီ... ကျွန်မကလဲ ရောက်စကလို ငတုံးတော့မဟုတ်တော့ပါဘူး.. သူ့အကြောင်းကိုလဲ ကျွန်မတဖြည်းဖြည်းသိလာပါတယ်.. 

ကျွန်မအပေါ်အမြဲကောင်းတဲ့ တရုတ်မနဲ့ သူနဲ့ကလုံးဝ စရိုက် (Type)မတူပါဘူး.. ကျွန်မကလဲ ကိုယ့်ပုံစံနဲ့ကိုယ်နေတတ်တဲ့သူ.. ဒါပေမဲ့ သူများပုံစံကိုလဲ ငါနဲ့တူရမယ်ဆိုပြီး မလုပ်တတ်တော့.. ၂ယောက်လုံးနဲ့အဆင်ပြေပါတယ်.. Final Year Project ကိုလဲ အဲဒိ ပရောဂျက်တရုတ်မနဲ့ပဲ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်.. ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ agreement လေးနဲ့ပါ.. "ပရောဂျက်ကိစ္စနဲ့ ရန်ဖြစ်ပြီးတိုင်း ပြန်ခေါ်ဖို့ဝန်မလေးရဘူး.. တစ်ယောက်ကပြန်ခေါ်ရင်လဲ နောက်တစ်ယောက်က စကားပြန်ပြောရမယ်" ဆိုပြီး စည်းကမ်းထုတ်ထားခဲ့လို့ အားလုံးအဆင်ပြေခဲ့ပါတယ်.. ရန်ပွဲတွေက တော့ မနဲပဲပေါ့.. ဟား.. ဟား... 

နောက်အင်တာနက်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး မဗေဒါအရှက်ကွဲခဲ့တာလေးကို ပြောပြချင်ပါတယ်.. အရမ်းတော့မရီကျပါနဲ့နော်.. ရှက်လို့ပါ... ပထမနှစ် ဒုတိယနှစ်ဝက်( 1st year, 2nd sem) မှာ.. Elective subject ရွေးရတော့ ကျွန်မနဲ့ ကျွန်မအပေါ်ကောင်းတဲ့ တရုတ်မနဲ့ တူတူ ဂျပန်ဘာသာစကားကို ရွေးခဲ့ပါတယ်.. ဒီလိုနဲ့ ဂျပန်အတန်းကလဲ ပရောဂျက်ခေါင်းစဉ်တွေရွေးရပါတယ်.. Individual project ပါ.. ကျွန်မကလဲ အချက်အလက်ရှာရလွယ်ကူမဲ့ ထင်တဲ့ "Japanese student lifestyle" ဆိုတာကို ရွေးလိုက်ပါတယ်.. အဲဒိအချိန်ထိ မဗေဒါ internet နဲ့ research ရှာတာကို နဲနဲပါးပါးပဲလုပ်ဖူးပါသေးတယ်.. email လေး Print out လေးတော့ လုပ်တတ်နေပါပြီ.. ဒါနဲ့ ကိုယ်ကလဲ အဲလို Language တွေ Culture တွေစိတ်ဝင်စားတဲ့သူဆိုတော့ ကိုယ်တိုင် research ရှာမယ်ပေါ့.. အစ်မကို အားကိုးရတာလဲ အားနာလှပြီလေ.. ဒါလဲ မဖြစ်သင့်တော့ဘူးထင်တာပေါ့...

 ဒါနဲ့.. ကျောင်းက ကျောင်းသားတွေ computer သုံးတဲ့ Lab ကို သွား... အကျအနထိုင်.. ငါက စာလုပ်မှာပေါ့.. သူများတွေလို Lab လာပြီး Game ဆော့မှာမဟုတ်ဘူးပေါ့.. ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် ပြန်မြှောက်လိုက်ပါသေးတယ်.. ပြီးတော့ အင်တာနက်ကိုဖွင့်.. Google ကိုသွား... "Japanese student lifestyle" လို့ရိုက်ထည့်လိုက်ပါတယ်.. ပြီးတော့ ပထမဆုံးတွေ့တဲ့လင့်ခ်လေးကို နှိပ်လိုက်ပါတယ်... အဲဒိမှာပြဿနာစပါတော့တယ်.... ဘယ်က Porn တွေတက်လာလဲမသိပါဘူး...အင်တာနက်မှာအဲဒါမျိုးတွေရှိလိမ့်မယ်လို့ မဗေဒါ သိတောင်မသိပါဘူး.. ဘာတွေမှန်းတောင်သေချာမသိပါဘူး.. လူလဲ ထူပူပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းကိုမသိပါဘူး.. 

အင်တာနက် Page ကို လှမ်းပိတ်ပါတယ်.. ဒါပေမဲ့ သိတဲ့အတို်င်းပဲ.. တစ်ခုပိတ်ရင် နောက်ထပ် ၃ခုလောက်က pop up တွေထပ်တက်လာပါတယ်.. 

အဲဒါဘာလို့ဖြစ်မှန်းလဲ မဗေဒါမသိခဲ့ပါဘူး... 

ဘယ်လိုမှပိတ်လို့မရတဲ့အဆုံး.. ကွန်ပြူတာ မော်နီတာကြီးကို လက်နဲ့ပြေးကာပါတော့တယ်... သူများတွေမမြင်အောင် ကိုယ်နဲ့ပါကာပြီး ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်.. ဘေးဘီကိုလဲ ရှက်လဲရှက်.. ဘယ်သူများမြင်သွားသေးလဲဆိုပြီး.. လှည့်ကြည့်ရပါတယ်.. တစ်ယောက်ထဲ ဝုန်းဆိုမတ်တပ်ထရပ်ပြီး.. မော်နီတာကို ပြေးဖတ်တာဆိုတော့.. လူတွေကလှည့်တော့ကြည့်ကျပါတယ်.. နောက်တော့လဲ သူတို့အလုပ်သူတို့ဆက်လုပ်ကြပါတယ်.. မဗေဒါလဲ အရူးလို့ထင်ချင်ထင်.. အဲဒိမော်နီတာပေါ်ကဟာတွေကို မမြင်ဖို့အရေးကြီးတော့.. မော်နီတာကြီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဖက်ထားပါတယ်.. ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းလဲမသိပါဘူး.. ဘေးကလူတွေမြင်ရင် ဒီကောင်မလေးကျောင်းလာပြီး ဘာတွေကြည့်နေလဲလို့ထင်မှာပေါ့... လက်တွေလဲ တုန် ဒူးတွေလဲတုန်.. ဇောချွေးတွေတောင်ပြန်ပါတယ်... နောက်ဆုံးအောက်က ပါဝါကို ခြေထောက်နဲ့ လှမ်းပိတ်လိုက်ရပါတယ်.. ပြီးတော့ မဗေဒါလဲ ကိုယ့်လွယ်အိတ်ယူပြီး lab ထဲကပြေးပါတော့တယ်.. ပထမဆုံး အင်တာနက်မှာ research ရှာပြီး တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အတွေ့ကြုံက ခါးသီးလွန်းလို့.. မဗေဒါ အင်တာနက်ကို အဲဒီ တစ် semester လုံး မထိရဲတော့ပါဘူး.. နောက်ဆုံး ကျွန်မအစ်မကိုပဲ အကူအညီတောင်းပြီ အဲဒိပရောဂျက်ကို ပြီးအောင်လုပ်ခဲ့ရပါတယ်... အဲလိုဖြစ်ပြီး.. ၁ပတ်လောက် ကျောင်းကများ warning letter လာမလား.. ကျောင်းများအထုတ်ခံရတော့မလား.. ခေါ်မေးရင်ဘယ်လိုဖြေရမလဲ.. ငါ့ကို ယုံပါ့မလား.. ဆိုပြီး.. မဆိုင်တာတွေကို အကြောက်ပိုခဲ့ရတဲ့ဘဝလေးကို လဲ ခုပြန်စဉ်းစားတိုင်း အားမလိုအားမရဖြစ်ရပါတော့တယ်... အော်.. နည်းပညာမှာ ခေတ်နောက်ကျခဲ့တော့ အပိုတွေ စိတ်ဖိစီးရပြီပေါ့.. တွေးမိတိုင်း အပြစ်တင်ချင်တာ ၁ဦးပဲရှိပါတယ်.. ကျွန်မတို့နိုင်ငံကို နည်းပညာနောက်ကျပြီး.. မျက်စိပိတ်နားပိတ်လုပ်ထားတဲ့သူပေါ့...

မေဗဒါ ဆိုရာဝယ္....

မေဗဒါလို႔ ၾကားလိုက္တာနဲ႔ လူေတြက... ေရခပ္မဆင္းဘူးလား.... ဘဲအုပ္ကတစ္ရာနွစ္ရာနဲ႔ မေဗဒါတစ္ပင္ထဲလား ဆိုျပီး.. ရီက်ဲက်ဲေျပာရင္ ကြ်န္မစိတ္ထဲ သိပ္ဘဝင္မက်လွပါဘူး..
ခင္လို႔မင္လို႔ တစ္ခါတစ္ရံ စတာေနာက္တာကို မေဗဒါ စိတ္ထဲမထားေပမဲ့... တခ်ိဳ႕က မေဗဒါနဲ႔ စေတြ႔လို႔ နာမည္ေျပာလိုက္တာနဲ႔ စပ္ျဖီးျဖီးေလသံနဲ႔ အဲလိုေျပာတာကို သေဘာမက်လွတာပါ...
မေဗဒါ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ ေရြးထားတဲ့ ဒီနာမည္ေလးကို ပ်က္ရယ္ျပဳတဲ့သေဘာမ်ိုဳးကို မေဗဒါ မလိုလားပါဘူး..
ဒီေတာ့ မေဗဒါနာမည္ကို ဘာေၾကာင့္ေရြးတယ္ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္မ်ိဳးနဲ႔ေပးထားတယ္ဆိုတာေလးကို ေျပာျပသင့္လာျပီလို႔ထင္ပါတယ္..

ပထမဆံုး ေျပာျပခ်င္တာကေတာ့ ကြ်န္မေရြးထားတဲ့ မေဗဒါဆိုတာ ေရဗူးေပါက္ေသးေသးေလးနဲ႔ ေရခပ္ဆင္းတဲ့ ခပ္တုံးတုံး မေဘဒါကိုရည္ညြန္းတာမဟုတ္ပါဘူး...
"ဘဲအုပ္ကတစ္ရာနွစ္ရာ မေဗဒါကတစ္ပင္တည္း" ဆိုတဲ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီေရးတဲ့ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာထဲက မေဗဒါပါ...
ဒါေၾကာင့္ "မေဗဒါေရ တစ္ပင္ထဲလား..ဘဲအုပ္တစ္ရာနွစ္ရာနဲ႔လား" လို႔ေမးရင္.. "ဟုတ္ပါတယ္"လို႔ပဲ ျပန္ေျပာမွာပါ...
ဒီေတာ့ တခ်ိဳ႕လူေတြက ဘဲအုပ္တစ္ရာနွစ္ရာဆိုျပီး တစ္လြဲေတြးၾကျပန္ပါတယ္...
သူတို႔ေတြးတဲ့ ဘဲက ဘမ္းစကား.. ရည္းစားဆိုတာမ်ိဳးကိုပါ.. ေလသံေတြကို နားေထာင္ျပီးခံစားရတာကိုေျပာတာပါ..
(လူကို ထိကပါးရိကပါး စခ်င္ေနာက္ခ်င္တဲ့ေလသံမိ်ဳးနဲ႔ေျပာတာကို မခံခ်င္တာပါ)

ဒီေတာ့ မေဗဒါရဲ႕ ဘဲအုပ္ဆိုတာဘာကို ဆိုလိုတာလဲ နားလည္သည္ပဲ ျဖစ္ေစ..
နားမလည္ေသးဘူးပဲ ျဖစ္ေစ.. မေဗဒါကေတာ့ ရွင္းျပဖို႔တာဝန္ရွိလာပါျပီ...
မရွင္းျပခင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာေလးကို အရင္ ေဖာ္ျပေပးခ်င္ပါတယ္...

ေဗဒါလမ္း
ေရးသူ-ဆရာေဇာ္ဂ်ီ
မူရင္းအဆိုရွင္- ေဒၚၾကည္ၾကည္ေဌး

ညိဳျပာျပာ လတာျပင္ေျခရင္း...
လွဳိင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္...
လွိဳင္းသက္ရာ ဆင္း...

အဆင္းနဲ႔အလာ...
ေဗဒါမွ အေထြး...
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပၚေလာ...
ေမ်ာစုန္လို႔လာ...

အဆင္းနဲ႔ အလာ...
ေဗဒါမွ အေထြး...
အုန္းလကေၾကြ သူ႔နံေဘး...
ေဆာင့္ခဲ့ျပန္ေသး..

ေဆာင့္ခဲ့လဲ မသက္သာ...
ေနာက္တခ်ီ ဒီတလံုးက..
ဖုန္းလိုက္ျပန္ပါ...
ျမဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ...
မေဗဒါအလွ တစ္လံကြာလွိဳင္းအၾကြ
ေပၚလိုက္ျပန္ရ...

ေပၚျပန္လဲ မသက္သာ...
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက...
ဘဲထြက္လို႔လာ...
ဘဲအုပ္က တစ္ရာနွစ္ရာ...
မေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ...
အယက္အကန္ခံလို႔...
ေဗဒါျပန္အံကိုခဲ...
ပန္းပန္လ်က္ပဲ...

ရႊံ႕ညြန္ေတြနဲ႔ တူတဲ့ ဘဝအေမာေတြၾကား အုန္းလက္ေတြ၊ ဒီလွဳိင္းေတြ၊ ဘဲေကာင္ေတြနဲ႔တူတဲ့ ေလာကဓံတရားေတြရဲ႕ အထုအေထာင္းေတြကို ၾက့ံၾက့ံခံျပီး လံု႔လဝီရိယဇြဲနဲ႔ အေလ်ာ့မေပးပဲ ဘဝကိုေအာင္ျမင္ေအာင္ အံကိုခဲျပီး ၾကိဳးစားေလ်ွာက္လွမ္းသြားမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း...
ဒီကဗ်ာေလးကို မေဗဒါ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမွာေတာ့ ေဒၚၾကည္ၾကည္ေဌးက သူမကိုသစၥာေဖာက္ကာ ေငြေနာက္လိုက္ျပီး ခ်မ္းသာတဲ့မိန္းမနဲ႔လက္ထက္သြားတဲ့ သူမခ်စ္သူ ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းကို ေပးတဲ့စာအျဖစ္နဲ႔ ဇာတ္ဝင္ေတးအျဖစ္အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္..
ေဒၚၾကည္ၾကည္ေဌးရဲ႕သီခ်င္းဆိုတဲ့ ဟန္ေတြမာန္ေတြကိုၾကည့္ျပီး ဒီကဗ်ာနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး မေဗဒါခံစားရတာေနာက္တစ္ခုက ျပိဳင္ဘက္ကို စိန္ေခၚတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိုဳးပါ..
အားမတန္လို႔ အေလ်ာ့ေပးရပင္မဲ့ သူမဘဝအတြက္ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းေတြကိုပဲ လက္မေလ်ာ့ပဲဆက္လုပ္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း...
မခံခ်င္စိတ္.. ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕နဲ႔ ေလာကမွာ ထင္ထားတာေတြျဖစ္မလာလဲ .. ဘဝတိုက္ပဲြကို ဘယ္သူမွအားမကိုးပဲ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ဆက္တိုက္ပဲြဝင္သြားမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း..

"အံကိုခဲ" ဆိုတဲ့စကားလံုးက သူမဘဝအေမာ အတိုက္အခိုက္ေတြရွိတယ္ဆိုတာကိုေဖာ္ျပျပီး...
"ပန္းပန္လ်က္ပဲ" ဆိုတဲ့စကားလံုးေလးက သူမအရွဳံးမေပး ဂရုမစိုက္ပဲ ေအးေအးေဆးေဆးေက်ာ္ျဖတ္သြားမယ္ဆိုတဲ့ ခံစာခ်က္ေလးကိုေပးပါတယ္...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးမွာ အဲဒိေနရာေလးကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲ..
မေဗဒါစိတ္ဓာတ္က်အားငယ္ေနခ်ိန္ေတြမွာ အဲဒိကဗ်ာေလးကို သတိရလိုက္ရင္.. ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ ခြန္အားေပးသလိုခံစားလို႔..
ဒီနာမည္ေလးကို Nick name အျဖစ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေပးခဲ့တာပါ..

မေဗဒါမွာ အလကားေနအားငယ္တတ္.. စိတ္ဓာတ္က်တတ္တဲ့အက်င့္ရွိပါတယ္..
အဲဒိလိုခံစားရခ်ိန္ေတြမွာ ေလာကၾကီးကို အရွဳံးေပးခ်င္စိတ္.. တခါတေလ အသက္ေတာင္ဆက္မရွင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္..
ဘဝကို ဆက္တိုက္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္တိုင္းမွာ...
အဲဒိနာမည္ေလးကိုၾကားတာနဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုံုးကို သတိေပးလိုက္သလိုမ်ိဳးမို႔ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ ဘဝနဲ႔ဆက္ျပီးျပိဳင္ပဲြဝင္ဖို႔ မခံခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ အားမာန္အျပည့္ေပးလို႔..
ဒီနာမည္ေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ျမတ္ျမတ္နုိးနုိးေပးခဲ့တာပါ..

ဘဝကို အံခဲျပီး ေက်ာ္ျဖတ္တယ္ဆိုမွ.. Bill Gate ေျပာခဲ့တဲ့စကားေလးတစ္ခြန္း သြားသတိရမိလို႔ေဝငွခ်င္ပါေသးတယ္..
သင္လူဆင္းရဲ လူမဲြဘဝျဖင့္ ေမြးဖြားလာျခင္းသည္ သင္ညံ့၍မဟုတ္...
သင္လူဆင္းရဲ လူမဲြဘဝျဖင့္ ေသဆံုးသြားလ်ွင္သာ သင္ညံ့၍ျဖစ္သည္.. ဆိုတဲ့အတိုင္း..
ေလာက အျပိဳင္အဆိုင္ အတိုက္အခိုက္ေတြၾကားမွာ အံခဲျပီး ေအာင္ျမင္မွဳကိုရယူနိုင္ရမည္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း...

ကဲ.. ဒီေလာက္ဆို မေဗဒါရဲ႕ နာမည္အဓိပၸါယ္ေလးကို သေဘာေပါက္ေလာက္ျပီထင္ပါတယ္...
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ မေဗဒါဆိုတဲ့ နာမည္ကို ေပါ့ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ပ်က္ရယ္ျပဳတဲ့ သူကို ဒီပိုစ့္လင့္ေပးျပီးသာ ဖတ္ခိုင္းလိုက္ပါေတာ့မယ္..
ဒါမွ နားမလည္ေသးဘူးဆိုရင္ေတာ့.. ထိုသူသည္ မေဗဒါစကားမေျပာအပ္ေသာ ဥေပကၡာျပဳစာရင္းတြင္ ရာသက္ပန္ ရက္ဂ်စ္စတာလုပ္ျပီးသာပင္တည္း..

အားလံုးလဲ ဘဝခရီးလမ္း အတိုက္အခိုက္ေတြၾကားမွ ေအာင္ျမင္မွဳကို ရယူနုိင္ၾကပါေစ...

ဘေလာ့ေဒးဗီြဒီယိုေနွာင့္ေနွးမွဳ နွင့္ပတ္သတ္၍ အသိေပး ေၾကျငာခ်က္...

က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစရွင္....
ယေန႔ ညေနပိုင္း/မနက္ပိုင္း/၂၄နာရီ (အိုဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္) သတင္းမ်ားကို မေဗဒါကေၾကျငာပါေတာ့မယ္...

သတင္းေခါင္းစဥ္... ဘေလာ့ေဒးဗီြဒီယို ထြက္ရွိေရး ေနွာင့္ေနွး





သတင္းအစံုအလင္မွာ...................
မေဗဒါ၏ အင္တာနက္ကြန္နက္ရွင္မွာ လိုင္းအသစ္ေျပာင္းလဲေလွ်ာက္ထားေနေသာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ အပတ္က ျပတ္ေတာက္ေနခဲ့ေၾကာင္း ဘေလာ့ဂါ ေမာင္နွမသူငယ္ခ်င္းတို႔ အသိပင္ျဖစ္ေပမည္...
ထိုအေတာအတြင္း စကာၤပူရွိျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားေတြ႔ဆံုပဲြ၌ ဗီြဒီယို မွတ္တမ္းတင္ ရုိက္ကူးေပးခဲ့ေသာ မေဗဒါသည္ အင္တာနက္မရွိျငားလဲ ၾကိဳးစားပမ္းစား မစုတ္မနွင့္ေသာဇဲြနွင့္ အခ်ိန္ရွိခိုက္လံု႔လစိုက္၍ အင္တာနက္ရတာနွင့္ တင္နုိင္ရန္ တည္းျဖတ္ျခင္းအမွဳကို ျပဳေနခဲ့၏...
ဗီြဒီယို၏အခ်ိဳ႕ေသာေနရာမ်ား၌ ရုိက္ကူးထားေသာ ဓာတ္ပံုေလးမ်ားကို ထည့္သြင္းေဖာ္ျပခဲ့ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဗီြဒီယိုခ်ည္းသက္သက္ အၾကမ္းမွ်သာ တည္းျဖတ္ကာ အင္တာနက္ရမွ ဓာတ္ပံုမ်ား ေဒါင္းလုပ္ဆဲြ၍ ထည့္ကာ အေခ်ာျပန္သက္မည္ဟု တြက္ဆထားခဲ့၏...

သို႔ေသာ္.......
အင္တာနက္ျပန္ရျပီးေနာက္ မေဗဒါ၏ မွန္းခ်က္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား တစ္ခါမွ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူးသည့္ ကံအတိုင္း...
ကြန္ျပဴတာ ပ်က္သြားပါသည္...စစ္စတန္ပံုးကို ပါဝါဖြင့္လ်ွင္ပံုမွန္းအတိုင္းပြင့္ေနေသာ္လည္း.. ေမာ္နီတာတြင္ဘာမွေပၚမလာပါ...
ေမာ္နီတာပ်က္ေနျခင္းလဲမဟုတ္ပါ... က်ိဳးလြတ္ေနျခင္းလဲမရွိပါ..
မေဗဒါသည္လဲ ကားေမာင္းတတ္ျပီး ကားမျပင္တတ္ေသာသူကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း..
မိဘေပးစားေသာ မရင္းနွီးမကြ်မ္းဝင္ေသာသူကို ခင္ပြန္းေတာ္ရသည့္ သတို႔သမီးကဲ့သို႔လည္းေကာင္း..
ကြန္ျပဴတာနွင့္ အျမဲမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္အသံုးျပဳေနပါေသာ္ျငား... သူမရွိလ်ွင္ ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္တတ္ေသာ္ျငား..
သူ႔အေၾကာင္းကိုေလ့လားဖို႔ၾကိဳးစားတိုင္း ဘယ္ေတာ့မွျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္မရွိခဲ့သည့္ မေဗဒါ၏ ဥာဏ္ရည္ကိုသာအျပစ္တင္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္...
မေဗဒါ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ အစ္မေျပာျပခ်က္အရ ဝင္းဒိုးမေကာင္းဆိုလား.. ဂရပ္ဖစ္ကပ္က ကြန္ျမဴနီကိတ္မလုပ္၍ဆိုလား..
ဟတ္ဒစ္(စ္)က သြားခံနီးျပီဆိုလား...(မေဗဒါနားလည္သေလာက္ ဟတ္ဒစ္(စ္)သြားလွ်င္ သိမ္းထားသမွ် ေဒတာမ်ားအားလံုးပါသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းသတိထားမိ)
ထို႔ေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ားလဲယခုေလာက္ဆိုသေဘာေပါက္ေလာက္ျပီထင္ပါသည္...
မေဗဒါ၏ စကာၤပူဘေလာ့ဂါေတြ႔ဆံုပဲြ ဗီြဒီယို ထြက္ရွိမည့္ရက္ကို ေခတၱမ်ွ ရက္အကန္႔အသက္မရွိရပ္ဆိုင္းထားပါသည္...
ကြန္ျပဴတာျပင္၍ ေဒတာမ်ားမပ်က္စီးပါက အျမန္ဆံုးထြက္ရွိမည္ျဖစ္ျပီး..
ေဒတာမ်ားပ်က္စီးပါက အစအဆံုး (အဟင့္.. ဟင့္).. ျပန္လည္.... (ဟင့္.....ဟီး..ရႊတ္) တည္းျဖတ္ရမည္ျဖစ္၍ စိတ္ရွည္စြာေစာင့္ဆိုင္းၾကပါရန္
ေမတၱာအက်ိဳးေမ်ွာ္၍ နွိဳးေဆာ္...(အဲေလ)... ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္...




ဤတြင္မေဗဒါ၏ ဘေလာ့ဂါေဒးဗီြဒီယိုနွင့္ပတ္သတ္၍ သတင္းမ်ားကို ေၾကျငာလို႔ျပီးပါျပီ...
ကိုယ္စိတ္ႏွျဖာ က်န္းမာ... ခ်မ္းသာစြာ ေစာင့္နုိင္ၾကပါေစ ရွင္....

သတင္းေပးပို႔သူ...
ပေရာ္ဖက္ဆာ မေဗဒါ..

TeTeTuTu Game

ျပီးခဲ့တဲ့လ မေဗဒါ့အိမ္မွာ အလွဴလုပ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ အစ္မေတြရယ္နဲ႔ ကစားျဖစ္တဲ့ ကစားနည္းေလးပါ..
အစ္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ထြင္ထားတဲ့ ကစားနည္းေလးပါ...
ဒီလူေတြစုမိျပီဆိုရင္ ေလာကၾကီးကို ေမ့ျပီး ကစားၾကေတာ့တာပါပဲ.. ကေလးစိတ္မကုန္ေသးဘူးပဲေျပာေျပာ..
မေဗဒါကေတာ့ အဲလိုကစားရတာၾကိဳက္တယ္...
မေဗဒါေမြးေန႔တုန္းကလဲ ရည္းစား(မွတ္ခ်က္ ယခုမရွိေတာ့.. ဟီး..) ေၾကာင့္စိတ္ညစ္ရမဲ့အစား..
မေဗဒါမိသားစုနဲ႔ အဲဒိသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ စုျပီး East Coast Beach မွာ မုန္႔ေတြထည့္ လူၾကီးေတြအိပ္ဖို႔ ယာယီတဲထိုးေပးျပီး..
ကြ်န္မတို႔တေတြ ညလံုးေပါက္ ခုန္ေပါက္ကစားေနခဲ့တဲ့အတြက္ ကြ်န္မေမြးေန႔ေလးမွာ ေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္..
မေဗဒါေမြးေန႔မွာ suprise လိုခ်င္တယ္ဆိုျပီး နွစ္တိုင္းမရခဲ့ပါဘူး.. ကိုယ့္ေမြးေန႔မွာ အိမ္မွာခ်က္ေကြ်းျပီး ဖိတ္ခဲ့ရတာခ်ည့္ပါပဲ..
ဒါေပမဲ့ ဒီနွစ္ေတာ့ စိတ္ကလဲ ညစ္ေနခဲ့တာနဲ႔.. ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေပေပေတေတေမြးေန႔ကို ေက်ာ္ျဖတ္မယ္ဆံုးျဖတ္ထားကာမွ...
မထင္မွတ္ပဲ အစ္မေတြဆီက ေမြးေန႔ကိတ္နဲ႔ ညလံုးေပါက္ ကစားမဲ့ အစီအစဥ္ကို ျဖစ္ေျမာက္သြားေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဝမ္းသာမိပါတယ္..
ညီအစ္မေတြကေတာ့ ဒီလိုပါပဲ.. ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ခ်စ္လိုက္ပါပဲ..

ကဲ.. ဒါေတြထားပါေတာ့.. ခုေျပာခ်င္တာက ကစားနည္းအေၾကာင္း.. ဒီကစားနည္းေလးကို ၆ရက္ေန႔က ဘေလာ့ဂါဆံုပြဲမွာ
မေဗဒါ ေဝငွခဲ့ပါေသးတယ္.. အဲဒိတုန္းက မိုးကသဲၾကီးမဲၾကီးနဲ႔ ေမွာင္နက္မဲမဲျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း..
လူမ်ားေတာ့ ေမွာင္ထဲမွာ ဘယ္သူ႔ကို ပစ္လိုက္လဲ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေတာ့.. ကစားနည္းေလးက ေပ်ာ္သင့္သေလာက္မေပ်ာ္ခဲ့ရပါဘူး..
ခု ေအာက္က ဗီြဒီယို ေလးကို ၾကည့္ျပီး ဘယ္လိုကစားရတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္မေပါက္.. ကြန္မန္႔မွာ ေျဖသြားၾကပါအံုး...
စာဖတ္သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆံုရင္လဲ စမ္းၾကည့္ၾကေပါ့ေနာ္... ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါ...

လတ္တေလာ ခံယူခ်က္ေတြ

တစ္ခါမွနာမည္တပ္ျပီး Tag တာ မခံရဖူးဘူး.. ဒီတစ္ခါေတာ့ zeRoTraSh Tag တာ ေရာ.. ဟိုေကာင္ ဘိုဘို(Emotion of mind/Goat) နားပူနားဆာလာလာလုပ္ေနတာေရာ ေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ေရးမွ နားေအးေတာ့မွာမို႔.(၂ရက္လဲေက်ာ္ျပီဆိုေတာ့) ေရးလိုက္ပါျပီ...

ကိုယ္႔နာမည္ --- မေဗဒါ
ကိုယ့္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြကဒီလိုေခၚတယ္ --- မေဗဒါ.. ေဗဒါမ... ေဗဒါ
ကိုယ္ဒီမွာေနတယ္ --- အိမ္မွာ
ကိုယ္႔ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ --- အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတာ့မဆက္နဲ႔.. အေပါက္ဆိုးတယ္ေနာ္..
ကိုယ္႔ရဲ႕အႀကိဳက္ဆံုးေတြက
အေရာင္ဆိုရင္ --- အစိမ္း... အနက္... အျဖဴ
အ၀တ္အစားဆိုရင္ --- လိုက္မယ္ထင္တာ အကုန္ဝတ္တယ္
အစားအစာဆိုရင္ --- ျမန္မာထမင္း ဟင္း (ငပိမပါ)
ပစၥည္းဆိုရင္ --- လက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အကုန္ယူတယ္
သီခ်င္းဆိုရင္ --- အေျခအေန အခ်ိန္အခါနဲ႔ မေဗဒါရဲ႕ ခံစားခ်က္ေပၚမူတည္ျပီးၾကိဳက္တယ္.. မ်ားေသာအားျဖင့္ ေရာ့ခ္...
စာေရးဆရာ --- စာဖတ္ပ်င္းပါတယ္ဆို... အစအဆံုးဖတ္ဖူးတဲ့ စာေရးဆရာကေတာ့ ေဖျမင့္
စာအုပ္ --- ကာတြန္း၊ စံုေထာက္ဝတၱဳ၊ ႏွလံုးသားအဟာရ...
Life style --- ေပ်ာ္စရာေကာင္းျပီး ဂရုစိုက္တတ္တဲ့ မိသားစုရွိတယ္...
ကိုယ္႔ရဲ႕၀ါသနာ --- အရင္ကေတာ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တာပဲ.. ခုေတာ့ ရုပ္ရွင္ ဖန္တီးတာပါ ဝါသနာပါလာျပီ...
အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္ --- အလကားရတဲ့လက္ေဆာင္ေတာင္ အလိုခ်င္ဆံုး မလိုခ်င္ဆံုးရွိေသးလား...
ကိုယ္႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူက --- အေဖ၊ အေမ
ကိုယ္႔ရဲ႕ အေလးစားဆံုးသူက --- ဗုဒၶ
ကိုယ္႔ရဲ႕ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက --- ေဝးေနေန နီးေနေန သူတို႔အေၾကာင္းစဥ္းစားမိရင္ အထီးက်န္မဆန္ေအာင္ ဖန္တီးေပးတဲ့သူ.. လိုအပ္ခ်ိန္တိုင္းမွာ ကိုယ့္ဘက္ကရပ္တည္ေပးသူ...
ကုိယ္႔ကို အမ်ားဆံုးနားလည္မွဳေပးႏိုင္သူက - - - အမ (အၾကီးဆံုး ထင္တာပဲ)
ကိုယ္႔ရဲ႕ အမုန္းဆံုးသူက --- သစၥာမရွိတဲ့သူ... တာဝန္မယူတတ္တဲ့သူ.. ကတိျဖတ္တဲ့သူ.. ခ်ိန္းျပီးေနာက္က်တတ္တဲ့သူ... ေနာက္ေက်ာဓားနဲ႔ထိုးတဲ့သူ...
ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္ --- ေပါင္ခ်ိန္စက္ေပၚတက္တဲ့အခ်ိန္
အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္ --- ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ မရွိေတာ့မဲ့ အခ်ိန္
အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ --- UFL တက္တုန္းက အခ်ိန္...
အမွတ္တရေန႔ --- ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြတိုင္းကို အမွတ္ရခ်င္တယ္.. တခ်ိဳ႕ေန႔ေတြက်ေတာ့လဲ မွတ္မထားခ်င္ေပမဲ့ ေန႔စဲြကအစမွတ္မိေနေသးတယ္...
ဆုေတာင္းတုိင္းသာျပည္႔မယ္ဆိုရင္ေတာင္းမဲ႔ဆု --- ဆုေတာင္းလိုက္တိုင္း ျပည့္ရပါလို၏
အခ်စ္ဆိုတာ --- နီးစပ္မွဳ၊ ပူေလာင္မွဳ၊
အမုန္းဆိုတာ --- တစ္ခါမွေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကိုစဲြစဲြလမ္းလမ္းမမုန္းဖူးဘူး.. မေဗဒါအတြက္ေတာ့ အမုန္းဆိုတာ ဥပကၡာပဲ...
အလြမ္းဆိုတာ --- ကိုယ့္ကိုကိုယ္သနားတဲ့အခါ တစ္စံုတစ္ရာကို မွန္းျပီးစိတ္ဓာတ္က်ျခင္း
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ --- ေအးခ်မ္းတယ္.. အခ်စ္ထက္ပို ခိုင္ျမဲတယ္
ဘ၀ဆိုတာ --- ဆိုးဆိုးေကာင္းေကာင္း ဆက္ေလွ်ာက္ေနရအံုးမဲ့ လမ္း...
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ --- ရန္ျဖစ္ျပီးလဲ ၾကာၾကာစိတ္ဆိုးလို႔မရဘူး.. သူတို႔နဲ႔ေနရင္ ဟန္ေဆာင္မွဳကင္းျပီး.. အရွိအရွိတိုင္းဆက္ဆံလို႔ရေနတာ... ပါးစပ္နဲ႔မေျပာေပမဲ့ ကိုယ့္အေပၚအျမဲနားလည္မွဳရွိေနတာ... စိတ္ဓာတ္က်ေနခ်ိန္ကိုယ့္အနားမွာ သူတို႔မရွိေပမဲ့ သူတို႔အေၾကာင္း စဥ္းစားမိလိုက္တာနဲ႔ အားရွိေစတဲ့သူ... ခ်စ္သူဆိုတာ --- ဘဝမွာ အျမဲဟန္ေဆာင္လိမ္ညာျပီး ဆက္ဆံေနရမဲ့လူ... (အရွိအရွိအတိုင္းဆက္ဆံခဲ့လို႔.. အားလံုးထက္သာေအာင္ ဦးစားေပးခဲ့လို႔.. အလိမ္ခံခဲ့ရတယ္)
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ဒီလိုထင္တယ္ --- စကားေျပာရင့္တယ္လို႔.. (တမင္လုပ္ျခင္းမဟုတ္.. အက်င့္ျဖစ္ေနျခင္းသား)
ကိုယ္႔ရဲ႕လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္က --- လူဆိုတာ ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးေနတာ... မိမိကိုယ္သာကိုးကြယ္ရာ...
အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတစ္ခြန္း --- မေဗဒါဘေလာ့ကို ေန႔တိုင္းလာလည္ေနာ္... ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္.. ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ ေလးေလးစားစားၾကည့္ၾကပါ.. စိတ္မပါရင္ မၾကည့္နဲ႔...

ကဲ မေဗဒါလဲ ထပ္ tag လိုက္မယ္ေနာ္.... ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေရးျပီးေနၾကျပီဆိုေတာ့ tag ရမဲ့လူေတာင္သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး.. အဂၤလိပ္လိုေရးတဲ့ ေဘာ္ေဘာ္ဘေလာ့ဂါေလးေတြကိုပါ tag လိုက္မယ္.. စိတ္ရွိရင္လဲ ေရးေပးၾက.......... စိတ္မရွိရင္လဲ ႏြားေမြးျပီးေရးေပးၾကကုန္ေလာ့....
၁) မ(စ္)သြန္းသြန္း
၂) ကိုေက်ာ္ေဇယ်
၃) အိပ္မက္ဒိုင္ယာရီက ပိုင္
၄) FFOX
5) ကိုဟန္လင္းေက်ာ္
၆) ပုလုေကြး
၇) TommyGirl

ေရာက္တတ္ရာရာ

မေဗဒါမွာ ခုတေလာ ေရးစရာေတြမ်ားပါတယ္.. ၾကြားစရာလဲရွိတယ္.. ေရာင္းစရာလဲရွိတယ္... ျပစရာေတြလဲရွိတယ္...
ေဖာက္သည္ခ်စရာအေၾကာင္းေတြလဲရွိတယ္..
ဒါေပမဲ့တစ္ခုမွကို အလုပ္မျဖစ္ဘူး... အိမ္မွာအင္တာနက္မရေသးလို႔.. ဟိုေန႔က အိုင္တီရွဴိးမွာထဲက အင္တာနက္ေလ်ွာက္လာတာ..
ခုထိမရေသးဘူး.. ၁၁ရက္ေန႔ ၾကာသပေတးေန႔မွရမယ္တဲ့.. ကဲ.. ဒီေလာက္ၾကာသင့္သလားေျပာ... ဟြန္း...
အလုပ္မွာေရးလို႔ရေပမဲ့.. မေဗဒါက ဓာတ္ပံုေလးေတြပါထည့္ခ်င္ေတာ့.. မျဖစ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္.. ေနာက္မွၾကြားေတာ့မယ္.. ဟဲ. ဟဲ..

အင္တာနက္မရွိတာ.. အိမ္မွာ ဘယ္ေဟာင္ေဟာင္နဲ႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာအရူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနျပီ..
မေန႔ကေတာ့... ဘေလာ့ဂါ ေတြ႔ဆံုပဲြေလးမွာေတာ့ မေဗဒါက ဝါသနာမေနသာေတာ့... ဗီြဒီယိုမွတ္တမ္းေလးတင္ေပးခဲ့ေလေတာ့..
အဲဒါေလး အက္ဒစ္လုပ္ဖို႔ေတာ့ ရွိတယ္.. ဘာသီခ်င္းေနာက္ခံထည့္ရမွန္းမသိလို႔... အိုုင္ဒီယာရွိရင္ေပးၾကပါအံုး...
ဘေလာဂါ ဆံုပဲြေလးအေၾကာင္းကိုေတာ့ ဗီြဒီယိုျပီးမွ တစ္ခါတဲ ေရးျပီးေျပာျပေတာ့မယ္ေနာ္..
ဒီလကုန္ေလာက္မေဗဒါ ဂ်ပန္အလည္ခရီးသြားမလို႔ရွိတယ္... အဲဒိအေၾကာင္းေလးလဲေရးခ်င္ေသးတယ္..

ခုတစ္ေလာလဲ အလုပ္ကေန႔တိုင္းသြားေနရသလို ခံစားေနရတယ္..
အင္တာနက္ေလရွိတယ္ေလဆိုျပီး မရွိရွိတာေလး ရွာက်န္ျပီး အလုပ္သြားခ်င္စိတ္ေမြးေနရတယ္...
လူလဲ အပ်င္းပိုးကပ္ေနလားမသိပါဘူး... အလုပ္ကိုလုပ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့ဘူး... (တိုးတက္အံုးမယ္..)
အဲ.. အလုပ္သာလုပ္ခ်င္စိတ္မရွိတာ.. တျခားလုပ္ခ်င္တာေတြကေတာ့ မ်ားမွမ်ား....

ြဗီြဒီယို အက္ဒစ္သင္တန္းတက္ခ်င္တယ္...
ဗီြဒီယိုရုိက္ရင္သံုးတဲ့ မီးစလိုက္သြားဝယ္ခ်င္တယ္...
ကားေမာင္းသင္ခ်င္တယ္..
ဂစ္တာတီးသင္ခ်င္တယ္..
အကသင္ခ်င္တယ္..
ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတဲြေတြ ဝယ္ခ်င္တယ္...
အိမ္မွာ အရင္ကရိုက္ထားတဲ့ home video ေတြကို သီခ်င္းေလးေတြနဲ႔ အက္ဒစ္လုပ္ခ်င္တယ္..
ဘေလာ့ကိုလဲ ေန႔တိုင္း update လုပ္ခ်င္တယ္...
စာအေရးအသားတိုးတက္ေအာင္ စာေတြလဲ ဖတ္ခ်င္တယ္...
သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ဂ်ပန္သြားခ်င္တယ္...
ဆံပင္ပါးျပီး ကြ်တ္လြန္းလို႔.. hair treatment ၇ခါ package ဝယ္လုပ္တာလဲ မထူးလို႔... ေနာက္တစ္ဆိုင္ေျပာင္းလုပ္ခ်င္တယ္...
ပိန္ခ်င္တယ္...
တကၠသိုလ္ဆက္တက္ခ်င္တယ္...
စကိတ္စီးတတ္ခ်င္တယ္...
... ခ်င္တယ္...
...ခ်င္တယ္....
... ခ်င္တယ္.....

အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးး... ေနာက္ဆံုး နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ လုပ္ခ်င္တာအားလံုးက ပိုက္ဆံရွိမွျဖစ္မယ္...
ပိုက္ဆံရဖို႔ အလုပ္ကို ေခြးလို ႏြားလို ရုန္းလုပ္ရအံုးမယ္...
အခ်ိန္ပိုမသြားခ်င္လဲ သြားရအံုးမယ္....
အိပ္ေရးပ်က္လဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္ျပီး ဇြန္ဘီတစ္ေကာင္လိုျဖစ္ေနျပီ..
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ပင္ပန္းျပီး အိပ္တယ္.. လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္စရာရွိတာေတြဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ဘူး..
ညပိုင္းဆိုေတာ့ ေန႔နဲ႔ညကိုယ္ေျဗာင္းျပန္ျဖစ္ေနေတာ့ ၁ရက္နားတဲ့ ၁ေန႔လံုးအိပ္တယ္..
ကိုယ္တကယ္နုိးေတာ့ ဘာမွလုပ္လို႔မရတဲ့ အားလံုးအိပ္ေနတဲ့ ညဘက္..
ကြန္ျပဴတာေတာင္ ခပ္ျပင္းျပင္းရုိက္လို႔မရဘူး.. အိပ္ေနၾကေတာ့...
ဒီလိုနဲ႔ လည္ပတ္ေနတာ..... ဟင္း... ဘဝ.. ဘဝ...
ဘဂံုးနဲ႔ ဝလံုးနဲ႔ေပါင္းထားေပလို႔ပဲ...
ဒါေပမဲ့ မေဗဒါ စိတ္ညစ္ေနတယ္.. စိတ္ဓာတ္က်ေနတယ္လို႔ေတာ့မထင္နဲ႔ေနာ္..
ခုလို ညည္းလိုက္ရတာ.. စိတ္ထဲကို ေပ့ါသြားတာပဲ.. ေျပာေတာ့ဘူး..
ေနာက္မွပဲဆက္ေရးေတာ့မယ္...... ဘိုင္ဘိုင္....

ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ (For SG blogger Gathering)...

MBS(Myanmar Blogger Society) မွာ စကာၤပူဘေလာ့ဂါေတြ ေတြ႔ဆံုပဲြနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး မမီ(မယ္လိုဒီေမာင္)က ေတာ့ပစ္အသစ္ဖြင့္ျပီး ေဆြးေႏြးရာမွာ
မေဗဒါက East coast မွာ BBQ pit ငွားျပီးလုပ္ဖို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ အပတ္ေလာက္က အၾကံေပးခဲ့ပါတယ္.. အဲ ဒိေနာက္ပိုိင္း မေဗဒါအိမ္မွာ အင္တာနက္ေခတၱ ျပတ္ေတာက္ေနပါတယ္...
အလုပ္ကေန အင္တာနက္သံုးလို႔ရလို႔ ဘေလာ့ကို update လုပ္ျဖစ္တယ္ဆိုေပမဲ့... MBS website ကိုေတာ့ အလုပ္ကေနၾကည့္လို႔မရခဲ့ပါဘူး.. က်မအလုပ္က ပိတ္ထားပါတယ္...
လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ရက္ေလာက္ကမွ ဘိုဘို(Emotion of Mind)နဲ႔ အြန္လိုင္းေတြ႔ေတာ့မွ မေဗဒါနဲ႔ သူ႔ကို East coast မွာ BBQ pit ငွားဖို႔ တာဝန္ေပးထားမွန္းသိရပါတယ္..
အဲဒိေန႔ထိ မေဗဒါလဲ ေသေသခ်ာခ်ာမသိရေသးတာက တစ္ေၾကာင္း... ဘိုဘိုနဲ႔လဲ ေနာက္ရက္မွတိုင္ပင္ျပီး booking တင္မယ္ေျပာျဖစ္တာနဲ႔ ..
အဲဒိေန႔ကမတင္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး.. အဲဒိေန႔က အြန္လိုင္းမွာ ၾကည့္ေတာ့ East coast BBQ pit ၃ခုက်န္ပါေသးတယ္..
ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ရက္မေဗဒါက အလုပ္ပိတ္ပါတယ္.. အလုပ္ပိတ္ေတာ့ အင္တာနက္လဲသံုးလို႔မရခဲ့ပါဘူး...
ေနာက္ တစ္ရက္ေက်ာ္က်ေတာ့မွ မမီကလဲ မေဗဒါကို ဖုန္းဆက္ျပီး ေသခ်ာေၾကာင္းေျပာပါတယ္.. ဘိုဘိုကလဲ ေျပာပါတယ္..
မေဗဒါကလဲ အလုပ္က ညတာဝန္ဆိုေတာ့ အင္တာနက္သံုးျပီး ေနရာငွားဖို႔က ညမွလုပ္လို႔ရမွာဆိုေတာ့...
အလုပ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ book ဖို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့... ဟိုရက္က East coast မွာေတြ႔လိုက္တဲ့ BBQ pit ေတြမက်န္ေတာ့ပါဘူး...
အဲဒိအခ်ိန္ MBS မွာ ေနရာကို East Coast မွာလို႔ ေၾကျငာျပီးျဖစ္ေနပါျပီ...
ဒါနဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး ေနရာကို East coast Beach အစား Pasir Ris Beach ကိုေျပာင္းလဲ တင္လိုက္ပါတယ္...
ေနရာအေျပာင္းအလဲ အတြက္ မေဗဒါကိုယ္တိုင္ အဆင္မေျပမွဳမ်ားကို ရွင္းျပခ်င္ေပမဲ့ MBS ဝင္လို႔မရတဲ့အတြက္
မေဗဒါဘေလာ့မွာပဲ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္...
ေအာက္မွာ ေျပာင္းသြားတဲ့ ေနရာကိုေရးထားပါတယ္.. အေသးစိတ္ကိုေတာ့ MBS SG blogger Group Forum မွာသြားေရာက္ဖတ္ရွဳနိုင္ပါတယ္...
လိုက္ခ်င္ေသးသူမ်ားရွိလ်ွင္ မမီသို႔ စာရင္းေပးသြင္းနုိင္ေၾကာင္း...

ေနရာ.... Pasir Ris Beach, Area 1, Pit no. 8
စုရပ္......Pasir Ris Bus Interchange (near bus 403)
အခ်ိန္.... Pls refer to MBS forum (i think should be around 4:30pm)
Bus no. ...... 403